Datasets:

arturkulmizev

/

Wikipedia_Quality_Estimation

like 0

32430

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9C%E0%A6%BE%E0%A6%95%E0%A6%BF%E0%A7%B0%20%E0%A6%B9%E0%A7%81%E0%A6%9B%E0%A7%87%E0%A6%87%E0%A6%A8%20%28%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%9C%E0%A6%A8%E0%A7%80%E0%A6%A4%E0%A6%BF%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%A6%29

জাকিৰ হুছেইন (ৰাজনীতিবিদ)

জাকিৰ হুছেইন ১৯৯৭-১৯৬৯) এজন শিক্ষাব্ৰতী পণ্ডিত, ৰাজনীতিবিদ, দাৰ্শনিক, গান্ধীবাদী পুৰুষ তথা ভাৰত গণৰাজ্যৰ তৃতীয় ৰাষ্ট্ৰপতি আছিল। ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰপ্ৰধান আৰু প্ৰথম নাগৰিকৰ সন্মান পোৱা মুছলমান সম্প্ৰদায়ৰ ভিতৰত তেওঁ প্ৰথম আছিল। ইয়াৰ আগতে তেওঁ ১৯৬২ চনৰ পৰা ১৯৬৭ চনলৈ তেওঁ ভাৰতৰ উপৰাষ্ট্ৰপতি পদত অধিষ্ঠিত হৈছিল। জাকিৰ হুছেইনৰ নিঃস্বাৰ্থ দেশসেৱা আৰু বিশাল প্ৰতিভাৰ স্বীকৃতি স্বৰূপে ১৯৫৪ চনত ভাৰত চৰকাৰে তেওঁক পদ্মবিভূষণ উপাধি প্ৰদান কৰি সন্মনিত কৰিছিল আৰু ১৯৬৩ চনত ভাৰতৰ সৰ্বোচ্চ সন্মান ভাৰত ৰত্ন উপাধিৰে বিভূষিত কৰে। জন্ম আৰু পৰিয়াল জাকিৰ হুছেইনৰ ১৮৯৭ চনৰ ৮ ফেব্ৰুৱাৰী তাৰিখে দাক্ষিণাত্যৰ হায়দৰাবাদত এটি আফগান পৰিয়ালত জন্ম হয়। তেওঁৰ পূৰ্বপুৰুষ উত্তৰ প্ৰদেশৰ ফৰুৰখাবাদ জিলাৰ কায়মগঞ্জৰ আছিল। তেওঁৰ পিতাক এগৰাকী আইনজীৱী আছিল আৰু তেওঁ আইন-ই-দোকান সম্পৰ্কীয় আলোচনী এখনৰ সম্পাদক আছিল। মাত্ৰ ৯ বছৰ বয়সত হুছেইনৰ পিতাক ঢুকাইছিল। পিতাকৰ মৃত্যুৰ পিছত, তেওঁলোকৰ পৰিয়াল উত্তৰ প্ৰদেশৰ ইটোৱা নামৰ এডোখৰ ঠাইলৈ উঠি আহে আৰু তাতে তেওঁ আন তিনিজন ভায়েকৰ সৈতে স্কুলত ভৰ্তি হয়। শিক্ষা জীৱন হুছেইনৰ প্ৰাৰম্ভিক শিক্ষা ফৰুৰখাবাদ জিলাৰ ইটোৱাৰ ইছলামীয়া হাইস্কুলৰ পৰাই লাভ কৰে। তেওঁৰ এজন গৃহ শিক্ষকে তেওঁৰ পঢ়াশুনাত সাহায় কৰিছিল,যথা সময়ত হাইস্কুলীয়া শিক্ষা শেষ কৰি, ১৯১৩ চনত আলিগড় মুছলিম বিশ্ববিদ্যালয়ত ভৰ্তি হয়। উক্ত বিশ্ববিদ্যালয়ত থাকোঁতে জাকিৰে এজন জনপ্ৰিয় ছাত্ৰনেতা হিচাপে পৰিচয় দিছিল। সেইসময়তে তেওঁৰ প্ৰতিবা অনুসন্ধিত্সু মন, বাগ্মিতা, কৌতুক আৰু যুক্তিপূৰ্ণ কথা-বতৰাই লগৰীয়াসকলক মুগ্ধ কৰিছিল আৰু তেওঁলোকে তেওঁক আখ্যা দিছিল মুৰশ্বিদ (গুৰু বা পথ প্ৰদৰ্শক) বুলি। সৰুৰে পৰাই তেওঁ বাতৰি কাকত পঢ়া এটা অভ্যাসত পৰিণত কৰিছিল আৰু বাতৰি কাকতৰ তাত্পৰ্য আৰু ভূমিকা সম্পৰ্কে লগৰ বন্ধু-বান্ধৱৰ আগত ব্যাখ্যা কৰিছিল। মাত্ৰ ১৬ বছৰ বয়সতে, ইটালী আৰু তুৰ্কীস্থানৰ মাজত হোৱা যুদ্ধত তুৰ্কীস্থানক তেওঁৰ সামান্য শক্তিৰে হলেও সহায় কৰিবলৈ আগবাঢ়িছিল। সকলো ছাত্ৰৰ পৰা পইছা তুলি আৰু প্ৰতি শুক্ৰবাৰে নামাজলৈ গৈ নামাজৰ শেষত তেওঁৰ মূৰৰ টুপীটো সোলোকাই তুৰ্কী সাহায্যৰ অৰ্থে বৰঙনি তুলিছিল। তেওঁ আলিগড় মুছলিম বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰাই এম-এ ডিগ্ৰী লাভ কৰিছিল। তাৰ পিছত উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে তেওঁ ইউৰোপলৈ যায় আৰু জাৰ্মানীৰ বাৰ্লিন বিশ্ববিদ্যালয়ত নাম ভৰ্তি কৰে। তেওঁ ১৯২২ চনৰ পৰা ১৯২৬ চলৈ জাৰ্মানীত কটায় আৰু এদিন তাৰপৰাই সাহিত্য আৰু দৰ্শন বিষয়ত অধ্যয়ন কৰি ডি. ফিল. উপাধি লাভ কৰিবলৈ সমৰ্থ হয়। তেওঁ বিদেশত কটোৱা দিবোৰত পশ্চিমৰ জীৱন যাত্ৰাৰ ঢলত নিজকে উটুৱাই নিদি--অধ্যয়নতহে বেছিভাগ সময় মগ্ন আছিল। আজৰি সময়ত প্ৰিণ্টিং আৰু কম্পজিঙৰ কামত নিজক ব্যস্ত ৰাখিছিল আৰু গালিবৰ এটা সংস্কৰণ প্ৰকাশ কৰিছিল। কলিকতা, দিল্লী, আলিগড়, এলাহাবাদ, কাইৰো আদি বিশ্ববিদ্যালয়ে তেওঁক ডি-লিট উপাধিৰে সন্মনিত কৰিছিল। কৰ্মজীৱন ৰাজনীতিত সক্ৰিয় অংশ গ্ৰহণ কৰাৰ পৰিবৰ্তে তেওঁ দেশ সেৱাত মনোনিবেশ কৰিলে। সেইসময়ত দুটা কাম হাতত লৈছিল, মহাত্মা গান্ধীৰ বুনিয়াদী শিক্ষাৰ প্ৰসাৰ কৰা আৰু আনটো হল দিল্লীত এখন আদৰ্শ বিশ্ববিদ্যালয় জামিয়া-মিলিয়া প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ উদ্যোগ। ১৯৩৭ চনত গান্ধীজীয়ে বিদেশী স্কুলত শিক্ষা বিসৰ্জন দি দেশৰ সন্মুখত বুনিয়াদী শিাৰ জাতীয় আদৰ্শ দাঙি ধৰে তেতিয়াই গান্ধীজীয়ে হুছেইনক বুনিয়াদী শিঙাৰ জাতীয় কমিটীৰ সভাপতিৰ আসন গ্ৰহণ কৰিবলৈ নিমন্ত্ৰণ জনায় আৰু তেওঁ তাৰ সভাপতি নিযুক্ত হয়। হুছেইনেই আছিল বুনিয়াদী শিক্ষাৰ বিতং কাৰ্যসূচী প্ৰস্তুত কৰোঁতা আৰু প্ৰতিষ্ঠাতা। হেকিম আজমল খাঁ আৰু ভাতৃদ্বয় মঃ আলি চৌকত আলিৰে সৈতে লগহৈ দিল্লীত তেওঁ জামিয়া-মিলিয়া প্ৰতিষ্ঠা কৰি ১৯২৬ চনৰ পৰা ১৯৪৮ চনলৈ তাৰ উপাচাৰ্য হিচাপে কাৰ্যনিবাৰ্হ কৰিছিল। পিছত তেওঁ আচাৰ্যও নিযুক্ত হৈছিল। জামিয়া-মিলিয়া তেওঁৰ জীৱনৰ এক উল্লেখযোগ্য অৱদান আছিল। ইয়াৰ জৰিয়তে ছাত্ৰ সমাজক স্বাৱলম্বিতা আৰু জাতীয়তাবাদৰ শিক্ষাৰে অনুপ্ৰানিত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা হৈছিল। ইয়াৰো উপৰি এই অনুষ্ঠানটিৰ স্বাৰ্থত শিক্ষক সকলে সম্পূৰ্ণ ২০ বছৰ পৰ্য্যন্ত মাহে ৮০ টকা দৰমহাত কাম কৰিছিল। ১৯৪৬ চনত এই শিক্ষানুষ্ঠানটিৰ ৰূপালী জয়ন্তী উত্সৱত পণ্ডিত জৱাহৰলাল নেহৰু, জিন্ন, কৃপালনি, লিয়াকত আলি খান আৰু ৰাজাজী প্ৰমুখ্যে নেতৃবৰ্গই যোগদান কৰি জাকিৰ হুছেইনে অনুষ্ঠাটিলৈ আগবঢ়াই অহা নেতৃত্বক ৰাষ্ট্ৰীয় স্বীকৃতি প্ৰদান কৰে। ১৯৪৮ চনত তেওঁ মৌলানা আব্দুল কালাম আজাদৰ অনুৰোধ ক্ৰমে আলিগড় মুছলিম বিশ্ববিদ্যালয়ৰ উপাচাৰ্য মনোনীত হয়। একেৰাহে ১৯৫৬ চনলৈকে তেওঁ উক্ত পদত অধিষ্ঠিত আছিল। ১৯৪৮ চনত জাকিৰ হুছেইনক জৱাহৰলাল নেহৰুৱে ৰাজ্যসভাৰ সদস্যৰূপে মনোনীত কৰে। ৰাজ্যসভাৰ সদস্য হিচাপে তেওঁ ১৯৫৭ চনলৈকে কাম কৰিছিল। এই সময়ছোৱাতে তেওঁ শিক্ষা সম্বন্ধীয় কমিটী, আয়োগ, সন্মিলন আদিৰ লগত তেওঁ ঘনিষ্ঠাভাৱে জড়িত আছিল। তেওঁ কেইবাবাৰো ৰাষ্ট্ৰীয় ছাত্ৰ সেৱা ভাৰত কমিটীৰ চেয়াৰমেন থকাৰ উপৰিও ১৯৫৫ চনৰপৰা ১৯৫৭ চনলৈকে জেনেভাত আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বিশ্ববিদ্যালয়ৰো চেয়াৰমেন ৰূপে নিযুক্ত হৈছিল। ১৯৫৬ চনৰ পৰা ১৯৫৭ চনৰ সময়ছোৱাত তেওঁ ইউনেস্কোৰ কাৰ্য নিৰ্বাহক সদস্য নিয়োজিত হয়। ১৯৫৭ চনৰ পৰা তেওঁ বিহাৰৰ ৰাজ্যপাল পদতো অধিষ্ঠিত হৈছিল। তেওঁ পাঁচ বছৰ কাল অতি কাৰ্যদক্ষতাৰে ৰাজ্যপাল হিচাপে সেৱা আগবঢ়াই বিহাৰৰ ৰাইজৰ প্ৰশংসাৰ পাত্ৰ হয়। এজন সংখ্যালঘু সম্প্ৰদায়ৰ লোকক ৰাষ্ট্ৰপতি পদত অধিষ্ঠিত কৰাত বিশ্ববাসী আচৰিত হৈছিল। জাকিৰ হুছেইনৰ ১৯৬৯ চনৰ ৩ মে'ৰ দিনা শনিবাৰে ১১:২০ বজাত মৃত্যু ঘটে। উৰ্দু ভাষালৈ ভাঙনি গ্ৰন্থৰাজী কেপিটেলিজম এডুকেচনেল ৰিকনষ্ট্ৰীকচন ইন ইণ্ডিয়া দি ডাইনেমিক ইউনিভাৰচিটী ৰিপাব্লিক ফেডাৰিখ লিষ্টব নেচনেল চিষ্টেম অব ইক'নমিক্স এলিমেণ্টছ অৱ ইক'নমিক্স আব্বুখান কী বক্ৰি চৰ্দাৰ বল্লভ ভাই পেটেল পুৰস্কাৰ প্ৰাপ্ত বঁটা ভাৰত ৰত্ন (১৯৬৩) পদ্মবিভূষণ (১৯৫৪) তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ ভাৰতৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি ভাৰতীয় ৰাজনীতিবিদ ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰপতি ভাৰতৰ উপৰাষ্ট্ৰপতি পদ্মবিভূষণ বঁটা বিজয়ী ভাৰত ৰত্ন বঁটা

49512

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A6%97%E0%A7%B0%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%AC%20%28%E0%A6%B8%E0%A6%82%E0%A6%B6%E0%A7%8B%E0%A6%A7%E0%A6%A8%E0%A7%80%29%20%E0%A6%86%E0%A6%87%E0%A6%A8%2C%20%E0%A7%A8%E0%A7%A6%E0%A7%A7%E0%A7%AF

নাগৰিকত্ব (সংশোধনী) আইন, ২০১৯

নাগৰিকত্ব (সংশোধনী) আইন, ২০১৯ চমুকৈ কা পূৰ্বতে কেব হৈছে ভাৰতৰ সংসদৰ দ্বাৰা ২০১৯ চনৰ ১১ ডিচেম্বৰত গৃহীত এখন আইন। এই আইনখন নাগৰিকত্ব আইন, ১৯৫৫-ৰ সংশোধিত ৰূপ আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা ভাৰতৰ চুবুৰীয়া দেশ পাকিস্তান, বাংলাদেশ আৰু আফগানিস্তানৰ নিৰ্যাতিত আৰু ২০১৪ চনৰ ৩১ ডিচেম্বৰৰ আগলৈকে ভাৰতত অবৈধভাৱে প্ৰৱেশ কৰা হিন্দু, বৌদ্ধ, শিখ, জৈন, পাৰ্চী আৰু খ্ৰীষ্টান ধৰ্মীয় সংখ্যালঘু লোকসকলক ভাৰতৰ নাগৰিকত্ব প্ৰদান কৰা হ'ব। ইছলাম ধৰ্মৰ লোকসকলক ইয়াত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হোৱা নাই। এই আইনখনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে ধৰ্মক ভাৰতীয় নাগৰিকত্ব লাভ কৰাৰ ক্ষেত্ৰত এক প্ৰমুখ মানদণ্ড হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। হিন্দুবাদী শাসক দল ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টি (বিজেপি)-এ নিৰ্বাচনী ইস্তাহাৰত সংকল্প কৰিছিল যে ই ভাৰতৰ চুবুৰীয়া দেশৰ নিৰ্যাতিত ধৰ্মীয় সংখ্যালঘু লোকসকলক ভাৰতীয় নাগৰিকত্ব প্ৰদান কৰিব। ২০১৯ চনৰ সংশোধৰ দ্বাৰা, ২০১৪ চনৰ ৩১ ডিচেম্বৰৰ আগলৈকে ভাৰতত অবৈধ অনুপ্ৰৱেশকাৰীসকল, যিসকলে তেওঁলোকৰ নিজৰ দেশত "ধৰ্মীয় নিৰ্যাতন ভোগ কৰিছে বা ধৰ্মীয় নিৰ্যাতন ভোগ কৰাৰ ভয় আছে", ভাৰতীয় নাগৰিকত্বৰ বাবে যোগ্যতা লাভ কৰিব। তদুপৰি এই আইনখনে ভাৰতত নাগৰিকত্ব পাবলৈ থাকিবলগীয়া ন্যূনতম সময় ১১ বছৰৰ পৰা ৫ বছৰলৈ হ্ৰাস কৰিছে। ভাৰতৰ ইণ্টেলিজেন্স ব্যুৰৰ তথ্য অনুসৰি, এই বিলখনৰ প্ৰথমতেই সুবিধা লাভ কৰিব ৩১,৩১৩ জন শৰণাৰ্থীয়ে: ইয়াৰে ২৫,৪৪৭ জন হিন্দু, ৫,৮০৭ শিখ, ৫৫ জন খ্ৰীষ্টান, ২ জন বৌদ্ধ আৰু ২ জন পাৰ্চী ধৰ্মৰ লোক। এই আইনখন বিপুলভাৱে সমালোচনাৰ সন্মুখীন হৈছে, আৰু কোৱা হৈছে যে আইনখনে প্ৰধানতঃ ইছলাম ধৰ্মৰ লোকসকলক বাদ দি ধৰ্মৰ নামত বৈষম্য কৰিছে। ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ মানৱ অধিকাৰৰ উচ্চায়ুক্তৰ কাৰ্যালয়ে আইনখন "মৌলিকভাবে বৈষম্যমূলক" বুলিছে আৰু কৈছে যে "ভাৰতে নিৰ্যাতিত লোকসকলক সুৰক্ষা দিব বিচৰা প্ৰচেষ্টাটো আদৰণীয়", পিছে ইয়াক কোনো ধৰণৰ বৈষম্য নকৰাকৈ "বলিষ্ঠ ৰাষ্ট্ৰীয় ৰাজনৈতিক আশ্ৰয় ব্যৱস্থা"ৰ দ্বাৰা ৰূপায়ণ কৰা উচিত। সমালোচকসকলে কৈছে যে এই আইনখন আৰু নাগৰিকৰ ৰাষ্ট্ৰীয় পঞ্জী দুয়োটা মিলি বহুতো ইছলাম ধৰ্মীয় লোকক ৰাষ্ট্ৰবিহীন কৰি পেলাব কিয়নো তেওঁলোকে সম্ভৱতঃ জন্ম আৰু পৰিচয়ৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় কঠোৰ প্ৰমাণ জমা দিব নোৱাৰিব। তিব্বত, শ্ৰীলংকা আৰু ম্যানমাৰত ধৰ্মীয় নিৰ্যাতন ভোগলোকসকলক এই আইনখনত অন্তৰ্ভুক্ত নকৰাক লৈয়ো সমালোচকসকলে প্ৰশ্ন তুলিছে। ভাৰত চৰকাৰৰ অনুসৰি যিহেতু পাকিস্তান, আফগানিস্তান আৰু বাংলাদেশৰ গৰিষ্ঠসংখ্যক লোক ইছলাম ধৰ্মী, সেয়ে সেইবোৰ দেশত ইছলাম ধৰ্মীয় লোকসকলে "ধৰ্মীয় নিৰ্যাতন ভোগাৰ সম্ভাৱনা কম"। কিন্তু, তথ্য অনুসৰি কেতবোৰ ইছলাম ধৰ্মীয় গোট, যেনে হাজাৰা আৰু আহমদিসকলে সেইবোৰ দেশত ধৰ্মীয় নিৰ্যাতন ভোগ কৰিছে। এই আইনখন গৃহীত হোৱাৰ ফলত ভাৰতত দেশজুৰি বহৎ সংখ্যক প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত হৈছে। আইনত পৰিণত হোৱাৰ পূৰ্বেই অসমৰ লগতে উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ কেউখন ৰাজ্যতে বিধেয়কখনৰ বিৰুদ্ধে তীব্ৰ প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত হৈছিল। বিধেয়কখন আইনত পৰিণত হোৱাৰ পাছতো উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ লগতে দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত এই আইনৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰা হৈছে। উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ প্ৰতিবাদকাৰীসকলৰ অনুসৰি বিদেশী শৰণাৰ্থীক ভাৰতীয় নাগৰিকত্ব প্ৰদান কৰিলে স্থানীয় খিলঞ্জীয়া লোকসকলে তেওঁলোকৰ "ৰাজনৈতিক অধিকাৰ, সংস্কৃতি আৰু ভূমিৰ অধিকাৰ" হেৰুৱাই পেলোৱাৰ লগতে বাংলাদেশৰ পৰা অধিক অবৈধ অনুপ্ৰৱেশক উদগণি যোগাব। ভাৰতৰ আনৰ প্ৰান্তত প্ৰতিবাদৰ মূল কাৰণ ইছলাম ধৰ্মী শৰণাৰ্থীসকলৰ বিৰুদ্ধে কৰা বৈষম্যতা। ভাৰতৰ বিভিন্ন বিশ্ববিদ্যালয়ত আইনখনৰ বিৰুদ্ধে তীব্ৰ প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰা হৈছে। আলিগড় মুছলিম বিশ্ববিদ্যালয় আৰু জামিয়া মিলিয়া ইছলামিয়াৰ ছাত্ৰসকলৰ প্ৰতিবাদক আৰক্ষীয়ে নিৰ্মম আৰু বলপূৰ্বকভাবে দমন কৰাৰ অভিযোগো উঠিছে। এনে প্ৰতিবাদসমূহৰ ফলত কেইবাজন প্ৰতিবাদকাৰীৰ মৃত্যু হোৱাৰ লগতে প্ৰতিবাদকাৰী আৰু আৰক্ষী আহত হৈছে, ৰাজহুৱা আৰু ব্যক্তিগত সম্পত্তিৰ ক্ষয়-ক্ষতি হৈছে, হেজাৰজন মানুহক আটক কৰা হৈছে, আৰু লগতে বহুতো অঞ্চলত ইণ্টাৰনেট সেৱা বন্ধ কৰি দিয়া হৈছে। ভাৰতৰ কেইবাখনো ৰাজ্যৰ চৰকাৰে জনাইছে যে তেওঁলোকে নিজৰ ৰাজ্যত এই আইনখন বলৱৎ নকৰে। পিছে ভাৰতৰ গৃহমন্ত্ৰীয়ে প্ৰকাশ কৰিছে যে ৰাজ্যসমূহৰ এই আইনখন ৰোধ কৰাৰ ন্যায়িক অধিকাৰ নাই। ১০ জানুৱাৰী ২০২০-ৰ পৰা এই আইনখন কাৰ্যকৰী হয়। মূল কথা ভাৰতীয় নাগৰিকত্ব আইন, ১৯৫৫ অনুসৰি ভাৰতীয় নাগৰিকত্ব বিচাৰ কৰা হয়। এজন ব্যক্তিয়ে জন্মসূত্ৰে বা পিতৃ-মাতৃ ভাৰতীয় হ'লে ভাৰতীয় নাগৰিকত্ব লাভ কৰে। অবৈধ অনুপ্ৰৱেশকাৰীসকলক নাগৰিকত্ব দিয়া নহয়। অবৈধ অনুপ্ৰৱেশকাৰী হ'ল সেইসকল যিয়ে বৈধ নথিপত্ৰ অবিহনে ভাৰতত প্ৰৱেশ কৰিছে বা নথিপত্ৰত থকা সময় উকলি যোৱাৰ পিছতো ভাৰতত আছে। অবৈধ অনুপ্ৰৱেশকাৰীক বিদেশী আইন, ১৯৪৬ আৰু পাছপৰ্ট আইন, ১৯২০-ৰ জৰিয়তে ভাৰতৰ পৰা বাহিৰ কৰি পঠোৱা হয়। এই দুখন আইনে বিদেশীৰ ভাৰতত প্ৰৱেশ, বসতি আৰু প্ৰস্থান নিয়ন্ত্ৰণৰ ক্ষেত্ৰত ভাৰত চৰকাৰক ক্ষমতা প্ৰদান কৰে। কিন্তু উক্ত সংশোধনী বিধেয়কে ২০১৪ চনৰ ৩১ ডিচেম্বৰৰ আগলৈকে চুবুৰীয়া দেশ পাকিস্তান, বাংলাদেশ আৰু আফগানিস্তানৰ পৰা ভাৰতত অবৈধভাৱে প্ৰৱেশ কৰা হিন্দু, বৌদ্ধ, শিখ, জৈন, পাৰ্চী আৰু খ্ৰীষ্টানসকলক ভাৰতৰ নাগৰিকত্ব প্ৰদান কৰিব। মানে তেওঁলোকৰ ক্ষেত্ৰত উপৰোক্ত আইন দুখন প্ৰযোজ্য নহব। ইছলাম ধৰ্মৰ লোকসকলক ইয়াত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হোৱা নাই। তদুপৰি এই বিধেয়ক অনুসৰি ভাৰতত নাগৰিকত্ব পাবলৈ থাকিবলগীয়া ন্যূনতম সময় ১১ বছৰৰ পৰা ৫ বছৰলৈ হ্ৰাস কৰিছে। ২০১৯ত এই আইনখন গৃহীত হোৱাৰ সময়ত ভাৰতীয় সংবিধানৰ ষষ্ঠ অনুসূচীৰ অন্তৰ্গত অসম, মেঘালয়, মিজোৰাম আৰু ত্ৰিপুৰাৰ জনজাতীয় অঞ্চলসমূহৰ লগতে ইনাৰ লাইন পাৰ্মিটৰ ব্যৱস্থা থকা ৰাজ্যসমূহ এই আইনৰ আওঁতাৰ পৰা আতৰত ৰখা হয়। প্ৰেক্ষাপট ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টিয়ে ২০১৪ চনৰ লোকসভা নিৰ্বাচনৰ প্ৰচাৰৰ সময়তেই চুবুৰীয়া ৰাষ্ট্ৰত নিৰ্যাতিত হিন্দুসকলক ভাৰতীয় নাগৰিকত্ব দিয়াৰ কথা ঘোষণা কৰিছিল। সেই ঘোষণাক বাস্তৱত পৰিণত কৰিবলৈ বিধেয়কখন ২০১৬ চনৰ ১৯ জুলাইত লোকসভাত প্ৰথমবাৰৰ বাবে উত্থাপন কৰা হয়। তাৰ পিছত সেই বছৰৰে ১১ আগষ্টত যুটীয়া সংসদীয় সমিতি গঠন কৰি বিধেয়কখনৰ বিষয়ে প্ৰতিবেদন দাখিল কৰিবলৈ দায়িত্ব অৰ্পণ কৰা হয়। কমিটিয়ে ২০১৯ চনৰ ৭ জানুৱাৰীত নিজৰ প্ৰতিবেদন দাখিল কৰিছিল। ৮ জানুৱাৰী ২০১৯-ত বিধেয়কখন লোকসভাত গৃহীত হৈছিল যদিও ৰাজ্যসভাত ইয়াৰ ওপৰত আলোচনা হোৱা নাছিল। ১৬তম লোকসভা ভংগ হোৱাৰ লগে লগেই বিধেয়কখনো কালাতীত হৈছিল। সপ্তদশ লোকসভাৰ গঠনৰ পাছত ২০১৯ চনৰ ৯ ডিচেম্বৰত কেন্দ্ৰীয় গৃহ মন্ত্ৰী অমিত শ্বাহে লোকসভাত নাগৰিকত্ব সংশোধনী বিধেয়কখন পুনৰায় আনিছিল। ১০ ডিচেম্বৰত লোকসভাত এই বিধেয়ক গৃহীত হয় ৩১১-৮০ৰ ভোটেৰে। ২০১৯ চনৰ ১১ ডিচেম্বৰত বিধেয়কখন ৰাজ্যসভাতো গৃহীত হয়, ১২৫-১০৫ ভোটেৰে। ডিচেম্বৰৰ ১২ তাৰিখে ৰাষ্ট্ৰপতি ৰাম নাথ কোৱিন্দৰ হস্তাক্ষৰৰ পাছত বিধেয়কখন আইনত পৰিণত হয়। যুটীয়া সংসদীয় সমিতি ৰাজেন্দ্ৰ আগৰৱালে সভাপতিত্ব কৰা সমিতিখনত মুঠতে ৩০ জন সদস্য আছিল। তাৰে লোকসভাৰ সদস্য আছিল ২০ জন আৰু ৰাজ্যসভাৰ ১০ জন। সভাপতিৰ বাহিৰেও ১৪ জন সদস্য বিজেপিৰ পৰা আছিল। বাকীসকল সদস্যৰ ভিতৰত কংগ্ৰেছৰ ৪ জন, টিএমচি আৰু বিজেডিৰ ২ জনকৈ আৰু শিৱসেনা, টি.আৰ.এচ, টি.ডি.পি, এ.আই.এ.ডি.এম.কে, এচ.পি আৰু বি.এচ.পিৰ এজনকৈ সদস্য আছিল। সমিতিৰ ১৬ জনকৈ সদস্যৰ এটা দলে ২০১৮ চনৰ ৭ মে'ৰ পৰা ১০ মে'লৈ অসম আৰু মেঘালয় ভ্ৰমণ কৰে। লগতে ৭ মে'ৰ দিনা খানাপাৰাৰ প্ৰশাসনিক মহাবিদ্যালয়ত ৰাজহুৱা শুনানি অনুষ্ঠিত কৰি বিভিন্ন দল-সংগঠনৰ মতামত গ্ৰহণ কৰে। যুটীয়া সংসদীয় সমিতিয়ে ৭ জানুৱাৰী ২০১৭ত বিধেয়কখন অনুমোদন জনাই লোকসভাত প্ৰতিবেদন দাখিল কৰে। প্ৰথম উত্থাপন, জানুৱাৰী ২০১৯ লোকসভাত গৃহীত (জানুৱাৰী ২০১৯) ৮ জানুৱাৰী ২০১৯ৰ দুপৰীয়া ২:১০ বজাত সেইসময়ৰ কেন্দ্ৰীয় গৃহমন্ত্ৰী ৰাজনাথ সিঙে বিধেয়কখন লোকসভাত উত্থাপন কৰে। ইয়াৰ পিছত শাসক আৰু বিৰোধীৰ মাজত তুমুল তৰ্ক-বিতৰ্ক হয়। তাৰ পিছতেই বিৰোধী দলৰ সাংসদসকলে সদন ত্যাগ কৰাৰ সুযোগতেই শাসক দল বিজেপি আৰু মিত্ৰদলসমূহৰ সমৰ্থনত বিধেয়কখন গৃহীত হয়। ৰাজ্যসভা (জানুৱাৰী ২০১৯) ২০১৯ চনৰ ১১ ফেব্ৰুৱাৰীত নাগৰিকত্ব সংশোধনী বিধেয়ক, ২০১৬ ৰাজ্যসভাত উপস্থাপন কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰা হয় আৰু সেই সময়তেই সমগ্ৰ উত্তৰ পুবত প্ৰতিবাদৰ জোঁৱাৰ উঠে। ইম্ফলত ১২ ফেব্ৰুৱাৰীত পৰৱৰ্তী আদেশ নোপোৱালৈ ১৪৪ ধাৰা লগোৱা হয়। মিজোৰামত 'ক'লা দিৱস' পালন কৰি বিলখনৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিবাদ কৰা হয়। ১০ ফেব্ৰুৱাৰীৰ দিনা মেঘালয়ৰ মুখ্যমন্ত্ৰী কনৰাড চাংমাই বিধেয়কখন গৃহীত হ'লে তেওঁৰ দলে বিজেপিৰ সৈতে মিত্ৰতা ভংগ কৰিব বুলি ভাবুকি দিয়ে। ১১ ফেব্ৰুৱাৰীৰ দিনাখন উত্তৰ পূবৰ গোটেইকেইখন ৰাজ্যৰ মুখ্যমন্ত্ৰীৰ সৈতে গৃহমন্ত্ৰী ৰাজনাথ সিং বিধেয়কখনৰ প্ৰসংগত আলোচনাত মিলিত হোৱাৰ কথা আছিল যদিও সেই সভাখন বাতিল কৰা হয়। কিন্তু চৰকাৰে বিধেয়কখন ৰাজ্যসভাত উপস্থাপন নকৰিলে আৰু ১৩ ফেব্ৰুৱাৰীৰ দিনা ৰাজ্যসভাৰ অধিৱেশনৰ সমাপ্তি ঘোষণা কৰা হয়। যাৰ ফলত বিধেয়কখন আইনত পৰিৱৰ্ত্তিত হোৱাৰ আশা সাময়িকভাৱে স্থগিত হৈ পৰে। দ্বিতীয় উত্থাপন, ডিচেম্বৰ ২০১৯ লোকসভাত গৃহীত (ডিচেম্বৰ ২০১৯) সপ্তদশ লোকসভাৰ গঠনৰ পাছত ২০১৯ চনৰ ৯ ডিচেম্বৰত কেন্দ্ৰীয় গৃহ মন্ত্ৰী অমিত শ্বাহে লোকসভাত নাগৰিকত্ব সংশোধনী বিধেয়কখন আনিছিল। ১০ ডিচেম্বৰত লোকসভাত এই বিধেয়ক গৃহীত হয় ৩১১-৮০ৰ ভোটেৰে। ৰাজ্যসভাত গৃহীত (ডিচেম্বৰ ২০১৯) ডিচেম্বৰৰ ১১ তাৰিখে বিধেয়কখন ৰাজ্যসভাতো গৃহীত হয়। ১২৫ ভোট সপক্ষে আৰু ১০৫ ভোট বিপক্ষে পৰিল। ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টি আৰু জে ডি (ইউ), এ অই এ ডি এম কে, বিজু জনতা দল, টি ডি পি আদিৰ দৰে মিত্ৰদলে এই বিধেয়কৰ পক্ষত ভোটদান কৰিছিলে। আইনত পৰিণত ২০১৯ চনৰ ডিচেম্বৰৰ ১২ তাৰিখে ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰপতি ৰাম নাথ কোৱিন্দৰ হস্তাক্ষৰৰ পাছতেই বিধেয়কখন আইনত পৰিণত হয়। আইনখন বলৱৎ হ'ব চৰকাৰে ধাৰ্য্য কৰা তিথিৰপৰা। আইনখনৰ বিৰুদ্ধে ভাৰতৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ত ৬০খন আবেদন দাখিল কৰা হৈছিল। প্ৰথম শুনানিত উচ্চতম ন্যায়ালয়ে আইনখনৰ সন্দৰ্ভত স্থগিতাদেশ দিয়াত অমান্তি হ'ল আৰু ২২ জানুৱাৰী ২০২০ পৰৱৰ্তী শুনানিৰ তাৰিখ ধাৰ্য্য কৰিলে। প্ৰতিক্ৰিয়া বিধেয়কখন লোকসভাত প্ৰথমবাৰৰ বাবে উত্থাপন হোৱাৰ পৰাই বিতৰ্ক অব্যাহত আছে। আইনখন গৃহীত হোৱাৰ পাছৰে পৰা ইয়াৰ বিপক্ষে বিভিন্ন ধৰণৰ প্ৰতিবাদ আৰু সমালোচনা সৰৱ হৈ উঠিছে। আইনখন বিৰোধিতা কৰাৰ কাৰণ অঞ্চলভেদে ভিন্ন। অসম আৰু উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ প্ৰতিবাদকাৰীসকলৰ যিকোনো ধৰ্মৰে অনুপ্ৰৱেশকাৰী আৰু শৰণাৰ্থীক ভাৰতীয় নাগৰিকত্ব দিয়াৰ বিৰোধিতা কৰিছে। তেওঁলোকৰ অনুসৰি নাগৰিকত্ব দিব বিচৰা যিকোনো আইনেই "নাগৰিকত্বৰ সম্ভাৱনাত বাংলাদেশৰ পৰা অবৈধ অনুপ্ৰৱেশক আৰু অধিক উৎসাহিত কৰিব। প্ৰতিবাদকাৰীসকলে কৈছে যে দশকযোৰা অনুপ্ৰৱেশকাৰীৰ ফলত ইতিমধ্যেই থলুৱা লোকসকলে "ৰাজনৈতিক অধিকাৰ আৰু সংস্কৃতি হেৰুৱাইছে" আৰু লগতে ভূমিৰ অধিকাৰো হেৰুৱাইছে। ইয়াৰোপৰি তেওঁলোকৰ অনুসৰি আইনখনে অসম চুক্তিৰ উলংঘা কৰিছে। ১৯৮৫ চনত স্বাক্ষৰিত অসম চুক্তি অনুসৰি ১৯৭১ চনৰ ২৪ মাৰ্চৰ পিছত অহা সকলো অনুপ্ৰৱেশকাৰী অবৈধ হিচাপে পৰিগণিত হব। কিন্তু সংশোধনী বিধেয়কখনে ২০১৪ চনৰ ৩১ ডিচেম্বৰলৈ অহা অমুছলমানসকলক নাগৰিকত্ব দিব। যিটো অসম চুক্তিৰ পৰিপন্থী হ'ব। আইনখন গৃহীত হোৱাৰ পাছত অসমক ইয়াৰ আওঁতাৰ বাহিৰত ৰাখিব বাবে আৰু অসমত আন্তঃৰাজ্যিক পাৰপত্ৰ প্ৰৱৰ্তনৰ দাবী উত্থাপন কৰা হৈছে। অন্যহাতে ভাৰতৰ আন প্ৰান্তত হোৱা বিতৰ্ক প্ৰধান কাৰণ হৈছে আইনখনৰ দ্বাৰা ভাৰতৰ সংবিধানৰ ১৪ নম্বৰ অনুচ্ছেদৰ উলংঘা। ১৪ নং অনুচ্ছেদে সমতাৰ অধিকাৰ প্ৰদান কৰে। কিন্তু বিধেয়কখনে ধৰ্মৰ ভিত্তিত নাগৰিকত্ব দি বৈষম্য আনিব। ৰাজনৈতিক আৰু ছাত্ৰ কৰ্মীসকলে আইনখনৰ সমালোচনত কৈছে যে ই "মুছলমানসকলক একাষৰীয়া কৰে, আৰু মুছলমানসকলৰ বিৰুদ্ধে কুসংস্কাৰমূলক", তেওঁলোক বিচাৰে যে আন ধৰ্মালম্বী লোকসকলৰ দৰে মুছলমান অনুপ্ৰৱেশকাৰী আৰু শৰণাৰ্থীসকলোকো ধৰ্মনিৰপেক্ষ ভিত্তিত ভাৰতীয় নাগৰিকত্ব প্ৰদান কৰে। অসমত প্ৰতিবাদ আৰম্ভণিৰ পৰাই বিধেয়কখনৰ বিৰুদ্ধে উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলত বিশেষকৈ অসমত বিভিন্নধৰণে প্ৰতিবাদ হৈ আহিছে। ৭ জানুৱাৰী ২০১৯ত অসমত বিজেপিৰ মিত্ৰদল অসম গণ পৰিষদে বিজেপিৰ সৈতে থকা মিত্ৰতা ভংগ কৰে। ৭ জানুৱাৰীৰ দিনাখনেই ১৩ জন কৃষক মুক্তি সংগ্ৰাম সমিতিৰ সদস্যই দিল্লীত নগ্ন হৈ অভূতপূৰ্ব প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰে। ৮ জানুৱাৰীৰ দিনা উত্তৰ পূব ছাত্ৰ সংগঠনৰ সহযোগত গোটেই উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলত ১১ ঘণ্টীয়া বন্ধ পালন কৰা হয়। সংগীতজ্ঞ জুবিন গাৰ্গৰ নেতৃত্বত ১৭ জানুৱাৰী শিল্পী দিৱসৰ দিনা "শিল্পীৰ সংকল্প" নামৰ অনুষ্ঠান পাতি বহুকেইজন শিল্পীয়ে নাগৰিকত্ব সংশোধনী বিধেয়কৰ বিৰোধিতা কৰে। জুবিন গাৰ্গে বিধেয়কখনৰ বিৰোধিতাৰে "পলিটিক্স নকৰিবা বন্ধু" নামৰ গীত এটা ৰচনা কৰে। কটন বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ছাত্ৰ ছাত্ৰীসকলে অনিৰ্দিষ্টকালীন শ্ৰেণীবৰ্জন কাৰ্যসূচী গ্ৰহণ কৰে। ২০১৯ চনৰ লোকসভা নিৰ্বাচনৰ আগে আগে প্ৰকাশ পোৱা বিজেপিৰ নিৰ্বাচনী ইস্তাহাৰত বিজেপি পুনৰ ক্ষমতালৈ আহিলে নাগৰিকত্ব সংশোধনী বিধেয়ক, ২০১৬ গৃহীত কৰিব বুলি ঘোষণা কৰা হয়। বিধেয়কখনৰ প্ৰতিবাদত বিজেপিৰ সৈতে মিত্ৰতা ভংগ কৰা অসম গণ পৰিষদে লোকসভা নিৰ্বাচনৰ আগে আগে বিজেপিৰ সৈতে পুনৰ মিত্ৰতা কৰে। ২০১৯ চনৰ শেষৰপিনে আইনখন গৃহীত হোৱাৰ আগৰ পৰা অসমত তীব্ৰ প্ৰতিবাদ আৰম্ভ হয়। অসমৰ কেবাখনো মহাবিদ্যালয়ৰ ছাত্ৰ ছাত্ৰীয়ে এই আইনৰ বিৰুদ্ধে তীব্ৰ প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰে। সাধাৰণ ৰাইজ আৰু বিভিন্ন দল-সংগঠনৰ অংশগ্ৰহণে এই আন্দোলন তীব্ৰ কৰি তোলে। প্ৰতিবাদকাৰীসকলে গণ সমদল, জোঁৰ সমদল, অনশন, বিক্ষোভ আদিৰ লগতে প্ৰতিবাদী গীত, কবিতা আদি বিভিন্ন পন্থাৰে প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰি আহিছে। নাগৰিকত্ব (সংশোধনী) বিধেয়ক, ২০১৯খন দ্বিতীয় বাবৰ বাবে লোকসভাৰ মজিয়াত উত্থাপনৰ কিছুদিন পূৰ্বে ইয়াৰ বিৰোধিতা কৰি অসমত প্ৰতিবাদ আৰম্ভ কৰে কটন বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে। ২৯ নৱেম্বৰত তেওঁলোকে বিশ্ববিদ্যালয়ৰ চৌহদত মৌন প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰে। ৪ ডিচেম্বৰত বিধেয়কখন কেন্দ্ৰীয় কেবিনেটৰ মঞ্জুৰী লাভ কৰাৰ পাছতে গুৱাহাটীৰ লগতে অসমৰ আন অঞ্চলত প্ৰতিবাদৰ সূচনা হয়, যি অঞ্চলভেদে হিংসাত্মকৰূপো লয়। আইনখনে ২০১৪ চনটোক অবৈধ বিদেশীৰ চিনাক্তকৰণৰ সময়সীমা ধাৰ্য কৰিছে কিন্তু অসমৰ প্ৰতিবাদকাৰীসকলৰ অনুসৰি ১৯৫১ চনৰ পৰা ১৯৭১ চনলৈ অসমে অবৈধ অনুপ্ৰৱেশকাৰীৰ বোজা অকলেই বহন কৰি আছিছে, যিটো ভাৰতৰ আন ৰাজ্যবোৰে কৰা নাই। প্ৰতিবাদকাৰীসকলে এই আইনখনৰ যোগেদি সহস্ৰ বঙালী ভাষী অনা-মুছলমান অবৈধ অনুপ্ৰৱেশকাৰীক সাংবিধানিক পদ্ধতিৰে ভাৰতীয় নাগৰিকত্ব প্ৰদান কৰিব কৰিব বিছৰাতোকলৈ ক্ষোভ প্ৰকাশ কৰে, যাৰ ফলত অসমৰ ৰাজনৈতিক আৰু সাংস্কৃতিক পৰিৱেশ পৰিবৰ্তন ঘটাৰ সম্ভাৱনা আছে। সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থা (আছু)-ৰ সহস্ৰাধিক সদস্য আৰু কৰ্মীৰ লগতে অসমৰ আন ৩০টা থলুৱা সংগঠন, শিল্পী, কলা-কুশলী, সাংস্কৃতিক কৰ্মী আদিয়ে গুৱাহাটিৰ লতাশিল খেলপথাৰত জমা হৈ ১৬, ১৭ আৰু ১৮ ডিচেম্বৰত আইনখনৰ বিৰুদ্ধে সত্যাগ্ৰহ কাৰ্যসূচী অনুষ্ঠিত কৰে। পাছত গুৱাহাটীত ১৮ ডিচেম্বৰৰ এক প্ৰতিবাদী সমদলৰ সময়ত অসম আৰক্ষীয়ে আছুৰ সাধাৰণ সম্পাদক, উপদেষ্টাৰ লগতে প্ৰায় ২,০০০ জনতকৈ অধিক লোকক আটক কৰে। ১২ ডিচেম্বৰত চিআৰপিএফ-ৰ জোৱান আৰু আন সুৰক্ষা কৰ্মীয়ে লাঠী আৰু ঢালৰ সৈতে সশস্ত্ৰে প্ৰাগ নিউজ নামৰ ব্যক্তিগত টেলিভিছন ছেনেলৰ কাৰ্যালয়ত বিনা অনুমতিৰে প্ৰৱেশ কৰি ছেনেলটোৰ কৰ্মীসকলক আইনখনৰ বিৰোধে প্ৰতিবাদ কৰি থকাৰ সময়ত লাঠীৰে প্ৰহাৰ কৰে। ২০ ডিচেম্বৰত অসমীয়া বাতৰিকাকতসমূহে প্ৰতিবাদৰ সময়ত ৰাজ্যজুৰি ঘটা হিংসাত্মক ঘটনাৰ প্ৰতিবেদন দিয়াৰ লগতে আৰক্ষীৰ দ্বাৰা কৰা অত্যধিক বলপ্ৰয়োগ কৰাৰ কথাও প্ৰকাশ পায়। ডিব্ৰুগড়ত আছুৰ সদস্যই অসম গণ পৰিষদ (অগপ)-ৰ কাৰ্যালয় নষ্ট কৰে, কিয়নো অগপৰ সাংসদে আইনখনৰ সপক্ষে ভোট প্ৰদান কৰিছিল। চৰকাৰে প্ৰতিৰোধমূলক ব্যৱস্থাৰূপে ১২ ডিচেম্বৰত যোৰহাটৰ পৰা কৃষক নেতা অখিল গগৈক আটক কৰে যাতে তেওঁ কোনো প্ৰতিবাদী কাৰ্যসূচী অনুষ্ঠিত কৰিব নোৱাৰে। গুৱাহাটীত ৰাষ্ট্ৰীয় অনুসন্ধান সংস্থা (এনআইএ)-ৰ এক বিশেষ ন্যায়ালয়ে তেওঁৰ ওপৰত "মাওবাদীৰ লগত থকা সংযোগ"ৰ বাবে ৰাজদ্ৰোহৰ অভিযোগ আৰোপ কৰে আৰু ১০ দিনৰ বাবে এনআইএৰ জিম্মালৈ প্ৰেৰণ কৰে। অসমৰ চৰকাৰৰ সংগঠন অসম মানৱ অধিকাৰ আয়োগে অখিল গগৈৰ ওপৰত কৰা উৎপীড়নৰ অভিযোগক বিচাৰ কৰিবৰ সিদ্ধান্ত লয়। অসম চৰকাৰৰ অনুসৰি অসম আৰক্ষীয়ে আটক কৰা লোকসকল নাগৰিকত্ব সংশোধনী আইন বিৰোধী প্ৰতিবাদৰ সময়ত হোৱা হিংসাত্মক ঘটনাৰ লগত জড়িত হোৱাৰ অভিযুক্ত। দিছপুৰত সহস্ৰাতিক প্ৰতিবাদকাৰীয়ে আৰক্ষীৰ প্ৰতিবন্ধকতা ৰোধ কৰি অসম সচিবালয়ৰ সন্মুখত প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰে। ১৫ ডিচেম্বৰত অসমৰ শিল্পীসকলে গুৱাহাটীৰ অসম অভিযান্ত্ৰীক প্ৰতিষ্ঠান খেলপথাৰত আইনখনৰ বিৰুদ্ধে "অসমৰ শিল্পী সমাজৰ শৈল্পিক প্ৰতিবাদ" নামৰ এক প্ৰতিবাদী কাৰ্যসূচী অনুষ্ঠিত কৰে। এই প্ৰতিবাদী অনুষ্ঠানত জুবিন গাৰ্গ, বৰষা ৰাণী বিষয়া আদিকে ধৰি বহুতো নবীন-প্ৰবীন শিল্পীয়ে অংশগ্ৰহণ কৰে। সংগীত, পাইণ্টিং আদিৰ দ্বাৰা প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰা হৈছিল। অসম চৰকাৰে ৰাজ্যখনৰ কেতবোৰ জিলাত ইণ্টাৰনেট সেৱাৰ বন্ধ কৰা হৈছিল। অসম আৰু ত্ৰিপুৰাত কাৰ্ফিউ বা সান্ধ্য আইন জাৰি কৰা হৈছিল, কিন্তু প্ৰতিবাদকাৰীসকলে সান্ধ্য আইন নমানৰ বাবে ভাৰতীয় সেনাক নিয়োজন কৰা হৈছিল। ৰেলসেৱা আৰু বিমানসেৱা বাতিল কৰা হৈছিল। চৰকাৰী প্ৰতিবেদনৰ অনুসৰি গুৱাহাটিত প্ৰতিবাদকাৰী আৰু আৰক্ষীৰ মাজত হোৱা সংঘৰ্ষৰ ফলত কমেও চাৰিজন লোক নিহত হৈছিল। ১২ ডিচেম্বৰত দীপাঞ্জল দাস আৰু চেম ষ্টেফৰ্ড আৰক্ষীৰ গুলীত নিহত হয়। ইয়াৰে চেম ষ্টেফৰ্ড এজন হাইস্কুলৰ ছাত্ৰ আৰু দীপাঞ্জল দাস গুৱাহাটী সৈনিক ভৱনৰ এজন অস্থায়ী কৰ্মচাৰী আছিল। ১৫ ডিচেম্বৰত গৌহাটী চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়ৰ অধিকাৰীয়ে জনায় যে ঈশ্বৰ নায়কৰ ১৪ ডিচেম্বৰৰ নিশা আৰু আব্দুল মালিকৰ মৃত্যু হয় ১৫ ডিচেম্বৰৰ পুৱা। দুয়োজনকে গুলীৰ আঘাতৰ ফলত চিকিৎসালয়ত ভৰ্তি কৰোৱা হৈছিল। প্ৰতিবেদন অনুসৰি ১৫ ডিচেম্বৰলৈ আৰক্ষীৰ গুলীত অতিকমেও ৬ জন প্ৰতিবাদকাৰী নিহত হৈছে। ১০ দিনলৈ অসমত ইণ্টাৰনেট সেৱাৰ বন্ধ হৈ থকাৰ পাছত ২০ ডিচেম্বৰৰ পৰা ইণ্টাৰনেট সেৱা পুনৰাই কাৰ্যক্ষম হয়; উল্লেখযোগ্য যে, গুৱাহাটী উচ্চ ন্যায়ালয়ে অসম চৰকাৰক ১৯ ডিচেম্বৰৰ সন্ধ্যাৰ ৫ বজাৰ পৰা ইণ্টাৰনেট সেৱা প্ৰত্যৰ্পণ কৰাৰ আদেশ দিছিল। ২২ ডিচেম্বৰ পৰ্যন্ত গ্ৰেপ্তাৰ কৰা প্ৰতিবাদকাৰীৰ সংখ্যা ৩৯৩ জন হয়গৈ; সামজিক মিডিয়াত আপত্তিকৰ আৰু উত্তেজক প'ষ্ট কৰাৰ আৰোপত ২৮টা গোচৰ ৰুজু কৰা হয়। ২১ ডিচেম্বৰত মহিলাসকলৰ প্ৰতিবাদী কাৰ্যসূচী ৰাজ্যজুৰি আয়োজন কৰা হয়। বয়োজ্যেষ্ঠ নাগৰিকসকলেও ২৩ ডিচেম্বৰত প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰে। ডিব্ৰুগড়ৰ চৌকিদিঙী খেলপথাৰত আছুৰ দ্বাৰা ২৪ ডিচেম্বৰত বিশাল গণ আন্দোলন আয়োজন কৰা হয়। প্ৰতিবাদৰ ফলত ১০ জানুৱাৰী ২০২০ৰ পৰা গুৱাহাটীত আৰম্ভ হ'ব লগা খেল' ইণ্ডিয়া য়ুথ গেমছলৈ আহিব লগা ভাৰতৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী নৰেন্দ্ৰ মোডীৰ ভ্ৰমণ ৮ জানুৱাৰীত বাতিল কৰা হয়। আছুৱে মোডীৰ ভ্ৰমণৰ সময়ত বিশাল প্ৰতিবাদী কাৰ্যসূচী হাতত লৈছিল। গুৱাহাটী, ডিব্ৰুগড়ৰ লগতে অসমৰ বিভিন্ন অঞ্চলত সহস্ৰাধীকলোকে কা বিৰোধী প্ৰতিবাদত অংশগ্ৰহণ কৰে। প্ৰতিবাদকাৰীসকলে গামোচাৰ লগতে অসমৰ অন্যান্য স্বকীয় সাজপোচাক পৰিধান কৰি, অসমৰ জাতীয় সংগীত আৰু আন জাতীয়তাবাদী গীত গাই প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰে। প্ৰতিবাদকৰীসকলে অখিল গগৈৰ মুক্তিৰ দাবীও জনায় আৰু মোডী চৰকাৰক স্বৈৰতন্ত্ৰীক চৰকাৰ বুলি অভিহিত কৰে। ৰাজ্যৰ বিভিন্ন অঞ্চলত প্ৰতিবাদকাৰীসকলে জোঁৰ সমদলেৰে প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰে। দুলিয়াজানৰ আছু আৰু অসম জাতীয়তাবাদী যুৱ-ছাত্ৰ পৰিষদৰ শাখাৰ নেতৃত্বত অঞ্চলটোৰ কেইবাটাও সংস্থা গোট খাই ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টিৰ লগত জড়িত শিল্পীসকলক বহিষ্কাৰ কৰাৰ কথা ঘোষণা কৰে। এইসকল শিল্পীৰ ভিতৰত আইমী বৰুৱা, গায়ত্ৰী মহন্ত, কৃষ্ণমণি চুতীয়া, আকাশদ্বীপ আৰু পবিত্ৰ মাৰ্ঘেৰিটা উল্লেখযোগ্য। ৯ জানুৱাৰীত আছুৰ লগতে ৩০টা থলুৱা সংগঠন আৰু শিল্পী সমাজে গুৱাহাটী ক্লাবত প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰে আৰু ৰাজ্যজুৰি 'ৰণশিঙা' শীৰ্ষক প্ৰতিবাদী কাৰ্যসূচী চলায়। ২০২০ চনৰ জানুৱাৰীত ভোগালী বিহুৰ সময়ত অসমৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত নিৰ্মাণ কৰা ভেলাঘৰসমূহৰ বেৰত কা বিৰোধী শ্ল'গান, যেনে "কা আমি নামামো", "জয় আই অসম" আদি, লিখা গামোচা আঁৰি দিয়া হয়। আছুৱে অসমৰ ৰাইজক মেজিৰ জুইত নাগৰিকত্ব সংশোধনী আইনৰ এখন প্ৰতিলিপিও দহন কৰিবলৈ আহ্বান জনায়। আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰতিক্ৰিয়া ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ মানৱ অধিকাৰৰ উচ্চায়ুক্তৰ কাৰ্যালয়ে আইনখন "মৌলিকভাবে বৈষম্যমূলক" বুলিছে আৰু কৈছে যে "ভাৰতে নিৰ্যাতিত লোকসকলক সুৰক্ষা দিব বিচৰা প্ৰচেষ্টাটো আদৰণীয়", পিছে ইয়াক কোনো ধৰণৰ বৈষম্য নকৰাকৈ "বলিষ্ঠ ৰাষ্ট্ৰীয় ৰাজনৈতিক আশ্ৰয় ব্যৱস্থা"ৰ দ্বাৰা ৰূপায়ণ কৰা উচিত। ভাৰতলৈ ইউৰোপিয়ান ইউনিয়নৰ ৰাষ্ট্ৰদূত উগ' আস্তুটোৱে মন্তব্য কৰে যে তেওঁ বিশ্বাস কৰে, নাগৰিকত্ব (সংশোধনী) আইনৰ আলোচনাৰ ফলাফল ভাৰতীয় সংবিধানৰ দ্বাৰা নিৰ্ধাৰিত উচ্চ মানদণ্ডৰ সৈতে সামঞ্জস্য থাকিব। আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ধৰ্মীয় স্বাধীনতাৰ কমিচনে আইনখন গৃহীত কৰাৰ বাবে অমিত শ্বাহকে ধৰি "আন প্ৰমুখ নেতাসকল"ৰ বিপক্ষে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰে। ভাৰতৰ বৈদেশীক পৰিক্ৰমা মন্ত্ৰণালয়ে ইয়াৰ প্ৰতিক্ৰিয়াত এক বিবৃত্তিত যোগে কয় যে আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰই কৰা মন্তব্য সঠিক নহয় আৰু নাগৰিকত্ব (সংশোধনী) আইন, ২০১৯ অথবা নাগৰিকৰ ৰাষ্ট্ৰীয় পঞ্জীয়ে ভাৰতীয় নাগৰিকৰ পৰা নাগৰিকত্ব কেতিয়াও কাঢ়ি নলয়। আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ বৈদেশীক পৰিক্ৰমা মন্ত্ৰণালয়ে আইনখনৰ অভিপ্ৰায়ক লৈ প্ৰশ্ন তোলি কয়, "নাগৰিকত্বৰ বাবে যিকোনো ধৰ্মীয় পৰীক্ষাই গণতন্ত্ৰৰ প্ৰথমিক সিদ্ধান্তক ক্ষুণ্ণ কৰে। পিছে ১৯ ডিচেম্বৰ ২০১৯ত পুনৰ এক বিবৃত্তিযোগে আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ বৈদেশীক পৰিক্ৰমা মন্ত্ৰণালয়ে কয় যে আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰই ভাৰতীয় গণতন্ত্ৰক সম্মান কৰে কিয়নো ই আইনখনক লৈ বলিষ্ঠ অভ্যন্তৰীণ আলোচনাৰ কৰিছে। ভাৰতলৈ ৰাছিয়াৰ উপ-ৰাষ্ট্ৰদূত ৰোমান বাবুস্কিনে মন্তব্য প্ৰকাশ কৰি কৈছে যে ৰাছিয়াই এই আইনখন ভাৰতৰ অভ্যন্তৰীণ বিষয় বুলি বিবেচনা কৰে। ভাৰতলৈ ফ্ৰান্সৰ ৰাষ্ট্ৰদূত ইমানুৱেল লেনাইনে মন্তব্য কৰে ফ্ৰান্সে এই আইনখনক ভাৰতৰ অভ্যন্তৰীণ বিষয় ৰূপে বিবেচনা কৰে আৰু ইয়াক সম্মান কৰে। পাকিস্তানৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী ইমৰান খানে আইনখনৰ সমালোচনা কৰে। পাকিস্তানৰ ৰাষ্ট্ৰীয় সংসদে এই আইনখনক "বৈষম্যমূলক আইন" হিচাবে চিহ্নিত কৰি এটি প্ৰস্তাৱ পাচ কৰিছে আৰু যুক্তি দিছে যে ই "ভাৰত আৰু পাকিস্তানৰ মাজৰ দ্বিপাক্ষিক চুক্তি আৰু বুজাপৰাত, বিশেষকৈ দুয়োখন দেশৰ সংখ্যালঘুসমূহৰ সুৰক্ষা আৰু অধিকাৰৰ অভ্যন্তৰীণ সম্পৰ্ক"ৰ বিৰোধিতা কৰিছে। বাংলাদেশৰ বৈদেশীক পৰিক্ৰমা মন্ত্ৰী এ কে আব্দুল ম'মেনে কৈছে যে আইনখনে ধৰ্মনিৰপেক্ষ জাতি হিচাপে ভাৰতৰ ঐতিহাসিক স্বৰূপ দুৰ্বল কৰিব পাৰে আৰু এয়া অস্বীকাৰ কৰে যে বাংলাদেশত সংখ্যালঘুসকল ধৰ্মীয় নিৰ্যাতনৰ সন্মুখীন হৈছে। মালয়েছিয়াৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী মাহাথিৰ মহম্মদে এই আইনখনক সমালোচনা কৰে কয় যে ই "কিছু মুছলমানক তেওঁলোকৰ নাগৰিকত্বৰ পৰা বঞ্চিত কৰিব পাৰে। ভাৰতে এই সমালোচনা প্ৰত্যাখ্যান কৰি কয় যে আইনখনে "ধৰ্মৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কোনো ভাৰতীয়কে তেওঁৰ নাগৰিকত্বৰ পৰা বঞ্চিত নকৰে। সংস্থাটোৱে আইনখন আৰু নাগৰিকৰ ৰাষ্ট্ৰীয় পঞ্জীৰ বৰ্তমান পৰিস্থিতিক লৈ উদ্বীগ্নতা প্ৰকাশ কৰে আৰু মুছলমান সংখ্যালঘুৰ নিৰাপত্তা নিশ্চিত কৰা আৰু ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ চনদৰ দায়বদ্ধতা অনুসৰণ কৰাৰ বাবে ভাৰত চৰকাৰক অনুৰোধ কৰে। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ 2019. (2019) 2007. 2015 2015, 553, 8 2015. 2016 2016. 2019 2019 2019. 2019 2019. ভাৰতৰ সংবিধান ভাৰতীয় নাগৰিকত্ব আইন ভাৰতৰ

97475

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A7%81%E0%A6%B9%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A6%A6%E0%A7%B0%20%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%A5%E0%A6%AE%20%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%B6

মুহাম্মাদৰ প্ৰথম প্ৰকাশ

মুহাম্মাদৰ প্ৰথম প্ৰকাশ আছিল ইছলামিক পৰম্পৰাত ৬১০ খ্ৰীষ্টাব্দত সংঘটিত হোৱা বুলি বৰ্ণনা কৰা এটা পৰিঘটনা, য’ত ইছলামিক নবী মুহাম্মাদক ফৰিষ্টা জিব্ৰিল (জিব্ৰাইল)য়ে তেওঁৰ ওচৰলৈ গৈছিল, যিয়ে তেওঁক পিছলৈ কোৰআনলৈ পৰিণত হোৱাৰ আৰম্ভণিৰ বিষয়ে অৱগত কৰিছিল। মক্কাৰ সমীপৰ জাবাল আন-নৌৰ পৰ্বতত অৱস্থিত হিৰা নামৰ গুহাত এই অনুষ্ঠান অনুষ্ঠিত হয়। প্ৰকাশৰ তাৰিখ প্ৰকাশৰ সঠিক তাৰিখ আৰু সময়ৰ কথা ক’তো উল্লেখ কৰা হোৱা নাই। ফলত সঠিক তাৰিখৰ ওপৰত বিতৰ্কৰ সৃষ্টি হয়। প্ৰথম প্ৰকাশৰ সময়ত কেলেণ্ডাৰৰ অৱস্থা কেলেণ্ডাৰৰ মাহবোৰ ঋতুৰ মাজেৰে ঘূৰি থকাটো বন্ধ কৰিবলৈ ইণ্টাৰকেলেচন ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। ইয়াৰ বাবে মাজে মাজে অতিৰিক্ত এমাহ (তীৰ্থযাত্ৰাত ঘোষণা কৰা) সুমুৱাই দিয়া হৈছিল, আদৰ্শগতভাৱে ঊনৈশ বছৰত সাতবাৰ। ৪১২ খ্ৰীষ্টাব্দত আন্তঃসংযোগ প্ৰৱৰ্তন কৰা হৈছিল বুলি কোৱা হৈছিল আৰু ই ইহুদীসকলৰ পৰা ধাৰলৈ লোৱা হৈছিল। এই প্ৰথা নিয়ন্ত্ৰণ কৰা ইহুদী বিষয়াজনক বুলি জনা গৈছিল। যেতিয়া আৰবসকলে এই পদ্ধতি গ্ৰহণ কৰিছিল তেতিয়া তেওঁলোকে এই শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰিছিল সমগ্ৰ ব্যৱস্থাটোক বুজাবলৈ। ইহুদীসকলে ইয়াক চলোৱাৰ দৰেই ইয়াক পৰিচালনা কৰা হৈছিল বছৰৰ আৰম্ভণি (মুহৰৰাম) বসন্তৰ বতৰৰ লগত জড়িত আছিল। প্ৰথম প্ৰকাশৰ তাৰিখ চিনাক্ত কৰা মুবাৰকপুৰীৰ মতে এই ঘটনাৰ সঠিক তাৰিখ আছিল সূৰ্য্য উদয়ৰ ঠিক আগৰ ৰমজান মাহৰ ২১ তাৰিখ সোমবাৰ অৰ্থাৎ ৬১০ খ্ৰীষ্টাব্দৰ ১০ আগষ্ট যেতিয়া মুহাম্মাদৰ বয়স আছিল ৪০ চন্দ্ৰ বছৰ, ৬ মাহ আৰু ১২ দিন, অৰ্থাৎ ৩৯ সৌৰবছৰ, ৩ মাহ আৰু ২২ দিন। আন কিছুমানে নিৰ্দিষ্ট (অৰ্থাৎ অ-অন্তৰ্ভুক্ত) কেলেণ্ডাৰখন পিছলৈ প্ৰক্ষেপ কৰি দিনটো স্থাপন কৰে, দেওবাৰৰ পৰা সোমবাৰলৈকে, ১৩ৰ পৰা ১৪ ডিচেম্বৰ ৬১০লৈ নিশাৰ তাৰিখ প্ৰদান কৰে। সাৰাংশ মুহাম্মাদৰ জীৱনী অনুসৰি মক্কাৰ ওচৰৰ পাহাৰীয়া গুহাত (হিৰাৰ গুহা) ৰিট্ৰিটত থকাৰ সময়ত, য’ত মুহাম্মাদে গৈ নিজৰ সম্প্ৰদায়ৰ কুকৰ্মৰ ওপৰত চিন্তা কৰিছিল। জিব্ৰাইলে তেওঁৰ সন্মুখত উপস্থিত হৈ তেওঁক "পঢ়ক!" তেওঁ উত্তৰ দিলে, "কিন্তু মই পঢ়িব নোৱাৰো! তাৰ পাছত জিব্ৰাইল ফৰিষ্টাই তেওঁক টানকৈ সাৱটি ধৰিলে আৰু তাৰ পিছত তেওঁক কোৰআনৰ ৯৬ নং অধ্যায়ৰ প্ৰথম শাৰীবোৰ অৱতীৰ্ণ কৰিলে, "পঢ়ক: আল্লাহৰ নামত যিজনে সৃষ্টি কৰিলে, (১) মানুহক এটা থোকৰ পৰা সৃষ্টি কৰিলে। (২) পঢ়ক: আৰু।" আল্লাহ পৰম উদাৰ, (৩) যিয়ে কলমৰ দ্বাৰা শিকাইছিল, (৪) মানুহক সেই কথা শিকাইছিল যিটো তেওঁ নাজানিছিল। (৫)" (বুখাৰী ৪৯৫৩)। প্ৰকাশৰ আগতে মুহাম্মাদৰ জন্ম আৰু ডাঙৰ-দীঘল হৈছিল মক্কাত। প্ৰায় ৪০ বছৰ বয়সত তেওঁ বহু ঘণ্টা অকলে প্ৰাৰ্থনা আৰু সৃষ্টিৰ দিশবোৰৰ ওপৰত জল্পনা-কল্পনা কৰি কটায়। তেওঁ চিন্তিত আছিল ঐশ্বৰিক পথ প্ৰদৰ্শন (জাহিলিয়াহ), সামাজিক অশান্তি, অন্যায়, ব্যাপক বৈষম্য (বিশেষকৈ নাৰীৰ বিৰুদ্ধে)ৰ অজ্ঞানতা।, প্ৰাক-ইছলামিক আৰবত প্ৰচলিত জনজাতিৰ মাজত যুদ্ধ আৰু জনজাতীয় কৰ্তৃপক্ষৰ অপব্যৱহাৰ। সহযোগী মানুহৰ নৈতিক অৱক্ষয়, আৰু তেওঁৰ নিজৰ প্ৰকৃত ধৰ্মৰ সন্ধানে ইয়াক আৰু অধিক ইন্ধন যোগাইছিল, যাৰ ফলত এতিয়া তেওঁ সময়ে সময়ে মক্কাৰ পৰা তিনি মাইল উত্তৰত অৱস্থিত হিৰা পৰ্বত নামৰ গুহা এটালৈ চিন্তা আৰু চিন্তাৰ বাবে আঁতৰি যাবলৈ ধৰিলে। ইছলামিক পৰম্পৰা অনুসৰি এই সময়ছোৱাত মুহাম্মাদে আধ্যাত্মিক তাৎপৰ্য্যৰে ভৰা সপোন দেখিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল যিবোৰ প্ৰকৃত আমদানি অনুসৰি পূৰণ হৈছিল; আৰু এইটোৱেই আছিল তেওঁৰ ঐশ্বৰিক প্ৰকাশৰ আৰম্ভণি। প্ৰথম প্ৰকাশ মুছলমান পৰম্পৰা অনুসৰি এনে এটা অনুষ্ঠানত তেওঁ চিন্তা কৰি থকাৰ সময়তে ৬১০ খ্ৰীষ্টাব্দত জিব্ৰাইল ফৰিষ্টা তেওঁৰ সন্মুখত উপস্থিত হৈ ক'লে, "পঢ়ক", তাৰ পিছত তেওঁ উত্তৰ দিলে, "মই পঢ়িব নোৱাৰো।" তেতিয়া স্বৰ্গদূতে তেওঁক ধৰি জোৰেৰে আলিংগন কৰিলে। এইটো আৰু দুবাৰ ঘটিল তাৰ পিছত ফৰিষ্টাই মুহাম্মাদক তলত দিয়া আয়াতবোৰ পাঠ কৰিবলৈ আদেশ দিলে: প্ৰকাশৰ পিছত এই নতুন অভিজ্ঞতাত বিমোৰত পৰি মুহাম্মাদে ঘৰলৈ ৰাওনা হ’ল য’ত তেওঁক সান্ত্বনা দিলে তেওঁৰ পত্নী খাদিজাই, যিয়ে তেওঁক তেওঁৰ নেষ্ট’ৰিয়ান খ্ৰীষ্টান খুলশালীয়েক ৱাৰাকা ইবনে নাউফালৰ ওচৰলৈও লৈ গ’ল। ইছলামিক পৰম্পৰা অনুসৰি ৱাৰাকাহে বৰ্ণনা শুনি মুহাম্মাদৰ নবীত্বৰ সাক্ষ্য দিছিল, আৰু মুহাম্মাদক পতিয়ন নিয়াইছিল যে ওহী আল্লাহৰ পৰা আহিছে। ৱাৰাকাহে ক'লে: "হে মোৰ ভতিজা! কি দেখিলা?" যেতিয়া মুহাম্মাদে তেওঁৰ লগত কি হৈছে সেই কথা ক’লে, ৱাৰাকাহে উত্তৰ দিলে, "এয়া হৈছে আল্লাহে মুছাৰ ওচৰলৈ পঠোৱা নামুছ (অৰ্থাৎ জিব্ৰিয়েল)। মই যদি সৰু হ'লোহেঁতেন। মই যদি সেই সময়লৈকে জীয়াই থাকিব পাৰিলোহেঁতেন যেতিয়া তোমাৰ লোকসকলে তোমাক বাহিৰ কৰি দিব।" মুহাম্মাদে সুধিলে: "তেওঁলোকে মোক খেদি পঠিয়াবনে?" ৱাৰাকাহে সঁহাৰি জনাই ক'লে: "আপুনি অনাৰ দৰে কিবা এটা লৈ অহা যিকোনো ব্যক্তিক শত্ৰুতাৰে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল; আৰু যদি মই সেইদিনালৈকে জীয়াই থাকিব লাগে, তেন্তে মই আপোনাক দৃঢ়ভাৱে সমৰ্থন কৰিম।" কিছুদিন পিছত ৱাৰাকাহৰ মৃত্যু হয়। প্ৰাৰম্ভিক প্ৰকাশৰ পিছত থমকি ৰ'ল আৰু জিব্ৰাইলৰ সৈতে দ্বিতীয়বাৰৰ বাবে মুখামুখি হ'ল যেতিয়া মুহাম্মাদে আকাশৰ পৰা এটা মাত শুনিলে আৰু একেজন ফৰিষ্টাকে "আকাশ আৰু পৃথিৱীৰ মাজত বহি থকা" দেখিলে আৰু ৭৪ অধ্যায়ৰ প্ৰথম আয়াতৰ সৈতে প্ৰকাশ পুনৰ আৰম্ভ হ'ল। আল-তাবাৰী আৰু ইবনে হিছামে ৰিপৰ্ট কৰিছে যে মুহাম্মাদে এই প্ৰকাশত আচৰিত হোৱাৰ পিছত হিৰাৰ গুহা এৰি যায়, কিন্তু পিছলৈ, গুহালৈ উভতি আহি নিজৰ নিসংগতা অব্যাহত ৰাখিলে, যদিও পৰৱৰ্তী সময়ত তেওঁ মক্কালৈ উভতি যায়। তাবাৰী আৰু ইবনে ইছহাকে লিখিছে যে মুহাম্মাদে জুবাইৰক কৈছিল: মুহাম্মাদৰ প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় প্ৰকাশৰ অভিজ্ঞতাৰ মাজৰ সময়ৰ বিষয়ে জীৱনীকাৰসকলৰ মতানৈক্য আছে। ইবনে ইছহাকে লিখিছে যে মুহাম্মাদে প্ৰথম ওহী পোৱাৰ পৰা ৰাজহুৱাভাৱে প্ৰচাৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ নকৰালৈকে তিনি বছৰ পাৰ হৈ গ’ল। বুখাৰীয়ে ৭৪ নং অধ্যায়ক দ্বিতীয় প্ৰকাশ হিচাপে লয় যদিও ৬৮ নং অধ্যায়ক দ্বিতীয় প্ৰকাশ বুলি দৃঢ় দাবী কৰা হৈছে। তথ্যসূত্ৰ মুহাম্মাদ ইছলাম ধৰ্ম

77935

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%B8%E0%A6%AE%20%E0%A6%AA%E0%A7%87%E0%A6%9F%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E2%80%99%E0%A6%95%E0%A7%87%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A7%87%E0%A6%B2%E0%A6%9B%20%E0%A6%B2%E0%A6%BF%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%9F%E0%A7%87%E0%A6%A1

অসম পেট্ৰ’কেমিকেলছ লিমিটেড

অসম পেট্ৰ’কেমিকেলছ লিমিটেড অসম চৰকাৰৰ এক ৰাজ্যিক পৰ্যায়ৰ ৰাজহুৱা খণ্ডৰ প্ৰতিষ্ঠান। অসম চৰকাৰ, অইল ইণ্ডিয়া লিমিটেড আৰু অসম ঔদ্যোগিক উন্নয়ন নিগমৰ আৰু অসম গেছ কোম্পানী লিমিটেডৰ মুখ্য অংশীদাৰীত্বৰে গঠিত প্ৰতিষ্ঠানটো ১৯৭১ চনত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল। ১৯৭৬ চনত নামৰূপত অৱস্থিত মিথানল প্ৰকল্পত ফৰ্মেলডিহাইড আৰু কেইটামান ইউৰিয়া-ফৰ্মেলডিহাইড ৰেজিন যেনে ইউৰিয়া-ফৰ্মেলডিহাইড গ্লু আৰু ইউৰিয়া-ফৰ্মেলডিহাইড মোল্ডিং পাউডাৰৰ সৈতে উৎপাদন আৰম্ভ কৰা হৈছিল। ১৯৮৯ আৰু ১৯৯৮ চনত সম্প্ৰসাৰণৰ পিছত, কোম্পানীটোৱে মিথানল প্ৰকল্পটো ১০০ টিপিডি (প্ৰতিদিনে টন) আৰু ফৰ্মেলডিহাইড প্ৰকল্পৰ ক্ষমতা ১০০ টিপিডিলৈ সম্প্ৰসাৰিত কৰিছিল। কোম্পানীটোৱে ২০১৭ চনৰ ছেপ্টেম্বৰত ঘোষণা কৰিছিল যে ই ১,৩৩৭ কোটি টকা বিনিয়োগ কৰিব আৰু ৫০০ টিপিডি মিথানল আৰু ২০০ টিপিডি ফৰ্মালিন উৎপাদন কৰিবলৈ সম্প্ৰসাৰিত হ'ব আৰু ভাৰতৰ সৰ্ববৃহৎ মিথানল উৎপাদক হিচাপে পৰিগণিত হ'ব। এই প্ৰকল্পৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় কেঁচামাল হৈছে প্ৰাকৃতিক গেছ, ইউৰিয়া আৰু কাৰ্বন ডাই অক্সাইড। অইল ইণ্ডিয়া লিমিটেডে যোগান ধৰা প্ৰাকৃতিক গেছ, মিথানল উৎপাদনৰ বাবে কেঁচামাল হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। নামৰূপ সাৰ প্ৰকল্পৰ দ্বাৰা ইউৰিয়া আৰু কাৰ্বন ডাই অক্সাইড যোগান ধৰা হয়। ইতিহাস ১৯৭১ চনৰ ১৫ জুনত মিথানল আৰু ফৰ্মালিন উৎপাদনৰ বাবে নামৰূপত কোম্পানীটোৰ আধাৰশিলা স্থাপন কৰা হৈছিল। অসম ঔদ্যোগিক উন্নয়ন নিগম লিমিটেডে (এআইডিচি) প্ৰাকৃতিক গেছৰ পৰা মিথানল উৎপাদন বাবে কোম্পানীটোক প্ৰচাৰ কৰিছিল। ইয়াৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় কেঁচামাল উজনি অসমৰ তেলক্ষেত্ৰত যথেষ্ট পৰিমাণে উপলব্ধ আছিল। এ.পি.এল.-ৰ পেট্ৰ'কেমিকেল কমপ্লেক্স হৈছে ভাৰতত এনে ধৰণৰ প্ৰথম, য'ত কেঁচামাল হিচাপে প্ৰাকৃতিক গেছ আছে। ফৰ্মেলিন হৈছে ইয়াৰ অন্যতম উল্লেখযোগ্য সামগ্ৰী। কোম্পানীটোৱে ১৯৭৬ চনৰ জুন মাহত ইয়াৰ ২১ এমটিপিডি আৰু ৩৬ এমটিপিডি ক্ষমতাৰ দুটা প্ৰকল্পৰ পৰা মিথানল আৰু ফৰ্মালিনৰ বাণিজ্যিক উৎপাদন আৰম্ভ কৰিছিল আৰু জাপানৰ মিৎসুবিচি গেছ কেমিকেলছ কোম্পানীৰ দ্বাৰা যোগান ধৰা প্ৰযুক্তিৰ সৈতে কেইটামান ইউৰিয়া ফৰ্মেলডিহাইড ৰেজিন ডাউনষ্ট্ৰীম প্ৰকল্প হিচাপে আৰম্ভ কৰিছিল। ওপৰৰ অসমৰ ওচৰৰ তেল ক্ষেত্ৰত প্ৰাকৃতিক গেছৰ উপলব্ধতা থকাৰ বাবে, এপিএল-এ আন ১০০ টিপিডি মিথানল প্ৰকল্প স্থাপন কৰে আৰু ১৯৮৯ চনত আইচিআই, ইউকে আৰু 1997 চনত নেডাৰলেণ্ডৰ ডিৰিভাডোচফৰেষ্টেলছৰ প্ৰযুক্তিৰ সৈতে ১০০ টিপিডি ক্ষমতাফৰ্মেলিন সম্প্ৰসাৰণ প্ৰকল্পৰ সৈতে ইয়াক আৰম্ভ কৰে। ১৯৯৬ চনত উচ্চতম ন্যায়ালয়ে কাঠ উদ্যোগৰ ওপৰত নিষেধাজ্ঞা ৰখাৰ পিছত এপিএল-এ ফৰ্মালিনৰ ব্যৱসায় কৰাত অসুবিধা পাইছিল। কিয়নো ইয়াক উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ প্লাইউড নিৰ্মাতাসকলে বৃহৎ পৰিমাণে ব্যৱহাৰ কৰিছিল। লগতে ২০০০ চনত বঙাইগাঁও তেল শোধনাগাৰ আৰু পেট্ৰ'কেমিকেলছ লিমিটেডৰ ডিএমটি প্ৰকল্পটো বন্ধ কৰি দিয়াৰ ফলত আন এক গুৰুত্বপূৰ্ণ উপভোক্তাৰ দুৱাৰ বন্ধ হৈ যায়। সৰ্বাধিক লাভ অৰ্জন কৰা ৰাজ্যখনৰ ভিতৰত ইয়াৰ বজাৰ প্ৰায় সম্পূৰ্ণৰূপে নিঃশেষ হোৱা এই দুটা বিফলতাৰ স্বত্বেও এপিএলয়ে দেশৰ বাকী অংশ, ভূটান, বাংলাদেশ আৰু নেপালৰ বজাৰসমূহক ফৰ্মেলিন বিক্ৰী কৰি নিজৰ বিকাশৰ পথ প্ৰস্তুত কৰিব পাৰে। লগতে, এপিএলে ২০১২ চনত ইয়াৰ ১০০ টিপিডি ফৰ্মেলডিহাইড প্ৰকল্পটো ১২৫ টিপিডিলৈ পুনৰ নিৰ্মাণ কৰে। বৰ্তমানৰ প্ৰকল্পটোৰ ক্ষমতা-মিথানল আৰু ফৰ্মালিন হৈছে ক্ৰমান্বয়ে ১০০ টিপিডি আৰু ১২৫ টিপিডি। উৎপাদন কোম্পানীটো ভাৰতৰ মিথানলৰ শীৰ্ষ পাঁচ উৎপাদকৰ ভিতৰত অন্যতম; আন চাৰিটা হৈছে গুজৰাট নৰ্মদা ভেলী সাৰ আৰু ৰাসায়নিক পদাৰ্থ, দীপক সাৰ আৰু পেট্ৰ'কেমিকেলছ কৰ্পোৰেচন লিমিটেড, ৰাষ্ট্ৰীয় ৰাসায়নিক আৰু সাৰ আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় সাৰ লিমিটেড। ২০১৮ চনৰ অক্টোবৰ মাহত কোম্পানীটোৱে পৰম্পৰাগত তৰলীকৃত পেট্ৰ'লিয়াম গেছ (এলপিজি)ৰ ঠাইত মিথানলক ৰন্ধন গেছ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰাৰ বাবে এটা পাইলট প্ৰকল্প আৰম্ভ কৰিছিল। পৰম্পৰাগত ৰন্ধন ইন্ধনৰ বিকল্প হিচাপে মিথানল আগবঢ়োৱা কোম্পানীটো ভাৰতৰ প্ৰথম ব্যক্তি আছিল। মুকলিৰ সময়ত প্ৰতিটোৰ ওজন ১.২ কিলোগ্ৰাম ওজনৰ কেনিষ্টাৰবোৰৰ মূল্য আছিল ৩২ টকা। মিথানলৰ এনে ১৮টা কেনিষ্টাৰ এটা এলপিজি চিলিণ্ডাৰৰ সমান আছিল যিটো ভাৰতত ঘৰুৱা ৰন্ধনৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। এলপিজি আমদানিৰ ব্যয় হ্ৰাস কৰিবলৈ তেওঁলোকৰ "মিথানল অৰ্থনীতি" ধাৰণাৰ অধীনত নীতি আয়োগৰ সমৰ্থনত প্ৰকল্পটো আৰম্ভ কৰা হৈছিল। তথ্য উৎস বাহ্যিক সংযোগ অসমৰ উদ্যোগ ডিব্ৰুগড়

31118

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A7%B1%20%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%A0%E0%A6%BE

মানৱ বিষ্ঠা

মানৱ বিষ্ঠা বা মল) হৈছে মানুহৰ পাচন তন্ত্ৰৰ পেলনীয়া দ্ৰব্য। পাচন তন্ত্ৰৰ অৱস্থা, খাদ্য আৰু স্বাস্থ্যৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি ইয়াৰ গুণাগুণ বেলেগ বেলেগ হ'ব পাৰে। সাধাৰণতে বিষ্ঠা এখন শ্লেষ্মা আৱৰণেৰে অৰ্ধকঠিন হয়। অলপ কঠিন, বাষ্প কম থকা বিষ্ঠা খাদ্যনলীৰ সিটো মূৰত থাকিব পাৰে। পাচন গতি নোহোৱা হোৱাৰ পিছত মলভাণ্ডৰ পৰা বিষ্ঠা অন্ত্ৰলৈ উভতি গ'লে পানীখিনিৰ শোষণ হৈ সাধাৰণতে এনে হয়। নৱজাতকৰ প্ৰথম বিষ্ঠাক মেক'নিয়াম বুলি কোৱা হয়। বিষ্ঠাৰ ৰঙৰ বিভিন্নতা খাদ্যবস্তু আৰু স্বাস্থ্যৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি মানুহৰ বিষ্ঠাৰ বং বেলেগ বেলেগ হ'ব পাৰে। মুগা মানৱ বিষ্ঠাৰ ৰং সাধাৰণতে পাতলীয়াৰ পৰা ডাঠ মুগা বৰণীয়া। মৃত লোহিত ৰক্ত কণিকাৰ পৰা উৎপন্ন হোৱা বিলিৰুবিনৰ ৰূপ "ষ্টাৰক'বিলিন'জেন"ৰ বাবে এনে ৰং হয়। সাধাৰণতে শ্লেষ্মা আৱৰণ এখনৰে বিষ্ঠা অৰ্ধকঠিন অৱস্থাৰ হয়। হালধীয়া পৰজীৱী হিচাপে মানুহৰ পেটত থিতাপি লোৱা প্ৰ'ট'জ'ৱা "জিয়াৰ্ডিয়া"ৰ ফলত বিষ্ঠাৰ ৰং হালধীয়া হ'ব পাৰে। ই সংক্ৰামক গ্ৰহণি ৰোগৰ সৃষ্টি কৰে। গিলবাৰ্ট চীনড্ৰ'ম" নামৰ আন এক কাৰণত বিষ্ঠাৰ ৰং হালধীয়া হ'ব পাৰে। এই ৰোগত জণ্ডিছ হয় আৰু তেজত অধিক পৰিমাণৰ বিলিৰুবিন উপস্থিত থাকে। ক'লা বা ৰঙা অন্ত্ৰত বহুত সময় লোহিত ৰক্ত কণিকা থাকিলে পাচক উৎসেচকে সেয়া ভাঙি পেলায় আৰু তাৰ ফলত বিষ্ঠা ক'লা ৰঙৰ হয়। এই অৱস্থাক "মেলিনা" বুলি কোৱা হয়। পাচন নলীৰ ওপৰ অংশত টিক আলচাৰ আদিৰ জৰিয়তে ৰক্তক্ষৰণ হ'লে এনে হ'ব পাৰে। জন্তুৰ তেজ বেছি পৰিমাণে থকা খাদ্য যেনে ক'লা পুডিং খোৱাৰ পিছতো বিষ্ঠাৰ ৰং ক'লা হ'ব পাৰে। ঔষধ যেনে বিছমুথ চেলিচাইলেট, আইৰণ বড়ি, বা বিট, বা ব্লুবেৰী খালেও বিষ্ঠাৰ ৰং এনে হয়। মলৰ লগত উজ্জ্বল ৰঙা ৰঙৰ তেজ গ'লে তাক হিমাট'কেজিয়া বুলি কোৱা হয়। পাচন নলীৰ তলৰ অংশৰ পৰা ৰক্তক্ষৰণ হ'লে এনে হয়। অত্যধিক মদ্যপানেও মলৰ ৰং ৰঙা-ক'লা কৰিব পাৰে। নীলা বিকিৰণ, চিজিয়াম আৰু থালিয়াম বিষক্ৰিয়াৰ চিকিৎসাত ব্যৱহাৰ হোৱা প্ৰুছিয়ান ব্লুয়ে বিষ্ঠাৰ ৰং নীলা কৰিব পাৰে। খাদ্যত ব্যৱহৃত নীলা ৰঙৰ অধিক উপস্থিতিয়েও এনে ৰং কৰিব পাৰে। ৰূপালী পিত্তনলীত বাধা থাকিলে উৎপন্ন হোৱা পাতলীয়া বা বগা ৰঙৰ মল আৰু পাচনতন্ত্ৰৰ ৰক্তক্ষৰণ (যেনে মেলিনা) লগ হ'লে ৰূপালী বা এলুমিনিয়ামৰ ৰঙৰ দৰে বিষ্ঠা দেখা পোৱা যায়। এনে ৰঙে ৱাটাৰৰ এম্পুলাৰ কৰ্কট ৰোগো বুজাব পাৰে যাৰ ফলত পাচননলীৰ ৰক্তক্ষৰণ আৰু পিত্তনলীৰ বহনত বাধা হয়। সেউজীয়া পাচননলীত বেছি পৰিমাণৰ প্ৰ'চেছ নোহোৱা পিত্ত জমা হ'লে বিষ্ঠাৰ ৰং সেউজীয়া হ'ব পাৰে। লিকুঅ'ৰিছ কেণ্ডি বেছিকৈ খালেও এনে হ'ব পাৰে। যিহেতু ইয়াক লিকুঅ'ৰিছ হাৰ্বৰ বিপৰীতে এনিছ তেলৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হয় আৰু ইয়াত বেছিকৈ শৰ্কৰা থাকে, অধিক শৰ্কৰা গ্ৰহণ কৰিলে এনিছ তেলৰ প্ৰতি সংবেদনশীলতা বেছি হ'লে ঢিলা, সেউজীয়া ৰঙৰ শৌচ হ'ব পাৰে। গোন্ধ মানৱ বিষ্ঠাৰ এটা গোন্ধ থাকে যিটো খাদ্য (বিশেষকৈ মাংসৰ প্ৰ'টিন যেনে- মিথিয়'নিন) আৰু স্বাস্থ্য অনুসাৰে সলনি হ'ব পাৰে। মানৱ বিষ্ঠাৰ গোন্ধ তলত দিয়া উদ্বায়ী পদাৰ্থসমূহৰ পৰা উৎপন্ন হয় বুলি কোৱা হয়: মিথাইল চালফাইডসমূহ মিথাইলমাৰ্কাপটান/মিথেনেথিঅ'ল ডাইমিথাইল চালফাইড ডাইমিথাইল ট্ৰাইচালফাইড ডাইমিথাইল ডাইচালফাইড বেঞ্জ'পাইৰ'ল ড'ল স্কেট'ল হাইড্ৰ'জেন চালফাইড হৈছে বিষ্ঠাত সকলোতকৈ বেছি থকা চালফাৰ যৌগ। বিষ্ঠাৰ গোন্ধ কিছুমান ৰোগতো বাঢ়িব পাৰে, যেনে: চিলিয়াক ৰোগ ক্ৰ'নৰ ৰোগ আলচাৰেটিভ ক'লাইটিছ. ক্ৰ'নিক ক্ৰিয়াটাইটিছ চীষ্টিক ফাইব্ৰ'চিছ অন্ত্ৰৰ সংক্ৰমণ, যেনে- ক্ল'ষ্ট্ৰিডিয়াম ডিফিচিলে সংক্ৰমণ। অজীৰ্ণ চৰ্ট বাৱেল চীনড্ৰ'ম বিষ্ঠা আৰু পাদৰ দুৰ্গন্ধ কমাবলৈ কিছুমান চেষ্টা কৰা হৈছে; বেছিভাগেই ঔদ্যোগিক প্ৰয়োগৰ সৈতে জন্তুৰ ওপৰত কৰা গৱেষণা, যেনে- গাহৰিৰ পালনৰ পৰিবেশৰ প্ৰভাৱ কমোৱা। কিছুমান খাদ্যৰ পৰিৱৰ্তন/পৰিপূৰিকা গৱেষণা কৰা হৈছে, যেনে: সক্ৰিয় এঙাৰ (এই অধ্যয়নটোত পোৱা গ'ল যে দিনে চৰিবাৰকৈ ০.৫২ গ্ৰাম সক্ৰিয় এঙাৰে বিষ্ঠাৰ গেছৰ উপাদনত বিশেষ প্ৰভাৱ নেপেলায়)। বিচমুথ চাবছেলিছাইলেট. ক্ল'ৰ'ফাইলিন ৰ'জমেৰীৰ দৰে উদ্ভিদ য়ুক্কা চিডিগেৰা. জিংক এচিটেট। ব্যক্তিগত চিকুণতা বেলেগ বেলেগ সমাজত মলত্যাগ কৰাৰ পিছত মলদ্বাৰ পৰিষ্কাৰ কৰাৰ প্ৰক্ৰিয়া ভিন ভিন। পশ্চিমীয়া আৰু পূব এছিয়াৰ সমাজত ইলেট পেপাৰৰ বহুল ব্যৱহাৰ হয়। ফ্লাছ ইলেট উদ্ভাৱন হোৱাৰ পূৰ্বে আন কাগজৰ সামগ্ৰীও ব্যৱহাৰ হৈছিল। কিছুমান ইউৰোপীয়ান দেশত অধিক পৰিষ্কাৰৰ বাবে বিডে'ট ব্যৱহাৰ কৰা হয়। দক্ষিণ এছিয়া আৰু দক্ষিণ-পূব এছিয়াত ইলেটত ব্যৱহাৰ বাবে শ্বাৱাৰ থাকে। ইছলামীয় সংস্কৃতিত পানী ব্যৱহাৰ কৰি বাওঁহাতেৰে মলদ্বাৰ চাফা কৰাৰ নিয়ম। ভাৰততো পানী ব্যৱহাৰ কৰি বাওঁহাতেৰে মলদ্বাৰ চাফা কৰা হয়। সংযুক্ত ৰাজ্যত ৰাণী ভিক্টোৰিয়াৰ ৰাজত্বকালত ভাৰতীয় ইলেটৰ বহুল প্ৰচলন হৈছিল। তেনে ইলেট ব্যৱহাৰ কৰা কৰ্মীসকলৰ পৰা কেইবাটাও খাদ্য বিষক্ৰিয়াৰ ঘটনা ঘটিছিল। প্ৰাচীন ৰোমত এটুকুৰা ৰাজহুৱা স্পঞ্জৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। ব্যৱহাৰৰ পিছত সেয়া নিমখ-পানীত চাফা কৰা হৈছিল। জাপানত পুৰণি কালত চেপেটা লাঠী ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। পশ্চিমীয়াকৰণৰ লগে লগে ইলেট পেপাৰৰ প্ৰচলন হয়। আজিকালি বিডে'টযুক্ত ইলেটৰ আদৰ বাঢ়ি আহিছে। এই সঁজুলিত ব্যৱহাৰকাৰীয়ে পানীৰ তাপমাত্ৰা, দিশ আৰু গতি সলাব পাৰে আৰু মলদ্বাৰ শুকুৱাবৰ বাবে বতাহ মাৰিব পাৰে। আসনৰ পৰা তপিনা আঁতৰোৱাৰ লগে লগে ইলেটটোত স্বয়ংক্ৰিয়ভাৱে ফ্লাছ হয়। ব্ৰিষ্টল মল স্কে'ল চিকিৎসা বিজ্ঞানত মানৱ বিষ্ঠাক প্ৰকৃতি অনুসৰি শ্ৰেণীকৰণ কৰিবৰ বাবে এই স্কে'ল ব্যৱহাৰ কৰা হয়। সংযুক্ত ৰাজ্যত বুলিও কোৱা এই পদ্ধতিটো এ ব্ৰিষ্টল বিশ্ববিদ্যালয়ত উদ্ভাৱন কৰিছিল আৰু প্ৰথমে ১৯৯৭ চনত ত প্ৰকাশিত হৈছিল। ক'ল'নত বিষ্ঠা থকা সময়ৰ ওপৰতে তাৰ প্ৰকৃতি নিৰ্ভৰ কৰে। মানৱ বিষ্ঠাৰ সাতটা প্ৰকাৰ হ'ল: পৃথক পৃথক কঠিন লাড়ুৰ দৰে (ওলাই যাবলৈ টান) চ'চেজ আকৃতিৰ কিন্তু টেমুনাৰ দৰে থাকে চ'চেজৰ দৰে কিন্তু পৃষ্ঠ ফটাৰ দৰে দেখি চ'চেজ বা সৰ্পাকৃতিৰ, কোমল আৰু পিছল নিৰ্দিষ্ট কাষ থকা কোমল টেমুনাৰ দৰে খহটা কাষ থকা পাতল টুকুৰা, পাতলীয়া মল পানীৰ দৰে, কঠিন টুকুৰা নাই। প্ৰথম আৰু দ্বিতীয়টো প্ৰকাৰে বিশেষকৈ দ্বিতীয়টোৱে ষ্টিপেছন বুজায় কাৰণ সেইবোৰ মলদ্বাৰেদি ওলাই যাবলৈ টান হয়। ৫-৭ নং প্ৰকাৰে গ্ৰহণী বা বেছিকৈ মলত্যাগৰ অনুভূতিক বুজায়। বিষ্ঠাৰ মাৰ্কাৰ বিষ্ঠাত পোৱা কেতবোৰ মাৰ্কাৰে শৰীৰত চলি থকা বিভিন্ন ৰোগ আৰু পৰিঘটনাৰ উমান দিয়ে। উদাহৰণস্বৰূপে- ফিকেল প্ৰটেক্টিনৰ উচ্চ মাত্ৰাই প্ৰদাহ প্ৰক্ৰিয়া যেনে ক্ৰ'নৰ ৰোগ, আলচাৰেটিভ ক'লাইটিছ আৰু কৰ্কট ৰোগলৈ আঙুলিয়াব পাৰে। তাৰ উপৰিও বিষ্ঠা অ'কাল্ট তেজৰ বাবে বিশ্লেষণ কৰিব পাৰি যিয়ে পেটৰ ভিতৰৰ ৰক্তক্ষৰণ সূচায়। অস্বাভাৱিকতা বিষ্ঠা বিশ্লেষণ (বিষ্ঠাৰ নমুনা) বিষ্ঠাত বিচৰা প্ৰধান অণুজীৱসমূহ হৈছে: ছ প্ৰজাতি চালম'নেলা আৰু শ্বিগেলা য়াৰছিনিয়াক সাধাৰণ উষ্মতাতকৈ অলপ কম তাপৰ প্ৰয়োজন হয়। (৩০0 কেম্পাইল'বেক্টৰক ৪২0 ত বিশেষ পৰিবেশত কিউবেট কৰা হয়। এৰ'ম'নাছ কেণ্ডিডা যদি ব্যক্তিজনৰ প্ৰতিৰোধী ক্ষমতা কম। "ই ক'লাই" ০১৫৭ যদি ব্যক্তিজনৰ বিষ্ঠাৰ নমুনাত তেজ দেখা যায়। ক্ৰীপ্ট'স্প'ৰিডিয়াম এণ্টামিবা হিষ্ট'লাইটিকা অন্ত্ৰৰ পৰজীৱী আৰু সেইবোৰৰ কণী কেতিয়াবা সুদা চকুৰেও দেখা পোৱা যাব পাৰে। অজীৰ্ণ খাদ্যৰ কণা হজম নোহোৱা খাদ্যৰ অৱশিষ্ট যেনে গুটিয়ে মানুহৰ পাচন তন্ত্ৰইদি পাৰ হৈ পিছত গজালি মেলিব পাৰে। এটা উদাহৰণ হৈছে বিষ্ঠাৰ অংশক সাৰ হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিলে বিলাহীৰ গছ গজাটো। হাগনি হাগনি হৈছে দিনত তিনি বা ততোধিকবাৰ ঢিলা বা পনীয়া পায়খানা হোৱা, বা ব্যক্তি এজনৰ স্বাভাৱিক অৱস্থাতকৈ বেছিকৈ হোৱা। ই কোনো আঘাত, ৰোগ বা খাদ্যৰ পৰা হোৱা বেমাৰৰ লক্ষণ হ'ব পাৰে। হাগণিত প্ৰায়েই পেটৰ বিষ, বমিৰ ভাৱ, বমি আদি হ'ব পাৰে। আন কিছুমান অৱস্থাতো হাগনিৰ আটাইবোৰ বা কিছুমান লক্ষণ থাকিব পাৰে। গতিকে চিকিৎসা বিজ্ঞানত হাগনিৰ সংজ্ঞা দিওঁতে প্ৰতি দিনে ২০০ গ্ৰামতকৈ বেছি শৌচ হোৱাক বুজোৱা হয় (যদিও প্ৰকৃততে শৌচৰ ওজন কৰি ৰোগ নিৰূপণ কৰা নহয়)। ক'ল'নে পানী কমকৈ শোষণ কৰিলে শৌচ ঢিলা হয়। পাচন প্ৰক্ৰিয়াৰ অংশ হিচাপে বা জুলীয়া পদাৰ্থ গ্ৰহণ কৰিলে খাদ্যৰ লহত যথেষ্ট পৰিমাণৰ পানী মিহলি হয়। ক'ল'ন পোৱাৰ আগতে খাদ্য তেনেই জুলীয়া হৈ থাকে। ক'ল'নে পানীখিনি শোষণ কৰাৰ ফলত বাকী থকা বস্তুখিনিয়ে অৰ্ধকঠিন বিষ্ঠাৰ ৰূপ লয়। ক'ল'নৰ এই কাৰ্যত বাধাৰ সৃষ্টি হ'লে শোষণ নোহোৱাৰ ফলত পনীয়া শৌচ হয়। সাধাৰণতে বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ ভাইৰাছৰ সংক্ৰমণৰ ফলত হাগনি হয় যদিও বেক্টেৰিয়াৰ টক্সিন বা সংক্ৰমণতো হাগনি হ'ব পাৰে। স্বাস্থ্যসন্মত পৰিবেশত আৰু সঠিক খাদ্য-পানীৰ যোগান থাকিলে মানুহ এজনে সাধাৰণ ভাইৰেল সংক্ৰমণৰ পৰা এসপ্তাহৰ ভিতৰত আৰোগ্য লাভ কৰে। কিন্তু আন ৰোগ বা অপুষ্টিত ভোগা মানুহৰ তীব্ৰ ডিহাইড্ৰেছন হৈ চিকিৎসাৰ অভাৱত মৃত্যুমুখতো পৰিব পাৰে। ব্যৱহাৰ সাৰ হিচাপে বহু আগৰ পৰাই মানৱ বিষ্ঠা সাৰ হিচাপে ব্যৱহৃত হৈ আহিছে। শুদ্ধ নকৰাকৈ খেতিপথাৰত ব্যৱহাৰ কৰিলে স্বাস্থ্যৰ হানি হোৱাৰ আশংকা থাকে। বিশ্বজুৰি উন্নয়নশীল দেশবোৰত হোৱা ১৫০ কোটি নামৰ পেলুৰ ৰোগৰ ইয়ো এক কাৰণ। বিশ্ব স্বাস্থ্য সংস্থাৰ নিৰ্দেশ মতে মানুহৰ বিষ্ঠাৰ পৰা বীজাণু আঁতৰ কৰিহে এইয়াক ব্যৱহাৰ কৰা হয়। মানৱ বিষ্ঠা আৰু খেতিৰ এই সম্পৰ্কক (ইক'ল'জিকেল ছেনিটেচন) নাম দিয়া হৈছে। মলক ব্যৱহাৰ উপযোগী কৰি তোলা টইলেটৰ প্ৰকাৰৰ ভিতৰত আছে ইউৰিন ডাইভাৰ্টিং ড্ৰাই টইলেট আৰু কম্প'ষ্টিং টইলেট। মল সংস্থাপন স্বাস্থ্যবান লোকৰ মলৰ বেক্টেৰিয়া নি ইৰিটেবল বাৱেল ড্ৰমৰ দৰে ৰোগত ভোগা মানুহৰ গাত সংস্থাপন কৰাক "মল সংস্থাপন" বা "মল বেক্টেৰিয়থেৰাপী" বোলে। ইয়াৰ ফলত গ্ৰহণকাৰীৰ অন্ত্ৰৰ উন্নতি হয় বুলি ধাৰণা কৰা হয়। শেহতীয়া গৱেষণাই দেখুৱাইছে যে প্ৰতিজৈৱিক বা অন্য চিকিৎসাৰ ফলত ধ্বংস হোৱা অন্ত্ৰৰ প্ৰয়োজনীয় বেক্টেৰিয়া গঢ়ি তোলাত ই সহায়ক। জৈৱিক গেছ উৎপাদন নৰ্দমাত মল ৰাখি অবাত শ্বসন পদ্ধতিৰে জৈৱিক গেছ উৎপাদন কৰাক লৈ ৯৫০ কোটি ডলাৰৰ ব্যৱসায় হ'ব পাৰে। ৱাশ্বিংটন ডিচিয়ে এনেকৈ জৈৱিক গেছ উৎপাদন কৰি বছৰি ১.৩ কোটি ডলাৰ ৰাহিৰ পৰিকল্পনা কৰিছে। ধাতুৰ সন্ধান জাপানৰ কৰ্মীসকলে মলৰ নৰ্দমাত ধাতুৰ সন্ধান কৰিছিল। -ই হিচাপ কৰে যে ১০ লাখ মানুহৰ মলত ১.৩ কোটি ডলাৰ মূল্যৰ ধাতু থাকে। বিষ্ঠা কলুষণ পানীৰ উৎসক বিষ্ঠাই কলুষিত কৰা পৰীক্ষা কৰিবলৈ মেক্কংকী অগৰ বা পেট্ৰি ডিছৰ সহায়ত "ই ক'লাই" বেক্টেৰিয়াৰ উপস্থিতি পৰীক্ষা কৰা হয়। ই ক'লাই বেক্টেৰিয়াই সাধাৰণতে ৪৩0 ত ৰাতিটোৰ ভিতৰত ৰঙা ক'ল'নী সৃষ্টি কৰে। ই ক'লাই বেক্টেৰিয়াৰ বেছিভাগ প্ৰকাৰেই অনিষ্ঠ নকৰে যদিও ইয়াৰ উপস্থিতিয়ে পানীত বিষ্ঠাৰ দূষণ আৰু গতিকে আন অনিষ্ঠকৰ বীজাণুৰ উপস্থিতিৰ সম্ভাৱনালৈ আঙুলিয়াই দিয়ে। গোতেই বিশ্বতে পানীৰ উৎসক বিষ্ঠাই কলুষিত কৰে আৰু খোৱা পানীক অসুৰক্ষিত কৰি তোলে। উন্নয়নশীল দেশসমূহত শৌচাগাৰৰ পেলনীয়া পানী কোনো ৰাসায়নিক দ্ৰব্য নিমিহলোৱাকৈ ওলাই যাবলৈ দিয়া হয়। আনকি উন্নত দেশসমূহতো এনে নলাৰ আৱৰ্জনা বেছিকৈ ওলাই পানীৰ উৎসক দূষিত কৰে, যেনে- ফ্ৰান্সৰ ছেইন নদী আৰু ইংলেণ্ডৰ ছ নদী। অতিৰিক্ত তথ্য বিষ্ঠা মল তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ মানৱ

63086

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A7%8B%E0%A6%B2%20%E0%A6%AA%E0%A6%BF%E0%A6%9F%E0%A6%BE%20%E0%A6%89%E0%A7%8E%E0%A6%B8%E0%A7%B1

বাম্বোল পিটা উৎসৱ

বাম্বোল পিটা উৎসৱ ভাদ মাহৰ পূৰ্ণিমা তিথিত নামনি অসমৰ দৰং জিলাৰ বিভিন্ন অঞ্চলৰ লগতে বাক্সা, তামুলপুৰ আদি এক বিস্তীৰ্ণ অঞ্চলত মহখেদা উৎসৱৰ শাৰীৰ এটা জনপ্ৰিয় উৎসৱ হ’ল বাম্বোল পিটা। মহোহোৰ দৰে এই উৎসৱতো উক্ত অঞ্চলৰ ডেকাহঁতে হাতত টোকোন, টকা পেঁপা আৰু হুলাবাৰি লৈ ঘৰে ঘৰে গৈ গীত গাই নৃত্য কৰে আৰু হাতত নিয়া টোকোন আৰু হুলাবাৰিৰে চোতালত খুন্দিয়াই গৃহস্থৰ পৰা পা-পইচা আদায় কৰে। এই উৎসৱ গোটেই শুক্লপক্ষ জুৰি চলে। অৱশেষত সংগৃহীত ধনেৰে প্ৰীতিভোজ খায়। এই উৎসৱৰ মাজেদি গাঁৱলীয়া চহা জীৱনৰ মুকলিমূৰীয়া ছবি এখন প্ৰকাশিত হয়। ভাদ মাহত ৰাইজৰ ধান খেতিৰ ৰোৱা শেষ হয়। ৰবি শস্যৰ কাম আৰম্ভ হ’বলৈও সময় থাকে। গতিকে খেতিয়কসকলে মুকলি মনেৰে কেইটামান দিন আনন্দ উৎসৱ কৰাৰ সুযোগ পায়। বাম্বোল পিটা উৎসৱটোৰ নামকৰণক লৈ বিভিন্ন মত প্ৰচলিত হৈ থকা দেখা পোৱা যায়। কোনো কোনোৰ মতে এই শব্দটোৱে ১৮৬৪-১৮৬৬ চনত সংঘটিত ব্ৰিটিছ আৰু ভূটীয়া ৰজাৰ মাজত হোৱা ৰণৰ স্মৃতি বহন কৰে। এই ৰণত ব্ৰিটিছৰ সেনাধ্যক্ষ আছিল কৰ্ণেল কেম্ববেল। তেওঁৰ নিৰ্দেশত ভূটান আৰু বৰ্তমানৰ বাক্সা অঞ্চলৰ বহুলোকৰ প্ৰাণ লোৱা হৈছিল। এই ঘটনাই স্থানীয় লোকক বিদ্ৰোহী কৰি তুলিছিল। ভূটীয়া ৰজাৰ লগতে স্থানীয় লোকেও কেম্পবেল চাহাবক পিটিবলৈ টাঙোন বা টোকোন লৈ যুদ্ধত যোগ দিছিল। কেম্পবেল চাহাবৰ নামটো স্থানীয় লোকৰ মুখত পৰি ভুলকৈ "বাম্বেল" বা "বাম্বোল" বুলি উচ্চাৰিত হোৱাত সিয়েই পিছলৈ "বাম্বোলপিটা" নামে পৰিচিত হয় বুলি জনশ্ৰুতিয়ে কয়। এনে পৰিস্থিতিৰ পৰাই বাম্বোল পিটা উৎসৱ আৰু বাম্বোল পিটা গীতৰ জন্ম হোৱা বুলি জনশ্ৰুতিৰ প্ৰচলন আছে। কিন্তু প্ৰকৃততে বাম্বোলৰ অৰ্থ হ’ল "বাম্" মানে বাঁহ আৰু "বোল" মানে টুকুৰাই কোৱা বা গোৱা। অৰ্থাৎ দীঘল বাঁহ এডালত সৰু বাঁহৰ টুকুৰাৰে কোবাই কোবাই গোৱা গীতকেই বাম্বোল পিটা গীত বুলি কোৱা হয়। অসমৰ বিভিন্ন ঠাইত বিভিন্ন জনগোষ্ঠীৰ মাজত দেখিবলৈ পোৱা বিভিন্ন উৎসৱৰদৰে বাক্সা জিলাৰ তামুলপুৰতো এই 'বাম্বোলপিটা' বা 'হেপৰপিটা' উৎসৱ এসময়ত বহুল প্রচলিত আছিল। এই উৎসৱ তামুলপুৰত প্ৰতিবছৰে ভাদ মাহৰ পূৰ্ণিমা তিথিত অনুষ্ঠিত হয় আৰু ৫ দিন ধৰি চলে। বাম্বোলপিটিব অহা ল’ৰাবোৰে নিশা চিনিব নোৱাৰাকৈ মূৰত মথুৰা পাগ মাৰি বাম্বোলপিটা গীতৰ তালে তালে ছেও ধৰি নাচে। দলটোৰ এজনে ওজা হৈ গীত লগাই দি থাকে আৰু বাকীবোৰে তেওঁৰ পিছে পিছে মাটিত টোকোনেৰে তাল ৰাখি ঘূৰি ঘূৰি গায়। এনেদৰে গীতৰ শেষত দলৰ আটায়ে এক নিৰ্দিষ্ট সময়ৰ মূৰত টোকোনেৰে তিনিবাৰ মাটিত গুৰিয়াই গীতৰ সামৰণি মাৰে। ভাদ মাহৰ পূৰ্ণিমা তিথিৰ দিনা আৰম্ভ কৰি পঞ্চমী তিথিৰ দিনা এই উছৱৰ সামৰণি মাৰে। সামৰণিৰ দিনা ল'ৰাবোৰে ঘৰে ঘৰে গীত-পদ গাই তোলা চাউল-পইচাৰে পথাৰত ‘লগ ভাত' খায়। মূলতঃ এই উৎসৱ পালন কৰা হয় আনন্দৰ বাবে। বাম্বোলপিটা গীত বাম্বোলপিটা গীতবোৰ বাম্বোলপিটা উৎসৱৰ সময়ত গোৱা হয়। তামুলপুৰত প্ৰচলিত বাম্বোলপিটা গীতবোৰ প্ৰধানকৈ তিনিটা ভাগত ভগাব পাৰি। নিচুকনি গীত, বিহুগীত আৰু বিয়াগীতৰ পৰ্যায়ৰ গীত বাম্বোলপিটা গীতবোৰ কেনেদৰে গাব লাগে তলত এটি গীতৰ উদাহৰণেৰে বুজাই দিয়া হ'ল- মনিয়া বেহাৰৰ তেল হৰি হৰি মনিয়া বেহাৰৰ তেল মনিয়া বেহাৰৰ তেল। (মূলগীত) ওহো, ভাঙিও নপৰে ওহো, ছিঙিও নপৰে এনেহে তামুলপুৰীয়া মেল কি আইহাঁত ও বোলে বাইহাঁত ও বোলে বাম্বোল বাম্বোল পিটিব যাং (যাওঁ) (শেষৰছোৱা) ও হুৰে, ও হুৰে, ও হুৰে। প্ৰতিটো গীতৰ অন্তত আনুষংগিকভাৱে উক্ত গীতটোৰ শেষৰছোৱা জোৰা লগাই সমস্বৰে গাব লাগে। গোৱাৰ সময়ত কথাখিনি সকলোৱে মনত ৰাখিব লাগে। প্ৰতিটো গীতৰে দ্বিতীয় ফাকিৰ শাৰী দুটাৰ আৰম্ভণিত থকা ‘ওহো' শব্দটো সুৰব্যঞ্জক ধ্বনি মাথোন। তেনেদৰে প্ৰতিটো গীতৰ শেষতেই “আইহাঁত ও বোলে, বাইহাঁত ও বোলে, বাম্বোল, বাম্বোল পিটিব যাং। ও হুৰে, ও হুৰে, ও হুৰে” ফাকিটো সংযোজিত হয়। এই ফাকিটো মূল গীতৰ অংশ নহয়, সুৰব্যঞ্জক ধ্বনি মাথোন। তলত দুটিমান তামুলপুৰীয়া বাম্বোলপিটা গীত আগবঢ়ালো– (১) নিগনি এ কি আধাৰ খোৱা শহুৰে আইভা লাগছে মূৰ দাঙি চোৱা আহক বা নাহক নকৰং ভয় লেটুং দাঙি দাঙি নাচিম মই এক চৰিয়া কাৰে গুৰা দুই চৰিয়া পানী কি সুখে খাবি তই বাপেৰ গোসাঁনী। ধুন ধুন বাদুলী একবেলা কান্দে মায়েকৰ ঘৰত যাবা নাপাই টালি-টপলা বান্ধে কি আইহাঁত ও বোলে বাইহাঁত ও বোলে বাম্বোল বাম্বোল পিটিব যাং (যাওঁ) ও হুৰে, ও হুৰে, ও হুৰে। (২) সিং জাতি কোকৰা ছাগল জাতি ভোবৰা বাৰী বাৰী চুৱাপাত খায় বাৰী বাৰী চুৱাপাত খায়। ওহো, ছাগাল বুলি নাজানলু ওহো, মই ফৰমত মাৰিলো লোকৰ ছাগাল খোৰাই খোৰাই যায় কি আইহাঁত ও বোলে বাইহাঁত ও বোলে বাম্বোল বাম্বোল পিটিব যাং (যাওঁ) ও হুৰে, ও হুৰে, ও হুৰে। তথ্য সংগ্ৰহ ২. সাহিত্যিক ত্ৰিদশ পাঠকৰ 'দৈনিক অসম' কাকতৰ ৮ ডিচেম্বৰ, ১৯৬৮ চন, সংখ্যাৰ দেওবৰীয়া আলোচনীত প্ৰকাশিত 'তামুলপুৰীয়া চহাগীত বাম্বোলপিটা' শীৰ্ষক প্ৰবন্ধ লগতে ‘ত্ৰিদশ পাঠক ৰচনা সমগ্র’ গ্ৰন্থখনত সন্নিবিষ্ট বাম্বোলপিটা বিষয়ক প্ৰবন্ধসমূহ অসমৰ

38199

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%A7%E0%A7%AE%20%E0%A6%A1%E0%A6%BF%E0%A6%9A%E0%A7%87%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A7%B0

১৮ ডিচেম্বৰ

এইদিনটোত ঘটা কেইটামান উল্লেখযোগ্য ঘটনা- ঘটনাৱলী ১৯৫৮ বিশ্বৰ প্ৰথমটো দূৰ-সংযোগ উপগ্ৰহ আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ পৰা এটলাচ নামৰ ৰকেটৰ দ্বাৰা উৎক্ষেপণ কৰা হয়। ১৯৭৬ মৌলিক কৰ্তব্য সমূহে ভাৰতৰ সাংবিধানিক আইন হিচাপে মৰ্যাদা লাভ কৰে। ২০০৬ সংযুক্ত আৰৱ আমিৰাতত প্ৰথমবাৰৰ বাবে নিৰ্বাচন অনুষ্ঠিত হয়। ২০১৪ ভাৰতী মহাকাশ গৱেষণা সংস্থা (ইছৰ')য়ে নিজৰ ভৱিষ্যৎ প্ৰজন্মৰ প্ৰক্ষেপণ বাহন ৰ পৰীক্ষামূলক উৰণ শ্ৰীহৰিকোটাৰ সতীশ ধাৱন মহাকাশ কেন্দ্ৰৰ পৰা সফলতাৰে সমাপ্ত কৰে। ইয়াৰ উপৰিও (ইছৰ')য়ে নিজৰ মহাকাশ যাত্ৰী কঢ়িয়াই নিব লগীয়া ম'দ্যুল (চমুকৈ ইংৰাজীত ৰ পৰীক্ষা সম্পন্ন কৰে। ২০১৮ বিশ্ব চলচ্চিত্ৰ জগতত অসম আৰু অসমীয়াৰ নাম খোদিত কৰিও একাডেমী এৱাৰ্ডৰ দৌৰত থমকিবলগীয়া হয় ৰীমা দাসৰ ভিলেজ ৰকষ্টাৰ্চ। ২০১৯ অসমৰ দুগৰাকী ব্যক্তিলৈ ২০১৯ বৰ্ষৰ সাহিত্য অকাডেমি বঁটা ঘোষণা। অসমীয়া ভাষাৰ উপন্যাস চাণক্য গ্ৰন্থৰ বাবে ড° জয়শ্ৰী গোস্বামী মহন্তলৈ আৰু বড়ো ভাষাৰ কবিতা পুথি আখাই আথুমনিফ্ৰাই গ্ৰন্থৰ বাবে ড° ফুকন চন্দ্ৰ বসুমতাৰীলৈ এই বঁটা আগবঢ়োৱা হয়। ২০২০ অসম চৰকাৰৰ সাংস্কৃতিক সঞ্চালকালয়ে ২০২০ বৰ্ষৰ বীৰংগনা সতী সাধনী বঁটা অসমৰ বিশিষ্ট সমাজসেৱিকা মিনতি বৰঠাকুৰক দিয়াৰ কথা ঘোষণা কৰে। ২০২১ গুৱাহাটী ৰবীন্দ্ৰ ভৱনত ১১১ সংখ্যক অসমৰ জাতীয় সংগীত ইতিহাস মহোৎসৱৰ সামৰণি অনুষ্ঠান। ২০২২ কাটাৰত অনুষ্ঠিত হোৱা ফিফা বিশ্বকাপ ২০২২ বৰ্ষৰ চূড়ান্ত খেলখন আৰ্জেণ্টিনা আৰু ফ্ৰান্সৰ মাজত হয় আৰু আৰ্জেণ্টিনা বিজয়ী হয়। জন্ম ১৭৫৬ ঘাসীদাস বাবা, সৎনাম ধৰ্মৰ প্ৰৱৰ্তক তথা সৎনামী সমাজৰ গুৰু। সৰুৰে পৰা তেওঁ সমাজত প্ৰচলিত পশু বলি আৰু অন্যান্য অশুভ প্ৰথাৰ বিৰোধিতা কৰিছিল। তেওঁ সমাজক এক নতুন দিশ প্ৰদান কৰাত এক অতুলনীয় অৱদান আগবঢ়াইছিল। তেওঁ জীৱনটো সত্যৰ পথত আগবাঢ়ি যোৱাটোৱেই গুৰু ঘাসীদাসৰ জীৱনৰ চূড়ান্ত লক্ষ্য আছিল। গুৰু ঘাসীদাসে "সৎনাম" (অৰ্থাৎ "সত্য") আৰু সমতাৰ ওপৰত আধাৰিত কৰি মালৱাত সৎনামী সম্প্ৰদায় স্থাপন কৰিছিল। গুৰুৰ শিক্ষা আৰু দৰ্শন শিখ ধৰ্মৰ সৈতে একে। গুৰু ঘাসীদাসে "জয়ৎখাম্ভ" নামৰ সত্যৰ প্ৰতীক এটা সৃষ্টি কৰিছিল বগা ৰং দিয়া কাঠৰ ওপৰত বগা পতাকা। গাঁথনিটোৱে এজন বগা মানুহক সূচায় যি সত্যঅনুসৰণ কৰে "সৎনাম" সদায় স্থিৰ আৰু সত্যৰ স্তম্ভ। বগা পতাকাই শান্তি ৰক্ষা কৰে। মৃত্যু ১৮৫০। ১৮৫৬ জোছেফ জন টমছন, ব্ৰিটিছ পদাৰ্থবিজ্ঞানী আৰু ১৯০৬ বৰ্ষৰ পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ ন'বেল বঁটা বিজয়ী। পাৰমাণৱিক কণা ইলেক্ট্ৰনৰ আৱিষ্কাৰক। এইটোৱেই আৱিষ্কাৰ হোৱা প্ৰথম উপ-পাৰমাণৱিক কণা। টমছন এজন শিক্ষকো আছিল আৰু তেওঁৰ কেইবাজনো গৱেষক ছাত্ৰই ন'বেল বঁটা লাভ কৰিছিল। মৃত্যু ৩০ আগষ্ট, ১৯৪০। ১৮৮৫ অম্বিকাগিৰি ৰায়চৌধুৰী, অসমীয় কবি, গীতিকাৰ, গায়ক, গদ্য-লেখক, সংবাদ-সেৱী, আলোচনী সম্পাদক, সমাজ-সেৱক আৰু ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ সংগ্ৰামী। তেওঁক অসম কেশৰী নামেৰেও জনা যায়। ১৯২১ চনত অসহযোগ আন্দোলনত যোগ দি দুবছৰ জেল খাটে। জেলত থকা সময়ছোৱাত বহুতো গীত লিখিছিল যিবোৰ পাছত ড° বাণীকান্ত কাকতি আৰু বিৰিঞ্চি কুমাৰ বৰুৱাই ইংৰাজীলৈ অনুবাদ কৰি ১৯৪২ চনত নামেৰে প্ৰকাশ কৰিছিল। ১৯২৬ চনত পাণ্ডুত বহা কংগ্ৰেছৰ মহাসভাৰ বাবে তেওঁৰ বিখ্যাত গীত বন্দো কি ছন্দেৰে ৰচনা কৰে। ১৯২৭ চনত গুৱাহাটী সংগীত বিদ্যালয় প্ৰতিষ্ঠা কৰে আৰু সেই একে বছৰতে তেখেত আছিল অসমীয়া সংৰিক্ষণী সভা প্ৰতিষ্ঠা কৰে। ১৯৩২ চনত ইয়েই অসম জাতীয় মহাসভালৈ পৰিণত হয়। অসমক আৰ্থিকভাৱে স্বাৱলম্বী কৰাৰ উদ্দেশ্যে ১৯২৭ চনত গুৱাহাটীত কামৰূপ মায়াবিনী কেমিকেল ৱৰ্কচ প্ৰতিষ্ঠা কৰে। তেওঁৰ ৰচনাসমূহৰ ভিতৰত— "ডেকা ডেকেৰীৰ বেদ(১৯৪২)", "আহুতি(১৯৫৪)", "অনুভূতি (১৯৫৪)", "বেদনাৰ উল্কা(১৯৬৪)", "মোৰ জীৱন ধুমুহাৰ এছাটি(১৯৭৩)" ইত্যাদি। মৃত্যু ২ জানুৱাৰী, ১৯৬৭। ১৯৪৬ ষ্টীভেন এলেন স্পিলবাৰ্গ, এগৰাকী আমেৰিকা চিত্ৰনাট্য লেখক, হলীউড চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক আৰু প্ৰযোজক। নিউ হলীউড যুগৰ এজন মুখ্য ব্যক্তি আৰু আধুনিক ব্লকবাষ্টাৰৰ পথপ্ৰদৰ্শক। তেওঁ হলীউডৰ সৰ্বকালৰ আটাইতকৈ ব্যৱসায়িকভাৱে সফল পৰিচালক। স্পিলবাৰ্গে এতিয়ালৈকে তিনিটাকৈ অস্কাৰ বঁটা, এটা কেনেডি চেণ্টাৰ সন্মান, এটা চেচিল বি ডিমিল বঁটা আৰু এটা এএফআই লাইফ এচিভমেণ্ট বঁটা। ইতিমধ্যে তেওঁৰ সাতখন চলচ্চিত্ৰ লাইব্ৰেৰী অৱ কংগ্ৰেছৰ দ্বাৰা ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ পঞ্জীত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে। ১৯৯৩ চনৰ ৯ জুনত স্পিলবাৰ্গৰ পৰিচালনাত মুক্তি পোৱা বিজ্ঞান কল্পকাহিনীৰ থ্ৰিলাৰ চলচ্চিত্ৰ জুৰাচিক পাৰ্ক সেই সময়ত সৰ্বাধিক উপাৰ্জন কৰা চলচ্চিত্ৰ আছিল। এইখন চলচ্চিত্ৰ হলোকষ্ট আৰু চিণ্ডলাৰৰ নাটক তালিকাত (দুয়োখন ১৯৯৩) অন্তৰ্ভূক্ত হোৱা চলচ্চিত্ৰসমূহৰ ভিতৰত এখন আছিল। ১৯৭১ বৰ্খা দত্ত, এগৰাকী ভাৰতীয় দূৰদৰ্শনৰ সাংবাদিক আৰু লেখক। তেওঁ এনডিটিভি আৰু তিৰাঙ্গা টিভিত প্ৰতিবেদক আৰু বাতৰি সঞ্চালক হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। বৰ্তমান তেওঁ 'মোজো ষ্টৰী' নামৰ নিজৰ ডিজিটেল সংবাদ চেনেল চলায়। তেওঁ হিন্দুস্তান টাইমছ আৰু দ্য ৱাশ্বিংটন পোষ্টৰ এগৰাকী স্তম্ভলেখক। ১৯৯৯ চনত সংঘটিত হোৱা ভাৰত আৰু পাকিস্তানৰ যুদ্ধৰ সংবাদ পৰিবেশনৰ এগৰাকী আগশাৰীৰ প্ৰতিবেদক আছিল। বৰ্খা দত্তক ভাৰতীয় চতুৰ্থ সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মান পদ্মশ্ৰী বঁটাৰে সন্মানিত কৰা হয়। মৃত্যু ১৬৪৫ নুৰ জাহান, মোগল সম্ৰাট জাহাঙ্গীৰৰ বিংশতম তথা শেষৰগৰাকী পত্নী ২০১৩ যতীন্দ্ৰ কুমাৰ বৰগোহাঞি, এগৰাকী অসমীয়া শিক্ষাবিদ, সাহিত্যিক আৰু সাংবাদিক। নগাঁও জিলাৰ জখলাবন্ধা অঞ্চলৰ বাসিন্দা বৰগোহাঞিয়ে জে বি কলেজত অৰ্থনীতিৰ সহকাৰী অধ্যাপক হিচাপে কৰ্মজীৱন আৰম্ভ কৰিছিল। ১৯৯২ চনত তেওঁ গুৱাহাটীলৈ আহে আৰু এখন স্থানীয় দৈনিক বাতৰি-কাকতত সম্পাদক হিচাপে যোগদান কৰে। তেতিয়াৰ পৰা, তেওঁ কেইবাটাও সংবাদ প্ৰতিষ্ঠানত সেৱা আগবঢ়াইছিল। শেহতীয়াকৈ তেখেতে চহৰ ভিত্তিক এখন অনলাইন কাকতৰ মুখ্য সম্পাদক হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। অসম প্ৰকাশন পৰিষদৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত আৰু বৰগোহাঞিৰ দ্বাৰা বঙালী ভাষাৰ পৰা অনূদিত দেৱীপ্ৰসাদ চট্ট্যোপাধ্যায়ৰ 'লোকায়ত দৰ্শন' নামৰ গ্ৰন্থখনৰ বাবে তেওঁ ২০০৯ চনৰ সাহিত্য অকাডেমিৰ অনুবাদ বঁটা লাভ কৰে। ৪৫খনকৈ গ্ৰন্থ ৰচনা কৰা বৰগোহাঞিয়ে ১৫০টাতকৈও অধিক গল্প কেইবাটাও ভাষাত ৰচনা কৰিছিল। তেওঁৰ কেইখনমান গ্ৰন্থৰ নাম হ'ল "অসমৰ অৰ্থনৈতিক ইতিহাস", "অসমৰ সাংস্কৃতিক ইতিহাস ১৯৯১ চনত এই গ্ৰন্থৰ বাবে বিষ্ণু ৰাভা বঁটা)", "অসমৰ উৎসৱ আৰু পূজা", "অসমৰ সাংস্কৃতিক ইতিহাস- প্ৰথম খণ্ড", "অসুৰ সভ্যতাৰ পৰা গোলকীয় দুষ্কৃতিলৈ", মুংডুন চুন খাম এটি সপোনৰ নাম", "ইকেৰাচৰ ডেউকা", "পৃথিৱীৰ মৰম", "একুৰিয়ামত বন্দী মাছ" ইত্যাদি। জন্ম ৮ ছেপ্তেম্বৰ, ১৯৫০। ২০২১ ড° নন্দিনী বৰুৱা শৰ্মা, এগৰাকী অসমৰ আন্তৰ্জাতিক টেবুল-টেনিছ খেলুৱৈ। ১৯৭০ চনৰ সময়ছোৱাত খুব কম বয়সতে ৰাজ্যিক স্তৰৰ টেবুল-টেনিছ প্ৰতিযোগিতাত ছোৱালী আৰু মহিলা শাখাত চেম্পিয়ন হৈ নিজৰ পাৰদৰ্শিতা দাঙি ধৰিছিল। ১৯৭৪ চনৰ টেবুল-টেনিছ প্ৰতিযোগিতাত ছোৱালীৰ শাখাত পদ্মাৱতী ট্ৰফী বিজয়েৰে উচ্চ সন্মান বুটলিছিল। তেওঁ হৈছে জাপানত অনুষ্ঠিত হোৱা এছিয়ান চেম্পিয়নশ্বিপ টেবুল-টেনিছত ভাৰতীয় দলক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা অসমৰ প্ৰথমগৰাকী খেলুৱৈ। দিছপুৰ মহাবিদ্যালয়ৰ ইংৰাজী বিভাগৰ অধ্যাপক হিচাপে অৱসৰ গ্ৰহণ কৰা বৰুৱা শৰ্মাই অসম টেবুল-টেনিছ সংস্থা আৰু অল ইণ্ডিয়া টেবুল-টেনিছ ফেডাৰেচনৰ উপ-সভাপতি পদতো কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। দিৱস জাতীয় চেতনা দিৱস। অসম কেশৰী অম্বিকাগিৰি ৰায়চৌধুৰীৰ প্ৰতি সন্মান জনাই ১৮ ডিচেম্বৰৰ পৰা ০২ জানুৱাৰীলৈ অসমীয়া জাতীয় জীৱন সংগঠন পষেক পালন কৰা হয়। আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰবজনকাৰী দিৱস, ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ উদ্যোগত পৃথিৱীৰ বিভিন্ন দেশত এই দিৱস পালন কৰা হয়। ৰাষ্ট্ৰীয় দিৱস(কাটাৰ)। গণতন্ত্ৰ দিৱস(নাইজাৰ)। তথ্য সংগ্ৰহ (১) শিৱনাথ বৰ্মন, অসমীয়া জীৱনী অভিধান, চতুৰ্থ বনলতা সংশোধিত সংস্কৰণ, ২০১৮।(২) দি আছাম ট্ৰিবিউন বাতৰি কাকত।(৩) অসমীয়া প্ৰতিদিন বাতৰি কাকত, ২০১৮, ২০১৯, ২০২০ আৰু ২০২১ বৰ্ষৰ ১৮ ডিচেম্বৰৰ সংখ্যাকেইটা।'' বাহ্যিক সংযোগ বিবিচি: এই দিনটোত ঘটা কেইটামান উল্লেখযোগ্য ঘটনা দ্য নিউয়ৰ্ক এই দিনটোত ঘটা কেইটামান উল্লেখযোগ্য ঘটনা ইছৰ'ৰ প্ৰেছ

58904

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%B0%E0%A7%82%E0%A6%AA%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A7%80%E0%A6%AE

ৰূপালীম

ৰূপালীম হ'ল জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা ৰচিত তৃতীয়খন সম্পূৰ্ণ নাটক। ১৯৩৬ চনত ৰচিত এই নাটখনিত সাতটাকৈ অংক আছে। ১৯৩৭ চনত এই নাটখন প্ৰথমতে তেজপুৰৰ বাণ ৰঙ্গমঞ্চত মঞ্চস্থ কৰা হয়। কিছু সংশোধনৰ পিছত এই নাটখন ডিব্ৰুগড়ৰ ড্ৰামাটিক আৰ্ট ছোছাইটীয়ে ডিব্ৰুগড়ত দুবাৰকৈ অভিনয় কৰে। এই ৰোমাণ্টিক বিয়োগান্তক নাটখন জ্যোতিপ্ৰসাদৰ অন্যতম শ্ৰেষ্ঠ শিল্প বুলি অভিহিত কৰা হয়। পটভূমি ৰূপালীম নাটৰ পৰিঘটনা সংঘটিত হৈছে দুই কাল্পনিক ৰাজ্য ৰূকমী আৰু প্ৰান্তৰ ভূমিখণ্ডত। ৰূপালীম ৰূকমী ৰাজ্যৰ অতীৱ সুন্দৰী যুৱতী আৰু চফল ডেকা মায়াব' তেওঁৰ পাণিপ্ৰাৰ্থী। এক বাঘ চিকাৰক লৈ হোৱা সংঘাতৰ ফলস্বৰূপে প্ৰান্ত দেশৰ ৰজা মণিমুগ্ধই ৰূপালীমক দেখা পাই আৰু বলপূৰ্বক অপহৰণ কৰি লৈ যায়। ইপিনে মণিমুগ্ধৰ পৰাক্ৰমত ত্ৰস্তমান ৰূকমী ৰাজ্যৰ ৰজাই এই বিষয়ে অৱগত হৈও একো পদক্ষেপ নোলোৱাত তেওঁৰ ভনী তথা মণিমুগ্ধৰ বাকদত্তা ইতিভেনে শাসনৰ জৰী নিজৰ হাতত লৈ মণিমুগ্ধৰ ৰাজ্য আক্ৰমণ কৰে। মণিমুগ্ধৰ সেনাপতি ৰেণথিয়াঙে সকলোকে পৰাস্ত কৰে আৰু ৰূকমী দেশৰ বহু ঘৰ-দুৱাৰ জ্বলাই দিবলৈ সেনা পঠিয়াই। মণিমুগ্ধই ৰূপালীমক তাইৰ দেহা আত্মসমৰ্পণ কৰিলে মায়াব' আৰু জুনাফাক মুকলি কৰি দিম বুলি চৰ্ত ৰাখে আৰু ৰূপালীম মান্তি হয়। সেইমতে সকলোকে মুকলি কৰি দিয়া হয় আৰু ৰূপালীম মণিমুগ্ধৰ ওচৰলৈ যায়। কিন্তু ৰূপালীমৰ সততাত মুগ্ধ হৈ মণিমুগ্ধই তাইৰ দেহ স্পৰ্শ নকৰে। ৰূপালীম ৰূকমী ৰাজ্যলৈ ঘূৰি যোৱাৰ পিছত সকলোৱে তাইক অসতী বুলি ঘৃণা কৰে আৰু ৰাজকুঁৱৰী ইতিভেনে ঈৰ্ষাপৰায়ণ হৈ ৰূপালীমক হত্যা কৰি জ্বলাই দিয়ে। চৰিত্ৰসমূহ মণিমুগ্ধ প্ৰান্ত দেশৰ অধিপতি ৰেণথিয়াং মণিমুগ্ধৰ সেনাপতি ৰূকমীৰাজ ৰূকমী ফৈদৰ ৰজা মায়াব’ এজন বলিষ্ঠ ৰূকমী ডেকা ৰিমু আন এজন ৰূকমী ডেকা জুনাফা এজন ৰূকমী বুঢ়া ইতিভেন ৰূকমীৰাজৰ ভনীয়েক ৰূপালীম ৰূপহী ৰূকমী গাভৰু, জুনাফাৰ জীয়েক লিগিৰী, নাচনী, ৰূকমী গাভৰু, প্ৰজা, সৈন্য-সামন্ত, বিষয়া-ডাঙৰীয়া আদি। চৰিত্ৰবিন্যাস ৰূপালীম ৰূপালীম চৰিত্ৰটিৰ ওপৰত নাট্যকাৰে পৰ্বতীয়া সৰলতা আৰোপ কৰিছে। প্ৰেমিকৰ প্ৰতি প্ৰেম প্ৰকাশত তাইৰ এক পাৰ্বত্য স্বাভাৱিকতা আছে। ৰূপালীম কেতিয়াও নিজৰ ৰূপক লৈ গৌৰৱান্বিত নহয়। কেতিয়াও তাই মণিমুগ্ধক নিজৰ কোনো দুৰ্বল দিশ দেখুওৱা নাই। নিজৰ সন্মান ৰক্ষাৰ বাবে তাই শেষলৈকে যুঁজিছে। শেষত যদিও তাই আত্মসমৰ্পণ কৰিছে, তাই মণিমুগ্ধৰ সৈতে বিনিময় কৰিছে নিজ মাতৃভূমিৰ ভৱিষ্যত তথা ৰাজ্যবাসী আৰু পিতৃ তথা প্ৰেমিকৰ জীৱন। ৰূপালীমে সহজ মহত্ত্বৰে চৰম মূল্য দিও ব্যক্তিগত প্ৰেমৰ সংকীৰ্ণতা অতিক্ৰম কৰিছে। ৰূপালীমৰ এই পদক্ষেপ অতি সাহসী আৰু আত্মত্যাগী। কিন্তু নিজ ৰাজ্যবাসী, নিজ পিতৃয়েই ৰূপালীমক প্ৰত্যাখ্যান কৰিছে। ইতিভেন ইতিভেনৰ চৰিত্ৰটি বহুত জটিল। তাই কৌশলী, ঈৰ্ষাপৰায়ণ আৰু প্ৰতিশোধপৰায়ণ। ইতিভেনে বহু সমযত ৰূপালীমৰ পৰা নায়িকাৰ পদ কাঢ়ি নিব খোজে। মণিমুগ্ধই যি জুইৰে ৰূকমী ৰাজ্য পুৰি ছাৰখাৰ কৰিলে দৰাচলতে সেয়া ইতিভেনৰ ইৰ্ষাৰ জুই। প্ৰথমাৱস্থাত ইতিভেনৰ প্ৰেম সৰল আছিল। কিন্তু ৰজাৰ বাকদত্তা ইতিভেনে ৰূপালীমৰ দৰ সাধাৰণ ছোৱালী এজনীৰ ওচৰত নিজৰ পৰাজয স্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰিলে। কিছু ক্ষেত্ৰত তেওঁক লেডী মেকবেথৰ লগত ৰিজাব পাৰি কাৰণ লেডী মেকবেথেও স্বামীয়ে জগাই তোলা উচ্চাকাংখ্যা পূৰণ কৰিবলৈ উগ্ৰমূৰ্ত্তি ধাৰণ কৰিছিল। অৱশ্যে ইতিভেনৰ ক্ষেত্ৰত এই কুটিল ৰূপৰ কাৰণ আছিল তাইৰ আহত আত্মসন্মান। মণিমুগ্ধ মণিমুগ্ধৰ দৰে চৰিত্ৰ সেই সময়ৰ সাহিত্যত নতুন। চৰিত্ৰ সৃষ্টি হিচাপে ই অনন্য সাধাৰণ। নাটখনৰ সামন্তযুগীয় পৰিৱেশত মণিমুগ্ধৰ দৰে নিষ্ঠুৰ নৃপতি ব্যতিক্ৰম নহয়। মণিমুগ্ধক ৰোম সম্ৰাট নিৰোৰ লগত তুলনা কৰা হৈছে কাৰণ তেওঁ চুবুৰীয়া ৰাজ্য জলাই ছাৰখৰ কৰি নিজে ফটিকাৰ ৰাগিত ৰূপালীমৰ ওচৰত প্ৰেম নিবেদন কৰি আছিল। ৰূপালীমৰ ৰূপত আসক্ত বুলিলেও মণিমুগ্ধই ইতিভেনক ভাল পাঁও বুলি কৈছে। তেওঁৰ এই চৰিত্ৰও কোনো অচিনাকি অভ্যাস নহয়। কিন্তু মণিমুগ্ধই ৰূপালীমক অপহৰণ কৰি আনি শৰীৰ স্পৰ্শ কৰা নাই। মনিমুগ্ধৰ চৰিত্ৰৰ এই দিশৰ মাজেৰে তেওঁৰ আত্মিক অনুভূতি আৰু মানসিক সৌন্দৰ্যৰ চিনাকি দি নাট্যকাৰে তেওঁক সাধাৰণ চৰিত্ৰৰ উৰ্ধত ৰাখিলে। মণিমুগ্ধই কৈছে যে ৰূপালীমক অপহৰণ কৰাৰ সময়ত তেওঁ এটা বিচা আছিল আৰু ৰূপালীমৰ প্ৰেমত পৰি তেওঁ এটা পখিলা হৈছে। পিছলৈ মণিমুগ্ধই তেওঁৰ কামুক, অত্যাচাৰী ব্যক্তি হৈ থকা নাই। ৰূপালীমক সসন্মানে মুকলি কৰি দি মণিমুগ্ধই যি অনুভূতি প্ৰৱণতা দেখাইছে সেয়া সমকালীন সাহিত্যত এক নতুন পদক্ষেপ। শৈলী ৰূপলীম এখনি ৰূপকধৰ্মী নাট। প্ৰথম অংকৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই ৰূপালীম এটো ৰোমাণ্টিক কাহিনী। প্ৰথম দৃশ্যত ৰূপালীম আৰু মায়াব'ৰ অন্তৰংগতাই নাটখনৰ পথ সুনিৰ্দিষ্ট কৰি থৈছে। আকৌ পিতৃৰ বাধা সত্ত্বেও ৰূপালীমে মায়ব'ক আপোন কৰিব বিচাৰিছে যাৰ দ্বাৰা নাট্যকাৰে বুজাব খুজিছে যে সামাজিক অনুষ্ঠান আৰু অনুশাসনে বান্ধি ৰাখিলেও প্ৰেমৰ সীমনা নাই। কিন্তু সৌন্দৰ্য আৰু প্ৰেমৰ এই উদাৰতাৰ বিপৰীতে বলী আৰু অত্যাচাৰীৰ আগ্ৰাসী অভিযানৰ কথাও ৰূপালীমত আছে। কেৱল ভোগৰ বাবে সৌন্দৰ্যৰ অন্বেষনত থকা নিৰ্মম হৃদয়ৰ কথাও ৰূপালীমত নাট্যকাৰে কৈছে। কিন্তু ৰূপালীম অকল প্ৰেম-বিৰহ-হিংসাৰ নাটক নহয়। সেই সময়ৰ সাম্ৰাজ্যবাদী উপদ্ৰৱ,অন্যায়-অবিচাৰ সম্পৰ্কে জ্যোতিপ্ৰসাদে যি চেতনা অৰ্জন কৰিছিল সিয়ে নাটকৰ কাহিনীৰ ওপৰত ৰেখাপাত কৰিছে। ৰূপালীমৰ আত্মত্যাগে মণিমুগ্ধৰ লালসাক জয় কৰি তেওঁক মহত্ত্বৰ স্তৰলৈ উন্নীত কৰিছে। গান্ধীজীয়ে নাট্যকাৰৰ মনোজগত দখল কৰি থকাৰ ইয়ে প্ৰমাণ কঢ়িয়াইছে। মণিমুগ্ধৰ ৰূপান্তৰে নাটখনিৰ বাবে সঁচাৰকাঠি স্বৰূপ। ৰূপালীম নাটত বেলজিয়ামৰ নাট্যকাৰ মৌৰিচ মেটাৰ্লিংকৰ নাট মন্নভেন্না প্ৰভাৱ পৰা বুলি নাট্যকাৰে পাতনিত উল্লেখ কৰিছে। কিন্তু মন্নাভেন্না এখন স্থৈতিক নাট। তাৰ নাটকীয় গতিশীলতা কম। আনহাতে ৰূপালীম অতি নাটকীয় ক্ৰিয়াৰে পূৰ্ণ আৰু খৰ গতিৰ। নাট্যকাৰে এই ৰোমাণ্টিক ট্ৰেজেডিখন স্বকীয় বৈশিষ্ট্যৰে এক মৌলিক সৃষ্টি কৰি তুলিব পাৰিছে। গীত কথাচিত্ৰৰ ভাষাত জ্যোতিপ্ৰসাদৰ নাটকত গীতৰ ব্যৱহাৰক )ৰ লগত তুলনা কৰিব পাৰি। শ্বেইকছপীয়েৰৰ নাটৰ গীতৰ দৰেই ই গভীৰ আৰু ব্যঞ্জনাময়। নাটকৰ প্ৰথম দৃশ্যতেই ৰূপালীম আৰু মায়াব'ই প্ৰেমালাপত নিমগ্ন হোৱাৰ আগত আৰম্ভণি গীত বাজিছে- এই গীতে সমাজৰ বাধা নামানি প্ৰবাহমান গতিত বৈ থকা প্ৰেমৰ নৈ খনৰ কথা কৈছে। ঠিক তেনেদৰে মণিমুগ্ধৰ হৃদয় পৰিৱৰ্তন হোৱাৰ সময়ত নাট্যকাৰে কোনো দীঘল,নাটকীয় সংলাপ দিয়া নাই। বৰং গীত বাজিছে- অন্য কোনো সংলাপ বা স্বগতোক্তিতকৈ এই গীতে অধিক কথা বহন কৰিছে। নাটকখনৰ গীত সমূহ হ'ল- জিৰ জিৰ জিৰ জিৰ নিজৰি জিলিকা পাখিৰে অ’ সোণ ম’ৰা চৰাই অ’ সখি আজি যৌৱন বন জুৰি জয় আলোকময় তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ ৰূপালীম (১৯৪৮) অসমীয়া ৱিকিউৎসত পঢ়ক ৰূপালীম অসমীয়া

5015

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A7%B0

সত্ৰ

"সত্ৰ" হৈছে মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱ আৰু শ্ৰীশ্ৰী মাধৱদেৱে অসমত নৱবৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰৰ বাবে স্থাপন কৰা এক অনুষ্ঠান। ইষ্টদেৱতাক উপাসনা কৰা, ধৰ্মীয় তত্ত্ব চৰ্চা কৰা আৰু প্ৰসাৰ ঘটোৱা সত্ৰৰ ঘাই লক্ষ্য। ধৰ্ম চৰ্চাৰ উপৰিও সত্ৰসমূহ মহাপুৰুষীয়া তথা অসমীয়া সংস্কৃতি যেনে বৰগীত, সত্ৰীয়া নৃত্য, চালি নৃত্য, ঝুমুৰা নৃত্য, দশাৱতাৰ নৃত্য আদিৰ লগতে পুৰণি পুথি-পাজি আৰু আন আন বুৰঞ্জীমূলক সমলৰ ভঁৰাল। প্ৰথমতে অসমত ৬৬৫খন সত্ৰ আছিল যদিও এতিয়া তাৰে বেছিভাগৰে অস্তিত্ব নাই। এইকেইখনৰ ভিতৰত ৬৫খন কেৱল মাজুলীতে স্থাপন কৰা হৈছিল যাৰ ভিতৰত এতিয়া ২২ খনহে আছে। ইতিহাস মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱৰ ধৰ্ম প্ৰচাৰৰ আদিকালতে সত্ৰৰ উৎপত্তি হোৱা বুলি ধাৰণা কৰা হয়। শঙ্কৰদেৱে তেওঁৰ জন্মস্থান বৰদোৱাত প্ৰথমখন সত্ৰ স্থাপন কৰিছিল। নতুনকৈ ধৰ্ম প্ৰচাৰ কৰা ঠাইত তেওঁ "প্ৰাৰ্থনা ঘৰ" (হৰি গৃহ) স্থাপন কৰিছিল যি পিছলৈ সাংস্কৃতিক কেন্দ্ৰৰ ৰূপ লয়। ইয়াক "থান"(সংস্কৃত- স্থান) বুলি কোৱা হৈছিল। অসমৰ ইমূৰৰ পৰা সিমূৰলৈ ধৰ্ম প্ৰচাৰৰ বাবে যাত্ৰা কৰোঁতে তেওঁ ঠায়ে ঠায়ে থান স্থাপন কৰিছিল। বৰদোৱাৰ পিছতে শংকৰদেৱে আহোম ৰজাৰ ৰোষত পৰি ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ উত্তৰ পাৰলৈ আহি ধুৱাহাট বেলগুৰিত সত্ৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ কথা চৰিত পুথিত উল্লেখ আছে। তাৰপিছত দক্ষিণ পাৰত ক্ষেত্ৰী, কাপালত, চুণপোৰা, পালেদি, কমাৰকুছি আদি ঠাইলৈ গৈ সত্ৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰে। ইয়াৰ পিছতে সমসাময়িকভাৱে শংকৰদেৱে পাটবাউসীত, হৰিদেৱে মানৰিত, দামোদৰদেৱে বৈকুণ্ঠপুৰত আৰু মাধৱদেৱে সুন্দৰীদিয়া, গণককুছি আৰু বৰপেটাত সত্ৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰে। শংকৰদেৱে দিয়া দায়িত্ব পালন কৰি গোপালদেৱে পৰৱৰ্ত্তীকালত উজনি অসমৰ ডেবেৰাপাৰত প্ৰথম সত্ৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰে। সত্ৰৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ কম সময়ৰ ভিতৰতে ধৰ্ম প্ৰচাৰৰ উপৰিও সাহিত্য, সংগীত, নৃত্য, নাট, স্থাপত্য, ভাস্কৰ্য্য আদি কলাসমূহৰ চৰ্চা আৰু অনুশীলনৰ কেন্দ্ৰৰূপে পৰিগণিত হৈ উঠে। তদুপৰি, নামঘৰ, মণিকুট, গুৰুগৃহ, ভকতৰ হাটী, ভঁৰাল ঘৰ, অতিথিশালা, কৰাপাট আদি নিৰ্মাণেৰে সত্ৰৰ পৰিসৰ বৃ্দ্ধি কৰা হ’ল। এনেদৰে পূৰ্ণ পৰ্য্যায়ৰ সত্ৰ স্থপনত অগ্ৰণী ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিছিল মাধৱদেৱ আৰু দামোদৰদেৱে। শঙ্কৰদেৱৰ প্ৰধান শিষ্য মাধৱদেৱ বৰপেটাত স্থাপন কৰা থানখনেই আছিল সৰ্ববৃহৎ। মাধৱদেৱে এক শৰণ নাম ধৰ্ম প্ৰচাৰৰ দায়িত্ব ন্যস্ত কৰা বাৰজন মুখ্য শিষ্যইও অসমৰ ভিন ভিন ঠাইত থান স্থাপন কৰে। এই থানবোৰেই কালক্ৰমত বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ প্ৰাণকেন্দ্ৰ "সত্ৰ" নামেৰে জনাজাত হয়। সত্ৰ নামৰ উৎপত্তি "সত্ৰ" শব্দটোৰ আভিধানিক অৰ্থ হৈছে অধিবেশন, হোম-যজ্ঞানুষ্ঠান, নিবাসস্থান। এই শব্দ প্ৰথমে "শতপথ ব্ৰাহ্মণ"ত "আহুতি" বুজাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। ভাগৱত গীতাতো এই শব্দটো ভিন ভিন ঠাইত ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। গীতাত উল্লেখ থকা অনুসৰি বিষ্ণুক্ষেত্ৰ নৈমিষাৰণ্যত শৌনকাদি ঋষিসকলে স্বৰ্গপ্ৰাপ্তিৰ কাৰণে হাজাৰ বছৰ ধৰি যি অনুষ্ঠান পাতি আছিল সেয়ে সত্ৰ। কিন্তু অসমৰ নৱবৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ আমোলত শঙ্কৰদেৱে ধৰ্ম প্ৰচাৰৰ বাবে কিছুকাল থকা স্থানসমূহেই "সত্ৰ" বুলি জনাজাত হয়। গতিকে অসমত সত্ৰ শব্দটো বৈষ্ণৱ ধৰ্ম পালন আৰু প্ৰচাৰৰ বাবে গুৰু-শিষ্য সমন্বিতে থকা কেন্দ্ৰ অৰ্থত ব্যৱহাৰ হয়। সত্ৰ অনুষ্ঠানৰ মূল স্বৰূপ নিৰ্ণয় কৰি সত্ৰ শব্দৰ পূ্ৰ্ণ ব্যাখ্যা প্ৰথমবাৰৰ বাবে ’শৰণ মালিকা’ত ভট্টদেৱে উল্লেখ কৰিছিল। সত্ৰৰ আন এক অৰ্থ হ’ল ধৰ্ম, শৰণ আদি আধ্যাত্মিক শিক্ষা দিয়া কাৰ্য্য। শংকৰদেৱে ব্ৰাহ্মণক পোনপটিয়াকৈ নিজে শৰণ নিদি ব্ৰাহ্মণৰ দ্বাৰা দিয়া কাৰ্য্যত সত্ৰ শব্দ ব্যৱহাৰ কৰা দেখা যায়। অৱশ্যে সেই সময়ত সত্ৰ শব্দৰ বহুল প্ৰয়োগ হোৱা নাছিল। তাৰ পৰিৱৰ্ত্তে কীৰ্তন ঘৰ, হৰিগৃহ, থান আদি শব্দৰহে ব্যাপক প্ৰচলন আছিল। গুৰুজনাই বৰদোৱা বা বট্ৰদৱাত স্থাপন কৰা সত্ৰখনেই প্ৰথম সত্ৰ। তাত তেওঁ এটা প্ৰাৰ্থনা ঘৰ সজায় য'ত নাম-কীৰ্তনৰ লগতে ধৰ্মীয় আলোচনাও হৈছিল। শঙ্কৰদেৱৰ পিছৰ যুগত তেওঁ বা আন আন গুৰুসকলে কিছুকাল থকা সত্ৰসমূহ যেনে বৰদোৱা, বেলগুৰি, বৰপেটা আদিক সত্ৰৰ সলনি "থান" বুলি কোৱা হ'ল। কোনো কোনো জীৱনীকাৰে অৱশ্যে "সত্ৰ" আৰু "থান"ৰ প্ৰভেদ নাৰাখে। সত্ৰৰ পদসমূহ সত্ৰাধিকাৰ আৰু তেওঁৰ সহকাৰীসকলে সত্ৰ এখনৰ কাম-কাজ পৰিচালনা কৰে। সত্ৰত তলত দিয়া সদস্যসকল থাকে: অধিকাৰ তেওঁ হৈছে সত্ৰৰ ধাৰ্মিক আৰু আধ্যাত্মিক দিশৰ মুৰব্বী। দীক্ষা গ্ৰহণৰ অনুষ্ঠান "শৰণ" আৰু "ভজন" তেওঁৰ প্ৰত্যক্ষ তত্ত্বাৱধানত অনুষ্ঠিত হয়। তেওঁক "সত্ৰীয়া" বা "মহন্ত" বুলিও কোৱা হয়। ডেকা-অধিকাৰ সহ মুৰব্বী। ক্ষমতা আৰু সন্মানৰ ক্ষেত্ৰত অধিকাৰৰ পিছতেই তেওঁৰ স্থান। অধিকাৰৰ মৃত্যু হ'লে বা অধিকাৰৰ অনুপস্থিতিত ডেকা-অধিকাৰেই সত্ৰৰ দায়িত্বভাৰ গ্ৰহণ কৰে। ভকত যদিও যিকোনো ভক্তকে "ভকত" বুলি ক'ব পাৰি তথাপি সত্ৰৰ পৰিচালনাত সহযোগ কৰা বা সত্ৰৰ চোহদতে বসবাস কৰা ভক্তসকলকহে "ভকত" বুলি কোৱা হয়। অবিবাহিত এই ভকতসকলক "কেৱলীয়া ভকত" বুলিও কোৱা হয়। শিষ্য সত্ৰৰ আন আন ভক্তসকলক শিষ্য বুলি কোৱা হয়। অসমৰ বহুতো বৈষ্ণৱ পৰিয়ালৰ সত্ৰৰ প্ৰতি আনুগত্য থাকে। ইয়াৰ উপৰিও ব্যৱস্থাপনা আৰু ধৰ্মীয় কাৰ্য সুকলমে চলাবলৈ বিভিন্ন পদ থাকে। ডাঙৰ সত্ৰত থকা এনে পদসমূহ হ'ল বৰ-ভাগতী বৰ-শ্ৰাৱণী বৰ-পাঠক বৰ-নাম লগোৱা বৰ-গায়ন বৰ-বায়ন বৰ-ভাণ্ডাৰী চাউল-ভঁৰালী গুৱা-ভাণ্ডাৰী বৰ-আলধৰা বৰ-কাকতী বৰ-মেধি বৰ-খাটনিয়াৰ সত্ৰৰ গঠন সত্ৰসমূহ গঠনৰ তিনিটা মুখ্য স্তৰ থাকে- মূলসত্ৰ, আজ্ঞাপৰ সত্ৰ আৰু শাখা সত্ৰ। কোনোবা এগৰাকী মহাপুৰুষৰ পোনপটীয়া আজ্ঞাৰে প্ৰতিষ্ঠা হোৱা সত্ৰক মূলসত্ৰ, সেই সত্ৰৰ গুৰুৰ আজ্ঞালৈ প্ৰসিদ্ধ শিষ্য বা ভক্তই আন এঠাইত প্ৰতিষ্ঠা কৰিলে সেই সত্ৰক আজ্ঞাপৰ সত্ৰ আৰু মূল সত্ৰৰ বিশেষ প্ৰতীক লৈ সত্ৰীয়া আৰ্হি ৰাখি আন এঠাইত সত্ৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰিলে সেই সত্ৰক শাখা সত্ৰ বুলি কোৱা হয়। সত্ৰৰ মূল অংশসমূহ সত্ৰৰ মূল অংগসমূহ হৈছে- নামঘৰ আৰু মণিকুট, গুৰু গৃহ, ভঁৰাল, বৈষ্ণৱ-গৃহ চাৰিহাটী, কৰাপাট, অতিথিশালা, নাট্যশালা আৰু ভোগঘৰ। নামঘৰ আৰু মণিকুট নামঘৰ আৰু মণিকুট সত্ৰৰ কেন্দ্ৰবিন্দু। এই নামঘৰ আৰু মণিকুট সাধাৰণতে সত্ৰৰ প্ৰায় মাজভাগত পূবা-পশ্চিমাকৈ থাকে। নামঘৰৰ চাৰিওকাষে ভক্তসকলৰ প্ৰদক্ষিণৰ বাবে চালি থাকে। সত্ৰবিশেষে এই চালি মুকলি বা বেৰি ৰখা হয়। নামঘৰৰ মাজভাগতে চৈধ্য প্ৰসংগ, ভাগৱত পাঠৰ বাবে ভাগৱতৰ আসন, পদ পাঠৰ বাবে পদৰ আসন আদি নিৰ্দিষ্ট স্থানত থাকে। নামঘৰৰ মূল খুঁটাৰ কাষত গুৰুৰ আসন থাকে। নামঘৰৰ লগত সংলগ্ন কৰি সুকীয়াকৈ এক পৃথক ঘৰ নিৰ্মাণ কৰি ভাগৱত বা মূৰ্তি ৰখা হয় আৰু এই ঘৰক মণিকুট বুলি কোৱা হয়। ঈশ্বৰ উপাসনাৰ বাবে সিংহাসন প্ৰতিষ্ঠা কৰি তাতে ভাগৱত স্থাপন কৰা হয়। এই স্থান সৰ্বোচ্চৰূপে গণ্য কৰা হয়। মণিকুটক বৰপেটা কমলাবাৰী আদি সত্ৰত ভাঁজঘৰ বুলি কোৱা হয়। মূলত: ভাঁজ দি পৃথককৈ সঁজা হয় বাবেই এই নাম। সত্ৰৰ মণিকুটত অষ্টপ্ৰকাৰৰ মূৰ্তিৰ যিকোনো এবিধ মূৰ্ত্তি স্থাপন কৰাৰ নিয়ম। এই অষ্টপ্ৰকাৰ হৈছে- শিলৰ,কাঠৰ, অষ্ট ধাতুৰ, লেপন,লেখন (আখৰ), বালি-মাটি, মনৰ কল্পিত আৰু মণিৰে তৈয়াৰী মূৰ্তি। সাধাৰণতে সত্ৰৰ মণিকুটত শিল, সোণ বা পিতলৰ মূৰ্তি থাকে। নামঘৰৰ সম্মুখ ভাগত মুকলিকৈ সঁজা আৰু চিত্ৰ-বিচিত্ৰ ৰূপত সঁজোৱা অংশটোক ৰাঙলী চ’ৰা বুলি কোৱা হয়। এই চ’ৰাত ধৰ্মীয় বিচাৰ আদি নিষ্পত্তি কৰা হয়। গুৰু গৃহ সত্ৰীয়া জীৱনৰ পথ প্ৰদৰ্থক হ’ল গুৰু। সত্ৰৰ সকলো কমৰ পৰিচালনা আৰু সত্ৰ সংৰক্ষণৰ দায়িত্ব গুৰুৰ ওপৰত থাকে। সেয়ে গুৰুক সত্ৰাধিকাৰ বুলি কোৱা হয়। সত্ৰাধিকাৰৰ বাবে সত্ৰৰ সোঁমাজতে নামঘৰৰ মণিকুটৰ কাষত স্থান নিৰ্দিষ্ট কৰি থোৱা থাকে। বহু সত্ৰত অৱশ্যে অন্যন্য বৈষ্ণৱ বা ভকতসকলে থকা হাটীৰ লগতে সত্ৰাধিকাৰৰ বাসভৱন থাকে। ভঁৰাল ঈশ্বৰ উপাসনাৰ উপাচাৰসমূহ, সত্ৰৰ যাবতীয় সমপ্দ আৰু ভৰণ-পোষণৰ সামগ্ৰীসমূহ ভঁৰালত ৰখা হয়। এই ভঁৰাল-গৃহ সাধাৰণতে সত্ৰৰ মাজভাগত নামঘৰৰ আশে পাশে থাকে। কোনো কোনো সত্ৰত এই ভঁৰালৰ ভাগ দুটা- চাউলকে আদি কৰি অন্য সা-সামগ্ৰী ৰখা স্থানক চাউল ভঁৰাল আৰু ধন-সম্পত্তি আদি ৰখা স্থানক ধন ভঁৰাল বুলি কোৱা হয়। সত্ৰৰ কৰ-বৰঙনিৰ বাবদ ৰাইজৰ পৰা আৰু সত্ৰত খাট-পাম আদিৰ পৰা অহা ধান-চাউল আদি চাউল ভঁৰালত জমা থাকে, তেনেদৰে টকা-পইচা, অলংকাৰ, সোণ-ৰূপ, কাঁহ-পিতলৰ বাচন-বৰ্তন, কাপোৰ, গামোচা আদি ধন ভঁৰালত জমা থাকে। বৈষ্ণৱ-গৃহ চাৰিহাটী নামঘৰ-মণিকুট স্থানক সন্মুখত লৈ সত্ৰৰ চাৰিওফালে বৈষ্ণৱসকলে একোটা বহা পৰিচালনা কৰি সমূহীয়াভাৱে বাস কৰে আৰু এই ঠাইক ’হাটী’ অৰ্থাৎ শাৰী পাতি থকা ঘৰৰ সমষ্টি বুলি কোৱা হয়। চাৰিওদিশত চাৰিটা হাটী থাকে বাবে এই হাটীসমূহক পূব হাটী, পশ্চিম হাটী, উত্তৰ হাটী আৰু দক্ষিণ হাটী বুলি জনা যায়। পূ্ৰ্বতে হাটী ঘৰ এখন চালিৰ তলত এটা দীঘল ঘৰ হিচাপে নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল যদিও বৰ্তমান হাটীৰ গঠনৰ কিছু পৰিৱৰ্তন হৈছে। হাটীৰ অন্তৰ্গত প্ৰত্যেকটো ঘৰক একোটা ’বহা’ বুলি কোৱা হয়। কৰাপাট সত্ৰৰ সন্মুখত সত্ৰলৈ সোমোৱা পথৰ আৰম্ভণিতে থকা মুখ্য তোৰণখনক কৰাপাট বুলি জনা যায়। কৰাপাট দুখন-সত্ৰলৈ সোমোৱা পথৰ আৰম্ভণিতে ’বহি: কৰাপাট’ আৰু সত্ৰীয়া পৰিৱেশৰ ভিতৰলৈ সোমোৱা ঠাইত থকা ’অন্ত: কৰাপাট’। কৰাপাটত সাধাৰণতে হাতী, সিংহ, ম’ৰা আদি প্ৰতীক চিহ্ন থাকে। ভিতৰ কৰাপাটৰ আগতেই যানবাহন আৰু পাদুকা আদি ত্যাগ কৰিহে প্ৰবেশ কৰাৰ নিয়ম। অতিথিশালা সত্ৰলৈ অহা শিষ্য বা অন্য অতিথিৰ বাবে সত্ৰত অতিথিশালা থাকে। অতিথিশালাৰ সুবিধা নথকা সত্ৰ সমূহত বৈষ্ণৱ বহাবিলাকতে থকাৰ ব্যৱস্থা কৰা হয়। নাট্যশালা সত্ৰত তিথি, ভাওনা আদিৰ আখৰা কৰাৰ বাবে সুকীয়াকৈ নাট্যশালা বা আখৰা ঘৰ থাকে। এই আখৰা ঘৰ সাধাৰণতে নামঘৰৰ লগত সংলগ্ন থাকে। ভোগঘৰ ঈশ্বৰৰ সিদ্ধ ভোগ আৰু নৈবদ্য আদি প্ৰস্তুত কৰাৰ বাবে সুকীয়াকৈ থকা ঠাইক ভোগঘৰ নামেৰে জনা যায়। ইয়াৰোপৰি সত্ৰৰ আন দুটা মূল অংশ হৈ প্ৰয়াত সত্ৰাধিকাৰসকলৰ স্মৃতিত নিৰ্মাণ কৰা থানঘৰ আৰু মহাপুৰুষসকলৰ পদ-চিহ্ন আৰু প্ৰয়াত সত্ৰাধিকাৰৰ ব্যবহৃত বিশেষ সামগ্ৰী আদি ৰখা পদশিলা ঘৰ। থানঘৰ সাধাৰণতে বহি: কৰাপাটৰ পৰা অন্ত: কৰাপাটৰ ভিতৰত পথৰ কাষত নিৰ্মাণ কৰা হয়। থানঘৰত দৈনিক ধূপ-দীপ প্ৰজ্বলন কৰি সত্ৰাধিকাৰক শ্ৰদ্ধা জনোৱাৰ নিয়ম। সত্ৰৰ বিভাজন সম্প্ৰদায় আৰুআচাৰ ভেদে শংকৰদেৱৰ প্ৰয়ানৰ পিছত সম্প্ৰদায় আৰু আচাৰভেদে অসমৰ সত্ৰসমূহ বিভিন্ন সংহতিত বিভক্ত হয়। ইয়াৰ মূল ভিত্তি হ’ল গুৰু, দেৱ, নাম, ভকত-এই চাৰিবিধ প্ৰধান আধাৰৰ সত্ৰভেদে তুলনামূলক গুৰুত্ব। বৰ্তমান প্ৰচলিত মূল সংহতিসমূহ হ’ল- ব্ৰহ্ম সংহতি: ব্ৰাাহ্মণ্য নিয়ম নীতিৰ প্ৰাধান্য থাকে। এই সংহতিৰ প্ৰৱৰ্তক দামোদৰদেৱ আৰু তেওঁৰ সহযোগী হৰিদেৱ। উদাহৰণ- পাটবাউসী সত্ৰ, দক্ষিণপাট সত্ৰ, খুদিয়া সত্ৰ। পুৰুষ সংহতি: ব্ৰহ্ম আৰু নামৰ প্ৰাধন্যৰ ওপৰত প্ৰতিষ্ঠিত। এই সংহতিৰ প্ৰৱৰ্ত্তক শংকৰদেৱৰ নাতি পুৰুষোত্তম ঠাকুৰ বুলি জনা যায়। উদাহৰণ- এলেঙী সত্ৰ, নৰোৱা, কোৱামৰা, চামগুৰি সত্ৰ। কাল সংহতি গুৰুৰ প্ৰাধান্যৰ ওপৰত সৃষ্টি হৈছে। এই সংহতিৰ মূল স্ৰষ্টা ভাৱানীপুৰীয়া গোপাল আতা। উদাহৰণ- চৰাইবাহী সত্ৰ,আঁহতগুৰি সত্ৰ। নিকা সংহতি: নাম আৰু ভকতৰ গুৰুত্বৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি প্ৰতিষ্ঠিত। বাদুলা পদ্ম আতা আৰু মথুৰা দাস বুঢ়া আতা এই সংহতিৰ প্ৰৱৰ্ত্তক। উদাহৰণ- কমলাবাৰী সত্ৰ, জৰাবাৰী সত্ৰ। জীৱন ধাৰণৰ প্ৰণালী ভেদে সকলো সত্ৰৰে লক্ষ্য আৰু উদ্দেশ্য একে হ’লেও জীৱন ধাৰণৰ প্ৰণালী অনুসৰি সত্ৰত মূল তিনিটা ভাগ থাকে- উদাস সত্ৰ: এনে সত্ৰত সত্ৰাধিকাৰ, ডেকাকে ধৰি বৈষ্ণৱসকলে বিষয় সুখ ত্যাগ কৰি আধ্যাত্মিক জীৱনধাৰা পালন কৰে। উদাহৰণ-আউনীআটী, দক্ষিণপাট, নতুন কমলাবাৰী, উত্তৰ কমলাবাৰী আদি। অৰ্ধ উদাস সত্ৰ: এনে সত্ৰৰ দুটা ভাগ থাকে। সত্ৰৰ মূল সীমাৰ ভিতৰত উদাসীনসকলৰ আৰু সত্ৰৰ গাতে লাগি থকা বাহিৰ অংশত গৃহস্থীসকলৰ বাসস্থান থাকে। উদাসীনসকলে উদাস ৰীতি নীতিৰে আৰু গৃহস্থীসকলে গাৰ্হস্থ্য জীৱন যাপন কৰে। উদাহৰণ- বৰপেটা সত্ৰ। গৃহস্থী সত্ৰ: সত্ৰত বসবাস কৰিও সম্পূৰ্ণ সাংসাৰিক জীৱন অতিবাহিত কৰিব পাৰে। উদাহৰণ-গড়মূৰ সত্ৰ। সত্ৰৰ দৈনন্দিন কৰ্ম আৰু অনুষ্ঠান সামূহিক কাম নামঘৰ-মণিকুটৰ কৰ্ম: প্ৰতিদিনে পুৱাতে নামঘৰৰ দুৱাৰ খুলি নামঘৰ, মণিকুট আৰু নামঘৰৰ পিৰালি সৰা-মচা কৰা হয়। ইয়াৰ পিছতে মণিকুটৰ পূজাৰী, দেউৰী, আঠপৰীয়া, মলিয়া, ধূপীয়া আদি মণিকুটলৈ আহে। নৈবদ্য সজোৱা দেউৰীয়ে নৈবদ্যৰ সামগ্ৰী মাহ-প্ৰসাদ ধুই আৰু কল-কুঁহিয়াৰ উপকৰণ আদি কাটি-ছিঙি শৰাইত সজাই আগবঢ়ায়। চন্দন পিহা দেউৰীয়ে চন্দন বটি পূজাৰ কাৰণে যোগান ধৰে। শলা লগোৱা দেউৰীয়ে প্ৰত্যকে আসনত পূজাৰ বাবে শলা-বন্তি লগাই দিয়ে। ভাগৱত পদ থাপনাৰ সন্মুখতো শলা-বন্তি প্ৰস্তুত কৰি দিয়ে। মণিকুটত জ্বলি থকা অখণ্ড বন্তিতো এই দেউৰীয়ে তেল-শলিতাৰ নিয়মিত যোগান ধৰে। তেনেদৰে ফুললতুলীয়াই ফুল ছিঙি পূজাৰ বাবে যোগান ধৰে আৰু মলিয়াই বিগ্ৰহৰ মালা যোগান ধৰে। প্ৰাথমিক প্ৰস্তুতি হৈ উঠাৰ লগে লগে কাঁহ-ধ্বনি বা ডবাৰে পুৱাৰ প্ৰসংগৰ জাননী দিয়া হয়। লগে লগে পূজাৰী আহি মণিকুটত পূজা সম্পন্ন কৰে। লগতে নাম লগোৱা আৰু শ্ৰবণ-কীৰ্তনকাৰী বৈষ্ণৱসকল আহি নামঘৰত নাম-কীৰ্ত্তনত ভাগ লয়হি। নাম সামৰণিৰ আগে আগে আশীৰ্বাদীয়াই আশীৰ্বাদ দিয়ে। নামৰ সামৰণিত ডবা বজাই জাননী দিয়াৰো নিয়ম। সামৰণিত প্ৰসাদ বিতৰণ কৰা হয়। ভঁৰালৰ কৰ্ম: সত্ৰাধিকাৰৰ বাসভৱনৰ কৰ্ম: ব্যক্তিগত কাম সত্ৰস্থসকলে দৈনন্দিন জীৱনৰ কাম-কাজসমূহ চাৰিটা অৱস্থাৰ মাজেৰে পালন কৰে- ধূতি বা সজ, বিশুদ্ধি বা ফুৰা, বাহী আৰু চুৱা। বাহী: আগনিশা শুবলৈ যোৱাৰ পৰা পিছদিনা পুৱা শৌচাচাৰ কৰাৰ আগ মুহূৰ্ত্তলৈকে এই সময়ছোৱা বাহী অৱস্থা। সূৰ্যোদয়ৰ লগে লগে বিছনা ত্যাগ কৰাটো সত্ৰৰ অধিবাসীসকলৰ এক ধৰা-বন্ধা নীতি। সাৰ পায়ে পদ্মাসন অৱস্থাত গুৰু স্মৰণ কৰিব লাগে। বিছনাৰ পৰা নামাৰ সময়ত সোঁহাতেৰে পৃথিৱীক নমস্কাৰ জনাই দক্ষিণে ভৰি মাটিত দিয়ে। বিছনা ত্যাগ কৰি বাহিৰলৈ গৈ মু্খ-হাত ধুই, হাত ভৰি তিয়াই মূৰত পানী লয়। এইখিনি সময়ৰ পৰা শৌচাচাৰ কৰালৈকে নিজ বহাৰ বাহী কাম যেনে ঠাই সৰা, মচা, বাচন-বৰ্তন ধুৱা আৰু গাই-গৰু চোৱা আদি কাম কৰে। বাহী অৱস্থাত উপাসনাৰ থলীলৈ আৰু পাগ পত্ৰ কৰা স্থান বা ভোজনশালালৈ যোৱা নিষেধ। চুৱা:শৌচাচাৰ কৰিবলৈ যোৱাৰ পৰা গা-ধোৱালৈকে এইখিনি সময়ক চুৱা অৱস্থা বুলি কোৱা হয়। সত্ৰীয়া জীৱনত পুৱা গধূলি দুবাৰ শৌচাচাৰ কৰাৰ নিয়ম। গতিকে দিনটোত দুবাৰ চুৱা অৱস্থা থাকে। পুৱা এই অৱস্থাত শৌচাচাৰ কৰি দাঁত ঘঁহা, মাটি-পানী লোৱা আৰু তৈলমৰ্দন কৰাৰ নিয়ম। গধূলিদাঁত ঘঁহা আৰু তৈল মৰ্দন নিষেধ। স্নান কৰাৰ সময়ত ’নাৰায়ণ’ নাম উচ্চাৰণ কৰি এচলু পানীৰে মূৰৰ ওপৰত ঘূৰাই, তাৰ পিছত চাৰি বস্তু গুৰু, দেউ, নাম, ভকতৰ নামত চাৰি চলু পানী শিৰত লৈ গাত ঢালে। ধুতি: স্নান কৰি উঠি তিয়নি সলাই পৰিষ্কাৰ কাপোৰ পিন্ধাৰ পৰা ধুতি অৱ্স্থা আৰম্ভ হয়। এই অৱস্থাতে প্ৰাৰ্থনা ভোজন আদি কাম সমাপন কৰে। সেইদৰে সন্ধিয়া স্নান কৰাৰ পৰা ৰাতি ভোজন কৰালৈকে এইখিনি সময়ো শুতি অৱস্থা। বিশুদ্ধি: দিনৰ প্ৰথম ভোজনৰ পিছৰ পৰা সন্ধিয়া গা ধুৱা সময়লৈকে বিশুদ্ধি অৱস্থা। এই অৱস্থাত ভকতসকলে মুকলিকৈ ফুৰিব পাৰে। ধুতি ঠাই, গা ধুৱা ঠাই আৰু অস্পৃশ্য ঠাইৰ বাহিৰে সকলোতে এই অৱস্থাত ফুৰা-চকা কৰিব পাৰে। সেয়ে এই অৱস্থাক ’ফুৰা’ বুলিও কোৱা হয়। সত্ৰৰ সাজ-পোছাক সত্ৰৰ অধিবাসীসকলে সাধাৰণতে কপাহী ধুতি, কপাহী চোলা, চাদৰ, খনীয়া, চেলেং আদি সাজ পৰিধান কৰে। উৎসৱ-পৰ্বত বা বিশেষ উপলক্ষ্যত পাটৰ বা মুগাৰ ধুতি, চোলা বা চাদৰৰ ব্যৱহাৰ হয়। উৎসৱ বা অন্য বিশেষ উপলক্ষ্যত সত্ৰাধিকাৰে পাগমৰা আৰু খনীয়া বা বৰ কাপোৰ লোৱাটো অপৰিহাৰ্য্য। পাগৰ ওপৰত খনীয়া, নিৰ্মালি, গলত গলমালা থাকে। এগৰাকী গোঁসাই বা বৈষ্ণৱ ভকতৰ সাজ হ’ল, থোৰ মৰা চুৰীয়া, গাত চেলেং বা খনীয়া চাদৰ, কপালত ফোঁট, মূৰত চুলিৰ খোপা, চুলিৰ খোপা বা শিৰৰ মাজত নিৰ্মালি আদি। সত্ৰত সাধাৰণতে সকলোৱে বিশুদ্ধি অৱস্থাতহে চোলা পিন্ধে। ধুতি অৱস্থাত কেৱল চুৰীয়া আৰু চেলেং বা খনীয়া কাপোৰ পিন্ধে। সত্ৰত প্ৰসঙ্গৰত অৱস্থাত চুৰীয়া গাঁঠি দি পিন্ধা নিষেধ। দুয়োফালে দুটা মূৰ খোঁচনা মাৰিহে পিন্ধিব লাগে। সত্ৰৰ ভিতৰত সত্ৰাধিকাৰৰ বাহিৰে কোনেও পাদুকা ব্যৱহাৰ কৰিব নোৱাৰে। বিভিন্ন সত্ৰসমূহ অসমৰ চাৰিখন ৰাজ সত্ৰ হ'ল:- আউনীআটী সত্ৰ দক্ষিণপাট সত্ৰ গড়মূৰ সত্ৰ কুৰুৱাবাহী সত্ৰ যদিও এই চাৰি ৰাজসত্ৰ সমশ্ৰেণীত পৰে তথাপিও আউনীআটী সত্ৰ প্ৰথম শ্ৰেণী, দ্বিতীয়ত দক্ষিণপাট সত্ৰ, তৃতীয়ত গড়মূৰ সত্ৰ, চতুৰ্থত কুৰুৱাবাহী সত্ৰ হয়। নৱবৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ চাৰি সংহতিৰ অন্তৰ্গত কালসংহতিৰ সত্ৰসমূহে মধ্যযুগীয় অসমৰ ইতিহাসত বিশেষ স্থান অধিকাৰ কৰিছে। চিত্ৰভঁৰাল লগতে চাওক অসমৰ সত্ৰসমূহৰ তালিকা তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ দ্য দে ইণ্ডিয়ানত প্ৰকাশিত জকাইসত্ৰৰ অধিকাৰ ভদ্ৰ কৃষ্ণ গোস্বামীৰ সৈতে এক সাক্ষাৎকাৰ বৰপেটা সত্ৰৰ ৱেবছাইট সত্ৰ নৱবৈষ্ণৱ

21738

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A6%AA%E0%A6%BF%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%87%E0%A6%9F

কপিৰাইট

কপিৰাইট এটা আইনী সংজ্ঞা। স্ৰষ্টাৰ নিজৰ সৃষ্টিৰ (যেনে, লেখা, সংগীত বা শিল্প-কলা), ছপা, প্ৰচাৰ, বিতৰণ, আৰু প্ৰদৰ্শন, সংৰক্ষণৰ ওপৰত স্ৰষ্টাৰ আৰু অকল স্ৰষ্টাৰ আইনী অধিকাৰ থাকে। এই আইনী অধিকাৰকে কপিৰাইট (স্বত্ব্ব) বোলা হয়। এই আইনী অধিকাৰ অনুযায়ী স্ৰষ্টাই নিজৰ কৰ্মক কেনেকৈ কি চৰ্তত আনক ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ দিব, তাৰ সম্পূৰ্ণ অধিকাৰ নিজেই বহন কৰে। সাধাৰণতে ৰচয়িতাৰ সমগ্ৰ জীৱনকাল আৰু তেখেতৰ মৃত্যুৰপৰা নিৰ্দিষ্ট এক কালৰ ভিতৰত ৰচয়িতাৰ নামত এই আইনী অধিকাৰ থাকে। দেশৰ আইন ব্যৱস্থাই কপিৰাইটৰ কাল আৰু অন্যান্য চৰ্ত নিৰ্ধাৰণ কৰে। কপিৰাইট 'বৌদ্ধিক সম্পত্তিৰ অধিকাৰ'ৰ অন্তৰ্গত। এই আইনৰ অধীনতে ট্ৰেডমাৰ্ক, পেটেণ্ট আদিও আছে। কিন্তু কপিৰাইটৰ ভিতৰতে মূলতে মূল কৰ্মৰ প্ৰতিলিপি কৰাৰ অধিকাৰক লোৱা হৈছে। সেয়ে ইয়াক 'প্ৰতিলিপি স্বত্ব'ও বোলা হয়। কি কি কৰ্মক কপিৰাইট আইনৰ ভিতৰত ধৰা হ'ব সেইটো দেশৰ সংশ্লিষ্ট আইনত নিৰ্ধাৰণ কৰা হয়। ইতিহাস ছপাশাল আৱিষ্কাৰৰ আগলৈ ৰচয়িতাৰ স্বত্ব সম্বন্ধে আইনী ব্যৱস্থাৰ কথা ভবা হোৱা নাছিল। ছপাশালে ৰচনা আৰু শিল্পৰ প্ৰতিলিপি কৰাটো সহজলভ্য কৰি তোলাৰ পাছত সপ্তদশ শতিকাত 1662" ইংলেণ্ডৰ সংসদত গৃহীত হয়। সেই দিনত প্ৰকাশকে নিজৰ ইচ্ছা অনুসৰি কিতাপৰ প্ৰতিলিপি প্ৰস্তুত কৰি বিক্ৰী কৰিব পাৰিছিল। উক্ত আইনৰ জৰিয়তে প্ৰকাশকৰ সকলো কিতাপ এক নিকায়ৰ দ্বাৰা অনুমোদিত কৰিবলগীয়া হৈছিল আৰু আৰু নিকায়ৰ হাতত থকা পুৰণি তথ্যৰ আলমত একেখন কিতাপৰ প্ৰতিলিপি প্ৰস্তুত কৰা হৈ আছে নেকি জানিব পৰা গৈছিল। প্ৰকৃত অৰ্থত কপিৰাইট বা প্ৰতিলিপি স্বত্বৰ আইন প্ৰণয়ন হয়, -ৰ যোগেদি। ১৭১০ চনত ইংলেণ্ডত এই আইন প্ৰনয়ন কৰা হয়। এই আইনৰ যোগেদি লিখকৰপৰা প্ৰতিলিপি গ্ৰহণ কৰাৰ পাছত প্ৰকাশকে ১৪ বছৰলৈ সেই লেখা প্ৰকাশ কৰাৰ আৰু পুনৰ প্ৰকাশ কৰাৰ আইনী স্বত্ব লাভ কৰিছিল। উক্ত আইনত উল্লেখ কৰা আছিল, সেই সময়ত প্ৰকাশক, কিতাপ বেচোঁতা সকলে অসীমিত ভাৱে প্ৰতিলিপি তৈয়াৰ কৰি ধন ঘটিছিল যদিও তাৰ অংশ লেখকক দিয়া নহৈছিল আৰু নিজৰ সৃষ্টিৰ ওপৰত লেখকৰ অধিকাৰ সাব্যস্ত কৰিবলৈয়ে এই আইন প্ৰণয়ন কৰা হৈছিল। এই আইনৰ যোগেদি ৰচয়িতাৰ অৰ্থৰ অধিকাৰ নিৰ্দিষ্ট কৰি দিয়াৰ উপৰিও আইনী প্ৰক্ৰিয়াত এই আইনৰ যোগেদিয়েই ৰচয়িতাই নিজৰ সৃষ্টিৰ প্ৰকাশ আৰু বিতৰণৰ ওপৰত নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব পাৰে বুলি ৰায় দিয়া হৈছিল। এই আইন প্ৰণয়নৰ আগতে প্ৰকাশিত সমলৰ বাবে ২১ বছৰৰ সময় সীমা বান্ধি দিয়া হৈছিল। ১৭৮৩ চনত আমেৰিকাৰ কনেটিকাট-ত প্ৰথমে কপিৰাইটৰ নিয়মৰ প্ৰণয়ন কৰা হৈছিল। পাছলৈ আন ৰাজ্যসমূহতো এনে নিয়ম প্ৰণয়ন কৰা হয়। ১৭৮৭ চনত গৃহীত আমেৰিকাৰ সংবিধানত 'কপিৰাইট অনুচ্ছেদ' সংযোজিত হৈছিল। এই অনুচ্ছেদত কোৱা হৈছিল যে, 'বিজ্ঞান আৰু কলাৰ বিকাশৰ বাবে লেখক আৰু আৱিষ্কাৰকক এটা নিৰ্দিষ্ট সময়সীমালৈহে নিজৰ কৰ্মৰাজিক নিয়ন্ত্ৰণ কৰা অধিকাৰ দিয়া হৈছে। আমেৰিকাৰ কপিৰাইট অনুচ্ছেদত সামগ্ৰিক বিকাশৰ বাবে সকলো জ্ঞান আৰু আৱিষ্কাৰ ৰাইজৰ মাজত বিতৰণ কৰাত থকা বাধা-নিষেধ কমোৱাৰ চেষ্টা কৰা হৈছিল। অৱশ্যে একেসময়তে ৰচয়িতাই নিজৰ কৰ্মৰাজিৰপৰা অৰ্থালাভ কৰিলে এনে অৱদান বাঢ়ি যোৱাৰ কথাও স্বীকাৰ কৰা হৈছিল। সেয়ে এই অনুচ্ছেদ অনুসৰি ১৪ বছৰৰ বাবে লেখক আৰু আৱিষ্কাৰকে নিজৰ অধিকাৰ সাব্যস্ত কৰিব পাৰিছিল আৰু অনুমতি লৈ আন চৈধ্য বছৰৰ বাবে অধিকাৰ ল'ব পাৰিছিল। ইয়াৰ পাছত তেওঁলোকৰ কৰ্মৰাজি প্ৰতিলিপি স্বত্বৰ বাহিৰত পৰা বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। এই অনুচ্ছেদৰ মতে নিজৰ স্বত্ব দাবী কৰাৰ বাবে ৰচয়িতাই আবেদন কৰিব লাগিছিল। ১৭৯০ চনত প্ৰথমে আমেৰিকাৰ কপিৰাইট এক্ট প্ৰণয়ন কৰা হয়। ১৮৮৬ চনত ছুইজাৰলেণ্ডৰ বাৰ্ন চহৰত অনুষ্ঠিত বাৰ্ন সন্মিলনৰ (সাহিত্যিক আৰু শিল্পকৰ্মৰ সুৰক্ষাৰ বাবে সন্মিলন) যোগেদি স্বাধীন ৰাষ্ট্ৰ সমূহৰ মাজত সাহিত্য আৰু শিল্পকলাৰ ক্ষেত্ৰত স্ৰষ্টাৰ অধিকাৰক আন্তৰাষ্ট্ৰীয় ভাৱে ন্যায্যতা দিয়াৰ প্ৰচেষ্টা লোৱা হয়। ইয়াৰ আগলৈ দ্বিপাক্ষিক চুক্তিৰ জৰিয়তে এনে ন্যায্যতা দিয়াৰ নিয়ম আছিল। বাৰ্ন সন্মিলনৰ যোগেদিয়েই সিদ্ধান্ত লোৱা হৈছিল সৃষ্টি কৰাৰ লগে লগেই কপিৰাইটৰ স্বত্ব ৰচয়িতাৰ হাতলৈ নিজে নিজে আহিব। ইয়াৰ বাবে তেখেতে বেলেগে অনুমোদন বা আবেদন কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই। আৰ্ এই অধিকাৰ বাৰ্ন সন্মিলনত ভাগ লোৱা সমূহ ৰাষ্ট্ৰৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰযোজ্য হ'ব। কোনো সৃষ্টিৰ ওপৰত স্বত্ব এৰি দিবলৈ ৰচয়িতাই নথীভুক্ত ভাৱে দাবিলুপ্তিৰ জাননী দিব লাগিব, এক নিৰ্দিষ্ট সময়ৰ পাছত ৰচয়িতাৰ স্বত্বৰ ম্যাদ নিজে নিজে উকলি যাব। ৰচয়িতাৰ নিজৰ দেশৰ বাহিৰে বাৰ্ন সন্মিলনত অংশ লোৱা সকলো দেশতে এই দাবি ন্যায্য হ'ব। ১৮৮৭ চনত ইংলেণ্ডে বাৰ্ন সন্মিলনৰ সংলগ্ন দেশৰ অংশ হয়, কিন্তু এশ বছৰ পাছতহে তেওঁলোকে বাৰ্ন সন্মিলনৰ সকলো নিয়ম পালন কৰি ১৯৮৮ চনত 'কপিৰাইট, ডিজাইন আৰু পেটেণ্ট আইন ১৯৮৮' প্ৰনয়ন কৰে। আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰও বাৰ্ন সন্মিলনৰ অংশ নাছিল। ১৯৮৯ চনতহে আমেৰিকাই বাৰ্ন সন্মিলনৰ অংশগ্ৰহণ কৰে। আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰ আৰু বেছিভাগ লেটিন আমেৰিকাৰ দেশে ১৯১০ চনত অনুষ্ঠিত ছ আয়াৰ্ছ সন্মিলনত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। এই সন্মিলনত স্বত্ব সংৰক্ষিত কৰ্মৰ ওপৰত জাননী (যেনে, দিয়াটো বাধ্যতামূলক আছিল। অন্যথাই তাক স্বত্বৰ বাহিৰৰ বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। অংশগ্ৰহণ কাৰী ৰাষ্ট্ৰসমূহে কোনো কৰ্মৰ ওপৰত থকা স্বত্বৰ কাল চুটি কৰিব পাৰিছিল বা পুনৰ অনুমোদনৰ বাবে ধাৰ্য কৰিব পাৰিছিল। ১৯৫২ চনত আন্তৰ্জাতিক কপিৰাইট সন্মিলনত বাৰ্ন সন্মিলনৰ নিয়মাৱলীক কিছু শিথিল কৰা হৈছিল আৰু ছোভিয়েট ৰাছিয়াকে ধৰি কেবাখনো উন্নয়নশীল ৰাষ্ট্ৰই ইয়াক সমৰ্থন কৰিছিল। বিশ্ব বাণিজ্য সংস্থাৰ 'বৌদ্ধিক সম্পত্তিৰ স্বত্বাধিকাৰৰ বাণিজ্যিক ৰূপৰ চুক্তি, ১৯৯৫' গৃহীত হোৱাৰ পাছত বাৰ্ন সন্মিলনৰ সমূহ নিয়মাৱলী প্ৰায় পৃথিৱীব্যাপী হৈ পৰে। ২০০২ চনত গৃহীত "বিশ্ব বৌদ্ধিক সম্পত্তি সংস্থাৰ কপিৰাইট চুক্তি" ))-ৰ জৰিয়তে প্ৰযুক্তিবিদ্যাৰ ব্যৱহাৰৰ জৰিয়তে মৌলিক কৰ্মৰ নকল প্ৰস্তুত কৰাত থকা বাধা-নিষেধ কঠোৰ কৰা হয়। আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ কংগ্ৰেছত ৱাল্ট ডিজনী কোম্পানীৰ হেঁচাৰ বাবেই ধীৰে ধীৰে কপিৰাইটৰ কাল বৃদ্ধি হৈ আৰম্ভণিৰ ১৪ বছৰৰপৰা বৰ্তমানৰ ৭০ বছৰ পাইছে। পৰিসৰ সৃজনীমূলক, বৌদ্ধিক, কলাত্মক আদি কেবাপ্ৰকাৰৰ কৰ্মৰ বাবে কপিৰাইটৰ ব্যৱস্থা আছে। কি কি কৰ্মক কপিৰাইটৰ অধীনত ধৰা হ'ব সেইটো দেশখনৰ কপিৰাইট আইনৰ ভিতৰত উল্লেখ কৰা হয়। সাধাৰণতে যিকোনো লেখনী, নাটক, চলচ্চিত্ৰ, সংগীত, বাণীবদ্ধ কৰা ধ্বনি, ছবি, ভাস্কৰ্য, আলোক ছবি, কম্পিউটাৰ প্ৰোগ্ৰাম, সম্প্ৰচাৰ, ডিজাইন আদি কপিৰাইট আইনৰ অন্তৰ্গত হয়। উদ্যোগিক ডিজাইন আদি কপিৰাইটৰ বাহিৰে আন আইনৰ জৰিয়তেও সংৰক্ষিত কৰা হ'ব পাৰে। প্ৰাৰম্ভিক ধাৰণা, বাতৰি আদি কপিৰাইটৰ অন্তৰ্গত নহয়। কিন্তু সেই ধাৰণা, বাতৰি আদি যিটো শৈলীত আৰু মাধ্যমত প্ৰকাশ কৰা হৈছে সেইখিনি কপিৰাইট আইনৰ অধীকৃত হয়। উদাহৰণ স্বৰূপে, ৱাল্ট ডিজনী কোম্পানীৰ দ্বাৰা স্বত্ব সংৰক্ষিত 'মিকি মাউছ'ৰ একেবিধৰ প্ৰতিলিপি নিজাকৈ বা কোনো মাধ্যমত উপযুক্ত অনুমোদন অবিহনে ব্যৱহাৰ কৰিব নোৱাৰি, কিন্তু নিগনী এটাৰ আন যিকোনো কাৰ্টুনীয় ৰূপ ব্যৱহাৰ কৰাত কোনো বাধা নাই। নিগনী এটাক কাৰ্টুনৰ ৰূপ দিয়াটো এটা ধাৰণা যিটোৰ ওপৰত কোনো কপিৰাইট নাখাটে। কিন্তু সেই ৰূপটো মিকি মাউছৰ দৰে হ'ব নালাগিব, কাৰণ মিকি মাউছৰ স্বত্ব সংৰক্ষিত আছে। অৱশ্যে ঠিক কিমানখিনি পাৰ্থক্য থাকিলে সেইটো মিকি মাউছৰ নকল বুলি ধৰা নহ'ব সেইটো বিচাৰযোগ্য। বহুতো দেশৰ আইনত কিছূমান ব্যৱহাৰৰ বাবে স্বত্বধাৰীৰ অনুমোদন নোহোৱাকৈ প্ৰতিলিপি ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি। তেনে ব্যৱহাৰ কপিৰাইট আইনৰ অধীনতে সংজ্ঞাবদ্ধ কৰা থাকে। সাধাৰণতে সমালোচনা বা সেই বিষয় সংলগ্ন আলোচনাৰ বাবে মূল কৰ্মৰ কিছূ অংশ অপৰিৱৰ্তিত ৰূপত ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি। এই নিয়ম দেশৰ আইন আনুসাৰে বেলেগ বেলেগ হয়। এনে ব্যৱহাৰকে 'সমূচিত প্ৰয়োগ' বা বোলা হয়। বাৰ্ন সন্মিলন আৰু বিশ্ব কপিৰাইট সন্মিলনৰ নিয়মাৱলী অনুসৰি দেশীয় কপিৰাইট আইন প্ৰস্তুত কৰা হয় বাবে সাধাৰণতে অংশগ্ৰহণ কাৰী দেশসমূহৰ কপিৰাইটৰ পৰিসৰ প্ৰায় একে হোৱা পৰিলক্ষিত হয়। কপিৰাইটৰ ন্যায্যতা কপিৰাইট আহৰণ আৰু বাহালকৰণ কপিৰাইট আহৰণৰ বাবে স্ৰষ্টাৰ মৌলিক কৰ্ম হোৱাটো প্ৰয়োজনীয়। আৰু এটা নিৰ্দিষ্ট কালৰ পাছত এই কৰ্ম কপিৰাইটৰ বাহিৰ হৈ যায়। বেলেগ বেলেগ দেশত মৌলিকতাৰ ভিন্ন নিয়ম প্ৰচলিত। ইংলেণ্ডত যি কৰ্মৰ বাবে ৰচয়িতাৰ 'কিছু কুশলতা, পৰিশ্ৰম আৰু বিবেচনা'ৰ প্ৰয়োজন হৈছে তেনে কৰ্মৰ বাবে ৰচয়িতাৰ কপিৰাইট অধিকাৰ প্ৰযোজ্য হ'ব। অষ্ট্ৰেলিয়া আৰু আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰত এটা শব্দৰো কপিৰাইট ল'ব পাৰি। সাধাৰণতে এটা শব্দ বা বাক্যাংশৰ কপিৰাইট নলৈ ট্ৰেডমাৰ্ক লোৱা হয়। কপিৰাইটৰ বাবে ৰচয়িতাৰ কৰ্ম মৌলিক হয় নে সেইটো চোৱা হয়, অনন্য/একমাত্ৰ/অদ্বিতীয় হোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই। প্ৰায় একেবিধৰ কিন্তু নিজস্ব কৰ্মৰ বাবে দুগৰাকী ব্যক্তিয়ে কপিৰাইট পাব পাৰে। অৱশ্যে ইয়াৰ বাবে কোনোটো কৰ্মই আনটোৰ নকল বা প্ৰভাৱান্বিত হ'ব নোৱাৰিব। যিবোৰ দেশ বাৰ্ণ সন্মিলনৰ অংশীদাৰ সেইবোৰত কপিৰাইট স্বয়ংক্ৰিয় ভাৱেই ৰচয়িতাৰ হাতলৈ আহে। ইয়াৰ বাবে কোনো আধিকাৰীক পঞ্জীয়ন কৰাৰ প্ৰয়োজনীয়তা নাই। নিজৰ সৃষ্টিক যিকোনো প্ৰকাৰে সংৰক্ষণ কৰাৰ পাছতেই ৰচয়িতাই কপিৰাইট দাবী কৰিব পাৰে। কপিৰাইট আহৰণৰ বাবে কোনো পঞ্জীয়ন বাধ্যতামূলক নহ'লেও ৰচয়িতাই আধিকাৰীক বিভাগত নিজৰ কৰ্মৰ পঞ্জীয়ন কৰি ৰাখিব পাৰে। এনে পঞ্জীয়নৰ প্ৰমাণপত্ৰ সেই ব্যক্তিৰ কপিৰাইট ধাৰণৰ পৰ্যাপ্ত প্ৰমাণ হিচাপে আইনতঃ বিবেচিত হয়। আইনতঃ কপিৰাইটৰ ধাৰক ৰচয়িতাক নিয়োগ কৰা নিয়োগকৰ্তাও হ'ব পাৰে, যদিহে ৰচয়িতাই সেই কৰ্ম 'নিযুক্তিৰ' ভিতৰত কৰিছিল। কপিৰাইটৰ বাহালকৰণ কৰা হয় দেৱানী আদালতৰ জৰিয়তে। কেতিয়াবা কিছুমান ক্ষেত্ৰত আইনী প্ৰক্ৰিয়া ফৌজদাৰী আদালততো চলিব পাৰে। নিজৰ কৰ্মৰ পঞ্জীয়ন প্ৰমাণ-পত্ৰই কপিৰাইট বাহাল থকাৰ প্ৰমাণ দিলেও, এই প্ৰমাণ-পত্ৰই কৰ্মৰ মৌলিকতা সাব্যস্ত নকৰে। একে ধৰণে কৰ্মৰ নকলকো সদায়ে কপিৰাইট ভংগৰ হিচাপত ধৰা নহয়। কিছুমান ক্ষেত্ৰত মূল কৰ্মৰ নকল আইনী ভাৱে বৈধ হ'বও পাৰে। সাধাৰণতে বিশেষ অৰ্থক্ষতি নহ'লে ফৌজদাৰী গোচৰ তৰা নহয়, কিন্তু বৰ্তমান ইণ্টাৰনেটৰ বহল ব্যৱহাৰৰ বাবে ইজনে-সিজনলৈ ফাইল ট্ৰান্সফাৰ কৰা কাৰ্যকো কপিৰাইটৰ গুৰুতৰ উলংঘন বুলি ধৰা হয়। কপিৰাইট সংৰক্ষণৰ খৰচ প্ৰায়ভাগ ন্যায়িক এক্তিয়াৰতে কপিৰাইট অধিকাৰী জনেই কপিৰাইট বাহাল ৰখাৰ যাৱতীয় খৰচ বহন কৰিব লাগে। ন্যায়িক সংৰক্ষণ, প্ৰশাসন আৰু আদালতৰ খৰচ আদি কপিৰাইট অধিকাৰীজনেই বহন কৰে। কপিৰাইট উলংঘনৰ ফলত হোৱা অৰ্থহানি আৰু বাহাল কৰিবলৈ যাওঁতে হোৱা আদালতৰ খৰচৰ পাৰ্থক্য বেছি নহ'লে বা কেতিয়াবা বাহাল কৰাৰ খৃছ বেছি হ'ব পাৰে, তেনে ক্ষেত্ৰত কপিৰাইটৰ উলংঘনৰ বিবাদ আদালতৰ বাহিৰতে সংশ্লিষ্ট দুই পক্ষৰ মাজত নিস্পত্তি কৰা হয়। কপিৰাইট জাননী আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰত ১৯৮৯ চনৰ কপিৰাইট আইন অনুসৰি কপিৰাইট সংৰক্ষণৰ বাবে বিশেষ ভাৱে চিহ্নিত কৰি থোৱাৰ প্ৰয়োজন আছিল। কপিৰাইট চিহ্ন এটা বৃত্তৰ ভিতৰত আখৰটো), বা বা আৰু তাৰ পাছতে সংৰক্ষণ কৰিব খোজা কৰ্মৰ প্ৰথম প্ৰকাশৰ বছৰটো উল্লেখ কৰি থোৱা হৈছিল। বাৰ্ন সন্মিলনীত অংশ গ্ৰহণ কৰাৰ পাছত এই বাধ্যতামূলক নিয়ম উঠাই লোৱা হয়। বাৰ্ন সন্মিলনৰ মতে কৰ্মত ৰচয়িতাৰ কপিৰাইট অধিকাৰ স্বয়ংক্ৰিয় আৰু তাক জনাবলৈ কোনো জাননী জাৰী কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই। ধ্বনি ৰেকৰ্ডিঙৰ বাবে এই চিনটো ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। বাক্যাংশও কপিৰাইট জাননীৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। বাৰ্ন সন্মলনৰ অংশীদাৰ হিচাপে ভাৰতবৰ্ষত কপিৰাইট অধিকাৰ লাভৰ বাবে জাননী প্ৰদৰ্শন কৰাটো বাধ্যতামূলক নহয়। অৱশ্যে কপিৰাইট জাননী উল্লেখ কৰি থ'লে আইনী প্ৰক্ৰিয়া সহায়ক হয়। বিবাদী পক্ষই 'অজানিত উলংঘন'ৰ দাবী প্ৰয়োগ কৰিব নোৱাৰে। একচেটীয়া অধিকাৰ কপিৰাইট অধিকাৰীৰ কিছুমান একচেটীয়া অধিকাৰ থাকেঃ নিজৰ কৰ্মৰ প্ৰতিলপি প্ৰস্তুত কৰা আৰু তাক বিক্ৰী কৰা সেই কৰ্মক আমদানী বা ৰপ্তানী কৰা সেই কৰ্মৰ ভিত্তিত অইন কৰ্ম প্ৰস্তুত কৰা কৰ্মৰক ৰাজহুৱা ভাৱে প্ৰদৰ্শন কৰা সমূহ অধিকাৰ অইনৰ অধীনলৈ প্ৰেৰণ কৰা ৰেডিঅ' বা ভিডিঅ' মাধ্যমেৰে সম্পৰ্চাৰ কৰা কপিৰাইট অধিকাৰীয়ে ওপৰত উল্লিখিত সকলো অধিকাৰ নিজৰ আৰু একান্ত নিজৰ ইচ্ছা আৰু বিবেচনা মতে প্ৰয়োগ কৰিব পাৰে। সেইবাবেই ইয়াক একচেটীয়া অধিকাৰ বোলা হয়। অইন কোনোবাই অনুমতি অবিহনে এনে কৰ্ম কৰিলে তেখেতে বাধা দিব পাৰে। কপিৰাইটক সেইবাবে 'ঋণাত্মক অধিকাৰো' বোলা হয়, কাৰণ ইয়াৰ যোগেদি আনৰ হাতৰপৰা কিছুমান অধিকাৰ কাঢ়ি লোৱা হয়। কপিৰাইটক সেয়ে সম্পত্তিৰ অধিকাৰৰ সলনি নৈতিক অধিকাৰৰ ভিতৰত সাঙুৰিব লাগে বুলি কিছুমানে মত পোষণ কৰে। ব্যৱহাৰৰ আহিলা আমেৰিকান কপিৰাইটৰ নিয়ম অনুসৰি যদি কোনো চিত্ৰ বা ভাস্কৰ্য্য বা যিকোনো কৰ্ম এবিধ ব্যৱহাৰৰ আহিলা (সঁজুলি) হিচাপে ব্যৱহৃত হয়, তেন্তে ইয়াক কপিৰাইটৰ অন্তৰ্গত কৰিবলৈ হলে ইয়াৰ নান্দনিক অংশক ব্যৱহাৰিক অংশৰপৰা পৃথক কৰিবপৰা হ'ব লাগিব। কপিৰাইটৰ সীমাবদ্ধতা আৰু ব্যতিক্ৰম ধাৰণা-প্ৰকাশ দ্বিবিভাজন আৰু সংযোগী নীতি ধাৰণা-প্ৰকাশ দ্বিবিভাজন অনুসৰি কপিৰাইটৰ জৰিয়তে অকল ধাৰণা এটাৰ প্ৰকাশহৰ ওপৰতহে স্বত্ব অৰ্পিত থাকে। মূল ধাৰণাটো কপিৰাইটৰ অন্তৰ্গত নহয়। ১৮৭৯ চনত বেকাৰ বনাম ছেলডেন-ৰ মামলাত ইয়াক সংজ্ঞাবদ্ধ কৰা হয়, আৰু আমেৰিকাৰ কপিৰাইট আইন ১৯৭৬-ত ইয়াক অন্তৰ্ভুক্তকৰা হয়। প্ৰথম বিক্ৰীৰ নিয়ম আৰু স্বত্বৰ সমাপ্তি কপিৰাইট আইনৰ অধীনত বিধিগত ভাৱে কিনি লোৱা কপিৰাইট থকা বস্তু আকৌ বিক্ৰী কৰাত কোনো বাধা নাই, অৱশ্যে আহৰণৰ সময়ত সেই বস্তু কপিৰাইট ধাৰকৰ অনুমতি সৈতে আহৰণ কৰা হ'ব লাগিব। এই নিয়মৰ অধীনত এবাৰ কিনি লোৱা বস্তু আন এজনক বিক্ৰী কৰাত কপিৰাইটৰ উলংঘা কৰা নহয়। আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰত ইয়াক 'প্ৰথম বিক্ৰীৰ নিয়ম' বুলি জনা যায়। কিছুমান দেশত পুনৰ বিক্ৰীৰ অংশও কপিৰাইটে ধাৰক নিয়ন্ত্ৰণ কৰিব পাৰে। এই নিয়মৰ অধীনতে এখন দেশত বিক্ৰীৰ বাবে অনুমোদিত কিতাপ আন দেশত বিক্ৰী কৰিলে সেইটো কপিৰাইট উলংঘনৰ ভিতৰত পৰে। প্ৰথম বিক্ৰীৰ নিয়মৰ অধীনতে অইন দেশত এই নিয়ম লাঘূ নোহোৱাটোকে স্বত্বৰ সমাপ্তি বোলা হয়। কিতাপৰ বাহিৰেও পেটেণ্ট আৰু ট্ৰেডমাৰ্কৰ ক্ষেত্ৰতো এই নিয়ম অইন ধাৰাৰ অধীনত লাঘূ হয়। 'প্ৰথম বিক্ৰীৰ নিয়ম'ৰ অধীনত একোটা প্ৰতিলিপিহে বিক্ৰী বা হাত-সলিন কৰিব পাৰে, মূল কৰ্মৰ প্ৰতিলিপি তৈয়াৰ কৰি বিতৰণ কৰাটো এই নিয়মৰ ভিতৰত অবৈধ। ইয়াৰ উপৰিও বিধি সন্মত ভাৱে আহৰণ কৰা কপিৰাইট থকা কৰ্মকো গৰাকীয়ে নিজৰ ইচ্ছামতে সলনি কৰিব পাৰে, কিন্তু সেই সলনি কৰা কৰ্ম নিজে প্ৰতিলিপি কৰি বিতৰণ কৰিব নোৱাৰে। নৈতিক অধিকাৰ-ৰ নিয়ম মানি চলা দেশত কিছু ক্ষেত্ৰত মূল কপিৰাইট ধাৰকে এনে সলনি কিছুমান ক্ষেত্ৰত বাধা দিব পাৰে, যদিহে সেই সলনি ৰাজহুৱা ভাৱে দৃশ্যমান হয়। 1976 17 107, 1999. 1968 10, 1992) 1008. 10 1968 2001, 2009 130 50 70 28 6 14 1923 1964 28 70 80 1998 20 2007 18.2 1886 1961 1952 1996 1996 1994 ভাৰতীয় কপিৰাইট এক্ট, ১৯৫৭ আন্তৰ্জাতিক কপিৰাইট কিছুমান কপিৰাইট নিয়ম তথ্য সংগ্ৰহ অধিক পঢ়ক 1995) 2003. 978-0-87422-264-7. 1783-1787 58, 431, 2011. 08-001; 15, 1, 2007. 2004. (2007), 2, 77–85. বাহ্যিক সংযোগ 6.912 2006 164 2000) 2009) 6.912 2006, আইন প্ৰতিলিপ্যধিকাৰ আইন অনুবাদ বিচৰা

