text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โดยสารด้วยช่วยส่งให้ถึงฝั่ง <bot>:จะไปยังรัตนาพาราปู่ จะรับได้หรือมิได้จะใคร่รู้ เฝ้าแลดูมารดาเราว่าไร ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่บรรดาเตรียมไว้เร่งให้ยก <bot>:ไปทางบกตามระบอบคิดสอบสวน จงเร่งไปเร็วหนาเวลาจวน จัดกระบวนบอกให้ทั่วตัวขุนนาง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลโล่ถือโล่มือกุมดาบ <bot>:ศรกำซาบลูกทองแดงดูแข็งขัน เครื่องอาวุธยุทธนาสารพัน พลขันธ์พร้อมถ้วนกระบวนแซง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เที่ยวร้องป่าวชาวอาณาประชาราษฎร์ <bot>:สั่งให้กวาดครอบครัวเข้ามั่วสุม ทั้งเหนือใต้ไพร่ฟ้ามาประชุม ตั้งชุมชนแน่นไปในกำแพง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยทุกข์ร้อนซ้อนซมระดมทับ <bot>:จนลมจับนงลักษณ์พักตร์สลด ล้มสลบทบทับอยู่กับรถ เจียนจะปลดเปลื้องชีวานิคาลัย ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าบอกว่าข้าน้อยนี้ลูกยักษ์ <bot>:คนรู้จักจะหัวเราะคอยเยาะฉัน ไหนไหนก็จะคงเป็นพงศ์พันธุ์ บอกเช่นนั้นเสียรู้แล้วก็แล้วไป ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันหลบทันลั่นทีละสี่ลูก <bot>:ไม่ยักถูกแต่สักทีทั้งขี่สิงห์ คอยคาบคีบหนีบรับเหมือนกับลิง แล้วกลับวิ่งเหวี่ยงขวานเข้าราญรบ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท่านยายอยู่บูรีเถิดขี้หึง <bot>:ไปอื้ออึงวุ่นวายจะขายหน้า แต่แรกสาวราวกับเสือเหลือระอา นึกจะหย่าเสียกับยายก็หลายครั้ง | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือจะทิ้งศาสนาข้างฝาหรั่ง <bot>:เอ็งจึงตั้งเวียนเฝ้าแต่เข้าหอ ที่เจ็บอายหายหมดเมียกดคอ หรือติดตอต้องขัวเหมือนอย่างลิง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เรือดาดฟ้าสองชั้นกัลปังหา <bot>:สำหรับข้าจะสถิตกิจฤๅษี แล้วเจ้าจงจัดห้องให้สองชี ท้ายบาหลีพวกศิษย์ไปได้สำราญ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อภิรุมชุมสายรายระยับ <bot>:ข้างหน้าทัพธงทิวปลิวไสว ลับประเทศเขตแคว้นเข้าแดนไพร พอจวนใกล้สุริยนสนธยา ฯ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มีบุตรีศรีสำอางดังนางหงส์ <bot>:ชื่อบุษบงทรงเทพเลขา พึ่งแรกรุ่นผิวผ่องดั่งทองทา ชันษาได้สิบสี่ปีมะแม | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนเดือนดับลับทวีปเข้ากลีบเมฆ <bot>:แสนวิเวกว้าเหว่ทะเลหลวง พระสุริยงส่งแสงขึ้นแดงดวง ยิ่งเศร้าทรวงโศกสะอื้นฝืนวิญญาณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุลาลีนั้นสำหรับให้ขับรถ <bot>:บอกกำหนดสงครามตามประสงค์ คอยประทับรับพระบาทมาตุรงค์ แล้วรีบตรงไปลังกาในราตรี | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ห้ามมิให้ใครพูดถึงโคตรเพชร <bot>:หัวจะเด็ดขาดลงทั้งวงศา พวกหญิงชายนายไพร่ที่ได้มา ชาวเมืองการะเวกนั้นเจ็ดพันคน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์หัสไชยเข้าไปกอด <bot>:ชะอ้อนพลอดถามเหตุพระเชษฐา พระเป็นไรไม่แถลงแจ้งกิจจา เฝ้าโศกาบ่อยบ่อยจะถอยแรง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้ากับหลานภารธุระหามีไม่ <bot>:จงรีบไปรัตนามหาศวรรย์ เผื่อข้าศึกฮึกโหมมาโรมรัน