text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสนารับจับธงตรงไปสั่ง <bot>:คอยระวังตามระบอบเร่งสอบสวน สั่งทหารฝ่ายหน้าเวลาจวน ตั้งกระบวนตามบังคับคอยรับรอง | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางสุลาลีฟังเห็นคลั่งหาย <bot>:เชื่อน้องชายฉุนแค้นแน่นคอหอย ลุกมานั่งข้างเตียงเมียงชม้อย แล้วว่าน้อยหรือพระพี่เธอดีจริง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายเสนาข้าเฝ้ากับเจ้าพราหมณ์ <bot>:ต่างไต่ถามพูดจาอัชฌาสัย ที่รู้เท่าเย้าหยอกให้ยวนใจ พ่อคงได้สิ่งของที่ต้องการ ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปักขนนกการเวกเอกสะอาด <bot>:ทรงเสื้อตาดอย่างฝรั่งหมดทั้งสาม เหน็บพระแสงตรีเพชรเสด็จตาม กันทั้งสามเสด็จตามมาลงเรือ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หมอนวดเน้นเคล้นคลำอัมพฤกษ์ <bot>:ค่อยรู้สึกสังเกตฟังเหตุผล ทรงยาดมพรมกุหลาบซาบสกนธ์ หอมสุคนธรสรื่นชื่นพระทัย | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่างเหมือนอีวัณฬาอีบ้าผัว <bot>:มันไม่กลัวบาปกรรมอีซำสาม อ้ายนี่ก็เหมือนแม่เฒ่าเหล่าตะกลาม จะต้องตามทรมาให้สาใจ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกนางสาวทึมทึกนึกจะหา <bot>:จับปูม้าดองไปให้หลายถัง ไปกำนัลมุลนายที่ในวัง พากันนั่งชมปลาในวาริน ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คงมอดม้วยอยู่กับถิ่นเพราะสิ้นเชื้อ <bot>:ถึงจะเหลือก็คงดับระงับสี เจ้าไปเชิญเข้าในห้องทองมณี ให้สองศรีสมถวิลจินตนา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผู้ใดมาสาพิภักดิ์ก็จักเลี้ยง <bot>:ให้ชื่อเสียงสมขนาดวาสนา เราคิดเห็นเช่นแถลงแจ้งกิจจา แต่บรรดาขุนนางเห็นอย่างไร ฯ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุราชมาตุรงค์ทิวงคต <bot>:คนทั้งหมดข้าเฝ้าเขาปรึกษา ให้ข้านี้พี่น้องครองพารา แต่ฝ่ายอาเขยเป็นใหญ่เขาไม่ยอม | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงอุสาห์ลาแม่มาแต่น้อย <bot>:จะตายร้อยพันคราน้ำตาไหล ครั้นว่าปะพระบิดาดังอาลัย ก็ทุกข์ใจให้สงสารพระมารดา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงโทษบุตรทุจริตทำผิดเหลือ <bot>:เป็นหน่อเนื้อนวลหงก็สงสาร ช่วยว่ากล่าวน้าวโน้มประโลมลาน ให้ลูกหลานคิดคงเป็นพงศ์พันธุ์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หนึ่งผู้รู้อักษรกาพย์กลอนกล่าว <bot>:เรียบเรียงรายเรื่องความตามวิสัย รู้กฎหมายฝ่ายขุนนางฝ่ายข้างใน รู้พิชัยสงครามตามกระทรวง | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เลือกที่รักมักที่ชังทำดั่งนี้ <bot>:มิใช่พี่น้องเนื้อในเชื้อสาย ตัวก็รู้ดูถูกลูกผู้ชาย มากลับกลายหมายจะทำแต่ลำพัง ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงสามเดือนเคลื่อนคล้อยลมค่อยสร่าง <bot>:ดูอ้างว้างกลางทะเลระเหระหน คลื่นส่งเข้าอ่าวเพชรเมืองกำพล เป็นเขตคนพ้นถิ่นแผ่นดินแดง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหลือรำลึกดึกดื่นสะอื้นอก <bot>:เหมือนหนึ่งยกเมรุไกรไศลหลวง โอ้อกใครในแผ่นดินสิ้นทั้งปวง ไม่เหมือนทรวงพี่เศร้าถึงเยาวมาลย์ | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป่าที่เรือเมื่อตะกี้นั่นปี่แก้ว <bot>:ให้ดูแล้วปลอบถามตามประสงค์ ดูรูปร่างช่างงามทั้งสามองค์ เป็นเชื้อวงศ์เทวาหรือมานุษย์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วโดดน้ำดำไปมิได้หยุด <bot>:ขึ้นไปผุดเหนือเกาะเสาะอาหาร กินแต่พออิ่มหนำค่อยสำราญ คอยพระผ่านลังกาอยู่หน้าเนิน ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ลมดีคลี่ใบขึ้นใส่รอก <bot>:เอะอะออกนาวาทั้งหน้าหลัง ข้ามมหาสาชลในวลวัง ตามฝรั่งเรือนำเป็นสำคัญ ฯ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชุลีกรวอนว่าเทพารักษ์ <bot>:ซึ่งสำนักเนินผาชลาไหล ช่วยคุ้มครองป้องปัดกำจัดภัย เทพไททิพโสตจงโปรดปราน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสว่าเหนื่อยมาหนาหลานรัก <bot>:จงผ่อนพักพวกพหลพลขันธ์ ต่อรุ่งรางสว่างสีรวีวรรณ จึ่งพากันรีบไปในลังกา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งบุตรชายนายด่านประทานยศ <bot>:เช่นโอรสรักเหมือนลูกช่วยปลูกฝัง อายุได้สิบปีมีกำลัง เป็นผู้รั้งเมืองด่านชานชลา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแจ้งความตามคำเงือกน้ำเล่า <bot>:ค่อยบรรเทาทุกข์สมอารมณ์หวัง จึงว่าพี่มีคุณน้องสักครั้ง ให้ได้ดังถ้อยคำที่รำพัน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เจ็บครรภ์ปั่นป่วนจะจวนคลอด <bot>:ระทวยทอดลงกับแท่นที่แผ่นผา จะแลเหลียวเปลี่ยวใจนัยนา ไม่เห็นหน้าผู้ใดที่ไหนเลย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อแรกทำจำได้ทั้งใบเสา <bot>:ผิดสำเภาชาวเมืองมีเครื่องสี่ ขับม้าทรงตรงมาพอราตรี ก็ถึงที่ฝั่งทะเลขึ้นเภตรา | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วมานั่งยังเกรินกระหนกรถ <bot>:แสนกำสรดเศร้าพระทัยจะใคร่ถาม ฝ่ายละเวงวัณฬาพะงางาม ครั้นสามยามเย็นเยียบเงียบสำเนียง | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรสุดจะคิดถึงบิตุเรศ <bot>:ไม่สังเกตกลศึกให้นึกขาม ศรีสุวรรณครั้นเห็นหลานจะเบาความ จึงตอบตามถ้อยคำพอนำทาง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้ำใจลูกผูกพันทุกวันนี้ <bot>:เหมือนชนนีที่กำเนิดเกิดเกศา เที่ยวตามพี่มิได้แจ้งแห่งกิจจา จึงแวะมาอภิวาทบาทบงสุ์ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าบ่าวท้าวค่อยวางลงกลางตัก <bot>:นางก้มพักตร์ผัวประโลมกอดโฉมศรี พระจูบปรางนางข้างละสามที พวกดนตรีปี่พาทย์ฆาตประโคม | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ดูคนยิงวิ่งหนีเห็นขี่ม้า <bot>:ใส่เสื้อผ้าสีดำพอจำได้ ยิ่งกริ้วโกรธโดดลงหน้าพลับพลาชัย ทะลวงไล่เลี้ยวลัดสกัดสะแกง | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายฝรั่งบังคมชมพระเดช <bot>:ซึ่งโปรดเกศกรุณาจะหาไหน ทั้งไพร่นายฝ่ายทหารสำราญใจ ก็ลาไปตรวจตราด่านธานี ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้ยลพักตร์เยาวลักษณ์วิไลสมร <bot>:ทุรนร้อนทรวงในฤทัยหวน ลงนิ่งนอนกรพาดนลาฏครวญ ละห้อยหวนในอารมณ์ยิ่งตรมตรอม | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พรุ่งนี้เช้าเชิญออกนั่งบัลลังก์อาสน์ <bot>:แล้วประกาศไพร่นายทั้งซ้ายขวา ให้พร้อมพรั่งทั้งองค์พระอนุชา กับบรรดาเหล่าพยานทั้งหลานน้อย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:บาทหลวงเขียนหนังสือใส่มือเสื้อ <bot>:แล้วลงเรือไปกับพวกกะลาสี