54783

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A6%A1%E0%A6%BC%E0%A7%8B%E0%A6%B2%E0%A7%87%E0%A6%A3%E0%A7%8D%E0%A6%A1

বড়োলেণ্ড

বড়োলেণ্ড আনুষ্ঠানিক নাম বড়োলেণ্ড টেৰিটৰিয়েল ৰিজিয়ন (চমুকৈ বিটিআৰ), হৈছে অসমৰ এখন স্বায়ত্তশাসিত অঞ্চল। ভূটান আৰু অৰুণাচল প্ৰদেশৰ পাদদেশত ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীৰ উত্তৰ পাৰৰ অসমৰ চাৰিখন জিলাক লৈ বড়োলেণ্ড সৃষ্টি হৈছে। এই জিলা কেইখন হৈছে ক্ৰমে কোকৰাঝাৰ জিলা, বাক্সা জিলা, ওদালগুৰি জিলা আৰু চিৰাং জিলা। বড়ো আন্দোলনৰ ফলশ্ৰুতিত ২০০৩ চনত হোৱা বড়ো চুক্তিৰ ফলাফল হিচাপে বড়োলেণ্ড গঠন কৰা হৈছিল। এই অঞ্চলটোৰ পৰিচালনা কৰে বড়োলেণ্ড ক্ষেত্ৰীয় পৰিষদ নামৰ এক নিৰ্বাচিত পৰিষদে। পূৰ্বতে অঞ্চলটোক বড়োলেণ্ড টেৰিটৰিয়েল এৰিয়া ডিষ্ট্ৰিক্টছ বা বিটিএডি নামৰ জনা গৈছিল, পাছে বড়ো চুক্তি ২০২০ৰ পাছত ইয়াৰ পুনঃনামকৰণ কৰি বড়োলেণ্ড টেৰিটৰিয়েল ৰিজিয়ন (অৰ্থাৎ বড়োলেণ্ড ক্ষেত্ৰীয় অঞ্চল) ৰখা হয়। অঞ্চলটোৰ মাটিকালি প্ৰায় ৮,০০০ বৰ্গ কিলোমিটাৰ আৰু ইয়াৰ গৰিষ্ঠসংখ্যক বাসিন্দা হৈছে বড়ো জনগোষ্ঠীৰ লোক। ইতিহাস পৃথক বড়োলেণ্ডৰ দাবীৰে বড়ো আন্দোলন ১৯৬৭ চনৰ পৰাই চেগা-চোৰোকাকৈ চলি আছিল যদিও ১৯৮৭ চনতহে উপেন্দ্ৰনাথ ব্ৰহ্মৰ নেতৃত্বত ই জংগী ৰূপ লাভ কৰে। বড়োলেণ্ড গঠনৰ বাবে কৰা আন্দোলনটোক পাঁচটা ভাগত ভাগ কৰিব পাৰি। প্ৰথম ভাগ (১৯৩৩-১৯৫২) এইটো ভাগক ৰাজনৈতিক সচেতনতা আৰম্ভণিৰ যুগ বুলি জনা যায়। সদৌ অসম ট্ৰাইবেল লীগ, কছাৰী যুৱক সন্মিলন আদিৰ যোগেদি বড়ো সকলৰ পৰিচয়গত ৰাজনীতিৰ প্ৰথম ভেঁটিটো নিৰ্মাণ হৈছিল। এই ভাগটোতে ভূমি-জনজাতি )-সকলৰ কাৰণে পৃথক নিৰ্বাচনী ব্যৱস্থাৰ অন্তৰ্গত কৰি পাঁচখন আসন সংৰক্ষণৰ দাবী জনোৱা হৈছিল। দ্বিতীয় ভাগ (১৯৫২-১৯৬৭) এইটো ভাগৰ মূল প্ৰশ্ন আছিল ভাষা আৰু লিপিক লৈ উদ্ভৱ হোৱা সচেতনতা। ১৯৫২ চনত বড়ো সাহিত্য সভাৰ গঠন হৈছিল আৰু ইয়াৰ নেতৃত্বই সেইসময়ৰ অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰী বিষ্ণুৰাম মেধিৰ হাতত এখন বড়ো মাধ্যমৰ বিদ্যালয় স্থাপন কৰিবলৈ দাবী পত্ৰ প্ৰদান কৰিছিল। ১৯৬৩ চনত বড়ো ভাষাক ইয়াৰ আধিপত্য থকা অঞ্চলত শিক্ষাৰ মাধ্যম হিচাপে মুকলি কৰি দিছিল। তৃতীয় ভাগ (১৯৬৭-১৯৮৬) এইটো ভাগ অত্যন্ত গুৰুত্বপূৰ্ণ। ২৭ ফেব্ৰুৱাৰী, ১৯৬৭ চনত গঠন কৰা হৈছিল প্লেইন ট্ৰাইবেল কাউন্সিল অৱ আচাম নামৰ এটা সংগঠনৰ। ১৫ ফেব্ৰুৱাৰী, ১৯৬৭ চনত আনহাতে গঠিত হৈছিল অল বড়ো ষ্টুডেণ্টছ ইউনিয়ন বা চমুকৈ এই সময়চোৱাতে তদানীন্তন প্ৰধানমন্ত্ৰী ইন্দিৰা গান্ধীৰ ৰাজ্য পুনৰগঠনৰ ঘোষণাৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনায় আবছুয়ে ১৯৬৯ চনত স্বায়ত্তশাসনৰ স্বীকৃতিৰ দাবী জনায়। সেইদৰে এইচোৱা সময়তে অসমত অসম গণ সংগ্ৰাম পৰিষদৰ নেতৃত্বত আৰম্ভ হোৱা অসম আন্দোলনলৈ বড়ো সংগঠনসমূহে মুকলি সমৰ্থন আগবঢ়ায়। কিন্তু অসম চুক্তিয়ে বড়ো নেতৃত্বক সন্তুষ্ট কৰিব নোৱাৰিলে আৰু উত্তৰ-অসম আন্দোলনকালীন সময়ত বড়ো আন্দোলন অধিক তীব্ৰতৰ হৈ উঠে। চতুৰ্থ ভাগ (১৯৮৭-১৯৯২) এই সময়চোৱাতে পৃথক ৰাজ্যৰ দাবী উত্থাপন হ'বলৈ আৰম্ভ কৰিলে। ১৯৮৭ চনৰ পৰা উপেন্দ্ৰনাথ ব্ৰহ্মৰ নেতৃত্বত আবছুয়ে বড়ো আন্দোলনটো নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। 50-50" শ্লোগানেৰে তেওঁলোকে পৃথক ৰাজ্যৰ দাবীটোক অধিক জংগী কৰি তুলিলে। সেই সময়চোৱাতে ৩ অক্টোবৰ, ১৯৮৬ চনত বড়োলেণ্ড চিকউৰিটি ফ'ৰ্চ বা চমুকৈ বিডিএচএফ নামৰ এটা সশস্ত্ৰ নৃগোষ্ঠীয় সংগঠন গঠন কৰা হয়। ২০ ফেব্ৰুৱাৰী, ১৯৯৩ চনত অৱশেষত বড়ো চুক্তি স্বাক্ষৰ কৰা হৈছিল আৰু বড়ো অটনমাছ কাউন্সিল গঠন কৰা হৈছিল। কিন্তু বড়ো চুক্তিয়ে বড়ো নেতৃত্বক আশাহত কৰি তুলিলে। পঞ্চম ভাগ (১৯৯৩-২০০৩) এই ভাগটোক উত্তৰ-বড়ো চুক্তিকালীন সময় হিচাপে চিহ্নিত কৰিব পাৰি। যিহেতু বড়ো চুক্তিয়ে বড়ো নেতৃত্বক সন্তুষ্ট কৰিব নোৱাৰিলে, ১৯৯৪ চনৰ পৰা বিডিএচএফ জংগী হৈ উঠে। পৰৱৰ্তী সময়ত এই বিডিএচএফ-য়েই নেচনেল ডেম'ক্ৰেটিক ফ্ৰণ্ট অৱ বড়োলেণ্ড বা এনডিএফবি হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰে। এই সময়চোৱাতে ১৯৯৫ চনত বিএলটি বা বড়ো লিবাৰেশ্যন টাইগাৰচ-য়েও আত্মপ্ৰকাশ কৰে। ২০০৩ চনত পুনৰ বিএলটি আৰু কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ মাজত ৰাজ্য চৰকাৰৰ উপস্থিতিত বড়ো চুক্তি পুনৰ স্বাক্ষৰিত কৰা হয়। এই চুক্তি অনুসৰি বড়োলেণ্ডত বড়োলেণ্ড ক্ষেত্ৰীয় পৰিষদ বা বিটিচি গঠন কৰি ইয়াক সংবিধানৰ ষষ্ঠ অনুসূচীৰ অন্তৰ্ভুক্তি কৰা হয়। এতিয়াও এনডিএফবিৰ সংগ্ৰাম চলিয়েই আছে। তেওঁলোকৰ বিশ্বাস যে বিএলটিৰ নেতৃত্বই বড়ো জনসাধাৰণৰ আশা-আকাংক্ষা সম্পূৰ্ণ কৰাত ব্যৰ্থ হ'ল। ভূগোল বড়োলেণ্ডৰ সীমাৰেখা ২৬° ৭' ১২" উত্তৰ অক্ষৰেখাৰ পৰা ২৬° ৪৭' ৫০" উত্তৰ অক্ষৰেখা আৰু ৮৯° ৪৭' ৪০" পূবৰ পৰা ৯২° ১৮' ৩০" পূব দ্ৰাঘিমাৰেখালৈকে বিস্তৃত হৈ আছে। ইয়াৰ ৩% ব্যক্তি নগৰত বাস কৰে। বড়োলেণ্ডত ৫০০ বৰ্গ কিলোমিটাৰ জুৰি মানাহ ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান আছে। সেইদৰে বড়োলণ্ডে ভৌগোলিকভাৱে ভূটান আৰু অৰুণাচল প্ৰদেশৰ সৈতে সীমা ভাগ-বতৰা কৰি আছে। ভাৰত-ভূটান আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সীমান্তৰ এটা বৃহৎ অংশ বড়োলেণ্ডৰ অধীনত আছে। অনান্য সীমামূৰীয়া জিলাসমূহ হৈছে ধুবুৰী জিলা, বঙাইগাঁও জিলা, বৰপেটা জিলা, নলবাৰী জিলা, কামৰূপ জিলা, দৰং জিলা আৰু শোণিতপুৰ জিলা। জনগাঁথনি বড়োলেণ্ডত জনগাঁথনিগতভাৱে বড়ো জনগোষ্ঠী সৰ্বাধিক সংখ্যাত আছে। ২০১১ চনৰ লোকপিয়লৰ তথ্য অনুসৰি বড়োলেণ্ডৰ ৩০.৫% লোক বড়ো ভাষীক, ২৬.৮% লোক অসমীয়া ভাষীক, ২৩.৭% বঙালী ভাষীক। অৰ্থনীতি অৰ্থনৈতিকভাৱে বড়োলেণ্ড এতিয়াও ইমান বেছি উন্নত হোৱা নাই। অঞ্চলটো মূলতঃ কৃষিজীৱি। শিক্ষা ২০০৯ চনত কোকৰাঝাৰত বড়োলেণ্ড বিশ্ববিদ্যালয় স্থাপন হৈছিল। সাম্প্ৰতিক কালত বড়োলেণ্ডত সাক্ষৰতাৰ হাৰ হৈছে ৬১.৩%। প্ৰশাসন সংবিধানৰ ষষ্ঠ অনুসূচীৰ অন্তৰ্গত বড়োলেণ্ডৰ মুখ্য কাৰ্যালয় কোকৰাঝাৰ জিলাত। বড়োলেণ্ড ক্ষেত্ৰীয় পৰিষদ (বড়োলেণ্ড টেৰিটৰিয়েল কাউন্সিল, চমুকৈ বিটিচি)-এ এই অঞ্চলটো পৰিচালনা কৰে। প্ৰথম অৱস্থাত বিটিচিৰ সদস্যৰ সংখ্যা আছিল ৩০ জন। ষষ্ঠ অনুসূচীৰ ২(১) অনুচ্ছেদটোৰ সংশোধন কৰি বৰ্তমান ইয়াৰ সংখ্যা ৪৬ জনলৈকে বৃদ্ধি কৰা হৈছে। এই ৪৬ জনৰ ভিতৰত ৩০খন আসন অনুসূচীত জনজাতিৰ বাবে সংৰক্ষিত, ৫খন আসন অজনজাতিৰ বাবে সংৰক্ষিত কৰি থোৱা আছে, ৫খন আসন সকলোৰে বাবে মুকলি আৰু ৬খন আসন ৰাজ্যপালৰ দ্বাৰা মনোনীত। অৰ্থাৎ বিটিচিৰ মুঠ সদস্য সংখ্যাৰ ভিতৰৰ ৪০ জন নিৰ্বাচিত আৰু ৬ জন মনোনীত। প্ৰতি পাঁচ বছৰৰ অন্তত নিৰ্বাচন অনুষ্ঠিত হয়। অসম চৰকাৰৰ জাননী নং /161/2003/6-ৰ অধীনত বিটিচিৰ হাতত ৪০টা বিষয়ত ক্ষমতা প্ৰদান কৰা হৈছে। কৃষি, পশুপালন, শিক্ষা, সংস্কৃতি, মীন পালন, বন আৰু পৰিৱেশ, জন্ম-মৃত্যুৰ পঞ্জীয়ন আদি কেতবোৰ অত্যন্ত প্ৰয়োজনীয় বিষয় বিটিচিৰ ক্ষমতাৰ ভিতৰত অন্তৰ্ভুক্ত হৈ আছে। প্ৰশাসনীয় বিভাগ বড়োলেণ্ড চাৰিখন জিলাক লৈ গঠিত। ১০টা মহকুমা আৰু ৪০টা উন্নয়নখণ্ড আছে। তথ্য উৎস অসমৰ প্ৰশাসনিক অঞ্চল স্বায়ত্তশাসিত

30051

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%AF%20%E0%A6%8F%E0%A6%B2%E0%A6%95%E0%A7%87%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%9F%20%28%E0%A6%89%E0%A6%AA%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BE%E0%A6%B8%29

দ্য এলকেমিষ্ট (উপন্যাস)

দ্য এলকেমিষ্ট পাওলো কোৱেলহো ৰচিত এক উপন্যাস। ইয়াৰ প্ৰথম প্ৰকাশ হয় ১৯৮৮ চনত। মূল পৰ্টুগীজ ভাষাত ৰচিত এই গ্ৰন্থখন ২০১১ চনলৈকে ৭১টা বিভিন্ন ভাষালৈ অনূদিত হৈছে। প্ৰতীকধৰ্মী এই গ্ৰন্থখনত ছাণ্টিয়াগো নামৰ এক এণ্ডালুচিয়ান ভেড়াৰখীয়া যুৱকে বাৰম্বাৰ দেখা এক সপোনৰ পম খেদি গুপ্তধনৰ সন্ধানত ইজিপ্টলৈ ৰাওনা হয়। তেওঁৰ এই যাত্ৰাৰ কথাকে লৈ কাহিনীভাগ আগুৱাই গৈছে। ফৰাচী বাতৰি এজেঞ্চী এজেন্স ফ্ৰান্স প্ৰেছি চমুকৈ এ এফ পিৰ মতে বিশ্বৰ ১৬০ খনতকৈও অধিক দেশত গ্ৰন্থখনৰ ৬৫ মিলিয়নতকৈও অধিক কপিৰ বিক্ৰী হয় আৰু বিশ্বৰ সৰ্বাধিক বিক্ৰেত গ্ৰন্থৰ ইতিহাসত অন্যতম হিচাপে পৰিগণিত হয়। সৰ্বাধিক ভাষালৈ অনূদিত জীৱিত লেখকৰ গ্ৰন্থ হিচাপে দ্য এলকেমিষ্টে গীনিজ বুক অফ ৱৰ্ল্ড ৰেকৰ্ডচতো স্থান লাভ কৰে। কাহিনীৰ সাৰাংশ পুনঃপৌনিক সপোন এটাৰ আঁত ধৰি গুপ্তধন বিচাৰি এণ্ডালুচিয়ান ভেড়াৰখীয়া যুৱক ছাণ্টিয়াগোৰ যাত্ৰাক লৈ দি এলকেমিষ্টৰ কাহিনীভাগে অগ্ৰগতি লাভ কৰিছে। বাৰম্বাৰ একেটা সপোনকে দেখি ছাণ্টিয়াগোৱে ইয়াক ভৱিষ্যকথন হিচাপে বিশ্বাসত লয় আৰু ইয়াৰ অৰ্থ বিচাৰি দাঁতিকাষৰীয়া চহৰাঞ্চলৰ এক জিপচী মহিলাক সাক্ষাৎ কৰে। জিপচীগৰাকীয়ে ছাণ্টিয়াগোৰ সপোনৰ কথা শুনি ইজিপ্তৰ পিৰামিডত গুপ্তধনৰ লুকাই আছে বুলি জানিবলৈ দিয়ে। এই কথা শুনি ছাণ্টিয়াগোৱে ইজিপ্টলৈ যাবলৈ থিৰাং কৰে। যাত্ৰাৰ আৰম্ভণিতে ভেড়াৰখীয়া যুৱকজনে মেলকিজেডেক নামৰ চালেমৰ বৃদ্ধ ৰজাক লগ পায়। তেওঁ ছাণ্টিয়াগোক ইজিপ্টলৈ যাবৰ বাবে ভেড়াসমূহ বেচি দিবলৈ পৰামৰ্শ দিয়ে। বৃদ্ধ ৰজাজনে নিজৰ জীৱনৰ আকাংক্ষাৰ কথাও ব্যক্ত কৰে। তেওঁ লগতে কয়, "যেতিয়া তুমি কিবা পাবলৈ খোজা, তাক পোৱাত সহায় কৰিবলৈ গোটেই ব্ৰহ্মাণ্ডখনেই অভিসন্ধি কৰে। গ্ৰন্থখনৰ গভীৰ ভাৱ আৰু দৰ্শনো এয়াই। যাত্ৰাপথত ছাণ্টিয়াগোৱে প্ৰেম, বিপদ, সুযোগ, দুৰ্যোগ আদিৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিবলগা হয় আৰু ইয়াৰ ফলত নিজৰ লগতে পৃথিৱীৰ বিষয়ে বহু কথা শিকে। ছাণ্টিয়েগোৱে ফাতিমা নামৰ এক আৰৱীয় মহিলাও লগ পায় যি তেওঁক বুজায় যে যদি তেওঁ নিজৰ হৃদয়খনক অনুসৰণ কৰে তেন্তে তেওঁ হৃদয়ে বিচৰাটোকে লাভ কৰিব। ইয়াৰ পিছত ছাণ্টিয়াগোৰ এক অকলশৰীয়া ধাতুবিদৰ সৈতে সাক্ষাৎ হয়। তেওঁ কয় যে মানুহে নিজা সপোনবোৰৰ ধন-সোণবোৰ বিচাৰি উলিয়াব খোজে কিন্তু সেই সপোনটোক বিচাৰিব নোখোজে। এই কথা শুনি ভেড়াৰখীয়া যুৱকজন নিজৰ বিষয়েই সন্দিহান হৈ পৰে। ধাতুবিদজনে ইয়াকো কয়, "যিসকলে তেওঁলোকৰ সপোনবোৰ বুজি নাপায় তেওঁলোকে ইয়াৰ শিকনিও বুজি পাবলৈ অক্ষম হ'ব। চৰিত্ৰসমূহ ছাণ্টিয়াগো এণ্ডালুচিয়াৰ সৰু চহৰাঞ্চলত জন্মলাভ কৰা ছাণ্টিয়াগো গ্ৰন্থখনৰ নায়ক। তেওঁ সৰুকালছোৱাত বিদ্যাশিক্ষা গ্ৰহণ কৰিছিল কিন্তু পৃথিৱীখন ভ্ৰমণ কৰাৰ এক ইচ্ছাও পুহি ৰাখিছিল। অৱশেষত সাহস গোটাই এণ্ডালুচিয়াৰ সমভূমিসমূহ ভ্ৰমি ফুৰিবৰ বাবে এজন ভেড়াৰখীয়া হ'বলৈ ছাণ্টিয়াগোৱে দেউতাকৰ পৰা অনুমতি লয়। এদিন ছাণ্টিয়াগোৱে টাৰিফা চহৰত এজন ৰহস্যময় ব্যক্তিক লগ পায় যি তেওঁক আফ্ৰিকাৰ আনটো প্ৰান্তৰলৈ যাবৰ বাবে উৎসাহিত কৰে। ছাণ্টিয়াগো এজন কৌতূহলী যুৱক যাৰ মুকলি মন তেওঁৰ নিজা সপোনবোৰৰ সন্ধান কৰিবলৈ বিশেষভাৱে উপযোগী। তেওঁ নিজ স্বাধীনতাক যথেষ্ট মূল্য দিয়ে আৰু সেযে তেওঁ নিজ ইচ্ছানুসৰী এজন ভেড়াৰখীয়া হোৱাৰ লগতে তেওঁৰ স্বাধীনতা খৰ্ব কৰিব পৰা যিকোনো কামত জড়িত হোৱাৰ পৰা বিৰত থাকে। শেষৰ ফালে ছাণ্টিয়াগোৱে অনুভৱ কৰে যে কিছু বিপদৰ সম্ভাৱনা নথকা কামে বিপদৰ সম্ভাৱনা থকা কামতকৈ স্বাধীনতাৰ প্ৰতি বেছি ভাবুকি কঢ়িয়ায়। মেলকিজেদেক মেলকিজেদেক চালেম নামৰ এক ৰহস্যময় সুদূৰ প্ৰদেশৰ ৰজা। টাৰিফা চহৰত ছাণ্টিয়াগোৰ সৈতে তেওঁৰ দেখা হয়। তাতেই তেওঁ প্ৰথমবাৰৰ বাবে ছাণ্টিয়াগোক পৃথিৱীৰ আত্মা আৰু নিজৰ স্বপ্নৰ কথা জনায়। মেলকিজেদেকে সেইসকল লোকক সদায় সহায় কৰে যিসকলে নিজৰ সপোনবোৰৰ বিষয়ে নজনা স্বত্বেও ইয়াক প্ৰাণ দিয়াৰ চেষ্টা কৰে। তেওঁ প্ৰথম অৱস্থাত এক সাধাৰণ আৰৱীয় বেশভূষাৰে দেখা দিয়ে যদিও পাছত তেওঁ ওপৰৰ সাজ একাষৰীয়া কৰোঁতে বহুমূলীয়া পাথৰ খটোৱা এক সোণৰ বৰ্ম দেখা যায়। মেলকিজেদেকে ছাণ্টিয়াগোক উৰিম আৰু থুম্মিম নামৰ দুটা যাদুকৰী পাথৰো প্ৰদান কৰে। ইংৰাজ লোক আল-ফেয়াম নামৰ মৰূদ্যানমুখী এখ মৰুযাত্ৰীৰ দলত ছাণ্টিয়াগোৱে ইংৰাজ লোকজন লগ পায়। তেওঁ এজন মহান ধাতুবিদ হ'বলৈ চেষ্টা কৰি আছিল আৰু এজন আল-ফেয়ামৰ এজন খ্যাতনামা ধাতুবিদৰ ওচৰত শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিবলৈ আহিছিল। আল-ফেয়ামৰ এই ধাতুবিদজনৰ বয়স ২০০ বছৰৰো অধিক আৰু তেওঁ যিকোনো ধাতু সোণলৈ ৰূপান্তৰ কৰিব পাৰে বুলি উৰাবাতৰি উলাইছিল। ছাণ্টিয়াগোৱে ইংৰাজজনৰ পৰা ধাতুবিদ্যাৰ বহু জ্ঞান লাভ কৰে আৰু ছাহাৰা মৰুভূমিৰে গৈ থাকোঁতে তেওঁ ছাণ্টিয়াগোক নিজৰ গ্ৰন্থখন ধাৰলৈ দিয়ে। ফাতিমা ফাতিমা আল-ফেয়াম মৰূদ্যানত থকা এগৰাকী সুন্দৰী তিৰোতা। তাত থকা সময়তে ছাণ্টিয়াগো ফাতিমাৰ প্ৰেমত পৰে। দুয়ো প্ৰতিদিনে কেইবাসপ্তাহ ধৰি আলাপ কৰে আৰু অৱশেষত সি ফাতিমাক বিবাহৰ প্ৰস্তাৱ দিয়ে। ফাতিমাই বিবাহৰ আগেয়ে ছাণ্টিয়াগোক তেওঁৰ নিজা সপোনটোৰ সন্ধান কৰিবলৈ কয়। এই কথাই ছাণ্টিয়াগোক বিবুধিত পেলায়, কিন্তু ধাতুবিদজনে তেওঁক বুজায় যে প্ৰকৃত প্ৰেম এজন ব্যক্তিৰ স্বপ্ন পূৰণৰ যোগেদি প্ৰাপ্ত কৰা নাযায়। যদি এনে হয়, তেন্তে ই প্ৰকৃত প্ৰেম নহয়। ধাতুবিদ তেওঁ ইজিপ্টৰ আল-ফেয়ামত বাস কৰা এজন বৰ শক্তিশালী ধাতুবিদ। প্ৰথমাৱস্থাত ধাতুবিদজনৰ কথা ছাণ্টিয়াগোৱে ইংৰাজ লোকজনৰ মুখে শুনে। কিন্তু পিছত তেওঁ নিজে ধাতুবিদজনৰ প্ৰকৃত অনুগামী হৈ উঠে। ধাতুবিদছনে ক'লা কাপোৰ পৰিধান কৰে আৰু প্ৰমোদৰ উদ্দেশ্যে শেন চৰাই এটাৰ সহায়ত চিকাৰ কৰে। তেওঁ সঞ্জীৱনী সুধা আৰু পৰশ পাথৰৰো গৰাকী। স্ফটিক বিক্ৰেতা টাঞ্জিয়াৰছত ছাণ্টিয়াগোৱে এক ঠগৰ কবলত পৰি সমস্ত ধন হেৰুৱায়। তাত এজন স্ফটিক পাত্ৰৰ বিক্ৰেতাই তেওঁক ৰোজগাৰ প্ৰদান কৰে। দোকানখনত কাম কৰি ছাণ্টিয়াগোৱে দোকানীজনৰ জীৱন দৰ্শন আৰু ভৱিষ্যতৰ সপোন দেখাৰ গুৰুত্বৰ বিষয়ে বহু কথা শিকে। সাধাৰণতে বিপদৰ সম্ভাৱনা মূৰ পাতি ল'বলৈ পছন্দ নকৰা এই স্ফটিক বিক্ৰেতাজন দয়ালু আৰু তেওঁ ছাণ্টিয়াগোৰ অনুসন্ধানৰ কথা তাৰ নিজতকৈও অধিক বুজি পায়। কিয়নো স্ফটিক বিক্ৰেতাজনেই ছাণ্টিয়াগোক কয় যে তেওঁ আৰু স্পেইনলৈ ঘূৰি নাযায় কাৰণ এয়াই তেওঁৰ অদৃষ্ট নহয়। ইজিপ্ত দেশীয় সন্ন্যাসী ছাণ্টিয়াগো এক আশ্ৰমত গৈ উপস্থিত হওঁতে তাৰ এই সন্ন্যাসীজনে তেওঁৰ সাদৰেৰে ভিতৰলৈ মাতি নিয়ে। এয়া কাহিনীভাগৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশ বুলি গণ্য কৰা হয় কিয়নো ইয়াতেই ছাণ্টিয়াগোৱে ধাতুবিদজনৰ পৰা এক অতিশয় গুৰুত্বপূৰ্ণ কৌশল আয়ত্ত কৰে। পোষক চৰিত্ৰৰ এই সন্ন্যাসীজনে ছাণ্টিয়াগোৰ পথ প্ৰদৰ্শন কৰে। লেখনি ১৯৮৭ চনত কোৱেলহোৱে মাথোঁ দুটা সপ্তাহতে দ্য এলকেমিষ্ট লিখি উলিয়ায়। এই বিষয়ে তেওঁ বৰ্ণনা কৰি কয় যে কাহিনীটো তেওঁৰ "আত্মাত ইতিমধ্যেই লিখা আছিল। বিষয়বস্ত এজন ব্যক্তিৰ লক্ষ্যস্থানৰ সন্ধানেই গ্ৰন্থখনৰ মূল ভাৱ। দ্য নিউয়ৰ্ক টাইমছৰ দ্য এলকেমিষ্ট "সাহিত্যতকৈও আত্মসহায়হে" বৃদ্ধ ৰজা মেলকিজেদেকে ছাণ্টিয়াগোক কৈছিল, "যেতিয়া তুমি কিবা পাবলৈ খোজা, তাক পোৱাত সহায় কৰিবলৈ গোটেই ব্ৰহ্মাণ্ডখনেই অভিসন্ধি কৰে। এয়াই উপন্যাসখনৰ অৰ্ন্তনিহিত দৰ্শন আৰু এই ভাৱেই কোৱেলহোৰ দ্য এলকেমিষ্টক পৰিচালিত কৰিছে। প্ৰকাশন প্ৰথমে ব্ৰাজিলৰ এক অখ্যাত প্ৰকাশন গোষ্ঠীৰ বেনাৰত দ্য এলকেমিষ্ট ছপা আকাৰে প্ৰকাশ পাইছিল। উপন্যাসখনৰ প্ৰকাশকজনে কোৱেলহোক কৈছিল যে গ্ৰন্থখন কেতিয়াও বিক্ৰী নহয় আৰু "তেওঁ ষ্টক এক্সচেঞ্জতে অধিক ধন উপাৰ্জন কৰিব পাৰিব। এই নিৰাশাৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পাবলৈ তেওঁ সপৰিবাৰে ৰিঅ' ডি জেনেইৰ' এৰি এক ৪০ দিনীয়া ভ্ৰমণসূচীত ম'জেভ মৰুভূমিলৈ ৰাওনা হয়। ভ্ৰমণ সমাপ্ত কৰি আহিয়েই তেওঁ সংগ্ৰাম কৰি যাবলৈ মন বান্ধে। কোৱেলহোৰ মতে তেওঁ কিতাপখনৰ মহত্ত্বৰ বিষয়ে ইমানেই নিঃসন্দেহ আছিল যে তেওঁ বিভিন্ন প্ৰকাশনসমূহৰ দুৱাৰত টুকুৰিয়াবলৈ আৰম্ভ কৰে। অনুবাদসমূহ নিউয়ৰ্ক টাইমছৰ মতে দ্য এলকেমিষ্ট ৬৭টা বিভিন্ন ভাষালৈ অনূদিত হৈছে। এই বৃহৎসংখ্যক অনুবাদে ২০০৯ চনৰ গিনিজ বুক অফ ৱৰ্ল্ড ৰেকৰ্ডচত কোৱেলহোক বিশ্বৰ সৰ্বাধিক অনূদিত হোৱা লেখকৰ মৰ্যাদা প্ৰদান কৰে। ভাগ-বতৰা পাওলো কোৱেলহোৱে নথি বটোৱাৰা নেটৱৰ্কসমূহৰ যোগেদি তেওঁৰ গ্ৰন্থসমূহৰ প্ৰসাৰ ঘটোৱা কাৰ্যৰ যথেষ্ট পোষকতা কৰে। বিটটৰেণ্ট আদিৰ দৰে নেটৱৰ্কত তেওঁ নিজৰ গ্ৰন্থসমূহ অন্তৰ্ভুক্ত কৰিছে আৰু এইখিনিতে উল্লেখ্য যে উক্ত কাৰণতে দ্য এলকেমিষ্ট ব্যাপক হাৰত বিক্ৰী হৈছে। তেওঁ জনায়, "মই ভাবোঁ যেতিয়া এজন পাঠকৰ কেইটামান অধ্যায় পঢ়াৰ সম্ভাৱনা থাকে তেতিয়া পিছলৈ তেওঁ কিতাপখন কিনিব পাৰে।" বৰ্তমান সময়ত গুগল বুকছ আৰু কোৱেলহোৰ এজেঞ্চী চেণ্ট জৰ্ডি এচছিয়েডছত তেওঁৰ গ্ৰন্থসমূহ উপলব্ধ। কোৱেলহোৰ নিজা ব্ল'গ পাইৰেট কোৱেলহোত অনুবাদসহিত তেওঁৰ সমস্ত গ্ৰন্থৰ প্ৰতিলিপি পোৱা যায়। সঁহাৰি সমালোচনা ১৯৯৩ চনত অষ্ট্ৰেলিয়ান বাতৰিকাকত দ্য এডভাৰ্টাইজাৰে দ্য এলকেমিষ্টৰ বিষয়ে এক যোগাত্মক পুনৰীক্ষণ প্ৰকাশ কৰে। তেতিয়াৰ পৰাই উপন্যাসখন উচ্চ প্ৰশংসিত হ'বলৈ ধৰে আৰু ৭৪খন দেশত সৰ্বাধিক বিক্ৰেত গ্ৰন্থত শীৰ্ষত থকাৰ লগতে জাৰ্মানী আৰু ইটালীত সন্মানজনক পুৰস্কাৰ লাভ কৰে। দক্ষিণ আফ্ৰিকা, ফিনলেণ্ড, তুৰ্কী আদি দেশৰ পঢ়ুৱৈয়ে গ্ৰন্থখনক "বিমুগ্ধকাৰী কাহিনী", "এক চমকলগা, সৰল বৰ্ণনা" আৰু "এক সুন্দৰ কাহিনী, জীৱনৰ এক ৰূপক" বুলি বৰ্ণনা কৰে। উইল স্মিথ, জৰ্জ গাৰ্চিয়া আদিৰ দৰে খ্যাতিসম্পন্ন ব্যক্তিয়েও দ্য এলকেমিষ্টৰ প্ৰশংসা কৰে। কোৱেলহোৰ ইৰাণী প্ৰকাশক এৰাছ হেজাজিয়ে দ্য এলকেমিষ্টক কেইবাটাও কাৰণত অসাধাৰণ বুলি গণ্য কৰে: তেওঁ লক্ষ্য কৰে যে কিতাপখনৰ "জীৱনকাল আশা কৰাতকৈ অধিক... ই প্ৰকাশকালৰ পৰা কিছু বছৰলৈ উচ্চ বাণিজ্যিক বাজেটৰদ্বাৰা পোষিত নাছিল। ইয়াক ফৰাচী নাইবা স্পেনিছত লিখা হোৱা নাছিল। ইয়াৰ সৈতে কোনো চলচ্চিত্ৰ সংযুক্ত হৈ থকা নাছিল আৰু যোগাত্মক সমালোচনাৰে সংবাদ মাধ্যমৰদ্বাৰা প্ৰস্তাৱিত নাছিল, কিন্তু তথাপিও কেৱল মৌখিক প্ৰচাৰকে মূল ব্যৱসায়িক ভিত্তি হিচাপে লৈ ই বিক্ৰী হৈ আছিল। গ্ৰন্থখনৰ বিপক্ষে উত্থাপিত হোৱা এক মূল অভিযোগ আছিল যে সাৰগৰ্ভ সৰলতাৰ বাবে খ্যাত সেই কাহিনীটো আচলতে আৰৱীয় এহেজাৰ এনিশাৰ সাধুৰ সংকলনৰ চতুৰ্দশ সাধু দ্য ৰুইনদ মেন হু বিকেম ৰিচ্চ এগেইন থ্ৰু এ ড্ৰিমৰ পুনৰ্কথনহে। অৱশ্যে কোৱেলহোৱে এই সূত্ৰৰ বিষয়ে কিতাপখনৰ কোনো ঠাইতে অথবা পাতনিত উল্লেখ কৰা নাই। বাণিজ্যিক উপন্যাসখনে প্ৰকাশৰ লগে লগেই সৰ্বাধিক বিক্ৰেত গ্ৰন্থৰ মৰ্যাদা পোৱা নাছিল। এক ক্ষুদ্ৰ প্ৰকাশন গোষ্ঠীৰদ্বাৰা প্ৰকাশ পোৱা দ্য এলকেমিষ্ট ইয়াৰ পূৰ্বৱৰ্ত্তী গ্ৰন্থ "দ্য পিলগ্ৰিমেজ"ৰ দৰেই ব্ৰাজিলত এক ধীৰ গতিত বিক্ৰী হৈছিল। দ্য এলকেমিষ্ট ব্যৱসায়িকভাৱে সফল হয় ফ্ৰান্সত য'ত ১৯৯০ চনত উপন্যাসখনে অভাৱনীয়ভাৱে 'বেষ্টছেলাৰ' হিচাপে পৰিগণিত হয়। সমগ্ৰ বিশ্বতে উপন্যাসখনৰ ৬৫ মিলিয়ন কপিৰ বিক্ৰী হয়। ২০১২ চনৰ ৫ ফেব্ৰুৱাৰীৰ প্ৰথম সপ্তাহান্তত উপন্যাসখনে দ্য নিউয়ৰ্ক টাইমছৰ সৰ্বাধিক বিক্ৰেত গ্ৰন্থৰ তালিকাত ২১২ সপ্তাহ সম্পূৰ্ণ কৰে। গ্ৰন্থখনৰ কেঁচাবন্ধা সংস্কৰণটো কিতাপৰ দোকানসমূহৰ আচবাবত একেদৰেই থাকি যায়। সাংস্কৃতিক প্ৰভাৱ বোলছবি কোৱেলহোৱে কয় যে গ্ৰন্থখনৰ স্বত্ব বিক্ৰীৰ বাবে তেওঁ ইচ্ছুক নাছিল। তেওঁ বিশ্বাস কৰিছিল যে পঢ়ুৱৈৰ মনত একোখন গ্ৰন্থৰ জীৱনটো নিহিত হৈ থাকে, আৰু তেওঁ কেতিয়াবাহে এনে মিল (বোলছবিত) পায় যি গ্ৰন্থখনৰ সৈতে সহবাস কৰে। তথাপিও সময়ৰ লগে লগে কোৱেলহোৱে ইয়াৰ সম্ভাৱনাটোক এটা সুযোগ দিবলৈ থিৰাং কৰে। ২০০৩ চনত ৱাৰ্ণাৰ ব্ৰাদাৰ্ছ পিকচাৰ্ছে বোলছবি ৰূপ দিবৰ বাবে দ্য এলকেমিষ্টৰ গ্ৰন্থ স্বত্ব ক্ৰয় কৰে। পিছে চিত্ৰনাট্যৰ কিছু বিসংগতিৰ বাবে ছবিখন নিৰ্মিত নহ'ল। চিত্ৰনাট্যৰ এডোখৰত ১০,০০০ সৈনিকেৰ এক যুদ্ধৰ দৃশ্য আছিল যি বিষয়ক লৈ গ্ৰন্থখন লিখা হোৱা নাছিল। প্ৰকাশিত বাতৰি মতে দ্য এলকেমিষ্টৰ স্বত্ব পুনঃক্ৰয় কৰিবৰ বাবে কোৱেলহোৱে ৱাৰ্ণাৰ ব্ৰাদাৰ্ছলৈ ২ মিলিয়ন ইউ এছ ডলাৰ আগবঢ়াইছিল। ২০০৮ চনৰ কাঁ চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱত হাৰ্ভি ৱেইনষ্টাইনে ঘোষণা কৰে যে তেওঁ নিজে প্ৰযোজক হিচাপে থাকি দ্য এলকেমিষ্টক চলচ্চিত্ৰ ৰূপ দিবৰ বাবে ইয়াৰ স্বত্ব ক্ৰয় কৰিছে। তেওঁ ইয়াকো কয় যে ল'ৰেন্স ফিচবাৰ্নে ইয়াৰ পৰিচালনা কৰাৰ উপৰি নাম ভূমিকাতো অভিনয় কৰিব। বিৱৰণী অনুসৰি ছবিখনৰ বাজেট হ'ব ৬০ মিলিয়ন ডলাৰ। নিজে খুব কমসংখ্যক ছবিৰ পৰিচালনা কৰা ৱেইনষ্টাইনে ব্যক্ত কৰে, "মোৰ আনুগত্য ল'ৰেন্সৰ প্ৰতি নহয়, মোৰ আনুগত্য মোৰ প্ৰতি নহয়, মোৰ আনুগত্য পাওলো কোৱেলহোৰ বাদে আন কাৰো প্ৰতি নহয়। কোৱেলহোৱে কয়, "মোৰ গ্ৰন্থখনক মই বিচৰাধৰণে চলচ্চিত্ৰৰ ৰূপ দিয়া হ'ব বাবে মই সুখী আৰু মই আশা কৰোঁ যে মোৰ কৰ্মৰ উদ্যম আৰু সৰলতাক সংৰক্ষিত কৰা হ'ব। মোৰ বন্ধু ল'ৰেন্স ফিচবাৰ্ন আৰু হাৰ্ভি ৱেইনষ্টাইনে একেলগে কাম কৰাক লৈ মই উত্তেজিত হৈছো। অন্যান্য মাধ্যম হাৰ্পাৰকলিনছ গোষ্ঠীৰ হাৰ্পাৰওৱান নামৰ প্ৰকাশনে উপন্যাসখন ফৰাচী শিল্পী মবিয়াছৰ চিত্ৰসম্বলিত এক ৰূপ তৈয়াৰ কৰি উলিয়ায়। কিন্তু ই পূৰ্ণাংগ সচিত্ৰ উপন্যাসৰ বাবে সন্মতি দিবলৈ কোৱেলহোক পতিয়ন নিয়াত ব্যৰ্থ হয়। ২০১০ চনৰ জুনত হাৰ্পাৰওৱানে ঘোষণা কৰে যে তেওঁলোকে উপন্যাসখনৰ এক সচিত্ৰ ৰূপ দিব। সেইমতেই ২০১০ চনত ডেৰেক ৰুইজৰ পোষকতা আৰু ডেনিয়েল ছেম্পিয়েৰৰ চিত্ৰৰে 'দ্য এলকেমিষ্ট এ গ্ৰাফিক নভেল' প্ৰকাশিত হয়। কৰ্ণিছ কালেক্টিভে উপন্যাসখনৰ এক নাট্যৰূপ দিয়ে আৰু সেই সময়লৈকে ই তেওঁলোকৰ সফলতম নিৰ্মাণ হিচাপে পৰিগণিত হয়। ভাৰতত অশ্বিন গিডৱানী প্ৰডাকচনে প্ৰথমে ইয়াক মঞ্চৰূপ দিয়ে। ভাৰতত বলীউডৰ অভিনেত্ৰী কাজল আৰু চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাতা কৰণ জোহৰে গ্ৰন্থখনৰ নাট্যৰূপ উন্মোচন কৰে। সংগীত জগততো দ্য এলকেমিষ্টে একে নামৰে অসংখ্য বেণ্ডক অনুপ্ৰাণিত কৰে। উপন্যাসখনৰদ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত হৈ সংগীতকাৰ আৰু নিয়ন্ত্ৰক ছাং জিন হঙৰ বিবাহ অনুষ্ঠানত একক বিশ্ব সমলয়ে সৃষ্টি কৰা এক অৰ্কেষ্ট্ৰাৰ প্ৰদৰ্শন অনুষ্ঠিত হয়। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ

40297

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%97%E0%A7%81%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A6%A4%20%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%9C%E0%A7%8D%E0%A6%AF

গুপ্ত সাম্ৰাজ্য

গুপ্ত সাম্ৰাজ্য হৈছে প্ৰাচীন ভাৰতত মহাৰাজ শ্ৰী গুপ্তই প্ৰতিষ্ঠা কৰা এক সাম্ৰাজ্য। এই সাম্ৰাজ্য ভাৰত উপমহাদেশৰ প্ৰায়ভাগ অঞ্চললৈকে বিস্তৃত আছিল। গুপ্ত সাম্ৰাজ্যৰ কাল হৈছে ৩২০-ৰ পৰা ৫৫০ চন। গুপ্তসকলৰ শাসনকালত বিৰাজমান শান্তি তথা সমৃদ্ধিৰ বাবে বৈজ্ঞানিক আৰু কলাত্মক চিন্তা-চৰ্চাসমূহৰ উদ্গতি ঘটিছিল। সেয়ে এই কালছোৱা ভাৰতৰ সোণালী যুগ বুলি অভিহিত কৰা হয়। এই সময়ছোৱাতে ভাৰতে বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিবিদ্যা, আভিযান্ত্ৰিক, কলা, ভাষা, সাহিত্য, তৰ্কবিজ্ঞান, গণিত, জ্যোতিৰ্বিদ্যা, ধৰ্ম আৰু দৰ্শনৰ ক্ষেত্ৰত নতুন মাইলৰ খুঁটিত উপনীত হৈছিল আৰু এই উপাদনবোৰেই সমূহীয়াকৈ হিন্দু সংস্কৃতিৰ ৰূপ লৈছিল। প্ৰথম চন্দ্ৰগুপ্ত, সমুদ্ৰগুপ্ত আৰু দ্বিতীয় চন্দ্ৰগুপ্ত আছিল গুপ্ত ৰাজবংশৰ সবাতোকৈ উল্লেখনীয় শাসনকৰ্ত্তা। খ্ৰীষ্টিয় ৪ৰ্থ শতিকাৰ সংস্কৃত কবি কালিদাসে গুপ্তসকলে ভাৰতবৰ্ষৰ ভিতৰে বাহিৰে ২১খন ৰাজ্য জয় কৰাৰ কথা বৰ্ণনা কৰিছে। ইয়াৰ ভিতৰত আছে পৰসিক, হুন, কম্বোজ, পূব আৰু পশ্চিম অক্সাচ নদী উপত্যকাৰ জনজাতি, কিন্নৰ, কিৰাট ইত্যাদি। নান্দনিক স্থাপত্য, ভাস্কৰ্য আৰু চিত্ৰসমূহ গুপ্ত যুগৰ সৃষ্টিশীলতাৰ চৰম নিদৰ্শন বুলিব পাৰি। গুপ্ত যুগতে মহাকবি কালিদাস, আৰ্যভট্ট, বৰাহমিহিৰ, বিষ্ণু শৰ্মা আৰু বাৎসায়ন আদি বিভিন্ন ক্ষেত্ৰৰ পণ্ডিত মণিষীৰ জন্ম হৈছিল। এই কালছোৱাত বিজ্ঞান আৰু ৰাজনৈতিক প্ৰশাসনে নতুন শিখৰ লাভ কৰিছিল। শক্তিশালী বাণিজ্যিক সম্পৰ্কই অঞ্চলটোক এক সাংস্কৃতিক কেন্দ্ৰৰ ৰূপ দিছিল আৰু কাষৰীয়া বাৰ্মা, শ্ৰীলংকা আৰু দক্ষিণ-পূব এচিয়াক প্ৰভাৱিত কৰিব পৰাকৈ গঢ়ি তুলিছিল। প্ৰাচীনতম ভাৰতীয় কাব্য যেনে পুৰাণসমূহ এই কালছোৱাতে লিখা বুলি অনুমান কৰা হয়। গুপ্ত সাম্ৰাজ্যৰ পতনৰ কাৰণ হিচাপে উচ্চবৰ্গৰ লোকসকলৰ হাতত ক্ৰমাৎ হেৰুৱাই পেলোৱা ৰাজ্যৰ অংশ আৰু ক্ষমতা, মদ্য এচিয়াৰ হুনসকলৰ আগমণ আদি কাৰকক চিনাক্ত কৰা হয়। ৬ষ্ঠ শতিকাত গুপ্ত সাম্ৰাজ্যৰ পতনৰ পিছত ভাৰতবৰ্ষ পুনৰ সৰু সৰু ৰাজ্যত বিভক্ত হৈ পৰে আৰু গুপ্ত বংশৰ এটা ঠালে মগধত শাসন কৰিবলৈ লয়। ইয়াৰ পিছতে ৭ম শতিকাৰ প্ৰথমভাগত বৰ্ধন বংশৰ হৰ্ষবৰ্ধনে হৰ্ষ সাম্ৰাজ্যৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰে। গুপ্তসকলৰ উত্থান আৰু মূল বহু ইতিহাসবিদৰ মতে গুপ্ত ৰাজবংশটো এক বৈশ্য ৰাজবংশ আছিল। ইতিহাসবিদ ৰাম চৰন শৰ্মাৰ মতে দমনকাৰী শাসনকৰ্ত্তাসকলৰ বিৰোধকাৰী এক প্ৰতিক্ৰিয়া হিচাপে গুপ্তসকলৰ অভ্যুত্থান ঘটে। ইতিহাসবিদ তথা পুৰাতত্ত্ববিদ অনন্ত সদাশিৱ আলটেকাৰে প্ৰাচীন ভাৰতীয় আইনী লিপিৰ পৰা ঠাৱৰ কৰিছে যে গুপ্তসকল বৈশ্য বৰ্ণৰ। কিয়নো এই লেখনিসমূহত উল্লেখ থকা মতে গুপ্ত উপাধিযুক্ত লোকসকল বৈশ্য বৰ্ণৰ অন্তৰ্গত। ইতিহাসবিদ মাইকেল চি. ব্ৰেনিংটনৰ মতে গুপ্ত সাম্ৰাজ্যৰ উত্থান আছিল প্ৰাচীন ভাৰতীয় বৰ্ণ ব্যৱস্থাৰ এক লেখত ল’বলগীয়া ব্যতিক্ৰম। গুপ্তসকলৰ মূল সম্পৰ্কে মতভেদ দেখা যায়। কিছুসংখ্যক ইতিহাসবিদৰ মতে গুপ্তসকল বৰ্তমানৰ বাংলাদেশৰ ভৰেন্দ্ৰীৰ পৰা আহিছিল। একাংশৰ মতে মুৰ্চিদাবাদ তেওঁলোকৰ মূল বাসস্থান। গুপ্ত শাসকসকল শ্ৰীগুপ্ত ঘটোৎকচ প্ৰথম চন্দ্ৰগুপ্ত সমুদ্ৰগুপ্ত ৰামগুপ্ত দ্বিতীয় চন্দ্ৰগুপ্ত প্ৰথম কুমাৰগুপ্ত স্কন্দগুপ্ত পুৰুগুপ্ত দ্বিতীয় কুমাৰগুপ্ত বুদ্ধগুপ্ত নৰসিংহগুপ্ত বালাদিত্য তৃতীয় কুমাৰগুপ্ত বিষ্ণুগুপ্ত ভান্যগুপ্ত ভানুগুপ্ত শ্ৰীগুপ্ত আৰু ঘটোৎকচ মহাৰাজ শ্ৰীগুপ্তৰ ৰাজত্বকাল সম্ভৱতঃ ২৪০ চনৰ পৰা ২৮০ চনলৈকে আছিল। তেওঁৰ পুত্ৰ ঘটোৎকচৰ আনুমানিক ৰাজত্বকাল ২৮০-৩১৯ চন। তেওঁৰ পুত্ৰ তথা পৰৱৰ্ত্তী ৰজা প্ৰথম চন্দ্ৰগুপ্তই মহাৰাজধিৰাজ উপাধি গ্ৰহণ কৰাৰ বিপৰীতে শ্ৰীগুপ্ত আৰু ঘটোৎকচে মহাৰাজ উপাধি লৈছিল। ৫ম শতিকাৰ আৰম্ভণিতে গুপ্তসকলে মগধত (বৰ্তমানৰ বিহাৰৰ আশে-পাশে) কিছুসংখ্যক হিন্দু ৰাজ্যৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। প্ৰথম চন্দ্ৰগুপ্ত প্ৰথম চন্দ্ৰগুপ্ত (ৰাজত্বকাল ৩২০-৩৩৫ চন) গুপ্তৰাজ ঘটোৎকচৰ (ৰাজত্বকাল ২৮০-৩১৯ চন) পুত্ৰ। মগধৰ সৈতে হোৱা এক সন্ধি অনুসাৰে লিচ্চভি ৰাজকন্যা কুমাৰাদেৱীৰ সৈতে প্ৰথম চন্দ্ৰগুপ্তৰ বিবাহ হয়। নেপালৰ লিচ্চভি গোষ্ঠীৰ মিত্ৰতাৰে চন্দ্ৰগুপ্তই মগধ, প্ৰয়াগ আৰু সকেটৰ প্ৰায়ভাগ অঞ্চল জয় কৰে। ৩২১ চনলৈ তেওঁ গংগা নদীৰ পৰা প্ৰয়াগলৈকে (বৰ্তমানৰ এলাহাবাদ) ৰাজ্য বিস্তাৰ কৰে। প্ৰথম চন্দ্ৰগুপ্তই মহাৰাজধিৰাজ উপাধি গ্ৰহণ কৰিছিল। সমুদ্ৰগুপ্ত পিতৃৰ পিছত ৩৩৫ চনত সমুদ্ৰগুপ্ত পৰাক্ৰমাংক ৰাজপাটত বহে আৰু ৩৮০ চনলৈকে প্ৰায় ৪৫ বছৰ জুৰি ৰাজত্ব কৰে। ৰাজত্বৰ আৰম্ভণিতে তেওঁ অহিচত্ৰ আৰু পদ্মাৱতী জয় কৰে। পৰৱৰ্ত্তী কালত তেওঁ মালৱা, যৌধেয়, অৰ্জুনায়ন, মডুৰা (মথুৰা) আৰু অভিৰ ৰাজ্য জয় কৰে। ৩৮০ চনলৈকে সমুদ্ৰগুপ্তই একুৰিতকৈয়ো অধিক ৰাজ্য নিজ সাম্ৰাজ্যৰ ভিতৰুৱা কৰে। তেওঁৰ সাম্ৰাজ্য হিমালয়ৰ পৰা নৰ্মদা নদীলৈকে আৰু ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ পৰা যমুনা নদীলৈকে বিস্তৃত আছিল। ইতিহাসবিদ ভিনচেণ্ট আৰ্থাৰ স্মিথে তেওঁক ভাৰতৰ নেপোলিয়ন আখ্যা দিছে। সমুদ্ৰগুপ্তই অশ্বমেধ যজ্ঞও সম্পাদন কৰিছিল। সমুদ্ৰগুপ্তই কলা আৰু সাহিত্যৰো পৃষ্ঠপোষকতা কৰিছিল। তেওঁ বৰ্তমানৰ কাশ্মীৰ আৰু আফগানিস্তানলৈকে ৰাজ্য বিস্তাৰ কৰিছিল। তেওঁ নিজে এজন কবি তথা সংগীতজ্ঞ আছিল। তেওঁ বিষ্ণুক উপাসনা কৰিছিল। তেওঁ আন ধৰ্মৰ প্ৰতি উদাৰ মনোভাৱাপন্ন আছিল আৰু শ্ৰীলংকাৰ বৌদ্ধ ৰজা শ্ৰীমেঘৱন্নক বোধ গয়াত এক বৌদ্ধস্তূপ সাজিবলৈ অনুমতি দিছিল। দ্বিতীয় চন্দ্ৰগুপ্ত বা বিক্ৰমাদিত্য সমুদ্ৰগুপ্তই ৰাণী দত্তদেৱীৰ পুত্ৰ দ্বিতীয় চন্দ্ৰগুপ্তক নিজৰ উত্তৰাধিকাৰী নিৰ্বাচন কৰে। দ্বিতীয় চন্দ্ৰগুপ্ত বিক্ৰমাদিত্যই ৩৭৫ চনৰ পৰা ৪১৫ চনলৈকে ৰাজত্ব কৰে। তেওঁ কুন্তলৰ কদম্ব ৰাজকন্যা আৰু নাগ বংশৰ এক ৰাজকন্যক্ বিয়া কৰায়। তেওঁ নিজ পুত্ৰ প্ৰথম কুমাৰগুপ্ত আৰু কন্যা প্ৰভাৱতীৰ যোগেদি ডেক্কান প্ৰদেশৰ ভকটক ৰজা আৰু কৰ্নাটকৰ কদম্ব ৰাজপৰিয়ালৰ সৈতে বৈবাহিক সম্পৰ্ক স্থাপন কৰে। দ্বিতীয় চন্দ্ৰগুপ্তই মালৱাৰ শাকসকলৰ ৰাজ্য, বঙ্গ (তৃতীয় ৰূদ্ৰসিংহ) আৰু সৌৰাষ্ট্ৰ জয় কৰি ৰাজ্যৰ সীমা বিস্তাৰ কৰে। সেই সময়ৰ ৰচনাসমূহত বিক্ৰমাদিত্যই একৈশখন ৰাজ্য জয় কৰাৰ উল্লেখ পোৱা যায়। তেওঁ উজ্জয়িনীত ৰাজধানী পাতিছিল। গুপ্ত শাসনকালছোৱা, বিশেষকৈ দ্বিতীয় চন্দ্ৰগুপ্তৰ ৰাজত্বকাল স্বকীয় শৈলীৰ হিন্দু কলা, সাহিত্য, সংস্কৃতি আৰু বিজ্ঞানৰ বাবে জনা যায়। উদাহৰণস্বৰূপে উত্তৰ প্ৰদেশৰ দেওগড়ত থকা দশাৱতাৰ মন্দিৰৰ কথা ক’ব পাৰি। এই সময়ছোৱাত ভাৰতত বৌদ্ধ আৰু জৈন সংস্কৃতিয়েও যথেষ্ট বিকাশ লাভ কৰিছিল। বিক্ৰমাদিত্যৰ ৰাজসভাত কালিদাসকে আদি কৰি নৱৰত্নই শোভা পাইছিল। চীনদেশৰ পৰিব্ৰাজক ফা-হিয়েনৰ টোকাবহীত এই বিষয়ে যথেষ্ট সমল পোৱা গৈছে। পতন স্কন্দগুপ্তৰ পিছত যথাক্ৰমে পুৰুগুপ্ত, দ্বিতীয় কুমাৰগুপ্ত, বুদ্ধগুপ্ত, নৰসিংহগুপ্ত, তৃতীয় কুমাৰগুপ্ত, বিষ্ণুগুপ্ত, ভান্যগুপ্ত আৰু ভানুগুপ্ত ৰজা হয়। ৪৮০ চনত মধ্য এচিয়াৰ পৰা হেফথেলিট বা শ্বেত হুনসকলৰ আগমণ ঘটে আৰু উত্তৰ-পশ্চিম প্ৰান্তৰে এওঁলোকে গুপ্ত ৰাজ্যত প্ৰৱেশ কৰে। ৫০০ চনমানলৈ গুপ্ত সাম্ৰাজ্য ভগ্নপ্ৰায় হয়। গুপ্ত যুগৰ কীৰ্ত্তিসমূহ গুপ্ত যুগৰ বিদ্বান লোকসকলৰ ভিতৰত বৰাহমিহিৰ আৰু আৰ্যভট্টৰ নাম বিশেষভাৱে উল্লেখযোগ্য। আৰ্যভট্টৰ দ্বাৰা শূন্যৰ আৱিষ্কাৰ প্ৰাচীন ভাৰতীয় গাণিতিক চিন্তা-চৰ্চাৰ এক অন্যতম মাইলৰ খুঁটি। বিক্ৰমাদিত্যৰ ৰাজসভাৰ মহাকবি কালিদাসে অভিজ্ঞানম শকুন্তলম, ৰঘূবংশ আদি নাট ৰচনা কৰিছিল। সংস্কৃত সাহিত্যই এই সময়ছোৱাতে উন্নতিৰ চৰম শিখৰত অৱস্থান কৰিছিল বুলি কোৱা হয়। আয়ুৰ্বেদিক ঔষধৰ বিশদ বিৱৰণ তথা অস্ত্ৰোপচাৰৰ অধ্যায় সম্বলিত সুশ্ৰুত সংহিতাৰ ৰচনাকালো গুপ্ত যুগতেই বুলি ঠাৱৰ কৰা হৈছে। দবাখেলৰ জন্মও এই সময়ছোৱাতে হৈছিল বুলি কোৱা হয় য’ত দবাখেলৰ ৬ষ্ঠ শতিকাৰ প্ৰাথমিক সংস্কৰণক চতুৰংগ (অৰ্থাৎ সৈন্যবাহিনীৰ চাৰিটা ভাগ: পদাতিক, অশ্বাৰোহী, হস্তী আৰু ৰথ) বুলি কোৱা হৈছিল। চিকিৎসকসকলে চিকিৎসাৰ বিভিন্ন সা-সঁজুলি আৱিষ্কাৰ কৰাৰ লগতে আনকি অস্ত্ৰোপচাৰো সম্পন্ন কৰিছিল। গুপ্ত শাসনকালতে বাৎসায়নে সংস্কৃত ভাষাত কামসূত্ৰ ৰচনা কৰিছিল। গণিতজ্ঞ আৰ্যভট্টই কৈছিল যে পৃথিৱী ঘূৰণীয়া আৰু ই সূৰ্যৰ চৌপাশে প্ৰদক্ষিণ কৰে। তেওঁ সেই সময়ত প্ৰচলিত ৰাহু আৰু কেতুৰ ধাৰণা নুই কৰি ইয়াকো কৈছিল যে চন্দ্ৰকে ধৰি আন গ্ৰহসমূহে সূৰ্যৰ পোহৰ প্ৰতিফলিত কৰিহে আলোকিত হয় আৰু সূৰ্যৰ পোহৰ বাধাগ্ৰস্ত হ’লেই চন্দ্ৰগ্ৰহণ আৰু সূৰ্যগ্ৰহণ সংঘটিত হয়। শিল্পকলা গুপ্ত যুগক উত্তৰ ভাৰতীয় শিল্পকলাৰ চূড়ান্ত শিখৰ বুলি গণ্য কৰা হয়। চিত্ৰবিলাকৰ বিষয়সমূহ বিভিন্নধৰণৰ আছিল। স্থাপত্য আৰু শৈল ভাস্কৰ্যসমূহত হিন্দু দেৱ-দেৱী, বুদ্ধমূৰ্ত্তি আৰু জৈন তীৰ্থংকৰৰ প্ৰতিকৃতি দেখা যায়। মথুৰা আৰু গান্ধাৰত এনে ভাস্কৰ্য বহুল পৰিমাণে দেখা পোৱা যায়। পূৰ্বতে ৰাজত্ব কৰা কুশনসকলৰ দৰে দক্ষিণ সত্ৰপ বা ইয়াৰদ্বাৰা প্ৰভাৱিত অঞ্চলসমূহৰ বাদে গুপ্ত মোহৰসমূহত কোনো ৰজাৰ প্ৰতিকৃতি চিহ্নিত নাছিল। গুপ্তশৈলীৰ প্ৰখ্যাত কীৰ্ত্তিচিহ্নসমূহৰ ভিতৰত অজন্তা গুহা, এলিফেণ্টা গুহা আৰু ইলোৰা গুহা (যথাক্ৰমে বৌদ্ধ, হিন্দু আৰু মিশ্ৰিত [জৈনকে ধৰি]) পৰৱৰ্ত্তী সময়ত নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল যদিও ইয়াত গুপ্তশৈলীৰ প্ৰভাৱ আৰু প্ৰাধান্য বিদ্যমান। উদয়গিৰিৰ হিন্দু গুহাসমূহে গুপ্ত সাম্ৰাজ্য আৰু বিষয়াবৰ্গৰ সৈতে ইয়াৰ সম্পৰ্ক চিহ্নিত কৰে। দেওৰাগড়ৰ বিষ্ণু মন্দিৰো ইয়াৰ অন্যতম উদাহৰণ। টোকা তথ্য সংগ্ৰহ 1994, 0300062176 (1977). 81-208-0436-8 (1972). 1-4400-5272-7 14 2013 5:43 ভাৰতৰ সাম্ৰাজ্য আৰু

56803

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%80%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%A6

নাৰীবাদ

নাৰীবাদ বিংশ শতাব্দীত উদ্ভূত এটি দৰ্শন যি সভ্যতাৰ মানুহ হিচাপে পুৰুষৰ তুলনাত সকলো ক্ষেত্ৰতে নাৰীৰ সমতা আৰু স্বাধীনতাত বিশ্বাস কৰে। নাৰীবাদ সমাজত নাৰীৰ সমতা অৰ্জন, বিশেষকৈ পুৰুষৰ সমান অধিকাৰ আদায়ৰ যৌক্তিকতাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে। নাৰীবাদে দাবী কৰে: নাৰী পুৰুষৰ সমান সক্ষমেই নহয় সামাজিক অৱদানৰ ক্ষেত্ৰতো পুৰুষতকৈ কম নহয়। নাৰীবাদ লিংগ অধ্যয়নৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয়। নাৰীবাদ হৈছে পুৰুষৰ সমানে ৰাজনৈতিক, আইন, অৰ্থনৈতিক আৰু অন্যান্য অধিকাৰসমূহৰ ক্ষেত্ৰত সফলতা অৰ্জনৰ জৰিয়তে মহিলাৰ স্থান/মৰ্যাদা অগ্ৰগামী কৰাৰ এক তত্ত্ব বা আন্দোলন। বেলহুক'চ ৰ মতে নাৰীবাদ হৈছে যৌন শোষণ আৰু যৌন পীড়ন অৱসান ঘটোৱাৰ এক আন্দোলন। ইতিহাস ইৰিচ কৰ্মী ফ্ৰেনচেচ পাৱাৰ ক'বলে ১৮৮৪ চনত 'নাৰীবাদ' শব্দৰ পোন প্ৰথমে ব্যৱহাৰ কৰিছিল। সেয়ে হ'লেও ১৮৩৭ খ্ৰীঃ ফৰাচী দাৰ্শনিক তথা ইউটোপীয় সমাজবাদী চাৰ্লস ফুৰিয়ে প্ৰথম 'নাৰীবাদ' শব্দটিৰ আনুষ্ঠানিক ব্যৱহাৰ কৰিছিলে বুলি ধাৰণা কৰা হয়। তেওঁ নাৰীবাদক পানীৰ সোঁতৰ উপমাৰ সৈতে তুলনা কৰিছিল। ১৮৭১ চনত ফ্ৰান্সৰ এক চিকিৎসামূলক বৰ্ণনাত নাৰীবাদী শব্দৰ উল্লেখ পোৱা যায়। এই বৰ্ণনা অনুসৰি, নাৰীবাদে যৌন অংগসমূহৰ বিকাশৰ বিৰতিৰ আৰু স্ত্ৰীসুলভ শৰীৰৰ বিশিষ্ট পুৰুষক সূচায়। আন এজন ফৰাচী লেখক আলেকজেণ্ডাৰ ডুমানচে মহিলাসকলক বৰ্ণনা কৰিবলৈনাৰীবাদী' শব্দৰ ব্যৱহাৰ কৰিছিল। ১৯৯৫ চনত ফ্ৰেইচে সুস্পষ্ট কৰি দিছিল যে চিকিৎসাবিজ্ঞানৰ ভাষাত, নাৰীবাদে পুৰুষৰ স্ত্ৰীসুলভতাক সূচায় আৰু ৰাজনৈতিক ভাষাত, এই নাৰীবাদ হৈছে মহিলাৰ পুৰুষত্বৰ প্ৰতীক। এইদৰে ১৯ শতিকাত এই ধৰণৰ লিঙ্গ সন্দেহে ত্ৰাসৰ সৃষ্টি কৰিছিল। এই শব্দৰ উদ্ভাৱনৰ পূৰ্বেই নাৰীবাদ চিন্তণ আৰু কাৰ্যৰ সূচনা হৈছিল। ১৮৪৮ চনৰ চেনেকা ফলচ্ কনভেনচন ৰ লগতে অবিভক্ত ৰাজ্যসমূহত মহিলা অধিকাৰ আন্দোলনৰ সূত্ৰপাত হৈছিল। আমেৰিকাৰ স্বাধীনতা ঘোষণাত মহিলাৰ বাবে স্বাধীনতা আৰু সমতা দাবীৰ উত্থাপন কৰে। ব্ৰিটেইনটো, ১৮৪০ চনৰ পিছৰপৰা মহিলাৰ অসমতামূলক স্থিতি সমূহৰ বিৰুদ্ধে বহুতো ৰাজনৈতিক আন্দোলনৰ সৃষ্টি হৈছিল। ইয়াৰ উপৰিও এই আন্দোলন বা ঘোষণাসমূহৰ পূৰ্বেও, ফৰাচী আন্দোলনে মহিলাসকলক তেওঁলোকৰ অধিকাৰ প্ৰদানৰ ক্ষেত্ৰত কৰা প্ৰতিশ্ৰুতিসমূহ আহৰণৰ বাবে ১৭৯২ চনতে অলিম্পে ড॰ গোগ আৰু থেৰইগ'ডে মেৰীকৰ্টে বহু প্ৰচেষ্টা কৰে। প্ৰথম ঢৌ ১৯ শতিকাৰ প্ৰাৰম্ভৰপৰা ২০ শতিকাৰ প্ৰথমাৰ্ধৰ পৰ্যায়ক নাৰীবাদৰ প্ৰথম ঢৌ বুলি কোৱা হয়। এই সময়ৰ অন্যতম ব্যক্তি এলিজাবেথ কেনভী ষ্টেণ্টন আৰু মাটিলদাহ গেগে মহিলাৰ অধিকাৰ সমূহৰ ৰক্ষণাবেক্ষণৰ বাবে বিবাহ বিচ্ছেদ নীতিৰ সমৰ্থন কৰিছিল। এই নীতিৰ বলবত্ৰ সমৰ্থনত তেওঁলোকে ইৰোকিইচ নীতিৰ উল্লেখ কৰিছিল যাৰ তাৎপৰ্য আছিল যে- নিৰ্বাসনৰ শাস্তি স্বৰূপে পুৰুষে তেওঁৰ পৰিয়ালক জৰিমণা প্ৰদান কৰা। মহিলাৰ আন্দোলনৰ প্ৰৱৰ্তকসকলে আমেৰিকাৰ স্থানীয় লোকসকলৰ পৰা পোৱা কিছুমান শুংসূত্ৰ যেনে- ইৰোকিউৰে শিক্ষা ব্যৱস্থা, যাৰ জৰিয়েতে মহিলাসকলে চৰকাৰৰ প্ৰতিনিধি হিচাপে এজন উপযুক্ত পুৰুষ নিৰ্বাচনৰ সুবিধা লাভ কৰে। দ্বিতীয় ঢৌ দ্বিতীয় ঢৌত যুদ্ধবিৰতি আৰু অসামৰিক আন্দোলনৰ লগতে মহিলাসকলক সাঙুৰি পৃথিৱীৰ প্ৰান্তীয় দলসমূহৰ আত্ম-সজাগতাক সাঙুৰি লোৱা হয়। এই দ্বিতীয়টৌয়েই উন্নয়নশীল দেশৰ মহিলাসকলৰ দ্বাৰা 'ভগ্নীবোধ' আৰু মহিলাৰ সংহতিৰ বাবে কৰা সংঘৰ্ষৰ সাক্ষী। এই টৌৰ কিছুমান উল্লেখনীয় প্ৰমাণ— ১৯৬৪ চনৰ অসামৰিক অধিকাৰ আইনৰ 1964) সপ্তম ভাগৰ শীৰ্ষক ৰচনাংশ, মহিলাৰ জাতীয় সংগঠনৰ গঠন, ১৯৭২ চনৰ শৈক্ষিক সংশোধনৰ নৱম শীৰ্ষক ৰচনাংশ 1972)। তৃতীয় ঢৌ ১৯৯০ চনৰ পৰা বৰ্তমানলৈকে এই ঢৌ বাহাল আছে। তৃতীয় ঢৌৱে লিংগৰ ক্ষেত্ৰত থকা বাধাৰ সীমাবদ্ধতাক নোহোৱা কৰে। নাৰীবাদীসকলৰ মাজত ৰাজনৈতিক চিনাক্তকৰণৰ ক্ষেত্ৰত তৃতীয় ঢৌত সংঘাত আৰু মতভেদৰ সৃষ্টি হয়। প্ৰকাৰ উদাৰমূলক নাৰীবাদ উদাৰমূলক নাৰীবাদ হৈছে নাৰীবাদৰ এক প্ৰধান প্ৰকাৰ বা আৰ্হি। নাৰীবাদ বিকাশৰ প্ৰথম ঢৌৰ অংশ হিচাপে এই প্ৰকাৰ নাৰীবাদৰ সৃষ্টি হৈছিল। নাৰীবাদৰ ই এক পৰম্পৰাগত ধাৰণা। নাৰীবাদৰ ক্ষেত্ৰত থকা অবৈজ্ঞানিক ধাৰণা সমূহ ই অস্বীকাৰ কৰে। এই প্ৰকাৰ নাৰীবাদে বিশ্বাস কৰে যে, নাৰীক পুৰুষতকৈ দুৰ্বল বুলি ভৱা সমাজৰ ধাৰণাটো মিছা। নাৰীক, পুৰুষৰ সমানে সম অধিকাৰ প্ৰদান কৰা দিশটোৰ ই সমৰ্থন কৰে। উদাৰমূলক নাৰাবাদে, উদাৰ মূলক বা সংস্কাৰমুক্ত ৰাজ্যৰ পৰিসীমাৰ ভিতৰত সম অধিকাৰৰ বাবে অভিযান চলোৱা সকলোকে অন্তৰ্ভুক্ত কৰি লয়। উদাৰমূলক নাৰীবাদীসকলৰ মতে, ৰাজ্যসমূহে মহিলাক অন্যান্য সুবিধাৰ লগতে সম নাগৰিকত্ব প্ৰদানৰ বাবে পৰামৰ্শ প্ৰদান কৰিব লাগে। আধুনিক উদাৰমূলক নাৰীবাদীসকলৰ মতে, পিতৃতান্ত্ৰিক সমাজে লিঙ্গ আৰু যৌনতাৰ ধাৰণাক একত্ৰিত কৰি, মহিলাসকলৰ বাবে মহিলাসুলভ স্বভাৱ বিশিষ্ট কাৰ্যহে প্ৰদান কৰে। উদাৰমূলক নাৰীবাদীসকলে বিশ্বাস কৰে যে,লিঙ্গ অন্ধবিশ্বাসৰ মূল ভেটি হৈছে মানুহৰ অজ্ঞতা আৰু শিক্ষা হৈছে একমাত্ৰ অস্ত্ৰ যাৰ জৰিয়তে অজ্ঞতাৰ ভেটিত গঢ় লৈ উঠা বৈষমতাক ৰোধ কৰিব পাৰি। মাৰ্ক্সবাদী নাৰীবাদ নাৰীবাদৰ আন এক প্ৰকাৰ আৰ্হি হৈছে মাৰ্ক্সবাদী নাৰীবাদ। এই প্ৰকাৰ নাৰীবাদে সামাজিক ন্যায় আৰু আৰ্থ-সামাজিক পাৰ্থক্যৰ ধাৰণাটোক একত্ৰিত কৰে। বহু শতিকা ধৰি মহিলাসকলক পুৰুষৰ সম্পত্তি হিচাপে গণ্য কৰা হৈছিল, লগতে বস্তুগত ধাৰণাৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত মহিলাসকলক পুঁজিবাদী যন্ত্ৰ প্ৰধান অস্ত্ৰ আখ্যা দিয়া হৈছিল। মাৰ্ক্সবাদী নাৰীবাদীসকলৰ মতে, লিঙ্গৰ পথসমূহ পুঁজিবাদী সমাজৰ ধ্বংসৰদ্বাৰা পৰিচালিত হয় কিয়নো পুঁজিবাদৰ শ্ৰেণী সম্পৰ্কসমূহে হৈছে মহিলাৰ পীড়ন আৰু শোষণৰ প্ৰধান কাৰক। মাৰ্ক্সবাদী নাৰীবাদীসকলে কৰ্মক্ষেত্ৰত মহিলাৰ ক্ষেত্ৰত সৃষ্টি হোৱা বিভিন্ন সমস্যা যেনে— অ-সম বেতন, পৰিয়াল বা বন্ধুসুলভ নীতিৰ অভাৱ ইত্যাদি ৰোধত বিশেষ গুৰুত্ব প্ৰদান কৰে। তেওঁলোকে বিশ্বাস কৰে যে, অৰ্থনৈতিক আৰু সাংস্কৃতিক পীড়ন ৰোধহে মহিলাসকলৰ বাবে প্ৰকৃত স্বীধানতা প্ৰদান কৰিব পাৰে। এইদৰে মাস্কবাদী নাৰীবাদীসকলে পুঁজিবাদ ব্যৱস্থাৰ উৎপাদন আৰু শ্ৰমৰ বিভাজনৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত লিঙ্গ অসমতা আৰু নাৰী পীড়নক একত্ৰিত কৰে। সেয়েহে, লিঙ্গ অসমতা ৰোধৰ বাবে এই প্ৰকাৰ নাৰীবাদে পুঁজিবাদী সমাজৰ ধ্বংসৰ সমৰ্থন কৰে। সমাজবাদী নাৰীবাদ এইপ্ৰকাৰ নাৰীবাদে সামাজিক ন্যায়ৰ লগত অৰ্থ সামাজিক পাৰ্থক্যক একত্ৰিত কৰে। এই প্ৰকাৰ নাৰীবাদক দ্বৈত পদ্ধতিৰ তত্ত্ব আখ্যা দিয়া হয়। এই প্ৰকাৰ নাৰীবাদে মহিলাৰ ক্ষেত্ৰত অৰ্থনৈতিক আৰু সাংস্কৃতিক পীড়ন ৰোধৰ বাবে নাৰী-পুৰুষৰ সমূহীয়া কাৰ্যক সমৰ্থন কৰে। এই প্ৰকাৰ নাৰীবাদৰ মতে পুৰুষৰ তুলনাত মহিলাৰ নিম্ন মৰ্যাদাৰ কাৰণ হৈছে মহিলাসকল আৰ্থিকভাৱে পুৰুষৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। যাৰ ফলত কৰ্মস্থলীত পুৰুষকৰ্মীসকলে নিম্ন বেতন প্ৰদানেৰে আৰু পৰিয়ালৰ মূল্যহীন মহিলাক শোষণৰ সুবিধা ভোগ কৰে। সেয়েহে সমাজবাদী নাৰীবাদীসকলে অৰ্থনৈতিক আৰু সামাজিক ক্ষেত্ৰত মহিলাৰ মৰ্যাদা উন্নীতকৰণৰ সমৰ্থন কৰে। উদাৰবাদ আৰু মাস্কবাদৰ দৰে সমাজবাদী নাৰীবাদ প্ৰথম টৌৰ সৃষ্টিৰ ফল। সংস্কাৰকামী বা সংস্কাৰধৰ্মী নাৰীবাদ নাৰীবাদৰ ই এক প্ৰধান প্ৰকাৰ হৈছে মৌলবাদী নাৰীবাদ। নাৰীবাদ বিকাশৰ দ্বিতীয় টৌৰ ফলতে এই প্ৰকাৰ নাৰীবাদৰ সৃষ্টি হৈছিল। মৌলবাদী নাৰীবাদসকলৰ মতে সকলো সমাজত মহিলাৰ স্থান আৰু অনুভূতিসমূহ হৃদয়ঙ্গম কৰাৰ প্ৰধান ধাৰণাসমূহ হৈছে- ‘পিতৃতন্ত্ৰ’ আৰু ‘যৌনশ্ৰেণী’। মিলৰ ভূমিকা বিখ্যাত ব্ৰিটিছ দাৰ্শনিক, ৰাজনৈতিক অৰ্থনীতিবিদ জন ষ্টুয়াৰ্ট মিলএ দেখিবলৈ পালে যে, নাৰিসংক্ৰান্ত বিষয়াৱলী অত্যন্ত গুৰুত্বপূৰ্ণ। সেয়ে তেওঁ নাৰীসকলৰ অধিকাৰ আদায়ৰ লক্ষ্যে লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰে। এনেকৈয়ে তেওঁ প্ৰাৰম্ভিক নাৰীবাদী হিচাবে বিবেচিত হয়। ১৮৬১ চনত লিখিত আৰু ১৮৬৯ চনত প্ৰকাশিত শীৰ্ষক নিবন্ধত নাৰীসকলক বৈধভাবে বশীভূতকৰণ বিষয়টিক ভুল প্ৰমাণিত কৰাৰ চেষ্টা কৰে। তথ্যসূত্ৰ সামাজিক মতাদৰ্শ লৈংগিক

71001

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AD%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A6%A4%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%20%E0%A6%9F%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A7%B0%20%E0%A6%9A%E0%A6%BF%E0%A6%B9%E0%A7%8D%E0%A6%A8

ভাৰতীয় টকাৰ চিহ্ন

ভাৰতীয় টকাৰ চিহ্ন (কোড: হৈছে ভাৰতীয় টকাৰ মুদ্ৰা চিহ্ন, ভাৰতৰ চৰকাৰী মুদ্ৰা। উদয় কুমাৰৰ দ্বাৰা ডিজাইন কৰা, ইয়াক ভাৰত চৰকাৰে ১৫ জুলাই ২০১০ তাৰিখে জনসাধাৰণৰ আগত উপস্থাপন কৰিছিল, ভাৰতীয় বাসিন্দাসকলৰ মাজত মুকলি প্ৰতিযোগিতাৰ জৰিয়তে ইয়াৰ বাছনিৰ পিছত। ইয়াৰ গ্ৰহণৰ আগতে, টকাৰ বাবে আটাইতকৈ সচৰাচৰ ব্যৱহৃত চিহ্নবোৰ আছিল ভাৰতীয় ভাষাৰ গ্ৰন্থবোৰত বা, ব্যৱহৃত ভাষাৰ এক উপযুক্ত সংক্ষিপ্তৰূপ। ডিজাইনটো দেৱনাগৰী আখৰ (ৰ)-ৰ ওপৰত আধাৰিত আৰু শীৰ্ষত এটা দ্বৈত পথালি ৰেখা আছে। ই লেটিন বৰফলা আখৰ ""ৰ দৰে, বিশেষকৈ ৰোটাণ্ডা ()-ৰ সৈতেও সাদৃশ্যপূৰ্ণ। ভাৰতীয় টকাৰ চিহ্নৰ বাবে ইউনিকোড চৰিত্ৰটো হৈছে 9 (ভাৰতীয় টকাৰ চিহ্ন)। শ্ৰীলংকা, পাকিস্তান আৰু নেপালৰদৰে টকা ব্যৱহাৰ কৰা আন দেশবোৰে এতিয়াও জেনেৰিক চিহ্ন 8 ()-ৰ আখৰ ব্যৱহাৰ কৰে। উৎপত্তি ২০০৯ চনৰ ৫ মাৰ্চ তাৰিখে ভাৰত চৰকাৰে ভাৰতীয় টকাৰ বাবে এক চিহ্ন সৃষ্টি কৰিবলৈ প্ৰতিযোগিতাৰ ঘোষণা কৰে। ২০১০ চনৰ কেন্দ্ৰীয় বাজেটৰ সময়ত, তেতিয়াৰ কেন্দ্ৰীয় বিত্ত মন্ত্ৰী প্ৰণৱ মুখাৰ্জীয়ে কৈছিল যে প্ৰস্তাৱিত চিহ্নটোৱে ভাৰতীয় লোকাচাৰ আৰু সংস্কৃতিক প্ৰতিফলিত আৰু ধৰি ৰাখিব লাগে। প্ৰাপ্ত প্ৰায় ৩,৩৩১টা সঁহাৰিৰ পৰা, পাঁচটা চিহ্ন তালিকাভুক্ত কৰা হৈছিল। এইবোৰ আছিল নন্দিতা কোৰিয়া-মেহৰোত্ৰা, হিতেশ পদ্মশালী, শিবিন কেকে, শ্বাহৰুখ জে ইৰাণী, আৰু ডি. উদয় কুমাৰ আৰু তাৰে এটা ২৪ জুন ২০১০ তাৰিখে অনুষ্ঠিত কেন্দ্ৰীয় ভাৰতীয় মন্ত্ৰী পৰিষদৰ বৈঠকত নিৰ্বাচিত হোৱাৰ কথা আছিল। অৱশ্যে, বিত্ত মন্ত্ৰীৰ অনুৰোধত সিদ্ধান্তটো পিছুৱাই দিয়া হৈছিল, আৰু চূড়ান্ত সিদ্ধান্ত লোৱা হৈছিল ১৫ জুলাই ২০১০ তাৰিখে, আৰু তেওঁলোকে উদয় কুমাৰ,সহযোগী অধ্যাপক আইআইটি গুৱাহাটীৰ দ্বাৰা সৃষ্টি কৰা চিহ্নটো বাছনি কৰিছিল। ৰূপাঙ্কণ নতুন চিহ্নটো হৈছে দেৱনাগৰী আখৰ ("ৰ") আৰু লেটিন বৰফলাৰ আখৰ ইয়াৰ উলম্ব দণ্ড অবিহনে ৰ দৰে)ৰ সংমিশ্ৰণ। শীৰ্ষত থকা সমান্তৰাল ৰেখাবোৰে ভাৰতীয় পতাকাৰ ত্ৰিৰংগাৰ এক ইঙ্গিত দিয়ে বুলি কোৱা হয়। আৰু লগতে এক সমতাৰ চিহ্ন দেখুওৱা হৈছে যি অৰ্থনৈতিক বৈষম্য হ্ৰাস কৰাৰ ৰাষ্ট্ৰৰ আকাংক্ষাৰ প্ৰতীক। চূড়ান্ত নিৰ্বাচিত চিহ্নটো আইআইটি বোম্বেৰ ইণ্ডাষ্ট্ৰিয়েল ডিজাইন চেণ্টাৰৰ স্থাপত্যবিদ্যাৰ স্নাতক আৰু ভিজুৱেল ডিজাইনৰ শিক্ষাৰ্থী ডি. উদয় কুমাৰেডিজাইন কৰিছিল। অনুমোদন ভাৰত চৰকাৰৰ বিত্ত মন্ত্ৰালয় আৰু অৰ্থনৈতিক পৰিক্ৰমা বিভাগে অৱশেষত এই চিহ্নটো অনুমোদন জনাইছিল। ভাৰত চৰকাৰৰ আণ্ডাৰ চেক্ৰেটেৰী সুশীল কুমাৰে এই অনুমোদন জনায়। বিতৰ্ক ভাৰতীয় টকাৰ চিহ্ন বাছনি প্ৰক্ৰিয়াক দিল্লী উচ্চ ন্যায়ালয়ত প্ৰত্যাহ্বান জনোৱা হৈছিল, আবেদনকাৰী ৰাকেশ কুমাৰে, যি প্ৰতিযোগিতাখনত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল, প্ৰক্ৰিয়াটোক "বিসংগতিৰে পৰিপূৰ্ণ" আৰু "ত্ৰুটিপূৰ্ণ" বুলি বৰ্ণনা কৰিছিল, আৰু বিত্ত মন্ত্ৰালয় আৰু ভাৰতীয় টকাৰ চিহ্ন বাছনি সমিতিৰ অধ্যক্ষক উত্তৰদাতা হিচাপে নামকৰণ কৰিছিল। ২০১০ চনৰ ২৬ নৱেম্বৰত দিল্লী উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ একক বিচাৰপীঠে এই ৰিট আৱেদন খাৰিজ কৰি কয় যে উল্লিখিত অভিযোগসমূহৰ বাবে কোনো যুক্তিসঙ্গত ভিত্তি নাই। ব্যৱহাৰ ২০১০ চনৰ জুলাই মাহত প্ৰতীকটো গ্ৰহণ কৰাৰ পিছত, ভাৰত চৰকাৰে কৈছিল যে তেওঁলোকে ১৮ ৰ পৰা ২৪ মাহৰ ভিতৰত দেশত আৰু বিশ্বব্যাপী ছয় মাহৰ ভিতৰত এই চিহ্নটো গ্ৰহণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিব। মুখ্য বেঙ্কবোৰেও নতুন ভাৰতীয় টকাৰ চিহ্নৰ সৈতে চেক প্ৰিণ্ট কৰা আৰম্ভ কৰিছিল, য'ত পৰম্পৰাগত টকাৰ চিহ্ন ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। ভাৰতীয় ডাক বিভাগেও এই নতুন ভাৰতীয় টকাৰ চিহ্নৰ সৈতে ডাক টিকট ছপা কৰা আৰম্ভ কৰিছিল, যেতিয়া ই ৩ অক্টোবৰ ২০১০ তাৰিখে কমনৱেলথ গেমছৰ স্মাৰক ডাকটিকট জাৰী কৰিছিল।২০১১ চনৰ ২৮ ফেব্ৰুৱাৰীত তেওঁৰ বাজেট ভাষণত বিত্ত মন্ত্ৰী প্ৰণৱ মুখাৰ্জীয়ে ঘোষণা কৰে যে ভৱিষ্যতৰ মুদ্ৰা বিষয়ত এই চিহ্নটো অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হ'ব। নতুন টকাৰ চিহ্নৰ সৈতে ₹১, ₹২, ₹৫ আৰু ₹১০ মূল্যৰ মুদ্ৰা প্ৰচলন কৰা হৈছে। ২০১২ চনৰ জানুৱাৰী মাহলৈকে নতুন ভাৰতীয় টকাৰ চিহ্নটো ১০,₹ ১০০, ৫০০ আৰু ১০০০আৰু ১২ এপ্ৰিল ২০১২ তাৰিখলৈকে ইয়াক ২০ আৰু ৫০ সম্প্ৰসাৰিত কৰা হৈছিল। ইউনিকোড ১০ আগষ্ট ২০১০ তাৰিখে, ইউনিক'ড কাৰিকৰী সমিতিয়ে প্ৰস্তাৱিত কোড স্থিতি গ্ৰহণ কৰে 9 ইউবাণ্টু ২০১০ চনত ডিফল্টভাৱে ভাৰতীয় টকাৰ চিহ্ন সমৰ্থন কৰা প্ৰথম অপাৰেটিং চিষ্টেম হৈ পৰিছিল। ইয়াৰ ১০.১০ সংস্কৰণৰ পৰা ই চিহ্নটো বাকচৰ বাহিৰত সমৰ্থন কৰিছে,যিহেতু ইয়াক এজন অৱদানকাৰীয়ে ইউবাণ্টু ফণ্ট পৰিয়ালত যোগ দিছিল। তেতিয়াৰ পৰা ই বিভিন্ন জিএনইউ/লিনাক্স বিতৰণত অন্তৰ্ভুক্ত হৈ আহিছে। ইউবাণ্টু, বেছিভাগ লিনাক্স বিতৰণ আৰু ক্ৰ'ম অ'এছ চলি থকা চিষ্টেমত, চিহ্নটো ব্যৱহাৰ বাবে টাইপ কৰিব পাৰে (বা সাধাৰণভাৱে যদি 'ইংৰাজী (ভাৰত)' ভাষা ছেটিং ব্যৱহাৰ কৰা হয়)। ১৮ মে ২০১১ তাৰিখে, মাইক্ৰছফ্টে এই নতুন ভাৰতীয় টকাৰ চিহ্নৰ বাবে সমৰ্থন অন্তৰ্ভুক্ত কৰিবলৈ উইণ্ডোচ ভিষ্টা, উইণ্ডোচ চাৰ্ভাৰ ২০০৮, উইণ্ডোচ ৭ আৰু উইণ্ডোচ চাৰ্ভাৰ ২০০৮ আৰ-২ অপাৰেটিং চিষ্টেমলৈ 2496898 আপডেট মুকলি কৰে। উইণ্ডোচ আপডেটৰ সৈতে, ভাৰতীয় টকাৰ চিহ্ন প্ৰাপ্ত কৰিবলৈ এতিয়া অল্ট কোড পাঠ প্ৰবিষ্টি ব্যৱহাৰ কৰা সম্ভৱ: উইণ্ডোচ ৮ বা তাৰ পিছত চলি থকা চিষ্টেমবোৰত, চিহ্নটো মূল সংমিশ্ৰণৰ সৈতে ইংৰাজী (ভাৰত) কীবোৰ্ড লেআউট ব্যৱহাৰ কৰি টাইপ কৰিব পাৰি ২০১৩ চনত আইঅএছ ৭ ৰ সৈতে ভাৰতীয় টকাৰ চিহ্নৰ বাবে সমৰ্থন যোগ কৰিছে। .মেক অ'এছ এক্স লায়ন (১০.৭)ত নতুন ভাৰতীয় টকাৰ চিহ্নও অন্তৰ্ভুক্ত আছে আৰু চৰিত্ৰ দৰ্শকত পোৱা যাব। মেক অ'এছ এক্স মাউণ্টেইন লায়ন (১০.৮) অনুসৰি, দেৱনাগৰী কীবৰ্ড ব্যৱহাৰ কৰা ব্যৱহাৰকাৰীসকলে (এক মিশ্ৰণ যি আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ কীবৰ্ড লেআউটত চেণ্ট চিহ্ন প্ৰদান কৰে) টাইপ কৰি নতুন ভাৰতীয় টকাৰ চিহ্ন প্ৰবিষ্ট কৰিব পাৰে। চেইলফিছ অ'এছে )ও ইয়াৰ ডিফল্ট কীবৰ্ডত চিহ্নটো প্ৰদান কৰে। পইচাৰ বাবে প্ৰতীক পইচাৰ চিহ্নটো টকাৰ চিহ্নৰ দৰে একে ধাৰণা ব্যৱহাৰ কৰি ডিজাইন কৰা হৈছিল। যিহেতু পইচাৰ মুদ্ৰা বোৰ আৰু প্ৰস্তুত কৰা নহয় আৰু, ২০১৯ চনলৈকে বেছিভাগ পইচা মুদ্ৰা বিমুদ্ৰাকৰণ কৰা হৈছে, আৰু সেইবোৰ প্ৰচলিত নহয়। আৰ.বি.আই.-য়ে ইয়াৰ প্ৰস্তাৱৰ আগতে যিকোনো পইচা মুদ্ৰা প্ৰস্তুত কৰা বন্ধ কৰিছিল, এই চিহ্নটো কেতিয়াও কোনো মুদ্ৰাত দেখা পোৱা নাছিল। তথ্য সূত্ৰ ভাৰতৰ

68646

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%A8%E0%A7%80%20%E0%A6%95%E0%A7%8C%E0%A6%B6%E0%A6%B2

কামিনী কৌশল

কামিনী কৌশল জন্ম উমা কাশ্যপ ২৪ ফেব্ৰুৱাৰী ১৯২৭) এগৰাকী ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰ অভিনেত্ৰী আৰু প্ৰযোজক। ১৯৪৬ চনত কান চলচ্চিত্ৰ উৎসৱত বিজয়ী নীচা নগৰ চলচ্চিত্ৰ যোগেৰে তেওঁৰ অভিনয় জীৱনৰ আৰম্ভণি হয়।বিমল ৰয়ৰ বিৰাজ বহু (১৯৫৫) ছবিৰ বাবে তেওঁ শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰীৰ ফিল্মফেয়াৰ বঁটা লাভ কৰে। ১৯৪৬ চনৰ পৰা ১৯৬৩ চনলৈ তেওঁ নায়িকাৰ ভূমিকাত অভিনয় কৰে। ইয়াৰ পিছত তেওঁ পাৰ্শ্ব চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিবলৈ লয়। শহীদৰ পাৰ্শ্ব চৰিত্ৰত কৰা অভিনয়ৰ বাবে তেওঁ চলচ্চিত্ৰ সমালোচকসকলৰ প্ৰশংসা পায়। চলচ্চিত্ৰ উদ্যোগটোলৈ আগবঢ়োৱা বিশিষ্ট অৱদানৰ বাবে ২০১৫ চনত তেওঁক ফিল্মফেয়াৰ জীৱনজোৰা সাধনা বঁটাৰে সন্মানিত কৰা হয়। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ১৯২৭ চনৰ ২৪ ফেব্ৰুৱাৰীত ব্ৰিটিছ ভাৰতৰ লাহোৰত কামিনী কৌশলৰ জন্ম হয়। তেওঁৰ জন্মৰ নাম আছিল উমা কাশ্যপ। দুটা ল’ৰা আৰু তিনিজনী ছোৱালীৰ ভিতৰত তেওঁ আছিল সকলোতকৈ সৰু। দেউতাক শিৱৰাম কাশ্যপ লাহোৰৰ পাঞ্জাব বিশ্ববিদ্যালয়ৰ উদ্ভিদবিজ্ঞানৰ অধ্যাপক আছিল। শিৱৰাম কাশ্যপক ভাৰতীয় উদ্ভিদবিজ্ঞানৰ জনক বুলি কোৱা হয়। তেওঁ উদ্ভিদৰ ছয়টা প্ৰজাতি উদ্ভাৱন কৰিছিল আৰু ৫০খন মান এই বিষয়টোৰ ওপৰত গ্ৰন্থ প্ৰণয়ন কৰিছিল। ১৯৩৮চনৰ ২৬ নবেম্বৰত তেওঁৰ যেতিয়া মৃত্যু হয়, তেতিয়া কামিনীৰ বয়স মাত্ৰ সাত বছৰ। এটা সাক্ষাৎকাৰত কামিনীয়ে তেওঁৰ কৈশোৰৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰি কৈছে যে তেওঁৰ কোনো প্ৰেম নাছিল। সাঁতোৰ, স্কেটিং আৰু ৰেডিঅ’ত নাটক কৰা কামতে তেওঁ ব্যস্ত আছিল। ৰেডিঅ’ত নাটক কৰাৰ বাবদ তেওঁ দহ টকাকৈ পাইছিল। তেওঁৰ বায়েকৰ এক মটৰ দুৰ্ঘটনাত মৃত্যু হৈছিল আৰু দুজনী জীয়েকক এৰি থৈ গৈছিল। সেয়েহে তেওঁ ১৯৪৭ চনত ভিনিহিয়েক বি.এচ. সুদৰ সৈতে বিয়াত বহাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে। সুদ বোম্বে পোৰ্ট ট্ৰাষ্টৰ এজন অভিযন্তা হোৱাৰ বাবে বিয়াৰ পিছত কামিনী বোম্বেলৈ গুচি আহিল। কামিনীৰ বায়েকৰ দুজনী জীয়েক- কুমকুম সোণামী, যি এগৰাকী লেখক আৰু কবিতা সাহানী, যি এগৰাকী শিল্পী। বি.এচ. সুদ আৰু তেওঁৰ ফালৰ পুত্ৰ সন্তান তিনিটা- ৰাহুল, বিদুৰ আৰু শ্ৰাৱণ। কৰ্মজীৱন চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক চেতন আনন্দই তেওঁক নীচা নগৰ ছবিখনৰ মূল নাৰী চৰিত্ৰত অভিনয় কৰাৰ সুযোগ দিয়ে। ছবিখন তেওঁৰ বিয়াৰ আগতে ১৯৪৬ চনত মুক্তি পায়। এটা সাক্ষাৎকাৰত তেওঁ নাম পৰিবৰ্তন সম্পৰ্কে কৈছে যে নীচা নগৰত চেতন আনন্দৰ পত্নী উমা আনন্দেও অভিনয় কৰিছিল। দুয়োৰো নাম একে হোৱাত চেতন আনন্দে তেওঁৰ নামটো পৰিবৰ্তন কৰি লবলৈ ক’লে। নীচা নগৰত অভিনয়ৰ পিছত তেওঁ লাহোৰলৈ উভতি গ’ল। কিন্তু তেওঁলৈ নতুন নতুন চলচ্চিত্ৰৰ প্ৰস্তাৱ আহি থাকিবলৈ ল’লে। ১৯৪৭ চনত বিয়াৰ পিছত তেওঁ স্বামীৰ সৈতে থাকিহৈল বোম্বেলৈ গুছি আৰু চলচ্চিত্ৰৰ নায়িকাৰ ভূমিকাত অভিনয় কৰিবলৈ ল’লে। তেওঁ আছিল হিন্দী চলচ্চিত্ৰৰ প্ৰথম উচ্চ শিক্ষিত (ইংৰাজী সাহিত্যত স্নাতক) অভিনেত্ৰী। শ্ৰীভাৰত নাট্য কলা মন্দিৰত তেওঁ ভাৰত নাট্যম শিকিছিল। তাত তেওঁক গুৰু টি.কে. মহালিংগমে নাচ শিকাইছিল। ১৯৪৮ চনৰ পৰা তেওঁ তৎকালীন ভাৰতৰ প্ৰখ্যাত আৰু শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতা অশোক কুমাৰ, ৰাজ কাপুৰ, দেৱানন্দ আৰু দিলীপ কুমাৰৰ সৈতে অভিনয় কৰে। দিলীপ কুমাৰৰ সৈতে কৰা শহীদ, পাগৰী, নদীয়া কে পাৰ, শবনম আৰু আৰ্জুয়ে বক্স অফিচত সফলতা লাভ কৰিছিল। ১৯৪৭ চনৰ দো ভাইৰ গীতা ৰায়ে গোৱা মেৰা সুন্দৰ সপ্না শীৰ্ষক গীতটোৱে কামিনী জনপ্ৰিয়তা উৰ্দ্ধমুখী কৰে। পিছৰ বছৰ ১৯৪৮ চনত তেওঁ বোম্বে টকীজৰ পাতল ৰোমাণ্টিক ছবি দেৱানন্দৰ সৈতে জিদ্দিত চুক্তিবদ্ধ হয়.। পিছৰ বছৰ একেটা যুঁটিক নমুনা ছবিত দেখা গ’ল। দেৱানন্দ- সুৰাইয়া যুঁটিৰ ত্ৰিভূজ প্ৰেমৰ ছবি শায়েৰত তেওঁ তৃতীয় পক্ষ হিচাপে অভিনয় কৰে। ৰাজ কাপুৰে পৰিচালনা কৰা প্ৰথম ছবি আগৰ তিনিজনী নায়িকাৰ এগৰাকী আছিল কামিনী। আন দুগৰাকী আছিল নাৰ্গিছ আৰু নিগাৰ চুলতানা। ইয়াৰ বাবেও তেওঁ ৰাজ কাপুৰৰ জেল যাত্ৰা ছবিতো অভিনয় কৰে। কামিনী কৌশল প্ৰথম প্ৰধান নাৰী চৰিত্ৰ, যাৰ বাবে লতা মংগেশকাৰে গীতত কণ্ঠদান কৰে। ১৯৪৮ চনত জিদ্দি ছবিত গীত গোৱাৰ আগতে লতাই পাৰ্শ্ব অভিনেত্ৰীসকলৰ বাবেহে গীত গাইছিল। এই ছবিৰ টাইটেল কাৰ্ডত লতাৰ নাম উল্লেখ কৰাৰ সলনি ‘আশা’ নামটোহে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল, যিটো কামিনীয়ে অভিনয় কৰা চৰিত্ৰটোৰ নাম আছিল। ১৯৪৬ চনৰ পৰা ১৯৬৩ চনলৈ তেওঁ মূল নাৰী চৰিত্ৰত অভিনয় কৰা ছবিসমূহ হ’ল- জিদ্দি, পৰশ, নমুনা, ঝাঝৰ, আব্ৰু, নাইট ক্লাৱ, জেইলৰ, বড়ে চৰকাৰ, বড়া ভাই, পুনম আৰু গোদান। তেওঁ অশোক কুমাৰৰ সৈতে পুনম আৰু নাইট ক্লাৱ ছবি প্ৰযোজনাও কৰিছিল। ১৯৫৪ চনত শৰৎ চন্দ্ৰ চট্টোপাধ্যায় ৰচিত বিৰাজ বৌ উপন্যাসৰ আধাৰত বিমল ৰয়ে নিৰ্মাণ কৰা বিৰাজ বহুৰ নাম ভূমিকাত তেওঁ অভিনয় কৰে, যাৰ বাবে তেওঁ শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰীৰ ফিল্মফেয়াৰ বঁটা লাভ কৰিছিল। তথ্য উৎস গ্ৰন্থপঞ্জী বাহ্যিক সংযোগ হিন্দী চলচ্চিত্ৰৰ অভিনেত্ৰী ফিল্মফেয়াৰ বঁটা

71669

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%82%E0%A6%95%20%E0%A6%A8%E0%A6%B9%E0%A6%AF%E0%A6%BC%20%E0%A6%86%E0%A6%A4%E0%A6%82%E0%A6%95%20%28%E0%A6%97%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A5%29

অংক নহয় আতংক (গ্ৰন্থ)

অংক নহয় আতংক() হৈছে এখন গণিত বিষয়ক প্ৰবন্ধৰ সংকলন। এইখনক অসমীয়া সমাজত ‘গণিত’ৰ প্ৰতি থকা নেতিবাচক ধাৰণাক সলনি কৰিব পৰা কিতাপ বুলিও কোনো কোনো লোকে কয়। কিতাপখন লিখিছে গণিতচ'ৰাৰ প্ৰতিষ্ঠাপক সম্পাদকদ্বয়ৰ এজন পংকজ জ্যোতি মহন্তই। সঞ্জীৱন প্ৰকাশনৰ পৰা, ২০১৮ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহত কিতাপখনৰ প্ৰথম সংস্কৰণ প্ৰকাশ পায়। এইখন লেখকৰ দ্বিতীয়খন কিতাপ। প্ৰথমখন হৈছে প্ৰতিভাৰ উৎস। কিতাপখন লেখকে তেওঁৰ স্কুলীয়া দিনৰ প্ৰিয়বন্ধু পবিত্ৰ পেগুৰ হাতত আগবঢ়াইছে। বিৱৰণ কিতাপখনৰ পাতনিতে লেখকে লিখিছে, ”এইখন কিতাপৰ কথা মই কেতিয়াও ভাবি চোৱা নাছিলোঁ। কিতাপখনৰ চিন্তাটো জগোৱা বাবে শান্তনু কৌশিক বৰুৱাদালৈ আৰু প্ৰকাশক প্ৰীতিমা কৌশিক বৰুৱা বৌলৈ শ্ৰদ্ধা আৰু ধন্যবাদ যাচিলোঁ।” ‘অংক’ আৰু ‘গণিত’, এই শব্দ দুটা যদিও সমাৰ্থকভাৱে ব্যৱহাৰ হয়,দুয়োটাৰ অৰ্থ কিন্তু সুকীয়া। গণিত বুলিলে বিশাল বিষয়টো বুজোৱাৰ পৰিৱৰ্তে অংক বুলিলে বিভিন্ন সংখ্যাৰ যোগ, বিয়োগ প্ৰভৃতি কৰা কাৰ্যটো বা তেনে কাৰ্যটোক বুজায়। এই বিষয়ে পাতনিতে লেখকে স্পষ্টভাৱে বুজি পোৱাকৈ ব্যাখ্যা আগবঢ়াইছে। লগতে লিখিছে, “অৱশ্যে মাজে মাজে ‘অংক’ আৰু ‘গণিত’ দুয়োটা শব্দৰ অৰ্থ একেই যেন হৈ যায়। কিতাপখনত ‘অংক’ বুলি কওঁতে এই ‘অংক’ আৰু ‘গণিত’ দুয়োটা প্ৰসংগই মাজে মাজে স্পৰ্শ কৰা হৈছে।” এইখন একুৰি ছটা অধ্যায় সন্নিৱিষ্ট এখন কিতাপ। কিতাপখনত মাজে মাজে ৰৈ যোৱা উকা অংশসমূহ গণিতবিষয়ক উক্তি, গণিতজ্ঞৰ বাণী, আমোদজনক ঘটনা আদি তথ্যৰে চিত্ৰ সম্বলিত কৰি পূৰ্ণ কৰা হৈছে। কিতাপখনৰ প্ৰতিটো অধ্যায় বা প্ৰবন্ধই গণিত বিষয়ক যদিও গণিতৰ লগত জড়িত নোহোৱা ব্যক্তিৰ বাবেও সহজে বুজি পোৱাকৈ সৰল প্ৰকাশভঙ্গী বিশিষ্ট। অধ্যায়সমূহত প্ৰতিফলিত হৈছে গণিতৰ শিক্ষা, প্ৰয়োজনীয়তা তথা বিকাশৰ লগত সমাজ জীৱন, দৈনন্দিন জীৱনৰ প্ৰসংগৰ বিশ্লেষণ, গণিতৰ পাঠ্যক্ৰমৰ ভিতৰত অন্তৰ্ভুক্ত কিছু অতীৱ প্ৰয়োজনীয় বিষয়ৰ সহজ শিক্ষণ পদ্ধতিৰ আৰ্হি, গণিতৰ বিষয়সমূহ শিকোৱাৰ এক ভিন্ন উপস্থাপন শৈলী, যিসমূহ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে সহজে বুজিব আৰু আকৰ্ষিত হ’ব পৰাকৈ সৰল আৰু অগতানুগতিক। উদাহৰণস্বৰূপে ৰ ধাৰণা দিবলৈ যাওঁতে লেখকে লিখিছে, “কিবা এটা কথা প্ৰতিপন্ন কৰিবলৈ কেতিয়াবা এটা চৰ্ত প্ৰয়োজনীয় হয় আৰু কেতিয়াবা সেই প্ৰয়োজনীয় চৰ্তটো পৰ্যাপ্ত হৈয়ো যাব পাৰে। প্ৰয়োজনীয় আৰু পৰ্যাপ্ত শব্দ দুটাৰ অৰ্থ এনেকুৱাঃ ধৰা, ভাতকেইটা খাবলৈ তোমাক এখন আঞ্জা লাগে। কেতিয়াবা তোমাক ভাজি এখনো প্ৰয়োজন হয়। গতিকে যদি তোমাক ভাতৰ লগতে ভাজি আৰু আঞ্জা দিয়া হয়, তেন্তে সেয়া তোমাৰ বাবে পৰ্যাপ্ত, তুমি ধুনীয়াকৈ ভাত খাব পাৰিবা, তোমাক আন একো নালাগে।” তদুপৰি গণিত বিষয়ত কম নম্বৰ লাভ কৰা বাবে অন্যান্য বিজ্ঞান বিষয় অধ্যয়ন কৰাৰ ক্ষেত্ৰত আহি পৰা অসুবিধাৰ কথা সৰু উদাহৰণ দি লেখকে শেষত লেখিছে “অংক যে সকলোতে লাগে সেই সম্পৰ্কে সামান্য সচেতনতা নথকা বাবেই এনেকুৱা হয়।” কিতাপখনত থকা প্ৰবন্ধসমূহ হৈছে, ‘আমি সকলোৱে অংক কৰিব লগা হয় কিয়’, ‘অংক আতংক নহয়’, ‘কিছুমান ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক অংকত চোকা যেন লাগে কিয়’,‘অংকত চোকা হয় কেনেকৈ’, ‘স্কুলীয়া জীৱনত অংকত সৰহ নম্বৰ পাইয়ো কিছুমানে পাছত কম নম্বৰ পায় কিয়’,‘অংকৰ আতংক দূৰ কৰিবলৈ কি কৰিবা’, ‘কেইটামান অতি প্ৰয়োজনীয় অভ্যাস’ ‘খৰকৈ অংক কৰিবা কেনেকৈ’, ‘দাঁত ভঙা পচলা’, ‘অংকত সৰহ নম্বৰ পাবা কেনেকৈ’, ‘গণিতৰ পৰীক্ষাৰ আগদিনা’, ‘পৰীক্ষাহলৰ প্ৰস্তুতি’, ‘কেইটামান সংজ্ঞা আৰু উপপাদ্য’, ‘কেইটামান সংখ্যাৰ একক ধৰ্ম’, ‘পেমদাস আৰু বদমাছ’, ‘ঋণাত্মক হৰণ’, ‘বিভাজ্যতা নিৰ্ণয়ৰ কেইটামান পদ্ধতি আৰু ‘ভগ্নাংশৰ লসাগু আৰু গসাউ বা গসাগু’, ‘লাভ-লোকচান’, ‘শতাংশ আৰু শতকৰা হাৰ’, ‘সৰল সুত আৰু মিশ্ৰ সুতৰ অংক’,‘বয়স, জন্মৰ তাৰিখ,বাৰ আদি উলিওৱাৰ নিয়ম’, ‘অংকৰ যাদু আৰু কেইটামান ৰহস্যপূৰ্ণ সংখ্যা’,‘পৰিসীমা, কালি, পৃষ্ঠকালি, পাৰ্শ্বীয় কালি আৰু আয়তন নিৰ্ণয়ৰ কেইটামান ফৰ্মূলা’, ‘বৈদিক গণিত’ আৰু ‘অংকৰ ফৰ্মূলা আদি সহজে মনত ৰখাৰ কিটিপ’। লেখকৰ চমু পৰিচয় লেখক পংকজ জ্যোতি মহন্ত গণিত আৰু বিজ্ঞান বিষয়ৰ দ্বিভাষিক ই-আলোচনী গণিত চ’ৰাৰ সহঃপ্ৰতিষ্ঠাপক আৰু এগৰাকী সম্পাদক। তেওঁ তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা গণিতত স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰিছিল। গণিত-বিজ্ঞানৰ উপৰি বিভিন্ন সামাজিক আৰু সাম্প্ৰতিক সময়ৰ প্ৰসংগক লৈ তেওঁ কাকত, ই-আলোচনী আৰু ব্লগৰ জৰিয়তে নিয়মীয়াকৈ লেখা-মেলা কৰি আহিছে। তথ্যৰ উৎস লগতে চাওক কুৰিজন ভাৰতীয় গণিত সাধক এঙ্গল' আছামিজ ডিক্সনেৰি অৱ মেথেমেটিক্স ৰামানুজন আৰু তেওঁৰ গণিত গণিতৰ কথা অসমীয়া গ্ৰন্থ প্ৰবন্ধ গ্ৰন্থ গণিতৰ

83458

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A6%87%E0%A6%A8%E0%A6%BE%20%E0%A6%AA%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A6%BF%E0%A6%9C%E0%A6%BE%E0%A6%A4

মইনা পাৰিজাত

মইনা পাৰিজাত হৈছে অসমত শিশুৰ সৰ্বাঙ্গীন বিকাশৰ হকে আৰম্ভ হোৱা এক বেচৰকাৰী অনুষ্ঠান। শিশুসকলক শৈশৱতেই সামাজিক, সাংস্কৃতিক, বৌদ্ধিক ক্ষেত্ৰৰ সৈতে পৰিচয় কৰি দিবলৈ কুৰি শতিকাৰ মাজভাগত কেইগৰাকীমান ব্যক্তিয়ে পাৰিজাত কানন আৰু মইনা মেল নামৰ দুটি শিশু অনুষ্ঠান অসমত গঢ়ি তুলিছিল ৷ পৰৱৰ্তীকালত এই অনুষ্ঠান দুটি একেলগ হৈ মইনা পাৰিজাত নাম পায়৷ ক্ৰমান্বয়ে অসমৰ ইমূৰৰ পৰা সিমূৰলৈ শিশুসকলৰ মাজত জনপ্ৰিয় হৈ পৰা মইনা পাৰিজাতৰ স্থানীয় বয়োজ্যেষ্ঠসকলে গুৰি ধৰিছিল বুলি জনা যায়৷ অসমৰ বিভিন্ন ঠাইত মইনা পাৰিজাতৰ বিভিন্ন শাখা আছে। এইসমূহে শিশুসকলৰ সৰ্বাঙ্গীন বিকাশৰ বাবে সক্ৰিয়তাৰে কাম কৰা দেখা যায়। শিশু বিশেষজ্ঞসকলৰ মতে, মানৱ শিশুৰ ৫ বছৰৰ পৰা ১০-১২ বছৰলৈ এই সময়খিনি শিক্ষাগ্ৰহণৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ সময়৷ এইখিনি সময়ত শিশুৱে সমাজৰ বিভিন্ন দিশৰ বিষয়সমূহৰ লগত পৰিচিত হয় আৰু নিজা চিন্তাশক্তিৰে সেইবোৰৰ বিষয়ে অনুসন্ধান কৰিবলৈ শিকে৷ জীৱনৰ জটিল কথাবোৰো তেওঁলোকে চিন্তা কৰিব পৰা হয়৷ এইখিনি সময়ত শিশুৱে মইনা পাৰিজাতৰ যোগেদি সামাজিক আচাৰ-ব্যৱহাৰ, দলীয় অনুশাসন, সময়ানুৱৰ্তীতা আদিৰ শিক্ষা লাভ কৰে৷ বেচৰকাৰী অনুষ্ঠান মইনা পাৰিজাতে শিশুৰ সৰ্বাঙ্গীন বিকাশৰ লক্ষ্যৰে অসমৰ নানা ঠাইত বিভিন্ন কাৰ্যসূচী পালন কৰাৰ উপৰি শিবিৰ আদিৰ যোগেদিও শিশুসকলক স্বাৱলম্বী হোৱাত অৰিহণা যোগাই অহা পৰিলক্ষিত হয়৷ ইতিহাস প্ৰাক স্বাধীনতা কালত ভাৰতত শিশুসকলৰ কল্যাণৰ বাবে কেইখনমান চহৰত গঠন হোৱা অনুষ্ঠান কিছু হৈছে, ১৯৪১ চনত কলিকতাত মণিমেলা, ১৯৪২ চনত বিহাৰত কিশোৰ দল, ১৯৪৫ চনত মাদ্ৰাছত ইণ্ডিয়ান কাউন্সিল ফৰ ছাইল্ড এডুকেশ্যন আৰু ১৯৪৭ চনত বোম্বাইত গঠিত ছাইল্ড এইড ছ’চাইটী৷ স্বাধীনতা প্ৰাপ্তিৰ পিছত কেৱল অনাথ আৰু বিপদগ্ৰস্ত শিশুক ৰক্ষণাবেক্ষণ দিবলৈ গঠিত হৈছিল, ছ'চাইটি ফৰ দ্য প্ৰটেকচন অৱ চিল্ড্ৰেন ইন ইণ্ডিয়া। তাৰপিছত গঠিত হৈছিল ইণ্ডিয়ান কাউন্সিল ফৰ ছাইল্ড ৱেলফেয়াৰ। ইয়াৰ পিছতেই ভাৰতত শিশু কল্যাণৰ বিষয়টোৱে অধিক সজাগতা লাভ কৰে৷ ইয়াৰ কেইবাবছৰো আগতেই অসমত শিশু কল্যাণৰ বিষয়টোৱে গুৰুত্ব লাভ কৰিছিল আৰু গঠিত হৈছিল কেইবাটাও শিশু কল্যাণমূলক অনুষ্ঠান৷ মতিলাল নেহৰুৰ কন্যা কৃষ্ণা হাতীসিং ভাৰতৰ কেন্দ্ৰীয় শিশু সন্মিলনৰ সভানেত্ৰী আৰু কেন্দ্ৰীয় সমাজ কল্যাণ পৰিষদৰ শিশু কল্যাণ সংস্থাৰ পৰিচালক আছিল৷ তেওঁ ১৯৫৪ চনত গুৱাহাটীলৈ আহি গুৱাহাটীত সৰ্বভাৰতীয় শিশু সংস্থা স্থাপন কৰে আৰু সভানেত্ৰী হিচাপে দায়িত্ব দিয়া নলিনীবালা দেৱীৰ বাসভৱন শান্তি ভৱনত কাৰ্যালয় স্থাপন কৰে৷ অসমৰ শিশুসকলক জ্ঞান-বিজ্ঞান-শিক্ষা-সংস্কৃতি সকলোতে আগুৱাই নিয়াৰ উদ্দেশ্যে অসমক দুটা ভাগত ভগাই উজনিত হেমন্ত বৰদলৈক আৰু নামনিত কন্দৰ্প শৰ্মাক শিশু কল্যাণ সংস্থা গঠনৰ ভাৰ দিয়া হয়৷ ইতিমধ্যে গুৱাহাটীত ৰত্ন কুমাৰ গৌতম আৰু প্ৰকাশ শৰ্মাই আৰতি সঙ্ঘ নামেৰে এটি শিশু অনুষ্ঠান গঢ়িবলৈ মানস কৰি এটি অনুষ্ঠান পাতিছিল আৰু সেই অনুষ্ঠানতে অতুলচন্দ্ৰ হাজৰিকা, নবীনচন্দ্ৰ শৰ্মা, আশ্ৰফ আলি আদি লোকৰ উপস্থিতি আৰু সহযোগত ১৯৫২ চনতে 'পাৰিজাত কানন' নামে এটি শিশু অনুষ্ঠান গঢ়ি তোলা হৈছিল আৰু ইয়াৰ কাৰ্যালয় আছিল "শান্তি ভৱন"৷ 'পাৰিজাত কানন'ৰ পৰিচালনাৰ দায়িত্বত আছিল নলিনীবালা দেৱী৷ ইয়াৰ আগতে তেজপুৰত দণ্ডীনাত কলিতাৰ উদ্যোগত 'পাৰিজাত সঙ্ঘ' নামে এটি কিশোৰ অনুষ্ঠান গঢ়ি উঠিছিল৷ পিছলৈ তেজপুৰত মহাদেৱ শৰ্মাৰ চেষ্টাত গঢ় লৈ উঠিছিল মইনা মেল আৰু যোৰহাটৰ পাৰিজাত সঙ্ঘ৷ তিনিচুকীয়াত মইনা মেলৰ অধিৱেশনত পাৰিজাত কানন আৰু মইনা মেলক একত্ৰিকৰণৰ প্ৰস্তাৱ আগবঢ়োৱা হয় আৰু এখন মিলন সমিতি পাতি সভাপতি মহাদেৱ শৰ্মাক এইবিষয়ে কাম কৰাৰ দায়িত্ব দিয়া হয়৷ পাৰিজাত কাননৰ লগত এক কৰি ১৯৫৪ চনত মইনা পাৰিজাত গঠন কৰা হয়৷ পাৰিজাত কানন, মইনা মেল, পাৰিজাত সঙ্ঘ মিলন প্ৰচেষ্টা চলি থকাৰ আগতেই বৰপেটা জিলাৰ সৰ্থেবাৰীত ১৯৪০ চনত উদাসীন আতৈ শ্ৰীশ্ৰী ভক্তদাসদেৱে সখি সঙ্ঘ নামেৰে এটি শিশু কল্যাণকাৰী সংস্থা গঠন কৰিছিল৷ পৰৱৰ্তীকালত অসমৰ সকলো ঠাইতে ইয়াৰ শাখা খোলাৰ পৰিকল্পনা আছিল যদিও ই সফল হোৱা নাছিল৷ মইনা পাৰিজাত অসম ভিত্তিত গঠিত হোৱাৰ পিছত আৰু ইয়াৰ সভাপতি নিৰ্বাচিত হয় অসমৰ চিন্তাশীল ব্যক্তি, ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামী আৰু বহুদিনৰে পৰা শিশুৰ কল্যাণৰ কামত নিয়োজিত মহাদেৱ শৰ্মা৷ তেওঁ প্ৰায় ৩২খন শিশু গ্ৰন্থ ৰচনা কৰিছিল৷ ১৮৮৬ চনত তেজপুৰত জন্মলাভ কৰা মহাদেৱ শৰ্মা এগৰাকী শিক্ষক আৰু পাছলৈ স্বাধীনতা আন্দোলনৰ সক্ৰিয় কৰ্মী আছিল৷ মহাদেৱ শৰ্মাই দীঘলীয়া সময়ৰ বাবে মইনা পাৰিজাতৰ সভাপতি হৈ মুখপত্ৰ “মইনা’’ সম্পাদনা কৰি প্ৰকাশ কৰিছিল৷৷ সদৌ অসম মইনা পাৰিজাত গঠন মইনা পাৰিজাত ১৯৫৪ চনত প্ৰতিষ্ঠা কৰা হয়৷ প্ৰথমাৱস্থাত মহাদেৱ শৰ্মাৰ প্ৰচেষ্টাত তেজপুৰত “পাৰিজাত সংঘ’’ আৰু যোৰহাটত “মইনা মেল’’ গঠন হোৱাৰ পিছত ১৯৫২ চনত গুৱাহাটীত গঠন হৈছিল “সদৌ অসম পাৰিজাত কানন’’ আৰু ১৯৫০ চনত গঠিত হৈছিল “অসম প্ৰাদেশিক মইনামেল’’৷ পিছত দুয়োটা অনুষ্ঠানৰ ’মইনা’ আৰু ’পাৰিজাত’ শব্দ দুটা আনি দুয়োটা অনুষ্ঠানকে একে লগ কৰি ১৯৫৪ চনৰ ২৭ জুন তাৰিখে “মইনা পাৰিজাত’’ গঠন কৰা হয়৷ তেতিয়াৰ পৰাই এই শিশু অনুষ্ঠানটো “সদৌ অসম মইনা পাৰিজাত’’ নামেৰে পৰিচিত হয়৷ মইনা পাৰিজাতৰ আৰম্ভণি হৈছিল ১৯৫০ চনত আৰু একত্ৰীকৰণ কৰা হৈছিল ১৯৫৪ চনৰ ২৭ জুন তাৰিখে৷ জন্ম চন হিচাপে ১৯৫০ চন আৰু প্ৰতিষ্ঠা দিৱস হিচাপে ২৭ জুন তাৰিখটো সমগ্ৰ অসমত পালন কৰা হয়৷ কাৰ্যালয় ১৯৬১ চনলৈ মইনা পাৰিজাতৰ কোনো স্থায়ী কাৰ্যালয় নাছিল৷ ইয়াৰ আগৰ তথ্যসমূহো মইনা পাৰিজাতৰ বৰ্তমান কাৰ্যালয়ত নাই৷ স্মৃতিগ্ৰন্থ, প্ৰবন্ধ, আত্মজীৱনী আদিৰ পৰাহে তথ্যসমূহ লিপিৱদ্ধ কৰা হৈছে৷ ১৯৭০ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহলৈ “মইনা পাৰিজাত’’ৰ সকলো কাম-কাজ যোৰহাটৰ পৰা পৰিচালিত হৈছিল কিন্তু ১৯৭০ চনৰ ১৭ ফেব্ৰুৱাৰীত গুৱাহাটীৰ বি বৰুৱা মহাবিদ্যালয়ত মইনা পাৰিজাতৰ অষ্টম বাৰ্ষিক অধিৱেশনত লোৱা সিদ্ধান্তমৰ্মে মইনা পাৰিজাতৰ স্থায়ী কাৰ্যালয় গুৱাহাটীত পতা হয় আৰু সকলো তথ্য বিধিগতভাৱে ৰখাৰ সিদ্ধান্ত কৰা হয়৷ প্ৰতীক চিহ্ন মইনা পাৰিজাতৰ প্ৰতীক চিহ্নটো একত্ৰিকৰণৰ আগতে সৃষ্টি হোৱা পাৰিজাত কাননৰ প্ৰতীকটোৰ দৰেই৷ পাৰিজাত কাননৰ প্ৰতীকটোত এপাহি আধাফুলা পদুম ফুল, পঞ্চতীৰ্থৰ পাঁচটি পৰ্বত, শিখৰৰ মাজেৰে ওলাই অহা সোণোৱালী বেলি আৰু তলত ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদ৷ এই গোটেইখিনি এটা বৃত্তৰ মাজত অঁকা হৈছিল৷ বৃত্তৰ গাতে লিখা হৈছিল, ’পাৰিজাত কানন, অসম’৷ পতাকাখনৰ ৰং সোণোৱালী আছিল৷ সেইটো প্ৰতীক চিহ্নকে মূল হিচাপে লৈ বৃত্তৰ ওপৰত ’মইনা পাৰিজাত’ আৰু তলফালে “আমি পোহৰ বিচাৰি যাওঁ’’ বুলি লিখি পৰ্বতৰ টিঙেৰে এটি উৰন্ত চৰাই আৰু পৰ্বতৰ টিঙক সামাৰি এডাল ফুলৰ মালা আঁৰি থকা অংকন কৰা হৈছে৷ নিয়মাৱলী সৰ্বসন্মতিৰূপে সদৌ অসম মইনা পাৰিজাত গঠন হোৱাৰ পিছত এখন নতুন নিয়মাৱলীৰ প্ৰয়োজন হয় আৰু ইয়াৰ দায়িত্ব দিয়া হয় আশ্ৰফ আলি আৰু ভবানন্দ দত্তক৷ দুয়ো লগলাগি মহাদেৱ শৰ্মাৰ সভাপতিত্বত এখন নতুন নিয়মাৱলী সদৌ অসম মইনা পাৰিজাতৰ বাবে ৰচনা কৰে৷ মইনা পাৰিজাত গঠন হোৱাৰ পিছত ১৯৫৮ চনৰ এপ্ৰিল মাহত ডিব্ৰুগড়ত প্ৰথম অধিৱেশন অনুষ্ঠিত হয়৷ ইয়াতেই ’মইনা পাৰিজাত’ৰ নতুন নিয়মাৱলী গ্ৰহণ কৰা হয় আৰু অনুষ্ঠানৰ নাম হয় “সদৌ অসম মইনা পাৰিজাত’’৷ ১৯৫৯ চনৰ শ্বিলঙত থকা অসম চৰকাৰৰ পঞ্জীয়ন কাৰ্যালয়ত ’সমিতি পঞ্জীয়ন আইন’ ১৯৬০, ২১ নং ধাৰামতে “সদৌ অসম মইনা পাৰিজাত’’ৰ পঞ্জীয়ন কৰা হয়৷ পঞ্জীয়ন নম্বৰ, ৫২/১৯৫৯-৬০৷ সদৌ অসম মইনা পাৰিজাত গঠন হোৱাৰে পাছত গঠিত নিয়মাৱলীমতে মইনা পাৰিজাতৰ প্ৰাথমিক সভ্যৰ সৰ্বোচ্চ বয়স ১২ বছৰ৷ এই নিয়মাৱলীৰ ১৯৮২ চন, ২০০১ চন, ২০০৬ চন, ২০০৭ চন আৰু ২০১৩ চনত সংশোধন কৰা হয় যদিও লক্ষ্য আৰু উদ্দেশ্যৰ লগতে প্ৰাথমিক সদস্যৰ বয়সৰ কোনো সালসলনি কৰা নাই যদিও, ২০০৬ চনৰ সংশোধনীমতে ১৩ বছৰৰ পৰা ১৮ বছৰ বয়সৰ ল’ৰা-ছোৱালীৰ বাবে মইনা পাৰিজাতৰ ভিতৰতে এটি “চেমনীয়া চ’ৰা’’ গঠনৰ সিদ্ধান্ত কৰা হয়৷ নিয়মাৱলীয়ে মইনা পাৰিজাতৰ কাৰ্যাৱলী সময়ে সময়ে নিৰ্দ্দিষ্ট কৰি দিয়ে৷ লক্ষ্য আৰু উদ্দেশ্য নিয়মাৱলীত সন্নিৱিষ্ট মতে ’মইনা পাৰিজাত’ৰ কিছুমান লক্ষ্য আৰু উদ্দেশ্য আছে৷ সেই অনুসৰি অনুষ্ঠানটিৰ লক্ষ্য আৰু উদ্দেশ্য হ’ল, “দেশৰ উঠি অহা শিশুসকলক নিজে নিজে সংঘৱদ্ধ হ’বলৈ সুবিধা দি আনন্দ আৰু ধেমালিৰ মাজেৰে তেওঁলোকৰ সহজাত প্ৰবৃত্তিবোৰৰ সুষমাময় বিকাশ কৰোৱা আৰু বিভিন্ন কাৰ্যপন্থাৰ যোগে তেওঁলোকক ভৱিষ্যতৰ দায়িত্বশীল, সামাজিক, নৈতিক আৰু সাংস্কৃতিক জীৱনৰ ভেটী ৰচনা কৰিবলৈ শিক্ষা দিয়া আৰু দেশ-বিদেশৰ শিশুসকলৰ পৰস্পৰৰ মাজত পৰিচয় ঘটাই মিলা-প্ৰীতি বঢ়োৱা৷’’ বঁটা মইনা পাৰিজাতে এই অনুষ্ঠানৰ সৰ্বোচ্চ সন্মান “পাৰিজাত ৰত্ন’’ বঁটা, “শিশু মহীয়ান’’ আৰু “শিশু বন্ধু’’ বঁটা-সন্মান প্ৰদান কৰে৷ দ্বাদশ সদৌ অসম মইনা পাৰিজাতৰ শিৱসাগৰ অধিৱেশনত পাৰিজাতৰ প্ৰথম সৰ্বাধিনায়িকা নলিনীবালা দেৱীক, প্ৰথম সভাপতি মহাদেৱ শৰ্মা আৰু প্ৰতিষ্ঠাপক সম্পাদক ত্ৰৈলোক্যনাথ শৰ্মাক মৰণোত্তৰভাৱে মইনা পাৰিজাতৰ সৰ্বোচ্চ সন্মান “পাৰিজাত ৰত্ন’’ প্ৰদান কৰে৷ মইনা পাৰিজাতৰ প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰত আগভাগ লোৱা হেমন্ত বৰদলৈক “শিশু মহীয়ান’’ উপাধি প্ৰদান কৰা হয়৷ মইনা পাৰিজাতে ইয়াৰ পিছত অনেক ব্যক্তিক শিশুবন্ধু উপাধি প্ৰদান কৰে৷ মইনা পাৰিজাতৰ কৰ্ম আঁচনি সদৌ অসম মইনা পাৰিজাত গঠন হোৱাৰে পৰা এতিয়ালৈকে অনুষ্ঠানটোৱে শিশু কল্যাণকামী নানা আঁচনি সম্পাদন কৰি আহিছে৷ সেইবোৰৰ কিছুমান হ’ল, কৰ্মী প্ৰশিক্ষণ, অৱসৰ বিনোদন শিবিৰ, পাৰিজাত কুঞ্জ, শিবিৰ, ৰাজ্যিক কৰ্মশালা, প্ৰাক্-প্ৰাথমিক বিদ্যালয়, পাৰিজাত সদন আদি৷ এইবোৰৰ উপৰি নাট্য-প্ৰশিক্ষণ, অসম ভিত্তিত নাট প্ৰতিযোগিতা, অসম ভিত্তি বক্তৃতা প্ৰতিযোগিতা আদি অনুষ্ঠিত কৰা হয়৷ কৰ্মী প্ৰশিক্ষণ ১৯৭২ চনৰ ১৯ জুলাইৰ পৰা ২২ জুলাইলৈ গুৱাহাটীৰ টেক্সটাইল ইনষ্টিটিউটত সদৌ অসম মইনা পাৰিজাতৰ প্ৰথম কৰ্মী প্ৰশিক্ষণ অনুষ্ঠিত হয়৷ তেতিয়াৰে পৰা বৰ্তমানলৈ ৰাষ্ট্ৰীয় জন সহযোগ আৰু শিশু বিকাশ সংস্থা, দিল্লীত প্ৰতিবছৰে ৪-৫ জন কৰ্মীক প্ৰশিক্ষণ দি থকা হয়৷ এই প্ৰতিষ্ঠানৰ অধীনত ’উত্তৰ পূব মণ্ডল’ৰ গুৱাহাটীৰ কেন্দ্ৰত প্ৰতিবছৰে ৩০-৪০ জন কৰ্মীক প্ৰশিক্ষণৰ সুবিধা দি অহা হৈছে আৰু এতিয়ালৈকে মুঠ ৩২টা প্ৰশিক্ষণ কাৰ্যসূচী সম্পন্ন কৰা হৈছে৷ অৱসৰ বিনোদন শিবিৰ ৰাজ্যিক সমাজ কল্যাণ উপদেষ্টা পৰিষদৰ অৰ্থ-সাহায্য আৰু নিজা সংগৃহীত পুঁজিৰ যোগেদি জিলা আৰু আঞ্চলিক ভিত্তিত ঠায়ে ঠায়ে অৱসৰ বিনোদন শিবিৰ পতা হয়৷ পাৰিজাত কুঞ্জ সমাজ কল্যাণ উপদেষ্টা পৰিষদৰ অৰ্থ-সাহায্যৰে ১৯৮০ চনত ৫টা, ১৯৮২ চনত ১০টা আৰু ১৯৮৩ চনত ১২টা ক্ৰেছ চেণ্টাৰ চলাই থকা হৈছে৷ ০-৬ বছৰ বয়সৰ শিশুক পুৱাৰ লঘু আহাৰ দি স্বাস্থ্য পৰীক্ষাৰে পৰা নানা শিক্ষামূলক বিষয় গীত-মাতৰ মাধ্যমেৰে শিক্ষা দি অহা হৈছে৷ শিবিৰ ১৯৯২ চনৰ পৰা ১৯৯৪ চনলৈ গুৱাহাটী, যোৰহাট, শিৱসাগৰ, ধুবুৰী, তেজপুৰ আদি ঠাইত বিভিন্ন কাৰ্যসূচীৰে শিবিৰ অনুষ্ঠিত কৰা হৈছিল৷ ৰাজ্যিক কৰ্মশালা ২০০৬ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহত গোলাঘাটত চাৰিদিনীয়া এখন ৰাজ্যিক কৰ্মশালা অনুষ্ঠিত কৰা হয়৷ সদৌ অসমৰ মইনা পাৰিজাতৰ পৰিচালক আৰু বিষয়ববীয়াৰ এই কৰ্মশালাত প্ৰশিক্ষণ দিয়া হয়৷ ২০১৫ চনৰ পৰা ২০১৬ চনলৈ মুঠ ১২খন এনে কৰ্মশালা অনুষ্ঠিত কৰা হয়৷ প্ৰাক্-প্ৰাথমিক বিদ্যালয় ৰাজ্যিক সমাজ কল্যাণ উপদেষ্টা পৰিষদৰ অৰ্থ-সাহায্য আৰু ৰাইজৰ দান-বৰঙণিৰে সদৌ অসম মইনা পাৰিজাতৰ বিভিন্ন শাখাই অসমৰ বিভিন্ন ঠাইত শিশুৰ শিক্ষা ব্যাৱস্থাৰে “প্ৰাক্-প্ৰাথমিক’’ আৰু “বালোৱাৰী’’ কেন্দ্ৰ প্ৰশিক্ষণ-প্ৰাপ্ত শিক্ষয়িত্ৰী আৰু কেন্দ্ৰ সহায়িকাৰ দ্বাৰা চলাই আহিছে৷ পাৰিজাত সদন অনাথ শিশুক আশ্ৰয় দিবলৈ সদৌ অসম মইনা পাৰিজাতৰ অধীনত নলবাৰী জিলা আৰু বোকাখাটত দুখন “পাৰিজাত সদন’’ চৰকাৰী অনুদান আৰু ৰাইজৰ দান-বৰঙণিৰে চলাই থকা হৈছে৷ এই দুয়োখন সদন ৰাজ্যিক কেন্দ্ৰীয় সমিতিয়ে পৰিচালনা কৰে৷ অৱশ্যে অৰ্থৰ অভাৱত নলবাৰীৰ সদনখন ১৯৯৩ চনৰ পৰা অস্থায়ী ভাৱে বন্ধ হৈ আছে৷ সাহিত্য সদৌ অসম মইনা পাৰিজাতে শিশুসকলৰ মাজত সততে সাহিত্যানুৰাগ সৃষ্টি কৰিবলৈ বিভিন্ন পদক্ষৱপ লৈ আহিছে৷ এই উদ্দেশ্যে আঞ্চলিক ভিত্তিত, জিলা ভিত্তিত, কেন্দ্ৰীয় ভিত্তিত নানা প্ৰতিযোগিতা অনুষ্ঠিত কৰাৰ উপৰি প্ৰায় সকলো অধিৱেশনতে স্মৃতিগ্ৰন্থ বা মুখপত্ৰ “মইনা’’ প্ৰকাশ কৰি আহিছে৷ তেনে কিছুমান মুখপত্ৰ হ’ল, “দেৱদূত’’, “মুকুতামণি’’, “পখিলা’’, “পাৰিজাত সুবাস’’, “কুঁকি’’, “চুপহি’’ আদি৷ ২০১৩ চনৰ চতুৰ্দ্দশ শিশু সমাৰোহৰ তেজপুৰত বহা অধিৱেশনত সদৌ অসম মইনা পাৰিজাতৰ সম্পাদক ৰাতুল বৰাৰ সম্পাদনাত প্ৰকাশ কৰা হয় “মইনা পাৰিজাতৰ ইতিহাস’’৷ শাখাসমূহ অসমৰ ১৯ খন জিলাত মইনা পাৰিজাতৰ ২৭৬৬ টা শাখা আছে৷ তথ্যসূত্ৰ অসমৰ সংগঠন

58736

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A7%B0%E0%A6%BF%E0%A6%A4%20%E0%A6%AA%E0%A7%81%E0%A6%A5%E0%A6%BF

চৰিত পুথি

চৰিত পুথি হৈছে শঙ্কৰোত্তৰ যুগৰ এক প্ৰকাৰৰ সাহিত্য। বৈষ্ণৱ গুৰু শংকৰদেৱ, মাধৱদেৱ,হৰিদেৱ,দামোদৰদেৱৰ জীৱন চৰিত্ৰক কেন্দ্ৰ কৰি তেওঁ লোকৰ শিষ্য সকলে এই জীৱনীমূলক সাহিত্যৰ ৰচনা কৰিছিল। এইদৰে গুৰুৰ গুণ-গৰিমা তথা জীৱন দৰ্শনৰ ওপৰত শিষ্যৰ দ্বাৰা সাহিত্য ৰচনা কৰা প্ৰথাটোক চৰিত তোলা পৰম্পৰা বুলি জনা যায়। চৰিত পুথি সমূহৰ ৰচনাৰ সময় সপ্তদশ শতিকা। সত্ৰৰ ভকত সকলে গুৰুৰ গুণ-গৰিমা আলোচনা কৰা প্ৰক্ৰিয়াটোক এটা প্ৰধান ধৰ্ম কাৰ্য বুলি মানিছিল। প্ৰথম অৱস্থাত চৰিত পুথি সমূহ মুখে মুখে প্ৰচলিত হৈছিল। পিছলৈ সত্ৰৰ শিষ্য সকলে এই মুখে মুখে প্ৰচলিত মহাপুৰুষ সকলৰ জীৱন-কাহিনী সমূহ লিখিবলৈ লয়। লিপিবদ্ধ গ্ৰন্থসমূহক চৰিত পুথি বুলি কোৱা হয়। বিৰিঞ্চি কুমাৰ বৰুৱাৰ মতে চৰিত পুথি সমূহৰ বুদ্ধ দেৱৰ চৰিতাৱলীৰ সৈতে সাদৃশ্য আছে। চৰিত তোলা পৰম্পৰা বৈষ্ণৱ গুৰু, শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ আৰু তেওঁৰ প্ৰিয় শিষ্য মাধৱদেৱ প্ৰমুখ্যে বিশিষ্ট সন্ত-মহন্তসকলৰ মৃত্যুৰ পাছত তেওঁলোকৰ জীৱনকথাক সামৰি লৈ চৰিত পুথিসমূহ ৰচনা কৰা হয়। সপ্তদশ শতিকাৰ আৰম্ভণিৰে পৰা সপ্তদশ শতিকাৰ শেষৰ সময়খিনিয়েই চৰিত পুথিৰ উদ্ভৱ আৰু বিকাশৰ সময়। শঙ্কৰদেৱ, মাধৱদেৱ আদি মহাপুৰুষসকলৰ মৃত্যুৰ পিছত তেওঁলোকৰ কাৰ্য আৰু গুণাৱলী কীৰ্তন কৰাটো সত্ৰীয়া ভকতসকলৰ এটা প্ৰধান ধৰ্মকাৰ্য ৰূপে পৰিগণিত হৈছিল। শিষ্যসকলক আগত লৈ সত্ৰাধিকাৰে ধৰ্মবিষয়ক কথা আলোচনা কৰাৰ উপৰিও সময়ে সময়ে মহাপুৰুষসকলৰ জীৱন কাহিনীও বৰ্ণনা কৰিছিল আৰু শিষ্যসকলেও ধৰ্মগ্ৰন্থৰ দৰেই সেই কাহিনীবোৰ ভক্তিভাৱে শুনি গৈছিল। মহাপুৰুষসকলৰ জীৱন-কাহিনীসমূহ পোনতে লিপিবদ্ধ হোৱা নাছিল; নাইবা শিষ্যসকলেও লিপিবদ্ধ কৰাৰ কথা ভবা নাছিল, কিন্তু কিছুকাল যোৱাৰ পাছত কিছুমান শিষ্যই গুৰুপৰম্পৰাত বাগৰি অহা কাহিনীবোৰ লিপিবদ্ধ কৰিবলৈ ধৰিলে। এনেদৰে লিপিবদ্ধ কৰা গ্ৰন্থসমূহেই হ’ল চৰিত পুথি। বৈষ্ণৱ গুৰুসকলৰ জীৱন চৰিত অৰ্থাৎ গুণ-গৰিমা জনসাধাৰণৰ আগত ব্যক্ত বা প্ৰকাশ কৰাৰ উদ্দেশ্যৰে চৰিত পুথিসমূহ ৰচনা কৰা হৈছিল বুলি কোৱা হয়। মহাপুৰুষসকলৰ উত্তৰকালত অসমত সত্ৰায়ন পৰ্বৰ সূচনা হৈছিল, একেদৰে সত্ৰসমূহৰ প্ৰভাৱপুষ্ট হৈ গাঁৱে-ভূঞে শংকৰদেৱৰ জীৱিত কালছোৱাতেই থান-সত্ৰসমূহত বৈষ্ণৱ ভক্ত সমাজৰ উপাস্য দেৱতাৰ চৰিত্ৰ কীৰ্তন কৰা হৈছিল। কিন্তু শংকৰদেৱৰ মৃত্যুৰ পাছত অসমৰ বৈষ্ণৱ সত্ৰসমূহ বিভিন্ন কাৰণত ব্ৰহ্ম, পুৰুষ, নিকা আৰু কাল সংহতিৰূপে চাৰিটা থুলত বিভক্ত হৈ পৰিল। এই চাৰিওটা সংহতিতে নাট, গীত, ঘোষা ৰচনা কৰাটো সত্ৰীয়া গুৰুসকলৰ প্ৰধান কৰ্তব্যৰূপে পৰিগণিত হৈছিল। শংকৰদেৱৰ মৃত্যুৰ পাছত মাধৱদেৱে গুৰুবাক্যকে পালন কৰি শংকৰ গুৰুৰ চৰিত্ৰ পাঠ কৰিবলৈ লৈছিল। সত্ৰৰ ভকতসকলে পোনপ্ৰথমতে মাধৱদেৱৰপৰাই গুৰুকথা শুনিবলৈ সুযোগ পাইছিল। মাধৱদেৱে নামঘোষাৰ বিভিন্ন স্তৱকত গুৰুৰ গুণ গৰিমা উল্লেখ কৰিছে। মাধৱদেৱৰ লেখনিতে গুৰু বন্দনা নাইবা লীলা চৰিত বৰ্ণনাৰ পোনপ্ৰথম আভাস পৰিলক্ষিত হয়। মাধৱদেৱৰ চৰিততোলা প্ৰথা, নামঘোষাৰ স্তৱকত বৰ্ণনা কৰা গুৰুৰ গুণ, গৰিমা আৰু বন্দনাৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত হৈ তেওঁৰ পৰৱৰ্তী ভক্তসকলে চৰিত ৰচনা কৰাৰ আদৰ্শ লাভ কৰিছিল। মাধৱদেৱৰ বাহিৰেও শংকৰদেৱৰ সমসাময়িক শাস্ত্ৰজ্ঞ বা পণ্ডিত আচাৰ্যসকলেও শংকৰদেৱক গুৰু, পৰমপুৰুষ, ভগৱানৰ অংশ বা কলা অৱতাৰ বুলি স্বীকাৰ কৰি গৈছে। এই সকলৰ ভিতৰত ৰাম সৰস্বতী, অনন্ত কন্দলি, শ্ৰীধৰ কন্দলি, সুকবি শেখৰ, নাৰায়ণ ঠাকুৰ আদি উল্লেখযোগ্য। অসমীয়া বৈষ্ণৱ সমাজত, সত্ৰীয়া সংস্কৃতিত এইধৰণৰ চৰিত চৰ্চা কৰা প্ৰথাটোকে চৰিত তোলা প্ৰথা বুলি কোৱা হয়। বিষয়বস্তু আৰু প্ৰকাৰ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ আৰু তেওঁৰ প্ৰিয় শিষ্য মাধৱদেৱ প্ৰমুখ্যে বিশিষ্ট সন্ত-মহন্তসকলৰ মৃত্যুৰ পাছত তেওঁলোকৰ জীৱনকথাক সামৰি লৈ চৰিত পুথিসমূহ ৰচনা কৰা হয়। অসমীয়া চৰিতকাৰসকলে তেওঁলোকৰ গুৰুসকলক অৱতাৰী পুৰুষ হিচাপে মানিছিল। সেইবাবে চৰিতকাৰ সকলে চৰিত বোৰত সন্ত-মহন্ত সকলৰ ব্যক্তিগত জীৱনক বিশেষ গুৰুত্ব নিদি তেওঁলোকৰ অলৌকিকতা আৰু অতি প্ৰাকৃত জীৱনৰ ওপৰত গুৰুত্ব দি হে এই পুথিসমূহ ৰচনা কৰিছিল। এই পুথিসমূহত ধৰ্ম অনুষ্ঠানৰ প্ৰসাৰৰ ইতিহাস, গুৰুসকলৰ ধৰ্মীয়জীৱন, সত্ৰ অনুষ্ঠান সমূহৰ বিকাশ, বৈষ্ণৱ নীতি নিয়ম আৰু বিভিন্ন সামাজিক, সাংস্কৃতিক ইতিহাসৰ সমল আছে। ৰচনাৰ ধৰণ অনুসৰি চৰিত পুথিসমূহক দুই ভাগত ভগোৱা হয়: পদ্য চৰিত আৰু গদ্য চৰিত। বৈশিষ্ট্য চৰিত পুথিৰ গদ্যৰীতি সহজ সৰল আৰু পোনপটীয়া ভাষাৰ। চৰিত পুথিৰ গদ্যত প্ৰাচীন অসমীয়া গদ্যৰ ঠাঁচ, প্ৰচলিত কথ্যৰীতিৰ প্ৰয়োগ আৰু আধুনিক অসমীয়া গদ্যৰ আৰম্ভণি উল্লেখযোগ্য দিশ। উদাহৰণ: আৰু বাৰেভূঞা কামৰূপ আলিপুখুৰিতে ইদেশে উজাই অহাতঃ নৰনাৰায়ণে সুনি নিবলৈ যুদ্ধেৰে পঠালে চিলাৰাইকে গাভৰুখাকে॥ চৰিত পুথিৰ বাক্যবিলাক কেতিয়াবা অতি চুটি। চুটি হ'লেও অৰ্থ প্ৰকাশৰ ক্ষেত্ৰত ব্যাঘ্যাত নজন্মে। উদাহৰণ: সুনি সবে দেউ হৰ্ষ হলঃ পাছে মহেশ গাত নলইঃ তোম্ৰাক ঢাকি অমোচন ব্ৰহ্মহত্যা পাপ হব…… চৰিত পুথিত ভকতীয়া ঠাঁচৰ গদ্যৰ প্ৰয়োগ হৈছে। বৈষ্ণৱ ধৰ্ম প্ৰচাৰৰ কাৰণে শংকৰদেৱ আৰু অন্যান্য শিষ্য-প্ৰশিষ্যসকলৰ ভিতৰত হোৱা কথোপকথনত এনে ধৰণৰ গদ্যৰীতি যথোপযুক্তভাৱে প্ৰয়োগ কৰা হৈছে। উদাহৰণ: এক দিন মাধৱ দেউ আহিব নোৱাইলে হৰি কথা সুনিবলৈ গা বিষমৰ হেতুঃকৃষ্ণ কথা অবসানত গুৰুজনে বোলে বৰা পো নাহিল আজি…'' ভাষাৰ কোমলতা বা মৃদুতা চৰিত পুথিৰ গদ্যশৈলীৰ অন্য এটা উল্লেখযোগ্য দিশ। যুৰীয়া আৰু অনুৰূপ শব্দৰ প্ৰয়োগ চৰিত পুথিত পোৱা যায়। গীত-ৰাগ, বিবাদ-সংগ্ৰাম, মিত্ৰ-সখীত্ব, তাল-সূৰ আদি। চৰিত পুথিত ধৰ্মীয় গীত-পদ, ঘোষা আদিৰ প্ৰয়োগৰ উপৰি ভকতীয়া-ফকৰা, পদ-ফকৰা আদিয়ে ইয়াৰ গদ্যক অৰ্থবহ কৰি তুলিছে। চৰিত পুথিৰ ভাষা কথা গুৰু চৰিতৰ ভাষা বুৰঞ্জীৰ ভাষাৰ নিচিনাই এটা সমন্বয়ৰ ভাষা। ইয়াৰ ভাষাতো পুৰণি অসমীয়া, পশ্চিম অঞ্চলৰ অসমীয়া আৰু পূব অঞ্চলৰ অসমীয়াৰ সুন্দৰ মিশ্ৰণ ঘটিছে।কাব্য চৰিতসমূহৰ ভাষা চতুৰ্দ্দশ শতিকাৰ হেম সৰস্বতী, মাধৱ কন্দলি, হৰিবৰ বিপ্ৰ, কবিৰত্ন সৰস্বতী আদিৰ ভাষাৰ অনুৰূপ। ইয়াৰ ভাষা কথিত ৰূপৰ, সহজ-সৰল, পোণপতীয়া আৰু স্বাভাৱিক। কেৱল ভকতীয়া ঠাঁচে সৰ্বসাধাৰণৰ কথিত ভাষাৰ পৰা সামান্য পৃথক কৰিছে। চৰিতৰ ভাষা কথোপকথনমূলক আৰু নাটকীয় ভংগীৰ। ষোল্ল শতিকাৰ পৰা অষ্টাদশ শতিকালৈকে তিনিশ বছৰৰ কথিত অসমীয়া গদ্যৰ চানেকি চৰিতবোৰে দাঙি ধৰিব পাৰিছে। গুৰুচৰিত কথা সপ্তদশ শতিকাৰ শেষাৰ্দ্ধত ৰামানন্দ দ্বিজে 'গুৰু চৰিত' পুথিখন প্ৰণয়ন কৰে। ইয়াত তেওঁ মহাপুৰুষ শংকৰদেৱৰ জীৱনী আৰু ঘটনাৱলী সন্নিবিষ্ট কৰিছে, লগতে তাতে মাধৱদেৱ আৰু ভবাণীপুৰীয়া গোপাল আতাৰ চৰিত্ৰও বৰ্ণনা কৰা হৈছে। আতাৰ চৰিত্ৰখিনি ৰামগোপালে লিখা। এওঁ ৰামানন্দৰে পুত্ৰ ৰামানন্দৰ 'গুৰু চৰিত্ৰ'ত বক্তব্যৰ যুক্তি আৰু বিশ্লেষণাত্মক দৃষ্টিভংগী বিদ্যমান। ৰামানন্দৰ 'গুৰু চৰিত'খন পোনতে হৰিবিলাস গুপ্তই ১৯০০ খৃষ্টাব্দত সম্পাদন কৰি ছপাইছিল। পিছৰ কালত উপেন্দ্ৰচন্দ্ৰ লেখাৰুয়ে 'কথা গুৰু চৰিত' সম্পাদনা কৰে। তথ্যসূত্ৰ অসমীয়া

55728

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A6%83%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%9F%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%20%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BE%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%AF%E0%A6%BC

আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়

আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয় বা বিশ্ব ন্যায়ালয় বা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়বিচাৰ আদালত হৈছে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ চূড়ান্ত ন্যায়পালিকা। ৰাষ্ট্ৰ সমূহৰ মাজৰ মতানক্য সমাধান কৰা আৰু ৰাষ্ট্ৰসংঘ আৰু ইয়াৰ অংগ সমূহক আইনী পৰামৰ্শ প্ৰদান কৰা ইয়াৰ মুখ্য কাৰ্য। ৰায় আৰু বিচৰাৰ যোগেদি আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়ে আন্তৰ্জাতিক আইনৰ উৎস হিচাপে কাম কৰে। আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়ৰ পূৰ্বসূৰী হৈছে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় স্থায়ী ন্যায়বিচাৰ আদালত। ১৯২০ চনত স্থাপিত হোৱা ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ পূৰ্বসূৰী জাতিসংঘয়ে ১৯২২ চনত আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় স্থায়ী ন্যায়বিচাৰ আদালত স্থাপন কৰিছিল। দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ পিছত জাতিসংঘ আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় স্থায়ী ন্যায়বিচাৰ আদালত দুয়ো ভংগ হৈছিল। আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়ৰ বিধি ইয়াৰ পূৰ্বসূৰী আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় স্থায়ী ন্যায়বিচাৰ আদালতৰ পৰা আহিছে। ১৯৪৬ চনত আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় স্থায়ী ন্যায়বিচাৰ আদালত ভংগ হয় যদিও ইয়াৰ ৰায়দান সমূহ বাহাল থাকে। ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সকলো সদস্য ৰাষ্ট্ৰয়ে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয় বিধি মানি চলে। আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়ৰ ১৫ জন ন্যায়াধীশ ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সাধাৰণ সভা আৰু নিৰাপত্তা পৰিষদে ৯ বছৰ কাৰ্যকালৰ বাবে নিৰ্বাচিত কৰে। ইয়াৰ মুখ্য কাৰ্যালয় নেদাৰলেণ্ডৰ দা হেগ চহৰৰ পীচ পেলেচ বা শান্তিৰ মহলত অৱস্থিত। ই ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ একমাত্ৰ মুখ্য অংগ যাৰ মুখ্য কাৰ্যালয় নিউয়ৰ্কত অৱস্থিত নহয়। ইয়াৰ অধিকাৰীক চৰকাৰী ভাষা ইংৰাজী আৰু ফৰাছী। কাৰ্য-কলাপ ১৯৪৫ চনত ৰাষ্ট্ৰসংঘ চাৰ্টাৰৰ আধাৰত স্থাপিত আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়ে ১৯৪৬ চনৰ পৰা স্থায়ী আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায় বিচাৰ আদালতৰ উত্তৰসুৰী হিচাপে কাৰ্যক্ৰম আৰম্ভ কৰে। আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়ৰ আইনী বিধি ইয়াৰ পূৰ্বসূৰীৰ সৈতে প্ৰায় একে। ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সকলো সদস্যৰাষ্ট্ৰ ইয়াৰ অন্তৰ্ভূক্ত হোৱাৰ বাবে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়ে এক বিশাল ক্ষেত্ৰ লাভ কৰিছে। তদুপৰি ই অন্যান্য ন্যায়িক কাৰ্যৰ লগত জড়িত। আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়ে আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰয়ে নিকাৰগুৱাৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ ঘোষণা কৰা কাৰ্যক আন্তৰ্জাতিক আইন ভংগৰ অভিযোগত আমেৰিকাৰ বিপক্ষে ৰায়দান কৰাৰ পিছৰ পৰা ১৯৮৬ চনত ইয়াৰ ৰায় আইন মতে বাধ্য নোহোৱা হল আৰু ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সুৰক্ষা পৰিষদৰ বিবেচনাৰ আওতাত সোমাল। ৰাষ্ট্ৰসংঘ চাৰ্টাৰৰ পঞ্চদশ অধ্যায়ৰ মতে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সুৰক্ষা পৰিষদে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়লৰ ৰায়দানক বাধিত কৰোৱাৰ ক্ষমতা আৰোপিত কৰা হৈছে। পিছে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ পাঁচ স্থায়ী সদস্যয়ে ভেট' প্ৰয়োগ কৰি ইয়াৰ ৰায়দান অমান্য কৰিব পাৰে। নিকাৰগুৱা আৰু আমেৰিকাৰ বিবাদত আমেৰিকায়ে ভেট'ৰ প্ৰয়োগ কৰিছিল। গঠন আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়ত ১৫ গৰাকী স্থায়ী ন্যায়াধীশ থাকে। ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সাধাৰণ সভা আৰু সুৰক্ষা পৰিষদৰ সদস্য ৰাষ্ট্ৰসকলে এইসকল ন্যায়াধীশক নিৰ্বাচন কৰে। ন্যায়াধীশ সকল ৯ বছৰ কাৰ্যকালৰ বাবে নিৰ্বাচিত হয় আৰু প্ৰয়োজন সাপেক্ষে পুনঃনিৰ্বাচিত কৰাও হয়। যদি পদবীত অধিষ্ঠিত অৱস্থাত কোনো ন্যায়াধীশৰ মৃত্যু হয় তেন্তে সেই পদ পূৰাবলৈ তেওঁৰ ৰাষ্ট্ৰৰ পৰায়ে আন এগৰাকী ন্যায়াধীশক নিযুক্তি দিয়া হয়। প্ৰতি তিনিবছৰৰ মূৰে মূৰে ইয়াৰ এক তৃতীয়াংশ অৰ্থাৎ পাঁচ গৰাকী ন্যায়াধীশৰ পদৰ বাবে নিৰ্বাচন অনুষ্ঠিত হয়। আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়ৰ ন্যায়াধীশৰ বাচনি আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয় আইনৰ অনুচ্ছেদ ৪ ৰ পৰা ১২ ৰ আধাৰত অনুষ্ঠিত হয়। কিছুমান বিবাদত আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়ে অস্থায়ী ন্যায়াধীশক বিচাৰ প্ৰক্ৰিয়াত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ অনুমতি প্ৰদান কৰে। বিবাদিত ৰাষ্ট্ৰসমূহে নিজৰ বিবাদ নিষ্পত্তিৰ বাবে এগৰাকী ন্যায়াধীশ নিজৰ ফালৰ পৰা মনোনীত কৰাৰ অধিকাৰ লাভ কৰিছে। কিন্তু যদি সেই ৰাষ্ট্ৰৰ স্থায়ী ন্যায়াধীশ ইতিমধ্যে থাকিলে এনে সুবিধা প্ৰদান কৰা নহয়। সেয়ে কেতিয়াবা ইয়াৰ বিবাদ সমূহৰ বিচাৰ প্ৰক্ৰিয়াত ১৫ জনৰ ঠাইত ১৭ জন ন্যায়াধীশে শুনানি গ্ৰহণ কৰে। বৰ্তমানৰ ন্যায়াধীশ সকল ২২ জুন ২০১৮ অনুসৰি আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়ৰ বৰ্তমানৰ ন্যায়াধীশ সকল হ'ল: তথ্য উৎস বাহ্যিক সংযোগ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়ৰ ৱেবচাইট আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়ৰ মাল্টিমিডিয়া আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়ৰৰায়দানৰ তালিকা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ন্যায়ালয়ৰ গৱেষণা গাইড আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সংস্থা

76753

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A6%B2-%E0%A6%B9%E0%A6%9C%E0%A7%8D%E0%A6%9C

আল-হজ্জ

আল-হজ্জ "তীৰ্থযাত্ৰা", "হজ্জ") হৈছে কোৰআনৰ ২২ তম অধ্যায় (ছূৰা) যাৰ ৭৮টা আয়াত (শ্লোক)। এই ছূৰাটোৱে ইয়াৰ নাম ২৭তম আয়াতৰ পৰা লৈছে। সাৰাংশ ১-২ বিচাৰ-দিনৰ ভয়ংকৰ চৰিত্ৰ ৩-৪ নাদৰ ইবনে আল-হাৰিথক তেওঁৰ বিশ্বাসঘাতকতাৰ বাবে ভৰ্ৎসনা কৰা হৈছিল ৫-৭ পুনৰুত্থানৰ মতবাদৰ প্ৰমাণ ৮-১০ আবু জাহেলৰ অবিশ্বাস আৰু ইয়াৰ শাস্তি ১১-১৩ ভণ্ডসকলক উন্মোচিত কৰা হৈছিল আৰু ভৰ্ৎসনা কৰা হৈছিল ১৪ আল্লাহে ধাৰ্ম্মিকলোকক পুৰস্কৃত কৰিব ১৫-১৬ আল্লাহে মুহাম্মাদ আৰু কোৰআনৰ জয় ঘটাব ১৭ আল্লাহে বিৰোধী ধৰ্ম্মৰ অনুগামীসকলৰ মাজত বিচাৰ কৰিব ১৮ সকলো প্ৰাণিয়ে আল্লাহৰ প্ৰশংসা কৰে ১৯-২৪ অবিশ্বাসীসকলৰ ভয়ানক ভৱিষ্যত বিশ্বাসীসকলৰ আনন্দৰ সৈতে বিপৰীত আছিল ২৫-২৬ ক্কাবাৰ অশুদ্ধসকলক শাস্তি দিয়া হ'ব ২৭ আল্লাহে কাবাৰ স্থানক ইব্ৰাহিমৰ বাসস্থান হিচাপে নিযুক্ত কৰিছিল ২৮-৩২ মুছলমানসকলৰ বাবে মক্কালৈ তীৰ্থযাত্ৰা আৰম্ভ কৰা হৈছিল ৩২-৩৫ তীৰ্থযাত্ৰীসকলে ৰীতি-নীতি পালন কৰিব ৩৬ প্ৰতিটো ধৰ্মৰ অধ্যাপকসকলৰ বাবে নিযুক্ত কৰা ত্যাগ ৩৭ নম্ৰ বিশ্বাসী জনে উৎসাহিত কৰিলে ৩৮-৩৯ আল্লাহৰ আজ্ঞাকাৰীতাৰ প্ৰতীকমূলক মদিনা বলিদান ৪০-৪৩ আত্মৰক্ষাৰ সময়ত কাফিৰসকলৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধৰ অনুমতি দিয়া হৈছে ৪৪-৪৫ আল্লাহৰ সকলো ভৱিষ্যতবক্তাৰ ওপৰত অভঙ্গীৰ অভিযোগ উত্থাপিত হৈছে ৪৬-৪৭ অধৰ্ম্মীয় লোকসকলৰ ওপৰত আল্লাহৰ বিচাৰৰ প্ৰতি অন্ধ অন্ধ ৪৮-৪৯ যদিও আল্লাহে অবিশ্বাসীসকলক শাস্তি দিব ৫০ মুহাম্মাদ এজন ৰাজহুৱা প্ৰচাৰক ৫১-৫২ বিশ্বাসী আৰু কাফিৰসকলৰ পুৰস্কাৰ আৰু শাস্তি ৫৩-৫৫ সকলো ভৱিষ্যতবক্তাই চয়তানৰ প্ৰবঞ্চনাৰ সন্মুখীন হৈছে ৫৬- ৫৮ অবিশ্বাসীসকলে অশুদ্ধ, কিন্তু আল্লাহে তেওঁলোক আৰু ধাৰ্ম্মিকসকলৰ মাজত বিচাৰ কৰিব ৫৯-৬০ মুহাজ্জাৰিন আৰু শ্বহীদসকলৰ আশীৰ্বাদপূৰ্ণ অৱস্থা ৬১ ব্যক্তিগত আঘাতৰ প্ৰতিশোধ লোৱাৰ অনুমতি দিয়া হৈছে ৬২-৬৭ আল্লাহ সকলো বস্তুৰ সৃষ্টিকৰ্তা আৰু সংৰক্ষক ৬৮ মুহাম্মাদৰ সৈতে বিবাদ নকৰিবলৈ আন ধৰ্মৰ অধ্যাপক ৬৯-৭০ মুহাম্মাদে তেওঁৰ সৈতে বিবাদ কৰা সকলৰ সৈতে কেনে ব্যৱহাৰ কৰা উচিত ৭১ সৰ্বজ্ঞ আল্লাহে সকলোবোৰ ৰায় দিছে ৭২ ইডোলেটাৰৰ ওচৰত আল্লাহৰ পৰা তেওঁলোকৰ মূৰ্তিপূজাৰ কোনো প্ৰমাণ নাই ৭৩ অবিশ্বাসী (কুৰাইশ) মুছলমানসকলৰ প্ৰতি হিংসা ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ সাজু ৭৪ মাক্কান মূৰ্তিবোৰে মাখিবোৰক নিজৰ পৰা আঁতৰাই ৰাখিব নোৱাৰে ৭৫ ইডোলেটাৰৰ আল্লাহৰ শক্তিৰ আকলন কম ৭৬ আল্লাহে পুৰুষ আৰু ফৰিষ্টাৰ মাজৰ পৰা নবী বাছনি কৰে ৭৭ আল্লাহে সকলো কথা জানে আৰু সকলোৱে তেওঁৰ ওচৰলৈ ঘূৰি আহিব ৭৮-৭৯ প্ৰকৃত বিশ্বাসীসকলে আল্লাহৰ উপাসনা কৰিবলৈ আৰু তেওঁৰ ধৰ্ম্মৰ প্ৰতিৰক্ষাৰ বাবে যুঁজ দিবলৈ অনুৰোধ কৰিছিল ৭৯জন মুছলমানক তেওঁলোকৰ পিতৃ ইব্ৰাহিমৰ বিশ্বাসত দৃঢ় থাকিবলৈ অনুৰোধ কৰা হৈছিল প্ৰকাশৰ সময় এই ছূৰাত মাক্কি আৰু মাদানী ছূৰা দুয়োৰে গুণাগুণ আছে; তাফছিৰিসকলে ইয়াৰ প্ৰকাশৰ সময়ৰ বিপৰীতে, অৱশ্যে, ইয়াৰ শৈলী আৰু বিষয়বোৰৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত, দেখা গৈছে যে প্ৰথম ২৪ আয়াত (আয়াত ১-২৪) মুহাম্মাদৰ মক্কি জীৱনৰ অন্তিম পৰ্যায়ত প্ৰেৰণ কৰা হৈছিল, মদিনালৈ যাত্ৰাৰ অলপ আগতে, আৰু বাকী ছূৰা (আয়াত ২৫-৭৮) তেওঁৰ প্ৰাৰম্ভিক জীৱনৰ সময়ত। সেইকাৰণেই এই ছূৰাটো মাক্কি আৰু মাদানী ছুৰা দুয়োৰে গুণাগুণত যোগদান কৰে বুলি কোৱা হয়। পটভূমি ২৫ আয়াতৰ পৰা বক্তৃতাৰ শৈলীত হোৱা বাক্যবাণে দেখুৱাইছে যে ২৫ ৰ পৰা ৭৮ আয়াতবোৰ সম্ভৱতঃ সাঁচ ধু আল-হিজ্জামাহত প্ৰকাশ পাইছিল: এএইচ। ইয়াক ২৫ ৰ পৰা ৪১ আয়াতৰ দ্বাৰা দেখুওৱা হৈছে। ধু আল-হিজ্জামাহটোৱে মুহাজিৰুনক মক্কাত থকা তেওঁলোকৰ ঘৰ আৰু তাত থকা তেওঁলোকৰ তীৰ্থমণ্ডলীৰ কথা মনত পেলাই দিছিল আৰু বিশ্বাস কৰিবলৈ দুখ প্ৰকাশ কৰিছিল যে পৌত্তলিক কুৰাইশ্বে তেওঁলোকক পবিত্ৰ মছজিদ ভ্ৰমণৰ পৰা নিলম্বিত কৰিছিল। এই শাৰীবোৰৰ সৈতে, তেওঁলোকে হয়তো আল্লাহৰ ওচৰত আৱেদন কৰিছিল আৰু অনুমান কৰিছিল যে আল্লাহৰ অনুমোদনে তেওঁলোকক ঘৰৰ পৰা উৎখাত কৰা আৰু তেওঁলোকক পবিত্ৰ মছজিদলৈ যোৱাৰ পৰা অস্বীকাৰ কৰা আৰু তেওঁলোকৰ বাবে ইছলাম ধৰ্ম পালন কৰাকঠিন কৰি তোলা লোকসকলৰ বিৰুদ্ধে অস্ত্ৰ গ্ৰহণ কৰা উচিত। পবিত্ৰ মছজিদ আৰু তীৰ্থযাত্ৰা মূলতঃ আল্লাহৰ প্ৰতি উৎসৰ্গিত আছিল, কিন্তু সমসাময়িক সময়ত মূৰ্তিপূজাৰ হাতত পৰিছিল, আনহাতে আল্লাহৰ উপাসকসকলক ইয়াক দৰ্শন কৰাৰ পৰা নিলম্বিত কৰা হৈছিল। এনেদৰে, সেই বিচক্ষণতাবোৰৰ বিৰুদ্ধে অস্ত্ৰ গ্ৰহণ কৰাৰ বাবে সন্মতি দিয়া হৈছে তেওঁলোকক সেই স্থানৰ পৰা আঁতৰাবলৈ আৰু বিচক্ষণতা স্থাপন আৰু অশুভ শক্তি নিৰ্মূল কৰাৰ বাবে পোন জীৱনশৈলী স্থাপন কৰিবলৈ। ইবনে আব্বাছ, মুজাহিদ, উৰৱাহ ইবন জুবেইৰ, জাইদ ইবনে আচলাম, মুকাতিল ইবন হায়ান, কাতাদাহ আৰু অন্যান্য ভাষ্যকাৰসকলৰ দ্বাৰা দেখুওৱাৰ দৰে, আয়াত ৩৯ হৈছে প্ৰথম যিমুছলমানসকলক অস্ত্ৰ গ্ৰহণ কৰাৰ অনুমোদন প্ৰদান কৰে। মুহাম্মাদৰ জীৱনসম্পৰ্কীয় বিভিন্ন হাদিছ আৰু কিতাপসমূহে নিশ্চিত কৰে যে এই সন্মতিৰ পিছত যুদ্ধৰ প্ৰকৃত ব্যৱস্থা আৰম্ভ কৰা হৈছিল আৰু প্ৰথম অভিযানটো লোহিত সাগৰৰ পাৰলৈ প্ৰেৰণ কৰা হৈছিল, যাক পেট্ৰ'ল অফ ৱাডদান বুলি জনা যায়। বিষয় আৰু বিষয়বস্তু এই ছূৰাত এইদৰে সম্বোধন কৰা হৈছে: (১) মক্কাৰ মুছলমান, (২) দুৰ্বল মুছলমান আৰু (৩) প্ৰকৃত ভক্ত। এই প্ৰভাৱৰ সৈতে মুছৰিকসকলক এক শক্তিশালী প্ৰকাৰে সতৰ্ক কৰি দিয়া হৈছে: "আপুনি আপোনাৰ অজ্ঞতাৰ চিন্তাত দৃঢ়তাৰে আৰু অধ্যৱসায় কৰিছে আৰু আল্লাৰ সলনি আপোনাৰ মিছা দেৱতাসকলৰ ওপৰত বিশ্বাস ৰাখিছে, অৱশ্যে, তেওঁলোকৰ কোনো শক্তি নাই আৰু আপুনি আল্লাহীয় বাৰ্তাবাহকক অস্বীকাৰ কৰিছে। ফলস্বৰূপে আপুনি একে ধৰণৰ সমাপ্তি পূৰণ কৰিব যিটো আগতে আপোনাৰ দৰে লোকসকলৰ ধ্বংস আছিল। আপুনি কেৱল আমাৰ নবীক বৰ্খাস্ত কৰি আৰু আপোনাৰ নিজৰ লোকসকলক বিৰক্ত কৰি নিজকে আঘাত কৰিছে; আপোনাৰ মিছা দেৱতাসকলে আপোনাক আল্লাহৰ ক্ৰোধৰ পৰা ৰক্ষা কৰাৰ বিকল্প নাথাকিব।" একেসময়তে, তেওঁলোকক তেওঁলোকৰ শিৰ্ক আৰু ইয়াৰ পিছত সঠিক বিবাদৰ মতবাদৰ বাবে ধাৰাবাহিকভাৱে পৰামৰ্শ দিয়া হৈছে। ইছলামত প্ৰৱেশ কৰা বিচলিত মুছলমানসকলক তথাপিও ইয়াৰ পথত কোনো অসুবিধাৰ সন্মুখীন হ'ব নিবিচাৰিছিল, তেওঁলোকক এই প্ৰভাৱৰ সৈতে পৰামৰ্শ দিয়া হৈছে: "আপোনাৰ এই বিশ্বাস কি? এটা দৃষ্টিকোণৰ পৰা, আপুনি আল্লাৰ ওপৰত বিশ্বাস ৰাখিবলৈ আৰু তেওঁৰ কৰ্মী হ'বলৈ প্ৰস্তুত, যিহেতু আপুনি সম্প্ৰীতি আৰু সমৃদ্ধ, আৰু যদি আপুনি তেওঁৰ পথত যাতনা আৰু কষ্টৰ সৈতে মিলিত হয়, আপুনি আপোনাৰ আল্লাক নিষ্পত্তি কৰে আৰু তেওঁৰ সেৱক হৈ থাকিবলৈ বন্ধ কৰে। আপুনি মনত ৰাখিব লাগিব যে আপোনাৰ এই দুৰ্বল মনোভাৱই আল্লাই আপোনাৰ বাবে নিযুক্ত কৰা ঘটনা আৰু দুৰ্ভাগ্যবোৰক বিচ্যুত কৰিব নোৱাৰে।" প্ৰকৃত ভক্তসকলক সন্মান জনোৱাৰ দৰে, তেওঁলোকক দুটা পৃথক ধৰণে প্ৰৱণতা দিয়া হৈছে: (1) আৰৱৰ গড় লোকসকলক অতিৰিক্তভাৱে অন্তৰ্ভুক্ত কৰাৰ বাবে এক সাধাৰণ পথত, আৰু (2) এক বিশেষ ধৰণে: অনুসৰণকাৰীসকলক জনোৱা হৈছে যে মক্কাৰ মূষিকসকলে তেওঁলোকক পবিত্ৰ মছজিদ ভ্ৰমণৰ পৰা নিলম্বিত কৰাৰ কোনো বিকল্প সংৰক্ষিত নাছিল। তেওঁলোকে কাকো হজ্জ কৰাৰ পৰা বিৰত ৰাখিবলৈ কোনো বিশেষাধিকাৰ সংৰক্ষিত নাছিল কাৰণ পবিত্ৰ মছজিদ তেওঁলোকৰ ব্যক্তিগত সম্পত্তি নাছিল। এই অভিযোগটো কোৱাইছৰ বিৰুদ্ধে এক শক্তিশালী ৰাজনৈতিক অস্ত্ৰ হিচাপে ওকালতি কৰা হৈছিল। কিয়নো ই আৰৱৰ বিভিন্ন গোত্ৰক এই কথোপকথন আৰম্ভ কৰাৰ পৰামৰ্শ দিছিল: কুৰাইশ ধন্য মছজিদৰ তুচ্ছ শৃংখলাআছিল নে ইয়াৰ স্বত্বাধিকাৰীসকল? ই পৰামৰ্শ দিছিল যে যদি তেওঁলোকে আনৰ পৰা কোনো মতবিৰোধ নকৰাকৈ মুছলমানসকলক হজ্জৰ পৰা নিলম্বিত কৰাৰ সন্দৰ্ভত প্ৰচলিত হয়, তেন্তে তেওঁলোকে ভৱিষ্যতে হজ্জ আৰু উমৰাহৰ পৰা আন যিকোনো গোত্ৰ বা গোটৰ ব্যক্তিসকলক নিলম্বন কৰিবলৈ অনুৰোধ অনুভৱ কৰিব, যিসকলে কুৰাইশৰ সৈতে সম্পৰ্কৰ ওপৰত জোৰ দিছিল। এই বিষয়টো ক'বলৈ গ'লে, পবিত্ৰ মছজিদ নিৰ্মাণৰ ঐতিহাসিক পটভূমিত এইটো দেখুওৱা হৈছে যে ইয়াক পয়গম্বৰ আব্ৰাহামে আল্লাৰ আদেশৰ দ্বাৰা কাম কৰিছিল আৰু তেওঁ তাত হজ কৰিবলৈ সকলো লোকগোটক আদৰণি জনাইছিল। সেইকাৰণেই বাহিৰৰ পৰা উদ্ভৱ হোৱা সকলে প্ৰাথমিক আৰম্ভণিবিন্দুৰ পৰা চুবুৰীয়া ব্যক্তিসকলৰ সমতুল্য অধিকাৰত আনন্দিত হৈছিল। একেদৰে এইটো স্পষ্ট কৰা হৈছে যে সদনক শিৰ্কৰ অনুষ্ঠানৰ বাবে কাম কৰা হোৱা নাছিল কিন্তু এজন আল্লাৰ প্ৰেমৰ বাবে কাম কৰা হৈছিল। সেয়েহে তাত আল্লাৰ উপাসনা নিষিদ্ধ কৰা হৈছিল আৰু মূৰ্তিৰ উপাসনাই সম্পূৰ্ণ অনুমতিৰ প্ৰশংসা কৰিছিল। কুৰাইশৰ অত্যাচাৰৰ মোকাবিলা কৰিবলৈ, মুছলমানসকলক তেওঁলোকৰ সৈতে যুঁজ িবলৈ অনুমতি দিয়া হৈছিল। তেওঁলোকক একেদৰে সঠিক আৰু ন্যায়সঙ্গত আচৰণ গ্ৰহণ কৰিবলৈ নিৰ্দেশনা প্ৰদান কৰা হৈছিল যেতিয়াই তেওঁলোকে ভূমিত নেতৃত্ব দিয়াৰ ক্ষমতা সংগ্ৰহ কৰিছিল। ইয়াৰ উপৰিও, অনুসৰণকাৰীসকলক আনুষ্ঠানিকভাৱে "মুছলমান" নাম দিয়া হৈছে আৰু এইদৰে কোৱা হৈছে, "আপুনি অব্ৰাহামৰ প্ৰকৃত উত্তৰাধিকাৰী আৰু আপোনাক মানৱজাতিৰ আগত সত্যৰ সাক্ষী হোৱাৰ বাবে বাছনি কৰা হৈছে। এনেদৰে, আপুনি ছালাত স্থাপন কৰিব লাগিব আৰু ন্যায়সঙ্গত জীৱনৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ আৰ্হিলৈ পৰিৱৰ্তন কৰিবলৈ আৰু আল্লাৰ বাক্য প্ৰচাৰৰ বাবে জিহাদ কৰাৰ বাবে জাকাতৰ বাধ্যবাধকতা পৰিশোধ কৰিব লাগিব।" প্ৰধান বিষয় বক্তৃতাৰ পাঠত গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয়, ঐশ্বৰিক নিয়ম আৰু নিৰ্দেশনাৰ দিশবোৰ নিম্নলিখিত ধৰণে শ্ৰেণীবদ্ধ কৰিব পাৰি:- ভাগ্যৰ সময়ৰ এটা দৃশ্য। মানৱ জীৱন চক্ৰ: এতিয়া আৰু তাৰ পিছত জীৱন। বিশ্বাসৰ সীমাত অৱশিষ্ট থকা লোকসকলৰ আচৰণক স্বীকৃতি দিয়া হয়। যিধৰণে আল্লাহে তেওঁৰ ৰাছুলসকলক নিৰন্তৰ সহায় কৰে। মছজিদ-আল-হাৰামৰ সকলো বিশ্বাসীলোকৰ সমতুল্য অধিকাৰ স্বীকাৰ কৰা ঐশ্বৰিক আইন, তেওঁলোক স্থানীয় বা বাহিৰৰ লোক হওক। যিধৰণে আল্লাহে নিজেই ঠাইখন পৃথক কৰিছিল আৰু পয়গম্বৰ ইব্ৰাহিমক কাবা নিৰ্মাণ কৰিবলৈ আৰু মানৱতাক হজ্জ কৰিবলৈ মাতিবলৈ কৈছিল। শিৰ্কক প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়া কোনোবাই আকাশৰ পৰা বাগৰি পৰা আৰু তেওঁৰ শৰীৰটো চৰাইবোৰে ধৰি নিয়াৰ দৰে দেখা যায়। এয়া কোনো বলিদান প্ৰাণীৰ তেজ বা কলা নহয় যি আল্লাহৰ ওচৰলৈ আহে তথাপিও বলি দান কৰা ব্যক্তিজনৰ ভক্তি। ভক্তসকলক নিজকে ৰক্ষা কৰিবলৈ আৰু অবিশ্বাসী আৰু মুশ্ৰিকিনৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিবলৈ সন্মতি দিয়া আল্লাৰ প্ৰথম নিৰ্দেশনা। বিচাৰৰ আগমনৰ পিছত, আল্লা নিজেই সকলোৰে বাবে ন্যায়াধীশ হ'ব। আল্লাৰ স্বাৰ্থত স্থানান্তৰিত হোৱা ব্যক্তিসকলক আল্লাৰ গেৰাণ্টি যে তেওঁ তেওঁলোকক উদাৰভাৱে ক্ষতিপূৰণ দিব। আল্লাই ভক্তসকলক পূৰ্বৰ পৱিত্ৰ লিখনি আৰু কোৰআনতো মুছলমান বুলি অভিহিত কৰিছিল। চাওক হজ্জৰ ইতিহাস 22:58-59 প্ৰসংগসমূহ বাহ্যিক সংযোগসমূহ 22 22:2, 50+ ছূৰা মদিয়ান ছূৰা আল-কোৰআনৰ ছূৰাসমূহ কোৰআন ইছলাম

38110

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%AF%20%E0%A6%A1%E0%A6%BF%E0%A6%9A%E0%A7%87%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A7%B0

