Datasets:

alexantonov

/

chuvash_english_parallel

like 0

— Пулӗ те.

"Perhaps."

— Крэнкбиль, сире валли эпӗ питӗ аван хыпар илсе килтӗм.

"Crainquebille, I have a piece of good news for you.

Пӗр ырӑ кӑмӑллӑ ҫынна тӗл пултӑм эпӗ, эсир мӗнле инкеке лекнине каласа патӑм та, сире валли вӑл, штраф тӳлеме тесе, аллӑ франк парса ячӗ.

A charitable person, whose interest I have elicited on your behalf, gave me fifty francs for you. The sum will be used to pay your fine."

— Хӑҫан паратӑр эсир мана вӑл аллӑ франка?

"When will you give me the money?"

— Суд канцелярине леҫсе парӑп.

"It will be paid into the clerk's office.

Ан пӑшӑрханӑр.

You need not trouble about it."

— Ҫапах та, вӑл господина эпӗ пурӗпӗр тав тӑватӑп.

"It does not matter. All the same I am very grateful to this person."

— Крэнкбиль шухӑша кайса мӑкӑртатса илнӗ: — Темӗскер, ӑнланмалла мар япала килсе тухрӗ ман тӗллӗн.

And Crainquebille mur- mured meditatively: "It's something out of the common that's happening to me."

— Ытлашши тӗлӗнме кирлӗ мар, Крэнкбиль.

"Don't exaggerate, Crainquebille.

Ун пекки вӑл час та часах пулкалать.

A fortnight is soon over.

— Каласа пама пултараймӑр-ши эсир, ӑҫта кайса чикрӗҫ-ши вӗсем ман урапана?

"You couldn't tell me where they've put my bar- row?"

Крэнкбиль халӑх шухӑш-кӑмӑлӗн сучӗ умӗнче Тӗрмерен тухнӑ хыҫҫӑн, Крэнкбиль, хӑйӗн пӗчӗкҫеҫ урапине малалла тӗртсе, каллех Монмартр урамӗ тӑрах кӑшкӑрса ҫӳренӗ: «Купӑста! ҫарӑк! кишӗр!»

CRAINQUEBILLE IN THE LIGHT OF PUBLIC OPINION FTER his discharge from prison, Crainquebille trundled his barrow along the Rue Montmartre, crying: "Cabbages, turnips, carrots 1" He was neither ashamed nor proud of his adventure.

Хӑй тӗрмере ларнипе мухтанман вӑл.

The memory of it was not painful.

Пуринчен ытла вӑл хулари лапӑрчӑк мостовой тӑрӑх ҫӳреме юратнӑ, кӳлленсе тӑракан шыв пек таса мар пӗлӗте, тӑван хула ҫийӗпе ярӑнса иртекен тачка та чуна ҫывӑх пӗлӗте пӑхса киленнӗ.

But, above all things, he was glad to be walking in the mud, along the paved streets, and to see overhead the rainy sky as dirty as the gutter, the dear sky of the town.

Кашни кӗтесрех чарӑна-чарӑна тӑнӑ вӑл, пӗрер стакан ӳпӗнтернӗ те, хӑй ирӗкре вӗҫсе ҫӳрекен кайӑк пек ирӗккӗн ҫӳренине туйса илсе, хытса ларнӑ ывӑҫ тупанӗсене сурчӑкпа йӗпетнӗ те, туртасене хаваслӑн ярса тытса, пӗчӗкҫеҫ урапине малалла тӗртме тытӑннӑ.

At every corner he stopped to have a drink; then, gay and uncon- strained, spitting in his hands in order to moisten his horny palms, he would seize the shafts and push on his barrow.

Ун умӗнче хӑй пекех ир тӑрса тухнӑ ҫерҫисем чӗвӗлтетсе ҫӳренӗ; Крэнкбиль пекех чухӑнскерсем, мостовой ҫине апат шырама тухнӑскерсем пулнӑ вӗсем; хӑйсем пӗрре кӑна мар илтнӗ сасса, «Купӑста! ҫарӑк! кишӗр!» тесе кӑшкӑрнине илтсен, вӗсем кӗтӗвӗ-кӗтӗвӗпе сывлӑшалла ҫӗкленнӗ.

Meanwhile a flight of sparrows, as poor and as early as he, seeking their livelihood in the road, flew off at the sound of his familiar cry: "Cabbages, turnips, carrots!"