ช่วยป้องกันกรุงไกรทั้งไพร่นาย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ล้วนโยธาหน้ากากหลากประหลาด <bot>:เหมือนปีศาจโซเซเดรัจฉาน ทั้งเซอะซะจะเข้ามาหาพระกาฬ เหมือนจะวานผลาญกายให้วายวาง | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพ่อแม่แลเพลินจำเริญเนตร <bot>:ดังเทเวศนางฟ้าในราศี ต่างชมบุตรพูดซุบซิบพอดิบพอดี แล้วเศรษฐีไต่ถามตามสงกา | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเพ่งพิศทิศอุดรสิงขรเขา <bot>:ตระหง่านเงาเงื้อมฟ้าเวหาหน ตะวันออกหมอกสลัวมืดมัวมน พยับฝนคลํ้าเมฆวิเวกใจ | สิงหไกรภพ | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าเดิมทีพี่ตัวเป็นผัวรัก <bot>:ไม่รู้จักน้ำหน้าว่าคนไหน พระชนนีภิเษกให้ภูวไนย ข้ามิได้ดื้อตะครุบเอางุบงิบ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โหรชำระพระเคราะห์เฉพาะร้าย <bot>:แต่ข้างปลายลาภเลิศประเสริฐศรี จะกราบทูลมูลความตามคดี พระตกที่พิเภกอสุรา | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าอามาข้างหลังเห็นทั้งสิ้น <bot>:ไม่ติฉันผินผันกลั้นพระสรวล ทำไม่เห็นเล่นห้ามตามกระบวน ด้วยเด็กล้วนรุ่นราวคราวคะนอง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อกษัตริย์หัสกันให้ปั่นป่วน <bot>:เสน่ห์นวลนิ่งพินิจพิศวง แสงชวาลาสว่างกระจ่างทรง ฉวีวงพักตร์เหมือนดั่งเดือนเพ็ง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ห้ามแหนแสนสุรางค์ท้าวนางอยู่ <bot>:แล้วเลี้ยงดูชายหญิงทุกสิ่งสรรพ์ บรรดาเหล่าเผ่าพงศ์ของทรงธรรม์ อยู่ช่องชั้นตึกต้นเหมือนมนเทียร | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สถิตแท่นอดิเรกเศวกฉัตร <bot>:มณีรัตน์พระที่นั่งบัลลังก์โถง ขุนนางเข้าเฝ้าไทในพระโรง จอมจรรโลงตรัสถามความบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นได้ตัวสังฆราชอ้ายบาทหลวง <bot>:จะเบาทรวงราวกับทิ้งก้อนสิงขร อายนี่ตัวไฟเก่าเผานคร ราษฎรเหนื่อยยากลำบากครัน ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูคมขำสำอางเหมือนอย่างหุ่น <bot>:พึ่งแรกรุ่นผ่องพ่วงดั่งดวงแข คล้ายมารดาสารพันไม่ผันแปร ชื่อดวงแขรัศมีศรีโสภา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นี่หากว่าพระเป็นเจ้าของเราช่วย <bot>:จะไม่ม้วยมรณาพากันหลง เพราะกูสวดอวยชัยให้พระองค์ จึ่งได้คงชีวามาด้วยกัน | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้ล่องหนทนคงเข้ายงยุทธ์ <bot>:เหมือนสินสมุทรพี่ยาทั้งกล้าหาญ ได้เห็นแต่แม่มัจฉากับอาจารย์ จนอายุกุมารได้สามปี ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกลับกล่าวราวเรืองเจ็ดกษัตริย์ <bot>:เมืองโรมพัฒน์ท้าวสเกศถือเพทไสย เมืองสาโรชนครำท้าวอำไพ เป็นเชื้อไขเจ้าพาราเมืองสาลี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คอยดูทีดีกว่าอย่าช้านัก <bot>:สงสารองค์ทรงศักดิ์จะตักษัย แม้วันนี้ชีวันไม่บรรลัย คิดแก้ไขให้พระองค์คงชีวา ฯ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สมเด็จท้าวทศวงศ์ทรงสดับ <bot>:เจ้าพราหมณ์รับอาสาว่าช้าหาย ก็รู้เท่าเข้าใจในอุบาย อันแยบคายคิดจะอยู่ดูธิดา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสชมว่าสมเป็นอุปราช <bot>:เฉลียวฉลาดเหลือดีจะมีไหน จึงปลดเปลื้องเครื่องกษัตริย์อันตรัสไตร