৯ ডিচেম্বৰ

এইদিনটোত ঘটা কেইটামান উল্লেখযোগ্য ঘটনা- ঘটনাৰাজী ১৯৪৬ নতুন দিল্লীত ভাৰতীয় সংবিধান সভা প্ৰথমবাৰৰ বাবে বৈঠকত মিলিত হয়। “এই সংবিধান সভাৰ প্ৰথম কাম হৈছে নতুন সংবিধানৰ জৰিয়তে ভাৰতক মুক্ত কৰা, ভোকত থকা লোকসকলক খাদ্য যোগান ধৰা, আৰু উলংগ জনতাক কাপোৰ পিন্ধোৱা, আৰু প্ৰতিজন ভাৰতীয়ক তেওঁৰ সামৰ্থ্য অনুসৰি নিজকে বিকাশ কৰাৰ সম্পূৰ্ণ সুযোগ দিয়া জৱাহৰলাল নেহৰু, কাৰ্যাৱলী সংবিধান সভা বিতৰ্ক।” ১৯৭১ বাংলাদেশ মুক্তি যুদ্ধৰ সময়ত ভাৰতীয় সেনাই এক বিমান অভিযান মেঘনা হেলি ব্ৰীজ আৰম্ভ কৰে। ১৯৯২ মহাকাশচাৰী সকলে হাবল টেলিস্ক'পত ঘটা বিজুতি শুধৰাবলৈ সক্ষম হয়। ২০১৯ উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ জনতাৰ ভাৱাবেগক নস্যাৎ কৰি লোকসভাত গৃহীত জাতিধ্বংসী কেব। মাজনিশা ৩১১-৮০ টা ভোটৰ ব্যৱধানত নিম্ন সদনৰ অনুমোদন বিতৰ্কিত বিধেয়কলৈ। জন্ম ১৪৮৪ দৃষ্টিহী সুৰ দাস, প্ৰখ্যাত হিন্দী গায়ক। ১৬০৮ জন মিল্টন, ইংৰাজ ৰোমাণ্টিক কবি আৰু বুদ্ধিজীৱী। “পেৰাডাইজ লষ্ট” তেওঁৰ কালজয়ী কাব্যগ্ৰন্থ। পেৰাডাইজ লষ্টক এতিয়ালৈকে লিখা সাহিত্যৰ অন্যতম শ্ৰেষ্ঠ ৰচনা বুলি গণ্য কৰা হয়, আৰু ই মিল্টনক ইতিহাসৰ পাতত অন্যতম মহান কবি হিচাপে বহুলভাৱে প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। মৃত্যু ৮ নৱেম্বৰ, ১৬৭৪। ১৮২৫ ৰাও তুলাৰাম সিং এজন যদুবংশী অহিৰ ৰজা বা ৰেৱাৰীৰ মুৰব্বী আছিল। তেওঁ হাৰিয়ানাত ১৮৫৭ চনৰ ভাৰতীয় চিপাহী বিদ্ৰোহৰ অন্যতম নেতা আছিল, য'ত তেওঁক ৰাজ্যিক নায়ক বুলি গণ্য কৰা হয়। ১৮৫৭ চনৰ ১৭ মে তাৰিখে তেওঁ আৰু তেওঁৰ সম্পৰ্কীয় ভাই ৰাও গোপাল দেৱ লগতে চাৰিৰ পৰা পাঁচশ অনুগামীৰ সৈতে স্থানীয় তহচিলদাৰক ক্ষমতাচ্যুত কৰে আৰু ৰেৱাৰী দখল কৰে। তেওঁ প্ৰায় ৫০০০ সৈনিকৰ এটা বাহিনী তৈয়াৰ কৰিছিল আৰু বন্দুক আৰু অন্যান্য গোলাবাৰুদ নিৰ্মাণৰ বাবে এটা কাৰখানা স্থাপন কৰিছিল। ৰাও তুলাৰামে সম্ৰাট বাহাদুৰ শ্বাহ আৰু অন্যান্য বিদ্ৰোহী বাহিনীক সহায় কৰিছিল যিসকলে দিল্লীত ব্ৰিটিছৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ চলাই আছিল। মৃত্যু ২৩ ছেপ্তেম্বৰ, ১৮৬৩। ১৮৮০ ৰোকেয়া সাখাৱাত হোচেইন, ব্ৰিটিছ ভাৰতত জন্মগ্ৰহণ কৰা নাৰীবাদী চিন্তাবিদ, শিক্ষাবিদ তথা সমাজ সংস্কাৰক। ১৮৮৯ চন্দ্ৰনাথ শৰ্মা, স্বাধীনতা সংগ্ৰামী। অসম ৰাজ্যৰ প্ৰথম অসহযোগকাৰী আৰু অসমত কংগ্ৰেছৰ অন্যতম প্ৰতিষ্ঠাপক। ভাৰতীয় স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ এগৰাকী বলিষ্ঠ নেতা কৰ্মবীৰ চন্দ্ৰনাথ শৰ্মা। শোণিতপুৰ জিলাৰ বিহগুৰিৰ মেকনৰ ভিতৰুৱা অঞ্চলৰ পৰা গৈ ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামত জপিয়াই পৰা এইগৰাকী ক্ষণজন্মা বাগ্মী পুৰুষৰ প্ৰচেষ্টাতেই জাতিৰ পিতা মহাত্মা গান্ধীয়ে অসমত পদাৰ্পন কৰিছিল। মৃত্যু ২০ জুলাই, ১৯২২। ১৯১৩ হোমাই ভ্যাৰাৱালা, 15 জানুৱাৰী 2012), যাক সাধাৰণতে তেওঁৰ ছদ্মনাম দালদা-১৩ৰ দ্বাৰা জনা যায়। ভাৰতৰ প্ৰথম মহিলা ফটো সাংবাদিক আছিল। তেওঁ ১৯৩৮ চনত বম্বে ক্ৰনিকলৰ হৈ কাম কৰি নিজৰ কেৰিয়াৰ আৰম্ভ কৰে আৰু চহৰখনৰ দৈনন্দিন জীৱনৰ ছবি তুলি ধৰে। ভ্যাৰৱালাই অৱসৰৰ আগমুহূৰ্তলৈকে ১৯৪০ ৰ পৰা ১৯৭০ চনলৈকে ব্ৰিটিছ তথ্য সেৱাৰ বাবে কাম কৰিছিল ২০১১ চনত তেওঁক ভাৰত গণৰাজ্যৰ দ্বিতীয় সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মান পদ্মবিভূষণ বঁটা প্ৰদান কৰা হয়। দ্য ইলাষ্ট্ৰেটেড উইকলি অৱ ইণ্ডিয়াত যোগদান কৰাৰ সময়ত মূলসুঁতিৰ প্ৰকাশনত যোগদান কৰা তেওঁ ভাৰতৰ প্ৰথম মহিলাসকলৰ ভিতৰত আছিল। মৃত্যু ১৫ জানুৱাৰী, ২০১২। ১৯৩৭ ভক্তিস্বৰূপ দামোদৰ স্বামী ,যাক ডঃ থৌড়ম দামোদৰ সিং বুলিও জনা যায়। শ্ৰদ্ধেয় শ্ৰীপদ (শ্ৰীপাদ) গৌড়িয় বৈষ্ণৱৰ এজন আধ্যাত্মিক নেতা, ধৰ্ম আৰু বিজ্ঞান সাহিত্যৰ লেখক। ১৯৭১ চনত তেওঁ এচি ভক্তিবেদান্ত স্বামী প্ৰভুপদৰ পৰা আধ্যাত্মিক দীক্ষা লাভ কৰে আৰু কেইবছৰমানৰ পিছত তেওঁ ইণ্টাৰনেচনেল চছাইটি ফৰ কৃষ্ণ চেতনাৰ (হৰে কৃষ্ণ আন্দোলন নামেৰেও জনাজাত) এজন ধৰ্মীয় নেতা হৈ পৰে। মৃত্যু ২ অক্টোবৰ, ২০০৬। ১৯৪৬ ছোনিয়া গান্ধী, ইটালীয় মূলৰ ভাৰতীয় ৰাজনীতিক। প্ৰয়াত প্ৰধানমন্ত্ৰী ৰাজীৱ গান্ধীৰ পত্নী। তেওঁ ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ আটাইতকৈ দীঘলীয়া সময়ৰ বাবে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰা সভাপতি। তেওঁ ১৯৯৮ চনত তেওঁৰ স্বামী আৰু ভাৰতৰ প্ৰাক্তন প্ৰধানমন্ত্ৰী ৰাজীৱ গান্ধীৰ হত্যাৰ সাত বছৰ পিছত দলৰ নেতা হিচাপে দায়িত্ব গ্ৰহণ কৰে আৰু একেৰাহে বাইশ বছৰ (২০১৭ চনলৈ) সভাপতিৰ পদত কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰে। পুনৰ তেওঁ ১০ আগষ্ট ২০১৯ চনৰ পৰা ২৬ অক্টোবৰ ২০২২লৈ অস্থায়ীভাৱে ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছ দলৰ সভাপতি পদত কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰে। ১৯৭৪ শুভ্ৰজিৎ শইকীয়া, এজন প্ৰাক্তন ভাৰতীয় ক্ৰিকেটাৰ যি অসম ক্ৰিকেট দলৰ হৈ ঘৰুৱা ক্ৰিকেট শৃংখলাত খেলিছিল। তেওঁ এজন বাওঁহাতৰ বেটছমেন যিয়ে সোঁ-হাতৰ মধ্যম গতিত বলিং কৰিছিল। ১৯৯৩/৯৪ বৰ্ষৰ ৰঞ্জী ট্ৰফীৰ শৃংখলাত অসমৰ হৈ প্ৰথম শ্ৰেণীত আত্মপ্ৰকাশ কৰে শইকীয়াই। তেওঁ ২৯খন লিষ্ট এ মেচৰ সৈতে ৪৩খন প্ৰথম শ্ৰেণীৰ মেচ খেলিছিল য'ত তেওঁৰ সৰ্বাধিক ৰাণ ১২৭ আছিল। ২০১২/১৩ ঘৰুৱা শৃংখলাত অসম ক্ৰিকেট দলৰ প্ৰশিক্ষক আছিল। প্ৰশিক্ষক হিচাপে তেওঁৰ কাৰ্যকালত দলটোৱে ২০১৩ চনৰ বিজয় হাজাৰে ট্ৰফীত ৰানাৰ্ছ আপ হৈছিল। ১৯৭৫ তিশানী দোশী, ভাৰতীয় কবি, সাংবাদিক আৰু নৃত্যশিল্পী। মৃত্যু ১৯৩২ ৰোকেয়া সাখাৱাত হোচেইন, ব্ৰিটিছ ভাৰতত জন্মগ্ৰহণ কৰা নাৰীবাদী চিন্তাবিদ, শিক্ষাবিদ তথা সমাজ সংস্কাৰক। ১৯৭১ মহেন্দ্ৰনাথ মুল্লা ভাৰতীয় নৌ-সেনাৰ এজন সাহসী বিষয়া। তেওঁ ভাৰতীয় সামুদ্ৰিক বাহক আইএনএছ খুক্ৰিৰ অধিনায়ক আছিল। ১৯৭১ চনৰ ভাৰত-পাকিস্তান যুদ্ধত যেতিয়া পাকিস্তানী নৌ-সেনাই ভাৰতীয় নৌ-সেনাক আক্ৰমণ কৰিছিল তেতিয়া এখন পাকিস্তানী চাবমেৰিন ভাৰতীয় জলসীমাত ঘূৰি আছিল। যাক 'আইএনএছ খুক্ৰি' আৰু 'কিৰ্পন' জাহাজবোৰে বিচাৰি উলিয়াই ধ্বংস কৰিবৰ বাবে নিয়োজিত হৈ আছিল। কিন্তু পাকিস্তানী চাবমেৰিন 'হেংগৰ'য়ে খুক্ৰিক লক্ষ্য কৰি লৈছিল। কেপ্টেইন মহেন্দ্ৰনাথ মুল্লাই ডুব যোৱা খুক্ৰিক বচাবলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল আৰু শেষলৈকে সৈনিকসকলক ৰক্ষা কৰিছিল। আই.এন.এছ. খুক্ৰিৰ সৈতে, মহেন্দ্ৰনাথ মুল্লাইও পানীত সমাধি লৈছিল। তেওঁক মৰণোত্তৰভাৱে মহাবীৰ চক্ৰ প্ৰদান কৰা হৈছিল। জন্ম ১৯২৬ চনৰ ১৫ মে'। ২০০৫ মহেন্দ্ৰ বৰঠাকুৰ, অসমীয়া বিশিষ্ট নাট্যকাৰ, কথা সাহিত্যিক আৰু শিক্ষক। বৰঠাকুৰ গুৱাহাটী দূৰদৰ্শন কেন্দ্ৰৰ সহকাৰী সঞ্চালক আছিল। তেখেত সমাজত জনপ্ৰিয় হৈছিল এগৰাকী নাট্যকাৰ হিচাপে। তেওঁ অসম নাট্য সন্মিলনৰ সভাপতি হিচাপে ২০০১ৰপৰা ২০০৩ লৈ কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। তেওঁ অসমৰ নাট্যজগতৰ উপৰিও অসমীয়া বোলছবি জগতৰো স্বনামধন্য ব্যক্তি আছিল। তেওঁ ১৯৮৯ চনত অসমৰ শ্ৰেষ্ঠ ভ্ৰাম্যমাণ নাটকৰ বঁটা 'মুখ্যমন্ত্ৰী' নাটকখনৰ বাবে লাভ কৰিছিল আৰু ২০০১ চনত তেওঁক অসম চৰকাৰে শিল্পী দিৱসৰ দিনা শিল্পী বঁটাৰে সন্মানিত কৰিছিল। জন্ম ১ ছেপ্তেম্বৰ, ১৯৩৫ত শিৱসাগৰ জিলাৰ ম'হখুটি চাহ বাগিচাত। দিৱস আন্তৰ্জাতিক দুৰ্নীতি বিৰোধী দিৱস। দুৰ্নীতি বিৰোধী জনসজাগতা বৃদ্ধিৰ বাবে ২০০৩ চনৰ ৩১ অক্টোবৰত দুৰ্নীতিৰ বিৰুদ্ধে ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সন্মিলনত প্ৰস্তাৱ গৃহীত হোৱাৰ পিছৰে পৰা বছৰি ৯ ডিচেম্বৰত আন্তৰ্জাতিক দুৰ্নীতি বিৰোধী দিৱস পালন কৰা হয়। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ বিবিচি: এই দিনটোত ঘটা কেইটামান উল্লেখযোগ্য ঘটনা ফেচবুকৰ মহীৰূহ ই-আলোচনী পৃষ্ঠা

34623

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A6%95%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%B6%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A6%BE%20%E0%A6%85%E0%A6%AD%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A6%A3%E0%A7%8D%E0%A6%AF

চক্ৰশিলা অভয়াৰণ্য

চক্ৰশিলা অভয়াৰণ্য অসমৰ ধুবুৰী আৰু কোকৰাঝাৰ জিলাৰ অন্তৰ্গত অভয়াৰণ্য। এই অভয়াৰণ্যখন সোণালী বান্দৰৰ বাবে প্ৰখ্যাত ই ভাৰতৰ সোণালী বান্দৰৰ দ্বিতীয় সংৰক্ষিত বাসস্থান। ৪৫.৫৬৮ বৰ্গ কিঃমিঃ জুৰি থকা চক্ৰশিলা অভয়াৰণ্যৰ পৰা কোকৰাঝাৰ নগৰৰ দূৰত্ব ৬ কিঃমিঃ আৰু ধুবুৰী নগৰৰ দূৰত্ব ৬৮ কিঃমিঃ। গুৱাহাটীৰ লোকপ্ৰিয় গোপীনাথ বৰদলৈ আন্তৰ্জাতিক বিমান বন্দৰলৈ ইয়াৰ পৰা দূৰত্ব ২১৯ কিঃমিঃ। এই অভয়াৰণ্যখন উত্তৰা-দক্ষিণাকৈ থকা এটা পাহাৰীয়া অঞ্চলত অৱস্থিত। ইয়াৰ দুইমূৰে থকা ধীৰ বিল আৰু দিপলাই বিলে অভয়াৰণ্যখনৰ পৰিবেশ-তন্ত্ৰত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা লৈছে। অভয়াৰণ্যখনৰ নিম্নাঞ্চল শাল গছে আৱৰি থকাৰ বিপৰীতে মধ্য আৰু উচ্চাঞ্চলত পৰ্ণপাতী উদ্ভিদৰ প্ৰাচুৰ্য দেখা যায়। ইতিহাস ১৯৬৬ চনত চক্ৰশিলা পাহাৰক সংৰক্ষিত বনাঞ্চল ঘোষণা কৰা হয় ১৯৯৪ চনৰ ১৪ জুলাইত ইয়াক অসম চৰকাৰৰ দ্বাৰা অভয়াৰণ্যৰ মৰ্যাদা দিয়া হয়। এটা স্থানীয় প্ৰকৃতি-প্ৰেমী সংগঠন নেচাৰ্চ বেকনে চক্ৰশিলাই অভয়াৰণ্যৰ মৰ্যাদা পোৱাত বিশিষ্ট ভূমিকা লৈছে। জৈৱ বৈচিত্ৰ্য চক্ৰশিলা অভয়াৰণ্যত বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ স্তন্যপায়ীৰ উপৰিও ২৫০ৰ অধিক পক্ষীৰ প্ৰজাতি, ২৩ প্ৰকাৰৰ সৰিসৃপ আৰু ৪০টা প্ৰজাতিতকৈয়ো অধিক পখিলা দেখা যায়। ইয়াৰে বহু প্ৰজাতিৰ পক্ষী আই.ইউ.চি.এন. ৰেড ডেটা লিষ্টত বিপন্ন প্ৰজাতি ৰূপে অন্তৰ্ভুক্ত হৈছে। উদ্ভিদৰাজি চক্ৰশীলাৰ অৰণ্যৰাজি মূলতঃ অৰ্ধ চিৰসেউজ বননি, সেমেকা পৰ্ণপাতী অৰণ্য, শালগছৰ অৰণ্যৰ উপৰি ঘাঁহনি আৰু জোপোহা গছৰ অৰণ্য দেখিবলৈ পোৱা যায়। শালগছৰ বাবে বিখ্যাত এই অভয়াৰণ্যখনত ভোমোৰা, বান্দৰডিমা, শিলিখা, হাতীপৰলীয়া, পমা, বগীপমা, জামুক, কদম, ওদাল, বাজী-ঔ, ঔ-টেঙা, পাৰলি, ফুলচপা, শিমলু, চিদা, কৰৈ, চাম, চেগুন, সোণাৰু, ভাতঘিলা, গমাৰি, বন আম, বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ ডিমৰু আঁহত, আমলখি আদি অভয়াৰণ্যখনৰ প্ৰধান উদ্ভিদ। ঘাঁহনি অঞ্চলত খাগৰি, কহিবন, উলুখেৰ, দূবৰি, কেইবাটাও প্ৰজাতিৰ বাঁহ, অৰ্কিড আদিৰ লগতে অভয়াৰণ্যখনত থকা জলাশয় দুটাত বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ জলজ উদ্ভিদ, যেনে— মেটেকা, শিঙৰী, শেলুৱৈ, ভেট, পুণী আদিৰ উপৰি বিবিধ মাছ, কাছ, ভেকুলী আদিৰে ভৰি আছে। শাল, শিমলু, আমৰি, ভোমোৰা, উৰাল, কদম, বনচোম ইত্যাদি। ইয়াত ঘাঁহনি অঞ্চলো দেখা যায়। জীৱ-জন্তু চক্ৰশীলা অভয়াৰণ্যৰ প্ৰধান আকৰ্ষণ হৈছে সোণালী বান্দৰ। ভাৰতৰ ভিতৰত এই অভয়াৰণ্যত সৰ্বাধিক সোণালী বান্দৰৰ বিচৰণভূমি। ১৯৮৬ চনত উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ পৰিৱেশ সংৰক্ষণকাৰী গোষ্ঠী ‘নেচাৰ্ছ বেকন’ৰ সদস্যসকলে এইবিধ প্ৰাণী আৱিষ্কাৰ কৰে আৰু তেওঁলোকৰ উদ্যোগতে প্ৰাণীবিধৰ বাসস্থান সম্পূৰ্ণৰূপে সুৰক্ষিত হয়। এই অভয়াৰণ্যত এতিয়ালৈকে প্ৰায় ৩০বিধ স্তন্যপায়ী প্ৰাণী, ২৫০তকৈ অধিক প্ৰজাতিৰ বনৰীয়া চৰাই, ২৩টা প্ৰজাতিৰ সৰীসৃপ আৰু উভচৰ প্ৰাণী, ৪০বিধতকৈ অধিক প্ৰজাতিৰ পখিলা আৰু ৬০বিধমান বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ পোক-পতংগ নথিভুক্ত কৰা হৈছে। জন্য পায়ী প্ৰাণীসমূহৰ ভিতৰত ভেঁকীয়াপতীয়া বাঘ, নাহৰফুটুকী, তামাকৰি, সোণালী বান্দৰ, মলুৱা বান্দৰ, বনৰৌ, কেটেলা পহু, সুগৰী পহু, বনগৰু, শৰপহু, জহামাল, বন মেকুৰী, শিয়াল, নেউল, মেঠোন, বন গাহৰি আদি উল্লেখযোগ্য স্তন্যপায়ী প্ৰাণী। অভয়াৰণ্যখনৰ আন এবিধ উল্লেখযোগ্য সম্পদ হৈছে উঁই হাফলুবোৰ। অভয়াৰণ্যখনৰ মাজত কেইবাটাও নিজৰা আছে। পক্ষীকুল চক্ৰশীলা অভয়াৰণ্য নানান চৰাইৰ উপযুক্ত বাসস্থান। পানীকাউৰী, কৈলাঙি, দৈকলা, মণিয়ৰী, কণামুচৰি, শামুকভঙা, বৰটোকোলা, হাড়গিলা, বৰবগ, ৱাক চৰাই, শৰালি, বৰশৰালি, খন্তীয়া হাঁহ, চিলনী, গোধাচিলনী, পখৰা শেন, চিকাৰী শেন, হুদু, বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ কেঁচা, ধনেশ, হাইঠা, পৰঘুমা, মাছৰোকা, কপৌ, বাঢ়ৈটোকা, হেঁটুলুকা, ফেঁচু, ভীমৰাজ, এৰাখাতি, ৰূপহী, দহিকতৰা, পানীডুবি, কুকুহা, ডাউক, ঘিলাহহ, শ্বেতকপৌ, চেকচেকী, পাতসীয়া আদি বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ চৰায়ে অভয়াৰণ্যখন ভৰি আছে। কোকৰাঝাৰ ৰেল ষ্টেশ্যনৰপৰা শালকোচালৈ গ’লে চক্ৰশীলা অভয়াৰণ্যলৈ দূৰত্ব ৩০কিলোমিটাৰ। অভয়াৰণ্যখনৰ কাষতে নেচাৰ্ছ বেকনৰ ‘তপোবন’ নামেৰে এটি আশ্ৰম আছে। এই আশ্ৰমতে অতিথিসকলৰ বাবে এটা অতিথিগৃহ থকাৰ উপৰি আশ্ৰমত ব্যক্তিগত তম্ভ টনাৰ বাবে ঠাই আছে। অভয়াৰণ্যখনক কেন্দ্ৰ কৰি চৰাই পৰ্যবেক্ষণ, সোণালী বান্দৰ পৰ্যবেক্ষণ, নৌকা বিহাৰ, ট্ৰেকিং আদিৰৰ ব্যৱস্থা আছে। স্তন্যপায়ী প্ৰাণী অভয়াৰণ্যখনত বাস কৰা কেইবিধমান স্তন্যপায়ী প্ৰাণী হ'ল: ফলাহাৰী বাদুলী চুঙা মলুৱা বান্দৰ বন-ৰৌ শিয়াল খেকশিয়াল আদি। সৰীসৃপ সাপ, ৰিয়াল, কুম্ভীৰ, জেঠী আৰু কাছ, পক্ষী পৰ্যটন পৰ্যটকসকলৰ বাবে চক্ৰশিলা আৰু নিকতবৰ্তী নগৰ কোকৰাঝাৰত থকা-মেলাৰ সুবিধা থকাৰ উপৰিও তেওঁলোকে অভয়াৰণ্যখনত পক্ষী নিৰিক্ষণ, জাংগল ট্ৰেকিং আৰু নেচাৰ ফটোগ্ৰাফী আদি কৰিব পাৰে। ভ্ৰমণৰ উপযুক্ত সময় নৱেম্বৰ মাহৰপৰা এপ্ৰিল মাহলৈকে চক্ৰশীলা অভয়াৰণ্য ভ্ৰমণৰ বাবে উপযুক্ত সময়। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ চক্ৰশীলা অভয়াৰণ্যৰ বিষয়ে কিছু তথ্য অসমৰ ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান আৰু

55333

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A7%81%E0%A6%AC%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%B9%E0%A7%8D%E0%A6%AE%E0%A6%A3%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%A8%20%E0%A6%9A%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%B6%E0%A7%87%E0%A6%96%E0%A7%B0

সুব্ৰহ্মণ্যন চন্দ্ৰশেখৰ

সুব্ৰহ্মণ্যন চন্দ্ৰশেখৰ ১৯ অক্টোবৰ ১৯১০ ২১ আগষ্ট ১৯৯৫) এগৰাকী ভাৰতীয় মূলৰ আমেৰিকান জ্যোতিৰ্পদাৰ্থবিজ্ঞানী। তেওঁ কৰ্মজীৱনৰ অধিকাংশ সময় আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰতে কটাইছিল। "নক্ষত্ৰৰ গঠন আৰু বিৱৰ্তনসম্পৰ্কীয় গুৰুত্বপূৰ্ণ ভৌতিক প্ৰক্ৰিয়াৰ তাত্ত্বিক গৱেষণা"ৰ বাবে তেওঁ ১৯৮৩ চনত ৱিলিয়াম এ. ফাউলাৰৰ সৈতে যুটীয়াভাৱে পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ ন'বেল বঁটা লাভ কৰিছিল। নাক্ষত্ৰিক বিৱৰ্তনসম্পৰ্কীয় তেওঁৰ গাণিতিক গৱেষণাই বৃহৎ নক্ষত্ৰ আৰু কৃষ্ণগহ্বৰবোৰৰ বিৱৰ্তনৰ পৰৱৰ্তী স্তৰসম্পৰ্কীয় এতিয়াৰ বহুকেইটা প্ৰতিষ্ঠিত তাত্ত্বিক আৰ্হি জন্ম লাভত সহায় কৰিছিল। "চন্দ্ৰশেখৰ সীমা" নামৰ পৰিভাষাটো তেওঁৰ নামেৰেই ৰখা হৈছে। চন্দ্ৰশেখৰে তেওঁৰ জীৱনকালত বিভিন্ন ভৌতিক সমস্যাৰ ওপৰত কাম কৰিছিল। নক্ষত্ৰৰ গঠন সম্পৰ্কে আজিৰ ধ্যান-ধাৰণা, শ্বেত বাওনা, নাক্ষত্ৰিক গতিবিজ্ঞান, প্ৰসম্ভাব্য প্ৰক্ৰিয়া বিকিৰণৰ জৰিয়তে পৰিবহণ, হাইড্ৰ'জেন এনায়নৰ কোৱাণ্টাম তত্ত্ব, হাইড্ৰ'ডাইনেমিক আৰু হাইড্ৰ'মেগনেটিক সুস্থিৰতা, সাধাৰণ আপেক্ষিকতাবাদ, কৃষ্ণগহ্বৰৰ গাণিতিক তত্ত্ব, মহাকৰ্ষণিক তৰংগৰ সংঘৰ্ষৰ তত্ত্ব আদি বহুকেইখন ক্ষেত্ৰত তেওঁ অৰিহণা যোগাইছিল। কেমব্ৰিজ বিশ্ববিদ্যালয়ত থাকিবৰ সময়ত তেওঁ শ্বেত বাওনা তৰাবোৰৰ গঠন ব্যাখ্যা কৰিবলৈ এটা তাত্ত্বিক আৰ্হিৰ বিকাশসাধন কৰিছিল। ইয়াত তেওঁ অপভ্ৰষ্ট পদাৰ্থসমূহত থকা ইলেকট্ৰনৰ বেগৰ লগত ভৰৰ আপেক্ষিকীয় পৰিৱৰ্তনক ভিত্তি হিচাপে লৈছিল। তেওঁ দেখুৱাইছিল যে শ্বেত বাওনাৰ ভৰ সূৰ্য্যৰ ভৰৰ ১.৪৪ গুণতকৈ অৰ্থাৎ, চন্দ্ৰশেখৰ সীমাতকৈ বেছি হ'ব নোৱাৰে। তাৰকাৰাজ্য এখনৰ কেন্দ্ৰৰ সাপেক্ষে ঘূৰি থকা তৰাবোৰৰ ওপৰত দোলনশীল মহাকৰ্ষণীয় ক্ষেত্ৰই পেলোৱা প্ৰভাৱৰ ভিত্তিত জান উৰ্ট্ আৰু আন বিজ্ঞানীসকলে নক্ষত্ৰৰ গতিবিজ্ঞানৰ যি আৰ্হি উলিয়াইছিল, চন্দ্ৰশেখৰে সেয়া পুনৰীক্ষণ কৰিছিল। গতিবিজ্ঞানৰ এই কঠিন সমস্যাটোৰ সমাধান আগবঢ়াবলৈ তেওঁ ২০টা আংশিক অৱকলনীয় সমীকৰণৰ সহায় ল'ব লগা হৈছিল। "গতিবৈজ্ঞানিক ঘৰ্ষণ" নামৰ নতুন পৰিভাষা এটাও তেওঁ ব্যৱহাৰ কৰিছিল, যিয়ে নক্ষত্ৰৰ মন্থৰণ ঘটোৱা আৰু নক্ষত্ৰপুঞ্জক সাম্য অৱস্থালৈ নিয়াত প্ৰভাৱ পেলায়। চন্দ্ৰশেখৰে এই বিশ্লেষণখিনি আন্তঃনাক্ষত্ৰিক মহাকাশৰ ক্ষেত্ৰতো প্ৰয়োগ কৰিছিল আৰু দেখুৱাইছিল যে তাৰকাৰাজ্যিক গেছৰ ডাৱৰ আৰু ধূলিকণাবোৰ বৰ অসুষমভাৱে বিস্তৃত হৈ আছে। চন্দ্ৰশেখৰে প্ৰেসিডেন্সি কলেজ, মাদ্ৰাজ (এতিয়াৰ চেন্নাই) আৰু কেমব্ৰিজ বিশ্ববিদ্যালয়ত শিক্ষাগ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁ চিকাগ' বিশ্ববিদ্যালয়ত দীৰ্ঘদিন ধৰি অধ্যাপনা কৰিছিল। তেওঁ য়াৰ্কছ্ বীক্ষণাগাৰত কিছুদিন অধ্যয়ন চলোৱাৰ লগতে ১৯৫২ চনৰ পৰা ১৯৭১ চনলৈ "দ্য এষ্ট্ৰ'ফিজিকেল জাৰ্নেল"ৰ সম্পাদকৰ দায়িত্বভাৰ পালন কৰিছিল। ১৯৩৭ চনৰ পৰা ১৯৯৫ চনত ৮৪ বছৰ বয়সত মৃত্যু হোৱালৈ তেখেত দীৰ্ঘদিন ধৰি চিকাগ' বিশ্ববিদ্যালয়ৰ লগত জড়িত হৈ আছিল। তাত তেওঁ তাত্ত্বিক জ্যোতিৰ্পদাৰ্থবিজ্ঞান বিভাগৰ মৰ্টন ডি. হাল সন্মানীয় সেৱাৰ অধ্যাপক আছিল। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন আৰু শিক্ষা ১৯১০ চনৰ ১৯ অক্টোবৰত ব্ৰিটিছ অধীনস্থ ভাৰতৰ (এতিয়া পাকিস্তানৰ অন্তৰ্গত) লাহোৰ, পঞ্জাবত এটা তামিল হিন্দু পৰিয়ালত চন্দ্ৰশেখৰৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃৰ নাম আছিল ক্ৰমে চন্দ্ৰশেখৰ সুব্ৰহ্মণ্য আয়াৰ (১৮৮৫-১৯৬০) আৰু সীতালক্ষ্মী (দিৱান বাহাদুৰ) বালাকৃষ্ণন (১৮৯১-১৯৩১)। চন্দ্ৰশেখৰৰ জন্মৰ সময়ত দেউতাক উত্তৰ-পশ্চিম সীমান্ত ৰেলৱে'ৰ হিচাপ-পৰীক্ষক বিষয়া হিচাপে লাহোৰত কৰ্মৰত আছিল। তেওঁৰ ৰাজলক্ষ্মী আৰু বালাপাৰ্বতী নামৰ দুগৰাকী জ্যেষ্ঠ ভগ্নী; বিশ্বনাথন, বালাকৃষ্ণন আৰু ৰামনাথন নামৰ তিনিজন কনিষ্ঠ ভাতৃ; আৰু সাৰদা, বিদ্যা, সাৱিত্ৰী আৰু সুন্দৰী নামৰ চাৰিগৰাকী কনিষ্ঠ ভগ্নী আছিল। ন'বেল বঁটাপ্ৰাপ্ত ভাৰতীয় পদাৰ্থ বিজ্ঞানী চি ভি ৰমণ আছিল তেওঁৰ খুড়াক। বৌদ্ধিক চিন্তা-চৰ্চাত আত্মনিয়োগ কৰা তেওঁৰ মাতৃয়ে হেনৰিক ইবছেনৰ "এ' ড'লছ্ হাউছ" কিতাপখন তামিল ভাষালৈ অনুবাদ কৰিছিল। অতি কম বয়সতে চন্দ্ৰশেখৰৰ মনত বৌদ্ধিক অনুসন্ধিৎসা জগাই তোলাৰ কৃতিত্বও তেওঁৰ মাতৃকে দিয়া হয়। ১৯১৬ চনত তেওঁলোকৰ পৰিয়ালটো লাহোৰৰ পৰা এলাহবাদলৈ উঠি আহে, আৰু পিছলৈ ১৯১৮ চনত পৰিয়ালটো মাদ্ৰাজত থিতাপি লয়। ১২ বছৰ বয়সলৈ চন্দ্ৰশেখৰে ঘৰতে শিক্ষা লাভ কৰিছিল। মাধ্যমিক স্কুলৰ পৰ্য্যায়ত তেওঁক দেউতাকে গণিত আৰু পদাৰ্থ বিজ্ঞান, আৰু মাকে তামিল শিকাইছিল। ১৯২২ৰ পৰা ১৯২৫ চনলৈ তেওঁ মাদ্ৰাজৰ হিন্দু হাইস্কুলত শিক্ষা লৈছিল। ইয়াৰ পিছত ১৯২৫ৰ পৰা ১৯৩০ চনলৈ তেওঁ মাদ্ৰাজৰ প্ৰেসিডেন্সি কলেজত অধ্যয়ন কৰিছিল। ব্যক্তিগত জীৱন ১৯৩৬ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহত চন্দ্ৰশেখৰে ললিতা ডৰাইস্বামীৰ সৈতে বিবাহপাশত আবদ্ধ হৈছিল। প্ৰেসিডেন্সি কলেজত পঢ়ি থাকোতে তেওঁ ললিতাক সহপাঠী হিচাপে লগ পাইছিল। চন্দ্ৰশেখৰ ১৯৩০ চনত পদাৰ্থবিজ্ঞানৰ নোবেল বঁটা লাভ কৰা বিজ্ঞানী চি ভি ৰমণৰ ভাগিন আছিল। ১৯৫৩ চনত তেওঁ আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ নাগৰিকত্ব লাভ কৰিছিল। ১৯৯৫ চনত আকস্মিকভাৱে হৃদক্ৰিয়া বন্ধ হৈ চিকাগ' বিশ্ববিদ্যালয়ৰ চিকিৎসালয়ত চন্দ্ৰশেখৰৰ মৃত্যু হৈছিল। ইয়াৰ পূৰ্বে ১৯৭৫ চনতো এবাৰ তেওঁৰ হৃদক্ৰিয়া বন্ধ হৈ পৰিছিল যদিও সেইবাৰ তেওঁ কথমপি মৃত্যুৰ পৰা ৰক্ষা পৰিছিল। তেওঁৰ পত্নীৰ যোৱা ২ ছেপ্টেম্বৰ, ২০১৩ চনত ১০২ বছৰত মৃত্যু হয়। তেওঁ সাহিত্য আৰু পশ্চিমীয়া ধ্ৰুপদী সংগীতৰ এগৰাকী ঐকান্তিক ছাত্ৰী আছিল। এবাৰ গীতা সম্পৰ্কে হোৱা আলোচনা সংক্ৰান্তত চন্দ্ৰশেখৰে কৈছিল, "মোৰ পৰৱৰ্তী মন্তব্যসমূহক লৈ যাতে কোনোধৰণৰ ভুল বুজাবুজিৰ সৃষ্টি নহয়, তাৰ বাবে মই আদিতে এটা ব্যক্তিগত বিবৃতি আগবঢ়াব বিচাৰিছোঁ। মই নিজকে এগৰাকী নাস্তিক বুলি ক'ব খোজোঁ।" তেওঁৰ আন কেবাটাও বক্তৃতাটো তেওঁ একেটা কথাই কৈছিল। ১৯৮৭ চনৰ ৬ অক্টোবৰত চিকাগ' বিশ্ববিদ্যালয়ত কেভিন ক্ৰিছিউনাছৰ সৈতে হোৱা এটা সাক্ষাৎকাৰত চন্দ্ৰশেখৰে কৈছিল, "অৱশ্যেই তেওঁ (অট' ষ্ট্ৰাভ) জানিছিল যে মই এগৰাকী নাস্তিক, আৰু সেইবাবে তেওঁ মোৰ ওচৰত কেতিয়াও সেই বিষয়টো উত্থাপন কৰা নাছিল।" চন্দ্ৰশেখৰ এগৰাকী নিৰামিষাহাৰী আছিল। তথ্যসূত্ৰ ভাৰতীয় মূলৰ আমেৰিকান পদাৰ্থ বিজ্ঞানী মৃত ব্যক্তি পদাৰ্থ বিজ্ঞানৰ ন'বেল বঁটা বিজয়ী পদ্মবিভূষণ বঁটা

67170

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A7%81%E0%A7%B0%E0%A6%AC%E0%A6%BE%20%E0%A6%97%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A7%E0%A7%80%20%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A6%BE%20%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%AF%E0%A6%BC

কস্তুৰবা গান্ধী বালিকা বিদ্যালয়

কস্তুৰবা গান্ধী বালিকা বিদ্যালয় ভাৰতৰ পিছপৰা শ্ৰেণীৰ বাবে ভাৰত চৰকাৰে স্থাপন আৰু পৰিচালনা কৰা আৱাসিক ছোৱালী মাধ্যমিক বিদ্যালয়। উপেক্ষিত কন্যা সন্তানৰ প্ৰতি শিক্ষাক অধিক সংবেদনশীল কৰি গঢ়ি তোলাৰ বাবে বিদ্যালয়ত এনে শিশুৰ নামভৰ্তি তথা নিয়মীয়া উপস্থিতিৰ পৰিমাণ বৃদ্ধি কৰাৰ লক্ষ্যৰে ভাৰত চৰকাৰে ২০০৪ চনৰ জুলাই মাহত কস্তুৰবা গান্ধী বালিকা বিদ্যালয় আঁচনিৰ শুভাৰম্ভ কৰিছিল। এই আঁচনিৰ অধীনত দেশৰ শৈক্ষিকভাৱে পিছপৰা অঞ্চল, চহৰ আৰু সংখ্যালঘু অধ্যুষিত এলেকাসমূহত এলানি আৱাসিক উচ্চ প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ত কেৱল ছাত্ৰীৰ বাবে স্থাপন কৰা হৈছিল। ১০ৰ পৰা ১৪ বছৰ বয়স-সীমাৰ অন্তৰ্গত অনুসূচীত জাতি আৰু অনুসূচীত জনজাতি, অন্যান্য পিছপৰা সম্প্ৰদায়, সংখ্যালঘু সম্প্ৰদায় তথা দাৰিদ্ৰ সীমাৰেখাৰ তলত বসবাস কৰা পৰিয়ালৰ ছাত্ৰীসকলক এইসমূহ বিদ্যালয়ত উচ্চ প্ৰাথমিক শ্ৰেণীৰ পাঠদানৰ ব্যৱস্থা কৰা হয়। ইতিহাস কস্তুৰবা গান্ধী বালিকা বিদ্যালয়ৰ পৰিকল্পনা ভাৰত চৰকাৰে ২০০৪ চনৰ আগষ্টত প্ৰৱৰ্তন কৰিছিল। ইয়াৰ পিছত ইয়াক শিক্ষাগতভাৱে পিছ পৰা খণ্ডত দৰিদ্ৰতা ৰেখাৰ তলৰ অনুসূচীত জাতি, অনুসূচীত জনজাতি, অন্যান্য পিছপৰা শ্ৰেণী, সংখ্যালঘু সম্প্ৰদায় আৰু পৰিয়ালৰ বাবে শিক্ষাগত সুবিধা প্ৰদান কৰাৰ বাবে সৰ্বশিক্ষা অভিযান কাৰ্যসূচীত একত্ৰিত কৰা হৈছিল। জাতিৰ পিতা মহাত্মা গান্ধীৰ পত্নী কস্তুৰবা গান্ধীৰ নামেৰে এই আঁচনিৰ নামকৰণ কৰা হৈছে। উদ্দেশ্য গ্ৰামাঞ্চল আৰু পিছপৰা সম্প্ৰদায়ৰ মাজত এতিয়াও লিংগ বৈষম্য অব্যাহত আছে। বিদ্যালয়ত নামভৰ্তিৰ প্ৰৱণতা বোৰ লক্ষ্য কৰিলে ল'ৰাৰ তুলনাত, বিশেষকৈ উচ্চ প্ৰাথমিক স্তৰত প্ৰাথমিক স্তৰত ছোৱালীৰ নামভৰ্তিত গুৰুত্বপূৰ্ণ ব্যৱধান থাকে। কস্তুৰবা গান্ধী বালিকা বিদ্যালয়ৰ উদ্দেশ্য হৈছে সমাজৰ পিছপৰা সম্প্ৰদায়ৰ ছোৱালীসকলৰ বাবে সঠিক মানদণ্ডৰ শিক্ষা প্ৰদান কৰা। যোগ্যতা এই আঁচনি ২০০৪ চনত আৰম্ভহোৱাৰে পৰা শিক্ষাগতভাৱে পিছ পৰা খণ্ডত প্ৰযোজ্য আছিল। ২০০১ চনৰ লোকপিয়ল মতে যিবোৰ গ্ৰাম্য মহিলা সাক্ষৰতা ৰাষ্ট্ৰীয় গড় ৪৬.১৩% আৰু সাক্ষৰতাৰ লিংগ ব্যৱধান ৰাষ্ট্ৰীয় গড়ত ২১.৫৯% কৈ অধিক সেই অঞ্চলক পিছপৰা খণ্ড বোলে। এই খণ্ড সমূহৰ ভিতৰত কস্তুৰবা গান্ধী বালিকা বিদ্যালয়সমূহ স্থাপন কৰা হয় যদিহে জনজাতীয় জনসংখ্যাৰ ঘনত্বৰ তুলনাত নিম্ন মহিলা সাক্ষৰতা হাৰ আৰু বহুতো ছোৱালী বিদ্যালয়ত নামভৰ্তি নকৰে উচ্চ অনুসূচীত জাতি, অনুসূচীত জনজাতি, অন্যান্য পিছপৰা শ্ৰেণী আৰু সংখ্যালঘু জনসংখ্যাৰ ঘনত্ব কিন্তু নিম্ন মহিলা সাক্ষৰতা হাৰ বা বহুতো ছোৱালী বিদ্যালয়ত নামভৰ্তি নকৰে নিম্ন মহিলা সাক্ষৰতা হাৰ থকা অঞ্চলসমূহ বহুতো সৰু, বিচ্ছুৰিত বাসস্থান থকা অঞ্চল যি বিদ্যালয় স্থাপনৰ বাবে যোগ্যতা অৰ্জন নকৰে নিম্নলিখিতবোৰ চৰ্তসমূহ ১ এপ্ৰিল ২০০৮ চনৰ পৰা কাৰ্যকৰী হোৱাকৈ সংশোধন কৰা হৈছে: ৩০% তকৈ কম গ্ৰাম্য মহিলা সাক্ষৰতাৰ হাৰৰ সৈতে অতিৰিক্ত ৩১৩খন শিক্ষাগতভাৱে পিছ পৰা খণ্ড। সংখ্যালঘু ঘনত্ব থকা ৰাষ্ট্ৰীয় গড়ৰ তলত মহিলা সাক্ষৰতাৰ হাৰ ৫৩.৬৭% তকৈ কম ৯৪খন চহৰ (সংখ্যালঘু পৰিক্ৰমা মন্ত্ৰালয়ে চিনাক্ত কৰা তালিকা অনুসৰি) ৰূপায়ণ আঁচনিখন ২৮খন ৰাজ্য আৰু কেন্দ্ৰীয় শাসিত অঞ্চলত ৰূপায়ণ কৰা হৈছে: অসম, অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ, তেলেংগানা, অৰুণাচল প্ৰদেশ, বিহাৰ, ছত্তীছগঢ়, দাদৰা আৰু নগৰ হাভেলী আৰু দমন আৰু দিউ, দিল্লী, গুজৰাট, হাৰিয়ানা, হিমাচল প্ৰদেশ, জম্মু আৰু কাশ্মীৰ, ঝাৰখণ্ড, কৰ্ণাটক, মধ্য প্ৰদেশ, মহাৰাষ্ট্ৰ, মণিপুৰ, মেঘালয়, মিজোৰাম, নাগালেণ্ড, ওড়িশা, পঞ্জাব, ৰাজস্থান, তামিলনাডু, ত্ৰিপুৰা, উত্তৰ প্ৰদেশ, উত্তৰাখণ্ড আৰু পশ্চিম বংগ। ভাৰত চৰকাৰে ২,৫৭৮টা কেজিবিভি অনুমোদন কৰিছিল। ইয়াৰে মুছলমান ঘনত্ব খণ্ডত ৪২৭ টা, অনুসূচীত জনজাতি ব্লকত ৬১২, অনুসূচীত জাতি ব্লকত ৬৮৮টা কেজিবিভি অনুমোদন কৰা হৈছে। শিক্ষাগত পিছপৰা খণ্ডত মুঠ ৭৫০খন আৱাসিক বিদ্যালয় খোলা হৈছে। ৭৫% নামভৰ্তি এচচি, এছটি, অবিচি আৰু সংখ্যালঘু সম্প্ৰদায়ৰ ছোৱালীৰ বাবে আৰু আন ২৫% দৰিদ্ৰতা ৰেখাৰ তলৰ পৰিয়ালৰ ছোৱালীৰ বাবে সংৰক্ষিত। অসমত ২০০৭-০৮ বৰ্ষত কে.জি.বি.ভি আঁচনিৰ শুভাৰম্ভ কৰা হৈছিল। ২০১৬-১৭ বৰ্ষ পৰ্যন্ত ৰাজ্যখনত মুঠ ৫৭খন কে.জি.বি.ভি স্থাপন কৰা হৈছে। অসমৰ ২৭খন জিলাৰ ৫৬টা শৈক্ষিকভাৱে পিছপৰা অঞ্চলৰ বিপৰীতে এখন চহৰত এইসমূহ কে.জি.বি.ভি স্থাপন কৰা হৈছে। এইসমূহত মুঠ ৩০০০ ছাত্ৰীয়ে শিক্ষা গ্ৰহণৰ সুযোগ লাভ কৰিছে। তথ্য উৎস ভাৰতৰ চৰকাৰী যোজনা আৰু নীতি ভাৰতৰ শৈক্ষিক

62790

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A7%8B%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A6%AA%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A7%80%20%E0%A6%86%E0%A6%87%E0%A6%A8%20%E0%A7%A8%E0%A7%A6%E0%A7%A7%E0%A7%A9

কোম্পানী আইন ২০১৩

কোম্পানী আইন ২০১৩ হ’ল ভাৰতীয় কোম্পানী আইন সম্পৰ্কিত এখন সংসদ আইন যিয়ে এটা প্ৰতিষ্ঠানৰ সংযোজন, এটা কোম্পানিৰ দায়িত্ব, পৰিচালক আৰু পৰিসমাপ্তি বা অৱসান -ক নিয়ন্ত্ৰণ কৰে। এই আইনখনৰ মুঠ অধ্যায়ৰ সংখ্যা ২৯টা, কোম্পানী আইন ১৯৫৬ ৰ ধাৰাৰ সংখ্যা ৬৫৮ৰ বিপৰীতে এই আইনখনৰ ধাৰাৰ সংখ্যা হ’ল ৪৭০টা আৰু অনুচ্ছেদৰ সংখ্যা ৭টা। বৰ্তমান এই আইনত কেৱল ৪৩৮ (৪৭০-৩৯+৭) টা ধাৰা আছে। কোম্পানী বিল ২০১২, খনক ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰপতিয়ে ২০১৩ চনৰ ২৯ আগষ্ট তাৰিখে সন্মতি জ্ঞাপন কৰাৰ পিছত ২০১৩ চনৰ ৩০ আগষ্ট তাৰিখে ভাৰত চৰকাৰৰ ৰাজপত্ৰত জাননী হিচাপে জাৰি কৰা হয়। অৱশেষত এইখনেই কোম্পানী আইন ২০১৩ হিচাপে স্বীকৃতি লাভ কৰে। আইনখন স্তৰে স্তৰে কাৰ্যত বলবৎ কৰা হয়। ২০১৩ চনৰ ১২ ছেপ্টেম্বৰৰ পৰা আইনখনৰ কিছু ব্যৱস্থাৱলী বাস্তৱায়িত কৰা হয়। আকৌ কেইবাটাও ব্যৱস্থাৱলী ২০১৪ চনৰ ১ এপ্ৰিল আৰু ৬ জুনৰ পৰা কাৰ্যকৰী হয়। আগৰ কোম্পানী আইন ১৯৫৬ মতে ব্যক্তিগত কোম্পানীৰ সৰ্বাধিক সদস্যৰ সংখ্যা আছিল ৫০জন আৰু ২০১৩ চনৰ কোম্পানী আইনৰ ধাৰা ২(৬৮) মতে ব্যক্তিগত কোম্পানীৰ সৰ্বোচ্চ সদস্যৰ সংখ্যা হ’ল ২০০ জন। অৰ্থ আৰু সংজ্ঞা ভাৰতীয় কোম্পানী আইন ১৯৫৬ৰ ৩ উপধাৰা (১) মতে, “কোম্পানী মানে উক্ত আইনৰ অধীনত গঠিত আৰু পুঞ্জীভুক্ত কোনো কোম্পানী” আৰু সেই আইনৰে ধাৰা ৩ উপধাৰা মতে, প্ৰচলিত কোম্পানী মানে হৈছে পূৰ্বৰ কোনো কোম্পানী আইনৰ অধীনত গঠিত আৰু পঞ্জীভুক্ত কোম্পানী।” 3 আৰু কোম্পানী আইন ২০১৩ ৰ ধাৰা ২ উপধাৰা (২০) ৰ মতে, “কোম্পানী মানে উক্ত আইনৰ অধীনত বা পূৰ্বৰ কোনো কোম্পানীৰ আইনৰ অধীনত অন্তৰ্ভুক্ত কোনো কোম্পানী” আমেৰিকাৰ মুখ্য ন্যায়াধীশ মাৰ্চালে কোম্পানীৰ সংজ্ঞা দি কৈছে- “কোম্পানী বা নিগম হৈছে অদৃশ্য অস্পৰ্শণীয় আৰু মাথোন আইনগত অস্তিত্বৰে গঠিত এক কৃত্ৰিম ব্যক্তি। আইনৰ দ্বাৰা সৃষ্ট অনুষ্ঠান হিচাপে ইয়াৰ গঠন আৰু নিগমবদ্ধকৰণৰ চনদে প্ৰকাশ কৰা অথবা ইয়াৰ কাৰ্যকলাপত আৱশ্যক হোৱা সা-সম্পত্তি ই ধাৰণ কৰে।” বিশেষ বৈশিষ্ট্য ২০১৩ চনৰ ২৯ আগষ্ট তাৰিখে কোম্পানী আইন ২০১৩ খনে ৰাষ্ট্ৰপতিৰ পৰা সন্মতি লাভ কৰে। এই আইনখন সমগ্ৰ ভাৰতবৰ্ষতেই প্ৰচলন কৰা হয়। কোম্পানী আইন ২০১৩ ৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ বৈশিষ্ট্যসমূহ হ’ল: সদস্যৰ সংখ্যা ব্যক্তিগত কোম্পানীৰ সৰ্বোচ্চ সদস্যৰ সংখ্যা হ’ল ২০০জন (পূৰ্বতে আছিল ৫০ জন) সঞ্চালকৰ সংখ্যা কোম্পানী এটা সৰ্বোচ্চ সঞ্চালকৰ সংখ্যা ১৫ জনতেই সীমিত কৰা হৈছে লগতে কোম্পানীয়ে বিশেষ সিদ্ধান্ত গৃহীত কৰি ইয়াতকৈ অধিক সঞ্চালক কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ অনুমোদন অবিহনেই নিযুক্তি দিয়াৰ ক্ষমতা আছে। এজন ব্যক্তিৰ কোম্পানীৰ ক্ষেত্ৰত মাত্ৰ এগৰাকী সঞ্চালক থকাৰ বিষয়টোও এই আইনত উল্লেখ আছে। পূৰ্বৰ কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ অনুমোদন নতুন আইনত প্ৰয়োজন নহয়। আবাসিক সঞ্চালক প্ৰতিটো কোম্পানীৰে এজনকৈ আবাসিক সঞ্চালক থাকিব পাৰে যিয়ে পূৰ্বৰ কেলেণ্ডাৰ বৰ্ষত মুঠ ১৮২ দিনত কম ভাৰতবৰ্ষত বসবাস নকৰে। সঞ্চালকত্বৰ সংখ্যা বিকল্প সঞ্চালককে ধৰি এগৰাকী ব্যক্তিয়ে একে সময়তে ২০টা কোম্পানীৰ সঞ্চালক পদ ল’ব নোৱাৰে। ২০টা কোম্পানীৰ পৰা ৰাজহুৱা কোম্পানীৰ সঞ্চালকৰ পদত ১০ গৰাকীৰ বেছি থাকিব নোৱাৰে। বোৰ্ডৰ সভা প্ৰতিটো কোম্পানীয়ে পুঞ্জীভুক্ত হোৱাৰ পৰা ৩০ দিনৰ ভিতৰত বোৰ্ডৰ সঞ্চালক মণ্ডলীৰ প্ৰথম সভা অনুষ্ঠিত কৰিব লাগিব। ইয়াৰ পিছত প্ৰতি বছৰে অতি কমেও ৪খন বোৰ্ডৰ সভা অনুষ্ঠিত কৰিব লাগিব। দুখন বোৰ্ডৰ সভাৰ মাজত ১২০ দিনৰ বেছি অন্তত থাকিব নালাগিব। এজনীয়া ব্যক্তিৰ কোম্পানী কোম্পানী আইন ২০১৩ অত এজনীয়া ব্যক্তিৰ কোম্পানীৰ এটা নতুন ধাৰণা সংযোগ কৰা হৈছে। গতিকে এজন ব্যক্তিয়েও এটা কোম্পানী খুলিব পাৰিব। এজনীয়া ব্যক্তিৰ কোম্পানীয়ে প্ৰতি বছৰ বাৰ্ষিক সাধাৰণ সভা অনুষ্ঠিত কৰাৰ প্ৰয়োজন নাথাকে। কোম্পানী আইন ২০১৩ৰ সংশোধনী ভাৰতবৰ্ষত কোম্পানীৰ ব্যৱসায় সহজ-সৰল কৰি তুলিবলৈ, সমগ্ৰ বিশ্বৰ অনুশীলীৰ পৰা নিগমীয় আইন-কানুন পৃথক্কৰণ কৰাৰ উদ্দেশ্য সন্মুখত ৰাখি ২০১৩ চনত প্ৰণয়ন কৰা কোম্পানী আইনখন ভাৰত চৰকাৰে সংশোধন কৰাৰ পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰে। নতুনকৈ প্ৰণয়ন কৰিব বিচৰা আইনখন আছিল কোম্পানী (সংশোধিত) আইন ২০১৫। উক্ত সংশোধন আইনখন ভাৰত চৰকাৰৰ ৰাজপত্ৰত ২০১৫ চনৰ ২৬ মে তাৰিখে জাননী প্ৰকাশ কৰা হয় আৰু আইনখন ২০১৫ চনৰ ২৯ মে তাৰিখৰ পৰা কাৰ্যকৰী কৰা হয়। কোম্পানী আইন ২০১৩ -ৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ পৰিৱৰ্তনসমূহ কোম্পানী (১ সংশোধিত) আইন ২০১৫ কোম্পানী (২ সংশোধিত) আইন ২০১৭ কোম্পানী (৩ সংশোধিত) আইন ২০১৯ কোম্পানী (৪ সংশোধিত) বিল ২০২০ তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ কোম্পানী আইন ২০১৩ ভাৰতৰ আইন ভাৰতীয় কোম্পানী

76034

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9B%E0%A6%BE%E0%A6%89%E0%A6%AA%E0%A6%A1%E0%A6%BC%E0%A7%80

ছাউপড়ী

ছাউপড়ী নেপালৰ এক প্ৰকাৰৰ ঋতুস্ৰাৱৰ লগত জড়িত প্ৰথা বা আচাৰ। এই প্ৰথা অনুসৰি মহিলা আৰু কিশোৰীসকলৰ ঋতুস্ৰাৱৰ সময়ত স্বাভাৱিক পাৰিবাৰিক কাৰ্যকলাপত অংশগ্ৰহণ কৰাত বাধা দিয়া হয়। কিয়নো ঋতুমতী মহিলাক "অশুদ্ধ" বুলি গণ্য কৰা হয়। ছাউপড়ী মুখ্যতঃ নেপালৰ পশ্চিম অংশত প্ৰচলিত। এই সময়ত মহিলাসকলক ঘৰত বাস কৰাৰ পৰা নিষিদ্ধ কৰা হয় আৰু তেওঁলোকৰ ঋতুস্ৰাৱৰ ম্যাদৰ সময়ত গোহালি (মুখ্যতঃ নেপালৰ পশ্চিম অঞ্চলত প্ৰচলিত) বা ঋতুস্ৰাৱৰ জুপুৰী বুলি জনাজাত অস্থায়ী বাসস্থানত বাস কৰিবলৈ বাধ্য কৰোৱা হয়। নেপালত সন্তান জন্মৰ ফলতো একে ধৰণৰ আচাৰ মানি চলা হয়। ঋতুস্ৰাৱৰ সময়ত মহিলা আৰু ছোৱালীসকলক দৈনন্দিন জীৱনৰ ঘটনাত অংশগ্ৰহণ কৰা আৰু তেওঁলোকৰ সম্প্ৰদায়ৰ সৈতে বাৰ্তালাপ কৰাত বাধা আৰোপ কৰা হয়। উৎপত্তি ছাউপড়ী প্ৰথা এক অন্ধবিশ্বাসৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছে। এই অন্ধবিশ্বাস অনুসৰি ঋতুস্ৰাৱৰ ফলত মহিলাসকল অস্থায়ীভাৱে অশুদ্ধ হৈ পৰে বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। এই অন্ধবিশ্বাস এটা পৌৰাণিক কাহিনীৰ পৰা উদ্ভৱ হৈছিল। এই কাহিনী মতে দেৱৰাজ ইন্দ্ৰয়ে নিজৰ ওপৰত থকা অভিশাপ বিতৰণ কৰাৰ উপায় হিচাপে মহিলাৰ ঋতুস্ৰাৱ সৃষ্টি কৰিছিল। ইয়াৰ লগতে জনবিশ্বাস মতে এইটো ধাৰণা কৰা হয় যে যদি ঋতুস্ৰাৱ হোৱা মহিলায়ে গছ স্পৰ্শ কৰে, তেন্তে ই পুনৰ কেতিয়াও ফল প্ৰদান নকৰে; যদি তেওঁ গাখীৰ খায়, সেই গৰুৱে আৰু গাখীৰ নিদিয়ে; যদি তেওঁ কিতাপ এখন পঢ়ে, তেন্তে শিক্ষাৰ দেৱী সৰস্বতীৰ খং উঠিব; যদি তেওঁ এজন পুৰুষক স্পৰ্শ কৰে, পুৰুষজন অসুস্থ হ'য় ইত্যাদি। প্ৰাথমিকভাৱে পশ্চিম নেপালৰ গ্ৰাম্য অঞ্চলত এই প্ৰথা অব্যাহত আছে যদিও ইয়াক কিছু পৰিমাণে নগৰাঞ্চলতো দেখা যায়। ইয়াক দাদেলধুৰা, বৈতাদি আৰু দৰচুলাত 'চু' বা 'বাইৰুনু', আচ্ছামত 'ছাউপড়ী', আৰু বজাং জিলাৰ 'চৌকুল্লা' বা 'চৌকুড়ী' বুলিও কোৱা হয়। বৰ্ণনা এই পৰম্পৰা কিশোৰী এগৰাকীৰ প্ৰথম ঋতুস্ৰাৱৰ আৰম্ভণিৰ পৰা আৰম্ভ হয়। কিশোৰী এগৰাকীৰ প্ৰথম ঋতুস্ৰাৱৰ সময়ত তেওঁ চৈধ্য দিনলৈকে গোহালিত থাকে। তাৰ পিছত তেওঁৰ ৰজোনিবৃত্তিত উপনীত নোহোৱালৈকে প্ৰতিটো ঋতুচক্ৰৰ সময়ত গোহালি বা ঋতুস্ৰাৱৰ জুপুৰীত অতিবাহিত কৰিব লাগে। ইয়াৰ উপৰিও মহিলাসকলে সন্তান জন্ম দিয়াৰ পিছত তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ সন্তানৰ সৈতে দুসপ্তাহলৈকে গোহালিটোত থাকিব লাগে। এই প্ৰথা মতে ঋতুস্ৰাৱ হোৱা মহিলা আৰু ছোৱালীসকল তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হৈ থাকিব লাগে আৰু তেওঁলোকক ঘৰ, পাকঘৰ, বিদ্যালয় আৰু মন্দিৰত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ নিষেধ কৰা হয়। এই সময়ছোৱাত সেইবোৰ প্ৰায়ে ঋতুস্ৰাৱৰ জুপুৰী বুলি কোৱা কাঠ বা শিলৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা কিছুমান অস্থায়ী গৃহত তেওঁলোকক থাকিবলৈ দিয়া হয়। কিছুমান স্থানত মহিলাসকলে ঘৰৰ সৈতে সংলগ্ন এটা পৃথক কোঠাত তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হৈ থাকিব পাৰে। বিশেষকৈ অব্যৱহৃত সঁজুলি ৰখা গুদাম ঘৰত তেওঁলোকক থাকিবলৈ দিয়া হয়। ইয়াত মহিলাসকলে প্ৰায়ে কেৱল এখন কম্বল লৈ মজিয়াত শোৱে। তেওঁলোকে পৰিয়ালৰ সদস্যসকলক বিশেষকৈ পুৰুষ পৰিয়ালৰ সদস্যসকলক স্পৰ্শ কৰাত নিষেধ আৰু খাদ্য আৰু পানী তেওঁলোকলৈ এনেদৰে প্ৰেৰণ কৰা হয় যাতে সেয়া তেওঁলোকে স্পৰ্শ কৰিব নোৱাৰে। ঋতুস্ৰাৱ হোৱা মহিলাসকলক পৰিয়ালৰ, ধৰ্মীয় বা সামাজিক অনুষ্ঠানত অংশগ্ৰহণ কৰাত বাধা দিয়া হয়। ইয়াৰ লগতে মন্দিৰলৈ যোৱা বা বিয়ালৈ যোৱা, আৰু ছোৱালীসকলক বিদ্যালয়লৈ যোৱাত বাধা দিয়া হয়। ঋতুস্ৰাৱ হোৱা মহিলাসকলক গাখীৰ, দৈ, মাখন, মাংস আৰু অন্যান্য পুষ্টিকৰ খাদ্য খোৱাত বাধা দিয়া হয়। সাধাৰণতে তেওঁলোকৰ অশুদ্ধতাৰ ফলত গৰুবোৰ অসুস্থ হ'ব বুলি এইবোৰ খাদ্য তেওঁলোকক দিয়া নহয়। ঋতুস্ৰাৱৰ সময়ত সাধাৰণ আহাৰ হিচাপে শুকান খাদ্য, নিমখ আৰু চাউল দিয়া হয়। ঋতুস্ৰাৱহোৱা মহিলাসকলক সামূহিক পানীৰ উৎস ব্যৱহাৰ কৰা বা গা ধোৱা বা কাপোৰ ধোৱাৰ দৰে দৈনন্দিন কাৰ্য সম্পাদন কৰাত বাধা দিয়া হয়। ছাউপড়ীৰ সময়ত সামাজিক বিচ্ছিন্নতা স্বত্বেও মহিলাসকলে ঋতুস্ৰাৱৰ সময়ত প্ৰায়ে পথাৰত কাম কৰিব লাগে। স্বাস্থ্য আৰু সুৰক্ষাৰ বিপদাশংকা এই প্ৰথাৰ অনুশীলন কৰোঁতে মহিলাসকল একাধিক স্বাস্থ্য আৰু সুৰক্ষাৰ বিপদাশংকাৰ সন্মুখীন হয়। জুপুৰীবোৰ প্ৰায়ে দুৰ্বলভাৱে নিৰ্মাণ কৰা হয় আৰু তাপ বা বায়ু চলাচলৰ উপযুক্ত ব্যৱস্থা নাথাকে। ইয়াৰ ফলত মহিলাসকল বছৰৰ বেছিভাগ সময়ত অত্যধিক উষ্ণতাত থাকিবলগীয়া হয়। ইয়াক অনুশীলন কৰোঁতে মহিলাৰ নিউমোনিয়া বা ডায়েৰিয়াৰ দৰে ৰোগ হোৱাৰ আশংকা থাকে আৰু লগতে সাপ আৰু অন্যান্য জন্তুৰ দ্বাৰা আক্ৰমণ হোৱাৰ সম্ভাৱনাও থাকে। যদি এগৰাকী মহিলাই শীতকালত গৰম ৰাখিবলৈ কুটিটোত জুই জ্বলায় তেন্তে তেওঁ শ্বাসৰুদ্ধ হোৱাৰ আশংকা অধিক। ছাউপড়ীৰ অনুশীলন কৰোঁতে মহিলাসকলকো ধৰ্ষণ কৰা হৈছিল। ইয়াৰ উপৰিও ৰাণাভাতৰ এক অধ্যয়নত নেপালৰ বৰদিয়া আৰু কাইলালি প্ৰদেশত ১২-৪৯ বছৰ বয়সৰ মহিলাৰ এই প্ৰথাৰ সময়ছোৱাত ডিচুৰিয়া আৰু জননাংগৰ খজুৱতিৰ দৰে প্ৰজনন স্বাস্থ্যজনিত সমস্যা দেখা গৈছিল। প্ৰতি বছৰে এই প্ৰথা অনুসৰণ কৰোঁতে বহুতো মহিলা আৰু কিশোৰীৰৰ মৃত্যু হয়। বিশেষকৈ নেপালৰ মধ্য-পশ্চিম অঞ্চলত সংঘটিত বহুতো মহিলাৰ মৃত্যু এই জুপুৰীবোৰৰ ব্যৱহাৰৰ সৈতে পোনপটীয়াকৈ সম্পৰ্কিত। ইয়াৰ মুখ্য কাৰণবোৰৰ ভিতৰত জন্তুৰ দ্বাৰা আক্ৰমণ, বৃশ্চিক বা সাপৰ দংশন আৰু সংচাৰী ৰোগ উল্লেখযোগ্য। ছাউপড়ীৰ ফলত হোৱা মৃত্যুৰ উদাহৰণস্বৰূপে: ২০১০ চনৰ জানুৱাৰী মাহত ঋতুস্ৰাৱৰ জুপুৰীত ৰখাৰ বাবে ডায়েৰিয়া আৰু ডিহাইড্ৰেচনৰ ফলত এগৰাকী ১১ বছৰীয়া কিশোৰীৰ মৃত্যু হয়। তাইৰ পৰিয়াল আৰু চুবুৰীয়াসকলে তাইক চিকিৎসালয়লৈ নিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল কাৰণ তেওঁলোকে বিশ্বাস কৰিছিল যে তেওঁলোকে তাইক স্পৰ্শ কৰিলে তেওঁলোক অশুদ্ধ হৈ পৰিব। ২০১৬ চনৰ শেষৰ ফালে দুগৰাকী যুৱতী উশাহত ধোঁৱা গ্ৰহণ কৰাৰ বাবে কাৰ্বন মনোক্সাইডৰ বিষক্ৰিয়াৰ ফলত মৃত্যু বৰণ কৰিছিল। ২০১৭ চনৰ মে' মাহত ঋতুস্ৰাৱৰ জুপুৰীত বাস কৰাৰ ফলত এক গুৰুতৰ চৰ্দি সম্পৰ্কীয় ৰোগৰ ফলত লালচাৰা বিকা নামৰ এগৰাকী ১৪ বছৰীয়া কিশোৰীৰ মৃত্যু হৈছিল। ২০১৭ চনৰ জুলাই মাহত ১৯ বছৰীয়া তুলসী শ্বাহীক ঋতুস্ৰাৱৰ জুপুৰী হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা গৰুৰ গোহালিত বাস কৰাৰ সময়ত "দুবাৰ, মূৰ আৰু ভৰিত" সাপে দংশন ফলত মৃত্যু হৈছিল। ২০১৯ চনৰ জানুৱাৰী মাহত অম্বা বহোৰা নামৰ এগৰাকী ৩৫ বছৰীয়া নেপালী মাতৃ আৰু তেওঁৰ ৯ আৰু ১২ বছৰ বয়সৰ পুত্ৰ দুজন ঋতুস্ৰাৱৰ জুপুৰীত বাস কৰাৰ সময়ত উশাহত ধোঁৱা গ্ৰহণ কৰাৰ ফলত মৃত্যু হৈছিল। ২০১৯ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰীৰ আৰম্ভণিতে ২১ বছৰীয়া পাৰৱতী বগাটি জুপুৰী ভিতৰত জুই জ্বলোৱাৰ পিছত শ্বাসৰুদ্ধ হৈ আৰু উশাহত ধোঁৱা গ্ৰহণ কৰি মৃত্যু বৰণ কৰিছিল। ছাউপড়ী বিৰুদ্ধে ৰাজহুৱা পদক্ষেপ এই প্ৰথাৰ সৈতে যুঁজিবলৈ সম্প্ৰদায় আৰু সাংগঠনিক পৰ্যায়ৰ কাৰ্য বিদ্যমান। ২০১৯ চনৰ জানুৱাৰী মাহত স্থানীয় কৰ্তৃপক্ষই বাজুৰাত ঋতুস্ৰাৱৰ জুপৰি ধ্বংস কৰাৰ দাবী জনাইছিল। বাজুৰা পৌৰসভাত অন্তৰ্গত এগৰাকী মহিলা আৰু তেওঁৰ দুই সৰু পুত্ৰৰ এটা এনে জুপুৰীত মৃত্যু হোৱাৰ ফলত তেওঁলোকে এই পদক্ষেপ গ্ৰহণ কৰিছিল। ইয়াৰ ফলত ৬০টা এনে জুপুৰী আঁতৰোৱা হয় আৰু অধিক অপসাৰণৰ বাবে টহল দিবলৈ আইন প্ৰৱৰ্তনকাৰীসকলক মোতায়েন কৰা হয়। আইন ২০০৫ চনত নেপালৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ে ছাউপড়ীক অবৈধ ঘোষণা কৰিছিল। কিন্তু নেপালৰ বহু অঞ্চলত এই পৰম্পৰা বৰ্তমানেও বৰ্তি আছে। ২০১৭ চনত নেপালে ঋতুস্ৰাৱৰ সময়ত মহিলাসকলক নিৰ্বাসিত কৰিবলৈ বাধ্য কৰা লোকসকলক তিনি মাহলৈকে কাৰাবাস বা ৩,০০০ নেপালী টকাৰ জৰিমনা বিহিবলৈ শাস্তি প্ৰদান কৰি এখন আইন গৃহীত কৰিছিল। অৱশ্যে নতুন আইন কাৰ্যকৰী হোৱাৰ পাঁচ মাহলৈ অৰ্থাৎ ২০১৮ চনৰ আগষ্ট মাহলৈ ইয়াক মানি চলা সকলৰ বিৰুদ্ধে কোনো গোচৰ ৰুজু কৰা হোৱা নাই। ২০১৮ চনৰ শেষৰ ফালে দেশৰ পশ্চিম প্ৰান্তৰ জিলা চৰকাৰসমূহে এতিয়াও এই প্ৰথা মানি চলা নাগৰিকসকলক ৰাষ্ট্ৰ সমৰ্থিত সেৱা কৰ্তন কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰি ইয়াক ৰোধ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। তথ্য উৎস

70716

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A6%E0%A6%81%E0%A6%B6%E0%A7%87%E0%A6%87%20%E0%A6%89%E0%A7%8E%E0%A6%B8%E0%A7%B1

দঁশেই উৎসৱ

দঁশেই হৈছে গোৰ্খাসকলৰ প্ৰধান উৎসৱ, যাক সকলো শ্ৰেণীৰ লোকে অতি আন্তৰিকতা আৰু ধুমধামেৰে পালন কৰে। গোৰ্খা পৰ্ব সংস্কৃতিত দঁশেই বুলি কোনো নিৰ্দিষ্ট দিন নাই যদিও ‘ষোৰ শ্ৰাদ্ধ’ (ষোল্ল শ্ৰাদ্ধ)ৰ আৰম্ভণিৰ লগে লগে দঁশেই আহি পালে বুলি কোৱা শুনা যায়, যিটো গৈ গৈ লক্ষ্মী পূৰ্ণিমাত অন্ত পৰে। গতিকে গোৰ্খাসকলৰ দঁশেইৰ প্ৰস্তুতি যোল্ল শ্ৰাদ্ধৰ পৰাই হয় বুলি ক'ব পাৰি। ষোল্ল শ্ৰাদ্ধ সাধাৰণতে ভাদ আৰু আহিন মাহত পৰে। প্ৰতিপদাৰ পৰা যোল্লদিনলৈ নিজৰ পিতৃ শ্ৰাদ্ধৰ তিথি অনুযায়ী হিন্দু লোকসকলে নিজৰ স্বৰ্গীয় পিতৃসকলক সোঁৱৰি শ্ৰদ্ধা তৰ্পণ দিয়ে। এই যোল্ল দিনলৈকে নিজৰ পিতৃ-মাতৃ নথকা গোৰ্খা লোকসকলেও মাছ-মাংস, নহৰু, পিঁয়াজ আদি একো নোখোৱাকৈ নিজৰ পিতৃসকলৰ তিথিৰ দিনা পায়সৰ পিণ্ডাদি তৈয়াৰ কৰি তৰ্পণ দিয়ে। অজ্ঞাত কোনো পিতৃ যাতে বাদ পৰি নাযায়, সেইবাবে প্ৰতিপদাৰ দিনৰ পৰাই প্ৰতিদিনে পুৱাৰ আহাৰ গ্ৰহণ কৰাৰ আগে আগে দুটা সৰু দুনা (গছৰ পাত আৰু বাঁহৰ কাঠিৰে নিৰ্মিত)ত প্ৰস্তুত কৰা সকলো খাদ্যবস্তু পিতৃৰ নামত অৰ্পণ কৰা হয়। অৱশ্যে এই ষোল্লদিনলৈকে শুদ্ধ ৰূপত মাছ, মাংস, নহৰু, পিয়াজ একো নোখোৱাকৈ থকাৰ ব্যৱহাৰিক কাৰণ এই বুলিও ক'ব পাৰি যে যিহেতু বলি-বিধান পালন কৰা বেছিভাগ গোৰ্খাই মহালয়াৰ আৰম্ভণিৰ পৰাই অত্যধিক আমিষ ভোজন কৰে আৰু এই কঠিন আহাৰ গ্ৰহণৰ কাৰণে শৰীৰ প্ৰস্তুত হ'ব লাগে, সেয়েহে মোল্লদিনলৈকে মাছ-মাংস, নহৰু, পিঁয়াজ নোখোৱাৰ। কাৰণে শৰীৰে এই কঠিন খাদ্য সহজে হজম কৰিব পাৰে। দশেই ঠাই বিশেষে অন্য সম্প্ৰদায়ৰ লোকে ‘দশহেৰা’ বুলিও পালন কৰে। ৰীতি-নীতি গোৰ্খাসকলৰ দঁশেই উৎসৱৰ মূল অনুষ্ঠান সাধাৰণতে আহিন আৰু কেতিয়াবা কাতি মাহৰ শুক্লপক্ষৰ প্ৰতিপদ তিথিৰ পৰা আৰম্ভ হয় যাক মহালয়া অথবা নৱৰাত্ৰি বুলিও কোৱা হয়। এই নৱৰাত্ৰিত শক্তি আহৰণ নাইবা নিৰ্দিষ্ট উদ্দেশ্য আগত ৰাখি প্ৰায়বোৰ গোৰ্খা পৰিয়ালেই ঘৰত ‘পোটিক/দেৱীভাগৱত পাঠ/চণ্ডীপাঠ কৰে। ব্ৰাহ্মণৰদ্বাৰা ঘৰতে নাইবা কেতিয়াবা ৰাজহুৱাভাৱে দুৰ্গা পূজাস্থলীবোৰত দুৰ্গা স্থাপন কৰি ৯দিনীয়া বা ছয়দিনীয়া বা তিনিদিনীয়া বা কেতিয়াবা একদিনীয়া ‘পোটিকো’লগোৱা দেখা যায়। পোটিক লগাঁৱতে অতি শুদ্ধ ৰূপত নিয়ম-নীতি পালন কৰিব লাগে বুলি লোকবিশ্বাস আছে। নহ'লে ই ওলোটাই ক্ষতি কৰাৰো আশংকা থাকে। প্ৰতিপদ তিথিৰ আগৰ নিশা অৰ্থাৎ অমাৱস্যাৰ নিশা যাক গোৰ্খাসকলে ‘জমৰে ঔচী’ (যমৰজাৰ আঁউসী) বুলিও কয়, সেইদিনা এখন টপৰী (গছৰ পাতক বাঁহৰ কাঠি দি চিলাই কৰি তৈয়াৰ কৰা সৰু কাঁহী)ত গুড়ি মাটি ভৰাই অলপ গোমধানৰ গুটি, তিল আৰু যব সিঁচি দিয়া হয় যাক ‘পঞ্চধান্য বুলি কোৱা হয়। এই গোমধান গজি শেঁতা পৰি হালধীয়া ৰঙৰ হ'লে যমৰা বুলি কোৱা হয়। কোৱা হয় পাহাৰী এলেকাত বসবাস কৰা গোৰ্খাসকলৰ ফুলৰ অভাৱ আছিল, সেয়েহে ফুলৰ সলনি যমৰাৰ প্ৰথা প্ৰচলন কৰিছিল। যমৰা হ'ল যমৰজাৰ প্ৰতীকী স্বৰূপে দিয়া মাকৈ পুলিৰ নিৰ্মালি। নৱৰাত্ৰি আৰম্ভ হ'লে গোৰ্খাসকলে নৌ দুৰ্গা লাগেকো বুলি কয়। প্ৰতিপদাৰ দিনাখন গোৰ্খাসকলে নিজৰ হা-হাথিয়াৰ, খুকুৰী আদি ধুই মাজি ভোগ আগবঢ়াই পূজা পাতল কৰে, যাক গোৰ্খাসকলে দুৰ্গা থাপেকো বুলি কয়। এনেদৰে নৱৰাত্ৰিত পূজা কৰা অস্ত্ৰ ন দিনলৈ অব্যৱহৃত হয়। বৈদিক আৰিয়ান আগ্ৰাসনৰ কাৰণে বলি বিধান যুক্ত দুৰ্গা পূজা প্ৰতিপদাৰ দিনা ঘট স্থাপনৰ জৰিয়তে বৈদিক নিয়মেৰে পূজা-অৰ্চনা কৰা হয় যদিও বহু ঠাইত ম'হ, পঠা, পাৰ চৰাই আদি বলি দিও পূজা সম্পন্ন কৰা হয়। বহু গোৰ্খা পৰিয়ালে এই নৱৰাত্ৰিৰ সময়ছোৱাত কুল পূজা/গোঠ ধূপ পূজা/নৌলা পূজা আদিও কৰে, যিটো পূজা বলি প্ৰথাত প্ৰতিষ্ঠিত। এই নৌলা পূজা সাধাৰণতে ফুলপাতিৰ সন্ধিয়া ছাগলী, হাঁহ, পাৰ, কণী, মাছ আদিৰ ভোগ দি কৰা হয়। এই পূজাৰ কাৰণে কলগছৰ পাতেৰে তিনিটা সৰু পূজাস্থলী সাজি চিকাৰী কুলদেৱতা বায়ু আদিৰ পূজা কৰা হয়। অৱশ্যে ঘৰত ‘পোটিক’ লগোৱা থাকিলে সেই ঘৰ মানুহে এই পূজাভাগ পৰৱৰ্তী সময়ত অৰ্থাৎ দীপাৱলীৰ সময়তো দিয়া দেখা যায়। ষষ্ঠীৰ দিনা বেলবৰণ (দেৱীক নিমন্ত্ৰণ) কৰি সপ্তমীৰ দিনা নৌমতি বাজা (ন বিধ বাদ্যযন্ত্ৰ)ৰ তালে তালে নাচি গাই দুৰ্গাদেৱীক মন্দিৰত প্ৰৱেশ কৰোৱা হয়। অষ্টমীৰ দিনাখন চণ্ডীপাঠ কৰা হয় আৰু সেইদিনা ৰাতিক কালৰাত্ৰি বা ‘’মাৰ হান্নে’’ বোলে। শক্তিৰ অধিষ্ঠাত্ৰী দেৱী দুৰ্গাৰ কালৰূপ অৰ্থাৎকালিকাৰূপো জ্ঞান কৰি মাজৰাতি বলি আগবঢ়োৱা হয়। দুৰ্গা দেৱীৰ বেদীত ‘পঞ্চবলি’(অৰ্থাৎ কোমোৰা, হাঁহ, কুকুৰা, ছাগলী আৰু ম'হ বলি) দিয়াৰ প্ৰথাও আছে। সেইদিনা ব্যক্তিগতভাৱেও বহু লোকে কুল গোসানী বা দুৰ্গা দেৱীক পঠা বলি দিয়ে। আজিকালি অৱশ্যে বহু লোকে এই বলি প্ৰতীকী ৰূপত ভোল, চালকোমোৰা কল আদি ভোগ দিয়া দেখা যায় যদিও গুৱাহাটীস্থিত শক্তিপীঠ কামাখ্যা দেৱালয়, দেউপানীৰ দুৰ্গা মন্দিৰ, বিশ্বেৰ দেৱালয় আৰু অনেক স্থানীয় পূজা সমিতিবোৰে দুৰ্গা গোসানীৰ নামত বলি দিয়া কথা আমি জানো। নৱমীৰ দিনা নগৰাকী কুমাৰী ছোৱালীক পূজা কৰি ভোজন কৰোৱাই দান-দক্ষিণা দিয়া হয়। দুৰ্গা দেৱীৰ নটা ৰূপ— শৈলপুত্ৰী, ব্ৰহ্মচাৰিণী, চন্দ্ৰঘণ্টা, কুষ্মাণ্ডা, স্কন্দমাতা, কাত্যায়নী, কালৰাত্ৰি, মহাগৌৰী আৰু সিদ্ধিদাত্ৰী। মাৰ্কেণ্ডেয় পুৰাণমতে দৈত্যৰ গুৰু শুক্ৰাচাৰ্যৰ কথা মতে দৈত্যসকলে ব্ৰহ্মক তপস্যা কৰে। ব্ৰহ্ময়ো তেওঁৰ তপস্যাত সন্তুষ্ট হৈ দৈত্যসকলে বিচৰা বৰদান দিয়ে। সেই বৰ অনুসৰি দৈত্যসকলক পুৰুষ, জীৱ-জন্তু আৰু শত্ৰুৱে বধ কৰিব নোৱাৰে। তাৰ পাছত শুম্ভ, নিশুম্ভ তথা মহিষাসুৰ প্ৰবৃত্তি তামসিক অসুৰবোৰৰ উৎপীড়ন দিনক দিনে বাঢ়ি যাবলৈ ধৰাত ব্ৰহ্মাৰ পৰামৰ্শ মতে সকলো দেৱৰ্তাই শক্তিৰ অধিষ্ঠাত্ৰী দেৱী মহামায়া দুৰ্গাক আৰাধনা কৰে। দেৱতাসকলৰ উপাসনাত দুৰ্গা দেৱী প্ৰসন্ন হৈ প্ৰতিপদাৰ পৰা দশমীলৈকে দেৱী পূজা বা ব্ৰতৰ বিধি-বিধান সম্পৰ্কে কয়। সেই বিধি অনুসৰি দুৰ্গা দেৱীক পূজা কৰা হয় আৰু দেৱী আৱিৰ্ভাৱ হৈ অসুৰসকলক সংহাৰ কৰে। ম'হৰ ৰূপ ধাৰণ কৰা মহিষাসুৰক দেৱীয়ে মুণ্ডচ্ছেদ কৰি বধ কৰে। ইয়াৰে প্ৰতীকী ৰূপত খাবলৈ দিয়ে। লগতে সামৰ্থ্য অনুসাৰে অৰিহণা আদিও দিয়াৰ ব্যৱস্থা আছে। বৰ্ণাঢ্য ৰ্দঁশেই উৎসৱৰ আন এটি চাৰিত্ৰিক বৈশিষ্ট্য হৈছে ঝুলনা খেলা বা লিংগে পিং খেলা। অৱশ্যে আজিকালি এই প্ৰথাটো বহু সীমিত হৈছে। চাৰিডাল ডাঙৰ বাঁহ এটা নিৰ্দিষ্ট পৰিমাণৰ জোখত চাৰিকোণীয়াকৈ পুতি লৈ প্ৰতিডালৰে কমেও ত্ৰিশ ফুট ওপৰত দুটাকৈ জোৰা লগোৱা হয়। তাৰ পাছত উক্ত বাঁহৰ খলপাত অন্য এডাল দহ-বাৰ ফুট দীঘল বাঁহ লগাই ৰছীৰে টানকৈ বান্ধি উক্ত বাঁহত ৰছী সংযোগ কৰি মাটিৰ পৰা প্ৰায় দুফুট ওপৰলৈকে ওলোমাই দিয়া হয়। সেই ৰছীৰ ওপৰত দুয়ো ভৰি ভালদৰে থ'ব পৰাকৈ বাঁহৰ বা কাঠৰ টুকুৰা এটা লগাই দিয়া হয় যাক কাস্ত্ৰো বুলি কয়। এই কাম্ৰোৰ ওপৰত ভৰি থৈ বা বহি ডেকা-গাভৰু, ল'ৰা-ছোৱালী, পুৰুষ-মহিলাসকলে পিং খেলে। এই পিং একেলগে এজন বা দুজন ব্যক্তিয়েহে খেলিব পাৰে। জনশ্ৰুতি অনুসৰি এই খেলৰ তাৎপৰ্য এয়ে যে ৰামায়ণত ৰাম-সীতা আৰু লক্ষ্মণক ৰথত তুলি বনবাসৰ কাৰণে বিদায় দিবলগা হৈছিল। সেয়েহে ঝুলনাৰ ওপৰত থিয় হৈ বা বহি প্ৰজাসকলে ৰাম, সীতা আৰু লক্ষণক বিদায় দিবলগা হৈছিল। এই লিংগে পিং খেলৰ ব্যৱহাৰিক উপযোগিতা এনেদৰেও ব্যাখ্যা কৰিব পাৰি। অধিক পৰিমাণে গধুৰ আহাৰ (যেনে মাছ-মাংস, পক্ব, চুকুতি, দৈ চিৰা আদি) গ্ৰহণ কৰাৰ কাৰণে শৰীৰে তাক হজম কৰিব নোৱৰা হয়। সেয়েহে লিংগে পিঙত উঠি দুবাৰমান জোৰেৰে পিং খেলিলে সকলো খাদ্য হজম হয় বুলি কোৱা হয়। আন আন হিন্দু সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলৰ দশমীৰ দিনাখনেই পূজা শেষ হয়, কিন্তু গোৰ্খাসকলৰ মুখ্য পূজা-পাৰ্বণ তেতিয়াৰ পৰাহে আৰম্ভ হয়। বিজয়া দশমীৰ পৰা পাঁচদিনলৈ অৰ্থাৎ পূৰ্ণিমালৈ এই দঁশেই পৰ্ব চলে। দশমী তিথিৰ প্ৰাতকাল (টিকাৰ কাৰণে ধাৰ্য কৰা মাংগলিক মুহূৰ্ত)ৰ পৰাহে গোৰ্খা জনগোষ্ঠীয়ে মূল উৎসৱ পূৰ্ণ ৰূপত পালন কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। দশমীৰ দিনা মাংগলিক মুহূৰ্তত পৰিয়ালৰ ঘাইঘৰৰ মূল দ্বাৰৰ ওপৰত গোবৰৰ সৰু মুদ্ৰাকৃতিৰ পিণ্ডত ‘অক্ষতা’ (চাউলত ৰঙা ৰং আৰু গৰুৰ দৈ দি তৈয়াৰ কৰা), জমৰা আৰু এটা মুদ্ৰা লেপি দি টিকাৰ শুভাৰম্ভ কৰে। এই প্ৰথম টিকো (ফোট)টো ভাৰতীয় গোৰ্খাসকলে ৰাষ্ট্ৰপতিৰ কপালত আঁকি দিয়া বুলি ধৰি লৈ পাছৰ পৰ্যায়ত পৰিয়ালৰ সদস্যসকলক একাদিক্ৰমে জ্যেষ্ঠতাৰ ভিত্তিত আৰু সন্তান, অনুজ তথা সম্বন্ধীয় লোকক বিজয়া দশমীৰ টিকো প্ৰদান কৰে, পিতৃ-মাতৃ বা ঘৰৰ জ্যেষ্ঠজনে। টিকো কপালত লগাই দিয়াৰ সময়ত পুৰুষসকলক এনেদৰে আশীৰ্বাদ দিয়ে জ্যেষ্ঠজনে। মহিলাসকলক দিয়া আশীৰ্বাদ এনেদৰে আশীৰ্বাদ দিয়াৰ পাছত কাণত যমৰা গুজি দিয়া হয় আৰু কোৱা হয়—যাতে খোজ কাঢ়োতে উজুটি নাখাওক, গা ধুওঁতে চুলি নসৰক, তোমাক সকলোৱে মানি চলক, আনক দিয়াৰ পাছতো খাবলৈ আটক, কেতিয়াও খুজি খাবলগা নহওক, দুৰ্গা দেৱীৰ আশীৰ্বাদত কল্যাণেই কল্যাণ হওক বুলি ব্যক্ত কৰে। কিছুমানে আকৌ এইদৰেও কয়— এশ বছৰ আয়ুস হওক, বংশ গজালি কলপুলিৰ দৰে হওক, দূবৰি বন ঠন ধৰি উঠাৰ দৰে স্বাস্থ্য হওক, মনৰ ইচ্ছা আৰু অভিলাষা পূৰণ হওক, শত্ৰুৰ ওপৰত জয়লাভ হওক ইত্যাদি। টিকো গ্ৰহণ কৰাৰ পাছত পুত্ৰহঁতে পিতৃ-মাতৃৰ ভৰিত ধৰি সেৱা কৰে আৰু নতুন কাপোৰ অৰিহণা আদি প্ৰদান কৰে জ্যেষ্ঠজনক। বংশ-পৰিয়ালক টিকো লগাই দিয়াৰ পাছত জী-জোঁৱাই, নাতি-নাতিনীক টিকো লগাই দিয়া হয়। জী-জোঁৱাইক লক্ষ্মী নাৰায়ণৰূপে গণ্য কৰি টিকোৰ পাছত পিতৃয়ে জী-জোঁৱাই উভয়েৰে আৰু মাতৃয়ে অকল জীয়ৰীৰ ভৰিত ধৰি সেৱা কৰে আৰু অৰিহণা আদিও প্ৰদান কৰে। শাহু আইতাই জোঁৱায়েকক হাতযোৰ কৰি নমস্কাৰ কৰিলেই হয়। ভাগিন-ভাগিনীহঁতকো টিকো লগাই সেৱা কৰি অৰিহণা আদি দিয়া হয়। তাৰ পাছত সকলোৰে বহি একেলগে খাদ্য গ্ৰহণ কৰে। দূৰ-দূৰণিত থকা মিতিৰ কুটুম্বইতে পূৰ্ণিমালৈকে যিকোনো এদিন আহি টিকো গ্ৰহণ কৰিলেই হৈ যায়। নতুনকৈ বিয়া পতা জী-জোঁৱাই প্ৰথম বছৰ সচৰাচৰ দশমীৰ দিনাই টিকো গ্ৰহণ কৰিবলৈ শহুৰৰ ঘৰলৈ যোৱা দেখা যায়। পূৰ্ণিমা তিথিৰ দিনা ৰাতিপুৱা পুনৰ ঘৰৰ সকলো সদস্যকে বিদায় টিকো সৰুকৈ লগাই দিয়াৰ নিয়ম আছে। কাতি মাহৰ পূৰ্ণিমা তিথিক গোৰ্খাসকলে জাহিত্ৰ পূৰ্ণিমা বা কোল জাগ্ৰিত (অৰ্থাৎ উজাগৰে থকা পূৰ্ণিমা ৰজনী) বুলি কয়। এই পূৰ্ণিমাৰ দিনটোত পূজা-পাতল আৰু ধৰ্মগ্ৰন্থ পাঠ কৰি গোটেই ৰাতি উজাগৰে থাকি পালন কৰে। অৱশেষত অত ধুমধামেৰে পালন কৰা গোৰ্খা জনগোষ্ঠীৰ অতি আদৰৰ এই দৃশেই উৎসৱটিক পূৰ্ণিমাৰ পাছদিনা পুৱাৰ পৰা বিদায় দিয়া হয় এবছৰৰ কাৰণে। তথ্য সংগ্ৰহ হিন্দুধৰ্মৰ

4041

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A7%87%E0%A6%9C%E0%A6%BF

মেজি

মেজি হৈছে মাঘ বিহুত জ্বলাবলৈ তৈয়াৰ কৰা কাঠ বা খেৰৰ ওখ দ'ম। বহু ঠাইত এনে মেজি কলগছৰ শুকান পাত, নৰা আদিৰে তৈয়াৰ কৰে আৰু বহু ঠাইত কাঠ-বাঁহ আদিৰেও তৈয়াৰ কৰা দেখা যায়। মাঘ বিহুৰ উৰুকাৰ নিশা মেজি জ্বলাই ভেলাঘৰত ভোজ ভাত খাই আনন্দ কৰে আৰু পিছদিনা বৰ মেজি জ্বলাই অগ্নি দেৱতাক পূজা কৰাৰ ৰীতি প্ৰচলিত আছে। ইয়াৰ পৰা বিভিন্ন অপায়-অমঙ্গল দূৰ হয় বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। মেজি শব্দৰ উৎস মাঘ বিহুৰ দুটা প্ৰধান অংশ হৈছে মেজি আৰু উৰুকা। মেজি শব্দটো উজনি অসমত সৃষ্টি হোৱা শব্দ। এই শব্দটো বড়ো-কছাৰী মূলীয় প্ৰাচীন চুতীয়া ভাষাৰ "মিডি-য়ে-জি"ৰ (মিডি=দেৱতা/পূৰ্বপুৰুষ, য়ে=জুই, জি=উৰি যোৱা) পৰা সৃষ্টি হৈছিল। আনহাতে "উৰুকা" শব্দটো চুতীয়া ভাষাৰ "উৰুকুবা"ৰ(অৰ্থ=শেষ হোৱা) পৰা অহা বুলি জনা যায় কাৰণ পুহ মাহৰ এই অন্তিম দিনটোতে শস্য চপোৱাই শেষ হয়। প্ৰচলিত লোকবিশ্বাস আৰু মেজি ব'হাগ বিহুৰ দৰে মাঘ বিহুতো বিভিন্ন লোকবিশ্বাস জডিত আছে বা সেইবোৰক পৰম্পৰাগত ভাৱে পালন কৰি অহা হৈছে। ফাগুন মাহত বৰদৈচিলা মাকৰ ঘৰলৈ যায় বুলি চহা সমাজত বিশ্বাস আছে। বৰদৈচিলা মাকৰ ঘৰলৈ যাওঁতে বাৰীৰ গছ-বিৰিখৰ গুটিবোৰ যাতে লৈ নাযায়, তাৰ প্ৰতিৰোধৰ বাবে পুহ মাহতে অথাৎ মাঘ বিহুৰ উৰুকাৰ দিনা বাৰীৰ, বিশেষকৈ গুটি লগা গছ-বিৰিখবোৰ ধানখেৰ বা নৰাৰে বান্ধি থয। (চহা সমাজে মাঘ মাহক ‘মতামাহ’ বুলি বিশ্বাস কৰে। সেয়ে মাঘ মাহত ভঁৰা্লঘৰ নুচুৱে, পপুহতে ধান মাৰি উলিয়াই থয়; ঘৰ নাসাজে, অত্যন্ত নোৱাৰি ঘৰ সাজিলেও মূধচ নোচোৱাকৈ থৈ দিয়ে, ফাগুণতহে মূধচ চায়। বিয়া বাৰুৰ দিন ঠিক নকৰে; মাঘত ঢেঁকী চুব নাপায়, সেয়ে পুহতে ধান ঢেঁকীত বানি মাঘ মাহটোৰ কাৰণে চাউল উলিয়াই থয়, পূৰঠ যেন লগা কলঠোকা পুহতে কাটি থয়; পাণ ছিঙি কলগছৰ বুকুত ভৰাই থয়। একেটা কাৰণতে মাঘমাহত গছ নাবান্ধি পুহতে বান্ধি থয়। বিহুৰ দিনা পুৱা জ্বলোৱা মেজিত দিবৰ বাবে নিয়া মাহকৰাই মেজিত উৎসগা কৰি তাৰে এটা অংশ ঘৰলৈ লৈ আনে আৰু সেইবোৰ আম-কঁঠাল, কলকল-নাৰিকল, তামোল-লাও আদি গুটি লগা গছত গুটি বেছিকৈ লাগিবলৈ ছটিয়াই দিয়ে। ভঁৰালৰ ধান সুৰক্ষিত অৱস্থাত থাকিবৰ বাবে আৰু যাতে কোনেও বাণ মাৰিব বা অপায়-অমংগল ঘটাব নোৱাৰে, তাৰ বাবেও ভঁৰাল আৰু ঘৰত সেইবোৰ ছটিওৱাৰ লগতে সমৃদ্ধিৰ কথাও ভৱা হয়। একে বিশ্বাসতে মেজিৰ আধাপুৰা খৰি আনি বাৰীৰ চাৰি চুকত পোতা হয়। মাঘ বিহুত আলু নাখালে পাছৰ জন্মত গাহৰি হৈ আলু খান্দি খাই ফুৰিব লাগে বুলি বিশ্বাস আছে। সেয়ে মেজি পুৱাঁবৰ দিনা মেজিৰ জুইতে মিৰি আলু, গৰীয়া আলু, মোৱাচীনা আলু পুৰি খোৱাৰ নিয়ম কোনো কোনো অঞ্চলত বতি আছে। পুৱা মেজি জ্বলোৱা হয় ৰাতি চুৰ কৰি আনি থোৱা জেওৰা খৰিৰে। লোকবিশ্বাসৰ মতে, এনেদৰে মেজি জ্বলালেহে ঠাণ্ডা আঁতৰে। সেয়ে ৰাতি ভেলাঘৰত থাকি মেজি ৰখি থকা ডেকাসকলে গৃহস্থৰ কোনোধৰণৰ অনিষ্ট নোহোৱাকৈ জেওৰা বা তেনেধৰণৰ শুকান বাঁহ চুৰ কৰি আনি তাৰে পুৱা মেজি জ্বলায়। জেওৰা বা শুকান বাহঁ কেৱল এঘৰ মানুহৰ পৰা নানে, কম কমকৈ কেইবাঘৰৰ পৰা আনে। যিকেইঘৰৰপৰা জেওৰা চুৰ কৰা হয়, তেওঁলোকে তাক ৰাইজৰ আশীবাদ বুলি ভাবে। কিন্তু হাহঁ-কুকুৰা বা বাৰীৰ শাক-পাচলি চুৰ কৰা নিয়ম কোনো কালেই নাছিল। মেজি সজাৰ পৰম্পৰা মাঘ বিহু ইংৰাজী বছৰৰ লেখেৰে বছৰৰ প্ৰথম আৰু অসমীয়া মাহৰ লেখেৰে বছৰৰ শেষ বিহু। চহা কৃষকৰ গভীৰ আশা আৰু প্ৰত্যয়ৰ লগতে প্ৰয়োজনৰ ভাতমুঠি যেতিয়া পথাৰৰ পৰা ভঁৰাললৈ আহে, তেতিয়াই তেওঁলোকৰ মনত সীমাহীন আনন্দই বিৰাজ কৰে। আশা কৰা বস্তুটো হাতলৈ অহাৰ আনন্দৰ পৰিণতিৰ ফলস্বৰূপেই এই বিহুৰ আয়োজন। পুহ আৰু মাঘ মাহৰ সংক্ৰান্তিত পালন কৰা এই বিহুৰ আন এটা নাম- ভোগালী বিহু। সম্ভৱত: আকালৰ অৱসান ঘটাই আৰু ভোগৰ দিনত অহাৰ বাবেই পৰৱতী সময়ত এই উৎসৱক ‘ভোগালী বিহু’ নামেৰে নামকৰণ কৰা হৈছিল। মুলত: চহা কৃষকে আশা কৰা মতে ধান মুঠি নিজৰ হাতলৈ অহাৰ আনন্দ আৰু শীতক বিদায় দিয়াৰ উদেশ্যই এই বিহু পালন কৰা হয়। পোৱাৰ আনন্দ আৰু শীতক বিদায় দিয়াৰ বাবে পালন কৰা এই উৎসৱটোৰ উৎস সৰ্ম্পকে বিভিন্ন পণ্ডিতৰ বিভিন্ন মত যদিও ইয়াত অনাৰ্যৰ অৱদান সকলোতকৈ বেছি। চীনৰ তিব্বতীয়-বৰ্মীয় লোক সকলে লচাৰ নামৰ এটা উৎসৱ পালন কৰে য'ত মেজি জ্বলোৱা হয়। বৌদ্ধ ধৰ্মৰ তাই লোক সকলে মকৰ সংক্ৰান্তিৰ দিনা বুদ্ধৰ নামত মেজি সাজি জ্বলাই। লোক বিশ্বাসৰ মতে এই দিনটোতে বুদ্ধদেৱে নিজৰ মৃত্যুৰ আগজাননী দিছিল। সেইবাবে মাঘ বিহুৰ পাছৰ পুৰ্ণিমাত মেজি সাজি, ভোজভাত খাই এই উৎসৱ পালন কৰিছিল বুলি জনা যায়। মাঘ বিহুত মেজি সজাৰ নিয়ম আৰু পৰম্পৰা ঠাইবিশেষে বেলেগ বেলেগ। উজনি অসমত আৰু মধ্য অসমৰ কোনো কোনো ঠাইত বাঁহ আৰু কাঠ খৰিৰে মেজি সজা হয় যদিও গুৱাহাটীকে ধৰি নামনি অসম আৰু মধ্য অসমৰ কিছু অঞ্চলত শুকান কলপাত আৰু খেৰ-নৰা বা বিৰিণা আদিৰে মেজি সাজি জ্বলোৱা নিয়ম আছে। খৰিৰে মেজি সজাৰ পদ্ধতি দীঘলীয়া। বিহুৰ পোন্ধৰ-বিছ দিন আগৰ পৰাই খৰি গোটোৱাৰ কাম আৰম্ভ হয়। শিৱসাগৰ জিলাত চাৰিজোপা বা এজোপা কলগছেৰে সজোৱা মেজিটো প্ৰস্তুত কৰি উলিওৱাৰ বাবে চুবুৰিটোৰ)একেটা নামঘৰতে খোৱা)প্ৰতিঘৰৰপৰা এডোখৰকৈ খৰি আনি নামঘৰৰ কাষৰ পথাৰত গোটোৱা হয়। মেজিৰ বাবে প্ৰথমে খৰিডাল নামঘৰীয়া, সাধু বা সাতোলাৰ ঘৰত কটা হয়। নামঘৰৰ মুৰব্বীজনে গাৱঁৰ আন বয়োজেষ্ঠ্যৰ সহযোগত আশীৰ্বাদ দি গছজোপাত এঘাপ মাৰি দিয়ে। তাৰ পাছত ডেকাসকলে বাকী কাম সমাধা কৰে। ঘৰে ঘৰে গৈ খৰি কাটি আনি গোটোৱাৰ পাছত সেইবোৰ ফালি শুকাবলৈ দিয়া হয় আৰু বিহুৰ উৰুকাৰ দিনা আবেলিলৈ মেজি সাজে। সাধাৰণতে এজোপা বা চাৰিজোপা মধ্যমীয়া কলগছেৰে সজা মেজিটো প্ৰথমে যোগ চিনৰ আহিত প্ৰায় এফুট বহল আৰু চাৰি-পাঁচ ইঞ্চিমান দকৈ খান্দি লোৰৰ চাৰি চুকত চাৰিজোপা কলগছ পুতে। কলগছজোপাৰ পূব আৰু পশ্চিম দিশত, কলগছৰ বাহিৰত, দুডাল কাঠৰ গড দি গছজোপাৰ ভিতৰৰ ফালে যোগ চিনৰ আহিতে খৰিবোৰ জপা হয়। জুইৰ তাপত কলগছজোপা যাতে বাহিৰৰ ফালে আঁতৰি বা হাউলি নাযায়, তাৰ বাবে প্ৰতি তিনি-চাৰি জাপ খৰিৰ অন্তৰে অন্তৰে কুমলীয়া বাহঁৰ টঙালেৰে চাৰিওজোপা কলগছ সাঙুৰি পেটাবান্ধ দিয়া হয়। মেজি জ্বলি থকা অৱস্থাতে ফুটি ডাঙৰ শব্দ হ’বৰ বাবে খৰিবোৰৰ মাজে মাজে কুমলীয়া গোটা বাহোঁ ভৰাই দিয়া হয়। কোনো কোনো ঠাইত পানীহিলৈৰ ব্যৱস্থা কৰে। মাত্ৰ কলগছ দি সজাৰ মেজিৰ ক্ষেত্ৰত কলগছজোপাৰ মাজতে পুতি, মেজিত জপা খৰিবোৰ ধৰি ৰাখিবৰ বাবে চাৰিওফালে চাৰিটা গোটা বাহঁ বা তামোল গছ কাটি আনি পুতি দিয়া দেখা যায়। খৰিৰ মেজি সজাৰ উল্লিখিত বিৱৰণটোৰ কিছু ইফাল সিফাল কৰি যোৰহাট, গোলাঘাট, দেৰগাঁও, ডিব্ৰুগড়, তিনিচুকীয়া, লখিমপুৰ, ধেমাজি আদিটো খৰিৰ মেজি সজা দেখা যায়। গোলাঘাটৰ মহুৰামুখ আদি ঠাইত কলগছেৰে মেজি সজাৰ পৰিৱতে গোলাঘাট টাউন আৰু ইয়াৰ আশে আশে চাৰিটা গোটা বাহঁ বা তামোল পুতি ওপৰত উল্লেখ কৰাৰ দৰে খৰি জাপি মেজি সাজে। মেৰাপানীত মেজিটোৰ ওপৰত, এডাল সৰু বাহঁত ধেনু-কাডঁক ভীষ্মৰ প্ৰতীক হিচাপে লোৱা হয়। ডিব্ৰুগড় জিলাৰ মানকটা আদি ঠাইত কেৱল ৱাঁহেৰে মেজি সজা দেখা যায়। জিলাখনৰ কোনো ঠাইত কলগছ পুতি খৰিৰ মেজি সাজে। যোৰহাটতো চাৰিটা বাহঁৰ খুটা বা তামোলৰ খুটাঁ পুতি খৰিৰ মেজি সাজে বুলি জনা গৈছে। আগৰ দিনত খৰিৰ অভাৱ নাছিল বাবে মেজিবোৰ বহু ওখকৈ(দহ পোন্ধৰ ফুট) সজা হৈছিল। মেজি কোনে কিমান ওখকৈ সাজিব পাৰে, তাৰো অঘোষিত(আনন্দৰ) প্ৰতিযোগিতা চলিছিল। মেজিবোৰ ওপৰলৈ ক্ৰমান্বয়ে সৰুকৈ সজা হৈছিল। উজনিৰ খৰিৰ মেজিৰ পৰিৱতে নগাৱঁৰ কোনো কোনো ঠাইত মৰিগাঁও, গুৱাহাটী আৰু কামৰূপ, নলবাৰী, বৰপেটা, শোণিতপুৰ আদিত শুকান কলপাত, খেৰ, নৰা বা বিৰিণাৰে মেজি সজাৰ নিয়ম আছে। এই মেজি সাজিবৰ বাবে কলপাত, বিৰণা, খেৰ বা নৰাৰ উপৰিও গোটা বাহঁ আৰু বা কামী প্ৰয়োজন হয়। নলবাৰী জিলাত প্ৰথমে মূল বাহঁটো থিয়কৈ পুতি সেইটোক কেন্দ্ৰ কৰি, তাৰ পৰা চাৰি-পাচঁ ফুট আতঁৰত, সমান দূৰত্বত, বৰ্গক্ষেত্ৰাকাৰে হাঁদ-ছটা বাহঁ অলহ হেলনীয়াকৈ(যাতে বাহঁকেইটাৰ আগলৈ মূল বাহঁটোৰ আগত লাগে। )পুতি ওপৰফালে মূল বাহঁটোৰ আগত বন্ধা হয়। ইয়াৰ প্ৰতিটো বাহঁৰ আগত ডাল-পাত থাকে। চাৰিওফালে পোতা বাহঁকেইটাৰ মোজত, মূল বাহঁটোৰ চাৰিওফালে অৱশিষ্ট দীঘল-চুটি আন বাঁহ বা আগ, জেং আৰু ডাল-পাত অথবা আন সৰু-সুৰা খৰিৰ লগতে শুকান কলপাতেৰে প্ৰথমে মেজিটোৰ ভিতৰৰ অংশ পূৰোৱা হয়। তাৰ পাছত সেইবাৰৰ ওপৰত নৰা বা খেৰ জাপি দি দৌলৰ দৰে সুন্দৰকৈ সজাই তোলা হয়। কোনো কোনো অঞ্চলত কেৱল শুকান কলপাতেৰে অথবা নৰাৰে মেজি প্ৰস্তুত কৰে। নগাঁও, মৰিগাওঁ আদিত আকৌ প্ৰথমে গোটা বাঁহ পুতি লৈ তাক কেন্দ্ৰ কৰি তাৰ চাৰিওফালে বাহঁৰ কামিৰে, দৌল আকৃতিৰ এটা জঁকা তৈয়াৰ কৰি, তাত নৰা বা বিৰিণা বান্ধি দি মেজি সাজাৰ নিয়ম আছে। কোনো কোনো ঠাইত মেজিটো ধুনীয়া দেখাবলৈ মূৰত বিৰিণাৰে এপাহ ফুল সাজি লগাই দিয়ে। এই খেৰৰ মেজিবোৰ দহৰ পৰা বিছফুট পৰ্যন্ত ওখকৈ সজা হয়। নামনি অসমৰ খেৰৰ মেজিৰ চৰে শিৱসাগৰ, ডিব্ৰুগড় আদিৰ কোনো কোনো ঠাইত মূল কাঠৰ মেজিটোৰ কাষতে এটা দীঘল বাহঁত নৰা বা শুকান কলপাত বান্ধি এটা মেজি সজা হৈছিল। ইয়াক মেজিৰ ককায়েক বোলা হৈছিল। উৰুকাৰ সন্ধিয়া প্ৰীতিভোজ খোৱাৰ পাছত এই মেজি জ্বলাই সকলোৱে জুই পুৱায়। আনহাতে ৰাতি মেজি ৰাখিবলৈ কাষতে এটা ভেলাঘৰো সজা হৈছিল। এই ভেলাঘৰতে ডেকাসকলে গোটেই ৰাতি জুই পুঁৱাই মেজি ৰখে। কাহিলীপুৱাতে ভেলাঘৰ জ্বলাই, সেই জুইৰে গা গৰম কৰি গা ধুবলৈ যায় আৰু তিতাই-তিয়নিয়ে আহি ৰাতি চুৰ কৰি আনি, মোটাকৈ বান্ধি থোৱা শুকান জেওৰা খৰিৰে মেজি জ্বলায়। সামাজিকস্তৰত বা লোকাচাৰৰ দিশৰ পৰা অনুসন্ধান কৰিলে বুজা যায়, খেতি চপোৱাৰ সময়ত বন্য পশুৰ উপদ্ৰৱ বৃদ্ধি পায়। হাতী-মহে আহি জনপদ সমূহত অত্যাচাৰ কৰে আৰু পকা ধান আৰু শস্য বিনষ্ট কৰে। যাৰ ফলত গৰখীয়া বা খেতিয়কে জুই জ্বলায় আৰু পানীহিলৈ ফুটায় ধাননি আৰু পথাৰসমূহ ৰক্ষা কৰে। পিছলৈ ইয়ে বিৱৰ্তন বা ৰূপান্তৰ ঘটি উৰুকাৰ নাম পায়। তথ্য সংগ্ৰহ প্ৰান্তিক ১ জানুৱাৰী ২০১১, (নিতুল চাংমাই)

79872

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A7%B0%E0%A7%87-%E0%A6%AC%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%A4

চৰে-বৰাত

চৰে বৰাত, চৰাই ব্ৰত, চ’ৰেই বৰাত বা চৰাই পূজা হৈছে অসমৰ হাজোৰ এক লোক উৎসৱ। এই উৎসৱ এক প্ৰকাৰৰ ব্ৰত পালন অনুষ্ঠান। এই ব্ৰতক কাত্যায়নী ব্ৰত বুলিও কোৱা হয়। আঘোণ মাহৰ পূৰ্ণিমা তিথিৰ নিশা হাজো তথা ইয়াৰ নিকটৱৰ্তী কুলহাটী, শুৱালকুচি আদি অঞ্চলৰ সধবা আৰু কুমাৰী ছোৱালী সকলে ৰূপে-গুণে মনৰ পছন্দৰ পাত্ৰ লাভ কৰাৰ লগতে স্বামীৰ মংগল কামনাৰ বাবে এই ব্ৰত পালন কৰে। ৰীতি-নীতি একো একোটা চুবুৰীৰ কুমাৰী ছোৱালীবোৰ লগ হৈ কোনোবা এঘৰত বিশেষকৈ আহল-বহল ঠাই থকা গৃহস্থৰ চোতালত নতুবা নামঘৰৰ প্ৰাংগণত চৰাই ব্ৰত উৎসৱ পাতে। প্ৰায় এমাহমান আগৰে পৰা কুমাৰী ছোৱালীসকলে চৰাই পূজালৈ বুলি বিভিন্ন প্ৰকাৰে সাজু হয়। অনুষ্ঠানৰ বাবে তেওঁলোকে নৈৰ পাৰৰ আঠালেতীয়া বা আলতীয়া মাটি বিচাৰি নতুবা কুমাৰৰ ঘৰৰ পৰা মাটি সংগ্ৰহ কৰি চৰাই সজা কাম আৰম্ভ কৰে। এইদৰে সজা চৰাইবোৰ তিনিটা শ্ৰেণীত ভাগ কৰা হয়- জোৰা চৰাই, ঝুমুৰী চৰাই আৰু গোট চৰাই বা জলচৰ জীৱ, বিশেষকৈ কাছ তৈয়াৰ কৰে। প্ৰথমতে চৰাই বনাবলৈ মাটিখিনি দুহাতেৰে আটা মৰাদি মাৰি সাজু কৰি লোৱা হয়। প্ৰায় ৩ পৰা ৪ ইঞ্চিমান বিভিন্ন আকৃতিৰ সৰু সৰু চৰাই ৮ ৰ পৰা ১০ ইঞ্চিমান দীঘল বাঁহৰ কাঠিত গুজি চৰাইবোৰ বিন্ধাই ৰখা হয় এনেদৰে কেইবাটাও চৰাই একেলগে এটা ঘিলা পিঠা আকৃতিৰ মাটি এডোখৰত গুজি গুজি সজোৱা হয়। ভিন্ন আকৃতিৰ থুপ লগাই সজোৱা চৰাইবোৰক ঝুমুৰী বোলে। ডাঙৰ চৰাইবোৰ এহাতমান দীঘল বাঁহৰ কাঠিত এটা এটাকৈ নাইবা কাঠিডাল ফালি দুফলীয়া কৰি দুটা চৰাই গুজি দিয়া হয়। যি সকলে চৰাইবোৰ সুন্দৰকৈ ৰং বোলাই ধুনীয়াকৈ গঢ় দিব পাৰে তেনে কুমাৰীয়ে ভবামতে মনৰ জোখাৰে সুন্দৰ সুঠাম আকৰ্ষণীয় বৰ লাভ কৰে বুলি এক জনবিশ্বাস আছে। চৰাইবোৰ যাৰ হাতত যিদৰে গঢ় লয়। তেনে ভাবেই সাজি ৰ'দত শুকাবলৈ দিয়া হয়। চৰাই সজা সময়ত ছোৱালী সকলে নাম গাই- 'সাঁজোৱা সাঁজোৱা ৰূপহী সাঁজোৱা, মায়ে পুৰি মাৰে হিয়া। হেম বন তৰা যাক ৰাখিব নোৱাৰি দিলে চৰাইৰ তাত বিয়া। চৰাই সাজি হোৱাৰ পিছত এই চৰাইবোৰ ৰ'দত ভালকৈ শুকাবলৈ দিয়া হয়। পিছত চূণৰ প্ৰলেপ দি প্ৰাকৃতিক ভাৱে পোৱা ৰঙ যেনে হালধি, পূৰৈ শাকৰ পকা গুটি আদিৰে ৰঙ কৰা হয়। মূল ব্ৰত পালনৰ আগদিনা তেওঁলোকে মদনাচল আৰু কামেশ্বৰ পাহাৰৰ নামনি অঞ্চলৰ পৰা শৰ ফুল সংগ্ৰহ কৰি আনে। এই ফুল একমাত্ৰ চৰাই ব্ৰত উৎসৱত হে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ফুল সংগ্ৰহ কৰাৰ সময়তো বৰতী গাভৰু সকলে জোৰা নাম গাই- 'আজিহে চৰেই ফুল চিকিনে মিকিনে 'আজিহে চৰেই ফুল চিকিনে মিকিনে অত ৰাতি আছিলি ক'ত অত ৰাতি আছিলো কেদাৰোৰ পাহাৰোত গোপীসবে নমাইলা মোক নাওৰে নাও নাই পুখুৰীত পানী নাই কেনেকৈ হম মই সৰজু পাৰ। যেনে তেনে কৰি পাৰ কৰা লাহৰি গলোৰে হেমোহাৰ দিও॥' পূৰ্ণিমাৰ দিনা পুৱাৰ ভাগৰ পৰা ব্ৰত পালন কৰা হয়। তেওঁলোকে এই অনুষ্ঠানৰ বাবে পূজাৰ বেদী সজাৰ লগতে চুবুৰীয়া ডেকা সকলৰ হতুৱাই ৰভা দিয়া কলপুলি পোতা আদি কাম বোৰ কৰাই, পূজা পালন কৰা ঘৰৰ পদূলিটো বিবাহ অনুষ্ঠানৰ দৰে কলপুলি পোতা হয়। বেদী তৈয়াৰ কৰি গোবৰ-মাটিৰে সুন্দৰকৈ লেচি লোৱা হয়। এই বেদিতে কুমাৰী সকলে শুভেৰী সাজে। পূৰ্বতে শুভেৰী মন্দিৰৰ আৰ্হিত কুঁহিলাৰ সহায়ত শুভেৰী সজা হৈছিল যদিও বৰ্তমান ৰঙীন কাগজ আদিৰেই বেদিত শুভেৰী সজা হয়। নিয়ম অনুসৰি শুভেৰী তৈয়াৰ কৰাৰ পিছত এই অনুষ্ঠানত ডেকা সকলক অংশগ্ৰহণৰ অনুমতি দিয়া নহয়। সন্ধিয়া কুমাৰী সকলে নিজ হাতে বনোৱা চৰাইবোৰ এই বেদীত প্ৰতিষ্ঠা কৰা হয়। সকলোতকৈ সুন্দৰ হোৱা চৰাই কেইটা শুভেৰীৰ ভিতৰত ৰখা হয়। শুভেৰিটোৰ সমুখত হাতেৰে সৰুকৈ বনুৱা এখন ধনু আৰু এমুঠি কাঁড় ওলোমাই ৰখা হয়। পূজা আৰম্ভ কৰাৰ আগতে বৰতী সকলে ওচৰৰ নৈ, বা কুঁৱাৰ পৰা পানী তুলিবলৈ যায়। বামুণৰ হতুৱাই এইদৰে পানীতোলা ঘট এটি বেদীত প্ৰতিষ্ঠা কৰি পঞ্চদেৱতাৰ নামত পূজা আৰম্ভ কৰা হয়। পূৰ্বতে এইদৰে পূজাৰীৰ হতুৱাই পূজা কৰাৰ নিয়ম প্ৰচলন নাছিল। চৰাই পূজা নাৰীসকলৰ একচেতীয়া উৎসৱ। ইয়াত পুৰুষৰ নাম মাত্ৰহে স্থান। পুৰোহিতজনে শাস্ত্ৰীয় বিধিখিনি সম্পন্ন কৰাৰ পিছত মধ্যনিশা মূল অনুষ্ঠান আৰম্ভ হয়। বৰতী সকলে গীত মাত গাই নাচি বাগি বিভিন্ন ভংগীমাৰে গোটেই নিশা উজাগৰে কটায়। এই নৃত্য-গীতবোৰ প্ৰায়েই যৌন আবেদন পূৰ্ণ। পুৱাৰ ভাগত বৰতীসকলে শুভেৰী বিসৰ্জন দিয়ে। বিসৰ্জন দিয়াৰ লগেলগে চৰাই পূজা অনুষ্ঠান সম্পূৰ্ণ হয়। শেষত শুভেৰী বিসৰ্জন দি বৰতী সকলে মাহপ্ৰসাদ বিতৰণে কৰে আৰু অসমীয়া বিবাহ অনুষ্ঠানৰ দৰেই অতিথি আপ্যায়নৰ ব্যৱস্থা কৰা হয়। প্ৰচলিত বিশ্বাস চৰে-বৰাতৰ উৎপত্তিৰ লগত ৰামায়ণৰ সীতা হৰণ কাহিনীৰ সম্পৰ্ক জড়িত আছে বুলি ভৱা হয়। কাৰণ জটায়ু পক্ষীয়ে সীতাৰ নিমিত্তে আত্মবলিদান দিছিল আৰু ৰামক ৰাৱণৰ কথা অৱগত কৰি শ্ৰীৰাম আৰু সীতাৰ পুনৰ মিলন সম্ভৱ কৰি তুলিছিল। সেই অৰ্থতে বেদীত ধনু-কাঁড় ৰখা হয় বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। নাৰীৰ ধৈৰ্য, পতীব্ৰতা, একাগ্ৰতা, সৃষ্টিশীলতা আদি গুণ সমূহ চৰে-বৰাত অনুষ্ঠানৰ সৈতে জড়িত। এই উৎসৱে চৰাই প্ৰীতিৰো বাৰ্তা বহন কৰে বুলি ভৱা হয়। লোকবিশ্বাস অনুসৰি চৰাই পূজাই স্বামী-স্ত্ৰীৰ মিলন ঘটাই বিচ্ছেদ আঁতৰায়। কুমাৰী সকলে মনেৰে আশা কৰা ধৰণৰ ডেকা এজন স্বামী হিচাপে লাভ কৰিব বুলিও বিশ্বাস ৰাখে। পূজা শেষ হোৱাৰ পিছত চৰাইবোৰ নিজৰ নিজৰ ঘৰৰ গোঁসাই থাপনাত ৰখা হয়। চৰাই পূজা পালন বিভিন্ন গোপন ৰোগৰ প্ৰতিকাৰ কৰিব পাৰে বুলিও বিশ্বাস কৰা হয়। আদিতে অকুমাৰী ছোৱালীবিলাকে বোৱতী নৈৰ পাৰত এই পূজা ভাগ অনুষ্ঠিত কৰিছিল। ৰাধা আৰু গোপী সকলে হেনো শ্ৰীকৃষ্ণক পতি ৰূপে পাৱলৈ যমুনা নৈৰ পাৰত গৌৰীব্ৰত পালন কৰিছিল। এই পূজাভাগো তাৰে এটি ৰূপ বুলি পুৰণি কালৰ পৰাই এক প্ৰৱচন চলি আহিছে। তথ্যসূত্ৰ অসমৰ সংস্কৃতি অসমৰ

96130

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A7%81%E0%A6%B2%E0%A6%BF

চুলি

চুলি হৈছে ছালৰ নোমকূপৰ পৰা গজি উঠা এক প্ৰটিনযুক্ত আঁহ(প্ৰ’টিন ফিলামেণ্ট)। স্তন্যপায়ী জীৱৰ অন্যতম সংজ্ঞায়িত বৈশিষ্ট্য হৈছে চুলি। মানৱ শৰীৰৰ কিছুমান মিহি ছালৰ বাহিৰেও, ফোলিকলেৰে আবৃত ছাল থাকে, যি ফোঁপোলা আৰু মিহি চুলিৰে আবৃত থাকে। চুলি এক গুৰুত্বপূৰ্ণ জৈৱপদাৰ্থ, যি মূলতঃ প্ৰটিনেৰে গঠিত। চুলিৰ প্ৰতি অধিকাংশ আগ্ৰহ চুলিৰ বৃদ্ধি, চুলিৰ প্ৰকাৰ, আৰু চুলিৰ যত্নৰ ওপৰত কেন্দ্ৰিত। মানুহৰ শৰীৰৰ মূৰত গজা এই প্ৰটিন ফিলামেণ্টবোৰ চুলি বুলি জনা যায়, কিন্তু শৰীৰৰ বাকী অংশৰ আৰু জন্তুৰ শৰীৰৰ চুলিক নোম বুলি জনা যায়। চুলিৰে সৈতে যুগ যুগৰে পৰা নানা সংস্কৃতি জড়িত হৈ আছে, বিশেষকৈ ইয়াৰ প্ৰতিপালন, চুলি আঁতৰোৱা, চুলি বন্ধন আদিৰ সৈতে ধৰ্মীয় আৰু সামাজিক বিশ্বাসো সাঙোৰ খাই আছে।“চুলি’’ শব্দটোৱে সাধাৰণতে দুটা সুকীয়া গঠনক বুজায়: ১) ছালৰ তলৰ অংশ, যাক চুলিৰ গুৰি বোলা হয় ই ছালৰ ভিতৰলৈকে (ডাৰ্মিছ) সোমাই থাকে আৰু ই ষ্টেম চেলসমূহ ৰক্ষা কৰাৰ লগতে চুলি সৰি পৰাৰ পিছত চুলি পুনৰ গজোৱাৰ উপৰি নোমকূপৰ ঘাঁ নিৰাময় কৰি পিছত পুনৰ চুলি গজোৱাত সহায় কৰে। ২) চুলিৰ গুৰি, যি ছালৰ পৃষ্ঠৰ ওপৰলৈ ক্ৰমান্বয়ে বিস্তৃত, কঠিন ফিলামেণ্টেছ অংশ। চুলিৰ গুৰিৰ এটা ক্ৰছ ছেকচন মোটামুটিভাৱে তিনিটা জ’নত ভাগ কৰিব পাৰি। গঠন চুলিৰ আঁহৰ এটা গঠন বাহিৰৰ পৰা আৰম্ভ কৰি কেইবাটাও স্তৰেৰে গঠিত: বা ওলাই থকা অংশ যি কেইবাটাও সমতল আৰু পাতল কোষেৰে গঠিত, যিয়ে চুলিক ৰক্ষা কৰে। য’ত কোষৰ গঠনত “কেৰাটিন’’ বাণ্ডিল থাকে যিবোৰ মোটামুটিভাৱে ৰ’ডৰ এডালৰ দৰে হৈ থাকে। আঁহৰ কেন্দ্ৰত থকা এটা অসংগঠিত আৰু চুলিৰ গুৰিৰ মুকলি ঠাই বৰ্ণনা প্ৰতিডাল চুলি “মেডুলা’’, “কৰ্টেক্স’’, আৰু “কিউটিকল’’ৰ দ্বাৰা গঠিত। আটাইতকৈ ভিতৰৰ অংশ “মেডুলা’’ এটা মুকলি আৰু অগাঁথনিহীন অঞ্চল যি সদায় উপস্থিত নাথাকে। চুলিৰ তিনিটা স্তৰৰ ভিতৰত প্ৰথমটো “ক’ৰ্টেক্স’’ যি শক্তিশালী আৰু সুসংগঠিত আৰু দ্বিতীয়টো যান্ত্ৰিক শক্তি আৰু পানী গ্ৰহণৰ প্ৰধান উৎস। কৰ্টেক্সত “মেলানিন’’ থাকে, যিয়ে “মেলানিন’’ দানাসমূহৰ সংখ্যা, বিতৰণ আৰু প্ৰকাৰৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি চুলিৰ আঁহসমূহৰ ৰং স্থিৰ কৰে। মেলানিন সমানে ব্যৱধানত থাকিব পাৰে বা চুলিৰ প্ৰান্তৰ চাৰিওফালে গোট খাব পাৰে। ফ’লিকলৰ আকৃতিয়ে কৰ্টেক্সৰ আকৃতি নিৰ্ধাৰণ কৰে আৰু ফাইবাৰৰ আকৃতিয়ে চুলি কিমান পোন বা ডাঠ, সেইটো নিৰ্ধাৰণ কৰে। পোন চুলি থকা লোকৰ চুলিৰ আঁহ ঘূৰণীয়া হয়। গোলাকাৰ আৰু অন্যান্য আকৃতিৰ আঁহ সাধাৰণতে অধিক ঢৌ খেলোৱা বা কেকোৰা। কিউটিকল্ হৈছে বাহিৰৰ আৱৰণ। ইয়াৰ জটিল গঠন চুলি গজি উঠাৰ লগে লগে বিয়পি যায় আৰু “লিপিড’’ৰ একক আণৱিক স্তৰেৰে আবৃত হয় যিয়ে চুলিক পানীৰ পৰা নিবৃত কৰে। মানুহৰ মূৰৰ চুলিৰ এই বৈশিষ্ট্যসমূহ কিছুমান জাতি অনুসৰি বেলেগ বেলেগ হয়: বেছিভাগে আফ্ৰিকান বংশৰ লোকৰ প্ৰৱণতা থাকে ৬০-৯০ ব্যাস আৰু সমতল ক্ৰছ-ছেকচনৰ চুলি থকা, আনহাতে বেছিভাগেই ইউৰোপীয় বা মধ্যপ্ৰাচ্যৰ বংশৰ লোকৰ ব্যাস ৭০-১০০ আৰু অণ্ডাকাৰ চুলিৰ প্ৰৱণতা থাকে। ক্ৰছ-ছেকচন, আৰু বেছিভাগেই এছিয়ান বা নেটিভ আমেৰিকান বংশৰ লোকৰ চুলি ৯০-১২০ ব্যাসৰ আৰু ঘূৰণীয়া ক্ৰছ-ছেকচনৰ প্ৰৱণতা থাকে।প্ৰায় ২০ লাখ সৰু, নলীকা গ্ৰন্থি আৰু “ঘৰ্মগ্ৰন্থি’’, যিয়ে পানীৰ দৰে তৰল পদাৰ্থ উৎপন্ন কৰে যিয়ে বাষ্পীভৱনৰ দ্বাৰা শৰীৰক ঠাণ্ডা কৰে। চুলিৰ খোলা ঠাইত থকা গ্ৰন্থিবোৰে চৰ্বিযুক্ত পদাৰ্থ নিঃসৰণ উৎপন্ন কৰে যিয়ে চুলিক তেল দিয়ে।চুলিৰ বৃদ্ধি চুলিৰ গুৰিৰ ভিতৰত আৰম্ভ হয়। চুলিৰ একমাত্ৰ “জীৱন্ত’’ অংশটো ফোলিকলত পোৱা যায়। দেখা পোৱা চুলি অংশ হৈছে চুলিৰ গুৰি, যিয়ে কোনো জৈৱ-ৰাসায়নিক কাৰ্যকলাপ প্ৰদৰ্শন নকৰে আৰু ইয়াক “মৃত’’ বুলি গণ্য কৰা হয়। চুলিৰ শিপা বা গুৰিত চুলি গুৰি উৎপন্ন কৰা কোষবোৰ থাকে। চুলিৰ গুৰিৰ অন্যান্য গঠনসমূহৰ ভিতৰত আছে তেল উৎপন্ন কৰা “চেবাচিয়াছ গ্ৰন্থি’’ যিয়ে চুলি আৰু পেশীক তেল যোগান ধৰে, যাৰ সহায়ত চুলি থিয় হৈ গজি উঠিব পাৰে। শৰীৰৰ চুলি কম থকা মানুহৰ ক্ষেত্ৰত ইয়াৰ প্ৰভাৱৰ ফলত নোমকূপত গুটি হয়। চুলিৰ গুৰি অংশ চুলিৰ শিপা বা মূল বৃদ্ধিৰ এটা পৰ্যায়ত শেষ হয়। চুলিৰ গুৰিটো )ৰ ৰং বগা আৰু তাৰ বিন্যাস মূল ঠাৰিতকৈ কোমল আৰু ই ছালত থাকে যাক “চুলিৰ গুৰি’’ বুলি কোৱা হয়। চুলিৰ গুৰি আঁহযুক্ত সংযোগী কলা, কাঁচৰ দৰে পৰ্দা, বাহ্যিক শিপাৰ আৱৰণ, এপিথেলিয়াম স্তৰ আৰু দানাদাৰ স্তৰেৰে অভ্যন্তৰীণ শিপাৰ কুটিল আৱৰণ, কৰ্টেক্স আৰু মেডুলাৰে গঠিত। চুলিৰ ৰং চুলিৰ সকলো ৰং দুবিধ প্ৰাকৃতিক ৰঙৰ ফল। এই দুয়োবিধ ৰঞ্জক পদাৰ্থ মেলানিন প্ৰকাৰৰ, চুলিৰ গুৰিৰ ভিতৰত উৎপন্ন হয় আৰু চুলিৰ আঁহত পোৱা দানাত বান্ধ খাই থাকে। “ইউমেলানিন’’, বাদামী ৰঙৰ চুলি আৰু ক’লা চুলিৰ প্ৰধান ৰঞ্জক পদাৰ্থ, আনহাতে “ফিঅ'মেলেনিন’’, ৰঙা চুলিৰ প্ৰধান ৰঞ্জক পদাৰ্থ। সোণালী ৰঙৰ চুলি, চুলিৰ গুৰিত কম “ৰঞ্জন’’ পদাৰ্থ থকাৰ ফলত হয়। ধূসৰ ৰঙৰ চুলি, ছালত মেলানিন উৎপাদন হ্ৰাস বা বন্ধ হ’লে দেখা যায়, আনহাতে “পলিঅ’চিছ’’ হৈছে বগা চুলি (আৰু প্ৰায়ে চুলি সংলগ্ন হোৱা ছাল), সাধাৰণতে এনে ছালত যিবোৰত কেতিয়াও মেলানিন নাছিল, বা প্ৰাকৃতিকভাৱে বন্ধ হৈ গৈছিল, দেখা যায়। বগা চুলি বংশগতিৰ কাৰণেও হয় আৰু ই জীৱনৰ আৰম্ভণিৰ কালতে হোৱা দেখা যায়। মানুহৰ চুলি মানৱ শৰীৰৰ শ্লেষ্মাযুক্ত আৱৰণ যেনে, হাতৰ তলুৱা, ভৰিৰৰ তলুৱা আৰু ওঁঠৰ বাহিৰে আৰু নোমহীন ছালৰ বাহিৰে শৰীৰৰ সকলোতে চুলি গজে। চুলিৰ বৃদ্ধি তিনিটা সুকীয়া আৰু সমান্তৰাল পৰ্যায়ৰ সৈতে এটা নিৰ্দিষ্ট বৃদ্ধি চক্ৰ অনুসৰণ কৰে; “এনাজেন’’, “কেটাজেন’’, আৰু “টেল’জেন’’ পৰ্যায়; তিনিওটাৰে একেসময়তে মানুহৰ শৰীৰত বিকাশ ঘটে। প্ৰত্যেকৰে নিৰ্দিষ্ট বৈশিষ্ট্য থাকে যিয়ে চুলিৰ দৈৰ্ঘ্য নিৰ্ধাৰণ কৰে। শৰীৰত বিভিন্ন ধৰণৰ চুলি থাকে, য’ত “ভেলাছ চুলি’’ আৰু “এণ্ড্ৰজেনিক চুলি’’ আদিও থাকে, প্ৰত্যেকৰে নিজস্ব ধৰণৰ কোষীয় গঠন থাকে। বিভিন্ন গঠনে চুলিক অনন্য বৈশিষ্ট্য প্ৰদান কৰে, নিৰ্দিষ্ট উদ্দেশ্য পূৰণ কৰে, চুলিয়ে মূলতঃ, উষ্ণতা নিয়ন্ত্ৰণ আৰু ছালক সুৰক্ষা প্ৰদান কৰে। চুলিৰ বিন্যাস চুলিৰ বিভিন্ন ধৰণৰ বিন্যাসত থাকে। চুলিৰ বিন্যাসৰ তিনিটা মূল দিশ হ’ল গঠন, আয়তন আৰু স্থায়িত্ব। সকলো স্তন্যপায়ী প্ৰাণীৰ চুলি কেৰাটিনৰ দ্বাৰা গঠিত, গতিকে চুলিৰ গঠন চুলিৰ আৰ্হিৰ ভিন্নতাৰ উৎস চুলিৰ গুৰি নহয়। চুলিৰ কাৰ্ল পেটাৰ্ণৰ সৈতে জড়িত একাধিক তত্ত্ব জড়িত হৈ আছে। বিজ্ঞানীসকলে বিশ্বাস কৰিবলৈ লৈছে যে চুলিৰ গুৰিৰ আকৃতিৰ প্ৰভাৱ ব্যক্তিজনৰ চুলিৰ কোঁচাত পৰে। অতি ঘূৰণীয়া খাদ এটাই চুলিৰ ডালত কম ডাইছালফাইড বান্ধনিৰ উপস্থিতিৰ সম্ভেদ দিয়ে। অৰ্থাৎ উপস্থিত বান্ধনীবোৰ ইটোৱে সিটোৰ লগত পোনপটীয়াকৈ মিলি থাকে, যাৰ ফলত চুলি পোন হয়। চুলিৰ খাদ যিমানেই সমতল হয়, চুলি সিমানেই কুটিল হৈ পৰে, কাৰণ আকৃতিটোৱে অধিক চিষ্টাইনক একেলগে সংকুচিত হ’বলৈ অনুমতি দিয়ে যাৰ ফলত এটা বেঁকা আকৃতিৰ সৃষ্টি হয় যি প্ৰতিটো অতিৰিক্ত ডাইছালফাইড বন্ধনৰ লগে লগে আকৃতিত কুটিল হৈ পৰে। যিহেতু চুলিৰ গুৰিৰ আকৃতিয়ে চুলিৰ বক্ৰ আৰ্হি নিৰ্ধাৰণ কৰে, চুলিৰ গুৰিৰ আকাৰে ইয়াৰ ঘনত্বও নিৰ্ধাৰণ কৰে। চুলিৰ গুৰিৰ পৰিধি প্ৰসাৰিত হোৱাৰ বিপৰীতে চুলিৰ গুৰিৰ ঘনত্বও প্ৰসাৰিত হয়। ফলত এজন ব্যক্তিৰ চুলিৰ আয়তন পাতল, স্বাভাৱিক বা ডাঠ হ’ব পাৰে। চুলিৰ স্থায়িত্বক প্ৰায় সদায় তিনিটা ভাগত ভাগ কৰিব পাৰি: মিহি, মজলীয়া আৰু মোটা। এই বৈশিষ্ট্য চুলিৰ গুৰিৰ আয়তন আৰু সূতাৰ অৱস্থাৰ দ্বাৰা নিৰ্ধাৰিত হয়। মিহি চুলিৰ পৰিধি আটাইতকৈ ঠেক, মোটা চুলিৰ পৰিধি আটাইতকৈ বহল, আৰু মধ্যমীয়া চুলি এই দুটাৰ মাজৰ যিকোনো এটা হয়। শকত চুলিত পাতল বা মধ্যমীয়া চুলিতকৈ অধিক মুকলি ছাল থাকে যাৰ বাবে ই আটাইতকৈ বেছি ছিদ্ৰযুক্ত হয়। তথ্য সূত্ৰ

26923

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%8F%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A6%A8%20%E0%A6%9F%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A7%81%E0%A7%B0%E0%A6%BF%E0%A6%82

এলান ট্যুৰিং

এলান মেথিছন ট্যুৰিং সম্পূৰ্ণ নাম: ২৩ জুন ১৯১২ ৭ জুন ১৯৫৪) এগৰাকী ইংৰাজ গণিতজ্ঞ, তৰ্কবিজ্ঞানী সংকেতবিশ্লেষক আৰু কম্পিউটাৰ বিজ্ঞানী। কম্পিউটাৰ বিজ্ঞানৰ বিকাশত এখেতৰ বৰঙণি বিশেষভাৱে উল্লেখনীয়। এখেতে 'এলগৰিথম' আৰু 'গণনা' )-ৰ তাত্বিক ধাৰণাৰ বিকাশ সাধন কৰি 'ট্যুৰিং মেচিন' )-ৰ ধাৰণা প্ৰৱৰ্তন কৰিছিল। 'ট্যুৰিং মেচিন'ক 'সৰ্বাত্মক কম্পিউটাৰ' বুলিব পাৰি। ট্যুৰিঙক আধুনিক কম্পিউটাৰ বিজ্ঞান আৰু কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তাৰ জনক বুলি অভিহিত কৰা হয়। দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ কালত ট্যুৰিঙে ব্ৰিটিছ চৰকাৰৰ হৈ 'চৰকাৰী সংকেত আৰু সংকেত বাৰ্তা বিদ্যালয়'লৈ নিজৰ অৱদান আগবঢ়ায়। এই কালত জাৰ্মান বাহিনীৰ সংকেত পাঠোদ্ধাৰৰ বাবে ট্যুৰিঙে কেবাটাও উল্লেখযোগ্য সমাধান সূত্ৰ নিৰ্ণয় কৰে। জাৰ্মান মা যন্ত্ৰ'ৰ সংকেত বাৰ্তাৰ পাঠোদ্ধাৰ তেখেতৰ উল্লেখনীয় সফলতা। যুদ্ধৰ পাছত ট্যুৰিঙে 'ৰাষ্ট্ৰীয় ফিজিকেল গৱেষণাগাৰ'ৰ অধীনত 'স্বয়ংক্ৰিয় গাণনিক যন্ত্ৰ' )ৰ নিৰ্মাণ কাৰ্যত জড়িত হয়। ১৯৪৮ চনত ট্যুৰিঙে 'মানচেষ্টাৰ বিশ্ববিদ্যালয়'ৰ 'গাণনিক গৱেষণাগাৰ'ত যোগ দিয়ে। তাতেই তেখেত গণিতীয় জীৱবিজ্ঞানৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হয় আৰু 'ৰ ৰাসায়নিক ভিত্তিৰ ওপৰত এখন গৱেষণা পত্ৰ প্ৰকাশ কৰে। সমকামিতাৰ অপৰাধত ট্যুৰিঙ বিচাৰাধীন হয় ১৯৫২ চনত। সেই সময়ত সমকামিতাক এই অপৰাধ বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। ১৯৫৪ চনৰ ৭ জুন তাৰিখে নিজ গৃহত ট্যুৰিঙৰ মৃতদেহ উদ্ধাৰ হয়। মৃত্যুৰ কাৰণ আছিল চায়েনাইড বিষক্ৰিয়া। আদালতে এই মৃত্যুক আত্মহত্যাৰ ৰায় দিয়ে। ট্যুৰিঙৰ মাতৃ আৰু কেইগৰাকী মান আলোচকে ট্যুৰিঙৰ মৃত্যুক দুৰ্ঘটনাজনিত বুলিহে ক'ব খোজে। ২০০৯ চনত ট্যুৰিঙৰ প্ৰতি ব্ৰিটিছ চৰকাৰে কৰা ভুল স্বীকাৰ কৰি দুখ প্ৰকাশ কৰা হয়। ট্যুৰিঙক সমকামিতাৰ অপৰাধৰ পৰা নিৰ্দোযী বুলি ৰায় দিবলৈ ব্ৰিটিছ উচ্চ সদনত এখন বিল আগবঢ়োৱা হৈছে। বাল্যকাল আৰু শিক্ষা এলান ট্যুৰিঙৰ পিতৃ জুলিয়াছ মেথিছন ট্যুৰিং আৰু মাতৃ ইথেল ছাৰা। পিতৃ জুলিয়াছ ভাৰতৰ প্ৰশাসনীয় সেৱাৰ বিষয়া আছিল আৰু মাতৃ ইথেল ট্যুৰিং মাদ্ৰাজ ৰেল-ৰ মুখ্য অভিযন্তা আছিল। উৰিষ্যাৰ ছত্ৰপুৰ চহৰত জুলিয়াছ কৰ্মৰত থকাৰ সময়তে এলান ট্যুৰিং মাতৃগৰ্ভলৈ আহিছিল।। গৰ্ভস্থ সন্তানক ইংলেণ্ডত জন্ম দিয়াৰ মানসেৰে ট্যুৰিং দম্পতী ইংলেণ্ডলৈ ঘূৰি যায় আৰু ২৩ জুন তাৰিখে লণ্ডনত এলান ট্যুৰিঙৰ জন্ম হয়। পিতৃ-মাতৃয়ে কৰ্মসূত্ৰে ভাৰত আৰু ইংলেণ্ডৰ কেবাখনো চহৰলৈ বদলি হয় যদিও এলান আৰু ককায়েকক লণ্ডনতে এহাল দম্পতীয়ে চোৱাচিতা কৰিছিল। ছয় বছৰ বয়সত ট্যুৰিঙক স্কুলত ভৰ্তি কৰা হয়। গণিত আৰু বিজ্ঞানৰ বিষয়ত তেখেতৰ বিশেষ প্ৰতিভা তেতিয়াই প্ৰতিভাত হৈছিল। ১৪ বছৰ বয়সত ট্যুৰিঙক ছেৰব'ৰ্ণ স্কুলত ভৰ্তি কৰা হয়। ইয়াতো তেখেতৰ গণিত আৰু বিজ্ঞানৰ প্ৰতিভা দেখি বহুতো শিক্ষক চমকৃত হৈছিল, কিন্তু এই দুটা বিষয়ৰ প্ৰতি থকা বিশেষ ৰাপক বিদ্যালয় কৰ্তৃপক্ষই খুব ভাল চকুৰে চোৱা নাছিল। ধ্ৰুপদী শিক্ষাৰ অবিহনে প্ৰকৃত শিক্ষিত হ'ব নোৱাৰে বুলি স্কুল কৰ্তৃপক্ষই বিশ্বাস কৰিছিল। ১৬ বছৰ বয়সত ট্যুৰিঙে আইনষ্টাইনৰ লেখনী পঢ়াৰ সুযোগ পায়। ট্যুৰিঙে আইনষ্টাইনৰ কঠিন অংকসমূহৰ ধাৰণা তেতিয়াই আয়ত্ত কৰিছিল বুলি কোৱা হয়। কাৰণ তেখেতে পঢ়া আইনষ্টাইনৰ লেখনীৰে আধাৰতে তেওঁ নিউটনৰ গতিৰ ধাৰণাৰ লগত আইনষ্টাইনৰ পাৰ্থক্য ধৰা পেলাইছিল, যিটো সেই লেখনীত উল্লেখ কৰা হোৱা নাছিল। সেই সময়ত ট্যুৰিঙৰ ভাল বন্ধু আছিল ক্ৰিষ্ট'ফাৰ ম'ৰকম। কিন্তু ১৯৩০ চনত ম'ৰকম-ৰ মৃত্যু হয়। এই মৃত্যুৱে ট্যুৰিঙৰ জীৱনত বিশেষ প্ৰভাৱ পেলাইছিল, কাৰণ ইয়াৰ পাছতে ট্যুৰিঙে ধৰ্মীয় বিশ্বাসক অৱজ্ঞা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে আৰু নাস্তিক হৈ পৰে। উচ্চ শিক্ষা আৰু গাণিতিক বিজ্ঞানৰ প্ৰতি অৱদান ১৯৩১ চনত ট্যুৰিঙে কেমব্ৰিজৰ কিংছ কলেজত গণিত অধ্যয়ন কৰিবলৈ লয়। ১৯৩৪ চনত সন্মানসহ প্ৰথম শ্ৰেণীৰ স্নাতক ডিগ্ৰী লৈ তেখেত উত্তীৰ্ণ হয়। গৱেষণা পত্ৰ হিচাপে তেখেতে সমাধান কৰা -ৰ উচ্চ মানৰ কৰ্মৰাজীৰ বাবে তেখেতক কিংছ কলেজৰ ফেলো হিচাপে নিৰ্বাচিত কৰা হয়। অৱশ্যে ট্যুৰিঙে সমাধান কৰা সমস্যাকেইটা কিছু আগেয়েই আন এজন গণিতজ্ঞই সমাধান কৰিছিল, যদিও ট্যুৰিঙে সেইটো জনা নাছিল। কিংছ কলেজৰ ফেলো হিচাপে কৰ্মৰত অৱস্থাতে ট্যুৰিঙে আধুনিক কম্পিউটাৰ বিজ্ঞানৰ বাবে এটা চমকপ্ৰদ সিদ্ধান্ত আগবঢ়ায়। ১৯২৮ চনত গণিতজ্ঞ ডেভিদ হিলবাৰ্ট-এ সিদ্ধান্ত সমস্যা) আগবঢ়ায়। এই সমস্যটো কম্পিউটাৰ বিজ্ঞানৰ বাবে অতি প্ৰয়োজনীয় এটা গাণিতিক চৰ্তৰ প্ৰশ্ন আছিল। এই সমস্যাৰ ওপৰত ট্যুৰিঙে তেখেতৰ যুগান্তকাৰী গৱেষণা পত্ৰ (২৮ মে, ১৯৩৬ চনত দাখিল কৰা হৈছিল) এই পত্ৰতে ট্যুৰিঙে সমস্যা সমাধানৰ বাবে এক প্ৰাকল্পিক যন্ত্ৰৰ ধাৰণা প্ৰৱৰ্তন কৰে। এই যন্ত্ৰক নাম দিয়া হৈছিল 'ট্যুৰিং মেচিন'। ট্যুৰিঙে গাণিতিক ভাৱে দেখুৱাবলৈ সক্ষম হৈছিল, যে কিছুমান পৰিস্থিতিত যন্ত্ৰটোৱে বন্ধ কৰাৰ নিৰ্দেশ কেতিয়াও নাপাব পাৰে, আৰু তেনে অৱস্থাত সেই সমস্যা সমাধান কৰাৰ কোনো 'সমাধান সূত্ৰ' উলিয়াব নোৱাৰি। অৰ্থাৎ সকলো সময়তে সমাধানযোগ্য নহয়। হিলবাৰ্টৰ মূল সমস্যাটোৰ সমাধান উলিওৱাৰ উপৰিও ট্যুৰিঙৰ এই প্ৰমাণে দেখুৱাইছিল যে কিছুমান সমস্যা সমাধান যোগ্য নহ'লেও বহুত সমস্যা 'সমাধান সূত্ৰ'ৰ মাধ্যমেৰে সমাধান কৰা সম্ভৱ। যিবোৰ সমস্যাৰ এটা সাধাৰণ 'সমাধান সূত্ৰ' নিৰ্ণয় কৰিব পাৰি, তেনে সমস্যাবোৰ যন্ত্ৰৰ দ্বাৰাও সমাধান কৰিব পৰা যাব। লগে লগেই কম্পিউটাৰৰ ব্যৱহাৰৰ তাত্বিক গুৰুত্ব বাঢ়ি যায়। কম্পিউটিং গৱেষণাৰ বাবে বৰ্তমানেও ট্যুৰিং মেছিন এটা গৱেষণাৰ বিষয় বস্তু। ১৯৩৬ চনৰপৰা ১৯৩৮ চনলৈ এলান ট্যুৰিঙে প্ৰিন্সটনৰ ষ্টিটিউট ফৰ ভান্সড ষ্টাডিজত যোগ দিয়ে আৰু ১৯৩৮ চনত প্ৰিন্সটন বিশহববিদ্যালয়ৰপৰা পি.এইচ.ডি. লাভ কৰে। সংকেত বিশ্লেষণ কিন্তু এনে সময়তে দ্বিতীয় বিশ্বযু্দ্ধৰ ৰণদামামা বাজি উঠে, আৰু আহি -ত যোগ দিয়ে। জাৰ্মান গুপ্ত সংকেত বাৰ্তা )-ৰ পাঠোদ্ধাৰৰ কেবাটাও কামত ট্যুৰিঙে -ক সহায় কৰিছিল। কিন্তু তেখেতৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ অৱদান আছিল মা বাৰ্তাৰ পাঠোদ্ধাৰ পদ্ধতিৰ আৱিষ্কাৰ। ট্যুৰিঙে এনে পাঠোদ্ধাৰৰ বাবে সম্ভাৱনীয়তা আৰু পৰিসংখ্যাৰ ধাৰণা ব্যৱহাৰ কৰিছিল। এই কামৰ বাবে নামে এক ইলেক্ট্ৰ'-মেকানিকেল যন্ত্ৰ সাজি উলিওৱা হৈছিল। অৱশ্যে ইমানৰ পাছতো মাৰ পাঠোদ্ধাৰ সহজ কাম নাছিল। কাৰণ জাৰ্মানসকলে প্ৰায়েই মা যন্ত্ৰত সাল-সলনি কৰাৰ উপৰিও প্ৰায় প্ৰতিটো বাৰ্তাৰ বাবে নতুন নতুন পাছৱৰ্ড (সঠিক শব্দ নহয়) ব্যৱহাৰ কৰিছিল। ট্যুৰিঙৰ এই অৱদানৰ বাবে ১৯৪৫ চনত সন্মানেৰে ভূষিত কৰা হৈছিল। অৱশ্যে সংকেত পাঠোদ্ধাৰৰ কাৰ্যত ট্যুৰিং জড়িত থকাৰ কথা এই ঘটনাৰ ৩০ বছৰ পাছতহে ৰাজহুৱা কৰা হৈছিল। অইন বহু বিজ্ঞানীৰ দৰেই ট্যুৰিং আছিল অদ্ভুত খাম-খেয়ালী। এই সময়ত ট্যুৰিঙে প্ৰায়ে চাইকেলেৰে অহা-যোৱা কৰিছিল। চাইকেলখনৰ কিবা বিজুতিৰ বাবে প্ৰায়েই চেইন পৰি থাকিছিল। ট্যুৰিঙে পিছে কেতিয়াও চাইকেলখন ভাল নকৰালে। বৰং বাৰে বাৰে হিচাপ কৰি তেওঁ গণনা কৰি উলিয়াইছিল পেডেল কেইপাক মৰাৰ পাছত চেইন পৰে। তেখেতে পেডেলৰ পাকবিলাক গন্তি কৰি গৈছিল, আৰু চেইন পৰাৰ আগে আগেই চাইকেল ৰখাই নামি আকৌ চাইকেলত উঠিছিল! ট্যুৰিঙে দৈৰ্ঘ্য দুৰত্বৰ দৌৰৰো অভ্যাস কৰিছিল। এখন সভাত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ ব্লেচলি পাৰ্কৰ পৰা তেওঁ দৌৰি লণ্ডনলৈ আহিছিল। মাৰ লগতে ট্যুৰিঙে জাৰ্মান নৌ বিভাগৰ সংকেত পঠোদ্ধাৰৰ বাবে আন এটা যন্ত্ৰ সাজিছিল, নাম দিয়া হৈছিল, এই কামৰ বাবে ট্যুৰিঙে নতুন ধৰণৰ পাৰিসাংখ্যিক বিশ্লেষণ পদ্ধতি ব্যৱহাৰ কৰিছিল, যাক পাছলে নাম দিয়া হৈছে। ইয়াৰ লগতে ৰেডিঅ' বাৰ্তা গোপনকৈ পঠিয়াবৰ বাবেও ট্যুৰিঙে কাম কৰিছিল। তেখেতে আৱিষ্কাৰ কৰা পদ্ধতি যুদ্ধত ব্যৱহাৰ কৰা নহ'ল যদিও, পাছলৈ ইয়াৰ আধাৰতে দূৰৱৰ্তী সংকেত প্ৰক্ষেপণৰ বাবে ব্যৱহৃত বিভিন্ন কোড পদ্ধতি গঢ় লৈ উঠে। প্ৰাথমিক কম্পিউটাৰ আৰু ট্যুৰিং পৰীক্ষা দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত এলান ট্যুৰিঙৰ সংকেত পাঠোদ্ধাৰৰ কাৰ্যত জড়িত হৈ ইংলেণ্ডৰ চৰকাৰৰ পৰা বিশেষ সন্মান লাভ কৰাৰ কথা আগৰ অধ্যায়তে কৈ অহা হৈছে। এই কাৰ্যৰ মুখ্য সদৰ আছিল নামৰ এখন সৰু ঠাই। ইয়াৰ কাম কৰাৰ থকাৰ সময়তে ট্যুৰিঙে নিজ সহকৰ্মী জোআন ক্লাৰ্কক বিবাহৰ প্ৰস্তাৱ আগবঢ়াইছিল। কিন্তু বাগদত্তাৰ আগত নিজৰ সমকামিতাৰ কথা প্ৰকাশ কৰাৰ পাছত এই সম্বন্ধ ভাঙি যায়। ১৯৪৫ আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰত আঁচনিৰ অধীনত এটা বৈদ্যুতিন কম্পিউটাৰ সজাৰ কাম আৰম্ভ কৰা হয়। ইংলেণ্ডতো প্ৰতিযোগিতাৰ মনোভাৱেৰে বৈদ্যুতিন কম্পিউটাৰ নিৰ্মাণৰ কাম আৰম্ভ কৰা হয়, আৰু ইয়াৰে জ্যেষ্ঠ মুখ্য বিজ্ঞান প্ৰাধিকাৰীৰ পদত ট্যুৰিঙক অধিষ্ঠিত কৰা হয়। এই আঁচনিৰ অধীনত স্বয়ংক্ৰিয় গাণনিক যন্ত্ৰ ))-ৰ নিৰ্মাণ কাৰ্য আৰম্ভ হয়। -ক 'প্ৰ'গ্ৰাম সাঁচিব পৰা কম্পিউটাৰ' হিচাপে সাজি উলিওৱাৰ প্ৰয়াস কৰা হৈছিল। এই কম্পিউটাৰত ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ ট্যুৰিঙে সাজি উলিয়াইছিল, যিটো প্ৰথম ব্যৱহৃত কম্পিউটাৰ প্ৰগ্ৰামিং লেংগুৱেজ। অৱশ্যে ট্যুৰিঙৰ তাত্বিক অগ্ৰগতিৰ বাহিৰে -ৰ প্ৰকৃত নিৰ্মাণৰ কাম অলপো আগবঢ়া নাছিল। ১৯৪৭ চনত -আঁচনিৰ পৰিচালক সংস্থা -য়ে ট্যুৰিঙক কেমব্ৰিজ বিশ্ববিদ্যালয়ত অধ্যাপনাৰ কামত নিয়োগ কৰে। অধ্যাপনা কালতে ট্যুৰিঙে স্নায়ুবিজ্ঞান আৰু ফিজিঅ'লজীত মনোনিবেশ কৰে আৰু তাৰ আধাৰতে 'স্নায়ৱিক জাল' )-ৰ ধাৰণা সম্বলিত এখন গৱেষণা পত্ৰ -লৈ প্ৰেৰণ কৰে। 'স্নায়ৱিক জাল'-ৰ ধাৰণা কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তাৰ ক্ষেত্ৰত অতি প্ৰয়োজনীয় ধাৰণা। -ৰ অনীহাৰ বাবেই -ৰ নিৰ্মাণৰ কাম পিছ পৰি ৰয়, আৰু আমেৰিকাত চলি থকা গৱেষণা বহুদূৰ আগবাঢ়ি যায়, আৰু ১৯৪৯ চনত -ৰ নিৰ্মাণ সম্পূৰ্ণ হয়। এই সময়খিনিত ট্যুৰিঙৰ গৱেষণাৰ কাম-কাজ কিছু স্তিমিত হয় যদিও তেখেতে দৈৰ্ঘ্য দূৰত্বৰ খোজ কঢ়াত বিশেষ ভাৱে মনোনিবেশ কৰে। কেবাটাও অপেছাদাৰী প্ৰতিযোগিতাত তেখেতে বিজয়ীৰ পুৰস্কাৰ লাভ কৰিছিল, আনকি ১৯৪৮-চনৰ অলিম্পিক খেলৰ বাবে ব্ৰিটিছ দলত তেখেতৰ নাম অন্তৰ্ভুক্ত হোৱাৰো সম্ভাৱনা আছিল। কেমব্ৰিজৰ বসবাস কৰা কালচোৱাত নেভিল জনছন নামে এগৰাকী গণিতৰ ছাত্ৰৰ লগত ট্যুৰিঙৰ প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক গঢ়ি উঠে। এই সময়তে এলান ট্যুৰিঙে নিজৰ সমকামিতাৰ কথা খোলাখুলিকৈয়ে ৰাজহুৱা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। ১৯৯৪ চনত ভন নিউমেনৰ অনুৰোধ মৰ্মে এলান ট্যুৰিং আহি মানচেষ্টাৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ উপ-অধীক্ষক পদবীত যোগ দান কৰে। অৱশ্য এই সময়খিনিত কম্পিউটাৰ বিজ্ঞানৰ প্ৰতি ট্যুৰিঙৰ বিশেষ অৱদান পোৱা নাযায়। এই সময়ত তেখেতে বিভিন্ন বিষয় সম্পৰ্কে চিন্তা-চৰ্চা আৰম্ভ কৰে। এই সানমিহলি কামবোৰৰ মাজতে তেখেতে দৰ্শনৰ জাৰ্নেল -ত নামে এক সুদূৰপ্ৰভাৱী প্ৰবন্ধ প্ৰকাশ কৰে। এই প্ৰবন্ধতে তেখেতে কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তাৰ দাৰ্শনিক দিশত কেবাটাও মূল্যবান মতবাদ আগবঢ়ায়। ইয়াতেই 'ট্যুৰিঙৰ পৰীক্ষা' )-ৰ বিষয়ে কোৱা হৈছিল। 'ট্যুৰিঙৰ পৰীক্ষা' কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তাৰ দিশত এটা উল্লেখনীয় অৱদান, আৰু বৰ্তমানেও ইয়াৰ প্ৰাসংগিকতা বিদ্যমান। ট্যুৰিঙ পৰীক্ষাত এগৰাকী সাধাৰণ বুদ্ধি সম্পন্ন সঁচা মানুহে একে সময়তে এজন সঁচা মানুহ আৰু এটা কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তাসম্পন্ন যন্ত্ৰৰ লগত মিথস্ক্ৰিয়া কৰে কৰে আৰু সেই মিথস্ক্ৰিয়াৰ ভিত্তিত ব্যক্তিগৰাকীয়ে ক'ব লাগিব কোনজন সঁচা, কোনটো কৃত্ৰিম বুদ্ধিৰ যন্ত্ৰ। যেতিয়াই মানুহজনে প্ৰশ্নোত্তৰ আধাৰত এই পাৰ্থক্য নিৰ্ণয় কৰিব নোৱাৰা অৱস্থা এটা পাব, তেতিয়াই কৃত্ৰিম বুদ্ধিমত্তাক স্বাভাৱিক বুদ্ধিমত্তাৰ পৰ্যায় পোৱা বুলিব পাৰি। গণিতীয় জীৱবিজ্ঞান ট্যুৰিং পৰীক্ষাৰ লগতে একে সময়তে এলান ট্যুৰিঙে জীৱবিজ্ঞানৰ বিকাশ আৰু বৃদ্ধিৰ গাণিতিক তত্ত্ব )কিছুমান প্ৰণয়ন কৰে। সেই সময়তে ট্যুৰিঙে গণিতৰ এটা অদ্য অমীমাংসিত সমীকৰণ 'ৰাইমান জেটা সমীকৰণ'-ৰ ওপৰতো কম্পিউটাৰ প্ৰয়োগ কৰি সমাধান কৰাৰ চেষ্টা কৰে। ১৯৫১ চনত ট্যুৰিং ৰয়েল ছোছাইটিৰ সভ্য নিৰ্বাচিত হয়। ট্যুৰিঙৰ বিচাৰ আৰু শাস্তি ১৯৫২ চনৰ জানুৱাৰী মাহত ট্যুৰিঙৰ চিনাকি হয় আৰ্নল্ড মাৰে-ৰ সৈতে। এই চিনাকিৰ সূত্ৰে দুয়োজনৰ মাজত যৌন সম্বন্ধ গঢ়ি উঠে। মাৰে-ৰ সহযোগত ট্যুৰিঙৰ ঘৰত হোৱা চুৰিৰ অনুসন্ধানত দুয়োজনৰ মাজত থকা সমকামী সম্পৰ্কৰ কথা পোহৰলৈ আহে। ৩১ মাৰ্চ ১৯৫৩ চনত সমকামিতাৰ বাবে ট্যুৰিঙৰ ওপৰত মোকৰ্দমা আৰম্ভ হয়। সেই সময়ত ইংলেণ্ডৰ আইন অনুসৰি সমকামিতাক অপৰাধ বুলি বিবেচনা কৰা হৈছিল। মোকৰ্দমাৰ সময়ত ট্যুৰিঙে নিজৰ সমকামিতাৰ কথা মুকলিকৈ মানি লয় আৰু এই সম্বন্ধত কোনো দোষৰ কথা মনলৈ নহা বুলি দোহাৰে। বিচাৰত ট্যুৰিং দোষী সাব্যস্ত হয় আৰু এবছৰৰ জেল অথবা যৌন-ইচ্ছা ৰোধকাৰী হ'ৰমনৰ বেজী লোৱাৰ ৰায় দিয়া হয়। ট্যুৰিঙে বেজী ল'বলৈ মান্তি হয় আৰু এবছৰলৈ ইষ্ট্ৰ'জেনৰ বেজী লৈ থাকে। এই বেজীৰ প্ৰভাৱত ট্যুৰিঙৰ যৌন ক্ষমতা নোহোৱা হোৱাৰ লগতে স্তন নাৰীৰ দৰে হ'বলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। সমকামিতাৰ দোষত দোষী সাব্যস্ত হোৱাৰ লগে লগে ট্যুৰিঙৰ বিভিন্ন সা-সুবিধা কৰ্তন কৰা হয়। লগতে ৰাষ্ট্ৰীয় নিৰাপত্তা জনিত বিষয়তো তেখেত জড়িত আছিল নেকি তাৰ ওপৰত অনুসন্ধান আৰম্ভ কৰা হয়। সেই সময়ত চলি থকা শীতল যুদ্ধৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত ছোভিয়েট ৰাছিয়াই দুগৰাকী সমকামী ব্যক্তিক দেশৰ বিৰূদ্ধে স্পাই হিচাপে নিয়োগ কৰা হৈছিল বাবেই ট্যুৰিঙৰ ওপৰতো সন্দেহৰ দৃষ্টি পৰিছিল। মৃত্যু ১৯৫৪ চনৰ ৮ জুন তাৰিখে ট্যুৰিঙৰ ঘৰৰ বন কৰা মহিলাগৰাকীয়ে আহি তেখেতক মৃত অৱস্থাত পায়। তেখেতৰ সম্মুখত মেজত এটা আধা-খোৱা আপেল পোৱা গৈছিল আৰু ট্যুৰিঙৰ মৃত্যুৰ কাৰণ হিচাপে পোৱা গৈছিল চায়েনাইডৰ বিষক্ৰিয়া। ১২ জুনৰ দিনা ট্যুৰিঙৰ দেহ চিতাত তোলা হয়। ট্যুৰিঙৰ মৃত্যুক আদালতে আত্মহত্যা বুলি ৰায় দিছিল। এই বিষক্ৰিয়া দুৰ্ঘটনাজনিত নে আত্মহত্যা সেয়া সঠিককৈ নিৰ্ণয় কৰিব পৰা হোৱা নাই। ব্ৰিটিছ চৰকাৰৰ মৰণোত্তৰ দুখপ্ৰকাশ আৰু ৰাজকীয় ক্ষমাদান ২০০৯ চনৰ ১০ ছেপ্টেম্বৰ তাৰিখে হাজাৰৰ সংখ্যাত স্বাক্ষৰ কৰা এখন আপীলৰ উত্তৰত ব্ৰিটিছ চৰকাৰৰ হৈ প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ দ্বাৰা স্বাক্ষৰিত এক পত্ৰত ট্যুৰিঙৰ প্ৰতি কৰা ভুল স্বীকাৰ কৰি দুঃখ প্ৰকাশ কৰা হয়। ব্ৰিটিছ চৰকাৰৰ প্ৰতি এলান ট্যুৰিঙক নিৰ্দোষ বুলি স্বীকৃতি দিবলৈ আন এখন আপীল কৰা হয়। কিন্তু এই পত্ৰৰ উত্তৰত ব্ৰিটিছ চৰকাৰে মন্তব্য কৰে, "সেই সময়ৰ আইন ব্যৱস্থা অনুযায়ী যি ৰায় দিয়া হৈছিল, তাক ঘূৰাই লোৱাৰ আধিকাৰ নাই। সেই সময়ত কৰা ভুলৰ পৰিতাপো এতিয়া কৰা সম্ভৱ নহয়, সেয়ে ইতিহাসক সলনি কৰাৰ চেষ্টা কৰাৰ পৰিৱৰ্তে আমি অনাগত দিনত যাতে তেনে ভুল নকৰোঁ তাৰ বাবেহে প্ৰতিশ্ৰতিবদ্ধ হোৱা উচিত। ২০১৩ চনৰ ২৪ ডিচেম্বৰ তাৰিখে ব্ৰিটেইনৰ ৰাণীয়ে এলান ট্যুৰিঙক মৰণোত্তৰ ভাৱে ক্ষমাদান কৰে। দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ পাছত ৰাণীয়ে ক্ষমাদান কৰা ব্যক্তিৰ সংখ্যা মাত্ৰ চাৰিগৰাকী। তথ্যউৎস তথ্য সমল 2012, 224 978-3-486-71366-4 (2008). 978-0-470-22905-7 (1997). (1976). 0-7167-0463-3 1959, 300 1967, 1986 1997 (1985) 0-8186-7739-2 অধিক জানিবলৈ 2001. 2011, 978-0-375-42372-7 2006 2012, 978-1-107-02058-0 বাহ্যিক সংযোগ 100 2012: গৱেষণা পত্ৰ যুক্তৰাজ্যৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি কম্পিউটাৰ এলজিবিটি সম্প্ৰদায়ৰ

38316

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%AF%20%E0%A6%B6%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%AE%E0%A6%BE

আদ্য শৰ্মা

আদ্য শৰ্মা (৫ নৱেম্বৰ, ১৯২৯ ২২ ফেব্ৰুৱাৰী, ২০১৫) অসমৰ এগৰাকী চিত্ৰশিল্পী। তেখেতৰ জন্মস্থান নলবাৰী জিলাৰ মাখিবাহা। অসমৰ বিভিন্ন ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰ দলৰ কলা-নিৰ্দেশক হিচাপেও তেখেতে কাম কৰি গৈছে। নলবাৰী চহৰত বেনাৰ আৰু ছাইনবোৰ্ড লিখা এটা প্ৰতিষ্ঠান 'চিত্ৰালয়'ৰ মাজেৰে তেওঁ পেশাদাৰী শিল্পী হিচাপে জীৱন আৰম্ভ কৰে। পাছলৈ নলবাৰীতেই 'ৰংঘৰ' নামে এটা কলা-সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান আৰম্ভ কৰে। ১৯৫৪ চনত 'ৰংঘৰ'ৰ চালিতেই তেখেতে আৰম্ভ কৰে 'নলবাৰী আৰ্ট স্কুল'। ব্যক্তিগত জীৱনত চিৰকুমাৰ আদ্য শৰ্মাই নলবাৰী আৰ্ট স্কুলকেই বাসস্থান হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিছিল। ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰৰ প্ৰাৰম্ভিক কালতেই তেখেত ইয়াৰ লগত জড়িত হৈ ভ্ৰাম্যমাণৰ মঞ্চ নিৰ্মাণ, কাৰিকৰী বৈশিষ্ট্য আদি নিৰ্ণয় কৰাত অংশ লৈছিল। বিষ্ণু ৰাভা বঁটা, নলবাৰী ৰত্ন বঁটা আদি সন্মানেৰে বিভূষিত আদ্য শৰ্মা নলবাৰী বাসীৰ মাজত 'গুৰুজী' নামেৰে জনাজাত আছিল। তেখেতক সন্মানসহকাৰে 'জীৱন শিল্পী' বুলি অভিহিত কৰা হৈছে। জন্ম আৰু শৈশৱ আদ্য শৰ্মাৰ জন্ম হৈছিল নলবাৰী জিলাৰ মাখিবাহা গাঁৱত ১৯২৯ চনৰ ৫ নৱেম্বৰ তাৰিখে। পিতৃ আৰু মাতৃৰ নাম ক্ৰমে চন্দ্ৰ নাথ শৰ্মা আৰু ঘুনুচাপ্ৰিয়া দেৱী। পিতৃ এগৰাকী খনিকৰ শিল্পী আছিল। পৰিয়ালটোৰ দুখীয়া অৱস্থাৰ বাবে আদ্য শৰ্মাই বিদ্যালয়ৰ শিক্ষা লাভ কৰিব পৰা নাছিল। জীৱিকা আৰ্জনৰ বাবেই তেখেতে ১৯৪৩ চনত নাগালেণ্ডলৈ গৈ ডিমাপুৰৰ ওচৰৰ মণিপুৰ ৰোডত থকা ব্ৰিটিছ সেনাৰ ২২ ডি অ' ডিৰ পেইণ্টিং বিভাগত সাধাৰণ কৰ্মচাৰী হিচাপে নিয়োজিত হৈছিল। কৰ্মজীৱন ব্ৰিটিছ সেনাৰ অধীনত কাম কৰি থকাৰ সময়তে বিভাগটোৰ মুৰব্বী বিষয়াজন স্মিথে তেখেতক অংকনৰ কৌশল শিকাবলৈ লয়। কিন্তু ১৯৪৬ চনত ব্ৰিটিছ সেনাৰ শিবিৰ উঠি যোৱাত আদ্য শৰ্মা নিবনুৱা হৈ পৰে আৰু নলবাৰীলৈ উভতি আহে। নলবাৰীলৈ উভতি আহি তেখেতে প্ৰথমে বেনাৰ ছাইনবোৰ্ড আদি অঁকা এটা চিত্ৰালয় খোলে। ইয়াত তেওঁ বেনাৰ, চাইনবোৰ্ড আদি লিখাৰ লগতে ফটো বন্ধোৱা আদিও কৰিছিল। পঞ্চাশৰ দশকত তেখেতে নলবাৰীৰ পি.এন.চি. ৰোড-ত 'ৰংঘৰ' নামেৰে এটা কলা-সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান গঢ়ি তোলে। 'ৰংঘৰ'ৰ চালিতেই ১৯৫৪ চনত ছবি অঁকাৰ শিক্ষা দিয়া 'নলবাৰী আৰ্ট স্কুল' স্থাপন কৰে। ১৯৭২ চনত 'নলবাৰী আৰ্ট স্কুল' নলবাৰী চহৰৰ শান্তিপুৰ অঞ্চলৰ আদ্য শৰ্মাৰ স্বগৃহলৈ স্থানান্তৰ কৰা হয়। ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰৰ লগত আদ্য শৰ্মা ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰৰ লগত জড়িত আছিল অচ্যুত লহকৰৰ প্ৰযোজিত অসমৰ প্ৰথমখন ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰ নটৰাজ থিয়েটাৰৰ লগতেই। তাৰ আগেই তেখেতৰ বিভিন্ন যাত্ৰা-পাৰ্টি আৰু পেছাদাৰী অপেৰা পাৰ্টিৰ বাবে পট-অঙ্কন আদিৰ কাম কৰি আহিছিল। নটৰাজ থিয়েটাৰত তেখেতে গজেন বৰুৱা আৰু ত্ৰৈলোক্য শৰ্মাৰ লগত ৰূপাংকনৰ কাম কৰিছিল। পাছলৈ আদ্য শৰ্মাই অন্যান্য ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰ দলৰ সৈতেও জড়িত হৈ পৰে আৰু কেবাটাও নাট্যদলৰ কলা-নিৰ্দেশক হিচাপে কাম কৰে। তেখেতৰ দ্বাৰা কলা-নিৰ্দেশিত কহিনুৰ থিয়েটাৰৰ 'টাইটানিক' নাটকৰ কাৰিকৰী কুশলতা বিশেষ ভাৱে চৰ্চিত হৈছিল। চিত্ৰ-শিল্পী হিচাপে আদ্য শৰ্মাই নীৰৱিচ্ছিন্ন ভাৱে ছবি অঁকাৰ লগতে নলবাৰী আৰ্ট স্কুলৰ যোগেৰে নতুন চিত্ৰকৰক শিক্ষাদানৰ কামতো ব্ৰতী হৈ আহিছিল। ব্যক্তিগত জীৱন নলবাৰী আৰ্ট স্কুল প্ৰাংগনতে ঘৰ সাজি থাকিবলৈ লোৱা আদ্য শৰ্মা চিৰকুমাৰ আছিল। মৃত্যু ২০১৫ চনৰ ২২ নৱেম্বৰ দেওবাৰে বিয়লি ৫.৪৭ বজাত নলবাৰীৰ এখন ব্যক্তিগত চিকিৎসালয়ত আদ্য শৰ্মাই মৃত্যুবৰণ কৰে। মৃত্যুৰ পাছত তেখেতৰ নশ্বৰ দেহ প্ৰথমে উপজা স্থান মাখিবাহালৈ নিয়া হয়, আৰু পাছত নলবাৰীলৈ ওভতাই অনা হয়। সোমবাৰৰ দিনটোত নলবাৰী আৰ্ট স্কুল-ত তেখেতৰ শৱদেহত গুণমুগ্ধই শ্ৰদ্ধা যাচে, আৰু বিয়লি দুই বজাত নলবাৰী ৰাজহুৱা শ্মশানত তেখেতৰ শেষকৃত্য সম্পন্ন কৰা হয়। তেখেতৰ ছাত্ৰ আৰু শিল্পী নলিনী দাস আৰু আব্দুল মান্নানে আদ্য শৰ্মাৰ পদচিহ্ন সংগ্ৰহ কৰি নলবাৰী আৰ্ট স্কুলৰ সংগ্ৰহালয়ত সংৰক্ষণ কৰে। বঁটা আৰু সন্মান আদ্য শৰ্মাই নিম্নোক্ত বঁটা সমূহ লাভ কৰা উপৰিও তেখেতক বিভিন্ন অনুষ্ঠান-প্ৰতিষ্ঠানে সম্বৰ্দ্ধনা জনাই আহিছে। তেখেতক সম্বৰ্ধনা জনোৱা অনুষ্ঠানসমূহৰ ভিতৰত নলবাৰী জিলা ছাত্ৰ সন্থাঁ, কহিনুৰ থিয়েটাৰ, নিউ আৰ্ট প্লেয়াৰ্ছ, জ্যোতিৰূপা, ষ্টেট বেংক অৱ ইণ্ডিয়া, অসম শিল্পী সমাজ, নলবাৰী হৰি মন্দিৰ, ক্ষীৰোদা বৰুৱা একাংক নাটক প্ৰতিযোগিতা (মৰিগাঁও), কুমাৰ ভাস্কৰ নাট্য মন্দিৰ সমিতি (গুৱাহাটী) আদি। বিষ্ণু ৰাভা বঁটা (১৯৯৯) শিল্পীজ্যোতি বটা ৱাইজমেন এৱাৰ্ড প্ৰণৱ বৰুৱা শিল্পী বঁটা আৱাহন থিয়েটাৰ বঁটা নলবাৰী ৰত্ন (২০১২) তথ্য উৎস অসমৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি অসমৰ চিত্ৰশিল্পী নলবাৰী জিলাৰ প্ৰসিদ্ধ

75479

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%95%E0%A7%8D-%E0%A6%9B%E0%A6%95%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A7%87%E0%A6%9F%E0%A7%87%E0%A6%9B%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%20%E0%A6%A6%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%B6%E0%A6%A8

প্ৰাক্-ছক্ৰেটেছীয় দৰ্শন

প্ৰাক্-ছক্ৰেটেছীয় দৰ্শনক গ্ৰীক দৰ্শনৰ আৰম্ভণি-কাল বুলিও ক’ব পাৰি। প্ৰাচীন এই গ্ৰীক দৰ্শনটোৰ আৰ্ৱিভাৱ ঘটিছিল ছক্ৰেটিছৰ আগতে। প্ৰাক্-ছক্ৰেটেছীয় দাৰ্শনিকসকলক ব্ৰহ্মাণ্ড বিজ্ঞান, ব্ৰহ্মাণ্ডৰ আদিমতম অৱস্থা, ব্ৰহ্মাণ্ডৰ পদাৰ্থবোৰে আকৃষ্ট কৰিছিল। তেওঁলোকৰ অনুসন্ধানে প্ৰাকৃতিক পৃথিৱী, মানৱ সমাজ, নীতিকথা আৰু ধৰ্মক সমৃদ্ধ কৰিছিল। ঈশ্বৰ-নিৰ্দেশিত কাৰ্যকলাপৰ পৰিৱৰ্তে তেওঁলোকে প্ৰাকৃতিক নিয়মৰ আধাৰত ব্যাখ্যাৰ সন্ধান কৰিছিল। তেওঁলোকৰ কৰ্মৰাজি আৰু লিখা-মেলাৰ প্ৰায়বোৰেই হেৰাই গৈছে। তেওঁলোকৰ দৃষ্টিভংগীৰ সামান্য উমান পোৱা যায় পৰৱৰ্তী সময়ৰ লেখকসকলৰ ৰচনাত, যাক “টেষ্টিমনিয়া” বুলি কোৱা হয়। প্ৰাচীন গ্ৰীক পৃথিৱীতেই দৰ্শনে এক সাৰুৱা ভূমি লাভ কৰিছিল, কিয়নো তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ প্ৰতিৱেশী সভ্যতাসমূহৰ লগত ঘনিষ্ঠতা বৰ্তাই চলিছিল। স্বতন্ত্ৰ সভ্য সমাজৰো উত্থান ঘটিছিল। থেলছ, এনাক্সিমেণ্ডাৰ আৰু এনাক্সিমেনেছৰ জৰিয়তে প্ৰাক্-ছক্ৰেটেছীয় দৰ্শনে ষষ্ঠ খ্ৰীষ্টপূৰ্বত পাতনি মেলে। তেওঁলোকে পৃথিৱীৰ ‘আৰ্চি’ -যাৰ অৰ্থ “উৎপত্তি”, “পদাৰ্থ” অথবা “নীতি” হ’ব পাৰে)-ক যথাক্ৰমে পানী, আপেইৰন (অসীম), আৰু ‘নাউছ’ (মন বা বুদ্ধিমত্তা) বায়ুৰ দ্বাৰা নিয়ন্ত্ৰিত হয় বুলি উল্লেখ কৰিছিল। আনতিনিগৰাকী প্ৰাক্-ছক্ৰেটেছীয় দাৰ্শনিক আছিল সমীপৱৰ্তী আইনিয়ান চহৰৰ। তেওঁলোক হৈছে-জেনোফেনছ্, হেৰাক্লিটাছ, আৰু পাইথাগোৰাছ। জেনোফেনছে ঈশ্বৰৰ নৰৰূপীকৰণ সম্বন্ধে কেতবোৰ সমালোচনা কৰি পৰিচিত হৈছিল। হেৰাক্লিটাছ জুইক পৃথিৱীৰ উৎপত্তিৰ কাৰণ বুলি অভিহিত কৰিছিল আৰু ‘অস্থায়িত্ব’ সন্দৰ্ভত উক্তি প্ৰদান কৰিছিল, যিসমূহ বুজিবলৈ অতি জটিল। পাইথাগোৰাছে মতবাদ দাঙি ধৰিছিল যে বিশ্ব-ব্ৰহ্মাণ্ডখন সংখ্যাৰ দ্বাৰা তৈয়াৰ হৈছে। পঞ্চম খ্ৰীষ্টপূৰ্বত ইলেয়াটিক স্কুলৰ পাৰমেনিডেছ, ইলিয়াৰ জেনো আৰু মেলিছাছ চৰ্চালৈ আহিছিল। পাৰমেনিডেছে দাবী তুলিছিল যে, কেৱল এটা মাত্ৰ বস্তুৰহে অস্তিত্ব থাকিব পাৰে আৰু একোৰেই পৰিৱৰ্তন নঘটে। জেনো আৰু মেলিছাছে পাৰমেনিডেছৰ দাবীক সমৰ্থন কৰিছিল। এনাক্সাগোৰাছ আৰু এম্পেড’ক্লিছে ব্ৰহ্মাণ্ড-সৃষ্টিৰ বিষয়টোক ‘বহুত্ববাদী দৃষ্টি’ৰে নিৰীক্ষণ কৰিছিল। ‘অণুবাদ’ৰ সমৰ্থন কৰি আৰু কেৱল পদাৰ্থ তথা ‘নিৰাকাৰ’ৰহে অস্তিত্ব আছে বুলি মত দি লিউচিপাচ আৰু ডেমোক্ৰিটাচো জনাজাত হৈছিল। ছফিবাদীসকলে সমালোচনাত্মক চিন্তা আৰু দাৰ্শনিক আপেক্ষিকতাক আগুৱাই নিছিল। পৰিভাষা এইসকল দাৰ্শনিকক চিহ্নিত কৰিবলৈ প্ৰাক্-ছক্ৰেটিছীয় পৰিভাষাটো ঊনবিংশ শতিকাত গ্ৰহণ কৰা হৈছিল। জাৰ্মান দাৰ্শনিক জে.এ. এবাৰহাৰ্ডে ওঠৰ শতিকাৰ শেষৰফালে শীৰ্ষক শব্দযুগল ব্যৱহাৰ কৰি এই পৰিভাষাটো পোনপ্ৰথমবাৰৰ বাবে উল্লেখ কৰে। প্ৰাৰম্ভিক সময়ৰ সাহিত্যত এওঁলোকক “ফিজিকয়” হিচাপে বুজোৱা হৈছিল। আনহাতে তেওঁলোকৰ কৰ্মৰাজিক কোৱা হৈছিল ‘ফিজিঅ’লগয়’। ছক্ৰেটিছৰ জন্মৰ পূৰ্বতে আৰ্ৱিভাৱ আৰু বিকশিত হোৱা প্ৰকৃতি আৰু ব্ৰহ্মাণ্ড-সম্পৰ্কীয় চিন্তা-দৰ্শনৰ গুৰি ধৰা এইসকল দাৰ্শনিকে যি অনুসন্ধানমূলক পৰিৱৰ্তনৰ সূচনা কৰিছিল, তাকেই বুজাবলৈ উক্ত পৰিভাষাটো ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। ছক্ৰেটিছ আৰু তেওঁৰ উত্তৰপুৰুষসকল মূলত: পৰিচালিত হৈছিল নীতিকথা আৰু ৰাজনীতিৰ দ্বাৰা। এই বিশেষ পৰিভাষাটোৰ কিছুমান অসুবিধাও আছে। কিয়নো ছক্ৰেটিছৰ আগৰ এচাম দাৰ্শনিকেও নীতিকথা আৰু ভাল জীৱনৰ সন্ধানত আগ্ৰহ দেখুৱাইছিল। ইয়াৰোপৰি, এই পৰিভাষাটোৱে বুজাই যে ছক্ৰেটিছৰ পূৰ্বৰ দাৰ্শনিকসকল ছক্ৰেটিছতকৈ কম গুৰুত্বপূৰ্ণ অথবা তেওঁলোকৰ চিন্তাৱলী ধ্ৰুপদী কালছোৱাৰ দৰ্শনৰ বাবে যথোপযুক্ত মঞ্চ নহয়। কালানুক্ৰমিক দিশতো এই পৰিভাষাটো অশুদ্ধ, কিয়নো প্ৰাক্-ছক্ৰেটিছ সময়ৰ শেষৰ দাৰ্শনিকসকল ছক্ৰেটিছৰ সমকালীন আছিল। উৎস প্ৰাক্-ছক্ৰেটিছীয় দাৰ্শনিকৰ নামমাত্ৰ অংশৰহে এতিয়া অস্তিত্ব আছে। সেইছোৱা কালৰ সৱিশেষ জ্ঞান আমি লাভ কৰিছোঁ তেওঁলোকৰ পৰৱৰ্তী লেখক প্লেটো, এৰিষ্ট’টল, ডায়’জেনছ, লেৰিটাছ, ছিম্পলিছিয়াছ আৰু প্ৰাৰম্ভিক সময়ৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মতত্ত্ববিদৰ পৰা; যেনে-আলেকজেণ্ড্ৰিয়াৰ ক্লেমেণ্ট আৰু ৰোমৰ হিপ্প’লাইটাছ। কিছুমান ৰচনাৰ নাম দিয়া হৈছে অথবা ‘প্ৰকৃতিৰ সন্দৰ্ভত’। এইধৰণৰ ৰচনাক ‘টেষ্টিমনিয়া’ বুলি জনা যায় আৰু ৰচনাকাৰসকল সততে পক্ষপাতিত্বৰ স্বীকাৰ হয়। কেতিয়াবা এইসকল প্ৰাক্-ছক্ৰেটিছীয় দাৰ্শনিকে নিজৰ দৃষ্টিভংগীৰ সমৰ্থনত ব্যৱহাৰ কৰা যুক্তিৰ প্ৰকৃত সুৰ বুজাত অসুবিধা হয়।তেওঁলোকৰ ভাষাটোও কেতিয়াবা দুৰ্বোধ্য হৈ উঠে। প্লেটোৱে এইসকল দাৰ্শনিকৰ উদ্ধৃতি দাঙি ধৰিছে যদিও তেওঁলোকৰ মতবাদক উপস্থাপন কৰোঁতে কোনো আগ্ৰহ দেখুওৱা নাই। এৰিষ্ট’টল কিছু ক্ষেত্ৰত নিখুঁত যদিও তেওঁ নিজৰ দৰ্শনৰ দৃষ্টিৰেহে সেই মতবাদবোৰক চাইছে। এৰিষ্ট’টলৰ উত্তৰসুৰী থিঅ’ফ্ৰেছটাছে নামেৰে এখন বিশ্বকোষ প্ৰণয়ণ কৰিছিল যিখন প্ৰাক্-ছক্ৰেটিছীয় কালৰ মান্য কৰ্ম হিচাপে স্বীকৃত। এইখন ইতিমধ্যেই হেৰাইছে যদিও ছিম্পলিছিয়াছ এইখনৰ দ্বাৰা গভীৰভাৱে প্ৰভাৱিত হৈছে। তথ্যসূত্ৰ

97906

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9C%E0%A7%81%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A7%80

জুবিলী

জুবিলী আমাজন প্ৰাইম ভিডিঅ’ত সম্প্ৰচাৰিত এখন হিন্দী ভাষাৰ ভাৰতীয় পিৰিয়ড ড্ৰামা। বিক্ৰমাদিত্য মতৱানেই নিৰ্মাণ আৰু পৰিচালনা কৰা ধাৰাবাহিকখন আন্দোলন ফিল্মছ, ৰিলায়েন্স এণ্টাৰটেইনমেণ্ট আৰু ফেণ্টম ষ্টুডিঅ’ই প্ৰযোজনা কৰিছে। ইয়াত প্ৰসেনজিৎ চেটাৰ্জী, অপাৰশক্তি খুৰানা, অদিতি ৰাও হায়দৰী, সিদ্ধান্ত গুপ্তা, ৱামিকা গব্বী আৰু ৰাম কাপুৰ আদি দ্বিগজ অভিনেতাই অভিনয় কৰিছে। ২০২৩ চনৰ ৭ এপ্ৰিল তাৰিখে ধাৰাবাহিকখন মুক্তি দিয়া হৈছিল। প্লট ভাৰত বিভাজন আৰু স্বাধীনতা লাভলৈ ঠিক এমাহ আছে; বোম্বাইস্থিত ৰয় ষ্টুডিঅ'ৰ মালিক শ্ৰীকান্ত ৰয়ে তেওঁৰ নতুন ছবি ‘সংঘৰ্ষ’ৰ বাবে এজন নতুন নায়কৰ সন্ধান কৰিছে। জামছেদ খান নামৰ এগৰাকী মঞ্চ অভিনেতা এই চৰিত্ৰটিৰ বাবে নিৰ্বাচিত হৈছিল যদিও ৰয়ৰ পত্নী তথা তাৰকা অভিনেত্ৰী সুমিত্ৰা কুমাৰীৰ সৈতে থকা প্ৰেমৰ সম্পৰ্কৰ বাবে তেওঁক নাকচ কৰা হয়। খানক আনিবলৈ বুলি ৰয়ে নিজে সুমিত্ৰা কুমাৰীক লক্ষ্ণৌলৈ পঠাইছিল যদিও সুমিত্ৰাক ঘূৰাই আনিবলৈ নিজৰ সোঁহাত স্বৰূপ বিনোদ দাসক লক্ষ্ণৌলৈ পঠিয়ায়। লক্ষ্ণৌলৈ ৰেলযাত্ৰাত, বিনোদে জামছেদৰ আটাইতকৈ ভাল বন্ধু নাট্যকাৰ জয় খান্নাক লগ পায়। খান্না পৰিয়ালৰ কৰাছীত এটা থিয়েটাৰ কোম্পানী আছে। বিনোদে সুমিত্ৰা কুমাৰীক তেওঁৰ সৈতে বোম্বাইলৈ ঘূৰি যাবলৈ সৈমান কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে, কিন্তু সুমিত্ৰা কুমাৰী নিজৰ সিদ্ধান্তত অটল হৈ থাকে আৰু জামছেদৰ সৈতে কৰাছীলৈ পলাই যোৱাৰ পৰিকল্পনা কৰে। বিনোদে জামছেদক লগ পায়, যি এক বেলেগ ছদ্মনাম ব্যৱহাৰ কৰি এখন থিয়েটাৰত অভিনয় কৰিবলৈ ওলাইছিল। ৰেলযোগে কৰাছীলৈ ৰাওনা হবলৈ বুলি জামছেদে গোপনে থিয়েটাৰৰ পৰা বাহিৰলৈ ওলায় আৰু ঘটনাক্ৰমে বিনোদ দাসক লগ পায়। ইতিমধ্যে ৰাজপথত দাঙ্গা আৰম্ভ হোৱাত তেওঁলোকে ৰেল ধৰিব নোৱাৰে আৰু বিনোদে জামছেদক আহত কৰি দাংগাত মৰিবলৈ এৰি দি নিজে পলাই যায়। বোম্বাইলৈ উভতি আহি বিনোদে সকলোকে জামছেদ খান কৰাছীলৈ উভতি গল বুলি কয় আৰু ৰয়ৰ সন্মুখত ‘সংঘৰ্ষ’ চলচ্চিত্ৰৰ বাবে মদন কুমাৰৰ চৰিত্ৰটিৰ অডিচন দিয়ে। তেওঁৰ অভিনয়ৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হৈ ৰয়ে জামেছদ খানৰ ঠাইত বিনোদ দাসক মদন কুমাৰ ৰূপে চুক্তিবদ্ধ কৰে সংঘৰ্ষ হিট হয় আৰু বিনোদ দাস ওৰফে মদন কুমাৰ ষ্টাৰ ৰূপে পৰিগণিত হয় ইফালে, জয়, যাৰ পৰিয়ালে কৰাছীত তেওঁলোকৰ থিয়েটাৰ কোম্পানী আৰু ঘৰ হেৰুৱাইছিল, শৰণাৰ্থী হিচাপে বোম্বাইলৈ আহে। জয়ে নিজৰ কাহিনীৰে ‘টেক্সি ড্ৰাইভাৰ’নামেৰে এখন ছবি পৰিচালনা কৰিবলৈ মন কৰে আৰু বিনোদ দাসৰ সৈতে থকা চিনাকীৰ জৰিয়তে ৰয়ক লগ কৰে। কিন্তু ৰয়ে তেওঁৰ প্ৰস্তাৱ অগ্ৰাহ্য কৰে আৰু বিনোদকো (মদন) জয়ৰ ছবিৰ নায়ক হোৱাত বাধা আৰোপ কৰে। চমচেৰ সিং ৱালিয়া জয়ৰ ছবি প্ৰযোজনা কৰিবলৈ আগবাঢ়ি আহে আৰু ৱালিয়াৰ উপ-পত্নী নিলোফাৰক ছবিৰ নায়িকা আৰু নিজে নায়ক ৰূপে জয়ে ছবিৰ কাম আৰম্ভ কৰে। এই চিনেমাখন জনপ্ৰিয় হয় বিনোদ দাস ওৰফে মদন কুমাৰৰ সৈতে প্ৰেমৰ সম্পৰ্কৰ বাবে নিলোফাৰক বাদ দি, সুমিত্ৰা কুমাৰীক নায়িকা ৰূপে লৈ জয়ে নতুন ছবিৰ কাম আৰম্ভ কৰে। নিলোফাৰ আৰু মদন কুমাৰৰ চিনেমা ‘ৰাজ মহল’ ফ্লপ হয়, আনহাতে সুমিত্ৰা কুমাৰী আৰু জয়ৰ চিনেমা ‘বাইজু আৱৰা’ হিট হয়। জয় ষ্টাৰ ৰূপে পৰিগণিত হয় আৰু ৰয়ে জয়ৰ সৈতে ছবি নিৰ্মাণ কৰিবলৈ বুলি তেওঁক মাতি পঠিয়ায়। ইতিমধ্যে ৰাজনৈতিক সন্ধিৰ বাবে ছোভিয়েট আৰু আমেৰিকাই ভাৰতৰ সৈতে মিলি ছবি নিৰ্মাণৰ সিদ্ধান্ত লৈছিল আৰু বহুতো প্ৰযোজক, পৰিচালক আৰু অভিনেতা-অভিনেত্ৰীক ৰাজনৈতিক ছবি নিৰ্মাণৰ বাবে চুক্তিবদ্ধ কৰিছিল। ৰয় আছিল মৌলিক ছবি নিৰ্মাণকাৰী। তেওঁ কোনো দলৰে সৈতে আপোচ নকৰাত ফন্দি কৰি বিপক্ষই তেওঁক আয়কৰৰ জালত পেলায় আৰু সৰ্বশ্ৰান্ত হৈ ৰয়ে আত্মহনন কৰে। পৰোক্ষভাৱে বিনোদ কুমাৰে জামছেদক হত্যা কৰাৰ তথ্যও পোহৰলৈ আহে আৰু জামছেদৰ মৃত্যু, ৰয়ৰ মৃত্যু আৰু ধাৰত পোত যোৱা ৰয় ষ্টুডিঅ'ক উদ্ধাৰ কৰিব নোৱাৰি সুমিত্ৰা কুমাৰীয়েও আত্মহনন কৰে। শ্ৰীকান্ত ৰয় আৰু সুমিত্ৰা কুমাৰী, দুয়ো পতি-পত্নীৰ অংশীদাৰীত্বত ৰয় ষ্টুডিঅ' নিৰ্মাণ হৈছিল। দুয়োৰে মৃত্যুৰ পাছত স্বাভাৱিকতে ৰয় টকীজ বন্ধ হৈ যায়। চৰিত্ৰসমূহ প্ৰসেনজিৎ চেটাৰ্জী শ্ৰীকান্ত ৰয় ৰূপে অপাৰশক্তি খুৰানা বিনোদ দাস/ মদন কুমাৰ চৰিত্ৰত অদিতি ৰাও হায়দৰী সুমিত্ৰা কুমাৰী, ৰয়ৰ পত্নী সিদ্ধান্ত গুপ্তা জয় খান্না নন্দিশ সন্ধু জামছেদ খান ৱামিকা গব্বী নিলোফাৰ কুৰেছি নিলু ৰাম কাপুৰ চমচেৰ সিং ৱালিয়া শ্বেতা বসু প্ৰসাদ ৰত্না দাস, বিনোদ দাসৰ পত্নী সুখমনি লাম্বা কিৰণ সিং সেঠী অৰুন গোভিল নাৰায়ণ খান্না, জয়ৰ দেউতাক মুক্তি ২০২৩ চনৰ ১৭ মাৰ্চ তাৰিখে, আমাজন প্ৰাইম ভিডিঅ’ই ধাৰাবাহিকখনৰ মুক্তিৰ তাৰিখ ঘোষণা কৰে, আৰু ইয়াক ২০২৩ চনৰ ৭ এপ্ৰিল তাৰিখে মুক্তি দিয়া হয়। স্বীকৃতি দ্য ইণ্ডিয়ান এক্সপ্ৰেছৰ শুভা গুপ্তাই লিখিছে "জুবিলীয়ে কৌশলেৰে আমাক সেই ক’লা-বগা যুগলৈ ঘূৰাই লৈ যায় যেতিয়া ষ্টুডিঅ’বোৰ প্ৰকৃত পাৱাৰ-চেণ্টাৰ আছিল, য’ত তেওঁলোক তেওঁলোকৰ নায়ক-নায়িকাসকলৰ লক, ষ্টক আৰু বেৰেলৰ গৰাকী আছিল। এন ডি টি ভিৰ শৈৱাল চেটাৰ্জীয়ে ৫টা ষ্টাৰৰ ভিতৰত জুবিলীক চাৰে চাৰিটা ষ্টাৰ দি এই ধাৰাবাহিকখনৰ উচ্চ প্ৰশংসা কৰি কৈছে যে, ১৯৪৭ চনৰপৰা ১৯৫৩ চনৰ মাজৰ সময়খিনিৰ অস্থিৰতা জুবিলীত সুন্দৰকৈ দেখুওৱা হৈছে আৰু কেইবা দশকৰ ঔপনিৱেশিক আধিপত্য সহ্য কৰাৰ পিছত এই খণ্ডটোৱে মুক্ত ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰীয় পৰিচয় সৃষ্টিত সহায় কৰা নতুন ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিছে। তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ আমাজন প্ৰাইম ভিডিঅ’ দূৰদৰ্শন ধাৰাবাহিক হিন্দী ভাষাৰ দূৰদৰ্শন ধাৰাবাহিক আমাজন প্ৰাইমত সম্প্ৰচাৰিত

48088

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A6%A7%E0%A7%81%E0%A6%A8%E0%A6%BF%E0%A6%95%20%E0%A6%AA%E0%A6%A6%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%A5%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%9C%E0%A7%8D%E0%A6%9E%E0%A6%BE%E0%A6%A8

আধুনিক পদাৰ্থবিজ্ঞান

আধুনিক পদাৰ্থবিজ্ঞান বুলিলে নিউটনৰ পৰৱৰ্তী কালছোৱাত বিকশিত হোৱা পদাৰ্থবিজ্ঞানৰ ধাৰণাসমূহক বুজোৱা হয়। আচলতে ভৌতিক পৰিঘটনাসমূহক ধ্ৰুপদী তত্ত্বৰে ব্যাখ্যা আগবঢ়াবলৈ যাওঁতে কিছুমান আসোঁৱাহ ৰৈ গৈছিল। সেইবাবে প্ৰকৃতিৰ নীতি-নিয়মসমূহ সঠিকভাৱে বুজিবলৈ নিউটনৰ দিনৰ ধ্ৰুপদী তত্ত্বক অতিক্ৰম কৰি কিছুমান নতুন বিকশিত তত্ত্বৰ প্ৰয়োজন হৈছিল। প্ৰকৃতিৰ গূঢ়াৰ্থ বুজিবলৈ কোৱাণ্টাম বলবিজ্ঞান, আইনষ্টাইনৰ আপেক্ষিকতাবাদ তত্ত্ব অথবা দুয়োটাৰে আৱশ্যক হৈছিল। দৰাচলতে আধুনিক পদাৰ্থবিজ্ঞান বুলিলে কুৰি শতিকাৰ প্ৰথমভাগত জন্ম হোৱা তত্ত্ব বা ইয়াৰ প্ৰভাৱত পৰৱৰ্তী সময়ছোৱাত বিকশিত পদাৰ্থবিজ্ঞানৰ যিকোনো ক্ষেত্ৰকে বুজোৱা হয়। কম বেগ আৰু দীৰ্ঘ দূৰত্ব হৈছে ধ্ৰুপদী পদাৰ্থবিজ্ঞানৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংগ। কিন্তু আধুনিক পদাৰ্থবিজ্ঞানে একেবাৰে চূড়ান্ত অৱস্থাবোৰহে বিশ্লেষণ কৰে। উদাহৰণস্বৰূপে কোৱাণ্টাম পৰিঘটনাসমূহ পৰমাণুৰ পৰ্যায়ৰ আকাৰতহে (প্ৰায় ১০−৯ মিটাৰ) দৃশ্যমান হয়। আনফালে আপেক্ষিকতাবাদৰ প্ৰভাৱসমূহ একেবাৰে পোহৰৰ বেগৰ পৰ্য্যায়তহে (প্ৰায় ৩ ১০৮ মিটাৰ/ছেকেণ্ড) দৃষ্টিগোচৰ হয়। সাধাৰণতে কোৱাণ্টাম আৰু আপেক্ষিক প্ৰভাৱসমূহ যিকোনো পৰ্য্যায়ৰ স্কেলতে বিৰাজমান, কিন্তু দৈনন্দিন জীৱনত সিহঁতৰ প্ৰভাৱ প্ৰায় নগণ্য। থূলমূল আভাস আক্ষৰিক অৰ্থৰে চাবলৈ গ'লে আধুনিক পদাৰ্থবিজ্ঞান হৈছে সময়ৰ লগত খাপ খোৱা পদাৰ্থবিজ্ঞান। এইটো অৰ্থত ধ্ৰুপদী পদাৰ্থবিজ্ঞানৰ কিছু অংশও আধুনিক। কিন্তু প্ৰায় ১৮৯০ চনৰ পিছৰ কালছোৱাত আৱিষ্কৃত কোৱাণ্টাম বলবিজ্ঞান, আপেক্ষিকতাবাদ আদি তত্ত্বই মানুহৰ দৃষ্টিভংগীৰ ব্যাপক পৰিৱৰ্তন ঘটাইছে। সেইবাবে পদাৰ্থবিজ্ঞানৰ যিবোৰ অংশত কোৱাণ্টাম বলবিজ্ঞান বা আপেক্ষিকতাবাদৰ প্ৰভাৱ পৰিছে, সেইবোৰকহে আধুনিক পদাৰ্থবিজ্ঞানৰ আওতাত ৰখা হয়। আৰু এইটো অৰ্থতে 'আধুনিক পদাৰ্থবিজ্ঞান' শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰা হয়। চূড়ান্ত পৰিস্থিতিবোৰ অধ্যয়ন কৰিবলৈ আধুনিক পদাৰ্থবিজ্ঞানৰ সহায় লোৱা হয়। ক্ষুদ্ৰাতিক্ষুদ্ৰ পৰিস্থিতিবোৰৰ (নিম্ন উষ্ণতা, নিম্ন দূৰত্ব ইত্যাদি) ক্ষেত্ৰত কোৱাণ্টাম প্ৰভাৱ পৰিস্ফূত হয়, আনফালে বৃহৎ পৰিসৰৰ ক্ষেত্ৰত (অতি উচ্চ বেগ, দীৰ্ঘ দূৰত্ব ইত্যাদি) আপেক্ষিকতাবাদৰ প্ৰভাৱ দেখা যায়। এই দুই চূড়ান্ত পৰিস্থিতিৰ মাজৰ ভাগত ধ্ৰুপদী আচৰণবোৰে প্ৰভাৱ বিস্তাৰ কৰে। উদাহৰণস্বৰূপে কোঠালিৰ উষ্ণতাত গেছ এটাৰ আচৰণ অধ্যয়ন কৰিবলগীয়া হ'লে, বেছিভাগ পৰিঘটনাৰ বাবেই ধ্ৰুপদী তত্ত্ব মেক্সৱেল-ব'ল্টজমেন বিস্তাৰণৰ সহায় লোৱা হ'ব। কিন্তু পৰম শূন্য উষ্ণতাৰ ওচৰত মেক্সৱেল-ব'ল্টজমেন বিস্তাৰণে গেছৰ দৃশ্যমান আচৰণ ব্যাখ্যা কৰিব নোৱাৰে। তাৰ পৰিৱৰ্তে আধুনিক পদাৰ্থবিজ্ঞানৰ তত্ত্ব ফাৰ্মি-ডিৰাক বা ব'স-আইনষ্টাইন বিস্তাৰণহে প্ৰয়োগ কৰিবলগীয়া হয়। বহুক্ষেত্ৰত কম বেগ আৰু দীৰ্ঘ দূৰত্বৰ বাবে আধুনিক পদাৰ্থবিজ্ঞানৰ তত্ত্বসমূহ প্ৰয়োগ কৰিও ধ্ৰুপদী পদাৰ্থবিজ্ঞানৰ ফলাফলসমূহ ঘূৰাই পাব পাৰি। ইয়াৰ ফলত লাভ কৰা ফলাফলবোৰক ধ্ৰুপদী সীমা বোলা হয়। আক্ষৰিকভাৱে চাবলৈ গ'লে "আধুনিক পদাৰ্থবিজ্ঞান" বুলিলে আজিৰ দিনলৈ পদাৰ্থবিজ্ঞানত যিমানবোৰ জ্ঞান সঞ্চয় হৈছে, গোটেইখিনি সামৰি লোৱা হ'ব। সেই অৰ্থত ১৮৯০ চনৰ পদাৰ্থবিজ্ঞানখিনিও আধুনিক। ১৮৯০ চনৰ ভাল পদাৰ্থবিজ্ঞানৰ পাঠ্যপুথি এখনত অন্তৰ্ভুক্ত খুব কম কথাহে এতিয়া মিছা বুলি আঁতৰাই দিবলগীয়া হ'ব… আনফালে কিন্তু পদাৰ্থবিজ্ঞানত পিছলৈ প্ৰভুত বিকাশ সাধনো হৈছে। এই প্ৰগতিয়ে কোনো কোনো ক্ষেত্ৰত নতুন প্ৰশ্নৰ অৱতাৰণা কৰিছে আৰু কিছুমান সূত্ৰৰ পোনে পোনে বিৰুদ্ধাচৰণ কৰিছে, যিবোৰ সূত্ৰক পূৰ্বে পৰীক্ষালব্ধভাৱে সত্য বুলি ভবা হৈছিল। উদাহৰণস্বৰূপে, ১৮৯০ চনৰ সময়ত পোহৰৰ তৰংগ তত্ত্বক সন্দেহ কৰিব বিচৰা মানুহ থাকিলেও, তেনে মানুহ খুব কমহে ওলাব। পূৰ্বৰ কণিকা তত্ত্বক দমন কৰি পোহৰৰ তৰংগ তত্ত্বক প্ৰায় চূড়ান্তভাৱে বিজয়ী বুলি ভবা হৈছিল। বিশেষকৈ ১৮৮৭ চনত হাৰ্টজৰ চমৎকাৰী পৰীক্ষাটোৰ পিছত এই বিশ্বাসটো অধিক ঘনীভূত হৈছিল। হাৰ্টজৰ সেই পৰীক্ষাটোৱে মেক্সৱেলে উদ্ভাৱন কৰা পোহৰৰ আলোকবৈদ্যুতিক তত্ত্বক প্ৰায় সন্দেহাতীতভাৱে সত্য বুলি সাৱ্যস্ত কৰিছিল। কিন্তু তাৰ পিছতো হাৰ্টজৰ সেই পৰীক্ষাবোৰেই আলোকবৈদ্যুতিক প্ৰভাৱ নামৰ নতুন পৰিঘটনা এটা উন্মোচন কৰিলে, যিয়ে পিছলৈ কোৱাণ্টাম তত্ত্ব উদ্ভাৱন হোৱাত ডাঙৰ ভূমিকা লৈছিল। এই নতুন তত্ত্বটোৱে পূৰ্বৰ পোহৰৰ তৰংগ তত্ত্বৰ বিৰুদ্ধে থিয় দিলে। আচলতে কুৰি শতিকাৰ প্ৰথম ভাগত এই দুই পৰস্পৰবিৰোধী তত্ত্বৰ সমন্বয় সাধন কৰাটোৱেই পদাৰ্থবিজ্ঞানীসকলৰ বাবে এটা ডাঙৰ সমস্যা আছিল"- এফ. কে. ৰিচ্ছমায়াৰ, ই. এইচ. কেনাৰ্ড, টি. লৰিটচেন, ইণ্ট্ৰ'ডাকচন টু মডাৰ্ন ফিজিক্স, পঞ্চম সংস্কৰণ (১৯৫৫) হলমাৰ্ক তলত বিষয়সমূহে আধুনিক পদাৰ্থবিজ্ঞানৰ মূল ভেটিটো গঢ় দিয়া বুলি ক'ব পাৰি। লগতে চাওক পদাৰ্থবিজ্ঞানৰ ইতিহাস ধ্ৰুপদী পদাৰ্থবিজ্ঞান কোৱাণ্টাম বলবিজ্ঞান আপেক্ষিকতাবাদ তত্ত্ব কোৱাণ্টাম ক্ষেত্ৰ তত্ত্ব একীকৃত ক্ষেত্ৰ তত্ত্ব তথ্যসূত্ৰ অতিৰিক্ত পঠনসামগ্ৰী পদাৰ্থ

32450

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%96%E0%A6%BE%E0%A6%A8%20%E0%A6%86%E0%A6%AC%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A7%81%E0%A6%B2%20%E0%A6%97%E0%A6%AB%E0%A7%8D%E0%A6%AB%E0%A7%B0%20%E0%A6%96%E0%A6%BE%E0%A6%A8

খান আব্দুল গফ্ফৰ খান

খান আব্দুল গফুৰ খান(, সান আব্দুল-গ়াফ়্ফ়াৰ সান) (১৮৯০-১৯৮৮) আছিল এজন পাছতুন ৰাজনীতিবিদ আৰু ভাৰতত ব্ৰিটিছ শাসনৰ বিৰুদ্ধে অহিংসা আন্দোলনত ভাগ লোৱা এজন ধৰ্মীয় নেতা। তেখেতে ১৯৪২ চনৰ আইন অমান্য আন্দোলন আৰু ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনৰ সক্ৰিয় অংশগ্ৰহণকাৰী আছিল। তেখেতে আজীৱন অহিংসাৰ পথত চলা ধাৰ্মিক মুছলমান আছিল আৰু মহাত্মা গান্ধীৰ নিকট বন্ধু আছিল। তেখেতক ফকৰ-এ-আফগান (আফগানৰ গৌৰৱ), বাদশ্বাহ খান (ৰজা খান) আৰু ছৰহদী গান্ধী (সীমান্তৰ গান্ধী) উপাধিৰেও জনা গৈছিল। ১৯৮৭ চনত ভাৰতৰ নাগৰিকত্ব নথকাকৈয়ে তেখেতক সৰ্বোচ্চ অসামৰিক বঁটা ভাৰত-ৰত্নৰে বিভূষিত কৰা হয়। জন্ম আৰু পৰিয়াল গফুৰ খানৰ জন্ম হয় ১৮৯০ চনত পেছোৱাৰৰ পৰা ত্ৰিশ মাইল দূৰত থকা উতমানজায় গাঁৱত। তেওঁৰ আব্বাজানৰ নাম আছিল খান বাহাৰাম খান। বাহাৰাম খান এজন প্ৰতিপত্তিশালী জমিদাৰ আছিল। শিক্ষা জীৱন গফুৰ খানক মাত্ৰ পাঁচ বছৰ বয়সতে মোক্তাব বিদ্যালয়ত ভৰ্তি কৰোৱা হৈছিল। কম দিনৰ ভিতৰতে তেওঁ কোৰান শ্বৰীফ কণ্ঠস্থ কৰি হাফিজ হোৱাৰ দক্ষতা দেখুৱাইছিল। মোক্তাৱ পাছ কৰাৰ পিছত, তেওঁক এখন ইংৰাজী বিদ্যালয়ত নাম লগাই দিয়া হৈছিল। সৰুতে গফুৰ খান বাদচাহ খান নামেও জনাজাত আছিল। তেওঁ পেছোৱাৰ স্কুলৰ পৰা পিছত কেমবেলপুৰলৈ হাইস্কুলত পঢ়িবলৈ গৈছিল। ইয়াৰ পিছত উচ্চ শিক্ষা লবলৈ আলগড়লৈ যায়। কিন্তু মাক-পিতাকৰ অনুমতি নোলোৱাকৈ তেওঁ পঢ়া-শুনা বাদ দি সেনা বাহিনীত যোগদান কৰে। কিন্তু এই কামতো তেওঁ শান্তি নাপালে। এদিন তেওঁ চাকৰি বাদ দি ওলাই আহিল। কৰ্ম জীৱন খান আব্দুল গফুৰ খানৰ পঢ়া-শুনাত আধৰুৱা কৰি এদিন পৰিয়ালৰ অজ্ঞাতেই সামৰিক বাহিনীত যোগদান কৰিছিল। কিছুদিনৰ পিছত সেই চাকৰিও বাদ দি ওলাই আহিছিল। তাৰ পিছত তেওঁ নিজ গাঁৱতেই সমাজৰ পৰা নিৰক্ষৰতা দূৰ কৰাৰ অভিযান চলালে। কেইজনমান বন্ধু-বান্ধৱৰ সহযোগত তেওঁ দাৰুল-ইলিম নামে এটা শিক্ষা সংগঠনৰ জন্ম দিলে আৰু ১৯১০ চনত তেওঁ উতমানজেয়ত এখন বিদ্যালয় স্থাপন কৰিলে। সেইসময়ত ব্ৰিটিছ চৰকাৰে জনসাধাৰণক কৰা অন্যায়-অত্যাচাৰ, অত্পীড়ন আৰু কঠোৰ শাসনত তেওঁৰ মন বিদ্ৰোহী হৈ পৰিল। ১৯১৯ চনত ৰাওলাট এক্ট প্ৰৱৰ্তন কৰাত, এই ৰাওলাট এক্টৰ বিৰুদ্ধে গফুৰ খানে জনসাধাৰণক উত্তেজিত কৰি তুলিছিল। চৰকাৰে সেইবাবে তেওঁক গ্ৰেপ্তাৰ কৰিছিল। ১৯২০ চনত হোৱা অসহযোগ আন্দোলনলৈ পূৰ্ণ সমৰ্থন আগবঢ়োৱাত তেওঁক চৰকাৰে পুনৰ গ্ৰেপ্তাৰ কৰি তিনিবছৰ সশ্ৰম কাৰাদণ্ড বিহিছিল। ১৯২৪ চনত তেওঁ কাৰাগাৰৰ পৰা মুকলি হোৱাত, জনসাধাৰণে তেওঁক ফখৰে আফগান অৰ্থাত্ পাঠান জাতিৰ গৌৰৱ আখ্যা দিছিল। ১৯২৬ চনত তেওঁ আৰৱ(বৰ্তমান চৌদি আৰৱ) দেশৰ মক্কালৈ হজ কৰিবলৈ যায়, তেতিয়াই তেওঁ চুৱেজ বন্দৰ হৈ জেৰুজালেম, পেলেষ্টাইন, লেবানন, চিৰিয়া ইৰাক আদি প্ৰসিদ্ধ ঠাইসমূহো ভ্ৰমণ কৰিছিল। ১৯২৮ চনত তেওঁ পাখতুন নামেৰে এখন বাতৰি কাকত উলিয়াই সীমান্ত প্ৰদেশৰ মানুহক জাতীয়তাবাদী ভাবধাৰাৰে বান্ধ খুৱাবলৈ সমৰ্থ হয় আৰু কাকতখনে ৰাইজৰ যথেষ্ট সমাদৰ পায়। গফুৰ খানৰ এনেকাৰ্যৰ শংকিত হৈ চাৰকাৰে পুনৰ তেওঁক ১৯২৯ চনত গ্ৰেপ্তাৰ কৰে। এইবাৰ তেওঁ জেলত থাকোঁতেই বিভিন্ন সময়ত লালা লাজপত ৰায়, মাণিকলাল খান, আগা চফধৰ, ডাক্তৰ পানচাৰী, জাফৰ আলী খান, মুফতি কেফায়াতুল্লা, আলী গুলমান, পণ্ডিত জগতৰামক লগ পায়। ১৯৩৪ চনত মহাত্মা গান্ধীয়ে বিদেশী বস্ত্ৰ বৰ্জনৰ বাবে দিয়া আন্দোলনতো তেওঁ সক্ৰিয় হোৱাৰ বাবে চৰকাৰে পুনৰ কাৰাবৰণ দিছিল। পিছত তেওঁ গান্ধীজীৰ আমন্ত্ৰণ ক্ৰমে ৱাৰ্দ্ধালৈ যায় আৰু মহাত্মাৰ লগতে থাকিবলৈ লয়। ১৯৩৪ চনত ভাৰতৰ জাতীয় কংগ্ৰেছৰ অধিবেশন বহে আৰু এই অধিবেশনৰ বাবে সভাপতি নিৰ্বাচন কৰে সীমান্ত কেশৰী গফুৰ খানক। ইয়াৰ পিছত তেওঁ বংগদেশ, বোম্বাই আদিকে ধৰি ভাৰতৰ বিভিন্ন প্ৰান্তলৈ গৈ স্বাধীনতা আন্দোলনৰ ব্যাখ্যা দাঙি ধৰে। বিয়াল্লিছৰ আইন অমান্য আন্দোলন আৰু ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত তেওঁ উত্তৰ পশ্চিম সীমান্ত প্ৰদেশত গফুৰ খানে নেতৃত্ব দিছিল বাবে পুলিচ ইন্সপেষ্টৰ খুৰছিদে তেওঁক লাঠিৰে কোৱাই দুডাল কামি হাড় ভাঙি দিছিল আৰু জেলত ভৰাই ৰাখিছিল। ১৯৪৫ চনত জেলৰ পৰা পুনৰ মুক্তি লাভিছিল। ১৯৪৬ চনত অবিভক্ত ভাৰতৰ প্ৰাদেশিক বিধান সভাৰ নিৰ্বাচনত বিদ্ৰোহী পাঠান আব্দুল গফুৰ খানে প্ৰতিনিধিত্ব কৰি কংগ্ৰেছক জয়যুক্ত কৰে। ১৯৪৬ চনৰ ২৬ আগষ্টত মুছলিম লীগে পৃথক গৃহ-ভূমি আৰ্থাত্ পাকিস্তানৰ দাবী জনায়। ১৯৪৭ চনৰ ৩ জুনত গৱৰ্ণৰ জেনেৰেল লৰ্ড মাউণ্ট বেটেনে ভাৰতক দ্বি-খণ্ডিত কৰাৰ মত বিচাৰি আহ্বান জনায়। কিন্তু এই ভাৰতক দ্বি-খণ্ডিত কৰাৰ প্ৰস্তাৱক মহাত্মা গান্ধী আৰু আব্দুল গফুৰ খানে তীব্ৰ প্ৰতিবাদ জনাই। তেওঁলোকৰ প্ৰতিবাদকো নেওচি পাকিস্তানৰ জন্ম হল। মৃত্যু খান আব্দুল গফুৰ খানৰ ১৯৮৮ চনত পৰলোক প্ৰাপ্তি ঘটে। পুৰস্কাৰ প্ৰাপ্ত বঁটা ভাৰত ৰত্ন, (১৯৮৭) নেহৰু বঁটা, (১৯৬৯) উপাধি ফকৰ-ই- আফগান, ফখৰে পাঠান, গান্ধী -এ-চৰহাদ, সীমান্ত গান্ধী, সীমান্ত কেশৰী, বাদশ্বাহ খান। তথ্য সংগ্ৰহ গ্ৰন্থ সংযোগ 1984. 500 1957 0-19-577221-0 (1969). (2004). 0-670-05765-7. (1999). 1-888314-00-1 188–190. (2000). 0-933452-68-3 1950. 1990. 1966. বাহ্যিক সংযোগ ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামী ভাৰত ৰত্ন বঁটা বিজয়ী ভাৰতৰ

54691

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A7%B0%20%E0%A6%AD%E0%A7%87%E0%A6%99%E0%A7%8D%E0%A6%95%E0%A6%9F%E0%A7%B0%E0%A6%AE%E0%A6%A8

আৰ ভেঙ্কটৰমন

ৰামাস্বামী ভেঙ্কটৰমন (৪ ডিচেম্বৰ ১৯১০২৭ জানুৱাৰী ২০০৯) আছিল এগৰাকী ভাৰতীয় অধিবক্তা, ভাৰতীয় স্বাধীনতা আন্দোলনৰ সক্ৰিয় সংগ্ৰামী, আৰু এগৰাকী ৰাজনীতিবিদ। তেওঁ এগৰাকী কেবিনেট মন্ত্ৰীৰ দায়িত্ব পালন কৰাৰ উপৰিও ভাৰতৰ অষ্টমজন ৰাষ্ট্ৰপতিৰ পদতো অধিষ্ঠিত হৈছিল। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ভেঙ্কটৰমনৰ জন্ম হৈছিল বৰ্তমানৰ তামিলনাডুৰ অন্তৰ্গত তাঞ্জোৰ জিলাৰ পাট্টুকট্টাইৰ ৰাজমাদাম গাঁৱত। তেওঁ এটা আয়াৰ পৰিয়ালত জন্মলাভ কৰিছিল। তেওঁ স্কুলীয়া শিক্ষা পাট্টুকট্টাইৰ চৰকাৰী বালক উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়ৰ পৰা গ্ৰহণ কৰিছিল, আৰু তিৰুচিৰাপল্লীস্থিত নেশ্যনেল কলেজৰ পৰা উচ্চতৰ মাধ্যমিকত উত্তীৰ্ণ হয়। তাৰপিছত তেখেতে চেন্নাইৰ লয়লা কলেজৰপৰা অৰ্থনীতিত স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰে। মাদ্ৰাছত থকা আইন মহাবিদ্যালয়ৰ পৰা তেওঁ আইনী শিক্ষা গ্ৰহণ কৰে। ১৯৩৫ চনত ভেঙ্কটৰমন মাদ্ৰাছ উচ্চ ন্যায়ালয়ত আৰু ১৯৫১ চনত উচ্চতম ন্যায়ালয়ত নিযুক্ত হয়। ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামত আইনী-সেৱাৰ লগত জড়িত হৈ থকা কালতে ভেঙ্কটৰমন ভাৰতীয় স্বাধীনতা আন্দোলনৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱান্বিত হয়। ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ লগত তেওঁৰ সক্ৰিয় সহযোগিতা, আৰু ১৯৪২ চনৰ ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত অংশগ্ৰহণৰ ফলত তেওঁক দুবছৰ আটক কৰি ৰখা হৈছিল। সেইসময়তো তেওঁৰ আইনৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ কমি যোৱা নাছিল। ১৯৪৬ চনত ব্ৰিটিছৰ পৰা স্বাধীনতা-প্ৰাপ্তিৰ আগমুহূৰ্তত কেইগৰাকীমান ভাৰতীয় স্বাধীনতা-সেনানীৰ সপক্ষে আইনী-যুঁজত নামিবলৈ তেওঁক ভাৰত চৰকাৰে মালায়া আৰু ছিংগাপুৰলৈ প্ৰেৰণ কৰিছিল। ১৯৪৭ৰ পৰা ১৯৫০ চনলৈ ভেঙ্কটৰমনে মাদ্ৰাছ প্ৰাদেশিক বাৰ ফেদাৰেছনৰ সম্পাদক হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। ৰাজনৈতিক জীৱন আইন আৰু বাণিজ্য সম্পৰ্কীয় কাম-কাজত জড়িত হৈ থকাৰ ফলত ভেঙ্কটৰমনৰ ৰাজনীতিৰ লগত সম্পৰ্ক ঘনিষ্ঠ হ'বলৈ ধৰিছিল। ভাৰতীয় সংবিধান ৰচনা কৰা গোটটোৰো তেওঁ এগৰাকী সদস্য আছিল। স্বৰাজোত্তৰ ভাৰতৰ (১৯৫২-৫৭ চনৰ) প্ৰথমখন সংসদলৈ তেওঁ নিৰ্বাচিত হৈছিল। ১৯৫৩-৫৪ চনৰ কংগ্ৰেছ সংসদীয় দলৰ সম্পাদকৰ পদত নিযুক্ত হৈছিল। তদুপৰি নিউজিলেণ্ডত অনুষ্ঠিত হোৱা কমনৱেলথ সংসদীয় সন্মিলনীৰ ভাৰতীয় সঁজাতী দলটোৰো তেওঁ এজন সদস্য আছিল। ১৯৫৭ চনত তেওঁ পুনৰ সংসদলৈ নিৰ্বাচিত হৈছিল যদিও মাদ্ৰাছৰ ৰাজ্য চৰকাৰৰ মন্ত্ৰীৰ পদত বহিবলগীয়া হোৱাৰ বাবে তেওঁ সেই আসন ত্যাগ কৰে। মাদ্ৰাছত তেওঁ ১৯৫৭ চনৰ পৰা ১৯৬৭ চনলৈকে উদ্যোগ,শ্ৰম, শক্তি, কৰ্পৰেচন, ব্যৱসায়িক কৰ, আৰু যাতায়াতৰ বিভাগকেইটাৰ নেতৃত্ব বহন কৰে। সেইখিনি সময়তে তেওঁ মাদ্ৰাছ বিধান পৰিষদৰো নেতা আছিল। ১৯৮০ চনত ভেঙ্কটৰমন পুনৰ লোকসভালৈ নিৰ্বাচিত হয় আৰু সেইসময়ৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী ইন্দিৰা গান্ধী নেতৃত্বাধীন চৰকাৰখনৰ বিত্ত বিভাগৰ দায়িত্ব চম্ভালে। পাছলৈ তেওঁ প্ৰতিৰক্ষা মন্ত্ৰী হিচাপে নিযুক্তি পায়। ভাৰতৰ মিছাইল আঁচনিখনক অগ্ৰগতি প্ৰদান কৰাত তেওঁৰ বিশেষ ভূমিকা আছে বুলি কোৱা হয়। এ পি জে আব্দুল কালামক তেওঁ মহাকাশ আঁচনিৰ পৰা মিছাইল আঁচনিলৈ লৈ আহে আৰু মিছাইলৰ সমগ্ৰ আঁচনিখনক তেওঁ "ইণ্ট্ৰিগেটেড গাইডেড মিছাইল ডেভেলপমেণ্ট প্ৰগ্ৰাম" হিচাপে অভিহিত কৰে। পৰৱৰ্তী সময়ত তেওঁ ভাৰতৰ উপ-ৰাষ্ট্ৰপতি আৰু ১৯৮৭ চনত তেওঁ ৰাষ্ট্ৰপতিৰ পদত অধিষ্ঠিত হয়। ৰাষ্ট্ৰপতি হৈ থকা কালছোৱাত তেওঁ চাৰিজন প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ লগত কাম কৰাৰ সুযোগ লাভ কৰে আৰু ভি পি সিং, চন্দ্ৰ শেখৰ, পি ভি নৰসিংহ ৰাওক শপতবাক্য পাঠ কৰোৱাৰ সুযোগ লাভ কৰে। মৃত্যু ২০০৯ চনৰ ১২ জানুৱাৰীত ভেঙ্কটৰমনক আৰ্মী হাস্পতাললৈ প্ৰেৰণ কৰা হয়। তেওঁ ইউৰ'ছেপছিছ নামৰ ৰোগ এটাত আক্ৰান্ত হৈছিল।২০ জানুৱাৰীত তেওঁ অৱস্থা গুৰুতৰ হৈ পৰে আৰু তেওঁ নিম্ন ৰক্ত চাপ আৰু ই.কলি ট্ৰেক্টৰ দ্বাৰা সংক্ৰমিত হয়। অৱশেষত ২০০৯ চনৰ ২৭ জানুৱাৰীত, ২:৩০ বজাত, নতুন দিল্লীস্থ আৰ্মী হাস্পতালত ৰামাস্বামী ভেঙ্কটৰমনে ৯৮ বছৰ বয়সত মৃত্যুবৰণ কৰে। ভেঙ্কটৰমনৰ দ্বাৰা লিখিত/সংকলিত গ্ৰন্থ ৰ'ল অৱ প্লেনিং ইন ইণ্ড্ৰাষ্ট্ৰিয়েল ডেভেলপমেণ্ট ভাৰত চৰকাৰ প্ৰেছ,১৯৬৯. দা ৰ'ল অৱ এ প্ৰাইভেট মেম্বাৰ অৱ হেৰল্ড লাছকি ৰাজনীতি বিজ্ঞান প্ৰতিষ্ঠানৰ দ্বাৰা ১৯৮৬ চনত প্ৰকাশিত। মাই প্ৰেছিডেঞ্চিয়েল হাৰ্পাৰ কলিনছ, ১৯৯৫ ভেঙ্কটৰমন অন কণটেম্পৰাৰী লেখক: আৰ. ভেঙ্কটৰমন আৰু কে. ভেংকটসুব্ৰমনিয়াম। ভেৰিয়েণ্ট কমিউনিকেছ্যনছৰ দ্বাৰা ১৯৯৬ চনত প্ৰকাশিত। দা ৰিলেভেন্স অৱ গান্ধী:এণ্ড আডাৰ ),লেখক: কে স্বামীনাথন,আৰ. ভেঙ্কটৰমন, ১৯৯৮ চনত গান্ধীগ্ৰাম ন্যাসৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত। তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ ভাৰতৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰপতি ভাৰতৰ উপৰাষ্ট্ৰপতি ভাৰতৰ স্বাধীনতা

72314

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%B6%E0%A6%BE%E0%A6%B2%20%E0%A6%AC%E0%A6%9F%E0%A6%AC%E0%A7%83%E0%A6%95%E0%A7%8D%E0%A6%B7

বিশাল বটবৃক্ষ

বিশাল বটবৃক্ষ বা দা গ্ৰেট বেন্যান ভাৰতৰ পশ্চিম বংগ ৰাজ্যৰ শিৱপুৰৰ আচাৰ্য জগদীশ চন্দ্ৰ বসু ভাৰতীয় উদ্ভিদ উদ্যানত অৱস্থিত আনুমানিক ২৭০ বছৰ পুৰণি বট গছ। যদিও উদ্ভিদ উদ্যান খনত পাঁচখন মহাদেশৰ পৰা অনা বিভিন্ন উদ্ভিদৰ প্ৰজাতি, বাঁহৰ বাগিচা আৰু খেজুৰ বাগিচা আছে, এই বট গছটোৱে দৰ্শকৰ অধিক মনোযোগ আকৰ্ষণ কৰে। ১৮৬৪ আৰু ১৮৬৭ চনৰ তীব্ৰ ঘূৰ্ণীবতাহৰ ফলত বট গছজোপাৰ কিছুমান ডাল ভাঙিছিল আৰু ইয়াৰ মুখ্য কাণ্ডত ভেঁকুৰে আক্ৰমণ কৰিছিল। ১৯২৫ চনত ইয়াৰ মূল কাণ্ডটো ভেঁকুৰে ধ্বংস কৰাৰ বাবে কটা হৈছিল। মূল কাণ্ডটো কটাৰ পিছতো গছজোপা বৰ্তমানলৈকে সতেজ ভাৱে জীয়াই আছে। এই বিশালাকাৰ গছজোপাৰ পৰিধিৰ কাষত ৩৩০০ মিটাৰ (1080 ফুট) দীঘলকৈ পথ নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। কিন্তু বৰ্তমান গছজোপা এই পথৰ বাহিৰলৈ বিয়পি পৰিছে। গছজোপা দ্ৰুত গতিত বিস্তাৰ লাভ কৰাৰ বাবে ভাৰতীয় উদ্ভিদ সৰ্বেক্ষণে ইয়াক চলন্ত গছ বুলি অভিহিত কৰিছে। গছৰ বিশাল কেনপি বা ছাউনিৰ বাবে গিনিজ ৱৰ্ল্ড ৰেকৰ্ডছত গ্ৰেট বেন্যান ট্ৰি অন্তৰ্ভুক্ত হৈছে। কলকাতাৰ এই উদ্যানখনত ভ্ৰমণ কৰোঁতে বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ পৰাশ্ৰয়ী গছ-গছনিৰে আবৃত এই বিশাল বটগছৰ প্ৰতি ব্ৰিটিছ লেখিকা মাৰিয়া গ্ৰাহাম আকৰ্ষিত হৈছিল। বৈজ্ঞানিক শ্ৰেণীবিভাজন উদ্ভিদবিজ্ঞানৰ বিভাজন অনুসৰি মোৰাচিয়া পৰিয়ালৰ এই বিশাল বট গছটোক বৈজ্ঞানিকভাৱে ফাইকাছ বেংগলেনচিছ বুলি কোৱা হয়। ই ভাৰতৰ এটা থলুৱা উদ্ভিদৰ প্ৰজাতি। বট গছ বহু ঠাই আগুৰি থাকে আৰু মাটিৰ ওপৰত সমান্তৰাল শাখা-প্ৰশাখা বিস্তাৰিত কৰে। এই শাখা-প্ৰশাখাবোৰ কিছুমান জৰী বা শিপাৰ দ্বাৰা ভৰ বহন কৰি থাকে। গা-গছৰ পৰা ওলমি থকা এই শিপাসমূহক স্তম্ভমূল বোলে। কম বয়সীয়া বট গছৰ স্তম্ভমূলসমূহ বতাহত ওলমি থাকে আৰু বয়স বঢ়াৰ লগে লগে ই মাটিত লাগি ধৰে। পিছলৈ এই মূলসমূহ গা-গছলৈ ৰূপান্তৰিত হৈ গছ জোপাক হালি নপৰাকৈ ৰাখে। ওলমি থকা শিপাৰ কাৰণে ইয়াক জৰী গছ বুলিও কোৱা হয়। বট আৰু বট জাতীয় গাছৰ বংশ বৃদ্ধিৰ পদ্ধতি অলপ বেলেগ ধৰণৰ। ইয়াৰ ফুল সমূহ মঞ্জৰীৰ ভিতৰতে সোমাই থাকে। ফুলসমূহ অতি সৰু আৰু ফলৰ নিচিনাই গোলাকাৰ। একলিংগী এই ফুলসমূহৰ পৰাগযোগৰ বাবে বিশেষ প্ৰজাতিৰ পতংগৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। চৰাই বোৰে ইয়াৰ ফল খাই বীজ সমূহ বিষ্ঠাৰ লগত বিভিন্ন অঞ্চলত বিস্তাৰিত কৰে। এই বীজ পুৰণি দালান, পকা বা শিলৰ ফাঁট বা আন কোনো গছৰ ওপৰত সহজে অংকুৰিত হয়। উপযুক্ত পৰিৱেশত বট গছ ৫০০ৰ পৰা ৬০০ বছৰ পৰ্যন্ত জীয়াই থাকিব পাৰে। ইতিহাস অতি কমেও ২৭০ বছৰ পুৰণি এই গছজোপাৰ বিষয়ে ঊনবিংশ শতিকাৰ বিভিন্ন ভ্ৰমণকাহিনীত উল্লেখ পোৱা যায়। প্ৰাৰম্ভিক ভ্ৰমণকাহিনীৰ লেখকসকলে ইয়াৰ বিশাল আকাৰ আৰু অস্বাভাৱিক সংখ্যক বট বাস্কেট হিচাপে ইয়াক উল্লেখ কৰিছিল। ১৭৮৭ চনত কলিকতা ৰয়েল বটানিকেল গাৰ্ডেন (বৰ্তমান আচাৰ্য জগদীশ চন্দ্ৰ বসু ভাৰতীয় উদ্ভিদ উদ্যান) স্থাপন হোৱাৰ আগৰে পৰা গছজোপা তাত আছিল। ১৮৫০ চনত প্ৰাপ্ত জে. ডি. হুকাৰৰ মতে এই গছজোপা ১৭৮২ চনৰ আশে পাশে খেজুৰ গছত গজিছিল। ১৯৪৬ চনত এ.পি. বেন্থালেও একেটা তথ্য লিপিবদ্ধ কৰিছিল। ১৮৬৪ আৰু ১৮৬৭ চনৰ দুটা তীব্ৰ ঘূৰ্ণীবতাহৰ ফলত গছজোপা ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছিল। উদ্ভিদবিজ্ঞানীসকলে প্ৰভাৱিত এলেকাত দ্ৰুতগতিত বিয়পি পৰা ভেঁকুৰৰ সংক্ৰমণ ৰক্ষা কৰিবলৈ ৫৮ বছৰ ধৰি যুঁজ দিছিল। অৱশ্যে ১৯২৫ চনত ইয়াৰ মূল কাণ্ডটো কাটি পেলোৱা হৈছিল। গছৰ বহুসংখ্যক স্তম্ভ বা জৰী উলম্বভাৱে মাটিলৈ গৈছে। ফলস্বৰূপে গছজোপাক এজোপা স্বতন্ত্ৰ গছতকৈ অৰণ্য যেন লাগে। ১৯২৫ চনত মূল গছৰ ক্ষতিগ্ৰস্ত কাণ্ডটো কটাৰ পিছত ইয়াৰ চিহ্ন হিচাপে গছজোপাৰ কেন্দ্ৰত এটা স্মাৰক স্থাপন কৰা হৈছে। ইয়াৰ মূল কাণ্ডটোৰ প্ৰায় ১.৭ মিটাৰ উচ্চতা আৰু পৰিধি ১৫.৭ মিটাৰ বা প্ৰায় ৫১ ফুট আছিল। বৰ্ণনা বিভিন্ন সময়ত নথিভুক্ত তথ্য অনুসৰি গছজোপাৰ বৃদ্ধিৰ পৰিমাপ বৰ্তমান অৱস্থা গছজোপা বৰ্তমান প্ৰায় ১৮,৯১৮ বৰ্গ মিটাৰ (প্ৰায় ১.৮৯ হেক্টৰ বা ৪.৬৭ একৰ) ঠাই আগুৰি আছে। গছৰ ওপৰৰ কেনপিৰ পৰিধি ৪৮৬ মিটাৰ আৰু আটাইতকৈ ডাঙৰ শাখাটো ২৪.৫ মিটাৰ ওখ। এতিয়া গছজোপাৰ প্ৰায় ৪০৩৩টা স্তম্ভমূল উলম্বভাৱে মাটি নামি আহিছে। সমীক্ষাৰ দ্বাৰা বিশাল গছজোপাৰ ৬৭টা অংশ দুৰ্বল বুলি চিনাক্ত কৰা হৈছে আৰু ১৫-২০ ফুট বাঁহ আৰু ইউকেলিপ্টাছ গছৰ সহায়ত ইয়াক সুৰক্ষিত কৰা হৈছে। ২০২০ চনৰ ২০ মে'ত পশ্চিম বংগত ঘূৰ্ণীবতাহ আম্ফানৰ প্ৰভাৱত বহুতো এই গছজোপা গুৰুতৰভাৱে ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছিল। সাংস্কৃতিক মাধ্যমত বিখ্যাত জাপানী চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাতা আকিৰা কুৰোচাৱা এই বট গছ চাবলৈ কলকাতালৈ আহিছিল আৰু এই গছৰ বিস্তৃতি দেখি সত্যজিৎ ৰায়ৰ চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাণ দক্ষতাক বট গছজোপাৰ সৈতে তুলনা কৰিছিল। ২০০৪ চনত প্ৰতিষ্ঠা হোৱা অনলাইন আৰ্ট গেলেৰী দ্য গ্ৰেট বট আৰ্টে তেওঁলোকৰ কোম্পানীৰ নাম এই বট গছৰ নামেৰে ৰাখিছিল। চিত্ৰ মালা তথ্য উৎস গ্ৰন্থৰাজি ভাৰতৰ পৰ্যটনস্থলী পশ্চিমবংগ

32855

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A7%80%20%E0%A6%9A%E0%A7%8C%E0%A6%A7%E0%A7%81%E0%A7%B0%E0%A7%80

মিতালী চৌধুৰী

মিতালী চৌধুৰী এগৰাকী অসমীয়া সংগীত জগতৰ এগৰাকী প্ৰসিদ্ধ কণ্ঠশিল্পী। ১৯৬০ চনৰ ১০ জানুৱাৰীত গুৱাহাটীৰ ৰিহাবাৰীত জন্ম লাভ কৰা চৌধুৰীয়ে "বুঢ়া লুইতৰ বিশাল বাহু", "কেতিয়াবা মোৰ", "প্ৰথম দেখাৰ মধুবেলা", "ৰাতি মায়াবিনী", "বন বননিত আঁচল উৰুৱাই", "মোৰ প্ৰিয়া", "চাবলৈ মন যায় জুমি জুমি", "পশ্চিমৰ আকাশত বেলি ডুবিলে", “যৌৱনৰ বা লাগি কঁপি উঠে মন”, "আৰু নুসুধিবা মোক”, “পোহৰৰে চাকিগচি” আদিকে ধৰি বহুকেইটা অসমীয়া জনপ্ৰিয় গীতত কণ্ঠদান কৰিছে। মাত্ৰ ১১ বছৰ বয়সতে তেখেতে খগেন মহন্তৰ লগত মঞ্চত গীত পৰিবেশন কৰিছিল। জন্ম আৰু শৈশৱ ১৯৬০চনৰ ১০জানুৱাৰীত গুৱাহাটীত মিতালী চৌধুৰীৰ জন্ম হয়। তেওঁৰ পিতৃ আছিল স্বৰ্গীয় প্ৰকাশ চৌধুৰী আৰু মাতৃ আছিল শুৱলা চৌধুৰী। সংগীত জগতত প্ৰৱেশ কৰাৰ আগতে তেওঁ নৃত্যৰ চৰ্চা কৰিছিল তেওঁ গুৰু কলামন্ত সিং আৰু গুৰু ৰঞ্জিত সিঙৰ ওচৰত কথক আৰু মণিপুৰী নৃত্যৰ শিক্ষা লৈছিল।< ছয় বছৰ বয়সতে তেওঁ প্ৰথমবাৰ লতাশিল বিহু মঞ্চত নৃত্য প্ৰদৰ্শন কৰে। বায়েক মেঘালী চৌধুৰীয়ে গীত গাই থাকিলে মিতালীয়েও লগে লগে গোৱা দেখি পিতৃমাতৃয়ে তেওঁৰ সংগীত শিক্ষা লোৱাৰ ব্যৱস্থা কৰি দিয়ে। প্ৰথমে তেওঁ স্বৰ্গীয় অনিমেশ দত্ত আৰু পাছত স্বৰ্গীয় হিৰেণ শৰ্মাৰ ওচৰত শাস্ত্ৰীয় সংগীতৰ শিক্ষা গ্ৰহণ কৰে। সংগীত জীৱন অষ্টম শ্ৰেণীত পঢ়ি থাকোঁতে মিতালী চৌধুৰীয়ে প্ৰথমবাৰৰ বাবে অনুতাপ নামৰ অসমীয়া চলচ্চিত্ৰত কণ্ঠদান কৰে। নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈয়ে তেওঁক সংগীত পৰিচালক জিতু-তপনৰ সৈতে চিনাকি কৰি দিয়ে আৰু তেওঁলোকে চৌধুৰীক কলিকতালৈ নি তাৰ টেকনিচিয়ান ষ্টুডিঅত "কেতিয়াবা মোৰ","ৰাতি মায়াবিনী" আৰু "প্ৰথম দেখাৰ মধুবেলা" এই জনপ্ৰিয় গীত তিনিটি বাণীবদ্ধ কৰে। তাৰ পিছত তেওঁ মেঘমুক্তি, কাঁচঘৰ, মইনাজান, ৰজনীগন্ধা, শ্ৰী শ্ৰী মা কামাখ্যা, প্ৰিয়জন, যৌৱনে আমনি কৰে, বুকুৰ মাজত জ্বলে, তুমি মোৰ মাথোঁ মোৰ, বিস্ফোৰণ, এই মৰম তোমাৰ বাবে, গুণ গুণ গানে গানে, সৰু বোৱাৰী আদিকে ধৰি প্ৰায় ত্ৰিশখন অসমীয়া ছবিত গীত গাইছে। গুণ গুণ গানে গানে ছবিৰ "যৌবনৰ বা লাগি" গীতটোৰ বাবে তেওঁ শ্ৰেষ্ঠা গায়িকাৰ জ্যোতিৰূপা বঁটা লাভ কৰে। ১৯৮৭ চনত চৌধুৰীয়ে মুম্বাইলৈ যাত্ৰা কৰে। তাত তেওঁ শ্বান মুখানন্দ প্ৰেক্ষাগৃহত গীত গাই বিখ্যাত সুৰকাৰ খায়াম আৰু ৰবীন্দ্ৰ জৈনৰ প্ৰশংসা লাভ কৰে। ৰবীন্দ্ৰ জৈনে মেগা ধাৰাবাহিক "ৰামায়ণ"ত চৌধুৰীক গীত গোৱাৰ সুযোগ দিয়ে। তাত তেওঁ কেইবাটাও ভজন গাই। তদুপৰি সুৰকাৰ নৌশাদেও মিতালীক "আকবৰ দ্য গ্ৰেট"ত গীত গোৱাৰ সুযোগ দিয়ে। সংগীত পৰিচালক নদীম শ্ৰৱণে চৌধুৰীক প্ৰথম হিন্দী চলচ্চিত্ৰত গীত গোৱাৰ সুযোগ দিয়ে। তেওঁলোকৰ সংগীত পৰিচালনাত ৱক্ত হামাৰা হে ছবিৰ "কমী নহি লড়কো কি ইচ চ্যহৰ মে" শীৰ্ষক জনপ্ৰিয় গীতটিত কণ্ঠদান কৰে। বিখ্যাত ছবি ‘’ৰাজা হিন্দুঃস্থানী’’ৰ "পৰদেশী পৰদেশী" শীৰ্ষক গীতটি প্ৰথমতে চৌধুৰীৰ কণ্ঠতে বাণীবদ্ধ কৰা হৈছিল। হ'লেও “টিপছ” কোম্পানীৰ স্বত্বাধিকাৰীৰ সৈতে গায়িকা অলকা য়াগনিকৰ মাজত থকা বন্ধুত্বৰ বাবে এই গীতটো অলকা য়াগনিকৰ কণ্ঠত আকৌ বাণীবদ্ধ কৰোৱা হয়। চৌধুৰীয়ে হিন্দীৰ লগতে পঞ্জাবী, ভোজপুৰী, বঙালী, ওড়িয়া, মাৰাঠী, গুজৰাটী, ৰাজস্থানী আদি কেইবাটাও ভাষাত গীত গাইছে। তেওঁ কেইবাটাও হিন্দী এলবাম তোহফা, ঝুম বৰাবৰ ঝুম, মেৰা ভাৰত মহান, লাজবাব, অপলম চপলম, আজা ৰে পৰদেশী, লতা মংগেশকাৰ ৰিমিক্স, আশা ভোঁছলে ৰিমিক্স, শিৰডি সাইবাবা, পিয়া পিয়া আদিত কণ্ঠ নিগৰাইছে। কৃষ্ণা, ৰামায়ণ, আকবৰ দ্য গ্ৰেট,আলিফ লাইলা,চাণক্য,ৰিস্তে,যুগান্তৰ আদি ধাৰাবাহিকতো তেওঁ কণ্ঠদান কৰিছে। দূৰদৰ্শনৰ অনুষ্ঠান মেহফিল, এক কলাকাৰ, শাম-এ-গজল, স্বৰাঞ্জলি, সংগীত চিতাৰে,ভিডিঅকণ ধুমধামাকা, টি টাইম, মনোৰঞ্জন আদিতো তেওঁ অংশ গ্ৰহণ কৰিছে। তদুপৰি তেওঁ লণ্ডন, আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰ, কানাডা, ৱেষ্ট ইণ্ডিজ, নেডাৰলেণ্ড, ছিংগাপুৰ আদি ঠাইত গীত গাইছিল। তেওঁক মুম্বাই পুলিচ, শিৱ দ্য লায়নচ ক্লাব অৱ মুম্বাই, বেংগল এছোছিয়েছন আদিয়ে বিভিন্ন পুৰস্কাৰ দিয়ে। সংগীত পৰিচালক এ আৰ ৰহমানেও তেওঁক পৰৱৰ্তী ছবিত গীত গোৱাৰ প্ৰস্তাৱ দিছিল যদিও চৌধুৰীৰ তাৰ আগতে মৃত্যু হোৱাত সেয়া কাৰ্য্যকৰী হৈ নুঠিল। পুৰস্কাৰ জ্যোতিৰূপা চাইন এৱাৰ্ড, শ্ৰেষ্ঠ মহিলা কণ্ঠশিল্পী। মৃত্যু ২০১১ চনৰ ২৬ মাৰ্চৰ ১২:৪৫ বজাত মুম্বাইৰ ককিলাবেন ধীৰুভাই আম্বাণী হস্পিটেলত কৰ্কট ৰোগত ভুগি তেখেতে মৃত্যু বৰণ কৰে। তথ্য সংগ্ৰহ অসমৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি অসমীয়া

70737

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%20%E0%A6%B8%E0%A6%82%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%95%E0%A7%83%E0%A6%A4%E0%A6%BF%20%E0%A6%86%E0%A7%B0%E0%A7%81%20%E0%A6%AE%E0%A7%81%E0%A6%9B%E0%A6%B2%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A6%B8%E0%A6%95%E0%A6%B2

অসমীয়া সংস্কৃতি আৰু মুছলমানসকল

অসমৰ সংস্কৃতিৰ পথাৰখনত অনেক সময়ত অনেক জাতি-জনগোষ্ঠীয়ে আৰ্বিভাব হৈ শেহলৈ নিজকে 'এক অসমীয়া' জাতি হিচাপে পৰিচয় দিছে অসমৰ ধৰ্মৰ ক্ষেত্ৰখনৰ লগতে সাহিত্য, স্থাপত্য, ভাস্কৰ্য, খাদ্যাভাস সকলোতে প্ৰতিটো জনগোষ্ঠীৰে অৱদান পৰিলক্ষিত হৈছে তেনেদৰে মুছলমানসকলেও দিয়া-লোৱাৰ মাজেৰে অসমৰ বুকুত নিজকে প্ৰতিষ্ঠা কৰি সমন্বয়ৰ সংস্কৃতি গঢ় দিছে থোৰতে অসমীয়া সংস্কৃতিত মুছলমান সকল অসমৰ পুৰণি মুছলমানসকল অসমীয়া জাতি সত্তাৰ বুকুত জীণ গৈ অসমীয়া সামাজিক-সাংস্কৃতিক জীৱনৰ অংগীভুত হৈ পৰিছে তথাপিও ধৰ্মীয় অনুশাসনৰ ৰীতি-নীতি মানি আৰু উত্তৰ ভাৰতৰ পৰা বহু দিন আগতে অহা কাৰিকৰ শিল্পীসকলৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ মাজেদি কেতবোৰ উপাদান অসমীয়া সংস্কৃতিত সোমাইছে অসমীয়া মুছলমানসকল ঘৰুৱা জীৱনৰ পাতে পাতে অসমীয়া হলেও, কোনোবাখিনিত কেতবোৰ বৈশিষ্ট্য ৰৈ গৈছে অসমত মচজিদত পাৰ্চীৰ প্ৰভাৱ পৰিছে ফেজ-টুপী, কুৰ্তা-পায়জামা, লুঙিয়ে নিজা বৈশিষ্ট্য প্ৰকাশ কৰিছে স্বৰ্গদেউৰ ৰংঘৰ-তলাতল ঘৰৰ দুৱাৰ-খিড়িকী, জিকিৰ-জাৰী, মৃগাৱতী চৰিত, কিছুমান মন্ত্ৰ, মাৰৈপূজাৰ গীত আদিত দেখদেখকৈ মুছলমানী ভাৱধাৰা সোমাইছে মুছলমানসকলৰ ধৰ্ম আৰু অসমীয়া সংস্কৃতি সংস্কৃতিৰ গতিধাৰা বহু পৰিমাণে ধৰ্মই নিয়ন্ত্ৰণ কৰে ধৰ্মৰ গইনা লৈ ষ্ঠাপত্য, সাহিত্য, গীত, চিত্ৰকলা আদিৰ সৃষ্টি হয় ধৰ্ম হিচাপে হিন্দু ধৰ্মৰ ওপৰত, ঘাইকৈ অসমৰ বৈষ্ণব ধৰ্মৰ ওপৰত ইছলামী আদৰ্শৰ কোনো সাঁচ নাই আৰু সেই দিশৰ পৰা অসমৰ সংস্কৃতিলৈ ইছলামীয় উপাদান অহা নাই কিন্তু ব্যৱহাৰিক জীৱনৰ অনেক সমল অসমীয়া সংস্কৃতিত জীণ গৈছে তন্ত্ৰ-মন্ত্ৰ, বেজালি, মাৰৈ পূজা আদি ধৰ্মীয় লোকবিশ্বাসৰ কেতবোৰ বিষয়ত পিছে ইছলামীয় উপাদান উলাই কৰা কঠিন আধুনিক শিকা আৰু ৰাজনীতিৰ মেৰপেচত পৰাৰ আগলৈকে অসমৰ মুছলমান মনে-প্ৰানে অসমীয়া জাতিসত্তাৰ বুকুত মিলি গৈছিল ঘাইকে ধৰ্মান্তৰিত মুছলমানৰ লগত হিন্দুৰ তেজ-মঙহৰ সম্পৰ্ক সুষ্পষ্ট থলুৱা ধৰ্মান্তৰিত মুছলমানৰ ভিতৰত কোচ-মেচৰ সংখ্যাই সৰহ যদিও সকলো জাতিৰে মাজতে, ঘাইকৈ মংগোলীয়সকলৰ মাজত আন্তসম্প্ৰদায় বিবাহ মুক্ত আছিল কিন্তু অবৈধ যৌন সম্পৰ্ক বা নিসিদ্ধ যৌন সম্পৰ্কৰ মাজত হোৱা বিবাহক সমাজে স্বীকৃতি নিদি এঘৰীয়া কৰিছিল এনেদৰে এঘৰীয়া সকলৰ সুকীয়া গাওঁ বহিছিল আৰু এই গাওঁক 'গৰীয়া গাওঁ' বুলুছিল পিছত এইসকলে আজানপীৰৰ সহায়ত ইছলাম ধৰ্মত দীক্ষিত হৈ পুনৰ সামাজিক মৰ্যাদা লাভ কৰিছিল সংস্কৃতি যেতিয়া মানসিক উৎকৰ্ষ সাধন আৰু মানৱীয় গুণৰ সম্যক বিকাশৰ অৰ্থত ব্যৱহৃত হয়, তেতিয়া স্বাভাৱিকতে ধৰ্মীয় ধাৰণা নিহিত হৈ থাকে সংস্কৃতি সাধাৰণতে ধৰ্মভিত্তিক ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰে এক বিশিষ্ট অংশীদাৰ গোট হিচাপে অসমৰ প্ৰাচীন ধৰ্মীয় জীৱনত ইছলামৰ প্ৰভাৱ পৰা নাই যিসকল ধৰ্মান্তৰিত হ'ল তেওঁলোকে কেতবোৰ লৌকিক ৰীতি-নীতি পূৰ্বৰ দৰেই পালন কৰি থাকিল, পাৰিপাৰ্শ্বিকতাৰ প্ৰভাৱ পৰিল মুছলমান মানুহেও বিয়া, বিহু, আইসকাম, মঙল চোৱা আদি কেতবোৰ অনুষ্ঠান অসমৰ অন্যান্য মানুহৰ দৰে আচৰণ কৰিবলৈ ধৰিলে ৰোজা-ৰেকাত-নামাজ-ফৰজ বাদ দি সাধাৰণ দৈনন্দিন জীৱনত বহুতো অমুছলমানী লোকাচাৰ জীয়াঁই ৰাখিলে আজিৰ দিনত মুচলমান খেতিয়কসকলেও খেতিৰ উৰ্বৰা অনুষ্ঠানসমূহ পালন কৰা দেখা যায় ধৰ্ম হিচাপে ইছলামী আদৰ্শই অসমীয়া সামাজিক-সাংস্কৃতিক দিশত সামগ্ৰিক প্ৰভাৱ পেলাব পৰা নাই কিন্তু অলেখ মুছলমানী উপাদান অসমীয়া সংস্কৃতিত পোৱা যায় আৰু সেইটো মোগল-পাঠান ৰাজশক্তিৰ বাবেই সম্ভৱ হৈ উঠিছে বুলি বহুতে ক'ব খোজে আহোম যুগত অসমৰ মুছলমানৰ কোনো ধৰ্মীয় ামী নাছিল এই পৰম্পৰা কুৰি শতিকাৰ তৃতীয়-চতুৰ্থ দশকলৈকে অটুট আছিল ৰাজনৈতিক উদ্দেশ্যৰে মুছলমানসকলক একত্ৰিত কৰাৰ পিছতহে তেওঁলোকে কেতবোৰ প্ৰাচীন নিয়ম এৰি বিশুদ্ধ ইছলামী আদৰ্শ অনুকৰণ কৰিবলৈ লয় অসমীয়া ভাষাত মুছলমানী প্ৰভাৱ ভাষা হিচাপে আৰবী, ফাৰ্চী, উৰ্দ্দু ভাষাৰ লগত মিল থকা কেতবোৰ শব্দ অসমীয়া াষাত পোৱা যায় ইয়াক ধৰ্মীয় প্ৰভাৱ বুলি একেআষাৰে ক'ব নোৱাৰি কিয়নো ধৰ্মৰ প্ৰভাৱৰ কাৰণে এইবোৰ শব্দ অসমীয়া ভাষালৈ অহা নাই সপ্তদশ-অষ্টাদশ শতিকাৰ ৰজাঘৰীয়া চিঠি-পত্ৰৰ আদান-প্ৰদানে বহুতো শব্দ জনপ্ৰিয় কৰি তোলে তেনে শব্দ বুৰন্জ্ঞীত ব্যৱহাৰ হোৱাৰ লগে লগে সাধাৰণভাৱে প্ৰচলন হবলৈ ধৰে ধৰ্মীয় শব্দবোৰ মুছলমানসকলৰ মাজতে আবদ্ধ থাকি বাকিবোৰ শব্দ অসমীয়া শব্দৰ ভৰাঁলত সোমাই পৰে ইয়াৰ বাহিৰেও ব্যৱহায় সূত্ৰে উত্তৰ ভাৰতৰ পৰা অহা শিল্পী-কাৰিকৰসকলেও বহুতো শব্দ লগত লৈ আহে আৰু এই শব্দবোৰ থলুৱা অসমীয়াই প্ৰথমতে শুনাত আচহুৱা যেন পালেও বৰ্তমান অসমীয়া ভাষাত এইবোৰ স্থায়ী হৈ পৰিছে ।'''গাঢ় পাঠ্য তথ্য সংগ্ৰহ লীলা গগৈৰ অসমৰ সংস্কৃতি গ্ৰন্থৰ পৰা

32872

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%97%E0%A6%97%E0%A6%A8%E0%A6%BE

গগনা

গগনা অসমীয়া মানুহৰ এবিধ ফু দি বজোৱা সুৰাশ্ৰয়ী বাদ্যযন্ত্ৰ। অসমৰ বিহুগীত আৰু বিহুনৃত্যত গগনা বজোৱা হয়৷ ই এক বাঁহেৰে নিৰ্মিত জৱ'চ হাৰ্প। অসমৰ লোক-সংস্কৃতিত গগনাই এক বিশেষ স্থান অধিকাৰ কৰি আহিছে। গগনাক ওঁঠেৰে চেপি ধৰি আঙুলিৰে কঁপাই বজোৱা হয়। গগনাৰ মাত বৰ মিঠা আৰু মিহি। মিচিং ভাষাত গগনাক ‘গুংগাং’ বোলা হয়। বৈশিষ্ট্য গগনাৰ ফ্ৰেমটো পৰিবেশকৰ বিভাজিত দাঁত বা ওঁঠৰ ওপৰত সুদৃঢ়ভাৱে ধৰি ৰখা হয়, ইয়াত মুখখনক অনুনাদক হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হয়, যাৰ ফলত বাদ্যযন্ত্ৰৰ আয়তন বহু পৰিমাণে বৃদ্ধি পায়। দাঁতদুপাৰি যথেষ্ট বহলকৈ বিভাজিত কৰিব লাগে যাতে গগনাৰ নলখনে মুক্তভাৱে কম্পন সৃষ্টি কৰিব পাৰে, আৰু মুখৰ মাঙহাল অংশবোৰ নলৰ সংস্পৰ্শলৈ আহিব নালাগে যাতে কম্পনবোৰত সম্ভাৱ্য বাধাৰ সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰে। এইদৰে উৎপন্ন হোৱা সুৰটো পিচত স্থিৰ হয় যদিও মুখৰ আকৃতি, আৰু ইয়াত থকা বায়ুৰ পৰিমাণ সলনি কৰি কৌশলগতভাৱে পৰিবেশকে বিভিন্ন সুৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে৷ ইতিহাস প্ৰাচীন চিত্ৰণ হিচাপে খ্ৰীষ্টপূৰ্ব তৃতীয় শতিকাৰ চীনা ছবি আৰু চীনৰ ছানছিৰ শ্বিমাও দুৰ্গত আৱিষ্কাৰ হোৱা বক্ৰাকৃতিৰ হাড়বোৰেই জ হাৰ্পৰ অস্তিত্বৰ আটাইতকৈ প্ৰাচীন প্ৰমাণ বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। সেই দিশেৰে গগনাৰ আদিম স্বৰূপটো ১৮০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্বৰো আগৰ। প্ৰকাৰ অসমত বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ গগনাৰ অস্তিত্ব পোৱা যায়। যেনেঃ বৰ গগনা, চুঙা গগনা, লাহৰী বা ৰূপহী গগনা, ৰামধন গগনা, শালিকী ঠুঁটিয়া গগনা আদি। অৱশ্যে বৰ্তমান বহুল ব্যৱহৃত গগনা দুই প্ৰকাৰৰ- গাভৰুৱে বজোৱা গগনা বিধক কোৱা হয় লাহৰী বা ৰূপহী গগনা আৰু ডেকাই বজোৱা বিধক কোৱা হয় ৰামধন গগনা। নিৰ্মাণ প্ৰণালী গগনা তিনি/চাৰি বছৰীয়া পকা জাতি বাঁহৰ পৰা চাঁচি উলিওৱা হয়। শব্দৰ ভিন্নতাৰ বাবে ইয়াৰ আকাৰ ডাঙৰ-সৰু কৰা হয়। হৰ মিহিকৈ চিলোৱা চেপেটা গগনাৰ মাজ অংশত কঁপিব পৰাকৈ মিহি নল এডাল বনোৱা হয়, ইয়াক জিভা বুলি কোৱা হয় আৰু হাতেৰে কোবোৱা অংশক মেখেলা বোলে৷ লোক বিশ্বাস লোক বিশ্বাস মতে মুখচোকা তিৰোতাৰ তাঁতশালৰ পৰা ‘ব’ তোলা চুঙা চুৰ কৰি আনি গগনা সাজিলে তাৰ মাত ভাল হয়। যিমানে তিৰোতা গৰাকীয়ে গালি পাৰে সিমানে হেনো গগনাৰ মাত ওলায়। সদৃশ বাদ্য চাইবেৰিয়াৰ ধাতুৰে নিৰ্মিত জৱ'চ হাৰ্প পৰিয়ালৰ ভিতৰত ভাৰতবৰ্ষত প্ৰচলিত নাম মৰচেং, ইয়াৰে অসমত গগনা বা অন্যান্য জনজাতিৰ নিজাকৈ থকা নামৰ উপৰি ফিলিপাইনত আছে 'কুবিং', ইণ্ডোনেচিয়াৰ 'কাৰিণ্ডিং', চীনৰ 'খউ চিয়াং' আৰু জাপানৰ 'মুক্কুৰি', ৰাছিয়াত 'ভাৰগান', হাংগেৰীত 'মুনহাৰপা', জাৰ্মানীত 'মউল্টট্ৰমেল', ফ্ৰান্সত 'গুইম বাৰদে' ইত্যাদি উল্লেখযোগ্য। জৱ'চ হাৰ্প জৱ'চ হাৰ্প হৈছে এক লেমেলোফোন বাদ্য। এই বাদ্যবিধ এটা ফ্ৰেমত সংলগ্ন নমনীয় ধাতু বা বাঁহৰ জিভা বা নলৰে গঠিত। গগনাও একপ্ৰকাৰৰ বাঁহেৰে নিৰ্মিত জ হাৰ্প। কথিত নামৰ বিপৰীতে এই বাদ্যৰ উৎপত্তি সম্ভৱতঃ চাইবেৰিয়াত, বিশেষকৈ আলটাই পৰ্বতমালাত বা ইয়াৰ আশে-পাশে আৰু ইহুদী জনসাধাৰণৰ সৈতে ইয়াৰ কোনো সম্পৰ্ক নাই। কুবিং কুবিং হৈছে ফিলিপাইনছ আৰু ইণ্ডোনেছিয়াৰ মাগুইণ্ডানান আৰু অন্যান্য মুছলমান আৰু অমুছলমান জনগোষ্ঠীৰ মাজত প্ৰচলিত বাঁহৰ পৰা তৈয়াৰী এক প্ৰকাৰৰ ফিলিপাইনছৰ জৱ'চ হাৰ্প। ইয়াক কোবিং, কলিবাউ আৰোডিং, কুলাইং ইত্যাদি বিভিন্ন নামেৰে জনা যায়। তাল পাতৰে তৈয়াৰীবোৰক কৰিণ্টা (মুনানিজ), অ'ৰে-অ'ৰে ম্বণ্ডো বা অ'ৰ অ'ৰে ঙকালে বোলা হয়। পৰম্পৰাগতভাৱে কুবিংক এক অন্তৰংগতা প্ৰকাশক বাদ্যযন্ত্ৰ বুলি গণ্য কৰা হয়, সাধাৰণতে পৰিয়াল বা আপোনজনৰ মাজত ঘনিষ্ঠভাৱে যোগাযোগ হিচাপে ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰা হয়। পুৰুষ মহিলা উভয়েই এই বাদ্যযন্ত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে। কাৰিণ্ডিং কাৰিণ্ডিং হৈছে ইণ্ডোনেছিয়াৰ পশ্চিম জাভাৰ চুণ্ডানীজ পৰম্পৰাগত বাদ্যযন্ত্ৰ। ই জ হাৰ্পৰ সৈতে মিল থকা আৰু সাধাৰণতে বাঁহ আৰু তাল পাতৰ মধ্যশিৰাৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হয়। তাল পাতৰ মধ্যশিৰাৰ পৰা তৈয়াৰী কাৰিণ্ডিং পৰম্পৰাগতভাৱে পুৰুষে ব্যৱহাৰ কৰে আৰু বাঁহৰ বাদ্যবিধ মহিলাই ব্যৱহাৰ কৰে। প্ৰথম অৱস্থাত পূৰ্বপুৰুষসকলে ধাননি পথাৰত কীট-পতংগৰ অনিষ্ট সাধিবলৈ এই বাদ্য ব্যৱহাৰ কৰিছিল, কাৰণ কাৰিণ্ডিঙৰ পৰা নিৰ্গত হোৱা কম ডেচিবেল যুক্ত শব্দই পোক-পৰুৱাৰ শ্ৰৱণ ক্ষমতাত ব্যাঘাত জন্মাব পাৰে। দন মই হমং জনগোষ্ঠীৰ জ হাৰ্পৰ পৰা উদ্ভৱ হোৱা দন মই হৈছে ভিয়েটনামৰ সংখ্যালঘু জনগোষ্ঠীসমূহে বহুলভাৱে ব্যৱহাৰ কৰা পৰম্পৰাগত বাদ্যযন্ত্ৰ। ইয়াক ভিয়েটনামী ভাষাত "ৰং লেহ" বুলিও কোৱা হয়। এই বাদ্যবিধ ভিতৰলৈ অভিমুখী। দন মই, বজাই থকাৰ সময়ত দাঁতৰ ওপৰত ধৰি ৰখাতকৈ, গগনাৰ দৰে ওঁঠতহে ধৰি ৰখা হয়। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ অসমৰ

34526

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B6%E0%A6%BF%E0%A7%B1%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%97%E0%A7%B0%20%E0%A6%9C%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A7%B0%20%E0%A6%AA%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%9F%E0%A6%A8%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%A5%E0%A6%B2%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A7%82%E0%A6%B9%E0%A7%B0%20%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A6%BE

শিৱসাগৰ জিলাৰ পৰ্যটনস্থলসমূহৰ তালিকা

শিৱসাগৰ জিলা ভাৰতৰ অসম ৰাজ্যৰ এখন প্ৰশাসনিক জিলা। ঐতিহাসিকভাবে এখন অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ জিলা। ছশ বছৰীয়া আহোম ৰাজবংশৰ বহু উত্থান-পতনৰ সাক্ষী এই শিৱসাগৰ। সমগ্ৰ জিলাখনতে আহোমৰ শাসনকালৰ অলেখ স্থাপত্য,ভাস্কৰ্য, মৈদাম, পুখুৰী, গড়, আলিবাট আদি সিঁচৰতি হৈ আছে। আহোম শাসনৰ প্ৰশাসনীয় কেন্দ্ৰ আছিল ৰংপুৰ নগৰ। কাৰেংঘৰক কেন্দ্ৰ কৰি চৌপাশৰ অঞ্চলটোৱে আছিল তাহানিৰ ৰংপুৰ। বৃটিছসকল আহি প্ৰথমে শিৱসাগৰ পুখুৰীৰ আশে-পাশে এই অঞ্চলৰ প্ৰশাসনীয় কেন্দ্ৰ স্থাপন কৰিছিল। তেনেকৈয়ে কলঞ্চুপাৰ বুলি জনাজাত ঠাইখন লাহে লাহে শিৱসাগৰ নামেৰে পৰিচিত হয়। ঐতিহাসিক পৰ্যটনস্থল গড়গাঁৱৰ কাৰেংঘৰ কাৰেংঘৰ আহোম স্বৰ্গদেউসকলৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত এটা পিৰামিড আকৃতিৰ ৰাজমহল। অসমৰ শিৱসাগৰ চহৰৰ পৰা ১৫ কিলোমিটাৰ পূবৰ গড়গাঁৱত অৱস্থিত। ১৫৪০ চনত স্বৰ্গদেউ চুক্লেংমুঙে এই ঘৰটোৰ নিৰ্মাণ আৰম্ভ কৰিছিল। তাৰ পাছত প্ৰমত্ত সিংহই ইয়াক ইটাৰে নিৰ্মাণ কৰে। ১৭৫২ চনত কাৰেংঘৰটো বেয়াকৈ ক্ষতি হয়। সেয়ে আহোম স্বৰ্গদেউ ৰাজেশ্বৰ সিংহই ইয়াক পুনৰ নিৰ্মাণ কৰায়। কাৰেং ঘৰ বা তলাতল ঘৰ তলাতল ঘৰ শিৱসাগৰৰ মূল কেন্দ্ৰৰ পৰা মাত্ৰ ৩ কিঃমিঃ দূৰৈৰ ৰংপুৰত অৱস্থিত। ই আহোম স্বৰ্গদেউসকলৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত এটা ৰাজমহল। তলাতল ঘৰ আহোম ৰাজ্যৰ স্মৃতিচিহ্নসমূহৰ ভিতৰত আকাৰত আটাইতকৈ ডাঙৰ। প্ৰসাদটো সাতমহলীয়া; চাৰিটা মহল মাটিৰ ওপৰত আৰু তিনিটা মহল মাটিৰ তলত আছে। বৰ্তমানৰ কেইবামহলীয়া তলাতল ঘৰটো স্বৰ্গদেউ ৰাজেশ্বৰ সিংহৰ শাসনকালত ১৭৫১-১৭৬৯ চনৰ ভিতৰত সাজি উলিওৱা হৈছিল। তেৱেঁই মাটিৰ তলত তলাতল ঘৰ নামৰ তিনিটা মহল যোগ দিয়ে। ইয়াৰ স্থাপত্যৰ সমসাময়িক মোগলসকলৰ মিল আছে। তলাতল ঘৰত মাটিৰ তলত দুটা গোপন সুৰংগ আছিল। তাৰে এটাৰ দৈৰ্ঘ্য আছিল প্ৰায় ৩ কিলোমিটাৰ যি দিখৌ নৈৰ লগত সংযোগী আছিল। প্ৰায় ১৬ কিলোমিটাৰ দৈৰ্ঘ্যৰ আনটো ই তলাতল ঘৰক গড়গাঁৱৰ কাৰেংঘৰৰ লগত সংযোগ কৰিছিল। শত্ৰুৰ আক্ৰমণত আত্মগোপন কৰাৰ বাবেএইকেইটা নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। ৰংঘৰ ৰংঘৰ হ'ল এটা দুমহলীয়া ঐতিহাসিক পকী গৃহ, যাক আহোম শাসনকালত পেভেলিয়ন ৰূপে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। শিৱসাগৰ চহৰৰ পৰা মাত্ৰ ৩ কিলোমিটাৰ মান আঁতৰত এই গৃহটো অৱস্থিত। ইয়াৰ পৰাই এসময়ত ৰাজ-পৰিয়াল আৰু বিশিষ্ট ৰাজবিষয়াসকলে বিশেষকৈ ৰঙালী বিহুৰ সময়ত অনুষ্ঠিত হোৱা ম'হ যুঁজ, শেন যুঁজকে প্ৰমুখ্য কৰি অন্যান্য বিনোদনমূলক কাৰ্যসূচী উপভোগ কৰিছিল। ৰংঘৰ এছিয়াৰ প্ৰথমটো পেভিলিয়ন হিচাপে প্ৰখ্যাত। এই গৃহটো আহোম সাম্ৰাজ্যৰ অন্যতম ৰাজধানী ৰংপুৰৰ ৰূপহী পথাৰত ১৭৪৬ চনত স্বৰ্গদেও প্ৰমত্ত সিংহৰ ৰাজত্ব কালত নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। ই তলাতল ঘৰৰ উত্তৰে, জয়সাগৰৰ পশ্চিমে, অসম ট্ৰাঙ্ক ৰোডৰ দাঁতিত অৱস্থিত। নামদাঙৰ শিলৰ সাঁকো নামদাঙৰ শিলৰ সাঁকো অসমৰ এখন বুৰঞ্জীপ্ৰসিদ্ধ দলং। এই দলংখন দলংখন শিৱসাগৰ জিলাৰ দিখৌনৈৰ উপনৈ নামদাং নদীৰ ওপৰত অৱস্থিত। এই দলংখন ১৭০৩ চনত আহোম ৰজা ৰুদ্ৰসিংহৰ দিনত বংগদেশৰ কাৰিকৰৰ হতুৱাই সজোৱা হৈছিল। পিছত তাৰপৰা এইখন কঢ়িয়াই ইয়ালৈ আনি স্থাপন কৰা হৈছিল। দলংখন ৬০ মিটাৰ দীঘল, ৬.৫ মিটাৰ বহল আৰু ১.৭ মিটাৰ ওখ। ইয়াৰ প্ৰধান বিশেষত্ব হ’ল দলংখন এটা মাথোঁ শিলকেই কাটি কাটি তৈয়াৰ কৰা হৈছিল। বৰ্তমানৰ ৩৭ নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথ ইয়াৰ ওপৰেৰে গৈছে। আহোম ৰজাৰ দিনত তৈয়াৰ কৰা বিভিন্ন স্থাপত্য-ভাস্কৰ্য্যৰ ভিতৰত এই সাঁকো উল্লেখযোগ্য। চৰাইদেউৰ মৈদাম বা চৰাইদেও সোণাৰি নগৰৰ পৰা প্ৰায় ২০ কিঃমিঃ দূৰত অৱস্থিত। এসময়ৰ আহোম ৰাজপৰিয়াল আৰু উচ্চ পদস্থ ৰাজ-বিষয়াসকলৰ সমাধিস্থলী। মাটিৰে নিৰ্মিত পিৰামিড সদৃশ বহু মৈদাম আজিও অক্ষত অৱস্থাত আছে। মৈদামৰ অভ্যন্তৰত থকা ধন-সোণবোৰ বৃটিছসকলে খান্দি উলিয়াই লৈ গৈছিল বুলি কোৱা হয়। আজানপীৰৰ দৰগাহ শৰাগুৰি চাপৰিত এই দৰগাহ অৱস্থিত। শিৱসাগৰৰ পৰা ২২ কিঃমিঃ দূৰত্বত। সুদূৰ পাৰস্যৰ পৰা অহা সন্ত জিকিৰ আৰু জাৰিৰ স্ৰষ্টা আজানপীৰৰ সমাধিস্থলী। সকলো ধৰ্মৰ লোকে ইয়াত শ্ৰদ্ধা জনায়। গোলাঘৰ বা খাৰঘৰ গোলাঘৰ হৈছে শিৱসাগৰ নগৰৰ ভিতৰত থকা অন্যান্য পুৰণি কীৰ্ত্তি চিহ্ন সমূহৰ ভিতৰত এটা উল্লেখযোগ্য ইটাৰ ঘৰ। ইয়াতে ৰজাঘৰীয়া খাৰ-বাৰুদ, অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ, বন্দুক-বৰটোপ আদি মজুত কৰি ৰখা হৈছিল। ১৭০৪ শকত স্বৰ্গদেও ৰুদ্ৰ সিংহই এই ঘৰটো নিৰ্মাণ কৰাইছিল। এই খাৰঘৰটো বৰ্তমানেও অক্ষত অৱস্থাতেই আছে। দ’লসমূহ শিৱদৌল শিৱদৌল শিৱসাগৰ নগৰৰ শিৱসাগৰ পুখুৰীৰ (বৰপুখুৰী) পাৰত অৱস্থিত। স্বৰ্গদেউ শিৱসিংহই প্ৰথমা ৰাণী বৰৰজা ফুলেশ্বৰী কুঁৱৰীৰ মৃত্যুৰ পাছত তেওঁৰে বিবাহিতা ভনীয়েক দ্ৰৌপদীক বিবাহ কৰাই অম্বিকা কুঁৱৰীবা মদাম্বিকা নাম দি বৰৰজা পাতিছিল। এইগৰাকী কুঁৱৰীৰ নিৰ্দেশক্ৰমেই ১৭৩১ খৃঃত সোণৰ ক'লচীৰে সৈতে শিৱদৌল, দেৱীদৌল আৰু বিষ্ণু দৌল নিৰ্মাণ কৰাৰ লগতে শিৱসাগৰ পুখুৰী খন্দোৱা হৈছিল। এই দৌল ভাৰতত আটাইবোৰ ঐতিহাসিক মন্দিৰৰ ভিতৰত ওখ। কৰ্দৈশিৰীয়া এই দৌলৰ উচ্চতা ১২০ হাত আৰু দৌলটিৰ ওপৰত থকা কলচীৰ উচ্চতা ৭.৫ ফুট। ১৯৫০ চনৰ ভূমিকম্পত কলচীটো খহি পৰিছিল যদিও ইয়াক আগৰ স্থানত স্থাপন কৰা হয়। জয়দৌল ল'ৰাৰজাৰ চাউদাঙৰ হাতত নৃশংসভাবে মৃত্যুবৰণ কৰা মাতৃ জয়মতীৰ স্মৃতিত ৰুদ্ৰসিংহই জয়সাগৰ পুখুৰী আৰু জয়দৌল নিৰ্মাণ কৰে। ৰুদ্ৰদৌল পিতৃ ৰুদ্ৰসিংহৰ স্মৃতিত ১৭৭৩ চনত ৰজা লক্ষ্মীসিংহই ৰুদ্ৰসাগৰ পুখুৰী আৰু তাৰ পাৰত ৰুদ্ৰদৌল নিৰ্মাণ কৰে। ইয়ালৈ শিৱসাগৰ নগৰৰ পৰা দূৰত্ব প্ৰায় ৪ কিঃমিঃ। গৌৰীদৌল বৰৰজা ফুলেশ্বৰী কুঁৱৰীয়ে এটি পুখুৰী খন্দাই তাৰ পাৰতে এই দৌলটো নিৰ্মাণ কৰে। শিৱসাগৰ নগৰৰ পৰা ১২ কিঃমিঃ দূৰত্বৰ গৌৰীসাগৰত গৌৰীদৌল অৱস্থিত। অন্যান্য দ'ল ঘণশ্যাম দ’ল, জয়সাগৰ ফাকুৱা দ’ল, জয়সাগৰ ৰংনাথ শিৱদ’ল ৰূদ্ৰেশ্বৰ দ’ল থাওৰা দ’ল নামতি দ’ল (বিষ্ণু দেৱী দ’ল) বৰপাত্ৰ দ’ল, পুখুৰী ঐতিহাসিক পুখুৰী শিৱসাগৰ পুখুৰী স্বৰ্গদেও শিৱসিংহৰ ৰাজত্ব কালত তেওৰ দ্বিতীয় গৰাকী কুৱৰীয়ে বৰৰজাৰ ৰাজদণ্ড হাতত লৈ সাগৰ সদৃশ শিৱসাগৰ পুখুৰী খন্দোৱাৰ কাৰ্য আৰম্ভ কৰিছিল। ১৬৫৫ শকৰ ১৮ জেঠত খনন আৰম্ভ হোৱা এই পুখুৰীৰ খনন সম্পূৰ্ণ হৈছিল একেটা বৰ্ষৰ ৬ বহাগত। পুখুৰীটোৰ সম্পূৰ্ণ মাটিকালি ১৯৪ পুৰা ২ বিঘা ২ কঠা ৬ লেচা। পুখুৰীটো আয়তকাৰ। গভীৰতা ২০ কিউবিক। চাং ৰুং ফুকনৰ বুৰঞ্জীমতে পুখুৰীটো দীঘে ২৯৭ বেও আৰু পথালিয়ে ১৮০ বেও। জয়সাগৰ পুখুৰী জয়সাগৰ পুখুৰী হৈছে ভাৰতৰ ভিতৰত মানুহে খান্দি উলিওৱা আটাইতকৈ ডাঙৰ পুখুৰী। এই পুখুৰীটোৱে চাৰিওটা পাৰৰ সৈতে মুঠ ৩১৮ একৰ মাটি আগুৰি আছে। ইয়াৰে ১৫৫ একৰ এলেকা পৰিষ্কাৰ পানীৰে ভৰি আছে। ইয়াৰ পৰা ৰংপুৰৰ কাৰেংঘৰ (তলাতল ঘৰ)লৈ দ্বাৰা পানী যোগান ধৰা হৈছিল। ইয়াৰ দৈৰ্ঘ্য প্ৰায় ২কিঃমিঃ মান আছিল। গৌৰীসাগৰ পুখুৰী গৌৰীসাগৰ পুখুৰীটো ৰাণী ফুলেশ্বৰী দেৱীয়ে (১৭২২-১৭৯১) খন্দোৱাই দুৰ্গা দেৱীৰ নামত উচ্ছৰ্গা কৰিছিল। ই প্ৰায় ১৫০ একৰ মাটি আগুৰি আছে। এই পুখুৰীৰ পাৰতে দেৱীদ’ল, শিৱদ’ল আৰু বিষ্ণুদ’ল নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। শিৱসাগৰ নগৰৰ পৰা গৌৰীসাগৰ পুখুৰীলৈ দূৰত্ব প্ৰায় ১২ কিঃমিঃ। ৰুদ্ৰসাগৰ পুখুৰী স্বৰ্গদেউ লক্ষ্মীসিংহই নিজৰ পিতৃ ৰুদ্ৰ সিংহৰ স্মৃতিত এই পুখুৰীটো খন্দাইছিল। অন্যান্য পুখুৰীসমূহ অন্যান্য টাই সংগ্ৰহালয় শিৱসাগৰ পুখুৰীৰ পাৰত এই সংগ্ৰহালয় স্থাপন কৰা হৈছে। ইয়াত আহোম শাসনকালৰ বহুতো সামগ্ৰী সংৰক্ষণ কৰা হৈছে। এই সংগ্ৰাহলয়ত আহোম সকলৰ সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰা সমূহক সামৰি লোৱা হৈছে। ইয়াৰ ভিতৰত টাই সকলৰ সাজপাৰ, বাচন-বৰ্তন, আ-অলংকাৰ, পাৰম্পৰিক মাছ ধৰা সঁজুলি, নানা বাদ্যযন্ত্ৰ আদি উল্লেখযোগ্য। দিচাংমুখ শিৱসাগৰ নগৰৰ সমীপৰ দিচাংমুখ ইয়াৰ অপৰূপ প্ৰাকৃতিক সৌন্দয্যৰ বাবে বিখ্যাত। লগতে চাওক অসমৰ পৰ্যটনস্থলসমূহৰ তালিকা তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ শিৱসাগৰ জিলাৰ পৰ্যটনস্থলী অসমৰ

82950

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A7%8B%E0%A6%95%E0%A6%BE%20%E0%A6%AD%E0%A6%BE%E0%A6%93%E0%A6%A8%E0%A6%BE

বোকা ভাওনা

বোকাখেচা ভাওনা, বোকা ভাওনা বা পেঁকযাত্ৰা হৈছে শ্ৰীকৃষ্ণৰ জন্মাষ্টমী উপলক্ষে নন্দোৎসৱৰ লগত সংগতি ৰাখি অনুষ্ঠিত এক ভাওনা বিশেষ। বোকা খেচি আনন্দোল্লাস কৰা হয় বাবে এই অনুষ্ঠানৰ নাম বোকাখেচা বা বোকা ভাওনা হৈছে। মূলত অসমৰ দুটা স্থান ক্ৰমে নগাঁও জিলা পুৰণিগুদাম অঞ্চলত অনুষ্ঠিত এই ভাওনাক বোকা ভাওনা আৰু শোণিতপুৰ জিলাৰ জামুগুৰিহাট অঞ্চলৰ পাতলৰচুক গাঁৱত অনুষ্ঠিত এই ভাওনাক বোকাখচা বা বোকাখেচা ভাওনা বুলি জনা যায়। ইয়াৰোপৰি বৰপেটা, মাজুলী আদি অঞ্চল সমূহতো এই ভাওনা অনুষ্ঠিত হয়। বৰপেটাত অনুষ্ঠিত এই ভাওনাক পেক ভাওনা বা পেক যাত্ৰা বোলে। কৃষ্ণৰ জন্মৰ সময়ত হোৱা প্ৰবল বৰষুণ আৰু পিছদিনা নন্দৰজাৰ ঘৰলৈ কৃষ্ণক চাবলৈ যোৱা ভক্তই নিয়া ঘিঁউ, মৌ, তেল আদি পৰি গকুলৰ ৰাস্তা বোকা তথা পিচল হৈ পৰিছিল বুলি কোৱা হয়। এই অৰ্থতে প্ৰতীকী ৰূপত বোকা খেচি কৃষ্ণ জন্মৰ আনন্দ-স্ফূৰ্তি কৰা হয়। নন্দোৎসৱৰ বোকা-ভাওনাৰ অনুৰূপ অনুষ্ঠান গুজৰাটতো দেখা যায়। পালনৰ ৰীতি-নীতি বোকাখেচা ভাওনাৰ পৰম্পৰা শ্ৰীকৃষ্ণৰ জন্মৰ সময়ত গকুলত হোৱা আনন্দ-স্ফূৰ্তিৰ কাহিনীৰ সৈতে সংপৃক্ত। পুৱাৰ ভাগত দিয়া প্ৰচণ্ড শিল-বৰষুণৰ লগতে কেঁচুৱা জন্মৰ খবৰ ল'বলৈ অহা গাঁও বাসীয়ে লগত অনা ঘিঁউ-মৌ, দৈ-মাখন আদিৰে গকুলৰ বাট-পথ বোকাময় হৈ পৰাৰ প্ৰতীকী অৰ্থতে এই বোকাখেচা পৰম্পৰা প্ৰচলিত হৈছে বুলি জনবিশ্বাস আছে। এই অনুষ্ঠান মূলত মহাপুৰুষীয়া ৰীতি-নীতিৰে নাম-প্ৰসংগ আৰু ভাওনা সংস্কৃতিৰ মাজেৰে পালিত হয়। বোকা খেচা অনুষ্ঠানত সাধাৰণতে মহিলা সকলে অংশগ্ৰহণ নকৰে যদিও মূল অনুষ্ঠানটোৰ সৈতে পুৰুষ-মহিলা উভয়ে জড়িত হয়। বোকা খেচিবলৈ কৃত্ৰিমভাৱে এডোখৰ ঠাই বোকা কৰি ইয়াত ঘিঁউ-মৌ আদি ঢালি লোৱাৰ নিয়ম প্ৰচলিত। বোকা খেচিবলৈ বোকাত নমা ভকত সকলে প্ৰথমে নাম-প্ৰসংগৰে বোকা পুখুৰীৰ চৌপাশে প্ৰদক্ষিণ কৰি সেৱা জনাই বোকাত নামে আৰু এজনে-আনজনৰ গালৈ বোকা দলিয়াই স্ফূৰ্তি কৰে। ভাওনা চাবলৈ অহা ৰাইজে এই বোকাৰ ফোঁট লোৱাৰ উপৰি ঘৰলৈয়ো বোকা সংগ্ৰহ কৰি নিয়ে। জামুগুৰিহাটৰ বোকাখেচা ভাওনা শোণিতপুৰ জিলাৰ জামুগুৰিহাট চহৰৰ কেন্দ্ৰৰ পৰা ১.৫ কিলোমিটাৰ নিলগৰ পাতলৰচুক গাঁৱত ২৫০ বছৰতকৈ অধিক সময় ধৰি প্ৰতিবছৰে পৰম্পৰাগতভাবে ভাদ মাহৰ কৃষ্ণ জন্মাষ্টমী তিথিত দুদিনীয়াকৈ এই ভাওনা অনুষ্ঠানটি অনুষ্ঠিত কৰা হয়। এই ভাওনা অনুষ্ঠিত নকৰিলে গাঁওখনত নানান অপায়-অমংগল হ'ব বুলি ৰাইজৰ মাজত এটি লোকবিশ্বাস প্ৰচলিত। ভাওনাৰ প্ৰথম দিনা অৰ্থাৎ ভাদ মাহৰ কৃষ্ণ জন্মাষ্টমীৰ দিনা ৰাতিপুৱা গাঁৱৰ নামঘৰত প্ৰাতঃপ্ৰসংগ কৰা হয়। এইদৰে দিনৰ ভাগত নাম-প্ৰসংগ কৰি ভক্তসকলে শৰাই নৈবেদ্য আগবঢ়াই অদৃশ্যজনক সেৱা জনায়। ৰাতিলৈ সম্পূৰ্ণ পৰম্পৰাগত ৰীতি নীতিৰে মূল ভাওনাখনৰ প্ৰতিটো অনুষ্ঠান চলাই নিয়া হয়। ভাওনাৰ মুখ্য নাটখন শ্ৰীশ্ৰীগোপাল আতা ৰচিত। নাটখন মূলত সংগীতপ্ৰধান। বিভিন্ন বহুৱান বহুবালি আৰু প্ৰতিটো চৰিত্ৰৰ অভিনয়ৰে নাটখনে গতি কৰে। পুৱতি নিশা ভগবান শ্ৰীকৃষ্ণ জন্ম হয়। জন্মৰ সময়ৰ শিল-বৰষুণে একাকাৰ হোৱা প্ৰকৃতিৰ বিশেষ ৰূপটোক কৃত্ৰিম পদ্ধতিৰে উপস্থাপন কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা হয়। পিছদিনা বোকা ভাওনা, অৰ্থাৎ নন্দোৎসৱ। ইয়াক পঁচতি উৎসৱ বুলিও জনা যায়। এই বোকাখেচা অংশটোৱেই দুদিনীয়া অনুষ্ঠানটোৰ মূল আকৰ্ষণ। এই ভাওনাৰ বাবে চৌহদৰ এডোখৰ বিশেষ ঠাই কৃত্ৰিমভাবে বোকা কৰি লোৱা হয়। তাৰ পিছত বৈষ্ণৱসকলে নাম গাই গাই নামঘৰৰ পৰা বোকা খেচিবলৈ থোৱা ঠাইডোখৰলৈ আহে আৰু চৌদিশে প্ৰদক্ষিণ কৰি নাম গাই আৰু বোকা খছে— "হাতত বন্তি লৈ কৃষ্ণক শুৱাই থৈ আহা সখি আহা মা পংক খেচোগৈ..." কৃষ্ণৰ জন্মৰ সময়ত হোৱা প্ৰবল বৰষুণ আৰু পিছদিনা নন্দৰজাৰ ঘৰলৈ কৃষক চাবলৈ যোৱা ভক্তই নিয়া ঘিঁউ, মৌ, তেল আদি পৰি গকুলৰ ৰাস্তা বোকা তথা পিচল হৈ পৰিছিল বুলি কোৱা হয়। সেই দৃশ্য বুজাবলৈকে প্ৰতীকি অৰ্থত এনেদৰে ঠাইডোখৰ বোকা কৰি সুন্দৰকৈ সজাই লোৱা হয় আৰু নন্দোৎসৱ বুজাবলৈ বোকাখেচা হয়। সেইদিনা বোকাখেচা ঠাইৰ বোকাৰে উপস্থিত ভক্তগণে কপালত ফোঁট লোৱাৰ উপৰি ঘৰলৈও সেই বোকা লৈ যোৱাৰ পৰম্পৰা আৰু বিশ্বাস প্ৰচলিত আছে। পুৰণিগুদামৰ বোকা ভাওনা নগাঁও জিলাৰ পুৰণিগুদাম দেউৰীগাঁও আৰু ভীমৰগাঁৱত নন্দোৎসৱৰ লগত সংগতি ৰাখি বাৰ্ষিক ভাৱে বোকা ভাওনা অনুষ্ঠিত হয়। শ্ৰীকৃষ্ণ জন্মাষ্টমীৰ পাছত একাদশীৰ দিনটোত প্ৰতিবছৰে নন্দোৎসৱ পতা হয়। পুৱা খোল প্ৰসঙ্গৰে আৰম্ভ হোৱা দিনজোৰা কাৰ্য্যসূচীত গাঁৱৰ ৰাইজে অংশগ্ৰহণ কৰে। পৰৱৰ্তী সময়ত নাম প্ৰসঙ্গ আৰু প্ৰসাদ-ভোগ বিতৰণ কৰে। বিয়লি বোকা ভাওনাৰ বাবে নিৰ্দিষ্ট কৰা ঠাইত এটা প্ৰকাণ্ড পুখুৰী সদৃশ খাল খান্দি তাত পানী ঢালি বোকাময় কৰি লোৱা হয় আৰু এই পুখুৰীৰ চাৰিওফালে বোকা ভাওনাত অংশগ্ৰহণ কৰা পুৰুষ সকলে সাৰিপাতি বহি নাম প্ৰসঙ্গ কৰে। তাৰপাছত অংশগ্ৰহণকাৰী ভক্তবৃন্দই আনন্দ মনেৰে বোকাত নামি লুটুৰি-পুতুৰি হৈ বোকা খেলে আৰু ইজনে সিজনলৈ বোকা ছটিয়াই মনৰ আনন্দ প্ৰকাশ কৰে। বোকা ভাওনাৰ অন্তত অংশগ্ৰহণকাৰী সকলে পুনৰ গা-ধুই নামঘৰত নাম প্ৰসঙ্গ কৰি দিনজোৰা কাৰ্য্যসূচীৰ সমৰণি মাৰে। দৰ্শনাৰ্থী সকলে এই বোকাৰে ফোট ল’বলৈ বোকা সংগ্ৰহ কৰে। বৰপেটাৰ পেঁক যাত্ৰা বৰপেটা সত্ৰৰ লগতে সৰভোগ অঞ্চলৰ গৰখীয়া গোঁসাই থানতো বোকা ভাওনা অনুষ্ঠিত হয়। বৰপেটাৰ লোকসকলে সাধাৰণতে এই ভাওনাত পেঁক ভাওনা বুলি কয়।বৰপেটা সত্ৰত সত্ৰীয়া ৰীতি-নীতি আৰু বিধিগত ব্যৱস্থাৰে এই উৎসৱ যাপিত হয়। উক্ত দিনা কীৰ্তন ঘৰত পুৱা যথাবিধি অনুযায়ী পুৱাৰ গীত-ভটিমা গাই নাম-প্ৰসংগ কৰি পিছত যথানিয়ম অনুসৰি গায়ন বায়নে খোল-বাজনা পৰিৱেশন কৰাৰ অন্তত ভৱানীপুৰীয়া গোপাল আতা বিৰচিত ‘জন্ম যাত্ৰাৰ নন্দোৎসৱ বা বোকা যাত্ৰা’ নাটখন পৰিৱেশন কৰা হয়। তদুপৰি কীৰ্তন ঘৰৰ কাঁথিত বহি আই মাতৃ সকলে গীত পদ গোৱাৰ উপৰি শিশু, চেমনীয়া, চেঙেলীয়া যুৱক সকলে পেঁকযাত্ৰাত অংশগ্ৰহণ কৰি আনন্দত মতলীয়া হয়। সত্ৰৰ নিৰ্দ্দিষ্ট চাৰিসীমাৰ ভিতৰত তেল সানি বোকা-মাটিৰে পিছল কৰি তোলা হয় অংশত বোকাৰে লুতুৰি পুতুৰি হৈ ল’ৰাবোৰে সাঁতোৰাৰ নিচিনাকৈ বাগৰা-বাগৰি কৰি ইজনে আনজনক বোকা সানি আনন্দ কৰে। শ্ৰীকৃষ্ণৰ নামকৰণৰ লগত জড়িত এই পঁচতি বা বোকা ভাওনা উপলক্ষে এটা গাঁত খান্দি তাত বোকা সৃষ্টি কৰি সৰু সৰু ল'ৰাবোৰে নাৰিকল দলিয়াই টনা-টনি কৰি আনন্দ কৰে। লগতে সৰু সৰু ল'ৰাবোৰে কৃষ্ণৰ ভাও লৈ নৃত্য প্ৰদৰ্শন কৰে। তদুপৰি থানৰ ভকতসকলে পুৰাণখ্যাত নন্দ, যশোদা আদি বিভিন্ন চৰিত্ৰৰ ভাও লয়। তথ্যসূত্ৰ

52951

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A6%A3%E0%A6%BF%E0%A6%95%20%E0%A6%9A%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A7%B0%20%E0%A6%AC%E0%A7%B0%E0%A7%81%E0%A7%B1%E0%A6%BE

মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱা

মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱা (৮ ছেপ্টেম্বৰ ১৮৫১ ৭ ছেপ্টেম্বৰ ১৯১৫) অসমৰ এজন সমাজ সেৱক, শিক্ষা সংগঠক আৰু ব্যৱসায়ী। নগাঁৱৰ জন্মলাভ কৰা বৰুৱাই "বৰুৱা ফুকন ব্ৰাদাৰ্ছ কোম্পানী"ৰ দ্বাৰা ব্যৱসায়ৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰতিষ্ঠিত হৈ পৰিছিল। পাছলৈ তেওঁ সমাজ সেৱক আৰু শিক্ষা সংগঠক হিচাপে জনাজাত হৈ পৰে। সাদিনীয়া দ্বিভাষিক বাৰ্তালোচনী "আসাম নিউজ"ৰ তেওঁ গুৰি ধৰিছিল। ব্ৰিটিছ চৰকাৰে দুবাৰকৈ যচা 'ৰাই বাহাদুৰ' উপাধি তেওঁ প্ৰত্যাখান কৰিছিল। অসমৰ প্ৰথম উচ্চ শিক্ষাৰ শিক্ষানুষ্ঠান কটন মহাবিদ্যালয়, প্ৰথম আইন মহাবিদ্যালয় আৰ্ল ল কলেজ আদি স্থাপনৰ বাবে তেওঁ অৱদান স্মৰণ কৰা হয়। জন্ম আৰু শিক্ষা ১৮৫১ চনৰ ৮ ছেপ্টেম্বৰত মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱাৰ জন্ম হয়। তেওঁৰ দেউতাক হবিৰাম বৰুৱা নগাঁও জিলাৰ খাগৰিজানৰ চিৰস্তাদাৰ আছিল। মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱা তিনিজন ল'ৰাৰ কনিষ্ঠতম আছিল। মাণিক চন্দ্ৰৰ দহ বছৰ বয়সতে মাকৰ মৃত্যু হয় আৰু দেউতাকে পুনৰ বিবাহ কৰে। মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱাই ১৮৬৮ চনত গুৱাহাটী চেমিনাৰী স্কুলৰ (এতিয়াৰ কটন কলেজিয়েট বিদ্যালয়) পৰা এণ্টেন্স পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হয়। তাৰ পাছত তাৰ পৰাই আই এ ঊত্তীৰ্ণ হয়। মেধাবী ছাত্ৰ হিচাপে জলপানি লাভ কৰি তেওঁ বন্ধু জগন্নাথ বৰুৱাৰ লগত কলকাতাৰ প্ৰেচিডেন্সী কলেজত বি এ বৰ্ষত নাম লগায়। কিন্তু কলকাতাৰ বতৰে তেওঁৰ স্বাস্থ্যক নুসুজাত তেওঁ পাটনা কলেজলৈ (স্থাপিত.১৮৬৩) বদলি হৈ যায়। ১৮৭২ চনত দেউতাকৰ স্বাস্থ্যৰ অৱনতি ঘটাত তেওঁ ঘৰলৈ ঘূৰি আহে। ইয়াৰ পাছতে দেউতাকৰ মৃত্যু হয় আৰু মাণিক চন্দ্ৰৰ পঢ়া আধৰুৱা হৈ ৰয়। চিফ কমিচনাৰ কীটিঙে মাণিক চন্দ্ৰ আৰু বি এ ঊত্তীৰ্ণ হৈ অহা জগন্নাথ বৰুৱা দুয়োকে ডেপুটী কলেক্টৰৰ পদ যাচে কিন্তু তেওঁলোকে গ্ৰহণ নকৰিলে। ব্যৱসায় মাণিকচন্দ্ৰ বৰুৱাই ব্যৱসায়ৰ প্ৰাথমিক কামবোৰ শিকিবলৈ গুৱাহাটীত পৰিবহণৰ কোম্পানী এটাত যোগদান কৰে। কিছুদিনৰ পাছত সেই কাম এৰি তেওঁ ব্ৰিটিছ চাহ খেতিয়ক বেইনব্ৰিজৰ লগত ব্যৱসায়ত নামে। বেইনব্ৰিজে কামৰ পৰা অৱসৰ লোৱাৰ পাছত তেওঁ জয়নাথ বৰদলৈৰ লগত চাহৰ ব্যৱসায় কৰিবলৈ লয়। ১৮৮০ চনমানত আনন্দৰাম ঢেকিয়াল ফুকনৰ পুত্ৰ অন্নদাৰাম ঢেকিয়াল ফুকনৰ লগত মিলি তেওঁ "বৰুৱা ফুকন ব্ৰাদাৰ্ছ কোম্পানী" খোলে। উল্লেখযোগ্য যে স্বদেশী মানুহে অসমত প্ৰতিষ্ঠা কৰা এইটোৱেই প্ৰথম কোম্পানী। চাহ আৰু কাঠৰ ব্যৱসায়ত তেওঁলোকে প্ৰচুৰ লাভৰ মুখ দেখে। এই কোম্পানীয়ে আসাম বেংগল ৰেলৱেৰ বাবে সকলো শ্লিপাৰৰ যোগান ধৰিছিল। ১৮৮১ চনত তেওঁ হাকিম লক্ষ্মীলাল বৰুৱাৰ জী শৰৎ কুমাৰীৰ লগত বিবাহপাশত আবদ্ধ হয়। অন্নদাৰাম ঢেকিয়াল ফুকনৰ মৃত্যুৰ পাছত মণিকচন্দ্ৰই কোম্পানীৰ কাম অকলে চম্ভালি লয়। কিন্তু তেওঁৰ ব্যৱসায় লাহে লাহে পৰি আহে। বৰুৱাই পাণবজাৰ লেণ্ড ফ্লটিলা কোম্পানীৰ এজেণ্ট হিচাপে যোগদান কৰে। সেই সময়তে তেওঁৰ কোম্পানীৰ চাহ কঢ়িওৱা জাহাজ এখন দুৰ্ঘটনা হৈ ব্ৰহ্মপুত্ৰত ডুবি যায়। ভায়েক ফটিক চন্দ্ৰৰ অকাল মৃত্যুৱেও তেওঁক শোকত পেলায়। ১৮৮৭ চনত তেওঁ মুকলি কৰা "গুৱাহাটী আইচ কোম্পানী"ও সোনকালেই লোকচানৰ বাবে বন্ধ কৰিবলগীয়া হয়। ইয়াৰ পাছত তেওঁ কাঠৰ ব্যৱসায়ত মনোনিবেশ কৰে। কিন্তু গাৰো পাহাৰ আৰু গোৱালপাৰাত ক'লা জ্বৰে মহামাৰীৰ ৰূপ লোৱাত এই কামো সংকটত পৰে। মাণিকচন্দ্ৰৰ সম্পৰ্কীয় ভায়েক আৰু মনেজাৰ ভোলানাথ বৰুৱাই তেওঁৰ লগত সম্পৰ্ক ত্যাগ কৰি কলিকতালৈ লৈ নিজাববীয়া ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰে। এই সময়ছোৱাত মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱাই চাহ বাগিছাকে ধৰি প্ৰায়বোৰ সম্পত্তি বিক্ৰী কৰিবলগীয়া হয়। ১৮৮৪ চনত তেওঁ অসম চৰকাৰৰ অনাৰেৰী মেজিষ্ট্ৰেটৰ পদ লাভ কৰে। সাংবাদিকতা ১৮৮২ চনত বৰুৱা ফুকন ব্ৰাদাৰ্ছ কোম্পানীৰ পৃষ্ঠপোষকতাত সাদিনীয়া দ্বিভাষীক বাৰ্তালোচনী "আসাম নিউজ" প্ৰকাশ পায়। ইয়াৰ সম্পাদক আছিল হেমচন্দ্ৰ বৰুৱা। ১৮৮৫ চনত এই কাকত বন্ধ হোৱাৰ পাছত মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱাই "আসাম" নামৰ আন এখন সাপ্তাহিক কাকত আৰম্ভ কৰে। কেইবছৰৰমানৰ বাবে এই কাকতৰ ইংৰাজী অংশৰ সম্পাদনা তেওঁ নিজেই কৰিছিল। সামাজিক-ৰাজনৈতিক অৱদান ১৮৭২ চনত মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱা আৰু জগন্নথ বৰুৱাই কলিকতাত নৱনিযুক্ত গৱৰ্ণৰ জেনেৰেল লৰ্ড নৰ্থব্ৰুকক লগ ধৰি অসমীয়া ছাত্ৰ সাহিত্য সভাৰ তৰফৰ পৰা অভিনন্দন পত্ৰ যাচে আৰু আন ৰাজ্যৰ দৰে অসমৰ উন্নয়নৰ বাবে ৰে'ল পৰিবহণৰ সম্প্ৰসাৰণৰ বাবে অনুৰোধ জনায়। অৱশ্যে লৰ্ড নৰ্থব্ৰুকে অসম ভ্ৰমণৰ পাছত এই অনুৰোধ খাৰিজ কৰে। ১৯০৩ চনত মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱা আৰু জগন্নাথ বৰুৱাৰ প্ৰচেষ্টাত "অসম এছোচিয়েচন"ৰ জন্ম হয়। তেওঁ ১৮৮৩ চনত গুৱাহাটী মিউনিচিপেল ব'ৰ্ডৰ সদস্য আৰু ১৮৮৪ চনত ব'ৰ্ডৰ ভাইচ চেয়াৰমেন হিচাপে নিৰ্বাচিত হয়। এনে পদলৈ নিৰ্বাচিত হোৱা তেওঁ প্ৰথম অসমীয়া। তেওঁৰ প্ৰচেষ্টাতে চাপৰমুখ, শিলঘাট ৰেলপথ নিৰ্মাণ হয়। ১৯০৮ চনত অসমৰ লোকেন ব'ৰ্ডসমূহৰ পৰা নিৰ্বাচিত হৈ পোন প্ৰথমবাৰৰ বাবে অসম বিধান পৰিষদৰ সদস্যপদ লাভ কৰে। ১৯০৯ চনৰ ২২ ফেব্ৰুৱাৰীৰ পৰা মৃত্যু পৰ্যন্ত তেওঁ এই পদত কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰে। চৰকাৰে তেওঁক শিক্ষা সভা, মহিলা শিক্ষা সমিতি, কেন্দ্ৰীয় পাঠ্যপুথি সমিতি আদিৰ সদস্য পদত নিযুক্ত কৰিছিল। ১৮৯৬ চনত ছাৰ হেনৰী ষ্টেডমেন কটন অসমৰ চীফ কমিচনাৰ হিচাপে নিযুক্ত হয়। অসমত এখন মহাবিদ্যালয় স্থাপনৰ বাবে মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱাই তেওঁলৈ আবেদন জনায় আৰু সেই মৰ্মে ১৮৯৯ চনত তেওঁ এখন মহাবিদ্যালয় স্থাপনৰ সিদ্ধান্ত ঘোষণা কৰে। সেই মতে ১৯০১ চনৰ ২৭ মে'ত কটন মহাবিদ্যালয় স্থাপিত হয়। ১৯১২ চনত মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱাই তেতিয়াৰ চীফ কমিচনাৰ ছাৰ আৰ্চডেল আৰ্লক অসমত এখন আইন মহাবিদ্যালয় পাৰিবলৈ আবেদন জনায়। এই প্ৰচেষ্টাতে ১৯১৪ চনত আৰ্ল ল কলেজৰ আৰম্ভণি হয়। লৰ্ড কাৰ্জনৰ অসমলৈ আহোঁতে আদৰণি জনোৱাৰ বাবে তোলাৰ ৰাহি ধনৰে মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱাই গুৱাহাটীত কাৰ্জন হল (এতিয়া নবীন চন্দ্ৰ বৰদলৈ প্ৰেক্ষাগৃহ) স্থাপন কৰে। মৃত্যু ১৯১৫ চনৰ ৭ ছেপ্টম্বৰত মাণিক চন্দ্ৰ বৰুৱাৰ মৃত্যু হয়। কটন কলেজৰ প্ৰশাসনিক ভৱন, এখন বিদ্যালয়, এটা পথ আৰু নানা অনুষ্ঠান-প্ৰতিষ্ঠান তেওঁৰ নামেৰে নামকৰণ কৰা হয়। তথ্য সংগ্ৰহ অসমৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি অসমৰ

65124

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B2%E0%A6%BF%E0%A6%82%E0%A6%97%20%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A6%AD%E0%A6%A8

লিংগ স্তম্ভন

লিংগ স্তম্ভন বা লিংগ কঠিনতা বা লিংগোত্থান বা লিংগ স্ফীতি হৈছে এক শাৰীৰিক পৰিঘটনা য'ত লিংগ (যৌনাংগ) দৃঢ়, সুস্থিৰ আৰু আকাৰত ডাঙৰ হৈ পৰে। লিংগ শিথিলতা হৈছে মানসিক, সিৰা সম্বন্ধীয়, ভাস্কুলাৰ, আৰু অন্তঃস্ৰাবী কাৰকৰ জটিল আন্তঃক্ৰিয়াৰ ফল, আৰু প্ৰায়ে যৌন প্ৰৰোচন বা যৌন আকৰ্ষণৰ সৈতে সম্পৰ্কিত হয়, যদিও লিংগৰ কঠিনতা স্বতঃস্ফূৰ্ত হ'ব পাৰে। মানুহৰ ক্ষেত্ৰত স্তম্ভিত লিংগৰ আকৃতি, কোণ আৰু দিশ ইত্যাদি ভিন্ন ভিন্ন হ'ব পাৰে। স্নায়ুতন্ত্ৰৰ এক স্বয়ংক্ৰিয় সঁহাৰি হিচাপে, লিংগ স্তম্ভন বিভিন্ন ধৰণৰ উদ্দীপনাৰ ফলত হ'ব পাৰে, যেনেঃ যৌন উদ্দীপনা আৰু যৌন উত্তেজনা, আৰু সেয়েহে লিংগৰ কঠিনতা ব্যৱস্থাটো সম্পূৰ্ণৰূপে সচেতন নিয়ন্ত্ৰণৰ দ্বাৰা পৰিচালিত নহয়। টোপনিৰ সময়ত বা শুই উঠাৰ পিছত হোৱা স্তম্ভনক চমুকৈ এনপিটি বুলি কোৱা হয়। নৈশ লিংগ স্তম্ভন নোহোৱাটোৱে সাধাৰণতে লিংগ অশিথিলতা বিকাৰৰ শাৰীৰিক আৰু মনস্তাত্বিক কাৰণৰ মাজত পাৰ্থক্যক বুজায়। কেতিয়াবা কোনো লিংগ আংশিক ভাৱে কঠিন হ'ব পাৰে বা একেবাৰেই শিথিল হ'ব পাৰে। ইয়াক লিংগৰ শিথিলতা বুলি জনা যায়। দেহতত্ত্ব স্ব-নিয়ন্ত্ৰণ শাৰীৰিকভাৱে, স্বয়ংক্ৰিয় স্নায়ুতন্ত্ৰৰ পেৰাচিম্পেথেটিক বিভাজনৰ দ্বাৰা লিংগৰ কঠিনতা স্থাপন হয়, এই বিভাজনে ট্ৰবেকুলাৰ ধমনী আৰু লিঙ্গৰ মসৃণ পেশীত নাইট্ৰিক অক্সাইডৰ স্তৰ বৃদ্ধি কৰে। ধমনী বোৰে লিঙ্গৰ কৰ্পোৰা কেভাৰ্ণোচা (আৰু কম পৰিমাণে কৰ্পাছ স্পঞ্জিওচম) তেজেৰে পুৰাবলৈ আৰম্ভ কৰে; একে সময়তে ইচিওকেভাৰ্নোচাছ আৰু বুলবস্পঞ্জিওচ পেশীয়ে এই তেজৰ প্ৰবাহ আৰু সঞ্চালনত প্ৰতিবন্ধিকতাৰ সৃষ্টি কৰা কৰ্পোৰা কেভাৰ্নোচাৰ শিৰাবোৰ সংকুচিত কৰে। পেৰাচিম্পেথেটিক কাৰ্যকলাপ পূৰ্বৰ স্থিতিলৈ হ্ৰাস হ'লে কঠিনতা হ্ৰাস হয়,কঠিনতাৰ স্তৰ, লিংগৰ দৈৰ্ঘ্য,আকাৰ,ইত্যাদি অনুসৰি নিয়ন্ত্ৰণ প্ৰক্ৰিয়াত প্ৰয়োজন হোৱা সময় বেলেগ-বেলেগ হ'ব পাৰে। স্বেচ্ছাকৃত আৰু অস্বেচ্ছাকৃত নিয়ন্ত্ৰণ স্নায়ুৰজ্জুৰ পৃষ্ঠ( লাম্বাৰ) আৰু কটিপ্ৰদেশ (ছেক্ৰেল) ৰ ইৰেক্টাইল ছেন্টাৰসমূহৰ কাৰ্যপ্ৰণালীৰ দ্বাৰা ছেৰিব্ৰেল কৰ্টেক্সে কোনো উত্তেজক অনুভূতিৰ অবিহনেও (দৃশ্য, শ্ৰাব্য, ঘ্ৰাণ, কল্পনা আৰু স্পৰ্শৰ দ্বাৰা সৃষ্ট) লিংগোত্থান ঘটাব পাৰে। তেনেদৰে কৰ্টেক্সে উত্তেজক অনুভূতি থাকিলেও লিংগোত্থানত বাধা দিব পাৰে। আন কিছু মানসিক তথা আবেগিক কাৰক আৰু কিছুমান পৰিবেশেও লিংগ উত্থান হোৱাত বাধা সৃষ্টি কৰিব পাৰে। নৈশ নিয়ন্ত্ৰণ টোপনিৰ সময়ত বা পুৱা শুই উঠাৰ সময়ত লিঙ্গটো কঠিন হৈ পৰিব পাৰে ইয়াক এনপিটি বুলি কোৱা হয়। (সাধাৰণ ভাৱে: মৰ্ণিং উড্ বা মৰ্ণিং গ্লোৰি বা পুৱাৰ গৌৰৱ বুলি কোৱা হয়। সামাজিক-যৌন দিশ প্ৰাকৃতিক লিংগৰ কঠিনতা যৌন প্ৰৰোচনৰ এক সাধাৰণ সূচক আৰু পুৰুষএজনে যোনিদ্বাৰত লিংগ প্ৰৱেশ ঘটাবলৈ বা যৌন সম্ভোগৰ বাবে ই প্ৰয়োজনীয়। প্ৰাকৃতিক ভাৱে গৰ্ভধাৰণ বা কৃত্ৰিম গৰ্ভধাৰণৰ বাবে শুক্ৰাণু সংগ্ৰহৰ বাবে লিংগ কঠিন হোৱা প্ৰয়োজন। শিশু আৰু কেঁচুৱাৰ ক্ষেত্ৰত সচৰাচৰ দেখাদিয়া লিংগ স্তম্ভন এক সাধাৰণ বিষয়। জন্মৰ আগতেও মাতৃগৰ্ভত শিশুৰ লিংগ কঠিন হয়। যৌৱনপ্ৰাপ্তিৰ পিছত এই লিংগ স্তম্ভন সঘনে হোৱা দেখা যায়। প্লেথিস্মোগ্ৰাফটো হৈছে এনে এক ব্যৱস্থা যাৰ দ্বাৰা লিংগৰ কঠিনতা জোখা হয়। চৰকাৰ আৰু আইনগত ভাৱে যৌন অভিমুখীতা জোখাৰ বাবে ইয়াৰ ব্যৱহাৰ কৰে। লিংগৰ অস্বাভাৱিক শিথিল বিপৰ্যয়ক ফেল্লোফোবিয়া বুলি কোৱা হয়। স্বতঃস্ফূৰ্ত বা যাদৃচ্ছিক কঠিনতা স্বতঃস্ফূৰ্তভাৱে হোৱা লিংগ স্তম্ভন, যাক অনৈচ্ছিক, যাদৃচ্ছিক বা অনাকাংক্ষিত স্তম্ভন বুলিও কোৱা হয়, পুৰুষ শৰীৰতত্ত্বৰ ই এক স্বাভাৱিক অংশ। সামাজিকভাৱে বা ৰাজহুৱাভাৱে বা অবাঞ্চিতভাৱে হোৱা লিংগ স্তম্ভনে ব্যক্তি বিশেষে এক আচহুৱা পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে। এই স্তম্ভন যিকোনো সময় যিকোনো স্থান বা পৰিস্থিতিতে হ'ব পাৰে, যি পিন্ধা কাপোৰৰ মাধ্যমেৰে প্ৰতিফলিত হয়। সাধাৰণতে শৰীৰৰ সৈতে লিপিটখাই থকা কাপোৰ, দীঘল চোলা, ফুলি থকা হলৌ কাপোৰ পিন্ধনৰ দ্বাৰা এনে পৰিস্থিতিত সহজ হৈ থাকিব পাৰি। আকাৰ শিথিল লিংগদৈৰ্ঘ্যৰ পৰা এইটো অনুমান কৰিব পৰা নাযায় যে কঠিন অৱস্থাত ইয়াৰ প্ৰকৃত দৈৰ্ঘ্য কিমান হ'ব পাৰে। কিছুমান সৰু শিথিল লিংগ কঠিন অৱস্থাত বহু দীঘল হয়, আনহাতে কিছুমান দীঘল শিথিল লিংগ তুলনামূলকভাৱে কম বিকশিত হয়। সাধাৰণতে, প্ৰাপ্ত বয়স্ক অৱস্থা নোপোৱালৈকে লিংগ আকাৰত বিকশিত হ'ব পাৰে। অস্ত্ৰোপচাৰৰ দ্বাৰা ইয়াৰ আকাৰ বৃদ্ধি কৰিব পাৰি, অৱশ্যে ই এক বিতৰ্কিত বিষয়, আৰু এটা অধ্যয়নত এইকথা পোহৰলৈ আহে যে বেছিভাগ পুৰুষ নিজৰ লিংগ দৈৰ্ঘ্যক লৈ সন্তুষ্ট নহয়। সাধাৰণতে পুৰুষৰ মাজত লিঙ্গৰ আকাৰত যথেষ্ট প্ৰভেদ দেখা যায়, একোটা মানৱ লিঙ্গৰ গড় দৈৰ্ঘ্য ১৪.১২ ছে.মি (৫.১৭ ইঞ্চি), আনহাতে গড় পৰিধি ১১.৬৬ ছে.মি (8.৫৯ ইঞ্চি)। দিশ প্ৰায় সংখ্যক উত্থিত পুৰুষাংগ ওপৰলৈ পোন হয়। উলম্বভাৱে ওপৰলৈ বা প্ৰায় উলম্বভাৱে তললৈ বা আনুভূমিকভাৱে সমুখলৈ পোন হোৱাটো সচৰাচৰ আৰু স্বাভাৱিক। এয়া লিংগৰ গঠন প্ৰক্ৰিয়াৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। পোন লিঙ্গ এটা ওপৰলৈ বা তললৈ, সোঁফালে বা বাওঁফালে, বক্ৰ ভাৱে ওপৰলৈ বা তললৈ বা পোন নলীৰ দৰে স্তম্ভন হ'ব পাৰে। লিংগৰ অত্যাধিক বক্ৰতা পেৰ'নাইজ ৰোগৰ ফলত হ'ব পাৰে। ই আক্ৰান্ত ব্যক্তিক শাৰীৰিক বা মানসিকভাৱে প্ৰভাৱিত কৰিব পাৰে। ইয়াৰ ফলত স্তম্ভনৰ সময়ত লিংগত বিষ বা লিংগ শিথিলতাই দেখা দিব পাৰে। সাধাৰণতে ঔষধ সেৱন কৰি বা অস্ত্ৰোপচাৰৰ দ্বাৰা এই ৰোগৰ চিকিৎসা কৰিব পাৰি যদিও অস্ত্ৰোপচাৰ একেবাৰে অন্তিম পৰ্যায়ৰ বিকল্প। নিম্নলিখিত তালিকাখনে দেখুৱায় যে থিয় হৈ থকা অৱস্থাত পুৰুষ এজনৰ বাবে উত্থিত লিংগৰ কোণৰ মাপ সচৰাচৰ কিমান হয়। তালিকাত, শূন্য ডিগ্ৰীয়ে (0°) পেটৰ দিশে পোনকৈ ওপৰলৈ, ৯০° য়ে পোনকৈ আগলৈ আৰু ১৮০° য়ে পোনকৈ ভৰিৰ দিশে নিৰ্দেশ কৰা বুজাইছে। চিকিৎসা সম্বন্ধীয় লিংগ স্তম্ভন ত্ৰুটি পুৰুষাংগ কঠিন হ'বলৈ অথবা দীৰ্ঘ সময়ৰ বাবে কঠিনতা বৰ্তাই ৰাখিবলৈ অসমৰ্থ হোৱা যৌন অসুস্থতাবিধক লিংগ স্তম্ভন ত্ৰুটি অথবা পুৰুষত্বহীনতা বোলে। পুৰুষত্বহীনতাৰ অধ্যয়ন-ইতিহাস পুৰুষত্বৰ অধ্যয়নৰ সমানেই পুৰণি আৰু ই মূত্ৰৰোগবিজ্ঞানৰ এক শাখা। লিংগোত্থান ত্ৰুটীৰ বিভিন্ন কাৰণ আছে। কিন্তু ইয়াৰ সৰ্বোপৰি কাৰণ হ'ল ইণ্টাৰনেল প্যুডেণ্ডেল ধমনীৰ শাখা পেৰিনিয়েল ধমনীৰ বেৰৰ এণ্ডোথেলিয়াম কোষবোৰে পৰ্যাপ্ত পৰিমাণে নাইট্ৰিক এছিড মুকলি কৰি নিদিয়াটো। লিংগোত্থান ত্ৰুটী শাৰীৰিক আৰু মানসিক উভয় কাৰণতেই হ'ব পাৰে যাৰ অধিকাংশই সহজসাধ্য। মধুমেহ, ৰেচন তন্ত্ৰৰ ৰোগ, দীৰ্ঘকালীন মদ্যপান, মাল্টিপল স্ক্লেৰ'চিচ, ধমণী সংকীৰ্ণতা, শিৰা-ধমনীৰ ৰোগ, নানান স্নায়বিক ৰোগ আদি শাৰীৰিক কাৰকেই প্ৰায় ৭০ শতাংশ পুৰুষত্বহীনতাৰ কাৰণ। অন্য ৰোগৰ চিকিৎসাত ব্যৱহাৰ হোৱা লিথিয়াম, পেৰ'যেনটিন আদিয়েও পুৰুষত্বহীনতাত অৰিহণা যোগাই। প্ৰজনন ক্ষমতা, সৌৰ্য আৰু পুুৰুষত্বৰ সামাজিক দৃষ্টিভংগীৰ লগত লিংগোত্থান ত্ৰুটীক সনাপোটকা কৰি পেলোৱাৰ ফলশ্ৰুতিত ইয়াৰ চিকাৰ হোৱা ৰোগীসকলে বিভিন্ন মানসিক বিপৰ্যয় যেনে লাজ, হীনমন্যতা আদিৰ সন্মুখীন হোৱা দেখা যায়। তদুপৰি এই ৰোগ সম্বন্ধে আলোচনাৰ অভাৱ আৰু অপাৰগতা সমাজত দেখা যায়। জীৱনৰ কোনো এটা সময়ত প্ৰতি দহজনৰ এজন মানুহ বাৰম্বাৰ আৱিৰ্ভাৱ হোৱা লিংগোত্থান ত্ৰুটীৰ চিকাৰ হয়। প্ৰায়াপিজম প্ৰায়াপিজম এক বিষময় ৰোগ য'ত শাৰীৰিক আৰু মানসিক উত্তেজনা অবিহনেও পুৰুষাংগই নিজৰ শিথিল অৱস্থা বৰ্তাই ৰাখিবলৈ সক্ষম নহয়। চাৰিঘণ্টাতকৈ অধিক সময় জুৰি থকা প্ৰায়াপিজমৰ আত্যায়িক চিকিৎসা অত্যন্ত আৱশ্যকীয়। অন্যান্য জীৱ-জন্তু যৌন মিলনৰ সময়ত, মতা কুকুৰৰ লিঙ্গ স্ফীত নহয়, কুকুৰৰ লিংগত থকা বেকুলাম নামৰ হাড়ৰ বাবে মতা কুকুৰে মাইকী কুকুৰৰ জনন অংগত লিংগ প্ৰৱেশ কৰিবলৈ সক্ষম হয়। গৰ্ভ থকা স্তন্যপায়ী প্ৰাণীৰ সৰহ সংখ্যকৰে দেহত এই বিশেষত্ব দেখা যায়। পুং জনন অংগ প্ৰৱেশৰ পিছত ই স্ত্ৰী জনন অংগৰ ভিতৰ ভাগতে ক্ৰমে স্ফীত হ'বলৈ ধৰে ইয়াৰ বিপৰীতে মানুহৰ যৌন সম্ভোগৰ ক্ষেত্ৰত পুৰুষৰ জনন অংগ সাধাৰণতে মহিলাৰ জনন অংগত প্ৰৱেশ কৰাৰ পূৰ্বেই স্ফীত হৈ পৰে। মতা হাতীৰ জনন অংগ ইংৰাজীৰ আকৃতিৰ। স্ফীত অৱস্থাত ই আকৃতিৰ হৈ পৰে। এটা ষাঁড়ৰ লিঙ্গ, উত্থানৰ পিছত আকাৰত সামান্য বৃদ্ধি ঘটে। শিথিল অৱস্থাটো লিঙ্গটো যথেষ্ট কঠিন হৈয়ে থাকে আৰু উত্থানৰ সময়ত ই পূৰ্বতকৈ যথেষ্ট কঠিন হৈ পৰে। প্ৰস্ৰাৱ কৰা প্ৰক্ৰিয়াটো লিংগৰ উত্থিত অৱস্থাত বেছি প্ৰভাৱিত নহয়, কিন্তু লিঙ্গৰ পেশী শিথিল হৈ থকা বা চিগমোইড ফ্লেক্সচৰ পোন অৱস্থাত ই অধিক প্ৰভাৱিত হয়। স্ফীত হৈ নথকা অৱস্থাত ঘোঁৰাৰ লিংগ দৈৰ্ঘ্য প্ৰায় ৫০ চে.মি আৰু ব্যাস ২.৫ ৬ চে.মি। স্ফীত অৱস্থাত দৈৰ্ঘ্য দুগুণে বৃদ্ধি হোৱাৰ বিপৰীতে ব্যাস ৩ বা ৪ গুণ বাঢ়ে। চৰাইৰ লিংগ স্তন্যপায়ী প্ৰাণীৰ লিংগতকৈ পৃথক। ইহঁতৰ লিংগোত্থানত তেজৰ পৰিৱৰ্তে লসিকাই ক্ৰিয়া কৰে। অভিধা নিদানিক ভাৱে স্তম্ভনক প্ৰায়ে "পেনাইল ইৰেকচন" বা লিংগীয় স্তম্ভন বুলি কোৱা হয়, আৰু স্তম্ভনৰ স্থিতি, আৰু প্ৰক্ৰিয়াক স্ফীতি বা লিংগীয় স্ফীতি বুলি বৰ্ণনা কৰা হয় আনহাতে লিংগৰ কঠিনতা হ্ৰাস বা বন্ধ হোৱা বুজাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা শব্দটো হৈছে অৱনমন। থলুৱা ভাৱে আৰু অশ্লীল ভাষাত লিংগৰ কঠিন অৱস্থাক বুজাবলৈ বহু অনানুষ্ঠানিক শব্দৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। সাধাৰণতে ব্যৱহাৰ কৰা ইংৰাজী শব্দবোৰৰ ভিতৰত আছে 'ষ্টীফী', 'হাৰ্ড-অন', 'ব'নাৰ' আৰু 'ৱুডি' ইত্যাদি। ইংৰাজী আৰু অন্যান্য ভাষাত স্তম্ভনৰ বাবে বহু শব্দ, যোজনা, প্ৰতিশব্দ আদি আছে। অসমীয়া ভাষাত 'থিঙখোৱা', 'দাঙখোৱা' ইত্যাদি শব্দ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। তথ্যসূত্ৰ

5491

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%9F%E0%A7%80%E0%A6%AD%20%E0%A6%9C%E0%A6%AC%E0%A7%8D%E2%80%8C%E0%A6%9B

ষ্টীভ জব্‌ছ

ষ্টিভেন পল চ জন্ম ২৪ ফেব্ৰুৱাৰী, ১৯৫৫ মৃত্যু ৫ অক্টোবৰ, ২০১১) এগৰাকী আমেৰিকান কম্পিউটাৰ ব্যৱসায়ৰ গুৰি ধৰোঁতা আৰু আৱিষ্কাৰক। তেখেত এপল ক. .)-ৰ সহ-প্ৰতিষ্ঠাতা, লগতে তেখেত অধ্যক্ষ আৰু মুখ্য কাৰ্য্যবাহী বিষয়াৰ পদতো অধিষ্ঠিত আছিল। পিক্সাৰ এনিমেছন ষ্টুডিঅ'ৰ মুখ্য-কাৰ্য্যবাহী বিষয়াৰ পদো এখেতে অলংকৃত কৰিছিল। ২০০৬ চনত এখেত ৱাল্ট ডিজনী কোম্পানীৰ পৰিচালক মণ্ডলীৰ সভ্য হৈছিল। তেখেত 'টয় ষ্ট'ৰী' ১৯৯৫) নামৰ এনিমেছন ছবি খনৰ কাৰ্য্যকৰী প্ৰযোজক আছিল। সত্তৰৰ দশকৰ শেষৰ ফালে ষ্টিভ চে এপল কোম্পানীৰ সহ-প্ৰতিষ্ঠাতা ষ্টিভ ৱজনিয়াক আৰু মাইক মেৰকুলা )-ৰ সতে লগ-লাগি প্ৰথমটো ব্যৱসায়িক ভাৱে সফল ব্যক্তিগত কম্পিউটাৰ 'এপল ২ ছিৰিজ'ৰ নিৰ্মাণ কৰে। ১৯৮০-ৰ দশকৰ প্ৰথম ভাগত ছেই প্ৰথমে মাউছেৰে চলোৱা সম্বলিত কম্পিউটাৰ চালনা ব্যৱস্থাৰ ব্যৱসায়িক সফলতাৰ সম্ভাৱনা অনুমান কৰে, আৰু সেই সম্ভাৱনাৰেই বজাৰলৈ উলিয়ায় মেকিণ্টোছ নামৰ কম্পিউটাৰ। পৰিচালন মণ্ডলীৰে হোৱা মতান্তৰৰ ফলস্বৰূপে চে ১৯৮৫ চনত 'এপল' কোম্পানীৰ পৰা অব্যাহতি লয় আৰু নামে আন এটা কোম্পানীৰ পট্টন কৰে। এই কোম্পানীয়েও কম্পিউটাৰৰ পৰিচালন প্ৰণালী বিকাশৰ কাম কৰিছিল আৰু ঘাইকৈ ব্যৱসায়িক আৰু উচ্চ-শিক্ষাৰ কেন্দ্ৰৰ বাবে কাম কৰিছিল। ১৯৯৬ চনত 'এপল কোম্পানী'য়ে -ক কিনি লোৱাৰ পাছত চ আকৌ 'এপল'-ৰ মাজলৈ আহে, আৰু ১৯৯৭ চনত তাৰে মুখ্য কাৰ্য্যবাহী বিষয়া ৰ পদত অধিষ্ঠিত হয়। ২০১১ চনলৈ তেখেতে এই পদত কাম কৰি যায়। ১৯৮৬ চনত তেখেতে 'লুকাছ ফিল্ম লিমিটেডৰ কম্পিউটাৰ গ্ৰাফিক্স অংশ কিনি লয় আৰু তাকেই 'পিক্সাৰ এনিমেছন ষ্টুডিঅ' হিচাপে গঢ় দিয়ে। তেখেতে এই কোম্পানীৰ ৫০.১% ছেয়াৰৰ অংশ লৈ ইয়াৰ মুখ্য কাৰ্য্যবাহী বিষয়াৰ পদত থাকে। ২০০৬ চনত পিক্সাৰ ৱাল্ট ডিজনী কোম্পানীয়ে কিনি লয়। কোম্পানিৰ এটা ডাঙৰ অংশ (৭%) হাতত থকা হেতুকে চ ডিজনী-ৰ পৰিচালন মণ্ডলীৰ সদস্য হয়। ২০১১ চনৰ ২৪ আগষ্ট তাৰিকে ষ্টিভ চে 'এপল'-ৰ পদৰ পৰা অব্যাহতি লোৱাৰ কথা ঘোষণা কৰে। চে 'টিম কুক' )-ক তেখেতৰ উত্তৰসূৰী হিচাপে মনোনীত কৰে। ইয়াৰ পাছত চক এপল-ৰ পৰিচালন মণ্ডলীৰ অধ্যক্ষ নিযুক্ত কৰা হয়। ৫ অক্টোবৰ ২০১১ তাৰিখে 'এপল'-ৰ ফালৰপৰা ষ্টিভ চৰ মৃত্যুৰ খবৰ দিয়া হয়। মৃত্যুৰ সময়ত তেখেতৰ বয়স আছিল ৫৬ বছৰ। ষ্টিভ চে কাৰ্য্যক্ষম আৰু একেসময়তে দৃষ্টি-নন্দন আহিলা তৈয়াৰ কৰাত গুৰুত্ব দিছিল। সেইবাবেই তেখেতে বহুতো অনুৰাগীৰ মন জয় কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। জীৱনৰ আগছোৱা ষ্টিভ চৰ জন্ম হৈছিল ছান কো নগৰত তেখেতক তুলি-তালি ডাঙৰ-দীঘল কৰিছিল কেলিফৰ্নিয়াৰ পল আৰু ক্লাৰা চে। তেওঁলোকে তেখেতৰ নামকৰণ কৰিছিল ষ্টিভেন পল। ক্লাৰা দম্পতীয়ে পাছলৈ পেটী নামে এগৰাকী ছোৱালীও তুলি লৈছিল। ষ্টিভ চৰ প্ৰকৃত পিতৃৰ নাম আছিল আব্দুলফতেহ জন জন্দালি এগৰাকী ছিৰিয়াদেশীয় ইছলামধৰ্মী নাগৰিক আছিল। তেখেতে পাছলৈ ৰাজনীতি বিজ্ঞানৰ অধ্যাপক হৈছিল। চৰ প্ৰকৃত মাতৃ আছিল 'জোৱান ছিম্পছন', এগৰাকী আমেৰিকান স্নাতক ছাত্ৰী। এখেত পাছলৈ এগৰাকী 'কথা আৰু ভাষা বিষয়ক ৰোগৰ বিশেষজ্ঞা' হৈছিল। চৰ প্ৰকৃত পিতৃ-মাতৃ পাছলৈ বিবাহ-পাশত আবদ্ধ হয়, আৰু তেওঁলোকৰ ফালৰপৰা চৰ নিজা ভনীয়েক 'ম'না ছিম্পছন' )ৰ জন্ম হয়। এখেত এগৰাকী উপন্যাস লেখিকা। চে কেলিফৰ্নিয়াৰ কাপাৰটিনো জুনিয়ৰ হাইস্কুল আৰু হোমষ্টীড হাই স্কুল )-ত শিক্ষাগ্ৰহণ কৰিছিল। তেখেতে প্ৰায়েই স্কুলৰ পাছত হিউলেট-পেকাৰ্ড কোম্পানী )-য়ে প্ৰদান কৰা আলোচনা শুনিবলৈ গৈছিল। তাতেই তেখেতে প্ৰথম গৰম বন্ধৰ চাকৰিত সোমাইছিল। তাতেই লগ পাইছিল ষ্টিভ ৱজনিয়াক-ক। ১৯৭২ চনত হাইস্কুলৰ শিক্ষা সাং কৰি চে পোৰ্টলেণ্ড, অ'ৰিগন'-ৰ ৰীড কলেজ )-ত ভৰ্তি হয়। কিন্তু এটা ছেমিষ্টাৰৰ পাছতেই তেওঁ কলেজীয়া শিক্ষা বাদ দিয়ে। অৱশ্যে তেখেতে 'বিদ্যায়তনিক হিচাপৰক্ষা' )-ৰ শ্ৰেণীত উপস্থিত থাকিছিল। ৰাতি প্ৰায়েই বন্ধু-বান্ধৱৰ কোঠাৰ মজিয়াত শুইছিল। খালী "ক'ক" )-ৰ বটল ওভতাই দি টকা অৰ্জন কৰিছিল আৰু স্থানীয় হৰে কৃষ্ণ মন্দিৰত সপ্তাহত শেষত বিনামূলীয়া ভোজন কৰিছিল। ১৯৭৪ চনত চে কেলিফৰ্নিয়ালৈ উভতি আহে আৰু -ৰ বৈঠকত ষ্টিভ ৱজনিয়াকৰ সৈতে নিয়মীয়াকৈ যোগ দিবলৈ ধৰে। তেওঁ নামৰ এটা জনপ্ৰিয় ভিডিঅ' গেম নিৰ্মাণ কৰা কোম্পানীৰ চাকৰি লয়। অৱশ্যে তেখেতৰ মূল উদ্দেশ্য আছিল আধ্যাত্মিক উন্নয়নৰ বাবে ভাৰতলৈ যাত্ৰা কৰাৰ বাবে ধন সঞ্চয় কৰা। চে সেই বছৰেই ভাৰতলৈ আহে 'নীম কৰোলী বাবা'-ক লগ ধৰিবলৈ। ৰীড কলেজৰ এগৰাকী সহপাঠী, ডেনিয়েল কে-ৰ (ডেনিয়েল কে 'এপল' কোম্পানীৰ প্ৰথম গৰাকী কৰ্মচাৰী আছিল) সৈতে চ আহি 'নীম কৰোলী বাবা'ৰ কাইঞ্ছি আশ্ৰমত উপস্থিত হয়। ভাৰতৰপৰা উভতি যোৱাৰ সময়ত তেখেতে পাৰম্পৰিক ভাৰতীয় পোছাক পৰিধান কৰিছিল আৰু বৌদ্ধ ধৰ্মত দীক্ষিত হৈছিল। এই সময়তে চে ইন্দ্ৰিয় উত্তেজক মাদক দ্ৰব্য ব্যৱহাৰ কৰিছিল। ব্যৱহাৰ কৰি হোৱা আভিজ্ঞতাক তেখেতে জীৱনৰ আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ অভিজ্ঞতা বুলি উল্লেখ কৰি গৈছে। তেখেতে উল্লেখ কৰি গৈছে যি সকলে তেখেতৰ দৰে বিপৰীতমুখী বিভিন্ন সংস্কৃতিৰ আওভাও পোৱা নাই তেওঁলোকে তেখেতৰ চিন্তাৰ আঁত ৰাখিব নোৱাৰিব। উভতি আহি চে আকৌ কোম্পানীত যোগ দিয়ে আৰু তেখেতক নামৰ গেম বিধৰ -খন নকৈ সজাৰ দায়িত্ব দিয়ে। -ৰ প্ৰতিষ্ঠাতাৰ মতে সেই বোৰ্ডৰপৰা প্ৰতিটো চিপ কমোৱাৰ বাবে চক এশ ডলাৰকৈ দিয়াৰ প্ৰস্তাৱ দিয়া হৈছিল। ছৰ এই বিষয়ত সিমান আগ্ৰহ নাছিল, সেয়ে ষ্টিভ ৱজনিয়াকৰ লগত চুক্তি কৰিছিল যে ৱজনিয়াকে মূল কামখিনি কৰিব, আৰু মাননিখিনি দুয়োজনে সমানে ভগাই লব। ৱজনিয়াকে মূল বোৰ্ডখনৰপৰা ৫০-টা চিপ কমাবলৈ সক্ষম হৈছিল। কিন্তু সেইখন ইমানেই সংকীৰ্ণ আছিল যে তাক নিৰ্মাণ কৰা সম্ভৱ নাছিল। চে ৱজনিয়াকক কয় যে -য়ে মাত্ৰ ৭০০ ডলাৰহে দিলে (আচলতে পাবলগীয়া আছিল ৫০০০ ডলাৰ), গতিকে ৱজনিয়াকে ৩৫০ ডলাৰহে পাব। কৰ্মজীৱন এপল কম্পিউটাৰ ১৯৭৬ চনত ষ্টীভ চ, ষ্টীভ ৱজনিয়াক আৰু ৰ'নাল্ড ৱেইন-এ এপল কম্পিউটাৰ প্ৰতিষ্ঠানৰ জন্ম দিয়ে। এই প্ৰতিষ্ঠানত কম্পিউটাৰ নিৰ্মাণ কৰি বিক্ৰী কৰা হৈছিল। ৱজনিয়াক আৰু চ-ৰ বন্ধুত্ব হৈছিল ১৯৭১ চনত, উমৈহতীয়া বন্ধু বিল ফাৰ্নান্দেজৰ জৰিয়তে। চে ৱজনিয়াকক ব্যৱসায়ত যোগ দিবলৈ উদ্বুদ্ধ কৰে। ১৯৮০ চনৰ প্ৰথম বছৰকেইটাত জেৰক্স কোম্পানীৰ মাউছ-ৰে চলোৱা -ৰপৰা প্ৰেৰণা লৈ চে 'এপল লিছা' নাম দি প্ৰথম কম্পিউটাৰ বজাৰলৈ উলিয়ায়। তাৰ এবছৰ পাছত বজাৰলৈ অনা হয় মেকিণ্টোছ। সম্বলিত প্ৰথমটো ব্যৱসায়িক ভাৱে সফল কম্পিউটাৰ আছিল 'মেকিণ্টোছ'। ১৯৮৫ চনত 'এপল কোম্পানী'ৰ মুখ্য কাৰ্যবাহী বিষয়া জন স্কালি-ৰ লগত হোৱা মতবিৰোধৰ পৰিণতি স্বৰূপে, চক প্ৰশাসনীয় দায়িত্বৰপৰা অব্যাহতি দিয়া হয়। ইয়াৰ পাঁচমাহ পাছত ষ্টীভে এপল কোম্পানীৰপৰা অব্যাহতি লয় আৰু 'নেক্ট' নামৰ আন এটা কোম্পানী খোলে। পাছত চে মন্তব্য কৰিছিল যে এপল কম্পিউটাৰৰপৰা বহিস্কৃত হোৱাটো তেখেতৰ জীৱনত ঘটা আটাইতকৈ ভাল ঘটনা। সফলতাৰ বোজাৰ সলনি ন-শিকাৰুৰ উদ্যমেৰে আকৌ এবাৰ আৰম্ভ কৰিবলৈ তেখেতে নতুন সাহস পাইছিল। সেই সময়ছোৱাতেই তেখেত হেনো আটাইতকৈ বেছি সৃজনীশীল হৈ আছিল। তথ্য টোকা তথ্য সমল 0-385-48684-7. 28 বহিঃসংযোগ 1997, 12, 2005 6, 2007. 2010. 48 প্ৰবন্ধসমূহ 2007. সাক্ষাৎকাৰ 1994: 1994, 17, 2011. 20, 1995. 12, 2004. 21, 2005. 30, 2007. 18, 2008 28, 2011 আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ ব্যক্তি

38340

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%96%E0%A6%BF%E0%A6%B2%20%E0%A6%AD%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A6%A4%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%20%E0%A6%B9%E0%A6%BF%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A7%81%20%E0%A6%AE%E0%A6%B9%E0%A6%BE%E0%A6%B8%E0%A6%AD%E0%A6%BE

অখিল ভাৰতীয় হিন্দু মহাসভা

অখিল ভাৰতীয় হিন্দু মহাসভা ভাৰতৰ এটা হিন্দু জাতীয়তাবাদী ৰাজনৈতিক দল। এই সংগঠনটো ১৯০৬ চনত মুছলিম গঠন তথা মৰ্লে-মিণ্টো সংস্কাৰৰ অধীনত ভাৰত চৰকাৰে মুছলমানসকলৰ বাবে সুকীয়া নিৰ্বাচনী ব্যৱস্থা কৰাৰ পিছত ব্ৰিটিছ ভাৰতৰ হিন্দু সম্প্ৰদায়ৰ অধিকাৰ সুৰক্ষিত কৰিবলৈ গঠন কৰা হৈছিল। ভাৰতৰ আটাইতকৈ পুৰণি হিন্দু জাতীয়তাবাদী ৰাজনৈতিক দল যদিও এই দলটোৱে স্বাধীনতাৰ আগতেই হওক বা পিছতেই হওক, ভাৰতীয় ৰাজনীতিত খুব কম পৰিমাণে প্ৰভাৱ পেলাব পাৰিছে। ইতিহাস মূল ১৯০৬ চনত মুছলিম লীগৰ গঠন আৰু ১৯০৯ চনৰ মৰ্লে-মিণ্টো সংস্কাৰৰ অধীনত মুছলমানসকলৰ বাবে সুকীয়া নিৰ্বাচনী ব্যৱস্থা ৰখা- এই দুটা ঘটনাই হিন্দু নেতাসকলক একগোট হৈ হিন্দু সম্প্ৰদায়ৰ অধিকাৰ সুৰক্ষিত কৰিবলৈ এটা সংগঠন গঢ়ি তোলাৰ ক্ষেত্ৰত উৎসাহিত কৰিছিল। কুৰি শতিকাৰ আৰম্ভণিতে পঞ্জাবত হিন্দু একতাৰ হকে বহল পৰিসৰত কাম-কাজ আৰম্ভ হৈছিল, যিটো অখিল ভাৰতীয় হিন্দু মহাসভা গঠনৰ পূৰ্বৱৰ্তী পৰ্যায় আছিল। ১৯০৯ চনত লালা লাজপত ৰায়, লাল চান্দ আৰু শাদী লালে পঞ্জাব হিন্দু সভা গঠন কৰিছিল। ১৯১০ চনত শীৰ্ষস্থানীয় হিন্দু সামাজিক আৰু ৰাজনৈতিক নেতাসকলে এলাহাবাদত অখিল ভাৰতীয় হিন্দু সন্মিলন অনুষ্ঠিত কৰিছিল; যিসকলে মুছলিম লিগৰ উত্থানৰ প্ৰতিক্ৰিয়া স্বৰূপে ভাৰতৰ হিন্দুসকলক ৰাজনৈতিক ভাবে সংগঠিত কৰিব বিচাৰিছিল। প্ৰতিষ্ঠা ১৯১৪ চনত অমৃতসৰত হিন্দু মহাসভা গঠন কৰা হয়। ইয়াৰ মুখ্য কাৰ্যালয় স্থাপন কৰা হয় হৰিদ্বাৰত। মহাসভাৰ প্ৰাৰম্ভিক কালৰ নেতাসকলৰ ভিতৰত আছিল কাশী হিন্দু বিশ্ববিদ্যালয়ৰ স্থাপন কৰোঁতা, বিশিষ্ট জাতীয়তাবাদী নেতা আৰু শিক্ষাবিদ মদন মোহন মালৱীয় আৰু পঞ্জাবৰ জনপ্ৰিয় নেতা লালা লাজপত ৰায়। মালৱীয়ৰ নেতৃত্বত মহাসভাই হিন্দুসকলৰৰ ৰাজনৈতিক একতা, শিক্ষা আৰু অৰ্থনৈতিক উন্নয়ন তথা মুছলমানৰ পৰা হিন্দুলৈ পুনৰ ধৰ্মান্তৰণৰ হকে প্ৰচাৰ চলাইছিল। ব্ৰিটিছৰাজৰ প্ৰতি অনুগত নাছিল যদিও ব্ৰিটিছ শাসনৰ বিৰুদ্ধে গঢ়ি উঠা আন্দোলনত হিন্দু মহাসভাই সক্ৰিয় ৰূপত সমৰ্থন জনোৱা নাছিল। মোহনদাস কৰমচান্দ গান্ধীৰ নেতৃত্বত কংগ্ৰেছে দেশজুৰি বিভিন্ন আন্দোলন গঢ়ি তুলিছিল। মহাসভাই আন্দোলনৰ এনে কাৰ্যসূচীত জড়িত হবলৈ অমান্তি হৈছিল আৰু ব্ৰিটিছে স্থাপন কৰা সংসদত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল; যিটো সাধাৰণতে কংগ্ৰেছ আৰু দেশৰ গৰিষ্ঠসংখ্যত জনসাধাৰণে বয়কট কৰিছিল। মালৱীয়ৰ সাংবিধানিক উপায়েৰে স্বাধীনতা লাভৰ আকাঙ্ক্ষাই মহাসভাক ব্ৰিটিছৰাজক প্ৰতি সহযোগী কৰিছিল। মহাসভা উচ্চ জাতিৰ ব্ৰাহ্মণসকলৰ দ্বাৰা নিয়ন্ত্ৰিত এটা দললৈ পৰ্যবসিত হৈছিল। যদিও দলে অস্পৃশ্যতাক বিৰোধ কৰিছিল, মহাসভাৰ হিন্দু আইন আৰু ৰীতি-নীতি বিষয়ক ৰক্ষণশীলতাই বৃহৎ সংখ্যক হিন্দুক আকৰ্ষণ কৰিব পৰা নাছিল। ১৯২০ চনত শেষৰ ফালে মহাসভা ৰাষ্ট্ৰীয়তাবাদী বিনায়ক দামোদৰ সাৱৰকৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হৈছিল। কংগ্ৰেছৰ ধৰ্ম নিৰপেক্ষ নীতিক বিৰোধ কৰা সাৱৰকৰ এজন প্ৰাক্তন বিদ্ৰোহী আছিল, যাৰ ওপৰত ব্ৰিটিছৰ বিৰুদ্ধে যিকোনো ৰাজনৈতিক কাৰ্যকলাপ কৰাৰ ক্ষেত্ৰত নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰা হৈছিল। তেখেতৰ নেতৃত্বত মহাসভা কংগ্ৰেছৰ মুছলমানৰ সমৰ্থন আদায় কৰাৰ নীতি আৰু অন্যান্য নীতিৰ কট্টৰ সমালোচক হৈ পৰিছিল। ১৯২৫ চনত কেশৱ বালিৰাম হেডগাৱাৰে মহাসভা ত্যাগ কৰি সক্ৰিয় ৰাজনীতিৰ পৰা আঁতৰত থকা এটা হিন্দু স্বেচ্ছাসেৱক সংগঠন ৰাষ্ট্ৰীয় স্বয়ংসেৱক সংঘ গঠন কৰাত মহাসভা পংগুপ্ৰায় হৈ পৰিছিল। যদিও আদৰ্শগত দিশত মহাসভাৰ সৈতে একে হোৱা সত্ত্বেও ৰাষ্ট্ৰীয় স্বয়ংসেৱক সংঘৰ দ্ৰুতগতিত বিকাশ হৈছিল আৰু মহাসভাৰ প্ৰভাৱিত অঞ্চলৰ প্ৰতিদ্বন্দ্বী হৈ পৰিছিল। ১৯৪০ চনত সাৱৰকৰে তেখেতৰ মুম্বাইৰ বাসভৱনত সুভাষ চন্দ্ৰ বসুক প্ৰথম আৰু শেষবাৰৰ বাবে লগ পাইছিল। বসুৱে সকলো ৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ৰ নেতাক লগ ধৰি ব্ৰিটিছৰ বিৰুদ্ধে সংঘবদ্ধ কৰাৰ প্ৰচেষ্টা চলাইছিল আৰু এই সাক্ষাৎ সেই প্ৰচেষ্টাৰে এটা অংশ আছিল। হিন্দু মহাসভাই ১৯৪২ চনৰ ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনৰ বিৰোধিতা কৰিছিল। মহাসভাই বিচাৰিছিল, ব্ৰিটিছৰ হৈ ভাৰতীয়সকলে দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধত অংশ লওক, যাতে ভাৰতীয়সকলে অধিকভাবে সামৰিক প্ৰশিক্ষণ পায় আৰু সেই সামৰিক প্ৰশিক্ষণ পৰৱৰ্তী পৰ্যায়ত ব্ৰিটিছৰ বিৰুদ্ধে ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা যায়। এইক্ষেত্ৰত মহাসভা অকলশৰীয়া নাছিল; ভাৰতীয় কমিউনিষ্ট পাৰ্টি আৰু মুছলিম লিগেও দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধত ব্ৰিটিছক সমৰ্থন কৰিছিল। ভাবধাৰা চৰকাৰত অন্য ধৰ্ম সম্প্ৰদায়ৰ অন্তৰ্ভুক্তিৰ বিৰোধ কৰা নাছিল যদিও হিন্দু মহাসভাই ভাৰতবৰ্ষক এখন হিন্দু ৰাষ্ট্ৰ বুলি চিহ্নিত কৰিছিল আৰু হিন্দু সংস্কৃতি, ধৰ্ম আৰু পৰম্পৰাৰ প্ৰাধান্যত বিশ্বাস কৰিছিল। মহাসভাই ৰাষ্ট্ৰীয় আৰু ৰাজনৈতিক পৰিচয়ৰ দৃষ্টিৰে শিখ, বৌদ্ধ আৰু জৈন ধৰ্মীসকলো হিন্দু বুলিয়ে দাবী কৰে। সংগঠনটোৰ মতে ভাৰতীয় মুছলমান আৰু খ্ৰীষ্টিয়ানসকল মূলতঃ হিন্দুৱে আছিল, যিসকলক বলপূৰ্বক আৰু প্ৰলোভনেৰে ধৰ্মান্তৰিত কৰা হৈছিল। মহাসভাৰ ইতিহাসৰ বিভিন্ন পৰ্যায়ত দেখা যায় যে এওঁলোকে মুছলমান আৰু খ্ৰীষ্টিয়ানসকলক হিন্দুলৈ পুনৰ ধৰ্মান্তৰনৰ আহ্বান জনাইছে। এওঁলোকে পশ্চিমীয়াকৰণৰ তীব্ৰ বিৰোধ কৰে, যিয়ে ভাৰতৰ যুৱ প্ৰজন্ম আৰু সংস্কৃতিত কু-প্ৰভাৱ পেলাইছে। মহাসভাই সংস্কৃত ভাষাৰ পুনৰ্জীৱিত কৰাৰ আহ্বান জনায় আৰু হিন্দী ভাষাৰ প্ৰভুত্ব স্থাপন কৰিব বিচাৰে। এওঁলোকে সমাজবাদ আৰু সাম্যবাদৰ বিৰোধিতা কৰে; কাৰণ বিদেশী ভাবধাৰাৰ সমাজবাদ আৰু সাম্যবাদে ভাৰতৰ থলুৱা প্ৰয়োজন আৰু অৱস্থাৰ প্ৰতিনিধিত্ব নকৰে। তথ্যউৎস অধিক জানিবলৈ পঢ়ক বাহ্যিক সংযোগ ভাৰতৰ ৰাজনৈতিক

26501

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%88%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%81%E0%A6%87%E0%A6%99%E0%A7%8D%E0%A6%97%E0%A6%AE

ঈয়াৰুইঙ্গম

ঈয়াৰুইঙ্গম অসমীয়া সাহিত্য জগতৰ লেখত ল’বলগীয়া উপন্যাসসমূহৰ মাজত অন্যতম এখন উপন্যাস। ডক্টৰ বীৰেন্দ্ৰ কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য এই উপন্যাসৰ ৰচয়িতা। দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধ আৰু ভাৰতৰ স্বাধীনতা লাভৰ কালছোৱাৰ আগে-পিছে টাংখুল নগা সমাজলৈ অহা বিভিন্ন ঘাট-প্ৰতিঘাটৰ কাহিনী এই উপন্যাসত বৰ্ণিত হৈছে। ঈয়াৰুইঙ্গমে উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ জনগোষ্ঠী ভিত্তিক উপন্যাস সমূহৰ মাজত এখন সুকীয়া আসন দখল কৰি আছে। এই উপন্যাসৰ বাবে ৰচক বীৰেন্দ্ৰকুমাৰ ভট্টাচাৰ্যদেৱে ১৯৬১ চনত সাহিত্য অকাডেমি বঁটা লাভ কৰিছিল। উপন্যাসখনি প্ৰথম প্ৰকাশিত হৈছিল ১৯৬০ চনত। লেখকৰ পৰিচয় ড॰ বীৰেন্দ্ৰ কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য (১৮ অক্টোবৰ, ১৯২৪- ৬ আগষ্ট, ১৯৯৭) অসমীয়া ভাষাৰ এজন গল্পকাৰ, ঔপন্যাসিক, কবি, নিবন্ধকাৰ আৰু সাংবাদিক। তেওঁ ১৯৭৯ চনত মৃত্যুঞ্জয় উপন্যাসৰ বাবে ভাৰতীয় জ্ঞানপীঠ বঁটা লাভ কৰা প্ৰথম অসমীয়া আছিল। তেওঁ ১৯৬১ চনত ঈয়াৰুইঙ্গম গ্ৰন্থৰ বাবে সাহিত্য অকাডেমি বঁটাও লাভ কৰিছিল। ১৯৮৩-৮৫ বৰ্ষৰ বাবে তেওঁ অসম সাহিত্য সভাৰ সভাপতি হিচাপেও তেওঁ কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। চৰিত্ৰসমূহ মূল চৰিত্ৰ চাৰেংলা। এটা নিগেটিভ চৰিত্ৰ। ৰিশ্বাং, খাটিং, ফানিটফাং, নাজেক, ঙাঠিঙখুই, খুটিংলা, ভিডেচেলী, ডা: ব্ৰুক, ইয়েংমাচ, আটিব, খাইখো, ভি, অমূল্য, অবিনাশ, পি টম্বী, শ্যামলী, চঞ্চল, জীৱন, কনচেং, ৱাৰামলা, জনাথন, আৰু চাৰেংলাৰ একমাত্ৰ সাৰথি কুকুৰ আবেই। উপন্যাসখনৰ কাহিনীৰ সাৰাংশ ইয়াৰুইঙ্গম মানে ৰাইজৰ শাসন। এটা নগা শব্দ। টাংখুল নগা সমাজৰ কিছু ঘাট-প্ৰতিঘাট, উন্নতি অৱনতিৰ সম্যক আঁচোৰ পৰিছে ইয়াত। স্বাধীনতা কালছোৱাৰ আগে-পাছে ইংৰাজ শাসনে সমাজত আনি বিৰূপ প্ৰতিক্ৰিয়া আৰু স্বাধীনতা লাভৰ আশাত উন্মুখ এচাম মানুহৰ নিজৰ মাজতেই টনা আজোঁৰাত দুৰ্বিষহ হৈ উঠিছে জীৱন। চাৰেংলাৰ আঁত ধৰিয়েই উপন্যাসখনৰ কাহিনীভাগ আগবাঢ়িছে। জাপানী সৈনিক ইশ্বেৱৰাৰ ৰক্ষিতা হৈ এবছৰকাল কটোৱাৰ পিছত ইংৰাজ সেনাৰ প্ৰত্যাৱৰ্তনৰ লগে লগেই চাৰংলাৰ জীৱনলৈ দুৰ্য্যোগ নামি আহে। নগা সমাজত পতিতাৰ বাবে কোনো ঠাই নাই। সকলোৰে পুতৌ আৰু ঘৃণাৰ পাত্ৰী হৈ অৱশেষত চাৰেংলাই অজানিতে ঘটনাচক্ৰত পৰি সঁচাসচিকৈ পতিতা হৈ পৰে। আনহাতে ৰিশ্বাঙে নিজৰ সমাজত শিক্ষাৰ পোহৰ বিলাবলৈ উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে কলিকতালৈ গুচি যায়। দেউতাকৰ মৃত্যুৰ খবৰ ল’বলৈ উভতি অহা ৰিশ্বাঙে দায়িত্ব আৰু কতৰ্ব্যৰ হাত হাৰিব নোৱাৰি পিতৃহন্তা ঙাঠিঙখুইক ক্ষমা কৰি দিয়াৰ কথাটোৱে নগা সমাজত ৰিশ্বাঙৰ স্থিতি সলনি কৰি দিয়ে। ৰিশ্বাঙেও মানুহৰ মাজত থকা অবাঞ্চিত অসূয়া আক্ৰোশবোৰ আঁতৰাই শিক্ষাৰ জেউতি বিলাবলৈ মানুহৰ মাজত সজাগতা অনাৰ চেষ্টা কৰে। আনহাতে ভিডেচেলীয়ে মুক্তি বিচাৰি সশস্ত্ৰ সংগ্ৰামৰ পথ বাচি লয়। অপ্ৰকাশ্যভাৱেই ৰিশ্বাং আৰু ভিডেচেলীৰ মাজত এখন অলংঘ্য প্ৰাচীৰ গঢ় লৈ উঠে। স্বাধীনতাৰ পাছতো স্বাধীনতাৰ প্ৰকৃত অৰ্থ নুবুজা অশিক্ষিত হোজা মানুহচামৰ অৱস্থা গুৰিয়াল বিহীন নাৱৰ দৰে হৈছে। ভিডেচেলীৰ অনুচৰৰ হাততেই ভনীজোঁৱায়েক জীৱনৰ মৃত্যু হয়। ৰিশ্বাঙো গুৰুত্বৰভাৱে আহত হয়। অবৈধ হ’লেও নিজৰ মৃত সন্তানৰ দুখ পাহৰাবলৈ আৰু জীৱনৰ অৰ্থ বিচাৰি চাৰেংলাই সাৰথি কৰি লয় জীৱনৰ পুতেক কনচেঙক। প্ৰেমত প্ৰত্যাখিত ফানিটফাঙে জীৱনৰ শেষ সময়ত উপলব্ধি কৰে জীৱনৰ মাহাত্ম্য। প্ৰাপ্তিয়েই শেষ কথা নহয়। যি ঘটে তাক সহজভাৱে স্বীকাৰ কৰি ল’ব পৰাটোৱেই জীৱনৰ একমাত্ৰ সাফল্য। জীৱনটো ক্ষণিকৰ এটা বিস্ময়- স্ফুলিঙ্গৰ দৰে খন্তেকপৰ প্ৰজ্বলিত হৈ আকৌ সি গুচি যায় কোনো এক অজ্ঞাত অন্ধকাৰৰ ৰাজ্যলৈ। ইয়াৰুইঙ্গমৰ কাহিনীয়ে তাকেই কৈ যায়। জীৱন মৃত্যুৰ এই লুকা ভাকুত একমাত্ৰ সহজ পথ হ’ল শান্তি। সংস্কৰণ প্ৰথম প্ৰকাশ: অক্টোবৰ, ১৯৬০ চনত। তাৰপাছত ক্ৰমে দ্বিতীয় প্ৰকাশ: জুন, ১৯৬২ চনত; তৃতীয় প্ৰকাশ: ১৯৭২ চনত; চতুৰ্থ প্ৰকাশ: জুলাই, ১৯৯১ চনত; পঞ্চম প্ৰকাশ: ডিচেম্বৰ, ১৯৯৫ চনত; ষষ্ঠ প্ৰকাশ: মাৰ্চ, ১৯৯৮ চনত; সপ্তম প্ৰকাশ: ২০০৩ চনত; অষ্টম প্ৰকাশ: ২০০৮ চনত; নৱম প্ৰকাশ: ২০১০ চনত; দশম প্ৰকাশ: ২০১১ প্ৰকাশক: ভাস্কৰ দত্তবৰুৱা, লয়াৰ্ছ কুক ষ্টল; হেম বৰুৱা ৰোড, পাণবজাৰ, গুৱাহাটী। ছপা: এলবিএছ পাব্লিকেশ্বনছ। 13: 978-81-7331-044-7 ইয়াৰ সৰ্বমুঠ কলেবৰ ২৯৫ পৃ. অনুবাদ ২০০৫ চনত নামেৰে এই গ্ৰন্থৰ লেখকে নিজে কৰা ইংৰাজী অনুবাদ প্ৰকাশ পায়। জ্ঞানপীঠ বঁটা বিজয়ী সাহিত্যিক মামণি ৰয়চম গোস্বামীয়ে এই গ্ৰন্থ উন্মোচন কৰিছিল। গুজৰাটী অনুবাদ: প্ৰজা নু ৰাজ (অনুবাদক: ভুলাভাই পেটেল) হিন্দী অনুবাদ: প্ৰজা কা ৰাজ (অনুবাদক: মহেন্দ্ৰনাথ ডুবে) উৰ্দু অনুবাদ: লোক ৰাজ (অনুবাদক: বলৰাজ বাৰ্মা) তামিল অনুবাদ: মক্কাল কুৰল (অনুবাদক: কেৰোজিনি পাকিয়ামুট্টু) মাৰাঠী অনুবাদ: লোকাঞ্ছে ৰাজ্য (অনুবাদক: শান্তা শেলাকে) তেলেগু অনুবাদ: জনবাহিনী (অনুবাদক: অমৰেন্দ্ৰ) তথ্য সংগ্ৰহ অসমীয়া উপন্যাস অসমীয়া গ্ৰন্থ সাহিত্য অকাডেমি বঁটা প্ৰাপ্ত অসমীয়া

44009

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A7%8B%E0%A7%B1%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A7%B0%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%20%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A7%8B%E0%A6%B9

মোৱামৰীয়া বিদ্ৰোহ

মোৱামৰীয়া বিদ্ৰোহ (১৭৬৯–১৮০৫ ইংৰাজী আছিল মায়ামৰা সত্ৰৰ ভক্ত মৰাণসকল আৰু আহোম ৰজাসকলৰ মাজত ১৮শ শতিকাত হোৱা সংঘাত। ইয়াৰ ফলত আহোম ৰজা আৰু ৰজাঘৰীয়াৰ বিৰুদ্ধে গণ-জাগৰণৰ সৃষ্টি হৈছিল আৰু দুবাৰকৈ আহোম ৰজাই ৰাজধানীৰ অধিকাৰ হেৰুৱাইছিল। পাছলৈ ৰাজধানী পুনৰ অধিকাৰ কৰোঁতে বহু প্ৰজাৰ মৃত্যু ঘটিছিল। আহোম ৰজাই সমগ্ৰ ৰাজ্য ঘূৰাই পোৱা নাছিল। উত্তৰ-পূবৰ বেংমৰা নামৰ অঞ্চল প্ৰায় স্বাধীন হৈ পৰে। বিদ্ৰোহৰ পাছত আহোম ৰাজ্য দুৰ্বল হৈ পৰে। ৰাজ্যৰ প্ৰায় আধা প্ৰজা নাইকিয়া হয় আৰু অৰ্থনীতি বিধ্বস্ত হৈ পৰে। দুৰ্বল আহোম ৰাজ্য মানে আক্ৰমণ কৰে আৰু পাছলৈ ব্ৰিটিছসকলে অসমত উপনিবেশ স্থাপন কৰে। বিদ্ৰোহৰ কাৰণ আহোম ৰাজ্যত প্ৰচলিত পাইক প্ৰথা পৰিৱৰ্তিত সমাজ ব্যৱস্থা আৰু অৰ্থনীতিৰ লগত খাপ নোখোৱা হৈ আহিছিল। কেইবাখনো সত্ৰৰ উত্থান হোৱাত পাইকৰ বাবে মানুহ কমি আহিছিল আৰু আহোম ৰজাঘৰীয়াৰ বাবে সমস্যাৰ সৃষ্টি হৈছিল। মৰাণ জনগোষ্ঠীৰ লোকসকলে অনুসৰণ কৰা কাল-সংহতিৰ মায়ামৰা বা মোৱামৰীয়া সত্ৰই আন ৰাজসত্ৰসমূহৰ লগত প্ৰতিদ্বন্দিতা কৰিছিল। আহোম ৰজাই এই কথা ভাল নাপাই মোৱামৰীয়াসকলৰ ওপৰত অত্যাচাৰ আৰম্ভ কৰে। মোৱামৰীয়া বিদ্ৰোহ স্বৰ্গদেও লক্ষ্মী সিংহৰ দিনত আৰম্ভ হয় আৰু স্বৰ্গদেও কমলেশ্বৰ সিংহৰ দিনত শেষ হয়। ১৭৬৯ চনৰ পৰা ১৮০৫ চনলৈ ৩৬ বছৰ জুৰি এই বিদ্ৰোহ চলিছিল। পাছলৈ মোৱামৰীয়া নেতাসকলে আহোম ৰজাৰ লগত মিট-মাট কৰে। শাক্তধৰ্মী গদাধৰ সিংহই বৈষ্ণৱধৰ্মী মোৱামৰীয়া বৈকুণ্ঠ দেৱক বধ কৰে। আনহাতে ৰুদ্ৰ সিংহই চতুৰ্ভুজদেৱক ৰাজসভাত অপমান কৰিছিল। শিৱসিংহই শাক্তধৰ্মৰ প্ৰভাৱ বৃদ্ধি কৰি মোৱামৰীয়াৰ ওপৰত অত্যাচাৰ বৃদ্ধি কৰে। লক্ষ্মীসিংহৰ দিনত কীৰ্তি চন্দ্ৰ বৰবৰুৱাই মোৱামৰীয়াসকলৰ ওপৰত অত্যাচাৰ চলায়। মোৱামৰীয়া সত্ৰৰ শিষ্য নাহৰ আৰু ৰাঘৱ মৰাণক কীৰ্তি চন্দ্ৰই মাৰপিট কৰাত মোৱামৰীয়াসকলৰ অসন্তুষ্টি বৃদ্ধি পায়। মোৱামৰীয়া সত্ৰৰ শিষ্যৰ ভিতৰত মৰাণ, আহোম, চুতীয়া, কছাৰী, কৈৱৰ্ত, কলিতা আদি আছিল। সত্ৰ-আহোমৰ সংঘাত শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱে ১৬শ শতিকাত মহাপুৰুষীয়া ধৰ্ম স্থাপন কৰি ধৰ্ম-বৰ্ণ নিৰ্বিশেষে সকলোকে সামৰি লয়। সাধাৰণ লোকৰ বাবে এই ই সামাজিক আৰু অৰ্থনৈতিক উন্নতিৰ সুযোগ দিয়ে; আনহাতে পাইক প্ৰথাৰ পৰা সাৰিবলৈ সত্ৰবোৰ নিৰাপদ স্থানস্বৰূপ হৈ পৰে। আহোম ৰজাই ইয়াৰ প্ৰতিকাৰ বিচাৰে। শাস্তিৰ পৰা সাৰিবলৈ স্বৰ্গদেও চুক্লেংমুঙৰ দিনত শংকৰদেৱ নিজেই কোচ ৰাজ্যলৈ পলাই যাবলগীয়া হয়। পাছৰ ৰজা প্ৰতাপ সিংহই কলাবাৰী আৰু কুৰুৱাবাহী সত্ৰ ধ্বংস কৰে। জয়ধ্বজ ই এই নীতিৰ পৰিৱৰ্তন কৰে আৰু ফা ল'ৰা ৰজালৈকে তেওঁৰ উত্তৰসূৰীসকলে সত্ৰৰ লগত বুজাবুজিত উপনীত হ'বলৈ চেষ্টা কৰে। গদাধৰ সিংহই পুনৰ সত্ৰৰ দমন আৰম্ভ কৰে। তেওঁৰ পুত্ৰ ৰুদ্ৰ সিংহই ব্ৰাহ্মণ সত্ৰসমূহক প্ৰাধান্য দি অ-ব্ৰাহ্মণ তথা আহোম ৰাজ্যৰ বাবে ভীতিস্বৰূপ সত্ৰবোৰক এফলীয়া কৰিবলৈ চায়। এই নীতিয়ে কাম নিদিয়াত তেওঁ সত্ৰৰ প্ৰভাৱ কমাই আনিবলৈ শাক্ত ধৰ্মৰ প্ৰচাৰকসকলক সহায় কৰিবলৈ লয়। ইয়াৰ ফলত সংঘাত বৃদ্ধি পায়। শিৱ সিংহৰ ৰাজত্বত বৰ ৰজা ফুলেশ্বৰী কুঁৱৰীয়ে সত্ৰসমূহৰ ওপৰত অমানুষিক অত্যাচাৰ চলায়। শেষত এই সংঘাতৰ ফলত ১৮শ শতিকাত মোৱামৰীয়া বিদ্ৰোহৰ সূত্ৰপাত হয়। প্ৰথম বিদ্ৰোহ ১৭৬৯ চনত ১৫ ছেপ্টেম্বৰত মায়ামৰা সত্ৰৰ এজন প্ৰধান শিষ্য ৰাঘ নেওগক প্ৰয়োজনীয় সংখ্যক হাতী যোগান নিদিয়াৰ বাবে আহোম বিষয়ববীয়াই শাস্তি প্ৰদান কৰে। ৰাঘ নেওগে তিনিজন আহোম ৰাজকুমাৰক (লক্ষ্মী সিংহৰ এজন ভাতৃ মোহনমালা আৰু দুজন ভতিজাক) সিংহাসনৰ প্ৰলোভন দেখুৱায়। তেওঁলোকৰ সহায়ত নৱেম্বৰত ৰাঘ নেওগ, নাহৰখৰা ইকীয়া আৰু তেওঁৰ দুই পত্নী ৰাধা আৰু ৰুক্মিণীৰ নেতৃত্বত মৰাণসকলে বুঢ়ীদিহিঙৰ উত্তৰপাৰৰ অঞ্চল নিজৰ হাতলৈ আনে। ২১ নৱেম্বৰত বিদ্ৰোহীসকলে আহোম ৰাজধানী অধিকাৰ কৰি নাহৰখৰাৰ ৰমানন্দক সিংহাসনত বহুৱায়। আহোম ৰজা লক্ষ্মী সিংহক বন্দী কৰা হয়। সকলো উচ্চ বিষয়ববীয়াক বধ কৰি তিনিজন সাধাৰণ মৰাণ লোকক প্ৰধান গোহাঁইৰ পদ তিনিটা দিয়া হয়। ৰাঘ নেওগে নিজে বৰবৰুৱা পদ লয়। ৰাজ্য চলোৱাত অনভিজ্ঞ বিদ্ৰোহীসকলে পূৰ্বৰ নেতাৰ পথেই অনুসৰণ কৰিবলৈ লয়। ৰাঘ নেওগে বহু উচ্চ পৰিয়ালৰ মহিলাক জোৰকৈ নিজৰ হাৰেমত ৰাখিছিল। এনে কৰ্ম-কাণ্ডত অসন্তুষ্ট এচাম বিদ্ৰোহীয়ে গোবিন্দ গাঁওবুঢ়াৰ নেতৃত্বত আৰু মণিপুৰৰ আহোম ৰমণী কুৰংগনয়নীৰ সহায়ত ১৭৭০ চনৰ ১১ এপ্ৰিলত ৰাঘক হত্যা কৰি ৰাজধানী উদ্ধাৰ কৰে। ইয়াৰ পাছত ৰমানন্দ, নাহৰখৰা, ৰাধা, ৰুক্মিণী, মায়ামৰা সত্ৰাধিকাৰ অষ্টভুজদেৱ আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ সপ্তভুজ আদি সকলোকে হত্যা কৰা হয়। ৰাজধানী পুনৰুদ্ধাৰৰ পাছত চাগুনমুৰিত থকা বাকী বিদ্ৰোহীসকলে গোবিন্দ গাঁওবুঢ়াৰ নেতৃত্বত পুনৰ ৰজাক উফৰাবলৈ চেষ্টা চলায়। জনজাগৰণৰ চিন থকা এই বিদ্ৰোহত ব্যৱহাৰ হোৱা প্ৰধান অস্ত্ৰ আছিল বাঁহৰ লাঠী। তেওঁলোকৰ শ্লোগান আছিল "প্ৰজা-ঐ জৰৈৰোৱা, চেকনী-ঐ চপাই ধৰা"। এই বিদ্ৰোহক সেইবাবে "চেকনী কোবোৱা ৰণ" বোলা হয়। এখন ৰণত বৰপাত্ৰগোহাঁই আৰু ঢেকিয়াল ফুকনৰ মৃত্যু হয় আৰু বৰগোহাঁই কোনোমতে সাৰে। বিদ্ৰোহীসকল ৰংপুৰৰ ফালে অগ্ৰসৰ হওঁতে থাওৰাত বুঢ়াগোহাঁই, নতুন বৰপাত্ৰগোহাঁই, বৰগোহাঁই আৰু মণিপুৰী ৰজাৰ কিছু ই তেওঁলোকক বাধা দিয়ে। বিদ্ৰোহীসকল পৰাস্ত হয় আৰু গোবিন্দ গাঁওবুঢ়াক ধৰি মৃত্যুদণ্ড বিহা হয়। কিছুসংখ্যক বিদ্ৰোহীয়ে লেফেৰা, পৰমানন্দ আদিৰ নেতৃত্বত অৰণ্যত লুকাই গেৰিলা আক্ৰমণ চলাই যায়। ন-ফুকন আৰু ডেকা-ফুকনৰ বাহিনী তেওঁলোকৰ হাতত পৰাস্ত হ'লেও পাছলৈ বৰপাত্ৰগোহাঁইৰ সৈন্যক তেওঁলোকক নিচিহ্ন কৰে। বুঢ়াগোহাঁয়ে গাঁওবোৰ ধ্বংস কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে আৰু বাকী থকা নেতা-বিদ্ৰোহীক হত্যা কৰে। অৱশিষ্ট লোকসকল পলাই বেলেগ বেলেগ ঠাইত থাকিবলৈ লয়। শেষত নোমল নামৰ অন্তিম নেতাজনক ধৰি শূলত দিয়া হয়। ইয়াতে প্ৰথম মোৱামৰীয়া বিদ্ৰোহৰ অন্ত পৰে। দ্বিতীয় বিদ্ৰোহ (১৭৮২) প্ৰথম মোৱামৰীয়া বিদ্ৰোহৰ এক দশক পাছত ৰংপুৰ, গড়গাঁও আৰু দাতিকাষৰীয়া অঞ্চলৰ সাধাৰণ ৰাইজ কীৰ্তন বা আন ধৰ্মীয় গোটৰ অচিলা লৈ মিলিত হ'বলৈ আৰম্ভ কৰে। অসমৰ ভিন ভিন ঠাইত গোপন দল গঠিত হয় আৰু তেওঁলোকৰ মাজত কথা-বতৰা চলে। ১৭৮২ চনৰ এপ্ৰিলত বহাগ বিহুৰ সময়ত অস্ত্ৰ-সস্ত্ৰৰে সজ্জিত এদল বিদ্ৰোহীয়ে স্বৰ্গদেও আৰু সঙ্গীবৃন্দক আক্ৰমণ কৰে। ৰজা কোনোমতে পলাই সাৰে। বিদ্ৰোহীসকলে ৰংপুৰ আৰু গড়গাঁৱত প্ৰৱেশ কৰি বহুতো বিষয়াক বন্দী কৰে। অৱশ্যে আহোম বাহিনীৰ পাছৰ প্ৰত্যাক্ৰমণবোৰত বিদ্ৰোহীসকল ছেদেলি-ভেদেলি হৈ পৰে। ইয়াৰ পাছত প্ৰায় দেৰ মাহলৈ মৰাণসকলৰ হত্যালীলা চলোৱা হয়। হাজাৰ-হাজাৰ সাধাৰণ পাইকৰ মৃত্যু হয় আৰু কিছুমান ওচৰৰ ৰাজ্যলৈ পলাই যায়। ফলত আহোম ৰাজ্যৰ অৰ্থনীতি দুৰ্বল হৈ পৰে। তৃতীয় বিদ্ৰোহ প্ৰথম দুবাৰ বিদ্ৰোহৰ পাছত আহোম প্ৰশাসন ইতিমধ্যেই দুৰ্বল হৈ পৰিছিল। এইবাৰ মৰাণসকলৰ লগত বড়ো-কছাৰীসকলেও যোগদান কৰে। ১৭৮৬ চনত হৰিহৰ তাঁতীয়ে মোৱামৰীয়া আৰু দফলা-বহতীয়া লোকৰ এদল সৈন্য সাজু কৰে। তেওঁলোকে মাজুলীৰ আউনীআটী সত্ৰত থকা মৃত মায়ামৰা সত্ৰাধিকাৰৰ নাতি পীতাম্বৰক উদ্ধাৰ কৰে। লগতে আউনীআটী সত্ৰ, গড়মূৰ সত্ৰ আৰু দক্ষিণপাট সত্ৰত জুই লগাই দিয়ে। তেওঁলোকে ৰংপুৰ আগুৰি ধৰাত ১৭৮৮ চনৰ ১৯ জানুৱাৰীত ৰজা গৌৰীনাথ সিংহ আৰু বিষয়ববীয়াই পলায়ন কৰে। উদ্ধাৰ কৰা অঞ্চলৰ ভিতৰত ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ উত্তৰ পাৰ হৰিহৰ তাঁতীয়ে, মাজুলী ই আৰু বেংমৰা (বৰ্তমানৰ তিনিচুকীয়া) ই শাসন কৰিবলৈ লয়। ভৰতক ৰজা ঘোষণা কৰা হয়। ভৰত আৰু সৰ্বানন্দৰ নামত নিয়মীয়াকৈ মোহৰ সজা হৈছিল। পূৰ্ণানন্দ বুঢ়াগোহাঁইয়ে তেওঁলোকক উফৰাবলৈ কৰা চেষ্টা কিছুকাল পাছত বাদ দি যোৰহাটত থিতাপি লয়। আন আহোম বিষয়ববীয়াই দৰঙত থিতাপি লয়। গৌৰীনাথ ই প্ৰথমে নগাঁৱত বাহৰ পাতি ১৭৯২ চনৰ ১১ জুনত গুৱাহাটীলৈ যায়। অৱশেষত আহোম বিষয়া আৰু অসমত বেপাৰ কৰা ইংৰাজসকলে কলিকতাৰ ব্ৰিটিছ ইষ্ট ইণ্ডিয়া কোম্পানীক বিদ্ৰোহ দমনৰ বাবে অনুৰোধ কৰে। ১৭৯২ চনৰ ছেপ্টেম্বৰত ব্ৰিটিছ গৱৰ্ণৰ কৰ্ণৱালিছৰ নিৰ্দেশত থমাছ ছে ৫৫০ জনীয়া এটা সুসজ্জিত দল লৈ অসমলৈ আহে। তেওঁলোকে ১৭৯২ চনৰ ২৪ নৱেম্বৰত গুৱাহাটী অধিকাৰ কৰে আৰু ১৭৯৪ চনৰ ১৮ মাৰ্চত ৰংপুৰ অধিকাৰ কৰে। গোৰীনাথ সিংহৰ পৰা বিপুল পৰিমাণৰ ধন লাভ কৰি ২৫ মে'ত ব্ৰিটিছ সৈন্য কলিকতালৈ ঘূৰি যায়। ১৭৯৪ চনত যোৰহাটত গৌৰীনাথ সিংহৰ মৃত্যু হয় আৰু তেওঁৰ ঠাইত কমলেশ্বৰ সিংহ ৰজা হয়। বিদ্ৰোহৰ সমাপ্তি ইংৰাজ সৈন্যৰ পৰাক্ৰম দেখি আহোম প্ৰশাসনে "পাইক" সৈন্যৰ ঠাইত নগদ দৰ্মহাৰ বন্দৱস্তৰে বেছিভাগ হিন্দুস্তানী সৈন্যৰে এটা স্থায়ী সেনাবাহিনী গঠন কৰে। ১৭৯৬ চনত বিদ্ৰোহী ফোপাইক আৰু ১৭৯৯ চনত ভৰতক ধৰি হত্যা কৰা হয়। ১৮০২ আৰু ১৮০৬ চনত বহু চেষ্টাৰ অন্ততো বেংমৰা অঞ্চল ই সুৰক্ষিত কৰি ৰাখে। তেওঁক বৰসেনাপতি উপাধি দি মটক অঞ্চল এৰি দিয়া হয়। টোকা তথ্যসূত্ৰ আহোম ৰাজ্য ভাৰতৰ

96449

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A7%B0%20%E0%A6%AD%E0%A7%82%E0%A6%9E%E0%A6%BE%E0%A6%B8%E0%A6%95%E0%A6%B2

অসমৰ ভূঞাসকল

অসমৰ ভূঞাসকল খৃষ্টীয় ত্ৰয়োদশ শতিকাৰ পৰা সপ্তদশ শতিকামানলৈ অসমৰ বিভিন্ন ঠাইত সৰু সৰু ৰাজ্য শাসন কৰা এক জনগোট আছিল৷ এই ভূঞা জনগোটৰ কেইবাটাও ফৈদ আছিল৷ তেওঁলোক কনৌজৰ পৰা অসমলৈ আহে৷ ভূঞাসকলে কোনো এটা জাতিক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা নাছিল৷ তেওঁলোকৰ মাজত ব্ৰাহ্মণ, গণক, কায়স্থ, কলিতা আৰু কিছুমান মুছলমান মানুহো ভূঞা উপাধিৰ আছিল৷ অসমৰ বাহিৰত ভূঞা উপাধিৰ আন আন জাতৰ মানুহো পোৱা যায়৷ “শিয়ালা বৈষ্ণৱ চৰিত্ৰ’’ৰ নায়ক সম্বৎসৰৰ পিতৃ ধম্মদেৱ গোস্বামী জাতত ব্ৰাহ্মণ আছিল যদিও ভূঞা বংশৰ এজন বৰ ভূঞা আছিল৷ অসমৰ ভূঞাসকলৰ বংশধৰ আছিল বৈষ্ণৱ গুৰু শংকৰদেৱ আৰু মাধৱদেৱ৷ অৱশ্যে কমতাধিপতি দুৰ্লভনাৰায়ণে কনৌজৰ পৰা সাতঘৰ ব্ৰাহ্মণ আৰু সাতঘৰ কায়স্থ আনি বহুওৱাৰ আগৰ পৰাই অসমত ভূঞাসকলৰ বসতি আছিল৷ এইকথাৰ প্ৰমাণ “ৰাউতকুছি দান বা শাসন’’ৰ পৰা জানিব পাৰি৷ ভূঞা শব্দৰ উৎস ভূঞা শব্দৰ অৰ্থ হৈছে, ভূ-স্বামী বা মাটিৰ গৰাকী৷ প্ৰতিপত্তিশালী ভূঞা বা জমিদাৰ শ্ৰেণীৰ একোজন লোকৰ অধীনলৈ বৃহৎ এলেকাৰ কৰ্তৃত্ব যোৱাৰ পাছত তেওঁক সেই অঞ্চলৰ গৰাকী বা ৰজা বোলা হৈছিল৷ অধিক প্ৰতিপত্তিশালী ভূঞাজনক “গামথা’’ বোলা হৈছিল৷ তেওঁৰ নেতৃত্বত বাকী ভূঞাসকলে নিজ নিজ ৰাজ্য শাসন কৰিছিল৷ শ্ৰেষ্ঠ বংশৰ পৰিচায়ক হিচাপে ভূঞাসকলে তেতিয়া পাৰ্চী উপাধি “খাঁ’’ ব্যৱহাৰ কৰিছিল৷ শংকৰদেৱৰ সময়লৈ এই খাঁ উপাধিৰ প্ৰচলন আছিল৷ গাভৰু খাঁ, বুঢ়া খাঁ, কেতাই খাঁ ৰাম খাঁ আদি নামৰ উল্লেখ চৰিত পুথিত উল্লেখ আছে৷ ভূঞাৰ ভাগ অসমৰ ভূঞাসকলৰ বৰভূঞা আৰু সৰুভূঞা নামে দুটা ঠাল পোৱা যায়৷ এই সম্পৰ্কে এটা কাহিনী প্ৰচলিত আছে৷ কাহিনীমতে আৰিমত্তৰ এজন মন্ত্ৰীৰ নাম আছিল সমুদ্ৰ৷ এওঁৰ শান্তনু আৰু সামন্ত নামৰ দুজন পুত্ৰ আছিল আৰু তেওঁলোক আছিল সমুদ্ৰৰ নাতিয়েক৷ শান্তনু বৈষ্ণৱ আৰু সামন্ত শাক্তধৰ্মী আছিল৷ শান্তনুৰ বংশধৰসকল নগাঁৱত আৰু সামন্তৰ বংশধৰসকল লক্ষীমপুৰত বসতি কৰিবলৈ লৈছিল৷ শান্তনুৰ বংশধৰসকলক বৰভূঞা আৰু সামন্তৰ বংশধৰসকলক সৰুভূঞা বোলা হৈছিল৷। এই শান্তনুৰ বংশধৰ শংকৰদেৱ আৰু সামন্তৰ বংশধৰ মাধবদেৱ৷ শান্তনুৰ বংশধৰসকলক বৰ বাৰভূঞা আৰু সামন্তৰ বংশধৰসকলৰ সৰু বাৰভূঞা বুলি জনা যায়৷ ভূঞা ৰাজ্য ত্ৰয়োদশ শতিকামানৰ পৰাই সেইসময়ৰ অসমৰ বিভিন্ন স্থান ভূঞাসকলৰ ৰাজত্ব আছিল৷ অসমৰ মধ্য, পশ্চিম আৰু উত্তৰ ভাগত বৰ্তমান ধেমাজি জিলাৰ পৰা ওদালগুৰি জিলালৈ আৰু কলিয়াবৰৰ পৰা কাজলীমুখলৈ ভূঞাসকলে ঠায়ে ঠায়ে আসন কৰিছিল৷ ত্ৰয়োদশ শতিকাত আফগানিস্তানৰ চুলতান চাহাবুদ্দিনে কনৌজ আক্ৰমণ কৰাত বাৰঘৰ কায়স্থ আৰু সাতঘৰ বামুণ পলাই আহি গৌড় ৰাজ্যৰ মাজেৰে দুৰ্লভনাৰায়ণৰ কমতাপুৰত থিতাপি লয়৷ সেইসকলৰ ভিতৰত চণ্ডীবৰ সকলোতকৈ চতুৰ আছিল বাবে কমতেশ্বৰে তেওঁক “শিৰোমণি ভূঞা’’ খিতাপ দি কমতাৰ পূৰ্বাঞ্চলৰ শাসনকৰ্তা পাতে আৰু তেওঁ লেঙ্গামাগুৰী নামে ঠাইত ৰাজধানী পাতে৷ কিন্তু কম সময়ৰ ভিতৰতে ভূটীয়াসকলৰ আক্ৰমণত তেওঁলোক তিস্থিব নোৱাৰি চণ্ডীবৰকে আদি কৰি সকলো ভূঞাই দিহাদিহি ভাগি যায়৷ চণ্ডীবৰে ৰৌটাত ৰাজ্য পতিছিল যদিও তাতো ভূটীয়াৰ অত্যাচাৰত টিকিব নোৱাৰি টেম্বুৱানিলৈ উঠি যায়৷ এই টেম্বুৱানী বা বৰদোৱাতে চণ্ডীবৰ, ৰাজধৰ, সূৰ্যবৰ আৰু কুসুম্বৰ, এই চাৰিজন শিৰোমণি ভূঞাই ৰাজত্ব কৰিছিল৷ মাধৱদেৱৰ পিতৃ গোবিন্দগিৰি ভূঞা আছিল ধলেশ্বৰী নৈৰ পাৰৰ বাণ্ডুকাত আৰু ককায়েক দামোদৰ সেই ঠাইৰ ৰজাৰ মজিন্দাৰ আছিল৷ শংকৰদেৱে স্থাপন কৰা পাটবাউসী সত্ৰৰ ঠাইখন আগতে বৰলজাৰ নামে জনাজাত আছিল আৰু তাত গন্ধৰ্ব ৰায় নামে এজন বৰভূঞাই ৰাজত্ব কৰিছিল৷ কবিৰত্ন সৰস্বতীৰ পিতৃ চক্ৰপাণি কায়স্থ বৰপেটাৰ ছোটশিলা গাঁৱৰ শাসনকৰ্তা আছিল৷ তদুপৰি, ৰাণী, লুকি, ডিমৰুৱা, ৰংজুলি, চুচুং(মৈমনসিংহ জিলা) আদি ঠাইত ভূঞা ৰাজ্য আছিল৷ কমতাপুৰৰ ৰজা মৃগাংক নিঃসন্তান হোৱাত পঞ্চদশ শতিকাত এটি নতুন ভূঞাবংশ প্ৰতিষ্ঠিত হৈছিল৷ খেন বংশীয় ৰজাসকলেই এই ভূঞাৰ বংশ৷ এই বংশৰ নীলধ্বজ ১৪৪০ খৃ:ত কমতাপুৰৰ সিংহাসনত বহিছিল৷ সেই সময়ত কামৰূপী ভূঞা বহুতৰে উপাধি “খান’’ আছিল৷ আৰিমত্তৰ সময়ত মধ্য অসমৰ পশ্চিমাঞ্চলত কিছুমান শক্তিশালী ভূঞাই ৰাজত্ব কৰিছিল৷ কোচ আৰু ভূঞাৰ সংঘাত বিশুৰ পিতৃ হাৰিয়া মণ্ডল ফুলগুৰিৰ ভূঞাৰ হাতত পৰাস্ত হৈছিল৷ পিতৃৰ এই অপমানৰ পোতক তুলিবলৈ ৰজা হোৱাৰ পিছত হাৰিয়া মণ্ডলৰ পুত্ৰ বিশুৱে ফুলগুৰিৰ ভূঞাক আক্ৰমণ কৰে৷ প্ৰথম যুদ্ধত বিশু পৰাস্ত হয় কিন্তু পিছত কিছু সমৰ্থকৰ সৈতে নিশাৰ ভাগত ভুঞাৰ বাসভৱনত সোমাই ফুলগুৰিৰ ভূঞাক বধ কৰে৷ ইয়াৰ পিছত তেওঁ কৰ্ণপুৰৰ ভূঞাৰ সন্মিলিত বাহিনীকো পৰাস্ত কৰে৷ বিশুৰ হাতত পৰাজিত হোৱা ভূঞাসকল হ’ল, কুসুম ভূঞা, দীঘলা ভূঞা, কলীয়া ভুঞা, বাৰগয়া ভূঞা, কবিলাস ভূঞা আৰু কৰ্ণপুৰৰ ভূঞা৷ ইয়াৰ পিছত বিশুৱে বিজনীৰ ভূঞাক পৰাস্ত কৰি পাণ্ডুৰ ভূঞা প্ৰতাপ ৰায়ক আক্ৰমণ কৰে; কিন্তু প্ৰতাপ ৰায় পলাই গৈ আহোম ৰাজ্যত আশ্ৰয় লয়৷ ইয়াৰ পিছত বিশুৱে চাৰু ভূঞাক পৰাস্ত কৰি কামৰূপৰ দক্ষিণ অংশ দখল কৰে৷ কামৰূপৰ উত্তৰফালে “গামথা’’ নাৰায়ণ ভূঞাৰ নেতৃত্বত বজালী, ক্ষেত্ৰী আৰু বাউসীৰ ভুঞাই শাসন কৰিছিল৷ দক্ষিণ পাৰৰ চাৰু ভূঞাৰ সহযোগত বিশুৱে আক্ৰমণ কৰে৷ কিন্তু বিশু পৰাস্ত হয়৷ পিছত চল-চাতুৰীৰে বাউসীৰ গন্ধৰ্ব ভূঞাক নিজৰ ফলীয়া কৰি বাকীসকল ভূঞাক পৰাস্ত কৰে৷ পাণ্ডুনাথৰ প্ৰতাপ ভূঞা আছিল যথেষ্ট শক্তিশালী৷ বিশুৱে এওঁক হত্যা কৰিবলৈ ষড়যন্ত্ৰ কৰি ব্ৰহ্মপুত্ৰত গা ধুই থকা অৱস্থাত ভায়েকক বধ কৰাত প্ৰতাপ ভূঞা পলাই গৈ আহোম ৰাজ্যত আশ্ৰয় লয়৷ তথ্য সংগ্ৰহ অসমৰ

22973

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AB%E0%A7%81%E0%A6%B2%E0%A6%A8%20%E0%A6%A6%E0%A7%87%E0%A7%B1%E0%A7%80