Крэнкбиль патне пырса тӑнӑ карчӑк, ун урапи ҫинче выртакан сельдерейсене суйланӑ май, калаҫма тытӑннӑ: — Мӗн пулнӑ ҫак сирӗнпе, Крэнкбиль атте?

An old house wife, who had come up, said to him as she felt his celery : "What'c happened to you, Pere Crainquebille?

Виҫӗ эрне хушши курман ӗнтӗ сире.

We haven't seen ycu for three weeks.

Чирлӗ выртмарӑр пулӗ те?

Have you been ill?

Кӑштах шурса кайнӑ пек те…

You look rather pale."

— Йӑлтах каласа паратӑп ак сире, госпожа Майош: шӑхӑрса кӑна пурӑннӑ эпӗ.

"I'll tell you, M'ame Mailloche, I've been doing the gentleman."

Нимӗнле улшӑну та пулман ун пурӑнӑҫӗнче; хупаха кӑна, ытти чухнехи пек мар, час-часрах кӗркелесе ҫӳреме тытӑннӑ вӑл: праҫник ҫитнӗ пек туйӑннӑ ӑна; ҫитменнине тата вӑл хӑйне ырӑ тӑвакан ҫынсемпе паллашнӑ.

Nothing in his life changed, except that he went oftener to the pub, because he had an idea it was a holiday and that he had made the acquaintance of charitable folk.

Крэнкбиль килне кӑшт хӗрӗнкерех таврӑнать.

He returned to his garret rather gay.

Улӑм тӳшек ҫине тӑсӑлса выртать те вӑл, ҫивиттипе витӗнес вырӑнне, михӗсемпе витӗнет, миххисем те хӑйӗн мар-ха, кача-майрипе сутӑ тӑвакан ҫын панӑскерсем. Витӗнсе выртать те шухӑшлама пуҫлать: «Тӗрме пурӑнӑҫне хурламаллах мар: унта мӗн кирли пурте пур.

Stretched on his mattress he drew over him the sacks borrowed from the chestnut- seller at the corner which served him as blankets and he pondered: "Well, prison is not so bad; one has everything one wants there.

Ҫапах та килте лайӑхрах».

But all the same one is better at home."

Анчах ун кӑмӑла ҫырлахтаракан пурӑнӑҫӗ нумая пырайман.

His contentment did not last long.

Тавар туянакан хӗрарӑмсем ун ҫине урӑхларах пӑхма тытӑннӑ.

He soon per- ceived that his customers looked at him askance.

Кӑмӑлласах кайман вӗсем ӑна. Ҫакна Крэнкбиль хӑй те часах туйса илнӗ. — Сельдерей — чи лайӑх сорт, госпожа Куэнтро! — Мана нимӗн те кирлӗ мар.

"Fine celery, M'ame Cointreau!'* "I don't want anything."

— Мӗнле апла нимӗн те кирлӗ мар? Сывлӑшпа тӑранса пурӑнмастӑр пулӗ вӗт?

"What I nothing! do you live on air then?"

Анчах г-жа Куэнтро ӑна хирӗҫ ответлесе чӑрманман, каялла ҫаврӑннӑ та, мӑнаҫлӑн утса хӑйӗн пысӑк булочнӑйне кӗрсе кайнӑ.

And M'ame Cointreau without deigning to reply returned to the large bakery of which she was the mistress.

Нумаях пулмасть-ха унӑн ешӗл пахча ҫимӗҫпе тулса ларнӑ урапи йӗри-тавра усламҫӑ хӗрарӑмсемпе привратницӑсем кӗпӗрленсе тӑнӑ, анчах халь вӗсем ун ҫине ҫаврӑнса та пӑхман, пӑрӑнса утнӑ.

The shopkeepers and caretakers, who had once flocked round his barrow all green and blooming, now turned away from him.

«Архангел хранитель» ятлӑ пушмак мастерскойӗ патне ҫитсен вӑл г-жа Байяра чӗнсе илнӗ: — Госпожа Байяр, госпожа Байяр, ман сирӗнтен вунтӑватӑ су илмеллеччӗ-ха.

Having reached the shoemaker's, at the sign of I'Ange Gar- dien, the place where his adventures with justice had begun, he called: "M'ame Bayard, M'ame Bayard, you owe me sevenpence halfpenny from last time."

Анчах конторкӑра каҫӑрӑлса ларакан г-жа Байяр ун ҫине ҫаврӑнса та пӑхман.

But M'ame Bayard, who was sitting at her counter, did not deign to turn her head.

Крэнкбиль атте тӗрмере ларса тухни ҫинчен пӗтӗм Монмартр урамӗ пӗлнӗ, пӗтӗм Монмартр урамӗ аяккалла парӑннӑ унтан. Пурте палламӗш пулса ирте-ирте кайнӑ.

The whole of the Rue Montmartre was aware that Pere Crainquebille had been in prison, and the whole of the Rue Montmartre gave up his acquaint- ance.

Хула тулашнерехри урамсене ҫитиех сарӑлнӑ ку хыпар. Ришэ урамӗ хӗресленнӗ ҫӗрте, чи шавлӑ вырӑнта та пӗлнӗ ӑна арестлени ҫинчен.

The rumour of his conviction had reached the Faubourg and the noisy corner of the Rue Richer.

Унта ҫитсен вӑл, кӑнтӑр тӗлӗнче, г-жа Лорӑна асӑрханӑ. Пит лайӑх палланӑ хӗрарӑм пулнӑ вӑл, Кренкбиле тӗл пулсан-тусан, тавар туянмасӑр нихӑҫан та иртсе кайман.

There, about noon, he perceived Madame Laure, a kind and faithful customer, leaning over the barrow of another costermonger, young Martin.

Ылтӑн тӗслӗ кӑпӑшка ҫӳҫ пайӑркийӗсем ун хӗвел ҫинче йӑлкӑшнӑ.

Her hair shone in the sunlight like masses of golden threads loosely twisted.

Йӗпе сӑмса, ҫапкаланчӑк шӑпӑрлан Мартен, аллине кӑкӑрӗ умне тытса, тупа тунӑ, ман тавар пек лайӑххи пурӗпӗр никамӑн та ҫук, тенӗ вӑл г-жа Лорӑна.

And young Martin, a nobody, a good-for- nothing, was protesting with his hand on his heart that there were no finer vegetables than his.

Ҫакна курсан Крэнкбилӗн чӗри ыратса кайнӑ.

At this sight Crainquebille's heart was rent.

Вӑл хӑйӗн пӗчӗкҫеҫ урапипе ҫав йӗпе сӑмсаллӑ Мартен урапи ҫине пырса кӗнӗ те г-жа Лорӑна сӑмах хушнӑ: — Сивӗнтӗн пулать манран… Аван мар тӑватӑн эс капла! — тенӗ вӑл, хурланчӑклӑ та хӑрӑлти сасӑпа.

He pushed his barrow up to young Martin's, and in a plaintive broken voice said to Madame Laure: "It's not fair of you to forsake me."

Г-жа Лора герцогиня пулман, вӑл ӑна хӑй те пит аван пӗлсе тӑнӑ.

As Madame Laure herself admitted, she was no duchess.

Обществӑн ҫӳлти пусӑмӗнче тӑракан ҫынсем хушшинче мар пӗлнӗ вӑл тӗрме кӳмипе кутузка мӗн иккенне.

It was not in society that she had ac- quired her ideas of the prison van and the police- station.

Анчах пур тӗрлӗ положенинче те тӳрӗ чунлӑ пулма май ҫук-и-мӗн?

But can one not be honest in every sta- tion in life?

Кашниннех, хӑйне кура, мӑнаҫлах пур, камӑн ҫыхланас килтӗр-ха ӗнтӗ халь кӑна тӗрмерен ларса тухнӑ ҫынпа?

Every one has his self-respect; and one does not like to deal with a man who has just come out of prison.

Ватӑ разносчик вара, хӑйне чӑтма ҫук кӳрентернине туйса илсе, кӑшкӑрса янӑ: — Ха епле вӑл, сӗтӗрӗнчӗк!

And the old costermonger resenting the affront shouted : "Dirty wench, go along with you."

Г-жа Лора алӑри кучанне ӳкерсе кӑшкӑрса тӑкнӑ: — Ах, ватсупнӑ!

Madame Laure let fall her cabbage and cried: "Eh! Be off with you, you bad penny.

Халь кӑна тӗрмерен тухнӑ хӑй, ҫынсене намӑслантарма пӑхать тата.