ครั้นถึงเรือตระเวนพลันด้วยทันที แกยินดีไต่ถามตามกระบวน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางเขียนสารเสร็จสมอารมณ์นึก <bot>:แต่ยังดึกฝนพรำเป็นน้ำไหล ถ้าเช้าตรู่สุริโยอโณทัย จึงจะให้เสนาไปหามัน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยศึกเสือเหลือกำลังมาตั้งรบ <bot>:จะหลีกหลบหนีไปในวิถี อันหนทางที่จะไปก็ไม่มี มันเป็นที่ขัดสนพ้นปัญญา | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะกล่าวถึงพระอภัยมณีนาถ <bot>:กับองค์ราชกุมารชาญสนาม หัดภาษาฝรั่งทั้งจีนจาม ราวกับล่ามพูดคล่องทั้งสององค์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมื่อไม่ยอมพร้อมใจก็ใครเล่า <bot>:จะกล้าเข้าชิดชมทำข่มเหง พระอัยกามายืนกริ้วครื้นเครง ควรจะเกรงกลัวพระราชอาชญา | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าประทานฉันทำไมฉันไม่รู้ <bot>:พระมาตู่เอาเปล่าเปล่าแม่เจ้าเอ๋ย อย่าเลียมเล่นเช่นนั้นฉันไม่เคย ไม่ยอมเลยแล้วพระองค์อย่าสงกา ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงโปรดให้ไปหาลูกมาด้วย <bot>:จะได้ช่วยแก้ไขเสียให้หาย แล้วกราบทูลมูลความตามอุบาย อันผู้ชายต้องเสน่ห์ลมเพลมพัด | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นแสนสาวชาวแม่อยู่แออัด <bot>:กับกษัตริย์พร้อมพรั่งไปทั้งสอง สินสมุทรนำหน้าพาพระน้อง เข้าในห้องปรางค์มาศปราสาทชัย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สักสิบหมื่นพื้นชำนาญในการศึก <bot>:ตามจะนึกนำพลไปหนไหน เกิดวิบัติขัดขวางเป็นอย่างไร ก็จะได้แก้กันอันตราย | สิงหไกรภพ | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระองค์ผู้ดำรงการะเวก <bot>:อดิเรกเรืองฤทธิ์ทุกทิศา พ่อจะให้จัดแจงแต่งเภตรา ให้ลูกยาไปสบายในนที | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงอุส่าห์มาห้ามตามขนบ <bot>:ธรรมเนียมรบเมืองได้เหมือนใจหมาย แม้ครองแคว้นแดนด้าวเป็นเจ้านาย คนทั้งหลายก็จะมาเป็นข้าไท | พระอภัยมณี | 58 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นพระองค์ทรงเดชเกศกษัตริย์ <bot>:ผ่านสมบัติปราบศึกเหมือนนึกหวัง พระขรรค์ชัยเล่มนี้คู่ชีวัง จะนอนนั่งเธอไม่วางให้ห่างองค์ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทูลพระมิ่งมังคลานรารัตน์ <bot>:ให้กษัตริย์ขัตติเยศแจ้งเหตุผล ขุนเสนีสี่นายไปกำพล ทูลยุบลไทท้าวเจ้านคร | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:งิ้วนรกสิบหกองคุลีแหลม <bot>:ดังขวากแซมเซี่ยมแซกแตกไสว ใครทำชู้คู่ท่านครั้นบรรไลย ก็ต้องไปปีนต้นน่าขนพอง | นิราศภูเขาทอง | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันสัตว์นี้เรียกว่าวลาหก <bot>:เราอยากยกให้ปันเหมือนขานไข ก็กลัวแต่พวกเจ้าจะเอาไป มันจะไล่ขบกัดฟัดเอาตาย | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังสังรเสริญแสนฉลาด <bot>:สมเป็นปราชญ์ฟังเพราะล้วนเหมาะเหมง ท่านช่วยคิดแก้ความไปตามเพลง อย่าได้เกรงกีดขวางทุกอย่างไป | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระวลาปรีชาหาญ <bot>:กับเจนธนูอยู่ที่บ้านท่านเศรษฐี คิดคะนึงถึงนางงามพราหมณี พอราตรีลอบกลับไปรับมา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าครวญคร่ำกำสรดสลดนัก <bot>:วิมลพักตร์ผิวน้องจะหมองโฉม ถึงตัวไปใจเฝ้าอยู่เล้าโลม จริงนะโยมเงือกน้อยกลอยฤทัย | พระอภัยมณี | 74 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เราเข้าเรือเหนือลมระดมไล่ <bot>:เผาเรือให้อ้ายฝรั่งสิ้นสังขาร์ พระเห็นตามพราหมณ์ยุขันจำนรรจา จึงร้องว่าเจ้าวลานุชาชาญ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พี่ชายเจ้าเราสะกดสลดหลับ <bot>:ก็เปรียบกับกเฬวรากซากศพผี อย่าเป็นห่วงบ่วงใยไปดีดี พอราตรีพี่ชายจะคลายมนตร์ ฯ | สิงหไกรภพ | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันแยบยลกลศึกย่อมลึกลับ <bot>:แม้นจะจับก็ให้มั่นคั้นให้ตาย เราชิงชัยไม่ชนะกลัวจะแพ้ จึงเกี้ยวแก้การศึกเหมือนนึกหมาย | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญพระองค์ตรงขึ้นบนตึกขวาง <bot>:มีหนทางทอดทำไว้สำหรับ พนักงานพานทองของคำนับ ตั้งลำดับเรียงกันบนบัลลังก์ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายมหิงขสิงขรเทวบุตร <bot>:ก็ทราบสุดเขาแถลงแห่งนุสนธิ์ จึ่งว่าท่านอย่าไปจะวายชนม์ อันสิงหลคนเขาดีมีวิชา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วจัดแจงแต่งองค์นางนงลักษณ์ <bot>:ทรงสะพักสไบบังพระอังสา ไปตึกทองห้องเทพกินรา เห็นผัดหน้านั่งแท่นยิ่งแค้นใจ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังยินดีแล้วมิช้า <bot>:ให้ขุนอาลักษณ์กวีเร่งคลี่สาร แถลงเรื่องคำไขที่ในลาน ศุภสารศรีสวัสดิ์พระนัดดา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ลงรวนเรเหหันพัลวัน <bot>:นางซ้ำฟันฟาดตายกระจายไป แล้วเลี้ยวกลับขับม้าจะล่าหนี มันตามตีติดพันเสียงหวั่นไหว | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาค้าขายหรือจะมาเป็นข้าศึก <bot>:ที่ตื้นลึกเองจงแจ้งแถลงสาร ให้กระจ่างทางประสงค์จำนงการ เอ็งอยู่บ้านเมืองใดไพร่ผู้ดี | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงย่างย่องมองเมียงขึ้นเตียงตั่ง <bot>:ถนอมนั่งแนบน้องประคองขวัญ ค่อยเบนเบียดเสียดเชยเหมือนเคยกัน นางหวาดหวั่นเห็นพระองค์ต้องลงฟุบ ฯ | พระอภัยมณี | 73 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พลางเสด็จออกนอกกุฎีที่สำนัก <bot>:มาหยุดพักที่ศาลาหน้าวิหาร ทั้งสองนางต่างประณตบทมาลย์ แล้วกราบกรานคอยรับสั่งฟังคดี ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เมืองด่านแตกแยกย้ายพลัดพรายวุ่น <bot>:ชุลมุนอุ้มลูกแบกฟูกหมอน บ้างหอบมุ้งรุงรังทั้งที่นอน แม่ลูกอ่อนวิ่งเบียดกระเดียดเปล | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเดินหนคนเดียวจะเฉี่ยวฉาบ <bot>:พิฆาตคาบเข่นฆ่าให้อาสัญ น่าใจหายตายเป็นไม่เห็นกัน แม่พรั่นพรั่นเพราะว่าเจ้ายังเยาว์นัก | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้อยู่วังดังสตรีแม้มีศึก <bot>:ที่ตื้นลึกไม่สันทัดจะขัดสน เสด็จไปได้สังเกตเขตตำบล ที่ชุมพลกลศึกได้ฝึกปรือ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายท่านท้าวเจ้าพาราปตาหวี <bot>:ขึ้นจากที่แท่นสุวรรณแล้วบรรหาร ว่าข้าแต่ท่านครูผู้อาจารย์ ไปสำราญหลับนอนผ่อนอารมณ์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มันหมายใจว่าได้เขยเป็นที่พึ่ง <bot>:แม้นสมซึ่งปรารถนาอย่าฉงน จะทำให้สมแค้นอ้ายแสนกล