ফুলন দেৱী

ফুলন দেৱী প্ৰথমে ডকাইত আৰু পৰৱৰ্তী পৰ্যায়ত ভাৰতীয় লোকসভাৰ এগৰাকী সাংসদ আছিল; যাৰ জনপ্ৰিয় নাম আছিল দস্যু ৰাণী ফুলন দেৱী। তেওঁ একাধিকবাৰ পুৰুষৰ নিষ্ঠুৰতাৰ বলি হৈছিল। আৰক্ষীৰ ওচৰলৈ গৈয়ো তেওঁ ন্যায় পোৱা নাছিল; যাৰ বাবে তেওঁ ডকাইতৰ জীৱন আঁকোৱালি লৈছিল। উত্তৰ প্ৰদেশৰ বেহমাই গাঁৱৰ কেইজনমান ঠাকুৰে ফুলনক তেইশদিন ধৰি ধৰ্ষণ কৰিছিল। ১৯৮১ চনত সেই গাঁৱৰ ২২ জন ঠাকুৰক হত্যা কৰা হৈছিল আৰু এই হত্যাকাণ্ডৰ বাবে ফুলন দেৱীক অভিযুক্ত কৰা হৈছিল। বেছি ভাগ অপৰাধ তেওঁ নিপীড়িত মহিলাসকলক, বিশেষকৈ নিম্ন বৰ্গৰ মহিলাসকলক ন্যায় প্ৰদান কৰিবলৈ সংঘটিত কৰিছিল। কুৰি বছৰো নোহোৱা এগৰাকী নিম্নবৰ্গৰ, প্ৰায় নিৰক্ষৰ কিশোৰীয়ে সমগ্ৰ ভাৰতত আলোড়নৰ সৃষ্টি কৰিছিল। পাছলৈ তেওঁ আত্ম-সমৰ্পণ কৰিছিল আৰু ভাৰতৰ ৰাজনীতিত যোগদান কৰিছিল। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন উত্তৰ প্ৰদেশৰ জালৌন জিলাৰ অন্তৰ্গত 'ঘোৰা কা পুৰৱা' গাঁৱত মাল্লা সম্প্ৰদায়ত ফুলন দেৱীৰ জন্ম হৈছিল। মাল্লা সম্প্ৰদায়ক নিম্ন বৰ্ণৰ বুলি গণ্য কৰা হয়। ফুলন আছিল দেৱীদিন আৰু মুলাৰ দ্বিতীয় সন্তান। ফুলনৰ দেউতাকৰ এক একৰৰ এখন নিমৰ বাগিছা আছিল। দেউতাকৰ আশা আছিল, এই মূল্যবান গছবোৰ বেছি জীয়েকহঁতৰ বাবে যৌতুকৰ ধন গোটাব।ফুলনৰ এঘাৰ বছৰ বয়স হওঁতে ককাদেউতাক ঢুকাই থাকিল আৰু তেওঁৰ বৰদেউতাকে নিজকে ঘৰখনৰ মুৰব্বী বুলি ঘোষণা কৰিলে আৰু প্ৰৱঞ্চনাৰে পৈতৃক সম্পত্তিৰ উত্তৰাধিকাৰী হ'ল। বৰদেউতাকৰ মায়াদিন নামৰ এজন পুত্ৰ আছিল। সি বাগিছাৰ গছবোৰ কাটি বিক্ৰী কৰিবলৈ ধৰিলে। ফুলনে ইয়াৰ ঘোৰ বিৰোধ কৰিলে। ৰাজহুৱাকৈ মায়াদিনক চোৰ বুলি নিন্দা কৰিলে আৰু বায়েকৰ সৈতে ফুলনে সেই মাটিত বহি থাকি প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰিলে। হিংসাৰ আশ্ৰয় লৈয়ো মায়াদিনে ফুলনক সেও মনাব নোৱাৰিলে। অৱশেষত সম্পৰ্কীয় ভায়েকজনে পুট্টিলাল নামৰ এজন ত্ৰিশ বছৰীয়া ব্যক্তিৰ সৈতে ফুলনৰ বিয়াৰ আয়োজন কৰিলে। সেই সময়ত তেওঁৰ বয়স আছিল মাত্ৰ এঘাৰ বছৰ। ফুলনে আত্মজীৱনীত লিখিছে যে পুট্টিলাল এজন দুঃচৰিত্ৰৰ লোক আছিল। ফুলনৰ সৈতে তেওঁৰ স্বামীয়ে বলপূৰ্বক ভাৱে যৌন-সম্পৰ্ক স্থাপন কৰিছিল আৰু শাৰীৰিক অত্যাচাৰ চলাইছিল। যন্ত্ৰণা সহিব নোৱাৰি বহুবাৰ তেওঁ নিজৰ গাঁৱলৈ ঘূৰি গৈছিল আৰু ঘৰৰ মানুহে পুনৰ স্বামীৰ ঘৰলৈ ওভতাই পঠাইছিল। অৱশেষত তেওঁ স্বামীৰ কাৰ্য-কলাপৰ প্ৰতিবাদ কৰি স্থায়ীভাৱে মাক-দেউতাকৰ ঘৰলৈ ঘূৰি আহিল। ভাৰতীয় গ্ৰাম্য সমাজত স্বামীৰ ঘৰ এৰি গুচি অহা নাৰীক বেয়া চকুৰে চোৱা হয়। ফুলনো সমাজৰ দৃষ্টিত এজনী দুঃচৰিত্ৰা নাৰীলৈ পৰিণত হ'ল। এইবাৰ ফুলনে আদালতত নায়াদিনৰ বিৰুদ্ধে দেউতাকৰ মাটি অবৈধভাৱে দখল কৰাৰ অভিযোগ দিলে। কিন্তু তেওঁ আইনী যুদ্ধত জিকিব নোৱাৰিলে। ১৯৭৯ চনত মায়াদিনে চুৰিৰ অভিযোগত ফুলনক গ্ৰেপ্তাৰ কৰোৱালে। ফুলনৰ তিনিদিনৰ কাৰাদণ্ড হ'ল। কাৰাগাৰত তেওঁ আইনৰক্ষকৰ হাতত ধৰ্ষণৰ বলি হ'ল। কাৰাগাৰৰ পৰা মুক্তি পোৱাৰ পাছত পৰিয়াল আৰু গাঁওবাসীয়ে ফুলনক বৰ্জন কৰিলে। ডকাইতৰ ৰূপত ফুলন ১৯৭৯ চনত ফুলন দেৱীক এটা ডকাইতৰ দলে অপহৰণ কৰে; অৱশ্যে কিছুমানৰ মতে তেওঁ স্ব-ইচ্ছাই ডকাইতৰ দললৈ গুচি যায়। ডকাইতৰ দলনেতা আছিল এজন গুজ্জৰ সম্প্ৰদায়ৰ লোক- নাম বাবু গুজ্জৰ। এইজন বাবু গুজ্জৰৰ কামুক দৃষ্টি পৰিল ফুলনৰ দেহটোত। কিন্তু দলৰ দ্বিতীয় নেতা বিক্ৰম মাল্লাৰ বাবে ফুলন বাবু গুজ্জৰৰ কামনাৰ চিকাৰ হোৱাৰ পৰা বাচি থাকিল। বিক্ৰম মাল্লা ফুলনৰ সৈতে একে সম্প্ৰদায়ৰ আছিল। এনিশা বাবু গুজ্জৰে ফুলনক বলাৎকাৰৰ প্ৰচেষ্টা চলালে। বিক্ৰমে বাবুক হত্যা কৰি নিজে দলৰ নেতা হ'ল। ফুলনে তেওঁক সকলো সময়তে সুৰক্ষিত কৰি ৰখা এই পুৰুষজনৰ প্ৰেমত পৰিল। অৱশেষত বিক্ৰমে তেওঁক বিয়া কৰাই দ্বিতীয় পত্নীৰ মৰ্যাদা দিলে। ডকাইতৰ দলটোৱে ফুলনৰ প্ৰথম স্বামী পুট্টিলালে বাস কৰা গাঁৱত লুটপাত চলালে। ফুলনে পুট্টিলালক গাঁওবাসীৰ সন্মুখতে চোঁচৰাই আনি শাস্তি দিলে আৰু প্ৰায় মৃতপ্ৰায় অৱস্থাত ৰাষ্টাত পেলাই থৈ গ'ল। যাওঁতে ফুলকুমলীয়া ছোৱালী বিয়া কৰোৱা পুৰুষসকলক সাবধানবাণী শুনাই এটা টোকা লিখি থৈ গ'ল। ফুলনে বিক্ৰম মাল্লাৰ পৰা ৰাইফল চালনা শিকিছিল আৰু উত্তৰ প্ৰদেশ আৰু মধ্য প্ৰদেশত উচ্চ বৰ্ণৰ লোক বাস কৰা গাঁৱত লুটপাট, উচ্চ বৰ্ণৰ ভূস্বামীসকলক অপহৰণ, ৰেল ডকাইতি আদি বিভিন্ন অভিযান চলাইছিল। প্ৰতিটো অপৰাধৰ পিছতে ফুলনে দুৰ্গাদেৱীৰ মন্দিৰ দৰ্শন কৰিছিল আৰু তেওঁক ৰক্ষা কৰাৰ বাবে দেৱীক ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছিল। চম্বল উপত্যাকাত এই ডকাইতৰ দলে আত্মগোপন কৰিছিল। বেহমাই কাণ্ড শ্ৰী ৰাম নামৰ এজন ঠাকুৰ সম্প্ৰদায়ৰ ডকাইত আছিল বিক্ৰম মাল্লাৰ অপৰাধ জগতৰ গুৰু। শ্ৰী ৰাম আৰু তেওঁৰ ভাতৃ লালা ৰাম কাৰাৰুদ্ধ হৈ থাকোঁতে বিক্ৰমে তেওঁলোকৰ জামিনৰ বাবে ৮০,০০০ টকা গোটাইছিল। শ্ৰী ৰামে মুক্তি পোৱাৰ পিছত বিক্ৰমে তেওঁক দলৰ নেতৃত্ব লবলৈ আহ্বান জনাইছিল। কিন্তু এই কথাত দলৰ মাল্লা সম্প্ৰদায়ৰ সদস্যসকলে ভাল পোৱা নাছিল। ফলস্বৰূপে দলৰ সদস্যসকল দুভাগত বিভক্ত হৈছিল। ঠাকুৰ সম্প্ৰদায়ৰ সদস্যসকল শ্ৰী ৰাম আৰু মাল্লা সম্প্ৰদায়ৰ সদস্যসকল বিক্ৰমৰ প্ৰতি অনুগত আছিল। শ্ৰী ৰাম আছিল এজন নিষ্ঠুৰ প্ৰকৃতিৰ ব্যক্তি। শ্ৰী ৰামে বিক্ৰমক হত্যা কৰিবলৈ সুযোগ বিচাৰি ফুৰিছিল। এবাৰ এখন বিয়ালৈ নিমন্ত্ৰণ ৰক্ষা কৰিবলৈ যাওঁতে বিক্ৰমক অচিনাক্ত দুৰ্বৃত্তই গুলিয়ালে। বিক্ৰম আহত হ'ল যদিও সেইবাৰলৈ বাচি গ'ল। বিক্ৰমে ৰবৰ ষ্টাম্প এটা তৈয়াৰ কৰি তাত লিখিলে, 'ফুলন আৰু বিক্ৰম স্বৰ্গৰ পৰা উভতি আহিল। কিন্তু এনিশা শ্ৰী ৰামে বিক্ৰমক হত্যা কৰি ফুলনক অপহৰণ কৰি লৈ গ'ল। শ্ৰী ৰামে ফুলনক উলঙ্গ প্ৰায় অৱস্থাত এখন গাঁৱলৈ লৈ গ'ল আৰু ৰাজহুৱা ভাৱে ঘোষণা কৰিলে যে ফুলনে বিক্ৰমক হত্যা কৰিছে আৰু ইয়াৰ বাবে তেওঁক শাস্তি দিবলৈ ৰাইজক উচতনি দিলে। প্ৰথমে শ্ৰী ৰামে ফুলনক ধৰ্ষণ কৰিলে। তাৰ পাছত এজন এজনলৈ বহু ঠাকুৰে তেওঁৰ ওপৰত শাৰীৰিক আৰু যৌন নিৰ্যাতন চলালে। তেওঁক গাওঁবাসীৰ সন্মুখেৰে খোজ কঢ়াই লৈ যোৱা হ'ল। শ্ৰী ৰামে বাৰে বাৰে তেওঁক মাল্লা বেশ্যা বুলি গালি পাৰিলে। তিনি সপ্তাহতকৈয়ো অধিক কাল তেওঁৰ ওপৰত অমানুষিক অত্যাচাৰ চলিল। তেইশ দিনৰ মূৰত ফুলনে ঠাকুৰ সম্প্ৰদায়ৰ গাঁও বেহমাইত নিজকে আবিষ্কাৰ কৰিলে। অৱশেষত এজন ব্ৰাহ্মণ লোকৰ সহায়ত ফুলনে এখন গৰুগাড়ীত উঠি বেহমাইৰ পৰা পলায়ন কৰিলে। ফুলনৰ দুৰ্যোগৰ কাহিনী শুনি বাবা মুস্তাকিন নামৰ এজন ডকাইত নেতাই তেওঁক নিজাকৈ এটা দল গঠন কৰাত সাহায্য কৰিলে। মান সিং হ'ল তেওঁৰ দলৰ দ্বিতীয় নেতা। প্ৰতিশোধ লবলৈ ফুলনে আৰম্ভ কৰিলে ৰাম ভাতৃদ্বয়ৰ সন্ধান। অৱশেষত খবৰ পালে যে শ্ৰী ৰামে দল-বল লৈ বেহমাই গাঁৱত অৱস্থান কৰিছে। ফুলনক নিৰ্যাতন কৰাৰ সোতৰ মাহৰ মূৰত, ১৪ ফেব্ৰুৱাৰী, ১৯৮১ তাৰিখে তেওঁৰ দলে ৰাম ভাতৃদ্বয়ক কৰায়ত্ব কৰিবলৈ বেহমাই গাঁও আগুৰি ধৰিলে। সেই সময়ত বেহমাইবাসী এখন বিয়াত ব্যস্ত হৈ আছিল। ফুলনৰ দলে পাত-পাতকৈ ৰাম ভাতৃদ্বয়ক বিচাৰিলে। কিন্তু বিচাৰি নাপালে। ফুলনে গাঁওবাসীক ভাতৃদ্বয়ক উলিয়াই দিবলৈ আদেশ দিলে। তেওঁৰ মতে গাঁওবাসীয়ে ভাতৃদ্বয়ক লুকুৱাই ৰাখিছে। কিন্থু গাঁওবাসীয়ে এই কথা অস্বীকাৰ কৰিলে। ডকাইতৰ দলে এইবাৰ গাঁৱৰ ডেকা মানুহ কিছুমানক শাৰী পতাই লৈ নিৰ্বিচাৰে গুলি চালনা কৰিলে। ঠিতাতে ২২জন গাঁওবাসী নিহত হ'ল। ইয়াৰে বেছিভাগে ফুলনৰ বলৎকাৰত জড়িত নাছিল। পিছলৈ ফুলনে দাবী কৰিছিল যে তেওঁ নিজহাতে এজন গাঁওবাসীকো গুলিওৱা নাছিল। বেহমাই কাণ্ডৰ বাবেই সেইসময়ৰ উত্তৰ প্ৰদেশৰ মুখ্যমন্ত্ৰী ভি পি সিঙে পদত্যাগ কৰিবলৈ বাধ্য হৈছিল। ফুলন দেৱী জনাজাত হৈছিল দস্যুৰাণী নামেৰে। উত্তৰ প্ৰদেশৰ চহৰবোৰত দুৰ্গাদেৱীৰ বেশত ফুলনৰ মূৰ্তি বিক্ৰী হবলৈ ধৰিছিল। ভাৰতীয় প্ৰচাৰ মাধ্যমে তেওঁক গৌৰৱমণ্ডিত কৰিছিল। আত্মসমৰ্পণ আৰু বন্দী জীৱন বেহমাইৰ হত্যাকাণ্ডই সমগ্ৰ ভাৰতবৰ্ষক জোকাৰি গৈছিল। আৰক্ষীয়ে ফুলনক কৰায়ত্ব কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা নাছিল যদিও তেওঁৰ ওপৰত মানসিক চাপ দিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। ফুলনৰ মাক-দেউতাকক পুলিচে গ্ৰেপ্তাৰ কৰিছিল। ইতিমধ্যে তেওঁৰ দলৰ বহু সদস্যৰ মৃত্যু হৈছিল। ফুলনে আত্মসমৰ্পণ কৰিবলৈ সিদ্ধান্ত ললে। তেওঁ চৰ্ত আগবঢ়ালে যে ফুলন আৰু তেওঁৰ সঙ্গীসকলে মধ্য প্ৰদেশতহে আত্মসমৰ্পণ কৰিব আৰু কেতিয়াও তেওঁলোকক বিচাৰৰ বাবে উত্তৰ প্ৰদেশলৈ নিব নোৱাৰিব; ফাঁচী দিব নোৱাৰিব আৰু আঠ বছৰতলৈ বেছিকাল কাৰাৰুদ্ধ কৰি ৰাখিব নোৱাৰিব; সম্পৰ্কীয় ভাতৃ মায়াদিনে অবৈধ ভাৱে দখল কৰা মাটি ফুলনৰ পিতৃক ওভতাই দিব লাগিব; ফুলনৰ পিতৃ-মাতৃক মধ্য প্ৰদেশত সংস্থাপিত কৰিব লাগিব; চৰকাৰে ভায়েকক এটা চৰকাৰী চাকৰি দিয়াৰ নিশ্চয়তা দিব লাগিব। চৰকাৰ আটাইবোৰ চৰ্ততে সন্মত হ'ল। চৰকাৰে আটাইবোৰ চৰ্ততে সন্মত হ'ল। বেহমাই কাণ্ডৰ প্ৰায় দুবছৰ পিছত ১৯৮৩ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহত ৮০০০ দৰ্শকৰ হৰ্ষোল্লাসৰ মাজত ফুলন দেৱীয়ে আত্মসমৰ্পণ কৰে। ফুলনে পৰিধান কৰিছিল এজোৰ খাকী সাজ। গাত লৈছিল এখন ৰঙা স্কাৰ্ফ। মূৰত মাৰিছিল এখন ৰঙা কাপোৰ, যিখন কাপোৰ বেহমাই গাঁৱত ফুলনক কৰা যৌন আৰু শাৰীৰিক নিৰ্যাতনৰ পাছত প্ৰতিশোধৰ প্ৰতীকৰূপে মূৰত মাৰি লৈছিল। কান্ধত আছিল এটা ম'জাৰ ৰাইফল। দুই হাতযোৰ কৰি তেওঁ ৰাইজক নমস্কাৰ জনাইছিল। দেৱী দুৰ্গা আৰু মহাত্মা গান্ধীৰ দুখন ফটোৰ সন্মুখত ফুলনে ৰাইফলটো সমৰ্পণ কৰিছিল। চৰকাৰে কিন্তু ফুলনৰ সৈতে কৰা চুক্তি ভংগ কৰিছিল। বিনা বিচাৰে ফুলন এঘাৰ বছৰ কাৰাৰুদ্ধ হৈ থাকিল। অৱশেষত ১৯৯৪ চনত ফুলনে পেৰ'লত মুক্তি পালে। চলচ্চিত্ৰ, নাটক আৰু গ্ৰন্থ ১৯৯৪ চনত ফুলন দেৱীৰ জীৱনৰ আধাৰত বেণ্ডিত কুইন নামৰ চলচ্চিত্ৰ এখনে মুক্তি পায়। ছবিখনৰ পৰিচালক আছিল শেখৰ কাপুৰ আৰু প্ৰযোজক আছিল চেনেল-৪। মালা সেনৰ 'ইণ্ডিয়াজ বেণ্ডিত কুইন' নামৰ জীৱনী গ্ৰন্থৰ আধাৰত চিত্ৰনাট্য ৰচনা কৰা হৈছিল। ফুলন দেৱীয়ে ছবিখনত তেওঁক ভুল ৰূপত উপস্থাপন কৰা বুলি অভিযোগ তুলি ভাৰতত ইয়াক নিষিদ্ধ কৰাৰ দাবী তুলিছিল। ছবিখন নিষিদ্ধ নকৰিলে তেওঁ আনকি ছবিগৃহৰ বাহিৰত আত্মজাহ যোৱাৰো ভাবুকি দিছিল। অৱশেষত প্ৰযোজক গোষ্ঠীটোৱে ৪০,০০০ পাউণ্ড ফুলনক প্ৰদান কৰাত তেওঁ অভিযোগ তুলি লৈছিল। ছবিখনে ফুলনৰ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰিচিতি আনি দিছিল। লেখিকা অৰুন্ধতী ৰয়ে ‘দা গ্ৰেট ইণ্ডিয়ান ৰেপ ট্ৰিক’ নামৰ লেখা এটাত কি অধিকাৰত এগৰাকী জীৱিত নাৰীৰ বলাৎকাৰৰ দৃশ্যৰাজি তেওঁৰ কোনো অনুমতি নোহোৱাকৈ পুনৰ মঞ্চায়ন কৰিছে বুলি প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰিছিল আৰু পৰিচালক শেখৰ কাপুৰক ফুলন দেৱীৰ জীৱন আৰু ইয়াৰ অৰ্থক ভুলকৈ উপস্থাপন কৰা বুলি দায়ী কৰিছিল। অসমৰ ভ্ৰাম্যমাণ নাট্যগোষ্ঠী অপসৰা থিয়েটাৰে ফুলনৰ আত্মসমৰ্পণৰ পাছতে ‘দস্যুৰাণী ফুলন দেৱী’ নামৰ নাটক এখন মঞ্চস্থ কৰিছিল। কোনো তাৰকা অভিনেতা-অভিনেত্ৰী নথকা সত্ত্বেও নাটকখন যথেষ্ট জনপ্ৰিয় হৈছিল। সাম্প্ৰতিক বিষয়-বস্তুক লৈ ৰচিত সেইখনেই ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰৰ প্ৰথম "চুপাৰ ডুপাৰ হিট" নাটক আছিল। ফুলনে অতি সামান্যহে লিখা-পঢ়া জানিছিল যদিও আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ৰ লেখক মেৰী থেৰেচ কানী আৰু পল ৰামবালিৰ সহযোগত 'আই, ফুলন দেৱী: দ্যা অটোবায়োগ্ৰাফী অৱ ইণ্ডিয়াজ বেণ্ডিত কুইন' শীৰ্ষক আত্মজীৱনী এখন প্ৰণয়ন কৰে। এই গ্ৰন্থখন ইংলেণ্ডৰ লিটিল, ব্ৰাউন এণ্ড কোম্পানীয়ে ১৯৯৬ চনত প্ৰথমপ্ৰকাশ কৰে। এই লেখক দুজনৰ সহযোগত ফুলনে প্ৰণয়ন কৰা আন এখন আত্মজীৱনীমূলক গ্ৰন্থ হ'ল 'দ্যা বেণ্ডিত কুইন অৱ ইণ্ডিয়া এন ইণ্ডিয়ান অ'মেনচ্ এমাজিং জাৰ্ণি ফ্ৰম পিজেণ্ট টু ইণ্টাৰনেচনেল লিজেণ্ড'। মালা সেনে লিখিছিল 'ইণ্ডিয়াজ বেণ্ডিত কুইন' এখন জীৱনী গ্ৰন্থ। ৰাজনৈতিক জীৱন ফুলন দেৱীৰ ৰাজনৈতিক গুৰু আছিল সমাজবাদী পাৰ্টিৰ নেতা মুলায়ম সিং যাদৱ। উত্তৰ প্ৰদেশৰ মিৰ্জাপুৰ সংসদীয় সমষ্টিত বৃহৎ সংখ্যক ঠাকুৰ সম্প্ৰদায়ৰ ভোটাৰ আছিল যদিও পিছপৰা মাল্লা আৰু জুলাহা (শিপিনী) সম্প্ৰদায়ৰ ভোটাৰৰ সন্মিলিত সংখ্যাৰ বিপৰীতে ঠাকুৰ ভোটাৰ কম আছিল। স্বাভাৱিকতে এই আসনখন দখল কৰিবলৈ ১৯৯৬ চনৰ নিৰ্বাচনত সমাজবাদী পাৰ্টিয়ে ফুলন দেৱীক মিৰ্জাপুৰ আসনৰ বাবে টিকট দিয়ে। ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টি আৰু বেহমাইৰ হত্যাকাণ্ডৰ বলি হোৱা ঠাকুৰৰ বিধৱা পত্নীসকলে ফুলনৰ বিৰুদ্ধে তীব্ৰ প্ৰচাৰ অভিযান চলোৱা সত্ত্বেও তেওঁ এই আসনখনৰ পৰা বিজয়ী হয়। ১৯৯৮ চনত হোৱা মধ্যৱৰ্তী নিৰ্বাচনত ফুলন পৰাজয় হয় যদিও পুনৰ ১৯৯৯ চনৰ নিৰ্বাচনত মিৰ্জাপুৰ লোকসভাৰ আসনখন দখল কৰিবলৈ সক্ষম হয়। হত্যা ২০০১ চনৰ ২৫ জুলাইত নতুন দিল্লীৰ বাসভৱনৰ জপনামুখত ফুলন দেৱীক তিনিজন দুৰ্বৃত্তই হত্যা কৰে। তেওঁৰ দেহৰক্ষীজনো আহত হয়। সেইসময়ত তেওঁ সংসদৰ পৰা উভতি আহিছিল। ফুলনক গুলিয়াই দুৰ্বৃত্তই এখন অটোৰিস্কাত উঠি পলাই যায়। দুৰ্বৃত্তকেইজন আছিল শ্বেৰ সিং ৰাণা, ধীৰাজ ৰাণা আৰু ৰাজবীৰ। শ্বেৰ সিং ৰাণাই ডেৰাদুনত আত্মসমৰ্পণ কৰে। হত্যাকাৰীজনে প্ৰকাশ কৰে যে বেহমাইৰ হত্যাকাণ্ডৰ প্ৰতিশোধ লবলৈকে এই হত্যা কৰা হৈছিল। ২০০৪ চনত শ্বেৰ সিঙে তিহাৰ জেলৰ পৰা পলায়ন কৰে; কিন্তু ২০০৬ চনত পুনৰ কলকাতাত আৰক্ষীৰ হাতত কৰায়ত্ব হয়। সেই বছৰে ক্ষত্ৰিয় স্বাভিমান আন্দোলন কমিটি নামৰ সংগঠন এটাই ‘ক্ষত্ৰিয়ৰ মৰ্যাদা অক্ষুণ্ণ ৰখা আৰু বেহমাইৰ বিধবাসকলৰ চকুলো শুকোওৱাৰ বাবে শ্বেৰ সিঙক সন্মানিত কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়। ২০০৭ চনৰ ১৯ জানুৱাৰীত ফুলনৰ দেহৰক্ষী বলেন্দৰ সিঙে হত্যাকাৰী ধীৰাজ আৰু শ্বেৰ সিঙক চিনাক্ত কৰে। তথ্য সংগ্ৰহ গ্ৰন্থ সংযোগ ফুলন দেৱীৰ ৱিষয়ে গ্ৰন্থসমূহ 1984. 0-04-920097-6. 1993. 0-04-440888-9. 1996. 0-316-87960-6. 2006 978-1-59228-641-6 অন্যান্য উৎস (2009). 9-16. 187–195. বাহ্যিক সংযোগ ভাৰতৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি ভাৰতীয়

2970

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%87

চৰাই

চৰাইৰ বৈজ্ঞানিক সংজ্ঞা হ’ল “কণী পৰা, ডেউকা থকা, উষ্ণৰক্তী, এবিধ দুঠেঙীয়া মেৰুদণ্ডী প্ৰাণী”। সকলো মিলাই বৰ্তমান প্ৰায় ১০,০০০টা প্ৰজাতি, পৃথিৱীৰ সকলো জলবায়ুতে, মেৰু অঞ্চলৰ পৰা এণ্টাৰ্কটিকালৈক, বসবাস কৰা দেখা যায়। চৰাই জাতিৰ আকাৰ ২ ইঞ্চিৰ “হামিং বাৰ্ড” ৰ পৰা প্ৰায় ৯ ফুটৰ ঊট পক্ষীলৈকে হ'ব পাৰে। আধুনিক চৰাই সমূহৰ প্ৰধান বৈশিষ্ট্য হ’ল, ডেউকা, ঠোঁট, টান-খোলাৰ কণী পৰা, চাৰি-কোঠালিৰ হৃদযন্ত্ৰ তথা উচ্চ পাচন-হাৰ চৰাইৰ সকলো প্ৰজাতিৰে ডেউকা আছে। চৰাইৰ ডেউকা প্ৰকৃততে ইয়াৰ আগঠেঙৰ ৰূপান্তৰিত ৰূপ। উৰিব নোৱাৰা চৰাইৰ উদাহৰণ হ’ল, ৰেটিটছ পেংগুইন আৰু নানা দ্বীপবাসী চৰাই সমূহ। চৰাইৰ পাচন-যন্ত্ৰ তথা শ্বাসযন্ত্ৰও উৰিবৰ বাবে বিশষভাৱে ৰূপান্তৰিত হৈছে। চৰাইৰ বহুতো প্ৰাজাতিয়ে বহু দীঘলীয়া দুৰত্ব অতিক্ৰম কৰি পৰিভ্ৰমণ কৰে। চৰাই সামাজিক জীৱ। নানা ধৰণৰ সংকেত তথা মাতেৰে পৰস্পৰে পৰস্পৰৰ লগত যোগাযোগ স্থাপন কৰিব পাৰে। ক্ৰমবিৱৰ্তন জীৱাশ্ম আৰু জৈৱ প্ৰমাণ সমূহৰ আধাৰত বিজ্ঞানীসকলে প্ৰাচীন জুৰাচিক যুগৰ থেৰ’পড ডাইন’ছৰৰ পৰাই ক্ৰমান্বয়ে ৱিৱৰ্তন ঘটি চৰাইৰ উৎপত্তি হৈছে বুলি গণ্য কৰে। চৰাইৰ উৎপত্তি আজিৰ পৰা ১৫০-২০০ মিলিয়ন বছৰ আগতে হৈছে বুলি ঠাৱৰ কৰা হৈছে। ফ্ৰান্সিছ উইলোগবী আৰু জন ৰে নামৰ বিজ্ঞানী দুগৰাকীয়ে পোনপ্ৰথমে ১৬৭৬ চনত ত চৰাইৰ বৈজ্ঞানিক শ্ৰেণীবিভাজন আগবঢ়াইছিল কেৰ’লাছ লিনিয়াছ এ ১৭৫৮ চনত এই শ্ৰেণীবিভাজন সংশোধিত ৰূপত প্ৰকাশ কৰে। আধনিক চৰাইসমূহ মূলত নিঅৰনিথিছ বিভাগটোৰ আন্তৰ্ভুক্ত, ইয়াৰে দুটা বিভাজন আছে। পেলিঅগনেথি য’ত উৰিব নোৱাৰা চৰাইৰ প্ৰজাতি সমূহ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে যেনে- ৰেটিটছ আৰু নিঅ'গনেথি য’ত অন্য সকলো চৰাইক সামৰা হৈছে। শ্ৰেণীবিভাজন পৃথিৱীৰ সকলো ঠাইতে পক্ষী বা চৰাই দেখিবলৈ পোৱা যায়। প্ৰাচীন যুগৰ প্ৰাণীবোৰৰ তুলনাত্মক শাৰীৰবিজ্ঞান আৰু জীৱাশ্মবোৰ অধ্যয়ন কৰি প্ৰাণীবিদসকলে পক্ষীবোৰ সৰীসৃপৰ পৰা উৎপত্তি হৈছে বুলি একমত হৈছে। চৰাই আৰু সৰীসৃপবোৰে বহুক্ষেত্ৰতে সাদৃশ্য দেখুৱাই বাবে লেই ইহঁতক কশেৰুকী প্ৰাণীৰ অন্তৰ্গত চৌৰ’পছিডা নামৰ অতিগোত্ৰত অন্তৰ্ভুক্ত কৰিছিল। তদুপৰি হাক্সলেই পক্ষীবোৰক মহামান্বিত সৰীসৃপ বুলি অভিহিত কৰিছিল। চৰাইবোৰ হ’ল দ্বিপদী তথা পাখিযুক্ত প্ৰাণী। ইহঁতবোৰ মেছ’য’ইক যুগৰ অৰনিথিছিয়া বৰ্গৰ সৰীসৃপৰ পৰা উৎপত্তি হৈ বৰ্তমান যুগৰ পক্ষীবোৰলৈ ক্ৰ’ম’বিকশিত হৈছে। ক্ৰম’বিকাশৰ ধাৰাত চৰাইবোৰ সৰীসৃপতকৈ উচ্চখাপৰ আৰু স্তন্যপায়ী প্ৰাণীতকৈ নিম্নখাপৰ। দেখা গৈছে যে আধুনিক যুগৰ চৰাইবোৰ প্ৰকৃততে ক্ৰিটেছিয়াছ যুগৰ প্ৰাৰম্ভিক সময়তহে আৱিৰ্ভাব হৈছিল। সৰীসৃপৰ ক্ৰ’মবিকাশ হওঁতে বহু সময়ৰ প্ৰয়োজন হৈছিল; যিহেতু এই পৰিৱৰ্তনে দেহৰ আৰু দেহক্ৰিয়াৰ প্ৰায় সকলোখিনি স্পৰ্শ কৰিছে। এই ক্ৰম’বিকাশৰ ধাৰাত শীতলৰক্তী সৰীসৃপৰ উষ্ণৰক্তী চৰাইলৈ পৰিৱৰ্তন, লাওঁখোলাৰ হাড়সমূহৰ সংযোজন, পুচ্ছাংশৰ দেহাংশলৈ পৰিৱৰ্তন, বাতিল হাড়ৰ উৎপত্তি, কশেৰুকাৰ সংযোজনৰ ফলত ছিনছেক্ৰাম নামৰ হাড়ৰ সৃষ্টি আদিয়েই প্ৰধান পৰিৱৰ্তন। উষ্ণৰক্তী, দ্বিপদী, অগ্ৰপদখন উৰণ কাৰ্যত সহায় কৰিবলৈ ডেউকালৈ ৰূপান্তৰণ, গ্ৰন্থিবিহীন ছাল আৰু পাখিৰে আবৃত শৰীৰযুক্ত প্ৰাণীবোৰকে চৰাই বোলা হয়। ৰ তথ্য মতে বৰ্তমান পৃথিৱীত 10,400 তকৈও অধিক প্ৰজাতিৰ চৰাই আছে। উপশ্ৰেণী নিঅৰনিথিছৰ বিভিন্ন ভাগ সমূহ তলত দিয়াৰ দৰে--. উপশ্ৰেণী নিঅৰনিথিৰ দুটা মূল উচ্চবৰ্গ উচ্চবৰ্গ পেলিঅগনেথি এই উচ্চবৰ্গৰ অধীনত দুটা বৰ্গ আছে য’ত মুঠতে ৪৯ বিধ প্ৰজাতি অন্তৰ্ভুক্ত। বৰ্গ দুটা হ'ল- ষ্ট্ৰুথিফৰমিছ )—উদাহৰণ, অষ্ট্ৰিছ ইমু কিৱি টিনামিফৰমিছ )—টিনামাছ উচ্চবৰ্গ নিঅগনেথি: এই উচ্চবৰ্গত ২৭টা বৰ্গ আৰু সৰ্বমুঠ দহহাজাৰ প্ৰজাতি অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে। এই বৰ্গসমূহ হ’ল- এনছেৰিফৰমিছ গেলিফৰমিছ কেৰেদ্ৰিফৰমিছ গেভিফৰমিছ প'ডিচিপেডিফৰমিছ প্ৰচেলেৰিফৰমিছ স্ফেনিশ্চিফৰমিছ )—পেংগুইন পেলিকানিফৰমিছ )—পেলিকান ফেইটন্তিফৰমিছ চিক'নিফৰমিছ কেথেৰ্টিফৰমিছ )—নতুন বিশ্বৰ শগুণ )—ফ্লেমিংগ' ফেলকনিফৰমিছ )—ঈগল, ফেলকন গ্ৰুচিফৰমিছ টেৰ'ক্লিদিফৰমিছ কলোম্বিফৰমিছ )—কপৌ, পাৰ শ্চিটাচিফৰমিছ )—ভাটৌ কুকুলিফৰমিছ )—কুলি চৰাই অপিস্থকমিফৰমিছ )—হোৱাটজিন স্ত্ৰিগিফৰমিছ )—ফেঁচা কেপ্ৰিমুলগিফৰমিছ এপ'ডিফৰমিছ )—ছুইফ্ট আৰু হামিংবাৰ্ড ক"ৰাচিফৰমিছ )—মাছোৰোকা পিচিফৰমিছ )-কাঠোৰোকা ত্ৰগ'নিফৰমিছ ক'লিফৰমিছ পেচ্চেৰিফৰমিছ বিতৰণ চৰাই বিশ্বৰ আটাইকেইখন মহাদেশতে পোৱা যায় যদিও আটাইতকৈ বেছি বৈচিত্ৰতা দেখা যায় বিষুৱীয় অঞ্চল সমূহত। পূৰ্বতে ধাৰণা কৰা হৈছিল যে বিষুৱীয় অঞ্চলত এই বৈচিত্ৰতাৰ কাৰণ হ'ল তুলনামূলক ভাৱে বেছি হাৰ: অৱশ্যে শেহতীয়া তথ্যই দেখুৱাইছে যে বিষুৱীয় অঞ্চলৰ উচ্চ অক্ষাংশৰ লগে লগে নতুন প্ৰজাতিৰ সৃষ্টিও বৃদ্ধি পায় আৰু সেয়ে বিলুপ্তিকৰণ ৰ হাৰেও বৈচিত্ৰতাৰ ওপৰত ঋণাত্মক প্ৰভাৱ পেলাব নোৱাৰে। এক বুজনসংখ্যক চৰায়ে সাগৰতো বসবাসৰ বাবে নিজকে অভিযোজিত কৰি ল'ব পাৰিছে। আনকি কিছুমান সাগৰীয় চৰাইৰ প্ৰজাতি কেৱল প্ৰজননৰ বাবেহে পাৰলৈ আহে বুলি জনা যায়। মানুহে সংস্থাপন কৰা অনেক ঠাইতো নতুন প্ৰজাতি সমূহে প্ৰজনন কৰি আবাদী গঠন কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে। ইয়াৰে কিছুমান উদ্দেশ্যপূৰ্ণভাৱে কৰা হৈছে, যেনে নামৰ চৰাইৰ প্ৰজাতিটৌ সমগ্ৰ বিশ্বৰ বিভিন্ন ঠাইত হিচাপে সংস্থাপন কৰা হৈছে। অন্যান্য কিছুমান সংস্থাপন আকস্মিক ঘটনাক্ৰমেও )হয়, যেনে গড়ালৰ পৰা মুক্ত হৈ উত্তৰ আমেৰিকাৰ কেইবাখনো চহৰত সংস্থাপিত হোৱা বন্য ,কেইবাখনো ঠাইলৈ বিস্তাৰিত হোৱা আৰু ইত্যাদিচৰাইৰ প্ৰজাতিয়ে মূল বিস্তৃতিতকৈ বহু বেছি প্ৰসাৰতা লাভ কৰিছে। সাধাৰণ লক্ষণ পক্ষীবোৰ দ্বিপদী, ঠোঁটযুক্ত আৰু উষ্ণৰক্তী প্ৰাণী। ইহঁতৰ শৰীৰটো পাখিৰে আবৃত। দেহটো মহুৰা আকৃতিৰ আৰু ইয়াক মূৰ, ডিঙি, দেহাংশ আৰু নেজ অংশত ভগাব পাৰি। অগ্ৰপদ দুখন ডেউকালৈ ৰূপান্তৰিত হৈছে। প্ৰত্যেক ডেউকাতে তিনিটাকৈ নখবিহীন আঙুলি থাকে আৰু উৰিবৰ বাবে কিছুমান বিশেষ পাখি থাকে। পশ্চাৎপদ বা ঠেং দুখন খোজ কাঢ়িবলৈ, গছৰ ডালত খামুচি ধৰিবলৈ আৰু কোনো বস্তু ধৰিবলৈ আৰু সাঁতুৰিবলৈও ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ঠেং দুখনত চাৰিটাকৈ নখযুক্ত আঙুলি থাকে। ইহঁতৰ ঠোঁট আৰু নখৰ ওপৰত এখন কঠিন আৱৰণ থাকে তথা ঠেঙৰ এটা অংশত বাকলি থাকে। ইহঁতৰ দাঁত নেথাকে। পক্ষীৰ ছালত ঘৰ্ম গ্ৰন্থি নেথাকে কিন্তু নেজৰ ওপৰফালে তৈল গ্ৰন্থি বা প্ৰিন গ্ৰন্থি নামৰ এটা বিশেষ ধৰণৰ গ্ৰন্থি থাকে। চৰাইৰ বহিঃকংকালবোৰ অধিচৰ্মীয়। এইবোৰ হ’ল পাখি. ঠেঙত থকা বাকলি, আঙুলিত থকা নখ আৰু ঠৌঁটৰ আৱৰণ। উৰণক্ৰিয়াৰ সহায়ক হ’বলৈ ইহঁতৰ বক্ষপেশীবোৰ শক্তিশালী আৰু পূৰ্ণবিকশিত। অন্তঃকংকালতন্ত্ৰৰ হাড়বোৰ পাতল আৰু ভিতৰফালে স্পঞ্জৰ নিচিনা যদিও যথেষ্ট দৃঢ় আৰু টান। ইহঁতৰ ৰাজহাড়ডাল চুটি। কশেৰুকাবোৰ বিষমগৰ্তী আৰু এইবোৰত অধিপ্ৰবৰ্ধ নেথাকে। গ্ৰীৱা কশেৰুকাবোৰত গ্ৰীৱা কামিহাড় থাকে। কেইডালমান বক্ষ কামিহাড় সম্পূৰ্ণৰূপে জোৰা লগা। পিছৰ ফালৰ কেইডালমান বক্ষ কশেৰুকা, কঁকাল অঞ্চলৰ কশেৰুকা আৰু সম্মুখৰ ফালৰ কেইটামান পুচ্ছ কশেৰুকা লগ লাগি ছিনছেক্ৰাম নামৰ হাড় এটুকুৰাৰ সৃষ্টি হৈছে। নেজৰ শেষৰ পিনৰ তিনি চাৰিটা কশেৰুকা লগ লাগি নাঙলৰ ফালৰ নিচিনা পাইগ’ষ্টাইল নামৰ হাড় এটুকুৰাৰ সৃষ্টি হৈছে। কামিহাড়বোৰৰ ৰাজহাড়ৰ লগত লগ লাগিবলৈ দুটাকৈ সন্ধিমুখিকা মূৰ থাকে আৰু এছটাকৈ অংকুশী প্ৰৱৰ্ধ থাকে। ইহঁতৰ উৰোস্থিডাল যথেষ্ট বহল। উৰোস্থিৰ অংকীয় প্ৰদেশত থকা দীঘল তৰীদলত উৰণ পেশী সংযুক্ত হৈ থাকে। ইহঁতৰ বক্ষ চক্ৰ শক্তিশালী আৰু ইয়াৰ কোৰাকইড হাড়ডাল তৰোৱাল সদৃশ। বক্ষ চক্ৰৰ দুয়োফালৰ অংশ দৃঢ় ভাৱে লগ লাগি থাকে আৰু উৰণৰ সময়ত ই ডেউকাদুখনৰ ধৰণী হিচাপে কাম কৰে। ইহঁতৰ জক্ৰক বা আৰু আন্তঃজক্ৰক বা ইণ্টাৰ ক্লেভিকল নামৰ হাড় দুডাল সংযুক্ত হৈ আকৃতিৰ ফাৰকুলা নামৰ হাড়ডাল সৃষ্টি কৰিছে। ইহঁতৰ দূৰৱৰ্তী মনিবন্ধিকা বা কাৰ্পেল আৰু কৰভাস্থি বা মেটাকাৰ্পেল লগ লগ লাগি কাৰ্পোমেটাকাৰ্পেল নামৰ বিশেষ ধৰণৰ হাড়ৰ সৃষ্টি কৰিছে। নিকটৱৰ্তী টাৰ্ছেল হাড়বোৰ টিবিয়াৰ লগত সংযুক্ত হৈ টিবিঅ’টাৰ্ছাছ হাড়ৰ সৃষ্টি হৈছে। দূৰৱৰ্তী টাৰ্ছেলে দ্বিতীয়, তৃতীয় আৰু চতুৰ্থ মেটাটাৰ্ছেলৰ লগত লগ লাগি টাৰ্ছো মেটা টাৰ্ছেছ হাড়ৰ সৃষ্টি কৰিছে। এটা অক্সিপিটেল কণ্ডাইলেৰে সৈতে পক্ষীৰ লাওঁখোলাটো এককণ্ডী লাওঁখোলাৰ লগত সংযুক্ত হাড়বোৰৰ অকল অধোহনু কোৱাৰ্ডেট কলুমেলা আৰু হায়ইড অস্থিহে লৰা চৰা কৰিব পাৰে। হাওঁফাওঁৰ দ্বাৰা শ্বসন কাৰ্য সম্পাদন কৰে। চৰাইৰ হাওঁফাওঁটো সোপোকা আৰু প্ৰসাৰণ ক্ষমতাহীন। হাওফাওঁটো কামিহাড়বোৰৰ ফাকে ফাকে সোমাই থাকে। হাওঁফাওৰ পৰা কিছুমান বায়ুথলী ওলাই বায়ুগুহিকাৰ মাজত সোমাই থাকে। শ্বাসনলী আৰু শ্বসনী দুটাৰ সংগম স্থলিত থকা ছাইৰিন্সৰ পৰা চৰাইৰ মাত সৃষ্টি হয়। চৰাইৰ স্বৰযন্ত্ৰ বা স্বৰতন্তু নেথাকে। পক্ষীৰ পাচন তন্ত্ৰৰ গ্ৰাসনলীৰ কিছু অংশ ডাঙৰ হৈ টোটোলা বা ক্ৰপৰ সৃষ্টি হৈছে। পাকস্থলীটো এটা গ্ৰন্থিময় প্ৰভেনট্ৰিকুলাছ আৰু শক্তিশালী পেষণীত বিভবিভক্ত। ক্ল’আকা বা অৱস্কৰ গুহা আছে আৰু ই তিনিটা কোঠাত বিভক্ত। হৃদযন্ত্ৰটো চাৰিটা কোঠাত বিভক্ত। ইহঁতৰ অকল সোঁ ধমনীয় ধনুহে থাকে। বাওঁ ধমনীয় ধনু নেথাকে। ইহঁতৰ লোহিত ৰক্তকণিকাবোৰ ডিম্বাকৃতিৰ, উভয়োত্তল আৰু কোষকেন্দ্ৰযুক্ত। ইহঁতৰ বৃক্ক নিৰ্বাহিকা তন্ত্ৰ অৱশেষী। বৃক্কটো তিনিটা অংশত বিভক্ত আৰু মেটানেফ্ৰিক প্ৰকৃতিৰ। চৰাইৰ প্ৰমস্তিষ্ক গোলাৰ্ধ আৰু অনুমস্তিষ্ক যথেষ্ট ডাঙৰ। নেত্ৰপালি দুটা মস্তিষ্ক উভয় পাৰ্শ্বীয় দিশত অৱস্থিত। ইহঁতৰ 12যোৰ কপালীয় স্নায়ু থাকে। চৰায়ে ৰেচন কাৰ্যৰ দ্বাৰা ইউৰিক এচিড বৰ্জন কৰে আৰু সেয়েহে ইহঁতক ইউৰিক’টেলিক প্ৰাণী বুলি কোৱা হয়। কৰ্ণত অকল কলুমেলা অৰিছ নামৰ এটুকুৰা হাড় থাকে। চৰাইবিলাকৰ মাত্ৰ বাওঁ ডিম্বাশয় আৰু ডিম্বনলী থাকে। ইহঁতৰ নিষেচন অভ্যন্তৰীণ। নিষেচিত কণীবোৰক উমনি দিলেহে পোৱালি জগে। বিদলন অংশভাজী বা মেৰ’ব্লাষ্টিক জনকীয় যতন দেখুৱায়। ইহঁতে কণি আৰু পোৱালিক সুৰক্ষা দিয়ে। পক্ষীবিলাক দ্বিলিংগী আৰু বেছি ভাগৰে লৈংগিক দ্বিৰূপতা সুস্পষ্ট। ক্ৰম'জ'ম চৰাই দুই লিংগৰ হয়ঃ পুৰুষ আৰু স্ত্ৰী। চৰাইৰ লিংগ নিৰ্ধাৰণ হয় আৰু ক্ৰম'জমৰ আধাৰত, আনহাতে স্তন্যপায়ী প্ৰাণীৰ ক্ষেত্ৰত লিংগ নিৰ্ধাৰণ হয় ক্ৰম'জ'মৰ দ্বাৰা। পুৰুষ চৰাইৰ দুডালকৈ ক্ৰম'জ'ম থাকে আনহাতে স্ত্ৰী চৰাইৰ এডাল ক্ৰম'জ'ম আৰু এডাল ক্ৰম'জ'ম থাকে প্ৰায় সকলো চৰাইৰ ক্ষেত্ৰতে, চৰাইটোৰ লিংগ নিৰ্ধাৰণ হয় নিষেচনৰ সময়ত। শেহতীয়াকৈ প্ৰকাশিত এক গৱেষণাৰ মতে অষ্ট্ৰেলিয়াৰ ব্ৰাছ টাৰ্কী চৰাইৰ ক্ষেত্ৰত লিংগ নিৰ্ধাৰণ উমনি দিয়া সময়ৰ তাপমাত্ৰাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। এইবিধ চৰাইৰ ক্ষেত্ৰত অধিক উষ্ণতাত স্ত্ৰী-পুৰুষ লিংগীয় অনুপাত বাঢ়ি যোৱা পৰিলক্ষিত হয়। ডেউকা ডেউকা চৰাইৰ এটা প্ৰধান বৈশিষ্ট্য। ই চৰাইক উৰাত সহায় কৰে। তদুপৰি ডেউকাই চৰাইক প্ৰজনন কালত প্ৰদৰ্শন ),পৰিৱেশত মিলি পৰাত আৰু যোগাযোগ ত সহায় কৰে। বেলেগ বেলেগ কাৰ্য্ডেয সমাধা কৰাৰ উদেশ্যে ডেউকাও ভিন্ন প্ৰকাৰৰ হোৱা দেখা যায়। ডেউকা প্ৰকৃততে ছালৰে এটা বৃদ্ধি আৰু সেয়ে ই ছালৰ লগত লাগি থাকে। পাখিসমূহৰ বাহ্যিক গঠন আৰু বিন্যাস ক বুলি কোৱা হয়। ই প্ৰজাতি আৰু লিংগ ভেদে বেলেগ বেলেগ হয়। প্লুমেজ চৰাইৰ প্লুমেজ অৰ্থাৎ পাখিৰ ৰং, বিন্যাস আৰু সজ্জা নিয়মীয়াকৈ সলনি কৰে। প্ৰজননৰ পিছত চৰাইৰ প্লুমেজ সলনি হ'লে ইয়াক বুলি কোৱা হয়। সাধাৰণতে প্ৰয়ভাগ চৰাইৰ ক্ষেত্ৰত বছৰেকত এবাৰ হয়। অৱশ্যে কিছুমান প্ৰজাতিৰ ক্ষেত্ৰত ই বছৰত দুবাৰ আৰু ডাঙৰ আকাৰৰ মাংসভোজী চৰাই )ৰ ক্ষেত্ৰত ই কেইবাবছৰৰ মূৰত এবাৰকৈ হয়। ৰ প্ৰক্ৰিয়া প্ৰজাতি ভেদে ভিন্ন হয়। পেচ্ছেৰাইন অৰ্থাৎ পেচ্ছেৰিফৰমিছ বৰ্গৰ অন্তৰ্গত চৰাই সমূহৰ ডেউকাৰ পাখি সমূহ ভিতৰৰ পৰা এডাল এডালকৈ সৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে। হাঁহজাতীয় অন্য কিছুমান চৰায়ে আকৌ একেবাৰতে ডেউকাৰ গোটেইবোৰ পাখি সৰায় আৰু কিছুসময়ৰ বাবে উৰিব নোৱাৰা হৈ পৰে। বাহ সজাৰ আগে আগে প্ৰায়ভাগ মাইকী চৰায়ে পেটৰ পাখিবোৰ সৰাই বুকুত এটা অঞ্চল পাখিবিহীন কৰি তোলে, এই অংশটোক বুলি কোৱা হয়। সেই অংশত তেজ চলাচলৰ বাবে ষথেষ্ট ধমনী থাকে আৰু ই চৰাইজনীক উমনি দিয়াত সহায় কৰে। চৰাইৰ পাখিসমূহক যত্নৰ প্ৰয়োজন। সেয়ে চৰায়ে নিয়মীয়াকৈ দিনৰ প্ৰায় ৯% সময় পাখি সমূহ চাফা কৰাত ব্যয় কৰে। ইহঁতে ঠোঁটৰ সহায়ত পাখিত লাগি থকা ধূলি বা বস্তু আঁতৰায়। তদুপৰি এ নিঃসৰণ কৰা আঠাজাতীয় ৰস )ৰ ব্যৱহাৰ কৰি পাখিৰ নমনীয়তা অটুট ৰাখে আৰু অন্যান্য ক্ষতিকৰ অনুজীৱসমূহৰ পৰা প্ৰতিৰক্ষা দিয়ে। উৰণ ক্ষমতা অন্যান্য মেৰুদণ্ডী প্ৰাণী সমূহৰ পৰা ব্যতিক্ৰমী বৈশিষ্ট্য হ'ল প্ৰায়ভাগ চৰায়ৈ উৰিব পাৰে। উৰণ ক্ষমতা প্ৰজনন, খাদ্য আহৰণ আৰু ভক্ষক )ৰ পৰা ৰক্ষা পোৱাৰ বাবে ব্যৱহৃত হয়। ডেউকাৰ আকাৰ আৰু আকৃতিয়ে চৰাইৰ উৰাৰ ধৰণ নিৰ্ণয় কৰে। আচৰণ প্ৰায়ভাগ চৰায়ে দিবাচৰ কিন্তু ইয়াৰ ব্যতিক্ৰমো নোহোৱা নহয়। উদাহৰণস্বৰূপে ফেঁচা নাইটঝাৰ আদি নিশাচৰ আৰু সাগৰীয় চৰাই যেনে ৱেডাৰ জাতীয় চৰায়ে দিন-ৰাতিৰ বিচাৰ নকৰাকৈ জোৱাৰ )ৰ সময়ৰ লগত মিলাই খাদ্য খায়। খাদ্য চৰায়ে বিভিন্ন খাদ্য খায়। ইয়াৰ ভিতৰত উল্লেখযোগ্য খাদ্যসমূহ হ'ল, ফুলৰ ৰস ফল-মূল ),উদ্ভিদ গছৰ গুটি আৰু অন্য প্ৰজাতিৰ চৰাইকে ধৰি বিভিন্ন সৰু সৰু জীৱ-জন্তু। চৰাইৰ দাঁত নাই বাবে ইয়াৰ পাচকতন্ত্ৰ গিলি থোৱা খাদ্যৰ পাচন ঘটৌৱাত বিশেষভাৱে অভিযোজিত। যিবোৰ চৰায়ে খাদ্য আহৰণৰ বাবে বিভিন্ন উপায় অৱলম্বন কৰে আৰু বহুতো প্ৰকাৰৰ খাদ্য গ্ৰহণ কৰে সেইবোৰক বুলি কোৱা হয়। অন্যহাতে বাকী কিছূমান চৰায়ে বিশেষ কিছুমান খাদ্যহে খায় আৰু এটা প্ৰক্ৰিয়াৰেই সেই খাদ্য আহৰণ কৰে তেনে চৰাইক বুলি আখ্যা দিয়া হয়। খোৱাৰ প্ৰক্ৰিয়াও প্ৰজাতিভেদে বেলেগ বেলেগ হয়। কিছুমান চৰায়ে অলপ অলপকৈ পোকপতংগ, অমেৰুদণ্ডী প্ৰাণী, ফল-মূল বা গুটি আদি সংগ্ৰহ কৰে। কিছুমানে পোক-পতংগক আকস্মিকভাৱে আক্ৰমণ কৰে। ফুলৰ ৰস চুহি খোৱা চৰাই যেনে হামিংবাৰ্ড মৌ-পিয়া ইত্যাদিৰ ঠোঁট আৰু জিভা চুহিবৰ বাবে বিশেষভাৱে অভিযোজিত হয়। কিৱি আৰু সাগৰীয় চৰাই সমূহৰ দীঘল ঠোঁট অমেৰুদণ্ডী প্ৰাণী চিকাৰ কৰাৰ উদেশ্যে ব্যৱহৃত হয়। কিছুমান চৰাই যেনে ফ্ৰিগেটবাৰ্ড গাল আৰু স্কুৱা আদিয়ে অন্য চৰাইৰ পৰা খাদ্য চুৰি কৰি আনে। এই বিশেষ আচৰণটোক ক্লেপ্ট'পৰজীৱিতা বুলি আখ্যা দিয়া হয়। অন্য কিছুমান চৰই মৃতভোজী, যেনে- শগুণ পানী চৰাইৰ বৰ্জনীয় পদাৰ্থ বিসৰ্জনৰ বিশেষ প্ৰক্ৰিয়া আৰু ঘৰ্মগ্ৰন্থি নথকাৰ বাবে শৰীৰত পানীৰ প্ৰয়োজন কম। অৱশ্যে অন্য বহুতো কামত চৰাইক পানীৰ প্ৰয়োজন একেবাৰেই নথকা নহয়। মৰুভূমিৰ বহুতো চৰায়ে খাদ্যত থকা পানীৰেই এই প্ৰয়োজন পূৰাৱ পাৰে। তেনেদৰে সাগৰীয় চৰাই সমূহে সাগৰৰ লোণীয়া পানী খায়ে জীৱন ধাৰণ কৰিব পাৰে। ইয়াৰ বাবে ইহঁতৰ মূৰত লোণ গ্ৰন্থি যি নাকৰ পৰা অনাৱশ্যকীয় লোণখিনি বৰ্জন কৰিব পাৰে। প্ৰায়ভাগ চৰায়ে ঠোঁটত পানী লৈ পানীখিনি ডিঙিলৈ বৈ যাব পৰাকৈ মূৰটো ওপৰলৈ কৰি দিয়ে। অৱশ্যে অন্য কিছুমান চৰাই যেনে শুকান ঠাইৰ পাৰ ফিন্স মাউছবাৰ্ড বাটন-ক্কুৱেইল বাষ্টাৰ্ড ইত্যাদিয়ে মূৰটৌ বেঁকা নকৰাকৈয়ে পানী শুহি ল'ব পাৰে। মৰুভূমি অঞ্চলৰ কিছুমান চৰায়ে নিয়মীয়াকৈ সেয়ে পানীৰ উৎসত জুম পাতি থাকে। চেন্দগ্ৰাউজ আৰু প্লভাৰ ৰ দৰে চৰায়ে পেটৰ পাখি সমূহ তিয়াই পোৱালিলৈ পানী কঢ়িয়াই নিয়ে। পৰিষ্কাৰ পৰিচ্ছন্নতা চৰায়ে বিভিন্ন ধৰণৰ প্ৰক্ৰিয়াৰে পাখিবোৰ তিয়াই গা-ধুৱে। চৰাইটোৱে পানীত ৰৈ পাখিবোৰ জোকাৰি জোকাৰি পানীত তল-ওপৰ কৰি দিয়ে। লগতে ই বুকুখন পানীত লগাই মূৰেৰে পিছফাললৈ পানী ছটিয়াই দিয়ে। এই প্ৰক্ৰিয়াৰে সাধাৰণতে ৰবিন থ্ৰাছ ম'কিংবাৰ্ড আদিয়ে গা ধুৱা দেখা যায়। কিছুমান চৰায়ে পানীত বুৰ মাৰি গাটো তিয়ায়। ছুইফ্ট আৰু আদি চৰায়ে এনেদৰে গা ধুৱে। অন্য কিছুমান চৰায়ে আকৌ চোঁ মাৰি আহি বাৰে বাৰে পানীত ডুব দিয়ে। চ্ছিকাডি ),ৰেন বাণ্টিং আদি চৰায়ে এই পদ্ধতি ব্যৱহাৰ কৰে। পানীৰ অভাৱ থকা অঞ্চলত চৰায়ে যেনে ৰেন টিট আদিয়ে উদ্ভিদত লাগি ৰোৱা নিয়ৰেৰে পাখিবোৰ তিয়ায়। অন্য শুকান ঠাই কিছুমানত চৰায়ে পানীৰ সলনি ধূলিৰেওগা ধুৱা দেখা যায়। যেনে-ঘৰচিৰিকা, লাৰ্ক আদি চৰাই। কিছুমান চৰায়ে আকৌ পাতলীয়া বৰষুণত ডেউকা আৰু নেজ মেলি দিও গা ধুৱে। কাঠোৰোকা আৰু নাটহেচ্চ )ক সাধাৰণতে এনে কৰা দেখা যায়। চৰায়ে দেহৰ বৰণ আৰু পাখিসমূহ অক্ষত ৰাখিবৰ বাবেই প্ৰধানকৈ গা ধুৱে। ধূলিয়ে অপ্ৰয়োজনীয় তৈল পদাৰ্থ শুহি লয় আৰু মৰা ছাল বা বৰ্জনীয়া সামগ্ৰী আঁতৰোৱাত সহায় কৰে। তদুপৰি ধূলিয়ে পৰজীৱী প্ৰাণীকো আঁতৰায় বুলি ধাৰণা কৰা হয়। প্ৰব্ৰজন বিশ্বৰ বিভিন্ন ঠাইত ঋতু অনুযায়ী হোৱা উষ্ণতাৰ পৰিৱৰ্তনৰ সুবিধা লৈ চৰায়ে খাদ্য আৰু প্ৰজননৰ ঠাইৰ সন্ধানত প্ৰব্ৰজন কৰে। চৰাইৰ প্ৰজাতি ভেদে এনে প্ৰব্ৰজননৰ ধৰণো বেলেগ বেলেগ হয়। বহুতো স্থলচৰ পক্ষী, সাগৰীয় আৰূ জলাশয় সমূহৰ চৰাই আদিয়ে বছৰেকত এবাৰ দীঘলীয়া দুৰত্ব অতিক্ৰম কৰি প্ৰব্ৰজন কৰে। এই প্ৰক্ৰিয়া সাধাৰণতে দিনৰ দৈৰ্ঘ্য আৰু বতৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। এই চৰাইসমূহে প্ৰজননৰ সময়খিনি বা উত্তৰ নাইবা দক্ষিণ গোলাৰ্ধ )ত কটায় বাকী সময়ছোৱা বিষুৱীয় অঞ্চল )ত অতিবাহিত কৰে। প্ৰব্ৰজনৰ আগে আগে চৰায়ে দেহৰ চৰ্বী বৃদ্ধি কৰে আৰু কিছুমান অংগৰ আকাৰ হ্ৰাস কৰি তোলে। চৰায়ে অকণো জিৰণি নোলোৱাকৈ মৰুভূমি-সাগৰ সকলো পাৰ হৈ যাব লাগে বাবে প্ৰব্ৰজননৰ সময়ত যথেষ্ট শক্তিৰ প্ৰয়োজন হয়। স্থলচৰ চৰায়ে সাধাৰণতে ২৫০০ কি:মি: পৰ্যন্ত আৰু সাগৰীয় চৰায়ে ৪০০০ কি:মি: পৰ্যন্ত প্ৰব্ৰজন কৰিব পাৰে। অৱশ্যে নামৰ চৰাইবিধে একেৰাহে ১০২০০ কি:মি: পৰ্যন্ত প্ৰব্ৰজন কৰাত সক্ষম। সাগৰীয় চৰাই সমূহৰ ভিতৰত শ্বুটি শ্বিয়েৰৱাটাৰ নামৰ চৰাইবিধে সৰ্বাধিক দুৰত্ব অতিক্ৰম কৰে। ই নিউজিলেণ্ড আৰু চিলি ত বাহ সাজি পোৱালিজগায় আৰু গ্ৰীষ্মকালটো জাপান, আলাস্কা আৰু কেলিফৰ্ণিয়াত অতিবাহিত কৰে। এনেদৰে বছৰেকত ই প্ৰায় ৬৪০০০ কি: মি: পৰ্যন্ত প্ৰব্ৰজন কৰে। কিছূমান চৰায়ে কেৱল বেয়া বতৰ বা খাদ্যৰ অভাৱ পূৰাব পৰাকৈ প্ৰয়োজন হোৱা দুৰত্বহে অতিক্ৰম কৰে। উদাহৰণ স্বৰূপে ফিন্স জাতীয় চৰায়ে খাদ্যৰ সন্ধানত বেলেগ ঠাইলৈ প্ৰব্ৰজন কৰে। কিছূমান চৰায়ে ইয়াৰ বিতৰণ পৰিসৰতে চমূকৈ প্ৰব্ৰজন কৰে। অন্য কিছুমান চৰাইৰ ক্সত্ৰত আংশিক প্ৰব্ৰজনো দেখা যায়। অৰ্থাৎ কেৱল মাইকী আৰু তলতীয়া মতা চৰায়ে প্ৰব্ৰজন কৰে। আকৌ সাগৰ-পৃষঠৰ পৰা উচ্চতাৰ ভিত্তিতো চৰায়ে প্ৰব্ৰজন কৰে। এইক্ষেত্ৰত চৰায়ে সাধাৰণতে সাগৰ পৃষ্ঠৰ পৰা বেছি উচ্চতাত প্ৰজনন কৰে আৰু তাৰ পিছত তললৈ নামি আহে। এইধৰণৰ প্ৰব্ৰজন সাধাৰণতে উষ্ণতাৰ পৰিৱৰ্তন আৰু খাদ্যৰ উপলভ্যতাৰ ভিত্তিত হয়। চৰায়ে প্ৰব্ৰজনৰ পিছত পুনৰ একেখন ঠাইলৈকে উভতি অহাৰ ক্ষমতা পৰীক্ষা কৰিবলৈ১৯৫০ চনত বষ্টনত নামৰ চৰাইবিধ মুকলি কৰি দিয়া হৈছিল। ১৩ দিনৰ ভিতৰতে ইহঁতে ৫১৫০ কি: মি: অতিক্ৰম কৰি পূৰ্বৰ বাসস্থান ৱেলছ লৈ উভতি আহে। বিভিন্ন ধৰণৰ প্ৰক্ৰিয়াৰে প্ৰব্ৰজননৰ সময়ত চৰায়ে দিক নিৰ্ণয় কৰে। দিনৰ ভাগত কৰা প্ৰব্ৰজননত সূৰ্যক ব্যৱহাৰ কৰি প্ৰায়ভাগ চৰায়ে দিক-নিৰ্ণয় কৰে। ৰাতিৰ সময়ত ৰ সহায় লয়। ভাৱ বিনিময় চৰায়ে মুখ্যত: সংকেত )ৰ সহায়ত ইটোৱে সিটোৰ স'তে যোগাযোগ কৰে। ই বেলেগ বেলেগ প্ৰজাতিৰ মাজত বা নিজৰ প্ৰজাতিৰ ভিতৰত হ'ব পাৰে। কেতিয়াবা চৰায়ে সামাজিক ভাৱে নিজৰ প্ৰভুত্ব দেখুৱাবলৈ গাৰ বৰণ অৰ্থাৎ প্লুমেজও বৰৱহাৰ কৰা দেখা যায়। প্ৰজননৰ সময়ত চৰাইৰ আটাইতকৈ দীঘলীয়া আৰু নান্দনিক প্ৰদৰ্ষণ দেখা যায়। ইয়াক নাচ বুলি কোৱা হয় যি প্ৰকৃততে বিভিন্ন জটিল দেহ সঞ্চালনৰ সমষ্টি হয়। মতা চৰাইৰ প্ৰজননৰ সাফল্য এনে প্ৰদৰ্শনৰ ওপৰতো বহু নিৰ্ভৰ কৰে। চৰায়ে বিভিন্ন ধৰণৰ মাত )ৰ সহায়তো ভাৱ বিনিময় কৰে। চৰায়ে মাতৰ যোগেদি সাম্ভাৱ্য লগৰীয়া বাছনি,নিজৰ অধিকাৰ ক্ষেত্ৰ ৰ ঘোষণা আৰু পৰিচালনা অন্য চৰাইৰ চিনাক্তকৰণ,আৰু গোটৰ চৰাইসমূহক ভক্ষক )ৰ আগমণৰ বিষয়ে সকিয়নি দিয়া আদি কাৰ্য্য সমাপন কৰে। গোট কিছুমান চৰায়ে নিজৰ অধিকাৰ ক্ষেত্ৰ অৰ্থাৎ টেৰিট'ৰী বজাই সৰু পৰিয়ালত বাস কৰে, অন্যহাতে আন কিছুমান চৰায়ে আকৌ বৃহৎ গোট গঠন কৰি বসবাস কৰে। বৃহৎ গোট গঠন কৰি একেলগে থকাৰ প্ৰধান সুবিধাবোৰ হ'ল, ভক্ষকৰ পৰা প্ৰতিৰক্ষা আৰু খাদ্য আহৰণৰ সুবিধা। বিশেষকৈ ঘন বনাঞ্চলৰ দৰে পৰিৱেশত ভক্ষক প্ৰাণীৰ পৰা বেছি সাৱধান হোৱাৰ প্ৰয়োজন কাৰণ এনে বাসস্থানত চোপ লৈ কৰা আক্ৰমণৰ সম্ভাৱনাও বেছী হয়। সেয়ে বৃহৎ গোটৰ সমূহীয়া সতৰ্ক দৃষ্টিয়ে চৰাইসমূহক সময় মতে সকিয়াই দিবলৈ সক্ষম হয়। সেইবাবেই বনাঞ্চল সমূহত বেলগ বেলগ প্ৰজাতিৰ চৰায়ে একোটা বৃহৎ গোট গঠন কৰি একেলগে চৰা দেখা যায়। অৱশ্যে এই ব্যৱস্থাই খাদ্যৰ ক্ষেত্ৰত প্ৰতিযোগিতাৰো সৃষ্টি কৰে। চৰায়ে কেতিয়াবা অন্য কিছুমান জীৱজন্তুৰ সৈতেও সহযোগিতা কৰি চলা দেখা যায়। যেনে- সাগৰীয় চৰায়ে মাছ ধৰোঁতে ডলফিন আৰু টুনা )ই সাগৰপৃষ্ঠলৈ মাছ ঠেলি দি সহায় কৰে। তেনেদৰে ধনেশ চৰাই আৰু ডোৱাৰ্ফ মংগুজ একেলগে খাদ্য আহৰণ কৰে আৰু ইটোৱে সিটোক কোনো ভক্ষকৰ আগমণত সতৰ্ক কৰি দিয়ে। জিৰণি চৰায়ে শুওতেও আধা জাগি থাকে আৰু মাজে মাজে ঘপকৈ চকু মেলি আকৌ মুদি দিয়ে। ইয়াক সতৰ্ক শুৱন বুলি কোৱা হয়। ই চৰাইক হঠাতে অহা বিপদৰ পৰা বচাই ৰাখে। বহুতো চৰায়ে টপনি যাওঁতে মূৰটো পিছলৈ কৰি ঠোঁটটো পিছফালৰ ডেউকাত সুমুৱাই থোৱা দেখা যায়। অন্য কিছুমানে অৱঢ়্যে বুকুৰ পাখিতহে মূৰটো লুকুৱাই টোপনি যায়। কিছূমান চৰায়ে এটা ঠেঙৰ ওপৰত ভৰ দি জিৰণি লয়। পেচ্ছেৰাইন বৰ্গৰ চৰাই সমূহৰ দেহত থকা বিশেষ অভিযোজন )ৰ বাবে টোপনি যোৱাৰ সময়তো গছৰ ডালত ঠেঙেৰে খোপনি পুতি ৰাখিব পাৰে। কিছুমান ভাটৌৰ প্ৰজাতিয়ে গছৰ ডালত ওলোটাকৈ ওলমি থাকি শোৱে। প্ৰজনন সমাজ চৰাইৰ প্ৰজাতিসমূহৰ ভিতৰত ৯৫% চৰায়ে একগামী প্ৰজাতি ভেদে চৰায়ে প্ৰায়ে প্ৰজনন কালছোৱা, কেতিয়াবা কেইবাবছৰলৈ আৰু কোনো কোনো ক্ষেত্ৰত মৃত্যু পৰ্যন্ত যোৰা পাতি থাকে। একগামীতাই মাক-দেউতাকৰ যত্নৰ নিশ্চিতি দিয়ে। অন্যান্য বংশবৃদ্ধিৰ প্ৰক্ৰিয়া সমূহ হ'ল, পলিগাইনি পলিএণ্ড্ৰি পলিগেমী পলিগাইনেণ্ড্ৰি আৰু ইত্যাদি। প্ৰজননৰ সময়ত প্ৰধানকৈ মতা চৰাইটোৱে বিভিন্ন ধৰণৰ প্ৰদৰ্ষণ কৰে। প্ৰায়বোৰ এনে প্ৰদৰ্শন সাধাৰণতে চৰাইৰ গান বা বিশেষ মাত নাচোন, উৰন্ত অৱস্থাত কৰা ডেউকাৰ কৌশল আদিৰ মাধ্যমত হয়। মাইকী চৰায়ে এনে প্ৰদৰ্শন সমূহৰ ভিত্তিত পছন্দৰ মতা চৰাইটো নিজৰ লগৰীয়া হিচাপে বাছনি কৰে। বাহ সজা আৰু উমনি প্ৰয়ভাগ চৰায়ে প্ৰজনন কালত নিজৰ অধিকাৰ ক্ষেত্ৰ বা টেৰিট'ৰী আন চৰাই সমূহৰ পৰা সক্ৰিয়ভাৱে ৰক্ষা কৰি চলে। আনহাতে যিবিলাক চৰায়ে নিজৰ টেৰিট'ৰী ৰক্ষা কৰিব নোৱেৰে যেনে- সাগৰীয় চৰাই সমূহে কল'নি বা বৃহৎ গোট গঠন কৰি বাস কৰে যাতে ভক্ষকৰ পৰা বাচি থাকিব পাৰে। এনেকৈ কল'নি গঠন কৰি বাস কৰা চৰাই সমূহে নিজৰ নিজৰ বাহ সজা ঠাইখন কেৱল আন চৰাইৰ পৰা ৰক্ষা কৰি চলে। সকলো চৰায়ে কেলছিয়াম কাৰ্বনেট )এৰে গঠিত টান খোলা ৰে আবৃত এমনিয়টিক কণী পাৰে। গছৰ খোৰোং বা গাতত কণী পৰা চৰাইৰ কণীবোৰ সাধাৰণতে বগা বা শেঁতা বৰণৰ আৰু মুকলি ঠাইত বাহ সাজি কণী পৰা চৰাইৰ কণীবোৰ চৌদিশৰ পৰিৱেশৰ লগত মিলি থকা বৰণৰ হয়। চৰায়ে সাধাৰণতে নিজৰ বাহত কণী পাৰে। বেছিভাগ চৰায়ে নিজৰ প্ৰয়োজনৰ জোখাৰে বিভিন্ন আকৃতিৰ বাহ সাজি লয়। চৰায়ে পাখিৰে বাহটো উমাল কৰি ৰাখে। কিছুমান চৰাইৰ বাহ নাথাকে। উদাহৰণস্বৰূপে শিলাময় পাহাৰত বাস কৰা নামৰ চৰাইটোৱে শিলতে কণী পাৰে। তেনেদৰে এম্পাৰৰ পেংগুইনৰ মাইকীয়ে কণী পাৰে আৰু মতা চৰাইটোৱে নিজৰ ঠেঙৰ মাজতে কণীটো ভৰাই থয়। চৰাইৰ ঠোঁট আৰু হাঁকোটা ক) চৰাইৰ ঠোঁট চৰাইৰ ঠোঁটটো উৰ্ধ আৰু নিম্ন হনুৰ দ্বাৰা গঠিত। ঠোঁটটো শিঙৰ দৰে টান পদাৰ্থৰ আৱৰণৰ দ্বাৰা আবৃত হৈ থাকে। এই আৱৰণখনক ফ’থিকা বোলা হয়। ঠোঁটৰ কাম খাদ্য সংগ্ৰহ কৰা। খাদ্যবস্তু লাৰাচাৰা কৰা। পাখিবোৰ আচোৰা আৰু জট ভঙা। বাঁহ সাজিবলৈ সামগ্ৰী আহৰণ কৰা। বাঁহ সজা। পোৱালিবোৰক খুওৱা। প্ৰতিৰক্ষাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা। ঠোঁটৰ প্ৰকাৰ খাদ্য আৰু ভক্ষণ প্ৰক্ৰিয়াৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি চৰাইৰ ঠোঁটবোৰ বিভিন্ন প্ৰকাৰে ৰূপান্তৰিত হয়। তলত বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ ঠোঁটৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হ’ল। বীজ ভক্ষণকাৰী ঠোঁট বীজ ভক্ষণকাৰী ঠোঁটবোৰ টান, দৃঢ় আৰু শঙ্কু আকাৰৰ। বীজ ভক্ষণকাৰী চৰাইবোৰে টান খোলাযুক্ত বীজবোৰ ভাঙিবলৈ আৰু গুৰি কৰিবলৈ এনেকুৱা ধৰণৰ ঠোঁট ব্যৱহাৰ কৰে। উদাহৰণ: ঘন চিৰিকা, ফিন্স চৰাই। ছেদক ঠোঁট এইবোৰ ঠোঁট মজপুত আৰু চোকা ধাৰযুক্ত। ভক্ষী প্ৰাণীক ফালি টুকুৰা টুকুৰ কৰিবলৈ, কণী ভাঙিবলৈ নাইবা ফল কাটিবলৈ কিছুমান চৰায়ে এনে ধৰণৰ ঠোঁট ব্যৱহাৰ কৰে। উদাহৰণ: কাউৰী। ফল ভক্ষণকাৰী ঠোঁট ফল খাবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা ঠৌঁটবোৰ চোকা, টান আৰু বেকা ধৰণৰ হয়। এনে ধৰণৰ ঠোঁট ফলৰ বাকলিবোৰ গুচাবলৈ আৰু বীজৰ টান বাকলি ফালিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। উদাহৰণ: ভাটৌ। পতঙ্গভোজী ঠোঁট পতঙ্গভোজী চৰাইবোৰৰ ঠোঁটবোৰ সৰু, চুটি আৰু চুঙা আকৃতিৰ। এনেকুৱা ধৰণৰ ঠোঁটবোৰ পতঙ্গ ধৰিবলৈ উপযোগী। উদাহৰণ: বতাহী চৰাই তেলতুপি চৰাই দহিকতৰা মোনাযুক্ত ঠোঁট মোনাযুক্ত ঠোঁটবোৰ টান, দীঘল আৰু নিম্নহনুৰ ঠোঁটটো মোনাযুক্ত। এইবোৰ ঠোঁট বহনকাৰী চৰাইবোৰে মাছ আদি ঠোঁটেৰে চিকাৰ কৰে। উদাহৰণ: পেলিকান চিকাৰ ধৰা ঠোঁট চিকাৰ ধৰা ঠোঁটবোৰ টান, ক্ৰমাগত ভাৱে সঙ্কীৰ্ণ হৈ যোৱা ঠোঁট। এনে ধৰণৰ ঠোঁটৰ সহায়ত মৎস্যভোজী চৰাইবোৰে পানীৰ পৰা চিকাৰ ধৰি ওপৰলৈ উঠাই লৈ আহে। উদাহৰণ: মাছৰোকা চামুচ যেন ঠোঁটৰ বগলী বোকা ছাকনী ঠোঁট এইবোৰ ঠোঁট দৃঢ়, বহল আৰু চেপেটা আৰু কটা খাজযুক্ত। এইবোৰ ঠোঁটৰ দ্বাৰা কিছুমান চৰায়ে বোকা পানীৰ পৰা ছাকন প্ৰক্ৰিয়াৰে শামুক আদি আহৰণ কৰে॥ উদাহৰণ: খঞ্জন জাতীয় চৰাই ভূৰুং চৰাই ৰাজ কাঠত বটালী মৰা ঠোঁট কাঠত বটালী মৰা ঠোঁটবোৰ অতি টান, দীঘল আৰু চিধা। এই ঠৌঁটৰ অধিকাৰী চৰাইবোৰে গছৰ শুকান বাকলিৰ তলৰ পৰা পতঙ্গ আদি আহৰণ কৰিবলৈ নাইবা গছত বাহ সজাৰ অৰ্থে খোৰোং সাজিবলৈ বটালীৰে কাঠত গাত খান্দে। উদাহৰণ: বাঢ়ৈটোকা চৰাই বোকাত পৰীক্ষক ঠোঁট এইবোৰ ঠোঁট দীঘল আৰু চুঙা আকৃতিৰ। এনেকুৱা ঠোঁট বহনকাৰী চৰাইবোৰে বোকাত ঠোঁটটো সুমুৱাই দি কেঁচু, শামুক, পতঙ্গ আদিৰ উপস্থিতিৰ বিষয়ে উমান পায়। উদাহৰণ: খঞ্জন জাতীয় চৰাই ভূৰুং চৰাই মাছ ধৰা ঠোঁট মাছ ধৰা ঠোঁটবোৰ দীঘল, ঠেক আৰু খাজকটা। মাছ, ভেকুলী, লালুকি আদি ধৰিবলৈ কিছুমান চৰায়ে এনেকুৱা ধৰণৰ ঠোঁট ব্যৱহাৰ কৰে। উদাহৰণ: পানী কাউৰী বগলী ফুল পৰীক্ষক ঠোঁট ফুল পৰীক্ষক ঠোঁটবোৰ দীঘল, ঠেক আৰু জোঙা। মৌ আহৰণ কৰা চৰাইবোৰে এই ঠোঁটবোৰেৰে ফুলৰ পৰা মৌৰস আহৰণ কৰে। উদাহৰণ: চানবাৰ্ড হামিং বাৰ্ড বিন্ধোৱা আৰু ফলা ঠোঁট এই ঠোঁটবোৰ চুটি, ওপৰৰ ঠোঁটটো তলমুৱাকৈ বেকা আৰু শক্তিশালী। এইবোৰ ঠোঁট সৰু ডাঙৰ চিকাৰবোৰ ফুটাবলৈ আৰু ফলাচিৰা কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। উদাহৰণ: ঈগল, ফেঁচা, শগুণ। খ) চৰাইৰ হাকোটাযুক্ত পদাঞ্চলৰ প্ৰকাৰ চৰাইৰ ঠেঙৰ পদাঞ্চল খোজ কঢ়াৰ উপৰিও অন্যান্য বহুতো কামৰ বাবে ব্যৱহৃত হয়। অন্যান্য কামবোৰ হ’ল বস্তু আদি সংগ্ৰহ, বাঁহ সজা, আক্ৰমণ কৰা, প্ৰতিৰক্ষা ইত্যাদি। চৰাইৰ ঠেঙৰ পদাঞ্চল আঙুলিযুক্ত আৰু এই আঙুলিবোৰত নখ বা হাকোটা থাকে। কৰ্মৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি চৰাইৰ ঠেঙক তলত দিয়া ধৰণে ভাগ কৰিব পাৰি। আৰোহী ঠেং আৰোহী ঠেঙৰ পদাঞ্চলবোৰ গছত বা গছৰ ডালত বগাবলৈ উপযোগী। এনেবোৰ ঠেঙত প্ৰথম আৰু চতুৰ্থ আঙুলি দুটা পিছফাললৈ মুখ কৰি অৱস্থান কৰে আনহাতে দ্বিতীয় আৰু তৃতীয় আঙুলিটোৱে সম্মুখৰ পিনে মুখ কৰি থাকে। এনেকুৱা প্ৰকৃতিৰ আঙুলিক টাইলাছ বুলি কোৱা হয়। হাকোটাযুক্ত টাইলাছ আঙুলিৰ সহায়ত চৰাইবোৰে সৰু সৰু ডালত খামোচ মাৰি ধৰি উলম্ব গছত বগাই যাব পাৰে। উদাহৰণ: কাঠখোলা ভাটৌ জপটিয়াই ধৰা ঠেং এইবোৰ ঠেঙৰ হাকোটা যুক্ত আঙুলিবোৰ এনেকৈ সজ্জিত হৈ থাকে যাতে ইহঁতে ওখ আৰু ঠিয় পৰ্বতৰ বা গুহাৰ বেৰত জপটিয়াই এঠা লাগি ধৰি থাকিব পাৰে। এই প্ৰকৃতিৰ ঠেঙৰ চাৰিওটা আঙুলি সম্মুখৰ পিনে মুখ কৰি থাকে। ইহঁতৰ নখ বা হাকোটাবোৰ চোকা আৰু বেকা প্ৰকৃতিৰ। উদাহৰণ: বতাহী চৰাই, হামিং বাৰ্ড। খোচৰা ঠেং এইবোৰ ঠেং খোজ কঢ়া আৰু খাদ্যৰ সন্ধানত মাটি বালি আদিত খোচৰা কামৰ বাবে উপযোগী। খোচৰা ঠেবোৰ দৃঢ় আৰু আঙুলিত থকা হাকোটাবোৰ শক্তিশালী। উদাহৰণ: মুৰ্গী চৰাই। পক্ষীসাদ ঠেং প্ৰায়বোৰ চৰাইৰে ঠেঙবোৰ এনেকুৱা প্ৰকৃতিৰ। এনেকুৱা ঠেঙৰ চৰাইবোৰে গছৰ ডালত বহোঁতে ডালটোত খামুচি ধৰিব পাৰে। এনেধৰণৰ ঠেঙত তিনিটা আঙুলি সম্মুখৰ পিনে মুখ কৰি থাকে আৰু এটা আঙুলি পিছফালে মুখ কৰি থাকে। উদাহৰণ: ঘন চিৰিকা, কাউৰী, কুলি ইত্যাদি। সাঁতোৰা ঠেং পানীত সাঁতোৰা চৰাইবোৰৰ ঠেঙৰ আঙুলিৰ মাজত জালিকা থাকে। হাঁহ, পানী কাউৰী। খামুচি ধৰিব পৰা ঠেং এইবোৰ ঠেঙৰ দ্বাৰা চৰাইটোৱো ভক্ষ প্ৰাণীক চিকাৰ কৰি আটক কৰিব পাৰে আৰু ভক্ষ প্ৰাণীটোক কঢ়িয়াই লৈ যাব পাৰে। ইহঁতৰ চাৰিওটা আঙুলি শক্তিশালী আৰু হাঁকোটাবোৰ অতি তীক্ষ্ণ। উদাহৰণ: ফেঁচা, ঈগল. চিলনী। দ্ৰুতবেগী ঠেং উৰিব নোৱাৰা চৰাইবোৰৰ ঠেংবোৰ শক্তিশালী আৰু আঙুলিৰ সংখ্যা কম। ইহঁতৰ টাৰছ’মেটাটাৰছাছ হাড়ডাল দীঘল। উদাহৰণ: উট চৰাই, ইমু, ৰিয়া। ৱাডিং ঠেং ৱাডিং ঠেংবোৰ পানীত থকা বোকাত খোজ কাঢ়িবলৈ ব্যৱহাৰ কৰা ঠেং। ইহঁতৰ টাৰছ’মেটাটাৰছাছ আৰু ভৰিৰ আঙুলিবোৰ দীঘল তথা চুঙা আকৃতিৰ। উদাহৰণ: বগলী জাতীয় চৰাই। চৰাইৰ উমনি দিয়া কাৰ্য্যই পোৱালিৰ গঠন বৃদ্ধিৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় উষ্ণতা প্ৰদান কৰে। একগামী চৰাইৰ ক্ষেত্ৰত মতা-মাইকী দুয়ো মিলি উমনি দিয়ে। পোৱালিৰ যতন কণী ফুটি ওলোৱাৰ সময়ত চৰাইৰ প্ৰজাতি ভেদে পোৱালিবোৰ অসহায় বা আত্মনিৰ্ভৰশীল হ'ব পাৰে। একেবাৰে অসহায় আৰু মাক-দেউতাকৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল পোৱালিক এল্ট্ৰিছিয়েল এনে ধৰণৰ চৰাইৰ পোৱালিবোৰ আকাৰত সৰু, অন্ধ, পাখিবিহীন আৰু লৰচৰ কৰিব নোৱাৰা বিধৰ হয়। অন্যহাতে যিবিলাক পোৱালি জন্মতে চলিব পৰা আৰু নোমেৰে আবৃত হৈ থাকে সিহঁতক প্ৰিক'ছিয়েল হয়। এলট্ৰিছিয়েল পোৱালিক প্ৰিক'ছিয়েল পোৱালিতকৈ বেছি যত্নৰ প্ৰয়োজন হয়। চৰাইৰ বিভিন্ন প্ৰজাতি সমূহৰ ভিতৰত মাক-দেউতাকৰ পোৱালিৰ প্ৰতি যত্ন পৰিমাণৰ তাৰতম্য ঘটা দেখা যায়। চূড়ান্ত পৰ্য্যায়ত মেগাপড )নামৰ চৰাইৰ ক্ষেত্ৰত কণী ফুটি পোৱালি জগিলেই মাক-দেউতাকৰ দায়িত্ব শেষ হয়। তাৰপিছত পোৱালিয়ে নিজে মাটিৰে বনোৱা বাহৰ পৰা মাটি খান্দি ওলাই আহে আৰু নিজৰ আহাৰ নিজে যোগাৰ কৰি লয়। আনহাতে বহুতো সাগৰীয় চৰাইৰ ক্ষেত্ৰত ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ বিপৰীত প্ৰতিচ্ছবি এখন দেখা যায়। উদাহৰণস্বৰূপে ফ্ৰিগেটবাৰ্ড নামৰ চৰাইবিধৰ পোৱালিৰ পাখি সম্পূৰ্ণকৈ গঁজিবলৈ প্ৰায় ছমাহ সময় লয় আৰু তাৰ পাছতো প্ৰায় ১৪ মাহ পৰ্যন্ত মাক-দেউতাকে পোৱালিক খাদ্য যোগাৰ কৰি দিয়ে। কিছুমান চৰাইৰ প্ৰজাতিৰ ক্ষেত্ৰত মাক-দেউতাক দুয়ো মিলি পোৱালিৰ যত্ন লয়। অন্য কিছুমান প্ৰজাতিত আকৌ কেৱল মাক বা দেউতাকে অকলে পোৱালি ডাঙৰ কৰে। কিছুমান বিশেষ প্ৰজাতিত আকৌ পোৱালিৰ ওচৰ সম্পৰ্কীয় (যেনে-পূৰ্বৰ গোটত জন্মা একে মাক-দেউতাকৰ ডাঙৰ হোৱা পোৱালি) চৰায়ে মাক-দেউতাকক সহায় কৰে। কাউৰী অষ্ট্ৰেলিয়ান মেগপাই পখৰা মাছোৰোকা আদি চৰাইৰ ক্ষেত্ৰত এনেদৰে ওচৰ সম্পৰ্কীয় চৰয়ে সহায় কৰা দেখা যায়। প্ৰয়ভাগ জীৱ-জন্তুৰ ক্ষেত্ৰতে দেউতাকে পোৱালিৰ যত্ন লোৱা খুউব কমেই দেখা যায়। কিন্তু চৰাইৰ ক্ষেত্ৰত ই তুলনামূল ভাৱে সহজলভ্য। উমনি পৰজীৱী উমনি পৰজীৱিতা নামৰ পৰিঘটনাতো যথেষ্ট সংখ্যক চৰাইৰ ক্ষেত্ৰত দেখা যায়। এনে চৰায়ে আন প্ৰজাতিৰ চৰাইৰ বাহত কণী পাৰে আৰু আনৰ হতুৱাই পোৱালিক ডাঙৰ কৰোৱায়। যাৰ বাহত উমনী পৰজীৱীয়ে কণী পাৰে সেই চৰাইটোৱে কণীটো চিনিব নোৱাৰি নিজৰ আনবোৰ কণীৰ দৰেই উমনি দিয়ে। উমনি পৰজীৱীতা দেখা পোৱাৰ প্ৰধান কাৰণ বোৰৰ ভিতৰত নিজে বাহ সাজি কণী উমনি দিয়াত অক্ষমতা, আনৰ বাহতো পোৱালি জগাই প্ৰজনন অধিক সফল কৰাৰ উদেশ্য হ'ব পাৰে। উমনী পৰজীৱীসমূহৰ ভিতৰত কুলি চৰায়ে আটাইতকৈ বেছি জনাজাত যদিও এনে এশৰো অধিক প্ৰজাতি পোৱা যায়। মানৱ সমাজত গুৰুত্ব পাৰিপাৰ্শ্বিকতাৰ কথা বাদ দিলেও, মানৱ সমাজত চৰাইৰ গুৰুত্ত অপৰিসীম। পৃথিৱীৰ প্ৰায় সকলোবোৰ লোককৃষ্টিত চৰাইৰ উপস্থিত লক্ষ্য কৰিবলগীয়া। সৌন্দৰ্যৰ প্ৰতীক হিচাপে মানৱ সভ্যতাত চৰাইৰ এক বিশেষ স্থান আছে। তদুপৰি চৰাইৰ অৰ্থনৈতিক দিশতো অনেক অৱদান আছে, বিভিন্ন চৰাইৰ মাংস, বিভিন্ন খাদ্য প্ৰণালীৰ অবিচ্ছেদ্য অংগ। চৰাই সততে দেখা পোৱা যায় বাবে মানুহৰ লগত চৰাইৰ সম্বন্ধ মানৱজাতিৰ জন্মলগ্নৰপৰাই চলি আহিছে। কেতিয়াবা এনে সম্বন্ধ 'পৰস্পৰ সহজীৱি' যেনে 'মৌ-বিচৰা চৰাই'ৰ লগত আফ্ৰিকাৰ 'ব'ৰানা' সম্প্ৰদায়ৰ মানুহৰ। আন ক্ষেত্ৰত, যেনে ঘৰচিৰিকাৰ লগত মানুহৰ সম্বন্ধ 'সহভোজী' প্ৰকাৰৰ য'ত মানুহৰ দৈনন্দিন কাম-কাজৰপৰা ঘৰচিৰিকাই খাদ্যবস্তু লাভ কৰে। কেবাবিধ চৰাইৰ প্ৰজাতি শস্য-বিনস্তকাৰী,, আৰু কিছুমান ক্ষেত্ৰত চৰাইৰ দ্বাৰা 'পক্ষী-সংকট' হোৱাৰো সম্ভাৱনা থাকে। মানুহৰ কৰ্ম-কাণ্ডৰপৰাই চৰাইৰ ক্ষতি হ'ব পাৰে, আৰু মানুহৰ বিভিন্ন কাৰ্য, যেনে চিকাৰ, পক্ষী-সীহ-বিষৰ প্ৰয়োগ, কীটনাশক দ্ৰৱ্যৰ প্ৰয়োগ, বাহনৰ খুন্দা, অন্য পোহনীয়া জন্তৰ দ্বাৰা হত্যা আদিৰে কেবাবিধ চৰাইৰ বিলুপ্ত হৈছে বা বিলুপ্ত হোৱাৰ উপক্ৰম ঘটিছে। চৰাই কিছুমান ৰোগৰ বীজাণু বিয়পোৱা মাধ্যমো হ'ব পাৰে, যেনে ছিটাক'ছিছ ছালম'নেল'ছিছ কেম্পাইল'বেক্টৰিঅ'ছিছ মাইক'বেক্টেৰিঅ'ছিছ (পক্ষী যক্ষ্মা), পক্ষী জ্বৰ, জিয়াৰডিয়েছিছ আৰু ক্ৰিপ্ট'স্প'ৰিডিঅ'ছিছ ইয়াৰোপৰি জীৱ-জন্তুৰ শৰীৰৰপৰা কিছুমান ৰোগ পক্ষীয়ে বৃহৎ দূৰত্বত থকা মানৱ-দেহলৈ বিয়পাব পাৰে। অৰ্থনৈতিক গুৰুত্ব ঘৰচীয়া চৰায়ে মানুহক মাংস আৰু কণী যোগান ধৰে যি মানূহৰ বাবে প্ৰটিনৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ উৎস। এক তথ্য অনুসৰি ২০০৩ চনত সমগ্ৰ বিশ্বযুৰি ৭৬ মিলিয়ন টন ঘৰচীয়া চৰাইৰ মাংস আৰু ৬১ মিলিয়ন টন কণী উৎপাদন হৈছিল। মাংসৰ বাবে বহুটো চৰাই চিকাৰো কৰা হয়। উত্তৰ আৰু দক্ষিণ আমেৰিকাত খাদ্যৰ বাবে চিকাৰ কৰা চৰাইসমূহৰ ভিতৰত জলচৰ চৰাই কুকুৰা-জাতীয় চৰাই কপৌ, ক্কুৱেইল পাৰট্ৰিজ গ্ৰাউজ আদি উল্লেখযোগ্য। যদিও কিছুমান বিশেষ চৰাইৰ চিকাৰ বহনক্ষম চিকাৰে প্ৰায়ভাগ চৰাইৰ প্ৰজাতিৰে জনসংখ্যাত বিৰূপ প্ৰভাৱ পেলাইছে আৰু ইহঁতক বিলুপ্তিৰ পথলৈ থেলি দিছে। চৰাইৰ পৰা পোৱা বাণিজ্যিকভাৱে মূল্যৱান পদাৰ্থ হৈছে কাপোৰ আৰু শুৱাৰ বিভিন্ন সামগ্ৰীত ব্যৱহৃত পাখি (বিশেষকৈ হাঁহজাতীয় চৰাইৰ পাখি), ফছফৰাছ আৰু নাইট্ৰজেনৰ মূল্যৱান উৎস হিচাপে সাগৰীয় চৰাইৰ মল ইত্যাদি। বাণিজ্যিক লাভৰ বাবে বহুতো চৰাইক মানুহে পোহে। ৰঙীন চৰাই যেনে ভাটৌ আদি মানুহে পোহাৰ বাবে বাহিৰৰ পৰা বেআইনী ভাৱে চোৰাংকৈ ইয়াক অনা হয়। চৰাইৰ প্ৰতি মানুহৰ আকৰ্ষণো যথেষ্ট। সেইবাবেই অপেচাদাৰী পক্ষী নিৰীক্ষকৰ সংখ্যাও সমগ্ৰ বিশ্বত প্ৰতিদিনে বৃদ্ধি পাই গৈছে। ধৰ্ম আৰু লোক-সংস্কৃতিত চৰায়ে লোকগাঁথা ধৰ্ম, আৰু লোক-সংস্কৃতি )ত ভিন্ন ভিন্ন ৰূপত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰি আহিছে। ধৰ্মৰ ক্ষেত্ৰত চৰায়ে বাৰ্তাবাহক ৰূপে ভূমিকা লোৱাৰ কথা বিভিন্ন আখ্যানৰ পৰা জানিব পৰা যায়। প্ৰাগ-ঐতিহাসিক যুগৰ পৰাই চৰায়ে কলা-কৃষ্টিত বিভিন্ন ভূমিকা পালন কৰি আহিছে। পোন-প্ৰথম চৰাইৰ এনে ভূমিকাৰ কথা গুহা চিত্ৰ সমূহৰ পৰা গম পোৱা যায়। পিছলৈ চৰাইক ধৰ্মীয় বা কলা সম্পৰ্কীয় কাম কাজত উচ্চাত্মক চিহ্ন হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। উদাহৰণ স্বৰূপে মোগলৰ অধপতি সকলৰ মুকুটত ময়ূৰ চৰাইৰ পাখি সজাই লোৱা হৈছিল। চৰাইৰ ওপৰত বৈজ্ঞানিক জ্ঞান বৃদ্ধিৰ স্পৃহা বঢ়াৰ লগে লগে চৰাইৰ চিত্ৰ অঁকাও উল্লেখযোগ্য ভাৱে বৃদ্ধি পালে। এনেকৈ চৰাইৰ প্ৰতিচ্ছি অঁকা বিশ্ব-বিশ্ৰুত চিত্ৰকাৰ কেইজনৰ ভিতৰত অন্যতম। তেওঁৰ উত্তৰ আমেৰিকাৰ চৰাইসমূহৰ চিত্ৰই সমগ্ৰ ইউৰোপত বিশেষ সমাদৰ লাভ কৰিছিল। কবিতাটো চৰাইৰ উল্লেখ প্ৰায়েই দেখা যায়। উদাহৰণস্বৰূপে হ'মাৰে ওডিছি মহাকাব্যত নাইটিংগল চৰাইক অন্তৰ্ভুক্ত কৰিছে। বিভিন্ন লোক সংস্কৃতিৰ মাজত চৰাইৰ ভূমিকাও ভিন্ন। উদাহৰণ স্বৰূপে আফ্ৰিকাৰ বিভিন্ন অঞ্চলত ফেঁচাক দুৰ্ভাগ্য, ডাইনী আৰু মৃত্যুৰ স'তে জড়িত কৰা হয় কিন্তু ইউৰোপৰ প্ৰায়ভাগ অঞ্চলত ইয়াক আকৌ জ্ঞানী বুলি গণ্য কৰা হয়।। তেনেদৰে কাকৈশিৰাক প্ৰাচীন ইজিপ্টত পবিত্ৰ বুলি গণ্য কৰা হৈছিল কিন্তু ইউৰোপত ইয়াক চোৰৰ শাৰীত ৰখা হৈছিল। সংৰক্ষণ দুখৰ বিষয়, ১৭শ শতিকাৰ পৰা বৰ্তমানলৈকে, মানুহৰ অবিবেচক কাৰ্য্যৰ পৰিণতিত প্ৰায় ১২০-১৩০ বিধ মান চৰাই পৃথিৱীৰ বুকুৰ পৰা নোহোৱা হৈ গ’ল। বৰ্তমানো প্ৰায় ১২০০টা মান প্ৰজাতিৰ চৰাইৰ অবস্থা সংকটজনক বুলি গম পোৱা গৈছে। যদিও মানুহৰ কাৰ্য্যকলাপে চৰাইৰ কিছুমান প্ৰজাতিৰ যেনে আৰু আদিৰ বিস্তৃতিত সহায় কৰিছে, তাতোকৈ বহু বেছি পৰিমাণে প্ৰজাতিৰ বিলুপ্তিকৰণত অধিক প্ৰভাৱিত কৰিছে। ঐতিহাসিকভাৱে এশৰো অধিক চৰাইৰ প্ৰজাতি বিলুপ্ত হোৱাৰ তথ্য পোৱা যায়যদিও শেহতীয়াকৈ প্ৰশান্ত মহাসাগৰীয় দ্বীপ সমূহত মানুহৰ আবাদী আৰম্ভ হোৱাৰ সময়ত মানুহৰ অদুৰদৰ্শী কাৰ্য্যকলাপৰ বলি হৈ নাটকীয় ভাৱে ৭৫০-১৮০০টা চৰাইৰ প্ৰজাতি বিলুপ্ত হৈ গৈছিল। বৰ্তমান সমগ্ৰ বিশ্বতে এক বুজন পৰিমাণৰ চৰাইৰ প্ৰজাতি বিলুপ্তিৰ পথত আগবাঢ়িছে। ইয়াৰে ১,২২৭টা প্ৰজাতি ২০০৯ চনত আই. ইউ. চি. এনৰ ৰেড লিষ্টত সংকটপূৰ্ণ অৱস্থাত থকা প্ৰজাতি বুলি চিনাক্ত কৰা হৈছে। চৰাইৰ বিলুপ্ত হোৱাৰ আটাইতকৈ আলোচিত কাৰণটো হ'ল মানুহে কৰা পৰিৱেশ বিনষ্টিকৰণ আৰু তাৰ ফলত হোৱা বাসস্থান ধ্বংসৰ প্ৰক্ৰিয়া অন্যান্য কাৰণ সমূহ হ'ল, চোৰাং-চিকাৰ, প্ৰয়োজনাধিক মাছ মৰা, পৰিৱেশ প্ৰদুষণ, কীটনাশকৰ ব্যৱহাৰ, নতুনকৈ সংস্থাপিত হোৱা বহিৰাগত প্ৰজাতি )ৰ স'তে হোৱা প্ৰতিযোগিতা, আৰু গোলকীয় বতৰ পৰিৱৰ্তন ইত্যাদি। চৰকাৰ তথা পৰিৱেশ সংৰক্ষণৰ কৰ্মী সকলে উপযুক্ত আইনৰ সহায় লৈ আৰু পৰিৱেশ ৰে চৰাইৰ বাসস্থানৰ প্ৰতিৰক্ষা দিয়ে বা প্ৰয়োজন সাপেক্ষে আৰু পুনৰ সংস্থাপন )ৰ বাবেও পদক্ষেপ হাতত লোৱা দেখা যায়। এনে পদক্ষেপসমূহ আংশিক ভাৱে হ'লেও সফল হৈছে বুলি কব পাৰি। এটা গৱাষণাত গম পোৱা গৈছিল যে এনেধৰণৰ পসক্ষেপ সমূহে ১৯৯৪ ৰ পৰা ২০০৪ ৰ ভিতৰত অতি কমেও ১৬ বিধ চৰাইৰ প্ৰজাতি বিলুপ্ত হোৱাৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব পাৰিছে। চৰাইৰ উৰণ পেশী আৰু উৰণ ক্ৰিয়াবিধি উৰণ পেশী: চৰাইবোৰে ডেউকা দুখন ওপৰ তলকৈ কোৱাই বতাহত উৰিব পাৰে। চৰাইৰ আগ ঠেং দুখন ৰূপান্তৰিত হৈ ডেউকাৰ সৃষ্টি হৈছে। উৰণ কাৰ্যৰ বাবে চৰাইৰ কিছুমান শক্তিশালী উৰন পেশী থাকে। এই পেশীবোৰ উৰোস্থি আৰু উৰোস্থিৰ তলত থকা তৰীদলৰ লগত সংযুক্ত হৈ থাকে। উৰণ পেশীবোৰ যথেষ্ট ডাঙৰ। এই উৰণ পেশীবোৰ তলত দিয়া ধৰণৰ। ১. বক্ষ পেশী উৰণ কাৰ্যত সহায় কৰিবলৈ অতি প্ৰয়োজনীয় পেশী হ’ল বক্ষ পেশী। ই দুই প্ৰকাৰৰ, যেনে বৃহৎ বক্ষ পেশী আৰু লঘু বক্ষ পেশী এই পেশীবোৰৰ কাম হ’ল ডেউকা দুখনক টানি আৰু এৰি দি ডেউকা দুখনক তল- ওপৰ কৰোৱা। এই পেশী দুটা উৰোস্থিৰ তৰীদল আৰু ডেউকাত লাগি থাকে। ক) বৃহৎ বক্ষ পেশী তৰীদল আৰু জক্ৰকৰ অংকদেশৰ দুয়োফালৰ পৰা বৃহৎ বক্ষ পেশী দুটুকুৰা মুক্ত হৈ চৰাইটোৰ বুকু অংশৰ সৃষ্টি কৰিছে। ই ত্ৰিভুজ আকৃতিৰ আৰু আন পেশীবোৰতকৈ আকৃতিত ডাঙৰ আৰু শক্তিশালী। বৃহৎ পেশীৰ সম্মুখৰ পিনে থকা বহল আৰু চেপেটা কণ্ডৰাডাল হিউমেৰাছৰ মুণ্ডৰ অংকীয় দিশত সোমাই পৰে। এই পেশীয়ে ডেউকাখনক তলৰ পিনে টানি অনাত সহায় কৰে। এই পেশীৰ সংকোচনৰ সময়ত ডেউকাখন তলৰ পিনে নামি আহে আৰু সম্মুখৰ পিনে আগবাঢ়ি যায়। ইয়াৰ ক্ৰিয়াৰ ফলত চৰাইটো ওপৰলৈ উঠিব পাৰে আৰু বতাহৰ মাজেৰে সম্মুখৰ পিনে আগুৱাব পাৰে। খ) লঘু বক্ষপেশী সৰু আৰু দীঘলীয়া আকৃতিৰ অংকীয় বক্ষপেশীয়ে চৰাইৰ ডেউকাখন ওপৰলৈ উঠোৱাত সহায় কৰে। চৰাইৰ এই লঘু বক্ষপেশীটো বৃহৎ বক্ষপেশীৰ তলৰফালে তৰীদল আৰু দেহৰ মাজৰ কোণটোত লাগি থাকে। পেশীটোৰ সম্মুখৰ ফালে থকা দীঘল আৰু ঠেক কণ্ডৰাডাল ত্ৰি অস্থি ৰন্ধ্ৰৰ মাজেদি সোমাই সোমাই ওপৰলৈ উঠি হিউমেৰাছৰ মুণ্ডৰ ট্ৰচেণ্টাৰত সোমায়। ত্ৰি অস্থি ৰন্ধ্ৰটো ক্লেভিক’ল কোৰাক’ইড আৰু স্কাপুলাৰ মাজত থকা এটা ফাক বা খোলা অংশ। লঘু বক্ষ পেশীয়ে ডেউকাখন ওপৰলৈ উঠোৱাত সহায় কৰে বাবে ইয়াক উত্তোলন পেশী বোলা হয়। এই পেশীৰ সংকোচন ঘটিলে ইয়াৰ লগত সংযুক্ত কণ্ডৰাডালে হিউমেৰাছডালক পিছলৈ আৰু ওপৰলৈ টানে বাবে উৰণৰ সময়ত ডেউকাখন ওপৰলৈ ডাং খাই উঠে। এই কাৰ্যত ত্ৰি অস্থি ৰন্ধ্ৰটোৱে কপিকলৰ দৰে কাম কৰে। ২. সহায়ক পেশী চৰাইৰ উৰণ ক্ৰিয়াত সহায় কৰিবলৈ বক্ষ পেশীৰ উপৰিও আন কিছুমান সহায়ক পেশীও থাকে। বক্ষ পেশীৰ ঠিক তলতে ত্ৰিভুজ আকৃতিৰ কৰাক’ব্ৰেকিয়েলিছ লংগাছ নামৰ আন এটুকুৰা পেশী থাকে। এই পেশীটো কোৰাককিড আৰু উৰোস্থিৰ পৰ্শুকী বা কষ্টেল প্ৰবৰ্ধৰ পৰা ওলায় আৰু ইয়াৰ ঠেক কণ্ডৰা অংশ প্ৰগণ্ডিআস্থি মুণ্ডৰ পিছফালে লাগি থাকে। এই প্ৰশীয়ে ডেউকাখনত তললৈ নমোৱাত সহায় কৰে। ইয়াৰ উপৰিও কৰাক’ব্ৰেকিয়েলিছ লংগাছৰ সম্মুখৰ পিনে কৰাক’ ব্ৰেকিয়েলিছ ব্ৰিভিছ নামৰ আন এটুকুৰা সৰু ঠেক পেশীয়েও উৰণত সহায় কৰে। ৩. আভ্যন্তৰিক পেশী আভ্যন্তৰিক পেশীবোৰো উৰণৰ বাবে আতি লাগতিয়াল। ইয়াৰে ভিতৰত বাহুৰ বাইচেপ আৰু ট্ৰাইচেপ পেশী উল্লেখযোগ্য। এই পেশী দুটাই উৰণৰ সময়ত কিলাকুটিটো ঘূৰোৱাত সহায় কৰে। পূৰ্ব-বাহুৰ এক্সটেনছৰ কাৰ্পি ৰেডিয়েলিছ আৰু এক্সটেনছৰ কাৰ্পি আলনেৰিছ নামৰ পেশী দুটাই ডেউকাখন জপোৱা আৰু মেলাত সহায় কৰে। আকৌ দুডাল ব্ৰেকিঅ’ ৰেডিয়েলিছ পেশীয়ে ৰেডিয়াছ অস্থিডালক ঘূৰোৱাত সহায় কৰে। অতিশয় হ্ৰাসপ্ৰাপ্ত ডিজিটেল পেশীবোৰে উৰণৰ সময়ত পৃথক অংশসমূহ আনকি পাখিবিলাককো ঘুৰা মেলাত সহায় কৰে। আন এটুকুৰা পলিছিছ পেশীয়ে প্ৰথম আঙুলিত লাগি থকা এলুলা বা বাষ্টাৰ্ড ডেউকাখনক স্বাধীন ভাবে লৰাচৰা কৰাত সহায় কৰে। ৪. তানিকা পেশী উৰণৰ সময়ত চৰাইটোৱে ডেউকাখন মেলাৰ সময়ত টেন্সৰ লংগাছ টেন্সৰ ব্ৰিভিছ আৰু টেন্সৰ এক্সেছৰিয়াছ নামৰ তিনিবিধ তানিকা পেশীয়ে প্ৰি-পেটাজিয়ামখন সম্পূৰ্ণকে মেলি ৰাখে। এনে ধৰণৰ আন এটুকুৰা টেন্সৰ পষ্টিৰিয়াছ নামৰ পেশীয়ে উৰণৰ সময়ত পেটাজিয়ামখনক বহলকৈ মেলি ৰাখে। উৰণ ক্ৰিয়াবিধি চৰাইৰ আকৃতি অনুসৰি উৰণৰ আৰম্ভণি ক্ৰিয়াবিধিও বেলেগ হয়। সৰু চৰাইবোৰে উৰাৰ আগে আগে ঠেং দুখনৰ সহায়ত এটা জাপ মাৰে। এই জাপটোৱে উৰিবৰ বাবে চৰাইটোক শক্তি যোগায়। ডাঙৰ আকৃতিৰ চৰাইৰ ক্ষেত্ৰত উৰণ কাৰ্যৰ আৰম্ভণিৰ বাবে যথেষ্ট শক্তিৰ প্ৰয়োজন হয়। সেয়েহে শক্তি গোটাবৰ বাবে চৰাইটোৱে প্ৰথমতে কিছুদূৰ জোৰেৰে দৌৰ মাৰে নাইবা সাঁতোৰে যাতে মাটি এৰি বতাহত যাবলৈ পৰ্যাপ্ত পৰিমাণে বল আৰু উল্লাস পায়। উৰাৰ আৰম্ভণিত চৰাইটোৱে ডেউকাখন তলমুৱাকৈ আৰু পিছৰ ফালে কোৱাবলৈ ধৰে যাৰ ফলত প্ৰকৃত উৰণ আৰম্ভ হয়। আকৌ নামিবৰ সময়ত ডেউকা দুখন ওপৰলৈ আৰু আগলৈ কোৱাই কোৱাই চৰাইটো মাটিলৈ বা নিৰ্দিষ্ট স্থানলৈ নামি আহে। চৰাইৰ প্ৰকৃত উৰণ পেশী হ’ল বৃহৎ বক্ষ পেশী। বৃহৎ বক্ষ পেশীৰ সংকোচনে ডেউকাখনক তলৰপিনে কোবাবলৈ শক্তি যোগায় যাৰ ফলত চৰাইটো ওপৰলৈ উঠে। ডেউকা দুখন তললৈ কোবোৱাৰ ফলত উত্তোলন বলৰ সৃষ্টি হয় আৰু চৰাইটো ওপৰলৈ উঠিবলৈ ধৰে। আকৌ বতাহৰ সোঁত ডেউকাৰ ওপৰেদি যোৱাৰ ফলত ওপৰৰ বায়ু চাপ কম হয় আৰু ইও চৰাইটোক কিছু ওপৰলৈ উঠাত সহায় কৰে। লঘু বক্ষ পেশীৰ সংকোচনে ডেউকা দুখনক ওপৰলৈ কোবোৱাত সহায় কৰে। ওপৰ ফালে কোবোৱাৰ ফলত ডেউকা দুখন আংশিক ভাবে জাপ খায় আৰু ডেউকাৰ মাজেৰে বায়ু পাৰ হৈ যাব পাৰে। ইয়াৰ ফলত চৰাইটো লাহে লাহে তললৈ নামি আহিবলৈ ধৰে। চৰাইৰ পুচ্ছ পাখিসমূহে বঠাৰ দৰে কাম কৰে। পুচ্ছ পাখিসমূহ ওপৰলৈ ডাঙি ধৰিলে চৰাইটো ওপৰমূৰা হয় আৰু তলফালে নমাই দিলে চৰাইটো তলমূৱা হয়। নামিবৰ সময়ত চৰাইটোৱে পুচ্ছ পাখিবোৰ তললৈ নমাই দি বিছনীৰ দৰে কোবাৱাৰ ফলত ব্ৰেকৰ কাম কৰে আৰু লগে লগে ই ঠেং দুখন তললৈ নমাই দি গছৰ ডালত বা আন কোনো ঠাইত নামি পৰে। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ 250,000 বৈজ্ঞানিক

6650

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A1%E0%A6%BE%E0%A6%95%E0%A7%B0%20%E0%A6%AC%E0%A6%9A%E0%A6%A8

ডাকৰ বচন

অসমৰ প্ৰচলিত ডাকৰ বচন অসমীয়া জনজীৱনৰ লগত সংলগ্ন মৌখিক সাহিত্যৰ এলানি উল্লেখযোগ্য প্ৰৱচন বা নীতিবাক্য। সাধাৰণ মানুহেও বুজিপোৱাকৈ বৰ্ণোৱা এই যোজনাবোৰে অসমীয়া জনজীৱনৰ লগত খাপ খোৱাকৈ বিভিন্ন বিষয়ত গভীৰ উপদেশ প্ৰদান কৰে। অসমীয়া মানুহে, বিশেষকৈ অতীতত এই বহুচৰ্চিত বাস্তৱিক উপদেশৰ ভাণ্ডাৰৰ ৰচোতাৰ ওপৰত দাৰ্শনিক ব্যক্তিত্ব আৰোপ কৰি তেওঁক ডাকপুৰুষ বোলে। অসমীয়া সাহিত্যত ডাক পুৰুষৰ নামত চলিত বা জড়িত ‘ডাকৰ বচন’ৰূপে প্ৰসিদ্ধ প্ৰৱচনসমূহক আটাইতকৈ প্ৰাচীন এনেধৰণৰ মৌখিক সাহিত্যৰূপে আখ্যা দিয়া হয়। বৰ্তমান যুগ, ভাষা আৰু জীৱন প্ৰসংগ সলনি হোৱাৰ বাবে অনেক ডাকৰ বচনৰ প্ৰয়োগ কমি গৈছে যদিয়ো কিছুসংখ্যক ডাকৰ বচন এতিয়াও প্ৰচলিত আৰু জনপ্ৰিয়। এই বচনবোৰ যুগ যুগ ধৰি মানুহৰ মুখে মুখে প্ৰচলিত হৈ আহিছে। ডাকৰ বচনবোৰত মানুহৰ সামাজিক আৰু ব্যৱহাৰিক জীৱনত পালন কৰিব পৰা কিছুমান পৰামৰ্শমূলক উক্তি, য'ত ৰাজনীতি, সমাজনীতি, ধৰ্মনীতি, অৰ্থনীতি, কৃষিনীতি, ৰন্ধন প্ৰক্ৰিয়া, যাত্ৰাৰ ফল, ৰোগৰ বিৱৰণ আদিৰ উল্লেখ আছে। নামৰ উৎপত্তি ডাকপুৰুষ এজন সাধাৰণ গাঁৱলীয়া অথচ জীৱনৰ বিষয়ে গভীৰ অনুভৱ থকা ব্যক্তি হিচাপে উত্থাপন কৰা হয়। তেখেত বোলে জন্ম হোৱাৰ সময়ৰে পৰা বাস্তব জ্ঞানৰ অনুভৱশীল ব্যক্তি আছিল। প্ৰচলিত আছে, কেঁচুৱা অৱস্থাতে তেওঁক সেক দিবলৈ মাকে জুই জ্বলাবলৈ লৈ চুঙাৰে ফুৱাই ফুৱাইও নোৱাৰা দেখি মাকক কৈছিল "দীঘলকৈ মাৰিবাঁ ফু, তেতিয়াহে পাবা জুইৰ ভূ।" জনপ্ৰৱাদত ডাকৰ বচন ডাকক চতুৰ্থ-ষষ্ঠ শতিকাৰ বৰাহ-মিহিৰৰ সমসাময়িক বুলি ভৱা হয় আৰু বৰপেটা অঞ্চলৰ লোহি বা লোহিডঙৰা তেওঁৰ জন্ম হয় বুলি অনুমান কৰা হয়। জনপ্ৰৱাদ অনুসৰি এক কুমাৰণীৰ ঘৰত ডাকৰ জন্ম হৈছিল। উপজিয়েই মাত(ডাক) দিয়া বাবে তেওঁৰ নাম ডাক হয়। ল’ৰাকালতে ভেঁট ফুল তুলিবলৈ যাওঁতে লগৰ লগৰীয়াই পানীত পেলাই মাৰে। আন এক প্ৰৱাদমতে ডাকে হেনো মাত্ৰ ‘এদিন-এনিশা’লৈ জন্ম গ্ৰহণ কৰিছিল। এনে সামঞ্জস্যহীন প্ৰৱাদৰ পৰা ডাকক ঐতিহাসিক ব্যক্তি বুলি মানিবলৈ টান। সেয়েহে বহু পণ্ডিতে ডাকক এটা কাল্পনিক নাম বুলিয়ে গ্ৰহণ কৰিছে। ডাকৰ বচন সম্বন্ধে বিভিন্ন মতসমূহ ডাক শব্দৰ অৰ্থ হ’ল উচ্চাৰণ কৰা, সম্বোধন কৰা বা আহ্বান কৰা; গতিকে যিবোৰ উপদেশে সমাজত কেনেকৈ চলিব লাগে, সকীয়াই দিয়ে, সিয়ে হয়তো ডাকৰ বচন ৰূপে প্ৰসিদ্ধি লাভ কৰে। আন এক মত অনুসৰি আগৰে পৰা যিবোৰ ৰীতি-নীতিৰ কথা বা জ্ঞানীৰ উপদেশ জনসাধাৰণৰ মাজত ছন্দৰ মাজেদি চলি আহিছিল, সিবোৰকে হয়তো ডাক নামে কাল্পনিক পুৰুষ এজনৰ নামত প্ৰচাৰ কৰা হ’ল। হয়তো চহা জীৱনৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু ব্যৱহাৰিক জ্ঞানৰ কথাবোৰেই ডাকৰ নামত সমাজত প্ৰচলিত হৈছিল। সম্ভৱতঃ এনেও হ’ব পাৰে যে অসমীয়া প্ৰৱচনৱলীৰ বাছকবনীয়া ভাগ ডাকৰ বচনৰূপে খ্যাত হৈছে। বংগদেশৰ বাঙালীসকলে দাবী কৰিছিল যে ডাক আৰু তেওঁৰ প্ৰবচন সমূহ তেওঁলোকৰহে সম্পত্তি। সাহিত্যৰথী লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাই এই কথা মানি ল'ব নোৱাৰি "বাঁহী"(২য় বৰ্ষ,প্ৰথম সংখ্যা,১৯১০)ত এটা "ডাকৰ পুথি" নামৰ এটি প্ৰবন্ধৰে সেই দাবী নাকচ কৰিছিল। বৈশিষ্ট্য ডাকৰ বচনবোৰত কৃষি, বতৰ, ভেষজ বিদ্যা, ৰাজনীতি আদি জীৱনৰ সকলো ধৰণৰ অভিজ্ঞতা, বৰ্হিজগতৰ আৰু মানৱ জীৱনৰ ঘনিষ্ঠ জ্ঞানকে ধৰি সকলো ধৰণৰ বিষয়েই ঠাই পাইছে। পয়াৰ ছন্দত ৰচিত ডাকৰ বচনবোৰৰ ভাষাৰ মনোগ্ৰাহিতা আৰু প্ৰকাশিকা শক্তি চমকপ্ৰদ। কি মাটিত খেতি কৰিব লাগে, কেনে গৰু কিনিব লাগে, কেনে মাকৰ ছোৱালী অনা যুগুত, সু-নাৰী, কু-নাৰীৰ লক্ষণ, কেনেকৈ ৰন্ধা-বঢ়া কৰিব লাগে, কেতিয়া কোনফালে যাত্ৰা কৰিব লাগে-নালাগে, শৰীৰ ভালে ৰখাৰ নানা উপায়; এনেধৰণৰ দিহা ডাকৰ বচনবোৰত পোৱা যায়। নাগৰিক জীৱন বা সভ্যতাৰ আঁচোৰ ডাকৰ বচনত নাই। ৰজাৰ উল্লেখ আৰু ৰাজধৰ্মৰ সামান্য আঁচোৰ কোনো কোনো বচনত চকুত পৰে যদিও ৰজাৰ ওপৰত কোনো গুৰুত্ব ডাকৰ বচনত দিয়া হোৱা নাই। 'ডাক' কথাটি তিব্বতী ভাষাতো প্ৰচলিত; অৰ্থ জ্ঞানী। গতিকে ডাকৰ বচন মানে জ্ঞানীৰ বচন বুলিয়ে ঠাৱৰ কৰিব পাৰি। বংগদেশৰ খনাৰ বচনৰ লগতো ডাকৰ কেতবোৰ বচনৰ সাদৃশ্য দেখা যায়। জনসাধাৰণৰ মাজত চলা এই বচনবিলাক বিশ্লেষণ কৰিলে অনাখৰি চহা লোকৰো যে সৎ-অসৎ জ্ঞান আছে, ধনী-দুখীয়া নাইবা বলী-নিৰ্বলীৰ মাজত থকা পাৰ্থক্যৰ বোধ আছে তাক আছে তাক উপলব্ধি কৰিব পাৰি। ডাকৰ বচনৰ সংগ্ৰহ ডাকৰ জন্ম সম্পৰ্কীয় লেহী ডঙৰা ডাকৰ গাওঁ৷সাতশ সাতোটা পুখুৰীৰ নাও৷৷ লেহীৰ তিৰি পঞ্চৰাগ বুজে৷ভৈদাৰ দমৰাই বিনা শিঙে যুঁজে৷৷ কৃষি বিষয়ৰ পুহত আহু জেঠত শালিতেহে জানিবা গৃহস্থালী৷৷ ষোল্ল চাষে মূলাতাৰ অৰ্দ্ধেকে তুলাতাৰ অৰ্দ্ধেকে ধানবিনা চাষে পাণ৷৷ আঠীয়াত গোবৰ মনোহৰত জাবৰমালভোগত ছাই পুৰাত সাঁই৷৷ তিনিশ ষাঠী জোপা ৰুবা কলমাহেকে পষেকে চিকুনাবা তল। পচলা লাভত খাবালঙ্কাৰ বনিজ ঘৰতে পাবা॥ এহাত এমুঠন কলৰ পোত। তেহে চাবা কলৰ গোট॥ বোলন্ত ডাকে ঢিল মাটি পাই। কান্ধে নাঙ্গাল ধৰিয়া যাই॥মেঘক দেখি হালক বাই। জানা শস্যৰ লাভাক পাই॥ নিছিঙাৰ পাণনিদিয়াৰ ধান৷৷ বিভিন্ন বিষয়ৰ যদি বৰিসে জল ধাৰে। কি কৰিব তাক গণিতি কাৰে॥ তথাপিতো তিথি বাৰক চাই। ডাকে বোলে কিচো বোলা জাই॥ আসাঢ়ৰ নৱমি শুক্ল পক্ষত। যদি বৰিষে ভূমি তলত॥ হাল ফাল বেচি চিন্তিয়ো দেৱ। ৰাজ গৃহত কৰিয়ো সেৱ॥ যদি বৰষে জলৰ কণা। ৰঙ্গ কৰি নাচে কৃষক জনা॥ ডাকে বোলে কেনে ধৰণি চহ। কঠীয়া নাঙ্গল নষ্ট নকৰহ॥ পৌষ মাসে যদি মেঘ গৰ্জন। মাঘ মাহতে মেঘ সোসন॥ চৈত্ৰত কেন্দু ফল নিৰন্তৰ। বৈসাগ মাহত পৰে পাথৰ॥ ৰিনি ৰিনি জল পৰে জৈষ্ঠত। চাৰি মাহ বৃষ্টি হোৱে লোকত॥ চৈত্ৰৰ চতুৰ্দ্দশি যদি সমতুল। ডাকে বোলে বৰ্ষা হোৱে বহুল॥ তিথি বৃদ্ধিয়ে শয্যক নাশে। ঋক্ষ বৃদ্ধিয়ে তিল বিনাশে॥ শ্ৰাৱন মাসত ৰোহিনি ঋক্ষত। যদি নবৰষে দেৱ। হাল ফাল বেচি কৰ সব লোক। দেৱি মহাদেৱ সেৱ॥ বাৰিষা কালত বেঙ্গৰ ৰাৱ। হাল গৰু লৈ পথাৰক যাৱ॥ মাঘত ৰ’দ বহাগত শীত। চাৰি মাহে অল্প বৃষ্টি ভূমিত॥ ৰন্ধন প্ৰকৰণ সম্বন্ধীয় চিত জেৰোৱা চলি কাতি। বতা হেঙ্গেৰা খাগৰা মুঠি॥ স্বাস দীৰ্ঘ কৰি দিবা ফু। তেহে দেখিবা জুইৰ মু॥ সোকোতাৰ পাত বেসুয়াৰৰ ঝোল। তৈলৰ ওপৰে দিয়া তোল॥ পোৰোলা শাক ৰোহিত মাছ। ডাকে বোলে সেই ব্যঞ্জন সাচ॥ মাগুৰ মাছক কচি কুটিয়া। হালধি মৰিচ হিঙ্গক দিয়া॥তৈল লোণ দি কৰিবা পাক। এই ব্যঞ্জন সাৰ বোলে ডাক॥ কায়ৈ মাছক কচি কুটিয়া। হালধি মৰিচ হিঙ্গক দিয়া॥ওলোট পালট কৰিবা পিঠি। খাই পাইবা তেবে দৄষ্টি॥( উলট পালট কৰিয়া পিঠ,খায়া পাবা ভোজন মিষ্ঠ চেঙ্গা চেঙ্গলী জামিৰৰ ৰসে। কাহুদি দিয়া জেবে পৰিসে॥মুখৰ অৰুচি দূৰক যায়। আচোক নৰ দেবো মোহ পাই॥ ইলিহ মাছক কচি কুটিয়া। ত্ৰিকুট দিয়া তৈল ভাজিয়া॥এই বেঞ্জন যি জনে খাই। আম্ৰৰ সদৄশ মুখ গন্ধাই॥ কচ বচ চিতলৰ আদ খান। নেমু লোণ দি বুঝি পৰিমাণ॥ আকে খাই পাই সন্তোষ প্ৰচুৰ। আন বেঞ্জঁনক ক ৰিব দূৰ॥ চাউল দিবা যেতেক তেতেক। পানী দিবা তিনি তেতেক॥ পাগ আহিলে দিবা কাঠি। তেবে কৰিবা জুই ভাঠি॥ জেবে নিসিজে চাউল। তেবে বুলিবা ডাকক বাউল॥ পকা তেতেলী বুঢ়া বৰালী। বিস্তৰ কৰি দিবাহা জালি॥ বাঢ়ি দিবা টেঙাৰ ঝোল। খাবৰ বেলা মুণ্ড নোতোল॥ বিষয়সমূহ গ্ৰাম্যজীৱন সম্পৰ্কীয় ব্যক্তিজীৱন সম্পৰ্কীয় কৃষি সম্পৰ্কীয় সংস্কৃতি সম্পৰ্কীয় ৰাজনীতি সম্পৰ্কীয় অন্যান্য প্ৰভাব আৰু প্ৰাসংগিকতা অতীত বৰ্তমান ভৱিষ্যতে গৱেষণা বাহিৰা লিংক তথ্যসূত্ৰ অসমীয়া

83396

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%AD%E0%A6%BE%E0%A7%B1%E0%A6%BF%E0%A6%95%20%E0%A6%AE%E0%A6%A8%E0%A7%8B%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%9C%E0%A7%8D%E0%A6%9E%E0%A6%BE%E0%A6%A8

অস্বাভাৱিক মনোবিজ্ঞান

অস্বাভাৱিক মনোবিজ্ঞান হৈছে মনোবিজ্ঞানৰ সেই শাখা যিয়ে আচৰণ, আৱেগ আৰু চিন্তাৰ অস্বাভাৱিক আৰ্হিৰ ওপৰত অধ্যয়ন কৰে, যিটোক সম্ভৱতঃ মানসিক বিকাৰ হিচাপে বুজিব পৰা যায়। যদিও বহুতো আচৰণক অস্বাভাৱিক বুলি ধৰিব পাৰি, মনোবিজ্ঞানৰ এই শাখাটোৱে সাধাৰণতে ক্লিনিকেল প্ৰসংগত আচৰণৰ বিষয়ে আলোচনা কৰে।(পৰিসংখ্যাগতভাৱে, কাৰ্য্যকৰীভাৱে, নৈতিকভাৱে বা আন কোনো অৰ্থত), আৰু গ্ৰহণ কৰা পদ্ধতিত প্ৰায়ে সাংস্কৃতিক তাৰতম্য দেখা যায়। অস্বাভাৱিক মনোবিজ্ঞানৰ ক্ষেত্ৰখনে বিভিন্ন অৱস্থাৰ বাবে একাধিক কাৰণ চিনাক্ত কৰে, মনোবিজ্ঞানৰ সাধাৰণ ক্ষেত্ৰ আৰু অন্যান্য ঠাইৰ পৰা বিভিন্ন তত্ত্ব ব্যৱহাৰ কৰি, আৰু বহুখিনি এতিয়াও "অস্বাভাৱিক" বুলিলে সঠিকভাৱে কি বুজায় তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। পৰম্পৰাগতভাৱে মানসিক আৰু জৈৱিক ব্যাখ্যাৰ মাজত বিভাজন ঘটি আহিছে, যিয়ে মন-শৰীৰৰ সমস্যাৰ সন্দৰ্ভত এক দাৰ্শনিক দ্বৈতবাদক প্ৰতিফলিত কৰিছে। মানসিক বিসংগতিৰ শ্ৰেণীবিভাজনৰ প্ৰয়াসতো বিভিন্ন পন্থা লোৱা হৈছে। অস্বাভাৱিক মনোবিজ্ঞানত তিনিটা ভিন্ন শ্ৰেণী অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে: এইবোৰ হৈছে উপস্বাভাৱিক, অতিস্বাভাৱিক আৰু অস্বাভাৱিক অস্বাভাৱিক মনোবিজ্ঞান বিজ্ঞানে দুবিধ আচৰণৰ অধ্যয়ন কৰে: অভিযোজিত আৰু অনুকূলনশীল আচৰণ। যিবোৰ আচৰণ অনুকূল নহয়, সেইবোৰে কিছুমান সমস্যা(সমূহ) আছে বুলি বুজায়, আৰু ইয়াৰ অৰ্থ এইটোও হ’ব পাৰে যে ব্যক্তিজন দুৰ্বল আৰু পৰিৱেশৰ চাপৰ সৈতে মোকাবিলা কৰিব নোৱাৰে, যিয়ে তেওঁলোকৰ আৱেগ, মানসিক চিন্তাধাৰা, শাৰীৰিক ক্ৰিয়াৰ ক্ষেত্ৰত দৈনন্দিন জীৱনত কাৰ্য্যকৰী হোৱা সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰি আছে। অভিযোজিত আচৰণবোৰ হ’ল মানুহৰ প্ৰকৃতি, তেওঁলোকৰ জীৱনশৈলী আৰু চৌপাশৰ লগত, আৰু তেওঁলোকে যোগাযোগ কৰা মানুহৰ লগত ভালদৰে খাপ খোৱা আচৰণ, যাৰ ফলত তেওঁলোকে ইজনে সিজনক বুজিব পাৰে। ইতিহাস হাস্যৰস হিপ’ক্ৰেটিছে (৪৬০-৩৭৭ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব), অনুমান কৰিছিল যে শৰীৰত থকা গুৰুত্বপূৰ্ণ তৰল পদাৰ্থবোৰ ভাৰসাম্যহীন হৈ পৰিলে শৰীৰ আৰু মন অসুস্থ হৈ পৰে। এই তৰল পদাৰ্থবোৰৰ ভিতৰত ক’লা পিত্ত, হালধীয়া পিত্ত, কফ, তেজ আদি অন্তৰ্ভুক্ত। অত্যধিক কফ থাকিলে মানুহ ভাগৰুৱা হৈ পৰে, অত্যধিক ক’লা পিত্তৰ ফলত হতাশাৰ সৃষ্টি হয়, হালধীয়া পিত্তৰ ফলত দ্ৰুত খং উঠে, অত্যধিক তেজ থাকিলে আশাবাদ, আনন্দময়তা, আত্মবিশ্বাসৰ সৃষ্টি হয়। আশ্ৰয়স্থল মানসিক ৰোগত আক্ৰান্ত ব্যক্তিক আশ্ৰয় নামেৰে জনাজাত সুকীয়া সুবিধাত ৰখাৰ কাৰ্য্যটো ১৫৪৭ চনৰ পৰা আৰম্ভ হৈছিল, যেতিয়া ইংলেণ্ডৰ ৰজা অষ্টম হেনৰীয়ে লণ্ডনত বেথলেহমৰ ছেইণ্ট মেৰী আশ্ৰয়স্থল স্থাপন কৰিছিল। বেডলাম নামৰ এই চিকিৎসালয়খনৰ দুখজনক অৱস্থাৰ বাবে বিখ্যাত আছিল। সমগ্ৰ মধ্যযুগ আৰু ৰেনেছাঁ যুগত আশ্ৰয় শিবিৰ জনপ্ৰিয় হৈয়েই থাকিল। এই প্ৰাৰম্ভিক আশ্ৰয়সমূহ প্ৰায়ে দুৰ্বিষহ অৱস্থাত আছিল। ৰোগীক সমাজৰ বাবে "বোজা" হিচাপে দেখা গৈছিল, তলা লগোৱা হৈছিল আৰু প্ৰায় জন্তুৰ দৰে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। অৱশ্যে বহু ৰোগীয়ে সহায়ক চিকিৎসা লাভ কৰিছিল। অস্বাভাৱিক আচৰণৰ প্ৰতি বৈজ্ঞানিক কৌতুহল আছিল যদিও প্ৰাথমিক আশ্ৰয় শিবিৰবোৰত ইয়াৰ অনুসন্ধান খুব কমেইহে হৈছিল। এই আদিম আশ্ৰয় শিবিৰসমূহত থকা বন্দীসকলক প্ৰায়ে লাভৰ বাবে প্ৰদৰ্শন কৰা হৈছিল, কিয়নো তেওঁলোকক মানুহতকৈ কম বুলি গণ্য কৰা হৈছিল। প্ৰাথমিক আশ্ৰয়সমূহ আছিল মূলতঃ বৰ্তমানৰ অপৰাধমূলক প্ৰতিষ্ঠানসমূহৰ পৰিৱৰ্তন। ১৯৩৯ চনলৈকে আমেৰিকাৰ ৰাজ্যিক মানসিক চিকিৎসালয়ত ৪ লাখৰো অধিক ৰোগী আছিল। ১৯৪৬ চনত কথাবোৰ সলনি হ'বলৈ আৰম্ভ কৰে, যেতিয়া মেৰী জেন ৱাৰ্ডে দ্য স্নেক পিট শীৰ্ষক প্ৰভাৱশালী উপন্যাসখন প্ৰকাশ কৰে, যিখনক একে নামৰ জনপ্ৰিয় চিনেমা হিচাপে নিৰ্মাণ কৰা হয়। গ্ৰন্থখনে মানসিক ৰোগীসকলে সন্মুখীন হোৱা অৱস্থাসমূহৰ প্ৰতি দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিছিল, আৰু এই অতিমাত্ৰা ভিৰ কৰা চিকিৎসালয়সমূহত অধিক মানৱীয় মানসিক স্বাস্থ্যসেৱা সৃষ্টিৰ বাবে সাধাৰণ জনতাৰ মাজত উদ্বেগ জগাই তোলাত সহায় কৰিছিল। বিপ্ৰতিষ্ঠানীকৰণ বিংশ শতিকাৰ শেষৰ ফালে অৱশ্যে বৃহৎ সংখ্যক মানসিক চিকিৎসালয় বন্ধ হৈ পৰে, ধনৰ অভাৱ আৰু অতিমাত্ৰা জনসংখ্যাৰ বাবে। উদাহৰণস্বৰূপে ইংলেণ্ডত ২০ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে স্থাপন কৰা ১৩০টা মানসিক চিকিৎসা প্ৰতিষ্ঠানৰ ভিতৰত মাত্ৰ ১৪টাহে একবিংশ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে মুকলি হৈ থাকিল। ১৯৬৩ চনত ৰাষ্ট্ৰপতি জন এফ কেনেডীয়ে মানসিক স্বাস্থ্য সেৱাৰ ক্ষেত্ৰত "সাহসী নতুন পদ্ধতি" হিচাপে আমেৰিকাত সম্প্ৰদায় স্বাস্থ্য আন্দোলন আৰম্ভ কৰে, যাৰ লক্ষ্য আছিল মানসিক স্বাস্থ্য কেন্দ্ৰসমূহত নাগৰিকসকলৰ বাবে মানসিক স্বাস্থ্য সেৱাৰ সমন্বয় সাধন কৰা। ৪০ বছৰৰ ভিতৰত আমেৰিকাত মানসিক চিকিৎসালয়ত ৰোগীৰ সংখ্যা প্ৰায় ৯০ শতাংশ হ্ৰাস পোৱা দেখিবলৈ সক্ষম হৈছিল। এই ধাৰা কেৱল ইংলেণ্ড আৰু আমেৰিকাতে নহয়, বিশ্বজুৰিও আছিল, অষ্ট্ৰেলিয়াৰ দৰে দেশত মানসিক ৰোগত আক্ৰান্ত ৰোগীৰ সংখ্যা বেছি আছিল আৰু পৰ্যাপ্ত চিকিৎসাৰ সুবিধা নাছিল। শেহতীয়া গৱেষণাৰ পৰা দেখা গৈছে যে যোৱা ১০ বছৰত মানসিক ৰোগৰ প্ৰাদুৰ্ভাৱ বিশেষভাৱে হ্ৰাস পোৱা নাই, আৰু প্ৰকৃততে ইয়াৰ সংখ্যা বৃদ্ধি পাইছে, উদ্বেগ আৰু মেজাজৰ বিকাৰৰ দৰে নিৰ্দিষ্ট অৱস্থাৰ ক্ষেত্ৰত। ইয়াৰ ফলত বৃহৎ সংখ্যক ৰোগীক মুকলি কৰি দিয়া হ’ল, আনহাতে তেওঁলোকক চিকিৎসালয়ত ভৰ্তি কৰা বিকাৰৰ পৰা সম্পূৰ্ণৰূপে আৰোগ্য লাভ কৰা নহ’ল। ই বিপ্ৰতিষ্ঠানীকৰণৰ )পৰিঘটনা হিচাপে পৰিচিত হৈ পৰিল। এই আন্দোলনৰ উচ্চ লক্ষ্য আছিল বিচ্ছিন্ন মানসিক চিকিৎসালয়ৰ বাহিৰৰ ব্যক্তিসকলক সম্প্ৰদায় আৰু সমৰ্থন ব্যৱস্থাত স্থান দি চিকিৎসা কৰা। এই আন্দোলনৰ আন এটা লক্ষ্য আছিল দীৰ্ঘম্যাদী চিকিৎসালয়ত বন্দীত্বৰ সৈতে আহিব পৰা সম্ভাৱ্য নেতিবাচক অভিযোজনসমূহ এৰাই চলা। অস্বাভাৱিক আচৰণৰ ব্যাখ্যা হাজাৰ হাজাৰ বছৰ ধৰি মানুহে অস্বাভাৱিক আচৰণৰ ব্যাখ্যা আৰু নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি আহিছে। ঐতিহাসিকভাৱে অস্বাভাৱিক আচৰণৰ তিনিটা মূল পদ্ধতি আছে: অতিপ্ৰাকৃতিক, জৈৱিক আৰু মানসিক পৰম্পৰা।অস্বাভাৱিক মনোবিজ্ঞান মানসিক বিকাৰৰ ব্যাখ্যাৰ বাবে দুটা প্ৰধান আৰ্হিৰ ওপৰত আবদ্ধ, মানসিক আৰ্হি আৰু জৈৱিক আৰ্হি। মানসিক পেৰাডাইমে মনোৰোগবিজ্ঞানৰ মানৱতাবাদী, জ্ঞানমূলক আৰু আচৰণগত কাৰণ আৰু প্ৰভাৱৰ ওপৰত অধিক গুৰুত্ব আৰোপ কৰে। জৈৱিক পেৰাডাইমত এনে তত্ত্বসমূহ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে যিয়ে ভৌতিক কাৰকসমূহৰ ওপৰত অধিক গুৰুত্ব আৰোপ কৰে, যেনে জিনীয় বিজ্ঞান আৰু স্নায়ু ৰসায়ন বিজ্ঞান। অতিপ্ৰাকৃতিক ব্যাখ্যা প্ৰথম অতিপ্ৰাকৃতিক পৰম্পৰাত যাক আসুৰিক পদ্ধতি বুলিও কোৱা হয়, অস্বাভাৱিক আচৰণৰ কাৰণ মানৱ শৰীৰৰ বাহিৰৰ এজেণ্টৰ বাবেই কৰা হয়। এই আৰ্হি অনুসৰি অস্বাভাৱিক আচৰণ দানৱ, এলিয়েন বা আত্মা বা চন্দ্ৰ, গ্ৰহ আৰু তৰাৰ প্ৰভাৱৰ ফলত হয়। শিলাযুগৰ সময়ত মানসিক ৰোগ থকাসকলৰ ওপৰত ট্ৰেপেনিং কৰা হৈছিল, যাতে আক্ষৰিক অৰ্থত ভুক্তভোগীৰ মূৰৰ পৰা দুষ্ট আত্মাবোৰ কাটি পেলাব পাৰি। ইয়াৰ বিপৰীতে প্ৰাচীন চীনা, প্ৰাচীন মিচৰীয়া আৰু হিব্ৰুসকলে এইবোৰ দুষ্ট ভূত বা আত্মা বুলি বিশ্বাস কৰিছিল আৰু ভূত-প্ৰেত নিৰ্বাসনৰ পোষকতা কৰিছিল।গ্ৰীক আৰু ৰোমানসকলৰ সময়লৈকে মানসিক ৰোগ চাৰিটা হাস্যৰসৰ ভাৰসাম্যহীনতাৰ ফলত হোৱা বুলি ভবা হৈছিল, যাৰ ফলত মগজুৰ পৰা তৰল পদাৰ্থ নিষ্কাশন হয়। মধ্যযুগীয় কালত বহু ইউৰোপীয় লোকে ডাইনী, দানৱ আৰু আত্মাৰ শক্তিৰ ফলত অস্বাভাৱিক আচৰণৰ সৃষ্টি হয় বুলি বিশ্বাস কৰিছিল। মানসিক বিকাৰগ্ৰস্ত লোকসকলৰ মাজত ধৰ্মীয় ৰীতি-নীতিৰ জৰিয়তে ভূত-প্ৰেত উৎখাত কৰিবলগীয়া হোৱা দুষ্ট আত্মা থাকে বুলি ভবা হৈছিল। যদি ভূত-প্ৰেত নিৰ্বাসন বিফল হয়, তেন্তে কিছুমান কৰ্তৃপক্ষই শৰীৰটোক ডাইনী, দানৱ আৰু আত্মাৰ বাবে বাস কৰিব নোৱাৰা কৰি তুলিবলৈ কাৰাগাৰত বন্দী কৰি ৰখা, মাৰপিট কৰা আদি পদক্ষেপৰ পোষকতা কৰিছিল। এই অস্বাভাৱিক আচৰণৰ বাবে ডাইনী, দানৱ আৰু আত্মা দায়ী বুলি বিশ্বাস ১৫ শতিকালৈকে চলি থাকিল। জৈৱিক ব্যাখ্যা পাশ্চাত্য চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ পিতৃ বুলি গণ্য কৰা গ্ৰীক চিকিৎসক হিপ’ক্ৰেটিছে জৈৱিক পৰম্পৰাত মুখ্য ভূমিকা পালন কৰিছিল। হিপ’ক্ৰেটিছ আৰু তেওঁৰ সহযোগীসকলে খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৪৫০ৰ পৰা ৩৫০ চনৰ ভিতৰত হিপ’ক্ৰেটিক কৰ্পাছ ৰচনা কৰিছিল, য’ত তেওঁলোকে মত প্ৰকাশ কৰিছিল যে অস্বাভাৱিক আচৰণক আন যিকোনো ৰোগৰ দৰেই চিকিৎসা কৰিব পাৰি। হিপ’ক্ৰেটিছে মগজুক চেতনা, আৱেগ, বুদ্ধিমত্তা আৰু প্ৰজ্ঞাৰ আসন হিচাপে লয় আৰু বিশ্বাস কৰিছিল যে এই কাৰ্য্যসমূহৰ সৈতে জড়িত বিকাৰসমূহ যুক্তিসংগতভাৱে মগজুত অৱস্থিত হ’ব। হিপ’ক্ৰেটিছ আৰু তেওঁৰ সহযোগীসকলৰ এই ধাৰণাবোৰ পিছলৈ ৰোমান চিকিৎসক গেলেনে গ্ৰহণ কৰিছিল। গেলেনে এই ধাৰণাসমূহক সম্প্ৰসাৰণ কৰি জৈৱিক পৰম্পৰাৰ ভিতৰত এক শক্তিশালী আৰু প্ৰভাৱশালী চিন্তাধাৰা গঢ়ি তুলিছিল যি ১৮ শতিকালৈকে ভালদৰে বিস্তৃত হৈছিল। চিকিৎসা: কেন্দ্ৰ চেৰীয়ে কৈছে: "অস্বাভাৱিক মনোবিজ্ঞানৰ চিকিৎসা পদ্ধতিয়ে মানসিক ৰোগৰ জৈৱিক কাৰণসমূহৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে। এই দৃষ্টিভংগীয়ে বিকাৰৰ অন্তৰ্নিহিত কাৰণ বুজিবলৈ গুৰুত্ব দিয়ে, য'ত জিনীয় উত্তৰাধিকাৰ, আনুষংগিক শাৰীৰিক বিকাৰ, সংক্ৰমণ, আৰু ৰাসায়নিক ভাৰসাম্যহীনতা আদি অন্তৰ্ভুক্ত হ'ব পাৰে। চিকিৎসা পদ্ধতি প্ৰায়ে ঔষধবিজ্ঞানসন্মত প্ৰকৃতিৰ যদিও ঔষধ প্ৰায়ে মনোচিকিৎসাৰ লগত ব্যৱহাৰ কৰা হয়।" মনোবিজ্ঞানসন্মত ব্যাখ্যা চিগমাণ্ড ফ্ৰয়েডৰ গাঁথনিগত আৰ্হি অনুসৰি আৰু তিনিটা তাত্ত্বিক নিৰ্মাণ যিয়ে এজন ব্যক্তিয়ে বাহ্যিক জগতৰ সৈতে ক্ৰিয়া-প্ৰতিক্ৰিয়া কৰাৰ লগতে আভ্যন্তৰীণ শক্তিৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনোৱাৰ ধৰণটো সংজ্ঞায়িত কৰে। য়ে এজন ব্যক্তিৰ প্ৰবৃত্তিগত ড্ৰাইভসমূহক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে যিবোৰ অচেতন হৈ থাকে। ছুপাৰ-ইগোৱে এজন ব্যক্তিৰ বিবেক আৰু তেওঁলোকৰ সমাজৰ নীতি-নিয়ম আৰু নৈতিকতাৰ আভ্যন্তৰীণকৰণক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। শেষত, ইগোৱে ছুপাৰ-ইগোৰ নিষেধাজ্ঞাৰ সৈতে আইডিৰ ড্ৰাইভসমূহক বাস্তৱিকভাৱে একত্ৰিত কৰাৰ কাম কৰে। ছুপাৰইগোত বিকাশৰ অভাৱ বা ব্যক্তিৰ ভিতৰত অসংলগ্নভাৱে বিকশিত হোৱা ছুপাৰইগোৰ ফলত সমাজৰ নীতি-নিয়ম আৰু বিশ্বাসৰ বিপৰীতে অযুক্তিকৰ আৰু অস্বাভাৱিক চিন্তা আৰু কাৰ্য্যৰ সৃষ্টি হ’ব। তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ

73465

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A7%87.%20%E0%A6%A1%E0%A6%BF.%20%E0%A6%AF%E0%A6%BE%E0%A6%A6%E0%A7%B1

কে. ডি. যাদৱ

খাচাবা দাদাচাহেব যাদৱ (চমুকৈ কে. ডি. যাদৱ; ১৫ জানুৱাৰী ১৯২৬ ১৪ আগষ্ট ১৯৮৪) আছিল এগৰাকী ভাৰতীয় খেলুৱৈ। তেওঁ এজন মল্লযোদ্ধা হিচাপে সৰ্বাধিক পৰিচিত যিয়ে ১৯৫২ চনত হেলচিঙ্কীত অনুষ্ঠিত গ্ৰীষ্মকালীন অলিম্পিকত ব্ৰঞ্জৰ পদক জয় কৰিছিল। তেওঁ স্বাধীন ভাৰতৰ প্ৰথম খেলুৱৈ আছিল যিয়ে অলিম্পিকত ব্যক্তিগত ক্ৰীড়াত পদক লাভ কৰিছিল। ঔপনিবেশিক ভাৰতৰ অধীনত ১৯০০ চনত এথলেটিকছত দুটা ৰূপৰ পদক অৰ্জন কৰা নৰ্মান প্ৰিচাৰ্ডৰ পাছত, কে. ডি. যাদৱ আছিল স্বাধীন ভাৰতৰ প্ৰথম ব্যক্তিগত ক্ৰীড়াৰ খেলুৱৈ যিয়ে অলিম্পিকত পদক জয় কৰিছিল। যাদৱৰ আগৰ বছৰবোৰত ভাৰতে কেৱল দলীয় ক্ৰীড়া ফিল্ড হকীতহে পদক লাভ কৰিছিল। তেওঁ একমাত্ৰ ভাৰতীয় অলিম্পিক পদক বিজয়ী যিয়ে কেতিয়াও পদ্ম বঁটা লাভ কৰা নাছিল। যাদৱ অত্যন্ত দ্ৰুতবেগী আছিল, যাৰ ফলত তেওঁ তেওঁৰ সমসাময়িক আন মল্লযোদ্ধাসকলৰ পৃথক হৈ পৰিছিল। ইংৰাজ প্ৰশিক্ষক ৰিছ গাৰ্ডেনাৰে তেওঁৰ এই বিশেষত্বটো দেখিছিল আৰু ১৯৪৮ চনৰ অলিম্পিক খেলৰ আগতে তেওঁক প্ৰশিক্ষণ দিছিল। শৈশৱ মহাৰাষ্ট্ৰ ৰাজ্যৰ চাটাৰা জিলাৰ কাৰাদ টালুকৰ গোলেশ্বৰ নামৰ এখন গাঁৱত জন্মগ্ৰহণ কৰা কে. ডি. যাদৱ এজন প্ৰখ্যাত মল্লযোদ্ধা দাদাচাহেব যাদৱৰ পাঁচজন পুত্ৰৰ ভিতৰত কনিষ্ঠতম আছিল। তেওঁ ১৯৪০-১৯৪৭ চনৰ ভিতৰত চাটাৰা জিলাৰ কাৰাড তালুকাৰ তিলক উচ্চ বিদ্যালয়ত স্কুলীয়া শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিছিল। তেওঁ এনে এক ঘৰত ডাঙৰ-দীঘল হৈছিল য'ত মল্লযোদ্ধক অতি গুৰুত্ব দিয়া হৈছিল। তেওঁ ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত অংশগ্ৰহণ কৰি বিপ্লৱীসকলক আশ্ৰয় আৰু লুকাই থকা ঠাই প্ৰদান কৰে, ব্ৰিটিছসকলৰ বিৰুদ্ধে পত্ৰ প্ৰচাৰ কৰাটো আন্দোলনত তেওঁৰ কিছু অৱদান আছিল। ১৯৪৭ চনৰ ১৫ আগষ্টত স্বাধীনতা দিৱসৰ দিনা অলিম্পিকত ভাৰতৰ জাতীয় পতাকা উত্তোলন কৰাৰ সংকল্প লৈছিল। মল্লযোদ্ধৰ কেৰিয়াৰ কে. ডি. যাদৱৰ দেউতাক দাদাচাহেব এজন মল্লযোদ্ধ প্ৰশিক্ষক আছিল আৰু তেওঁ পাঁচ বছৰ বয়সতে যাদৱক মল্লযুদ্ধ খেলিবলৈ দিছিল। মহাবিদ্যালয়ত তেওঁৰ মল্লযোদ্ধৰ পৰামৰ্শদাতা আছিল বাবুৰাও বালাৱডে আৰু বেলাপুৰী গুৰুজী। ১৯৪৮ গ্ৰীষ্মকালীন অলিম্পিক যাদৱৰ ডাঙৰ প্ৰতিযোগিতাৰ প্ৰথম অনুভৱ আছিল ১৯৪৮ চনৰ লণ্ডন অলিম্পিক; তেওঁৰ এই যাত্ৰাটোৰ পুঁজি যোগান ধৰিছিল কোলহাপুৰৰ মহাৰাজৰ দ্বাৰা। লণ্ডনত থকা সময়ছোৱাত তেওঁক আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ প্ৰাক্তন লাইটৱেইট বিশ্ব চেম্পিয়ন ৰিছ গাৰ্ডেনাৰে প্ৰশিক্ষণ দিছিল। যদিও মেটত কৰা মল্লযুদ্ধৰ সৈতে যাদৱ অপৰিচিত আছিল, তথাপিও এই প্ৰশিক্ষণৰ সহায়তে যাদৱে ফ্লাইৱেইট শাখাত ষষ্ঠ স্থান লাভ কৰাবলৈ সক্ষম হৈছিল। তেওঁ বাউটৰ প্ৰথম কেইমিনিটমানতে অষ্ট্ৰেলিয়াৰ মল্লযোদ্ধা বাৰ্ট হেৰিছক পৰাস্ত কৰি দৰ্শকসকলক হতবাক কৰিছিল। তেওঁ আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ বিলি জেৰ্নিগানক পৰাস্ত কৰে, কিন্তু ইৰানৰ মনচুৰ ৰায়চিৰ হাতত পৰাজিত হৈ খেলৰ পৰা বাহিৰ হয়। ফলাফল প্ৰতিদ্বন্দ্বী নম্বৰ তাৰিখ ইভেণ্ট স্থান টোকা |জয় বাৰ্ট হেৰিছ :88%"|৩–০ :88%"|২৯ জুলাই ১৯৪৮ :88%"|১৯৪৮ গ্ৰীষ্মকালীন অলিম্পিক পুৰুষৰ ফ্লাইৱেইট, ফ্ৰীষ্টাইল :88%; লণ্ডন :88%; "|ৰেংক |জয় বিলি জেৰ্নিগান :88%"|৩–০ :88%"|৩০ জুলাই ১৯৪৮ :88%"|১৯৪৮ গ্ৰীষ্মকালীন অলিম্পিক পুৰুষৰ ফ্লাইৱেইট, ফ্ৰীষ্টাইল :88%; লণ্ডন :88%; "|ৰেংক ৩ |পৰাজয় মনচুৰ ৰায়চি :88%"|টেকনিকেল ফল; ৫:৩১ :88%"|৩০ জুলাই ১৯৪৮ :88%"|১৯৪৮ গ্ৰীষ্মকালীন অলিম্পিক পুৰুষৰ ফ্লাইৱেইট, ফ্ৰীষ্টাইল :88%; লণ্ডন :88%; "|ৰেংক ৬ (বাহিৰ) লণ্ডন অলিম্পিকৰ পৰৱৰ্তী চাৰি বছৰত যাদৱে হেলচিঙ্কী অলিম্পিকৰ বাবে আৰু অধিক কঠিন প্ৰশিক্ষণ লৈছিল য'ত তেওঁ ওজন বৃদ্ধি কৰিছিল আৰু ১২৫ পাউণ্ড বেণ্টামৱেইট শ্ৰেণীত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল য'ত ২৪খন দেশৰ মল্লযোদ্ধাই অংশগ্ৰহণ কৰিছিল। ১৯৫২ গ্ৰীষ্মকালীন অলিম্পিক ১৯৫২ গ্ৰীষ্মকালীন হেলচিঙ্কী অলিম্পিকৰ মাৰাথন বাউটৰ পাছত, তেওঁক ছ'ভিয়েট সংঘৰ ৰছিদ মাম্মাদবেয়ভৰ সৈতে যুঁজিবলৈ কোৱা হৈছিল। নিয়ম অনুসৰি বাউটৰ মাজত কমেও ৩০ মিনিটৰ জিৰণি দিয়াৰ প্ৰয়োজন আছিল যদিও কিন্তু তাত কোনো ভাৰতীয় বিষয়া উপস্থিত নথকাৰ বাবে এই বিষয়টো উত্থাপন কৰা নহ'ল। ভাগৰুৱা যাদৱে প্ৰদৰ্শন কৰাত ব্যৰ্থ হয় আৰু ফলত মাম্মাদবেয়ভে সহজে ফাইনেলত উপনীত হোৱাৰ সুযোগ লাভ কৰে। কানাডা, মেক্সিকো আৰু জাৰ্মানীৰ মল্লযোদ্ধাসকলক পৰাস্ত কৰি ১৯৫২ চনৰ ২৩ জুলাইত ব্ৰঞ্জৰ পদক লাভ কৰে আৰু ইয়াৰ দ্বাৰাই যাদৱে স্বাধীন ভাৰতৰ প্ৰথম ব্যক্তিগত ক্ৰীড়াত পদক বিজয়ী হৈ পৰে। যাদৱৰ সহকৰ্মী কৃষ্ণৰাও মাংগেভ আন এজন মল্লযোদ্ধাও একেটা অলিম্পিকত আন এটা শ্ৰেণীত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল কিন্তু মাত্ৰ এটা পইণ্টৰ ব্যৱধানত ব্ৰঞ্জৰ পদক লাভ কৰিব অক্ষম হয়। ফলাফল প্ৰতিদ্বন্দ্বী নম্বৰ তাৰিখ ইভেণ্ট স্থান টোকা |জয় এড্ৰিয়েন পলিকুইন :88%"|টেকনিকেল ফল; ১৪:২৫ :88%"|২০ জুলাই ১৯৫২ :88%"|১৯৫২ গ্ৰীষ্মকালীন অলিম্পিক পুৰুষৰ বেণ্টামৱেইট, ফ্ৰীষ্টাইল :88%; হেলচিঙ্কী :88%; "|ৰেংক |জয় লিওনাৰ্ডো বাচুৰ্টো :88%"|টেকনিকেল ফল; ৫:২০ :88%"|২০ জুলাই ১৯৫২ :88%"|১৯৫২ গ্ৰীষ্মকালীন অলিম্পিক পুৰুষৰ বেণ্টামৱেইট, ফ্ৰীষ্টাইল :88%; হেলচিঙ্কী :88%; "|ৰেংক |জয় ফাৰ্ডিনাণ্ড শ্মিটজ :88%"|২-১ :88%"|২০ জুলাই ১৯৫২ :88%"|১৯৫২ গ্ৰীষ্মকালীন অলিম্পিক পুৰুষৰ বেণ্টামৱেইট, ফ্ৰীষ্টাইল :88%; হেলচিঙ্কী :88%; "|ৰেংক |পৰাজয় ৰছিদ মাম্মাদবেয়ভ :88%"|৩-০ :88%"|২০ জুলাই ১৯৫২ :88%"|১৯৫২ গ্ৰীষ্মকালীন অলিম্পিক পুৰুষৰ বেণ্টামৱেইট, ফ্ৰীষ্টাইল :88%; হেলচিঙ্কী :88%; "|ৰেংক |পৰাজয় শোহাচি ইশিই :88%"|৩-০ :88%"|২০ জুলাই ১৯৫২ :88%"|১৯৫২ গ্ৰীষ্মকালীন অলিম্পিক পুৰুষৰ বেণ্টামৱেইট, ফ্ৰীষ্টাইল :88%; হেলচিঙ্কী :88%; "|ৰেংক ৩ যদিও ভাৰতৰ হকী দলে হেলচিঙ্কী অলিম্পিকত স্বৰ্ণ পফক লাভ কৰিছিল, যাদৱ আছিল অলিম্পিকৰ পিছত ঘৰলৈ উভতি অহা ভাৰতৰ দলটোৰ প্ৰাথমিক আকৰ্ষণ। তেওঁক আদৰণি জনোৱাৰ বাবে কাৰাড ৰেল ষ্টেচনত ভিৰ জমা হৈছিল, ১৫১খন গৰুগাড়ী আৰু ঢোলৰ এটা শোভাযাত্ৰাত যাদৱক লৈ প্ৰায় ১০ কিলোমিটাৰ জুৰি গোলেশ্বৰ গাঁৱৰ মাজেৰে পাৰ হৈ গৈছিল। পৰৱৰ্তী জীৱন আৰু মৃত্যু ১৯৫৫ চনত তেওঁ আৰক্ষী বাহিনীত উপ-পৰিদৰ্শক হিচাপে যোগদান কৰে য'ত তেওঁ আৰক্ষী বিভাগৰ ভিতৰত অনুষ্ঠিত কেইবাটাও প্ৰতিযোগিতাত বিজয়ী হয় আৰু ক্ৰীড়া প্ৰশিক্ষক হিচাপে ৰাষ্ট্ৰীয় দায়িত্বও পালন কৰে। ২৭ বছৰ আৰক্ষী বিভাগত সেৱা আগবঢ়োৱা আৰু এজন সহকাৰী আৰক্ষী আয়ুক্ত হিচাপে অৱসৰ লোৱা স্বত্বেও, যাদৱে তেওঁৰ জীৱনৰ পাছৰ সময়ত পেঞ্চনৰ বাবে যুঁজ দিব লগা হৈছিল। বহু বছৰ ধৰি তেওঁ ক্ৰীড়া ফেডাৰেচনৰ দ্বাৰা অৱহেলিত আছিল আৰু তেওঁৰ জীৱনৰ অন্তিম পৰ্যায় দৰিদ্ৰতাত কটাব লগা হৈছিল। ১৯৮৪ চনত এক পথ দুৰ্ঘটনাত তেওঁৰ মৃত্যু হয়। তেওঁ মৃত্যু পাছত তেওঁৰ পত্নীয়ে সহায় পাবলৈ সংগ্ৰাম কৰিব লগা হৈছিল। বঁটা আৰু সন্মান ১৯৮২ চনত দিল্লীত অনুষ্ঠিত এছিয়ান গেমছত টৰ্চ ৰাণত তেওঁক সন্মানিত কৰা হৈছিল মহাৰাষ্ট্ৰ চৰকাৰে ১৯৯২-১৯৯৩ চনত মৰণোত্তৰভাৱে ছত্ৰপতি বঁটা প্ৰদান কৰে। তেওঁক ২০০১ চনত মৰণোত্তৰভাৱে অৰ্জুন বঁটাৰে সন্মানিত কৰা হয়। ২০১০ চনৰ দিল্লী কমনৱেলথ গেমছৰ বাবে নতুনকৈ নিৰ্মিত মল্লযোদ্ধ স্থানটো তেওঁৰ কৃতিত্বক সন্মান জনোৱাৰ বাবে তেওঁৰ নামেৰে নামাকৰণ কৰা হৈছিল। তথ্য সংগ্ৰহ ভাৰতৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি ভাৰতৰ মল্লযোদ্ধা অলিম্পিকত পদক বিজয়ী ভাৰতীয় ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামী অৰ্জুন বঁটা

8078

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%AE%E0%A7%B0%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A6%A5%20%E0%A6%AE%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A6%BF%E0%A7%B0

অমৰনাথ মন্দিৰ

অমৰনাথ মন্দিৰ হিন্দু ধৰ্মাৱলম্বী সকলৰ এখন প্ৰধান তীৰ্থস্থান। হিন্দুসকলৰ চাৰিধামৰ ভিতৰত এইখনৰ গুৰুত্ব অসীম। জন্মু-কাশ্মীৰৰ সীমান্তৰ ওচৰত, শ্ৰীনগৰৰ পৰা প্ৰায় ১৪১ কিলোমিটাৰ দূৰৈত ৩,৮৮৮ মিটাৰ (১২,৭৫৬ ফুট) উচ্চতাত অৱস্থিত, বৰফেৰে আবৃত অমৰনাথ গুহাৰ ভিতৰত সম্পূৰ্ণ প্ৰাকৃতিক ধৰণে প্ৰতি বছৰে সৃষ্টি আৰু নাইকিয়া হোৱা দক্ষিণমুখী শিৱলিংগ প্ৰকৃতিৰ এক আচৰিত সৃষ্টিৰ অন্যতম। জুলাইৰ পৰা আগষ্টলৈকে (শাওণ মাহ) ৪৫ দিনীয়া এই সময়ছোৱাত প্ৰায় চাৰি লাখ ভক্ত অমৰনাথ দৰ্শনৰ বাবে আহে। সন্ত্ৰাসবাদীৰ আক্ৰমণ আৰু ভাবুকিৰ বাবে ১৯৯১ চনৰ পৰা ১৯৯৫ চনলৈকে চৰকাৰে এই যাত্ৰা বন্ধ কৰি দিছিল। কিন্তু সন্ত্ৰাসবাদী বিলাকে ১৯৯৬ চনত এই যাত্ৰাত ভক্তসকলক একো ক্ষতি নকৰে বুলি আশ্বাস দিয়াত তেতিয়াৰে পৰা আগতকৈয়ো অধিকলোক অমৰনাথ দৰ্শনৰ বাবে আহিবলৈ ল’লে। হ’লেও ২০০০ চনত কোনো এক সন্ত্ৰাসবাদী দলৰ আক্ৰমণত প্ৰায় ত্ৰিশজন যাত্ৰী আৰু সহায়কে প্ৰাণহেৰুৱাব লগীয়া হয়। এই যাত্ৰাক লৈ বিতৰ্কৰো অন্ত নাই। ২০০৮ চনত ভাৰত চৰকাৰ আৰু কাশ্মীৰ চৰকাৰে যাত্ৰীসকলৰ সুবিধাৰ বাবে ১০০একৰ বনভূমি ক হস্তান্তৰ কৰিব খুজিছিল যদিও কেইবাটাও সন্ত্ৰাসবাদীদলৰ হেঁচাত কাশ্মীৰ চৰকাৰে পিচহোঁহোকা মাৰিলে। ইতিহাস এই গুহা তীৰ্থৰ এক ৰহস্য আছে। কৈলাসত মহাদেৱৰ পত্নী পাৰ্বতীয়ে অমৰত্ব আৰু সৃষ্টিৰ ৰহস্যৰ বিষয়ে কবলৈ কুটুৰিবলৈ ধৰিলে। শেহত মহাদেৱ পত্নীৰ মনোবাঞ্চা পূৰণ কৰিবলৈ সন্মত হ’ল। কিন্তু সৃষ্টিৰ এই গোপন কথা কবলৈ আন কোনোৱেই শুনিব নোৱৰা এটুকুৰা নিৰ্জন স্থান লাগিব। সেইসূত্ৰে তেওঁ অমৰনাথ গুহাটোকে সঠিক স্থান বুলি বাছনি কৰিলে। ইয়াৰ প্ৰস্তুতিৰ বাবে কৈলাসৰ পৰা অমৰনাথ গুহালৈ যোৱাৰ বাটত পেহেলগ্ৰামত (বালিগাওঁ) তেওঁ নন্দীক এৰে, চন্দনবাৰীত নিজ শিৰৰ চন্দ্ৰ, শেষনাগত কণ্ঠৰ নাগ আৰু পঞ্জতৰণীত পঞ্চতত্ত্ব (বায়ু, পানী, আকাশ, অগ্নি আৰু মাটি) ত্যাগ কৰি তেওঁ আগুৱাই যায়। পঞ্চতৰণীতে শিৱৰ জটাৰ জল পাঁচ ভাগ হৈ বৈ আহি এক ধাৰাত মিলিত হৈ নদীৰূপে বৈ গৈছে। পুত্ৰ গণেশকো মহাগুনা পৰ্বততে এৰিলে। ধৰ্মীয় বিশ্বাসমতে পাৰ্থিৱ জগতখন ত্যাগ কৰাৰ প্ৰতীকৰূপে মহাদেৱে ইয়াৰ পাছতে তাণ্ডব নৃত্য কৰিছিল। সেই প্ৰকাণ্ড গুহাত প্ৰৱেশ কৰি শিৱই হৰিণাৰ চালৰ ওপৰতে সমাধিত বহি ধ্যানত মগ্ন হ’ল। অমৰ কথা আৰু সৃষ্টিতত্ত্বৰ গোপন কথা আন কোনোৱেই শুনিব নোৱৰাতো নিশ্চিত কৰিবলৈ তাতে তেওঁ ৰুদ্ৰনামৰ কালগ্নি সৃষ্টি কৰি গুহাৰ ভিতৰত আৰু ওচৰে পাজৰে থকা সকলো জীৱকে পুৰি নাশিবলৈ আদেশ দিলে। শিৱই চকু বন্ধ কৰি পাৰ্বতীক সৃষ্টিৰ ৰহস্যৰ বিষয়ে কবলৈ ধৰিলে। কিন্তু দৈৱক্ৰমে শিৱ-পাৰ্বতীৰ আসনখনৰ তলত এটা পাৰ চৰাইৰ কণী অক্ষত অৱস্থাত থাকি গ’ল। ৰুদ্ৰই কণীটো নিৰ্জীৱ পদাৰ্থ বুলি নূপুৰিলে আৰু শিৱ-পাৰ্বতীৰ আসনখনেও কণীটোক নিৰাপত্তা দিলে। সেই কণীৰ পৰা জন্মহোৱা পাৰ চৰাই এহাল অমৰকথা শুনি অমৰ হ’ল। সেই গুহাৰ ভিতৰে মহাদেৱ স্বয়ম্ভু তুষাৰ লিংগ ৰূপে বিৰাজমান। লোকবিশ্বাস এই লিংগ প্ৰায় ৫০০০ বছৰৰ পৰা আছে বুলি বিশ্বাস কৰা হয় যদিও যোৱা ১৫০ বছৰ মানৰ পৰাহে তালৈ সঘনাই মানুহ যাবলৈ ধৰিছে। আদিগুৰু শঙ্কৰাচাৰ্যই এই তীৰ্থ দৰ্শন কৰিছিল বুলি জনা যায়। তেখেতেই চাৰি যাত্ৰা প্ৰবৰ্তন কৰিছিল। স্বামী বিবেকানন্দই ১৮৯৮ চনৰ জুলাই মাহত এই তীৰ্থ দৰ্শনৰ বাবে আহিছিল। আক্ৰাম বক্ত (বুটা? )মালিক নামৰ এজন ভেৰা ৰখীয়াই তেওঁৰ হেৰোৱা ভেৰা বিচাৰি আহি এই গুহা তীৰ্থ আবিষ্কাৰ কৰে। তেতিয়াৰ পৰাই এই তীৰ্থ যাত্ৰা আৰম্ভ হয়। ভিন্ন মত এটাৰ মতে কোনোবা সাধু এজনে মালিকক কয়লাৰ টুকুৰাৰে ভৰা মোনা এটা দিছিল। ঘৰলৈ আহি মালিকে দেখে যে মোনাটোত কয়লাৰ পৰিবৰ্তে সোণৰ টুকুৰাৰেহে ভৰি আছে। সেই সাধুজনক কৃতজ্ঞতা জনাবলৈ বুলি ঘূৰি গৈ মালিকে দেখে যে সাধু তাৰ পৰা অন্তৰ্ধান হৈছে, কিন্ত সাধুক লগপোৱা ঠাইতে এটা শিৱলিংগহে আছে। এই আবিষ্কাৰৰ কথা তেওঁ গাওঁবাসীক জানিবলৈ দিলে আৰু তেতিয়াৰে পৰা ই তীৰ্থস্থানলৈ পৰিবৰ্তন হ’ল। আক্ৰাম বক্ত মালিকৰ বংশধৰ সকলে এতিয়াও যাত্ৰীয়ে দিয়া দান বৰঙনিৰ এটা অংশ পায়। তেওঁৰ বংশৰ লোক পেহেলগ্ৰামত থাকে। আন এটা বিশ্বাস মতে আকৌ কাশ্মীৰ আগতে পানীৰ তলত আছিল। ই এটা ডাঙৰ হ্ৰদহে আছিল। কাশ্যপ মুনিয়ে কেইবাখনো নদীৰে সেই পানীখিনি বোৱাই দিলে। সেইসময়তে আকৌ ভৃগুমুণি হিমালয় দৰ্শনৰ বাবে আহিছিল। তেৱেই প্ৰথমে এই গুহা আৰু লিংগৰ দৰ্শন পায়। মানুহে এই কথা জনাৰে পৰা দৰ্শনৰ বাবে তালৈ যাবলৈ ধৰিলে। শিৱ আশুতোষ সকলোৱে তেওঁৰ পূজা কৰিব পাৰে। জাতি ধৰ্মৰ বাধা নাই। সাধাৰণতে আহাৰ মাহৰ পূৰ্ণিমাৰ পৰা শাওণ মাহৰ পূৰ্ণিমাৰ ভিতৰে অমৰনাথ দৰ্শন কৰি ঘূৰি আহিব লাগে। তুষাৰ লিংগৰ হ্ৰাস, বৃদ্ধি হৈ থাকে। শুক্ল পক্ষত লাহে লাহে ডাঙৰ হৈ পূৰ্ণিমাত পূৰ্ণ হয় আৰু কৃষ্ণ পক্ষত লাহে লাহে সৰু হৈ নাইকিয়া হয়। তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ অমৰনাথ যাত্ৰা লিখক বেদী অমৰনাথ যাত্ৰাৰ ৱেবছাইট অমৰনাথ যাত্ৰা ইণ্ডিয়া.কম যাত্ৰাৰ বিষয়ে বহুল জ্ঞান অমৰনাথ যাত্ৰা (পাঞ্চজন্য) পাপনাশী ৰোমাঞ্চকৰ অমৰনাথ যাত্ৰা জম্মু আৰু কাশ্মীৰ ভাৰতৰ ধৰ্মীয় স্থান হিন্দুধৰ্মৰ

72634

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A7%81%E0%A7%B0%E0%A7%87%E0%A6%96%E0%A6%BE%20%E0%A6%9A%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%BF

সুৰেখা চিক্ৰি

সুৰেখা চিক্ৰি ১৯ এপ্ৰিল, ১৯৪৫ ১৬ জুলাই, ২০২১) এগৰাকী ভাৰতীয় অভিনেত্ৰী। তেওঁ মঞ্চ নাটকৰ সমান্তৰালকৈ দূৰদৰ্শনৰ ধাৰাবাহিক আৰু চিনেমাতো অভিনয় কৰিছিল। মঞ্চ জগতৰ কুশল শিল্পী চিক্ৰিয়ে ১৯৭৮ চনত ৰাজনৈতিক চিনেমা ‘কিচ্ছা কা’ৰ জড়িয়তে চিনেমাত পদাৰ্পন কৰে আৰু সহ-শিল্পী ৰূপে ভালেকেইখন হিন্দী আৰু মালয়ালম চলচ্চিত্ৰত অভিনয় কৰে। অভিনয়ৰ বাবে তেওঁ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা, ফিল্মফেয়াৰ বঁটাৰ উপৰিও ১৯৮৯ চনত সংগীত নাটক একাডেমী বঁটাৰে বিভূষিত হৈছে। গোবিন্দ নিহালিনীৰ তমস (১৯৮৮ চন), শ্যাম বেনেগলৰ মাম্মু (১৯৯৫) আৰু অমিত শৰ্মাৰ বধাই হৌ (২০১৮) চলচ্চিত্ৰৰ বাবে সুৰেখাই তিনিবাৰকৈ শ্ৰেষ্ঠ সহশিল্পীৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা লাভ কৰিছিল। তেওঁ দূৰদৰ্শনৰ বালিকা বধু ধাৰাবাহিকৰ দাদিছা (কল্যাণী দেৱী) চৰিত্ৰৰে দৰ্শকৰ মাজত জনপ্ৰিয় হৈ পৰিছিল আৰু বালিকা বধুত কৰা অভিনয়ৰ বাবে ক্ৰমে ২০০৮ আৰু ২০১১ চনত শ্ৰেষ্ঠ অভিনেত্ৰী (ক্ৰিটিক)ৰ ‘ইণ্ডিয়ান টেলি এৱাৰ্ড’ লাভ কৰিছিল। ২০০৮ চনৰপৰা ২০১৬ চনলৈ তেওঁ এই ধাৰাবাহিকৰ অংশ আছিল। ২০১৮ চনত ‘বধাই হৌ’ চলচ্চিত্ৰৰে পুনৰ দৰ্শক আৰু সমালোচকৰ চৰ্চাৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হৈ পৰা সুৰেখাই এইখন চলচ্চিত্ৰত প্ৰদৰ্শন কৰা অভিনয় দক্ষতাৰ বাবে শ্ৰেষ্ঠ সহ-অভিনেত্ৰীৰ ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটাৰ লগতে শ্ৰেষ্ঠ সহশিল্পীৰ ফিল্মফেয়াৰ বঁটা, ‘স্ক্ৰীণ এৱাৰ্ড’ আৰু ‘জী চিনে এৱাৰ্ড’ লাভ কৰিছিল। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন উত্তৰ প্ৰদেশত জন্ম গ্ৰহণ কৰা চিক্ৰিয়ে অলমোৰা আৰু নেইনিতালত শৈশৱাৱস্থা পাৰ কৰিছিল। আলিগড়ৰ আলিগড় মুছলিম বিশ্ববিদ্যালয়ত তেওঁ পঢ়া-শুনা কৰিছিল। ৰাষ্ট্ৰীয় নাট্য বিদ্যালয়ৰ (এন এচ ডি) পৰা সুৰেখাই ১৯৭১ চনত স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰিছিল আৰু মুম্বাইলৈ অহাৰ আগতে, প্ৰায় এক দশকতকৈও অধিক কাল ‘এন এচ ডি ৰেপাৰটৰি কোম্পেনী’ত কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। ব্যক্তিগত জীৱন সুৰেখাৰ দেউতাকে বিমান বাহিনীত চাকৰি কৰিছিল আৰু মাক আছিল এগৰাকী শিক্ষক। হেমন্ত ৰেগেৰ সৈতে তেওঁৰ বিয়া হৈছিল আৰু তেওঁলোকৰ এটি পুত্ৰ সন্তান আছে। তেওঁৰ প্ৰথম বিবাহৰ সন্তান ৰাহুল চিক্ৰি এজন শিল্পী আৰু তেওঁ মুম্বাইত থাকে। ২০০৯ চনত হৃদযন্ত্ৰৰ ক্ৰিয়া বিকল হৈ হেমন্ত ৰেগেৰ মৃত্যু হৈছিল। কৃতি অভিনেতা নাছিৰুদ্দিন শ্বাহ তেওঁৰ প্ৰথম বিবাহৰ ফালৰপৰা সম্বন্ধত সুৰেখাৰ বৰজনাক। নাছিৰৰ প্ৰথমা পত্নী মনৰা চিক্ৰি সুৰেখাৰ সতীয়া বায়েক, যি পাৰবীন মুৰাদ নামে জনাজাত। নাছিৰ আৰু পাৰবীনৰ সন্তান হীবা শ্বাহে সুৰেখাৰ সৈতে বালিকা বধু ধাৰাবাহিকত ‘দাদিছা’(যুৱাৱস্থা) চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছিল। ২০২১ চনৰ ১৬ জুলাই তাৰিখে মুম্বাইত হৃদ ক্ৰিয়া বন্ধ হৈ সুৰেখা চিক্ৰিৰ মৃত্যু ঘটে। চলচ্চিত্ৰপুঞ্জী চলচ্চিত্ৰ কিচ্ছা কা (১৯৭৮) মীৰা আনন্দী অনন্ত (১৯৮৬) তমস (১৯৮৬) চলিম লঙ্গড়ে পে মত ৰৌ (১৯৮৯) আমিনা পৰিণতি (১৯৮৯) গণেশৰ পত্নী নজৰ (১৯৯০) বুআ কেৰামতী কোট (১৯৯৩) বুঢ়ী মানুহ লিটল বুদ্ধা (১৯৯৩) সোণালী মাম্মু (১৯৯৪) ফয়্যাজী নছীম (১৯৯৫) চৰ্দাৰী বেগম (১৯৯৬) ইদবাল বাঈ জন্মদিনম (১৯৯৮, মালয়ালম চলচ্চিত্ৰ) আম্মা চৰফৰৌচ (১৯৯৯) চুলতানৰ মাক দিল্লেগী (১৯৯৯) কিৰণ কটন মেৰী (১৯৯৯) হৰি-ভৰী (২০০০) হসিনা জুবেইদা (২০০১) ফায়্যাজী দেহম (২০০১) ওমৰ মাক কালী চলৱাৰ (২০০২) আনৱাৰি মিষ্টাৰ এণ্ড মিচেছ আয়াৰ (২০০৩) নাজমা খান ৰঘু ৰোমিঅ''' (২০০৩) মাক ৰেইনকোট (২০০৪) মনোজৰ মাক তুমচা নেহী দেখা (২০০৪) দক্ষৰ আইতাক জৌ বলে চৌ নিহাল (২০০৫) নিহালৰ মাক মিচেছ বলৱন্ত সিং হমকৌ দীৱানা কৰ গয়ে (২০০৬) দেৱ (২০০৯) বাছৰ যাত্ৰী স্নিফ (২০১৭) বেবে বধাই হৌ (২০১৮) দুৰ্গা দেৱী কৌশিক শীৰ কুৰমা (২০২০) ঘ'ষ্ট ষ্টৰীজ (২০২০) দূৰদৰ্শন‘এক থা ৰাজা এক থী ৰাণী’ -ৰাণাজীৰ আইতাকৰ চৰিত্ৰত (২০১৫-২০১৭)‘পৰদেশ ম্যে হ্যে মেৰা দিল’ -ইন্দুমতী লালা মেহৰাৰ চৰিত্ৰত (২০১৬-২০১৭)‘বালিকা বধু’ -কল্যাণী দেৱী (দাদিছা) চৰিত্ৰত (২০০৮-২০১৬)‘মা এক্সচেঞ্জ’‘মহা কুম্ভ: এক ৰহস্য, এক কাহানী’ -ৰুদ্ৰৰ আইতাকৰ চৰিত্ৰত (২০১৪-২০১৫)‘সাত ফেৰে- চলৌনী কা চফৰ’ -ভাবৌৰ চৰিত্ৰত (২০০৬-২০০৯)‘বনেগী অপনী বাত’‘কেশৰ’ -সৰোজৰ চৰিত্ৰত‘কেহনা হ্যে কুছ মুঝকৌ’‘চেহেৰ’‘সময়’‘চি আই ডি’ -মৈথেলীৰ চৰিত্ৰত (১টা খণ্ড, ’‘জাষ্ট মোহব্বত’ -মিচেছ পণ্ডিতৰ চৰিত্ৰত (১৯৯৬-২০০০)‘কভী কভী’ -লক্ষ্মী পাঠকৰ চৰিত্ৰত (১৯০৭)‘চাঞ্জা চুলা’'' (১৯৯০) তথ্যসূত্ৰ মৃত ব্যক্তি ভাৰতীয় অভিনেত্ৰী শ্ৰেষ্ঠ সহযোগী অভিনেত্ৰীৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা বিজয়ী ফিল্মফেয়াৰ বঁটা বিজয়ী সংগীত নাটক একাডেমী বঁটা

4338

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%96%E0%A7%8B%E0%A6%B2

খোল

খোল বাদ্যযন্ত্ৰক মৃদঙ্গৰে এক আধুনিক ৰূপ বুলি কব পাৰি। আজি প্ৰায় পাঁচশ বছৰৰ পৰা ভাৰতৰ বিভিন্ন ঠাইত বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ প্ৰচাৰৰ লগে লগে নাম কীৰ্তনৰ বাবে খোল বাদ্যৰ প্ৰচলন হ'ল। বিশেষকৈ, পূৱভাৰতৰ অসম, বঙ্গ, মণিপুৰ (মণিপুৰত খোলৰ নাম দুঙ্গ) আৰু উৰিষ্যাত এই বাদ্যৰ প্ৰচলন অতি বেচি। বঙ্গত এই বাদ্যক ধৰ্মীয় বাদ্য ৰূপে সন্মান কৰি ইয়াক শ্ৰীখোল বোলে। অসমত মৃদঙ্গ বাদ্য বহু কালৰ আগৰ পৰাই প্ৰচলন আছিল যদিও মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱৰ আবিৰ্ভাব হোৱাত ধৰ্ম প্ৰচাৰ কৰাৰ লগতে অসমত নিজে খোল বাদ্য তৈয়াৰ কৰি ইয়াৰ তাল,বোল আদি ৰচনা কৰি প্ৰচলন কৰে। বৰগীত আৰু সত্ৰীয়া নৃত্যৰ বাবে খোল হৈছে এক অপৰিহাৰ্য্য তাল বাদ্য। অসমৰ খোল বাদন বিশ্বত চিনাকি দিয়াৰ ক্ষেত্ৰত ৰাষ্ট্ৰীয় পুৰস্কাৰ কৰোঁতা স্বৰ্গীয় মণিৰাম দত্ত বায়ন মুক্তিয়াৰ আৰু ৰাষ্ট্ৰীয় পুৰস্কাৰ প্ৰাপ্ত শ্ৰীৰসেশ্বৰ শইকীয়া বায়নৰ নাম বিশেষভাৱে উল্লেখযোগ্য। খোলৰ ব্যৱহাৰ অসমীয়া সংস্কৃতিৰ ভাওনা-সবাহ গায়ন-বায়ন, প্ৰসংগ-কীৰ্তন, বৰগীত, দেহবিচাৰ গীত, থিয়নাম, ব’ৰাগি গীত আদিত সকলোতে খোলৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। সাম্প্ৰতিক কালত, অসমৰ জনজীৱনত খোলে এবিধ অতি জনপ্ৰিয় আৰু বহুল প্ৰসাৰিত লোকবাদ্য হিচাপে স্থান লাভ কৰিছে। খোলৰ নিৰ্মাণ পদ্ধতি আকৃতিৰ ফালৰ পৰা খোলক এটা শিলিখাগুটিৰ সৈতে ৰিজাব পাৰি। চৰিত পুথিৰ মতে শংকৰদেৱৰ সময়ত কুমাৰ মাটিৰে নিৰ্মিত খোলাৰে খোল প্ৰস্তুত কৰাৰ প্ৰথা আৰম্ভ হৈছিল আৰু ই পৰৱৰ্তী বহু দিনলৈকে প্ৰচলিত আছিল কিন্তু মাটিৰে নিৰ্মিত খোল সহজে ভাগি যোৱা বাবে পিছলৈ খোল নিৰ্মাণ কৰিবলৈ কাঠ ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ লোৱা হয়। তথাপি বিজ্ঞসকলৰ মতে মাটিৰে আৰু কাঠেৰে তৈয়াৰী খোলৰ স্বৰৰ মাজত পাৰ্থক্য আছে। মাটিৰে তৈয়াৰী খোলৰ স্বৰ শুনিবলৈ তুলনামূলক ভাবে শুৱলা হয়। কাঠৰ খোল তৈয়াৰ কৰিবলৈ সাধাৰণতে পুৰঠ কঁঠাল গছৰ গা অংশ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। খোলৰ আকৃতি অসমীয়া খোলৰ আকৃতি এটা পুৰঠ নিঘূনীয়া শিলিখাৰ লগত মিলে। সাধাৰণতে খোলৰ দৈৰ্ঘ্য ২৫ ইঞ্চিৰ পৰা ৩৫ ইঞ্চিলৈকে হোৱা দেখা যায়। কিন্তু দৈৰ্ঘ্যৰ তাৰতম্য থাকিলেও আকাৰৰ বিভিন্ন অনুপাত বিলাক সঠিক হোৱা বাঞ্ছনীয়। খোল বিভিন্ন আকাৰৰ হয় যদিও সাধাৰণতে বজাওঁতা জনৰ হাতেৰে ১ ১/২ হাত দীঘল হ’লে সুবিধাজনক হয়। এটা পূৰ্ণ আকৃতিৰ খোলৰ দুই মূৰৰ ডাইনা আৰু বাঁয়াৰ পৰিধি ক্ৰমান্বয়ে ১৬ ইঞ্চি আৰু ৩০ ইঞ্চি মান হ’ব লাগে। প্ৰচলিত নিয়ম মতে, খোলৰ বায়াৰ পৰিধিয়েই খোলৰ দৈৰ্ঘ্য বুলি ধৰা হয়। খোলৰ মাজভাগটো শকত আৰু দুয়োফালে ক্ৰমান্বয়ে সৰু হৈ আহে। ডাইনা ফালটো (সোঁফালটো) বাঁয়া বা বেৱা ফাল (বাওঁফালটো)তকৈ সৰু হয়। খোল বাদনৰ লগত জড়িত কেইজনমান উল্লেখযোগ্য ব্যক্তি খোল বাদনক অসমীয়া সংস্কৃতিত এক পৱিত্ৰ কাৰ্য্য বুলি গণ্য কৰা হয়। ইয়াৰ লগত জড়িত কেইজনমান উল্লেখযোগ্য ব্যক্তিৰ নাম হৈছে: ৰাষ্ট্ৰীয় পুৰস্কাৰ লাভ কৰোঁতা স্বৰ্গীয় মণিৰাম দত্ত বায়ন মুক্তিয়াৰ ৰাষ্ট্ৰীয় পুৰস্কাৰ প্ৰাপ্ত শ্ৰীৰসেশ্বৰ শইকীয়া বায়নৰ খোলৰ বিভিন্ন অংগসমূহ শংকৰী সংস্কৃতিৰ এক অনবদ্য উপাদান খোলৰ গঠনক ১১ টা অংশত বিভক্ত কৰিব পাৰি তলত অসমৰ খোলৰ বিভিন্ন অঙ্গৰ নাম দিয়া হৈছে। ইয়াৰ লগতে বন্ধনীৰ মাজত হিন্দুস্থানী নামবোৰো সুমুৱাই দিয়া হৈছে। খোলৰ সোঁফালৰ ভাগক দাইনা (দাযাঁ বা দাইনা) বোলে। বাওঁফালৰ ভাগক বেঁৱা (বাঁয়া) বোলে। দুই মুখৰ ছাল কেইখনৰ নাম তালি (পুড়ি), তালিৰ চাৰিওফালৰ বৃত্তাকাৰ চামৰাৰ মেৰটোক মলুৱা বা বান্ধনি (গজৰা) বোলে। তালি বা পুড়িৰ মাজত থকা গোলাকাৰ কলা পদাৰ্থটোক ঘুণ (চিয়াঁহী) বোলে। ঘুণৰ কাষত তালিৰ যি অংশ ওলাই থাকে সেই অংশকে মাজৰ তালি (লৱ বা মৈদান) বোলে। মাজৰ তালি আৰু মলুৱাৰ মাজত অলপ বহলকৈ বৃত্তাকাৰ ভাবে থকা ছাল খনক কাটনি ছাল (চাঁটি বা কিনাৰ বোলে। মলুৱাৰ কাষে কাষে সৰু সৰু সম দূৰত্বত যিবোৰ ফুটা আছে সেইবোৰক পুলি বোলে। যি চাম্ৰৰাৰ ফিতাৰ দ্বাৰা দুয়োমূৰৰ তালিক টানি ৰখা হয়, তাকে বৰতি (বদ্দি) বোলে। খোলৰ ফোঁপোলা গা-টোক ডিমা (কুড়ি) বোলে। এই ডিমা সাধাৰণতে মাটিৰ আছিল যদিও আজিকালি কাঠেৰেও নিৰ্মাণ কৰা হয়। খোল ডিঙিত ওলোমাই লবৰ বাবে গামোচা বা ৰচি ব্যৱহাৰ হয়। এই গামোচা খোলত বান্ধিবলৈ দাইনা আৰু বেঁয়াৰ ফালে সৰু চাম্ৰাৰ ফিতা থাকে, তাককে টিকনি বা দেৱালী বোলে। অনেক খোলৰ ডিমাত হেঙ্গুল হাইতালেৰে ৰংদি ৰাখে। আৰু বিশেষকৈ মাটিৰ খোলত ৰং দিয়া কিছুমান চাম্ৰাৰ ৰচিৰে বিশেষ এক নিয়মেৰে মেৰিয়াই ৰখা যায়। সেই বিলাককে ৰূপহী আৰু ঘেৰ বোলে। এই কাৰ্য্যই খোলাটো নভঙাকৈ ৰখাত সহায় কৰে লগতে সৌন্দৰ্য্যও বৃদ্ধি কৰে। অসমৰ খোল বাদনৰ অনেক কথা উত্তৰ ভাৰতীয় আৰু দক্ষিণ ভাৰতীয় সংগীতৰ সৈতে সাদৃশ্য আছে। সম্পৰ্কীয় গ্ৰন্থপঞ্জী খোল বাদ্য: শ্ৰীযোগেশ্বৰ বৰদলৈ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ সংঘ খোলৰ অংক শ্ৰীযোগেশ্বৰ বৰদলৈ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ সংঘ অসমৰ বাদ্যযন্ত্ৰ শ্ৰী ধৰ্মেশ্বৰ দুৱৰা- বাণী মন্দিৰ বাদ্য অভিজ্ঞান ড॰ দেৱজিৎ শইকীয়া অসম নাম সমাৰোহ উদযাপন সমিতি; শ্ৰী শ্ৰী আউনিআটী সত্ৰ তথ্য সংগ্ৰহ লগতে চাওক তিন তাল (তবলা) অসমৰ

48791

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%97%E0%A7%8B%E0%A7%B1%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%AA%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A6%BE