You come out of prison and then insult folk!"

Крэнкбиль хӑйне хӑй ҫирӗпрех тытма пултарнӑ пулсан, г-жа Лорӑна ӗмӗрне те, эс ҫапла-ҫапла хӗрарӑм, тесе кӳрентермен пулӗччӗ.

If Crainquebille had had any self-control he would never have reproached Madame Laure with her calling.

Ҫын тени хӑй тӑвас тенине хӑй ирӗкӗпе тума пултарайманнине, тата профессие суйласа илменнине, ӑҫта пынӑ унтах лайӑх ҫынсем пуррине пит аван пӗлсе тӑнӑ вӑл.

He knew only too well that one is not master of one's fate, that one cannot always choose one's occupation, and that good people may be found everywhere.

Хӑй патне тавар илме ҫӳрекен хӗрарӑмсем килӗсенче мӗн-мӗн хӑтланнине пӗлсен те, пӗлмӗш пулнӑ вӑл, никама та хурламан.

He was accustomed dis- creetly to ignore her customers' business with her; and he despised no one.

Анчах хальхинче вӑл ҫиллине шӑнарайман.

But he was beside him- self.

Г-жа Лорӑна вӑл ик-виҫӗ хутчен сӗтӗрӗнчӗк, ӑҫти-ҫук, юхха, тесе хӑтӑра-хӑтӑра илнӗ.

Three times he called Madame Laure drunkard, wench, harridan.

Г-жа Лорӑпа Крэнкбиль ятлаҫса тӑнӑ ҫӗре ҫынсем пухӑна пуҫланӑ.

A group of idlers gathered round Madame Laure and Crainquebille.

Анчах вӗсем пӗр-пӗрне хӑтӑрма пӑрахман, чи усал сӑмахсемпе ятлаҫнӑ. Ҫав вӑхӑтра кӗтмен-туман ҫӗртен пӗр чӗмсӗр те мӗшӗлти полицейски пырса тухса хӑйсене чӗмсӗрлетсе хускалайми туса хуман пулсан, вӗсем пӗр-пӗрне каламан сӑмах та хӑварман пулӗччӗҫ-и, тен.

They exchanged a few more insults as serious as the first; and they would soon have exhausted their vocabulary, if a policeman had not suddenly ap- peared, and at once, by his silence and immobility, rendered them as silent and as motionless as him- self.

Вӗсем уйрӑлса кайнӑ.

They separated.

Анчах ҫак харкашу Крэнкбиле пӗтӗмӗшпех пӗтерсе хунӑ Монмартр таврашӗнче тата Ришэ урамӗнче пурӑнакан ҫынсем ӑна, ҫак самантран пуҫласа, текех ҫын вырӑнне хуман.

But this scene put the fin- ishing touch to the discrediting of Crainquebille in the eyes of the Faubourg Montmartre and the Rue Richer.

Каярахран Старик хӑй тӗллӗн мӑкӑртатса утнӑ: — Чӑн ара, ун пек сӗтӗрӗнчӗке кӑнтӑрла хунарпа шырасан та урӑх тупайрас ҫук.

RESULTS HE old man went along mumbling: "For certain she's a hussy, and none more of a hussy than she."

Чӑн-чӑн сӗтӗрӗнчӗк.

Every one avoided him.

Анчах та вӑл ӑна кӑлӑхах, сӑлтавсӑр-мӗнсӗрех кӳрентернине туйсах тӑнӑ.

But at the bottom of his heart that was not the reproach he brought against her.

Апла-капла хӗрарӑм пулнӑшӑн хурламан вӑл ӑна.

Misfortune was rendering him unjust.

Хисепленӗ теме те юрать, мӗншӗн тесен г-жа Лора хӑй килӗнче перекетлӗ те типтерлӗ хӗрарӑм пулнине пӗлнӗ вӑл.

Rather he esteemed her for it, knowing her to be frugal and orderly.

Ӗлӗкрех вӗсем пӗр-пӗринпе калаҫкалама юратнӑ.

Once they had liked to talk together.

Г-жа Лора ӑна хӑйӗн ялта пурӑнакан ашшӗ-амӑшӗ ҫинчен каласа панӑ.

She used to tell him of her par- ents who lived in the country.