คิดจะปล้นเมืองให้ได้ดั่งใจปอง | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะจัดแจงแปลงตัวเหมือนผัวเก่า <bot>:จะให้เจ้าจงรักให้หนักหนา ให้เขี้ยวงอกออกมายาวสักเก้าวา จงผินหน้ามาเถิดเจ้าอย่าเศร้าใจ ฯ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วเล่าเรื่องเมืองผลึกราชฐาน <bot>:จะจัดแจงแต่งงานภิเษกศรี พอโฉมฉายหายมาในวารี ฉันจึงกรีพลตามมาสามเดือน | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:ใบไม้นี้กินเป็นงูก็ดูขัน ไปกินอีกเถิดจะเป็นเหมือนเช่นกัน หรือจะผันแปรร่างเป็นอย่างไร | สิงหไกรภพ | 53 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้เสนาพานรินทร์ไปกินเมือง <bot>:ได้เจียดทองรองเรืองเครื่องประดับ ซึ่งเจ้าพราหมณ์รบแขกให้แตกยับ ก็ต้องกับมีในพระอัยการ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ว่าดูก่อนเสนาท่านมาถึง <bot>:เราคะนึงที่ในใจทั้งใฝ่ฝัน เป็นหลายเดือนมิได้พบประสบกัน หรือด้นดั้นไปถึงเขตประเทศใด ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ล่อปลาเหยื่อชอบน้ำ- <bot>:ใจปลา ล่อท่วยโรคด้วยยา ยื่นให้ ล่อคชพวกพังพา เดินปก ไปแฮ ล่อชาติเชื้อไพร่ได้ แต่ด้วยของกิน ฯ | โคลงโลกนิติ | 75 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายองค์พระอภัยเจ้าไตรภพ <bot>:ออกหอรบที่ริมป้อมพร้อมทหาร กับพระน้องสองโอรสรับพจมาน คิดอ่านการจะทำลายค่ายลังกา | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจ้าวิลาสฆาตกลองเร่งกองรบ <bot>:ให้สมทบซ้ายขวาโยธาหาญ พอเภตราห้าพันประจัญบาน จะหักด่านไปให้ได้ดังใจจง ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้ท้าวหายร้ายดุด้วยสุภาพ <bot>:ไม่ทำบาปหยาบช้ารักษาศิล ได้เย็นใจไพร่ฟ้าเห็นอาจิณ จะเพิ่มภิญโญยศปรากฏไป | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เครื่องกับข้าวคาวหวานใส่จานแก้ว <bot>:ตั้งเป็นแถวไก่ต้มขนมผิง เครื่องลูกไม้หลายอย่างมะปรางปริง แต่ละสิ่งเอมโอชโภชนา | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม่โฉมยงจงอุตส่าห์มีมานะ <bot>:ไปหาพระสังฆราชผู้บาทหลวง จะได้อ้อนวอนถามความทั้งปวง จะเหงาง่วงงึมงำอยู่ทำไม ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เชิญพระองค์ตรงขึ้นบนตึกขวาง <bot>:มีหนทางทอดทำไว้สำหรับ พนักงานพานทองของคำนับ ตั้งลำดับเรียงกันบนบัลลังก์ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสองนางพลางทูลฉลองถาม <bot>:เป็นใจความมิได้แจ้งแถลงไข จะเสด็จเรือกำปั่นหรือฉันใด น้องจะได้ตามติดไม่คิดกาย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เจียระบาดตาดปักเป็นเครือรัตน์ <bot>:คาดเข็มขัดเนาวรัตน์ประภัสสร สนับเพลาเพริศพรายลายมังกร มีเชิงงอนพรรณรายดูพรายเพรา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ต่างไหว้กราบหลาบหมดไม่ทดแทน <bot>:ตั้งแห่แหนศพเจ้าออกอ่าวไป ฯ ฝ่ายวาลีผีทับกลับมาตึก ไม่รู้สึกงวยงงให้หลงใหล | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เปิดคันฉ่องส่องเสยเกศีหวี <bot>:พันสำลีเช็ดไรเหลาไม้ฝาง จับกระเหม่าเข้าให้ดำสวยสำอาง นุ่งยกอย่างใหม่พื้นแดงแต่งประจง | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:การหึงหวงข้อใดมิได้คิด <bot>:ถ้าแม้นผิดคำฉลองใครฟ้องหา