গোৱালপাৰা

গোৱালাপাৰা, উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ অসম ৰাজ্যত অৱস্থিত গোৱালপাৰা জিলাৰ সদৰঠাই। এই নগৰখন গুৱাহাটী মহানগৰীৰ পশ্চিমে ১৩৪ কিমি দূৰত্বত অৱস্থিত। এই নগৰখন ঐতিহাসিকভাৱে কোঁচ ৰাজবংশী সাম্ৰাজ্যৰ অন্তৰ্ভুক্ত আছিল। নামকৰণ গোৱালপাৰা নামটো ’গোৱালটিপিকা’ যাৰ অৰ্থ গোৱালি গাঁও বা গোৱালৰ গাঁও ৰ পৰা আহিছে বুলি ধাৰণা কৰা হয়। স্থানীয় ভাষাত ’পাৰা’ৰ অৰ্থ গাঁও। ইতিহাস গোৱালপাৰা নগৰৰ ভূখণ্ড এসময়ত কোঁচ-ৰাজবংশী সাম্ৰাজ্যৰ অন্তৰ্ভুক্ত আছিল। ভৌগোলিক অৱস্থান গোৱালপাৰা ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীৰ পাৰত সাগৰ পৃষ্ঠাৰ পৰা গড়ে ৩৫ মিটাৰ উচ্চতাত অৱস্থিত। এই নগৰতে থকা হুলুকন্দা পাহাৰ ত বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ বান্দৰ দেখা পোৱা যায়। নগৰখনত জলাশয় যেনে হশিলা বিল কুমৰী বিল উৰপদ বিল আদি অৱস্থিত। নগৰখন আঠটা ব্লকত বিভক্ত- বালিজানা খাৰমোজা কৃষ্ণাই কুশ্বধোৱা লখিপুৰ মাটিয়া ৰংজুলি জনসংখ্যা ২০০১ চনৰ লোকপিয়ল অনুসৰি গোৱালপাৰা নগৰৰ জনসংখ্যা ৪৮,৯১১ জন। ইয়াৰে ৫২% পুৰুষ আৰু ৪৮% মহিলা। গোৱালপাৰা নগৰৰ গড় সাক্ষৰতাৰ হাৰ ৬৯%। পুৰুষৰ ক্ষেত্ৰত সাক্ষৰতাৰ হাৰ ৭৩% হোৱাৰ বিপৰীতে মহিলাৰ ৬৪%। গোৱালপাৰা নগৰৰ ১২% অধিবাসীৰ বয়স ছবছৰৰ অনুৰ্ধৰ। গোৱালপাৰা নগৰৰ সংখ্যাগৰিষ্ঠ লোক ইছলামধৰ্মী। প্ৰায়ভাগ লোকেই গোৱালপৰীয়া উপভাষা ব্যৱহাৰ কৰে। ভাষা গোৱালপাৰা নগৰৰ প্ৰধান ভাষা হৈছে গোৱালপৰীয়া ভাষা। ইয়াৰ উপৰিও ব্যৱহৃত অন্যান্য ভাষাবোৰ হৈছে বঙালী, ৰাভা, হিন্দী, গাৰো, বড়ো, হাজং, নেপালী আদি। সংস্কৃতি এই জিলাৰ মানুহে অসমীয়া আৰু বঙালি সংস্কৃতিৰ মিশ্ৰণ। প্ৰায় ৫৭. ৫২% জনসংখ্যা মুছলিম, ৩৪.৫১% হিন্দু আৰু ৭. ৭২% খ্ৰিষ্টান আৰু ০. ৮% শিখ। বেছিভাগ মানুহ ময়মনসিংহী বঙালী (বাংলাদেশী উপভাষা) আৰু কিছুমান মানুহে গোৱালপৰীয়া উপভাষা (অসমীয়া ভাষা)ত কথা পাতে। যিসকলে গোৱালপৰীয়া উপভাষা(অসমীয়া) ত কথা পাতে সিহঁতে উজানী বা দেশী বুলি কোৱা হয় আৰু যিবিলাকে ময়মনসিংহী বঙালী ভাষা কয় সিহঁত জিলাখনত ভাটিয়া (ভটিয়া) বুলি কোৱা হয়। উজানী আৰু ভাটিয়া সংস্কৃতিসমূহৰ লগতে ভাষাৰ মাজত বহু পাৰ্থক্য দেখিবলৈ পোৱা যায়। ঘোটি তথা আদিবাসী জনগোষ্ঠী, যিসকল সংখ্যাত কম, সিহঁতেও জিলাটোৰ সংস্কৃতিত অবদান ৰাখিছে। জিলাখনত বসবাস কৰা কোচ জনগোষ্ঠীৰ লোক সকলোৰ সংস্কৃতিও বাৰে বৰণীয়া পৰ্য্যটন গোৱালপাৰাৰ আশে পাশে থকা মূল পৰ্য্যটনস্থলীবোৰ হ’ল- শ্যামৰাই সত্ৰ শ্যামৰাই সত্ৰ প্ৰায় তিনিশ বছৰৰ পূৰ্বে গোৱালপাৰাত স্থাপন কৰা হৈছিল। এই সত্ৰই গোৱালপাৰাত সত্ৰীয়া সংস্কৃতিৰ বিকাশত গুৰুত্বপূৰ্ণ অৱদান যোগাই আহিছে। এই সত্ৰত মহাপুৰুষ শংকৰদেৱৰ অস্থি সংৰক্ষিত আছে বুলি জনা যায়। এই অস্থি শংকৰ জয়ন্তীৰ সময়ত ৰাইজৰ পৰিদৰ্শনৰ বাবে মুকলি কৰা হয়। শ্ৰী চৈতন্য গৌডিয়া মথ গোৱালপাৰাত চৈতন্য সংস্কৃতিৰ বিকাশৰ অৰ্থে ১৯৬৯ চনত এই মথ প্ৰতিষ্ঠা কৰা হয়। শ্ৰী চৈতন্য কেলেণ্ডাৰ অনুসৰি ইয়াত নিয়মীয়াকৈ পূজা-সংকীৰ্তন আদি ধাৰ্মিক অনুষ্ঠান উদযাপন কৰা হয়। পীৰ মাঝাৰ গোৱালপাৰা পীৰ মাঝাৰ হজৰত চায়েদ আবুল কাচেম খাৰছানি ৰ কবৰস্থান। গোৱালপাৰাৰ ইছলামধৰ্মী লোকসকলৰ কবৰস্থানসমূহ এই মাঝাৰক কেন্দ্ৰ কৰি স্থাপিত হৈছে। প্ৰতি বছৰে পীৰ গৰাকীৰ মৃত্যু তিথিৰ দিনা ইয়াত উৰছ-মোবাৰক পালন কৰা হয়। হুলুকন্দা পাহাৰ এই পাহাৰ গোৱালপাৰাত ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীৰ পাৰত অৱস্থিত। শ্ৰী সূৰ্য্য পাহাৰ শ্ৰী সূৰ্য্য পাহাৰ গোৱালপাৰাৰ পৰা দক্ষিণ-পশ্চিমে বাৰ কিমি দুৰত্বত অৱস্থিত। এই পাহাৰ প্ৰত্নতাত্বিক দিশৰ পৰা গুৰুত্বপূৰ্ণ বুলি জনা যায়। পাগলাতেক শিৱ মন্দিৰ গোৱালপাৰা নগৰৰ পৰা প্ৰায় সাত কিমি দুৰত্বত পঞ্চতন্ত্ৰৰ ওচৰত এই প্ৰসিদ্ধ মন্দিৰ অৱস্থিত। ইয়াত মেলাৰ সময়ত দৰ্শনৰ বাবে বহুতো লোকৰ সমাগম হয়। শিক্ষা গোৱালপাৰা জিলাৰ উল্লেখযোগ্য শিক্ষা প্ৰতিষ্ঠানবোৰ হৈছে- সৈনিক স্কুল, গোৱালপাৰা লক্ষীপুৰ উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয় পি আৰ চৰকাৰী উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয় দুধনৈ উচ্চ মাধ্যমিক বিদ্যালয় আদৰ্শ বিদ্যালয়, ভাটীপাৰা গোৱালপাৰা ইংৰাজী বিদ্যালয় গোৱালপাৰা জাতীয় বিদ্যালয় জৱাহৰ নবোদয় বিদ্যালয় জুনিয়েৰ টেকনিকেল বিদ্যালয় কেন্দ্ৰীয় বিদ্যালয় ৰাখালডুবি হাই মাদ্ৰাছা গোৱালপাৰা হিন্দী হাইস্কুল মহাবিদ্যালয় গোৱালপাৰা মহাবিদ্যালয়, গোৱালপাৰা চৰকাৰী বি. টি. মহাবিদ্যালয় লক্ষীপুৰ মহাবিদ্যালয় দুধনৈ মহাবিদ্যালয় গোৱালপাৰা আইন মহাবিদ্যালয় কাৰিকৰী শিক্ষা প্ৰতিষ্ঠান গোৱালপৰা পলিটেকনিক এছিয়ান মিছন প্ৰতিষ্ঠান স্বাস্থ্য গোৱালপাৰা জিলাৰ ভালুকডুবিত ২০০খন বিছনা যুক্ত চৰকাৰী চিকিৎসালয় আছে। তদুপৰি জিলাখনত মুঠ ১৮১টা প্ৰাথমিক স্বাস্থ্যকেন্দ্ৰ আছে। গোৱালপাৰা নগৰখনত অৱস্থিত চৰকাৰী আৰু ব্যক্তিগত চিকিৎসালয়সমূহ হৈছে- জিলা চিকিৎসালয় চ’লাচ চিকিৎসালয় ফ্ল’ৰেঞ্চ চিকিৎসালয় নিৰ্মলা চিকিৎসালয় আল-ছালাম চিকিৎসালয় লাইফ কেয়াৰ চিকিৎসালয় এপ’ল’ টেলী ক্লিনিক ৰাজনীতি গোৱালপাৰা জিলাত বিধানসভাৰ চাৰিটা সমষ্টি আছে- পূব গোৱালপাৰা, পশ্চিম গোৱালপাৰা, জলেশ্বৰ আৰু দুধনৈ। ইয়াৰে প্ৰথম তিনিটা ধুবুৰী লোকসভা সমষ্টিৰ অন্তৰ্ভুক্ত। দূধনৈ সমষ্টিটো গুৱাহাটী লোকসভাৰ অন্তৰ্ভুক্ত উল্লেখযোগ্য ব্যক্তি ভক্তি বল্লভ তীৰ্থ (ভক্তিমূলক গুৰু) আদিল হুছেইন (অভিনেতা) আশ্ৰাফুল হক (অভিনেতা) বজেন্দ্ৰ দেব মোহন শৰ্মা (প্ৰকৃতিবিদ আৰু লেখক)

72228

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A7%B0%20%28%E0%A6%A6%E0%A7%87%E0%A7%B1%E0%A6%A4%E0%A6%BE%29

চন্দ্ৰ (দেৱতা)

চন্দ্ৰ বা সোম হৈছে হিন্দুধৰ্মৰ চন্দ্ৰ বা জোনৰ দেৱতা। তেওঁ নিশা বা ৰাতি, বনানি আৰু শাক-পাচলিৰ সৈতে জড়িত। তেওঁ নৱগ্ৰহ আৰু দিশসমূহৰ ৰক্ষক অৰ্থাৎ দিগপালসকলৰ অন্যতম। নামৰ উৎপত্তি "চন্দ্ৰ" শব্দটোৰ আক্ষৰিক অৰ্থ হৈছে "উজ্জ্বল বা জিলিকি থকা।" সংস্কৃত, হিন্দী আৰু অন্যান্য ভাৰতীয় ভাষাত জোনবাইক বুজাবৰ বাবে চন্দ্ৰ শব্দৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। হিন্দু পুৰাণৰ এক অসুৰ আৰু এজন সূৰ্যবংশী ৰজাৰ নামো চন্দ্ৰ। ইয়াৰ লগতে ই এক সাধাৰণ ভাৰতীয় নাম আৰু উপাধি। সংস্কৃতৰ পৰা উদ্ভৱ হোৱা দক্ষিণ এছিয়াৰ বহুতো ভাষাত পুৰুষ আৰু স্ত্ৰী দুয়োৰে নামতে চন্দ্ৰৰ বিভিন্ন সমাৰ্থক নাম বিদ্যমান। চন্দ্ৰৰ কিছু সমাৰ্থক শব্দৰ ভিতৰত সোম (নিৰ্মল), ইন্দু (উজ্জ্বল টোপাল), অত্ৰিসূত (অত্ৰিৰ পুত্ৰ), শশীন বা শচীন (শহাপহুৰ চিহ্নযুক্ত), তৰাধিপ (তৰাৰ অধিপতি) আৰু নিশাকৰ (নিশাৰ কাৰক), নক্ষত্ৰপতি (নক্ষত্ৰৰ অধিপতি), ঔষধিপতি (বনৌষধিৰ অধিপতি), উড়ুৰাজ বা উড়ুপতি (জলদেৱতা), কুমুদনাথ (পদুমৰ অধিপতি) আৰু উড়ুপা (নাও) আদি প্ৰধান। সোম চন্দ্ৰক বুজাবলৈ সচৰাচৰ ব্যৱহৃত নামবোৰৰ ভিতৰত সোম হৈছে অন্যতম। কিন্তু চন্দ্ৰক বুজাবলৈ সোম শব্দটোৰ আটাইতকৈ প্ৰাচীনতম ব্যৱহাৰ সম্পৰ্কে বিদ্বানসকল একমত নহয়। কিছুমান পণ্ডিতে কয় যে বেদত চন্দ্ৰৰ বাবে সোম শব্দটো মাজে মাজে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। আনহাতে কিছুসংখ্যকে ক'ব খোজে যে কেৱল বৈদিক যুগৰ পৰৱৰ্তী কালৰ সাহিত্যতহে ইয়াৰ ব্যৱহাৰ হৈছিল। প্ৰাথমিকভাৱে বেদসমূহত সোম শব্দটো এবিধ নিচাযুক্ত উদ্ভিদৰ পানীয় আৰু ইয়াক প্ৰতিনিধিত্ব কৰা দেৱতাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হয়। বৈদিক যুগৰ পিছৰ আখ্যানসমূহত জোন আৰু উদ্ভিদৰ সৈতে জড়িত চন্দ্ৰৰ বাবে সোম শব্দটোৰ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। হিন্দু গ্ৰন্থসমূহৰ মতে চন্দ্ৰ সূৰ্যৰ দ্বাৰা আলোকিত আৰু পুষ্টিপ্ৰাপ্ত আৰু চন্দ্ৰই হৈছে ঐশ্বৰিক অমৃতৰ প্ৰাপ্তিস্থান। পুৰাণসমূহত সোমক কেতিয়াবা বিষ্ণু, শিৱ (সোমনাথ নামেৰে), যম আৰু কুবেৰক বুজাবলৈও ব্যৱহাৰ কৰা হয়। কিছুমান ভাৰতীয় গ্ৰন্থৰ মতে সোম এগৰাকী অপ্সৰাৰ নাম। ইয়াৰোপৰি যিকোনো ঔষধি মিশ্ৰণ, বা চাউল আৰু পানীৰ মিশ্ৰণ, বা স্বৰ্গ আৰু আকাশ, তথা কিছুসংখ্যক তীৰ্থস্থানৰ নামো হৈছে সোম। সাহিত্যত উল্লেখ সোমৰ উৎপত্তি সম্পৰ্কে হিন্দু বৈদিক গ্ৰন্থসমূহত বিভিন্ন বৰ্ণনা পোৱা যায়। এইসমূহৰ মতে সোম একে নামৰ উদ্ভিদৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা পানীয়ৰ মূৰ্তমান স্বৰূপ। পণ্ডিতসকলৰ মতে বৈদিক সভ্যতাত উদ্ভিদৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা আছিল আৰু সেয়েহে চন্দ্ৰ এক অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ দেৱতা হিচাপে পৰিগণিত হৈছিল। এই বৈদিক গ্ৰন্থসমূহত সোমক উদ্ভিদ আৰু অৰণ্যৰ অধিপতি, নদী আৰু পৃথিৱীৰ ৰজা তথা দেৱতাৰ পিতৃ হিচাপে বৰ্ণনা কৰা হয়। ঋকবেদৰ নৱম মণ্ডলটো দেৱতা আৰু উদ্ভিদ ৰূপত সোমৰ প্ৰতি উৎসৰ্গিত। বৈদিক গ্ৰন্থসমূহত সোমক চন্দ্ৰ দেৱতা হিচাপে চিহ্নিত কৰাটো পণ্ডিতসকলৰ মাজত এক বিতৰ্কিত বিষয়। উইলিয়াম জে. ৱিলকিন্সৰ মতে, "পিছৰ বছৰবোৰত সোম নামটো চন্দ্ৰক দিয়া হৈছে। এই পৰিৱৰ্তন কেনেকৈ আৰু কিয় হৈছিল জনা নাযায়; কিন্তু বৈদিক শ্লোকসমূহৰ পিছৰ ভাগত পৰিৱৰ্তনৰ কিছু প্ৰমাণ আছে।" ৰামায়ণ, মহাভাৰত আৰু পুৰাণৰ দৰে বৈদিক গ্ৰন্থত সোমক চন্দ্ৰ দেৱতা হিচাপে উল্লেখ কৰা হৈছে আৰু ইয়াত চন্দ্ৰৰ বহুতো বিষয়ে বহুবাৰ উল্লেখ আছে। এই গ্ৰন্থসমূহৰ অধিকাংশৰ মতে দত্তাত্ৰেয় আৰু দুৰ্বাসাৰ লগতে চন্দ্ৰ হৈছে ঋষি অত্ৰি আৰু তেওঁৰ পত্নী অনসূয়াৰ পুত্ৰ। দেৱী ভাগৱত পুৰাণে চন্দ্ৰক সৃষ্টিকৰ্তা দেৱতা ব্ৰহ্মাৰ অৱতাৰ বুলি উল্লেখ কৰিছে। কিছুমান গ্ৰন্থত চন্দ্ৰৰ জন্ম সম্পৰ্কে বিভিন্ন বিৱৰণ আছে। ইয়াৰে এক বিৱৰণ অনুসৰি তেওঁ ধৰ্মৰ পুত্ৰ। আন এঠাইত প্ৰভাকৰক তেওঁৰ পিতৃ বুলি কোৱা হৈছে। এই গ্ৰন্থসমূহত চন্দ্ৰৰ বিষয়ে বহুতো আখ্যান আছে। এবাৰ চন্দ্ৰ আৰু দেৱগুৰু বৃহস্পতিৰ পত্নী তাৰা ইজনে সিজনৰ প্ৰেমত পৰে। তেওঁ তাৰাক অপহৰণ কৰি নিজৰ ৰাণী পাতে। বৃহস্পতিয়ে একাধিকবাৰ শান্তি প্ৰস্তাৱ আৰু ভাবুকিৰ দিও বিফল হোৱাৰ পিছত চন্দ্ৰৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ ঘোষণা কৰে। দেৱতাসকলে তেওঁলোকৰ গুৰুৰ পক্ষ লয়। ইয়াৰ বিপৰীতে বৃহস্পতিৰ শত্ৰু আৰু অসুৰৰ গুৰু শুক্ৰাচাৰ্যই চন্দ্ৰক সহায় কৰে। ব্ৰহ্মাৰ হস্তক্ষেপত এই যুদ্ধ সমাপ্ত হয় আৰু গৰ্ভৱতী তাৰাক তেওঁৰ স্বামীৰ ওচৰলৈ ঘূৰাই নিয়া হয়। পৰৱৰ্তী সময়ত তাৰাই বুধ নামৰ এটা পুত্ৰৰ জন্ম দিয়ে। কিন্তু সন্তানটোৰ পিতৃত্বক লৈ বিতৰ্কৰ সূচনা হয়। চন্দ্ৰ আৰু বৃহস্পতি উভয়ে নিজকে বুধৰ পিতৃ বুলি দাবী কৰে। ব্ৰহ্মাই আকৌ এবাৰ হস্তক্ষেপ কৰি তাৰাক এই বিষয়ে প্ৰশ্ন কৰাত তেওঁ অৱশেষত চন্দ্ৰক বুধৰ পিতৃ বুলি নিশ্চিত কৰে। বুধৰ পুত্ৰ আছিল পুৰুষৱ আৰু তেওঁ চন্দ্ৰবংশী ৰাজবংশ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। চন্দ্ৰই প্ৰজাপতি দক্ষৰ ২৭ গৰাকী কন্যাক বিয়া কৰাইছিল। তেওঁলোক আছিল অশ্বিনী, ভৰনী, কৃত্তিকা, ৰোহিণী, মৃগশিৰা, আৰ্দ্ৰা, পুনৰভাসু, পুষ্প্য, আশ্লেষা, জনকাম, ফাল্গুনী, উত্তৰফাল্গুনী, হস্তা, চিত্ৰা, স্বাতী, বিশাখা, অনুৰাধা, যশথা, মূলা, পূৰ্বশাধা, উত্তৰাশাধা, শ্ৰীধ, শ্ৰোণা (বা শ্ৰৱণ), শ্ৰোণা (বা শতভিস্পত), পূৰ্ণাস্পদ, উত্তৰাপদাপদ আৰু ৰেৱতী। লোকে চন্দ্ৰৰ ওচৰৰ ২৭টা নক্ষত্ৰ বা নক্ষত্ৰমণ্ডলৰ একোটাক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে। তেওঁৰ ২৭ গৰাকী পত্নীৰ ভিতৰত চন্দ্ৰই ৰোহিণীক আটাইতকৈ বেছি ভাল পাইছিল আৰু বেছিভাগ সময় ৰোহিণীৰ সৈতে অতিবাহিত কৰিছিল। এই কথাত আন ২৬ গৰাকী পত্নী বিচলিত হয় আৰু দক্ষৰ ওচৰত অভিযোগ কৰে। ফলস্বৰূপে দক্ষই চন্দ্ৰক অভিশাপ দিয়ে। আন এক আখ্যান অনুসৰি গণেশে কুবেৰে আয়োজন কৰা এক ভোজৰ পিছত পূৰ্ণিমা নিশা তেওঁৰ বাহন ক্ৰৌঞ্চৰ (এক এন্দুৰ) পিঠিত আৰোহণ কৰি ঘৰলৈ উভতি আহিছিল। এই যাত্ৰাপথত এটা সাপে তেওঁলোকৰ পথ অতিক্ৰম কৰে আৰু ক্ৰৌঞ্চই ভয় খাই গণেশক পেলাই থৈ পলাই যায়। অত্যধিক ভক্ষণ কৰা গণেশ মাটিত বাগৰি পৰি তেওঁ খোৱা সকলোবোৰ মোদক নিৰ্গত কৰে। এই ঘটনা দেখি চন্দ্ৰই গণেশক হাত গণেশে ক্ৰোধান্বিত হৈ তেওঁৰ এটা দাঁত ভাঙি পেলায় আৰু চন্দ্ৰৰ ফালে দলিয়াই দি আঘাত কৰে। লগতে তেওঁ চন্দ্ৰক অভিশাপ দিয়ে যে তেওঁ কেতিয়াও পূৰ্ণাংগ হ'ব নোৱাৰে। সেয়েহে গণেশ চতুৰ্থীৰ দিনা চন্দ্ৰ দৰ্শন কৰাটো নিষিদ্ধ বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। এই আখ্যানটোৰ মতে এই অভিশাপৰ ফলতেই চন্দ্ৰৰ কলা হ্ৰাস পায় আৰু চন্দ্ৰত এটা ডাঙৰ গৰ্তৰ সৃষ্টি হয়। হিন্দু গ্ৰন্থত সোম বা চন্দ্ৰক বিভিন্নধৰণে উপস্থাপন কৰা হয়। সচৰাচৰ তেওঁ শুকুলা ৰঙৰ এজন দেৱতা যি হাতত গদা ধাৰণ কৰি তিনিটা চকা আৰু তিনি বা ততোধিক (দহটালৈকে) বগা ঘোঁৰা ৰথত উঠি ভ্ৰমণ কৰে। চন্দ্ৰ-দেৱতা হিচাপে বৌদ্ধ ধৰ্ম আৰু জৈন ধৰ্মতো সোমৰ উপস্থিতি পোৱা যায়। ৰাশি আৰু বৰ্ষপঞ্জী সোম হৈছে হিন্দু বৰ্ষপঞ্জীৰ সোমবাৰৰ মূল। গ্ৰীক-ৰোমান আৰু অন্যান্য ইণ্ডো-ইউৰোপীয় বৰ্ষপঞ্জীত অৰ্থাৎ সোমবাৰ বুজোৱা শব্দটোও চন্দ্ৰলৈ উৎসৰ্গিত। সোম হিন্দু ৰাশিচক্ৰৰ নৱগ্ৰহৰ অংশ। সময়ৰ লগে লগে নৱগ্ৰহৰ ভূমিকা আৰু গুৰুত্ব বিভিন্ন কাৰকৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হৈ বিকশিত হৈছিল। জ্যোতিষশাস্ত্ৰত চন্দ্ৰৰ তাৎপৰ্যৰ বিষয়টো বৈদিক যুগৰ আৰম্ভণিতে উদ্ভৱ হৈছিল আৰু এই কথা বেদত লিপিবদ্ধ কৰা হৈছিল। ভাৰতত লিপিবদ্ধ হোৱা জ্যোতিষশাস্ত্ৰৰ আটাইতকৈ পুৰণি নিদৰ্শন হৈছে বেদাঙ্গ জ্যোতিষ। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব চতুৰ্দশ শতিকাতে ই ক্ৰমাৎ সংকলিত হ'বলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। চন্দ্ৰকে আদি কৰি বিভিন্ন ধ্ৰুপদী গ্ৰহবোৰৰ বিষয়ে প্ৰায় ১০০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্বতে অথৰ্ববেদত উল্লেখ কৰা হৈছিল। যৰ'এষ্ট্ৰিয়ান আৰু হেলেনিষ্টিক প্ৰভাৱকে ধৰি পশ্চিম এছিয়াৰ পৰা আমদানিকৃত অতিৰিক্ত অৱদানসমূহে নৱগ্ৰহৰ ধাৰণাটোত সাৰ-পানী যোগাইছিল। পশ্চিমীয়া ক্ষত্ৰপ ৰজা ১ম ৰুদ্ৰকৰ্মনৰ শাসনকালত ইণ্ডো-গ্ৰীক যৱনেশ্বৰৰ দ্বাৰা যৱনজাতক বা 'যৱনসকলৰ বিজ্ঞান' লিখা হৈছিল। ১২০ চনত লিখা যৱনজাতক সততে ভাৰতীয় জ্যোতিষশাস্ত্ৰক এক মানদণ্ড প্ৰদান কৰাৰ বাবে কৃতিত্ব দিয়া হয়। শক বা চিথিয়ানসকলৰ সময়ত নৱগ্ৰহৰ অধিক বিকাশ হয়। ইয়াৰ উপৰিও শক লোকসকলৰ অৱদান ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰীয় বৰ্ষপঞ্জীৰ আধাৰ আৰু ইয়াক শক বৰ্ষপঞ্জী বুলিও কোৱা হয়। হিন্দু বৰ্ষপঞ্জী হৈছে এক চন্দ্ৰ-সৌৰ বৰ্ষপঞ্জী আৰু ই চন্দ্ৰ আৰু সৌৰ চক্ৰ দুয়োটাকেই লিপিৱদ্ধ কৰে। নৱগ্ৰহৰ দৰেই ইয়াকো বিভিন্নধৰণৰ কালানুক্ৰমিক অৱদানেৰে বিকশিত কৰা হৈছিল। জ্যোতিৰ্বিদ্যা চন্দ্ৰক হিন্দু জ্যোতিৰ্বৈজ্ঞানিক গ্ৰন্থসমূহত এটা গ্ৰহ বুলি ধাৰণা কৰা হৈছিল। ইয়াৰ বিষয়ে প্ৰায়ে বিভিন্ন সংস্কৃত জ্যোতিৰ্বৈজ্ঞানিক গ্ৰন্থত আলোচনা কৰা হৈছে। উদাহৰণস্বৰূপে পঞ্চম শতিকাত ৰচিত আৰ্যভট্টৰ আৰ্যভট্টিয়, ষষ্ঠ শতিকাৰ লতদেৱৰ ৰোমকা আৰু বৰাহমিহিৰৰ পংক সিদ্ধান্তিকা, ব্ৰহ্মগুপ্তৰ দ্বাৰা সপ্তম শতিকাত ৰচিত খণ্ডখাদ্যক আৰু লাল্লাৰ দ্বাৰা অষ্টম শতিকাত ৰচিত শিশ্যধিৱৰ্দ্দিদাৰ নাম ল'ব পাৰি। সূৰ্য সিদ্ধান্তৰ দৰে অন্যান্য গ্ৰন্থসমূহে পঞ্চম শতিকাৰ পৰা দশম শতিকাৰ মাজৰ কোনো সময়ত পৰিপূৰ্ণ ৰূপ পোৱা বুলি কোৱা হয় আৰু এইসমূহত দেৱতাৰ সৈতে জড়িত আখ্যান বিভিন্ন গ্ৰহৰ সৈতে ৰিজাই উপস্থাপন কৰা হৈছে। এই গ্ৰন্থসমূহৰ মতে হিন্দু পণ্ডিতসকল উপবৃত্তাকাৰ কক্ষপথৰ বিষয়ে অৱগত আছিল আৰু এই গ্ৰন্থসমূহত ইয়াৰ অতীত আৰু ভৱিষ্যতৰ স্থিতি গণনা কৰাৰ বাবে অত্যাধুনিক সূত্ৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল। টোকা তথ্য সংগ্ৰহ হিন্দু

75923

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%97%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%B2%20%E0%A6%AA%E0%A6%BE%E0%A7%B1%E0%A6%BE%E0%A7%B0

গাৰ্ল পাৱাৰ

গাৰ্ল পাৱাৰ বা কিশোৰী শক্তি হৈছে এক শ্লোগান যি নাৰীৰ সৱলীকৰণ, স্বাধীনতা, আত্মবিশ্বাস আৰু শক্তিক উৎসাহিত আৰু উদযাপন কৰে। শ্লোগানটোৰ আৱিষ্কাৰৰ কৃতিত্ব আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ পাংক বেণ্ড বিকিনি কিলক দিয়া হয় যিয়ে ১৯৯১ চনত গাৰ্ল পাৱাৰ নামৰ এক সাময়িক পত্ৰিকা প্ৰকাশ কৰিছিল। ইয়াৰ পিছত ১৯৯০ ৰ দশকৰ মাজভাগত ব্ৰিটিছ কিশোৰীৰ এটা গোট, স্পাইচ গাৰ্লছএ ইয়াক মূলসুঁতিত জনপ্ৰিয় কৰি তুলিছিল। ব্যুৎপত্তি ১৯৯০ চনত, আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ পাংক বেণ্ড বিকিনি কিলে তেওঁলোকৰ নিজৰ স্ব-শীৰ্ষক নাৰীবাদী পত্ৰিকাৰ কাম আৰম্ভ কৰে আৰু প্ৰথমটি সংখ্যা প্ৰকাশ কৰে। এবছৰ পিছত বেণ্ডটোৱে তেওঁলোকৰ বিকিনি কিল জিনেৰ দ্বিতীয় সংখ্যাটো প্ৰকাশ কৰে, আৰু বৰ্তমান গাৰ্ল পাৱাৰ উপশীৰ্ষকৰ সৈতে এই পত্ৰিকাখন প্ৰকাশ হয়। বেণ্ডটোৰ মুখ্য গায়িকা কেথলিন হান্নাই কয় যে তেওঁলোক ব্লেক পাৱাৰ শ্লোগানৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত হৈছিল। ৯০ ৰ দশকৰ আৰম্ভণি আৰু মধ্য ভাগত এই শব্দটো জনপ্ৰিয় হৈ পৰে। দ্য ৰোলিং ষ্টোন এনচাইক্লোপিডিয়া অফ ৰক এণ্ড ৰোলে এই পত্ৰিকা খনক শ্লোগানটোৰ সৃষ্টিৰ কৃতিত্ব দিয়ে। এই বেণ্ডটোৱে পত্ৰিকাখনৰ ডাৱৰ বিশেষ সুনাম অৰ্জন কৰিছিল। তেওঁলোকে সংগীত জগতৰ বাহিৰৰ ক্ষেত্ৰখনৰ মহিলাকো সাহসেৰে ওলাই আহি মুক্ত ভাৱে সন্মুখীন হোৱা যৌন উৎপীড়নৰ বিষয়ে কথা পাতিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনাইছিল। ৰায়ট গ্ৰৰৰল'''ৰ বানানৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি শব্দটি কেতিয়াবা কেতিয়াবা চমকপ্ৰদভাবে গ্ৰৰৰল পাৱাৰ বুলিও উচ্চাৰিত হয়। স্পাইচ গাৰ্লছ ব্ৰিটিছ পপ সংগীতৰ দল স্পাইচ গাৰ্লছে ১৯৯০ ৰ দশকৰ মাজভাগত গাৰ্লছ পাৱাৰ'' শ্লোগানটো মূলসুঁতিৰ চেতনালৈ আনিছিল। স্পাইচ গাৰ্লছৰ "নাৰী শক্তি"ৰ সংস্কৰণত মহিলাসকলৰ মাজত শক্তিশালী আৰু নিষ্ঠাৱান বন্ধুত্বৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিয়া হৈছিল, এই দলটোৰ সশক্তিকৰণৰ বাৰ্তাই যুৱতী, কিশোৰী আৰু প্ৰাপ্তবয়স্ক মহিলাসকলক আকৰ্ষিত কৰিছিল। বিলবৰ্ড আলোচনীঅনুসৰি তেওঁলোকে প্ৰকৃত, অপ্ৰতিযোগিতামূলক নাৰী বন্ধুত্ব প্ৰদৰ্শন কৰি এইদৰে গাইছিল: "ইফ য়ু ৱানা বি মাই লাভাৰ, য়ু গটা গেট ৱিড মাই ফ্ৰেণ্ডছ। মেক ইট লাষ্ট ফৰেভাৰ, ফ্ৰেণ্ডশ্বিপ নেভাৰ এণ্ডছ।" সৰ্বোপৰি, "নাৰী শক্তি"ৰ কেন্দ্ৰীভূত, ধাৰাবাহিক উপস্থাপনে বেণ্ড হিচাপে তেওঁলোকৰ আবেদনৰ কেন্দ্ৰবিন্দু গঠন কৰিছিল। "কিশোৰী শক্তি" শ্লগানটোৱে তেওঁলোকৰ যুৱ অনুৰাগীসকলৰ ক্ষেত্ৰত নাৰীবাদৰ প্ৰৱেশদ্বাৰ হিচাপে কাম কৰে। অন্যহাতেদি, কিছুসংখ্যক সমালোচকে "গাৰ্ল পাৱাৰ"ক এক তৰাং বিজ্ঞাপন কৌশলতকৈ অধিক একো নহয় বুলি অমান্য কৰে। ইয়াৰ বিপৰীতে বাকীসকলে এই বিষয়টো সন্দৰ্ভত শাৰীৰিক অৱয়বৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপণেৰে সহজে প্ৰভাৱান্বিত হোৱা যুৱচামৰ ওপৰত পৰিব পৰা প্ৰভাৱৰ বিষয়ে চিন্তা প্ৰকাশ কৰে। বাক্যাংশটো লাহে লাহে এটা সাংস্কৃতিক পৰিঘটনালৈ পৰিণত হৈছিল, লাখ লাখ ছোৱালীয়ে ইয়াক এক উদ্যম স্বৰূপ মন্ত্ৰ হিচাপে গ্ৰহণ কৰিছিল আনকি এই বাক্যাংশক অক্সফৰ্ড ইংৰাজী অভিধানটো স্থান দিয়া হৈছিল। ধাৰণাটোৰ সংক্ষিপ্ত বিৱৰণত লেখক ৰিয়ান ডৱছনে কয়, "স্পাইচ গাৰ্লছে বৰ্তমান সময়ত সম্পূৰ্ণৰূপে অলক্ষণীয় যেন লগাকৈ গাৰ্ল পাৱাৰৰ বাবে ব্ৰিটিছ সংস্কৃতিৰ যথেষ্ট পৰিৱৰ্তন ঘটাইছিল।" ২০১৮ চনত ৰোলিং ষ্ট'নে স্পাইচ গাৰ্লছৰ ব্ৰেণ্ডৰ "গাৰ্ল পাৱাৰ"ক মিলেনিয়াল ১০০-ত স্থান দিয়ৱ, যি হৈছে ১০০ গৰাকী এনে লোক, সংগীত, সাংস্কৃতিক স্তম্ভ আৰু আন্দোলনৰ এখন তালিকা যি সহস্ৰাব্দ প্ৰজন্মক গঢ় দিছে। সমালোচনা ডাবলিন চিটি বিশ্ববিদ্যালয়ৰ যোগাযোগ অধ্যয়নত বি.এ.-ৰ অধ্যক্ষ ড. ডেবি গিঙে "গাৰ্ল পাৱাৰ" আদৰ্শৰ সমালোচনা কৰিছিল, আৰু ইয়াক সৰু শিশু, বিশেষকৈ কিশোৰী সকলৰ যৌনতাৰ সৈতে সম্পৰ্কিত বুলি যুক্তি প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। নৰ্থ কেৰোলিনা ষ্টেট ইউনিভাৰ্চিটিৰ এমি মেকক্লেৰে এই ধাৰণাটোৱে কিশোৰী শক্তিৰ ওপৰত অত্যধিক আশা ৰখাৰ বিৰুদ্ধে এক শক্তিশালী ধাৰণা হিচাপে সতৰ্কতা অৱলম্বন কৰিবলৈ কয়। তেওঁ কয়, "উপভোক্তাবাদৰ ওপৰত আধাৰিত এটা আদৰ্শ কেতিয়াও বৈপ্লৱিক সামাজিক আন্দোলন হ'ব নোৱাৰে। এইটো এটা বৈপ্লৱিক আন্দোলন যেন লাগিলেও, ই বিপদজনক মিছা কথা, ইয়াক কেৱল বিক্ৰেতাই কৌশলেৰে আমাৰ ওচৰত বিক্ৰী নকৰে কিন্তু আমি প্ৰায়ে আনন্দেৰে নিজেই নিজকে বিক্ৰী কৰোঁ।" মিডিয়াই কেতিয়াবা বৰ্তমান সময়ত ছোৱালী হোৱাৰ অৰ্থ কি তাৰ এক সংকীৰ্ণ সংজ্ঞা উপস্থাপন কৰিব পাৰে। এটা সাধাৰণ উদাহৰণ হৈছে জনপ্ৰিয় পুতলা মেটেলৰ বাৰ্বি। শেহতীয়াকৈ এই পুতলাৰ বিজ্ঞাপনৰ শ্ল'গান "আই কেন বি বাৰ্বি" য়ে "কিশোৰী শক্তি"ৰ এই ধাৰণাটোক মূৰ্ত কৰি তুলিছে য'ত সৰু ছোৱালীবোৰ ডাঙৰ হ'লে তেওঁলোকে বিচৰাধৰণে যে যিকোনো হোৱা সম্ভৱ সেই সম্পৰ্কীয় এটা মত প্ৰকাশ হৈছে। যুক্তিসঙ্গতভাৱে, ইয়াত বাৰ্বিৰ প্ৰতিচ্ছবিয়ে সংকীৰ্ণতা প্ৰকাশ কৰিবও পাৰে অৰ্থাৎ ইয়াৰ এক বিকল্পও থাকিব পাৰে যাৰ সৈতে ছোৱালী এগৰাকীয়ে নিজক ভৱিষ্যতে চিনাকি দিব পাৰিব। দা গাৰ্ডিয়ানৰ হান্না জেন পাৰ্কিনচনে এই শব্দটোক "যুৱতীসকলে নিজকে নাৰীবাদী বুলি কোৱা আৰু সমতাৰ নীতিৰ বাবে থিয় দিয়াৰ বিষয়ে অধিক আত্মবিশ্বাসী অনুভৱ কৰা" বুলি সমালোচনা কৰে আৰু ইয়াক "ছোৱালী" বা "কিশোৰী" শব্দটো অন্তৰ্ভুক্ত কৰাৰ বাবে সমালোচনা কৰি কয় যে ই প্ৰাপ্তবয়স্ক মহিলাসকলকো ছোৱালী হিচাপে উপস্থাপন কৰাত উদগনি দিয়ে। তথ্যসূত্ৰ নাৰীবাদ

34584

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%95%E0%A7%83%E0%A6%A4%E0%A6%BF%E0%A6%95%20%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A6%AA%E0%A6%A6

প্ৰাকৃতিক সম্পদ

প্ৰাকৃতিক সম্পদ হৈছে প্ৰকৃতিৰ বুকুত পোৱা যিবোৰ পদাৰ্থ জীৱৰ জীৱন তথা জীৱনধাৰণৰ বাবে আৱশ্যক। মাটি,পানী,বায়ু,খনিজ পদাৰ্থ,উদ্ভিদ তথা প্ৰাণী আদি সকলো প্ৰাকৃতিক সম্পদৰ অন্তৰ্গত। প্ৰকৃতিবিদ ৰবাৰ্ট.ডি.হামৰিনৰ মতে প্ৰাকৃতিক সম্পদ হল ”প্ৰাকৃতিক সম্পদবোৰ জৈৱ ৰাসায়নিক আৰু ভৌগোলিক বিৱৰ্তনৰ মূল উৎস। ইয়াক কোনেও নিজ ইচ্ছাত পৰিচালিত কৰিব নোৱাৰে। অৱশ্যে এই সম্পদ সমূহ একমাত্ৰ মানুহৰ প্ৰতিভা আৰু প্ৰয়োজনীয় প্ৰযুক্তি বিদ্যাৰ বলতহে মূল্যবান হিচাপে পৰিগণিত হয়। ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ মতে প্ৰাকৃতিক পৰিবেশত বিদ্যমান আৰু সমাজৰ উপকাৰৰ বাবে ব্যৱহাৰ যোগ্য যিকোনো সামগ্ৰীয়েই প্ৰাকৃতিক সম্পদ। এই হিচাপে ভুভাগ,জলজ সম্পদ,খনিজ সম্পদ,বনজ সম্পদ,জলবায়ু এই সকলোবোৰ প্ৰাকৃতিক সম্পদৰ অন্তৰ্গত। ="গ্ৰন্থ ১" প্ৰকাৰ ৰাসায়নিক গঠন,উৎস,ব্যৱহাৰ,প্ৰাচুৰ্য্যতা আদি বিভিন্ন কাৰকৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি প্ৰাকৃতিক সম্পদক নানা ধৰণেৰে বিভক্ত কৰা হৈছে। উৎপত্তিৰ উৎস তথা ৰাসায়নিক গঠনৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি প্ৰাকৃতিক সম্পদক তিনিটা ভাগত ভগাব পাৰি। যেনে অজৈৱ সম্পদ উদাহৰণ বায়ু, পানী, বিভিন্ন ধাতু ইত্যাদি। জৈৱ সম্পদ উদাহৰণ উদ্ভিদ, প্ৰাণী, বিয়োজক সমূহ, কয়লা, কাঠ, খনিজ তেল ইত্যাদি। মিশ্ৰ সম্পদ জৈৱ আৰু অজৈৱ সম্পদৰ মিশ্ৰণ। উদাহৰণ মাটি। অৱস্থান আৰু মালিকানাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি প্ৰাকৃতিক সম্পদক আকৌ তিনিটা ভাগত ভগাব পাৰি। যেনে দেশীয় দেশৰ চাৰিসীমাৰ মাজত আৱদ্ধ। উদাহৰণ খনিজ পদাৰ্থ, মাটি ইত্যাদি। বহুদেশীয় বহুদেশে ভগাই ব্যৱহাৰ কৰা সম্পদ। উদাহৰণ কিছুমান নদী, হ্ৰদ,পৰিভ্ৰমী চৰাই আদি। আন্তৰ্জাতিক পৃথিৱীৰ সকলো দেশে ব্যৱহাৰ কৰা সম্পদ। উদাহৰণ সাগৰ, বায়ু, সূৰ্যৰ পোহৰ ইত্যাদি। প্ৰাচুৰ্য্যতা আৰু ব্যৱহাৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি প্ৰাকৃতিক সম্পদক দুটা ভাগত বিভক্ত কৰিব পাৰি। অক্ষয় সম্পদ যিবোৰ প্ৰাকৃতিক সম্পদ ব্যৱহাৰ কৰিলেও শেষ হোৱাৰ সম্ভাৱনা নাথাকে তেনেবোৰ সম্পদক অক্ষয় সম্পদ বোলে। উদাহৰণ বায়ু, বালি, পানী, জোৱাৰৰ শক্তি )ইত্যাদি। ক্ষয়শীল সম্পদ যিবোৰ প্ৰাকৃতিক সম্পদ অতিৰিক্ত ব্যৱহাৰৰ ফলত শেষ হোৱাৰ সম্ভাৱনা থাকে সেইবোৰ সম্পদক ক্ষয়শীল সম্পদ বোলে। উদাহৰণ উদ্ভিদ, পানী, মাটি, বিভিন্ন ধাতু ইত্যাদি। ক্ষয়শীল সম্পদবোৰক পুনৰ দুটা ভাগত ভগাব পাৰি। নৱীকৰণ সম্পদ যিবোৰ প্ৰাকৃতিক সম্পদ প্ৰকৃতিৰ বুকুৰ পৰা পুনৰুদ্ধাৰ কৰা সম্ভৱ সেইবোৰক নৱীকৰণ সম্পদ বোলে। উদ্ভিদ, মাটি, পানী আৰু প্ৰাণীসমূহ ইয়াৰ অন্তৰ্ভুক্ত। নৱীকৰণ সম্পদবোৰ পুনৰুদ্ধাৰ কৰিব পাৰি যদিও এইবোৰক অক্ষয় সম্পদ বুলিব নোৱাৰি। কাৰণ প্ৰকৃতিয়ে নিজৰ ক্ষমতাৰ দ্বাৰা এই সম্পদবোৰ নৱীকৰণ কৰে। কোনো কোনো ক্ষেত্ৰত এই সম্পদ সমূহৰ সম্পূৰ্ণ নৱীকৰণ সম্ভৱ নহয় নাইবা ই অতি মন্থৰ গতিত হয়। নৱীকৰণ আৰু অনৱীকৰণ সম্পদসমূহ এটাই আনটোৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। অনৱীকৰণ সম্পদ যিবোৰ প্ৰাকৃতিক সম্পদ ব্যৱহাৰৰ পিছত প্ৰকৃতিয়ে পুনৰ সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰে নাইবা অতি মন্থৰ গতিত সৃষ্টি হয় সেইবোৰক অনৱীকৰণ সম্পদ বোলে। খনিজ তেল, কয়লা বিভিন্ন ধাতু ইয়াৰ অন্তৰ্ভুক্ত। প্ৰধান প্ৰাকৃতিক সম্পদ অৰণ্য সম্পদ জল সম্পদ খনিজ সম্পদ খাদ্য সম্পদ শক্তি সম্পদ ভূমি সম্পদ অৰণ্য সম্পদ অৰণ্য সম্পদ বুলিলে অৰণ্যৰ গছ-গছনি,হাবি-বন আদিৰ কথাহে ধৰা হয়। এখন দেশৰ প্ৰাকৃতিক পৰিবেশ সুস্থ কৰি ৰাখিবৰ বাবে শতকৰা ৩৩ভাগ ঠাই অৰণ্যই আৱৰা হব লাগে। অৰ্থনৈতিক ব্যৱহাৰ অৰণ্যৰপৰা আমি বিভিন্ন ধৰণৰ অৰ্থনৈতিক সামগ্ৰী যেনে কাঠ,খৰি,কাগজ,খাদ্য সামগ্ৰী,আঠা,ৰেচিন,তেল,ৰবৰ সূতা,লা,বাঁহ-বেত,সুগন্ধি দ্ৰব্য,ঔষধ,ড্ৰাগ ইত্যাদি পাওঁ। অৰণ্যৰ প্ৰধান উৎপাদন হ’ল কাঠ। এই কাঠ ইন্ধন হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰাৰ উপৰিও আন বহুতো কামত প্ৰয়োজন হয়। আমাৰ দেশৰ অৰণ্যত প্ৰায় ২৫,০০০ বিধ মূল্যৱান ঔষধি গছ আছে। এই গছ সমূহৰপৰা বিভিন্ন ৰোগ নিৰাময়ৰ উপাদানবোৰ সংগ্ৰহ কৰা হয়। জিৰনি আৰু প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য্যৰ স্থল হিচাপেও অৰণ্যসমূহ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। পৰিস্থিতিক ব্যৱহাৰ অৰণ্যত উৎপাদিত গছসমূহে অৰ্থনৈতিক দিশত অৰিহনা যোগোৱাৰ লগতে পৰিবেশৰ ক্ষেত্ৰতো গুৰুত্বপূৰ্ণ অৱদান যোগায়। অক্সিজেন উৎপাদন-সালোক সংশ্লেষণ প্ৰক্ৰিয়াত গছসমূহে বায়ুমণ্ডলৰপৰা কাৰ্বন-ডাই-অক্সাইড গ্ৰহণ কৰি অক্সিজেনক উপজাত দ্ৰব্য হিচাপে নিষ্কাষণ কৰে। এনেদৰে উদ্ভিদে বায়ুমণ্ডল বিশুদ্ধ কৰাৰ উপৰিও কাৰ্বন চক্ৰতো গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰে। তদুপৰি সালোক সংশ্লেষণৰ ফলত উৎপন্ন হোৱা অক্সিজেন পৃথিৱীত জীৱ বৰ্তি থকাৰ বাবে অতি উপযোগী। সেয়েহে গছক “পৃথিৱীৰ )বুলি কোৱা হয়। গোলকীয় উত্তাপ কমোৱা উদ্ভিদসমূহে সালোক সংশ্লেষণৰ বাবে বায়ুমণ্ডলৰ পৰা 2 গ্ৰহণ কৰি বায়ুমণ্ডলত 2 ৰ পৰিমাণ কমাই ৰাখে। ফলত গোলকীয় উত্তাপ বৃদ্ধিৰ সমস্যাৰ পৰা কিছু পৰিমাণে ৰক্ষা পৰিব পৰা যায়। বন্য প্ৰাণীৰ আশ্ৰয়স্থল অৰণ্যসমূহ হৈছে পৃথিৱীৰ সৰ্বাধিক জৈৱ বৈচিত্ৰ্যময় অঞ্চল। কেৱল ক্ৰান্তীয় বনাঞ্চল সমূহতেই প্ৰায় ৭ মিলিয়ন প্ৰজাতি বাস কৰে। জলীয় চক্ৰৰ নিয়ন্ত্ৰণ বৰষুণৰ পিছত অৰণ্যৰ গছ-গছনি সমূহে অতি সোনকালে স্পঞ্জৰ নিচিনাকৈ মাটিৰ পৰা পানীভাগ শিপাৰে শোষণ কৰি লয়। আনহাতে ক্ৰান্তীয় বনাঞ্চলৰ ওপৰত থকা ৫০-৮০ শতাংশ আদ্ৰতা এই উদ্ভিদসমূহৰ বাষ্পীভৱনৰ ফলত হয় আৰু এই আদ্ৰতাই পুনৰ বৰষুণৰ সৃষ্টি কৰাত সহায়ক হয়। ভূমি সংৰক্ষণ বনাঞ্চলসমূহ ভূমিস্খলন,গৰাখহনীয়া আদি ৰোধ কৰাৰ বাবে অপৰিহাৰ্য্য। প্ৰদূষণ নিয়ন্ত্ৰণ অৰণ্যসমূহে নানা ধৰণৰ বিষাক্ত গেছ শোষণ কৰি লৈ বায়ুমণ্ডলক বিশুদ্ধ কৰি ৰাখে। বনাঞ্চলে শব্দ প্ৰদুষণ ৰোধ কৰাতো সহায় কৰে। জল সম্পদ পানী প্ৰকৃতিৰ এক মূল্যবান নবীকৰণ সম্পদ। পৃথিৱীৰ বায়ুমণ্ডলত মুঠ ১.৪ বিলিয়ন কিউবিক কিলোমিটাৰ পানী আছে। ইয়াৰে ৯৭ শতাংশ সাগৰীয় পানী আৰু মাত্ৰ ৩ শতাংশ নিৰ্মল পানী। এই তিনি শতাংশ নিৰ্মল পানীৰ ৭৭.২ শতাংশ বৰফ আকাৰে হিমবাহত জমা হৈ আছে,২২.৪ শতাংশ ভূ্গৰ্ভত থকা পানী আৰু মাত্ৰ ০.৩৬ শতাংশ নদী,খাল,বিল,হ্ৰদ আদিত থকা পানী। সাগৰে জলীয় চক্ৰ ৰ দ্বাৰা পৃথিৱীত নিৰ্মল পানী যোগান ধৰে। প্ৰতি বছৰে সাগৰৰ পৰা ১.৪ ইঞ্চি ডাঠ স্তৰৰ পানী বাষ্পীভৱন হয়। তাৰে ৯০ শতাংশ পানী জলীয় চক্ৰৰ দ্বাৰা পুনৰ সাগৰলৈ ঘূৰি আহে। সৌৰশক্তিয়ে ভূপৃষ্ঠৰ ওপৰত থকা বিভিন্ন জল উৎসৰ পৰা পানীৰ বাষ্পীভৱন ঘটায় আৰু বৰষুণৰ পানী নাইবা বৰফ আকাৰেৰে পুনৰ ই ভূ-পৃষ্ঠলৈ উভতি আহে। জল সম্পদৰ ব্যৱহাৰ এজন পূৰ্ণাঙ্গ ব্যক্তিক দৈনিক তৃষ্ণা নিবাৰণৰ বাবে তিনি লিটাৰ পানীৰ প্ৰয়োজন। তেনেদৰে দৈনিক বিশ্বত প্ৰায় ৫বিলিয়ন ঘনলিটাৰ বিশুদ্ধ পানীৰ প্ৰয়োজন হয়। বিশ্বত শতকৰা ৭০ ভাগ পানী জলসিঞ্চনৰ কামত ব্যৱহাৰ হয়। ভাৰতবৰ্ষত ৯৩ শতাংশ পানী কৃষিকাৰ্য্যত ব্যৱহাৰ হয়। বিশ্বত শতকৰা ২৫ ভাগ পানী উদ্যোগ সমূহত প্ৰয়োজন হয়। খনিজ সম্পদ খনিজ সম্পদ সমূহ অনৱীকৰণ সম্পদ। ১৯৯০-৯১ চনৰ তথ্য অনুসৰি সমগ্ৰ বিশ্বত খনিজ তেলৰ ব্যৱহাৰ ৩.১ শতাংশ বৃদ্ধি পাইছে। আমেৰিকা,যুক্তৰাষ্ট্ৰ,কানাডা,দক্ষিণ আফ্ৰিকা আৰু অষ্ট্ৰেলিয়াত পৃথিৱীৰ ভিতৰত সৰ্বাধিক খনিজ পদাৰ্থ পোৱা যায়। ৰ জৰিপ মতে ভাৰতবৰ্ষত ৮৪ বিধতকৈও অধিক খনিজ সম্পদ ইতিমধ্যে আহৰণ কৰা হৈছে। খনিজ সম্পদৰ ব্যৱহাৰ খনিজ সম্পদ বহু ক্ষেত্ৰত ব্যৱহাৰ কৰা যায়। তাৰ ভিতৰত: শক্তি উৎপাদনৰ ক্ষেত্ৰত উদ্যোগ সমূহত যুদ্ধৰ অস্ত্ৰ নিৰ্মাণত নানা ধৰণৰ দৈনিক ব্যৱহাৰ হোৱা বাচন বৰ্ত্তন নিৰ্মাণত ঔষধ প্ৰস্তুতিকৰণত ইলেকক্ট্ৰনিক সামগ্ৰী নিৰ্মাণত অলঙ্কাৰ নিৰ্মাণত কৃষি কাৰ্য্যত ফটোগ্ৰাফী তৈয়াৰ কৰাত যানবাহন নিৰ্মাণত বিভিন্ন যন্ত্ৰ-পাতি, মেচিন নিৰ্মাণত ঘৰ-দুৱাৰ নিৰ্মাণত ভাৰতৰ খনিজ সম্পদ তথ্য সংগ্ৰহ পৰিৱেশ

74115

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B9%E0%A6%BF%E0%A7%B0%E0%A6%A3%E0%A7%8D%E0%A6%AE%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A7%80%20%E0%A6%A6%E0%A7%87%E0%A7%B1%E0%A7%80

হিৰণ্ময়ী দেৱী

হিৰণ্ময়ী দেৱী ()(জন্ম,১৯৩৩-) এগৰাকী অসমীয়া শিক্ষয়িত্ৰী, লেখিকা। তেওঁ ‘’মাটিৰ চাকিৰ শিখা’’, ‘’হৃদয়ৰ অৰণ্যত’’ আদি কবিতাপুথিৰ লগতে কেইবাখনো শিশু সাহিত্য, জীৱনী সাহিত্য়, প্ৰবন্ধ পুথি, অনুবাদ পুথি ৰচনা কৰি গৈছে। জন্ম পৰিচয় হিৰণ্ময়ী দেৱীৰ জন্ম হৈছিল ১৯৩৩ চনত নগাঁও জিলাৰ নগাঁও চহৰত। তেখেতৰ পিতৃৰ নাম তিলক চন্দ্ৰ শৰ্মা আৰু মাতৃৰ নাম আছিল সাবিত্ৰী বালা দেৱী। হিৰন্ময়ী দেৱী আছিল পৰিয়ালৰ ছয় সন্তানৰ মাজত একমাত্ৰ সন্তান। ১৯৩৯ চনত চাকৰিসূত্ৰে পিতৃ গুৱাহাটীলৈ বদলি হোৱাত হিৰণ্ময়ী দেৱীও ছয় বছৰ বয়সৰ পৰাই গুৱাহাটীৰ বাসিন্দা হয়। শিক্ষাজীৱন হিৰন্ময়ী দেৱীৰ প্ৰাথমিক শিক্ষা ছাত্ৰীবাৰীৰ মিছন স্কুলৰ পৰা আৰম্ভ হয়। হাইস্কুলীয়া জীৱন আৰম্ভ হয় গুৱাহাটীৰ পাণবজাৰৰ ছোৱালী হাইস্কুলত। সেই সময়ত গুৱাহাটীত সেইখনেই একমাত্ৰ ছোৱালী হাইস্কুল আছিল। মেট্ৰিক পৰীক্ষাত দুটা বিষয়ত লেটাৰ নম্বৰ পাই প্ৰথম বিভাগত উত্তীৰ্ণ হোৱা হিৰন্ময়ী দেৱীয়ে সমূহ ছাত্ৰীৰ মাজত দ্বিতীয় স্থান লাভ কৰিছিল আৰু মাহে কুৰিটকীয়া বৃত্তি লাভৰ যোগ্যতা অৰ্জন কৰিছিল। ১৯৫১ চনত আই.এ. পৰীক্ষাত অৱতীৰ্ণ হোৱা হিৰণ্ময়ী দেৱীয়ে শাৰীৰিক অসুস্থতাৰ বাবে ওপৰঞ্চি বিষয় উদ্ভিদবিদ্যাৰ পৰীক্ষা দিব নোৱাৰিলে। আই.এ. পৰীক্ষাত প্ৰথম বিভাগতে উত্তীৰ্ণ হয়। ইয়াৰ বাবে কুৰিটকীয়া বৃত্তিটো বি.এ. পৰীক্ষালৈকে অব্যাহত থাকে। আই.এ. পৰীক্ষা দিয়াৰ কেইমাহমান পিছতে হিৰন্ময়ী দেৱীৰ প্ৰথম সন্তান জন্ম হয়। কেঁচুৱাৰ বাবে বি.এ. ৰ ক্লাছ কৰিবলৈ যোৱাত বাধা আহি পৰাত তেওঁ সন্দিকৈ কলেজ কৰ্তৃপক্ষৰ ওচৰ চাপে আৰু তেখেতসকলে তেওঁক কয়,”কলেজত নামটো লগাই থোৱা; সম্ভৱ হ’লে ক্লাছ কৰিবা; নোৱাৰিলে ঘৰতে পঢ়ি বি.এ. পৰীক্ষা দিবা। সেইমতে কলেজত নাম লগাই হিৰণ্ময়ী দেৱীয়ে চতুৰ্থ বাৰ্ষিক শ্ৰেণীত ইংৰাজী আৰু দৰ্শনৰ ক্লাছ কেইটামান কৰি বাকী দুটা বিষয় সংস্কৃত আৰু অসমীয়া ঘৰতে পঢ়িলে। ১৯৫৩ চনত বি.এ. ফাইনেল পৰীক্ষা দিয়াৰ কথা চিন্তা কৰিছিল যদিও তেওঁ দ্বিতীয় সন্তানৰ মাতৃ হোৱাত সেই বছৰ পৰীক্ষা দিব নোৱাৰিলে। ১৯৫৪ চনত আইতাকৰ হাতত ল’ৰা ছোৱালী থৈ ৰিহাবাৰীৰ পিতৃগৃহৰ পৰা বি.এ. ফাইনেল পৰীক্ষা দিয়েগৈ। বি.এ. পৰীক্ষাত তেওঁ ডিষ্টিংশ্যন লৈ উত্তীৰ্ণ হয়। গুৱাহাটীৰ পাণবজাৰৰ ছোৱালী হাইস্কুলত অষ্টম শ্ৰেণীৰ বাৰ্ষিক পৰীক্ষা দিয়াৰ পিছতে হিৰণ্ময়ী দেৱীৰ বিয়া হয়। স্বামী ৰতিকান্ত শৰ্মা আছিল কামৰূপ জিলাৰ হাজো মহকুমাৰ মহকুছি নামৰ এখন গাঁৱৰ প্ৰথম ডিগ্ৰীধাৰী। তেওঁ গুৱাহাটীৰ উজানবজাৰৰ সেই সময়ৰ বিখ্যাত গোস্বামী পৰিয়ালৰ তত্ত্বাৱধানত থাকি হাইস্কুলীয়া তথা কলেজীয়া শিক্ষা গ্ৰহণ কৰি চাকৰিত সোমাইছিল। তেওঁ গুৱাহাটী উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ কমিছনাৰ অফিচৰ কৰ্মচাৰী হিচাপে নিযুক্তি লাভ কৰিছিল। বিবাহৰ পিছৰ ছাত্ৰী তথা সাংসাৰিক জীৱনৰ বিষয়ে হিৰণ্ময়ী দেৱীয়ে লিখা কিছু কথা এনেধৰণৰ-“ বিয়াৰ পিছদিনা দোকমোকালিতে ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদী ফেৰীৰে পাৰ কৰাই সিপাৰত ৰৈ থকা ছৈ দিয়া ম'হৰ গাড়ীত তুলি শহুৰৰ ঘৰ গছকাবলৈ নিয়া কথাটো আজিও মনত পৰে। সৰুতে বিয়া দিয়া হৈছিল যদিও ঈশ্বৰৰ একপ্ৰকাৰ অনুগ্ৰহ বুলিয়েই ক'ব লাগিব যে দশম শ্ৰেণীলৈ প্ৰমোচন পোৱাৰ পিছতহে মই সংসাৰ কৰাৰ বাবে উপযুক্ত হৈছিলো। ১৯৪৮ চনত গুৱাহাটীত নকৈ স্থাপিত হোৱা উচ্চ ন্যায়ালয়ত কমিছৰ অফিচৰ কিছুসংখ্যক কৰ্মচাৰীক নিযুক্তি দিয়া হৈছিল। সেইসকলৰ এজন হিচাপে মোৰ স্বামীয়েও হাইকোৰ্টত নিযুক্তি লাভ কৰি প্ৰশিক্ষণৰ বাবে কলিকতালৈ যাবলগীয়া হোৱাত মই মেট্ৰিক পৰীক্ষা দিয়াৰ সময়লৈকে পিতৃগৃহতে থকাৰ সুবিধা পাইছিলো। পৰীক্ষা শেষ হোৱাৰ কেইদিনমান পিছতে মোক গাঁৱলৈ নি শহুৰৰ ঘৰত ধৰ্মীয় আনুষ্ঠানিকতা পালন কৰাৰ অন্তত মোক তাতে থৈ অহা হ'ল। স্বামীয়ে সপ্তাহটোৰ শেষত শনিবাৰে ঘৰলৈ যায় আৰু সোমবাৰে পুৱাতে গুৱাহাটীলৈ উভতি আহে। গাঁৱৰ ভাষা, নীতি-নিয়ম আদি নজনাৰ বাবে পোনতে কিছু অসুবিধা হৈছিল যদিও পিছলৈ কথাবোৰ মোৰ বাবে সহজ হৈ পৰিছিল। গাঁৱলীয়া গৃহস্থীৰ কামবোৰ শিকি-বুজি লৈ সকলোৰে লগত মিলিজুলি, হাঁহি-মাতি চলিছিলো বাবে পৰিয়ালৰ আটাইৰে মৰম-চেনেহ পাবলৈ সক্ষম হৈছিলো। চহৰত ডাঙৰ হোৱা ছোৱালী বুলিয়েই গাঁৱলীয়া গৃহস্থীৰ বেছি কষ্টকৰ কামবোৰৰ পৰা মোক ৰেহাই দিয়া হৈছিল।" ১৯৫৫ চনত তেওঁৰ তৃতীয়টি সন্তান জন্ম হয়। কৰ্মজীৱন বি.এ. পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হোৱাৰ পিছত হিৰণ্ময়ী দেৱীয়ে গুৱাহাটীৰ তাৰিণী চৌধুৰী ছোৱালী উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়ত ১৯৫৬ চনত ইংৰাজী আৰু সংস্কৃতৰ শিক্ষয়িত্ৰী হিচাপে যোগদান কৰে। ১৯৫৯ চনত স্কুলৰ তৰফৰ পৰা দৰমহাসহ ছুটি দি হিৰন্ময়ী দেৱীক গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ত বি.টি. পঢ়িবলৈ পঠোৱা হৈছিল। ১৯৬০ চনত প্ৰশিক্ষণৰ অন্তত তেওঁ বি.টি. ডিগ্ৰী লৈ স্কুললৈ উভতি আহে। ১৯৬১ চনত এহাল যমজ সন্তানৰ মাতৃ হোৱা হিৰন্ময়ী দেৱীয়ে এম.এ. পঢ়িবৰ বাবে চৰকাৰৰ সুবিধা এটা লাভ কৰে য’ত ছৰীয়া পাঠ্যক্ৰমৰ এবছৰৰ খৰচ চৰকাৰে বহন কৰিব আৰু আনটো বছৰ শিক্ষাৰ্থীয়ে নিজে বহন কৰিব লাগে। ইতিমধ্যে সন্তান জন্ম দিয়াৰ বাবে বিনা বেতনে লোৱা দীঘলীয়া ছুটিৰ পিছত স্কুলত যোগদান কৰা হিৰণ্ময়ী দেৱীয়ে এম.এ. পঢ়িবলৈ ইচ্ছা কৰা নাছিল যদিও সকলোৰে বুজনি আৰু সাহসত তেওঁ বিশ্ববিদ্যালয়ত ইংৰাজী বিষয়ত এম.এ.ত নামভৰ্তি কৰে। প্ৰথম বছৰ ক্লাছ কৰি পৰীক্ষা নিদিয়াকৈ তেওঁ পুনৰ স্কুললৈ ঘূৰি আহে। ১৯৬৪ চনত তেওঁৰ ষষ্ঠ তথা শেষৰটি সন্তান জন্ম হয়। তাৰ পিছত ১৯৬৭ চনত প্ৰিভিয়াচ আৰু ১৯৬৮ চনত ফাইনেল পৰীক্ষা দি ইংৰাজী বিষয়ত দ্বিতীয় শ্ৰেণীৰ এম.এ. ডিগ্ৰী লাভ কৰে। ১৯৭২ চনত তাৰিণী চৌধুৰী স্কুলত দ্বাদশ শ্ৰেণী আৰম্ভ হোৱাত তেওঁ ইংৰাজী বিভাগৰ বিষয়-শিক্ষয়িত্ৰী হিচাপে পদোন্নতি লাভ কৰে। সাহিত্যৰাজি কবিতাপুথি মাটিৰ চাকিৰ শিখা হৃদয়ৰ অৰণ্যত কবিতা নিলিখো আৰু প্ৰবন্ধ পুথি চিন্তা-চয়ন বিভিন্ন অনুভৱ শিশু-সাহিত্যৰ পুথি আখৰৰ আখৈ লাৰু ফৰিঙৰ পেং নিগনিৰ ঘৰখন আৰু কেইটামান সাধু ৰেড ক্ৰছৰ সাধু মইনাৰ মৌ মাত তৰা ঘৰ সাধু শুনিবা কোনে? জীৱনী পুথি নিবেদিতা যাৰ নাম পুষ্পলতা দাস বিশিষ্টা শিক্ষাবিদ ইন্দিৰা মিৰি মুক্তি সংগ্ৰামী চন্দ্ৰপ্ৰভা মহিয়সী ৰাষ্ট্ৰমাতা কস্তুৰবা স্বামী বিবেকানন্দ (সংক্ষিপ্ত জীৱন কথা) অনুবাদ পুথি সময় যন্ত্ৰ এ জাৰ্নি টু দ্য চেণ্টাৰ দ্য আৰ্থ উত্তিষ্ঠত জাগ্ৰত এ’ৰৰ জাযমেণ্ট বননিত বসন্তৰ বা কণমানি ৰাজকুমাৰী সংস্কৃত শ্লোক সংগ্ৰহ জাগা হে ভাৰত জাগা পুথি আকাৰে অপ্ৰকাশিত ৩খন কিতাপৰ পাণ্ডুলিপি আচাৰ্য বিনোৱা ভাৱে মোৰ লণ্ডন ভ্ৰমণ অসমীয়া শিকো আহাঁ ২০১৫ চনত হিৰণ্ময়ী দেৱীৰ পুত্ৰ হেমন্ত কুমাৰ শৰ্মাই তেখেতৰ সাহিত্যৰাজিক একেলগে থূপ খুৱাই হিৰণ্ময়ী দেৱীৰ ৰচনা সমগ্ৰ প্ৰকাশ কৰি উলিয়ায়। লগতে চাওক মাটিৰ চাকিৰ শিখা হৃদয়ৰ অৰণ্যত তথ্যউৎস অসমীয়া শিক্ষাবিদ অসমীয়া

60565

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A6%A8%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%20%E0%A6%95%E0%A7%81%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A7%B0

আনন্দ কুমাৰ

আনন্দ কুমাৰ (জন্ম ১ জানুৱাৰী ১৯৭৩) এজন ভাৰতীয় গণিতৰ প্ৰশিক্ষক যি ২০০২ চনত বিহাৰৰ পাটনাত আৰম্ভ কৰা চুপাৰ ৩০ কাৰ্য্যসূচীৰ বাবে বেছি জনপ্ৰিয় ত আৰ্থিকভাৱে পিছপৰা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক ভাৰতীৰ প্ৰায়োগিক প্ৰতিষ্ঠানৰ প্ৰৱেশ পৰীক্ষা আই আই টি-জে ই ই পৰীক্ষাৰ বাবে প্ৰশিক্ষণ দিয়া হয়। ২০১৮ চনত ৪৮১ জন শিক্ষাৰ্থীৰ পৰা ৪২২ জনে আই আই টিলৈ যাবলৈ সক্ষম হয় আৰু ডিস্কভাৰী চেনেলে তেওঁৰ কৰ্মৰাজিৰ এখন ডকুমেণ্টেৰি প্ৰদৰ্শন কৰে।ভাৰতীয় সমাজৰ পিছপৰা অঞ্চলৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ বাবে কৰা কাৰ্যসূচীৰ বিষয়ে কুমাৰে মাছাচ্যুছেটছ্ প্ৰযুক্তিবিদ্যা প্ৰতিষ্ঠান আৰু হাৰ্ভাৰ্ড বিশ্ববিদ্যালয়ত বক্তৃতা দিছিল। কুমাৰ আৰু তেওঁৰ শৈক্ষিক প্ৰতিষ্ঠান কেবাবাৰো অপপ্ৰচাৰৰ বলি হৈছে আৰু ইয়াৰে কিছুমান ভাৰতীয় প্ৰচাৰ মাধ্যমতো প্ৰচাৰ হৈছে। তেওঁৰ জীৱন আৰু কৰ্মক লৈ ২০১৯ চনত চুপাৰ ৩০ চলচিত্ৰ নিৰ্মাণ হয় য'ত হৃতিক ৰোশনে কুমাৰৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰে। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন কুমাৰৰ জন্ম হৈছিল ভাৰতৰ বিহাৰৰ পাটনাত। তেওঁৰ দেউতাক ভাৰতীয় ডাক বিভাগৰ এজন কেৰাণী আছিল। দেউতাকে তেওঁৰ সন্তানক ব্যক্তিগত খণ্ডৰ বিদ্যালয়ত দিব নোৱাৰাত আনন্দে হিন্দী মাধ্যমৰ চৰকাৰী বিদ্যালয় এখনত অধ্যয়ন কৰিছিল য'ত তেওঁৰ গণিতৰ প্ৰতি ধাউতি বৃদ্ধি পায়। শৈশৱত কুমাৰে বিহাৰৰ পাটনাত থকা পাটনা হাইস্কুলত পঢ়িছিল। স্নাতক ডিগ্ৰীৰ সময়ত কুমাৰে জমা দিয়া সংখ্যাতত্ত্বৰ গৱেষণা পত্ৰসমূহ মেথেমেটিকেল স্পেকট্ৰামত প্ৰকাশ হয়। লগতে ডিগ্ৰীৰ সময়তে তেওঁদি মেথেমেটিকেল গেজেটৰ সম্পাদকলৈকো চিঠি লিখিছিল। পিতৃৰ বিয়োগ ঘটাত আৰু ঘৰৰ আৰ্থিক দুৰৱস্থাৰ বাবে কুমাৰে কেম্ব্ৰিজ বিশ্ববিদ্যালয়ত ছিট পাইও যাব নোৱাৰিলে। দিনত গণিত চৰ্চা কৰি সন্ধিয়া কুমাৰে মাকৰ সৈতে পাপৰ বিক্ৰী কৰিছিল। পৰিয়ালটো চলাবলৈ মাকে ঘৰৰপৰা এই ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰিছিল। অধিক আয়ৰ বাবে কুমাৰে ল'ৰা-ছোৱালীক টিউছন কৰিবলৈ লয়।যিহেতু পাটনা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ গ্ৰন্থাগাৰত বিদেশী জাৰ্ণেল নাছিল, আনন্দ কুমাৰে প্ৰতি দেওবাৰে প্ৰায় ছয় ঘণ্টা জোৰা ৰেলভ্ৰমণ কৰি বাৰানসীলৈ যাবলগীয়া হৈছিল। তাতেই তেওঁৰ সৰু ভায়েকৰ (যিয়ে এন. ৰাজমৰ তত্বাৱধানত ভায়'লিন শিকিছিল) হোষ্টেলৰ কোঠাত তেওঁ থাকিছিল যাতে তেওঁ তাত কাম কৰিব পাৰে। শিক্ষন কেৰিয়াৰ আৰু চুপাৰ ৩০ ১৯৯২ চনত গণিত পঢ়াবলৈ আৰম্ভ কৰা কুমাৰে ৫০০ টকাত এটা ভাড়াঘৰ লৈ ৰামানুজন গণিত বিদ্যালয় আৰম্ভ কৰিছিল। প্ৰথম বছৰতে দুজনৰ পৰা ৩৬ জনলৈ শিক্ষাৰ্থী বৃদ্ধি পোৱা অনুষ্ঠানটিত তিনি বছৰত শিক্ষাৰ্থীৰ অন্তৰ্ভুক্তি প্ৰায় ৫০০ জনলৈ বৃদ্ধি পায়। ২০০০ চনৰ প্ৰথম ভাগত এজন ছাত্ৰই আহি কুমাৰক ক'লে যে তেওঁ আই আই টি জে ই ই )ৰ প্ৰশিক্ষণ ব বিচাৰে কিন্তু নামভৰ্তি মাছুল আৰ্থিক অনাটনৰ কাৰণে পৰিশোধ কৰিব নোৱাৰিব। তেনেকৈয়ে কুমাৰে অনুপ্ৰাণিত হৈ ২০০২ চনত চুপাৰ ৩০ আৰম্ভ কৰে যিটোৰ বাবে তেওঁক জনা যায়। ২০০২ চনৰ পৰা প্ৰতি বছৰে মে'মাহত ৰামানুজন গণিত বিদ্যালয়ে এটা প্ৰতিযোগিতামূলক পৰীক্ষাৰ জৰিয়তে চুপাৰ ৩০ ৰ বাবে ৩০ জন ছাত্ৰ-ছাত্ৰী বাছনি কৰে। আৰ্থিকভাৱে পিছপৰা ৩০ জন ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক এবছৰৰ কাৰণে থকা-খোৱাৰ ব্যৱস্থা কৰি পঠন সামগ্ৰীৰ লগতে প্ৰশিক্ষণ দিয়ে। ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলৰ খোৱা লোৱাৰ কাম কুমাৰৰ মাতৃ জয়ন্তী দেৱীয়ে কৰে আৰু ভাতৃ প্ৰণৱ কুমাৰে মেনেজমেণ্টত সহায় কৰে। ২০০৩ ৰ পৰা ২০১৭ চনৰ ভিতৰত ৪৫০ জনৰ ৩৯১ জনেই আই আই টিৰ প্ৰৱেশ পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হয়। ২০১০ চনত চুপাৰ ৩০ ৰ এশ শতাংশ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে আই আই টি জে ই ই প্ৰৱেশ পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হয়। প্ৰতিষ্ঠানটোৰ এইয়া আছিল ক্ৰমাগতভাবে তিনি নম্বৰবাৰৰ বাবে এশ শতাংশ উত্তীৰ্ণ। চুপাৰ ৩০ৰ বাবে কুমাৰে চৰকাৰী অথবা ব্যক্তিগত খণ্ড একোৰে পৰা আৰ্থিক সাহৈয্য লাভ কৰা নাছিল। বৰঞ্চ নিজৰ ৰামানুজন প্ৰতিষ্ঠানৰ পৰা হোৱা উপাৰ্জনেৰেই চুপাৰ ৩০ চলাই আছিল। চুপাৰ ৩০ ৰ সফলতা আৰু জনপ্ৰিয়তা দেখি কুমাৰলৈ ৰাষ্ট্ৰীয় আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ব্যক্তিগত খণ্ড কিছুমানৰ লগতে চৰকাৰৰ পৰাও আৰ্থিক সহযোগৰ প্ৰস্তাৱ আহিছিল কিন্তু কুমাৰে চুপাৰ ৩০ ক নিজ চেষ্টাৰে চলাই নিবলৈ সেইয়া প্ৰত্যাখ্যান কৰে। ২০০৬ ৰ পৰা ২০০৭ লৈ ৩০ জনেই আই আই টি জে ই ই প্ৰৱেশ পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হয়। পৰৱৰ্তী বৰ্ষসমূহত ৩০ জনৰ ভিতৰত উত্তীৰ্ণ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ সংখ্যা এনেধৰণৰ ২০১১ ২৪, ২০১২–২৭, ২০১৩–২৮, ২০১৪–২৭, ২০১৫–২৫, ২০১৬–২৮, ২০১৭–৩০, আৰু ২০১৮ ২৬. স্বীকৃতি ২০০৯ চনৰ মাৰ্চত ডিস্কভাৰী চেনেলে চুপাৰ ৩০ ক লৈ এক ঘণ্টাৰ এটা অনুষ্ঠান সম্প্ৰচাৰ কৰে আৰু দি নিউয়ৰ্ক টাইমছৰ এখন পৃষ্ঠাৰ অৰ্ধাংশ তেওঁৰ নামত দিয়া হয়।অভিনেত্ৰী আৰু পূৰ্বৰ মিছ জাপান খিতাপ অৰ্জন কৰা নৰিকা ফুজিয়াৰাই কুমাৰৰ পদক্ষেপৰ ওপৰত তথ্যচিত্ৰ নিৰ্মাণ কৰিবলৈ পাটনালৈ আহিছিল। বি বি চিৰ অনুষ্ঠানসমূহত কুমাৰ সম্প্ৰচাৰিত হৈছে। ইণ্ডিয়ান ইন্সটিটিউট অৱ মেনেজমেন্ট, আহমেদাবাদ, কেইবাখনো ভাৰতীয় প্ৰায়োগিক প্ৰতিষ্ঠান, ইউনিভাৰ্চিটি অৱ ব্ৰিটিছ কলম্বিয়া, টকিঅ' বিশ্ববিদ্যালয় আৰু ষ্টেনফৰ্ড বিশ্ববিদ্যালয় আদি বহুতো আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰতিষ্ঠানত কুমাৰে নিজৰ অভিজ্ঞতা বৰ্ণনা কৰি বক্তৃতা দিয়ে। আৰ্থিকভাৱে পিছপৰা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক আই আই টি জে ই ই পৰীক্ষাৰ বাবে বিনামূলীয়া প্ৰশিক্ষণ দিয়াৰ বাবে ২০০৯ চনত তেওঁ [[লিমিকা বুক অৱ ৰেকৰ্ডছত স্থান লাভ কৰে। এছিয়া ২০১০ৰ শ্ৰেষ্ঠ তালিকাত টাইম আলোচনীয়ে চুপাৰ ৩০ ক অন্তৰ্ভুক্ত কৰিছে।২০১০ চনৰ জুলাইত ইনষ্টিটিউট ফৰ ৰিচাৰ্ছ এণ্ড ডকুমেণ্টেছন ইন ছচিয়েল )এ কুমাৰক ২০১০ৰ এছ.ৰামানুজন বঁটাৰে সন্মানিত কৰে।নিউজউইক মেগাজিনয়ে আনন্দ কুমাৰৰ চুপাৰ ৩০ ৰ পদক্ষেপক লক্ষ্য কৰি তেওঁৰ বিদ্যালয়খন বিশ্বৰ চাৰিখন সৃষ্টিশীল বিদ্যালয়ৰ এখন হিচাপে স্বীকৃতি দিয়ে। আনন্দ কুমাৰে ২০১০ চনৰ নৱেম্বৰত বিহাৰ চৰকাৰৰ শীৰ্ষ বঁটা মৌলানা আব্দুল কালাম আজাদ শিক্ষা পুৰস্কাৰ অৰ্জন কৰে। বাংগালোৰত ২০১০ চনত অখিল ভাৰতীয় বিদ্যাৰ্থী পৰিষদয়ে কুমাৰক বঁটা প্ৰদান কৰে। ব্যতিক্ৰমী প্ৰতিভাশালী ব্যক্তি গঢ়িব পৰা ক্ষমতা থকা বিশ্ববৰেণ্য ব্যক্তিৰ এজন হিচাপে ২০১১ চনৰ এপ্ৰিল মাহত ইউৰোপৰ ফ'কাছ আলোচনীয়ে কুমাৰক স্থান দিয়ে। আৰাকছন চলচ্চিত্ৰত অমিতাভ বচ্চনক চৰিত্ৰ ৰূপায়ণ কৰাতো কুমাৰে সহায় কৰিছিল।বলীউডৰ বহুতো পৰিচালক আৰু প্ৰযোজকে আনন্দ কুমাৰৰ জীৱন কাহিনীক লৈ এখন চিনেমা কৰাৰ আগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰিছিল।যুক্তৰাজ্যৰ ম'ন'কল নামৰ আলোচনীখনত বিশ্বৰ ২০ জন আদৰ্শ শিক্ষকৰ তালিকাত তেওঁ স্থান পাইছে। কানাডাৰ ব্ৰিটিছ কলম্বিয়া চৰকাৰৰ পৰাও সন্মান লাভ কৰিছিল।কুমাৰক মুম্বাইত বেংক অৱ বৰোদাই বৰোদা চান লাইফ এচিভমেণ্ট এৱাৰ্ড প্ৰদান কৰিছিল। ৰাজকোটত অনুষ্ঠিত অষ্টম সংখ্যক ৰাষ্ট্ৰীয় গণিত সন্মিলনত কুমাৰক ৰামানুজন মেথেমেটিক্স এৱাৰ্ড আগবঢ়োৱা হয়। কম্বাট'ৰৰ কাৰপাগাম বিশ্ববিদ্যালয়ে কুমাৰক সন্মানীয় ডক্টৰেট অৱ চায়েন্স (ডি এছ ছি) ডিগ্ৰী প্ৰদান কৰে। শিক্ষা ক্ষেত্ৰত আগবঢ়োৱা অসাধাৰণ বৰঙণিৰ বাবে মধ্যপ্ৰদেশ চৰকাৰে কুমাৰলৈ আগবঢ়াইছে মহৰ্ষি বেদব্যাস বঁটা। জাৰ্মানীৰ ছেক্সনিৰ শিক্ষামন্ত্ৰীৰ পৰাও কুমাৰে সন্মান লাভ কৰিছে।কানাডাৰ মনোৰোগ বিশেষজ্ঞ বিজু মেথিউ ৰচিত কুমাৰৰ জীৱনীখন ভাৰতীয় ৰাষ্ট্ৰপতি প্ৰণৱ মুখাৰ্জীক আগবঢ়াইছিল। ভাৰতীয় ৰাষ্ট্ৰপতি ৰাম নাথ কোবিন্দে কুমাৰক ৰাষ্ট্ৰীয় বাল কল্যাণ এৱাৰ্ডেৰে বিভূষিত কৰে। সন্মান ২০১৮ চনৰ ৮ নবেম্বৰত ডুবাইত আনন্দ কুমাৰক মালবাৰ গল্ড এণ্ড )ৰ দ্বাৰা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষা )ৰে সন্মানিত কৰা হয়। শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত তেওঁ কৰা চেষ্টা হৈছে এক আদৰ্শ। আমেৰিকাৰ কেলিফ'ৰ্ণিয়াৰ ছান জ'ছত এক অনুষ্ঠানত ফাউণ্ডেশ্যন ফৰ এডুকেশ্বন ইন আনন্দ কুমাৰক এডুকেশ্বন এক্সিলেনছ এৱাৰ্ড ২০০৯'' আগবঢ়াইছিল। জনপ্ৰিয় সংস্কৃতিত স্থান আনন্দ কুমাৰৰ জীৱন আৰু কৰ্মক লৈ বলিউডৰ এজন পৰিচালক বিকাশ লে ২০১৯ চনত চুপাৰ ৩০ শীৰ্ষক এখন চিনেমা পৰিচালনা কৰে য'ত হৃতিক ৰোচনে আনন্দ কুমাৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছে। চলচ্চিত্ৰখনে বক্স অফিছত সুনাম লাভ কৰে আৰু বহুতো ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ বাবে অনুপ্ৰেৰণাৰ উৎস হৈছে। মিথ্যা প্ৰচাৰ ২০১৮ চনৰ ২৩ জুলাইত দৈনিক জাগৰণ কাকতত প্ৰকাশিত এটা বাতৰিত মাত্ৰ তিনিজনেহে আই আই টি জে ই ই পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হৈছিল বুলি চুপাৰ ৩০ ৰ প্ৰাক্তন ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে উল্লেখ কৰিছিল য'ত কুমাৰে ২৬ জন উত্তীৰ্ণ হোৱাৰ দাবী কৰিছিল। বাতৰিটোত চুপাৰ ৩০ ত নামভৰ্তিৰ বাবে যোৱা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক ৰামানুজ ক্লাছ নামৰ আন এটা প্ৰশিক্ষণ কেন্দ্ৰত দি তাত ভাল ফলাফল দেখুৱালেহে কুমাৰে প্ৰশিক্ষণ দিয়ে বুলি উল্লেখ আছে। তদুপৰি ৰামানুজ প্ৰশিক্ষণ কেন্দ্ৰৰ পৰা কুমাৰে বছৰি এক কোটি উপাৰ্জন কৰে কুমাৰৰ পক্ষত থিয় দিছিল বিহাৰৰ পূৰ্বৰ ডেপুটি চীফ মিনিষ্টাৰ তেজস্বী যাদব আৰু তেওঁ কৈছিল,"সংবাদ মাধ্যমত হৈ থকা সংঘবদ্ধ প্ৰচাৰ কাৰ্য কুমাৰক হীন কৰিবলৈ কৰা কোনো সামন্ততান্ত্ৰিক মনোভাৱৰ কাম। ইউনিয়ন কেবিনেট মন্ত্ৰী আৰু অভিনেতা শত্ৰুঘ্ন হাইও কুমাৰৰ পক্ষত টুইট কৰিছিল। ২০১৮ চনৰ আগষ্টত দি হিন্দু কাকতে প্ৰকাশ কৰে যে কুমাৰ আৰু কুমাৰৰ প্ৰতিষ্ঠান সঘনে মিথ্যা প্ৰচাৰৰ বলি হৈছে আৰু জুলাইত দৈনিক জাগৰণ কাকতত প্ৰকাশ হোৱা ভুৱা বাতৰিৰো উৎস চিহ্নিত কৰে। তথ্যউৎস বাহ্যিক সংযোগ 30 গণিতজ্ঞ ভাৰতীয় গণিতজ্ঞ ভাৰতৰ ব্যক্তি জীৱিত

38072

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%A9%20%E0%A6%A1%E0%A6%BF%E0%A6%9A%E0%A7%87%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A6%AC%E0%A7%B0

৩ ডিচেম্বৰ

এইদিনটোত ঘটা কেইটামান উল্লেখযোগ্য ঘটনা- ঘটনাৱলী আজি আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় দিব্যাংগ দিৱস। ১৯৮২ চনৰ পৰা ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ দ্বাৰা পালন কৰা এক আন্তৰ্জাতিক দিৱস। এই দিৱসটো পালন কৰাৰ উদ্দেশ্য হৈছে ৰাজনৈতিক, সামাজিক, অৰ্থনৈতিক আৰু সাংস্কৃতিক জীৱনৰ প্ৰতিটো দিশত দিব্যাংগ ব্যক্তিসকলক একগোট কৰি তেওঁলোকৰ মৰ্যদা, অধিকাৰ আৰু কল্যাণৰ হকে কাম কৰা। ইয়াক মূলতঃ ২০০৭ চনলৈকে "আন্তৰ্জাতিক দিব্যাংগ ব্যক্তি দিৱস" বুলি কোৱা হৈছিল। প্ৰতি বছৰে এই দিনটোত বেলেগ বেলেগ বিষয়ৰ ওপৰত গুৰুত্ব দিয়া হয়। ১৯৭১ ভাৰত-পাকিস্তান যুদ্ধ আৰম্ভ। এই যুদ্ধ আছিল ভাৰত আৰু পাকিস্তানৰ মাজত এক সামৰিক সংঘৰ্ষ যি ১৯৭১ চনৰ ৩ ডিচেম্বৰৰ পৰা ১৯৭১ চনৰ ১৬ ডিচেম্বৰলৈকে ঢাকাস্থিত পাকিস্তানী সৈন্যৰ আত্মসমৰ্পণলৈকে চলিছিল অৰ্থাৎ পূব-পাকিস্তানত বাংলাদেশ মুক্তি যুদ্ধৰ সময়ত সংঘটিত হৈছিল। ১৯৮৪ ভূপাল দুৰ্যোগ, যাক ভূপাল গেছ ট্ৰেজেডী বুলিও কোৱা হয়, ভাৰতৰ মধ্য প্ৰদেশৰ ভূপালত থকা ইউনিয়ন কাৰ্বাইড ইণ্ডিয়া লিমিটেড (ইউচিআইএল) কীটনাশক প্ৰকল্পত ১৯৮৪ চনৰ ২-৩ ডিচেম্বৰৰ নিশা এক ৰাসায়নিক দুৰ্ঘটনা সংঘটিত হৈছিল। ৫,০০,০০০ৰো অধিক লোক এই প্মিৰকল্থাপটোৰ পৰা ওলোৱা ইল আইচোচাইনেট (এমআইচি) গেছত আক্ৰান্ত হৈছিল। এই গেছৰ সংক্ৰমণত চৰকাৰী তথ্য মতে তাৎক্ষণিকভাৱে মৃত্যু হোৱা লোকৰ সংখ্যা আছিল ২,২৫৯জন। ২০০৮ চনত, মধ্য প্ৰদেশ চৰকাৰে গেছ সংক্ৰমণত মৃত্যু হোৱা ৩,৭৮৭ জন লোকৰ পৰিয়ালৰ সদস্যসকলক আৰু ৫,৭৪,৩৬৬ জন আহত লোকক ক্ষতিপূৰণ পৰিশোধ কৰিছিল। কিন্তু ২০০৬ চনত এক চৰকাৰী শপতনামাত কোৱা হৈছিল যে এই গেছৰ সংক্ৰমণৰ ফলত ৫,৫৮,১২৫ জন আঘাতপ্ৰাপ্ত হৈছিল, যাৰ ভিতৰত আছিল ৩৮,৪৭৮ টা অস্থায়ী আংশিক আঘাত আৰু প্ৰায় ৩,৯০০ গুৰুতৰ ভাৱে তথা স্থায়ীভাৱে আঘাতপ্ৰাপ্ত হোৱা। আন এক তথ্য অনুসৰি এই গেছৰ সংক্ৰমণৰ ফলত দুসপ্তাহৰ ভিতৰত ৮,০০০ জন লোকৰ মৃত্যু হৈছিল অথবা গেছ সম্পৰ্কীয় ৰোগত আক্ৰান্ত হৈ ৮,০০০ বা ততোধিক লোকৰ মৃত্যু হৈছিল। ১৯৯২ চেমা গ্ৰুপৰ এজন পৰীক্ষক অভিযন্তাই ভোডাফোন নেটৱৰ্কৰ জৰিয়তে বিশ্বৰ প্ৰথম পাঠ বাৰ্তা এজন সহকৰ্মীৰ ফোনলৈ প্ৰেৰণ কৰিবলৈ ব্যক্তিগত কম্পিউটাৰ ব্যৱহাৰ কৰে। জন্ম ১৮৮৪ ড° ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদ ৰাজনীতিবিদ, উকীল, ভাৰতীয় স্বাধীনতা কৰ্মী, সাংবাদিক আৰু পণ্ডিত আছিল। স্বাধীন ভাৰতৰ প্ৰথম ৰাষ্ট্ৰপতি। তেওঁ ১৯৫০ চনৰ পৰা ১৯৬২ চনলৈ ভাৰত গণৰাজ্যৰ প্ৰথম ৰাষ্ট্ৰপতি হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। ভাৰতীয় স্বাধীনতা আন্দোলনৰ সময়ত তেওঁ ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছত যোগদান কৰি বিহাৰ আৰু মহাৰাষ্ট্ৰ অঞ্চলত কংগ্ৰেছৰ এজন প্ৰধান কৰ্মী হিচাপে পৰিগণিত হৈছিল। মৃত্যু ২৮ ফেব্ৰুৱাৰী, ১৯৬৩। ১৮৯৪ দিভা জিভাৰাটিনাম এগৰাকী ভাৰতীয় ৰাজনীতিবিদ আৰু অধিবক্তা আছিল। তেওঁ ১৯৪৫ চনত ফ্ৰান্সৰ সংবিধান সভাৰ নিৰ্বাচনত পণ্ডিচেৰীক (তেতিয়া ফৰাচী উপনিবেশ) প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল আৰু তেওঁক অস্থায়ী সংবিধান সভাত নিযুক্তি দিয়া হৈছিল। ১৯৪৩ চনৰ নৱেম্বৰত আলজিয়াৰ্ছত চাৰ্লছ ডি গলে তেওঁক এই পদবীত প্ৰতিনিধিত্ব কৰিবৰ বাবে প্ৰস্তাৱ দিছিল ১৯৪৪ চনৰ ১৩ জানুৱাৰীত তেওঁৰ এই প্ৰস্তাৱ কাৰ্যকৰী হৈছিল। ইয়াৰ উপৰিও জিভাৰাটিনামক বিধানসভাৰ বিদেশী আয়োগত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল। মৃত্যু ২৫ মাৰ্চ, ১৯৭৫। ১৯৫৮ মমতা চন্দ্ৰকৰ, ভাৰতীয় কণ্ঠশিল্পী। ১৯৫৮ অনুভৱ তুলসী, অসমীয়া কবি, অনুবাদক, চিনেমা সমালোচক, গল্পকাৰ। ১৯৮২ মিতালী ৰাজ, ভাৰতীয় ক্ৰিকেট খেলুৱৈ। মৃত্যু ১৮৯৪ ৰবাৰ্ট লুই ষ্টিভেনছন, স্কটিছ ঔপন্যাসিক, কবি, নিৱন্ধকাৰ আৰু ভ্ৰমণ কাহিনী লেখক। ১৯৫৬ মানিক বন্দোপাধ্যায় ভাৰতীয় সাহিত্যিক যাক বিংশ শতিকাৰ বঙালী সাহিত্যৰ অন্যতম মুখ্য ব্যক্তি হিচাপে গণ্য কৰা হয়। তেওঁৰ ৪৮ বছৰীয়া জীৱনকালত ২৮ বছৰ সাহিত্য ক্ষেত্ৰখনৰ লগত জড়িত হৈ আছিল। তেওঁৰ প্ৰায় ২৮ বছৰ বয়সৰ পৰা মৃগীৰোগ আৰু সকলো সময়তে বিত্তীয় চাপৰ সৈতে যুঁজিও, তেওঁ কবিতা, প্ৰবন্ধ আদিৰ উপৰিও উপন্যাস আৰু চুটি গল্প ৰচনা কৰিছিল। জন্ম ১৯ মে', ১৯০৮। ১৯৭৯ মেজৰ ধ্যান চান্দ ভাৰতীয় হকী খেলুৱৈ আছিল, যাক ইতিহাসৰ অন্যতম শ্ৰেষ্ঠ হকী খেলুৱৈ হিচাপে গণ্য কৰা হয়। তেওঁৰ বাবেই ১৯২৮, ১৯৩২ আৰু ১৯৩৬ চনৰ অলিম্পিকত ভাৰতে হকী খেলত স্বৰ্ণ পদক অৰ্জন কৰিছিল। ধ্যান চান্দ তেওঁৰ অসাধাৰণ বল নিয়ন্ত্ৰণ আৰু গ'ল-স্ক'ৰিং কৃতিত্বৰ বাবেও জনাজাত আছিল। ভাৰতে ১৯২৮ চনৰ পৰা ১৯৬৪ চনলৈ আঠখন অলিম্পিকৰ ভিতৰত সাতখনত হকী খেলত জিকিছিল। সুন্দৰ বল নিয়ন্ত্ৰণৰ বাবে হকীৰ যাদুকৰ নামেৰে জনাজাত চান্দে ১৯২৬ চনৰ পৰা ১৯৪৯ চনলৈ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্যায়ত খেলিছিল। তেওঁৰ সমগ্ৰ ঘৰুৱা আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় কেৰিয়াৰত ১০০০ৰো অধিক গ'ল কৰিছিল। বিবিচিয়ে তেওঁক "হকীৰ মহম্মদ আলীৰ সমতুল্য" বুলি অভিহিত কৰিছিল। ভাৰত চৰকাৰে ১৯৫৬ চনত চান্দক ভাৰতৰ তৃতীয় সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মান পদ্মভূষণ সন্মান প্ৰদান কৰে। তেওঁৰ জন্মদিন, ২৯ আগষ্ট, প্ৰতি বছৰে ভাৰতত ৰাষ্ট্ৰীয় ক্ৰীড়া দিৱস হিচাপে পালন কৰা হয়। ভাৰতৰ সৰ্বোচ্চ ক্ৰীড়া সন্মান মেজৰ ধ্যান চান্দ খেল ৰত্ন বঁটা তেওঁৰ নামেৰে নামাকৰণ কৰা হৈছে। জন্ম ২৯ আগষ্ট, ১৯০৫। ১৯৭৯ কংকনা সেন শৰ্মা, ভাৰতীয় অভিনেত্ৰী, লেখক আৰু পৰিচালক। ১৯৮২ বিষ্ণু দে, জ্ঞানপীঠ বঁটা বিজয়ী বাংলা কবি,লেখক আৰু চলচিত্ৰ সমালোচক। ২০১০ ৰামেশ্বৰ পাঠক, কামৰূপী লোকগীতৰ বিশিষ্ট শিল্পী। ১৯৯০ চনত তেওঁক ভাৰত চৰকাৰৰ সংগীত নাটক একাডেমী বঁটা প্ৰদান কৰা হয়। ২০১১ দেৱ আনন্দ, প্ৰকৃত নাম ধৰমদেৱ পিশোৰিমল আনন্দ। এজন ভাৰতীয় অভিনেতা, লেখক, পৰিচালক আৰু প্ৰযোজক আছিল। যি ছয় দশকতকৈও অধিক সময় ধৰি হিন্দী চলচ্চিত্ৰ জগতৰ লগত জড়িত আছিল। তেওঁ ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰৰ অন্যতম সফল অভিনেতা হোৱাৰ লগতে ৰাজ কাপুৰ আৰু দিলীপ কুমাৰৰ সৈতে ট্ৰিনিটি-দ্য গোল্ডেন ট্ৰিঅৰ অংশ আছিল। ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰলৈ আগবঢ়োৱা অৱদানৰ বাবে ভাৰত চৰকাৰে তেওঁক ২০০১ চনত পদ্মভূষণ সন্মান আৰু ২০০২ চনত দাদাচাহেব ফাল্কে বঁটাৰে সন্মানিত কৰে। তেওঁ দুবাৰকৈ শ্ৰেষ্ঠ অভিনেতাৰ ফিল্মফেয়াৰ বঁটা আৰু ১৯৯৩ চনত ফিল্মফেয়াৰৰ লাইফটাইম এচিভমেণ্ট বঁটা লাভ কৰিছে। জন্ম ২৬ ছেপ্তেম্বৰ, ১৯২৩। ২০১৯ হৰিণ মহন্ত, প্ৰগতিশীল লেখক, আইনজীৱী। হৰিণ মহন্ত আছিল মাৰ্ক্স আৰু লেনিনৰ আদৰ্শত গভীৰভাৱে বিশ্বাসী জনগণৰ অধিকাৰ সম্পৰ্কে সদাসচেতন এজন ব্যক্তি। মহন্তই বিশেষকৈ অসমৰ জ্বলন্ত সমস্যা সমূ্হৰ বিষয়ত অসমীয়া বিভিন্ন বাতৰি-কাকত আৰু আলোচনীত নিয়মীয়াকৈ লিখি আহিছিল। ১৯৪৭ চনত কৰঙাৰ তেলপানী সত্ৰত জন্মগ্ৰহণ কৰা হৰিণ মহন্তই সাতখন কিতাপ লিখি উলিয়াইছিল, তাৰ ভিতৰত "আলফা মৰিলেই স্বাধীন অসমৰ দাবীতো মৰিবনে", "যুক্তিয়ে য'ত হাৰ মানিলে", "সংবিধান, সাৰ্বভৌমত্ব আৰু ৰাজনীতি" ইত্যাদি। ২০২০ মহাশয় ধৰমপাল গুলাটি, ভাৰতীয় ব্যৱসায়ী। তেওঁ ভাৰতীয় জনপ্ৰিয় মছলা কোম্পানী এমডিএইছৰ (মহাশাইন ডি হাত্তি প্ৰাইভেট লিমিটেড, প্ৰতিষ্ঠাপক আৰু মুখ্য কাৰ্যবাহী বিষয়া আছিল। দিৱস আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় দিব্যাংগ দিৱস। চিকিৎসক দিৱস (কিউবা)। বাহ্যিক সংযোগ বিবিচি: এই দিনটোত ঘটা কেইটামান উল্লেখযোগ্য ঘটনা দ্য নিউয়ৰ্ক এই দিনটোত ঘটা কেইটামান উল্লেখযোগ্য ঘটনা

4302

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A7%83%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%A3%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A4%20%E0%A6%B8%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A7%88

কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ

কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ ১৮৯৮-১৯৮২) অসমৰ এজন লেখক, সংস্কৃত ভাষা পণ্ডিত আৰু শিক্ষাবিদ আছিল। সংস্কৃত আৰু ভাষাতত্ত্বৰ ক্ষেত্ৰত তেখেতে বিৰল পাণ্ডিত্যৰ পৰিচয় দিছিল। শ্ৰীহৰ্ষৰ 'নৈষধ চৰিত', সোমদেৱৰ 'যশস্তিলক' আদি গ্ৰন্থৰ অনুবাদৰ জৰিয়তে তেখেতে ৰাষ্ট্ৰীয়-আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় স্তৰত চিনাকি লাভ কৰে। ন বছৰ ধৰি গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ উপাচাৰ্যৰ ভূমিকা পালন কৰা সন্দিকৈ মাত্ৰ ৩৯ বছৰ বয়সত ১৯৩৭ চনৰ অসম সাহিত্য সভাৰ গুৱাহাটী অধিবেশনৰ সভাপতিও নিৰ্বাচিত হৈছিল। জন্ম কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈৰ জন্ম ২০ জুলাই, ১৮৯৮ চনত অসমৰ যোৰহাট জিলাৰ সাতঘৰীয়া আহোম পৰিয়ালত হৈছিল। তেখেতৰ পিতৃ চাহ খেতিয়ক ৰায় বাহাদুৰ ৰাধাকান্ত সন্দিকৈ আৰু মাতৃ নাৰায়ণী সন্দিকৈ। অসমৰ কেইবাটাও ৰাজহুৱা অনুষ্ঠানৰ উন্নতিকল্পে মুক্তহস্তে দান-বৰঙনি আগবঢ়োৱা হেতুকে জনসাধাৰণে কৃতজ্ঞতাৰ চিনস্বৰূপে ৰাধাকান্ত সন্দিকৈ ডাঙৰীয়াক "দানবীৰ" উপাধিৰে বিভূষিত কৰিছিল। দানবীৰ ৰাধাকান্ত সন্দিকৈৰ চাৰিজন পুতেকৰ ভিতৰত কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ আছিল আটাইতকৈ ডাঙৰ। তেওঁৰ মাক নাৰায়ণী আইদেউ অসমৰ আন এগৰাকী পণ্ডিত লোক পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱাৰ ভগ্নী আছিল৷ শিক্ষা কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈয়ে প্ৰাথমিক শিক্ষা নিজা গৃহতে গ্ৰহণ কৰিছিল। তাৰ পিছত দেউতাকে যোৰহাটৰ চৰকাৰী হাইস্কুলত নাম লগাই দিয়ে। ইংৰাজী ১৯১৩ চনত পোন্ধৰ বছৰ বয়সত কৃষ্ণকান্তই যোৰহাট চৰকাৰী হাইস্কুলৰ পৰা প্ৰৱেশিকা পৰীক্ষাত প্ৰথম বিভাগত উত্তীৰ্ণ হয়। সন্দিকৈয়ে কটন মহাবিদ্যালয়ৰ ১৯১৫ চনত আই এ পৰীক্ষাতো সুখ্যাতিৰে প্ৰথম বিভাগত উত্তীৰ্ণ হৈ কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ত উচ্চ শিক্ষাৰ বাবে নাম ভৰ্তি কৰে। কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা ১৯১৭ চনত তেওঁ সংস্কৃতত প্ৰথম শ্ৰেণীৰ অনাৰ্চসহ বি এ পাছ কৰে আৰু “প্ৰসন্ন কুমাৰ সৰ্বাধিকাৰী স্বৰ্ণ পদক’’ লাভ কৰে৷ তেতিয়া তেওঁৰ বয়স আছিল মাত্ৰ ১৯ বছৰ৷ ১৯১৯ চনত সংস্কৃতৰ 'বেদ শাখা'ত প্ৰথম শ্ৰেণীৰ প্ৰথম স্থান অধিকাৰ কৰি স্নাতকোত্তৰ সন্মান লাভ কৰে। উল্লেখযোগ্য যে, স্নাতকোত্তৰ শ্ৰেণী ’বেদ শাখা’ত তেঁৱেই সেইবৰ্ষৰ একমাত্ৰ শিক্ষাৰ্থী আছিল আৰু তেওঁৰ গুৰু আছিল, মহামহোপাধ্যায় সীতাৰাম শাস্ত্ৰী৷ তদুপৰি সন্দিকৈয়ে ১৯২০ চনত অক্সফৰ্ড বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা আধুনিক বুৰঞ্জীত স্নাতকোত্তৰ সন্মান লাভ কৰাৰ উপৰিও পেৰিছ আৰু বাৰ্লিন বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অধীনত জাৰ্মান, ফৰাচী, ৰুছ গ্ৰীক, লেটিন, ইটালিয়ান, স্পেনিছ আদি কেইবাটাও ভাষা শিকি আয়ত্ত কৰিবলৈ সমৰ্থ হৈছিল। তেওঁ মুঠ ১৩টা ভাষা আয়ত্ত কৰিছিল, তাৰে ৮টা ইউৰোপীয়ান ভাষা আৰু ৫টা ভাৰতীয় ভাষা। ১৯২৩ চনৰপৰা ১৯২৭ চনলৈকে তেখেতে ইউৰোপৰ নানা ভাষা-সাহিত্য অধ্যয়ন কৰে। ব্যক্তিগত জীৱন ১৯২৭ চনত বিদেশৰ পৰা তেওঁ অধ্যয়নৰ বাবে নিজা ধনেৰে ক্ৰয় কৰা বিপুল সংখ্যক কিতাপেৰে সৈতে স্বদেশলৈ উভতি আহে৷ স্বদেশলৈ আহি তেওঁ নগাঁৱৰ ইউ এন বুঢ়াগোহাঞিৰ জ্যেষ্ঠ কন্যা হেমলতা আইদেউক বিয়া কৰায়৷ তেওঁলোকৰ এটি ল’ৰা আৰু দুজনী ছোৱালী আছিল৷ ব্যক্তিগত জীৱনত তেওঁ সদায় সময়ানুৱৰ্তী আছিল৷ সময়ক তেওঁ অমূল্য ধন হিচাপে জুখি জুখি খৰচ কৰিছিল৷ কেতিয়াবা সময় অবাবতে যাব পাৰে বুলি তেখেতে নিজৰ ঘড়ীটোৰ কাঁটা দুঘণ্টা আগবঢ়াই ৰাখিছিল৷ অতি সাধাৰণ অনাড়ম্বৰ জীৱন কটোৱা সন্দিকৈয়ে সামৰ্থ্য থকা স্বত্বেও তেওঁ নিজৰ সন্তানক আন বিখ্যাত শিক্ষানুষ্ঠানলৈ নপঠিয়াই নিজে শিক্ষকতা কৰা জগন্নাথ বৰুৱা কলেজতে পঢ়ুৱাইছিল৷ বৃত্তি আৰু সমাজ সেৱা কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈয়ে নিজে জগন্নাথ বৰুৱা মহাবিদ্যালয় স্থাপন কৰি ১৯৩০ চনত সেই মহাবিদ্যালয়ৰ প্ৰতিষ্ঠাপক অধ্যক্ষ ৰূপে দায়িত্ব ভাৰ গ্ৰহণ কৰি কৰ্ম জীৱনৰ পাতনি মেলে। ১৯৩০ ৰ পৰা ১৯৪৮ চনলৈ তেখেতে অবৈতনিক ভাবে নিয়োজিত হৈ আছিল। "হেমলতা সন্দিকৈ মেমৰিয়েল ইনষ্টিটিউট" সেই সময়তেই প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। সম্পূৰ্ণ ১৮ বছৰ অধ্যক্ষৰ পদত কাৰ্যনিবাহ কৰাৰ পাছত সন্দিকৈয়ে গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ প্ৰথম গৰাকী উপাচাৰ্য হিচাপে ১৯৪৮ চনত নিযুক্তি লাভ কৰে। তেখেত গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ৯ বছৰৰ বাবে (১৯৪৮-৫৭) উপাচাৰ্যৰ আসনত আছিল। ১৯৩৭ চনত মাত্ৰ ৩৯ বছৰ বয়সত অসম সাহিত্য সভাৰ গুৱাহাটী অধিবেশনত সন্দিকৈয়ে সভাপতিত্ব কৰিছিল। তেখেত ১৯৫১ চনত লক্ষ্ণৌত অনুষ্ঠিত নিখিল ভাৰত প্ৰাচ্য সন্মিলনৰ প্ৰাচীন সংস্কৃত শাখাৰ সভাপতি আছিল। ১৯৯২ চনত মাদ্ৰাজত অনুষ্ঠিত উপাচাৰ্য সন্মিলন আৰু ৱাল্টাৰত অনুষ্ঠিত বিশ্ববিদ্যালয় সন্মিলনৰো সভাপতি হৈছিল। তেখেতে ১৯৬৭ চনত নিজৰ ব্যক্তিগত পুথিভঁৰালটো গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যলয়ক দান দিয়ে য’ত ১০ হেজাৰ অমূ্ল্য গ্ৰন্থ আছিল। আন্তৰ্জাতিক খ্যাতিসম্পন্ন পণ্ডিত কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈয়ে জ্ঞান আৰু শিক্ষা বিস্তাৰৰ বাবে অহৰহ চেষ্টা চলাইছিল। তেখেতে জগন্নাথ বৰুৱা কলেজৰ বিজ্ঞান শাখাৰ বাবে নগদ ধনৰ টোপোলা আগবঢ়াইছিল, 'চন্দ্ৰকান্ত অভিধান'ৰ ২য় সংস্কৰণ প্ৰকাশ কৰাৰ যাৱতীয় খৰচ নিজে বহন কৰিছিল আৰু নিজৰ সহ-ধৰ্মিনী হেমলতা সন্দিকৈৰ স্মৃতি ৰক্ষাৰ্থে আঢ়ৈ লাখ টকা খৰচ কৰি হেমলতা সন্দিকৈ মেম'ৰিয়েল ষ্টিটিউট স্থাপন কৰিছিল। ১৯৪০ চনত অসম ছাত্ৰ সন্মিলনে প্ৰকাশ কৰা নিজৰ মুখপত্ৰ মিলনৰ বাবে কাগজৰ সম্পূৰ্ণ দাম সন্দিকৈয়ে স্বেচ্ছাই দিবলৈ গাত লৈছিল। সাহিত্যচাৰ্য্য অতুলচন্দ্ৰ হাজৰিকাৰ 'গগণাৰ সুৰ' আৰু 'স্মৃতিৰ পাপৰি' নামৰ দুখন কিতাপ প্ৰকাশৰ বাবে নগদ এহেজাৰ টকা আৰু তেওঁৰ জীৱনী লেখক আব্দুছ ছাত্তাৰৰ 'প্ৰসংগ কোষ'ৰ তৃতীয় সংস্কৰণৰ প্ৰকাশৰ বাবেও নগদ এহেজাৰ টকা তেওঁ দান হিচাপে আগবঢ়াইছিল। অসম সাহিত্য সভাৰ কেন্দ্ৰীয় কাৰ্যালয় (যোৰহাটত থকা চন্দ্ৰকান্ত সন্দিকৈ ভৱন) সন্দিকৈ পৰিয়ালৰে দান। চন্দ্ৰকান্ত ভৱনৰ সকলো ধৰণৰ মেৰামতিৰ দায়িত্ব কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈয়ে নিজেই বহন কৰিছিল। বঁটা আৰু সন্মান ইংৰাজী ১৯৩৭ চনত ডিচেম্বৰ মাহত গুৱাহাটীত অসম সাহিত্য সভাৰ সপ্তদশ অধিবেশন অনুষ্ঠিত হয়। এই অধিবেশনত সভাপতিত্ব কৰিবলৈ কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈক নিৰ্বাচিত কৰা হয়। গুৱাহাটীত অনুষ্ঠিত হোৱা অসম সাহিত্য সভাৰ এই অধিৱেশনত অসমীয়া জাতিক উদ্দেশ্যি তেওঁ কৈছিল, “ব্যক্তিগত প্ৰতিভা আৰু ক্ষমতাৰ বাহিৰেও পাৰিপাৰ্শ্বিক অৱস্থাৰ ওপৰত সাহিত্যৰ বিকাশ অনেক পৰিমানে নিৰ্ভৰ কৰে৷ জীৱনৰ বিচিত্ৰ অভিজ্ঞতাৰ লগত সাহিত্যৰ অতি ঘনিষ্ঠ সম্বন্ধ৷ অভিজ্ঞতাৰ গাম্ভীৰ্য আৰু বৈচিত্ৰ্য নহ’লে সাহিত্যৰ সৃষ্টি হ’ব নোৱাৰে৷ বাস্তৱতে সাহিত্য এটা বিৰাট অভিজ্ঞতা৷ ব্যক্তিগত আৰু সামাজিক সকলো প্ৰকাৰৰ অভিজ্ঞতাৰ প্ৰকাশৰ থল হৈছে সাহিত্য’’৷ ইংৰাজী ১৯৪৯ চনত মাদ্ৰাছত উপাচাৰ্য সন্মিলন আৰু ওৱালটায়াৰত আন্তঃবিশ্ববিদ্যালয় সমিতিৰ বছৰেকীয়া অধিবেশন অনুষ্ঠিত হয়। সন্দিকৈয়ে এই দুয়োখন অধিবেশনৰ সভাপতিৰ আসন অলংকৃত কৰে। ইংৰাজী ১৯২১ চনত অসম ছাত্ৰ সন্মিলনৰ অধিবেশনতো সন্দিকৈদেৱে সভাপতিত্ব কৰিছিল। সন্দিকৈক ভাৰত চৰকাৰে ১৯৫৫ চনত পদ্মশ্ৰী আৰু ১৯৬৭ চনত পদ্মভূষণ সন্মানেৰে বিভূষিত কৰে। গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয় আৰু ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ে তেখেতক ডি লিট সন্মান যাচিছিল। ১৯৭৮ চনত অসম সাহিত্য সভাই সদস্য মহীয়ান সন্মানেৰে বিভূষিত কৰা সন্দিকৈক তেখেতৰ ৰচনাসম্ভাৰ (১৯৮৪)ৰ বাবে মৰণোত্তৰভাৱে ১৯৮৫ চনত সাহিত্য অকাডেমি বঁটা লাভ কৰিছিল। অসম সাহিত্য সভাই তেখেতক 'সদস্য মহীয়ান' ৰূপে অভিহিত কৰিছে আৰু অসমৰ গুৱাহাটী তথা ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ে তেখেতক সন্মানীয় ডি-লিট উপাধিৰে বিভূষিত কৰিছে। সাহিত্য কৰ্ম গ্ৰন্থ সংকলন শ্ৰীহৰ্ষৰ 'নৈষধ চৰিত'ৰ ইংৰাজী অনুবাদ '(১৯৩৪) যশস্তিলক এণ্ড ইণ্ডিয়ান কালচাৰ (১৯৪৯) সেতু বন্ধ (১৯৭৬) কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ ৰচনা সম্ভাৰ প্ৰবন্ধ সংকলন প্ৰাচীন বেবিলনৰ বেদ, ভাৰতীয় চিন্তা, সাংখ্য দৰ্শন, গ্ৰীক ভাষা, গ্ৰীক নাটকৰ গান, অনুবাদৰ কথা, ৰুছ অভিনয়, সৰস্বতীৰ বৰ মোগল ৰাজকণ্যাৰ কবিত্ব প্ৰতিভা ইউৰোপৰ ভাষা আৰু সাহিত্য, জাপানীৰ বীৰ নোগী স্পেনীয় সাহিত্যত ৰোমিঅ জুলিয়েট, জাৰ্মান সাহিত্যৰ সপোন নাটক আত্মবিচাৰ অমৰ প্ৰকাশ, জাৰ্মানীৰ জ্ঞান সাধনা সাগৰৰ মাজৰ দুৰ্গ প্ৰাচীন মিচৰৰ উপাখ্যান চক্ৰেটিছৰ মতে কবিৰ প্ৰকৃতি মৃত্যু ১৯৮২ চনৰ ৭ জুন তাৰিখে ১০:১০ বজাত ৮৪ বছৰ বয়সত ডিব্ৰুগড়ৰ জি. এম. চিকিৎসালয়ত কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈৰ মৃত্যু হয়। পাৰ্থিৱ খ্যাতি তেওঁ নিবিচাৰিছিল৷ সেয়ে, সন্দিকৈৰ জীৱনকালতে আব্দুল চাত্তাৰে লিখা “কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ’’ নামৰ তেখেতৰ জীৱনীখনত ’পণ্ডিতপ্ৰৱৰ’ বিশেষণটো যোগ কৰিবলৈ নিদিলে৷ সন্দিকৈৰ জীৱনত প্ৰভাৱিত কৰা এটি বাক্য হ’ল, ইবচেনৰ নাটকৰ ’’৷ তথ্য সংগ্ৰহ অসমৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি অসমীয়া শিক্ষাবিদ অসম সাহিত্য সভাৰ সভাপতি পদ্মশ্ৰী বঁটা বিজয়ী পদ্মভূষণ বঁটা বিজয়ী অসমীয়া ভাষাৰ সাহিত্য অকাডেমি বঁটা

68579

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A4%E0%A6%BF%E0%A6%A8%E0%A6%BF%20%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A6%95

তিনি তালাক

ভাৰতত তিনি তালাক যাক তালাক-ই-বিদ্দাত, তাৎক্ষণিক বিবাহ বিচ্ছেদ বা তালাক-ই-মোগললাজা (অপৰিৱৰ্তিত বিবাহ বিচ্ছেদ) বুলিও কোৱা হয়, হৈছে এক প্ৰকাৰৰ বিবাহ বিচ্ছেদৰ প্ৰথা যি ভাৰতৰ মুছলমানসকলৰ মাজত প্ৰচলিত হৈ আহিছে। এই প্ৰথা বিশেষকৈ হানাফি সুন্নি ইছলাম সম্প্ৰদায়ৰ লোকসকলৰ মাজত সচৰাচৰ দেখা যায়। এই প্ৰথাই যিকোনো মুছলমান পুৰুষক মৌখিক, লিখিত বা অধিক শেহতীয়াকৈ ইলেক্ট্ৰনিক ৰূপত তিনিবাৰ (বিবাহবিচ্ছেদৰ বাবে আৰবী শব্দ) শব্দটো উচ্চাৰণ কৰি আইনীভাৱে তেওঁৰ পত্নীৰ সৈতে বিবাহ বিচ্ছেদ কৰিবলৈ সক্ষম কৰিছিল। ভাৰতত তিনি তালাকৰ স্থিতি এক বিতৰ্কৰ বিষয় হৈ আহিছে। যিসকলে এই প্ৰথাৰ ওপৰত প্ৰশ্ন কৰে তেওঁলোকে ন্যায়, লিঙ্গ সমতা, মানৱ অধিকাৰ আৰু ধৰ্মনিৰপেক্ষতা বিষয়ক প্ৰসংগও ইয়াৰ লগত উত্থাপন কৰে। এই প্ৰসংগটো ভাৰত চৰকাৰ আৰু ভাৰতৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ও জড়িত, আৰু ভাৰতৰ অভিন্ন অসামৰিক বিধি (অনুচ্ছেদ ৪৪, সম্পৰ্কে তৰ্কৰ সৈতে সংযোজিত হৈ আছে। ২২ আগষ্ট ২০১৭ ত, ভাৰতীয় উচ্চতম ন্যায়ালয়ে তাৎক্ষণিক তিনি তালাক (তালাক-ই-বিদদাহ) অসাংবিধানিক বুলি বিবেচনা কৰে। পেনেলৰ পাঁচজন ন্যায়াধীশৰ ভিতৰত তিনিজনে সন্মতি দিছিল যে তিনি তালাকৰ প্ৰথা অসাংবিধানিক। বাকী দুজনে অনুশীলনটো সাংবিধানিক বুলি ঘোষণা কৰিছিল। ভাৰতৰ তিনিখন চুবুৰীয়া দেশ পাকিস্তান, বাংলাদেশ আৰু শ্ৰীলংকাকে ধৰি ২৩খন দেশে তিনি তালাক নিষিদ্ধ কৰে। ইছলামৰ শাস্ত্ৰ কোৰানে এনেধৰণৰ বিবাহ বিচ্ছেদ পৰিহাৰ কৰাৰ উপায় স্থাপন কৰিছিল। কোৰান শাস্ত্ৰৰ মতে বিবাহ বিচ্ছেদ চূড়ান্ত হোৱাৰ আগতে তিনি মাহৰ দুটা অপেক্ষাৰ সময় নিৰ্ধাৰণ কৰা হয়। এই সময়ছোৱাত স্বামীয়ে তেওঁৰ সিদ্ধান্ত পুনৰবিবেচনা কৰিবলৈ সময় পায়। কিন্তু তিনি তালাকত এনে অনুশীলন কৰা নহৈছিল। ২০১৯ চনৰ ৩০ জুলাইত, ভাৰতৰ সংসদে তিনি তালাকৰ প্ৰথা অবৈধ আৰু অসাংবিধানিক ঘোষণা কৰে আৰু ইয়াক ১ আগষ্ট ২০১৯ ৰ পৰা শাস্তিযোগ্য কাৰ্য হিচাপে বিবেচনা কৰে। তিনি তালাকৰ ওপৰত আইনী নিষেধাজ্ঞা মুছলমান মহিলা (বিবাহৰ অধিকাৰ সুৰক্ষা) আইন, ২০১৯ত এক দীঘলীয়া আলোচনাৰ পিছত ২৬ জুলাই ২০১৯ত গৃহীত হৈছিল আৰু বিৰোধীসকলে অৱশেষত ইয়াৰ ওপৰত ইতিবাছক ৰায় দিছিল। ফলত ২০১৯ চনৰ ১ আগষ্টত ভাৰতত তিনি তালাক অবৈধ বুলি ঘোষনা কৰা ল। তেতিয়াৰ পৰা যিকোনো প্ৰকাৰৰ তাৎক্ষণিক তিনি তালাক যেনে কোৱা, লিখা, ইমেইল বা এছএমএছৰ দৰে ইলেক্ট্ৰনিক উপায়ৰ দ্বাৰা কৰা বিবাহ বিচ্ছেদ অবৈধ হৈ পৰিল। নতুন আইনৰ অধীনত, যি পুৰুষে এনে কৰে, তেওঁৰ তিনি বছৰলৈকে কাৰাবাস ব পাৰে। এনে ক্ষেত্ৰত এগৰাকী পীড়িত মহিলাই তেওঁৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল সন্তানৰ বাবে তত্ত্বাৱধানৰ দাবী কৰাৰ অধিকাৰ প্ৰাপ্ত কৰে। চৰকাৰে প্ৰথমে ২২ আগষ্ট ২০১৭ ত বিধেয়কখন সংসদলৈ উত্থাপন কৰিছিল। ৰাষ্ট্ৰীয় জনতা দল, সৰ্বভাৰতীয় মাজলিছ-ই-ইত্তাহাডুল মুছলমান, বিজু জনতা দল, সৰ্বভাৰতীয় অন্ন দ্ৰাবিড় মুন্নেত্ৰ কাঝাগাম, ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছ আৰু সৰ্বভাৰতীয় মুছলিম লীগৰ সাংসদসকলে বিধেয়কখনৰ বিৰোধিতা কৰিছিল। কেইবাজনো বিৰোধী আইন প্ৰণেতাই ইয়াক পৰীক্ষাৰ বাবে এটা নিৰ্বাচিত সমিতিলৈ প্ৰেৰণ কৰিবলৈ কৈছিল। ইয়াক ২৮ ডিচেম্বৰ ২০১৭ তাৰিখে লোকসভা, বা ভাৰতীয় সংসদৰ নিম্ন গৃহৰ দ্বাৰা গৃহীত কৰা হৈছিল, য'ত বেছিভাগ আসন শাসকদল বিজেপিৰ অধিনত আছিল। নৰেন্দ্ৰ মোদী চৰকাৰ, ৰাজ্যসভাৰ বাবে এক ডাঙৰ ৰাজনৈতিক জয়, য'ত শাসনাধিষ্ঠ ৰাষ্ট্ৰীয় গণতান্ত্ৰিক মিত্ৰজোট (এনডিএ, )-ৰ সংখ্যাগৰিষ্ঠতা নাছিল। এক দীঘলীয়া বিতৰ্কৰ পিছত ৩০ জুলাই ২০১৯ ত বিধেয়কখন (৯৯-৮৪) অনুমোদন কৰে। তিনি তালাকৰ অনুশীলন তিনি তালাক হৈছে বিবাহ বিচ্ছেদৰ এক প্ৰকাৰ যিটো ইছলাম ধৰ্মত অনুশীলন কৰা হৈছিল, যাৰ দ্বাৰা এজন মুছলমান মানুহে তিনিবাৰ ‘তালাক’ (বিবাহ বিচ্ছেদৰ বাবে আৰবী শব্দ) ঘোষণা কৰি আইনগতভাৱে তেওঁৰ পত্নীক বিবাহ বিচ্ছেদ কৰিব পাৰে। ঘোষণাটো মৌখিক বা লিখা হ'ব পাৰে, বা শেহতীয়া সময়ত, ইলেক্ট্ৰনিক উপায় যেনে টেলিফোন, এছএমএছ, ইমেইল বা ছচিয়েল মিডিয়াৰ দ্বাৰা প্ৰদান কৰা হ'ব পাৰে। মানুহজনে বিবাহ বিচ্ছেদৰ কোনো কাৰণ উল্লেখ কৰাৰ প্ৰয়োজন নাছিল আৰু এই ঘোষণাৰ সময়ত পত্নীৰ উপস্থিতি প্ৰয়োজন নাছিল। ইদ্দত বুলি এটা নিয়মেৰে পত্নী গৰ্ভৱতী নে নাই সেইটো নিশ্চিত কৰাৰ পিছত, বিবাহ বিচ্ছেদ অপৰিৱৰিত হৈ পৰিছিল। অনুমোদিত অনুশীলনত, তিনিটা ‘তালাক’ৰ প্ৰতিটো ঘোষণাৰ আগতে অপেক্ষাৰ সময়ৰ প্ৰয়োজন আছিল, য'ত মীমাংসা কৰাৰ চেষ্টা কৰা হৈছিল। কিন্তু সচৰাচৰ তিনিটা তালাক এবাৰতেই ঘোষণা কৰা দেখা গৈছিল। যদিও অনুশীলনটো অপ্ৰিয় আছিল, কিন্তু নিষিদ্ধ কৰা হোৱা নাছিল। তথ্য সংগ্ৰহ ইছলাম ধৰ্ম বিবাহ ভাৰতৰ

74702

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%B0%E0%A6%BF%E0%A6%9A%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%A1%20%E0%A6%8F%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A6%B9%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%9F

ৰিচাৰ্ড এবাৰহাৰ্ট

ৰিচাৰ্ড ঘোৰ্মলি এবাৰহাৰ্ট ৫ এপ্ৰিল ১৯০৪ ৯ জুন ২০০৫) এজন আমেৰিকান কবি আছিল, যিজনে কবিতাৰ এক দৰ্জনতকৈ অধিক কিতাপ আৰু মুঠ ২০ খনতকৈও অধিক ৰচনা প্ৰকাশ কৰিছিল। ৰিচাৰ্ড এবাৰহাৰ্ট ১৯৩০ চনত ৰোমাণ্টিক অনুভূতিৰে এজন আধুনিক কবি ৰূপে খ্যাতি লাভ কৰে। তেওঁ নিজে লিখা কবিতা সমূহৰ বাবে পুলিৎজাৰ বঁটা আৰু সংগ্ৰিহিত কবিতাসমূহৰ বাবে ১৯৭৭ চনত ৰাষ্ট্ৰীয় কিতাপ পুৰস্কাৰ লাভ কৰিছিল। জীৱনী এবাৰহাৰ্টৰ জন্ম ১৯০৪ চনত অষ্টিন দক্ষিণ-পূব চহৰত হৈছিল। তেওঁ ৪০ একৰ সম্প্ৰতিৰ মাজত ডাঙৰ হৈছিল। যাক বুৰ অক্স বুলি কোৱা হয়। কাৰণ ই এশতকৈও অধিক আবাসী লটেৰে বিভাজিত আছিল। তেওঁ ১৯৪৭ চনত বুৰ অক্স নামেৰে কবিতা এটা খণ্ড প্ৰকাশ কৰে, আৰু তেওঁৰ বহু কবিতাত গ্ৰামীণ আমেৰিকাত তেওঁৰ যুৱ অৱস্থাৰ কথা দৰ্শিত কৰিছে। এবাৰহাৰ্টে মিনিছ'টা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা কলেজীয়া জীৱন আৰম্ভ কৰে। কিন্তু ১৯২১ চনত কেন্সাৰ বেমাৰত মাকক হেৰুৱাৰ পাছত তেওঁক যিজনে কবিতা লিখিবলৈ প্ৰেৰণা দিছিল তেওঁ ডাৰ্থমাউথ কলেজলৈ স্থানান্তৰিত কৰে। স্নাতক শেষ কৰাৰ পাছত তেওঁ কলেজত কাম কৰিছিল আৰু পাছত সেণ্ট জন্স কলেজ )-ত অধ্যয়ন কৰে। তাত আই.এ.ৰিচাৰ্ডে তেওঁক কবিতা লিখি থাকিবলৈ অনুপ্ৰেৰণা দিয়ে। ১৯৩০-১৯৩২ চনত ছিয়ামৰ ৰজা "প্ৰজাধিপক"ৰ পুত্ৰৰ বাবে টিউচন মাষ্টৰ ৰূপে সেৱা আগবঢ়াইছিল আৰু পাচত এবাৰহাৰ্টে হাৰ্ভাৰ্ড বিশ্ববিদ্যালয়ত এবছৰৰ কাৰণে স্নাতক অধ্যয়ন কৰে। তেওঁৰ প্ৰথম কবিতাৰ পুথি "এ ব্ৰেভেৰী অফ আৰ্থ" ১৯৩০ চনত লণ্ডনত প্ৰকাশ হৈছিল। তাত তেওঁ কেম্ব্ৰিজত তেওঁৰ অনুভৱৰ আৰু জাহাজত কাম কৰাৰ কথা অনুভৱ ব্যক্ত কৰিছিল। ১৯৩৭ চনত প্ৰকাশিত "ৰিডিং দ্যা স্পিৰিড" প্ৰকাশ পায় আৰু তাত তেওঁৰ প্ৰসিদ্ধ কবিতা "দ্যা গ্ৰাউনহগ" প্ৰকাশ পায়। তেওঁ সেণ্ট মাৰ্ক স্কুল (১৯৩৩-১৯৪১)-ত ৮ বছৰলৈ শিক্ষক ৰূপে আছিল। ত ৰাবৰ্ড লবেল তেওঁৰ ছাত্ৰ আছিল। তেওঁৰ দুটা সন্তান আছিল। দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত তেওঁ লেফটেনেণ্ট কামাণ্ডাৰ পদ পাইছিল আৰু ইউ.এছ.নেভেল ৰিজাৰ্ভত সেৱা আগবঢ়াইছিল আৰু সেই অনুভৱ "দ্যা ফিউৰি অফ এৰিয়েল বম্বাৰ্টমৈণ্ট" )-ত উল্লেখ কৰিছিল। জীৱিকা ১৯৪৫ চনত এবাৰহাৰ্টে "এৰিয়েলৰ ফিউৰী" থকা কবিতা: নতুন আৰু নিৰ্বাচিত কবিতা প্ৰকাশ কৰে তেওঁৰ সেৱাৰ সময়ত লিখা বোমাবৰ্ষণ" আৰু অন্যান্য কবিতা যাৰ ভিতৰত আছে "ডাম নেক, ভাৰ্জিনিয়া" আৰু "বিশ্বযুদ্ধ। তেওঁ ৱাৰ এণ্ড দ্য পোয়েট: এন এন্থোলজি অৱ পোয়েট্ৰি সম্পাদনা কৰিছিল প্ৰথম কবিতা সংকলন বুলি দাবী কৰি বৰ্তমানৰ প্ৰতি মানুহৰ প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰকাশ কৰা যুদ্ধৰ ওপৰত আধাৰিত। যুদ্ধৰ পাছত, এবাৰহাৰ্টে তেওঁৰ পত্নীৰ পৰিয়ালৰ মজিয়াৰ মম কোম্পানীৰ বাবে ছয় বছৰ কাম কৰিছিল, বুচাৰ পোলিশ কোম্পানী। যুদ্ধৰ পাছত প্ৰকাশিত বুৰ ওকছ তেওঁৰ প্ৰথম ৰচনা আছিল ১৯৪৭ আৰু তাৰ পাছত ১৯৪৯ চনত ব্ৰাদাৰহুড অৱ মেন। ১৯৫০ চনত তেওঁ কবিসকলৰ প্ৰতিষ্ঠাপক আছিল কেমব্ৰিজ, মেচাচুচেটছৰ থিয়েটাৰ। ১৯৫০ ৰ দশকৰ আৰম্ভণিৰ পৰা অৱসৰলৈকে তেওঁ কবিতা লিখিবলৈ নিজকে সমৰ্পিত কৰিছিল আৰু ৱাশ্বিংটন বিশ্ববিদ্যালয়কে ধৰি উচ্চ শিক্ষাৰ প্ৰতিষ্ঠানসমূহত অধ্যাপনা, ব্ৰাউন বিশ্ববিদ্যালয়, স্বাৰ্থমোৰ মহাবিদ্যালয়, টাফ্টছ বিশ্ববিদ্যালয়, ট্ৰিনিটি কলেজ, বিশ্ববিদ্যালয় কানেকটিকাট, কলম্বিয়া বিশ্ববিদ্যালয়, ছিনচিনাটি বিশ্ববিদ্যালয়, ফ্লৰিডা বিশ্ববিদ্যালয়, হুইটন কলেজ, ছেইণ্ট মাৰ্ক্স স্কুল, প্ৰিন্সটন বিশ্ববিদ্যালয় আৰু ডাৰ্টমাউথ কলেজ। সি ডাৰ্টমাউথত ইংৰাজী আৰু কবি-ইন-ৰেচিডেন্সৰ অধ্যাপক হিচাপে 30 বছৰ ধৰি অধ্যাপনা কৰিছিল, য'ত তেওঁ যুৱ কবিসকলৰ উৎসাহৰ বাবে জনাজাত আছিল। এবাৰহাৰ্টে আণ্ডাৰক্লিফ: পোয়েমছ 1946-1953 প্ৰকাশ কৰিছিল য'ত নিউয়ৰ্কৰ ফ্ৰেগমেণ্ট আছিল ১৯৫৩ চনত এবাৰহাৰ্টে ১৯৫০ আৰু ১৯৬০ ৰ দশকৰ আৰম্ভণিতে কেইবাটাও নাটকীয় ৰচনা লিখিছিল যিবোৰ আছিল আঞ্চলিকভাৱে প্ৰদৰ্শন কৰা হৈছে। এই কামবোৰৰ ভিতৰত আছিল এপ্ৰিচন, দূৰদৰ্শী ফাৰ্ম, ট্ৰিপ্টিচ, দ্য মেড মিউজিচিয়ানছ এণ্ড ডেভিলছ এণ্ড এঞ্জেলছ। ১৯৬২ চনত এই ৰচনাসমূহ প্ৰকাশিত হয় সংগ্ৰহ কৰা পদ্য ৰ দৰে কাম। গ্ৰন্থপন্থী এ ব্ৰেভেৰী অফ আৰ্থ ১৯৩০ ৰিডিং দ্যা স্পিৰিড ১৯৩৭ চং এণ্ড আইডিয়া ১৯৪২ ৱাৰ এণ্ড দ্যা ইট এণ্ড এনথলজি অফ ইটৰি এক্সপ্ৰেসিং মেনছ এটিটিউডছ টু ৱাৰ ফৰ্ম এনচিয়েণ্ট টাইমছ টু দ্যা প্ৰেজেণ্ট ১৯৪৫ পয়েমছ নিউ এণ্ড চিলেকটেত ১৯৪৫ বুৰ অক্স ১৯৪৭ ব্ৰাডাৰ হুড অৱ মেন ১৯৪৯ আণ্ডাৰক্লিফ য়েমছ ১৯৪৬-১৯৫৩ গ্ৰেইট প্ৰাইচেছ ১৯৫৭ কালেকটেড ভাৰ্চ প্লেইছ ১৯৬২ দ্যা ক্যুৰি নিউ পয়েমছ ১৯৬৪ চিলেকটেড পয়েমছ, ১৯৩০-১৯৬৫ 1930-1965), পুলিৎজাৰ বঁটা বিজয়ী চিফট অৱ বিং ১৯৬৮ ফিল অৱ গ্ৰেছ ১৯৭২ তথ্য সংগ্ৰহ আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি আমেৰিকান কবি পুলিৎজাৰ বঁটা

23332

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9A%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%AD%E0%A6%BE%20%E0%A6%B6%E0%A6%87%E0%A6%95%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%E0%A6%A8%E0%A7%80

চন্দ্ৰপ্ৰভা শইকীয়ানী

চন্দ্ৰপ্ৰভা শইকীয়ানী ১৬ মাৰ্চ, ১৯০১ ১৬ মাৰ্চ, ১৯৭২) এগৰাকী স্বাধীনতা সংগ্ৰামী, সমাজসেৱী আৰু সাহিত্যসেৱী। অসমৰ নাৰীবাদী আন্দোলনৰ পথ প্ৰদৰ্শক বুলি গণ্য কৰা চন্দ্ৰপ্ৰভা শইকীয়ানী আছিল মহিলাসকলৰ কল্যাণৰ বাবে কাম কৰা বেচৰকাৰী সংস্থা সদৌ অসম প্ৰদেশিক মহিলা সমিতিৰ প্ৰতিষ্ঠাপকসকলৰ অন্যতম। ১৯৭২ চনত চন্দ্ৰপ্ৰভা শইকীয়ানীয়ে চতুৰ্থ সৰ্বোচ্চ ভাৰতীয় অসামৰিক বঁটা পদ্মশ্ৰী লাভ কৰিছিল। ইয়াৰ তিনিটা দশকৰ পিছত ২০০২ চনত ভাৰত চৰকাৰে সামাজিক সংগঠকৰ শৃংখলাত শইকীয়ানীৰ অৱদান সুঁৱৰি এটি স্মৃতিচাৰক ডাকটিকট প্ৰকাশ কৰে। ১৯৩২ চনৰ আইন অমান্য আন্দোলন আৰু ১৯২০-২১ চনৰ অসহযোগ আন্দোলনত সক্ৰিয় ভূমিকা গ্ৰহণ কৰিছিল। বিধানসভাৰ বাবে নিৰ্বাচনত প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰি স্বাধীন ভাৰতৰ ৰাজনীতিত আগভাগ লোৱা প্ৰথমগৰাকী অসমীয়া মহিলা হিচাপে তেখেত পৰিগণিত হৈছিল। তেখেতৰ ভনীয়েক ৰজনীপ্ৰভা আছিল অসমৰ প্ৰথমগৰাকী মহিলা এম বি বি এছ। জন্ম তেতিয়াৰ বৰপেটা জিলাৰ বজালী অঞ্চলৰ, বৰ্তমান বজালী জিলাৰ দৈশিঙৰী গাঁৱত চন্দ্ৰপ্ৰভা শইকীয়ানীৰ জন্ম হৈছিল। পিতৃৰ নাম ৰাতিৰাম মজুমদাৰ আৰু মাতৃৰ নাম আছিল গংগাপ্ৰিয়া মজুমদাৰ। ৰাতিৰাম মজুমদাৰ গাওঁবুঢ়া আছিল৷ জন্মৰ পাছত তেওঁৰ নাম আছিল চন্দ্ৰপ্ৰিয়া। ৰামেশ্বৰী আছিল চন্দ্ৰপ্ৰিয়াৰ ভনীয়েক। দুয়ো ভনীৰ নাম পিছলৈ চন্দ্ৰপ্ৰভা আৰু ৰজনীপ্ৰভা হৈছিল৷ শিক্ষা আৰু সংগ্ৰাম মাক গঙ্গাপ্ৰিয়া মজুমদাৰে দুই সন্তানক শিক্ষিত কৰিবলৈ নিজৰ গাঁৱত পঢ়াশালি নথকাত ওচৰৰে ভালুকী গাঁৱৰ মাহীয়েকৰ ঘৰত থাকি প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ত পঢ়া-শুনা কৰিবলৈ দিছিল। এই স্কুলৰ পৰাই ১৯০৭ চনত ১১ বছৰ বয়সত প্ৰাথমিক স্তৰৰ শেষ পৰীক্ষা দি পাছ কৰিছিল৷ সেই সময়ত, স্কুল পৰিদৰ্শকে ছমাহৰ মূৰে মূৰে স্কুললৈ আহি শিক্ষাৰ্থীসকলৰ পৰীক্ষা লৈ প্ৰমোচন দিছিল৷ প্ৰধান শিক্ষক কৃষ্ণকান্ত দত্তই চন্দ্ৰপ্ৰিয়াক তেওঁৰ মেধাৰ বাবে ৰূপৰ পদকেৰে সন্মানিত কৰিছিল। উচ্চ শিক্ষাৰ হাবিয়াস থকাৰ পাছতো, তাৰ কোনো উপায় নাপাই মাক-দেউতাকৰ অনুমতিত দৈশিঙৰী গাঁৱৰ কাষৰে অকয়া গাঁৱত চন্দ্ৰপ্ৰভাই সেইকণ শিক্ষাকে সাৰথি কৰি এখনি বালিকা বিদ্যালয় গঢ়ি তোলে৷ কিন্তু ১৯১৪ চনত তেতিয়াৰ স্কুল পৰিদৰ্শক নীলকান্ত বৰুৱাৰ চকুত কথাটো পৰাত তেওঁ চন্দ্ৰপ্ৰভাক নগাঁৱৰ মিশ্যন স্কুলত পঢ়াৰ পৰামৰ্শ দিয়ে আৰু দুয়ো ভনী ১৯১৫ চনত নগাঁৱত শিক্ষাজীৱন আৰম্ভ কৰে৷ আন এক তথ্যমতে, চন্দ্ৰপ্ৰভাই ইয়াৰ পাছত মজলীয়া বিদ্যালয়ৰ পঢ়াৰ বাবে কঁঠালগুৰি এম.ভি. স্কুলত নাম লিখাইছিল। বহু দূৰ বাট কুৰি বাই স্কুললৈ আহিবলগীয়া হৈছিল। দুই ভনীয়েকে এম.ভি. পাছ কৰে। সেই সময়তে স্কুলৰ উপ-পৰিদৰ্শক নীলকান্ত বৰুৱাই চন্দ্ৰপ্ৰিয়া আৰু ৰামেশ্বৰীৰ পঢ়াৰ প্ৰতি থকা ধাউতি দেখি বৃত্তি দিয়াই নগাঁৱৰ মিছন স্কুলত পঢ়াৰ সুবিধা কৰি দিয়ে। নগাঁও মিছন স্কুলত চন্দ্ৰপ্ৰিয়া আৰু ৰামেশ্বৰীৰ নাম সলনি কৰি ক্ৰমে চন্দ্ৰপ্ৰভা আৰু ৰজনীপ্ৰভা কৰা হয়। আৰু নগাঁৱৰ মিশ্যন স্কুলত শিক্ষা আৰম্ভ কৰিয়েই চন্দ্ৰপ্ৰভাই তেওঁৰ বিপ্লবী জীৱনৰ আৰম্ভণি কৰিছিল বুলিব পাৰি৷ মিশ্যন স্কুলত এটা ঘটনা ঘটিছিল৷ স্কুলত দুয়ো বাই-ভনীক হিন্দু ধৰ্মাৱলম্বী হোৱা বাবে ছাত্ৰীনিবাসৰ এটা সৰু কোঠাত থাকিবলৈ দিছিল৷ প্ৰথমাৱস্থাত বিশেষ একো ভবা নাছিল যদিও পিছত আন এগৰাকী হিন্দু ধৰ্মাৱলম্বী ছোৱালী স্কুলত ভৰ্তি হোৱাত থকা ঠাইৰ অভাৱ দেখুৱাই তেওঁক নিবাসৰ গুদাম ঘৰত থাকিবলৈ দিছিল৷ খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম লোৱাহেঁতেন তেওঁলোক আটায়ে আনৰ লগত একেলগে ভাল কোঠাত থাকিবলৈ পালেহেঁতেন বুলি কথাটো জানিবলৈ পাই স্কুলৰ সকলো ছোৱালীকে একগোট কৰি এই অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে মাত মাতিলে আৰু নিবাসৰ দায়িত্বত থকা মিছ লঙক তেওঁৰ এই পক্ষপাতমূলক ব্যৱস্থা উঠাই ল’বলৈ কৰিলে৷ ই আছিল চন্দ্ৰপ্ৰভাৰ প্ৰথম বিদ্ৰোহ আৰু তাৰ সফলতা৷ কৰ্মজীৱন ১৯১৮ চনত পঢ়া সাং কৰি চন্দ্ৰপ্ৰভাই নগাঁৱৰ এখন প্ৰাথমিক বিদ্যালয়তে প্ৰথমে কাম কৰে। ইয়াৰ পাছত তেজপুৰৰ এখন মজলীয়া স্কুলৰ প্ৰধান শিক্ষয়িত্ৰী নিযুক্ত হয়। এইখিনি সময়তে তেওঁ জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা, অমিয় কুমাৰ দাস আদি স্বাধীনতা সংগ্ৰামীক লগ পায়৷ স্বেচ্ছাসেৱক বাহিনীৰ অধিনায়ক জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাই চন্দ্ৰপ্ৰভাক স্বেচ্ছাসেৱিকাসকলৰ ’কুচকাৱাজ’ শিকোৱাৰ দায়িত্ব দিছিল৷ তেতিয়াৰ পৰাই চন্দ্ৰপ্ৰভাই বিভিন্ন সামাজিক কামত মনোযোগ দিবলৈ আৰম্ভ কৰে। ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামত যোগ দিয়াৰ লগতে এখেতে নাৰী জাগৰণৰ বাবে কাম কৰিছিল। পৰ্দাপ্ৰথা, পতিতাবৃত্তি আৰু দেৱদাসীপ্ৰথা নিবৃত্তিও এই নাৰী কল্যাণৰ কামসমূহৰ অন্তৰ্গত আছিল। তেওঁ অসমত মহিলা সমিতি পাতি মহিলাৰ সামাজিক মৰ্যাদা আৰু সন্মানৰ বাবে সংগঠিত ৰূপত কাম কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল। অসম মহিলা সমিতিৰ সম্পাদিকা হিচাপে সাত বছৰ কাৰ্যভাৰ গ্ৰহণ কৰিছিল। কেৱল স্ত্ৰী-শিক্ষাৰ আৰু নাৰীৰ সংস্থাপনৰ বাবে কাম নকৰি, তেওঁলোকে শিশু-কল্যাণ আৰু শাৰীৰিক ভাৱে অক্ষম লোকৰ হকেও কাম কৰিছিল। কুটিৰ শিল্প স্থাপন, মাদক দ্ৰব্য নিবাৰণ, নাৰ্ছাৰী স্কুল আৰু পুথিভঁৰাল স্থাপন, বোৱাকটা কেন্দ্ৰ, চিলাই আৰু উল গোঁথাৰ প্ৰশিক্ষণ কেন্দ্ৰ, কাৰ্পেট বোৱা আৰু মৰাপাটৰ সামগ্ৰী তৈয়াৰ কৰাৰ প্ৰশিক্ষণ কেন্দ্ৰ আদি স্থাপন কৰি তেওঁলোকে সমাজৰ উন্নতিৰ হকে যথেষ্ট কাম কৰিছিল। ১৯২০ চনত তেজপুৰত বহা অসম সাহিত্য সভাৰ অধিৱেশনত তেওঁ কানিৰ বিৰুদ্ধে অগ্নিগৰ্ভা ভাষণ দিছিল। ১৯২৫ চনত ৰজনীকান্ত বৰদলৈৰ সভাপতিত্বত বহা নগাঁও অধিৱেশনত মহিলাসকলক স্বাধীনতা যুঁজৰ সেনানী হ'বলৈ আহ্বান জনাইছিল। ইয়াৰ ফলশ্ৰুতি ৰূপে অসম মহিলা সমিতি গঠন হয় আৰু চন্দ্ৰপ্ৰভাই এই সমিতিৰ সম্পাদিকাৰ কাৰ্যভাৰ গ্ৰহণ কৰে। একেৰাহে সাত বছৰ তেওঁ এই পদবীত অছিল। ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলনত যোগ দি চন্দ্ৰপ্ৰভা শইকীয়ানীয়ে ১৯২৩ চনত আৰু ১৯৪৩ চনত দুবাৰ কাৰাবাস খাটিছিল। কিছুকাল কৃষক সভাৰো সভানেত্ৰী আছিল। ১৯৫৭ চনত তেওঁ বজালী সমষ্টিৰ কংগ্ৰেছ প্ৰাৰ্থী ৰূপে অৱতীৰ্ণ হৈ পৰাজিত হয়। ১৯৬৯ চনৰপৰা স্বাস্থ্য পৰি অহাত এখেতে সামাজিক কাৰ্যৰপৰা অব্যাহতি লয়।ভাৰতৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামৰ অক্লান্ত সংগ্ৰামী চন্দ্ৰপ্ৰভাই ১৯২৩মচনত এবাৰ আৰু ১৯৪৩ চনত দুবাৰ কাৰাবাস খাটিছিল৷ তেও কিছুকাল কৃষক সভাৰো সভাপতি পদ অলংকৃত কৰিছিল৷ ১৯৪৫ চনত মহাত্মা গান্ধী আৰু ১৯৬৩ চনত বিনোৱা ভাৱে অসমলৈ আহোঁতে চন্দ্ৰপ্ৰভাই তেওঁলোকৰ ভ্ৰমণত সংগ দিছিল। সাহিত্যকৃতি চন্দ্ৰপ্ৰভা শইকীয়ানীয়ে তেওঁৰ জীৱনকালত তিনিখন উপন্যাস লিখিছিল যদিও 'পিতৃভিঠা' নামৰ উপন্যাসখনেহে প্ৰকাশৰ মুখ দেখিছিল৷ বাকী 'শেষ আশ্ৰয়' আৰু 'অপৰাজিতা অসম্পূৰ্ণ ৰূপত উদ্ধাৰ হয়৷ ইয়াৰ ভিতৰত 'পিতৃভিঠা' উপন্যাসখন নাৰীবাদী উপন্যাস ৰূপে বহুচৰ্চিত। উপন্যাসৰ উপৰি তেখেতে গল্প, নাটক আৰু কবিতাও লিখিছিল। 'মোৰ কবিতা' তেখেতৰ কবিতা পুথি। অসম প্ৰাদেশিক মহিলা সমিতিৰ অস্পৃশ্যতা নিবাৰণ বিভাগে প্ৰকাশ কৰা 'মুক্ত মানব' কবিতা সংকলনতো তেওঁৰ কিছু কবিতা আছে। 'অভিযান' আৰু 'অভিযাত্ৰী' আলোচনীৰ তেওঁ সম্পাদিকা আছিল আৰু গান্ধীজীয়ে অস্পৃশ্যতা নিবাৰণৰ ওপৰত দিয়া সকলো ভাষণ, কিতাপ, প্ৰবন্ধ অনুবাদ কৰি দুয়োখন আলোচনীতে প্ৰকাশ কৰিছিল। প্ৰেম আৰু বিবাহ তেজপুৰত থকা কালতে চন্দ্ৰপ্ৰভাই সাহিত্যিক দণ্ডিনাথ কলিতাক লগ পায়৷ দুয়ো দুয়োৰে প্ৰতি আকৰ্ষিত হয় আৰু প্ৰেমৰ সম্পৰ্ক গঢ় লৈ উঠে৷ কিন্তু ৰক্ষণশীল সমাজৰ পিতৃ-মাতৃয়ে তেওঁলোকৰ এই প্ৰেমক স্বীকৃতি নিদিলে৷ ফলত, গন্ধৰ্ব প্ৰথা মতে চন্দ্ৰপ্ৰভা সাহিত্যিক দণ্ডিনাথ কলিতাৰ লগত বিয়া হয়। কিন্তু সমাজে এই বিয়াকো স্বীকৃতি দিয়া নাছিল। দণ্ডিনাথ কলিতা সমাজৰ ওচৰত হাৰ মানি আঁতৰি গ’ল, কিন্তু তেওঁলোকৰ মিলনত এটি পুত্ৰ সন্তান জন্ম হ’ল চন্দ্ৰপ্ৰভাৰ গৰ্ভত৷ সাহসিকতাৰে তেওঁ বিবাহ বহিৰ্ভূত সন্তানক জন্ম দিলে আৰু অকলেই ল’ৰাটিক ডাঙৰ কৰাৰ সংকল্প লৈ পুনৰ পিতৃভিঠা বজালীলৈ উভতি আহিল৷ মৃত্যু আৰু সন্মান প্ৰদান ১৯৬৯ চনৰ পৰা স্বাস্থ্যৰ অৱনতি ঘটাত শইকীয়ানী সামাজিক কাম-কাজৰ পৰা অব্যাহতি লয়। ১৯৭২ চনৰ ১৬ মাৰ্চ তাৰিখে কৰ্কট ৰোগত গুৱাহাটীতে তেওঁ মৃত্যুক আঁকোৱালি লয়। মৃত্যুৰ কেইমাহমান আগতে ভাৰত চৰকাৰে তেওঁক, ১৯৭২ চনত পদ্মশ্ৰী সন্মান প্ৰদান কৰে।২০০২ চনত ডাক বিভাগৰ অধীনত যেতিয়া সমাজ সংস্কাৰক সকলৰ নামেৰে স্মাৰক ডাক টিকট জাৰী কৰা হৈছিল, তেতিয়া তেখেতৰ নামতো এটা ডাক টিকট জাৰী কৰি তেওঁক সন্মানিত কৰা হৈছিল। উত্তৰ-পূব ভাৰতত মহিলাশিক্ষাৰ প্ৰচাৰৰ বাবে ২০০৯ চনত গুৱাহাটীৰ চৰকাৰী ছাত্ৰী পলিটেকনিক তেওঁৰ নামেৰে নামাকৰণ কৰা হৈছিল। তাৰ বাহিৰেও তেজপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়ে তেওঁৰ নামত চন্দ্ৰপ্ৰভা শইকীয়ানী মহিলা অধ্যয়ন কেন্দ্ৰ স্থাপন কৰিছল। তেখেতৰ নামত চাৰিখন জীৱনী নথিভুক্ত কৰা হৈছে: পুষ্পলতা দাসৰ দ্বাৰা অগ্নিস্নাতা চন্দ্ৰপ্ৰভা (১৯৯৮) অচ্যুত কুমাৰ শৰ্মাৰ দ্বাৰা চন্দ্ৰপ্ৰভা চাইকিয়ানি (২০০১) হিৰণ্ময়ী দেৱীৰ দ্বাৰা মুক্তিসংগ্ৰামী চন্দ্ৰপ্ৰভা (২০০২) অঞ্জলি শৰ্মাৰ দ্বাৰা চন্দ্ৰপ্ৰভা (২০১১) অভিযাত্ৰী, প্ৰখ্যাত অসমীয়া ঔপন্যাসিক আৰু হোমেন বৰগোহাঞিৰ পত্নী নিৰুপমা বৰগোঁহাঞিৰ এখন উপন্যাস হৈছে শইকীয়ানীৰ জীৱনৰ এক কাল্পনিক বিৱৰণ আৰু উপন্যাসখনে ১৯৯৬ চনত সাহিত্য অকাডেমী বঁটা লাভ কৰে। পিছলৈ প্ৰদীপ্ত বৰগোহাইয়ে ‘অভিযাত্ৰীঃ ৱান লাইফ মেনি ৰিভাৰ্ছ’ নাম দি উপন্যাসখন ইংৰাজীলৈ অনুবাদ কৰে। তথ্য উৎস অসমৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি অসমৰ সমাজকৰ্মী অসমীয়া সাহিত্যিক অসমৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামী পদ্মশ্ৰী বঁটা

7740

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B6%E0%A6%BF%E0%A7%B1%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%97%E0%A7%B0%20%E0%A6%9C%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A7%B0%20%E0%A6%A6%E0%A7%8C%E0%A6%B2%20%E0%A6%A6%E0%A7%87%E0%A7%B1%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%AF%E0%A6%BC%20%E0%A6%B8%E0%A6%AE%E0%A7%82%E0%A6%B9

শিৱসাগৰ জিলাৰ দৌল দেৱালয় সমূহ

শিৱসাগৰ জিলাত আহোম স্বৰ্গদেউ সকলৰ দিনত খন্দা ডাঙৰ ডাঙৰ পুখুৰী আৰু তাৰ কাষত নিৰ্মান কৰা দ’ল দেৱালয়ৰে ভৰপূৰ এখন ঐতিহাসিক চহৰ। ইংৰাজী ১৭৩৪ চনত ৰানী অম্বিকাই কলুঞ্চপাৰ (পুৰনি শিৱসাগৰ জিলাৰ নাম) শিৱদেৱতাৰ নামত উৎসৰ্গা কৰি এটা পুখুৰী খন্দাইছিল। শিৱদেৱতাৰ নামত উৎৰ্সগা কৰাৰ বাবে পুখুৰীটোৰ নাম ৰাখে শিৱসাগৰ। শিৱসাগৰ পুখুৰীটোৰ দক্ষিন পাৰে তিনিটা পুখুৰী আছে। তাৰ ভিতৰত শিৱদৌলটোয়েই সৰ্ববৃহত। শিবদ’লৰ পূৱে বিষ্ণু দ’ল আৰু পশ্চিমে দেবী দ’ল। শিবদ’লত শিৱৰাত্ৰিৰ দিনা ডাঙৰ মেলা হয়। শিবদ’লত এইটোয়েই ডাঙৰ উৎসৱ। দেৱীদ’লত দুৰ্গাপুজাৰ দিনা প্ৰতিমা সজাই পুজা পতা হয়। আনহাতে বিষ্ণুদ’লত ফাললৈ গ’লে ৪ কিলোমিটাৰ মান গলে পথৰ সোফালে এটা দেউঘৰ পোৱা যায়। ইয়াক বৰ্তমান হৰগৌৰী মন্দিৰ বুলি জনা যায়। শিৱসাগৰ নগৰৰ পৰা দুই কি;মি দক্ষিণে পুৰনি ৰংপুৰ নগৰৰ অস্তিত্ব বিৰাজমান। আহোম ৰাজ্যৰ একালৰ ৰাজধানী আৰু ইতিহাস প্ৰসিদ্ধ তলাতল ঘৰো ইয়াতেই আছিল। আহোম ৰজা ৰাজেশ্বৰ সিংহৰ দিনতেই তলাতল ঘৰতো নিৰ্মান কৰা হৈছিল(১৬৯৮-১৭১৪)। ইয়াক মাটিৰ তলৰ দুৰ্গ ও বোলা হৈছিল। উল্লেখযোগ্য যে তলাতল ঘৰৰ যি সাতোটা মহল আছিল তাৰ মাটিৰ তলৰমহলাৰ পৰা দিখৌ নদী আৰু গড়গাঁওৰ কাৰেং ঘৰলৈ দুটা সুৰংগ আছিল। প্ৰাকৃতিক দূযোৰ্গৰবাবে এই পথ টো বন্ধ হৈ যায়। তলাতল ঘৰৰ পৰা পশ্চিমে কিছু কিঃমিঃ গলেই ৰংঘৰতো ৩৭ নং ৰাষ্টীয় ঘাইপথৰ ওপৰতে অৱস্থিত। ই এটা আঠকোনীয়া দুমহলীয়া ঘৰ। স্বৰ্গদেউ প্ৰমত্তসিংহই ১৭৪৪-৫১ পশুযুঁজ চাবৰ বাবে নিৰ্মান কৰিছিল। তলাতল ঘৰৰ পৰা কিছুদুৰত দক্ষিনে আছে ৰংগনাথ দ’ল। স্বৰ্গদেও ৰুদ্ৰসিংহই ১৭০৩ চনত এই দ’ল সজাইছিল। এই দ’লত স্বৰ্গদেউৱে শিৱপূজা কৰিছিল। ৰংগনাথ দ’লৰ কাষতে দক্ষিন পশ্চিমে থকা কেইবাটাও খটখটিৰে মৈদাম আকৃতিৰ যি ধ্বংসাৱশেষ আছে সেইয়া হল “ফাকুৱাদ’ল”। কথিত আছে যে ৰুদ্ৰসিংহই তেঁওৰ মাক সতী জয়মতীৰ এখনি সোনৰ প্ৰতিমা সাজি দিয়ে। ফাকুৱা দ’লৰ পৰা পৰা অলপ আতঁৰত অৱস্থিত (উত্তৰে) হৰগৌৰী দেৱালয়। এই দ’লটি ৰাজেশ্বৰ সিংহৰ দিনত সজোৱা হয়। কীৰ্তিচন্দ্ৰ ৰবৰুৱাই ৰহাৰ পৰা মনিপুৰি আৰু কছাৰী ৰজাক লৈ উভতি আহি থাকোঁতে পৰ্বতত হৰ গৌৰীৰ মূৰ্ত্তি এজনা পায়, মূৰ্ত্তিজনা স্থাপন কৰিবলৈ এই দ’ল সজাই। ৰংগনাথ দ’লৰ পূবে আছে গৰুদ’ল।ইয়াৰ আন এটা নাম “ন গোঁসাই দ’ল। ন গোঁসাইদ’ল দক্ষিন ফালে অৱস্থিত জয়সাগৰ পুখুৰী আৰু জয়দৌল। লাই ৰুদ্ৰসিংহ স্বৰ্গদেৱে মাক জয়মতীৰ স্মৃতি ৰক্ষাৰ্থে জেৰেঙা পথাৰত ১৬১৯ শকৰ আঘোন মাহৰ তিনিদিন যোৱাত জয়সাগৰ পুখুৰী খান্দিবলৈ আৰম্ভ কৰে। ১৭৯৮ চনত জয়সাগৰৰ পাৰত পঞ্চদেৱতাৰ পাচোঁটা মন্দিৰ নিৰ্মান কৰে। ইয়াৰ ভিতৰত জয়দৌল শ্ৰেষ্ঠ। জয়দৌলৰ আন এটা নাম শ্ৰীকেশৱৰায় বিষ্ণু দৌল। জয়দৌলৰ দক্ষিনৰ পঁকী ঘৰটো ভোগ ঘৰ। জয়সাগৰৰ উত্তৰ পশ্চিম চুকত দেৱীদ’ল অৱস্থিত। জয়সাগৰ পুখুৰীৰ পশ্ছিমপাৰত এটি দ’ল আছে ঘনশ্যাম দ’ল।কাৰেংঘৰৰ নিৰ্মান কৰোতা বঙালী মুছলমান সম্প্ৰদায়ৰ ঘনশ্যামউদিনৰ ঘৰ। পিছলৈ তেঁও হিন্দু ধৰ্মত দীক্ষা গ্ৰহন কৰিছিল। শিৱসাগৰ চহৰৰ পৰা বাৰ কিঃ মিঃপশ্চিমত নামডাং নৈৰ ওপৰত থকা এই শিলৰ সাঁকো ১৭০৩ চনত স্বৰ্গদেউ ৰুদ্ৰসিংহৰ ৰাজত্বকালত নিৰ্মান কৰিছিল। নগা পাহাৰৰ পৰা শিল সংগ্ৰহ কৰি আনি কাটিবৰ বাবে আহোমযুগত "শিলাকুটি" নামৰ খেলৰ সৃষ্টি হৈছিল। শিৱসাগৰ জিলাত থকা শিলাকুটি মৌজাই এতিয়াও তাৰ স্বাক্ষৰ বহন কৰিছে। এই সাঁকো খনৰ দৈৰ্ঘ্যতা প্ৰায় ২০০ ফুট। শিলৰ সাঁকো নিৰ্মানত থলুৱা কৃষিজাত সামগ্ৰী ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। নিৰ্দিষ্ট অনুপাতত মিঠাতেল, শন, ধূনা, গুৰ, চূন, মাটিমাহ, বৰাচাউল, হাঁহকনী আদি মিহলাই কৰাল বনাই সাঁকো তৈয়াৰ কৰিছিল। জয়সাগৰৰ পৰা চাৰি কিঃমিঃ পূবে বগীদ'ল অৱস্থিত। স্বৰ্গদেউ লক্ষ্মীসিংহৰ মাকে এই পুখুৰী খন্দাই পাৰত দ'ল নিৰ্মান কৰিছিল। এই গৰাকী ৰাজমাওৰ নাম আছিল বগী। তেখেতৰ নামৰেই এই দ'লটিৰ নাম বগীদ'ল ৰখা হয়। জয়সাগৰৰ পূৱফালে খৰিকটীয়া আলিয়েদি দুই কিঃমিঃ আতঁৰত লখিমীসাগৰ পুখুৰী আৰু তাৰ পাৰত দুটা দ'ল পোৱা যায়। এইদুটা দ'লক বৰপাত্ৰ দ'ল বুলি কোৱা হয়। নাচনী ছোৱালী ফুলমতীক শিৱসিংহই ৰাণী আৰু বৰৰজা পতাৰ পিচত তেঁও নিজ প্ৰভাৱেৰে বহুতো কাম কৰিছিল। ৰানী ফুলেশ্বৰীয়ে ভায়েক হৰিনাৰায়নক বৰপাত্ৰগোহাঁই পাতিলে। তেৱেই লখিমীসাগৰ খন্দাই আৰু দুটা দ'ল বন্ধাইছিল। ইয়াৰে এটা জগদ্ধাত্ৰী দ'ল আনটো বৰপাত্ৰ দ'ল নামে জনা যায়। লগতে চাওক আহোম সাম্ৰাজ্য অসমৰ পৰ্যটনস্থলসমূহ তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ শিৱসাগৰ জিলা অসমৰ পৰ্যটনস্থলী আহোম

99150

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%97%E0%A7%87%E0%A6%9B%20%E0%A6%AE%E0%A6%B9%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A6%AE%E0%A6%A6%E0%A7%80

নাৰ্গেছ মহম্মদী

নাৰ্গেছ মহম্মদী জন্ম: ২১ এপ্ৰিল ১৯৭২) এজন ইৰানী মানৱ অধিকাৰ কৰ্মী আৰু শান্তিৰ নোবেল বঁটা বিজয়ী। বৰ্তমান তেওঁ শান্তিৰ নোবেল বঁটা বিজয়ী শ্বিৰিন এবাডীৰ নেতৃত্বত গঠিত ডিফেণ্ডাৰছ অৱ হিউমেন ৰাইটছ চেণ্টাৰ (মানৱ অধিকাৰ ৰক্ষক কেন্দ্ৰ) চমুকৈ ৰ উপ-সভানেত্ৰী। তেওঁ ইৰানত হিজাবৰ বিৰুদ্ধে গণ নাৰীবাদী নাগৰিক অবাধ্যতাৰ কণ্ঠস্বৰৰ প্ৰতীক আৰু ২০২৩ চনৰ হিজাব আৰু সতীত্ব কাৰ্যসূচীৰ সমালোচক। ২০১৬ চনৰ মে' মাহত তেহৰাণত "মৃত্যদণ্ড বিলুপ্ত কৰাৰ বাবে প্ৰচাৰ চলোৱা মানৱ অধিকাৰ আন্দোলন" আৰম্ভ কৰা আৰু ইয়াক চলাই নিয়াৰ বাবে নাৰ্গেছ মহম্মদীক ১৬ বছৰৰ কাৰাদণ্ডৰ শাস্তি প্ৰদান কৰা হয়। তেওঁক ২০২০ চনত মুকলি কৰি দিয়া হয় যদিও ২০২১ চনত পুনৰ কাৰাগাৰলৈ প্ৰেৰণ কৰা হয়। তেতিয়াৰ পৰাই তেওঁ ইৰানত আটক কৰা মহিলাসকলৰ ওপৰত চলোৱা নিৰ্যাতন আৰু এককভাৱে বন্দী কৰাৰ প্ৰতিবেদন প্ৰস্তুত কৰি আহিছে। ২০২৩ চনৰ অক্টোবৰ মাহত কাৰাগাৰত কাৰাবন্দী হৈ থকা সময়ত তেওঁক "ইৰানৰ নাৰীৰ ওপৰত হোৱা অত্যাচাৰৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়া আৰু সকলোৰে বাবে মানৱ অধিকাৰ আৰু স্বাধীনতা প্ৰসাৰৰ বাবে কৰা যুঁজৰ বাবে" ২০২৩ চনৰ শান্তিৰ নোবেল বঁটাৰে সন্মানিত কৰা হয়। ইৰানৰ বৈদেশিক পৰিক্ৰমা মন্ত্ৰালয়ে মহম্মদীক এই বঁটা প্ৰদান কৰা সিদ্ধান্তক গৰিহণা দিছে। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন আৰু শিক্ষা ১৯৭২ চনৰ ২১ এপ্ৰিল তাৰিখে ইৰানৰ জঞ্জানত ইৰানী আজাৰবাইজানী পৰিয়ালত নাৰ্গেছ মহম্মদীৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁ ইৰানৰ কোৰ্ৱে, কাৰাজ আৰু অছনাভিয়েহ চহৰত ডাঙৰ-দীঘল হৈছিল। তেওঁ ইমাম খোমেইনী আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পদাৰ্থ বিজ্ঞানত স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰিছিল। তাৰপিছত তেওঁ এগৰাকী পেছাদাৰী অভিযন্তা হিচাপে কৰ্মজীৱনৰ আৰম্ভণি কৰে। বিশ্ববিদ্যালয়ত পঢ়ি থকা সময়ত তেওঁ শিক্ষাৰ্থীৰ বাতৰি-কাকতত মহিলাৰ অধিকাৰৰ সমৰ্থনত প্ৰবন্ধ লিখিছিল। তেওঁ ৰাজনৈতিক শিক্ষাৰ্থী গোট তাছককোল দানেশজুয়ি ৰোশংগাৰণ ("আলোকিত শিক্ষাৰ্থী গোট")ৰ দুখন সভাত গ্ৰেপ্তাৰ হৈছিল। তেওঁ পৰ্বতাৰোহণ গোটতো সক্ৰিয় আছিল যদিও পিছলৈ ৰাজনৈতিক কাৰ্যকলাপৰ বাবে তেওঁক আৰোহণত যোগদান কৰাত নিষেধাজ্ঞা আৰোপ কৰা হয়। মহম্মদীয়ে কেইবাখনো সংস্কাৰবাদী কাকতৰ সাংবাদিক হিচাপে কাম কৰে আৰু 'দা ৰিফৰ্মছ, দা ষ্ট্ৰেটেজী এণ্ড টেকটিছ' নামৰ ৰাজনৈতিক ৰচনাৰ এখন কিতাপ প্ৰকাশ কৰে। ২০০৩ চনত তেওঁ নোবেল বঁটা বিজয়ী শ্বিৰিন এবাদীৰ নেতৃত্বত ডিফেণ্ডাৰছ অৱ হিউমেন ৰাইটছ চেণ্টাৰ )ত যোগদান কৰে। পিছলৈ তেওঁ এই সংস্থাৰ উপ-সভাপতি হয়। ১৯৯৯ চনত তেওঁ সহযোগী সংস্কাৰ সমৰ্থক সাংবাদিক তাঘী ৰহমানীৰ সৈতে বিবাহপাশত আবদ্ধ হয় আৰু অতি সোনকালেই তেওঁক প্ৰথমবাৰৰ বাবে গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হয়। ১৪ বছৰৰ কাৰাদণ্ড ভুগি ২০১২ চনত তাঘী ৰহমানীয়ে ফ্ৰান্সলৈ গুচি যায় আৰু নাৰ্গেছ মহম্মদীয়ে তেওঁৰ মানৱ অধিকাৰৰ হকে মাত মতাৰ কাম অব্যাহত ৰাখে। তেওঁলোকৰ এহাল যমজ সন্তান আছে। কাৰাবাস ১৯৯৮ চনত ইৰান চৰকাৰৰ সমালোচনাৰ বাবে নাৰ্গেছ মহম্মদীক প্ৰথমবাৰৰ বাবে গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হয় আৰু তেওঁ এবছৰ কাৰাগাৰত কটাবলগীয়া হয়। ২০১০ চনৰ এপ্ৰিল মাহত ডি এইচ আৰ চিৰ সদস্যপদৰ বাবে ইছলামিক বিপ্লৱী আদালতলৈ তেওঁক তলব কৰা হৈছিল। ৫০,০০০ মাৰ্কিন ডলাৰৰ জামিনত তেওঁক কিছু সময়ৰ বাবে মুকলি কৰি দিয়া হয়। যদিও কিছুদিনৰ পিছত তেওঁক পুনৰ গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হয় আৰু ইভিন কাৰাগাৰত ৰখা হয়। জিম্মাত থকাৰ সময়ত মহম্মদীৰ স্বাস্থ্যৰ অৱনতি ঘটিছিল আৰু তেওঁৰ মৃগীৰোগ সদৃশ ৰোগ হৈছিল। ৰোগৰ বাবে তেওঁৰ মাজে মাজে পেশীৰ নিয়ন্ত্ৰণ হেৰুৱাবলগীয়া হৈছিল। এমাহৰ পিছত তেওঁক মুকলি কৰি দিয়া হয় আৰু চিকিৎসাৰ বাবে অনুমতি দিয়া হয়। ২০১১ চনৰ জুলাই মাহত মহম্মদীৰ বিৰুদ্ধে পুনৰ গোচৰ চলোৱা হয় আৰু "ৰাষ্ট্ৰীয় নিৰাপত্তাৰ বিৰুদ্ধে কাম কৰা, ডি এইচ আৰ চিৰ সদস্যপদ আৰু শাসন ব্যৱস্থাৰ বিৰুদ্ধে অপপ্ৰচাৰৰ" অপৰাধৰ দোষী সাব্যস্ত কৰা হয়। ছেপ্টেম্বৰ মাহত তেওঁক ১১ বছৰৰ কাৰাদণ্ড বিহা হয়। মহম্মদীয়ে কয় যে তেওঁ এই ৰায়দানৰ বিষয়ে কেৱল তেওঁৰ অধিবক্তাৰ জৰিয়তেহে জানিব পাৰিছিল। তেওঁক আদালতে জাৰি কৰা ২৩ পৃষ্ঠাৰ অভূতপূৰ্ব ৰায়দান দিয়া হৈছিল। এই ৰায়দান্ত বাৰে বাৰে তেওঁৰ মানৱ অধিকাৰ কাৰ্য্যকলাপক শাসন ব্যৱস্থাক ওফৰাই পেলোৱাৰ প্ৰচেষ্টাৰ সৈতে তুলনা কৰিছিল।" মাৰ্চ মাহত ২০১২ চনত আপীল আদালতে এই শাস্তি সমৰ্থন কৰে যদিও ইয়াক ছয় বছৰলৈ হ্ৰাস কৰা হয়। ২৬ এপ্ৰিলত শাস্তি আৰম্ভ কৰিবলৈ তেওঁক গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হয়। ব্ৰিটিছ বৈদেশিক কাৰ্যালয়ে এই শাস্তিৰ প্ৰতিবাদ কৰিছিল আৰু ইয়াক "ইৰানী কৰ্তৃপক্ষই সাহসী মানৱ অধিকাৰ ৰক্ষাকাৰীসকলক নীৰৱ কৰাৰ প্ৰচেষ্টাৰ আন এক দুখজনক উদাহৰণ" বুলি অভিহিত কৰিছিল। এম্নেষ্টী ইণ্টাৰনেশ্যনেলে তেওঁক বিবেকৰ বন্দী বুলি ঘোষণা কৰি তৎকালীনভাৱে মুক্তিৰ আহ্বান জনায়। ৰিপ'ৰ্টাৰ্ছ উইদাউট বৰ্ডাৰছে ইভিন কাৰাগাৰত ফটোগ্ৰাফাৰ জাহৰা কাজেমীৰ মৃত্যুৰ নৱম বৰ্ষপূৰ্তি উপলক্ষে মহম্মদীৰ হৈ আবেদন জনাই কয় যে মহম্মদীৰ জীৱন "বিশেষ বিপদত" পৰা বন্দী। ২০১২ চনৰ জুলাই মাহত আমেৰিকাৰ চিনেটৰ মাৰ্ক কাৰ্ক, কানাডাৰ প্ৰাক্তন এটৰ্নী জেনেৰেল ইৰউইন কটলাৰ, ব্ৰিটেইনৰ সাংসদ ডেনিছ মেকশ্বেন, অষ্ট্ৰেলিয়াৰ সাংসদ মাইকেল ডেনবি, ইটালীৰ সাংসদ ফিয়ামা নিৰেনষ্টেইন আৰু লিথুৱেনিয়াৰ সাংসদ ইমানুৱেলিছ জিংগেৰিছ আদিকে ধৰি এটা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সাংসদৰ গোটে তেখেতৰ মুক্তিৰ বাবে আহ্বান জনায়। ২০১২ চনৰ ৩১ জুলাইত মহম্মদীয়ে কাৰাগাৰৰ পৰা মুক্তি লাভ কৰে। ২০১৪ চনৰ ৩১ অক্টোবৰত মহম্মদীয়ে চত্তাৰ বেহেষ্টীৰ সমাধিস্থলত ভাষণ দি কয়, "কেনেকৈ সংসদৰ সদস্যসকলে গুণৰ প্ৰসাৰ আৰু কু-অভ্যাস প্ৰতিৰোধৰ পৰিকল্পনাৰ পৰামৰ্শ আগবঢ়াইছে, কিন্তু দুবছৰ আগতে যেতিয়া এজন নিৰীহ ব্যক্তি চত্তাৰ বেহেষ্টী নামৰ মানুহগৰাকীয়ে জেৰাকাৰীৰ হাতত নিৰ্যাতনৰ মৃত্যুক সাৱটি লোৱাত কোনেও মাত মতা নাছিল?" তেওঁৰ ভাষণৰ ভিডিঅ’টো ছ’চিয়েল মিডিয়া নেটৱৰ্কত দ্ৰুতগতিত ভাইৰেল হৈ পৰে। ফলত ইভিন কাৰাগাৰ আদালতে তেওঁক চমন কৰে। ২০১৫ চনৰ ৫ মে' তাৰিখে নতুন অভিযোগৰ ভিত্তিত মহম্মদীক পুনৰ গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হয়। বিপ্লৱী আদালতৰ ১৫ নং শাখাই লেগামৰ (মৃত্যুদণ্ডৰ শাস্তি পদক্ৰমে বিলুপ্তিৰ অভিযান) বিষয়ে উল্লেখ কৰি "এটা অবৈধ গোট প্ৰতিষ্ঠা কৰা"ৰ অভিযোগত দহ বছৰৰ কাৰাদণ্ড, "ৰাষ্ট্ৰীয় বিৰুদ্ধে সমাৱেশ আৰু গোপন বুজাবুজি"ৰ বাবে পাঁচ বছৰৰ কাৰাদণ্ড বিহে। আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সংবাদ মাধ্যমৰ সৈতে হোৱা সাক্ষাৎকাৰ আৰু ২০১৪ চনৰ মাৰ্চ মাহত ইউৰোপীয় ইউনিয়নৰ তেতিয়াৰ বৈদেশিক পৰিক্ৰমা আৰু নিৰাপত্তা নীতিৰ উচ্চ প্ৰতিনিধি কেথেৰিন এষ্টনৰ সৈতে হোৱা বৈঠকৰ বাবে "ব্যৱস্থাৰ বিৰুদ্ধে অপপ্ৰচাৰ"ৰ বাবে তেওঁক আৰু এবছৰ কাৰদণ্ড বিহা হয়। ২০১৯ চনৰ জানুৱাৰী মাহত মহম্মদীয়ে চিকিৎসা সেৱাৰ সুবিধাৰ পৰা বঞ্চিত হোৱাৰ প্ৰতিবাদত ইভিন কাৰাগাৰত বন্দী ব্ৰিটিছ-ইৰানী নাগৰিক নাজানিন জাঘাৰী-ৰেটক্লিফৰ সৈতে অনশন আৰম্ভ কৰে। ২০২০ চনৰ জুলাই মাহত তেওঁৰ দেহত কভিড-১৯ৰ সংক্ৰমণৰ লক্ষণ দেখা গৈছিল আৰু আগষ্ট মাহৰ ভিতৰত তেওকঁ সুস্থ হোৱা যেন দেখা গৈছিল। ২০২০ চনৰ ৮ অক্টোবৰত মহম্মদীয়ে কাৰাগাৰৰ পৰা মুক্তি লাভ কৰে। ২০২১ চনৰ মাৰ্চ মাহত মহম্মদীয়ে ইৰানত মৃত্যুদণ্ডৰ ওপৰত ইৰান মানৱ অধিকাৰৰ বাৰ্ষিক প্ৰতিবেদনৰ প্ৰস্তাৱনাত লিখিছিল: ২০২১ চনৰ মে' মাহত তেহৰাণৰ ক্ৰিমিনেল কোৰ্ট টুৰ ১১৮৮ নং শাখাই মহম্মদীক "ব্যৱস্থাৰ বিৰুদ্ধে অপপ্ৰচাৰ বিয়পোৱা"কে ধৰি অভিযোগত ডেৰ-দুবছৰ কাৰাদণ্ড, ৮০টা কোব আৰু দুটা পৃথক জৰিমনা বিহা হয়। চাৰি মাহৰ পাছত এই শাস্তি ভুগিবলৈ আৰম্ভ কৰিবলৈ তেওঁ চমন লাভ কৰিছিল। তেওঁ এই চমনৰ উত্তৰ দিয়া নাছিল কাৰণ তেওঁ দোষী সাব্যস্ত হোৱাটোক অন্যায় বুলি গণ্য কৰিছিল। ২০২১ চনৰ ১৬ নৱেম্বৰ তাৰিখে ২০১৯ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত ইৰানৰ নিৰাপত্তা বাহিনীয়ে দেশজোৰা প্ৰতিবাদৰ সময়ত নিহত ইব্ৰাহিম কেটাবদাৰৰ স্মৃতিসৌধত অংশগ্ৰহণ কৰি থকা অৱস্থাত আলবৰ্জৰ কাৰাজত মহম্মদীক গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হয়। তেওঁৰ গ্ৰেপ্তাৰক এম্নেষ্টী ইণ্টাৰনেশ্যনেল আৰু ইণ্টাৰনেশ্যনেল ফেডাৰেচন ফৰ হিউমেন ৰাইটছে স্বেচ্ছাচাৰী বুলি গৰিহণা দিয়ে। ২০২২ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহত মাহছা আমিনিৰ প্ৰতিবাদৰ সময়ত বিবিচিয়ে মহম্মদীৰ এটা প্ৰতিবেদন প্ৰকাশ কৰে য'ত আটক কৰা মহিলাসকলৰ যৌন আৰু শাৰীৰিক নিৰ্যাতনৰ বিশদ বিৱৰণ দিয়া হয়। ২০২৩ চনৰ জানুৱাৰী মাহত তেওঁ কাৰাগাৰৰ পৰা ইভিন কাৰাগাৰৰ মহিলাসকলৰ অৱস্থাৰ বিশদ বিৱৰণ দিছিল। এই বিৱৰণত ৫৮ গৰাকী কয়দীৰ তালিকা আৰু তেওঁলোকে কৰা জেৰা প্ৰক্ৰিয়া আৰু নিৰ্যাতনৰ বিষয়ে বিতংভাৱে উল্লেখ কৰা হৈছিল। ইয়াৰে ৫৭ গৰাকী মহিলাই মুঠ ৮৩৫০ দিন একক বন্দীত্বত কটাবলগীয়া হৈছে। ইয়াৰে ৫৬ গৰাকী মহিলাক মুঠ ৩৩০০ মাহৰ কাৰাদণ্ড বিহা হৈছে। মহম্মদীয়ে একক বন্দীত্বৰ স্পষ্ট সমালোচক হিচাপে ২০২২ চনত লিখা একে নামৰ কিতাপখনত ইয়াক "শ্বেত নিৰ্যাতন" বুলি অভিহিত কৰিছে। ২০২৩ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহত মেহদী ইয়াৰাহীক প্ৰতিবাদী গীত ৰুছাৰিটোৰ বাবে গ্ৰেপ্তাৰ কৰাৰ পিছত মহম্মদীয়ে তেওঁক সমৰ্থন কৰিছিল। বঁটা আৰু সন্মান মানৱ অধিকাৰৰ ক্ষেত্ৰলৈ আগবঢ়োৱা অৱদানৰ স্বীকৃতি স্বৰূপে তেওঁ বহুতো বঁটা আৰু সন্মান লাভ কৰিছে। ২০০৯: শান্তি কৰ্মী আলেকজেণ্ডাৰ লেংগাৰৰ নামেৰে নামকৰণ কৰা আলেকজেণ্ডাৰ লেংগাৰ বঁটা। এই বঁটাৰ বাবে ১০,০০০ ইউৰো ধনৰাশি লাভ কৰিছিল। ২০১১: পাৰ এংগাৰ প্ৰাইজ, ছুইডেন চৰকাৰৰ মানৱ অধিকাৰৰ বাবে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা ২০১৬: ৱাইমাৰ মানৱ অধিকাৰ বঁটা ২০১৮: আমেৰিকান ফিজিকেল ছ'চাইটিৰ পৰা আন্দ্ৰেই ছাখাৰভ বঁটা ২০২২: বিবিচিৰ ১০০ গৰাকী প্ৰেৰণাদায়ক আৰু প্ৰভাৱশালী মহিলাৰ ভিতৰত অন্যতম হিচাপে স্বীকৃতি ২০২৩: ছুইডিছ অলফ পালমে ফাউণ্ডেচনৰ পৰা মাৰ্টা চুমালো আৰু ইৰেন কেস্কিনৰ সৈতে যৌথভাৱে অলফ পালমে বঁটা ২০২৩: পেন/বাৰ্বে ফ্ৰিডম টু ৰাইট বঁটা ২০২৩: ইলাহেহ মহম্মদী আৰু নিলুফাৰ হামেদিৰ সৈতে যৌথভাৱে ইউনেস্কো/গুইলাৰমো কেন' বিশ্ব সংবাদ স্বাধীনতা বঁটা ২০২৩: "ইৰানৰ নাৰীৰ ওপৰত হোৱা অত্যাচাৰৰ বিৰুদ্ধে যুঁজ দিয়া আৰু সকলোৰে বাবে মানৱ অধিকাৰ আৰু স্বাধীনতা প্ৰসাৰৰ বাবে কৰা যুঁজৰ বাবে" শান্তিৰ নোবেল বঁটা ২০১০ চনত শান্তিৰ নোবেল বিজয়ী শ্বিৰিন এবাদীয়ে ফেলিক্স এৰমাকোৰা মানৱ অধিকাৰ বঁটা লাভ কৰোঁতে তেওঁ সেই বঁটা মহম্মদীৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰিছিল। এবাদীয়ে কৈছিল যে "এই সাহসী মহিলাগৰাকী [নাৰ্গেছ মহম্মদী] মোতকৈ অধিক এই বঁটাৰ যোগ্য।" প্ৰকাশন 2022. তথ্য উৎস বাহ্যিক সংযোগ ইৰানৰ ব্যক্তি জীৱিত ব্যক্তি মানৱ অধিকাৰ কৰ্মী শান্তিৰ ন'বেল বঁটা

2194

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A6%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A7%8D%E0%A6%B2%E0%A7%80