ประทานให้องค์พระวลานุชา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าครั้งนี้เสียทีแล้วหนอหวา <bot>:เสียโยธาสารพัดจะขัดขวาง แต่ชีวิตแทบจะยับเจียนอับปาง ที่ในกลางสาคโรชโลธร | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นบีบเข้าก็จะตายคลายก็รอด <bot>:จะคิดลอดหลบหลีกไปอีกหรือ แม้นโอนอ่อนงอนง้อไม่ต่อมือ อย่าดึงดื้อเร่งส่งองค์บุตรี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในเรื่องราวของพระองค์ดำรงภพ <bot>:ขจรจบทั่วประเทศเขตสยาม ถือพระศรีสุวรรณวงศ์ทรงพระนาม มาปราบปรามลังกาในสามัญ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ออกจากกรุงทุ่งกว้างเป็นทางทัพ <bot>:แลสลับธงทิวปลิวไสว บ้างลากปืนครื้นครั่นสนั่นไป จนมาใกล้ค่ายฝรั่งให้ตั้งทัพ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเชยชมก้มเก็บไปกลางหาด <bot>:เห็นปลาดก็จะถามตามสงไสย พี่ไม่รู้ก็จะชวนสำรวลไป ถึงเหนื่อยใจจะค่อยเบาบันเทาคลาย | นิราศเมืองแกลง | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงแปลงกายเป็นพราหมณ์ด้วยความรัก <bot>:เข้าพลิกผลักปลุกสั่นไม่หวั่นไหว รอนาสิกริกระบายลมหายใจ รู้ว่าไม่ปลดปลงคงจะคืน | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระวลาอาหลานเห็นการวุ่น <bot>:กลัวเจ้าคุณสังฆราชไม่อาจเถียง บาทหลวงสั่งตั้งพระน้องกองลำเลียง สองหลานเรียงรายรับข้างทัพเรือ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สถิตแท่นพรรณรายท้ายบาหลี <bot>:บนเก้าอี้ลายปรุฉลุเฉลา จวนจะแจ้งสุริย์ฉายขึ้นพรายเพรา เสด็จเข้าไสยาสน์บนอาสน์ทอง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ต่างก็ฆาตฆ้องสัญญาทั้งหน้าหลัง ขึ้นขวางทางกลางฟ้าดาประดัง คอยระวังมิให้ออกนอกกำแพง | สิงหไกรภพ | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างจับนาคปากกัดกระหวัดกอด <bot>:มันเลยลอดลัดไปให้โมโห บ้างจับนางเงือกนํ้าทำเฉโก กระชากฉุดผุดโผล่ขึ้นกลางชล | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอเดือนขึ้นชื่นฉ่ำด้วยน้ำค้าง <bot>:เข้าป่ากว้างหว่างลำเนาภูเขาเขิน ทั้งข้าไทใหญ่น้อยก็พลอยเพลิน ต่างหยอกเอินกันไปพลางในกลางไพร ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงจากแท่นแค้นสี่พระพี่เลี้ยง <bot>:เรียกมาเคียงค่อนว่าไม่ปราศรัย นั่งอยู่นี่พี่ยามาเมื่อไร ไม่บอกให้แจ้งจิตแกล้งปิดบัง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารปืนถือปืนยืนสองข้าง <bot>:ตามเยี่ยงอย่างยศศักดิ์คอยรักษา แล้วเชิญพระอภัยให้ไคลคลา มาเภตราลำใหญ่ดังใจปอง ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาถึงนี่พี่จะบอกอย่าออกห่าง <bot>:เปรียบเหมือนอย่างชายเช่นเป็นทหาร ครั้นศึกมีสิจะมาบอกอาการ มิเสียบ้านเมืองหรืออย่าดื้อดึง | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พม่ามอญย้อนเข้าอ่าวพุกาม <bot>:ฝรั่งข้ามฟากเข้าอ่าวเยียระมัน ที่บางเหล่าก็เข้าอ่าววิลาส เมืองมะงาดมะงาดามะงาศวรรย์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปรับเหล่าชาวบ้านสิกคารนำ <bot>:มาในตำหนักถามความสงสัย ฝ่ายหญิงเฒ่าเล่าตามเนื้อความไป แล้วหยิบให้หนังสือที่ถือมา ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนามาบอกพวกม้าใช้ <bot>:พาเข้าไปแล้วก็นั่งฟังกระแส บาทหลวงเป็นผู้ถามให้ล่ามแปล ครั้นรู้แน่นัดรบแกตบมือ | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เร่งบอกให้ทุกลำเรือกำปั่น <bot>:ใครไม่ทันตัวนายทั้งไต้ก๋ง จะเอาโทษให้ถึงตายวายชีวง ตัดสินลงตามอาญาพวกมาเรือ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แขกฝรั่งทั้งนั้นสำคัญแน่ <bot>:ลุกขึ้นแลดูยักษ์เห็นตักษัย ต่างยอนหูให้น้ำลายนั้นหายไป แล้วอวยชัยชมปี่ช่างดีจริง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ว่าเล่นเป็นผู้หญิงจริงจริงนะ <bot>:ถ้าเจ้าจะเล่นเพื่อนไม่เหมือนผัว เขาชวนเชยเคยเองอย่าเกรงกลัว จงแต่งตัวตามตำรับให้จับตา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ค่อยคิดเห็นเย็นเยียบไม่เกรียบกริบ <bot>:ประสานสิบนิ้วนั่งดังประสงค์ พยายามตามจริตท่านบิตุรงค์ สำรวมทรงศีลธรรมที่จำเจน | นิราศเจ้าฟ้า | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายนงเยาว์เสาวคนธ์วิมลมิ่ง <bot>:เป็นยอดหญิงเจนศึกไม่นึกขาม นางแปลงองค์ทรงสำอางเหมือนอย่างพราหมณ์ กับคนตามพันร้อยแล่นลอยไป | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หยิบลานทองเปิดกล่องอ่านถวาย <bot>:ตามภิปรายบทกลอนอักษรศรี สารสมเด็จลังกาปิ่นธานี จำเริญราชไมตรีพระอนุชา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายนิกรมพรหมประมูลทูลฉลอง <bot>:ข้าขอรองบาทบงสุ์ที่ทรงถาม สองกษัตริย์สุริย์วงศ์ทรงพระนาม เสด็จตามตีต้อนในดอนดง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อีกกริวกราวเต่ากระว่ายคละเคล้า <bot>:เป็นเหล่าเหล่าคลื่นป่วนซัดหวนเห จะพรรณนาว่าไปในทะเล เหลือคะเนมิใช่น้อยนับร้อยพัน ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้นดึงดื้อถือดีมีมานะ <bot>:จะจับฉะคอเชือดให้เลือดไหล แล้วร้องเร่งพวกทหารอันชาญชัย ยิงปืนใหญ่ที่ประจำทุกลำเรือ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ชื่นชมสมบัติพัสถาน <bot>:จะโปรดปรานไปสวรรค์ให้หรรษา ขอพระองค์จงเป็นมิตรกับสิทธา จะได้ผาสุกสวัสดิ์กำจัดภัย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เรียมล่วงจรลิ่วลํ้า <bot>:ลับนาง โออกเราจำวาง นุชไว้ แต่เดียวอยู่เรือนลาง เห็นเหตุ เลยแม่ ทุกข์สุขเจ้าจักได้ เพื่อนน้องไหนหนอ | นิราศวัดรวก | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงคนอื่นหมื่นแสนแม้นจะสู้ <bot>:เราเป็นครูผู้สำเร็จเด็ดศีรษะ ให้สิ้นโคตรโทษที่ทำจะชำระ ให้สองพระกุมารผ่านพารา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอพระองค์พงศ์พรหมบรมนาถ <bot>:ประทานราชธิดามารศรี ให้เษกสองครองจังหวัดปัถพี สืบไมตรีตราบสวรรคครรไล | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงแก่เฒ่าเข้าเรือนสามร้อยปี <bot>:ก็ไม่มีมัวหมองละอองนวล ทั้งเนื้อหอมกล่อมกลิ่นระรินรื่น เป็นที่ชื่นเชยบุรุษสุดสงวน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ป่างพระปิ่นภูวดลกัมพลรัตน์ <bot>:โสมนัสในพระทัยปราศรัยสาร จึ่งว่าพ่อก็ประสงค์เหมือนวงศ์วาน ควรแก่การอยู่แล้วหนาอย่าปรารมภ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ศรีสุวรรณนั้นทรงยานุมาศ <bot>:เหล่ามหาดเล็กเดินเชิญพระแสง กระบวนแห่แลสล้างไปกลางแปลง กลองคู่แซงสังข์แตรแซ่ประโคม | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงพบพานฉันจะตัดจะขัดข้อง <bot>:ขอเป็นน้องเป็นพี่ไม่มีผัว แต่กริ่งใจในฝันเห็นพันพัว นาคนั้นกลัวว่าจะได้แก่ไพรี ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันวิสัยในพิภพแม้นรบกัน <bot>:ก็หมายมั่นจะใคร่ได้ชัยชนะ ซึ่งครั้งนี้พี่พาเจ้ามาไว้ หวังจะได้สนทนาวิสาสะ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จำจะต้องไประงับช่วยดับเข็ญ <bot>:จะได้เว้นชิงช่วงที่หวงหึง เอาเรื่องเหตุเทศน์ธรรมให้รำพึง ได้ลุถึงศุโขมโหฬาร ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะต่อสู้ดูศักดาปัจจามิตร <bot>:แม้นสุดฤทธิ์ก็จะโจมเข้าโหมหัก ด้วยนักสิทธ์วิทยาสุรารักษ์ เคยแพ้ยักษ์อยู่ดอกเห็นไม่เป็นไร | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วบอกความตามเรามารบศึก <bot>:ให้เมืองผลึกส่งเสบียงเลี้ยงทหาร เป็นนับถือซื่อตรงตามวงศ์วาน ช่วยทำการแก้แค้นแทนพระองค์ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:วายุกูลเกิดเกศทุกเขตขัณฑ์ เสมอเหมือนเดือนดวงพระสุริยัน สว่างชั้นดินฟ้าทั้งธาตรี | สิงหไกรภพ | 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราไปทัพกับผู้ชายเป็นนายทัพ <bot>:ต้องรบรับฟันแทงสิ้นแรงเรี่ยว ไปตามเจ้าเราเป็นหญิงดีจริงเจียว ฟังเธอเกี้ยวกันก็เพลินเจริญใจ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประคองกอดสอดหัตถ์สัมผัสเคล้า <bot>:ค่อยเคล้นเต้าเต่งทรวงดวงสมร นางผลักพลิกหยิกหัตถ์สลัดกร เมื่อไม่นอนนิ่งบ้างเป็นอย่างไร | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหัสไชยไม่กล้าพูดจาเกี้ยว <bot>:แต่พาเที่ยวเดินชมนิยมหมาย นางเด็ดดอกมาลีให้พี่ชาย ไม่รู้อายหยอกเอินคอยเดินตาม ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วหยุดยั้งนั่งแนบอิงแอบอุ้ม <bot>:ประจงจุมพิตชิดขนิษฐา พี่จะผลาญมารหมู่อสุรา ให้มารดาดูเล่นพอเห็นฤทธิ์ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะพูดจาสารพัดประหยัดปาก <bot>:อย่าพูดมากเติมต่อซึ่งข้อขำ ความสิ่งไรในจิตจงปิดงำ อย่าควรนำแนะออกไปนอกเรือน | สุภาษิตสอนหญิง | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอัคนีรู้ทีศึก <bot>:ฉลาดลึกหน่วงเหนี่ยวไม่เฉียวฉุน เห็นคนแก่แซ่มาก็การุญ จะเอาบุญบทจรไปต้อนรับ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยมณีนาถ <bot>:ขึ้นปราสาทสามชั้นด้วยหรรษา นั่งบนเตียงเคียงลูกสาวเจ้าลังกา แจ้งกิจจาตามความที่ห้ามทัพ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาพร้อมพรั่งทั้งสิ้นความยินดี <bot>:ค่อยพาทีทูลลาน้ำตานอง ชันษาข้าบาทนี้ขาดแล้ว จะคลาดแคล้วมิได้อยู่ชูฉลอง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับทองคำร้อยลิ่มทับทิมเพชร <bot>:ของเบ็ดเตล็ดเครื่องอานสังวาลเฉวียง ทั้งโต๊ะทองรองเรืองเป็นเครื่องเคียง เอาจัดเรียงรีบมาบรรณาการ ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:วานไม้เมื่อข่าวม้อง <bot>:ขอไข เหลือหล่นบกบางใบ กิ่งก้าน บ่เห็นภิรมย์ใจ เจียนจาก ห้องเฮย เห็นโบกใบไม้ม้าน เยี่ยงม้านมโนเรียม | โคลงนิราศหริภุญชัย | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงรบล่อพอพะวงพวกดงตาล <bot>:แบ่งทหารไปอีกคอยหลีกหนี