Иккӗшӗн те пӗр пек плансем пулнӑ вӗсен, иккӗшӗ те пӗчӗкҫеҫ сад лартса ӳстерме, чӑх-чӗп ӗрчетме ӗмӗтленнӗ.

And they had both resolved to have a little garden and keep poultry.

Ҫав хӗрарӑм йӗпе сӑмсаллӑ ҫапкаланчӑк шӑпӑрланран, Мартенран, купӑста туяннине курсан, ӑна тахши пуртӑ тӑршипе ҫапнӑнах туйӑннӑ; г-жа Лора хӑйӗнчен йӗрӗнсе аяккалла пӑрӑннине курсан вара, ун пичӗ пӗҫерсе кайнӑ, ӑна вара нимӗн те тытса чарма пултарайман.

And then to see her buying cabbages from young Martin, a dirty, good- for-nothing wretch; it cut him to the heart; and when she pretended to despise him, that put his back up, and then ...

Ун ҫине йытӑ ҫине пӑхнӑ пек пӑхаканни пӗр г-жа Лора кӑна пулман ҫав. Ҫав ӑна пушшех тарӑхтарнӑ.

I But she, alas ! was not the only one who shunned him as if he had the plague.

Никам та палласшӑн пулман ӑна.

Every one avoided him.

Пурте — г-жа Лора та, г-жа Куэнтро та, булка сутакан хӗрарӑм та, «Ангел хранитель» ятлӑ мастерской хуҫи г-жа Баяр та — пурте курайман ӑна, пурте пӑрӑннӑ унтан.

Just like Madame Laure, Madame Coin- treau the baker, Madame Bayard of I'Ange Gardien scorned and repulsed him.

Пӗтӗм халӑх, — епле пек ку сирӗншӗн пулсан? Мӗнех вара уншӑн, ик эрне хушши тӗрмере ларса тухнӑ тесе, порей та сутмалла мар-и-ха ӗнтӗ ун, пачах юрӑхсӑра тухмалла-и-ха? Тӗрӗс туни пулать-им ӗнтӗ ку?

Why! the whole of so- ciety refused to have anything to do with him. i So because one had been put away for a fortnight one was not good enough even to sell leeks 1 Was it just?

Тӳрӗ чунлӑ ҫынна, вӑл тӑмсай полицейскипе килӗштерме пултарайманшӑнах выҫӑ усраса вӗлерни ухмахланни пулмасть-им ӗнтӗ?

Was it reasonable to make a decent chap die of starvation because he had got into difficulties with a copper?

Тек пахча ҫимӗҫпе те сутӑ тума пултараймасть пулсан вара, ун вилмелли кӑна тӑрса юлать.

If he was not to be allowed to sell vegetables then it was all over with him.

Начар йӳҫнӗ эрех пек пӑсӑлса кайнӑ Крэнкбиль.

Like a badly doctored wine he turned sour.

Халь ӗнтӗ вӑл, г-жа Лорӑпа тытӑҫса пӑхнӑ хыҫҫӑн, никама та ахаль ирттерсе яман.

After having had words with Madame Laure he now had them with every one.

Хӑй патне тавар илме ҫӳрекен хӗрарӑмсене вӑл, сӑлтавсӑр-мӗнсӗрех, куҫкӗретех, темӗн те пӗр каласа кӳрентернӗ, вӗсем пирки хӑй мӗн шухӑшланине пытарса-туса тӑман, тӳрех персе янӑ, вӑтанса тӑман вӑл, кирек мӗнле сӑмаха та персе янӑ.

For a mere nothing he would tell his customers what he thought of them and in no ambiguous terms, I assure you.

Тавар суйланӑ чух мӗшӗлтетсе тӑнине курсан, вӑл вӗсене, пӗр именмесӗрех, пакӑлтисем, пӗр пус укҫӑр ҫук вӗт сирӗн, тесе хӑтӑра-хӑтӑра тӑкнӑ; хупахра та ҫавӑн пекех харкашнӑ вӑл.

If they felt his wares too long he would call them to their faces chatterer, soft head. Likewise at the wine-shop he bawled at his comrades.

Качамӑйрипе сут тӑвакан тусӗ те ӑнланма пултарайман ӑна, ылхавлӑ Крэнкбиль атте йӑлт тискерленсе кайрӗ, тенӗ вӑл ун ҫинчен.

His friend, the chestnut- seller, no longer recognized him; old Pere Crain- quebille, he said, had turned into a regular porcu- pine.