দিল্লী

দিল্লী আধিকাৰীক নাম দিল্লী ৰাষ্ট্ৰীয় ৰাজধানী অঞ্চল হৈছে ভাৰতৰ এক মহানগৰ আৰু কেন্দ্ৰীয় শাসিত অঞ্চল। ভাৰতৰ ৰাজধানী নতুন দিল্লী ইয়াৰ অন্তৰ্গত। দিল্লীৰ চাৰিসীমাৰ তিনিদিশত হাৰিয়ানা ৰাজ্য (গুড়গাঁও জিলা, ফৰিদাবাদ জিলা, ঝজ্জৰ জিলা আৰু চ'নিপট জিলা) আৰু পূব দিশত উত্তৰ প্ৰদেশ ৰাজ্য (গৌতম বুদ্ধ জিলা, গাজিয়াবাদ জিলা আৰু বাঘপট জিলা) অৱস্থিত। সম্পূৰ্ণ ৰাষ্ট্ৰীয় ৰাজধানী অঞ্চলটোৰ মাটিকালি ১,৪৮৪ বৰ্গ কিলোমিটাৰ (৫৭৩ বৰ্গ মাইল)। ২০১১ চনৰ লোকপিয়ল অনুসৰি কেৱল দিল্লী মূল চহৰাঞ্চলৰ জনসংখ্যা ১.১ কোটিৰো অধিক, এয়া মুম্বাইৰ পিছতে ভাৰতৰ দ্বিতীয় জনবহুল চহৰ। আনহাতে সম্পূৰ্ণ ৰাষ্ট্ৰীয় ৰাজধানী অঞ্চলটোৰ জনসংখ্যা ১.৬৮ কোটি। দিল্লীৰ নগৰাঞ্চলক বৰ্তমানে ৰাষ্ট্ৰীয় ৰাজধানী অঞ্চলটোৰ চাৰিসীমাৰ বাহিৰেও দাতিকাষৰীয়া চহৰসমূহ, যেনে গাজিয়াবাদ, নইডা, বৃহত্তৰ নইডা, ফৰিদাবাদ, গুড়গাঁও, বাহডুৰগড় আৰু চ'নিপটকো অঞ্চলকো অন্তৰ্ভুক্ত কৰি কেন্দ্ৰীয় ৰাষ্ট্ৰীয় ৰাজধানী অঞ্চল নামেৰে নামকৰণ কৰা হয়। ২০১৬ চনৰ অনুমান অনুসৰি এই বৃহত্তৰ অঞ্চলটোৰ জনসংখ্যা ২.৬ কোটিৰো অধিক। এয়া ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ অনুসৰি পৃথিৱীৰ দ্বিতীয় জনবহুল নগৰ অঞ্চল। মানৱ উন্নয়ন সূচকৰ ফালৰ পৰা ভাৰতৰ ৰাজ্য আৰু কেন্দ্ৰীয়শাসিত অঞ্চলসমূহৰ ভিতৰত দিল্লীৰ স্থান পঞ্চম আৰু জনমুৰিৰ ফালৰ পৰা দেশখনৰ ভিতৰত দ্বিতীয়। ইয়াৰোপৰি, দিল্লী পৃথিৱীৰ সৰ্বাধিক প্ৰদূষিত চহৰসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম। দিল্লীত মানূ্হৰ বসতি স্থাপন হয় খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৬ শতিকাতে আৰু তেতিয়াৰে পৰা বৰ্মানলৈ ইয়াত মানুহৰ বসবাস চলি আহিছে। ইতিহাসৰ বিভিন্ন সময়ত ভিন ভিন সাম্ৰাজ্যই দিল্লীত নিজৰ ৰাজধানী স্থাপন কৰিছিল। বিশেষকৈ মধ্যযুগৰ সময়ত দিল্লীক বহুবাৰ দখল-বেদখল, নিৰ্মাণ-পুনৰ্নিৰান কৰা হৈছিল। আধুনিক যুগৰ দিল্লী হৈছে মহানগৰীয় অঞ্চলটোৰ চুকে-কোনে সিঁচৰিত হৈ থকা কেইবাটাও চহৰৰ সমষ্টি। যদিও দিল্লী ভাৰতৰ এখন কেন্দ্ৰীয় শাসিত অঞ্চল, প্ৰশাসনিক ভাবে ইয়াৰ মিল ভাৰতৰ ৰাজ্যসমূহৰ লগতহে বেছি। দিল্লীৰ নিজা বিধানসভা, উচ্চ ন্যায়ালয়, আৰু মুখ্য মন্ত্ৰীৰ নেতৃত্বৰ চলিত মন্তীসভা আছে। নতুন দিল্লী ভাৰতৰ লগতে ৰাষ্ট্ৰীয় ৰাজধানী অঞ্চলটোৰো ৰাজধানী আৰু ইয়াক যুটিয়াভাবে পৰিচালনা কৰে ভাৰত চৰকাৰ আৰু স্থানীয় দিল্লী চৰকাৰে। দিল্লীত ১৯৫১ চনৰ প্ৰথম এছিয় ক্ৰীড়া আৰু ১৯৮২ চনৰ নৱম এছিয় ক্ৰীড়া, ১৯৮২ চনৰ সন্মিলন, ২০১০ চনৰ পুৰুষৰ হকী বিশ্বকাপ, ২০১০ কমনৱেলথ গেমছ, ২০১২ চনৰ চতুৰ্থ ব্ৰীকছ সন্মিলন অনুষ্ঠিত হয়। ২০১১ চনৰ পুৰুষৰ বিশ্বকাপ ক্ৰিকেটৰো দিল্লী এক প্ৰধান আয়োজক চহৰ আছিল। ইতিহাস দিল্লী, ইতিহাসৰ বহু উত্থান পতনৰ নীৰৱ সাক্ষী এখন চহৰ, দেশৰ ৰাজনৈতিক স্পন্দন। আজিৰ পৰা এশ বছৰ পূৰ্বে এই মহানগৰ খনকে নতুন ৰূপত সজোৱাৰ বাবে চলিছিল। ব্ৰিটিছ শাসিত ভাৰতৰ ৰাজধানী হিচাবে প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ প্ৰচেষ্টাত সষ্টম হৈ উঠিছিল ব্ৰিটিছ প্ৰশাসন। দেশৰ পূব কোণত থকা ৰাজধানী চহৰ কলিকতাৰ পৰা প্ৰশাসনৰ কাম কাজ চলোৱাত অসুবিধা হোৱাত দিল্লীলৈ ব্ৰিটিছ প্ৰশাসনে ৰাজধানী চহৰ স্থানান্তৰণৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিছিল। ১৯১১ চনৰ ১২ ডিচেম্বৰ তাৰিখে সম্ৰাট পঞ্চম জৰ্জে দিল্লীৰ বিখ্যাত ‘দিল্লী দৰবাৰত’ ভাৰতবৰ্ষৰ ৰাজধানী কলিকতাৰ পৰা দিল্লীলৈ স্থানান্তৰিত হোৱাৰ কথা আনুষ্ঠানিক ভাবে ঘোষণা কৰে। তাৰ কিছুদিনৰ পাছতে অৰ্থাত ১৫ ডিচেম্বৰ তাৰিখে পঞ্চম জৰ্জ আৰু ৰাণী মেৰীৰ উপস্থিতিত নতুন ৰাজধানী চহৰৰ আধাৰশিলা স্থাপন কৰা হয়। আৰম্ভ হয় নতুন দিল্লীৰ নক্সা অংকনৰ প্ৰক্ৰিয়া। নতুন ৰাজধানী চহৰখন নতুন স্থাপত্য শিল্পৰে উজলাই তোলাৰ দায়িত্ব দিয়া হয় মূলতঃ দুজন ব্যক্তিক ব্ৰিটিছ স্থপতিবিদ ছাৰ এডৱিন লুটিয়েনচ আৰু হাৰ্বাৰ্ট বেকাৰক। এওঁলোক দুগৰাকী ব্যক্তিৰ নেতৃত্বতেই চলে নতুন দিল্লীৰ আন্তঃগাঁঠনি তথা ইউৰোপীয় স্থাপত্য শিল্পৰ আধাৰত নতুন নতুন ভৱন তথা পথৰ নিৰ্মাণ কাম কাজ। মোগল স্থাপত্য কীৰ্তিৰে শুৱাই থকা দিল্লীত মূৰ দাঙি উঠে ব্ৰিটিছ ভাস্কৰ্য্য শিল্পৰ নতুন ৰূপ। মূলতঃ ব্ৰিটিছ প্ৰশাসনৰ বিভিন্ন উচ্চখাপৰ বিষয়ববীয়াৰ ভৱন তথা বিভিন্ন প্ৰশাসনিক ভৱনসমূহ নিৰ্মাণতহে অধিক গুৰুত্ব দিছিল। যদিও ১৯১১ চনত নতুন ৰাজধানী হিচাবে দিল্লীৰ আধাৰশিলা স্থাপন কৰা হৈছিল, নতুন চহৰৰ কাম কাজ আৰম্ভ হৈছিল প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰ পাছতহে। ১৯৩১ চনত এই কাম সম্পূৰ্ণ হয় আৰু সেই সময়ৰ ভাৰতবৰ্ষৰ ভাইচৰয় লৰ্ড ইৰ্ৱিনে ১৩ ফেব্ৰুৱাৰী ১৯৩১ চনত নতুন ৰূপত দিল্লীৰ শুভ উদ্বোধন কৰে। স্থাপত্য শিল্প ব্ৰিটিছ শাসনত যেতিয়া দিল্লী চহৰৰ নৱনিৰ্মাণৰ কাম কাজ চলি আছিল তেতিয়াই ইউৰোপীয় আৰু ভাৰতীয় স্থাপত্য কলাৰ আৰ্হিত মুৰ ডাঙি উঠিছিল বিভিন্ন বিশাল ভৱনে,যিবোৰ আজিও ভাৰত চৰকাৰৰ বিভিন্ন প্ৰশাসনিক কাম কাজত ব্যৱহাৰ হৈ আছে। ব্ৰিটিছ সাম্ৰাজ্যৰ স্থাপত্য শিল্পৰ পৰা বৰ্তমানৰ প্ৰযুক্তিৰ যুগলৈ দিল্লীত থিয় হৈ আছে বহু ভৱন, অট্টালিকা আদি। ৰাষ্ট্ৰপতি ভৱন ব্ৰিটিছ সাম্ৰাজ্যৰ ভাইচৰয় আৰু ভাৰতৰ গৱৰ্নৰ জেনেৰেল সকলৰ বাসস্থান হিচাবে নিৰ্মিত ‘ৰাষ্ট্ৰপতি ভৱন’ক পূৰ্বতে জনা গৈছিল ‘ভাইচৰয় হাউচ’ হিচাবে। প্ৰায় ১৯ বছৰৰ কাম কাজৰ অন্তত: সম্পূৰ্ণ হোৱা এই বিশালকায় ভৱনটো ভাৰতবৰ্ষৰ স্বাধীনতাৰ পাছত ৰাষ্ট্ৰপতি ভৱন নাম দিয়া হয় আৰু ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰপতিৰ বাসস্থান হিচাবে চিহ্নিত হয়। প্ৰায় দুইলাখ বৰ্গফুটেৰে আৱৰা আৰু ৩৬০টা কোঠালিৰে ‘ৰাষ্ট্ৰপতি ভৱন’ হৈছে বিশ্বৰ যিকোনো ৰাষ্ট্ৰপ্ৰধানৰ ভৱনসমূহৰ ভিতৰতে বৃহত্তম ভৱন। নৰ্থ আৰু চাউথ ব্লক (সচিবালয় ভৱন) ৰাষ্ট্ৰপতি ভৱনৰ সমীপত থকা নৰ্থ আৰু চাউথ ব্লক হৈছে বৰ্তমান ভাৰতীয় প্ৰশাসন যন্ত্ৰৰ প্ৰাণকেন্দ্ৰ। প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ কাৰ্য্যালয়কে ধৰি বহুকেইটা গুৰুৰ্ত্বপূৰ্ণ মন্ত্ৰনালয়ৰ কাৰ্য্যালয় হিচাবে ব্যৱহৃত এই ভৱন দুটাৰ আৰ্হি প্ৰস্তুতি কৰিছিল স্থপতিবিদ হাৰ্বাৰ বেকাৰে। চাৰিটা খলপত বিভক্ত এই ভৱনৰ প্ৰতিটো মহলাত কোঠাৰ সংখ্যা প্ৰায় এহাজাৰ। তিন মূৰ্তি ভৱন স্বাধীন ভাৰতৰ প্ৰথম প্ৰধানমন্ত্ৰী জৱাহৰলাল নেহৰুৰ বাসস্থান হিচাবে চিহ্নিত ‘তিন মূৰ্তি ভৱন’ক পূৰ্বতে জনা গৈছিল ‘ফ্লেগষ্টাফ হিচাবে। ব্ৰিটিছ শাসনত সেনা প্ৰধানৰ বাসস্থান হিচাবে জনাজাত এই ভৱনৰ আৰ্হি প্ৰস্তুত কৰিছিল ব্ৰিটিছ স্থপতিবিদ ৰবাৰ্ট ৰাছেলে। বৰ্তমান এই ভৱন জৱাহৰলাল নেহৰুৰ স্মৃতিত উছৰ্গা কৰা হৈছে। ৰাজপথ আৰু জনপথ নতুন দিল্লীৰ দুটা উল্লেখযোগ্য মুখ্য পথ হৈছে ৰাজপথ আৰু জনপথ। পূৰ্বে কিংচৱে নামেৰে জনাজাত এই পথ ৰাষ্ট্ৰপতি ভৱনৰ পৰা ইণ্ডিয়া গেট হৈ ৰাষ্ট্ৰীয় ষ্টেডিয়ামলৈ বিস্তৃত। প্ৰতি বছৰে ২৬ জানুৱাৰীৰ দিনা এই পথৰেই আগবাঢ়ে গণতন্ত্ৰ দিৱসৰ পেৰেড। ঠিক সেইদৰে নতুন দিল্লীৰ এটি ব্যস্ততম পথ জনপথো আছিল ব্ৰিটিছ ভাৰতৰ এক উল্লেখযোগ্য পথ, যাক প্ৰথমে জনা গৈছিল কুইনচৱে নামেৰে। ইণ্ডিয়া গেট এক কথাত ক’বলৈ হ’লে নতুন দিল্লীৰ পৰিচয়েই হৈছে ইণ্ডিয়া গেট। ১৯৩১ চনত এডৱাৰ্ড লুটিয়েনচৰ আৰ্হিত নিৰ্মিত ইণ্ডিয়া গেট, মূলতঃ নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰত মৃত্যুবৰণ কৰা ব্ৰিটিছ ভাৰতীয় সৈন্যবাহিনীৰ সোঁৱৰণত। ‘অল ইণ্ডিয়া ৱাৰ নামেৰে পুৰ্ব পৰিচিত ইণ্ডিয়া গেটত ১৯৭১ চনত প্ৰতিষ্ঠা কৰা হয় ‘অমৰ জোৱান জ্যোতি’। ১৯৭১ চনৰ গণতন্ত্ৰ দিৱসৰ দিনা ইন্দিৰা গান্ধীয়ে অমৰ জৱান জ্যোতিত ভাৰতীয় সৈন্যবাহিনীৰ প্ৰতি শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনোৱাৰ পৰম্পৰা আজিও প্ৰতি বছৰে চলি আহিছে। লটাচ টেম্পল আধুনিক স্থাপত্য শিল্পৰ এক চমকপ্ৰদ নিদৰ্শন হ’ল লটাচ টেম্পল অথবা "বাহাই ধৰ্মাৱলম্বী উপসনা গৃহ"। নতুন দিল্লীৰ জনপ্ৰিয় স্থান সমূহৰ অন্তৰ্গত লটাচ টেম্পল, দৰ্শনৰ বাবে মুকলি কৰা হৈছিল ১৯৮৬ চনত। পদুম ফুলৰ আৰ্হিত নিৰ্মিত এই ভৱনৰ আৰ্হি প্ৰস্তুত কৰিছিল ফাৰিবৰ্জ চাবা নামৰ ইৰাণৰ স্থাপত্যশিল্পী এগৰাকীয়ে। দৈনিক প্ৰায় তেৰ হাজাৰ দৰ্শনাৰ্থীয়ে দৰ্শন কৰা লটাচ টেম্পল হৈছে নতুন দিল্লীৰ এক অনন্য পৰিচয়। অক্ষৰধাম মন্দিৰ যমুনা নদীৰ পাৰত অৱস্থিত নতুন দিল্লীৰ অন্য এক বিস্ময় হৈছে অক্ষৰধাম মন্দিৰ। স্বামীনাৰায়ন হিন্দু সম্প্ৰদায়ৰ আড়ম্বৰ্পূৰ্ণ এই উপসনা ভৱন আছে এক বিশাল এলেকাজুৰি। ছয় নৱেম্বৰ ২০০৬ চনত মুকলি কৰা এই মন্দিৰৰ কাৰুকাৰ্য্য চমকপ্ৰদ। গীনিজ বুক অব ৱৰ্ল্ড ৰেকৰ্ডে ইতিমধ্যে বিশ্বৰ বৃহত্তম হিন্দু মন্দিৰ হিচাবে প্ৰমাণ পত্ৰ দিয়া এই মন্দিৰ নতুন দিল্লীৰ সৰ্বাধিক আকৰ্ষিত কৰা পৰ্য্যটকস্থলী সমূহৰ ভিতৰত অন্যতম। শিক্ষা দেশৰ শিক্ষাৰ প্ৰাণকেন্দ্ৰ হিচাবেও নতুন দিল্লী চিৰ পৰিচিত। দেশৰ কেইবাখনো প্ৰখ্যাত শিক্ষানুষ্ঠানে শিক্ষাদানৰ দিশত নতুন দিল্লীক এছিয়া মহাদেশৰ ভিতৰতে এখন উন্নত চহৰ হিচাবে প্ৰতিষ্ঠিত কৰিছে। পোনপ্ৰথমেই নাম ল’ব পাৰি দুখন প্ৰখ্যাত বিশ্ববিদ্যালয় দিল্লী বিশ্ববিদ্যালয় আৰু জৱাহৰলাল নেহৰু বিশ্ববিদ্যালয়। ১৯২২ চনত প্ৰতিষ্ঠিত হোৱা দিল্লী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ কাম কাজ আৰম্ভ হৈছিল তিনিখন মহাবিদ্যালয়ৰ সহায়ত। ছেইণ্ট ষ্টিফেঞ্চ কলেজ, হিন্দু কলেজ আৰু ৰামজাচ কলেজ। দিল্লী বিশ্ববিদ্যালয় প্ৰতিষ্ঠাৰ বহু পূৰ্বেই এইকেইখন কলেজ প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছিল যদিও পাছত বিশ্ববিদ্যালয় প্ৰতিষ্ঠা হোৱাত তিনিওখন কলেজ ইয়াৰ অন্তৰ্ভুক্ত হয়। বৰ্তমান বহুকেইখন প্ৰখ্যাত কলেজ এই বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অন্তৰ্গত। ইয়াৰ উপৰিও এই বিশ্ববিদ্যালয়ৰ বহু বিভাগে ইতিমধ্যে বিভিন্ন ক্ষেত্ৰত ৰাষ্ট্ৰীয় তথা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্য্যায়ত উজলি উঠিছে। দিল্লী স্কুল অব ইকনমিক্স, ফেকাল্টি অব মেনেজমেণ্ট ষ্টাডিজ, ফেকাল্টি অৱ ল’ ইত্যাদি বিভাগবোৰ শিক্ষাৰ সৰ্বোতকৃষ্ট বিভাগ সমূহৰ ভিতৰত অন্যতম। দেশৰ আন এখন উচ্চ শিক্ষাৰ প্ৰতিষ্ঠান জৱাহৰলাল নেহৰু বিশ্ববিদ্যালয়েও নতুন দিল্লীৰ সৌষ্ঠৱ বৃদ্ধি কৰি আহিছে। স্নাতকোত্তৰ শিক্ষাক মুখ্য উদ্দেশ্য লৈ এই বিশ্ববিদ্যালয় প্ৰতিষ্ঠিত হৈছিল ১৯৬৯ চনত। দেশৰ বিজ্ঞান আৰু সামাজিক গৱেষণাত উত্কৃষ্ট সেৱা আগবঢ়াই অহা এইখন শিক্ষানুষ্ঠানত বৰ্তমান দেশ বিদেশৰ প্ৰায় পাঁচ সহস্ৰাধিক মেধাবী ছাত্ৰ ছাত্ৰীয়ে অধ্যয়ন কৰি আছে। আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় পৰ্য্যায়ৰ পাঠ্যক্ৰম, পাঠদান আদিৰ বাবে এই বিশ্ববিদ্যালয়ে এচিয়াৰ ভিতৰতে এখন উন্নত বিশ্ববিদ্যালয় হিচাবে জনাজাত হৈছে। দেশৰ মুছলিম সম্প্ৰদায়ৰ মাজত উচ্চ শিক্ষাৰ প্ৰসাৰৰ উদ্দেশ্যে স্থাপিত হোৱা জামিয়া মিলিয়া ইচলামিয়া দিল্লীত অৱস্থিত অন্য এখন লেখত লবলগীয়া শিক্ষানুষ্ঠান। ১৯২০ চনত স্থাপিত এই শিক্ষানুষ্ঠানখন ১৯৮৮ চনত ভাৰত চৰকাৰে কেন্দ্ৰীয় বিশ্ববিদ্যালয় হিচাবে আনুষ্ঠানিকভাবে ঘোষণা কৰে। ইয়াৰ উপৰিও চিকিত্সা শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত কাৰিকৰী শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত ’আই আই টি দিল্লী’ ),জনসংযোগ আৰু সাংবাদিকতা শিক্ষাত ’ইণ্ডিয়ান ইনষ্টিটিউট অব মাচ কমিউনিকেচন’ আদি প্ৰখ্যাত শিক্ষানুষ্ঠান সমূহে দেশৰ ভিতৰতে শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত সৰ্বোত্কৃষ্ট সেৱা আগবঢ়াই আছে। বাণিজ্য দেশৰ ভিতৰতে এখন উল্লেখযোগ্য বাণিজ্যিক চহৰ হিচাবে নতুন দিল্লীৰ নিজস্ব এক পৰিচয় আছে। বুৰঞ্জীপ্ৰসিদ্ধ কনট প্লেচৰ পৰা আৰম্ভ কৰি নেহৰু প্লেচলৈ বিস্তৃত ৰূপত বিস্তাৰিত হৈ আছে দিল্লীৰ বেপাৰ বাণিজ্য। ৰাজধানী চহৰ দিল্লীৰ একেবাৰে সোঁমাজত অৱস্থিত এই কনট প্লেচৰ নিৰ্মাণ কাৰ্য্য আৰম্ভ হৈছিল ১৯২৯ চনত আৰু সমাপ্ত হৈছিল ১৯৩৩ চনত। ৰাণী ভিক্টোৰিয়াৰ তৃতীয় পুত্ৰ প্ৰিন্স আৰ্থাৰ তথা ডিউক অব ৰ নামেৰে নামকৰণ কৰা এই স্থানডোখৰৰ নাম পাছত "ৰাজীৱ চৌক" নামেৰে নামকৰণ কৰা হয় যদিও দিল্লীবাসীৰ বাবে ই চিপি হিচাবেহে অধিক জনপ্ৰিয়। এই কনট প্লেচতে ভূ গৰ্ভত অৱস্থিত "পালিকা বজাৰ" হৈছে এক জনপ্ৰিয় বেহা বেপাৰৰ কেন্দ্ৰ। দিল্লী হাট দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ হস্তশিল্প সমূহক একেখন মঞ্চলৈ আনিবলৈ কৰা এক প্ৰয়াসৰ ফলস্বৰূপেই প্ৰতিষ্ঠিত হৈছিল দিল্লী দেশৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ বিভিন্ন কাৰুকাৰ্য্য খচিত সামগ্ৰী সমূহৰ প্ৰদৰ্শনী তথা বিক্ৰীৰ প্ৰাণকেন্দ্ৰ দিল্লী হাট প্ৰতিষ্ঠা কৰা হৈছিল ১৯৯৪ চনত। হস্তশিল্পৰ লগতে বিভিন্ন প্ৰদেশৰ পৰম্পৰাগত খাদ্য সম্ভাৰ দিল্লী হাটৰ অইন এক আকৰ্ষণীয় ব্যৱস্থা। নেহৰু প্লেচ আশী দশকৰ শেষৰ ফালে প্ৰতিষ্ঠিত নেহৰু প্লেচ হৈছে দক্ষিণ এচিয়াৰ ভিতৰতে এক উল্লেখযোগ্য তথ্য প্ৰযুক্তিৰ ব্যৱসায় কেন্দ্ৰ। বিভিন্ন তথ্য প্ৰযুক্তিমূলক কোম্পানীৰ কাৰ্য্যালয়ৰ লগতে প্ৰযুক্তিমূলক সা সামগ্ৰীৰ বেহা বেপাৰৰ কেন্দ্ৰ নেহৰু প্লেচ দিল্লীৰ ব্যস্ততম ব্যৱসায়িক স্থান সমূহৰ ভিতৰত অন্যতম। খান মাৰ্কেট দেশৰ ভিতৰতে আটাইতকৈ খৰচী তথা বিশ্বৰ ২১তম খৰচী বজাৰখনেই হৈছে খান মাৰ্কেট। বিশিষ্ট ৰাজনৈতিক নেতা খান আব্দুল গফৰ খানৰ নামেৰে নামাকৰন কৰা এই বজাৰখনত আছে দেশ বিদেশৰ অজস্ৰ নামী দামী কোম্পানীৰ বিক্ৰী সামগ্ৰী। ইয়াৰ উপৰিও বৰ্তমান দিল্লীৰ আশে পাশে বিভিন্ন ঠাইত বিভিন্ন ধৰণৰ বাণিজ্যিক কেন্দ্ৰ সমূহ গঢ়ি উঠিছে। যাতায়ত ব্যৱস্থা দিল্লীৰ যাতায়ত ব্যৱস্থাৰ আজি কিছু বছৰৰ ভিতৰতে এক যুগান্তকাৰী ৰূপত পৰিবৰ্তন ঘটিছে। বৰ্তমান বিভিন্ন আধুনিক প্ৰযুক্তিৰ যাতায়তৰ সা সুবিধাই দিল্লীক কৰি তুলিছে দেশৰ ভিতৰতে এক অনন্য মহানগৰ। পোনপ্ৰথমেই নাম লব লাগিব দিল্লী মেট্ৰ’ৰ, যিয়ে আধুনিক প্ৰযুক্তিৰে যাতায়ত আৰু যোগাযোগ মাধ্যমত এক বিপ্লব গঢ়ি তুলিছে। বিশ্বৰ বৃহত্তম মেট্ৰ’ৰেল নেটৱৰ্ক সমূহৰ অন্যতম এই মেট্ৰ সেৱাই ১৪২টা ষ্টেচন (৩৫টা ভূগৰ্ভস্থ) ৰ সৈতে দিল্লীৰ প্ৰায় ১৯০ কি.মি. পথত বিস্তৃত হৈ আছে। দিল্লী মেট্ৰ’ ৰেলসেৱাৰ কাম এতিয়াও চলি আছে। দিল্লীত যাতায়তৰ দ্বিতীয় প্ৰধান ব্যৱস্থাটোৱেই হ’ল দিল্লী পৰিবহণ সেৱাৰ বাচ। বিশ্বৰ বৃহত্তম চি এন জি বাচসেৱা হিচাবে জনাজাত এই সেৱাৰ দ্বাৰা গোটেই দিল্লীতে বৰ্তমান চলি আছে প্ৰায় পাঁচ হাজাৰ সুদৃশ্য সেউজৰঙী বাচ, লগতে প্ৰায় এহাজাৰ শীত তাপ নিয়ন্ত্ৰিত বাচ। যাতায়তৰ ক্ষেত্ৰত দিল্লীৰ উল্লেখযোগ্য পথ সমূহৰ ভিতৰত মুখ্য পথ দুটা হৈছে ‘ৰিং বহি: আৰু আন্তঃ ৰিং ৰোড। দুয়োটা ৰিং ৰোডৰ মুঠ দৈৰ্ঘ্য হৈছে ৮৭ কিলোমিটাৰ। গোটেই দিল্লীখনকেই এক বৃত্তাকাৰ ৰূপত আৱৰি থকা এই দুটা পথ হৈছে দিল্লীৰ যাতায়ত ব্যৱস্থাৰ হৃদস্পন্দন স্বৰূপ। দিল্লীক সাধাৰণে ‘উৰণীয়াসেতুৰ মহানগৰী’ হিচাবেও আখ্যা দিয়া হয়,কাৰণ প্ৰায়বোৰ পথতেই অৱস্থিত বৃহতাকাৰৰ উৰণীয়া সেতুসমূহ। খোদ ৰিং ৰোডতেই আছে বিশখনতকৈও অধিক বিশালকায় উৰণীয়া সেতু। বিমানসেৱাৰ ফালৰ পৰাও নতুন দিল্লীয়ে মুৰ ডাঙি উঠিছে শক্তিশালী ৰূপত। ইন্দিৰা গান্ধী আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বিমান বন্দৰৰ সৰ্বাধুনিক ‘টাৰ্মিনেল ৩’টো হৈছে দক্ষিণ এচিয়াৰ সবাতোকৈ বিশাল টাৰ্মিনেল। ঠিক সেইদৰে দৈনিক ষোল্লটা প্লেটফৰ্মত, তিনি শতাধিক ৰেলৰ আহ যাহেৰে আৰু প্ৰায় তিনি লক্ষাধিক ভ্ৰমণকাৰীৰে নতুন দিল্লী ৰেল ষ্টেচনটো হৈছে দেশৰ দ্বিতীয় ব্যস্ততম ৰেল ষ্টেচন। কলা সংস্কৃতি যিহেতু দিল্লীৰ জনগাঁথনি বিভিন্ন ঠাইৰ লোকৰ সংমিশ্ৰণত গঢ় লৈ উঠিছে, সেইবাবে ইয়াৰ সংস্কৃতিও মিশ্ৰিত, যদিও উত্তৰ ভাৰতীয় লোকৰ কলা সংস্কৃতিৰ প্ৰাধান্যতা বেছি। কিন্তু দিল্লীক দেশৰ ভিতৰতে এখন উচ্চ খাপৰ সাংস্কৃতিক কেন্দ্ৰ বুলিও ধৰিলে ভুল কৰা নহ’ব। দেশৰ বিভিন্ন অঞ্চলৰ সংস্কৃতিক ঐতিহ্যক দৰ্শনীয় ৰূপত উপস্থাপন কৰিবলৈ ঘনে ঘনে অনুষ্ঠিত হয় বিভিন্ন সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠানৰ। চিৰি ফৰ্ট,কামানী, শ্ৰীৰাম চেণ্টাৰ, ইণ্ডিয়ান হেবিটেট চেণ্টাৰ আদিৰ দৰে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মানৰ প্ৰেক্ষগৃহত অনুষ্ঠিত হয় বহুতো উচ্চমানদণ্ডৰ অনুষ্ঠান। ইয়াৰ উপৰিও নাট্য প্ৰদৰ্শনৰ দিশত ৰাষ্ট্ৰীয় নাট্য বিদ্যালয় হৈছে দেশৰ অন্যতম নাট্য শিক্ষানুষ্ঠান, য’ত প্ৰতিবছৰে অনুষ্ঠিত হয় দেশ বিদেশৰ কালজয়ী নাটসমূহ। ইয়াৰ উপৰিও দেশৰ ৰাজনৈতিক আৰু কূটনীতিৰ প্ৰাণকেন্দ্ৰ নতুন দিল্লীতে আছে দেশৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী তথা অন্যান্য মন্ত্ৰী,সাংসদ আদিৰ চৰকাৰী বাসগৃহসমূহ। ২৪ আকবৰ ৰোড বুলি ক’লে যেনেদৰে বিৰোধী দল কংগ্ৰেছৰ মুখ্য কাৰ্য্যালয় হিচাবে জনা যায়,ঠিক সেইদৰে ১১ অশোকা ৰোড বুলি কলে শাসক দল ভাৰতীয় জনতা পাৰ্টিৰ কাৰ্য্যালয় হিচাবে জনা যায়। ঠিক সেইদৰে নতুন দিল্লীৰ চানক্যপুৰী হৈছে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় কূটনীতিৰ কেন্দ্ৰ, কাৰণ ইয়াতেই আছে দেশ বিদেশৰ ৰাষ্ট্ৰদূত সকলৰ কাৰ্য্যালয়। বিভিন্ন বিখ্যাত খাদ্য সম্ভাৰৰ বাবে বিখ্যাত দিল্লীত যিদৰে আপুনি চাঁদনী চৌকৰ ‘পৰাথেৱালী গলি’ত বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ পৰঠা খাবলৈ পাব, ঠিক তেনেদৰে নিজামুদ্দিন আৰু নিউ ফ্ৰেণ্ডচ কলনীত বিচাৰি পাব ক্ৰমান্বয়ে মোগল ৰান্ধনীশালৰ বিৰিয়ানী আৰু প্ৰখ্যাত আফগান ৰন্ধন চাৱৰ্মা। বুৰঞ্জীপ্ৰসিদ্ধ দিল্লীয়ে ইতিমধ্যে লালকিল্লা, কুটুব মিনাৰ, পুৰাণা কিল্লা আদিৰে নিজৰ ঐতিহ্য শ শ বছৰ ধৰি বহন কৰি আছে যদিও যোৱা এশটা বছৰত দিল্লীয়ে পাইছে আধুনিকতাৰ পৰশ,বিশেষকৈ যোৱা এটা দশকত নতুন দিল্লীয়ে লাভ কৰিছে অত্যাধুনিক প্ৰযুক্তিৰে এক অভিনৱ ৰূপ। সময়ে সময়ে বিভিন্ন বিতৰ্কৰ বাবে ই শিৰোনাম দখল কৰি থাকে যদিও দিল্লীয়ে আপোনাক বুজি পাবলৈ হ’লে আপুনিও দিল্লীক বুজি পাব লাগিব। উত্তৰ ভাৰতীয়ৰ আতিশায্য. হত্যা, হিংসা, ধৰ্ষন আদিৰে দিল্লীয়ে প্ৰায়েই শিৰোণামা দখল কৰি থাকে। কিন্তু দিল্লীক যদি এখন সেউজ, মিশ্ৰ সাংস্কৃতিক অথবা তথ্য প্ৰযুক্তিৰে উন্নত এখন ৰাজধানী হিচাবে চোৱা যায় তেন্তে দিল্লীৰ এক বেলেগ ৰূপ প্ৰত্যক্ষ হ’ব। দিল্লীত যিয়েই বহুবছৰ ধৰি কটাইছে তেওঁলোকে হয়তো ইয়াৰ মোহৰ পৰা আঁতৰি থাকিব নোৱাৰে সেয়া লাগিলে দক্ষিণ ভাৰতীয় এগৰাকীয়েই হওক, এগৰাকী গুজৰাটীয়েই হওক, এগৰাকী মাৰাঠীয়েই হওক অথবা এগৰাকী অসমীয়াই হওক। দিল্লীবাসী অসমীয়া সকলৰ বাবেও যেন নতুন দিল্লীখন এখন আপোন ঘৰ। অসমৰ বিভিন্ন ঠাইৰ পৰা আহি দিল্লীত থিতাপি লোৱা অসমীয়াৰ অসমৰ প্ৰতি থকা ভালপোৱাখিনি ঢালি দিয়ে এই দিল্লী মহানগৰীতে। অসমত যিদৰে মাঘৰ মেজি জ্বলে, দিল্লীতো জ্বলে অসমৰ বাপতি সাহোন মাঘ বিহুৰ মেজি,অসমত যেনেদৰে শংকৰদেৱৰ জন্মোত্সৱত খোল তালৰ শবদৰে ৰজন জনাই যায় নামঘৰ, দিল্লীতো প্ৰতিধ্বনিত হয় সেই খোলৰ শব্দ। কাৰণ হয়তো লাখ লাখ অসমীয়াৰ লগতে ভাৰতৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ পৰা কৰ্মৰ সন্ধানত অহা সকলো লোকৰ দ্বিতীয়খন ঘৰেই হ’ল নতুন দিল্লী। তথ্যসূত্ৰ অধিক তথ্য 2005–2006. 12 2007 বাহ্যিক সংযোগ অনান্য ভাৰতৰ কেন্দ্ৰীয় শাসিত অঞ্চল ভাৰতৰ ৰাজধানী নগৰ ভাৰতৰ বিশ্ব ঐতিহ্য আংশিক

28198

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%AF%20%E0%A6%9F%E0%A7%87%E0%A6%B2%E0%A6%9B%20%E0%A6%85%E0%A6%AB%20%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%A1%E0%A6%B2%20%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%AF%20%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%A1

দ্য টেলছ অফ বিডল দ্য বাৰ্ড

দ্য টেলছ অফ বিডল দ্য বাৰ্ড শিশু তথা কিশোৰসকলৰ বাবে লিখা এখন সাধুকথাৰ কিতাপ। জে. কে. ৰাউলিঙে লিখা এই কিতাপখনৰ প্ৰকাশক চিলড্ৰেনছ হাই লেভেল গ্ৰুপ প্ৰথমতে ২০০৭ চনৰ ১৩ ডিচেম্বৰত গ্ৰন্থখনৰ হাতেলিখা সাতটা কপি নীলাম কৰা হৈছিল। ইয়াৰ পৰা হোৱা লাভ লণ্ডনৰ দ্য চিল্ড্ৰেনছ ভইছ নামৰ শিশুৰ এক হিতাকাংক্ষী স্বেস্ছাসেৱী অনুষ্ঠানৰ উদ্দেশ্যে দান কৰা হয়। পিছত ২০০৮ চনৰ ৩১ জুলাইত লণ্ডনৰ ব্লুমছবেৰী পাব্লিছিং হাউচৰ বেনাৰত ইয়াক ছপা আকাৰ দিয়া হয়। সাধুসমূহ গ্ৰন্থখনত মুঠতে পাঁচটা সাধু আছে। এইকেইটা হৈছে- দ্য ৱিজাৰ্ড এণ্ড দ্য হ'পিং পট্ দ্য ফাউণ্টেইন অফ ফেয়াৰ ফৰচুন দ্য ৱাৰলকছ হেয়াৰী হাৰ্ট বেবিটি ৰেবিটি এণ্ড হাৰ কেক্লিং ষ্টাম্প দ্য টেল অফ দ্য থ্ৰি ব্ৰাদাৰ্ছ দ্য ৱিজাৰ্ড এণ্ড দ্য হ'পিং পট্ দ্য ফাউণ্টেইন অফ ফেয়াৰ ফৰচুন এটা পাহাৰৰ টিঙত এখন যাদুকৰী বাগিচা আছিল। বাগিছাখনৰ চাৰিওফালে সুউচ্চ দেৱালেৰে ঘেৰা আছিল। তদুপৰি ইয়াক যাদুৰদ্বাৰা সুৰক্ষিত কৰি ৰখা হৈছিল। সেই বাগিছাখনৰ ভিতৰতেই এটা নিজৰা আছিল, সৌভাগ্যৰ নিজৰা। বছৰৰ আটাইতকৈ দীঘল দিনটোত এজন মাত্ৰ দুৰ্ভাগ্যৱান লোকে নিজৰাটোত স্নান কৰি নিজৰ দুৰ্ভাগ্য উটুৱাই দি চিৰকালৰ বাবে সৌভাগ্যৱান হোৱাৰ সুযোগ লাভ কৰিছিল। এবাৰ বছৰটোৰ সেই বিশেষ দিনটোত নিজৰাটোত স্নান কৰিবলৈ পোৱাৰ আশাত পোহৰ নৌহওঁতেই দেশ-বিদেশৰ অসংখ্য লোক আহি বাগিছাৰ দেৱালৰ কাষ পালে। ইয়াৰ মাজত ডেকা-বুঢ়া, মতা-তিৰোতা, সাধাৰণ মানুহ-যাদুকৰ সকলোধৰণৰ লোক আহিছিল। মানুহবোৰৰ মাজত তিনিগৰাকী যাদুকৰীও আছিল। তেওঁলোক লগ হৈ নিজৰ নিজৰ দুৰ্ভাগ্যৰ কথা আলচিবলৈ লাগিল। প্ৰথমগৰাকীৰ নাম আছিল আশা তেওঁ দুৰাৰোগ্য ৰোগত ভুগিছিল আৰু ইয়াৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পাবলৈকে নিজৰাটোলৈ আহিছিল। দ্বিতীয়গৰাকীৰ নাম আছিল আল্থেডা তেওঁৰ সকলোবোৰ ধন-সোণ আৰু যাদুকাঠী দুষ্ট যাদুকৰ এটাই চুৰ কৰি নিছিল। তেওঁ নিজৰ দৰিদ্ৰতা নিবাৰণ আৰু যাদুশক্তি পুনৰ ঘূৰাই পাবলৈ তালৈ আহিছিল। তৃতীয়গৰাকীৰ নাম আছিল অমাতা তেওঁক তেওঁৰ প্ৰেমিকে এৰি গৈছিল। এই দুখৰ পৰিত্ৰাণ বিচাৰি তেওঁ বাগিছালৈ আহিছিল। পৰস্পৰ সহানুভূতিৰ তিনিওগৰাকীয়ে থিৰাং কৰিলে যে তেওঁলোকে সৌভাগ্যৰ নিজৰাটো গৈ পাবলৈ পৰস্পৰক সহায় কৰিব। ৰ'দৰ প্ৰথমজাক ৰেঙনিৰ লগে লগে বাগিছাৰ দেৱালত এটা বাটৰ সৃষ্টি হ'ল। ভিৰৰ মাজৰপৰাই বাগিছাৰ লতাই আশাত মেৰিয়াই ধৰি ভিতৰলৈ টানি নিলে। লৰালৰিকৈ আশাই আল্থেডাৰ আৰু আল্থেডাই অমাতাৰ কাপোৰত টানকৈ ধৰিলে। অমাতাৰ গাৰ কাপোৰত বৰ্ম লাগি ধৰি এজন অশ্বাৰোহী সৈনিকো বাগিছাৰ ভিতৰ সোমাল। পিছমুহূৰ্ত্ততে বাটটো পুনৰ বন্ধ হৈ থাকিল। সৈনিকজনৰ প্ৰতি তিনিও ৰুষ্ট হ'ল যদিও চাৰিও একেলগে আগুৱাবলৈ ঠিক কৰিলে। পাহাৰৰ নামনিতে এক পোকসদৃশ চকুহীন শুকুলা দৈত্যৰ সৈতে তেওঁলোকৰ ভেঁটাভেটি হ'ল। দৈত্যটোৱে ক'লে,"মোক তহঁতৰ যন্ত্ৰণাৰ প্ৰমাণ দে। সেনিকজনে তৰোৱালেৰ দৈত্যক আক্ৰমণ কৰিলে যদিও তৰোৱালখনহে দুটুকুৰা হ'ল। ইফালেদি বেলি দুপৰ হ'ল। তিনিওগৰাকী যাদুকৰীয়ে সকলোধৰণে যাদু কৰিও দৈত্যটো অতিক্ৰম কৰিব নোৱাৰাত আশা ভাগি পৰিল আৰু উচুপিবলৈ ধৰিলে। পিছে তেওঁৰ চকুপানী ওলোৱাৰ দৈত্যই এইখিনি শুহি পেলালে আৰু বাট এৰি দিলে। উৎফুল্ল হৈ তেওঁলোক আগবাঢ়ি গ'ল আৰু পাহাৰৰ মাজভাগতে এটা শিল পালে। তাত লিখা আছিল, "মোক তহঁতৰ কষ্টৰ ফল দে। সৈনিকজনে তেওঁৰ হাতত থকা একমাত্ৰ মুদ্ৰাটো শিলটোত থ'লে। পিছে ই বাগৰি পৰি হেৰাই থাকিল। তেওঁলোকে বহুদেৰী খোজ কাঢ়িও অলপো আগুৱাব নোৱাৰিলে। আল্থেডাই হাৰ নামানি বাকীকেইজনকো উৎসাহ যোগাই থাকিল। বেলি লহিয়াবলৈ ল'লে। তেনেতে আল্থেডাৰ কপালৰ ঘাম মাটিত পৰিল। লগে লগে তেওঁলোকৰ প্ৰতিবন্ধক আঁতৰ হ'ল। পুনৰবাৰ উৎফুল্ল হৈ তেওঁলোক আগুৱাই গ'ল আৰু অৱশেষত সৌভাগ্যৰ নিজৰাৰ নিচেই কাষ চাপিল। কিন্তু পাহাৰৰ টিঙটো ঘেৰি থকা পানীৰ এক সুঁতি তেওঁলোকৰ প্ৰতিবন্ধকৰূপে থিয় হ'ল। পানীৰ তলত শিল এটাত লিখা আছিল,"মোক তহঁতৰ অতীতৰ সঞ্চয় দে। সৈনিকজনে নিজৰ ঢালখনত উঠি সুঁতিটো পাৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। কিন্তু ই পানীত ডুবি গ'ল। অমাতাই শিলটোত লিখা কথাষাৰৰ প্ৰকৃত অৰ্থ অনুধাৱন কৰিলে। তেওঁ যাদুকাঠীৰে তেওঁক এৰি যোৱা প্ৰেমিকৰ সৈতে কটোৱা সুখকৰ মুহূৰ্ত্তৰ আটাইবোৰ স্মৃতি পানীত উটুৱাই দিলে। লগে লগে তেওঁলোকৰ বাট মুকলি হ'ল। তেওঁলোক নিজৰাৰ কাষত থিয় হৈ তেওঁলোকৰ ভিতৰত কোনজনে তাত স্নান কৰিব তাক আলোচনা কৰোঁতে ৰুগীয়া আশা দিনটোৰ ভাগৰত মাটিত বাগৰি পৰি মৃতপ্ৰায় হ'ল। বাকী তিনিজনে তেওঁকে দাঙকোলাকৈ নি গা ধুৱাই দিবলৈ ওলাল। কিন্তু আশাই বাকীকেইজনক তেওঁক স্পৰ্শ নকৰিবলৈ কাতৰাই ক'লে। তাকে দেখি আল্থেডাই ওচৰে-পাজৰে থকা বনৌষধি খুন্দি তাৰ ৰস আশাৰ ওঁঠত বাকি দিলে। আচৰিত ধৰণে কিছুসময়ৰ পিছতে আশা সুস্থ হৈ উঠিল। তেওঁক ৰোগে এৰা দিলে। তেওঁ বাকীকেইজনক স্নান কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰি ক'লে যে তেওঁক আৰু নিজৰাৰ প্ৰয়োজন নাই। পিছে আল্থেডা বনৌষধি গছবোৰ গোটোৱাত ব্যস্ত হৈ পৰিল। তেওঁ অমাতা আৰু সৈনিকৰ কোনো এজনক স্নান কৰিবলৈ কৈ ক'লে যে তেওঁ আশাৰ ৰোগ ভাল কৰিব পাৰিলে যেতিয়া আনৰো পাৰিব আৰু এনেদৰেই পুনৰ উপাৰ্জন কৰিব পাৰিব। আনহাতে অমাতাই ক'লে যে তেওঁৰ মনত এতিয়া কোনো দুখ নাই কাৰণ তেওঁ তেওঁৰ পুৰণি স্মৃতিবোৰ ইতিমধ্যে পানীত উটুৱাই দিছে। গতিকে সৈনিকজনে স্নান কৰক। সূৰ্যৰ শেষ কিৰণত নিজকে দুৰ্ভাগ্যৱান বুলি ভবা সৈনিকজনে সৌভাগ্যৰ নিজৰাত গা ধুলে আৰু উঠি আহি অমাতাক তেওঁৰ হৃদয় নিবেদন কৰিলে। অমাতায়ো তেওঁৰ প্ৰস্তাৱ আনন্দেৰে গ্ৰহণ কৰিলে। দিনান্তত চাৰিও ঘৰমুৱা হ'ল আৰু বাকীছোৱা কাল সুখেৰে কটালে। কিন্তু তেওঁলোকৰ কোনো এজনেই কেতিয়াও উপলব্ধি নকৰিলে যে তথাকথিত সৌভাগ্যৰ নিজৰাত কোনোধৰণৰ যাদুকৰী গুণ নাছিল। দ্য ৱাৰলকছ হেয়াৰী হাৰ্ট বেবিটি ৰেবিটি এণ্ড হাৰ কেক্লিং ষ্টাম্প দ্য টেল অফ দ্য থ্ৰি ব্ৰাদাৰ্ছ এবাৰ তিনিজন ভাই-ককাই জোনাক ৰাতি নিৰ্জন বাট এটাৰে গৈ আছিল। আদবাটতে তেওঁলোকে এখন বৰ দ আৰু ভয়ানক নদী পালে। তিনিওজন ভাই-ককাই দক্ষ যাদুকৰ আছিল। তেওঁলোকে যাদুৰে এখন দলং সাজি পাৰ হ'বলৈ ধৰিলে। দলঙৰ সোঁমাজতে তেওঁলোকে স্বয়ং মৃত্যুক লগ পালে। তেওঁলোকে জীৱন্তে নদী পাৰ হোৱা দেখি মৃত্যু ৰুষ্ট হৈছিল। কপট ভাৱ লুকুৱাই তেওঁ তিনিওঁজন ভাতৃকে অভিনন্দন জনালে আৰু তেওঁলোকৰ যাদুবিদ্যাত আপ্লুত হোৱা যেন দেখুৱাই প্ৰত্যেককে একোটাকৈ উপহাৰ দিব খুজিলে। জ্যেষ্ঠ ভাতৃয়ে আটাইতকৈ শক্তিশালী এক যাদুদণ্ড বিচাৰিলে যি সদায় দ্বন্দ্ব্বযুদ্ধত ইয়াৰ গৰাকীৰ বিজয় সাব্যস্ত কৰিবলৈ সক্ষম। তেতিয়া মৃত্যুয়ে তাৎক্ষণিকভাৱে তেনে এডাল যাদুদণ্ড সাজি জ্যেষ্ঠ ভাতৃজনক দিলে। দ্বিতীয়জন ভাতৃয়ে মৃত লোকক ঘূৰাই আনিব পৰা শক্তি বিচাৰিলে। মৃত্যুৱে তেওঁক এটা সঞ্জীৱনী বাখৰ উপহাৰ দিলে। কনিষ্ঠ ভাতৃজনে কিন্তু মৃত্যুক তিলমানো বিশ্বাসত লোৱা নাছিল। সেয়ে তেওঁ মৃত্যুৰপৰা এনে কোনো বস্তু বিচাৰিলে যি তেওঁক মৃত্যুয়ে অনুসৰণ কৰিব নোৱাৰাকৈ সেই ঠাইৰ পৰা যোৱাত সহায় কৰে। তেতিয়া মৃত্যুৱে অনিচ্ছাকৃতভাৱে তেওঁৰ নিজৰ অদৃশ্য সাজযোৰ কনিষ্ঠ ভাতৃজনক দিলে। নদী পাৰ হৈয়েই তিনিওজন ভাতৃ তিনিভাগ হৈ নিজ নিজ গন্তব্যস্থললৈ ৰাওনা হ'ল। জ্যেষ্ঠ ভাতৃজন গৈ এখন গাঁৱত উপস্থিত হ'ল। তাতেই কিবা কথাত মনোমালিন্য ঘটাত আন এজন যাদুকৰৰে তেওঁ যুঁজত অৱতীৰ্ণ হ'ল আৰু মৃত্যুৱে দিয়া যাদুদণ্ডৰ তেওঁৰ প্ৰতিদ্বন্দ্ব্বীক হত্যা কৰিলে। ইয়াৰ পিছত উৎফুল্ল মনেৰে তেওঁ এখন চৰাইখানাত সকলোৰে আগত মৃত্যুৰ এই উপহাৰৰ কথা গৌৰৱেৰে ঘোষণা কৰিলে। পিছে সেই ৰাতিয়েই আন এজন যাদুকৰে তেওঁক নিদ্ৰিত অৱস্থাতে হত্যা কৰি যাদুদণ্ডডাল চুৰ কৰি নিয়ে। এনেকৈয়ে মৃত্যুৱে প্ৰথম ভাতৃজনক নিজৰ কবললৈ আনে। দ্বিতীয়জন ভাতৃ পোনেই নিজ ঘৰলৈ যায় আৰু সঞ্জীৱনী বাখৰটোৰ সহায়ত তেওঁৰ মৃত প্ৰেমিকাক আহ্বান কৰে। সঁচাকৈয়ে শৰীৰহীন ৰূপত মৃত প্ৰেমিকাৰ আবিৰ্ভাৱ ঘটে। তেওঁক তেনে অৱস্থাত দেখি ভাতৃজন উন্মাদপ্ৰায় হয় আৰু প্ৰকৃতাৰ্থত প্ৰেমিকাৰ কাষ চাপিবলৈ তেওঁ আত্মহত্যা কৰে। এনেদৰে মৃত্যুয়ে তেওঁকো বশীভূত কৰে। কনিষ্ঠ ভাতৃজনক মৃত্যুয়ে বহুবছৰ চলাথ কৰিও বিচাৰি নাপায়। অৱশেষত বৃদ্ধ বয়স পোৱাত কনিষ্ঠ ভাতৃজনে অদৃশ্য সাজযোৰ সোলোকাই নিজ পুত্ৰক দিয়ে আৰু হাঁহিমুখে মৃত্যুক আঁকোৱালি লয়। হেৰী পটাৰ গ্ৰন্থ শৃংখলাৰে সম্পৰ্ক ৰাউলিঙে হেৰী পটাৰ গ্ৰন্থ শৃংখলাৰ সৈতে দ্য টেলছ অফ বিডল দ্য বাৰ্ডৰ পোনপটীয়া সম্পৰ্ক স্থাপন কৰিছে। শৃংখলাটোৰ সপ্তম তথা অন্তিমখন গ্ৰন্থ হেৰী পটাৰ এণ্ড দ্য ডেথ্লী হেল'জত ই গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা লৈছে। তাত এই গ্ৰন্থখন এলবাছ ডাম্বলডোৰে উইলপত্ৰযোগে হাৰমাইনি গ্ৰেইঞ্জাৰক দিয়ে। ইয়াৰে 'দ্য টেল অফ দ্য থ্ৰি ব্ৰাদাৰ্ছ' নামৰ সাধুটোত মৃত্যুৰ তিনিটা উপহাৰৰ কথা উল্লেখ আছে। পিছত কুইব্লাৰ আলোচনীৰ সম্পাদক জেন'ফিলিয়াছ লাভগুডৰপৰা হেৰীহঁতে জানিব পাৰে যে এই তিনিটা যাদুকৰী উপহাৰ সঁচাকৈয়ে আছে। ইয়াতে কাহিনীয়ে ন-ৰূপ লৈছে। তথ্য সংগ্ৰহ হেৰী পটাৰ ইংৰাজী গ্ৰন্থ

4942

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A7%80%E0%A7%B0%E0%A7%87%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A7%B0%20%E0%A6%95%E0%A7%81%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A7%B0%20%E0%A6%AD%E0%A6%9F%E0%A7%8D%E0%A6%9F%E0%A6%BE%E0%A6%9A%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%AF

বীৰেন্দ্ৰ কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য

বীৰেন্দ্ৰ কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য ১৪ অক্টোবৰ, ১৯২৪ ৬ আগষ্ট, ১৯৯৭) এগৰাকী অসমীয়া গল্পকাৰ, ঔপন্যাসিক, কবি, নিবন্ধকাৰ আৰু সাংবাদিক। ভাৰতৰ সৰ্ব্বোচ সাহিত্য সন্মান জ্ঞানপীঠ বঁটা লাভ কৰা তেওঁ প্ৰথমগৰাকী অসমীয়া লেখক আছিল। বিয়াল্লিচৰ গণ-আন্দোলনৰ ভিত্তিত ৰচিত 'মৃত্যুঞ্জয়' উপন্যাসৰ বাবে, ১৯৭৯ চনত, তেওঁ এই বঁটা লাভ কৰিছিল। ১৯৬১ চনত, তেওঁৰ 'ঈয়াৰুইঙ্গম' উপন্যাসে সাহিত্য অকাডেমি বঁটা লাভ কৰে। নামেৰে এই গ্ৰন্থৰ ইংৰাজী অনুবাদ ২০০৫ চনত প্ৰকাশ পাইছিল। ভট্টাচাৰ্য ১৯৮৩ চনত বঙাইগাঁৱত অনুষ্ঠিত অসম সাহিত্য সভাৰ সোণালী জয়ন্তী অধিবেশনৰ সভাপতি আছিল। তেওঁ গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ সাংবাদিকতা বিভাগৰ ৰীডাৰ আছিল। জব্বলপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়ে ভট্টাচাৰ্যক সন্মানীয় ডি লিট উপাধি প্ৰদান কৰিছিল। চমু জীৱনী জন্ম ১৯২৪ চনৰ ১৪ অক্টোবৰত চফ্ৰাই চাহবাগিচাত বীৰেন্দ্ৰ কুমাৰ ভট্টাচাৰ্যৰ জন্ম হয়। তেওঁৰ দেউতাক শশীধৰ ভট্টাচাৰ্য সেই বাগিছাৰে কৰ্মী আছিল। মাক আইদেউ ভট্টাচাৰ্য। সাতোজন ভাই-ককাইৰ মাজত বীৰেন্দ্ৰকুমাৰ আছিল দ্বিতীয়। জেষ্ঠ ভাতৃ নলিনীধৰ ভট্টাচাৰ্য অধ্যাপক। আন তিনিজন ক্ৰমে গিৰীন, অনিল আৰু কামাখ্যা ভট্টাচাৰ্য। ভট্টাচাৰ্য পৰিয়ালৰ পূৰ্বজ যোৰহাট নগৰৰ পৰা দহ মাইল পূবে অৱস্থিত চাওঘাট মৌজাৰ ডিহা নৈৰ পাৰৰ ঢেকীয়া খোৱা গাঁৱত বাস কৰিছিল। যোৰহাটৰ পৰা প্ৰকাশিত আসাম বিলাসিনীৰ সম্পাদক কৃষ্ণকান্ত ভট্টাচাৰ্য আৰু শ্বিলঙৰ পৰা প্ৰকাশিত বিজুলীৰ সম্পাদক লক্ষ্মীনাথ শৰ্মা বীৰেন্দ্ৰকুমাৰৰ পূৰ্বজ আছিল। শিক্ষাবিদ লক্ষ্মীনাথ শৰ্মা অসমৰ তৃতীয়গৰাকী অনাৰ্ছ গ্ৰেজুৱেট। তেওঁ সংস্কৃতত স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰিছিল। শিক্ষা আৰু ব্যক্তিগত জীৱন চফ্ৰাই প্ৰাইমাৰী স্কুলত শিক্ষাৰম্ভ কৰি বীৰেন্দ্ৰকুমাৰ কাকজান এম ই স্কুলত ভৰ্তি হয় আৰু যোৰহাট চৰকাৰী হাইস্কুলৰ পৰা ১৯৪১ চনত মেট্ৰিকুলেচন পাছ কৰে। ভট্টাচাৰ্যই প্ৰৱেশিকা পৰীক্ষাত অসমীয়া, ভূগোল, বুৰঞ্জী আৰু সংস্কৃত বিষয়ত ‘লেটাৰ’ সহ প্ৰথম বিভাগত উৰ্ত্তীণ হৈছিল। তাৰপিছত তেওঁ কটন মহাবিদ্যালয়ৰ পৰা বিজ্ঞান শাখাত ক্ৰমে ১৯৪৩ চনত উচ্চতৰ মাধ্যমিক আৰু ১৯৪৫ চনত স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰে। বি এছ চি ডিগ্ৰী লাভ কৰি তেওঁ সাংবাদিকতা পঢ়িবলৈ কলিকতালৈ যায়। সেইবছৰ কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ত সাংবাদিকতা পাঠ্যক্ৰম আৰম্ভ হোৱাৰ কথা আছিল যদিও, সেয়া আৰম্ভ নোহাৱাত তেওঁ আইনৰ ক্লাছত নাম ভৰ্তি কৰে। কিন্তু আইন পঢ়া সম্পূৰ্ণ নকৰি তেওঁ উভতি আহে। ১৯৫১ চনত বি এ আৰু ১৯৫৩ চনত প্ৰাইভেটকৈ গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা অসমীয়াত স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰে। ১৯৭৭ চনত, ('অসমীয়া সাহিত্যত ব্যংগ আৰু হাস্যৰস') গৱেষণাপত্ৰৰ বাবে ভট্টাচাৰ্যই ডক্টৰেট ডিগ্ৰী লাভ কৰে। ১৯৫৮ চনৰ ৬ জুন তাৰিখে বিনীতা ভট্টাচাৰ্যৰ সৈতে বীৰেন্দ্ৰ কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য বিবাহ পাশত আৱদ্ধ হয়। বিশিষ্ট সমালোচক মুনীন বৰকটকীয়ে ডক্টৰ হেমন্তকুমাৰ শৰ্মাই সংকলন কৰা বীৰেন্দ্ৰ ভট্টাচাৰ্যৰ সাহিত্য-কৃতি গ্ৰন্থত প্ৰকাশ পোৱা তেখেতেৰ প্ৰবন্ধ বীৰেন্দ্ৰ-কৃতিত লিখিছে; কৰ্মজীৱন ১৯৪২: বিয়াল্লিছৰ স্বাধীনতা আন্দোলনত যোগদান ১৯৪৫-৪৬: কলিকতাৰ পৰা প্ৰ্কাশিত অসমীয়া মাহেকীয়া কাকত বাঁহী আৰু ইংৰাজী কাকতৰ সহ সম্পাদক। ১৯৪৭-৪৯: গুৱাহাটীৰ পৰা ওলোৱা ‘দৈনিক অসমীয়া’ৰ সংবাদ-সম্পাদনা। ১৯৪৯-৫০: সাপ্তাহিক ‘জনতা’ কাকতৰ সম্পাদক। ১৯৫০-৫২: মণিপুৰৰ উখ্ৰল হাইস্কুলত শিক্ষকতা। ১৯৫৩-৬৩: মাহেকীয়া আলোচনী ৰামধেনুৰ সম্পাদক। ১৯৬৩-৬৭: সাদিনীয়া ‘নৱযুগ’ৰ সম্পাদক। ১৯৬৭-১৯৮৩: ‘দৈনিক অসম’, ‘ধৰ্মযুগ’, ‘দিনমান’, আদি কাকতৰ সৈতে লেখক ৰূপে বিশেষভাৱে জড়িত। ১৯৬৮: প্ৰথম বাৰ ৰুছ দেশ ভ্ৰমণ। ৰ সংবাদ-দাতা। ১৯৭০-১৯৮৩: -ৰ সভাপতি। ১৯৭৭: নামৰ গৱেষণা-গ্ৰন্থৰ বাবে গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা পি এইচ ডি উপাধি লাভ। কেৰালাৰ আৰ্নাকুলমত সাহিত্য অকাডেমিৰ দ্বৰা অনুষ্ঠিত আলোচনা-চক্ৰত সক্ৰিয় অংশ গ্ৰহণ। ১৯৮০: দিল্লীৰ বিজ্ঞান ভৱনত আনুষ্ঠানিকভাৱে জ্ঞানপীঠ বঁটা লাভ; ভাৰত চৰকাৰৰ গৃহ-মন্ত্ৰালয়ৰ হিন্দী পৰামৰ্শদাতা সমিতিৰ সদস্য। ১৯৮২: ভাৰতীয় লেখক সংস্থাৰ সভাপতি, জব্বলপুৰ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা সন্মানিত ডি লিট উপাধি লাভ। ১৯৮৩: সাহিত্য অকাডেমিৰ উপ-সভাপতি; গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ মনোনীত সদস্য; আঞ্চলিক গৱেষণা উপদেষ্টা পৰিষদৰ সদস্য; ৰ সম্পাদনা-উপদেষ্টা সমিতিৰ সদস্য, সাহিত্য অকাডেমিয়ে মনোনীত কৰা ভাৰতৰ প্ৰেছ কাউন্সিলৰ সদস্য; গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অসমীয়া বিভাগৰ হৈ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অনুদান আয়োগ সমিতিৰ সদস্য; নেচনেল জুৰীৰ সদস্য; ভাৰতীয় আন্তৰ্জাতিক কেন্দ্ৰৰ সদস্য; এলাহাবাদ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ৰ আজীৱন সদস্য; ভাৰতৰ লেখক সজাতি দলৰ নেতা হিচাপে ৰুছ দেশ ভ্ৰমণ; বঙাইগাঁৱত অনুষ্ঠিত অসম সাহিত্য সভাৰ সোণালী জয়ন্তী অধিবেশনৰ সভাপতি। মৃত্যু ১৯৯৭ চনৰ ৬ আগষ্টত ৭৩ বছৰ বয়সত তেখেতৰ মৃত্যু ঘটে। সাহিত্য কৰ্ম ভট্টাচাৰ্য সামাজিক বাস্তৱবাদী লেখকসকলৰ ভিতৰত অন্যতম আৰু দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ লেখকসকলৰ ভিতৰত অন্যতম লেখক আছিল। তেওঁৰ প্ৰথমখন উপন্যাস “ৰাজপথে ৰিঙিয়ায়” মাত্ৰ এদিনৰ ঘটনাৰ ওপৰত আধাৰিত। এই উপন্যাসখন সামাজিক আৰু ৰাজনৈতিক বিশ্লেষণৰ ওপৰত আধাৰিত আছিল। উপন্যাস ৰাজপথে ৰিঙিয়ায়, অসম জ্যোতি, গুৱাহাটী, ১৯৫৫। আই, ১৯৬০ [মালয়ালম আৰু হিন্দীলৈ অনূদিত হৈছে। ঈয়াৰুইঙ্গম, লয়াৰ্ছ বুক ষ্টল, ১৯৬০ [ইংৰাজীলৈ অনূদিত হৈছে। প্ৰতিপদ শতঘ্নী, মিত্ৰ এজেন্সী, ১৯৬৫ [মালয়ালম, হিন্দী আৰু মাৰাঠীলৈ অনূদিত হৈছে। নষ্টচন্দ্ৰ, শ্ৰী ভূমি পাবলিছিং হাউছ, ১৯৬৮। শৰত কোঁৱৰ, ‘পোহৰ’, ১৯৬৯। ভাৰতী, আমাৰ প্ৰতিনিধি, ১৯৬৯। মৃত্যুঞ্জয়, অসম বুক ডিপো, ১৯৭০; সাহিত্য প্ৰকাশ, ১৯৮০ [হিন্দী, ইংৰাজী, উৰিয়া আৰু মালয়ালম ভাষালৈ অনূদিত হৈছে। চিনাকি সুঁতি, শ্ৰীভূমি পাবলিছিং হাউছ, ১৯৭১। ডাইনী, ‘সংলাপ’, ১৯৭১, ১৯৭৬। পাৰিব্ৰাজক, ‘আমাৰ প্ৰতিনিধি’, ১৩শ বছৰ, ২য় সংখ্যা, ১৯৭২। কবৰ আৰু ফুল, বাণী প্ৰকাশ, ১৯৭২। বল্লৰী, ‘লয়াৰ্ছ বুক ষ্টল’, ১৯৭৩। এটি নিশা, ‘আমাৰ প্ৰতিনিধি’, ১৩শ বছৰ, ৫ম সংখ্যা, ১৯৭৩। টব আৰু ইডা, ‘আমাৰ প্ৰতিনিধি’, ৰঙালী বিহু সংখ্যা, ১৯৭৩। ৰঙা মেঘ, ‘আমাৰ প্ৰতিনিধি’, ১২শ বছৰ, ২য় সংখ্যা, ১৯৭৬। মুনিচুনিৰ পোহৰ, আমাৰ প্ৰতিনিধি, এপ্ৰিল ১৯৭৬, ১৯৭৯। ফুল কোঁৱৰৰ পক্ষী ঘোঁৰা, ‘প্ৰকাশ’, ১৯৭৮। কালৰ হুমুনিয়া, অসম লেখক সমবায় সমিতি লিঃ, ১৯৮২। বুঢ়ী আইতাৰ পুৰাণ, ১৯৯৩। গল্প-পুথি কলং আজিও বয় (১৯৬২) সাতসৰী (১৯৬৩) খিৰিকী কাষৰ আসন (১৯৯৪) কবিতা পুথি সান্ধ্যস্বৰ (১৯৯০) নাটক ৰেডিঅ' নাট: জোনালী ভাৰতী শকুন্তলা যজ্ঞ মুক্তি শতঘ্নী মুখা বিবেক সোণৰ ভোগজৰা খহনীয়া টুৰটুফি অহল্যা বলিয়া বৰাগী মঞ্চনাট: ব্ৰহ্মচাৰী ফৰাচী নাট্যকাৰ মলিয়েৰৰ 'ৰ অনুবাদ। একক অভিনয়: গোমধৰ কোঁৱৰ পিয়লি ফুকন মণিৰাম দেৱান কুশল কোঁৱৰ এজন খঙাল যুৱক ভ্ৰমণ কাহিনী সীমাই আমনি কৰে, লেখকৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত, গুৱাহাটী, ১৯৭৫। অনূদিত গ্ৰন্থ শৰৎ চন্দ্ৰৰ উপন্যাস, পৰিণীতা, ১৯৪৭। ডি ডি কোসাম্বীৰ ‘ভাৰতৰ ইতিহাস’। সাহিত্য-সংস্কৃতি বিষয়ক গ্ৰন্থ ডেৰশ বছৰৰ অসমীয়া সংস্কৃতিত এভূমুকি, অসম প্ৰকাশন পৰিষদ, ১৯৭৮। মপিন উছৱ, অসম সাহিত্য সভা, ১৯৭৪। সংবাদ সাহিত্য, ১৯৭৪। ১৯৮২। অন্যান্য গ্ৰন্থ অসমীয়া সাহিত্যত হাস্যৰস চীনত কি দেখিলোঁ বাহিয়া যাত্ৰা অভিযোজন ভট্টাচাৰ্যৰ মৃত্যুঞ্জয় উপন্যাসৰ আধাৰত ১৯৯৩-৯৪ চনত দূৰদৰ্শনযোগে একে নামৰ এখন হিন্দী ধাৰাবাহিক সম্প্ৰচাৰিত হৈছিল। ইয়াত ইৰফান খানে ধনপুৰ চৰিত্ৰটি ৰূপায়ণ কৰিছিল। ধাৰাবাহিকখনৰ পৰিচালক আছিল চাৰুকমল হাজৰিকা। সাহিত্যৰ সমালোচনা বীৰেন্দ্ৰ কুমাৰ ভট্টাচাৰ্যৰ একমাত্ৰ কবিতাপুথি সান্ধ্যস্বৰত সন্নিৱিষ্ট কবিতাসমূহত সমাজ সচেতনতাৰ চিত্ৰ প্ৰতিফলিত হোৱা দেখা যায়। ‘বিষ্ণু ৰাভা এতিয়া কিমান ৰাতি’, ‘ক্ৰুছৰ বন্ধুলৈ’ আদি কবিতাত প্ৰতিবাদী কণ্ঠস্বৰ চিত্ৰিত হৈছে। বলিষ্ঠ শব্দ আৰু স্পষ্ট উপস্থাপন শৈলী তেওঁৰ কবিতাসমূহৰ যোগাত্মক দিশ। হাইস্কুলত পঢ়ি থাকোঁতে যোৰহাট চৰকাৰী উচ্চতৰ মাধ্যমিক আৰু বহুমুখী বালক বিদ্যালয়ৰ বছৰেকীয়া আলোচনী ‘জেউতি’ত প্ৰকাশ হোৱা ‘মাহীমাকৰ মৰম’ গল্পটোৱেই ভট্টাচাৰ্যৰ প্ৰথম গল্প। তাৰ পিছত তেওঁ ‘নায়ক’, ‘আৱাহন’, ‘জয়ন্তী’ আদি আলোচনীত চুটি গল্প লিখিছিল। ‘মাছ’ গল্পটো দেশভক্ত তৰুণৰাম ফুকন বিষয়ক। বাক্যৰ অযথা আড়ম্বৰ, অনাৱশ্যকীয় ভূমিকা অথবা সঙ্গতিবিহীন বাক্যৰীতি তেওঁৰ গল্পত দেখা নাযায়। কল্পনাশ্ৰয়ী নহৈ তেওঁৰ গল্প আছিল আছিল বাস্তৱধৰ্মী। ক’লাক ক’লা আৰু বগাক বগা বোলাটো আছিল তেওঁৰ গল্পৰ বৈশিষ্ট্য। ভট্টাচাৰ্যৰ প্ৰবন্ধ ৰচনাৰ বিষয়বস্তু আছিল ৰাজনৈতিক, সামাজিক, অৰ্থনৈতিক, সাহিত্য-সম্পৰ্কীয় আৰু সমাজনৈতিক। দৃষ্টিশীলতা আৰু বুদ্ধিনিষ্ঠতা আছিল তেওঁৰ প্ৰবন্ধৰ অন্যতম গুণ। ‘বাঁহী’, ‘ৰামধেনু’, ‘সাদিনীয়া নৱযুগ’ আদি কেইবাখনো আলোচনীৰ সম্পাদকৰ গুৰুদায়িত্ব তেওঁ বহন কৰিছিল আৰু এই আলোচনীসমূহত যথেষ্ট প্ৰবন্ধ-পাতি লিখিছিল। ১৯৫৫ চনত বীৰেন্দ্ৰকুমাৰ ভট্টাচাৰ্যৰ প্ৰথমখন উপন্যাস ‘ৰাজপথে ৰিঙিয়ায়’ প্ৰকাশ পায়। ইয়াৰ পিছত ১৯৬০ চনত, টাংখুল অঞ্চলৰ যুদ্ধ-বিধ্বস্ত নগা সম্প্ৰদায়ক বিষয় ৰূপে লৈ লিখা ঈয়াৰুইঙ্গম উপন্যাসৰ বাবে তেওঁ সাহিত্য অকাডেমি বঁটা আৰু ১৯৬১ চনত আগষ্ট বিপ্লৱৰ পটভূমিত লিখা ‘মৃত্যুঞ্জয়’ উপন্যাসৰ বাবে জ্ঞানপীঠ বঁটা লাভ কৰিছিল। ‘মৃত্যুঞ্জয়’ক তেওঁৰ জীৱনৰ আটাইতকৈ প্ৰভাৱশালী উপন্যাস আৰু ‘ঈয়াৰুইঙ্গম’ক ভাৰতীয় সাহিত্যৰ এক মহান সাহিত্য শিল্প বুলি গণ্য কৰা হয়। ইয়াৰ উপৰিও তেওঁ ডিগবৈৰ শ্ৰমিক আন্দোলনৰ আধাৰত ‘প্ৰতিপদ’, ডিগবৈৰ ঔদ্যোগিক বিপ্লৱক লৈ ‘বল্লৰী’, চীনৰ ভাৰত আক্ৰমণৰ পটভূমিত শতঘ্নী, বাংলাদেশৰ মুক্তি-যুদ্ধৰ কৰুণ ইতিহাস দাঙি ‘কবৰ আৰু ফুল’, পৰিৱৰ্তন কামী মনেৰে কৈৱৰ্ত সম্প্ৰদায়ৰ জীৱনৰ আধাৰত ‘ৰঙা মেঘ’ আদি উপন্যাস লিখি এগৰাকী শ্ৰেষ্ঠ ঔপন্যাসিক ৰূপে স্বীকৃত হৈছিল। তেওঁৰ উপন্যাসৰ বিষয় বস্তু আছিল ব্যাপক আৰু বৈচিত্ৰ্য়পূৰ্ণ। চৰিত্ৰবোৰ আছিল উজ্জ্বল, স্পষ্ট আৰু ভাষা শক্তিশালী। চিন্তাৰ গভীৰতা আৰু মানৱতাবোধ বীৰেন্দ্ৰকুমাৰ ভট্টাচাৰ্যৰ ৰচনাৰ প্ৰধান উপজীব্য আছিল। ভট্টাচাৰ্য আছিল ৰাজনৈতিক ভাৱে সচেতন সাহিত্যিক। স্বীকৃতি আৰু সন্মান সাহিত্য অকাডেমি বঁটা (১৯৬১) জ্ঞানপীঠ বঁটা (১৯৭৯) অসম সাহিত্য সভাৰ বঙাইগাঁও অধিৱেশনৰ সভাপতি (১৯৮৩) তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ অসমৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি অসমীয়া ঔপন্যাসিক অসমীয়া কবি অসমীয়া শিক্ষাবিদ অসমৰ সাংবাদিক অসমীয়া প্ৰবন্ধকাৰ অসম সাহিত্য সভাৰ সভাপতি অসমীয়া ভাষাৰ সাহিত্য অকাডেমি বঁটা বিজয়ী জ্ঞানপীঠ বঁটা

66489

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AB%E0%A6%BF%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A7%87%E0%A7%B0%E0%A6%B2%E0%A7%87%E0%A6%9A%20%E0%A6%A8%E0%A6%BE%E0%A6%A6%E0%A6%BF%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE

ফিয়েৰলেচ নাদিয়া

মেৰী এন ইভান্স বা জনপ্ৰিয়ভাবে ফিয়েৰলেচ নাদিয়া বা ৮ জানুৱাৰী ১৯০৮ ৯ জানুৱাৰী ১৯৯৬) এগৰাকী অষ্ট্ৰেলিয়ান-ভাৰতীয় অভিনেত্ৰী তথা ষ্টাণ্ট ৱমেন। তেওঁৰ মঞ্চ নাম 'ফিয়েৰলেচ নাদিয়া' বা 'নিৰ্ভীক নাদিয়া'ৰ দ্বাৰা জনাজাত আছিল। অষ্ট্ৰেলিয়ানমূলৰ এজন ভাৰতীয় অভিনেত্ৰী আৰু ষ্টাণ্টমহিলা নাদিয়ায়ে ১৯৩৫ চনত মুক্তি লাভ কৰা 'হাণ্টাৰৱালী'ৰ মাধ্যমেৰে সাহসী অভিনেত্ৰী চৰিত্ৰ ৰূপায়ণ কৰিছিল। 'হাণ্টাৰৱালী' হিচাপে তেওঁক আটাইতকৈ বেছি স্মৰণ কৰা হয়। এই ছবি প্ৰাৰম্ভিক কালৰ মহিলাপ্ৰধান ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰৰ ভিতৰত অন্যতম আছিল। তেওঁক প্ৰায়ে যৌনতাৰ প্ৰতীক বুলি অভিহিত কৰা হয়। জীৱনী প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ১৯০৮ চনৰ ৮ জানুৱাৰী তাৰিখে পশ্চিম অষ্ট্ৰেলিয়াৰ পাৰ্থত মেৰী এন ইভান্স হিচাপে নাদিয়াৰ জন্ম হৈছিল। তেওঁ ব্ৰিটিছ সেনাৰ স্বেচ্ছাসেৱক আৰু মাৰ্গ্ৰেটৰ স্কছমেণ্ট হৰ্বাৰ্ট ইভান্সৰ কন্যা আছিল। তেওঁলোকে ভাৰতলৈ অহাৰ আগতে অষ্ট্ৰেলিয়াত বাস কৰিছিল। মেৰী এবছৰীয়া আছিল যেতিয়া হাৰ্বাৰ্টৰ ৰেজিমেণ্ট বোম্বেত আছিল। মেৰী ১৯১৩ চনত তেওঁৰ দেউতাকৰ সৈতে পাঁচ বছৰ বয়সত বোম্বলৈ আহিছিল। ১৯১৫ চনত প্ৰথম বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত জাৰ্মানসকলৰ হাতত তেওঁৰ দেউতাকৰ অকাল মৃত্যুয়ে পৰিয়ালটোক পেছোৱাৰলৈ (এতিয়া পাকিস্তানত) স্থানান্তৰিত কৰিছিল। তেওঁ উত্তৰ-পশ্চিম ফ্ৰণ্টিয়াৰ প্ৰদেশত থকাৰ সময়ত (বৰ্তমান খাইবাৰ পাখতুনখোৱা) ঘোঁৰা চলোৱা, চিকাৰ, মাছ ধৰা আৰু শ্বুটিং শিকিছিল। ১৯২৮ চনত তেওঁ তেওঁৰ মাক আৰু এজন ল'ৰা ৰবাৰ্ট জোন্সৰ সৈতে বোম্বাই (মুম্বাই) লৈ উভতি আহিছিল। তাৰ পিছত মেডাম এষ্ট্ৰোভাৰ অধীনত বেলে শিকিবলৈ লয়। তেওঁ আগতে বোম্বাইৰ সেনা আৰু নৌবাহিনী দোকানত চেলছগাৰ্ল হিচাপে কাম কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল আৰু এসময়ত এটা উন্নত চাকৰি পাবলৈ শ্বৰ্টহেণ্ড আৰু টাইপিং শিকিব বিচাৰিছিল। আষ্ট্ৰোভাৰ দলে ভাৰতীয় ৰয়েলটিৰ বাবে ব্ৰিটিছ সৈন্যৰ সামৰিক ঘাটিত আৰু সৰু চহৰ আৰু গাঁৱত অন্যান্য সকলৰ বাবে নৃত্য প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। তাই কাৰ্টহুইল আৰু স্প্লিট কলা আয়ত্ত কৰিছিল। এই কলায়ে পিছত তেওঁৰ ছবিৰ ষ্টাণ্টৰ সময়ত কামলৈ আহিছিল। এগৰাকী আৰ্মেনীয় ভাগ্যকথকে কৈছিল যে এটা সফল কেৰিয়াৰ গঢ়িবলৈ তেওঁ 'এন' আখৰৰ পৰা আৰম্ভ কৰি এটা নাম বাছনি কৰিব লাগিব। তাই নাদিয়া নামটো বাছনি কৰিছিল কাৰণ এইটো "আচহুৱা শব্দ" আছিল। কৰ্মজীৱন তেওঁ এগৰাকী থিয়েটাৰ শিল্পী হিচাপে ভাৰত ভ্ৰমণ কৰিছিল আৰু ১৯৩০ চনত জাৰকো চাৰ্কাচৰ বাবে কাম কৰা আৰম্ভ কৰিছিল। তেওঁক জামছেদ "জে.বি.এইচ. ৱাদিয়ায়ে হিন্দী ছবিৰ জগতলৈ চিনাকি কৰাই দিছিল। তেওঁ ৱাদিয়া মুভিটোনৰ প্ৰতিষ্ঠাতা আছিল। এয়া ১৯৩০ৰ দশকৰ বোম্বাইত ষ্টাণ্ট আৰু কাৰ্যৰ বেহেমথ আছিল। প্ৰথমে, জে.বি.এইচ. ৱাদিয়াৰ ছবিখনৰ বাবে চেষ্টা কৰাৰ বাবে মেৰিৰ জেদত আচৰিত হৈছিল। তেওঁ নাদিয়াক দেশ দীপক ছবিখনত দাস ছোৱালী হিচাপে (হাতৰ ৰঙৰ ক্ৰমত যি তেওঁৰ সোণালী বৰণীয়া চুলি আৰু উজ্জ্বল নীলা চকুক বৃদ্ধি কৰিছিল) আৰু তাৰ পিছত নূৰ-ই-য়মনত ৰাজকুমাৰী পাৰিজাদ হিচাপে এটা কেমিঅ' চৰিত্ৰ দি এটা জুৱা খেলাৰ দৰে লৈছিল। নাদিয়াই দৰ্শকৰ আগত এক বৃহৎ হিট প্ৰমাণ কৰিছিল আনহাতে চাৰ্কাচ আৰু অন্যান্য ষ্টাণ্ট প্ৰদৰ্শন কৰাৰ দক্ষতা বিবেচনা কৰি জে.বি.এইচ. ৱাদিয়া আৰু তেওঁৰ সৰু ভাতৃ হোমীয়ে নাদিয়াক তাৰকা হিচাপে বিকশিত কৰিবলৈ বাছনি কৰিছিল। ১৯৬৭-৬৮ চনত যেতিয়া তেওঁ ৫০ বছৰৰ শেষৰ ফালে আছিল তেওঁক খিলাড়ি (দি প্লেয়াৰ) নামৰ জেমছ বণ্ড স্পুফত দেখা গৈছিল। ব্যক্তিগত জীৱন নাদিয়াই ১৯৬১ চনত হোমী ৱাদিয়াৰ বিয়া কৰিছিল আৰু এনেদৰে নাদিয়া ৱাদিয়া হৈছিল। মৃত্যু বয়স সম্পৰ্কীয় ৰোগৰ বাবে তেওঁৰ ৮৮ তম জন্মদিনৰ এটা দিন পিছত ৯ জানুৱাৰী ১৯৯৬ চনত নাদিয়াৰ মৃত্যু হৈছিল। উত্তৰাধিকাৰ ১৯৯৩ চনত নাদিয়াৰ আজু নাতিভতিজা ৰিয়াদ বিঞ্চি ৱাদিয়াই তেওঁৰ জীৱন আৰু চলচ্চিত্ৰৰ আধাৰত এখন তথ্যচিত্ৰ নিৰ্মাণ কৰে। ইয়াক 'ফিয়েৰলেচ: হণ্টাৰৱালি ষ্টৰী' নামকৰণ কৰা হয়। ১৯৯৩ চনৰ বাৰ্লিন আন্তৰ্জাতিক চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱত তথ্যচিত্ৰখন চোৱাৰ পিছত ডৰোথি ৱেনাৰ নামৰ এজন জাৰ্মান লেখকে 'ফিয়েৰলেচ নাদিয়া দা ত্ৰু ষ্টৰী অফ অৰিজিনেল ষ্টাণ্ট কুইন অফ বলিউড' লিখিছিল। পৰৱৰ্তী সময়ত ২০০৫ চনত এই গ্ৰন্থখন ইংৰাজীলৈ অনুবাদ কৰা হৈছিল। বিশাল ভৰদ্বাজৰ হিন্দী ছবি ৰঙ্গুনত কংগনা ৰাণাউতৰ ভূমিকাটো নাদিয়াৰ দ্বাৰা অনুপ্ৰাণিত হৈছিল। ২০১৮ চনৰ ৮ জানুৱাৰী তাৰিখে গুগলে ফিয়েৰলেচ নাদিয়াৰ ১১০তম জন্মদিনক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনাই এটা ডুডুল প্ৰদৰ্শন কৰে। ডুডলটোৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা শিল্পীজন আছিল ভাৰতীয় কমিক শিল্পী দেৱকী নেয়গি। উল্লেখযোগ্য চলচ্চিত্ৰ সমূহ তথ্য উৎস বাহ্যিক সংযোগ হাণ্টাৰৱালীৰ ছবি ফিয়েৰলেচ নাদিয়া অষ্ট্ৰেলিয়াৰ ব্যক্তি ভাৰতৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি ভাৰতীয় অভিনেত্ৰী ভাৰতীয় ষ্টাণ্ট

7045

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9C%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%A4%E0%A6%BF

জ্যামিতি

জ্যামিত গণিতশাস্ত্ৰৰ অন্তৰ্ভুক্ত এটা শাখা। এই বিষয়ত আকৃতিৰ বিষয়ে অধ্যয়ন কৰা হয়। জ্যামিতিক স্থান বা জগতৰ বিজ্ঞান হিচাপে গণ্য কৰা যায়। পাটীগণিতত যিদৰে গণনা সংক্ৰান্তিয় আমাৰ বিভিন্ন অভিজ্ঞতাৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হয়, তেনেদৰে জ্যামিতিত স্থান বা জগতৰ বিষয়ে আমি অভিজ্ঞতাৰ বৰ্ণনা আৰু ব্যাখ্যা লাভ কৰোঁ। প্ৰাথমিক জ্যামিতিৰ দ্বাৰা আমি দ্বি-মাত্ৰিক বিভিন্ন আকাৰৰ ক্ষেত্ৰফল আৰু পৰিসীমা আৰু ত্ৰিমাত্ৰিক বস্তুসমূহৰ পৃষ্ঠতলৰ ক্ষেত্ৰফল আৰু আয়তন নিৰ্ণয় কৰিব পাৰোঁ। জ্যামিতিশাস্ত্ৰৰ ইতিহাস খৃষ্টপূৰ্ব ৩০০ মানতে জ্যামিতি বিষয়টো সুপ্ৰতিষ্ঠিত আছিল বুলি ধৰা হয়, কিয়নো সেই সময়তে গ্ৰীক গণিতজ্ঞ ইউক্লিডে তদানীন্তন উপলব্ধ এই বিষয়ৰ সকলো তথ্য একত্ৰিত কৰি আৰু তাত তেওঁৰ নিজা বৰঙনি যোগ দি ৪৬৫টা এই সংক্ৰান্তিয় প্ৰস্তাৱনা অথবা সূত্ৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰি ১৩খন কিতাপ লিখিছিল। এই কিতাপকেইখনৰ শীৰ্ষক আছিল "মৌল"। কিতাপকেইখনে কেৱল সৰল আৰু জটিল জ্যামিতিৰ উপৰিও বৰ্তমানে বীজগণিত, ত্ৰিকোণমিতি আৰু উচ্চ গণিত হিচাবে জনা গণিতৰ বিভিন্ন শাখাও সামৰি লৈছিল। যুগ যুগ ধৰি এই প্ৰস্তাৱনাসমূহ পুনৰালোচনা অথবা বিভিন্ন ধৰণে প্ৰমাণিত কৰাৰ প্ৰয়াস চলি আহিছে; কিন্তু "মৌল" নামৰ পুথিখনত উল্লিখিত মূল ধাৰণাসমূহ অপৰিবৰ্তিত হৈয়ে আছে। খৃষ্টপুৰ্ব ৩০০ তো জ্যামিতিক কেৱল গণিতজ্ঞ সকলৰ কাৰণেহে বুলি ভবা হোৱা নাছিল। জ্যামিতিৰ প্ৰাথমিক জ্ঞানৰ জৰিয়তে যিকোনো মানুহেই লাভবান হ’ব পাৰে। যিকোনো বিষয় কিদৰে যুক্তি সহকাৰে বিচাৰ কৰিব লাগে, কোনো এটা বিষয় কিদৰে সংক্ষিপ্তকৈ প্ৰকাশ কৰিব পৰা যায় আৰু বিশেষকৈ যিকোনো তত্ত্ব কিদৰে যুক্তি-প্ৰমাণেৰে সাব্যস্ত কৰিব পাৰি, সেই কথা জ্যামিতিৰ জ্ঞানে ভালদৰে শিকায়। প্ৰাচীন কালত জ্যামিতিক শিক্ষাৰ এটা অবিচ্ছেদ্য অঙ্গ হিচাবে ধৰা হৈছিল। গ্ৰীক দাৰ্শনিক সকলে এই মত পোষণ কৰিছিল যে ইউক্লিডৰ "মৌল"ৰ বিষয়ে জ্ঞান নথকা কোনো ছাত্ৰ পঢ়াশালিলৈ অহাৰ যোগ্য নহয়। কিন্তু আন বহুতেই ইয়াৰ বিৰোধিতাও নকৰা নহয়। বিজ্ঞানৰ আধুনিক বিকাশে প্ৰাচীন কালত প্ৰচলিত বহুতো ধ্যান-ধাৰণা অসত্য বুলি প্ৰমাণ কৰিছে। কিন্তু অতীতৰ সকলোবোৰ ধাৰণাকে আধুনিক বিজ্ঞানে দলিয়াই পেলোৱা নাই। প্ৰাণিধানযোগ্য যে ইউক্লিড বা প্লেটো আদিৰ দৰে লোকৰ অবিহনে বিজ্ঞানৰ বিকাশেই হয়তো সম্ভৱ নহ’লহেঁতেন। গণিত হ’ল ধাৰণাৰ এক ক্ৰমবিকাশ বা দুঃসাহসিক অভিযান। গণিতৰ বুৰঞ্জীত সেইবাবে পৃথিৱীত জন্ম গ্ৰহণ কৰা আটাইতকৈ বিচক্ষণ লোক সকলৰ অৱদান জড়িত হৈ আছে। খৃষ্টপূৰ্ব ২০০০-৫০০ প্ৰাচীন কালত ইজিপ্ত বা মিচৰৰ লোকসকলে বিভিন্ন জৰীপ আৰু নিৰ্মাণ আঁচনিৰ জৰিয়তে জ্যামিতিৰ ব্যৱহাৰিক জ্ঞানৰ পৰিচয় দিছিল। প্ৰতিবছৰে নীল নদীয়ে দুয়োপাৰ বুৰাই পেলাইছিল আৰু নদীৰ পাৰৰ নিয়মীয়াকৈ জৰীপ কৰিব লগীয়া হৈছিল। জনা যায় যে সেইকালতে তেওঁলোকে পাইৰ আনুমানিক মান নিৰ্ণয় কৰিছিল। প্ৰাচীন কালৰ শিলালিপিৰ পৰা এই কথা প্ৰমাণ হৈছে যে প্ৰাচীন বেবিল’নিয়ান সকলে পাইথাগোৰীয় সম্পৰ্কৰ বিষয়ে জানিছিল। এনে এক শিলালিপিত উল্লেখ আছে "৪ দৈৰ্ঘ্য আৰু ৫ কৰ্ণ; তেন্তে প্ৰস্থ কিমান? ইয়াৰ আকাৰ জনা নাযায়। ৪ ৰ ৪ গুণ হ’ল ১৬। ৫ ৰ ৫ গুণ হ’ল ২৫। ২৫ ৰ পৰা তুমি ১৬ লোৱাঁ আৰু বাকী থাকিল ৯। কিমানৰ কিমান গুণ ই ল’লে ৯ পাম? ৩ ৰ ৩ গুণ ৯। ৩ য়েই হ’ল প্ৰস্থ। খৃষ্টপূৰ্ব ৭৫০-২৫০ ইজিপ্ত আৰু বেবিল’নিয়াৰ নিচিনাকৈ প্ৰাচীন গ্ৰীক সকলেও বহু শতিকা জুৰি পৰীক্ষামূলক জ্যামিতি ব্যৱহাৰ কৰিছিল আৰু তেওঁলোকে ইজিপ্ত আৰু বেবিল’নিয়াৰ পৰীক্ষামূলক জ্যামিতিও আয়ত্ত কৰিছিল। তেতিয়া তেওঁলোকে জ্যামিতিক যুক্তিৰে উপস্থাপন কৰি প্ৰথমবাৰৰ বাবে গাণিতৰ এক আনুষ্ঠানিক সূচনা কৰিছিল। তেতিয়াৰ পৰা ইউক্লিডৰ "মৌল" নামৰ কিতাপখন জ্যামিতিৰ স্কুলীয়া শিক্ষাৰ আধাৰ হিচাবে গণ্য কৰা হয়। খৃষ্টপূৰ্ব ৪০০-ৰ পৰা ১৮০০ খৃষ্টাব্দলৈ জ্যামিতিকে ধৰি গণিতৰ দুটা প্ৰধান প্ৰকাৰ হ’ল- তত্ত্ব আৰু উপপাদ্য। তত্ত্ব বিলাক হ’ল মূল ধাৰণা যিবিলাক নিয়ম ব বিধি অৱশ্যম্ভাৱী আৰু সেইবাবে প্ৰমাণ নকৰাকৈয়ে সকলোৱে মানি লয়। আনহাতে উপপাদ্য বিলাক প্ৰমাণ কৰা দৰকাৰ। ইউক্লিডে পাঁচটা তত্ত্ব আগবঢ়াইছিল। পঞ্চম তত্ত্বটোৰ মতে "এডাল ৰেখা আৰু সেই ৰেখাত নথকা এটা বিন্দু দিয়া থাকিলে সেই ৰেখাৰ সমান্তৰালকৈ উক্ত বিন্দুটোৰ মাজেদি আন এডাল মাত্ৰ ৰেখা আঁকিব পাৰি। কিন্তু ইউক্লিডে প্ৰমাণ নকৰাকৈ এই তত্ত্বটো মানি লোৱাৰ বাবে অলপো সন্তুষ্ট হ’ব পৰা নাছিল। তাৰ বহু শতিকা পিচলৈকে বিভিন্ন বিজ্ঞানীয়ে এই তত্ত্ব প্ৰমাণ কৰিবলৈ বৃথা প্ৰচেষ্টা অব্যাহত ৰাখিছিল। প্ৰাচীন কালৰ পৰাই বোধহয় এইটো জনা হৈছিল যে এটা বৃত্তৰ পৰিধি আৰু ব্যাসৰ অনুপাত হ’ল এটা ধ্ৰুৱক। কিন্তু ধ্ৰুৱক কি? এই প্ৰশ্নৰ এটা গ্ৰহণযোগ্য উত্তৰ বিচাৰি ইতিহাসৰ বহুতো গণিতজ্ঞকে আবৰি ৰাখিছিল। ১৬০০ খৃষ্টাব্দ বীজগণিত আৰু জ্যামিতিৰ মিলন ঘটাই দেস্কাৰ্টেছে জ্যামিতিৰ এটা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ উন্নয়ন সাধন কৰিলে। এই বিষয়ে এটা অতি আমোদজনক কাহিনী জনা যায়। তেওঁ এদিন ঘৰৰ চিলিঙত বহি থকা এটা মাখি লক্ষ্য কৰি থাকোঁতে দুটা সংখ্যাৰ সহায়ত এক সমতলত এটা বিন্দুৰ স্থানাংক নিৰ্ণয় কৰাৰ বিষয়ে ধাৰণাটো ভাবি উলিয়ালে। প্ৰায় একে সময়তে ফাৰ্মেটেও স্থানাংক জ্যামিতি আৱিষ্কাৰ কৰিছিল, কিন্তু আধুনিক স্থানাংক জ্যামিতি দেস্কাৰ্টেছে আৱিষ্কাৰ কৰাটোহে অনুসৰণ কৰে। ১৯ শতিকাৰ প্ৰথম ভাগ যিহেতু গণিতজ্ঞ সকলে ইউক্লিডৰ পঞ্চম তত্ত্বটো প্ৰমাণ কৰিব পৰা নাছিল, তেওঁলোকে সমান্তৰাল ৰেখাৰ প্ৰতি নেতিবাচক ধাৰণাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি এক নতুন জ্যামিতিৰ জন্ম দিয়ে; ই আছিল এক জ্যামিতি য’ত কোনো সমান্তৰাল ৰেখা নাই! ব’লায়ি আৰু ল’বাচেভস্কিক এই প্ৰথম অ-ইউক্লিদীয় জ্যামিতিৰ জন্মদাতা বুলি ধৰা হয়। ১৯ শতিকাৰ শেষ চোৱা দিফাৰেন্সীয়েল জ্যামিতিয়ে জ্যামিতি আৰু কলন গণিত লগ লগাই বক্ৰ পৃষ্ঠৰ জ্যামিতি অধ্যয়নৰ এটা নতুন প্ৰযুক্তিৰ জন্ম দিয়ে। গাউছ আৰু তেওঁৰ ছাত্ৰ ৰিমেনে এই শাখাটোৰ ভেঁটি প্ৰতিষ্ঠা কৰে। আইনষ্টাইনে তেওঁৰ আপেক্ষিকতাবাদৰ সূত্ৰৰ গাণিতিক ভেঁটি প্ৰতিষ্ঠাৰ বাবে গাউছক কৃতিত্ব প্ৰদান কৰিছিল। কুৰি শতিকা ঢেকীয়া, ডাৱৰ আদিৰ গঠনৰ জ্যামিতিক আৰ্হি প্ৰস্তুত কৰাৰ বাবে ফেক্টেল ব্যৱ্হাৰ কৰা হয়। কম্পিউটাৰৰ আৱিষ্কাৰে ফেক্টেলৰ অধ্যয়নৰ বাবে অমূল্য সহায় আগবঢ়াইছে, যিহেতু এইধাৰণৰ ধাৰণাৰ সৈতে বহু জটিল গণনা জড়িত হৈ আছে। আধুনিক ফেক্টে'ল জ্যামিতিৰ এজন অগ্ৰণী গৱেষক হ’ল ব্ৰট। মুঠৰ ওপৰত ক’বলৈ গ’লে প্ৰাচীন কালৰ মহান লোকসকলৰ অৱদান অবিহনে আধুনিক গণিত তথা জ্যামিতিৰ বিকাশ কেতিয়াও সম্ভৱ নহ’লহেঁতেন। সেয়েহে, বিজ্ঞানৰ ছাত্ৰৰ কাৰণে বিজ্ঞানৰ ইতিহাস অধ্যয়ন কৰাটো অতি আৱশ্যকীয় কথা। জ্যামিতিৰ বিশ্লেষণৰ পদ্ধতি জ্যামিতিত কেতবোৰ সৰল ধাৰণা ব্যৱহাৰ কৰি যুক্তিভিত্তিক জটিলতৰ নক্সা গঠন কৰা হয়। এই সৰল ধাৰণাবোৰক মুঠ তিনিটা ডাঙৰ শ্ৰেণীত ভাগ কৰা সম্ভৱ অসংজ্ঞায়িত পদসমূহ, সংজ্ঞায়িত পদসমূহ আৰু স্বতঃসিদ্ধসমূহ। বৃত্ত ইউক্লিডীয় জ্যামিতিত, এটি নিৰ্দিষ্ট বিন্দু (কেন্দ্ৰ)ৰ পৰা এক নিৰ্দিষ্ট দূৰত্বৰ (ব্যাসাৰ্ধ) একেই সমতলত অৱস্থিত বিন্দুবোৰৰ সমষ্টিকেই বৃত্ত বোলা হয়। বহুভুজ সৰলৰেখাৰ দ্বাৰা আৱদ্ধ সমতল যিকোনো চিত্ৰকে বহুভুজ বোলা হয়। যদি বহুভুজৰ সকলোবোৰ বাহু আৰু কোণ সমান হয়, তেন্তে তাক সুষম বহুভুজ বোলে। সুষম বহুভুজৰ কেন্দ্ৰৰ পৰা যিকোনো বাহুৰ দূৰত্বকে বোলা হয়। কোনো সুষম বহুভুজৰ ক্ষেত্ৰফল হ’ল ইয়াৰ আৰু পৰিসীমাৰ গুণফলৰ অৰ্ধেক অৰ্থাৎ ত্ৰিভুজ সমতলীয় জ্যামিতিৰ ভাষাত তিনিটা বাহুবিশিষ্ট সীমাবদ্ধ ক্ষেত্ৰকে ত্ৰিভুজ বোলা হয়। দ্বি-মাত্ৰিক অংকত ত্ৰিভুজৰ তিনিটা কোণৰ সমষ্টি ১৮০° বা দুই সমকোণ। এটা সময়ত কেৱল ইউক্লিডীয় জ্যামিতিতেই ত্ৰিভুজৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হৈছিল। কিন্তু নিকোলাই স্কি সহ অন্যান্য জ্যামিতি বিশেষজ্ঞসকলৰ অৱদানৰ ফলস্বৰূপে অসমতলীয় জ্যামিতিটো বৰ্তমানে ত্ৰিভুজৰ বিষয়ে আলোচনা কৰা হয়। এই ধৰণৰ অংকত ত্ৰিভুজৰ তিনিটা কোণৰ সমষ্টি দুই সমকোণ নহয়। অথচ ইউক্লিডীয় জ্যামিতিৰ মূল ভিত্তিতেই এই ধাৰণাটি গঢ় লৈছে। চতুৰ্ভুজ চতুৰ্ভুজ হৈছে চাৰিটা বাহু বিশিষ্ট সমতল ক্ষেত্ৰ। ত্ৰিমাত্ৰিক ইউক্লিডীয় আকৃতিসমূহ গোলক বহুতলক প্ৰিজম পিৰামিড ছিলিণ্ডাৰ আৰু কোণক কনিক ছেদ সম্পৰ্কীয় বিষয় গণিত ত্ৰিকোনমিতি পৰিমিতি তথ্য সংগ্ৰহ উৎস 1989 0-471-09763-2 (1991 0-471-54397-7). 4, 2010. গ্ৰন্থপঞ্জী 1992. বাহ্যিক সংযোগ –12 "4000 3 2007 3 4

41691

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%85%E0%A6%95%E0%A7%8D%E0%A6%B7%E0%A6%AF%E0%A6%BC%20%E0%A6%A4%E0%A7%83%E0%A6%A4%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE

অক্ষয় তৃতীয়া

অক্ষয় তৃতীয়া (বা আখা তীজ) হিন্দু আৰু জৈনধৰ্মী লোকসকলে উদযাপন কৰা এক পবিত্ৰ ধৰ্মীয় তিথি। প্ৰতি বছৰৰ ব'হাগ মাহৰ শুক্লা তৃতীয়া তিথিত এই পবিত্ৰ ধৰ্মীয় উৎসৱ পালন কৰা হয়। হিন্দুধৰ্মী লোকসকলে বিশ্বাস কৰে যে এই দিনটোতে সত্য যুগৰ আৰম্ভণি হৈছিল। ভগৱান বিষ্ণুৰ ষষ্ঠ অৱতাৰ পৰশুৰামৰ জন্ম হৈছিল। এই দিনটোতে বেদ ব্যাস আৰু গণেশে মিলি মহাভাৰত ৰচনা আৰম্ভ কৰিছিল বুলি জনা যায়। অন্য এক জনশ্ৰুতি মতে এই শুক্লা তৃতীয়াৰ দিনটোতে ভগীৰথে গংগা নদীক সৰগৰ পৰা মৰ্ত্যলৈ বোৱাই লৈ আনিছিল। সেয়েহে এই দিনটোত গঙ্গা স্নান কৰিলে পুণ্য অৰ্জন হয় বুলি জনবিশ্বাস আছে। এই উৎসৱ ভাৰত আৰু নেপালৰ হিন্দু তথা জৈন সকলৰ দ্বাৰা আঞ্চলিকভাবে এক শুভ সময় হিচাপে পালন কৰে। এই উৎসৱ "ক্ষয় নোহোৱা সমৃদ্ধিৰ তৃতীয় দিন" হিচাপে চিহ্নিত। অৰ্থ সংস্কৃতৰ অক্ষয় শব্দৰ অৰ্থ হৈছে কোনোকালে ক্ষয় বা বিনাশ নোহোৱা। ইয়াত প্ৰতীকী অৰ্থত সমৃদ্ধি, আশা, সুখ, সফলতাৰ ক্ষয় নোহোৱা বুজাইছে। আনহাতে তৃতীয়া শব্দৰ অৰ্থ হৈছে শুক্লা পক্ষৰ তৃতীয়া তিথি। সাধাৰণতে বহাগ মাহৰ শুক্লা পক্ষৰ তৃতীয়া তিথিৰ নামেৰে এই দিনটো অক্ষয় তৃতীয়া হিচাপে জনাজাত হৈছে। জৈন বিশ্বাস জৈন ধৰ্ম মতে প্ৰথম তীৰ্থংকৰ ভগৱান ঋষভদেৱৰ এবছৰীয়া তপস্যাৰ সমাপ্তি ঘটাবলৈ তেওঁৰ হাতৰ চলুত কুঁহিয়াৰৰ ৰস বাকী দি পিবলৈ দিয়া হৈছিল। কোনো কোনো জৈন লোকে সেয়ে এই উৎসৱক বৰ্ষ তপ বুলিও কয়। গুজৰাটৰ পালিটানা অঞ্চলৰ সাধু সকলে উপবাস বা তপস্যা কৰিও এই উৎসৱ পালন কৰে। এই দিনটোত যি সকল লোকে এবছৰৰ উপবাস পালন কৰে( যাক বৰ্ষ তপ বুলিও জনা যায়) সেই উপবাস কুঁহিয়াৰৰ ৰস পান কৰি ভংগ কৰে। হিন্দু বিশ্বাস হিন্দু আৰু জৈন ধৰ্মালম্বী লোক সকলে এই দিনটো নতুন আৰম্ভণি, বিবাহ, মূল্যবান বিনিয়োগ বিশেষকৈ সোণ বা অন্য মূল্যবান সম্পত্তি আদিৰ ক্ষেত্ৰত পবিত্ৰ দিন হিচাপে মানে। এই দিনটোতেই বহুতে পৰিয়ালৰ তথা প্ৰিয় মৃত ব্যক্তিক স্মৰণ কৰে। অঞ্চল ভেদে বিবাহিত বা আবিয়ৈ মহিলা সকলৰ বাবে এই দিনটোৰ তাৎপৰ্য বেলেগ বেলেগ হোৱা দেখা যায়। তেওঁলোকে নিজৰ স্বামী বা ভৱিষ্যতে বিবাহ হ'ব লগীয়া পুৰুষ জনৰ দীৰ্ঘায়ু তথা সফলতাৰ বাবে ব্ৰত ৰাখে বা প্ৰাৰ্থনা কৰে। প্ৰাৰ্থনাৰ পিছত অংকুৰিত বুট-মগু, ফলমূল আৰু মিঠাই প্ৰসাদ হিচাপে বিতৰণ কৰে। এই দিনটো সোমবাৰে পৰিলে অধিক পবিত্ৰ বুলি ভবা হয়। ব্ৰত পালন, দান কৰা বা অন্য কোনো লোকক সহায় কৰিও এই উৎসৱ উদযাপন কৰা হয়। এই উৎসৱৰ নাম ঋষি দুৰ্বাসাৰ দৰ্শনকালত কৃষ্ণই দ্ৰৌপদীক উপহাৰ দিয়া অক্ষয় পাত্ৰৰ নামেৰে পৰিচিত হৈ পৰে বুলি ধৰা হয়। পাণ্ডৱ সকলৰ বনবাসৰ সময়ত তেওঁলোকৰ মাজত খাদ্যৰ যথেষ্ট অভাৱ ঘটিছিল। বিশেষকৈ বনত তেওঁলোকৰ কুটিৰলৈ অহা সাধু সকলৰ আতিথ্যৰ ক্ষেত্ৰত দ্ৰৌপদী বিপাঙত পৰে। জ্যেষ্ঠ পাণ্ডৱ যুধিষ্ঠিৰে সূৰ্য দেৱতাক তপস্যা কৰাত তেওঁ যুধিষ্ঠিৰক এটি পাত্ৰ প্ৰদান কৰে। যিটো দ্ৰৌপদীৰ খাই নোহোৱা পৰ্যন্ত পূৰ্ণ থাকিব। ঋষি দুৰ্বাসাৰ আগমনৰ সময়ত শ্ৰী কৃষ্ণই এই পাত্ৰটোক অজেয় কৰি তুলিছিল যিটো অক্ষয় পাত্ৰ হিচাপে পৰিচিত হয় আৰু এই পাত্ৰটো দ্ৰৌপদীৰ মন পছন্দৰ খাদ্যৰে সদায়েই পূৰ্ণ হৈ থাকিব, আনকি ইয়াৰ খাদ্যৰে পূৰ্ণ ব্ৰহ্মাণ্ডক তৃপ্ত কৰিব পাৰিব। হিন্দু ধৰ্মত অক্ষয় তৃতীয়া দিনটোত বিষ্ণুৰ ষষ্ঠ অৱতাৰ পৰশুৰামৰ জন্ম হোৱা বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। পৰশুৰামৰ সাধক সকলে সেয়ে এই দিনটোক পৰশুৰাম জয়ন্তী বুলি মান্যতা প্ৰদান কৰে। কোনো কোনোৱে আকৌ এই দিনটোত বিষ্ণুৰ বাসুদেৱ অৱতাৰৰ কথাত বিশ্বাস কৰে। এগৰাকী পণ্ডিতৰ মতে বেদ ব্যাসে গণেশৰ ওচৰত অক্ষয় তৃতীয়াৰ দিনাই মহাভাৰত পাঠ কৰা আৰম্ভ কৰিছিল। আন এজন পণ্ডিতৰ মতে এই দিনটোতেই গংগা মৰ্ত্তলৈ নামি আহিছিল 'য়মুনত্ৰী' আৰু 'গংগোত্ৰী' মন্দিৰৰ দুৱাৰ এই দিনটোতে মুকলি কৰা হয়, 'ছ'টা চাৰ ধাম' তীৰ্থযাত্ৰাৰ সময়ত, হিমালয় অঞ্চলত তীব্ৰ তুষাৰপাতৰ ফলত মন্দিৰ সমূহ বন্ধ হৈ পৰে। এই মন্দিৰ অক্ষয় তৃতীয়াৰ অভিজিৎ শুভ সময়ত পুনৰ মুকলি কৰা হয়। আন এক বিশ্বাস অনুসৰি শ্ৰী কৃষ্ণৰ বাল্য বন্ধু সুদামাই পত্নীসহ এই দিনটোতে দ্বাৰকাত শ্ৰীকৃষ্ণক সাক্ষাৎ কৰি অসংখ্য ধন সম্পত্তিৰ গৰাকী হৈ পৰে। আকৌ কোৱা হয়, এই দিনটোতেই কুৱেৰে অসংখ্য সম্পত্তিৰ গৰাকী হৈ পৰে আৰু 'ঐশ্বৰ্যৰ গৰাকী' হিচাপে খ্যাত হয়। বাৰিষা কালৰ খেতিৰ আৰম্ভণি হিচাপে উৰিষ্যাত অক্ষয় তৃতীয়া উৎসৱ পালন কৰা হয়। এই দিনটোত বসুমতী তথা, হালোৱা গৰুৰ পূঁজনৰ লগতে অন্যান্য খেতিৰ সঁজুলি আৰু কঠীয়াৰ বাবে ৰখা শস্য আদিৰ পূজা কৰা হয়, যাতে অনাগত সময়ত অধিক উৎপাদন সম্ভৱ হয়। এই দিনাই খেতি পথাৰত বাৰিষা কালৰ খেতিৰ আৰম্ভণি হিচাপে প্ৰতীকী ৰূপত পথাৰত শস্য সিঁচা হয়। উৰিষ্যাত এই উৎসৱক 'আখি মুঠি অনুকূলা' অৰ্থাৎ আখি মানে অক্ষয় তৃতীয়া, মুঠি মানে শস্যৰ উভৈনদী হোৱা আৰু অনুকূল মানে হৈছে উদ্বোধন বা মুকলি কৰা। ইয়াৰোপৰি এই দিনটোৰ পৰাই পুৰীৰ ৰথ যাত্ৰা উৎসৱ আৰম্ভ হয়। তেলেগু ভাষিক অঞ্চলত বিশেষকৈ তেলঙ্গানা আৰু অন্ধ্ৰপ্ৰদেশৰ মহিলা সকলে এই পবিত্ৰ দিনটোত সোণ তথা আ-অলংকাৰ কিনা মংগলদায়ক বুলি বিশ্বাস কৰে। 'চিমহাচলম' মন্দিৰত এই দিনটোত এক বিশেষ অনুষ্ঠান অনুষ্ঠিত হয়। এই মন্দিৰৰ মূল বিগ্ৰহ জনাক গোটেই বছৰৰ বাবে চন্দনৰ প্ৰলেপেৰে ঢাকি ৰখা হয় আৰু এই বিশেষ দিনটোত হে সেই প্ৰলেপ গুচাই প্ৰকৃত বিগ্ৰহটো দৰ্শনৰ বাবে মুকলি কৰা হয়। অৰ্থাৎ বিগ্ৰহৰ নিজ ৰূপ দৰ্শন ঘটে। তথ্য সংগ্ৰহ অন্যান্য উৎস তিথি হিন্দুধৰ্মৰ

60499

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A6%BF%E0%A6%AE%E0%A7%8D%E0%A6%AA%E0%A7%B0%E0%A6%BE%20%E0%A6%97%E0%A7%81%E0%A6%9A%E0%A7%8B%E0%A7%B1%E0%A6%BE

পিম্পৰা গুচোৱা

মাধৱদেৱৰ পিম্পৰা গুচোৱা শিশু উপযোগী এখন ধেমেলীয়া নাট বা ঝুমুৰা। ইয়াত শিশু কৃষ্ণই গোৱালৰ ঘৰত খীৰ লৱণু চুৰি কৰি খাই ধৰা পৰাৰ এটি ধেমেলীয়া দৃশ্য দিয়া হৈছে। নাটকখন শ্ৰীকৃষ্ণৰ ল'ৰালি কালৰ একোটা বিশেষ মুহূৰ্ত বা পৰিস্থিতিত ঘটা ক্ষুদ্ৰ ঘটনাক লৈ ৰচিত। চৰিত পুথি মতে অনুমাণিক ১৫৬৮-৮০ খ্ৰীষ্টাব্দৰ ভিতৰত মাধৱদেৱে পিম্পৰা গুচোৱা নাটকখন ৰচনা কৰে। নাটকখনিৰ মূল "বিল্বমঙ্গল"ৰ 'কৃষ্ণস্তোত্ৰ'ৰ কেইটিমান নিৰ্দিষ্ট শ্লোক। পিম্পৰা গুচোৱা নাটকৰ কাহিনীৰ কোনো বিকাশ নাই। কাহিনী য'ত আৰম্ভ হৈছে, ত'তেই তাৰ সমাপ্তিও ঘটিছে। পিম্পৰা গুচোৱা নাটকত গোৱালিনীসকলে মাখন চোৰ বুলি কৃষ্ণক ধৰিছে, ধূৰ্ত কৃষ্ণই নিজকে বলোভদ্ৰৰ ভায়েক বুলি পৰিচয় দি নিজৰ ঘৰ বুলি ভুলতে গোপীৰ ঘৰত সোমোৱা, পৰুৱা গুচাবলৈহে লৱণু-কলহত হাত দিয়া আৰু হেৰোৱা গৰু পোৱালিটোৰ কথা সুধিবলৈহে শুই থকা শিশুক জগোৱা বুলি জীয়া ফাঁকি দি পলাব খোজোঁতেই গোপীয়ে বচনত তস্তকৰৰ চাতুৰি, নয়নত ছলনাময় অশ্ৰু আৰু কৃষ্ণৰ মুখত লৱণুৰ গোন্ধ পোৱা কথাখিনিয়ে নাট্যকাৰে নিজভাৱে কিছু কথা সংযোজন কৰিছে। পিম্পৰা গুচোৱা নাটকৰ কাহিনী গোপীৰ শূন্যগৃহ দেখি লৱণু চুৰি কৰিবলৈ গৈ শিশুকৃষ্ণই গোৱালিনীৰ হাতত হাতেলোটে ধৰা পৰে। সাৰিবৰ উপায় নেদেখি টেঙৰ কৃষ্ণই নিজকে বলোভদ্ৰৰ ভাতৃ বুলি পৰিচয় দি কয় যে তেওঁ নিজৰ গৃহ বুলি ভুলতে গোপীৰ ঘৰত প্ৰৱেশ কৰিছে। লগতে ইয়াকো কয় যে লৱণুত পৰুৱা লগাৰ বাবে পৰুৱা গুচাবৰ বাবেহে লৱণুৰ কলহত হাত দিছিল। ঘুমন্ত শিশুক কিয় জগাইছে বুলি সোধাত হেৰোৱা গৰু পোৱালিৰ কথা সুধিবলৈহে জগাইছিল বুলি টেঙৰ কানাইয়ে কয়। কৃষ্ণৰ কথা গোৱালীসকলে যশোদাক গোচৰ দিয়াত অতিষ্ঠ হৈ যশোদাই কৃষ্ণক গালি পাৰে। কৃষ্ণইও যশোদাৰ ভয়ত মনে মনে নাথাকি দুখ আৰু অভিমানত কান্দি কান্দি মাকক গালি পাৰি কংস নগৰী মথুৰালৈ পলাই যাব বুলি ভাবুকি দিয়ে আৰু লগতে যশোদাৰ অন্তৰত আঘাত লগা কথা কৈছে "হে মাই, তুহু জনম আণ্ঠুকুৰি ৰহয়ে থিক। হামু পুত্ৰ হুৱা সে দোষ দুৰ কয়ল। অব হামাৰ আগু চাতুৰি লগাৱল। কাহিনীটো গোৱালীৰ ঘৰত আৰম্ভ হৈছে আৰু সমাপ্ত হৈছে যশোদাৰ ঘৰত। নাট্যকাৰৰ চমু পৰিচয় মাধৱদেৱ আছিল মহাপুৰুষ শংকৰদেৱৰ প্ৰিয় শিষ্য, অনুগত সেৱক আৰু প্ৰধান সংগী। ১৪৮৯ চনত উত্তৰ লক্ষীমপুৰৰ নাৰায়ণপুৰৰ ওচৰৰ লেটেকুপুখুৰীত মাধৱদেৱৰ জন্ম হয়। পিতৃ গোবিন্দগিৰি আৰু মাতৃ মনোৰমা। প্ৰথমতে শাক্ত আছিল যদিও শংকৰদেৱৰ সান্নিধ্যলৈ আহি একান্ত বৈষ্ণৱ হয়। মাধৱদেৱ আছিল এক বিৰল প্ৰতিভাৰ অধিকাৰী আছিল। শংকৰদেৱৰ পিছত মাধৱদেৱ ধৰ্মাধিকাৰীৰূপে মনোনীত হয় আৰু একাণপতীয়াকৈ শাস্ত্ৰ ৰচনা আৰু ধৰ্ম প্ৰচাৰৰ কাম কৰে। চিৰকুমাৰ মাধৱদেৱৰ ১৫৯৬ চনত মৃত্যু হয়। "শ্ৰীশ্ৰীমাধৱদেৱৰ বাক্যামৃত" নামৰ গ্ৰন্থত মাধৱদেৱৰ ৰচনাৰাজি তলত দিয়া ধৰণৰ:- নামঘোষা ভক্তি ৰত্নাৱলী জন্ম ৰহস্য ৰামায়ণ (আদি কাণ্ড) নাম মালিকা ৰাজসূয় অৰ্জুন ভঞ্জন ভোজন বিহাৰ চোৰ-ধৰা ভূমি লোটোৱা পিম্পৰা গুচোৱা বৰগীত ভটিমা চৰিত্ৰসমূহ কৃষ্ণ যশোদা কৃষ্ণ পিম্পৰা গুচোৱা নাটকখনৰ কেন্দ্ৰীয় চৰিত্ৰ হ'ল বালক কৃষ্ণ। নাট্যকাৰে নাটত শিশু কৃষ্ণক দুমুখীয়া ৰূপত চিত্ৰিত কৰিছে। এফালেদি তেওঁ চোৰ চাতুৰি খেলি গোৱালী আৰু যশোদাক লটিঘটি কৰা বিহগুটি মানৱ শিশু আৰু আনফালেদি তেঁৱেই ভূমিৰ ভাৰ হৰণ কৰোঁতা ত্ৰিজগতৰ পতি। লৱণুচোৰ আৰু বাকপটু কানায়ে গোৱালীৰ ওচৰত নেগুৰ কটা বাঘ ৰূপে আৰু যশোদাৰ ওচৰত শান্ত শিষ্ট অজলা শিশু ৰূপে ধৰা দিছে। ড॰ সত্যেন্দ্ৰনাথ শৰ্মাই কৈছে যে "মানৱ শিশুৰ কাৰ্যকলাপ আৰু ব্যৱহাৰ কৃষ্ণ চৰিত্ৰত আৰোপ কৰিছে যদিও কৃষ্ণৰ অলৌকিক আৰু ঐশ্বৰিক দিশলৈ নাট্যকাৰে পিঠি দিয়া নাই। কৃষ্ণ চৰিত্ৰৰ ঐশ্বৰিক দিশ ফুটাই তুলিবলৈ যাওঁতে অথবা ধৰ্মীয় কথা জাপি দৰ্শকৰ ৰসবোধত ব্যাঘাত জন্মোৱা নাই। যশোদা নাটখনিত প্ৰধান নাৰী চৰিত্ৰ হ'ল যশোদা। যশোদাক ইয়াত চিৰন্তন মাতৃ ৰূপে অংকন কৰিছে। যশোদা ইয়াত এগৰাকী কঠোৰ শাসিকা মাতৃ। এগৰাকী আদৰ্শ মাতৃৰ দৰে যশোদাই ইয়াত দুষ্টচূড়ামণি কৃষ্ণক শাসন কৰিছে। ঘৰতে আহি নিজ পুত্ৰৰ দুষ্কৃতিৰ বিষয়ে গোৱালীয়ে গোচৰ দিয়াত লাজ অপমানত মৰ্মাহত হৈ যশোদাই পুতেককে ইচ্ছামতে গালি পাৰিছে আৰু সাবধান কৰি দিছে ভৱিষ্যতে যাতে গোৱালীপাৰালৈ ভিকহু ল'ৰাৰ দৰে লৱণু চুৰ কৰিবলৈ নাযায়। যশোদা চৰিত্ৰৰ আন এটা দিশ নাটকখনত ফুটি উঠিছে। সেইটো হ'ল ৰাণী হিচাপে থকা যশোদাৰ অহংকাৰ। কিন্তু যশোদাৰ অফুৰন্ত স্নেহৰ সোঁতত সেই অহংকাৰ যেন উটি গৈছে। লগতে চাওক চোৰধৰা তথ্য সংগ্ৰহ অসমীয়া নাটক

16507

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%B1%E0%A6%BE%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%82

ৱায়মিং

ৱায়মিং আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ পশ্চিমাঞ্চলৰ পৰ্বতীয় অঞ্চলত অৱস্থিত এখন অংগৰাজ্য। ১৮৯০ চনৰ ১০ জুলাই তাৰিখে ৱায়মিঙে ৪৪ সংখ্যক অংগৰাজ্য হিচাপে আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰত যোগদান কৰে। বৰ্তমানে ষ্টেট অব ৱায়মিং, ইকুৱেলিটি ষ্টেট আদি নামেৰে জনাজাত এই ৰাজ্যক যুক্তৰাষ্ট্ৰত যোগদানৰ পূৰ্বে ৱায়মিং টেৰিটটি নামেৰে জনা হৈছিল। ৱায়মিং মাটিকালিৰ ফালৰ পৰা দশম বৃহত্তম ৰাজ্য যদিও জনসংখ্যা আৰু জনঘনত্বৰ ফালৰ পৰা ৫০খন ৰাজ্যৰ ভিতৰত ক্ৰমে সৰ্বনিম্ন আৰু দ্বিতীয় সৰ্বনিম্ন ৰাজ্য। এই ৰাজ্যৰ পশ্চিমঅংশৰ তিনিভাগৰ দুভাগ পৰ্বতেৰে আবৰা। চেয়ান ইয়াৰ ৰাজধানীৰ লগতে সৰ্বাধিক জনসংখ্যাৰ চহৰ। চেয়ানৰ জনসংখ্যা প্ৰায় ৬০ হেজাৰ। ভূগোল অৱস্থান আৰু আকাৰ ৱায়মিং ৪১° উত্তৰৰ পৰা ৪৫° উত্তৰ অক্ষাংশ আৰু ১০৪°৩' পশ্চিমৰ পৰা ১১১°৩' পশ্চিম দ্ৰাঘিমাংশৰ মাজৰ অৱস্থিত। ইয়াৰ আকাৰ আয়তাকৃতিৰ। ৱায়মিংৰ উত্তৰে মণ্টানা, পূবে চাউথ ডাকোটা আৰু নাব্ৰাস্কা, দক্ষিণে কলোৰাডো, দক্ষিণ-পশ্চিমত ইউটাহ, আৰু পশ্চিমত আইডাহো ৰাজ্য অৱস্থিত। ৯৭,৮১৪ বৰ্গ মাইল (২৫৩,৩৪৮ বৰ্গ কিমি) মাটিকালিৰে আৰু ২৩খন কাউণ্টিৰে গঠিত ৱায়মিং হৈছে আমেৰিকাৰ দশম বৃহত্তম ৰাজ্য। উত্তৰ সীমাৰ পৰা দক্ষিণ সীমালৈ ই ২৭৬ মাইল (৪৪৪ কিমি) বিস্তৃত; আৰু পূব সীমাৰ পৰা পশ্চিম সীমালৈ ই দক্ষিণ প্ৰান্তত ৩৬৫ মাইল (৫৮৭ কিমি) আৰু উত্তৰ প্ৰান্তত ৩৪২ মাইল (৫৫০ কিমি) বিস্তৃত। পৰ্বতমালা ৱায়মিং বহুতো পৰ্বতমালাৰে গঠিত এখন বিশাল ভূখণ্ড। এই ৰাজ্যখনতে গ্ৰেট প্লেইনচ্ ৰকি পৰ্বতমালাৰ লগত লগ লাগিছেহি। ৰাজ্যখনৰ সৰ্বোচ্চতম স্থান গেনেট শৃঙ্গৰ উচ্চতা ১৩,৮০৯ ফুট (৪২০৯.১ মি)। এই শৃঙ্গ ৱাইণ্ড ৰিভাৰ পৰ্বতমালাত অৱস্থিত। ৱায়মিঙৰ বিভিন্ন পৰ্বতমালাসমূহ হৈছে: উত্তৰ-পশ্চিমে আবচাৰোকা, আউল ক্ৰীক, গ্ৰচ ভেণ্ট্ৰে, ৱাইণ্ড ৰিভাৰ, আৰু টেটন পৰ্বতমালা; উত্তৰ-মধ্য অংশত আছে বিগ হৰ্ণ পৰ্বতমালা; উত্তৰ-পূবে ব্লেক হিলচ পৰ্বতমালা; আৰু দক্ষিণে অৱস্থিত লেৰামেই, স্নৱি, আৰু চিৰা মাড্ৰে পৰ্বতমালা। ভূবিজ্ঞানৰ অনুসৰি দক্ষিণ-মধ্য অংশত অৱস্থিত স্নৱি পৰ্বতমালা হৈছে কলোৰাডোৰ ৰকি পৰ্বতমালাৰ সম্প্ৰসাৰিত অংশ। ইয়াক দেখাটো তেনেধৰণেই লাগে। নদী আৰু দ্বীপসমূহ ৱায়মিঙৰ ৭১৩.১৬ বৰ্গ মাইল (১,৮৪৭ বৰ্গ কিমি) অঞ্চল হৈছে জলভাগ, যি মুঠ মাটিকালীৰ ০.৭২%। ইয়াৰ মাজেৰে কেইবাখনো নদী বৈ গৈছে। সেইসমূহ হৈছে: য়েল্লষ্টন নদী, বিগহৰ্ণ নদী, গ্ৰীণ নদী, আৰু স্নেক নদী। চাৰিওফালে স্থলভাগেৰে আবৰা হোৱা স্বত্বেও ৱায়মিঙত কেইবাটাও দ্বীপ আছে। এইবোৰৰ মাজৰে ৩২টাক নামকৰণ কৰা হৈছে। এই দ্বীপবোৰ মূলতঃ য়েল্লষ্টন ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যানৰ উত্তৰ-পশ্চিম অংশত থকা জেকচন হ্ৰদ আৰু য়েল্লষ্টন হ্ৰদত অৱস্থিত। ইয়াৰোপৰি দক্ষিণ-পশ্চিম অঞ্চলৰ গ্ৰীণ নদীতো কেইবাটাও দ্বীপ অৱস্থিত। ৰাজহুৱা ভূমি ৱায়মিঙৰ ৪৮% তকৈ অধিক ভূমিৰ গৰাকী আমেৰিকাৰ যুক্তৰাষ্ট্ৰীয় চৰকাৰ। এই ভূমিভাগৰ পৰিমাণ হৈছে প্ৰায় ৩০,০৯৯,৪৩০ একৰ (১২১,৮০৮.১ বৰ্গ কিমি)। ইয়াৰোপৰি অতিৰিক্ত ৬% ভূমিৰ গৰাকী ৱায়মিঙৰ ৰাজ্য চৰকাৰ, যাৰ পৰিমাণ হৈছে ৩,৮৬৪,৮০০ একৰ (১৫,৬৪০ বৰ্গ কিমি)। জলবায়ু ৱায়মিঙৰ গ্ৰীষ্ম কালৰ দিনৰভাগৰ গড় উষ্ণতা ৮৫ °ফাৰেনহাইট (২৯ °ছেলছিয়াছ) আৰু ৯৫ °ফা (৩৫ °ছে)-ৰ ভিতৰত থাকে। পিছে ৰাতি ক্ষিপ্ৰ ভাবে কমি যায়। আনকি আটাইটকৈ গৰম অঞ্চলৰ উষ্ণতাও ৫০–৬০ °ফা (১০–১৬ °ছে) তলতৈ নামি যায়। আনহাতে শীত কাল ঠাণ্ডাৰ হয় যদিও ঠাই ভেদে উষ্ণতাৰ প্ৰভেদ দেখা যায়। ৰাজ্যখনৰ নথিভুক্ত সৰ্বোচ্চত্তম তাপমাত্ৰা হৈছে ১১৪ °ফা (৪৬ °ছে) আৰু সৰ্বনিম্নত্তম তাপমাত্ৰা হৈছে −৬৬ °ফা (−৫৪ °ছে) ক্ৰমে ১২ জুলাই, ১৯৯০ চনত বেছিনত আৰু ৯ ফেব্ৰুৱাৰী, ১৯৩৩ চনত ৰিভাৰছাইডত। জনসংখ্যা ১ জুলাই, ২০১১ ৰ অনুমান অনুসৰি ৱায়মিঙৰ জনসংখ্যা ৫৬৮,১৫৮ জন। জনসংখ্যা আৰু জনঘনত্বৰ ফালৰ পৰা ইয়াৰ ৫০খন ৰাজ্যৰ ভিতৰত ক্ৰমে সৰ্বনিম্ন আৰু আলাস্কৰ পাছতে দ্বিতীয় সৰ্বনিম্ন ৰাজ্য। ৱায়মিঙৰ লোকসকলৰ পূৰ্বপুৰুষসকল হৈছে মূলত জাৰ্মান (২৬.০%), ইংৰাজ (১৬.০%), আইৰিচ (১৩.৩%), আমেৰিকান (৬.৫%), নৰৱেজিয়ান (৪.৩%), আৰু ছুইডিছ (৩.৫%)। ৰাজ্যখনৰ ৭৯% লোকেই হৈছে খ্ৰীষ্টান ধৰ্মালম্বী, ১% হৈছে আন ধৰ্মৰ লোক, আৰু আন ১৮% লোকৰ কোনো ধৰ্ম নাই। প্ৰশাসনিক বিভাজন ৱায়মিং ৰাজ্যক ২৩খন কাউণ্টিত ভাগ কৰা হৈছে। তলত তালিকাত কাউণ্টিকেইখন জনসংখ্যাৰ লগত তালিকাভূক্ত কৰা হৈছে: নগৰ আৰু চহৰ ৱায়মিং ৰাজ্যত ৯৮খন নগৰপালিকা আছে। তথ্যসূত্ৰ বহিঃসংযোগ ৱায়মিং ৰাজ্য চৰকাৰৰ আধিকাৰিক ৱেবছাইট আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰ

62872

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A7%B0%E0%A6%B9%E0%A6%BF%E0%A6%99%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%20%E0%A6%AD%E0%A6%BE%E0%A6%B7%E0%A6%BE

ৰহিঙীয়া ভাষা

ৰহিঙীয়া বা ৰুহিংগ্যা হৈছে ম্যানমাৰৰ ৰাখাইন ৰাজ্যত বাস কৰা ৰহিঙীয়া জনগোষ্ঠীৰ লোকে কোৱা এটা ভাষা। ই প্ৰাচ্য ভাৰত-আৰ্য ভাষা পৰিয়ালৰ অসমীয়া-বঙালী ভাষাগোষ্ঠীৰ এটা ভাষা আৰু চুবুৰীয়া দেশ বাংলাদেশত কোৱা চট্টগ্ৰামীয়া ভাষাৰ সৈতে ইয়াৰ সম্বন্ধ আছে। ৰহিঙীয়া আৰু চট্টগ্ৰামীয়া ভাষা পৰস্পৰে বোধগম্য বুলি বিবেচনা কৰা হয়। ধ্বনিতত্ত্ব ব্যঞ্জনধ্বনি ৰহিঙীয়া ভাষাত মূলতঃ ২৫টা থলুৱা ব্যঞ্জনধ্বনি আছে। তদুপৰি কেইটামান অন্য ভাষা যেনে— আৰবী, বঙালী, মান আৰু উৰ্দু ভাষাৰ ব্যঞ্জনধ্বনি আছে। স্বৰধ্বনি ৰহিঙীয়া ভাষাত ছয়টা স্বৰবৰ্ণ আৰু কেইবাটাও যুক্তস্বৰ আছে। আৰু বুজাবলৈ ক্ৰমে আৰু ব্যৱহাৰ কৰা হয়। সুৰ-লহৰ ৰহিঙীয়া ভাষাত দুটা স্বৰবৰ্ণ একেলগে লিখি দীৰ্ঘ স্বৰধ্বনি আৰু উচ্চাৰণযুক্ত স্বৰবৰ্ণৰে চাপযুক্ত ধ্বনি বুজোৱা হয়। "তীব্ৰ উচ্চাৰণ"এৰে উচ্চাৰণযুক্ত স্বৰবৰ্ণ চিহ্নিত কৰা হয়। চাপযুক্ত স্বৰবৰ্ণৰ ক্ৰম অনুসাৰে সুৰ ভিন্ন হ'ব পাৰে; যেনে— আৰু ব্যাকৰণ নিৰ্দিষ্ট উপপদ ১. যদি কোনো বিশেষ্য স্বৰবৰ্ণৰে শেষ হয় তেন্তে শব্দটোৰ পাছত উপপদ হিচাপে একবচন হ'লে বা নাইবা অগণ্য বিশেষ্য হ'লে যোগ কৰা হয়। সাধাৰণতে ঘূৰণীয়া/শকট বস্তুৰ ক্ষেত্ৰত আৰু চেপেটা/ক্ষীণ বস্তুৰ ক্ষেত্ৰত ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ২. যদি কোনো বিশেষ্য ব্যঞ্জনবৰ্ণৰে শেষ হয় তেন্তে শব্দটোৰ পাছত উপপদ হিচাপে শেষৰ বৰ্ণৰ লগতে একবচন হ'লে বা নাইবা বহুবচন হ'লে যোগ কৰা হয়। ৩. যদি কোনো বিশেষ্য -এৰে শেষ হয় তেন্তে উপপদ হিচাপে -ৰ লগতে একবচন হ'লে বা নাইবা বহুবচন হ'লে বা যোগ কৰা হয়। অনিৰ্দিষ্ট উপপদ বিশেষ্যৰ আগত বা পাছত অনিৰ্দিষ্ট উপপদ ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি। সাধাৰণতে ঘূৰণীয়া/শকত বস্তুৰ ক্ষেত্ৰত আৰু ক্ষীণ/চেপেটা বস্তুৰ ক্ষেত্ৰত ব্যৱহাৰ কৰা হয়। বাক্যৰ গঠন ১ম ক্ৰম: কৰ্তা–কৰ্ম–ক্ৰিয়া। ২য় ক্ৰম: কৰ্তা–সময়–স্থান–কৰ্ম–ক্ৰিয়া। ৩য় ক্ৰম: কৰ্তা–সময়–[বিশেষণ]–স্থান–[ক্ৰিয়া-বিশেষণ]–কৰ্ম–ক্ৰিয়া। ৪য় ক্ৰম: কৰ্তা–সময়–[বিশেষণ]–স্থান–[ক্ৰিয়া-বিশেষণ]–কৰ্ম–ক্ৰিয়া(১)–ক্ৰিয়া(২)। আৰু কেইটামান উদাহৰণ: কাল ৰহিঙীয়া ভাষাত ১২টা কাল পোৱা যায়। এই কালসমূহত সহায়ক ক্ৰিয়া -য়ে পূৰ্ণ কাল আৰু -এ পূৰ্ণ নিৰন্তৰ কাল বুজায়। অনুসৰ্গৰ ক্ৰিয়া ৰূপে ব্যক্তিবাচক আৰু কালবাচক দুয়োটা বুজায়। উত্তম পুৰুষৰ বাবে অনুসৰ্গ, মধ্যম পুৰুষৰ বাবে অনুসৰ্গ আৰু অন্য পুৰুষৰ বাবে অনুসৰ্গ ব্যৱহাৰ কৰা হয়। -এ নিৰন্তৰ বৰ্তমান কাল, -এ পূৰ্ণ বৰ্তমান কাল, -এ ভূত কাল আৰু -এ ভৱিষ্যত কাল বুজায়। উত্তম পুৰুষ (মই): মধ্যম পুৰুষ (আপুনি/তুমি/তই): অন্য পুৰুষ (সি/তাই/তেওঁ/সিহঁত/তেওঁলোক): সৰ্বনাম *ব্যক্তিজন বা বস্তুটো ওচৰত আছে। **ব্যক্তিজন বা বস্তুটো দূৰত আছে। প্ৰশ্নবোধক অসমীয়াৰে দৰে ৰহিঙীয়া ভাষাতো বাক্যৰ শেষত (-নে) লগাই প্ৰশ্নবোধক বুজোৱা হয়। ব্যক্তিবাচক শব্দৰ বিভক্তি ৰহিঙীয়া ভাষাত অনুসৰ্গৰে ব্যক্তিবাচক বুজোৱা হয়। বৰ্তমান কাল নিৰন্তৰ বৰ্তমান কাল পূৰ্ণ বৰ্তমান কাল ভৱিষ্যত কাল ভূত কাল (তাৎক্ষণিক) ভূত কাল (দূৰৱৰ্তী) ভূত কাল (সম্ভাৱনা) বিশেষ্য, কৰ্তা, উপকৰণ, ক্ৰিয়া ৰহিঙীয়া ভাষাৰ কাৰকসমূহ ৰহিঙীয়া ভাষাৰ শব্দ (দৰ্জি) ব্যৱহাৰ কৰি ৰহিঙীয়া ভাষাৰ কাৰকসমূহৰ কেইটামান উদাহৰণ তলত দিয়া হৈছে। শব্দবিন্যাস ৰহিঙীয়া ভাষাত সত্তৰৰো অধিক শব্দবিন্যাস পোৱা যায়। শব্দবিন্যাস বুজাত সহজ হ'বলৈ বৰ্ণসমূহৰ মাজত হাইফেন ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। অনুজ্ঞা বৰ্তমান কাল নিৰন্তৰ কাল পূৰ্ণ কাল ভূত কাল ভৱিষ্যত কাল বৈকল্পিক কৰ্মবাচ্য সম্ভাৱনা বিশেষ্য বিশেষণ ক্ৰিয়া-বিশেষণ তাৎক্ষণিক বৰ্তমান কাল বৈকল্পিক দীৰ্ঘ ভূত কাল দূৰৱৰ্তী ভৱিষ্যত কাল সম্ভাব্য ভাৱ-ৰূপ বৈকল্পিক অনুজ্ঞা ভাৱ-ৰূপ বৈকল্পিক যদি লিখন প্ৰণালী ৰহিঙীয়া হানিফি লিপি হানিফি ৰহিঙীয়া লিপি হৈছে ৰহিঙীয়া ভাষাৰ এক একীকৃত লিপি। ৰহিঙীয়া ভাষা প্ৰথম ঊনৈশ শতিকাত ফাৰ্চী-আৰবী লিপিৰ সংস্কৰণেৰে লিখা হৈছিল। ১৯৭৫ চনত উৰ্দু বৰ্ণমালাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি এটা বানানগত আৰবী লিপি তৈয়াৰ কৰা হয়। ১৯৮০ৰ দশকত মৌলানা মহম্মদ হানিফ আৰু তেওঁৰ সহকৰ্মীসকলে আৰবী বৰ্ণৰ ওপৰত ভিত্তিত কৰি উপযুক্ত ধ্বনিগত লিপি তৈয়াৰ কৰা উলিয়ায়। লিপিটোত দশমিক সংখ্যাও মজুত আছে। ২০১৯ চনত গুগলে ৰহিঙীয়া ভাষাৰ ভাৰ্চুৱেল কী-ব'ৰ্ড বিকাশ কৰি উলিয়ায় যিটো ব্যৱহাৰ কৰি ৰহিঙীয়া লিপিত পোনে পোনে টাইপ কৰিব পাৰি। ৰহিঙীয়া ইউনিক'ড কী-ব'ৰ্ড লে'আউট ইয়াত পোৱা যাব। বৰ্ণসমূহ আৰবী লিপি আৰবী লিপিত লিখিত ৰহিঙীয়া ভাষাৰ প্ৰথম পাঠ ২০০ বছৰতকৈও পুৰণি। আৰাকানত ব্ৰিটিছৰ শাসনকালত ৰহিঙীয়া লোকে লিখিত যোগাযোগৰ বাবে ইংৰাজী আৰু উৰ্দু ভাষা ব্যৱহাৰ কৰিছিল। ১৯৪৮ চনত স্বাধীনতা লাভ কৰাৰ পাছৰেই পৰা মান চৰকাৰী ভাষাৰূপে ব্যৱহৃত হৈ আহিছে। ১৯৬০ দশকৰ আৰম্ভণিত ৰহিঙীয়া বিদ্বানসকলে নিজৰ ভাষাৰ এক উপযুক্ত লিপিৰ প্ৰয়োজন বোধ কৰে। ১৯৭৫ চনত আৰবী বৰ্ণ ব্যৱহাৰ কৰি লিখন প্ৰণালী বিকাশ কৰা হয়; অন্য বিদ্বানসকলে আৰবীৰ কিছুমান অভাৱ দূৰ কৰিবলৈ উৰ্দু লিপি ব্যৱহাৰ কৰিছিল। কিন্তু ইয়াৰে এটাও সন্তুষ্টজনক নাছিল আৰু ৰহিঙীয়াসকলৰ এই দুয়োটা লিপিতে পঢ়োঁতে অসুবিধা হৈছিল। তাৰ পাছত ১৯৮৩ চনত মৌলানা হানিফে সোঁৰ-পৰা-বাওঁমুখী বৰ্ণমালা প্ৰস্তুত কৰি উলিয়ায়। ইয়াৰ নামকৰণ তেওঁৰ নামতেই কৰা হ'ল। হানিফি বৰ্ণমালা আৰবী বৰ্ণমালাৰ এক সংশোধিত ৰূপ য'ত লেটিন আৰু মান বৰ্ণমালাৰ কেইটামান অতিৰিক্ত বৰ্ণ আছে। বৰ্তমানৰ সময়ত ৰহিঙীয়া ইউনিক'ড ফ'ণ্ট পোৱা যায়। এই লিপি আৰবী লিপিৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি তৈয়াৰ কৰা হৈছে আৰু ইয়াত কেইটামান অতিৰিক্ত স্বৰ-চিহ্ন আছে। কিছুমান পৰীক্ষাত পোৱা গৈছে যে আৰবী আখৰ চিনি পোৱা লোকে এই লিপি কিছু ঘণ্টাৰ ভিতৰতে শিকিব পাৰে। ৰহিঙীয়া ফন্না ইউনিক'ড কী-ব'ৰ্ড লে'আউটৰ লগতে বিনামূলীয়া ফ'ণ্ট ইয়াত পোৱা যাব। ৰোমান লিপি ১৯৯৯ চনত ই.এম. ছিদ্দিক বাছুৱে লেটিন আখৰ ব্যৱহাৰ কৰি লিখিত ৰহিঙীয়া ভাষা সৰলীকৰণ কৰে। ই এক সহজ লিখন প্ৰণালী যি শিকিবলৈ সহজ আৰু ইয়াক ৰহিঙীয়ালিছ বা ৰহিঙীয়া ফন্না হিচাপে জনা যায়। এই লিপিত কেৱল ২৬টা ৰোমান বৰ্ণ, পাঁচটা উচ্চাৰণযুক্ত স্বৰবৰ্ণ আৰু মূৰ্ধন্য আৰু নাসিক্য ধ্বনিৰ বাবে দুটা অতিৰিক্ত লেটিন বৰ্ণ আছে। কেৱল অন্য ভাষাৰ পৰা তুলি অনা শব্দৰ ক্ষেত্ৰতহে আৰু ব্যৱহাৰ কৰা হয়। ৰহিঙীয়ালিছ লিখন প্ৰণালীৰ বৰ্ণসমূহৰ তালিকাখনত লেটিন আখৰ (সেউজীয়া পটভূমিসহ আৰু ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে। স্বৰবৰ্ণসমূহ উচ্চাৰণহীন আৰু উচ্চাৰণযুক্ত ৰূপত লিখা হয়। "ৰ উচ্চাৰণ হ'ল "ৰ উচ্চাৰণ হ'ল মূৰ্ধন্য আৰু অনুনাসিক স্বৰবৰ্ণৰ ক্ষেত্ৰত ব্যৱহাৰ কৰা হয় (যেনে- 'পাঁচ')। এই বৰ্ণসমূহ ইংৰাজী কী-ব'ৰ্ড (যেনে- ইংৰাজী (যুক্তৰাষ্ট্ৰ) আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় কী-ব'ৰ্ড) ব্যৱহাৰ কৰি টাইপ কৰিব পাৰি। বৰ্ণসমূহৰ নাম আৰু উচ্চাৰণ ৰহিঙীয়ালিছ বৰ্ণমালাৰ বৰ্ণসমূহৰ নাম ইংৰাজী বৰ্ণমালাৰ বৰ্ণসমূহৰ নামৰ অনুৰূপ। ৰহিঙীয়ালিছত দীৰ্ঘ স্বৰবৰ্ণ বুজাবলৈ দুটা স্বৰবৰ্ণ একেলগে লিখা হয়; যেনে- দীৰ্ঘ বুজাবলৈ আৰু দীৰ্ঘ বুজাবলৈ লিখা হয়। নমুনা পাঠ তলত দিয়া পাঠৰ নমুনাসমূহ মানৱীয় অধিকাৰসমূহৰ বিশ্বজনীন ঘোষণাৰ প্ৰথম অনুচ্ছেদৰ পৰা লোৱা হৈছে: ৰহিঙীয়া লেটিন লিপিত ৰহিঙীয়া লেটিন লিপিত বঙালী লেটিন লিপিত অসমীয়া তথ্য সংগ্ৰহ

73558

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A6%BF%E0%A6%9F%E0%A6%BE%E0%A7%B0%20%E0%A6%A1%E0%A6%BF%E0%A6%82%E0%A6%95%E0%A6%B2%E0%A7%87%E0%A6%9C

পিটাৰ ডিংকলেজ

পিটাৰ হেইডেন ডিংকলেজ জন্ম জুন ১১, ১৯৬৯) এজন আমেৰিকান অভিনেতা আৰু প্ৰযোজক। তেওঁ এইচবিঅ' টেলিভিছন শৃংখলা গেম অফ থ্ৰোনছত (২০১১-২০১৯) টিৰিয়ন লেনিষ্টাৰৰ চৰিত্ৰ ৰূপায়ণ কৰাৰ বাবে প্ৰশংসা লাভ কৰাৰ লগতে শৃংখলাটোত কৰা অভিনয়ৰ বাবে তেওঁ ড্ৰামা শৃংখলা এখনত অসামান্য সহঅভিনেতাৰ (আউটষ্টেণ্ডিং ছাপৰ্টিং এক্টৰ ইন এ ড্ৰামা ছিৰিজ) শিতানত অভিলেখসংখ্যক চতুৰ্থবাৰলৈ প্ৰাইমটাইম এমি বঁটা লাভ কৰে। তেওঁ এই চৰিত্ৰটোৰ বাবে ২০১১ চনত গ'ল্ডেন গ্ল'ব বঁটা আৰু ২০২০ চনত স্ক্ৰীণ এক্টৰ্ছ গিল্ড বঁটাও লাভ কৰিছিল। নিউ জাৰ্চীৰ মেনধাম টাউনশ্বিপত জন্মগ্ৰহণ কৰা ডিংকলেজে স্থানীয় গীটাৰৰ দোকানত কাম কৰি বেনিংটন কলেজত অভিনয় কলা অধ্যয়ন কৰিছিল। ইয়াৰ লগতে তেওঁ কেইবাটাও অপেছাদাৰী মঞ্চ প্ৰযোজনাত অভিনয় কৰিছিল। লিভিং ইন অবলিভনৰ (১৯৯৫) জৰিয়তে তেওঁ প্ৰথমবাৰলৈ চলচ্চিত্ৰৰ জগতত আত্মপ্ৰকাশ কৰে। কমেডি-ড্ৰামা দ্য ষ্টেচন এজেণ্টৰ (২০০৩) জৰিয়তে তেওঁ সফলতাৰ দিশত প্ৰথমটো খোজ ৰাখে। পেছাদাৰী সফলতা লাভৰ পিছৰে পৰা ডিংকলেজে এলফ (২০০৩), লাছি (২০০৫), ফাইণ্ড মি গিল্টি (২০০৬), আণ্ডাৰডগ (২০০৭), ডেথ এট এ ফিউনাৰেল (২০০৭), পেনেলোপ (২০০০), দ্য ক্ৰনিকলচ অফ নাৰ্নিয়া: প্ৰিন্স কাস্পিয়ান (২০০৮), ডেথ এট এ ফিউনাৰেল (২০১০), এক্স-মেন: ডেজ অফ ফিউচাৰ পাষ্ট (২০১৪), পিক্সেলচ (২০১৫), আৰু থ্ৰী বিলবৰ্ডছ আউটচাইড এবিং, মিছৌৰী (২০১৭) আদি চলচ্চিত্ৰত অভিনয় কৰিছে। ২০১৮ চনত তেওঁ মাৰ্ভেল চিনেমেটিক ইউনিভাৰ্ছৰ ছবি এভেঞ্জাৰ্ছ: ইনফিনিটি ৱাৰত আইট্ৰি হিচাপে আৰু মাই ডিনাৰ উইথ হাৰ্ভে নামৰ বায়োপিক ছবিত হাৰ্ভে ভিলেচাইজ হিচাপে অভিনয় কৰে। ডিংকলেজ জাৰ্মান আৰু আইৰিছ বংশোদ্ভূত। তেওঁৰ উচ্চতা ৪ ফুট ৫ ইঞ্চি (১.৩৫ মিটাৰ)। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন পিটাৰ হেইডেন ডিংকলেজৰ জন্ম হৈছিল ১৯৬৯ চনৰ ১১ জুনত নিউ জাৰ্চীৰ মৰিচটাউনত। তেওঁৰ পিতৃ কাৰ্ল ডিংকলেজ আছিল এজন বীমা বিক্ৰেতা আৰু মাতৃ ডায়েন ডিংকলেজ আছিল প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ সংগীত শিক্ষক। নিউ জাৰ্চীৰ মেনধাম টাউনশ্বিপৰ ঐতিহাসিক ব্ৰুকচাইড শাখাত তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃ আৰু ভ্ৰাতৃ জনাথনৰ সৈতে ডিংকলেজ ডাঙৰ-দীঘল হৈছিল। তেওঁ নিজৰ পৰিয়ালৰ একমাত্ৰ সদস্য যাৰ এক'ণ্ড্ৰ'প্লাছিয়া (বাওনা) আছে। সৰুতে ডিংকলেজ আৰু তেওঁৰ ভ্ৰাতৃয়ে তেওঁলোকৰ চুবুৰীয়া লোকসকলৰ বাবে পুতলা সংগীত পৰিৱেশন কৰিছিল। তেওঁ জনাথনক "পৰিয়ালৰ প্ৰকৃত প্ৰদৰ্শনকাৰী" বুলি বৰ্ণনা কৰি কৈছিল যে তেওঁৰ ভ্ৰাতৃৰ ভায়োলিনৰ প্ৰতি থকা আগ্ৰহে তেওঁক অভিনয়ৰ পথ অনুসৰণ কৰাত বাধা দিছিল। জনাথনে ৰাটগাৰ্ছ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ মেছন গ্ৰছ স্কুল অৱ দা আৰ্টছৰ পৰা স্নাতক ডিগ্ৰী লাভ কৰে আৰু তেওঁ হেমিল্টন নামৰ সংগীতালেখ্যৰ এজন ভায়োলিনবাদক। দ্য ভেলভেটিন ৰেবিটৰ পঞ্চম শ্ৰেণীৰ প্ৰযোজনাত ডিংকলেজে নাট্য জীৱনৰ প্ৰথমটো সফলতা লাভ কৰিছিল। মুখ্য চৰিত্ৰত অভিনয় কৰি তেওঁ অনুষ্ঠানটোৰ প্ৰতি দৰ্শকৰ সঁহাৰিত আনন্দিত হৈছিল। ডিংকলেজে পঢ়া ডেলবাৰ্টন স্কুলতে তেওঁ নিজৰ অভিনয়ৰ বিকাশ ঘটাইছিল। ১৯৮৪ চনত ডিংকলেজে আমেৰিকান নাট্যকাৰ ছেম শ্বেপৰ্ডৰ দ্বাৰা ৰচিত ট্ৰু ৱেষ্ট নামৰ নাটকখনৰ প্ৰযোজনাৰ পৰা অভিনয়ৰ ক্ষেত্ৰখনত কেৰিয়াৰ গঢ়িবলৈ অনুপ্ৰাণিত হয়। ডিংকলেজে তেতিয়া বেনিংটন মহাবিদ্যালয়ত নাটকৰ স্নাতক মহলা অধ্যয়ন কৰিছিল আৰু ১৯৯১ চনত স্নাতক হোৱাৰ আগেয়ে অসংখ্য প্ৰযোজনাত অভিনয় কৰিছিল। তাৰ পিছত তেওঁ তেওঁৰ বন্ধু ইয়ান বেলৰ সৈতে এক থিয়েটাৰ কোম্পানী নিৰ্মাণ কৰিবলৈ নিউয়ৰ্ক চহৰলৈ যায়। ভাড়া পৰিশোধ কৰাত বিফল হৈ তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ এপাৰ্টমেণ্টৰ পৰা বাহিৰ ওলাই যায়। তেওঁ নিউয়ৰ্কত আৰু ৱিলিয়ামছবাৰ্গ তথা ৱেষ্ট ভিলেজত বিশ বছৰ বাস কৰিছিল। ডিংকলেজে পূৰ্ণকালীন অভিনেতা হিচাপে কেৰিয়াৰ গঢ়ি তোলাৰ আগতে ৬ বছৰ ডাটা প্ৰচেছিং কোম্পানীত কাম কৰিছিল। কেৰিয়াৰ প্ৰাৰম্ভিক কাল ডিংকলেজে প্ৰথমতে এজন অভিনেতা হিচাপে কাম বিচাৰিবলৈ সংগ্ৰাম কৰিবলগা হৈছিল। আংশিকভাৱে ইয়াৰ কাৰণ হৈছে তেওঁ সাধাৰণতে নিজৰ শাৰীৰিক অৱস্থাৰ অভিনেতাসকলক আগবঢ়োৱা চৰিত্ৰবোৰ (যেনে এলফ বা লেপ্ৰেচাউন) ল'বলৈ অস্বীকাৰ কৰিছিল। তেওঁ কম বাজেটৰ স্বতন্ত্ৰ কমেডি-ড্ৰামা লিভিং ইন অবলিভনৰ (১৯৯৫) জৰিয়তে তেওঁ নিজৰ কৃতিত্বপ্ৰাপ্ত চলচ্চিত্ৰ জগতখনত আত্মপ্ৰকাশ কৰে। চলচ্চিত্ৰখনত নিউয়ৰ্ক চহৰৰ মাজভাগত এজন পৰিচালক, কৰ্মচাৰী আৰু কম বাজেটৰ স্বতন্ত্ৰ চলচ্চিত্ৰৰ চিত্ৰগ্ৰহণৰ কাহিনী দাঙি ধৰা হৈছে। ডিংকলেজৰ চৰিত্ৰটো আছিল বাওনা শৰীৰৰ এজন হতাশ অভিনেতাৰ, যি তেওঁৰ চৰিত্ৰবোৰৰ বিষয়ে অভিযোগ কৰি থাকে। ছবিখনে সমালোচকসকলৰ ইতিবাচক সঁহাৰি লাভ কৰে। পৰৱৰ্তী বছৰত তেওঁ টুপাক শাকুৰ অভিনীত অপৰাধমূলক চলচ্চিত্ৰ বুলেটত বিল্ডিং মেনেজাৰ হিচাপে উপস্থিত হয়। আনকি লিভিং ইন অবলিভিয়নত তেওঁৰ সুন্দৰ প্ৰদৰ্শনৰ পাছতো ডিংকলেজে তেওঁৰ এজেণ্ট হ'বলৈ ইচ্ছুক লোকক বিচাৰি পোৱা নাছিল। ইয়াৰ পিছত ডিংকলেজে কমেডি ১৩ মুনছত (২০০২) অভিনয় কৰাৰ সুযোগ পায়। থিয়েটাৰ ৱেবছাইট এটাৰ বাবে সাক্ষাৎকাৰ লোৱাৰ সময়ত তেওঁক সোধা হৈছিল যে তেওঁৰ আদৰ্শ ভূমিকা কি, আৰু তেওঁ উত্তৰ দিছিল যে "ৰোমাণ্টিক মুখ্য চৰিত্ৰ" যি নায়িকাক লাভ কৰে। গেম অফ থ্ৰোনছ ২০১১ আৰু ২০১৯ চনৰ ভিতৰত ডিংকলেজে জৰ্জ আৰ আৰ মাৰ্টিনৰ এ ছং অফ আইচ এণ্ড ফায়াৰ উপন্যাস শৃংখলাৰ অভিযোজন এইচবিঅ'ৰ ফেণ্টাছী ড্ৰামা গেম অফ থ্ৰোনছত টিৰিয়ন লেনিষ্টাৰক চৰিত্ৰ ৰূপায়ন কৰিছিল। গেম অফ থ্ৰোনছৰ পটভূমি হৈছে ৱেষ্টেৰোচ আৰু এছ'ছৰ কাল্পনিক মহাদেশচ আৰু ই সপ্ত ৰাজ্যৰ আইৰন থ্ৰোন বা লৌহ সিংহাসনৰ নিয়ন্ত্ৰণৰ বাবে যুঁজ দিয়াৰ সময়ত সম্ভ্ৰান্ত পৰিয়ালবোৰৰ মাজত ক্ষমতাৰ সংগ্ৰামৰ ইতিহাস বৰ্ণনা কৰে। টিৰিয়ন ৱেষ্টেৰোছৰ অন্যতম চহকী আৰু শক্তিশালী পৰিয়াল হাউচ লেনিষ্টাৰৰ সদস্য, আৰু তেওঁ গোটেই জীৱন লাভ কৰা অৱহেলা আৰু উপহাসৰ প্ৰভাৱ হ্ৰাস কৰিবলৈ লেনিষ্টাৰ হিচাপে তেওঁৰ মৰ্যাদাৰ ব্যৱহাৰ কৰে। ডিংকলেজে তেওঁৰ অভিনয়ৰ বাবে ব্যাপক প্ৰশংসা লাভ কৰিছে। দ্য বষ্টন গ্লোবৰ মেথিউ গিলবাৰ্টে কয় যে ডিংকলেজে "এক বিজয়ী প্ৰদৰ্শন দাঙি ধৰে যি মনোমোহা, নৈতিকভাৱে অস্পষ্ট আৰু আত্ম-সচেতন।" দ্য নিউয়ৰ্ক টাইমছৰ ডেন কইছে উল্লেখ কৰে যে ডিংকলেজৰ অভিনয়ে চৰিত্ৰটোক "অধিক জনপ্ৰিয়" কৰি তুলিছে। লছ এঞ্জেলছ টাইমছৰ মতে "বহুক্ষেত্ৰত গেম অফ থ্ৰোনছ ডিংকলেজৰ প্ৰাপ্য।" টিৰিয়নক "আটাইতকৈ উদ্ধৃতিযোগ্য" চৰিত্ৰ আৰু শৃংখলাটোৰ "আটাইতকৈ প্ৰিয় চৰিত্ৰ" বুলি কোৱা হৈছে। তথ্য সংগ্ৰহ আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ ব্যক্তি হলিউড অভিনেতা জীৱিত

30040

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%97%E0%A7%81%E0%A7%B1%E0%A6%BE%E0%A6%B9%E0%A6%BE%E0%A6%9F%E0%A7%80%20%E0%A6%89%E0%A6%9A%E0%A7%8D%E0%A6%9A%20%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BE%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%E0%A6%B2%E0%A6%AF%E0%A6%BC

গুৱাহাটী উচ্চ ন্যায়ালয়

গুৱাহাটী উচ্চ ন্যায়ালয় অসমৰ সৰ্বোচ্চ ন্যায়ালয়। "ভাৰত চৰকাৰ অধিনিয়ম, ১৯৩৫" হোৱাৰ পিছত ১৯৪৮ চনৰ ১ মাৰ্চত ইয়াক প্ৰতিষ্ঠা কৰা হয়। পূৰ্বে ইয়াক অসম আৰু নাগালেণ্ডৰ উচ্চ ন্যায়ালয় নামেৰে জনা গৈছিল। ১৯৭১ চনত "উত্তৰ পূব এলেকা (পুনৰ্সংগঠন) অধিনিয়ম, ১৯৭১"ৰ অধীনত ইয়াক "গুৱাহাটী উচ্চ ন্যায়ালয়" বুলি নামকৰণ কৰা হয়। ৰাজ্য অনুসৰি গুৱাহাটী উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ ক্ষেত্ৰাধিকাৰ সৰ্বাধিক; অসম, অৰুণাচল প্ৰদেশ, মণিপুৰ, মেঘালয়, নাগালেণ্ড, ত্ৰিপুৰা আৰু মিজোৰাম ৰাজ্যক ই সামৰি ইতিহাস ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ ১৯৪৭ চনৰ ৯ চেপ্টেম্বৰত পিছত অসম বিধানসভাই অসম ৰাজ্যত এখন উচ্চ ন্যায়ালয় স্থাপন কৰাৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰে। "ভাৰত চৰকাৰ অধিনিয়ম, ১৯৩৫"ই প্ৰদান কৰা অধিকাৰ অনুসৰি ভাৰতৰ গভৰ্নৰ জেনেৰেলে ১৯৪৮ চনৰ ১ মাৰ্চত "অসম উচ্চ ন্যায়ালয় আদেশ, ১৯৪৮"ৰ ঘোষণা কৰে। ১৯৪৮ চনৰ ৫ এপ্ৰিলত ভাৰতৰ মুখ্য ন্যায়াধীশ হৰিলাল কানিয়াই ইয়াক উদ্বোধন কৰে। একেদিনাই ছাৰ ৰণাল্ড ফ্ৰাঞ্চিছ লজক অসম উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ মুখ্য ন্যায়াধীশৰূপে শপত বাক্য পাঠ কৰোৱা হয়। আৰম্ভণিতে অসম উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ অধিবেশনসমূহ চিলঙত অনুষ্ঠিত হৈছিল কিন্তু ১৯৪৮ চনৰ ১৪ আগষ্টত সেয়া গুৱাহাটীলৈ স্থানান্তৰ কৰা হয়। ১৯৬৩ চনৰ ১ ডিচেম্বৰত নাগালেণ্ড ৰাজ্য সৃষ্টি হোৱাৰ পিছত অসম উচ্চ ন্যায়ালয়ক "অসম আৰু নাগালেণ্ডৰ উচ্চ ন্যায়ালয়" বুলি নামকৰণ কৰা হয়। "উত্তৰ পূব এলেকা (পুনৰ্সংগঠন) অধিনিয়ম, ১৯৭১" অনুসৰি ভাৰতৰ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ অদল-বদল কৰোঁতে পাঁচখন ৰাজ্য- অসম, নাগালেণ্ড, মণিপুৰ, মেঘালয় আৰু ত্ৰিপুৰাৰ বাবে এখন উমৈহতীয়া উচ্চ ন্যায়ালয় প্ৰতিষ্ঠা কৰা হয়। তেতিয়া ইয়াক "গুৱাহাটী উচ্চ ন্যায়ালয়" বুলি পুনৰ্নামকৰণ কৰা হয়। মুখ্য আসন আৰু শাখাসমূহ গুৱাহাটী উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ মূল আসন অসমৰ গুৱাহাটীত অৱস্থিত। ন্যায়ালয়খনৰ ৬টা শাখা আছে। সেইকেইটা হ'ল: নাগালেণ্ড ৰাজ্যৰ কহিমা বিচাৰ পীঠ (প্ৰতিষ্ঠা- ১ ডিচেম্বৰ, ১৯৭২) মণিপুৰ ৰাজ্যৰ ইম্ফাল বিচাৰ পীঠ (প্ৰতিষ্ঠা- ২১ জানুৱাৰী, ১৯৭২) ত্ৰিপুৰা ৰাজ্যৰ আগৰতলা বিচাৰ পীঠ (প্ৰতিষ্ঠা- ২৪ জানুৱাৰী, ১৯৭২) মেঘালয় ৰাজ্যৰ চিলং বিচাৰ পীঠ (প্ৰতিষ্ঠা- ৪ চেপ্টেম্বৰ, ১৯৭৪) মিজোৰাম ৰাজ্যৰ আইজল বিচাৰ পীঠ (প্ৰতিষ্ঠা- ৫ জুলাই, ১৯৯০) অৰুণাচল প্ৰদেশ ৰাজ্যৰ ইটানগৰ বিচাৰ পীঠ (প্ৰতিষ্ঠা- ১২ আগষ্ট, ২০০০) নাগালেণ্ড ৰাজ্যৰ কহিমা বিচাৰ পীঠ নাগালেণ্ড ৰাজ্যৰ ৰাজধানী কহিমাত মন্ত্ৰীসকলৰ পাহাৰৰ সোঁফালে কহিমা বিচাৰপীঠ অৱস্থিত। বিচাৰপীঠ থকা ঘৰটো আগতে এটা ছাত্ৰাবাস আছিল। ১৯৭২ চনৰ ১ ডিচেম্বৰত এই বিচাৰপীঠখন সন্মানীয় ন্যায়াধীশ এম. চি. পাঠকে উদ্বোধন কৰে। নাগালেণ্ড ৰাজ্যৰ বাবে স্থায়ী বিচাৰক অৰূপ কুমাৰ গোস্বামী (১ এপ্ৰিল ২০১১- আজিলৈকে) মণিপুৰ ৰাজ্যৰ ইম্ফাল বিচাৰ পীঠ ১৯৭২ চনৰ ২১ জানুৱাৰীত মণিপুৰে পৃথক ৰাজ্যৰ মৰ্যাদা পোৱাৰ দিনাই গুৱাহাটী উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ ইম্ফাল বিচাৰপীঠ প্ৰতিষ্ঠা কৰা হয়। ১৯৯২ চনৰ ১৪ মাৰ্চত ভাৰতৰ মুখ্য ন্যায়াধীশ এম. এইছ. কানিয়াই ইম্ফালৰ স্থায়ী পীঠখনৰ উদ্বোধন কৰে। মণিপুৰ ৰাজ্যৰ বাবে স্থায়ী বিচাৰক মাইবাম বিনয়কুমাৰ সিং টি. নন্দনকুমাৰ সিং কেতুলহ'উ মেৰুন' ত্ৰিপুৰা ৰাজ্যৰ আগৰতলা বিচাৰ পীঠ পূৰ্বে ত্ৰিপুৰা এখন কেন্দ্ৰীয় শাসিত অঞ্চল আছিল আৰু ১৯৭২ চনৰ ২১ জানুৱাৰীত ইয়াক পূৰ্ণাঙ্গ ৰাজ্যৰ মৰ্যাদা দিয়া হয়। গুৱাহাটী উচ্চ ন্যায়ালয়ক ইয়াক ক্ষেত্ৰাধিকাৰ প্ৰদান কৰা হয় আৰু ত্ৰিপুৰাৰ ৰাজধানী আগৰতলাত ইয়াক বিচাৰপীঠ স্থাপন কৰা হয়। ১৯৯২ চনৰ ১৪ মে'ত ৰাষ্ট্ৰপতিৰ ঘোষণামৰ্মে তিনিজন স্থায়ী বিচাৰপতিক নিযুক্ত কৰা হয়। মেঘালয় ৰাজ্যৰ চিলং বিচাৰ পীঠ স্বাধীনতাৰ পিছত অসমৰ পূৰ্বৰ ৰাজধানী চিলঙত অসম উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ কাম-কাজ আৰম্ভ হয়। সন্মানীয় বিচাৰপতি ৰণাল্ড ফ্ৰাঞ্চিছ লজক বিচাৰপতি হিচাপে লৈ চিলঙৰ অসম বিধানসভা ভৱনৰ এটা অংশত ইয়াৰ কাম চলিছিল। পিছত মেঘালয় ৰাজ্য গঠন হওঁতে ইয়াক গুৱাহাটীলৈ স্থানান্তৰ কৰা হয়। ১৯৭৪ চনৰ ৪ চেপ্টেম্বৰত গুৱাহাটী উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ চিলং বিচাৰপীঠ স্থাপন কৰা হয়। ১৯৯৫ চনৰ ৪ ফেব্ৰুৱাৰীত সন্মানীয় বিচাৰপতি এ. এম. আহামাদীয়ে স্থায়ী বিচাৰপীঠ উদ্বোধন কৰে। মেঘালয় ৰাজ্যৰ বাবে স্থায়ী বিচাৰক লিয়াংথাং ৱাইফেই অৰুণাচল প্ৰদেশ ৰাজ্যৰ ইটানগৰ বিচাৰ পীঠ ২০০০ চনৰ ১২ আগষ্টত ভাৰতৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ সন্মানীয় মুখ্য ন্যায়াধীশ ড: এ. এছ. আনন্দে ইটানগৰৰ স্থায়ী বিচাৰপীঠ উদ্বোধন কৰে। এই বিচাৰপীঠ ইটানগৰৰ পৰা ১৩ কি:মি: দূৰত্বৰ নাহৰলগুনত অৱস্থিত। অৰুণাচল প্ৰদেশ ৰাজ্যৰ বাবে স্থায়ী বিচাৰক প্ৰণয় কুমাৰ মুছাহাৰী (০১/০৭/২০০৮- আজিলৈকে) মিজোৰাম ৰাজ্যৰ আইজল বিচাৰ পীঠ মিজোৰামৰ স্থায়ী বিচাৰপীঠখন ৰাজধানী আইজলত অৱস্থিত। ১৯৯০ চনৰ ৫ জুলাইত ভাৰতৰ মুখ্য ন্যায়াধীশ এছ. বি. মুখাৰ্জীয়ে ইয়াক উদ্বোধন কৰে। মিজোৰাম ৰাজ্যৰ বাবে স্থায়ী বিচাৰক উজ্জ্বল ভূঞা মুখ্য ন্যায়াধীশ আৰু বিচাৰকসকল মুখ্য ন্যায়াধীশ মদন ভীমৰাও ল'কুৰ অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ উচ্চ ন্যায়ালয়লৈ বদলি হৈ যোৱাৰ পিছত বৰ্তমান বিচাৰক এ. কে. গ'য়েলক কাৰ্যবাহী মুখ্য ন্যায়াধীশ হিচাপে নিযুক্ত কৰা হৈছে। বৰ্তমান উচ্চতম ন্যায়ালয়ত কৰ্মৰত গুৱাহাটী উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ বিচাৰক সন্মানীয় ন্যায়াধীশ এ. কে. পাটনায়ক সন্মানীয় ন্যায়াধীশ জস্তি চেলামেশ্বৰ অতিৰিক্ত তথ্য ভাৰতৰ উচ্চ ন্যায়ালয়সমূহ তথ্যসূত্ৰ বহিঃসংযোগ গুৱাহাটী ভাৰতৰ উচ্চ

26067

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%95%E0%A7%8B%E0%A6%95%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%9D%E0%A6%BE%E0%A7%B0%20%E0%A6%9C%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A6%BE

কোকৰাঝাৰ জিলা

কোকৰাঝাৰ জিলা ভাৰতৰ অংগৰাজ্য অসমৰ ৩৩খন জিলাৰ ভিতৰত এখন। ই উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ বাবে ই এক প্ৰৱেশদ্বাৰ স্বৰূপ। ২০০৩ চনত গঠিত বড়োলেণ্ড স্বায়ত্ত্বশাসিত পৰিষদৰ মূল কাৰ্য্যালয় কোকৰাঝাৰ জিলাতে অৱস্থিত। ভৌগোলিক বৰ্ণনা কোকৰাঝাৰ জিলা ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ উত্তৰ পাৰত অৱস্থিত এখন জিলা। কোকৰাঝাৰ জিলাৰ ভৌগোলিক অৱস্থান ৮৯ ডিগ্ৰী ৪৬ মিনিটৰ পৰা ৯০ ডিগ্ৰী ৩৮ মিনিট দ্ৰাঘিমাংশলৈ আৰু ২৬ ডিগ্ৰী ১৯ মিনিটৰ পৰা ২৬ ডিগ্ৰী ৫৪ মিনিট অক্ষাংশলৈ বিস্তৃত। কোকৰাঝাৰ জিলাৰ উত্তৰে ভূটান, পূবে বঙাইগাঁও জিলা, পশ্চিমে পশ্চিমবংগ ৰাজ্য, দক্ষিণে ধুবুৰী জিলা অৱস্থিত। কোকৰাঝাৰ জিলাৰ মাটিকালি ৩,১৬৯.২২ বৰ্গ কিলোমিটাৰ। কেইখনমান উল্লেখযোগ্য নৈ-উপনৈ হৈছে: মানাহ, গঙেয়া,আই, চম্পাৱতী, সৰলভঙা, সোণকোষ, গৌৰাং, হেল, লঙা ইত্যাদি। ইতিহাস কোকৰাঝাৰ পূৰ্বতে অবিভক্ত গোৱালপাৰা জিলাৰ এক অংশ আছিল। ১৯৫৬ চনলৈকে, এটা সৰু ৰেল ষ্টেচনৰ সৈতে ই এখন সৰু গাঁৱ আছিল। ১৯৫৭ চনত, সেই সময়ৰ অসমৰ মুখ্য মন্ত্ৰী বিমলা প্ৰসাদ চলিহাই ধুবুৰী মহকুমাৰ উত্তৰ ভাগৰ এক অংশ আৰু গোৱালপাৰা জিলাৰ কিছু অংশ লৈ এটা নতুন মহকুমাৰ সৃষ্টি কৰিছিল। এই নতুন মহকুমাটোক কোকৰাঝাৰ মহকুমা বোলা হৈছিল। গোৱালপাৰা জিলাখন এনেদৰে তিনিটাকৈ মহকুমাত ভাগ কৰা হৈছিল। বিজনী, ছিডলী, চিৰাং, ৰিপু আৰু গোমা অঞ্চলৰ সৈতে সেই সময়ৰ কোকৰাঝাৰ মহকুমাৰ মুঠ মাটিকালি আছিল ৪,০৬৫.৮৮ বৰ্গ কিলোমিটাৰ (১,৫৬৯.৯ বৰ্গ মাইল)। ১৯৮৩ চনৰ ১ জুলাইত, কোকৰাঝাৰ চহৰক জিলাখনৰ সদৰ কোকৰাঝাৰ মহকুমাটো কোকৰাঝাৰ জিলালৈ উন্নীত হয়। কোকৰাঝাৰ চহৰক জিলাখনৰ সদৰ বনোৱা হয়। নতুন জিলাখনত চাৰিটাকৈ আৰক্ষী চকী আছিল: বিজনী, ছিডলী, কোকৰাঝাৰ আৰু গোসাঁইগাঁও। জিলাখন পূবে মানাহ নদীৰপৰা পশ্চিমে সোণকোষলৈকে বিস্তৃত আছিল। অসমৰ ভৈয়াম জনজাতি সকলে স্বায়ত্ত্ব শাসিত দাবীৰ প্ৰভাৱ জিলাখনৰ বড়ো লোকসকলৰ মাজতো ইয়াৰ পৰে। প্ৰথমতে "ভৈয়াম জনজাতি পৰিষদ"ৰ নেতৃত্বত ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ উত্তৰপাৰে বসবাস কৰা ভৈয়াম জনজাতি সকলৰ কাৰণে সুকীয়াকৈ "উদয়াচল" ৰাজ্যৰ দাবী কৰিছিল। পাছত, সদৌ বড়ো ছাত্ৰ সন্থাৰ নেতৃত্বত এখন সুকীয়া "বড়োলেণ্ড"ৰ দাবীত আন্দোলন আৰম্ভ কৰিছিল। এই আন্দোলনে ১৯৮৫ চনৰ পৰা ১৯৯২ চনলৈ হিংসাত্মক ঘটনাৰ ৰূপ লোৱাত অসম চৰকাৰে সদৌ বড়ো ছাত্ৰ সন্থাৰ লগত হোৱা এক চুক্তি কৰিছিল। ইয়াৰ ফলতহে এই আন্দোলনৰ শাম কাটে। সৰ্বশেষত, ২০০৩ চনৰ ১০ ফেব্ৰুৱাৰী তাৰিখে বড়োলেণ্ড সন্ধিত অসম চৰকাৰে স্বাক্ষৰ কৰাত বড়োলেণ্ড স্বায়ত্ত্ব শাষিত পৰিষদ গঠন হৈছিল। প্ৰশাসনিক বিভাজন কোকৰাঝাৰ জিলাক তিনিটা মহকুমাত ভাগ কৰা হৈছে। সেই তিনিটা হল: কোকৰাঝাৰ, গোঁসাইগাঁও আৰু পৰ্বতঝোৰা। গঙেয়া নদীখনে ("টিপকাই" নামে পৰিচিত) জিলাখনৰ দক্ষিণ অংশত জিলাখনক দুটা ভাগত ভাগ কৰিছে। কোকৰাঝাৰ, গোঁসাইগাঁও আৰু পৰ্বতঝোৰা মহকুমাৰ সদৰ স্থান হ'ল ক্ৰমে: কোকৰাঝাৰ, গোঁসাইগাঁও আৰু কাজিগাঁও। জনগাঁথনি কোকৰাঝাৰ জিলাৰ সমতল আৰু ভূটানৰ পাৰ্বত্য অঞ্চলৰ লোকসকলৰ জীৱনৰ মাজত এক জটিল সম্পৰ্কই গঢ় লৈ উঠিছে। ইয়াত লোকসকলে বেপাৰ বাণিজ্য আৰু ভ্ৰমণৰ কাৰণে কোনো অসুবিধা অবিহনে আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সীমান্ত পাৰ হয়। ২০১১ চনৰ লোকপিয়ল অনুসৰি ওদালগুৰি জিলাৰ মুঠ জনসংখ্যা ৮,৮৬,৯৯৯ জন। ইয়াৰে ৪,৫২,৯৬৫ জন পুৰুষ আৰু ৪,৩৪,০৩৪ গৰাকী মহিলা। জিলাখনৰ জনবসতিৰ ঘনত্ব প্ৰতি বৰ্গ কিলোমিটাৰত ২৭৯.৯ জন। আৰু সাক্ষৰতাৰ হাৰ ৬৬.৬৩%। কোকৰাঝাৰ জিলাত বড়ো সম্প্ৰদায়ৰ লোক আছে যদিও কোচ-ৰাজবংশী, নাথযোগী, চাঁওতাল ঝাৰুৱা (দেশী মুছলমান), দেশী জনগোষ্ঠী, জলহা আৰ বঙ্গ মূলীয় ইছলাম ধৰ্মীয় লোকো আছে। যাতায়ত গুৱাহাটীৰ পৰা প্ৰায় ২১২ কিলোমিটাৰ দূৰত্বত কোকৰাঝাৰ জিলা অৱস্থিত। ইয়াৰপৰা জিলাখনলৈ যাবলৈ প্ৰায় তিনি ঘণ্টা সময় লাগে। গুৱাহাটী আন্তঃৰাজ্যিক বাছ আস্থানৰ পৰা জিলাখনলৈ দৈনিক বাছ চলাচল কৰে। বিমান বন্দৰ কোকৰাঝাৰ জিলাৰ পৰ্বতঝৰা মহকুমাৰ ৰূপচী এটা বিমান বন্দৰ পূৰ্বে বিমান বন্দৰটো ধুবুৰী জিলাৰ অন্তৰ্গত আছিল।]। ইয়াৰ পৰা বাছ আৰু টেক্সীৰ দ্বাৰা কোকৰাঝাৰলৈ যোৱাৰ সু-ব্যৱস্থা আছে। ৰেল ষ্টেচন কোকৰাঝাৰ ষ্টেচন হৈছে উত্তৰ-পূব সীমান্ত ৰেলৱেৰ প্ৰৱেশদ্বাৰ। গুৱাহাটী আৰু কোকৰাঝাৰৰ মাজত দৈনিক যাত্ৰীবাহী ৰেল চলাচল কৰে। ৰেলৰ দ্বাৰাও জিলাখনলৈ যোৱাৰ সু-ব্যৱস্থা আছে। অৰ্থনৈতিক ব্যৱস্থা জিলাখনৰ অৰ্থনৈতিক ব্যৱস্থা মূলতঃ কৃষিৰ ওপৰতে নিৰ্ভৰশীল। ইয়াৰ প্ৰায় ৮০% লোক কৃষিকৰ্মৰ লগত জড়িত হৈ আছে। জিলাখনৰ মুঠ মাটিকালিৰ প্ৰায় শতকৰা ২৫ ভাগেই হৈছে কৃষিভূমি। শিক্ষা উল্লেখযোগ্য শিক্ষানুষ্ঠান কেইখনমানৰ নাম হৈছে: বড়োলেণ্ড বিশ্ববিদ্যালয় বিনেশ্বৰ ব্ৰহ্ম অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয় কেন্দ্ৰীয় প্ৰযুক্তিবিদ্যা প্ৰতিষ্ঠান কোকৰাঝাৰ কোকৰাঝাৰ চৰকাৰী মহাবিদ্যালয় কমাৰ্চ কলেজ, কোকৰাঝাৰ বিজ্ঞান মহাবিদ্যালয়, কোকৰাঝাৰ আইন মহাবিদ্যালয় কোকৰাঝাৰ ছোৱালী মহাবিদ্যালয় বি.এড॰ কলেজ বুনিয়াদী প্ৰশিক্ষণ কেন্দ্ৰ সংগীত আৰু চাৰু-কাৰু কলা মহাবিদ্যালয় আই টি আই (ধাউলীগূৰী) তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ অসমৰ জিলা কোকৰাঝাৰ

97680

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%8F%E0%A6%B2%20%E0%A6%AD%E0%A6%BF%20%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%A6

এল ভি প্ৰসাদ

আক্কিনেনি লক্ষ্মী ৱৰা প্ৰসাদ ৰাও ১৭ জানুৱাৰী ১৯০৭ ২২ জুন ১৯৯৪) এজন ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক, প্ৰযোজক, অভিনেতা আৰু ব্যৱসায়ী। পেছাগতভাৱে তেওঁ এল ভি প্ৰসাদ নামেৰে পৰিচিত। তেওঁক ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰৰ এজন অন্যতম পথ প্ৰদৰ্শক বুলি গণ্য কৰা হয়। তেওঁ ১৯৮০ চনত তেওঁ তেলেগু চিনেমালৈ আগবঢ়োৱা অৱদানৰ বাবে ৰঘুপতি ভেংকাইয়া বঁটা আৰু ১৯৮২ চনত ভাৰতৰ চলচ্চিত্ৰৰ সৰ্বোচ্চ সন্মান দাদা চাহেব ফাল্কে বঁটা লাভ কৰে। ১৯৫৬ চনত তেওঁ প্ৰসাদ গ্ৰুপ প্ৰতিষ্ঠা কৰে, য'ত প্ৰসাদ আৰ্ট পিকচাৰ্ছ, প্ৰসাদ ষ্টুডিঅ', প্ৰসাদৰ আইমেক্স এল ভি প্ৰসাদ আই ইনষ্টিটিউট আদি অন্তৰ্ভুক্ত হৈ আছে। ১৯৮২–৮৩ কাৰ্যকালৰ বাবে তেওঁ দ্য চাউথ ইণ্ডিয়ান ফিল্ম চেম্বাৰ অৱ কমাৰ্চৰ সভাপতি হিচাপে নিৰ্বাচিত হয়। ভাৰত চৰকাৰে ২০০৬ চনত তেওঁৰ স্মৃতিত এট ডাকটিকট মুকলি কৰে। প্ৰসাদ আছিল ভাৰতীয় চলচ্চিত্ৰৰ তিনিটা ভিন্ন ভাষাৰ প্ৰথম টকী আলম আৰা (হিন্দী),ভক্ত প্ৰহ্লাদ (তেলেগু) আৰু কালিদাসত (তামিল আৰু তেলেগু দ্বিভাষিক) অভিনয় কৰাৰ অনন্য গৌৰৱৰ অধিকাৰী। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ১৯০৭ চনৰ ১৭ জানুৱাৰীত অন্ধ্ৰপ্ৰদেশৰ পশ্চিম গোদাবৰী জিলাৰ এলুৰু তালুকৰ দুৰ্গম গাঁও সোমাৱৰপ্পাডুত আক্কিনেনি শ্ৰীৰামলু আৰু অক্কিনেনি বাসৱম্মাৰ দ্বিতীয় পুত্ৰ আক্কিনেনি লক্ষ্মী ৱৰা প্ৰসাদ ৰাওৰ জন্ম হয়। পৰিয়ালটো কৃষিৰ সৈতে জড়িত আথিল আছিল। প্ৰসাদ যদিও এজন অতি বুদ্ধিমান শিশু আছিল, পঢ়া-শুনাৰ প্ৰতি কিন্তু আগ্ৰহী নাছিল। ১৯২৪ চনত ১৭ বছৰ বয়সত মোমায়েকৰ কন্যা সৌন্দৰ্য মনোহৰম্মাক বিয়া কৰায়। তেওঁলোকৰ এটি ছোৱালী সন্তান জন্ম হয়। প্ৰসাদৰ পিতৃ ঋণগ্ৰস্থ হৈ পৰিছিল, সেই সময়ত প্ৰসাদে চিনেমা কেৰিয়াৰৰ প্ৰতি মন দিছিল। কৰ্মজীৱন এল ভি প্ৰসাদে ভেনাছ ফিল্ম কোম্পানীত চাপ্ৰাছী হিচাপে কৰ্মজীৱনৰ আৰম্ভণি কৰিছিল। ইয়াৰ পিছত তেওঁ ইণ্ডিয়া পিকচাৰ্ছত চাপ্ৰাছী হিচাপে যোগদান কৰে, য’ত আখটাৰ নৱাজে তেওঁক নিৰ্বাক চলচ্চিত্ৰ ষ্টাৰ অৱ দ্য ইষ্ট ত এটা সৰু চৰিত্ৰত অভিনয়ৰ সুযোগ দিয়ে। ১৯৩১ চনত তেওঁ ভাৰতৰ প্ৰথম “টকী” আলম আৰাত অভিনয় কৰে। ইয়াৰ পিছত ইম্পেৰিয়েল ফিল্মছে নিৰ্মাণ কৰা কিছুমান ছবিত সৰু সৰু ভূমিকাত তেওঁ অভিনয় কৰি যায়। ইম্পেৰিয়েল ফিল্মছতে তেওঁ এইচ এম ৰেড্ডীক লগ পায়। ৰেড্ডীয়ে প্ৰসাদক প্ৰথম তামিল আৰু তেলেগু দ্বিভাষিক “টকি” কালিদাস ত আৰু প্ৰথম তেলেগু টকী ভক্ত প্ৰহ্লাদত অভিনয় কৰাৰ সুযোগ দিয়ে। প্ৰসাদে আকস্মিকভাৱে আলী শ্বাহৰ পৰিচালনাত নিৰ্মিত কামাৰ-অল–জামান ছবিখনত সহকাৰী পৰিচালকৰ দায়িত্ব লাভ কৰিছিল। এই সময়তে তেওঁ নিজৰ নামটো আক্কিনেনি লক্ষ্মী ৱৰা প্ৰসাদ ৰাওৰ পৰা এল ভি প্ৰসাদলৈ চুটি কৰি লয়; কিয়নো এজন কেৰাণীয়ে তেওঁৰ নামটো লিখিবলৈ যথেষ্ঠ দীঘল বুলি বিবেচনা কৰিছিল। তন্ত্ৰ সুব্ৰহ্মণ্যমে তেওঁক কষ্টজীৱী নামৰ ছবি এখনৰ প্ৰডাকচন ছুপাৰভাইজাৰ আৰু সহকাৰী পৰিচালক হিচাপে নিযুক্তি লাভ কৰি বোম্বেলৈ যাত্ৰা কৰে। তিনিটা ৰিলৰ শ্বুটিং কৰাৰ পিছত ছবিখন বন্ধ হৈ যায়। প্ৰসাদৰ এতিয়া উভতি যোৱাৰ কোনো পথ নাছিল। ভাগ্যে আন কেইখনমান ছবিত তেওঁ সহকাৰী পৰিচালকৰ দায়িত্ব পালে। এই সময়ছোৱাতে পৃথ্বীৰাজ কাপুৰৰ পৃথ্বী থিয়েটাৰত যোগদান কৰে আৰু তেওঁৰ ৰাজ কাপুৰক লগ পায়। ১৯৪৩ চনত তেওঁ তেলেগু ছবি গ্ৰুহ প্ৰবেশমৰ সহকাৰী পৰিচালকৰ দায়িত্ব পায়। বিশেষ পৰিস্থিতিৰ বাবে তেওঁ ছবিখন পৰিচালনা কৰিবলগীয়া হয় আৰু ছবিখনৰ মুখ্য চৰিত্ৰতো অভিনয় কৰে। ১৯৪৬ চনত মুক্তি পোৱা গ্ৰুহ প্ৰবেশম চল্লিশৰ দশকৰ অন্যতম সুন্দৰ ছবি আছিল আৰু সেই সময়ৰ ধ্ৰুপদী ছবি হিচাপে পৰিগণিত হৈছিল। ১৯৪৯ চনত প্ৰসাদে মান দেশম পৰিচালনা কৰে; য’ত পিছলৈ তেলেগু চিনেমাৰ কিংবদন্তি হোৱা এন টি ৰামা ৰাৱে এটা সৰু চৰিত্ৰতঅভিনয় কৰিছিল। ১৯৫০ চনত বিজয়া পিকচাৰ্ছে এল ভি প্ৰসাদক পৰিচালক হিচাপে প্ৰতিষ্ঠা কৰি তেওঁলোকৰ প্ৰথমখন ছবি শ্বাভুকাৰু মুক্তি দিয়ে। একে বছৰতে মুক্তি পোৱা সংসাৰম-এ তেলেগু চলচ্চিত্ৰ জগতৰ উল্লেখযোগ্য অভিনেতা হ’বলগীয়া দুজন ব্যক্তিক একত্ৰিত কৰিছিল এন টি ৰামা ৰাও আৰু আক্কিনেনি নাগেশ্বৰ ৰাও। এই ছবিখনে পিছৰ চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাতাসকলৰ বাবে এক আৰ্হি প্ৰদান কৰিছিল, আজিও ই চলচ্চিত্ৰ নিৰ্মাতাসকলৰ মাজত প্ৰাসংগিক আৰু জনপ্ৰিয় আৰ্হি আৰু বিষয়বস্তু। ইয়াৰ পিছত সফলতাই তেওঁক খেদি ফুৰিছিল। পঞ্চাশৰ দশকত তেওঁ কিছুমান স্মৰণীয় ছবি পৰিচালনা কৰিছিল যিবোৰ নাটকীয় গুণ আৰু সুক্ষ্ম হাস্যৰসৰ বাবে পৰিচিত। কিন্তু এল ভি প্ৰসাদৰ দৃষ্টি অধিক আগলৈ আছিল। ১৯৫৫ চনত তেওঁ লক্ষ্মী প্ৰডাকচনৰ বেনাৰত তেলেগু ভাষাৰ প্ৰথম প্ৰডাকচন ইলাভেলপু পৰিচালনা কৰিবলৈ ডি যোগানন্দক নিযুক্তি দিয়ে। পিছৰ বছৰতে ১৯৫৬ চনত তেওঁ প্ৰসাদ প্ৰডাকচন প্ৰতিষ্ঠা কৰে। তেওঁৰ দ্বিতীয় পুত্ৰ ৰমেশে বি.ই.এম.এছ ডিগ্ৰী লাভ কৰি আমেৰিকাৰ পৰা উভতি আহি ১৯৭৪ চনত চেন্নাইত প্ৰসাদ ফিল্ম লেব স্থাপন কৰে। প্ৰসাদ প্ৰডাকচনে মিলন, খিলোনা, শশুৰাল, এক দুজে কে লিয়েকে ধৰি বহু স্মৰণীয় বক্স অফিচ হিট ছবি নিৰ্মাণ কৰে হায়দৰাবাদৰ এল ভি প্ৰসাদ আই ইঞ্চটিটিউট স্থাপনত তেওঁ উদাৰভাবে অৱদান আগবঢ়াইছিল। তথ্যউৎস বাহ্যিক সংযোগ তেলুগু ব্যক্তি চলচ্চিত্ৰ প্ৰযোজক তেলুগু ভাষাৰ চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক হিন্দী চলচ্চিত্ৰৰ অভিনেতা দাদাচাহেব ফাল্কে বঁটা বিজয়ী ফিল্মফেয়াৰ বঁটা দক্ষিণ বিজয়ী ভাৰতীয় চিত্ৰগ্ৰহণকাৰী নিৰ্বাক চলচ্চিত্ৰৰ

65070

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AA%27%E0%A6%9C%E0%A6%BE%E0%A6%87%E0%A6%A1%E0%A6%A8

প'জাইডন

প'জাইডন হৈছে পৌৰাণিক গ্ৰীক কিংবদন্তিৰ বাৰজন অলিম্পিয়ান অৰ্থাৎ অলিম্পাচ পৰ্বত নিবাসী দেৱতাসকলৰ এজন। তেওঁ সমুদ্ৰ, ধুমুহা, ভূমিকম্প আৰু ঘোঁৰাৰ অধিপতি। প্ৰাক অলিম্পিয়ান যুগ অৰ্থাৎ গ্ৰীচৰ তাম্ৰ যুগত প'জাইডনক পাইল'ছ আৰু থেবিছ নামৰ ঠাইত এজন প্ৰধান দেৱতাৰূপে সন্মান আগবঢ়োৱা হৈছিল। তেওঁক ভূ-কম্পনকাৰী নামেৰেও জনা যায়। আৰ্কেডিয়াৰ আখ্যানসমূহত ডিমিটাৰ আৰু পাৰ্চিফোনিৰ সৈতে প'জাইডনৰ সম্পৰ্ক দেখুওৱা হৈছে। ইয়াত তেওঁক এটা ঘোঁৰা হিচাপে অৰ্চনা কৰা হৈছিল যদিও এই কথা প্ৰতীয়মান হয় যে তেওঁ প্ৰকৃততে এজন জলদেৱতাহে। তেওঁক ঘোঁৰাসমূহৰ জনক বা বশ কৰোঁতা হিচাপে সততে গণ্য কৰা হয়। ৰোমান দেৱতা নেপচুনক প'জাইডনৰ সমকক্ষ হিচাপে ধৰা হয়। প'জাইডন হৈছে সমুদ্ৰৰ বণিকসকলৰ ত্ৰাণকৰ্তা আৰু বিভিন্ন নগৰৰ ৰক্ষক। মহাকবি হোমাৰ আৰু হেচিঅ'ডৰ মতে পিতৃ ক্ৰ'নচৰ পৰাজয়ৰ পিছত সমগ্ৰ বিশ্বক তিনি ভাগত ভগোৱা হয় আৰু প'জাইড'নৰ দুই ভ্ৰাতৃ জ্যুচ আৰু হেডিচে যথাক্ৰমে আকাশ আৰু পাতাল লাভ কৰাৰ বিপৰীতে প'জাইডনে সমুদ্ৰৰ অধিকাৰ লাভ কৰে। হোমাৰৰ ইলিয়াদৰ মতে ট্ৰ'জানৰ যুদ্ধৰ সময়ত প'জাইডনে ট্ৰয়বাসীৰ বিপক্ষে গ্ৰীকসকলকে সমৰ্থন কৰিছিল। ওডিচীত গ্ৰীক বীৰ অ'ডিচাচে ট্ৰয় নগৰীৰ পৰা গৃহ চহৰ ইথাকালৈ সমুদ্ৰপথেৰে উলটি আহোঁতে প'জাইডনৰ পুত্ৰ চাইক্ল'পচ প'লিফেমাছৰ চকু ফুটাই দি প'জাইডনৰ ক্ৰোধক প্ৰৰোচিত কৰে। ইয়াৰ ফলত প'জাইডনে শাস্তিস্বৰূপে অ'ডিচাচৰ জাহাজ ধুমুহাৰ জৰিয়তে সমুদ্ৰৰ মাজত পথভ্ৰষ্ট কৰে আৰু উলটনি যাত্ৰাত ১০ বছৰ পলম কৰোৱায়। প্লেটোৰ টাইমিয়াচ আৰু ক্ৰিটিয়াচত আটলাণ্টিচ দ্বীপ প'জাইডনৰ স্থান। প'জাইডনৰ সৈতে এক প্ৰতিযোগিতাৰ ফলশ্ৰুতিত এথেনা এথেন্স নগৰৰ ৰক্ষক দেৱীৰূপত অধিষ্ঠিত হয় আৰু প'জাইডন ৰজা ইৰেকথিয়াচৰ ৰূপত এক্ৰ'প'লিচত নিবাস কৰিবলগাত পৰে। এথেন্সৰ লোকে তেওঁক নিৰ্বাচিত নকৰাৰ শাস্তি দিবলৈ প'জাইডনে এক প্ৰলয়ংকৰী বানৰ উন্মেষ ঘটায়। প্ৰাৰম্ভিক কাল এই কথা প্ৰতীয়মান হয় যে তাম্ৰ যুগতেই গ্ৰীচলৈ অহা প্ৰথম গ্ৰীকভাষী লোকসকলৰ সৈতে এক আৰ্কেডিয়ান কিংবদন্তি জড়িত হৈ আছে য'ত অশ্বৰূপী প'জাইডন আৰু ডিমিটাৰৰ মাজত মিলন হৈছে। তেওঁলোকৰ সৈতে থলুৱা লোকসকলৰ ধৰ্মীয় বিশ্বাসৰ সংমিশ্ৰণ ঘটিছিল। সম্ভৱতঃ গ্ৰীকসকলে জ্যুচ, ইঅ'চ আৰু ডায়'চকুৰৈৰ বাদে নিজৰ সৈতে সেই স্থানলৈ আন দেৱতাসমূহৰ আমদানি কৰা নাছিল। অশ্ব বা ঘোঁৰা জল উপাদান আৰু পাতালপুৰীৰ সৈতে জড়িত। জন্তুৰূপী (অশ্ব) প'জাইডন পাতালপুৰীৰ নদীৰ আত্মাস্বৰূপ যাৰ উপস্থিতি সাধাৰণতে গ্ৰীচৰ পৰিৱৰ্তে উত্তৰ-ইউৰোপীয় লোককথাসমূহতহে পোৱা যায়। প'জাইডন প্ৰকৃতি দেৱীৰ পুৰুষ সংগী। মিন'ৱান কিংবদন্তি অনুসৰি টাইটান সূৰ্যদেৱতা হেলিঅ'চৰ দুহিতা পেছিফিয়ে শুকুলা ষাড়ৰূপী প'জাইডনৰ সৈতে কৰা সংগমৰ ফলত মিন'টৰ নামৰ এক বৰ্ণসংকৰ জীৱৰ জন্ম হয়। প'জাইডনৰ সৈতে সাগৰৰ যে সম্পৰ্ক আছে এই বিষয়ে সমুদ্ৰৰদ্বাৰা বহুলভাৱে প্ৰভাৱিত মিচেনিয়ান সংস্কৃতিত যথোপযুক্ত প্ৰমাণ পোৱা হোৱা নাই। হেলেন গোষ্ঠীৰদ্বাৰা অশ্বৰূপী প'জাইডনৰ আৰাধনা ১৬০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্বত এনাটলিয়াৰপৰা গ্ৰীচলৈ ঘোঁৰা আৰু ৰথৰ আগমণ বুলি কিছুসংখ্যক পণ্ডিতে মত পোষণ কৰে। আখ্যানসমূহ জন্ম প'জাইডন আছিল টাইটান ক্ৰ'নচ আৰু ৰিয়াৰ দ্বিতীয় পুত্ৰ। প্ৰায়বোৰ ৰচনাতে জন্মৰ পিছতেই পিতৃ ক্ৰ'নচে তেওঁক উদৰস্থ কৰে আৰু পৰৱৰ্তী সময়ত জ্যুচে বাকী সহোদৰৰ সৈতে তেওঁক উদ্ধাৰ কৰে। অৱশ্যে, কোনো কোনো সূত্ৰৰ মতে জ্যুচৰ লগতে প'জাইডনকো আন ভাতৃ-ভগ্নীসকলৰ দৰে ক্ৰ'নচে উদৰস্থ কৰিব পৰা নাছিল। মাতৃ ৰিয়াই জন্মৰ পিছতেই তেওঁক এপাল ভেড়াৰ মাজত লুকুৱাই ৰাখে আৰু এটা ঘোঁৰা পোৱালি জন্ম দিয়া বুলি ক্ৰ'নচক ভক্ষণ কৰিবলৈ দিয়ে। এথেন্সৰ প্ৰতিষ্ঠা প'জাইডন আৰু এথেনাৰ মাজত হোৱা এক প্ৰতিযোগিতাৰ পিছত এথেনা এথেন্স চহৰৰ অধিষ্ঠাত্ৰী দেৱীৰূপে পৰিগণিত হয়। আনহাতে প'জাইডন ৰজা ইৰেকথিয়াচৰ ৰূপত এক্ৰ'প'লিচত নিবাস কৰিবলগাত পৰে। এথেনিয়ান কেলেণ্ডাৰৰ বৰ্ষসমাপ্তিৰ অনুষ্ঠান, অৰ্থাৎ স্কাইৰাত, এথেনা আৰু প'জাইডনৰ পূজাৰীসকলে ইলুচিছ চহৰত পূজাৰ আয়োজন কৰে। দুয়ো এথেনিয়ানসকলক একোটাকৈ উপহাৰ দিবলৈ একমত হয় আৰু এই সিদ্ধান্ত লোৱা হয় যে এথেনিয়ানসকলে দুয়োটা উপহাৰৰ মাজত কোনটোক প্ৰাধান্য দিব সেয়া বাছি ল'ব। প'জাইডনে মাটিত ত্ৰিশূলেৰে আঘাত কৰি এটি লুণীয়া পানীৰ তিৰ জন্ম দিয়ে যি বিশেষ কোনো কামত নাহে। আনহাতে এথেনাই এথেন্সবাসীসকলক জলফাইৰ গছ উপহাৰ দিয়ে। এথেনিয়ানসকল বা তেওঁলোকৰ ৰজা চিক্ৰ'পচে কাঠ, জলফাইৰ তেল (অলিভ অইল) আৰু খাদ্যবস্তু আহৰণ কৰিব পৰাৰ বাবে জলফাইৰ গছ গ্ৰহণ কৰে আৰু এথেনাক তেওঁলোকৰ অধিষ্ঠাত্ৰীৰ আসন দিয়ে। এই পৰাজয়ৰ পিছত ক্ৰোধান্বিত হৈ প'জাইডনে এথেন্সবাসীক শাস্তি দিবলৈ এক প্ৰলয়ংকৰ বানৰ উন্মেষ ঘটায়। প'জাইডনে ত্ৰিশূলেৰে সৃষ্টি কৰা লুণীয়া পানীৰ তিটো ইৰেকথিয়াম অৰ্থাৎ এথেনা আৰু প'জাইডনৰ যুটীয়া মন্দিৰৰ উত্তৰ ভাগটোৱে আৱৰি আছিল। ধৰ্মীয় বিশ্বাসত প'জাইডনক ৰজা ইৰেকথিয়াচৰ সৈতে যুক্ত কৰা হয়। কিছুসংখ্যক পণ্ডিতৰ মতে এই কিংবদন্তিটো পৰাজয়ৰ ফলত উদ্ভৱ হোৱা প'জাইডনৰ ধংসাত্মক প্ৰতিক্ৰিয়ালৈ ৰূপান্তৰিত হৈছে য'ত প'জাইডনে তেওঁৰ পুত্ৰ ইউপ'লমাচক এথেন্সৰ বিৰুদ্ধে প্ৰৰোচিত কৰি ইৰেকথাচক হত্যা কৰিছে। সংগী আৰু সন্তান প'জাইডনৰ পুৰুষ আৰু নাৰী উভয় লিংগৰে বহুসংখ্যক প্ৰেমাস্পদ আছিল বুলি কোৱা হয়। তেওঁৰ সংগী পৌৰাণিক সমুদ্ৰদেৱী এম্ফিট্ৰাইট আছিল এগৰাকী বনদেৱী বা নিম্ফ অৰু তেওঁলোকৰ সন্তান ট্ৰাইটন হৈছে এজন ৱৰ। বীৰ থেচিয়াচ আছিল প'জাইডনৰ অন্যতম সন্তান। কিংবদন্তি অনুসৰি টাইৰ' নামৰ এগৰাকী মানৱী এনিপিয়াচ নামৰ এজন নদীৰ দেৱতাৰ প্ৰেমাসক্ত আছিল। এনিপিয়াচে তেওঁক প্ৰত্যাখ্যান কৰিছিল যদিও এদিন প'জাইডন কামাসক্ত হৈ এনিপিয়াচৰ ছদ্মৱেশত টাইৰ'ৰ সৈতে সংগমত লিপ্ত হয়। ইয়াৰ ফলশ্ৰুতিত পেলিয়াচ আৰু নেলেচাছ নামৰ দুগৰাকী যমজ বীৰৰ জন্ম হয়। ইলিউচিছৰ ৰজা তথা নিজ পুত্ৰ চাৰ্ছিয়নৰ দুহিতা এল'পিৰ সৈতে থকা সম্পৰ্কৰ ফলত বীৰ হিপ'থোনৰ জন্ম হয়। চাৰ্ছিয়নে এল'পিক জীৱন্তে কৱৰস্থ কৰে যদিও প'জাইডনে তেওঁক এক তিলৈ ৰূপান্তৰিত কৰে। ৰাণী এনিম'নক এক ছেটায়াৰৰ (একপ্ৰকাৰৰ বনদেৱতা) হাতৰপৰা উদ্ধাৰ কৰাৰ পিছত তেওঁৰ গৰ্ভত ন'প্লিয়াচ নামেৰে প'জাইডনৰ এক পুত্ৰৰ জন্ম হয়। এক নিৰ্জন দ্বীপত বাস কৰা ক্লেইট' নামৰ এক মানৱীৰ প্ৰেমত পৰি প'জাইডনে তেওঁৰ বাবে দ্বীপৰ মাজত প্ৰাকৃতিক শোভাৰে পৰিৱেষ্টিত এক মনোৰম নিবাস সাজি দিয়ে। তেওঁৰ ফালৰপৰা প'জাইডনৰ চহাল যমজ পুত্ৰৰ জন্ম হয়। ইয়াৰে জ্যেষ্ঠ পুত্ৰ এটলাচ আছিল আটলাণ্টিছৰ প্ৰথমগৰাকী শাসক। প'জাইডনৰ আটাইবোৰ সন্তান মানৱ নাছিল। এবাৰ তেওঁ দেৱী ডিমিটাৰৰ পিছ লওঁতে ডিমিটাৰে এজনী ঘোঁৰীৰ ৰূপ লৈ এজাক ঘোঁৰাৰ মাজত লুকায়। কিন্তু প'জাইডনেও এক ঘোঁৰাৰ ৰূপ লৈ ডিমিটাৰক বলপূৰ্বক ৰমণ কৰে। ইয়াৰ ফলত মানুহৰ দৰে কথা ক'ব পৰা অৰ্ধ-অশ্ব ৰূপৰ এৰিয়নৰ জন্ম হয়। প'জাইডনে এথেনাৰ মন্দিৰৰ মজিয়াত মেডুচাকো বলাৎকাৰ কৰিছিল। ইয়াৰ পিছত এথেনাই মেডুচাক এক কুৎসিৎ গ'ৰ্গনলৈ ৰূপান্তৰ কৰে আৰু বীৰ পাৰ্চিয়াচে মেডুচাক শিৰচ্ছেদ কৰাৰ পিছত তাৰপৰা ক্ৰিচেঅ'ৰ আৰু পেগাচাচৰ উৎপত্তি হয়। তেওঁৰ অন্যান্য সন্তানৰ ভিতৰত প'লিফেমাচ হৈছে এক চাইক্ল'পছ (এচকুৱা দানৱ) আৰু এলেবিয়'ন, বাৰ্জিয়'ন আৰু অ'ট'ছ আৰু এফিল্টে নামৰ দুটা দানৱ। প'জাইডনৰ পুৰুষ সংগী বা প্ৰেমাস্পদসকল হৈছে নেৰাইটছ,পেল'পচ আৰু পেট্ৰ'ক্লাচ। তথ্য সংগ্ৰহ গ্ৰীক দেৱতা কাল্পনিক চৰিত্ৰ গ্ৰীক

99454

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%B6%E0%A7%8D%E0%A6%AC%20%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%9F%E0%A7%8D%E0%A7%B0%27%E0%A6%95%20%E0%A6%A6%E0%A6%BF%E0%A7%B1%E0%A6%B8

