text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่รูปทรงรื่นรวยสวยสะอาด <bot>:ให้เชิญภาชนะทองอันผ่องใส ไปถวายกษัตรามาแต่ไกล เอาใจใส่มิให้ขาดราชการ ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกโยธามาตามอร่ามคบ <bot>:นกแก้วซบแฝงฟังอยู่ทั้งสอง ต่างเดินไปไพร่นายเป็นก่ายกอง พระแนบน้องมองดูอสุรา | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พราหมณ์ใหญ่ไม่งามเหมือนพราหมณ์น้อย <bot>:ถ้าใช้สอยมะละกอก็พอสม ถึงว่าฉันคบค้าสมาคม ก็จะก้มหน้ารับอัประมาณ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชนนีมีเต้าแต่สองเต้า <bot>:น้ำนมเล่าก็ไม่คัดติดขัดสน พ่ออ้าปากอยากกินเฝ้าดิ้นรน เจ้าสามคนเช่นนี้มีแต่ตัว | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพระองค์อวยสวัสดิ์พิพัฒน์ผล <bot>:ให้ผ่องพ้นจากทุกข์เป็นสุขี ทิ้งพยาธิโรคาอย่ายายี จงเปรมปรีดิ์ครองอาณาประชาชน ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายชีเปลือยเมื่อยม่อยไปหน่อยหนึ่ง <bot>:ลุกทะลึ่งเหลียวหาข้างหน้าหลัง เห็นฤๅษีกะจิริดให้คิดชัง ขี่ม้ามังกรหางเหมือนอย่างงู | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จนดึกครันบรรดานางฝรั่ง <bot>:ถวายบังคมลามารศรี แต่พี่น้องสองสุดากุมารี อยู่พัดวีนวดฟั้นนางวัณฬา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เสวยกษิราโอชารส <bot>:อันปรากฏชื่นจิตอดิศร แล้วประทานภูษาเครื่องอาภรณ์ พอทินกรใสสว่างกระจ่างดวง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หน่อนรินทร์ยินคดีพระชีเล่า <bot>:กำสรดเศร้าโศกาน่าสงสาร คิดถึงพ่อท้อใจอาลัยลาน พระพลัดบ้านเมืองมาเอกากาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ทรงยศทศทิศ <bot>:เห็นศักดิ์สิทธิ์ปู่เจ้าเขาไศล จึงเร่งให้ถอนสมอขันช่อใบ แล้วแล่นไปตามทางกลางคงคา ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกทมิฬยินนายทั้งชายหญิง <bot>:พากันวิ่งคึกคักไล่ผลักไส ฝ่ายฤๅษีที่ไม่เคร่งเก่งสุดใจ ตีด้วยไม้เท้ามันรุมฟันแทง | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายสุวรรณมาลีอยู่ที่รถ <bot>:ได้ยินหมดเมื่อวัณฬาร้องว่าขาน จะฆ่าเราเอาโทษตัวโปรดปราน มันคิดอ่านแอบรับสั่งสิ้นทั้งนั้น | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางนบนอบตอบรสพจนารถ <bot>:โปรดประภาษควรความตามวิสัย แต่ซึ่งข้อหน่อกษัตริย์หัสไชย ได้ยกให้ไว้แต่ครั้งรบลังกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันกุศลผลผลาอานิสงส์ <bot>:จะช่วยส่งเป็นสมบัติพัสถาน ใครถือธรรมจำศิลอภิญญาณ ถึงนิพพานพูนสวัสดิ์อยู่อัตรา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นสั่งเสร็จกลับหลังขึ้นยังตึก <bot>:คิดการศึกร่ำไปจนไก่ขัน แล้วนึกแค้นมังคลาด่าเป็นควัน ควรหรือมันมาเจ็บเป็นเหน็บเย็น | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยกเอาเมียให้อ้ายแขกแปลกภาษา <bot>:ก็เห็นว่าจะได้สมอารมณ์ประสงค์ ใช้ไปตีลังกาบุกป่าดง อ้ายนี้คงใช้ได้เห็นไม่เชือน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพระนุชบุตรีทวีโศก <bot>:ประชวรโรคร้อนรํ่าแต่กำสรด จึงตรัสใช้ให้ข้ามาประณต