text
stringlengths 111
202
| source
stringclasses 12
values | nb_tokens
int64 46
100
|
|---|---|---|
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วทรงสารอ่านลิขิตพินิจนิ่ง <bot>:ว่าน้องหญิงกราบประณตบทศรี ซึ่งทรงศักดิ์รักใคร่เป็นไมตรี ไม่ต่อตีตามสัตย์ปฏิญาณ | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถือทวนแกว่งแทงทหารชาวด่านโดด <bot>:เลี่ยงหลีกโลดหลบผิดศิษย์ฤๅษี ยิ่งเดือดใจไล่รุกเข้าคลุกคลี นายด่านขี่อูฐขับเข้ารับรบ | พระอภัยมณี | 76 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:คอยรับแต่แม่ทัพให้ยับย่อย <bot>:พลก็พลอยพ่ายแพ้เหมือนแต่หลัง อย่าอาจหาญการณรงค์จงรอรั้ง พระสอนสั่งสิ้นเสร็จด้วยเมตตา ฯ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เดินพหลพลสะพรั่งเข้าวังหลวง <bot>:ตามกระทรวงโดยนิยมสมถวิล หยุดประทับที่พลับพลาหน้าบุรินทร์ พร้อมกันสิ้นบอกเข้าไปข้างในพลัน ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งบวงสรวงดวงชาตาสุรารักษ์ <bot>:ซึ่งพิทักษ์ทวาทศราศี ปลูกศาลรอบขอบจังหวัดตั้งบัตรพลี คนกาลีลอยสะเดาะเคราะห์บุรินทร์ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ประการหนึ่งถึงจะโกรธพิโรธร้าย <bot>:หักให้หายเหือดไปเหมือนไฟดับ ค่อยคิดอ่านการศึกให้ลึกลับ แม้นจะจับก็ให้มั่นคั้นให้ตาย | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อย่าครวญคร่ำรำพึงถึงพระพี่ <bot>:มีสตรีพาไปดังใจหมาย เขาอุปถัมภ์ค้ำชูอยู่สบาย พอเคราะห์คลายเห็นจะพบประสบกัน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ถึงกระไรได้ชมก็สมหน้า <bot>:นี่คบค้าเป็นเมียจะเสียหลัง ท่านให้หาเร็วเถิดพ่ออย่ารอรั้ง คุณในวังออกมาอยู่ประตูกลาง ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระทรงฟังสังรเสริญเจริญยศ <bot>:จึงมีพจนาตรัสปราศรัย ให้เลี้ยงดูหมู่พหลพลไกร แต่ท้าวไทวาโหมประโลมลาน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงปรึกษาสองท้าวเจ้าประเทศ <bot>:คงสมเจตนาเตียนที่เสี้ยนหนาม อุตส่าห์ช่วยกันเถิดหวาพยายาม จะได้งามหน้าเขยได้เชยชม | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอพบกับทัพรำภาพวกฝรั่ง <bot>:มาคับคั่งคอยสกัดก็ขัดขวาง ต้องรอรั้งยั้งหยุดอยู่หว่างกลาง สมนึกนางรำภาจะฆ่าฟัน | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอแดดร่มลมตกเป็นนกแก้ว <bot>:ขึ้นนอนแนวเนินผาหน้าไศล แต่คํ่าค้างกลางวันพากันไป ประมาณได้สามเดือนไม่เคลื่อนคลาย | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ควรมิควรสุดแท้แต่จะโปรด <bot>:ประทานโทษทรงฤทธิ์อดิศร ขอสารภาพกราบก้มประนมกร จบอักษรศรีสวัสดิ์ของนัดดา ฯ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขุนนางทูตขี่รถกั้นกลดระย้า <bot>:เทียมด้วยม้าพาชีล้วนสีเหลือง ประโคมแตรแห่แหนมาแน่นเนือง