เราตีค่ายรายทางไปข้างนี้ เห็นท่วงทีแทบจะได้ด้วยง่ายดาย ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ธรรมดาของกษัตริย์ไม่ขัดข้อง <bot>:ทั้งเงินทองสารพัดล้วนจัดสรรค์ เพราะเกิดเหล็กสีแดงแสงตะวัน ในเมืองนั้นคนผู้จึ่งดูแดง | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้างฝ่ายพวกตาพระยารักษาด่าน <bot>:เกณฑ์ทหารพลฉกรรจ์ได้พันสอง ให้ขึ้นป้อมขัดตาทัพไว้รับรอง ปืนจุกช่องลากไปใส่เสมา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปืนสำคัญสัญญาให้มาพร้อม <bot>:เข้ารุมล้อมรอบข้างไม่ห่างแห บ้างสอดส่องชูกล้องขึ้นยืนแล[๕] ตามกระแสคะเนทะเลวน | สิงหไกรภพ | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามนางต่างว่าน่าหัวร่อ <bot>:เพราะไม่พอจึงได้วุ่นเที่ยวงุ่นง่าน อย่าเปรียบเปรยเลยแน่แม่แหพาน จะต้องการก็มาเอาของเราไป | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าบัดนี้ชีเปลือยมาโปรดสัตว์ <bot>:จะกำจัดโรคร้ายให้หายสูญ ขี่อะไรไม่รู้จักศักดิ์ตระกูล รำพันทูลเขาว่าชีนี้ดีนัก ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นธูปเทียนรุ่งเรืองเมืองผลึก <bot>:ผีเสื้อนึกว่าร้อนเย็นเป็นไฉน แล้วลุกขึ้นเผ่นโผนโจนลงไป ประเดี๋ยวใจก้องกังวานสะท้านดัง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางรับสั่งซังตายถวายเสียง <bot>:หวนสำเนียงน่าฟังหวังถวิล บังคมคัลวันทาเจ้าฟ้าดิน สมเด็จอินทร์ศวรสยมบรมญาณ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นแสนสาวชาวแม่อยู่แออัด <bot>:กับกษัตริย์พร้อมพรั่งไปทั้งสอง สินสมุทรนำหน้าพาพระน้อง เข้าในห้องปรางค์มาศปราสาทชัย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางนบนอบมอบเมียงอยู่เคียงอาสน์ <bot>:ลักกระดาษดูได้ดังใจหวัง ยิ่งแลเล็งเพ่งพิศยิ่งคิดชัง พระคลุ้มคลั่งผอมซูบเพราะรูปนี้ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอภัยสุริย์วงศ์ทรงสดับ <bot>:พระทัยกลับคิดได้ให้สงสาร จึงชวนลูกเจ้าลังกาปรีชาชาญ กับทหารยุรยาตรขึ้นหาดทราย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กว่าจะถึงซึ่งมหาศิวาโมกข์ <bot>:สิ้นฟ้าดินสิ้นโอฆสิ้นโศกศัลย์ แม้พลั้งพลาดขาดพรตทศธรรม์ จึงห้ำหั่นบั่นศีรษะเสียบประจาน ฯ | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นจริตผิดทีกริยา <bot>:จึงแกล้งว่าหวังจะลวงดูท่วงที เมื่อตอบคำทำสัตย์ไม่ขัดข้อง เหมือนเข้าช่องสมหมายไม่หน่ายหนี | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางกอดผัวหัวเราะว่าเยาะฉาน <bot>:ท่านสงสารสารพัดไม่ขัดขวาง ให้ฉันมาหาพระไปตึกใหญ่กลาง อย่าระคางห่างเหินเลยเชิญไป ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวทศวงศ์องค์อรุณพอรู้เหตุ <bot>:ทั้งแก้วเกษรามารศรี มากองทัพพลับพลาสุมาลี พอพระพี่น้องฟื้นค่อยชื่นใจ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทหารแห่แตรสังข์ประดังเสียง <bot>:เครื่องสูงเรียงฉัตรกรรชิงทั้งกลิ้งกลด ต้องขึ้นเนินเดินหว่างกลางบรรพต เสียงกงรถเหล็กดังกึงกังโกง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเข้าห้องสององค์ตรงขึ้นแท่น <bot>:เห็นนางแสนเศร้าหมองไม่ผ่องใส กลับสงสารหลานรักนั่งซักไซ้ เออเป็นไรแม่คุณให้วุ่นวาย | พระอภัยมณี | 67 |