ให้พระองค์ทรงยศทราบบทมาลย์ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายท่านท้าวเจ้าพาราจึ่งว่าขาน <bot>:ขอรับภารธุระดั่งที่กังขา เสียแรงท่านได้มาอยู่เป็นครูบา จะไปตีลังกาฉลองคุณ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงทูลว่าข้าบาทนี้คลาดแคล้ว <bot>:พระลูกแก้วเกิดอุรามารศรี สุดแต่องค์นงนุชพระบุตรี ลูกจนใจไม่รู้ที่จะเจรจา ฯ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้ตั้งศาสนาให้ผาสุก <bot>:บรรเทาทุกข์เหมือนแต่ครั้งฝรั่งถือ ทั้งไพร่บ้านพลเมืองได้เลื่องลือ จะไว้ชื่อเสียงเราเข้าในวงศ์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระจอมภพไกรเจ้าไอศวรรย์ <bot>:ให้รางวัลสี่นายหลายสถาน ทั้งเสื้อผ้าตามอย่างทางบุราณ กับทั้งส่านโพกหัวทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ตริแล้วเรียมเร่งเร้ง <bot>:ฤๅรอ เดินดุ่มด่วนดาลศอ โศกแห้ง ลุยังย่านสระยอ ระยะชื่อ ชี้แฮ นามประเทศเยี่ยงแกล้ง กล่าวให้เรียมโหย | นิราศวัดรวก | 78 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ซับซ้อนก้อนหินกระสินธุ์เซาะ <bot>:สีจำเพาะเขียวแดงดั่งแกล้งสรรค์ เหมือนระบายหลายอย่างต่างต่างกัน เป็นหน้าบันเงื้อมผาศิลาแลง | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารองค์นงลักษณ์อัคเรศ <bot>:ชลเนตรคลอคลองให้หมองศรี ชลีกรวอนว่ากับสามี อันน้องนี้มิขออยู่จะสู้ตาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะรับองค์นงนุชสุดสวาท <bot>:กลับไปราชนิเวศน์เขตสถาน เร่งรู้ความตามโทษที่โปรดปราน จงให้การแก้ผิดที่ติดพัน ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางดีใจให้ทหารชำนาญป่า <bot>:เป็นกองหน้านำเสด็จไม่เข็ดขาม พบฝรั่งลังกาพากันตาม ได้สักสามพันถ้วนรีบด่วนเดิน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายผัวโป้งว่ากูโด่งไปทางเหนือ <bot>:เที่ยวตามเนื้อทุกสุมทุมพุ่มพฤกษา ทั้งควายวัวแต่สักตัวไม่ปะตา ช่างชั่วช้าเหมือนกันกระไรเลย | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สี่พี่เลี้ยงเคียงข้างต่างวิตก <bot>:เออก็อกเอ๋ยอาจออกอาสา นางโฉมยงทรงสะอื้นกลืนน้ำตา คิดว่าว่าเล่นเล่นมาเป็นจริง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทำแหบหวนครวญว่าสาลิกาแก้ว <bot>:ค่ำลงแล้วขวัญอ่อนจะนอนไหน หนาวน้ำค้างพร่างพรมพนมไพร จะหนาวใจสาลิกาทุกราตรี ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงตรัสกับกษัตราว่าวันนี้ <bot>:พวกไพรีมันมาว่าไม่ปราศรัย บิดาจะออกสู้กู้เวียงชัย ให้พวกไพรียับอัปรา ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระหน่อวรนาถสวาทหวัง <bot>:จะจากวังสุลาลัยให้ละห้อย เหมือนอาลัยในสองพี่น้องน้อย ประคองค่อยรับขวัญวันชายา | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงโปรดเกล้าเอาบุญเถิดทูลกระหม่อม <bot>:น้องไม่ยอมแล้วที่จะพิสมัย ถึงโกรธาฆ่าฟันสู้บรรลัย พลางกราบไหว้วอนว่าจงปรานี ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มูรหุ่มคุมทหารอยู่ชานเขา <bot>:แต่ล้วนเหล่าโยธาขี่ม้าหมด บังอลูอยู่ลำแม่น้ำคด คอยกำหนดสงครามทั้งสามทัพ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับยุพินนิลกัณฐีนารีรัตน์ <bot>:สืบกษัตริย์ตามอย่างปางประถม ได้เริ่มงานการวิวาห์สมาคม