Чӑн-тӑк, чӑнах ӗнтӗ вӑл: вӑл чӑн та тӳсме ҫук чӑкӑлтӑш, кирлӗ-кирлӗ мар ҫӗртенех чӗрре кӗрекен ҫын, чарусӑр чӗлхе-ҫӑварлӑ кармаҫӑвар пулса кайнӑ.

It cannot be denied : he was becoming rude, disagreeable, evil-mouthed, loquacious.

Урӑхла пулма пултарайман та-и, тен, вӑл. Мӗншӗн тесен, общество тени пур енчен те йӗркеллех маррине курса тӑраканскер, хӑй пуҫне ҫавӑракан шухӑшсене, обществӑллӑ стройӑн юхан-суранӗсене пӗтерес тӗлӗшпе реформӑсем тума кирли ҫинчен шухӑшланисене вӑл моральпе политика наукисен шкулӗнче вӗрентекен профессор пекех ҫӑмӑллӑн та уҫҫӑн каласа пама пултарайман, ҫитменнине шухӑшӗсем те йӗркеллех пулман ун, йӑлт пӑтрашӑнса кайнӑ.

The truth of the matter was that he was discovering the im- perfections of society; but he had not the facilities of a Professor of Moral and Political Science for the expression of his ideas concerning the vices of the system and the reforms necessary; and his thoughts evolved devoid of order and moderation.

Инкек тени ӑна тӗрӗслӗхрен аяккалла пӑрса янӑ.

Misfortune was rendering him unjust.

Хӑй тарӑхне вӑл ӑҫта килнӗ унта палӑртнӑ, хӑйне усал тума шухӑшламан ҫынсене те, хӑйӗнчен вӑйсӑртараххисене те тиркесе тӑман вӑл, пурне те кӳрентернӗ.

He was taking his revenge on those who did not wish him ill and sometimes on those who were weaker than he.

Пӗрре вӑл эрехпе суту-илӳ тӑвакан ҫын ачине, Альфонса, тӗрмере ларма лайӑх-и? — тесе ыйтнӑшӑнах ҫупса янӑ.

One day he boxed Alphonse, the wine-seller's little boy, on the ear, because he had asked him what it was like to be sent away.

— Путсӗр! Сан аҫун кайса лармаллаччӗ тӗрмене, наркӑмӑш сутса пуйиччен, — тенӗ вӑл ӑна.

Crainquebille struck him and said: "Dirty brat! it's your father who ought to be sent away instead of growing rich by selling poison."

Ҫапла хӑтланни, паллах ӗнтӗ, ӑна чыс кӳмен, качамӑйрипе сутӑ тӑвакан тусӗ тӗрӗс асӑрхаттарнӑ-мӗн ӑна, ача-пӑчана хӗнеме юрамасть, сан аҫу апла-капла тесе кӳрентерме те кирлӗ мар, мӗншӗн тесен ашшӗне ху суйласа илмен вӗт-ха вӑл, тенӗ ӑна тусӗ.

A deed and a speech which did him no honour; for, as the chestnut-seller justly remarked, one ought not to strike a child, neither should one re- proach him with a father whom he has not chosen.

Крэнкбиль ӗҫке ерсе кайнӑ.

Crainquebille began to drink.

Мӗн чухлӗ сахалрах укҫа илнӗ, ҫавӑн чухлӗ ытларах ӗҫме тытӑннӑ.

The less money he earned the more brandy he drank.

Ӗлӗкрех тирпейлӗ те урӑ ҫын пулнӑскер, халь ӗнтӗ Крэнкбиль хӑйӗнчен хӑй тӗлӗннӗ.

Formerly frugal and sober he himself marvelled at the change.

— Нихӑҫан та капла ӗҫсе сӳремен эпӗ, — тенӗ вӑл.

"I never used to be a waster," he said.

Хӑш чухне вӑл хӑйне хӑй усӑсӑр ҫапкаланса ҫӳренӗшӗн, кахалланнӑшӑн ятланӑ: — Эх, ватсупнӑ, тек ӗнтӗ ним тума та юрӑхлӑ мар эсӗ!

Sometimes he severely blamed himself for his misconduct and his laziness: "Crainquebille, old chap, you ain't good for any- thing but liftin' your glass."

Вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе вӑл, ӗҫмесӗр пурӑнма пултараймастӑп тесе, хӑйне хӑй улталанӑ.

Sometimes he deceived himself and made out that he needed the drink.

Хӑш чух вӑл, ир тӑрса тухайман пирки, хӑй туянма тивӗҫ таварсӑр та тӑрса юлкаланӑ, лайӑх тавар туянас вырӑнне, ҫӗрме пуҫланӑ тавар тиесе таврӑннӑ, анчах ӑна та пулин кӗтевле илнӗ.

It often happened that he missed the auction in the morning and so had to provide himself with damaged fruit and vegetables on credit.

Пӗрре вӑл, ура ҫинче тӑма вӑй ҫукраххине кура, ним тума аптӑраса ҫитнипе, пӗчӗк ҫеҫ урапине сарайне лартса хӑварнӑ та кунӗпе ӳпке-пӗвер таврашӗпе сутӑ тӑвакан Роза лотокӗ тавра тата хула варринчи пасарта, хупахсем умӗнче сӗнксе ҫӳренӗ.

One day, feeling tired and discouraged, he left his barrow in its shed, and spent the livelong day hanging round the stall of Madame Rose, the tripe-seller, or loung- ing in and out of the wine-shops near the market.

Каҫхине, корзинка ҫинче ларнӑ май, шухӑша кайнӑ, хӑй ним тӗшне тӑми ҫын пулса кайнине ӑнкарса илнӗ.

In the evening sitting on a basket, he meditated and became conscious of his deterioration.

Ҫамрӑк чух хӑй мӗн тери вӑйлӑ пулнине, хӑйӗн ӗлӗкхи ӗҫне, халран кайиччен ӗҫленине, самаях ҫителӗклӗ укҫа илнине, икӗ тумлам шыв евӗр пӗр пек кунсем, вӗҫӗмсӗр ӗҫлӗ кунсем шуса иртнине аса илнӗ вӑл. Тул ҫутӑлас умӗн хула варринчи пасарта, мостовой ҫинче, торги пуҫланасса кӗтсе ларнисене, пахча-ҫимӗҫсене ҫӗклем-ҫӗклемӗпе илсе пырса, хӑйӗн урапи ҫине тирпейлесе хунисене аса илнӗ.

He re- called the strength of his early years: the achieve- ments of former days, the arduous labours and the glad evenings: those days quickly passing, all alike and fully occupied; the pacing in the darkness up and down the Market pavement, waiting for the early auction; the vegetables carried armfuls and artistically arranged in the barrow; the piping hot black coffee of Mere Theodore swallowed standing, and at one gulp; the shafts grasped vigorously; and then the loud cry, piercing as cock crow, rend- ing the morning air as he passed through the crowded streets.

Хӑйӗн вичкӗн сасси аса килнӗ ӑна, ирхи сывлӑшра, автан сасси пек, таҫта ҫитиех янӑраса каятчӗ вӑл; лӑк тулли халӑх ҫӳрекен урамсем тӑрӑх ҫӳренине, хӑй тӳрӗ пурӑнса, йывӑр ӗҫ ӗҫлесе, лаша вырӑнне тӑрса, ҫӗрӗ-ҫӗрӗпе ҫывӑрмасӑр тенӗ пек асапланса пурӑнакан хула ҫыннисене ҫур ӗмӗр хушши пахча симӗҫ кӳрсе парса тертленнӗ ҫын пурӑнӑҫне аса илнӗ.

For half a century, on his travelling stall, he had borne to townsfolk worn with care and vigil the fresh harvest of kitchen gardens.

Аса илнӗ те, пуҫне сулкаласа, тарӑннӑн сывласа янӑ.

Shaking his head he sighed : "No!

— Ҫук ӗнтӗ, ӗлӗкхи хастарлӑх тек ҫук ӗнтӗ манра.

I'm not what I was.

Пӗтнӗ ҫын эпӗ.

Vm done for.

Кӑкшӑм тени пӗрре шыв патне ҫӳреме вӗренчӗ-тӗк вара, такки ҫавӑнтах пуҫне ҫурать.

The pitcher goes so often to the well that at last it comes home broken.

Ҫитменнине тата, суд тунӑран вара, характер та улшӑнчӗ ман.

And then I've never been the same since my affair with the magistrates.

Йӑлт урӑх ҫын пулса кайрӑм.

No, I'm not the man I was."