বিশ্ব ষ্ট্ৰ'ক দিৱস

বিশ্ব ষ্ট্ৰ'ক দিৱস প্ৰতি বছৰৰ অক্টোবৰ মাহৰ ২৯ তাৰিখে উদযাপন কৰা হয়। ইয়াৰ লক্ষ্যসমূহ হ'ল ষ্ট্ৰ'কৰ গুৰুতৰ প্ৰকৃতি আৰু উচ্চ হাৰৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰা, অৱস্থাটোৰ প্ৰতিৰোধ আৰু চিকিৎসাৰ বিষয়ে সজাগতা বৃদ্ধি কৰা, আৰু জীৱিতসকলৰ বাবে উন্নত যত্ন আৰু সমৰ্থন নিশ্চিত কৰা। এই দিনটোত বিশ্বৰ বিভিন্ন সংস্থাসমূহে শিক্ষা, পৰীক্ষা, আৰু বিশ্বজুৰি ষ্ট্ৰ'কৰ ক্ষতিকাৰক প্ৰভাৱ উন্নত কৰাৰ পদক্ষেপৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰি অনুষ্ঠানসমূহৰ সুবিধা প্ৰদান কৰিছে। ২০০৬ চনত বিশ্ব ষ্ট্ৰ'ক সংস্থাই (ডব্লিউ এছ অ’) আৰম্ভ কৰা এই বাৰ্ষিক অনুষ্ঠানটো ২০১০ চনত ষ্ট্ৰ'কক জনস্বাস্থ্যৰ জৰুৰীকালীন অৱস্থা হিচাপে ঘোষণা কৰে। ডব্লিউ এছ অ’ৰ এতিয়া এটা চলি থকা অভিযান আছে যিয়ে বিশ্ব ষ্ট্ৰ'ক দিৱসত হোৱা অগ্ৰগতিসমূহক সমৰ্থন আৰু অগ্ৰগতি অব্যাহত ৰাখিবলৈ পোষকতা, নীতি, আৰু প্ৰসাৰণৰ বাবে বছৰজুৰি আন্তঃপৃষ্ঠ হিচাপে কাম কৰে। বিশ্ব ষ্ট্ৰ’ক অভিযানৰ সদিচ্ছাৰ এম্বেছাদৰ হিচাপে আছে ভাৰতীয় ক্ৰিকেটাৰ সুনীল গাভাস্কাৰ, প্ৰাক্তন মিছ ইজিপ্ত ডালিয়া এল বেহেৰী আৰু চাইকেল আৰোহী আলবাৰ্টো কণ্টাডৰ। ইতিহাস বিশ্বৰ ব্যক্তি আৰু সম্প্ৰদায়ৰ ওপৰত ষ্ট্ৰ'কৰ প্ৰভাৱৰ ওপৰত আলোকপাত কৰিবলৈ বিশ্ব ষ্ট্ৰ'ক সংস্থাই (ডব্লিউ এছ অ’) ২০০৬ চনত পোনপ্ৰথমবাৰৰ বাবে বিশ্ব ষ্ট্ৰ'ক দিৱস উদযাপন কৰিছিল। ২০০৬ চনৰ ২৯ অক্টোবৰত অনুষ্ঠিত হোৱা এই উদ্বোধনী অনুষ্ঠানটো তেতিয়াৰ পৰাই প্ৰতি বছৰে উদযাপন কৰা হয়। বিভিন্ন সংস্থা আৰু স্বাস্থ্যসেৱা কৰ্মীসকলৰ সৈতে ডব্লিউ এছ অ’ই ষ্ট্ৰ'ক প্ৰতিৰোধ আৰু চিকিৎসাৰ বিষয়ে সজাগতা আৰু শিক্ষাৰ সক্ৰিয়তা বৃদ্ধি কৰি আহিছে। গুৰুত্ব ষ্ট্ৰ'ক হৈছে বিশ্বব্যাপী স্বাস্থ্যজনিত এক উল্লেখযোগ্য চিন্তা, কিয়নো ই মৃত্যু আৰু অক্ষমতাৰ অন্যতম প্ৰধান কাৰণ। ই সকলো বয়সৰ লোকক প্ৰভাৱিত কৰিব পাৰে, আৰু ইয়াৰ প্ৰভাৱ জীৱিতসকল আৰু তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ ওপৰত গভীৰ হ’ব পাৰে। বিশ্ব ষ্ট্ৰ'ক দিৱসে তলত উল্লেখ কৰা দিশসমূহৰ সমাধানৰ বাবে এক গুৰুত্বপূৰ্ণ মঞ্চ হিচাপে কাম কৰে: ষ্ট্ৰ'ক প্ৰতিৰোধ ষ্ট্ৰ'ক প্ৰতিৰোধ কৰাটো বিশ্ব ষ্ট্ৰ'ক দিৱসৰ মূল কেন্দ্ৰবিন্দু। জীৱনশৈলীৰ কাৰক যেনে স্বাস্থ্যসন্মত খাদ্য বজাই ৰখা, নিয়মীয়া শাৰীৰিক কাৰ্য্যকলাপত লিপ্ত হোৱা, ধূমপান আৰু অত্যধিক মদ্যপান পৰিহাৰ কৰা আদিয়ে ষ্ট্ৰ'কৰ সম্ভাৱনা হ্ৰাস কৰাত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে। সজাগতা অভিযানে উচ্চ ৰক্তচাপ আৰু ডায়েবেটিছৰ দৰে অৱস্থা পৰিচালনা কৰাৰ গুৰুত্বৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰে, যিবোৰ সাধাৰণ বিপদজনক কাৰক। ষ্ট্ৰ'কৰ লক্ষণসমূহ চিনাক্তকৰণ ষ্ট্ৰ'কৰ লক্ষণসমূহ চিনাক্ত কৰাৰ বিষয়ে জনসাধাৰণ আৰু স্বাস্থ্যসেৱা কৰ্মীসকলক জ্ঞান দিয়াটো এই দিৱসৰ আন এক অপৰিহাৰ্য দিশ। ব্যক্তি এজনক ষ্ট্ৰ'কৰ লক্ষণ চিনাক্ত কৰাত আৰু তৎকালীন ব্যৱস্থা লোৱাত সহায় কৰিবলৈ "এফ.এ.এছ.টি." (মুখখন এফালে বেঁকা হৈ যোৱা, বাহু দুৰ্বল হোৱা, কথা কোৱাৰ অসুবিধা, জৰুৰীকালীন সেৱালৈ ফোন কৰাৰ সময়)ৰ সংক্ষিপ্ত ৰূপটো ব্যাপকভাৱে প্ৰচাৰ কৰা হয়। আগতীয়া চিকিৎসা বিশ্ব ষ্ট্ৰ'ক দিৱসে ষ্ট্ৰোকৰ লক্ষণ দেখা দিয়াৰ লগে লগে চিকিৎসকৰ কাষ চাপিব পৰাৰ তাৎপৰ্যৰ ওপৰত আলোকপাত কৰে। দ্ৰুত চিকিৎসা, প্ৰায়ে ক্লট দ্ৰৱীভূত কৰা ঔষধ বা হস্তক্ষেপমূলক পদ্ধতিৰ সৈতে জড়িত, ই আৰোগ্যৰ সম্ভাৱনা বহু পৰিমাণে উন্নত কৰিব পাৰে আৰু অক্ষমতাৰ সম্ভাৱনা হ্ৰাস কৰিব পাৰে। উদযাপন আৰু কাৰ্য্যকলাপ বিশ্বজুৰি বিভিন্ন কাৰ্যসূচী আৰু অনুষ্ঠানেৰে বিশ্ব ষ্ট্ৰোক দিৱস উদযাপন কৰা হয়। চিকিৎসালয়, ক্লিনিক, আৰু স্বাস্থ্যসেৱা সংস্থাসমূহে সজাগতা কাৰ্যসূচী, বিনামূলীয়া স্বাস্থ্য পৰীক্ষা, আৰু শৈক্ষিক আলোচনা চক্ৰৰ আয়োজন কৰে। ষ্ট্ৰ'ক গৱেষণা আৰু প্ৰতিৰোধৰ পদক্ষেপসমূহক সমৰ্থন কৰিবলৈ সম্প্ৰদায়ৰ অনুষ্ঠান, ৱাকথন, আৰু ধন সংগ্ৰহ অভিযানসমূহো সাধাৰণ। জড়িত হওক ব্যক্তি আৰু সংস্থাসমূহে ছ’চিয়েল মিডিয়াৰ জৰিয়তে সজাগতা বিয়পাই, স্থানীয় অনুষ্ঠানৰ আয়োজন কৰি, আৰু শৈক্ষিক সম্পদসমূহ ভাগ-বতৰা কৰি বিশ্ব ষ্ট্ৰ’ক দিৱসত অংশগ্ৰহণ কৰিব পাৰে। বিশ্বব্যাপী এই প্ৰচেষ্টাত যোগদান কৰি সকলোৱে ষ্ট্ৰ'কৰ প্ৰাদুৰ্ভাৱ হ্ৰাস কৰাত আৰু ষ্ট্ৰ'কৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা লোকৰ জীৱনৰ মান উন্নত কৰাত অৰিহণা যোগাব পাৰে। লগতে চাওঁক ষ্ট্ৰ'ক বিশ্ব ষ্ট্ৰ'ক সংস্থা তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ স্বাস্থ্য

4486

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AD%E0%A6%BF%E0%A6%A8%E0%A6%9A%E0%A7%87%E0%A6%A3%E0%A7%8D%E0%A6%9F%20%E0%A6%AD%E0%A7%87%E0%A6%A8%20%E0%A6%97%E0%A6%98

ভিনচেণ্ট ভেন গঘ

ভিনচেণ্ট ৱীলেম ভেন গঘ (৩০ মাৰ্চ, ১৮৫৩ ২৯ জুলাই, ১৮৯০) আছিল হলেণ্ডৰ প'ষ্ট-ইম্প্ৰেচনিষ্ট চিত্ৰকাৰ। বিংশ শতাব্দীত ৰঙৰ বিচিত্ৰতা আৰু আৱেগপ্ৰৱণতাৰে ভৰা তেওঁৰ সৃষ্টিয়ে দূৰ-দূৰণিলৈকে প্ৰভাৱ পেলাইছিল। উদ্বিগ্নতা আৰু সঘনাই উক দিয়া মানসিক ৰোগত তেওঁ ভুগিছিল আৰু মাত্ৰ ৩৭ বছৰ বয়সত বিশেষ খ্যাতি পোৱাৰ আগেয়েই আত্মঘাতী বন্দুকৰ গুলিত তেওঁৰ দেহাৱসান ঘটে। কলাৰ প্ৰতি ভেন গঘৰ বহু কম বয়সৰ পৰাই ৰাপ আছিল। শৈশৱৰ পৰাই তেওঁ ছবি আকিছিল আৰু চিত্ৰকলাৰ চৰ্চা সচৰাচৰ কৰি গৈছিল। শেষত তেওঁ চিত্ৰকাৰ হোৱাৰ সিদ্ধান্ত লয়। কিন্তু বিশ বছৰ বয়সলৈকে তেওঁ মানবিশিষ্ট চিত্ৰ অঁকা নাছিল। জীৱনৰ শেষ দুটি বছৰতহে তেওঁ নিজৰ বহুখনি প্ৰসিদ্ধ ছবিক সম্পূৰ্ণ কৰি তোলে। মাত্ৰ এটা দশকতকৈ অলপ বেছি সময়ৰ ভিতৰত ভেন গঘে ২০০০তকৈও অধিক শিল্পকৃতি ৰচনা কৰিছিল, যাৰ ভিতৰত আছিল ৯০০খন আলেখ্য আৰু ১,১০০খন চিত্ৰ আৰু নক্সা। তেওঁৰ সৃষ্টিৰ ভিতৰত বহুকেইখন আত্ম-প্ৰতিকৃতি, প্ৰাকৃতিক দৃশ্যৰ চিত্ৰ, আলেখ্য আৰু হ্বিটফিল্ড ৱিড ক্ৰ'ৱছ, ছানফ্লাৱাৰ্ছ ইত্যাদি উল্লেখযোগ্য। ভেন গঘে ডেকাকালৰ আৰম্ভণিতে শিল্প-বাণিজ্যৰ সৈতে জড়িত এটা প্ৰতিষ্ঠানত কাম কৰিছিল আৰু কৰ্মসংক্ৰান্তত হেগ, লণ্ডন আৰু পেৰিছ আদি ভ্ৰমণ কৰি তেওঁ কিছুদিন ইংলেণ্ডত শিক্ষকতা কৰে। কিন্তু তেওঁৰ মনোবাঞ্ছা আছিল ধৰ্ম্ম-প্ৰচাৰক হোৱাৰ। সেইবাবে ১৮৭৯ চনৰ পৰা বেলজিয়ামৰ এটা খনিৰ এলেকাত পাদুৰী হিচাবে কাম কৰে আৰু থলুৱা বাসিন্দাসকলৰ ছবি আঁকিবলৈ আৰম্ভ কৰে। ১৮৮৫ চনত ভেন গঘে তেওঁৰ জীৱনৰ প্ৰথমখন উল্লেখযোগ্য চিত্ৰ, "দা পটেট' ইটাৰ্ছ" অংকন কৰে। এই সময়ত তেওঁৰ ছবিত বিশেষকৈ অনুজ্জ্বল মাটিয়া ৰঙৰ প্ৰাধান্য আছিল আৰু অনাগত দিনৰ ছবিবোৰত ব্যৱহাৰ কৰা উজ্জ্বল ৰঙৰ চিন এই সময়ৰ ছবিসমূহত নাছিল। ১৮৮৬ চনৰ মাৰ্চ মাহত তেওঁ পেৰিছলৈ যায়, আৰু ফ্ৰেঞ্চ ইম্প্ৰেচনিষ্ট সকলক লগ পায়। পিছত তেওঁ দক্ষিণ ফ্ৰান্সলৈ যায় আৰু সেই এলেকাৰ ৰ'দৰ উজ্জ্বল ৰশ্মিয়ে তেওঁক বাৰুকৈয়ে প্ৰভাৱিত কৰে। তেওঁৰ সৃষ্টিয়ে এই সময়তে উজ্জ্বল ৰূপ লয় আৰু তেওঁ এক অনন্য তথা বিশিষ্ট শৈলী বিকশিত কৰে। ১৮৮৮ চনৰ আৰ্লেছত থকা সময়ত এই শৈলীয়ে পূৰ্ণাংগ ৰূপ পায়। ভেন গঘৰ মানসিক ৰোগে তেওঁৰ চিত্ৰকলাত কিমান প্ৰভাৱ পেলাইছিল সেইটো আজিও চৰ্চাৰ বিষয়। তেওঁৰ স্বাস্থ্যৰ বিষয়ে বহু চাঞ্চল্যৰ সৃষ্টি কৰাৰ প্ৰৱণতা সত্ত্বেও আধুনিক সমালোচকসকলে এনে এজন চিত্ৰকৰৰ প্ৰতিচ্ছবি দেখা পায় যিজনে সঘনাই উক দিয়া অসুস্থতাৰ কাৰণে নিজ কাৰ্য্যৰ অকৰ্মন্যতা আৰু অস্পষ্টতাত গভীৰভাবে নিৰাশ হৈছিল। কলা সমালোচক ৰবাৰ্ট হিউজেজৰ মতে ভেন গঘৰ শেষ জীৱনৰ শিল্পকৃতিসমূহে সম্পূৰ্ণ ৰূপে নিয়ন্ত্ৰণত থকা আৰু "স্পষ্টতা আৰু উদাৰচিত্ততাৰ সন্ধান কৰা" এজন পৰিপক্ব চিত্ৰকাৰৰ পৰিচয় দিয়ে। চিঠিসমূহ ভেন গঘৰ চিত্ৰকৰ ৰূপে পৰিচয় পোৱাৰ বিশদ অন্যতম সূত্ৰ তেওঁ আৰু তেওঁৰ কনিষ্ঠ ভাতৃৰ, থীয়'ৰ মাজত আদান-প্ৰদান হোৱা চিঠিৰ সংগ্ৰহ। এই চিঠি সমূহৰ আধাৰতে চিত্ৰকৰজনৰ চিন্তন আৰু বিশ্বাসৰ বিষয়ে ধাৰণা হয়। থীয়'ই ককায়েকক আৰ্থিক আৰু মানসিকভাৱে সমৰ্থন আগবঢ়াইছিল। তেওঁলোকৰ আজীৱন বন্ধুত্ব, আৰু ভেন গঘৰ চিত্ৰকলা সম্পৰ্কীয় বেছিভাগ চিন্তাধাৰা আৰু তত্ত্বৰ তথ্য পোৱা যায় তেওঁলোক দুয়োৰে মাজত আদান প্ৰদান হোৱা শতাধিক চিঠিৰ পৰা: ৬০০ ৰো অধিক ভিনছেণ্টে থীয়'ক লেখা, আৰু ৪০খন চিঠি থীয়'ই ভিনছেণ্টক লেখা। যদিও বেছিভাগ চিঠিত তাৰিখ নাই, শিল্প-বুৰঞ্জীবিদ সকলে চিঠি সমূহ কালানুক্ৰমিক ভাবে থৈছে। অসুবিধা হয় মূলতঃ আৰ্লেছৰ পৰা লেখা চিঠিবোৰৰ তাৰিখ নিৰ্ণয় কৰা, যদিও এইটো জনাজাত যে সেই মুহূৰ্ত্তত ভেন গঘে ডাট্চ, ফ্ৰেন্স আৰু ইংৰাজী ভাষাত প্ৰায় ২০০খন চিঠি তেওঁৰ বন্ধুবৰ্গক লেখিছিল। ভিনছেণ্ট পেৰিছত থকা সময় বুৰঞ্জীবিদসকলৰ বাবে বিশ্লেষণ কৰাতো অসুবিধাজনক কাৰণ দুয়োভাই ককাই একেলগে আছিল আৰু সেয়ে চিঠি বিনিময় কৰা নাছিল। থীয়'ৰ সৈতে চিঠিৰ বিনিময়ৰ উপৰিও বৰ্ত্তি থকা অন্য নথি-পত্ৰৰ মাজত আছে ভান ৰাপ্পাৰ্ড, এমিলি বাৰ্ণাৰ্দ, ভেন গঘৰ ভগ্নি ৱীল আৰু তেওঁৰ বান্ধবী লাইন ক্ৰুৱেচ্ছলৈ লেখা চিঠি। চিঠিসমূহ সৰ্বপ্ৰথমে বাৰ্তিক কৰে থীয়'ৰ বিধবা পত্নী জোহান্না ভেন গঘ-বঙ্গাৰে, আৰু তেওঁ কয় যে চিঠিবোৰ অলপ 'আশঙ্কা' ৰে তেওঁ প্ৰকাশ কৰিছিল, কাৰণ তেওঁ বিচৰা নাছিল যে চিত্ৰকৰজনৰ নাটকীয় জীৱনে তেওঁৰ সৃষ্টিক ম্লান কৰক। ভেন গঘে নিজেও আন আন শিল্পীৰ জীৱনী পঢ়িছিল আৰু আশা কৰিছিল যে তেওঁলোকৰ জীৱন আৰু কলাৰ মাজত সাদৃশ্য থাকক। তথ্যসূত্ৰ নেডাৰলেণ্ডৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি

41065

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%87%E0%A7%B0%E0%A6%BE%E0%A6%A8

ইৰান

হুৰিয়ে এশ্লমিয়ে ইৰণ্ ইছলামী প্ৰজাতন্ত্ৰী ইৰান ইৰান প্ৰতীক ছিয়া ইছলাম >স্বাধীনতা, মুক্ততা, ইছলামীক ছুৰুউদ-এ মেল্লি-এ জুমহুৰি-এ এছলামি-এ ইৰান(চৰকাৰী)(দ্য ফেক্ট')() তেহৰাণ তেহৰাণ ফাৰ্ছি অন্যান্য ভাষা আৰ্মেনীয়, আছিৰীয় নব্য-আৰামীয়, আজাৰবাইজানি, কুৰ্দি, লৰি, বেলুচি, আৰৱী, তুৰ্কমেনীয় ইৰানীয়ান ছিয়া ইছলাম ইছলামী প্ৰজাতন্ত্ৰ [ইৰানৰ পাৰ্লিয়ামেণ্ট|পৰামৰ্শমূলক বিধানসভা]] 1 সৰ্বোচ্চ নেতা 1 2 ৰাষ্ট্ৰপতি 2 3 প্ৰথম উপৰাষ্ট্ৰপতি 3 4 বিধানসভাৰ প্ৰবক্তা 4 5 প্ৰধান বিচাৰপতি 5 একত্ৰীকৰণ 1 মধ্যস্থিত সাম্ৰাজ্য 1 খ্ৰীষ্টপূৰ্ৱ ৬২৫ 2 ছাফাভিড সাম্ৰাজ্য 2 ১৫০১ 5 ইছলামী প্ৰজাতন্ত্ৰ 5 ১ এপ্ৰিল ১৯৭৯ 6 বৰ্তমানৰ সংবিধান 6 ২৪ অক্টোবৰ ১৯৭৯ 2 1,648,195 636,372 ১৮তম 1 12 0.7 ১৬৩তম 76,923,300 2010 ১৭তম ৪৫ 116.6 ৭,৪৭,০০,০০০ ২০১০ $৫৮৬৫.২ কোটি ১৮তম ২০১০ $১১,৩৯৫ ৩৫৯৯৭ কোটি ২০১০ $৪,৭৭৭ ৩৮ ২০০৮ মধ্যম ২০১০ ০.৭০২ ৭০তম উচ্চ ৰিয়েল +৩:৩০ ইৰান দিবালোক সংৰক্ষণ সময় +৪:৩০ সোঁফালে ৯৮ 1 2 3 4 ইৰান হৈছে দক্ষিণ-পশ্চিম এছিয়াৰ পাৰস্য উপসাগৰৰ তীৰত অবস্থিত এখন ৰাষ্ট্ৰ। ইৰান বিশ্বৰ সকলোতকৈ বেছি পৰ্বতমালাৰ দেশৰ ভিতৰত অন্যতম; ইয়াত হিমালয়ৰ পাছতেই এছিয়াৰ সৰ্বোচ্চ পৰ্বত ডামভান্দ অৱস্থিত। দেশৰ জনগণ জাতিগত আৰু ভাষাগতভাৱে বিচিত্ৰ হ'লেও ইয়াৰ প্ৰায় সকলো লোকেই মুছলিম। শতাব্দী শতাব্দী ধৰি এই অঞ্চলটো ইছলামৰ ছিয়া মতাৱলম্বীসকলৰ কেন্দ্ৰ। ইৰানত বিশ্বৰ অন্যতম বৃহৎ খনিজ তেল আৰু প্ৰাকৃতিক গেছৰ ভাণ্ডাৰ আছে। পাৰস্য উপসাগৰৰ অন্যান্য তেলসমৃদ্ধ দেশৰ দৰে ইৰানৰ তেল ৰপ্তানি ২০শ শতিকাত আৰম্ভ হৈছিল আৰু দেশৰ অৰ্থনীতিৰ মূল চালিকাশক্তি। খ্ৰীষ্টপূৰ্ৱ ৬ষ্ঠ শতাব্দীত বৰ্তমান ইৰান আছিল বিশ্ব শ্ৰেষ্ঠ পাৰস্য সাম্ৰাজ্যৰ কেন্দ্ৰ। প্ৰায় ২০০০ বছৰ ধৰি এই অঞ্চলৰ অধিবাসীয়ে নিজৰ দেশক "ইৰান" (ইৰণ্) নামেৰে মাতে। ইৰান নামটো, এই এলেকাত বসতি স্থাপনকাৰী আৰ্য গোত্ৰৰ নামৰ পৰা লোৱা হৈছে। কিন্তু গ্ৰীকত এই অঞ্চলক পাৰ্ছ (বৰ্তমান ইৰানৰ ফাৰ্ছ প্ৰদেশ) বুলি কয়, আৰু সেইবাবে ইউৰোপীয় ভাষাত ইয়াৰ নাম হয় পাৰ্ছিয়া বা পেৰ্ছিয়া''। ১৯৩৫ চনত ইৰানৰ শাসকসকলে দেশখনক কেৱল "ইৰান" বুলি কবলৈ অনুৰোধ জনোৱাৰ পৰা সমগ্ৰ বিশ্বত দেশখন এই নামেৰেই পৰিচিত হয়। ১৫০১ চনৰ পৰা ১৯৭৯ চন পৰ্যন্ত ৰাজতন্ত্ৰী ইৰান হয় শ্বাহ নাইবা ৰজাই শাসন কৰিছিল। ১৯৭৯ চনত ইৰানী বিপ্লৱ গণঅভ্যুত্থানৰ মাধ্যমেৰে ৰাজতন্ত্ৰৰ পতন ঘটে আৰু ইৰানত এক ইছলামী প্ৰজাতন্ত্ৰ স্থাপন হয়। ইৰান ভৌগোলিক আৰু সাংস্কৃতিকভাৱে মধ্যপ্ৰাচ্যৰ পূৱপ্ৰান্তত অৱস্থিত এক সম্পৰ্কীত অঞ্চল। ইয়াৰ উত্তৰে আৰ্মেনিয়া, আজাৰবাইজান, কাস্পিয়ান সাগৰ আৰু তুৰ্কমেনিস্তান; পূৱে আফগানিস্তান আৰু পাকিস্তান; দক্ষিণে ওমান উপসাগৰ, হৰমুজ প্ৰণালী আৰু পাৰস্য উপসাগৰ, আৰু পশ্চিমে ইৰাক আৰু তুৰষ্ক আছে। তেহৰাণ ইৰানৰ বৃহত্তম চহৰ আৰু ৰাজধানী; চহৰখন ইৰানৰ উত্তৰ অঞ্চলত অৱস্থিত। ভূগোল ছৌদি আৰৱৰ পিছতেই ইৰান হৈছে মধ্যপ্ৰাচ্যৰ দ্বিতীয় বৃহত্তম দেশ। দেশখনৰ মুঠ আয়তন ১,৬৪৮,০০০ বৰ্গ কিলোমিটাৰ। দেশখনৰ আকৃতি প্ৰায় ত্ৰিভুজাকৃতিৰ, যাৰ দীৰ্ঘতম বাহু প্ৰায় ২,৫০০ কিমি দীঘল আৰু ই উত্তৰ-পশ্চিমে তুৰস্ক সীমান্তৰ পৰা আৰম্ভহৈ দক্ষিণ-পূৱৰ পাকিস্তান সীমান্তত শেষ হৈছে। উত্তৰ-দক্ষিণে ইৰানৰ সৰ্বোচ্চ বিস্তাৰ ১,৬০০ কিমি, আৰু পূৱ-পশ্চিমে ১,৭০০ কিমি। জনসংখ্যা ২০০৬ চনৰ লোকপিয়ল অনুযায়ী ইৰানৰ জনসংখ্যা ৭,০০,৪৯,২৬২ জন। ইয়াৰ ভিতৰত এক-চতুৰ্থাংশৰ বয়স ১৫ বছৰ বা তাতকৈ কম। ইৰান জাতিগতভাৱে আৰু ভাষাগতভাৱে এক বিচিত্ৰ দেশ। তেহৰাণৰ দৰে কিছুমান চহৰত বিভিন্ন জাতিৰ লোকৰ সহাৱস্থান পৰিলক্ষিত হয়। ইয়াৰোপৰি প্ৰায় ৪০ লাখ ইৰানী বহিঃদেশত, মূলতঃ উত্তৰ আমেৰিকা, পশ্চিম ইউৰোপ, তুৰষ্ক, পাৰস্য উপসাগৰীয় দেশসমূহ আৰু অষ্ট্ৰেলিয়াত প্ৰৱাসী হিচাপে বসৱাস কৰে। চিআইএ ফেক্টবুক অনুসৰি ইৰানত বাস কৰা বিভিন্ন জাতিসমূহ এনেধৰণৰ: পাৰ্ছিক জাতি ৫১%, আজেৰি জাতি ২৪%, গিলাকি জাতি আৰু মাজান্দাৰাণী জাতি ৮%, কুৰ্দি জাতি ৭%,আৰৱ জাতি ৩%, লুৰ জাতি২%, বেলুচি জাতি ২%, তুৰ্কমেন জাতি ২% আৰু অন্যান্য ১%। ধৰ্ম জাফৰি ছিয়া ইছলাম ১৬শ শতকৰ পৰা ইৰানৰ ৰাষ্ট্ৰধৰ্ম। ছিয়া মুছলিমসকল আৰৱ আৰু মুছলিম বিশ্বৰ অন্যান্য ছুন্নী মুছলিমসকলৰ সৈতে হজৰত মহম্মদৰ (ছাঃ) উত্তৰাধিকাৰী হয়নে নহয় সেই বিষয়ে মতভেদ প্ৰকাশ কৰে। ইৰানৰ ১৯৭৯ চনৰ সংবিধানত ছিয়া ধৰ্মগুৰুক সৰকাৰৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ পদবীত স্থান দিয়া হৈছে। ইৰানৰ প্ৰায় ৯৩% মুছলিম ছিয়া ধৰ্মাৱলম্বী আৰু ইয়াৰ প্ৰায় সকলোৱেই জাফৰি ছিয়া মতবাদত বিশ্বাসী। জাফৰি ছিয়াৰ মতে মহম্মদৰ ১২জন উত্তৰাধিকাৰী ইমাম আছিল। ইৰানৰ বাকী জনগণ ছুন্নী ধৰ্মাৱলম্বী। বিভিন্ন সময়ত মিশ্ৰ ধৰ্মৰ লোকেৰে গঠিত চহৰত ধৰ্মীয় উৎসৱৰ সময়ত ধৰ্মীয় উত্তেজনা পৰিলক্ষিত হয়। ছুফিবাদ বা ইছলামী আধ্যাত্ম্যবাদ ইৰানীসকলৰ মাজত অতি জনপ্ৰিয়। ইয়াৰোপৰি ইৰানত আৰ্মেনীয় আৰু আছিৰীয় খ্ৰীষ্টান, ইহুদী আৰু জৰথুষ্ট্ৰবাদী লোকৰ সৰু সৰু সম্প্ৰদায়ো আছে। ১৯শ শতকত বাহাইবাদৰ আবিৰ্ভাৱ ঘটে। ১৯৭৯ চনত ইৰানত ইছলামী প্ৰজাতন্ত্ৰৰ প্ৰতিষ্ঠা হোৱাৰ পাছৰে পৰা চৰকাৰৰ ৰোষত পৰে যদিও, বাহাই ধৰ্মৰো বহু হাজাৰ অনুসৰণকাৰী আছে। ভাষা ইৰানত মূলতঃ তিনিটা ভাষাপৰিয়ালৰ ভাষা প্ৰচলিত: ইৰানীয়, তুৰ্কীয় আৰু ছেমিটীয় ভাষাসমূহ। সকলোতকৈ বেছি ভাষা-ভাষীবিশিষ্ট আৰু ভৌগোলিকভাৱে সকলোতকৈ বেছি বিস্তৃত ভাষাপৰিয়াল হৈছে ইৰানীয় ভাষাসমূহ। ইয়াৰ ভিতৰত ফাৰ্ছি ভাষা প্ৰধানতম ভাষা। ফাৰ্ছি ইৰানৰ জাতীয় ভাষা। ইৰানৰ ফাৰ্ছ প্ৰদেশত প্ৰচলিত ভাষাৰ পৰা ইয়াৰ উৎপত্তি আৰু ইয়াৰ লিখিত ভাষাৰ ইতিহাস ১০০০ বছৰতকৈও অধিক পুৰণি। অন্যান্য ইৰানীয় ভাষাসমূহৰ ভিতৰত পশ্চিম ইৰানৰ কুৰ্দী ভাষা, উত্তৰ-পশ্চিমৰ তাটি উটালিছি ভাষা, এলবুৰ্জ পৰ্বতমালাৰ উত্তৰ অংশৰ মাজান্দাৰাণী উগিলাকি ভাষা, আৰু দক্ষিণ-পূৱ ইৰানৰ বেলুচি ভাষা অন্যতম। ইৰানত প্ৰচলিত তুৰ্কীয় ভাষাসমূহৰ ভিতৰত উত্তৰ-পশ্চিমৰ আজাৰবাইজানি ভাষা আৰু উত্তৰ-পূৱৰ তুৰ্কমেন ভাষা প্ৰধান। ইয়াৰোপৰি ইৰানৰ দক্ষিণ-পশ্চিমৰ খোজেস্তান প্ৰদেশ আৰু পাৰস্য উপসাগৰৰ উপকূল অঞ্চলত ছেমিটীয় ভাষাপৰিয়ালৰ আৰৱী ভাষাৰ প্ৰচলন পৰিলক্ষিত হয়। আধুনিক ফাৰ্ছি ভাষা ইৰানৰ চৰকাৰী ভাষা। ফাৰ্ছি হৈছে এটা প্ৰাচীন সাহিত্যিক ভাষা। ৭ম শতাব্দীৰ আৰৱৰ আক্ৰমণৰ আগতে এই ভাষা পাহলভী লিপিত লিখা হৈছিল। ৯ম আৰু ১০ম শতাব্দীত ভাষাটো আৰৱী লিপি ব্যৱহাৰ কৰি লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰা হয়। ১৯৫০ চনলৈকে কথিত ফাৰ্ছি অনেক স্বতন্ত্ৰ উপভাষা আছিল, তাৰ পিছৰ পৰা চৰকাৰী শিক্ষা আৰু গণমাধ্যমৰ প্ৰসাৰৰ ফলত এক মান্য কথিত ফাৰ্ছি ভাষাৰ উদ্ভৱ ঘটে। ইৰানৰ কিছু ভাষিক সংখ্যালঘুৰ নিজস্ব প্ৰচাৰ মাধ্যম আৰু প্ৰকাশনাত তুৰ্কী, আজেৰি, কুৰ্দী, আৰৱী, আৰু আৰ্নেনীয় আদি ভাষাৰো ব্যৱহাৰ কৰা দেখা পোৱা যায়। তথ্য সংগ্ৰহ এছিয়াৰ দেশ ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ সদস্য

37632

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%87%E0%A6%A3%E0%A7%8D%E0%A6%A1%E0%A6%BF%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE%E0%A6%A8%20%E0%A7%B0%E0%A6%BF%E0%A6%9C%E0%A6%BF%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%A8%E0%A7%87%E0%A6%B2%20%E0%A6%A8%E0%A7%87%E0%A6%AD%E0%A6%BF%E0%A6%97%E0%A7%87%E0%A6%9A%E0%A6%A8%20%E0%A6%9A%E0%A7%87%E0%A6%9F%E0%A7%87%E0%A6%B2%E0%A6%BE%E0%A6%87%E0%A6%9F%20%E0%A6%9A%E0%A6%BF%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%9F%E0%A7%87%E0%A6%AE

ইণ্ডিয়ান ৰিজিয়নেল নেভিগেচন চেটেলাইট চিষ্টেম

ভাৰতীয় মহাকাশ গৱেষণা সংস্থা )-ৰ দ্বাৰা বিকশিত আৰু ভাৰত চৰকাৰৰ দ্বাৰা সম্পূৰ্ণভাৱে নিয়ন্ত্ৰিত ইণ্ডিয়ান ৰিজিয়নেল নেভিগেচন চেটেলাইট চিষ্টেম হৈছে এক স্বয়ংক্ৰিয় কৃত্ৰিম উপগ্ৰহ ভিত্তিক নেভিগেচন চিষ্টেম। যুদ্ধকালীন পৰিস্থিতিত বিদেশৰ পৰা নিয়ন্ত্ৰিত নেভিগেচন চিষ্টেমৰ সুবিধা ব্যাহত হৈ পৰিব পাৰে, ক বিকাশ কৰাৰ ই এক প্ৰধান কাৰণ। এ মূলতঃ দুই প্ৰকাৰৰ সেৱা আগবঢ়াব, তাৰে প্ৰথম প্ৰকাৰৰ নেভিগেচন চিষ্টেমৰ সেৱা সাধাৰণ জনসাধাৰণৰ বাবে মুকলি থাকিব, দ্বিতীয় প্ৰকাৰ সেৱা বিশেষ এনক্ৰিপচন চিষ্টেমৰ দ্বাৰা সুৰক্ষিত হৈ থাকিব, এই সেৱা সেনাবাহিনীৰ কাৰ্যত ব্যৱহাৰ কৰা হ’ব। বিকাশ এই প্ৰকল্পৰ অধীনত, ২০১৩ চনৰ ২৮ মে’ত বেংগালুৰু স্থিত ৰ ডিপ স্পেচ নেটৱৰ্ক )ৰ চৌহদৰ ভিতৰতে এ এটা নতুন চেটেলাইট নেভিগেচন চেণ্টাৰ মুকলি কৰে। ভৱিষ্যতে সমগ্ৰ দেশত বিস্তৃত হৈ থকা মুঠ ২১টা ৰেনজিং ই উপগ্ৰহ সমূহৰ কক্ষ নিৰ্ধাৰণৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় তথ্য যোগান ধৰিব আৰু নেভিগেচন চিগনেল সমূহৰ নিৰীক্ষণ কৰিব। সম্পূৰ্ণ ভাৱে ভাৰতৰ নিয়ন্ত্ৰণত থাকিব লগা এই প্ৰকল্পত, ব্যৱহাৰ হ’বলগা উপগ্ৰহ, ভূ-ভাগৰ নিয়ন্ত্ৰণ কেন্দ্ৰৰ যন্ত্ৰপাতি আৰু সাধাৰণ ব্যৱহাৰকাৰীয়ে ব্যৱহাৰ কৰিব লগা গ্ৰাহক যন্ত্ৰ সকলোবোৰ ভাৰতত থলুৱা ভাৱে নিৰ্মিত হ’ব। নিম্নতম-ঢাল )ৰ উপগ্ৰহ সমূহৰ সহায়ত নিম্ন-অক্ষাংক্ষৰ স্থান সমূহত সেৱা প্ৰদান কৰা হ’ব। এই প্ৰকপ্লত মুঠ ৭টা কৃত্ৰিম উপগ্ৰহ থাকিব, তাৰে তিনিটা উপগ্ৰহ ভাৰত মহাসাগৰৰ ওপৰত ভুস্থৈতিক কক্ষপথত থাকিব। মিচাইল প্ৰক্ষেপণত এই সেৱাই ভাৰতীয় সেনানাহিনীত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা ল’ব। প্ৰকল্পটোৰ মুঠ ব্যয় প্ৰায় মান হ’ব বুলি অনুমান কৰা হৈছে, তাৰে ভূভাগত থকা অংশৰ খৰচ প্ৰায় আৰু প্ৰতিটো উপগ্ৰহৰ খৰচ প্ৰায় সময় ৰেখা ২০১০ চনত ভাৰতৰ দ্বাৰা এই প্ৰকল্পৰ কথা প্ৰস্তাৱ কৰা হয়, সেইমতে ২০১১ চনৰ শেষ ভাগৰ পৰা প্ৰতি ছমাহৰ অন্তৰে অন্তৰে একোটাকৈ উপগ্ৰহ ক্ষেপন কৰাৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰা হয়। প্ৰকল্পটো এই পৰিকল্পনা মতে ২০১৫ চনৰ ভিতৰত কাৰ্যক্ষম হ'ল হেতেন যদিও ২০১৩ চনৰ পৰাহে উপগ্ৰহৰ ক্ষেপন কাৰ্য আৰম্ভ হয়। প্ৰকল্পটোৰ মহাকাশস্থিত অৰ্ধাংশ মুঠ ৭টা উপগ্ৰহৰে গঠিত হব, যিবোৰ্ৰ প্ৰাৰম্ভিক নাম -1। ২০১৩ চনৰ ১ জুলাইত এই শৃংখলাৰ প্ৰথম উপগ্ৰহ সফল ভাৱে ক্ষেপন কৰা হয়। ২০১৪ চনৰ ৪ এপ্ৰিল ভাৰতীয় মান সময় মতে ১৭:১৪ত 24 ৰকেটৰ সহায়ত দ্বিতীয় উপগ্ৰহ ক ক্ষেপন কৰা হয়। ১৫ অক্টোবৰ ২০১৪ত তৃতীয় উপগ্ৰহ ক্ষেপন কৰা হয়, ২০১৪ চনৰ শেষলৈ চতুৰ্থটো উপগ্ৰহো ক্ষেপন কৰা হ’ব। বাকী থকা তিনিটা উপগ্ৰহ ২০১৫ চনৰ প্ৰথমভাগত আৰু মধ্যভাগত ক্ষেপিত হ’ব, আৰু ভাৰতীয় নেভিগেচন চিষ্টেমটো এই বছৰতে সম্পূৰ্ণ ৰূপে কাৰ্যক্ষম হৈ উঠিব। বিৱৰণ প্ৰস্তাবিত নেভিগেচন চিষ্টেমটোত মুঠ ৭টা উপগ্ৰহৰ মণ্ডল আৰু এটা ভূস্থিত কেন্দ্ৰ থাকিব। উপগ্ৰহ-মণ্ডলৰ তিনিটা উপগ্ৰহ ৩২.৫° পূৱ, ৮৩° পূৱ আৰু ১৩১.৫° পূৱ দ্ৰাঘিমাংশত ভূ-স্থৈতিক কক্ষপথত স্থাপন কৰা হ’ব। দুটা ভূ-স্থৈতিক কক্ষপথে নিৰক্ষ-ৰেখাক ৫৫ পূৱ আৰু ১১১.৭৫ পূৱ্ত চেদ কৰিব। এনে এক সজ্জাৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত আতাইকেইটা উপগ্ৰহ ভাৰতীয় নিয়ন্ত্ৰণ কেন্দ্ৰ সমূহৰ পৰা অনৰবৰতে দৃশ্যমান হৈ থাকিব। উপগ্ৰহ সমূহহ্ত আণৱিক ঘড়ী, আৰু নেভিগেচন সংকেত পাদন কৰিব পৰাকৈ বৈদ্যুতিক সৰঞ্জাম ৰখা হৈছে। ৰ সংকেতত স্থান নিৰূপনকাৰী (পজিচনিং) সেৱা আৰু শুদ্ধতা নিৰ্ণয়কাৰী সেৱা (প্ৰেচিচন চাৰ্ভিচ) থাকিব। 5 (১১৭৬.৪৫ মেগাহাৰ্টজ) আৰু বেণ্ড (২৪৯২.০২৮ মেগাহাৰ্টজ)ত এই দুয়োবিধ সেৱা যোগান ধৰা হ’ব। সংকেতসমূহ ১ মেগাহাৰ্টজ সংকেতেৰে মডুলেট কৰা হ’ব। শুদ্ধতা নিৰ্ণয়কাৰী সেৱাই (5,2) ব্যৱহাৰ কৰিব। নেভিগেচন সংকেত সমূহ ২ৰ পৰা ৪ গিগাহাৰ্টজৰ -বেণ্ডত বিতৰণ কৰা হ’ব, কিছুমান দশা নিয়ণ্ট্ৰণকাৰী (ফেজ এৰে) এণ্টিনাৰ সহায়ত এই সংকেত সমূহৰ প্ৰাবল্য আৰু সেৱা প্ৰদান কৰিব লগা ক্ষেত্ৰসমূহত সংকেতৰ বিতৰণ নিশ্ছিত কৰিব। উপগ্ৰহ সমূহৰ একোটাৰ ওজন প্ৰায় ১,৩৩ও কেজি হ’ব আৰু ইয়াত সংযোগ থকা সৌৰশক্তি পাদনক্ষম পাতসমূহে ১,৪০০ ৱাট বিদ্যুত পাদন কৰিব। তন্ত্ৰটোৱে ভাৰতীয় ভূ-ভাগত ১০মিটাৰতকৈ অধিক শুদ্ধতাৰে স্থান নিৰূপন কৰিব পাৰিব, আনহাতেদি ভাৰতৰ চাৰিসীমাৰ বাহিৰৰ ১,৫০০ কিমি পৰ্যন্ত জল-স্থল ক্ষেত্ৰত ই ২০ মিটাৰতকৈ অধিক শুদ্ধতাৰে সেৱা প্ৰদান কৰিব পাৰিব। উপগ্ৰহতন্ত্ৰৰ সহায়ক হিচাপে ভূ-ভাগত এটা মুখ্য নিয়ন্ত্ৰণ কেন্দ্ৰ (মাষ্টাৰ কন্ত্ৰ’ল চেণ্টাৰ, উপগ্ৰহ সমূহক লক্ষ্য কৰা, ইহঁতৰ কক্ষ নিৰ্ধাৰণ কৰা, আৰু সমুদায় তন্ত্ৰটোৰ অখণ্ডতা নিশ্ছিত কৰাৰ বাবে কেইবাটাও ভূস্থিত-কেন্দ্ৰ আৰু উপগ্ৰহ সমূহৰ স্বাস্থ্য আৰু ইহঁতৰ ৰেডিঅ’ সংকেত প্ৰেৰণ কৰাৰ সক্ষমতা পৰ্যবেক্ষণ কৰিবৰ বাবে কিছুমান অতিৰিক্ত ভূস্থিত-কেন্দ্ৰ কেন্দ্ৰ) থাকিব। উপগ্ৰহ সমূহ ভূসমকালিক কক্ষপথত স্থাপিত ইণ্ডিয়ান ৰিজিয়নেল নেভিগেচন চেটেলাইট চিষ্টেমৰ প্ৰথম উপগ্ৰহ, মুঠ খৰচেৰে ভাৰতীয় মহাকাশ গৱেষণা সংস্থাৰ বেংগালুৰুত থকা উপগ্ৰহ কেন্দ্ৰত ইয়াক নিৰ্মাণ কৰা হয়। ৰ ওজন ১৩৮০ কেজি, নেভিগেচন সা-সৰঞ্জাম, ৫-বেণ্ড (১১৭৬.৪৫ মেগাহাৰ্টজ) আৰু -বেণ্ড (২৪৯২.০২৮ মেগাহাৰ্টজ)ত কাৰ্যক্ষম এটা -বেণ্ড জিং প’ণ্ডাৰ ইয়াৰ ভিতৰত স্থাপন কৰা হৈছে। ১জুলাই ২০১৩ত শতীস ধৱন মহাকাশ কেন্দ্ৰৰ পৰা 22ৰে ইয়াক ক্ষেপন আৰু কক্ষত স্থাপন কৰা হয়, ২০১৬ চনৰ মাৰ্চ মাহৰ ভিৰতৰ সকলোবোৰ উপগ্ৰহ কক্ষত স্থাপন কৰা সম্পূৰ্ণ হ’ব। ইণ্ডিয়ান ৰিজিয়নেল নেভিগেচন চেটেলাইট চিষ্টেমৰ দ্বিতীয় উপগ্ৰহ। ২০১৪ৰ ৪ এপ্ৰিলত 24 ৰেকেটৰ সহায়ত ইয়াক সফলভাৱে কক্ষপথত স্থাপন কৰা হয়। ইণ্ডিয়ান ৰিজিয়নেল নেভিগেচন চেটেলাইট চিষ্টেমৰ সাতটা উপগ্ৰহৰ তৃতীয় উপগ্ৰহ। ২০১৪ৰ ১০ অক্টোবৰত ইয়াক ক্ষেপন কৰাৰ কথা আছিল, পাছত এইসময় পিছুৱাই দিয়া হয় আৰু ১৬ অক্টোবৰৰ নিশা ১ বাজি ৩২ মিনিটত শতীস ধৱন মহাকাশ কেন্দ্ৰৰ পৰা 26ৰে ইয়াক ক্ষেপন আৰু কক্ষত স্থাপন কৰা হয়। ইণ্ডিয়ান ৰিজিয়নেল নেভিগেচন চেটেলাইট চিষ্টেমৰ চতুৰ্থ উপগ্ৰহ। ২০১৫চনৰ ২৮মাৰ্চৰ সন্ধিয়া ৫বাজি ১৯ মিনিটত 27ৰে ইয়াক ক্ষেপন আৰু কক্ষপথত স্থাপন কৰা হ্য়। ইণ্ডিয়ান ৰিজিয়নেল নেভিগেচন চেটেলাইট চিষ্টেমৰ পঞ্চম উপগ্ৰহ। ২০১৫ চনৰ আগষ্ট মাহত ইয়াক ক্ষেপন কৰা হ’ব। ইণ্ডিয়ান ৰিজিয়নেল নেভিগেচন চেটেলাইট চিষ্টেমৰ ষষ্ঠ উপগ্ৰহ। ২০১৫ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহত ইয়াক ক্ষেপন কৰা হ’ব। ইণ্ডিয়ান ৰিজিয়নেল নেভিগেচন চেটেলাইট চিষ্টেমৰ সপ্তম তথা অন্তিমটো উপগ্ৰহ। ২০১৬ চনৰ মাৰ্চ মাহত ইয়াক ক্ষেপন কৰা হ’ব। লগতে পঢ়ক গ্ল’বেল নেভিগেচন চেটেলাইট চিষ্টেম গ্ল’বেল পজিচ’নিং চিষ্টেম গ্ল’নাচ বেইড’ নেভিগেচন চেটেলাইট চিষ্টেম গেলিলিঅ’ (নেভিগেচন চিষ্টেম) তথ্য-সূত্ৰ প্ৰযুক্তি ভাৰতীয় মহাকাশ গৱেষণা

37870

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%97%E0%A7%8B%E0%A6%B2%E0%A6%95%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%20%E0%A6%89%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%A3%E0%A6%A4%E0%A6%BE%20%E0%A6%AC%E0%A7%83%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%A7%E0%A6%BF

গোলকীয় উষ্ণতা বৃদ্ধি

গোলকীয় উষ্ণতা বৃদ্ধি হ'ল পৰিৱেশৰ প্ৰতি এটা ভয়ানক প্ৰত্যাহ্বান। পৃথিৱীৰ জলবায়ু তন্ত্ৰৰ গড় উষ্ণতা দিনক দিনে বৃদ্ধি হোৱা পৰিলক্ষিত হৈছে। ১৯৭১ চনৰ পৰা, বৰ্ধিত শক্তিৰ ৯০% সাগৰ-মহাসাগৰত জমা হৈছে, মুখ্যতঃ ০ ৰ পৰা ৭০০ মি. অঞ্চলত। মূলত মানুহৰ দ্বাৰা জীৱাশ্ম ইন্ধন দহনৰ ফলত উৎপন্ন হোৱা সেউজ গৃহ গেছসমূহৰ বাবে যোৱা শতিকাটোত হোৱা পৃথিৱী পৃষ্ঠৰ গড় উষ্ণতাৰ ক্ৰমাগত বৃদ্ধিয়েই হ'ল গোলকীয় উষ্ণতা বৃদ্ধি। বিংশ শতাব্দীৰ প্ৰথম ভাগৰ পৰা, গোলকীয় বায়ু আৰু সাগৰ পৃষ্ঠৰ উষ্ণতা প্ৰায় ০.৮° ছেলছিয়াছ (১.৪° ফাৰেনহাইট) বৃদ্ধি পাইছে, ১৯৮০ চনৰ পৰাই প্ৰায় দুই-তৃতীয়াংশ বৃদ্ধি পাইছে। ১৯৫০ চনৰ পৰা যিকোনো পূৰ্বৱৰ্তী দশকতকৈ যোৱা তিনিটা দশকত পৃথিৱী পৃষ্ঠ সৰ্বাধিক উত্তপ্ত হোৱা পৰিলক্ষিত হৈছে। উষ্ণতা বৃদ্ধিৰ প্ৰাথমিক কাৰকসমূহ বাহ্যিক হেঁচাৰ প্ৰতি জলবায়ু তন্ত্ৰই সঁহাৰি প্ৰদান কৰে। বাহ্যিক হেঁচাই জলবায়ুক হিমাৱস্থা বা উষ্ণতা বৃদ্ধিৰ দিশে "ঠেলি দিব" পাৰে। এনে বাহ্যিক কাৰকৰ উদাহৰণ হ’ল বায়ুমণ্ডলীয় সংযুতিৰ পৰিৱৰ্তন (যেনে সেউজ গৃহ গেছৰ ঘনত্বৰ বৃদ্ধি), সৌৰ দীপ্তি, আগ্নেয় উদ্গীৰণ আৰু সূৰ্যৰ চাৰিওফালে পৃথিৱীৰ কক্ষপথৰ পৰিৱৰ্তন আদি। সেউজ গৃহ গেছসমূহ সেউজ গৃহ প্ৰভাৱ হ'ল কোনো গ্ৰহৰ বায়ুমণ্ডলৰ গেছৰ দ্বাৰা অৱলোহিত ৰশ্মিৰ শোষণ আৰু বিকিৰণ প্ৰক্ৰিয়া যিয়ে ইয়াত তলৰ আৰু পৃষ্ঠভাগ গৰম কৰি ৰাখে। এই তত্ত্বটো প্ৰথমে যোছেফ ফুৰিয়াৰে ১৮২৪ চনত আগবঢ়াইছিল, জন টাইণডালে ১৮৬০ চনত আৱিষ্কাৰ কৰিছিল, প্ৰথম অনুসন্ধান কৰিছিল স্ভেণ্টে আৰ্হেনিয়াছে ১৮৯৬ চনত আৰু ১৯৩০ ৰ পৰা ১৯৬০ চনত গে ষ্টেৱাৰ্ট কেলেণ্ডাৰে বিকশিত কৰিছিল। পৃথিৱীত, প্ৰাকৃতিকভাৱে উৎপন্ন হোৱা সেউজ গৃহ গেছসমূহৰ উষ্ণতা বৃদ্ধিৰ ক্ষমতা প্ৰায় পৃথিৱীৰ বায়ুমণ্ডলৰ অবিহনে, পৃথিৱী পৃষ্ঠৰ উষ্ণতা হিমাৱস্থাতকৈও তলত থাকিলহেঁতেন। প্ৰধান সেউজ গৃহ গেছসমূহ হ'ল জলীয় বাষ্প, যি সেউজ গৃহ প্ৰভাৱৰ প্ৰায় ২৬–৭০% কাৰক; কাৰ্বন ডাই অক্সাইড 2), যি ৯–২৬% কাৰক; মিথেন 4), যি ৪–৯% কাৰক; আৰু অ'জন (০৩), যি ৩–৭% কাৰক; সেউজ গৃহ গেছৰ দৰেই ডাৱৰেও ডাৱৰৰ মাজেৰে হোৱা বিকিৰণত প্ৰভাৱ পেলাই। উদ্যোগিক নৱজাগৰণৰ পৰাই মানুহৰ কাৰ্যকলাপৰ ফলত বায়ুমণ্ডলত সেউজ গৃহ গেছৰ পৰিমাণ বৃদ্ধি হ’বলৈ ধৰিলে, প্ৰধানকৈ কাৰ্বন ডাই অক্সাইড, মিথেন, অ'জন, ক্ল'ৰ-ফ্ল'ৰ কাৰ্বন আৰু নাইট্ৰাছ অক্সাইডৰ পৰিমাণ অভাৱনীয়ভাৱে বৃদ্ধি পালে। ২০০৭ চনত প্ৰকাশ হোৱা মতে, ১৭৫০ চনৰ পৰা কাৰ্বন ডাই অক্সাইড আৰু মিথেনৰ ঘনত্ব ক্ৰমে ৩৬% আৰু ১৪৮% বৃদ্ধি পাইছে। বৃদ্ধিৰ এই স্তৰ যোৱা ৮,০০,০০০ বছৰৰ যিকোনো সময়তকৈ বেছি। যোৱা ২০ বছৰত মানুহৰ কাৰ্যকলাপৰ ফলত বৃদ্ধি হোৱা কাৰ্বন ডাই অক্সাইডৰ তিনি চতুৰ্থাংশ কেৱল জীৱাশ্ম ইন্ধন দহনৰ ফলতেই উৎপন্ন হৈছে, বাকী অংশ বনাঞ্চল ধংশৰ দৰে কাৰ্যৰ ফলত উৎপন্ন হৈছে। ২০১১ চনত চিমেণ্ট উৎপাদন আৰু গেছ প্ৰজ্বলনকে ধৰি জীৱাশ্ম ইন্ধন দহনৰ ফলত হোৱা আনুমানিক কাৰ্বন ডাই অক্সাইডৰ নিৰ্গমন আছিল ৩৪.৮ বিলিয়ন টন (৯.৫ ০.৫ ),যিটো ১৯৯০ চনতকৈ ৫৪% বেছি। মুঠ কাৰ্বন ডাই অক্সাইড নিৰ্গমনৰ বাবে কয়লা দহন ৪৩%, তেল ৩৪%, গেছ ১৮%, চিমেণ্ট ৪.৯% আৰু গেছ প্ৰজ্বলন ০.৭% জগৰীয়া। প্ৰদূষক কণিকা আৰু ধোঁৱা গোলকীয় নিষ্প্ৰভতা, পৃথিৱী পৃষ্ঠত প্ৰত্যক্ষ গোলকীয় বিকিৰণ ক্ৰমাগতভাৱে হ্ৰাস পোৱা, ১৯৯০ চনত প্ৰথম দৃষ্টিগোচৰ হৈছিল। এই হ্ৰাস ভৱনৰ প্ৰধান কাৰণ হ'ল আগ্নেয়গিৰিৰ পৰা উৎপন্ন হোৱা কণিকা আৰু মানুহে সৃষ্টি কৰা প্ৰদূষকবোৰ। এইবোৰে সূৰ্যৰ পোহৰৰ প্ৰতিফলন বৃদ্ধি কৰে, ফলত শীতলী ভৱন প্ৰক্ৰিয়াটো প্ৰভাৱিত হয়। জীৱাশ্ম ইন্ধন দহনৰ উৎপাদ সমূহৰ প্ৰভাৱ 2 আৰু বায়বীয় ডাৱৰসমূহ– শেহতীয়া দশকবোৰত প্ৰায় সমান্তৰালভাৱে বৃদ্ধি পাইছে, গতিকে মিথেনৰ দৰে গেছৰ বৃদ্ধিৰ ফলত সামগ্ৰিক উষ্ণতা বৃদ্ধি পাইছে। কণিকাসমূহৰ ফলত উদ্ভৱ হোৱা এই তেজষ্ক্ৰিয় হেঁচাৰ প্ৰভাৱ সীমিত কিয়নো এই কণাবোৰৰ অৱক্ষেপন ঘটে বাবে ইহঁতৰ বায়ুমণ্ডলীয় জীৱন কাল প্ৰায় এসপ্তাহ মানহে। কাৰ্বন ডাই অক্সাইডবোৰ শতিকা ধৰি বায়ুমণ্ডলত থাকে, গতিকে এই কণাবোৰৰ ঘনত্বতকৈ জলবায়ু পৰিৱৰ্তনৰ মূল কাৰণ কাৰ্বন ডাই অক্সাইডহে। গোলকীয় উষ্ণতা বৃদ্ধিত কাৰ্বন ডাই অক্সাইডৰ পাছতেই অৰিহনা যোগোৱা কণাবোৰ হ'ল ক'লা কাৰ্বন (ছাই)। সৌৰ বিকিৰণৰ বিচ্ছুৰণ আৰু শোষণৰ ফলত হোৱা প্ৰত্যক্ষ প্ৰভাৱৰ উপৰিও এই কণাবোৰ পৃথিৱীৰ বিকিৰণৰ ওপৰতো পৰোক্ষ প্ৰভাৱ পেলায়। ছালফেটবোৰ অত্যধিক আৰু ক্ষুদ্ৰ টোপালৰ ডাৱৰলৈ ঘনীভূত হয়। কম আৰু ডাঙৰ টোপাল যুক্ত ডাৱৰকৈ এনে ডাৱৰে বেছিকৈ সৌৰ বিকিৰণ প্ৰতিফলিত কৰে, ইয়াক টৌমি প্ৰভাৱ বোলে। এই প্ৰভাৱে টোপালবোৰৰ আকাৰ আৰু অধিক সুষম কৰি তোলে, যাৰ ফলত বৰষুণৰ টোপাল গঠনত বাধা প্ৰাপ্ত হয় আৰু ডাৱৰবোৰে অধিক হাৰত সূৰ্যৰ পোহৰ প্ৰতিফলন কৰে, যাক এলব্ৰেক প্ৰভাৱ বুলি কোৱা হয়। সাগৰীয় স্তৰীভূত ডাৱৰত পৰোক্ষ প্ৰভাৱ বেছিকৈ পৰিলক্ষিত হয় আৰু সংবহনী ডাৱৰত অতি কম তেজষ্ক্ৰিয় প্ৰভাৱ থাকে। কণিকাসমূহৰ এই পৰোক্ষ প্ৰভাৱক এটা বৃহৎ তেজষ্ক্ৰিয় হেঁচাৰ সূচক হিচাপে গণ্য কৰা হয়। বায়বীয় নে অৱক্ষেপিত তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি ধোঁৱাই পৃষ্ঠখন গৰম বা ঠাণ্ডা কৰি তুলিব পাৰে। বায়ুমণ্ডলীয় ধোঁৱাই সৌৰ বিকিৰণ প্ৰত্যক্ষভাৱে শোষণ কৰে, ফলত বায়ুমণ্ডল তপত হয় আৰু পৃষ্ঠ শীতল হয়। ভাৰতৰ দৰে কিছুমান অঞ্চলত, য’ত মাত্ৰাধিক ধোঁৱা উৎপন্ন হয়, সেউজ গৃহ গেছৰ ফলত হোৱা পৃষ্ঠ উষ্মীভৱনৰ প্ৰায় ৫০% বায়ুমণ্ডলীয় ধূসৰ ডাৱৰে ঢাকি ৰাখে। যেতিয়া অৱক্ষেপন ঘটে, বিশেষকৈ গ্লেচিয়েৰ বা মেৰু অঞ্চলৰ বৰফসমূহত অৱক্ষেপন ঘটিলে, পৃষ্ঠভাগ তপত হৈ পৰে। সৌৰ ক্ৰিয়া ১৯৭৮ চনৰ পৰা, সূৰ্যৰ বিকিৰণবোৰ কৃত্ৰিম উপগ্ৰহৰ দ্বাৰা নিৰীক্ষণ কৰা হৈছে। এনে জোখ-মাখে দেখুৱাইছে যে, ১৯৭৮ চনৰে পৰা সূৰ্যৰ বিকিৰণৰ হাৰ বৃদ্ধি হোৱা নাই, গতিকে ক’ব পাৰি যে, যোৱা তিনিটা দশকৰ উষ্ণতা বৃদ্ধিৰ কাৰক পৃথিৱীত আপতিত হোৱা সূৰ্যৰ শক্তি কেতিযাও নহয়। শেহতীয়া জলৱায়ু পৰিৱৰ্তনত সূৰ্যৰ ভূমিকা পৰীক্ষা কৰিবলৈ জলবায়ু আৰ্হি ব্যৱহাৰ কৰা হয়। এই আৰ্হিসমূহে কেৱল সূৰ্যৰ বিকিৰণৰ ভিন্নতা আৰু আগ্নেয় ক্ৰিয়াসমূহৰ খতিয়ান হে ৰাখে, যোৱা দশকবোৰত বৃদ্ধি পোৱা উষ্ণতাৰ কাৰণ নিৰ্ধাৰণ কৰিব নোৱাৰে। মানুহ তথা প্ৰাকৃতিক প্ৰভাৱকে ধৰি সকলো গুৰুত্বপূৰ্ণ বাহ্যিক কাৰকৰ প্ৰভাৱত বিংশ শতিকাত নিৰীক্ষণ কৰা উষ্ণতাৰ তাৰতম্য এই আৰ্হিসমূহে প্ৰদৰ্শন কৰিব পাৰে। সূৰ্যৰ প্ৰভাৱত পৃথিৱীৰ বায়ুমণ্ডলৰ বিভিন্ন স্তৰত হোৱা উষ্ণতাৰ তাৰতম্যৰ পৰা শেহতীয়া জলৱায়ু পৰিৱৰ্তনৰ এটা কাৰক হিচাপে সূৰ্যক গণ্য কৰিব পাৰি। বিভিন্ন আৰ্হি আৰু নিৰিক্ষণসমূহে দেখুৱাইছে যে, সেউজ গৃহ গেছসমূহে বায়ুমণ্ডলৰ নিম্ন স্তৰৰ (টপ'স্ফিয়াৰ) উষ্ণতা বৃদ্ধি কৰে কিন্তু বায়ুমণ্ডলৰ উচ্চ স্তৰ (ষ্ট্ৰেট'স্ফিয়াৰ) শীতল কৰি ৰাখে। ৰাসায়নিক শীতলী কাৰকসমূহৰ দ্বাৰা হোৱা অ'জন স্তৰৰ অৱক্ষয়ৰ বাবেও ষ্ট্ৰেট'স্ফিয়াৰত এটা শক্তিশালী শীতলীকৰণ ক্ৰিয়া সংঘটিত হয়। উষ্ণতা বৃদ্ধিৰ বাবে সূৰ্য দায়ী হোৱা হ'লে, টপ'স্ফিয়াৰ আৰু ষ্ট্ৰেট'স্ফিয়াৰ সকলোতে ইয়াৰ প্ৰভাৱ পৰিলেহেঁতেন। তথ্য সংগ্ৰহ পৰিৱেশ বিজ্ঞান জলবায়ু

7218

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%A7%E0%A7%87%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A6%9C%E0%A6%BF%20%E0%A6%9C%E0%A6%BF%E0%A6%B2%E0%A6%BE

ধেমাজি জিলা

ধেমাজি ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদীৰ উত্তৰ পাৰে অৱস্থিত অসম ৰাজ্যৰ এখন জিলা। জিলাখনৰ উত্তৰে আৰু পূবে অৰুণাচল প্ৰদেশ, দক্ষিণে ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদী আৰু পশ্চিমে লখিমপুৰ জিলা। ধেমাজি জিলাৰ মুঠ মাটিকালি হৈছে ৩২৩৭ বৰ্গ কিঃমিঃ। জিলাখন দুটা মহকুমাত ভাগ কৰা হৈছে: ধেমাজি আৰু জোনাই। ধেমাজি নগৰ ধেমাজি জিলাৰ সদৰ। ২০০১ চনৰ লোকপিয়ল মতে, জিলাখনৰ মুঠ জনসংখ্যা হৈছে ৫.৭১ লাখ। ইয়াৰে ২.৯৫ জন পুৰুষ আৰু ২.৭৬ গৰাকী মহিলা। সাক্ষৰতাৰ হাৰ ৬৬%। সমুদ্ৰপৃষ্ঠৰ পৰা গড় উচ্চতা ১০৪ মিটাৰ। জনবসতিৰ ঘনত্ব প্ৰতি বৰ্গ কিলো মিটাৰত ১৭৬ জন। ধেমাজি নামৰ উৎপত্তি ধেমাজি নামৰ উৎপত্তি সম্পৰ্কে থকা এক মতবাদ অনুসৰি, এই অঞ্চলত থকা এখন নদীয়ে ইয়াৰ গতিপথ সঘনাই সলনি কৰিছিল। ইয়াৰ ফলত অঞ্চলটোৰ বিভিন্ন অংশ আৱৰি অপ্ৰত্যাশিত বানপানী হৈছিল। সেয়েহে নদীখন এক প্ৰকাৰৰ অশুভ আত্মা বুলি বিশ্বাস কৰা হৈছিল। বানপানী আৰু খেল শব্দৰ অসমীয়া সংস্কৰণ হৈছে ক্ৰমে "ধল" আৰু "ধেমালি"। অঞ্চলটোত বানপানী এক চিৰস্থায়ী ঘটনা হৈ পৰাত ঠাইখন বানপানীৰ খেলপথাৰ বুলি কোৱা হৈছিল। এইদৰে "ধল-ধেমালি" শব্দটোৰ পৰা ধল শব্দটি বিলুপ্ত হয় আৰু পিছলৈ "ধেমালি" শব্দটো "ধেমাজি" হিচাপে উচ্চাৰণ কৰা আৰম্ভ হৈছিল। ইয়াৰোপৰি চুতীয়া সকলে "ধেমাজি" শব্দটো চুতীয়ামূলৰ শব্দ বুলি কয়। তেওঁলোকৰ মতে "দেমা-জি"ৰ পৰা সৃষ্টি হৈছে যাৰ অৰ্থ হৈছে "অত্যধিক পানী"। প্ৰচলিত পৌৰাণিক জনবিশ্বাস মতে, "ধেমাজি" নামৰ উৎপত্তি এসময়ত সেই ঠাইত এখন নদীয়ে সঘনাই নিজৰ সূঁতি সলাইছিল তথা বানপানীৰ তাণ্ডৱলীলা চলোৱা বাবে, সেইসময়ৰ লোকসকলে ইয়াক কোনো অশুভ শক্তিৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত বুলি ভাবিছিল। এইদৰে সঘনাই হোৱা বানপানী আৰু নদীয়ে সূঁতি সলোৱা বাবে লোকসকলে বানপানী অৰ্থাৎ "দেমা-জি" নাম দিলে। ইতিহাস চুতীয়া ৰাজ্য ধেমাজি অতি প্ৰাচীন কালৰ পৰাই চুতীয়া সকলৰ অধীনত আছিল। মধ্যযুগত বীৰপাল নামৰ এজন চুতীয়া মুখিয়াল ৰজা বনিছিল আৰু ধেমাজি জিলাৰ সোনাগিৰিত(সোৱনশিৰি পাৰত) ৰাজধানী স্থাপন কৰিছিল। বীৰপালৰ দদায়েক ভদ্ৰশেনৰ ৰাজ্য বৰ্তমানৰ দক্ষিণ ধেমাজি আৰু লক্ষিমপুৰ জিলাৰ অন্তৰ্গত আছিল। ১২৩০ শতিকাত বীৰপালৰ পুত্ৰ ৰত্নধ্বজপালে ভদ্ৰেশেন ৰজাক পৰাস্ত কৰি মাজুলী অঞ্চলত ৰতনপুৰ নামৰ এখন নগৰ নিৰ্মাণ কৰি ৰাজধানী স্থাপন কৰিছিল। আহোম ৰাজ্য টাই-আহোম ভাষাত লিখা সাচিপটিয়া দীন-বুৰঞ্জী অনুসৰি চাওলুং চ্যুকাফা আৰু তেঁওৰ লগত অহা ৯০৩০ জন লোকে ধেমাজী জিলাৰ হাবুঙত তিনি চন্দ্ৰ বৰ্ষ ক্ৰমে লাকনি দাপকেও, লাকনি ৰাইছেও আৰু লাকনি মুঙপ্লাও গড় বান্ধি পঞ্চম ৰাজধানী পাতে কিন্তু বানপানী হোৱাৰ ফলত পুনৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ দক্ষিণ পাৰলৈ ঘূৰি যায়। ১৫২৩ খ্ৰীষ্টাব্দত আহোম ৰজা চুহুংমুঙৰ আক্ৰমণত চুতীয়া ৰজা নীতিপাল নিহত হোৱাৰ পিছত এই অঞ্চল পুনৰ আহোম ৰাজ্যৰ অন্তৰ্ভুক্ত হয়। ধেমাজি জিলা গঠন বৰ্তমানৰ ধেমাজি জিলা ১৯৭১ চনলৈকে ডিব্ৰুগড়ত সদৰ ঠাই থকা পুৰণি লক্ষীমপুৰ জিলাৰ অংশ আছিল। ১৯৭১ চনত পুৰণি লক্ষীমপুৰ জিলাৰ বিভাজন কৰি ডিব্ৰুগড় আৰু লক্ষীমপুৰ দুখন জিলা কৰাৰ সময়ত ধেমাজিক লক্ষীমপুৰ জিলাৰ মহকুমা ঘোষণা কৰা হয়। সেই সময়ৰ ধেমাজি মহকুমাত বৰ্তমানৰ জোনাই মহকুমা (এতিয়াৰ ধেমাজি জিলাৰ অংশ) আৰু ঢকুৱাখনা মহকুমা (এতিয়াৰ লখিমপুৰ জিলাৰ অংশ) অন্তৰ্ভুক্ত আছিল। ১৯৮৯ চনত লক্ষীমপুৰ জিলা ভাঙি বৰ্তমানৰ লখিমপুৰ আৰু ধেমাজি জিলা গঠিত হয়। খ্ৰীষ্টীয় ১৯৮৯ চনৰ ১৪ আগষ্টত ধেমাজি জিলাৰ গঠন অসম চৰকাৰে ঘোষণা কৰে। তদানীন্তন লখিমপুৰ জিলাৰ ধেমাজি মহকুমাৰ পৰা ঢকুৱাখনাৰ অংশ বাদ দি বাকী অংশ, মাছখোৱা মৌজাৰ একাংশ আৰু বৰদলনি মৌজা আৰু জোনাই মহকুমাৰে ধেমাজি জিলা গঠন হয়। জিলা সদৰক লৈ চিলাপথাৰ নগৰ আৰু ধেমাজি নগৰৰ মাজত হোৱা টনাটনিৰ অৱসান ঘটাই ১ অক্টোবৰ ১৯৮৯ তাৰিখৰপৰা ধেমাজি নগৰক সদৰ হিচাপে ধেমাজি জিলাৰ প্ৰতিষ্ঠা হয়। ভৌগোলিক অৱস্থিতি ধেমাজি জিলাৰ ভৌগোলিক বিস্তৃতি ৯৪° ১২' ১৮'' ডিগ্ৰী পূৱৰ পৰা ৯৫° ৪১' ৩২'' ডিগ্ৰী পূৱ আৰু ২৭° ০৫' ২৭'' ডিগ্ৰী উত্তৰৰ পৰা ২৭° ৫৭' ১৬'' ডিগ্ৰী উত্তৰলৈ। জিলা সদৰ ধেমাজি নগৰৰ ভৌগোলিক স্থানাংক ২৭.৪৮ উত্তৰ ৯৪.৫৮ পূৱ। সমুদ্ৰপৃষ্ঠৰ পৰা গড় উচ্চতা ১০৪ মিটাৰ। মাটিকালি প্ৰায় ৩২৩৭ বৰ্গ কিঃমিঃ (১২৫০ বৰ্গ মাইল)। প্ৰশাসনিক বিভাজন ধেমাজি জিলা জোনাই বিধানসভা সমষ্টি আৰু ধেমাজি বিধানসভা সমষ্টিৰ অন্তৰ্গত। এই দুয়োটা সমষ্টি অনুসূচীত জনজাতিৰ প্ৰাৰ্থীৰ বাবে সংৰক্ষিত। এই দুয়োটা বিধানসভা সমষ্টি লক্ষিমপুৰ (লোকসভা সমষ্টি)ৰ অংশ। জিলা অসামৰিক প্ৰশাসন জিলা উপায়ুক্ত পি বিজয় ভাস্কৰ ৰেডী, আই. এ. এছ মহকুমা প্ৰশাসনিক দিশৰ পৰা ধেমাজি জিলাক দুটা মহকুমাত ভাগ কৰা হৈছে ধেমাজি আৰু জোনাই। আৰক্ষী প্ৰশাসন আৰক্ষী অধীক্ষক ৰঞ্জন ভূঞা, এ.পি.এছ. আৰক্ষী থানা ধেমাজি সদৰ আৰক্ষী থানা, গোগামুখ আৰক্ষী থানা, গেৰুকামুখ আৰক্ষী থানা, চিলাপথাৰ আৰক্ষী থানা, চিমেন চাপৰি আৰক্ষী থানা, চেঙাজান আৰক্ষী থানা, জোনাই আৰক্ষী থানা আৰক্ষী চকী বৰদলনি আৰক্ষী চকী, মাছখোৱা আৰক্ষী চকী, লিকাবালি আৰক্ষী চকী, ডিমৌ তহলদাৰী আৰক্ষী চকী, চিচিবৰ গাঁও আৰক্ষী চকী, লাইমেকুৰী তহলদাৰী আৰক্ষী চকী অৰ্থনীতি জনগাঁথনি ২০০১ চনৰ লোকপিয়ল অনুসৰি ধেমাজি জিলাৰ মুঠ জনসংখ্যা ৫,৭১,৯৪৪ জন (পুৰুষ ২,৯৪,৬৪৩ আৰু মহিলা ২,৭৭,৩০১)। লিংগ অনুপাত প্ৰতি হাজাৰ পুৰুষৰ বিপৰীতে ৯৩৬ গৰাকী মহিলা। জনবসতিৰ ঘনত্ব প্ৰতি বৰ্গ কিলো মিটাৰত ১৭৬ জন। মুঠ জনসংখ্যাৰ ৪৭.২৭% আৰু ৫.৩৩% ক্ৰমে অনুসূচীত জনজাতি আৰু অনুসূচীত জাতি শ্ৰেণীৰ অন্তৰ্ভুক্ত। ধেমাজি এক গ্ৰাম্য প্ৰধান জিলা। জিলাখনৰ নগৰীয়া জনসংখ্যা মুঠ জনসংখ্যাৰ মুঠেই ১.৮৫%। সমগ্ৰ ধেমাজি জিলা অঞ্চল মিচিং, সোণোৱাল কছাৰী, বড়ো, দেউৰী আৰু তিৱা/লালুং আদি জনগোষ্ঠীৰ থলুৱা বসতিস্থল আছিল। বিভিন্ন সময়ত আহোম, ৰাভা, তাই-খামতি, কোঁচ, কেওঁট (কৈৱৰ্ত), ব্ৰাহ্মণ, কায়স্থ, কলিতা আদি গোষ্ঠীৰ এই অঞ্চললৈ প্ৰব্ৰজন ঘটে। ১৯৭১ চনৰ পৰা ১৯৯১ চনলৈকে এই দুই দশকৰ ভিতৰত ৰাজ্যৰ ভিতৰতে সৰ্বাধিক ১০৪.৪৮% হাৰত জিলাখনৰ অন্তৰ্ভুক্ত অঞ্চলৰ জনসংখ্যা বৃদ্ধি পায়। এই সময়চোৱাত ৰাজ্যখনৰ অন্যান্য অঞ্চলৰ পৰা ইয়ালৈ নতুন কৃষিভূমি বিচাৰি পাম খাবলৈ অহা লোকৰ তীব্ৰ হাৰত প্ৰব্ৰজন ঘটিছিল। সামগ্ৰিকভাৱে জিলাখনৰ বছৰেকীয়া জনসংখ্যা বৃদ্ধিৰ হাৰ ৫.২২% (ৰাজ্যিক গড় ২.৬২%)। জিলাখনৰ জনসংখ্যাৰ এক বৃহৎ অংশ অন্যান্য পিছপৰা শ্ৰেণীৰ অন্তৰ্ভুক্ত। এই সকল হৈছে আহোম, চুতীয়া, কোঁচ ইত্যাদি। অনুসূচীত জনজাতি বিলাকৰ ভিতৰত মিচিং, সোণোৱাল কছাৰী, বড়ো, দেউৰী, তিৱা/লালুং হাজং আদিয়েই প্ৰধান। কৈৱৰ্ত সম্প্ৰদায় এই জিলাৰ মূল অনুসূচীত জাতি। নগণ্য সংখ্যক (প্ৰাক্তন) চাহ শ্ৰমিক সমুদায়ৰ লোকো এই জিলাত আছে। ধৰ্ম হিন্দু ধৰ্ম প্ৰধান ধৰ্ম। সীমিত পৰিমাণে খ্ৰীষ্টান আৰু ইছলাম ধৰ্মৰও প্ৰচলন আছে। এই জিলাত সাম্প্ৰদায়িক হিংসাৰ তথ্য প্ৰায় নাই বুলিব পাৰি। ভাষা অসমীয়া হ'ল প্ৰধান আৰু সাধাৰণ ভাৱে ব্যৱহৃত ভাষা। ইয়াৰ উপৰিও ধেমাজি জিলাত মিচিং, বড়ো আৰু বাংলা ভাষা ঘৰুৱাভাৱে ব্যৱহাৰ হয়। শিক্ষা জিলাখনৰ সাক্ষৰতাৰ হাৰ ২০১১ চনৰ লোকপিয়ল মতে ৭২.৭০%। মহিলা সাক্ষৰতাৰ হাৰ ৬৫.২১%। নিন্ম, উচ্চ প্ৰাথমিক, উচ্চতৰ মাধ্যমিক আৰু মহাবিদ্যালয় পৰ্যায়ৰ উল্লেখনীয় শিক্ষানু্ষ্ঠানঃ চিচি চাৰিআলি উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়, ১৯৫২, চিচিবৰগাঁও ভৈৰৱপুৰ নেতাজী মধ্য ইংৰাজী বিদ্যালয়, মাধ্যমঃ অসমীয়া, ঠিকনাঃ ভৈৰৱপুৰ, চিলাপথাৰ, স্থাপিতঃ ১৯৭৫ মাছখোৱা উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়, মাধ্যমঃ অসমীয়া, ঠিকনাঃ মাছখোৱা, ধেমাজী ধেমাজি মহাবিদ্যালয়, ঠিকনাঃ ধেমাজি, স্থাপিতঃ ১৯৬৫ ধেমাজি বাণিজ্য মহাবিদ্যালয়, ঠিকনাঃ ধেমাজি, স্থাপিতঃ ১৯৮২ ধেমাজি অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয়, স্থাপিতঃ ২০২০ ইউনাইটেড ট্ৰাইবেল হাইস্কুল, স্থাপিতঃ ১৯৮১ চিচিবৰগাঁও জেষ্ঠ মাধ্যমিক বিদ্যালয়(পূৰ্বৰ নাম-চিচিবৰগাঁও জুনিয়ৰ কলেজ)চিচিবৰগাঁও,স্থাপিত-১৯৯২ চিচিবৰ গাঁও মহাবিদ্যালয়,চিচিবৰগাঁও পৰিবহণ ধেমাজি জিলাত মুঠ ৪৩.৭৫ কিঃমিঃ ৰাজ্যিক আৰু ১৪১ কিঃমিঃ পথ ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথৰ অধীনত। -এ ৫২ নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথটো তদাৰক কৰে। পথ ৫২ নং ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথ ধেমাজি জিলাৰ দীঘে দীঘে ইমূৰৰ পৰা সিমূৰলৈ প্ৰায় সোঁমাজেৰে পাৰ হৈছে। ইয়াকে আলম কৰি ধেমাজি জিলাৰ নগৰ সমূহ (পশ্চিমৰ পৰা পূৱলৈ ক্ৰমে) গোগামুখ, ধেমাজি, চিলাপথাৰ আৰু জোনাই গঢ়ি উঠিছে। ৰেলপথ ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাই পথৰ প্ৰায় সমান্তৰাল ভাৱে উত্তৰ-পূব সীমান্ত ৰেলৱেৰ ৰঙিয়া ডিভিজনৰ অন্তৰ্গত উত্তৰ ৰঙাপাৰা-মূৰ্কংচেলেক ব্ৰড গজ শাখাৰ এক একাকী ৰেলপথ আছে। জোনাইৰ সমীপৰ মূৰ্কংচেলেক এই শাখাৰ অন্তিম ৰেল আস্থান। জলপথ ধেমাজি জিলাৰ কাৰেং ঘাট, মাজৰ বাৰী ঘাট, উৰিয়াম ঘাটৰ পৰা ডিব্ৰুগড় জিলালৈ নিয়মীয়াকৈ ফেৰী চলাচল কৰে। ধেমাজিৰ উল্লেখযোগ্য উল্লেখযোগ্য ঠাই প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগ পূৱ-হিমালয়ৰ পাদদেশত অৱস্থিত এই জিলাখনক অতিশয় ভূকম্পনপ্ৰৱণ অঞ্চল হিচাপে গন্য কৰা হয়। দেশৰ ভিতৰতে অন্যতম বানপানী প্ৰৱণ জিলা হিচাপে দুৰ্নাম থকা জিলাখনৰ বহু অঞ্চল বছৰটোৰ বাৰিষাৰ মাহ কেইটাত প্ৰায়েই ৰাজ্যৰ অন্য অংশৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হৈ থাকে। সকলৰ অকৰ্মণ্যতা তথা স্থানীয় স্তৰত বিৰাজ কৰা প্ৰশাসনিক দুৰ্নীতিৰ ফলশ্ৰুতিত জিলাখনত সঘনাই হোৱা বানপানী আৰু বাটপথৰ অৱস্থা তেনেই শোচনীয় হোৱাৰ মুল কাৰণ বুলি ক’ব পাৰি। আৰু চাওক চিচিবৰগাওঁ তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ অসমৰ জিলা ধেমাজি

78927

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B6%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A7%80%E0%A6%95%E0%A7%81%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A7%B0%20%E0%A6%A6%E0%A6%B9%E0%A7%8B%E0%A6%A4%E0%A7%80%E0%A6%AF%E0%A6%BC%E0%A6%BE

শ্ৰীকুমাৰ দহোতীয়া

সাহিত্যিক বুৰঞ্জীবিদ শ্ৰী শ্ৰীকুমাৰ দহোতীয়া জন্ম:- অসমৰ পূব: প্ৰান্তত অৱস্থিত তিনিচুকীয়া জিলাৰ অতি ভিতৰুৱা টঙনা গাঁৱত ০১/০৩/১৯৫২ চনত শ্ৰীকুমাৰ দহোতীয়াৰ জন্ম হয়। তেওঁৰ পিতৃৰ নাম শ্ৰী মূলেশ্বৰ দহোতীয়া আৰু মাতৃৰ নাম স্বৰ্গীয়া উপমা দহোতীয়া। শিক্ষা:- ১৯৬৮ চনত শ্ৰীকুমাৰ দহোতীয়াই টঙনা উচ্চ মাধ্যমিক বিদ্যালয়ৰ পৰা মেট্ৰিক পৰীক্ষাত তৃতীয় বিভাগত উত্তীৰ্ণ হয়। ১৯৭২ চনত ডুমডুমা মহাবিদ্যালয়ৰ পৰা স্নাতক পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হয়। ১৯৭৫ চনত তেওঁ ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অধীনৰ ইতিহাস বিভাগৰ পৰা দ্বিতীয় বিভাগত মাষ্টাৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰে। ১৯৭৭ চনৰ ছেপ্তেম্বৰ মাহত শ্ৰী দহোতীয়াই ডাঙৰী উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়ত বুৰঞ্জীৰ বিষয় শিক্ষক হিচাপে যোগদান কৰে। শিক্ষাৰ প্ৰতি থকা অসীম আগ্ৰহৰ বাবেই চাকৰিৰ অতি ব্যস্ততাৰ মাজতো ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অধীনৰ তিনিচুকীয়া আইন মহাবিদ্যালয়ত নাম ভৰ্তি কৰে। ১৯৯১ চনত ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা ২য় বিভাগত এল. এল.বি পৰীক্ষা পাছ কৰে। ইয়াৰ পাছত ১৯৯৩-৯৪ চনত গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ আইনৰ স্নাতকোত্তৰ প্ৰৱেশ পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হৈ নাম ভৰ্ত্তি কৰে যদিও ডুমডুমাৰ পৰা গুৱাহাটীলৈ গৈ সদায় ক্লাছ কৰাটো সম্ভৱ হৈ নুঠিল। কিন্তু অধ্যৱসায়ৰ অন্যতম চানেকি শ্ৰীকুমাৰ দহোতীয়া থমকি নৰ'ল। তেওঁ ২০০৪ চনত উক্ত বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা ৰাজস্থানৰ আই এ এছ ডিম বিশ্ববিদ্যালয়ত নামভৰ্ত্তি কৰে যদিও বহুতো ব্যক্তিগত অসুবিধাৰ বাবে তেওঁৰ গৱেষণা সম্পূৰ্ণ নহ'ল। সাহিত্য কৰ্ম:- শ্ৰী কুমাৰ দহোতীয়াই হাইস্কুলত পঢ়ি থকা অৱস্থাতেই লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰে। ১৯৬৫-৬৮ৰ কালছোৱাত সেই সময়ৰ টঙনা হাইস্কুলৰ পৰা মাজে-সময়ে আলোচনী প্ৰকাশ পাইছিল আৰু তাত ছাত্ৰ শ্ৰীকুমাৰ দহোতীয়াই বিভিন্ন প্ৰবন্ধ-পাতি আৰু কবিতা লিখিছিল। 'মফিজুদ্দিন আহমদ হাজৰিকামফিজুদ্দিন আহমদ হাজৰিকা আৰু তেওঁৰ সাহিত্য প্ৰতিভা' আছিল তেওঁৰ প্ৰবন্ধ প্ৰকাশ। তাৰ পাছত 'নিমাতীঘাট' আৰু 'আশা' নামৰ কবিতা লিখি তেওঁ আলোচনীত প্ৰকাশ কৰিছিল। ১৯৬৮ৰ পৰা ১৯৭২ চনৰ কালছোৱাত তেওঁ ডুমডুমা কলেজৰ আলোচনীত নানা প্ৰবন্ধ,কবিতা আৰু সাক্ষাৎকাৰ প্ৰকাশ কৰিছিল। তেওঁ অসমৰ প্ৰখ্যাত উপন্যাসিক প্ৰয়াত যোগেশ দাসৰ সৈতে এটি বহুমূলীয়া সাক্ষাৎকাৰ লৈ কলেজ আলোচনীত প্ৰকাশ কৰিছিল। তদুপৰি সেই সময়ত ডুমডুমাৰ পৰা প্ৰকাশিত মিনি আলোচনী,বন বিভাগৰ পৰা প্ৰকাশিত আলোচনীত তেওঁ প্ৰবন্ধ,কবিতা লিখি লাহে লাহে ডুমডুমাত জনাজাত হৈ পৰিছিল। ১৯৭২ চনত ডুমডুমা মহাবিদ্যালয়ৰ পৰা বি.এ পাছ কৰি ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ আলোচনীত নানা লেখা প্ৰকাশ কৰাৰ উপৰিও বিশেষ সাক্ষাৎকাৰ প্ৰকাশ কৰিছিল। তাৰ ভিতৰত ইংলেণ্ডৰ ভিজিটিং প্ৰফেছৰ ৰ সৈতে ইংলেণ্ড আৰু ভাৰতৰ ইংৰাজী সাহিত্যৰ এটি তুলনামুলক সাক্ষাৎকাৰ লৈছিল। সাক্ষাৎকাৰতি নামেৰে বিশ্ববিদ্যালয়ৰ আলোচনীত প্ৰকাশ কৰিছিল। তাৰ পাছত বাগদাদ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ভিজিটিং অধ্যাপকৰ সৈতেও তেওঁ সাক্ষাৎকাৰ লৈছিল। কিন্তু ১৯৭৫ চনত ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা ইতিহাসত এম.এ পাছ কৰি ১৯৭৭ চনৰ ছেপ্তেম্বৰ মাহত ডাঙৰী উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়ত বুৰঞ্জীৰ বিষয় শিক্ষক হিচাপে যোগদান কৰাৰ পিছতহে আচল লেখক হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰে। ১৯৮১ চনত তেওঁৰ প্ৰথম পুথি 'মৰাণ মটক মায়ামৰা' প্ৰকাশিত হয় আৰু এই গ্ৰন্থখন গৱেষণামূলক গ্ৰন্থ হিচাপে সমাদৃত হয়। তাৰ পিছত ক্ৰমে মৰাণ জাতিৰ ৰূপৰেখা,প্ৰাচীন মটক ৰাজ্যৰ বুৰঞ্জী,মায়ামৰা বুৰঞ্জী,শ্ৰী শ্ৰী শঙ্কৰদেৱ,শ্ৰী শ্ৰী মাধৱদেৱ,শ্ৰী শ্ৰী অনিৰুদ্ধদেৱ,পৰশুৰাম কুণ্ডৰ কাহিনী,ইতিহাসৰ পটভূমিত মৰাণ জাতি,ৰাধা-ৰুক্মিণী,মৰাণ সমাজৰ বিশিষ্ট ব্যক্তিসকলৰ চমু পৰিচয়,অসম মৰাণ সভা আৰু ইয়াৰ কায্যক্ৰম,অজান্তিমূলক শদিয়াৰ আদি বহুতো গ্ৰন্থ প্ৰকাশেৰে অসমীয়া সাহিত্য জগতলৈ প্ৰভুত বৰঙণি আগবঢ়ায়। তদুপৰি অসমীয়া প্ৰতিদিন,দৈনিক জনমভূমি,দৈনিক অসম আদি কাকততো নানা প্ৰবন্ধ প্ৰকাশ কৰে। তদুপৰি তেওঁ এটা সময়ত সংবাদ-সেৱাৰ সৈতেও জড়িত হৈ পৰিছিল। 'জনপ্ৰতিনিধি' নামৰ এখন পষেকীয়া কাকত তেখেতৰ সম্পাদনা আৰু পৰিচালনাত প্ৰকাশিত হৈছিল। শ্ৰীকুমাৰ দহোতীয়াৰ এনে সাহিত্য কৰ্মৰ বাবেই ১৯৮৬-৮৭ চনত অসম চৰকাৰে সাহিত্য বঁটা (১০,০০০( দহ হাজাৰ টকাৰ) প্ৰদান কৰিছিল। তাৰ পিছত ২০০১ চনত অসম চৰকাৰে তেখেতক সাহিত্যিক পেঞ্চন প্ৰদান কৰি সন্মানিত কৰিছিল। সমাজ কৰ্ম:- শ্ৰীকুমাৰ দহোতীয়াই সাহিত্য কৰ্মৰ উপৰিও নানা সামাজিক কৰ্মত নিজকে নিয়োজিত কৰিছিল। ১৯৭৯-৮১ চনত শ্ৰীকুমাৰ দহোতীয়াই অসম মৰাণ সভাৰ সম্পাদক নিৰ্বাচিত হৈছিল আৰু সেই সময়ছোৱাত তেওঁ মৰাণ জাতিক অনুসূচিত জনজাতি হিচাপে ময্যদা প্ৰদানৰ বাবে তেতিয়াৰ প্ৰধান মন্ত্ৰী মোৰাৰজী দেশাই, ইন্দিৰা গান্ধী-ৰাজীৱ গান্ধী,ভাৰতৰ গৃহ মন্ত্ৰী জাইল সিং আৰু ৰাষ্ট্ৰপতিকে ধৰি বহুতো সৰ্বভাৰতীয় নেতাক সাক্ষাৎকাৰ কৰিছিল। আনকি মোৰাৰজী দেশাই শাসনকালত গঠিত সুৰজভান আয়োগৰ ওচৰতো তেওঁ ডিব্ৰুগড় চাৰ্কিট হাউছত স্মাৰক পত্ৰ প্ৰদান সহ সাক্ষ্যদান কৰিছিল। তদুপৰি অসমৰ তদানীন্তন অসমৰ ৰাজ্যপাল প্ৰকাশ মেহৰোট্ৰা,মুখ্যমন্ত্ৰী গোলাপ বৰবৰা, গোলাপ হাজৰিকা, কেশৱ গগৈ আদিকো সাক্ষাৎ কৰি যাৱতীয় ব্যৱস্থা গ্ৰহণৰ বাবে দাবী জনাইছিল। তেওঁ জাতীয় কাৰ্যত নতুন দিল্লীত অনুষ্ঠিত সৰ্বভাৰতীয় অ,বি,চি সন্মিলনতো অসমৰ জনগোষ্ঠীয় সমস্যা সম্পৰ্কে ভাষণ দিছিল। ইয়াৰ উপৰি শ্ৰীকুমাৰ দহোতীয়াই অসমৰ অন্যান্য জনগোষ্ঠীয় ছাত্ৰ সন্থা,নানা জনগোষ্ঠীয় জাতীয় অভিৱৰ্তন,সভাৰ আলোচনা চক্ৰ সমূহত অংশগ্ৰহণ কৰি তথ্যমূলক ভাষণ আৰু চিন্তমূলক বক্তব্যৰে সকলোকে আপ্লুত কৰিছিল। বঁটা:- এনেবোৰ সমাজ সেৱা আৰু সাহিত্য সেৱাৰ চিন স্বৰূপে শ্ৰীকুমাৰ দহোতীয়াক ২০০৪ চনত নতুন দিল্লীত ড° আম্বেদকাৰ বঁটা,লোকসভাৰ অধ্যক্ষা (২০০৯-২০১৪) শ্ৰীযুতা মীৰা কুমাৰৰ উপস্থিতিত প্ৰদান কৰি সন্মানিত কৰিছিল। পুনৰ অসম চৰকাৰে ২০০৪ চনৰ ২০০৪ চনৰ ৫ ছেপ্টেম্বৰৰ দিনা অসম ৰাজ্যিক কৃতি শিক্ষক বঁটা, ২০০৬-০৭ চনত আৰু প্ৰতিদিনৰ ২০০৭ চনৰ ১৫ আগষ্টত তিনিচুকীয়া জিলাৰ মুখ্যমন্ত্ৰী শ্ৰেষ্ঠ সামূহিক উন্নয়ন বঁটা আৰু অসংখ্য বঁটা বাহনেৰে শ্ৰীকুমাৰ দহোতীয়াক অসম চৰকাৰকে ধৰি অন্যান্য সাহিত্য আৰু সাংস্কৃতিক,সামাজিক,সাংবাদিক আদি সংগঠন সমূহে বিপূলভাৱে সম্বৰ্ধনা জনাইছে। বিশেষকৈ সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থা,অসম জাতীয়তাবাদী যুৱ ছাত্ৰ পৰিষদ,এন.এছ.ইউ.আই,সদৌ অসম মৰাণ ছাত্ৰ সন্থা আদি জাতীয় সন্থা সমূহে বিশেষভাৱে সন্মানিত কৰি আহিছে। ২০১২ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহত মাৰ্ঘেৰিটা লিডুত অনুষ্ঠিত হোৱা অসম সাহিত্য সভা বিশেষ অধিবেশনতো শ্ৰীকুমাৰ দহোতীয়াক সভাপতি ৰংবং তেৰাং আৰু সম্পাদক পৰমান্দ ৰাজবংশী দেৱে অসম সাহিত্য সভাৰ হৈ বিপুল ভাৱে সম্বৰ্ধনা জনায়। অসমৰ তদানীন্তন ৰাজ্যপাল লেঃ জেনেৰেল অজয় সিং দেৱে শ্ৰী দহোতীয়াক তেওঁৰ সাহিত্য আৰু সামাজিক কৰ্মৰ স্বীকৃতিৰে ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ত ৫ বছৰীয়া(১৯৯৯-২০০৪) কায্যকালৰ বাবে সন্মানীয় কোৰ্ট সদস্য হিচাপে মনোনীত কৰিছিল। ২০০১ চনত অসম মৰাণ সভাৰ সভাপতি,২০১১ চনত অসম মৰাণ সভাৰ উপদেষ্টা ৰূপেও জাতীয় সেৱাত তেওঁ অফুৰন্ত অৱদান আগবঢ়াই আহিছে। ২০১২ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহত ডাঙৰী উচ্চতৰ মাধ্যমিক বিদ্যালয়ৰ বুৰঞ্জী শিক্ষকৰ পদৰ পৰা অৱসৰ গ্ৰহণ কৰে আৰু মাৰ্ঘেৰিটাৰ বাৰ এচোচিয়েচনত এজন অধিবক্তা হিচাপে যোগদান কৰি নিঃস্ব আৰু নিৰীহসকলক বিনামূলীয়া আইনী উপদেশ আৰু সহায় কৰি আহিছে। বিবাহ:- শ্ৰীকুমাৰ দহোতীয়াই ১৯৮১ চনৰ ২১ মে বাৰৰ দিনা তিনিচুকীয়াৰ লাইপুলি গাঁৱৰ ইৰাৱতী গোহাঁইৰ সৈতে বিবাহ সম্পন্ন কৰে। তেওঁলোকৰ তিনিটি সন্তান ক্ৰমে শ্ৰী জয়দীপ কুমাৰ দহোতীয়া, কৃষ্ণদীপ দহোতীয়া আৰু একমাত্ৰ জীয়াৰী ৰশ্মিৰেখা দহোতীয়া তথ্যদাতা: শ্ৰী শ্ৰীকুমাৰ

61726

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AE%E0%A7%87%E0%A6%B2%E0%A6%BF%E0%A6%A3%E0%A7%8D%E0%A6%A1%E0%A6%BE%20%E0%A6%97%E0%A7%87%E0%A6%9F%E0%A7%8D%E2%80%8C%E0%A6%9B

মেলিণ্ডা গেট্‌ছ

মেলিণ্ডা আন ছ (বিবাহৰ পূৰ্বে ফ্ৰেন্স; ১৫ আগষ্ট, ১৯৬৪; হৈছে এগৰাকী আমেৰিকান সমাজহিতৈষী আৰু মাইক্ৰছ'ফ্টৰ ভূতপূৰ্ব মহাপ্ৰবন্ধক। ২০০০ চনত, পতি বিল ছৰ লগলাগি মেলিণ্ডাই বিল এণ্ড মেলিণ্ডা ছ ফাউণ্ডেছনৰ সহ-প্ৰতিষ্ঠা কৰে; যিটো ২০১৫ চনলৈকে পৃথিৱীৰ সৰ্ববৃহৎ ব্যক্তিগত লোকহিতৈষী সংস্থা হিচাপে পৰিগণিত হৈছিল। ফৰ্বছ আলোচনীয়ে মেলিণ্ডাক ক্ৰমাগতভাৱে পৃথিৱীৰ এগৰাকী শক্তিশালী মহিলা হিচাপে তালিকাভুক্ত কৰি আহিছে। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন ১৯৬৪ চনৰ ১৫ আগষ্ট তাৰিখে টেক্সাচৰ ডালাচত মেলিণ্ডা এন ফ্ৰেন্সৰ জন্ম হৈছিল। এৰোস্পেচ অভিযন্তা ৰেয়মণ্ড জোচেফ ফ্ৰেন্স জুনিয়ৰ আৰু গৃহিনী মাতৃ ইলেইন এগনেচ আমাৰলেণ্ডৰ তেওঁ দ্বিতীয়গৰাকী সন্তান আছিল। তেওঁলোকৰ চাৰিটা সন্তান আছিল। মেলিণ্ডাৰ এগৰাকী জ্যেষ্ঠা ভগ্নী আৰু দুগৰাকী কনিষ্ঠ ভ্ৰাতৃ আছে। মেলিণ্ডা এগৰাকী কেথোলিক। তেওঁ ছেইণ্ট মণিকা কেথোলিক স্কুলত পঢ়িছিল, য'ত তেওঁ শ্ৰেণীৰ ভিতৰত শীৰ্ষস্থানপ্ৰাপ্ত ছাত্ৰী আছিল। চৌধ্য বছৰ বয়সত, মেলিণ্ডাক পিতৃয়ে এপল-টুৰ লগত পৰিচয় কৰাই দিয়ে যিয়ে তেওঁক কম্পিউটাৰ গেম আৰু প্ৰগ্ৰামিং লেংগুৱেজৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত কৰি তোলে। ১৯৮২ চনত তেখেতে "উৰচুলিন একাডেমী অৱ ডালাছ"ৰ পৰা ভেলেডিক্টৰিয়ান হিচাপে স্নাতক হয়। ১৯৮৬ চনত ডিউক বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা তেখেতে কম্পিউটাৰ বিজ্ঞান আৰু অৰ্থনীতিত এটা স্নাতক ডিগ্ৰী অৰ্জন কৰে। আৰু ১৯৮৭ চনত ডিউকৰ ফুকুৱা স্কুল অৱ বিজনেচৰ পৰা এমবিএ ডিগ্ৰী লাভ কৰে। ডিউকত থাকোঁতে, মেলিণ্ডা "কাপ্পা আলফা থেটাৰ ভগ্নীসংঘ, বিটা ৰ' চেপটাৰ"ৰ সদস্যা আছিল। কৰ্মজীৱন মেলিণ্ডাৰ প্ৰথমটো চাকৰি আছিল শিশুক গণিত আৰু কম্পিউটাৰ বিজ্ঞানৰ টিউছন লোৱাটো।স্নাতক শিক্ষাৰ সমাপ্তিৰ পাছত, মেলিণ্ডাই মাইক্ৰ'ছফ্টত বিপণন প্ৰবন্ধক হিচাপে যোগদান কৰে য'ত তেখেতে বিভিন্ন ধৰণৰ মাল্টিমিডিয়া প্ৰকল্পৰ বিকাশৰ তদাৰক কৰিছিল। তাৰ ভিতৰত ছিনেমেনিয়া, এনকাৰ্টা, পাব্লিছাৰ, বব, মানি, ৱৰ্ক আৰু ৱৰ্ড আছিল প্ৰধান। জনপ্ৰিয় যাত্ৰা-বুকিং ৱেবছাইট এক্সপেডিয়াতো তেখেতে কাম কৰিছিল। পৰৱৰ্তী কালত ছে মাইক্ৰ'ছফ্ট ববৰ ছফ্টৱেৰ উপস্থাপনৰ সময়ত মনত পেলাইছিল-"সেইয়া আছিল মই কৰা কঠিন কামবোৰৰ ভিতৰত অন্যতম। অৱশ্যে, প্ৰগ্ৰামটো ব্যৱসায়িক দিশত বিফল হৈছিল। কুৰি শতিকাৰ শেষৰটো দশকত, তেখেতেক "ইনফৰ্মেছন প্ৰডাকটছ"ৰ মহাপ্ৰবন্ধক হিচাপে নিযুক্তি দিয়া হয়। সেইটো পদত তেখেত ১৯৯৬ চনলৈকে থাকে। নিজৰ পৰিয়াল আৰম্ভ কৰা আৰু প্ৰতিপালন কৰাৰ মানসেৰে তেখেতে মাইক্ৰ'ছফ্ট ত্যাগ কৰে। ১৯৯৬ চনৰ পৰা ২০০৩ চনলৈকে ছে ডিউক বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ট্ৰাষ্টি বৰ্ডত সদস্য হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰে। তেখেতে "বিল্ডাৰবাৰ্গ গ্ৰুপ"ৰ বাৰ্ষিক সন্মিলনীত উপস্থিত থাকে আৰু "ৱাশ্বিংটন পোষ্ট" কোম্পানীৰ পৰিচালনা সভাৰ আসন এখনত ২০০৪ চনৰ পৰা অধিষ্ঠিত হয়। "ড্ৰাগষ্ট'ৰ ডট কম"ৰ পৰিচালনা সভাতো তেখেতৰ এটা স্থান আছিল, পিছে ২০০৬ চনৰ আগষ্টত তেখেতে সেইটো স্থান ত্যাগ কৰে। তাৰপিছত তেখেতে সমাজসেৱাৰ লগত জড়িত হৈ পৰে। ২০০০ চনৰ পৰা তেখেতে ৰাজহুৱা প্ৰেক্ষাপটত সক্ৰিয় হৈ পৰে। তেওঁ কয়, এনেধৰণৰ চিন্তাধাৰাই তেখেতক "বিল এণ্ড মেলিণ্ডা ছ সংস্থা" কাৰ্যনীতি অনুসৰণ আৰু লক্ষ্যপূৰণ কৰাত অৰিহণা যোগাই আহিছে। ২০১৪ পৰ্যন্ত, বিল ছ আৰু মেলিণ্ডা ছে তেওঁলোকৰ সংস্থাটোলৈ ২৮ বিলিয়ন ডলাৰ ধনৰাশি দান হিচাপে আগবঢ়াইছে। ২০১৫ চনত মেলিণ্ডাই "পাইভটেল সুকীয়াকৈ স্থাপন কৰে, যি এটা স্বতন্ত্ৰ উদ্যোগ। তেওঁলোকৰ লক্ষ্য হৈছে- "আমেৰিকান মহিলা আৰু তেওঁলোকৰ পৰিয়ালে মুখামুখি হোৱা নানান সমস্যা চিনাক্ত কৰা, তেওঁলোকৰ অৱস্থা উন্নত কৰা, আৰু অভিনৱ সমাধানসূত্ৰ উদ্ভাৱন কৰা। লেখিকা হিচাপে ২০১৯ চনত, মেলিণ্ডা ছে লেখিকা ৰূপে আত্মপ্ৰকাশ কৰে। কিতাপখনৰ নাম আছিল: ভূতপূৰ্ব ৰাষ্ট্ৰপতি বাৰাক অ'বামাই এটা কমেডি স্কেচৰ জৰিয়তে এই কিতাপখনৰ প্ৰচাৰত সহায় কৰিছিল। এই গ্ৰন্থখনে নাৰীসকলৰ উপাৰ্জনবিহীন কৰ্মৰাজীক স্বীকৃতি দিব নিবিচৰা ব্যৰ্থতাৰ ওপৰত আলোকপাত কৰে। তাৰ বাবে গ্ৰন্থখনে নাৰীবাদী অৰ্থনীতিবিদ ডেম মেৰিলিন ৱাৰিঙৰ গ্ৰন্থখনৰ সহায় লয়। ব্যক্তিগত জীৱন মাইক্ৰছফ্টৰ মুখ্য কাৰ্যবাহী বিষয়া বিল ছৰ লগত মেলিণ্ডাৰ সম্পৰ্কৰ সূত্ৰপাত ঘটে ১৯৮৭ চনত। নিউ ইয়ৰ্কৰ এখন বাণিজ্য মেলাত দুয়োৰে মাজত সাক্ষাৎ হৈছিল। ১৯৯৪ চনত হাৱাইৰ লানাইত এক ব্যক্তিগত অভ্যৰ্থনাত দুয়োৰে মাজত বিবাহ সম্পন্ন হয়। তেওঁলোকৰ তিনিটা সন্তান। জেনিফাৰ, ফিবি আৰু ৰ'ৰি ছ। তেওঁলোকৰ পৰিয়ালটো ৱাশ্বিংটনৰ মেডিনাস্থিত ৱাশ্বিংটন হ্ৰদৰ সমীপৱৰ্তী এটা "ত বাস কৰে। তেওঁলোকৰ বাসগৃহটোৰ নাম 2.0 তথ্যসূত্ৰ জীৱিত ব্যক্তি আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ ব্যক্তি সমাজহিতৈষী সমাজকৰ্মী

97136

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B2%E0%A7%87%E0%A6%96%E0%A6%95-%E0%A6%B8%E0%A6%BE%E0%A6%82%E0%A6%AC%E0%A6%BE%E0%A6%A6%E0%A6%BF%E0%A6%95%E0%A7%B0%20%E0%A6%97%E0%A6%BE%E0%A6%87%E0%A6%A1

লেখক-সাংবাদিকৰ গাইড

লেখক-সাংবাদিকৰ গাইড() হৈছে শান্তনু কৌশিক বৰুৱা আৰু শাংকব কৌশিক বৰুৱাৰ পৰিকল্পনা, সংকলন আৰু সম্পাদনাত প্ৰকাশিত এখন অসমীয়া গ্ৰন্থ। ১৯৯৮ চনত গ্ৰন্থখন উত্তৰ-পূব গ্ৰন্থমেলাত প্ৰথম প্ৰকাশ হৈছিল যদিও কিতাপখনৰ পৰিৱৰ্তন আৰু পৰিৱৰ্ধনৰ কথা চিন্তা কৰি লেখকদ্বয়ে সঞ্জীৱন প্ৰকাশনৰ পৰা ২০১৬ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত দ্বিতীয় সংস্কৰণ প্ৰকাশ কৰে। এই সংস্কৰণত মুঠ ৩৪ টা অধ্যায় আছে। প্ৰায় ৩০৩ পৃষ্ঠাৰ কিতাপখনৰ বৰ্ণসংস্থাপন আৰু অংগসজ্জাৰ কাম কৰিছে বীৰকুছি,নাৰেংগীৰ কামৰূপ ছিণ্ডিকেটে। প্ৰচ্ছদ প্ৰস্তুত কৰিছে প্ৰাচুৰ্য প্ৰীতম শইকীয়াই। নিজ পিতৃলৈ কিতাপখন অৰ্পণ কৰি লেখকদ্বয়ে লিখিছে, "লিখা-মেলাৰ ক্ষেত্ৰত যিকোনো সমস্যাৰ সন্মুখীন হ'লেই যিজন মানুহৰ কাষ চাপিছিলোঁ, যিজন মানুহক আমি আজিও 'চলন্ত বিশ্বকোষ'ৰূপে বিবেচনা কৰোঁ আৰু যিজন মানুহৰ অভাৱ আজি আমি জীৱন-জীৱিকাৰ প্ৰতি ক্ষেত্ৰতে সৰ্বাধিক অনুভৱ কৰিছোঁ, সেইজন আমাৰ দেউতা, অধ্যাপক তৰুণ চন্দ্ৰ বৰুৱাৰ প্ৰতি আমাৰ এই ক্ষুদ্ৰ প্ৰচেষ্টা অৰ্পণ কৰিলোঁ।" বিৱৰণ কিতাপখনৰ প্ৰথম সংস্কৰণৰ পাতনি লিখিছে দৈনিক জনমভূমিৰ সম্পাদক হেমন্ত বৰ্মনে, ১৯৯৮ চনৰ ১ অক্টোবৰত। তেওঁ লিখিছে, "তথ্য সৰবৰাহেই সাংবাদিকৰ কাম হ'লেও সাংবাদিকে ইয়াক যান্ত্ৰিকভাৱে গ্ৰহণ কৰিলে ভুল কৰা হ'ব। নিৰ্ভুল তথ্যৰ লগতে পোনপটীয়া মেদহীন ভাষা, নিৰ্ভুল বানান, নিখুঁত বিশ্লেষণ আদিৰ কথাও জড়িত।" লগতে তেওঁ ভাৰতত সাংবাদিকতাৰ কম চৰ্চাৰ কথা উল্লেখ কৰি এই বিষয়ত গ্ৰন্থৰ অভাৱৰ কথা উনুকিয়ায় আৰু সাংবাদিকৰ দৈনন্দিন কামত আহি পৰা আহুকলীয়া পৰিস্থিতি নিবাৰণৰ বাবে লেখক-সাংবাদিকৰ গাইড কিতাপখনৰ নাম লয়। পাতনিত এইবুলিও উল্লেখ আছে, "নতুন এই কিতাপখনে লেখক-সাংবাদিকৰ বহু প্ৰয়োজনীয় দিশত আলোকপাত কৰিছে।… অসমীয়াত এনে কিতাপৰ অভাৱ বহুদিনীয়া।" তেখেতৰ মতে, অসমৰ দৈনিক কাকতৰ সম্পাদনাৰ লগত জড়িত ভ্ৰাতৃদ্বয়ৰ একমাত্ৰ উদাহৰণ হৈছে শান্তনু কৌশিক বৰুৱা আৰু শাংকব কৌশিক বৰুৱা তেওঁলোকৰ এই লেখক-সাংবাদিকৰ গাইড কিতাপখনেই অসমীয়া ভাষাত এনেধৰণৰ প্ৰথম কিতাপ। প্ৰথম সংস্কৰণৰ 'সৰু ডেউকাৰে উৰাৰ চেষ্টা' শীৰ্ষক নিবেদনত লেখকদ্বয়ে সাংবাদিকতাৰ লগত জড়িত বিভিন্ন সমস্যাৰ কথা ব্যক্ত কৰি লিখিছে,"এই ভুল-ভ্ৰান্তিবোৰ সম্পৰ্কত যিবোৰ কিতাপ-পত্ৰত আলোচনা হোৱা দেখিছোঁ সেইবোৰৰ সৰহভাগেই ইমান বেছি তাত্ত্বিক আৰু জটিল যে সেইবোৰৰ মৰ্মত প্ৰৱেশ কৰি নিজৰ ভুল-ভ্ৰান্তিবোৰ চিনাক্ত কৰি সেইবোৰ সংশোধন কৰা আমাৰ দৰে লোকৰ বাবে প্ৰায়ে অসুবিধাজনক হৈ পৰে। সেয়ে এনে ভুল-ভ্ৰান্তিসমূহৰ সম্পৰ্কত কিছু চমু, সৰল, কিন্তু ব্যৱহাৰিক আলোচনাৰ প্ৰয়োজন আমি অনুভৱ কৰিছিলোঁ। পাছত দেখিলোঁ এই প্ৰয়োজনসমূহ আমাৰ অকলশৰীয়া নহয়,অসমীয়া ভাষাত লিখা-মেলা কৰা বা কৰিব খোজা বহুতৰে প্ৰয়োজন। কিন্তু এই প্ৰয়োজনসমূহ পূৰণ কৰাৰ উপায়টো কি? শেষত এদিন দুঃসাহস কৰি ভাবিয়েই পেলালোঁ, এই প্ৰয়োজনসমূহ পূৰাব পৰাকৈ এখন কিতাপ জানো আমি যুগুত কৰিব নোৱাৰোঁ?" দ্বিতীয় সংস্কৰণৰ প্ৰসংগত তেওঁলোকে এইদৰে ব্যক্ত কৰিছে,"এই সংস্কৰণত আমি গল্প, কবিতা, উপন্যাস আদি সৃষ্টিশীল লেখাৰ কৌশল সম্পৰ্কত কেইটামান অধ্যায় সন্নিৱিষ্ট কৰিছোঁ। কেউটা অধ্যায় এই সংকলনৰ বাবে যুগুতাই দিছে সংশ্লিষ্ট বিষয়ত বিশেষ বুৎপত্তি থকা কেইজনমান বিশিষ্ট লেখকে।" সেই লেখকসকল হৈছে, সৰ্বশ্ৰী প্ৰভাত গোস্বামী, ৰঞ্জু হাজৰিকা,উৎপল দত্ত,অভিজিত শৰ্মা বৰুৱা আৰু দেৱজ্যোতি বৰা। দ্বিতীয় সংস্কৰণত সন্নিৱিষ্ট আছে মুঠ ৩৪ টা অধ্যায়। সেইসমূহ হ'ল লিখা-মেলাৰ খুটি-নাটি সততে কৰা কেতবোৰ ভুল লেখক-সাংবাদিকৰ সা-সঁজুলি নতুন লেখক-সাংবাদিকে জানিবলগীয়া কেইটামান কথা সৃষ্টিশীল লেখাৰ বিষয়ে গল্প লিখাৰ কৌশল উপন্যাস লিখাৰ আগতে কবিতা কেনেকৈ লিখিব শিশু সাহিত্য ৰচনাৰ প্ৰসংগত ৰহস্য সাহিত্য ৰচনা-ৰীতি বিজ্ঞান সাহিত্য লিখিব খোজাসকললৈ ব্যংগ সাহিত্য ৰচনাৰ কিছু কথা সাংবাদিকতাৰ মূল কথা সংবাদধৰ্মী ৰচনা নিবন্ধ লিখন ভাল ৰচনা লিখাৰ মৌলিক নীতি আলোচনীৰ বাবে ৰচনা ৰেডিঅ'ৰ বাবে লিখা ৰচনা টেলিভিছনৰ চিত্ৰনাট্য ডিজিটেল বা অনলাইন সাংবাদিকতা নাগৰিক সাংবাদিকতা তথ্য আৰু সংবাদৰ উৎসৰূপে ইণ্টাৰনেট সাংবাদিকতাৰ লগত জড়িত কিছুমান শব্দ প্ৰুফ ৰিডিং তথ্য জনাৰ অধিকাৰ আইন মানহানি আইন কপিৰাইট আইন সংজ্ঞা আৰু টোকা লিখোঁতে ভুল হোৱা কিছুমান শব্দ প্ৰায় একে উচ্চাৰণৰ বানান-ভিন্ন শব্দ একাধিক অৰ্থ থকা শব্দ উল্লেখযোগ্য দিৱস আৰু তিথি সংক্ষিপ্তকৰণ বিভিন্ন জোখ-মাখ সংকলকদ্বয়ৰ চমু পৰিচয় শান্তনু কৌশিক বৰুৱা হৈছে অসমৰ এজন লেখক, সাংবাদিক। শাংকব কৌশিক বৰুৱা দৈনিক জনমভূমি কাকতৰ ডেস্ক ইনচাৰ্জ আৰু সেই কাকতৰে দেওবৰীয়া আলোচনী বসুন্ধৰাৰ সম্পাদক। তথ্যৰ উৎস অসমীয়া

24461

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%9C%E0%A6%A8%20%E0%A6%97%E0%A6%A3%20%E0%A6%AE%E0%A6%A8

জন গণ মন

জন গণ মন হৈছে ভাৰতবৰ্ষৰ জাতীয় সংগীত। এই গীতটো বঙালী ভাষাত ৰচিত যদিও ইয়াত সংস্কৃত শব্দহে বেছিকৈ ব্যৱহাৰ হৈছে। ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ ৰচিত এই গীতটোৰ ৰচনাকাল জনা নাযায়। ১৯১১ চনত ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ এখন সভাত পোন প্ৰথমবাৰৰ বাবে এই গীতটো গোৱা হয়। তাতেই স্বাধীন ভাৰতৰ জাতীয় সংগীত হিচাবে স্বীকৃতি লাভ কৰে ইয়াৰ প্ৰথম স্তৱকটোৱে। বঙ্কিমচন্দ্ৰ চট্টোপাধ্যায়ৰ ৰচিত গীত বন্দে জাতীয় সংগীতৰ সমপৰ্য্যায়ৰ। বৰ্তমানে "জনগণমন" ভাৰতৰ জাতীয় সংগীত বা "ৰাষ্ট্ৰগান" (নেচনেল আৰু "বন্দে ভাৰতৰ "জাতীয় স্তোত্ৰ" বা "ৰাষ্ট্ৰগীত" (নেচনেল চং) বুলি বিবেচিত হয়। "জনগণমনঅধিনায়ক"ৰ ৰাগ ইমন, তাল কাহাৰবা। দীনেন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ ইয়াৰ স্বৰলিপিকাৰ। "স্বৰবিতান ১৬"ত ইয়াৰ স্বৰলিপি মুদ্ৰিত। জাতীয় সংগীতৰূপে ভাৰত চৰকাৰৰ দ্বাৰা অনুমোদিত স্বৰলিপিটো বিশ্বভাৰতীৰ গ্ৰন্থন বিভাগৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত "ৰাষ্ট্ৰসংগীত" গ্ৰন্থত মুদ্ৰিত। পাঠ "জনগণমন অধিনায়ক জয় হে" ৰবীন্দ্ৰনাথৰ সংগীত সংকলনৰ গীতবিতান "স্বদেশ" পৰ্য্যায়ভুক্ত ১৪ নম্বৰৰ গান। কবিৰ কাব্য সংকলন সঞ্চয়িতাত এই গীতটোৰ কথা "ভাৰতবিধাতা-" শিৰোনামৰে মুদ্ৰিত। মুঠ পাঁচোটি স্তবকৰ মাজত প্ৰথম স্তবকটোকেই জাতীয় সংগীতৰূপে গোৱা হয়। গানটোৰ সম্পূৰ্ণ পাঠটো এইধৰণৰ জন গণ মন! অধিনায়ক জয় হে ভাত ভাগ্য বিধাতা পঞ্জাব সিন্ধু গুজাট মাাঠা দ্াবিড় উৎকল বংগ বিন্ধ্য হিমাচল যমুনা গংগা উচ্ছল জলধি তঙ্গ তব শুভ নামে জাগে, তব শুভ আশিস মাগে, গাহে তব জয়গাথা। জনগণ মংগলদায়ক জয় হে ভাত ভাগ্য বিধাতা! জয় হে, জয় হে, জয় হে, জয় জয় জয় জয় হে অহহ তব আহ্বান প্চািত শুনি তব উদা বাণী হিন্দু বৌদ্ধ শিখ জৈন পা্চীক মুছলমান খ্ীষ্টানী পূব পশ্চিমে আসে তব সিংহাসনপাশে প্েমহা হয় গাঁথা। জনগণঐক্য়বিধায়ক জয় হে ভাত ভাগ্য বিধাতা জয় হে, জয় হে, জয় হে, জয় জয় জয় জয় হে পতন-অভ্যুদয়-বন্ধুপন্থা, যুগ যুগ ধাবিত যাত্ী। হে চি সাথি, তব থচক্ে মুখিত পথ দিনাত্ি। দাুণ বিপ্লবমাজে- তব শঙ্খধ্বনি বাজে সংকট দুঃখত্াতা। জনগণপথপিচায়ক জয় হে ভাতভাগ্যবিধাতা! জয় হে, জয় হে, জয় হে, জয় জয় জয় জয় হে॥ ঘো তিমিঘন নিবিড় নিশীথে পীড়িত মূ্ছিত দেশে জাগ্ত ছিল তব অবিচল মংগল নত নয়নে অনিমেষে। দুঃস্বপ্নে আতঙ্কে ক্ষা কিলে অংকে স্নেহময়ী তুমি মাতা। জনগণদুঃখত্ায়ক জয় হে ভাতভাগ্যবিধাতা! জয় হে,জয় হে, জয় হে, জয় জয় জয় জয় হে॥ াত্ি প্ভাতিল উদিল সমীণ পূ্ব উদয়গিিভালে- গাহে বিহংগম, পুণ্য সমীণ নবজীবনস ঢালে। তব কুণাুণাগে নিদ্িত ভাত জাগে তব চণে নত মাথা। জয় জয় জয় হে জয় াজেশ্ব ভাত ভাগ্য বিধাতা! জয় হে, জয় হে, জয় হে, জয় জয় জয় জয় হে॥ ইতিহাস "জনগণমন" সংগীতৰ কোনো পাণ্ডুলিপি পোৱা নাযায়। সেইকাৰণে এই গীতটো কেতিয়া ক'ত ৰচিত হৈছিল তাক নিশ্চিতভাৱে জন নাযায়। গীতটো প্ৰথম পোৱা হয় কলকাতাত ১৯১১ চনৰ ২৭ ডিচেম্বৰ তাৰিখে। কলকাতাত আয়োজিত ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ বাৰ্ষিক ২৬ অধিবেশনত। গানটো গোৱা হৈচিল সমবেত কণ্ঠত। দীনেন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰৰ নেতৃত্বত গানৰ ৰিহাৰ্চেল হৈছিল ডাক্তৰ নীলৰতন চৰকাৰৰ বৰ্তমানে মাহাত্মা) হ্যাৰিচন ৰোডস্থ গান্ধীৰ'ড বাসভৱনত। তাৰ পাছদিনা দ্য বেঙ্গলী কাকতত গানটোৰ ইংৰাজী অনুবাদসহ এই সংবাদৰ প্ৰতিবেদন প্ৰকাশিত হয়। ব্ৰাক্ষ্মসমাজ আদি ব্ৰাক্ষ্মসমাজৰ তত্ত্ববোধিনী আলোচনী মুখপত্ৰ তত্ত্ববোধিনী আলোচনী মাঘ ১৩১৮ সংখ্যা জানুৱাৰী সংখ্যাত ১৯১২ "ভাৰতবিধাতা" শিৰোনামৰে প্ৰকাশিত এই গীতটো ব্ৰহ্মসংগীত আখ্যাৰে প্ৰচাৰিত হৈছিল। সেই বছৰেই সৱতো এই গীতটো গোৱা হয়। অধুনা ৰাজ্যৰ মদনপল্লী নামৰ ঠাইত ৰবীন্দ্ৰনাথে অন্ধ্ৰপ্ৰদেশ "জনগণমন"ৰ ইংৰাজী অনুবাদ কৰিছিল। ১৯১১ চনত প্ৰথম প্ৰকাশিত হৈ এই গীতটো ৰবীন্দ্ৰনাথৰ সম্পাদিত তত্ত্ববোধিনী আলোচনীৰ পাততেই থাকি যায়। ১৯১৮ ১৯১৯। ১৯ চনত বেচান্ত থিওজফিক্যাল কলেজৰ অধ্যক্ষ কাজিনচে ৰবীন্দ্ৰনাথক তাত কেইটামান দিন অতিবাহিত কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনায়। আইৰিচ ভাষাৰ লোক আছিল। আইৰিচ ভাষাৰ এজন বিতৰ্কিত কবি আৰু ৰবীন্দ্ৰনাথৰ বিশিষ্ট বন্ধুৰ ২৮ ফেব্ৰুৱাৰীত এখন ছাত্ৰ সন্মিলনত তেওঁ কাজিনচৰ অনুৰোধক্ৰমে গীতটো বঙালীতে গায় শুনায়। তাৰ কিছুদিনৰ পাছত মদনপল্লীৰ প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য্যত মুগ্ধ হৈ কবিয়ে গীতটো ইংৰাজীলৈ অনুবাদ কৰে আৰু পাশ্চাত্য সংগীতৰ বিশেষজ্ঞা কাজিনচৰ পত্নী মাৰ্গাৰেটে গীতটোৰ স্বৰলিপি ৰচনা কৰে। এই স্বৰলিপিটোৰ আজিও অনুসৰণ কৰা হয়। মদনপল্লীৰ বেচান্ত থিওজফিক্যাল কলেজৰ গ্ৰন্থাগাৰত আজিও সেই মূল ইংৰাজী অনুবাদটোৰ ফ্ৰেমবদ্ধ আকাৰে প্ৰদৰ্শিত হয়। ১৯৩০ ভ্ৰমণকালত ছ'ভিয়েট সংঘৰ মস্কো ছোৱালীসকলে-পায়োনিয়াৰ্চ কমিউনৰ এটি অনাথ বালকে ৰবীন্দ্ৰনাথাক গান এটি গাবলৈ অনুৰোধ কৰাত তেওঁ সিহঁতক জনগণমন গাই শুনাইছিল। ১৯৩৭ চনতেই জাতীয় সংগীত হিচাবে প্ৰথম জনগণমন গীতটোৰ প্ৰস্তাৱ কৰে জুলাই ৫ চন ১৯৪৩। সুভাষ চন্দ্ৰ বসু আজাদ হিন্দ ফৌজ গঠনৰ কথা ঘোষণা কৰা হয় আৰু সেইদিনাই প্ৰথম জাতীয় চং গীত হিচাবে জনগণমন গোৱা হয়। ইয়াৰ পাছত সেই বছৰেই ২৫ আগষ্টত নেতাজীয়ে আনুষ্ঠানিকভাৱে আজাদ হিন্দ ফৌজৰ সেনাপতি পদ গ্ৰহণ কৰে আৰু অক্টোবৰ ২১ চিঙ্গাপুৰত আৰজি হিন্দ প্ৰতিষ্ঠা কৰে। -এ-সেইদিনাও জাতীয় সংগীত হিচাবে জনগণমন গোৱা হৈছিল। নেতাজীয়ে আজাদ হিন্দ চৰকাৰৰ চেক্ৰেটাৰী আনন্দমোহন সহায়ৰ ওপৰত দ্বায়িত্ব দিয়ে গীতটো হিন্দুঃস্থানী অনুবাদৰ বাবে। তেওঁ লয়ালপুৰৰ তৰুণ কবি হুচেইনৰ সাহায্যত কামটো সম্পাদন কৰে। অনুবাদৰ সময়ত মূল গীতটোৰ সামান্য পৰিবৰ্তন ঘটে যদিও তাৰ মূল ভাৱ আৰু সুৰ অক্ষুণ্ণ থাকে। পৰৱতীকালত আনন্দমোহন সহায়ৰ লিখিনিৰ পৰা জনা যায় যে সেই সময়ত এই গীতে ভাৰতৰ লগতে বিদেশতো জনপ্ৰিয়তা অৰ্জন কৰিছিল। জাপান আৰু জাৰ্মানীৰ বিজ্ঞ সমাজ এই গীত শুনি অভিভুত হৈছিল। ১৯৪ চনৰ মাৰ্চ মাহত আজাদ হিন্দ ফৌজে মৌডক ৰণক্ষেত্ৰত জয়লাভ কৰি ভাৰতৰ মাটিত প্ৰবেশ কৰে আৰু সেইদিনাই প্ৰথম ভাৰতৰ মাটিত জনগণমন ভাৰতৰ জাতীয় সংগীতৰূপে বজোৱা হয়। জাতীয় সংগীতৰ স্বীকৃতি লাভ "জনগণমন'ক জাতীয় সংগীতৰূপে দিয়াৰ প্ৰস্তাৱ ৰাখে নেতাজী সুভাষ চন্দ্ৰ বসুৱে। ভাৰতৰ স্বাধীনতাৰ প্ৰাকঁকালত কোনো জাতীয় সংগীত নিৰ্বাচিত নহ'ল। চন ১৯৪৭ জাতিসংঘ স্বাধীনতাৰ পৰৱৰ্তী কালত জাতিসংঘ ভাৰতীয় প্ৰতিনিধিসকলৰ ওচৰত কোনো এটা অনুষ্ঠানত বজাবলৈ ভাৰতৰ জাতীয় সংগীতৰ ৰেকৰ্ড বিচৰা হ'ল। তেওঁলোকে তৎক্ষণাত বিষয়টো ভাৰত চৰকাৰক অৱগত কৰে আৰু "জনগণমন" বজোৱাৰ মত পোষণ কৰে। চৰকাৰৰ অনুমোদনক্ৰমে জাতিসংঘৰ অৰ্কেষ্ট্ৰাবাদনৰ এটা গ্ৰমোফোন ৰেকৰ্ড সেই অনুষ্ঠানত সাফ্যলতাৰে বজোৱা হয়। জৱাহৰলাল নেহৰুৱে পাছত কৈছিল যে সেইদিনা এই গীতৰ সুৰৰ সকলোৱে প্ৰশংসা কৰিছিল আৰু বিভিন্ন ৰাষ্ট্ৰৰ প্ৰতিনিধিসকলে এই সুৰটোৰ স্বাতন্ত্ৰ্য আৰু আভিজাতত্যত মুগ্ধ হৈ ইয়াৰ স্বৰলিপি বিচাৰিছিল। পৰৱৰ্তীকালত "গায়নযোগ্যতা" বা "ৰ কাৰণে "বন্দে "ৰ সলনি "জনগণমন"কেই ভাৰতৰ জাতীয় সংগীত কৰাৰ পক্ষে বিশেষজ্ঞসকলে মত পোষণ কৰে। ভাৰতৰ মুছলমান সমাজেও এই গীতটো গ্ৰহণ কৰিছিল। "বন্দে "ত দেশক হিন্দু দেৱীৰ ৰূপত বন্দনা কৰাত এই গীতটো তেওঁলোকে গ্ৰহণ নকৰিলে। অৱশেষত ২৪ জানুৱাৰী ১৯৫০ তাৰিখে ভাৰতৰ সংবিধান সভাত এই গীতটোকেই "জাতীয় সংগীত" বা "নেচনেল এন্থেম" হিচাবে গ্ৰহণ কৰে। সভাপতি ডক্তৰ ৰাজেন্দ্ৰ প্ৰসাদে কৈছিল, "জনগণমন" নামে পৰিচিত গীতটো কথা আৰু সুৰসহ ভাৰতৰ জাতীয় সংগীতৰূপে চৰকাৰী গীত হ'ব। কোনো নিৰ্দিষ্ট কাৰণ উপস্থিত হ'লে চৰকাৰে এই গীতৰ কথাত যিকোনো ধৰণৰ পৰিবৰ্তন আনিব পাৰিব। "বন্দে গীতটো যিহেতু ভাৰতৰ জাতীয় সংগ্ৰামত বিশেষ গুৰুত্বপূৰ্ণ স্থানৰ অধিকাৰী, গতিকে এই গীতটোও জনগণমনৰ সমমৰ্য্যাদাপূৰ্ণ হ'ব। ব্যৱহাৰ জাতীয় সংগীতৰ বাদনৰ বিষয়ে ভাৰতীয় সেনাবাহিনীৰ কিছু স্পষ্ট নিৰ্দেশনামা আছে। জাতীয় অভিবাদনকালত- ভাৰত গণৰাজ্যৰ সাংবিধানিক প্ৰধান ৰাষ্ট্ৰপতি আৰু ৰাজ্যবিলাকৰ সাংবিধানিক প্ৰধান ৰাজ্যপাল আৰু বিভিন্ন বিদেশী ৰাষ্ট্ৰৰ ৰাষ্ট্ৰপ্ৰধানসকলক জাতীয় অভিবাদন জনোৱাৰ বাবে (অনুষ্ঠান বিশেষে) জাতীয় সংগীত বজোৱা হয়। চন ১৯৫০ৰ জানুৱাৰী মাহৰ পৰা ৰাজকীয় অভিবাদনৰ সলনি জাতীয় অভিবাদন জনোৱাৰ সময়ৰ পৰাই এই প্ৰথা চলি আহিছে। বিদেশী ৰাষ্ট্ৰৰ ৰাষ্ট্ৰপ্ৰধানসকলক অভিবাদন জনোৱাৰ সময়ত প্ৰথমে সেই দেশৰ জাতীয় সংগীত বজোৱা হয় আৰু পাছত ভাৰতৰ জাতীয় সংগীত বজোৱা হয়। এইখিনিতে মনত ৰখা ভাল যে এই নিৰ্দিষ্ট কেইজনমান পদাধিকাৰীৰ ভিন্ন দেশৰ বাদে কাৰো অভিবাদন জাতীয় সংগীতেৰে নহয়। তথাপিও কিছু নিৰ্দিষ্ট ক্ষেত্ৰত প্ৰধানমন্ত্ৰীক জাতীয় সংগীতৰ দ্বাৰা অভিবাদন জনোৱা হয়। জাতীয় পতাকা উত্তোলনৰ সময়ত প্ৰতি বছৰে স্বাধীনতা দিৱসত জাতীয় পতাকা গণতন্ত্ৰ দিৱসত আৰু উত্তোলনৰ সময়ত জাতীয় সংগীত বজোৱা হয়। ইয়াৰ উপৰি কেইবাটাও ক্ষেত্ৰত জাতীয় সংগীত ব্যৱহৃত হয়। যেনে-সেনাবাহিনীত লয়েল টোষ্ট প্ৰদানৰ সময়ত, নৌবাহিনীৰ পতাকা উত্তোলনৰ সময়ত, কুচকাৱাজৰ প্ৰত্যয়নৰ উদ্দেশ্যে পতাকা আনীত হ'লে ইত্যাদি। অন্যান্য চৰকাৰী বিভাগ আৰু সাধাৰণ ব্যৱহাৰৰ ক্ষেত্ৰতো এই নিয়ম প্ৰযোজ্য। জাতীয় সংগীত ৫২ চেকেণ্ড গোৱা হয় অথবা সংক্ষেপতে গালে ২০ চেকেণ্ডতে ইয়াৰ প্ৰথম আৰু শেষ পংক্তি গোৱা হয়। কিন্তু এক মিনিটৰ অধিক সময় এই গীত গোৱা নহয়। জাতীয় সংগীত গোৱাৰ সময়ত উঠি থিয় দিয়াটো কৰ্তব্য। পূৰ্বতে চিনেমা হ'লত চিনেমা শেষ হোৱাৰ পাছত জাতীয় সংগীত বজোৱাৰ প্ৰথা আছিল। বৰ্তমানে এই প্ৰথা বিলুপ্ত। বিতৰ্ক স্বাধীন ভাৰতৰ জাতীয় সংগীত ঘোষিত হোৱাৰ পাছত জনগণমনক লৈ কিছু বিতৰ্কৰ সূত্ৰপাত হয়। প্ৰকৃতপক্ষে গানটো লিখা হৈছিল ১৯১১ চনৰ ডিচেম্বৰ মাহত ৰজা পঞ্চম জৰ্জৰ দিল্লী দৰবাৰৰ কিছুদিন আগতে। এই গানটো প্ৰথম গোৱা হৈছিল সেই বছৰৰে ২৯ ডিচেম্বৰত ভাৰতীয় জাতীয় কংগ্ৰেছৰ অধিবেশনৰ দ্বিতীয় দিনা। সেইদিনাৰ এজেণ্ডা আছিল ৰজা পঞ্চম জৰ্জক অলপ আনুগত্যমূলক স্বাগত জনোৱাৰ প্ৰস্তাবনা। ৰজাৰ সন্মানত সেইদিনা হিন্দীতে ৰামভূজ চৌধুৰীৰ এটা গান গোৱা হয়। আৰু সেইদিনাই ৰবীন্দ্ৰনাথ দৰে এজন বিশিষ্ট ব্যক্তিৰ গান অনুষ্ঠানত গোৱা হোৱাত সংবাদমাধ্যমৰ ভুলতে এটা ভ্ৰান্ত খবৰ প্ৰচাৰিত হয় যে ৰবীন্দ্ৰনাথৰ গানটোও সম্ৰাটৰ সন্মানাৰ্থে ৰচিত হৈছে। পাছদিনা ইংৰাজী বাতৰিকাকতসমূহত এই সংবাদ প্ৰচাৰিত হয় যে: "বঙালী কবি ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰে বিশেষকৈ সম্ৰাটক স্বাগত জনাইয়ে এই গান ৰচনা কৰিছে। স্বাভাৱিকভাৱেই ৰবীন্দ্ৰনাথবিৰোধীসকলে প্ৰচাৰ কৰি থাকিল যে গানটো আচলতে সম্ৰাটৰ বন্দনাগান। প্ৰসঙ্গক্ৰমে উল্লেখযোগ্য যে এই বাতৰিকাকতসমূহৰ দুই এখনে "বন্দে ৰবীন্দ্ৰনাথৰ ৰচিত আৰু "জনগণমন"ক হিন্দী গানৰ আখ্যাও দিছিল। প্ৰকৃত ঘটনা জনা যায় নবেম্বৰ ২০ চনৰ ১৯৩৭ বিশ্বভাৰতীৰ প্ৰাক্তন পুলিনবিহাৰী সেনলৈ ৰবীন্দ্ৰনাথে লিখা এখন চিঠিৰ পৰা: ভাৰতৰ জাতীয় সংগীতৰ 'সিন্ধু' শব্দটোক পৰিবৰ্তন কৰি কাশ্মীৰ শব্দটো যোগ কৰাৰ দাবী উঠিল। যিসকলে দাবী তুলিছিল ২০০৫ তেওঁলোকৰ যুক্তি আছিল ১৯৪৭ চনৰ ভাৰত বিভাজনৰ পাছত সম্পূৰ্ণ সিন্ধু প্ৰদেশ পাকিস্তানৰ অন্তৰ্ভুক্ত হৈছে। এই দাবীৰ বিপৰীতে বিৰোধীসকলে যুক্তি দিয়ে যে জাতীয় সংগীতত 'সিন্ধু' শব্দটো কেবলমাত্ৰ সিন্ধু প্ৰদেশ নহয় বৰং সিন্ধি আৰু ভাৰতীয় সংস্কৃতিৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংশ সিন্ধু নদী ভাষা আৰু সংস্কৃতিৰ পৰিচায়ক। এই যুক্তি মানি ভাৰতৰ উচ্চতম ন্যায়ালয়ে জাতীয় সংগীতৰ ভাষাত কোনোধৰণৰ পৰিবৰ্তনৰ বিপক্ষে মত দিয়ে। ১৯৮৫ চনত কেইজনমান ছাত্ৰই ৰাজ্যৰ জিহোবাস উইটনেচ কেৰালা বিদ্যালয়ত জাতীয় সংগীত গাবলৈ অস্বীকাৰ কৰাত সিহঁতক স্কুলখনৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰা হয়। এজন অভিভাবকে উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ দ্বাৰস্থ হয়। উচ্চতম ন্যায়ালয়ে কেৱল উচ্চ ন্যায়ালয়ৰ ৰায় সলনি কৰি স্কুল কৰ্তৃপক্ষক ছাত্ৰকেইজনক পুনৰ ভৰ্তি কৰোৱাৰ নিৰ্দেশ দিয়ে। উচ্চতম ন্যায়ালয়ৰ এই ঐতিহাসিক ৰায়ত কোৱা হৈছিল যে-" আমাৰ ঐতিহ্যই আমাক সহিষ্ণুতা শিকায় (ভাৰতীয়), আমাৰ দৰ্শনে আমাক সহিষ্ণুতা শিকায়, আমাৰ সংবিধানে আমাক সহিষ্ণুতা শিকায়, আমি যেন তাক নষ্ট নকৰো। 'কামৰূপ'ৰ উল্লেখ বিতৰ্ক ইংৰাজী ৰাষ্ট্ৰীয় দৈনিক 'দা ছ অৱ ইণ্ডিয়া'ত ১৯৫০ চনৰ ২৬ জানুৱাৰীত প্ৰকাশিত বাতৰিত (১৯৯৭ চনৰ ২৬ জানুৱাৰীৰ সংখ্যা 'দা ছ অৱ ইণ্ডিয়া'ৰ লগত স্বাধীনতাৰ ৫০ বৰ্ষপুৰ্তি উপলক্ষত ১৯৫০ চনৰ ২৬ জানুৱাৰীৰ সংখ্যা বিশেষ পৰিপুৰিকা হিচাপে পুনৰ প্ৰকাশ কৰা হৈছিল) 'জন গণ মন'ৰ ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰে কৰা মূল অনুবাদত 'কামৰূপ' শব্দটো আছিল বুলি উল্লেখ কৰে, যিটো পাছলৈ 'সিন্ধু' শব্দলৈ পৰিৱৰ্তন কৰা হয়। এই বিষয়টো লৈ ই-জগত আৰু সাধাৰণ ৰাইজৰ মাজত বিয়পা গুঞ্জণৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত বিষয়টো অসমৰ বিধান সভাত আলোচিত হয়। ১৭ ডিচেম্বৰ, ২০১৩-ত অসম গণ পৰিষদৰ বিধায়ক ফণীভূষণ চৌধুৰীয়ে বিধানসভাত উত্থাপন কৰা এক সংকল্প প্ৰস্তাৱৰ উত্তৰ দি বনমন্ত্ৰী ৰকিবুল হুছেইনে কয় যে সংশ্লিষ্ট কাকত গোষ্ঠীৰপৰা চৰকাৰীভাৱে স্পষ্টীকৰণ বিচৰা হৈছে। কাকতখনৰ উদ্ধৃতিৰে চৌধুৰীয়ে ৰাষ্ট্ৰীয় সংগীতত পুনৰাই 'কামৰূপ'ৰ অন্তৰ্ভুক্তিৰ বাবে দাবী কৰে। ইয়াৰ প্ৰত্যুত্তৰত ভিত্তিহীন বাতৰিৰে অসমৰ ৰাইজক বিভ্ৰান্ত কৰাৰ অভিযোগ তুলি হুছেইনে প্ৰয়োজনবশতঃ কাকতখনৰ বিৰূদ্ধে আইনী ব্যৱস্থা গ্ৰহণতো ইংগিত দিয়ে। বিধান সভাই টাইমছ অৱ ইণ্ডিয়াৰপৰা তথ্য বিচৰাৰ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰে, আৰু প্ৰয়োজন হ'লে আইনী ব্যৱস্থা লোৱাৰ পথো মুকলি ৰাখে। বিদগ্ধজনৰ মত সুভাষ চন্দ্ৰ বসু (আৰজি হিন্দ-এৰ হুকুমতৰ নিদেৰ্শনামা) অনন্দমোহন সহায় চেক্ৰেটাৰী, আৰজি হুকুমত হিন্দ-এ এইচ কাজিনচ মহাত্মা গান্ধী জৱাহৰলাল নেহৰু জনপ্ৰিয় মাধ্যমত জাতীয় সংগীত জন গণ মন-ইণ্ডিয়ান নেচনেল এন্থেম শীৰ্ষক এটা ঐতিহাসিক ভিডিঅ' ভাৰত গণৰাজ্যৰ স্বৰ্ণজয়ন্তী উপলক্ষে মুকলি কৰা হয়। ২৬ জানুৱাৰীত ভাৰতৰ সংসদ ভৱনৰ চেণ্ট্ৰেল হ'লত ৰাষ্ট্ৰপতিয়ে এই ভিডিঅ'ৰ উদ্বোধন কৰে। ভৰত বালা প্ৰযোজিত এই ভিডিঅ'ৰ সংগীত পৰিচালনা কৰে ভাৰত চৰকাৰে। আৰু প্ৰকাশ কৰে এ আৰ ৰহমান ভাৰত চৰকাৰৰ সংস্কৃতি যুৱ ও ক্ৰীড়া মন্ত্ৰণালায়ে। দেশৰ ৩৫ জন প্ৰধান শিল্পীয়ে এই এলবামত কণ্ঠ বা বাদ্যদান কৰিছিল। সুৰ তথ্য সংগ্ৰহ বাহ্যিক সংযোগ 3 3 কবিতা ভাৰতীয় সাহিত্য ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰীয় প্ৰতীক ৰাষ্ট্ৰীয়

71784

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A7%81%E0%A6%A6%E0%A7%8D%E0%A6%A7%E0%A6%A6%E0%A7%87%E0%A7%B1%20%E0%A6%A6%E0%A6%BE%E0%A6%B8%E0%A6%97%E0%A7%81%E0%A6%AA%E0%A7%8D%E0%A6%A4

বুদ্ধদেৱ দাসগুপ্ত

বুদ্ধদেৱ দাসগুপ্ত ১১ ফেব্ৰুৱাৰী ১৯৪৪ ১০ জুন ২০২১) আছিল এগৰাকী বঙালী কবি, চিত্ৰনাট্যকাৰ আৰু চলচ্চিত্ৰ-নিৰ্মাতা। 'বাঘ বাহাদুৰ', 'তাহাদেৰ কথা', 'চৰাচৰ' আৰু 'উত্তৰা' আদি ছবিৰ বাবে দাসগুপ্তই সমাদৰ লাভ কৰিছিল। তেখেতৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত পাঁচখন ছবিয়ে ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটাৰ 'শ্ৰেষ্ঠ ছবি'ৰ শাখাত শ্ৰেষ্ঠত্ব অৰ্জন কৰিবলৈ সক্ষম হয়। ছবিকেইখন আছিল 'বাঘ বাহাদুৰ' (১৯৮৯), 'চৰাচৰ' (১৯৯৩), 'লাল দৰ্জা' (১৯৯৭), 'মণ্ডো মেয়াৰ উপাখ্যান' (২০০২) আৰু 'কালপুৰুষ' (২০০৮)। আনহাতে 'দূৰত্ব' (১৯৭৮) আৰু 'তাহাদেৰ কথা' (১৯৯৩) ছবি দুখনে বঙালী ভাষাত 'শ্ৰেষ্ঠ ছবিৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা' বুটলিবলৈ সক্ষম হয়। এগৰাকী পৰিচালক হিচাপে দাসগুপ্তই ২০০০ চনত 'উত্তৰা' আৰু ২০০৫ চনত 'স্বপ্নেৰ দিন' নামৰ কথাছবি দুখনৰ বাবে ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা লাভ কৰিছিল। এগৰাকী কবি হিচাপেও স্বীকৃতি লাভ কৰা দাসগুপ্তই বিগত বৰ্ষসমূহত 'গভীৰ আৰালেয়', 'কফিন কিম্বা ছুটকেছ', 'হিমযোগ', 'চাট্টা কাহিনী', 'ৰবটৰ গান', 'শ্ৰেষ্ঠ কবিতা' আৰু 'ভোমবোলেৰ আশ্চৰ্য কাহিনী ও অন্যান্য কবিতা'ৰ দৰে কাব্য প্ৰকাশ কৰে। প্ৰাৰম্ভিক জীৱন আৰু শিক্ষা ১৯৪৪ চনৰ ১১ ফেব্ৰুৱাৰীত এতিয়াৰ পশ্চিমবংগৰ দক্ষিণাঞ্চলত থকা আনাৰা নামে ঠাইত বুদ্ধদেৱ দাসগুপ্তৰ জন্ম হয়। পিতৃ-মাতৃৰ নগৰাকী সন্তানৰ ভিতৰত তেখেত তৃতীয় আছিল। পিতৃ তাৰকান্ত দাসগুপ্তই ভাৰতীয় ৰেলসেৱাৰ এগৰাকী চিকিৎসক হিচাপে কৰ্মনিৰ্বাহ কৰিছিল। ইয়াৰ ফলত শৈশৱৰ প্ৰাৰম্ভিক সময়ছোৱা বুদ্ধদেৱ দাসগুপ্তই ভ্ৰমণতেই কটাছিল। বাৰবছৰ বয়সত তেখেতে কলিকতাৰ হাওৰাত থকা দীনবন্ধু বিদ্যালয়ত পঢ়িবলৈ আহে। স্বৰাজোত্তৰ কালত, তেখেতৰ পিতৃ খড়গপুৰলৈ বদলি হয় আৰু পৰৱৰ্তী সময়ত বৰ্তমানৰ ছট্টিছগড়ত থকা মানেন্দ্ৰগড়লৈ বদলি হয়। কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অধীনস্থ স্কটিছ ছাৰ্ছ কলেজত বুদ্ধদেৱ দাসগুপ্তই অৰ্থনীতি অধ্যয়ন কৰে। কৰ্মজীৱন বৰদ্বান বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অধীনস্থ শ্যামসুন্দৰ কলেজত অৰ্থনীতিৰ এগৰাকী প্ৰবক্তা হিচাপে বুদ্ধদেৱ দাসগুপ্তই কেৰিয়াৰৰ পাতনি মেলিছিল। ইয়াৰ পিছত তেখেতে চিটি কলেজত যোগদান কৰে। কিন্তু ১৯৭৬ চনত তেখেতে অৰ্থনৈতিক শাস্ত্ৰ আৰু সমাজ-ৰাজনৈতিক বাস্তৱতাৰ মাজত থকা বৈসাদৃশ্য অনুধাৱন কৰে আৰু ছবি-নিৰ্মাণৰ দিশে অগ্ৰসৰ হয়। সমান্তৰালভাৱে, কলিকতা চলচ্চিত্ৰ সংঘৰ জৰিয়তে তেখেতে চাৰ্লি ছেপলিন, ইংগাৰ বাৰ্গমেন, আস্কিৰা কুৰুশ্বাৱা, ভিট্টৰিঅ' ডে ছিকা, ৰবাৰ্টো ৰছেলিনী আৰু মাইকেলেঞ্জেলো এণ্টনিয়নিৰ দৰে পৰিচালকৰ কৰ্মৰাজিৰ লগত পৰিচয় হয়। উল্লেখ্য যে, উচ্চ মাধ্যমিকত অধ্যয়ন কৰি থকা কালত তেখেতে নিজৰ খুড়ায়েকৰ লগত এইটো সংঘলৈ অহা-যোৱা কৰিছিল। এইসকল ছবি আৰু পৰিচালকে দাসগুপ্তক ছবি-নিৰ্মাণক অভিব্যক্তিৰ মাধ্যম হিচাপে গ্ৰহণ কৰিবলৈ প্ৰেৰণা যোগালে। ১৯৬৮ চনত তেখেতে নিজৰ চলচ্চিত্ৰ-জীৱন আৰম্ভ কৰিলে এখন দহমিনিটীয়া তথ্যচিত্ৰৰে। নাম ১৯৭৮ চনতহে, অৰ্থাৎ প্ৰায় দহ বছৰৰ পাছতহে দাসগুপ্তৰ দ্বাৰা নিৰ্দেশিত প্ৰথমখন পূৰ্ণদৈৰ্ঘ্যৰ ছবি 'দূৰত্ব'ৰ মুক্তি হয়। তেখেতৰ কাব্যময়তাই চিনেমাকো সমৃদ্ধ কৰিছে। চলচ্চিত্ৰ-জীৱনৰ প্ৰথম কালছোৱাত, দাসগুপ্তই সত্যজিৎ ৰায়ৰ বাস্তৱবাদী ধাৰাৰ প্ৰতি আকৰ্ষণ অনুভৱ কৰিছিল আৰু ইয়াৰ প্ৰভাৱ তেখেতৰ ছবিসমূহতো প্ৰতীয়মান হৈছিল। পাছলৈ তেখেতে ভিন্ন বৈচিত্ৰ্যৰ ছবি-নিৰ্মাণত হাত দিয়ে। ব্যক্তিগত জীৱন বুদ্ধদেৱ দাসগুপ্তৰ পত্নী সোহিনী দাসগুপ্তও এগৰাকী ছবি-নিৰ্মাতা। তেওঁলোকৰ দুগৰাকী কন্যা সন্তান আছে। কনিষ্ঠ জীয়ৰী অলোকানন্দ দাসগুপ্ত এগৰাকী প্ৰশিক্ষণপ্ৰাপ্ত ধ্ৰুপদী পিয়ানোবাদক। ২০১৩ চনত তেখেতে পিতৃৰ দ্বাৰা পৰিচালিত হিন্দী ভাষাৰ ছবি আনৱাৰ কা অজব কিচ্চা' নামৰ ছবিখনৰ বাবে নেপথ্য সংগীতৰ ৰচনা কৰে। এ.কে. ভাৰ্ছেছ এ.কে.', 'ছেক্ৰেড গেইমছ', 'ট্ৰেপড্' আদিৰ দৰে চিনেমা আৰু ছিৰিজতো অলোকানন্দাই সংগীত সংযোজন কৰিছে। চলচ্চিত্ৰপুঞ্জী পূৰ্ণদৈৰ্ঘ্যৰ ছবি 'সময়ৰ কাঁচে' (১৯৬৮) (চুটি ছবি) 'দূৰত্ব' (১৯৭৮) 'নিম অন্নপূৰ্ণা (১৯৭৯) 'গৃহযুদ্ধ' (১৯৮২) 'আন্ধী গলি' (১৯৮৪) (হিন্দী ভাষাৰ) 'ফেৰা' (১৯৮৮) 'বাঘ বাহাদুৰ' (১৯৮৯) 'টাহাদেৰ কথা' (১৯৯২) 'চৰাচৰ' (১৯৯৩) 'লাল দৰ্জা (১৯৯৭) 'উত্তৰা (২০০০) 'মণ্ডো মেয়াৰ উপাখ্যান (২০০২) 'স্বপ্নেৰ দিন (২০০৪) 'আমি, য়াছিন আৰু আমাৰ মধুবাল' (২০০৭) 'কালপুৰুষ (২০০৮) 'জানালা (২০০৯) 'মুক্তি' (২০১২) 'পত্ৰলেখা' (২০১২) 'আনৱাৰকা অজব কিচ্চা' (২০১৩, হিন্দী ভাষাৰ) 'টোপে' (২০১৭) 'উৰুজাহাজ (২০১৮)' তথ্যচিত্ৰ আৰু টেলিভিছনৰ কৰ্ম 'দ্য কনটিনেণ্ট অৱ লাভ' (১৯৬৮) 'ঢোলেৰ ৰাজা খিৰোড়ে নাট্টা' (১৯৭৩) 'ফিছাফমেন অৱ সুন্দৰবন' (১৯৭৪) 'শৰৎচন্দ্ৰ' (১৯৭৫) 'ৰিদম অৱ ষ্টিল' (১৯৮১) ইণ্ডিয়ান ছায়েন্স মাৰ্ছেছ এহেড' (১৯৮৪) 'বিজ্ঞান ও তাৰ আৱিষ্কাৰ' (১৯৮০) 'ষ্টৰী অৱ গ্লাছ' (১৯৮৫) 'ইণ্ডিয়া অন দ্য মুভ' (১৯৮৫) 'ছিৰামিকছ' (১৯৮৬) 'আৰণ্যক' (১৯৯৬) 'কণ্টেম্পৰাৰী ইণ্ডিয়ান স্কালপছাৰ' (১৯৮৭) 'হিষ্ট্ৰী অৱ ইণ্ডিয়ান জ্যুট' (১৯৯০) বঁটা-সন্মান ২০০৮ চনৰ ২৭ মে'ত মাদ্ৰিদৰ "স্পেইন আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱ"ত 'জীৱনজোৰা সাধনা'ৰ বঁটা ২০০৭ চনত এথেন্স আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱূ গল্ডেন এথেনা বঁটা ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা শ্ৰেষ্ঠ ছবিৰ ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা ১৯৮৯: বাঘ বাহাদুৰ ১৯৩: চৰাচৰ ১৯৯৭: লাল দৰ্জা ২০০২: মণ্ডো মেয়াৰ উপাখ্যান ২০০৮: কালপুৰুষ শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালকৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা ২০০০: উত্তৰা ২০০৫: স্বপ্নেৰ দিন শ্ৰেষ্ঠ চিত্ৰনাট্যৰ ৰাষ্ট্ৰীয় বঁটা ১৯৮৭: ফেৰা বঙালী ভাষাৰ শ্ৰেষ্ঠ ছবিৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা ১৯৭৮: দূৰত্ব ১৯৮৭: ফেৰা ১৯৯৩: তাহাডেৰ কথা শ্ৰেষ্ঠ কলাত্মক/সাংস্কৃতিক ছবি শিতানত ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা ১৯৯৮: ভেনিচ চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱ ১৯৮২: বঁটা: গৃহযুদ্ধ ২০০০: ছিলভাৰ লায়ন, শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালক: উত্তৰা ১৯৮২: গল্ডেন লায়ন মনোনয়ন: গৃহযুদ্ধ ২০০০: গল্ডেন লায়ন মনোনয়ন: উত্তৰা বাৰ্লিন আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱ ৩৮সংখ্যক বাৰ্লিন আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱ, ১৯৮৮: গল্ডেন বিয়েৰ মনোনয়ন: ফেৰা ৪৪তম বাৰ্লিন আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱ, ১৯৯৪: গল্ডেন বিয়েৰ মনোনয়ন: চৰাচৰ লকাৰ্ণো চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱ সমালোচকৰ বঁটা: দূৰত্ব বিচাৰকৰ বিশেষ সন্মান: নীম অন্নপূৰ্ণা এছিয়া পেছিফিক চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱ শ্ৰেষ্ঠ ছবি: জানালা কাৰ্লোভী ভাৰী চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱ বিচাৰকৰ বিশেষ সন্মান: নীম অন্নপূৰ্ণা ডামাছকাছ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱ গল্ডেন বঁটা: নীম অন্নপূৰ্ণা বেংগক আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱ শ্ৰেষ্ঠ এছিয়ান চলচ্চিত্ৰ বঁটা (২০০৩): মণ্ডো মেয়াৰ উপাখ্যান মৃত্যু ২০২১ চনৰ ১০ জুন তাৰিখে ৭৭ বচৰ বয়সত বুদ্ধদেৱ দাসগুপ্তৰ জীৱন-নাটৰ সামৰণি পৰে। তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ স্পেইনৰ আন্তৰ্জাতিক চলচ্চিত্ৰ মহোৎসৱত বুদ্ধদেৱ দাসগুপ্তই জীৱনজোৰা সাধনাৰ বঁটা লাভ কৰে। ত সাক্ষাৎকাৰ-সম্বলিত প্ৰফাইল ভাৰতৰ ব্যক্তি পশ্চিমবঙ্গৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি ভাৰতৰ চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক ভাৰতীয় কবি শ্ৰেষ্ঠ চিত্ৰনাট্যৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা বিজয়ী শ্ৰেষ্ঠ পৰিচালকৰ ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটা বিজয়ী তথ্যচিত্ৰ

26496

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B2%E0%A6%95%E0%A7%8D%E0%A6%B7%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%A7%E0%A7%B0%20%E0%A6%9A%E0%A7%8C%E0%A6%A7%E0%A7%81%E0%A7%B0%E0%A7%80

লক্ষ্যধৰ চৌধুৰী

লক্ষ্যধৰ চৌধুৰী জ. ১৪ অক্টোবৰ, ১৯১৪ চন, উত্তৰ গুৱাহাটী, অসম মৃ. ১৮ আগষ্ট, ২০০০ চন) আছিল অসমৰ এগৰাকী অভিনেতা, গল্পকাৰ, চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক, স্বাধীনতা সংগ্ৰামী আৰু শিক্ষাবিদ। ৰাজনীতিতো দখল থকা লক্ষ্যধৰ চৌধুৰীয়ে একালত জনসাধাৰণৰ প্ৰতিনিধি ৰূপে অসম বিধানসভালৈ নিৰ্বাচিত হোৱাৰ উপৰিও শিক্ষা আৰু সাংস্কৃতিক পৰিক্ৰমা দপ্তৰৰ মন্ত্ৰী হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰিছিল। তেওঁ অসম সাহিত্য সভাৰ গোৰেশ্বৰ অধিবেশনৰ সভাপতিত্ব কৰাৰ উপৰিও অসম নাট্য সন্মিলনৰো নলবাৰী অধিবেশনৰ সভাপতিত্ব কৰিছিল। তেওঁৰ সাহিত্যিক কৰ্মৰাজিত সাধাৰণ জনগনৰ দুখ দুৰ্দশাৰ পূৰ্ণ প্ৰতিফলন ঘটা দেখা যায়। জন্ম আৰু শিক্ষা লক্ষ্যধৰ চৌধুৰীৰ জন্ম হয় ১৯১৪ চনৰ ১৪ অক্টোবৰত উত্তৰ গুৱাহাটীৰ ৰংমহলত। পিতৃ স্বৰ্গীয় ভূধৰ চৌধুৰী আৰু মাতৃ স্বৰ্গীয়া উমা চৌধুৰী। স্বৰ্গীয় ভূধৰ চৌধুৰী গুৱাহাটীত চিৰস্তাদাৰ আছিল। ৰংমহল প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ত স্বৰ্গীয় দীন ইকীয়াৰ ওচৰত শিক্ষালাভ কৰা চৌধুৰীয়ে ১৯২৪ চনৰে পৰা গুৱাহাটীৰ লতাশীলত খুড়ায়েকৰ ঘৰত থাকে। ১৯২৫ চনৰ পৰা কটন কলেজিয়েট স্কুলত হাইস্কুলীয়া শিক্ষা লাভ কৰি ১৯৩৩ চনত মেট্ৰিক পাছ কৰে। ১৯৩৭ চনত কটন কলেজৰ পৰা তেওঁ অঙ্ক, ৰসায়ন আৰু পদাৰ্থবিজ্ঞান বিষয় লৈ সুখ্যাতিৰে স্নাতক উপাধি লাভ কৰে। কৰ্মজীৱন লক্ষ্যধৰ চৌধুৰীয়ে ১৯৩৯ চনত উত্তৰ গুৱাহাটীৰ আউনিআটী কমলদেৱ মাধ্যমিক বিদ্যালয়ত এজন শিক্ষক হিচাপে নিজৰ কৰ্মজীৱন আৰম্ভ কৰে। ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলনৰ প্ৰভাৱ লক্ষধৰ চৌধুৰীৰ জীৱনতো বাৰুকৈয়ে পৰিছিল। ১৯৪২ চনত তেওঁ শিক্ষকতা বৃত্তি ত্যাগ কৰি স্বাধীনতা আন্দোলনত পূৰ্ণোদ্যমে জঁপিয়াই পৰে। ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনৰ সময়ত তেওঁ সক্ৰিয়ভাৱে আন্দোলনত অংশগ্ৰহণ কৰে আৰু তাৰ ফলস্বৰূপে বহুবাৰ আত্মগোপনো কৰিব লগা হয়। আন্দোলনৰ সময়চোৱাত লক্ষ্যধৰ চৌধুৰীয়ে জয় প্ৰকাশ নাৰায়ন, অৰুণা আছফ আলী, অচ্যুত পটৱৰ্দ্ধন, ৰাম মনোহৰ লোহিয়া আদিৰ দৰে বিখ্যাত ব্যক্তিৰ সান্নিধ্যলৈ আহে আৰু সমাজবাদৰ প্ৰতি গভীৰভাবে আকৃষ্ট হয়। স্বাধীনতা লাভৰ পাছত অনুষ্ঠিত ১৯৫২ চনৰ প্ৰথম নিৰ্বাচনত লক্ষ্যধৰ চৌধুৰীয়ে সমাজবাদী দলৰ প্ৰাৰ্থী হিচাপে প্ৰতিদ্বন্দ্ব্বিতা কৰি ৰোহিনী কুমাৰ চৌধুৰীৰ হাতত পৰাজিত হয়। ১৯৫৭ চনৰ অসম বিধানসভাৰ নিৰ্বাচনত কমলপুৰ সমষ্টিত প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰি তেওঁ পুনৰ বিফলতাৰ মুখ দেখিব লগা হয়। ১৯৬৭ চনত লক্ষ্যধৰ চৌধুৰীয়ে প্ৰথম বাৰৰ বাবে অসম বিধান সভাৰ মজিয়ালৈ নিৰ্বাচিত হয়। সেই কালছোৱাত তেওঁ ভূপেন হাজৰিকা, বিষ্ণু প্ৰসাদ ৰাভা আদিৰ সতে লগলাগি অসমত এক সাংস্কৃতিক গনজাগৰণৰ সৃষ্টি কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। ১৯৭২ চনত তেওঁ পূনৰ্বাৰ অসম বিধানসভালৈ নিৰ্বাচিত হয়। ১৯৭৮ চনৰ গোলাপ বৰবৰা নেতৃত্বাধীন অসম মন্ত্ৰীসভাত জালুকবাৰী সমষ্টিৰ পৰা নিৰ্বাচিত হৈ লক্ষ্যধৰ চৌধুৰীয়ে শিক্ষা আৰু সাংস্কৃতিক পৰিক্ৰমা দপ্তৰৰ মন্ত্ৰিত্ব লাভ কৰে। লক্ষ্যধৰ চৌধুৰী ১৯৭৫ চনত প্ৰয়াত ৰাধাগোবিন্দ বৰুৱাৰ পাছত গুৱাহাটী পৌৰ নিগমৰ দ্বিতীয় গৰাকী মেয়ৰ হিচাপে নিৰ্বাচিত হয়। স্বাধীনতা আন্দোলনত এজন অগ্ৰনী স্বেচ্ছাসেৱক হিচাপে যোগদান কৰে। লক্ষ্যধৰ চৌধুৰীয়ে পাছৰ কালচোৱাত তেওঁ গুৱাহাটীৰ আমবাৰী অঞ্চলত নিগাজীকৈ থাকিবলৈ লয়। নিজৰ বৰ্ণময় জীৱন পৰিক্ৰমাত লক্ষ্যধৰ চৌধুৰীয়ে প্ৰজা চছিয়েলিষ্ট পাৰ্টীৰ সভাপতিৰ আসন সূশোভিত কৰাৰ উপৰিও ৰাধাগোবিন্দ স্মৃতি ৰক্ষা সমিতি তথা লতাশিল প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ সভাপতিৰ পদো অলংকৃত কৰি থৈ গৈছে। ১৯৪৮ চনৰ পৰা ১৯৫২ চনলৈ চৌধুৰীদেৱ ছচিয়েলিষ্ট পাৰ্টীৰ মুখপাত্ৰ জনতাৰ সম্পাদক পদত কাৰ্যনিবাহ কৰিছিল। চছিয়েলিষ্ট দলত যোগদান কৰি চৌধুৰীদেৱে তিনি বছৰ কাল আত্মগোপন কৰি থকা কালত জয়প্ৰকাশ নাৰায়ণ,ৰামমোহন লোহিয়া, অচ্যুত পাট্টবদ্ধন, অৰুণা আশ্ৰফ আলি, আচাৰ্য নৰেন্দ্ৰদেৱৰও সানিধ্য লাভ কৰিছিল। সাহিত্য সভা ১৯৯১ চনৰ অসম সাহিত্য সভাৰ ৫৮তম গোৰেশ্বৰ অধিবেশনৰ সভাপতি হিচাপে লক্ষ্যধৰ চৌধুৰীক নিৰ্বাচিত কৰা হৈছিল। গোৰেশ্বৰৰ ৰাংছিনা ভৱনত অসম সাহিত্য সভাৰ সভানেত্ৰী নিৰ্মল প্ৰভা বৰদলৈৰ সভানেত্ৰিত্বত অনুষ্ঠিত ১৯৯১-৯২ বৰ্ষৰ তৃতীয় পূৰ্ণাঙ্গ কেন্দ্ৰীয় কাৰ্য্যনিৰ্বাহকৰ সভাত চৌধুৰী নিৰ্বাচিত হোৱাৰ কথা ঘোষণা কৰা হয়। অসম সাহিত্যসভাৰ সভাপতি হিচপে নিৰ্বাচিত হৈ লক্ষ্যধৰ চৌধুৰীয়ে কয় যে সাহিত্য সভা সম্পৰ্কত তেওঁ কয় যে অসম সাহিত্য সভা অসমৰ মাতৃ স্বৰূপ। “মই সাহিত্য সভাৰ সৈতে এতিয়ালৈকে জড়িত নহয়। সাহিত্য সভাৰ সৈতে মোৰ সম্পৰ্ক নাই। সাহিত্য সভাৰ বৈঠকলৈ মাতিলে মই যাও। সাহিত্য সভাৰ বিৰুদ্ধে মই একো লিখা নাই। কাৰণ মাতৃ নিন্দা বেয়া।” ব্যক্তিগত জীৱন আৰু মৃত্যু চৌধুৰীদেৱে ১৯৪৯ চনত ডিব্ৰুগড়ৰ ঊষা চৌধুৰীৰ সৈতে বিবাহ পাশত আবদ্ধ হয়। চৌধুৰী দম্পতীৰ পাঁচটি সন্তান ক্ৰমে অমৰজ্যোতি চৌধুৰী, অঞ্জনজ্যোতি চৌধুৰী, অৰুপজ্যোতি চৌধুৰী, অনুপজ্যোতি চৌধুৰী আৰু অনুৰাধা দাস। অসমৰ নাট তথা বোলছবি জগতৰ পিতামহ স্বৰূপ এইজনা শিল্পীৰ ২০০০ চনৰ ১৮ আগষ্টত কৰ্মময় জীৱনৰ পৰিসমাপ্তি ঘটে। কৰ্মৰাজি কম বয়সতে অভিনেতা হিচাপে সুখ্যাতি অৰ্জন কৰা লক্ষ্যধৰ চৌধুৰীয়ে ছাত্ৰাৱস্থাতেই কামাখ্যানাথ ঠাকুৰ, জলতিৰাম লহকৰ আদিৰ দৰে নাট্যকাৰৰ সান্নিধ্য লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। নৱম শ্ৰেণীত পঢ়ি থাকোঁতেই তেওঁ 'একলব্য' নামৰ এখনি নাট ৰচনা কৰি নিজৰ প্ৰতিভাৰ ইংগিত দিছিল। তেওঁৰ ৰচিত উল্লেখযোগ্য নাটকবোৰ হ'ল 'ৰক্ষা কুমাৰ', 'আলিবাবা', 'ওমলা ঘৰ', 'নিমিলা অংক', 'যৱনিকাৰ আঁৰে আঁৰে' ইত্যাদি। তেওঁৰ গদ্য সাহিত্যই অসমীয়া সাহিত্য জগতত এক সুকীয়া ধাৰাৰ সৃষ্টি কৰিছিল। তেওঁৰ গল্পসমূহ চন্দ্ৰপ্ৰসাদ শইকীয়া সম্পাদিত মাহেকীয়া অসমীয়া আলোচনী 'প্ৰকাশ'ত নিয়মিয়াকৈ প্ৰকাশিত হৈছিল। লক্ষ্যধৰ চৌধুৰীৰ প্ৰথম প্ৰকাশিত গল্পটি হৈছে 'চণ্ডিকাই'। তেওঁৰ দুখন উল্লেখযোগ্য গল্প সংকলন হ'ল 'মানুহ বিছাৰি' আৰু 'মইনামতি'। তেওঁৰ প্ৰকাশিত অন্যান্য পুথিসমূহ হ’ল 'ৰাজনীতিৰ অ আ ক খ', 'মোৰ অভিনেতা জীৱনৰ কাহিনী' ইত্যাদি। ৰংমহলৰ অস্থায়ী মঞ্চসজ্জাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি কুমাৰ ভাস্কৰ নাট্য মন্দিৰলৈ এক সূদীৰ্ঘ বাট অতিক্ৰম কৰা লক্ষ্যধৰ চৌধুৰীয়ে নাট্য জগতৰ উপৰিও অসমীয়া বোলছবি জগততো নিজৰ বলিষ্ঠ অভিনয়ৰে অভিনয় প্ৰতিভাৰ নিদৰ্শন দেখুৱাই থৈ যাবলৈ সক্ষম হৈছিল। ১৯৫৫ চনৰ ১৬ ছেপ্তেম্বৰত মুক্তি দিয়া 'নিমিলা অংক' আৰু ১৯৪৭ চনৰ ১৫ এপ্ৰিলত মুক্তিপ্ৰাপ্ত 'বদন বৰফুকন' তেখেতে অভিনয় কৰা দুখন উল্লেখযোগ্য অসমীয়া চলচ্চিত্ৰ। 'নিমিলা অংক' ছবিখনৰ পৰিচালকো আছিল লক্ষ্যধৰ চৌধুৰী। ১৯৬১ চনত মুক্তিপ্ৰাপ্ত 'লাচিত বৰফুকন' কথাছবিখন লক্ষ্যধৰ চৌধুৰীয়ে প্ৰবীণ ফুকনৰ সতে যুটীয়াভাৱে পৰিচালনা কৰিছিল। ৮৫ বছৰ বয়সতো তেওঁ ঠিকনা নামৰ স্বৰচিত নাট এখনিৰ মুখ্য চৰিত্ৰত অভিনয় কৰি দৰ্শকক চমক দিবলৈ সক্ষম হৈছিল। নাট সংকলন একলব্য, ৰক্ষ কুমাৰ শ্ৰীকৃষ্ণ, আলিবাবা, ওমলাঘৰ, নিমিলা অংক, যৱনিকাৰ আৰে আৰে, দাতাকৰ্ণ, এনিশাৰ অতিথি, ঠিকনা গ্ৰন্থ সংকলন অনুভৱ, মইনামতী, ভিন্নজন ভিন্ন মন, মানুহ বিচাৰি, গল্প সংকলন চণ্ডিকাই আন্যান্য পুথি ৰাজনীতিৰ অ আ ক খ, মোৰ অভিনেতা জীৱনৰ কাহিনী বঁটা-সন্মান অসমীয়া সাহিত্য জগতত তেখেতে আগবঢ়াই থৈ যোৱা অৱদানসমূহৰ বাবে তেখেতৰ জন্মদিনটোক তেখেতৰ অনুৰাগীসকলে 'কিতাপৰ দিন' হিচাপে যাপন কৰি আহিছে। তথ্য সংগ্ৰহ অসমৰ ব্যক্তি মৃত ব্যক্তি অসমৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামী অসমীয়া অভিনেতা অসমীয়া নাট্যকাৰ অসমীয়া গল্পকাৰ অসমৰ চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক অসমীয়া ভাষাৰ চলচ্চিত্ৰ পৰিচালক অসম সাহিত্য সভাৰ সভাপতি অসমৰ ৰাজনীতিৰ সৈতে জড়িত

83398

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%B6%E0%A7%8D%E0%A6%B2%E0%A7%87%E0%A6%B7%E0%A6%A3%E0%A6%BE%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%AE%E0%A6%95%20%E0%A6%AE%E0%A6%A8%E0%A7%8B%E0%A6%AC%E0%A6%BF%E0%A6%9C%E0%A7%8D%E0%A6%9E%E0%A6%BE%E0%A6%A8

বিশ্লেষণাত্মক মনোবিজ্ঞান

বিশ্লেষণাত্মক মনোবিজ্ঞানক জাৰ্মান: কেতিয়াবা বিশ্লেষণাত্মক মনোবিজ্ঞান বুলি অনুবাদ কৰা হয় আৰু ইয়াক জংগিয়ান বিশ্লেষণ বুলিও কোৱা হয়। ই হৈছে চুইজাৰলেণ্ডৰ মনোৰোগ বিশেষজ্ঞ কাৰ্ল য়ঙে তেওঁৰ নতুন "অনুভৱী বিজ্ঞান" মনোবিজ্ঞানৰ গৱেষণাক বৰ্ণনা কৰিবলৈ উদ্ভাৱন কৰা এটা শব্দ। ১৯১২ চনৰ পৰা ১৯১৩ চনৰ ভিতৰত মনোবিশ্লেষণৰ সন্দৰ্ভত তেওঁলোকৰ সাত বছৰীয়া সহযোগিতাৰ আধাৰত ফ্ৰয়েডৰ মনোবিশ্লেষণ তত্ত্বৰ পৰা পৃথক কৰিবলৈ ইয়াক ৰচনা কৰা হৈছিল।য়ঙৰ বিজ্ঞানৰ বিৱৰ্তন তেওঁৰ জীৱনৰ ষাঠি বছৰৰ ভিতৰত ৰচিত কীৰ্তিচিহ্নস্বৰূপ গ্ৰন্থ সংগ্ৰহিত গ্ৰন্থসমূহত সন্নিৱিষ্ট হৈ আছে। বিশ্লেষণাত্মক মনোবিজ্ঞানৰ ইতিহাস য়ঙৰ জীৱনীৰ সৈতে ওতপ্ৰোতভাৱে জড়িত। আৰম্ভণিতে ই "জুৰিখ স্কুল" নামেৰে জনাজাত আছিল, যাৰ মুখ্য ব্যক্তি আছিল ইউজেন ব্লিউলাৰ, ফ্ৰান্স ৰিক্লিন, আলফনছ মেডাৰ আৰু য়ং। এই সকলো জুৰিখৰ বাৰ্গহ'লজলি চিকিৎসালয়ত আছিল। প্ৰথম অৱস্থাত ই মানসিক জটিলতা সম্পৰ্কীয় এটা তত্ত্ব আছিল। পৰৱৰ্তী সময়ত য়ঙে চিগমাণ্ড ফ্ৰয়েডৰ সৈতে বিচ্ছেদ ঘটাই ইয়াক আৰ্কিটাইপ (স্বৰূপ) আৰু অচেতন বিষয়ৰ অনুসন্ধানৰ সাধাৰণীকৃত পদ্ধতিলৈ ৰূপান্তৰিত কৰে আৰু মনোচিকিৎসালৈ ৰূপান্তৰিত কৰে। বিশ্লেষণাত্মক মনোবিজ্ঞানত বহুলভাৱে ব্যৱহৃত ধাৰণাসমূহৰ ভিতৰত আছে এনিমা আৰু এনিমাছ, আৰ্কিটাইপ, সামূহিক অচেতনতা, জটিলতা, বহিৰ্মুখী আৰু অন্তৰ্মুখিতা, ব্যক্তিত্ব, আত্মা, ছাঁ আৰু সমকালীনতা।মায়াৰ্ছ–ব্ৰিগছ টাইপ ইনডিকেটৰ য়ঙৰ আন এটা তত্ত্বৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি তৈয়াৰ কৰা হৈছে। এটা কম পৰিচিত ধাৰণা আছিল য়ঙৰ চাইকোইডৰ ধাৰণাটো-যিটোৱে চেতনাৰ বাহিৰৰ এটা অনুমাণিক অন্তৰ্নিহিত সমতল, সামূহিক অচেতনৰ পৰা পৃথক আৰু সমকালীনতাৰ সম্ভাৱ্য স্থানক বুজায়। উৎপত্তি য়ঙে ছুইজাৰলেণ্ডৰ জুৰিখত মনোৰোগ বিশেষজ্ঞ হিচাপে নিজৰ কেৰিয়াৰ আৰম্ভ কৰিছিল। ইতিমধ্যে ১৯০১ চনত বাৰ্গোলজলি চিকিৎসালয়ত কৰ্মৰত হৈ থকা জুৰিখ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ চিকিৎসা অনুষদৰ বাবে তেওঁৰ শৈক্ষিক গৱেষণা পত্ৰত তেওঁ ছমনামবুলিজমৰ ওপৰত কৰা পৰীক্ষা আৰু তেওঁৰ মধ্যমপন্থী খুলশালীয়েক হেলি প্ৰেইছৱাৰ্কৰ দৃষ্টিভংগী ব্যৱহাৰ কৰাৰ ৰিস্ক লয়। গ্ৰন্থখনৰ শিৰোনাম আছিল, "অন দ্য চাইক'লজি এণ্ড পেথ'লজি অৱ ছ'-কলড অকল্ট ফেন'মেনা।" ইয়াক গ্ৰহণ কৰা হৈছিল যদিও তেওঁৰ মাকৰ পৰিয়ালৰ মাজত যথেষ্ট বিচলিত হৈছিল। মনোৰোগ বিশেষজ্ঞ ইউজেন ব্লিউলাৰৰ নিৰ্দেশনাত তেওঁ তেওঁৰ সহকৰ্মীসকলৰ সৈতে গেলভেনোমিটাৰ ব্যৱহাৰ কৰি শব্দৰ সংযোগৰ সময়ত শব্দৰ তালিকাৰ প্ৰতি ৰোগীৰ আৱেগিক সংবেদনশীলতা মূল্যায়ন কৰিবলৈও গৱেষণা কৰিছিল। য়ঙে চিকিৎসাত এই যন্ত্ৰটোৰ ব্যৱহাৰৰ বিৱৰণ এৰি থৈ গৈছে।তেওঁৰ গৱেষণাই তেওঁক বিশ্বব্যাপী সুনাম আৰু অসংখ্য সন্মান লাভ কৰে, য’ত আছে ক্ৰমে ১৯০৯ আৰু ১৯১০ চনত ক্লাৰ্ক আৰু ফৰ্ডহাম বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা সন্মানীয় ডক্টৰেট ডিগ্ৰী। যদিও এবছৰৰ আগতেই ফ্ৰয়ড আৰু য়ঙে চিঠি-পত্ৰ লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল, ১৯০৭ চনত য়ঙে অষ্ট্ৰিয়াৰ ভিয়েনাত চিগমাণ্ড ফ্ৰয়েডক লগ কৰিবলৈ যাত্ৰা কৰিছিল। সেই সময়ত বত্ৰিশ বছৰীয়া য়ঙৰ আন্তৰ্জাতিক খ্যাতি উনচল্লিশ বছৰীয়া স্নায়ু বিশেষজ্ঞগৰাকীতকৈ বহু বেছি আছিল।পৰৱৰ্তী ছয় বছৰ ধৰি দুয়োজন পণ্ডিতে একেলগে কাম কৰি আমেৰিকা ভ্ৰমণ কৰিছিল। ১৯১১ চনত তেওঁলোকে আন্তৰ্জাতিক মনোবিশ্লেষণাত্মক সংস্থা প্ৰতিষ্ঠা কৰে, যাৰ প্ৰথম সভাপতি আছিল য়ং। কিন্তু সহযোগিতাৰ আৰম্ভণিতে য়ঙে ইতিমধ্যে লক্ষ্য কৰিছিল যে ফ্ৰয়েডে নিজৰ ধাৰণাকহে সৰ্বাধিক গুৰুত্ব দিয়ে। প্ৰায়বোৰ আধুনিক মনোবিজ্ঞানীৰ দৰে য়ঙে মানৱ মনোজগত বুজি পোৱাৰ মাধ্যম হিচাপে বৈজ্ঞানিক পদ্ধতিত নিজকে সীমাবদ্ধ কৰি ৰখাত বিশ্বাসী নাছিল। তেওঁ সপোন, ৰূপকথা, কাকতলীয়, লোককথাক অধিক বুজাত আৰু অৰ্থক অভিজ্ঞতাভিত্তিক প্ৰমাণ হিচাপে চাব বিচাৰিছিল। য়ঙে কোৱাৰ দৰে, "অচেতনৰ সৌন্দৰ্য্যটো হ'ল ই প্ৰকৃততে অচেতন।" সেয়েহে, অচেতন পৰীক্ষামূলক গৱেষণাৰ দ্বাৰা,বা প্ৰকৃততে যিকোনো সম্ভাৱ্য ধৰণৰ বৈজ্ঞানিক বা দাৰ্শনিক প্ৰসাৰৰ দ্বাৰা 'অস্পৃশ্য', ঠিক কাৰণ ই অচেতন। ফ্ৰয়েডৰ সৈতে বিচ্ছেদ য়ঙৰ এখন গ্ৰন্থ প্ৰকাশৰ জৰিয়তেই মনোবিশ্লেষণৰ সৈতে বিৰতিৰ সৃষ্টি হৈছিল আৰু বিশ্লেষণাত্মক মনোবিজ্ঞানৰ প্ৰতিষ্ঠা হৈছিল। ১৯১২ চনত য়ঙে "মিছ মিলাৰ"ক লগ পায়, যি তেওঁক দৃষ্টিগোচৰ কৰোৱা হৈছিল থিয়ডৰ ফ্ল'ৰনয়ৰ ৰচনাৰ দ্বাৰা। আৰু যাৰ খবৰে তেওঁৰ সামূহিক অচেতন তত্ত্বক অধিক গুৰুত্ব প্ৰদান কৰিছিল। তেওঁৰ দৃষ্টিভংগীৰ সেই অধ্যয়নলব্ধ সমলেই হয়গৈ তেখেতৰ ছাইক'লজি অৱ দ্য অনকনচিয়াছ (ৱাণ্ডলুংগেন আৰু চিম্বল ডেৰ লিবিড')। পিছে এই কথাটোত ফ্ৰয়েডে "বৈষম্য"ৰ উমান পালে। কৰ্মৰ দ্বিতীয় অংশটোৱেই বিচ্ছিন্নতাক অধিক পোহৰলৈ আনিছিল। ফ্ৰয়ডে আৰ্নেষ্ট জ'নছক কৈছিল যে মূল জাৰ্মান সংস্কৰণৰ ১৭৪ নং পৃষ্ঠাতেই য়ঙে "নিজৰ পথ হেৰুৱাই পেলাইছিল।"ফ্ৰয়ডৰ এই অনুমোদন তাৎক্ষণিক আছিল৷ আৰু সেয়েহে ১৯১২ চনৰ আগষ্ট মাহৰ পৰা য়ঙক আনুষ্ঠানিকভাৱে ভিয়েনাৰ মনোবিশ্লেষণাত্মক বৃত্তৰ পৰা নিষিদ্ধ কৰা হয়। সেই তাৰিখৰ পৰা মনোবিশ্লেষণাত্মক আন্দোলন দুটা ভাগত বিভক্ত হৈ পৰে। ১৯১৩ চনত য়ঙ-ফ্ৰয়ডৰ বন্ধুত্বৰ অন্ত পৰে। তেতিয়াৰ পৰাই দুয়োজন পণ্ডিতে ব্যক্তিত্ব বিকাশৰ ওপৰত স্বতন্ত্ৰভাৱে কাম কৰিছিল: য়ঙে ইতিমধ্যে তেওঁৰ পদ্ধতিটোক বিশ্লেষণাত্মক মনোবিজ্ঞান (১৯১২) বুলি অভিহিত কৰিছিল। আনহাতে ফ্ৰয়ডে প্ৰতিষ্ঠা কৰা পদ্ধতিটোক মনোবিশ্লেষণাত্মক বুলি কোৱা হয়। মনোবিশ্লেষণৰ প্ৰতিষ্ঠাপকে য়ঙৰ ওপৰত বৃহৎ প্ৰভাৱ পেলাইছিল যদিও য়ঙৰ প্ৰস্তাৱিত 'অচেতন'ৰ ধাৰণাটো ফ্ৰয়ডত প্ৰস্তাৱিত আৰ্হিৰ পৰা একেবাৰে পৃথক আছিল। বিশেষকৈ কামনাৰ প্ৰকৃতি সম্পৰ্কীয় মতানৈক্যকে ধৰি বিভিন্ন মতাদ্বৈধতাৰ বাবে তেওঁ আৰু ফ্ৰয়ডৰ মাজত দূৰত্ব বৃদ্ধি পাইছিল। য়ঙে যৌন বিকাশৰ গুৰুত্বক প্ৰবৃত্তিগত চালিকা-শক্তি বুলি ভবা নাছিল আৰু সামূহিক অচেতনতাৰ ওপৰত গুৰুত্ব আৰোপ কৰিছিল। অচেতনৰ সেই অংশটোত স্মৃতি আৰু ধাৰণা থাকে যিবোৰ য়ঙে পূৰ্বপুৰুষৰ প্ৰজন্মৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পোৱা বুলি বিশ্বাস কৰিছিল। য়ঙে মূল ব্যক্তিত্বৰ গঠনৰ বাবে কেৱল কামনাই দায়ী বুলি বিবেচনা কৰা নাছিল।পৰৱৰ্তী সময়ত য়ঙে বিশ্বাস কৰিছিল যে তেওঁকে ধৰি অন্যান্যৰ বিকাশৰ লগত যৌনতাৰ সম্পৰ্ক নথকা কাৰকৰ দ্বাৰাহে প্ৰভাৱান্বিত। তথ্যসূত্ৰ বাহ্যিক সংযোগ

67955

https://as.wikipedia.org/wiki/%E0%A6%B8%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%AE%E0%A6%BE%E0%A6%A8%20%E0%A7%B0%E0%A6%95%E0%A7%8D%E0%A6%B7%E0%A6%BE%E0%A7%B0%E0%A7%8D%E0%A6%A5%E0%A7%87%20%E0%A6%B9%E0%A6%A4%E0%A7%8D%E0%A6%AF%E0%A6%BE

সন্মান ৰক্ষাৰ্থে হত্যা

সন্মান ৰক্ষাৰ্থে হত্যা হৈছে পৰিয়ালৰ কোনো সদস্যক পৰিয়ালৰ সন্মান হানি কৰাৰ অপৰাধত কৰা হত্যা। বা কোনো সমুদায় বা ধৰ্মৰ নিৰ্ধাৰিত নীতি-নিয়ম উলংঘা কৰাৰ বাবে কৰা হত্যা। সাধাৰণ কাৰণসমূহ হ'ল- বিবাহ বিচ্ছেদ, সংগীৰ পৰা পৃথক হোৱা, আয়োজিত বিবাহ, বাল্য বিবাহ বা, বলপূৰ্বক বিবাহৰ বিৰোধিতা কৰা, পৰিয়ালৰে সম্পৰ্ক নথকা বা শত্ৰু পক্ষৰ লোকৰ সৈতে সম্পৰ্ক স্থাপন, বিবাহ পূৰ্বে বা অবৈধ যৌন সম্পৰ্ক, ধৰ্ষণ বা অন্য যৌন শোষণৰ স্বীকাৰ হোৱা ব্যক্তি, পৰিয়াল বা ধৰ্ম বিৰোধী সাজপাৰ, অলংকাৰ আদি পৰিধান কৰা, সমকামী সম্পৰ্ক স্থাপন আদি৷ যদিওবা পুৰুষ আৰু মহিলা উভয়ে এই হত্যাৰ বলি হয়, তথাপি কোনো কোনো সমাজত এই ক্ষেত্ৰত লিংগ পক্ষপাত দেখা যায়। সাধাৰণতে পুৰুষ প্ৰধান সমাজ ব্যৱস্থাত পুৰুষতকৈ মহিলাৰ ক্ষেত্ৰত কঠোৰ নীতি-নিয়মৰ প্ৰচলন আছে। এই অসমতা বিষয়কামী সম্পৰ্ক আৰু পুৰুষ অপৰাধীৰ আধিপত্যৰ সৈতে সংযুক্ত অৰ্থাৎ সন্মান ৰক্ষাৰ্থে হত্যা এক অসমানুপাতিক হিংসা। নাৰী অধিকাৰ, মানৱধিকাৰ, এলজিবিটি অধিকাৰ আৰু ঘৰুৱা হিংসাৰ হৈ মাত মতা স্থানীয় তথা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় উকীল, সংস্থা ইত্যাদিৰ বাবে ই এক লক্ষণীয় বিষয়। পাৰিবাৰিক অপৰাধৰ বহল গণ্ডীৰ ভিতৰত সন্মান ৰক্ষাৰ্থে হত্যা হৈছে ঘৰুৱা হিংসাৰ এক প্ৰকাৰ। কোনো কোনো দেশৰ ন্যায় ব্যৱস্থাত লাগিলে সুস্পষ্ট বিধানৰ দ্বাৰা বা প্ৰচলিত আইন প্ৰয়োগৰ অভাৱ নাইবা পৰিয়ালৰ সন্মানৰ খাতিৰত কৰা হত্যাৰ হেতুকে এই ক্ষেত্ৰত আইনী দণ্ডৰ দুৰ্বলতা আছে নতুবা কোনো ধৰণৰ মোকদৰ্মাই কৰা নহ'ব পাৰে। কোনো কোনো আইন ব্যৱস্থাত আৱেগৰ বশৱৰ্তী হৈ অপৰিকল্পিতভাৱে কৰা অপৰাধৰ বাবে নৰম শাস্তিৰ ব্যৱস্থা আছে অথবা প্ৰতাৰক পত্নীক হত্যা কৰা স্বামীৰ বাবে শাস্তি মুকলিকৈ লাঘৱ কৰা হৈছে। হত্যাকাণ্ড সন্মান ৰক্ষাৰ্থে হওক বা নহওক, আৱেগৰ বশৱৰ্তী হৈ কৰা অপৰাধৰ বিশেষ বিধান আছে কিন্তু এই নীতিসমূহৰ পৰা অপৰাধী লাভান্বিত হয় আৰু ইয়াৰ ব্যতিক্ৰম হ'লে অহিংসাৰ সপক্ষে যুক্তি দিয়াসকলৰ ফালৰ পৰা একেধৰণৰ আপত্তি উঠে। সংজ্ঞা মানৱ অধিকাৰৰ দ্বাৰা "সন্মান ৰক্ষাৰ্থে হত্যা"ৰ সংজ্ঞা এই ধৰণে দিয়া হৈছে: সন্মান ৰক্ষাৰ্থে কৰা অপৰাধসমূহ হৈছে হিংসাত্মক, সাধাৰণতে হত্যাকাণ্ড, যাক পৰিয়ালৰ সন্মান লাঘৱ কৰা বুলি জ্ঞান কৰা পৰিয়ালটোৰ নাৰী সদস্যৰ ওপৰত পুৰুষ সদস্যই সংঘটিত কৰে। এগৰাকী নাৰীক বিভিন্ন কাৰণত পৰিয়ালটোৱে লক্ষ্য কৰি ল'ব পাৰে, যেনে যৌন নিৰ্যাতনৰ বলি হোৱাৰ পিছত প্ৰায়োজিত বিবাহত বহিবলৈ অমান্তি হোৱা, অত্যাচাৰী পতিৰ পৰা বিচ্ছেদ বিচৰা বা ব্যভিচাৰত লিপ্ত হোৱা। নাৰীগৰাকীৰ কোনো কাৰ্যই পৰিয়ালটোৰ সন্মান হানি কৰিছে বুলি কৰা ধাৰণাটোৱেই আক্ৰমণ কৰাৰ বাবে যথেষ্ট হ'ব পাৰে। পুৰুষ এজনো এই হত্যাৰ বলি হ'ব পাৰে। এই ক্ষেত্ৰত পুৰুষ এজনক সেই মহিলাৰ পৰিয়ালৰ দ্বাৰা হত্যা কৰা হ'ব পাৰে, যি গৰাকীৰে তেওঁৰ এটা অনুচিত সম্পৰ্ক আছিল বুলি ভৱা হয়। নতুবা সমকামী সম্পৰ্কৰে জড়িত হ'লেও এই হত্যাৰ বলি হ'ব পাৰে। জাৰ্মান আদালতে সন্মান ৰক্ষাৰ্থে হত্যাৰ ক্ষেত্ৰত অপৰাধীৰ আইনী দণ্ড লাঘৱ কৰি দিছে। এই হত্যাক সন্মান ৰক্ষা বুলি অভিহিত কৰিছে। বৈশিষ্ট্য বহু ক্ষেত্ৰত এই হত্যা পৰিয়ালৰ দ্বাৰা পৰিকল্পিত হ'ব পাৰে যি একোটা পৰিয়ালে সাধাৰণ "পৰিয়াল পৰিষদ"ৰ মাধ্যমেৰে সম্পন্ন কৰে। এই হত্যাৰ মূলতে হৈছে পৰিয়ালৰ বা সমাজৰ লোক সকলৰ ব্যৱহাৰ-আচৰণ প্ৰণালী যেনে যৌনতা, বিবাহ আদি নিয়ন্ত্ৰিত কৰা যি নেকি কোনো কোনো পৰিয়ালৰ সন্মান ৰক্ষাৰ প্ৰধান বিষয় হিচাপে চিহ্নিত কৰা হয় আৰু এই সন্মান বৰ্তাই ৰখা প্ৰতিজন সদস্যৰ কৰ্তব্য বুলি ভৱা হয়। কঠোৰ নীতিবদ্ধ সমাজ-ব্যৱস্থাত জাতি-ধৰ্ম-বৰ্ণ-সম্প্ৰদায় আদিৰ ক্ষেত্ৰত থকা সীমাবদ্ধতা সমূহ অনুশীলন কৰাৰ বাবেই পৰিয়ালৰ সন্মান ৰক্ষাৰ খাতিৰত মানুহ এই অপৰাধৰে জড়িত হয়। অপৰাধী সকলক আৰু এই অপৰাধক আনকি এনে সমাজ-ব্যৱস্থাত সহজ ভাৱে লোৱা হয় কাৰণ তেনে সমাজ ব্যৱস্থাত এই ধৰণৰ আচৰণৰ সত্যতা বা গুৰুত্ব থকা বুলি ভৱা হয়। পদ্ধতি হত্যাৰ পদ্ধতি সমূহৰ ভিতৰত শিলৰে আঘাত কৰা, ছুৰিকাঘাত কৰা, মাৰধৰ কৰা, জুই লগাই দিয়া, শিৰশ্ছেদ কৰা, ফাঁচি দিয়া, ডিঙি কাটি পেলোৱা, প্ৰাণঘাতী এচিড আক্ৰমণ, গুলি কৰা তথা শ্বাসৰোধ কৰি হত্যা কৰা৷ এই ধৰণৰ হত্যাকাণ্ড কেতিয়াবা কেতিয়াবা জনসাধাৰণৰ মাজতেই অন্য ব্যক্তিকো এনে ধৰণৰ সামাজিক নীতি বা ঘৰুৱা নিয়মৰ বিৰুদ্ধে নাযাবলৈ সতৰ্ক কৰি দিয়া বা ভয় খুৱাবৰ উদ্দেশ্যে ৰাজহুৱাকৈ কৰা হ'ব পাৰে। তথ্যসূত্ৰ অপৰাধ ভাৰতৰ