จะเสกสมให้พิพัฒน์สวัสดี ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขึ้นอยู่ป้อมพร้อมพรั่งกันทั้งสี่ <bot>:คิดแต่ที่ทำศึกต่างปรึกษา ฝ่ายนายหมวดตรวจกำกับกำชับกำชา บอกกิจจาแจ้งทั่วทุกตัวคน ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างเปลี่ยนใบใส่เสาหางเสือเสร็จ <bot>:แล้วสำเร็จสารพันไม่ทันเที่ยง ตั้งแห่แหนแล่นล้อมมาพร้อมเพรียง สนั่นเสียงขานโห่เป็นโกลา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สุดสาครร้อนจิตถึงบิตุเรศ <bot>:ชลเนตรแนวนองให้หมองศรี ถอนสะอื้นฝืนพักตร์ซักเสนี ประเดี๋ยวนี้ทรงธรรม์ค่อยบรรเทา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเชิญให้เสนาขึ้นมานั่ง <bot>:ที่โต๊ะตั้งเลี้ยงดูแกรู้ถึง เสนาใส่เหล้าเข้มพอเต็มตึง บางหลวงจึงปราศรัยทั้งให้ปัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอำมาตย์ราชครูได้รู้ทั่ว <bot>:ต่างเกรงกลัวหัวขาดเข้าราชฐาน มาพร้อมพรั่งนั่งที่ทิมริมทวาร ต่างก็อ่านหนังสือทั่วทุกตัวคน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายบุตรพราหมณ์ตามติดพระกฤษณา <bot>:ขับโยธารมจักรเข้าหักหาญ ต่างแหกค่ายไล่บุกเข้ารุกราน ฝรั่งต้านต่อแย้งทิ่มแทงฟัน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กับราเมศท่านครูผู้วิเศษ <bot>:จากนิเวศน์เสด็จไปท่าชลาไหล พากันลงกำปั่นด้วยทันใด สถิตในพระที่นั่งบัลลังก์ทรง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งจะลอบชอบชิดพิสมัย <bot>:เห็นจะไม่เหมือนจิตคิดประสงค์ ทูลแถลงแจ้งความแต่ตามตรง พระโฉมยงอย่าได้อางขนางเอย ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นพรักพร้อมยอมใจเข้าในห้อง <bot>:เปิดคันฉ่องส่องตะบอยสอยเกศี กระเหม่าจีนจับซ้ำให้ดำดี กรีดสำลีเรียบร้อยที่รอยไร | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จงคิดครั้งพรั่งพร้อมจอมกษัตริย์ <bot>:ประดิพัทธ์ผูกรักเป็นมรรคผล ได้ผาสุกทุกอาณาประชาชน ประจวบจนประเดี๋ยวนี้ไม่มีภัย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำน้ำเนตรลงพรากพราก <bot>:โอ้เพื่อนยากร่วมจิตพิสมัย ไม่ทุกข์ร้อนหรือจะจรจากเจ้าไป นี่จนใจจำลาสุดาดวง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตอบว่านารีนี้มีผัว <bot>:ก็หมองมัวไม่ควรจะทูลถวาย เหมือนป้องปิดผิดพลั้งหลังจะลาย จริงนะนายกราบทูลมูลิกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต้องถนอมกล่อมใจมิให้ขัด <bot>:แต่ความสัตย์ไม่ประจบไม่คบหา พระสั่งพวกคนใช้ให้ไคลคลา ไปจัดหาโต๊ะใหญ่ที่ในวัง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่เช้าเย็นเป็นธุระเครื่องเสวย <bot>:เหมือนอย่างเคยต้องไปเรียบเทียบถวาย พระหัสไชยใจรักตรัสทักทาย ชวนสองสายสวาทเสวยเหมือนเคยกัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:มิรู้แง่งอนคารมคมขยัน ถึงสาวสาวชาวโกญจาเมืองมารัน ไม่เทียมทันเทียบเจ้านางเฒ่ารึ้ง | สิงหไกรภพ | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเคืองขัดตรัสว่าดูน่าเกลียด <bot>:แกล้งกระเบียดกระเสียนราวกับสาวศรี แล้วหมางเมินเดินมาเรียกนารี จุดอัคคีไฟสว่างส่องทางไป | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอฝากน้องสองรามารดาด้วย <bot>:เอ็นดูช่วยปกครองให้ผ่องใส ตัวข้าบาทจะนิราศออกแรมไพร ให้พ้นไภยคลาศแคล้วอย่าแผ้วพาน | นิราศเมืองแกลง | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจนธนูคู่ชีวิตให้สิทธิ์ขาด <bot>:เป็นอุปราชนิเวศน์เรียกเชษฐา ตั้งเศรษฐีให้เป็นที่ชิณกา รับบัญชาว่าขานการทั้งปวง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่บุญน้อยถอยถดทั้งยศศักดิ์ <bot>:จะรับรักเหมือนหนึ่งตรัสน่าบัดสี ขอเป็นข้าฝ่าละอองรองธุลี อย่าเลื่อนที่ยศศักดิ์ขึ้นหนักเลย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เองพูดจาโอนอ่อนแล้วย้อนขอ <bot>:ให้ท้าวพ่อประดิพัทธ์อย่าขัดขวาง การข้างหน้ามากมายยังหลายทาง แม้นได้นางแล้วคงสมอารมณ์เรา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกเห็นหน้าวายุพัฒน์ใหัขัดแค้น <bot>:อ้ายนี่แสนเฉโกทำโอหัง แล้วร้องด่าว่าเหวยเฮ้ยระวัง อ้ายฝรั่งปนไทยอ้ายศัตรู | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นแห่รอบขอบเขตประเทศสถาน <bot>:สำเร็จการนครินทร์ปิ่นมหา เข้าเวียงชัยในวังอลังการ์ ถึงเวลาออกขุนนางยังพระโรง | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ยิ่งโศกแสนอาดรูพูนเทวษ <bot>:ชลเนตรหล่อหลั่งละลุมไหล เจ้าพราหมณ์น้อยคอยปลอบประโลมใจ แล้วชวนให้ชมละเมาะทุกเกาะเกียน | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพลบค่ำย่ำระฆังประดังเสียง <bot>:โคมตะเกียงแก้วกระจ่างสว่างแสง พระทรงนั่งยังที่เก้าอี้แดง คิดจัดแจงแต่งทหารคอยต้านตี | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หม่อมฉันรู้อยู่นะจอมกระหม่อมแก้ว <bot>:ไม่หมายแล้วที่อำนาจวาสนา พระรักฉันฉันทุพลคนต่ำช้า หน่อยน้ำตาก็จะตกต้องอกตรม | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งเรือรบเรือใบอยู่ชายหาด <bot>:แลออกกลาดใส่หมวกพวกไหหลำ แต่ลางพวกหน้าแปลกล้วนแขกดำ นั่งประจำอยู่ในเรือใส่เสื้อแดง | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บ้างยกมือพัทยาเทพารักษ์ <bot>:เจ้าสำนักเกาะแก่งทุกแห่งหน ขอเชิญช่วยอย่าให้วายทำลายชนม์ ข้าจะบนบายศรีมีละคร | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปลูกหอรบครบเครื่องพิชัยยุทธ์ <bot>:ปักอาวุธสารวัตรจัดทหาร ถือธงเทียวเขียวดำประจำการ เครื่องสักการบัดพลีพลีกรรม | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยทองหุ้มชุ่มน้ำแล้วซ้ำสาด <bot>:ข้าศึกฟาดไฟน้ำมันควันโขมง ติดแต่ใบสายระยางสว่างโพลง เสียงผางโผงพลขันธ์ประจัญรบ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายไทท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ก็ยินดีเรียนมนต์ดลคาถา ไม่ใคร่จะจำได้ในตำรา บาทหลวงด่างึมงำร่ำพิไร | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกต้นหนคนชำนาญชาญสมุทร <bot>:เห็นสิ้นสุดความรู้สู้ไม่ไหว พวกเสนีรี้พลสกลไกร ต่างตกใจสั่นรัวทุกตัวคน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เข้าชิดเชื้อเหลือลามแล้วถามซัก <bot>:ทำเยื้องยักสาหัสน่าบัดสี มิบอกจริงยิ่งกวนทำยวนยี ประเดี๋ยวนี้จะร้องให้ก้องวัง | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พฤฒาเฒ่าเข้ามณฑลเรียกคนเอก <bot>:แล้วยกเมฆฉายดูหมู่ทหาร