พร้อมทั้งเครื่องทวนธงอลงกรณ์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระแนบนวลชวนชมแสงเดือนหงาย <bot>:ดารารายเรียงจำรูญนางทูลถาม พระพรายพริ้มยิ้มหยอกพลางบอกนาม นั่นดาวยามสามดวงช่วงอัมพร | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ชมละเมาะเกาะแก่งทุกแห่งหน <bot>:ในสาชลคลื่นซัดเสียงฉัดฉาน ฝูงปลาร้ายว่ายวนตามชลธาร เหลือประมาณมากมายมีหลายพันธุ์ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระปลอบพลางทางว่าช้าไว้ก่อน <bot>:มิผันผ่อนก็ต้องไปเหมือนใจหวัง นางเยื้อนยิ้มพริ้มพรายฉันไม่ฟัง วางเสียมั่งเถิดอย่ากวนเฝ้ายวนยี | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มังคลาว่าเจ้าเข้าด้วยพ่อ <bot>:พลอยสอพลอขอสมบัติพัสถาน ติเตียนพระจะไปตกนรกนาน ยมบาลท่านจะคอยตบต่อยยับ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รีบขับม้ามาตามทางที่กลางไพร <bot>:อนาถใจเดินโขดสันโดษเดียว ฯ จะกลับกล่าวชาวบ้านสิกคารนำ แปลเป็นคำไทยเล่าว่าเขาเขียว | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:สุดจะคิดขัดขวางให้หมางหมอง ต้องรับคำจำใจจะไปลอง เข้าในห้องไห้สะอื้นกลืนนํ้าตา | สิงหไกรภพ | 55 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่ต้องการบ้านเมืองเอาแต่ของ <bot>:กับเงินทองรวบรุมใส่ตุ่มไห แล้วก็ยกหาบหามตามกันไป ไม่มีใครต่อสู้มันอยู่คง | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสด็จนั่งยั้งหยุดปากคูหา <bot>:ชมศิลาหนาแน่นเป็นแผ่นเผิน พฤกษาดอกออกระย้าบนหน้าเนิน ที่โขดเขินอินจันทน์พรรณพวา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ปลายน้ำลำคุ้งแขบ <bot>:โขดเขิน ขัดค่องต้องติดพเอิญ แอ่งตื้น จอดสองพี่น้องเพลิน พลองสะล่างยางเอย ชื่นชุ่มพุ่มพฤกษครื้น คร่อมน้ำลำลหาล๐ | นิราศสุพรรณ | 85 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:น้อมคำนับจับระบำแล้วรำฟ้อน <bot>:บ้างทอดกรกรีดกรายทั้งซ้ายขวา รำนกบินกินรช้อนจินดา แล้วย้ายท่าสอดส่ายสังวาลวัลย์ | สิงหไกรภพ | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กราบสองข้างช่างสลักรูปเงาะแขก <bot>:ขัดดาบแบกหอกยืนถือปืนผา มีลวดลายท้ายที่นั่งทำหลังคา ล้วนแต่กัลปังหามีฝาบัง ฯ | พระอภัยมณี | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นสององค์ทรงโฉมประโลมสวาท <bot>:ยุรยาตรเยื้องย่างอย่างไกรสร ดูคมคายส่ายสอดค่อยทอดกร ชะอ้อนอ่อนเอวองค์ทรงสำอาง | พระอภัยมณี | 72 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระค่อนว่าสาหัสทั้งตัดพ้อ <bot>:ยังเวียนล้อน่าเบื่อเห็นเหลือแสน พระว่าใครใช้ให้หมอบไม่ตอบแทน ไม่หายแค้นข้าไม่ฟังจะนั่งกวน | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายพระบาทมาตุรงค์พระทรงยศ <bot>:ถอดโอรสรับบำรุงชาวกรุงศรี ลูกเมียมึงซึ่งอยู่ในบูรี โทษจะมีเพราะมึงขัดพระอัชฌา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:รู้ล่องหนทนคงเข้ายงยุทธ์ <bot>:เหมือนสินสมุทรพี่ยาทั้งกล้าหาญ ได้เห็นแต่แม่มัจฉากับอาจารย์ จนอายุกุมารได้สามปี ฯ | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระหลงปลื้มลืมเสวยเฝ้าเชยชิด <bot>:เห็นเครื่องคิดได้ว่ากับมารศรี จะแสบท้องของเสวยเนยนมมี กินกับพี่เถิดนะเจ้าเยาวมาลย์ | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วมารดาลากลับเป็นสรรพเสร็จ <bot>:นางเสด็จมาปราสาทราชฐาน ทั้งสองข้างต่างสำรวลชวนสำราญ เยาวมาลย์บิดเบือนทำเชือนแช | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พราหมณ์คำนับรับพระแสงตำแหน่งที่ <bot>:ได้เปรมปรีดิ์ปรากฏด้วยยศถา ศิโรราบกราบก้มบังคมลา กระษัตราตรัสช่วยอำนวยพร | สิงหไกรภพ | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เป็นข้อความตามมีไมตรีกษัตริย์ <bot>:พูนสวัสดิ์สืบวงศ์ดำรงสนอง เขียนสำเร็จเสร็จสารใส่พานทอง กับสิ่งของมีราคาบรรณาการ | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ให้สาวใช้ไปเชิญสินสมุทร <bot>:พระราชบุตรทรงศักดิ์มารักษา นางสาวใช้ไปแถลงแจ้งกิจจา พระรีบมาหมอบเฝ้าสองเยาวมาลย์ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พิศดูเดือนเหมือนวงนลาฏนุช <bot>:ยิ่งแสนสุดดิ้นโดยเฝ้าโหยหวน เป็นลมว่าวหนาวในใจรัญจวน คิดถึงนวลขนิษฐาสุมาลัย | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระบิตุรงค์สงสารโองการตรัส <bot>:พ่อไม่ขัดขุ่นข้องให้หมองศรี จะอยู่ไปพ่อไม่ห้ามดอกตามที สุดแต่พี่กับน้องปรองดองกัน | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเห็นพระมังคลาสานุศิษย์ <bot>:ที่แค้นจิตหายพลันกลับหรรษา เดินออกมาจูงหัตถ์กษัตรา แล้วถามว่าเอ็งหายสบายบาน | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่โลภหลงปลงในธรรมกรรมฐาน <bot>:หมายวิมานแสนสุขสิ้นยุคเข็ญ มัธยัสถ์ตัดสวาทขาดกระเด็น ลงตรองเห็นแก่นสารการต้องตาย | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:[๑]กันแสงพลางทางลุกขึ้นลีลาศ <bot>:พระหน่อนาถเสวกามาข้างหลัง พระนักพรตจดไม้เท้าก้าวเก้กัง ลงมายังที่ทอดจอดเภตรา | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามองค์ทรงนั่งบนเก้าอี้ <bot>:ต่างยินดีเสวยพลันด้วยหรรษา บาทหลวงเฒ่าฉันพลางทางพูดจา ภิปรายปราศรัยท้าวเจ้านคร | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฉันพี่น้องร้องไห้รีบไปแก้ <bot>:ก็นิ่งแน่ไปเหมือนดังดับสังขาร์ จนเที่ยงคืนฟื้นองค์คงชีวา เฝ้าโศกากอดลูกผูกอาลัย | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นเลือดซับยับย่อยเป็นรอยชํ้า <bot>:โอ้กรรมกรรมเอ๋ยกรรมจะทำไฉน พลางนวดเน้นเส้นศออรไท เห็นหายใจริกริกพลิกกายา | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสว่าสาธุจงลุล่วง <bot>:ให้พ้นห่วงตัณหาทันตาเห็น แล้วเทศนาปราศรัยให้ใจเย็น จงละเว้นโทโสอย่าโกรธา | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มิรู้ว่าปิ่นเกล้าเจ้าประคุณ <bot>:มาสิ้นบุญเสียที่เหลี่ยมภูเขาหลวง เคยโอบอ้อมอุ้มแอบไว้แนบทรวง รักดังดวงชีวาไม่อาธรรม์ | สิงหไกรภพ | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ฝ่ายพระองค์ผู้ดำรงเหมราช <bot>:สั่งอำมาตย์โห่ร้องกึกก้องเสียง พากษัตริย์สองทัพกลับเข้าเวียง ให้ตั้งเลี้ยงพลไกรทั้งไพร่นาย | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ครั้นเสร็จสรรพทัพหลวงล่วงลีลาศ <bot>:พระทรงราชรถทองกึกก้องเสียง แล้วกองหลังทั้งสามพราหมณ์พี่เลี้ยง ขี่ม้าเคียงขับพลสกลไกร | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เห็นพระวงศ์พงศาคณาสนม <bot>:ต่างระทมทุกข์ตรอมจนผอมเหลือง ฝืนดำรงองค์นางค่อยย่างเยื้อง มาเฝ้าเยื้องบาทยุคลพระชนนี | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:โหรรับสั่งบังคมบรมนาถ <bot>:ลงเลขคาดคิดดูตามครูสอน ตั้งคืนวันชันษาพยากรณ์ แล้วตัดทอนทูลความตามคัมภีร์ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:อันความเก่าเรายกเสียเถิดหนอ <bot>:คิดแต่ต่อไปข้างหน้าดีกว่าหลัง จวนจะกลับหลับนอนผ่อนกำลัง อย่านิ่งนั่งทนหนาวจะหาวนอน | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วองค์พระอภัยจึงให้สัตย์ <bot>:ไม่ข้องขัดขึ้งเคียดคิดเดียดฉันท์ จะปกครองสองนางด้วยทางธรรม์ จนถึงวันเวลาชีวาวาย | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ผูกมือมัดหัสกันนั้นมาก่อน <bot>:สุดสาครถือเทียนเที่ยวเวียนหา เห็นวายุพัฒน์มัดแน่นลากแขนมา ผูกไว้หน้าตึกขวางที่กลางลาน | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:หรือจะคิดคัดฝาพากันหนี <bot>:จนป่านนี้แล้วยังไม่หลับใหล จะให้จำขื่อคาก็ว่าไป คนอะไรชาติชั่วไม่กลัวนาย | พระอภัยมณี | 59 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระตรัสสั่งผู้ฉลาดที่อาจหาญ <bot>:ให้นำสารไปประมูลทูลฉลอง ในเบื้องบาทพระเจ้าอาฝ่าละออง กับทั้งสองเชษฐาได้ปรานี | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ใครอย่าดูเยี่ยงข้าคนขบถ <bot>:คิดเลี้ยวลดลวงกษัตริย์ให้ตัดหัว นายด่านหมายตายแท้สุดแก้ตัว ถึงนึกกลัวก็ต้องเฉยไม่เวยวาย ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กันเกราโกร๋นโกรนกรอบตะกรุมจับ <bot>:แทรกสลับซับแซ้งแซวสลอน นางนวลนอนแนบนางนวลนอน พระยื่นกรชี้ให้โฉมฉายชม | สิงหไกรภพ | 74 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:ปานฉะนี้จักป่วยปิ้ม <bot>:เป็นไฉน เล่านา ฤๅจะเคร่าครวญใคร ปลอบบ้าง โศกสุขจักกลใด ยังห่อน ทราบเอย ตั้งแต่วันเรียมร้าง ไป่รู้วายตรอม | นิราศวัดรวก | 83 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เร่งถอยกำปั่นไปให้พ้นช่อง <bot>:เราจะล่องเข้าไปในไอศวรรย์ แม้นมิฟังยังอยู่ได้สู้กัน เร่งผ่อนผันให้เราไปดั่งใจจง ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ช่วยปราบปรามตามทำเนียบพอเรียบร้อย <bot>:แล้วจึงปล่อยไปเมืองไม่เคืองเข็ญ พวกฝรั่งทั้งชมพูจะอยู่เย็น จึงจะเห็นว่าพระรักประจักษ์ใจ ฯ | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอลมคลายสายคลื่นก็รื่นราบ <bot>:ธงตะขาบปลายปลิวริ้วริ้วไหว ดูกว้างขวางกลางทะเลว้าเหว่ใจ จะดูไหนใจหายสุดสายตา ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:มาสู่ขอต่อองค์พระทรงยศ <bot>:ให้ปรากฏตราบกาลปาวสาน อย่าเคืองขัดตัดประโยชน์จงโปรดปราน เห็นกับหลานท้าวไทที่ในครรภ์ | สิงหไกรภพ | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ฝ่ายอาจารย์ผู้ชำนาญทางกสิณ <bot>:เอาขมิ้นมาเสกลงเลขผา แจกไปทั่วตัวคนเป่ามนตรา ตามตำราที่ได้รู้ทั้งอยู่คง | พระอภัยมณี | 64 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ข้าพเจ้าเล่าไซร้จะไปด้วย <bot>:จะได้ช่วยชิงชัยเป็นฝ่ายเหนือ เจ้าคุณเป็นแม่ทัพกำกับเรือ แม้นขาดเหลืออย่างไรในสงคราม ฯ | พระอภัยมณี | 54 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แกล้งร้องว่าฝ่าพระบาทประมาทนัก <bot>:เมื่อคนรักหรือพระองค์มาสงสัย พระฤๅษีนี้ประเสริฐเลิศไกร ตั้งพระทัยทำบุญกรุณา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จึงสั่งสองหน่อไทให้ไปรับ <bot>:มาหยุดยับยั้งนั่งบัลลังก์ผา พระอภัยให้เอาพานพวงมาลา กับพานผ้าถวายองค์นางนงเยาว์ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สละละโทโสแลโมหะ <bot>:ตามคำพระอาจารย์ท่านฤๅษี ถึงเจ็ดวันท่านครูพระมูนี มายังที่เชิงเขาริมเสาธง | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เธอบอกเจ้าแต่เท่านั้นหรือยังอีก <bot>:อย่าเลี่ยงหลีกเจ้าจงแจ้งแถลงไข หรือท่านว่าข้ากับพระอภัย คงจะได้สมสู่เป็นคู่กัน | พระอภัยมณี | 60 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะเลี้ยงดูสุริย์วงศ์ดำรงราชย์ <bot>:ที่บนอาสน์รจนามุกดาหาร ให้แต่งเครื่องอย่างดีที่ตระการ ทั้งคาวหวานเอมโอชโภชนา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พอถึงลำกำปั่นใหญ่มิได้ช้า <bot>:ขุนเสนาแจ้งจริงทุกสิ่งสรรพ์ ว่าพระจอมจักรพงศ์ผู้ทรงธรรม์ เจ้าเขตคันนัครินทร์ปิ่นลังกา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสบอกลูกน้อยกลอยสวาท <bot>:เจ้าหน่อเนื้อเชื้อชาติดังราชสีห์ อันรักษาศีลสัตย์กัตเวที ย่อมเป็นที่สรรเสริญเจริญคน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ปืนระดมสมทบเข้ารบพุ่ง <bot>:เกือบจะรุ่งรางรางสว่างไสว ป่างพระจอมสินสมุทรวุฒิไกร ออกจากค่ายทรงสิงโตให้โห่ดัง | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สองเกษมเปรมปรีดิ์เป็นที่ชื่น <bot>:สำราญรื่นรสรักสมัครสมาน ตระกองกรช้อนพุ่มปทุมมาลย์ สองสำราญหลับไปในไสยา ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ได้รู้แน่แต่ว่าเวรเกณฑ์ทหาร <bot>:ราชการเร็วร้อนไพร่อ่อนหู จึงให้หาฝรั่งบังอลู มาถามดูรู้ว่าสุดสาคร | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แพ้ชนะก็จะอยู่เป็นคู่สร้าง <bot>:พระตรัสพลางทางประโลมโฉมเฉลา นางหักนิ้วพลิ้วพลิกหยิกพระเพลา หรือผ่านเกล้าแกล้งจะทำให้ช้ำใจ | พระอภัยมณี | 70 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:กรุงกษัตริย์ทัศนาพาสนม <bot>:เที่ยวเลียบชมเชิงผาคูหาห้อง เห็นเหวห้วยกรวยโกรกชะโงกมอง ดูโปลงปล่องเปลี่ยวปลาบวาบวิญญาณ์ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พวกที่มาค้าขายหลายภาษา <bot>:จะไปมาแล้วก็กักให้ซักถาม แม้นรู้เรื่องราวชี้คดีความ ไม่ห้ามปรามปล่อยให้ไปสบาย ฯ | พระอภัยมณี | 56 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังพราหมณ์สามนายยิ่งอายนัก <bot>:ไม่รู้จักรักร่วมภิรมย์สม จึงว่าถึงนางฟ้ามาให้ชม ไม่นิยมเลยพี่เป็นความจริง | พระอภัยมณี | 57 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:จะรุ่งเรืองเลื่องลือมีชื่อเสียง <bot>:ได้สืบเยี่ยงอย่างเลิศประเสริฐหญิง รักกันไปให้ตลอดอย่าทอดทิ้ง มีแต่สิ่งสรรเสริญเจริญใจ ฯ | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระอนุชาพาพระวงศ์ลงมารับ <bot>:ไปประทับปรางค์มาศปราสาทศรี เห็นศพพระชนกชนนี อัญชลีแล้วสะอื้นกลืนน้ำตา ฯ | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ในป่าสูงฝูงสัตว์สงัดง่วง <bot>:ใบไม้ร่วงทรวงพลิกริกริกไหว วายุพัดซัดรื่นค่อยชื่นใจ พระกลับได้สมประดีค่อยมีแรง | สิงหไกรภพ | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:นางบังคมก้มกราบพนาสูร <bot>:สนองทูลกิจจาอัชฌาสัย เพราะพระคุณอุ่นเกศคุ้มเภทภัย ลูกมิได้ข้องขัดหัทยา ฯ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระว่าพี่นี้ไม่เคยกินเลยนะน้อง <bot>:แต่ว่าต้องตามน้ำใจใครจะเหมือน พลางจิบซ้ำน้ำจัณฑ์ยิ่งฟั่นเฟือน นางยิ่งเตือนเติมแกล้มแกมสุรา | พระอภัยมณี | 67 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:จันต้นผลห่ามให้ <bot>:หวนหอม แมลงภู่วู่เวียนตอม ไต่เคล้า เพียงพี่ที่สุดถนอม เสน่ห์แจ่มจรรเอย พร้องชื่อรื้อเสียวเศร้า โศกร้างห่างจรร | นิราศสุพรรณ | 80 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เก็บส้มสูกลูกไม้เผือกมันมั่ง <bot>:ถวายทั้งสามองค์ให้ทรงฉัน เป็นป่ากว้างทางเดินเนินอรัญ ไปสามวันจึงถึงวังเมืองลังกา | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เสวยเสร็จพระเสด็จขึ้นจากอาสน์ <bot>:พระหน่อนาถกราบก้มประนมสนอง ทูลลาไปสำนักตำหนักทอง แต่ตรึกตรองจะครรไลไปบุรินทร์ ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งปวดเศียรเจียนแทบจะจับไข้ <bot>:จะหายใจก็ไม่คล่องช่องนาสิก ให้เหื่อออกเอิบอาบไหลซาบซิก ใจพ่อยังริกริกมาเรียดทาง | สิงหไกรภพ | 71 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:๏ ป่างพระปิ่นนคเรศเกศกษัตริย์ <bot>:โทมนัสมิได้แจ้งแห่งนุสนธิ์ จึงให้หาโหรามาบัดดล พระจุมพลตรัสถามตามสงกา | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:พระฟังคำทำนายหมายประมาท <bot>:เราชายชาติช้างงาปรีชาหาญ ถ้าแม้นผิดพระสยมทั้งพรหมมาร ไม่มัสการ[๑]ผู้ใดทั้งไตรภพ | สิงหไกรภพ | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ขอตัดบทลดหย่อนลงเสียมั่ง <bot>:ถึงกระทั่งลังกามหาสถาน เจ้านิเวศน์เกศกษัตริย์ให้จัดการ ทั้งทวยหาญรถรัตน์อัสดร | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ซึ่งแค้นเคืองเรื่องราวคราวฝรั่ง <bot>:ไม่จงหวังร่วมนิเวศน์กับเชษฐา จึงหลบลี้หนีงานการวิวาห์ ได้ล่วงราชอาชญาฝ่าธุลี | พระอภัยมณี | 65 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วกราบทูลเรื่องยุบลกำพลเพชร <bot>:ขุนนางทั้งเจ็ดมาประนมก้มเกศา กับราชสารพระผู้ผ่านนครา มาเฝ้าฝ่าบาทบงสุ์พระทรงชัย ฯ | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>: <bot>:คิดสมเพชพวกโยธาที่อาสัญ จึงสั่งท้าวเจ้าประเทศทุกเขตคัน ใครแข็งขันติดตามจับรามวงศ์ | สิงหไกรภพ | 51 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เกิดพายุเรือแตกต้องแยกย้าย <bot>:ทั้งพลัดพรายเผ่าพงศ์พวกวงศา ได้อาศัยพระฝรั่งเมืองลังกา เขาเอามาใช้เป็นล่ามได้สามปี | พระอภัยมณี | 61 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:สินสมุทรวุฒิไกรสงสัยนัก <bot>:จึงถามซักพวกฝรั่งสิ้นทั้งผอง แต่บรรดามาประมูลทูลละออง ว่าทางช่องเชิงเขาเจ้าประจัน | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ทั้งสามนางต่างคนเห็นกริ้วโกรธ <bot>:ทูลขอโทษโทษาไม่ว่าขาน ศรีสุดายังไม่เหือดที่เดือดดาล ต้องรุกรานร้องไห้ฟายน้ำตา | พระอภัยมณี | 69 |
<human>: แต่งโคลงสี่สุภาพจากเริ่มวรรคนี้ <context>:เด็กเหนเปนหิ่งห้อย <bot>:คอยมอง มืดหน้าตาเสือสอง สว่างแก้ว กวั่งเกรี่ยงเควี่ยง๐พยักฆ์ผยอง พยศฮืดมืดแฮ กรวบกราบสาบสูนแล้ว หลอดโหร้โห่เสือ | นิราศสุพรรณ | 89 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แม้ว่าองค์พระอภัยเจ้าไตรจักร <bot>:ยังคิดรักเผ่าพงศ์พวกวงศา มาคำนับรับพระราชอาชญา จะไม่ฆ่าหญิงชายให้วายปราณ | พระอภัยมณี | 62 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เคลื่อนพหลพลทหารแล้วขานโห่ <bot>:สำเนียงโกลาแซ่ทั้งแตรสังข์ รีบออกจากขอบเขตนิเวศน์วัง เข้าป่ารังร่มรื่นชื่นสำราญ | พระอภัยมณี | 68 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:แล้วตรัสเล่าราวเรื่องพวกโจรแขก <bot>:เมืองด่านแตกเกิดยุ่งกรุงสยาม นัดดายกจัตุรงค์ออกสงคราม ก็ได้ความอัปรามาทุกที | พระอภัยมณี | 63 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:เหมือนพวกมึงพึ่งพาเข้ามาอยู่ <bot>:คิดว่าผู้วิเศษเป็นเปรตผี ให้แพ้เขาเอาสิเหวยเฮ้ยเสนี จับอ้ายสี่คนจำตรากตรำไว้ | พระอภัยมณี | 66 |
<human>: แต่งกลอนแปดจากวรรคนี้ <context>:ไม่หลีกหลบรบศึกเสียงครึกครื้น <bot>:แต่ถูกปืนปีกทะลุดังปรุหนัง นางละเวงเร่งขับทัพประดัง ช่วยรบทั้งสุมาลีบุตรีนาง ฯ | พระอภัยมณี | 67 |