ว่าตัวน้องป้องกันหรือฉันทา ลงอาญาแล้วอย่าเลี้ยงเคียงประคอง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝรั่งรับทัพไทยไล่พิฆาต <bot>:ระดะดาดเต็มประดาต้องล่าหนี พวกทัพไทยไล่โหมกระโจมตี แล้วร้องชี้บอกกันสนั่นดัง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไปตามทางกลางถนนคนทั้งหลาย <bot>:ไม่ใกล้กรายเกลียดกลัวเอาตัวหนี พวกนายด่านพาลทะนงด้วยธงมี ทำท่วงทีเป็นสุภาตุลาการ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นพรอยพรายหลายอย่างต่างต่างสี <bot>:เหมือนมณีวาวแววกับแก้วหุง ได้ยินเสียงเป็นระฆังไปทั้งกรุง คนสะดุ้งใจกลัวหนังหัวพอง ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครบเจ็ดวันมีประโยชน์หวังโปรดสัตว์ <bot>:อีเงือกวัดเคยมาฟังคำสั่งสอน แกเดินพลางค่อยค่อยย่างบทจร ถึงสาครชายชลาหน้าคิรินทร์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ด้วยใจเด็กเดือดดาลทะยานจิต <bot>:กำเริบฤทธิ์หาญฮึกไม่ปรึกษา จึงว่าเหวยอ้ายฝรั่งชาวลังกา เที่ยวหลับตาตามเปล่าไม่เข้าการ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ลูกหลานอ่านฟังในหนังสือ <bot>:ยังนับถือบิตุรงค์เผ่าพงศา อย่าควรคิดบิดผันพากันมา หาบิดาโดยดีทั้งสี่องค์ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โอ้ยามนี้มิได้พบน้ำอบสด <bot>:มาเชยรศบุบผาน้ำตาไหล ยิ่งเสียวทรวงง่วงเหงาเศร้าฤไทย มาเหงื่อไคลคล่ำตัวต้องมัวมอม | นิราศเจ้าฟ้า | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นายด่านแจ้งแต่งเป็นหนังสือลับ <bot>:แล้วกำชับม้าใช้ดั่งใจประสงค์ รีบไปเฝ้าท้าวไทดั่งใจจง ด้วยเป็นวงศ์พงศ์เผ่าของเจ้านาย ฯ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อ้ายยักษ์ผีปีศาจตวาดว่า <bot>:ท่านอย่าปรารมภ๊ไปในสิงหล แต่พวกเราจะเข้าไปช่วยไล่คน มันไม่ทนได้ดอกบอกจริงจริง | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันบทเบื้องเรื่องสัมผัสเหมือนมัดผูก <bot>:เข้ากระดูกแล้วมันทำเสียหยำเหยอ จงหักจิตคิดสละอย่าทะเยอ ที่เปรมเปรอปฏิพัทธ์จงตัดใจ | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะไปทางทิศไหนก็ไม่รู้ <bot>:เที่ยวแล่นอยู่กลางทะเลระเหระหน มาถึงบ้านท่านนี้เห็นมีคน ต้องไฟไหม้ไต้ลนเหลือแต่กาย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันชั่วดีที่มนุษย์ไม่ยุติ <bot>:จงดำริตริความตามวิสัย จะตัดชาติขาดชีวิตนั้นผิดไป พ่อหน่อไทน้อยน้อยจะพลอยตาย | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังนางพลางว่าผิดจริตแล้ว <bot>:แม่นางแก้วกินรีนี่ไฉน ให้เป็นยักษ์จักให้เขาจับเราไว้ เถิดเห็นใจเจ้าแล้วเมียมิเสียแรง | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สงสารหน่อบพิตรอดิศร <bot>:สุดสาครเสาวคนธ์วิมลฉาย ทั้งหน่อกษัตริย์หัสไชยใจสบาย อยู่ห้องท้ายกำปั่นเผยบัญชร | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะพามานารีว่ามีผัว <bot>:ระวังตัวกลัวผิดคิดถวิล แต่ลดเลี้ยวเที่ยวดูทั้งบูรินทร์ ไม่งามสิ้นสุดอย่างเหมือนนางพราหมณ์ ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แต่พี่นิ่งเสียแล้วน้องก็ต้องนิ่ง <bot>:แค้นผู้หญิงมันยังกลับบังคับได้ ทั้งสามพี่นี้เห็นเป็นอย่างไร จึงนิ่งให้มันว่าเป็นน่าชัง ฯ | พระอภัยมณี | 57 |