ที่แขนขาขาดไปไม่ได้การ พวกทหารเคราะห์ร้ายมิให้จร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยวิไลลักษณ์ <bot>:กับสองอัครชายามารศรี พระน้องหน่อวรนาถราชบุตรี ไปคอยรับประทับที่ทวารา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฟังพี่ว่าอย่าไปอยู่ศัตรูเก่า <bot>:จะมัวเมาว่านยาเป็นบ้าหลัง แม้ว่ากล่าวคราวนี้ถ้ามิฟัง เหลือกำลังแล้วก็เห็นไม่เป็นการ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะได้อยู่ชูเฉลิมเพิ่มพระยศ <bot>:ให้ปรากฏบุญฤทธิ์ทั่วทิศา เหมือนย่องตอดยอดทหารพระมารดา เสด็จไปได้ที่ป่ากาลวัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ที่ผูกพันฟั่นเฟือนด้วยเพื่อนหญิง <bot>:เฝ้าอ้อยอิ่งอำลาน้ำตาไหล ที่ลางนางทำกระบวนรำจวนใจ เหลืออาลัยแลหาน้ำตาคลอ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วพากันย่างย่องมองเขม้น <bot>:ก็พอเห็นรอยเท้าที่ยาวใหญ่ มายั้งหยุดสุดสิ้นเพียงต้นไทร แล้วกลับไปหายลงในคงคา | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพวกทัพกลับถามได้ความชัด <bot>:ก็รีบรัดเข้าไปแจ้งแถลงไข จอมกษัตริย์ตรัสสั่งเสนาใน ให้ออกไปรับทูตมาพูดจา ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กนิษฐากล้าหาญในการรบ <bot>:แกล้งหลีกหลบล่อลั่นเกาทัณฑ์แผลง พระโถมทันกั้นกางไว้กลางแปลง เข้าจับแพลงพลัดพลาดประหลาดจริง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกชาววังตั้งเครื่องบนโต๊ะใหญ่ <bot>:ทั้งเป็ดไก่ต่างต่างข้างละสอง ข้าวกระหรี่มัสมั่นใส่จานทอง ล้วนแต่ของเอมโอชโภชนา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ท้าวโกสัยอยู่กำกับทัพเหล่านี้ <bot>:แม้นไพรีต่อแย้งแข็งขยัน เองจงคิดหักโหมเข้าโรมรัน ตีประจัญตั้งประดาเป็นหน้ากระดาน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อุศเรนเจนศึกไม่นึกพรั่น <bot>:แกล้งสรวลสันต์เสียดแทงแถลงไข พระเชษฐาว่าจริงทุกสิ่งไป คงจะได้เชยชมสมคะเน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมืองปากน้ำบอกมาว่าสังฆราช <bot>:แกองอาจหยาบคายร้ายนักหนา สั่งให้พวกปากน้ำนำเข้ามา ในพาราจะเฝ้าองค์พระทรงธรรม์ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระเสร็จจากแท่นสรงแล้วทรงเครื่อง <bot>:อร่ามเรืองสารพัดล้วนจัดสรร ทรงยกแย่งพื้นม่วงดวงสุวรรณ เข็มขัดมั่นฝังจินดาค่าบุรินทร์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้สุวรรณมาลีของพี่เอ๋ย <bot>:บุญไม่เคยคู่ครองประคองสงวน จะจัดแจงแต่งงานเป็นการจวน เออก็ควรแล้วหรือนางมาวางวาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทูลลามาจัดกระบวนทัพ <bot>:ให้พร้อมสรรพถ้วนทั่วตัวพหล เกณฑ์เอาพวกจัตุรงค์ทั้งคงทน จะซ้อนกลบาทหลวงให้ร่วงโรย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกล้งชักชวนโฉมตรูยูรยาตร <bot>:เที่ยวประพาสชมพรรณบุปผา นางโฉมยงหลงเพลินดำเนินมา พี่เลี้ยงพาเที่ยวไปจนใกล้พราหมณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงบางพังน้ำพังลงตลิ่ง <bot>:โอ้ช่างจริงเหมือนเขาว่านิจาเอ๋ย พี่จรจากดวงใจมาไกลเชย โอ้อกเอ๋ยแทบพังเหมือนฝั่งชล | นิราศพระบาท | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:เร่งเกรงผิดกลัวภัยใหญ่มหันต์ คำนับนอบสามีทุกวี่วัน อย่าดุดันดื้อดึงตะบึงตะบอน | สุภาษิตสอนหญิง | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าจะต้องแก้ไขให้มันฟื้น <bot>:แต่พอชื่นจิตระงับช่วยดับเข็ญ แล้วกลับไปกุฏิ์ตาหาน้ำเย็น ตักมาเป็นโอใหญ่แล้วร่ายมนต์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ระดมปืนครื้นครั่นควันโขมง <bot>:เสียงผางโผงก้องท่าชลาสินธุ์ โจนขึ้นม้ายกพหลพลทมิฬ พร้อมกันสิ้นแต่บรรดามาในเรือ | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเลือกเหล่าสาวสำอางที่คางเพชร <bot>:ไปแก้เผ็ดนางพวกทูตพูดจองหอง ให้โขลนหามตามแห่มาแซ่ซ้อง ครั้นถึงร้องเรียกทูตพูดสำทับ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้แยกยกวกหลังประดังรบ <bot>:ตีกระทบตัดท้ายทั้งซ้ายขวา ฝ่ายเจ้าพราหมณ์สามคนสนธยา รีบออกมาที่รบพบยันตัง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ก็สุดแท้แต่พราหมณ์ให้งามพักตร์ <bot>:จะเกณฑ์ยักษ์ไปช่วยด้วยก็ได้ ให้นัดดาพาพหลสกลไกร ไปช่วยให้เสร็จสรรพแล้วกลับมา ฯ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ว่าแค้นขัดเคืองเข็ญเป็นไฉน ถ้าแม้นว่ากล้าจริงไปชิงชัย นี่ลวงให้หลงมาน่าไม่อาย | สิงหไกรภพ | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งสังฆราชพระบาทหลวง <bot>:เห็นได้ท่วงทีจะได้เข้าไปหา ไม่หลับนอนสอนสั่งพระมังคลา ให้เอาตราไปถวายธิบายวอน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะสงครามตามตีบัดนี้เล่า <bot>:เหมือนโฉดเขลาเฉโกด้วยโวหาร ฉวยเพลี่ยงพล้ำซ้ำร้ายเสียดายการ จงโปรดปรานกลับหลังไปลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ส่วนกษัตริย์หัสไชยมิได้หยุด <bot>:ขับสิงห์รุดเร่งไพร่เดินไพรสณฑ์ ออกทุ่งกว้างทางเตียนไม่เวียนวน ถึงสิงหลลังกาไปหน้าวัง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือเคืองเข็ญเป็นไฉนจะใคร่รู้ <bot>:จึงโจมจู่เข้ามาไล่เอาไฟเผา หรือต้องการชานบุรีจะตีเอา ท่านจงเล่าให้เราฟังแต่หลังมา ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนาฝรั่งอยู่พรั่งพร้อม <bot>:เข้าห้อมล้อมเซ็งแซ่แล้วแก้ไข เคียงประคองร้องเรียกน้ำดอกไม้ มาลูบไล้สารพางค์ให้ห่างคลาย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้จะได้ไปบำรุงซึ่งกรุงไกร <bot>:ขออย่าให้ชีวันเป็นอันตราย จะปล่อยม้าไปหากินในถิ่นเถื่อน ให้มาเหมือนใจจิตที่คิดหมาย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนคำสั่งทั้งสองพี่น้องแล้ว <bot>:วางเขี้ยวแก้วไว้บนหัตถ์ดูตรัสเตร็จ เป็นเหลี่ยมแหลมแวมวับเหมือนกับเพชร ช่วยชุบเช็ดผุดผ่องไม่หมองมอม | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้เจ็ดวันบรรลุถึงเขาเขียว <bot>:สินแรงเรี่ยวร่อนมาลงอาศัย กินมวกผาทากายสบายใจ เป็นคนได้ดังประสงค์ชวนนงคราญ | สิงหไกรภพ | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอสารจบสบเจ็บให้เหน็บแน่น <bot>:ยิ่งแสนแค้นดังเขาเชือดเอาเลือดไหล มันเติมแต้มแนมเหน็บน่าเจ็บใจ ชะกระไรหนอกระนี้อีละเวง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่ออกไปไม่ช้าจะลากลับ <bot>:พระกำชับน้องนุชสุดถวิล แล้วจากปรางค์พระธิดายุพาพิน แสนถวิลเทวษหวังเป็นกังวล | พระอภัยมณี | 65 |